KIO 2292/18 WYROK dnia 20 listopada 2018 r.

Sygn. akt: KIO 2292/18 

WYROK 

z dnia 20 listopada 2018 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza   -   w składzie: 

Przewodniczący:      Daniel Konicz 

Protokolant:            

Marta Słoma 

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 listopada 

2018 r. w Warszawie odwołania wniesionego 

do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  2 listopada  2018  r.  przez  Odwołującego  – 

wykonawcę  Fellowes  Polska  S.A.  z  siedzibą  w Warszawie,  w postępowaniu  prowadzonym 

przez Zamawiającego – Gminę Miejską Kraków, przy udziale wykonawcy Eurocentrum-Polska 

sp. z o.o. z siedzibą w Krakowie, zgłaszającego przystąpienie do postępowania odwoławczego 

po stronie Zamawiającego, 

orzeka: 

Oddala odwołanie. 

Kosztami postępowania obciąża Odwołującego i: 

zalicza w poczet kosztów postępowania kwotę 15.000,00 zł (słownie: piętnaście tysięcy 

złotych 00/100) uiszczoną przez Odwołującego tytułem wpisu od odwołania; 

zasądza  od  Odwołującego  na  rzecz  Zamawiającego  kwotę  w  łącznej  wysokości 

4.712,00  zł  (słownie:  cztery  tysiące  siedemset  dwanaście  złotych  00/100)  tytułem 

wynagrodzenia pełnomocnika i kosztów dojazdu na posiedzenie i rozprawę. 

Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych 

(Dz.U. z 2018 r., poz. 1986 j.t.) na niniejszy wyrok 

– w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia 

–  przysługuje  skarga  za  pośrednictwem  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  do 

Sądu Okręgowego w Krakowie. 

Przewodniczący:      ………………………………………. 

Sygn. akt KIO 2292/18 

Uzasadnienie 

Gmina  Miejska  Kraków  (dalej: „Zamawiający”)  prowadzi,  na  podstawie  przepisów 

ustawy z dnia 29 

stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (Dz.U. z 2017 r., poz. 1579 j.t. 

ze  zm.

),  zwanej  dalej  „Pzp”,  postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  w  trybie 

przetargu  nieograniczonego  pn.:  Dostawa  oczyszczaczy  powietrza  do  krakowskich 

samorządowych żłobków, przedszkoli i szkół, zwane dalej: „Postępowaniem”. 

Wartość  zamówienia  przekracza  kwoty  określone  w  przepisach  wykonawczych 

wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 Pzp. 

Ogłoszenie  o  zamówieniu  zostało  opublikowane  w  Dzienniku  Urzędowym 

Unii Europejskiej 31 lipca 2018 r., pod nr 2018/S 145-331304. 

października  2018  r.  Zamawiający  poinformował  wykonawców  ubiegających  się 

o 

udzielenie zamówienia o wyborze, jako najkorzystniejszej, oferty złożonej przez wykonawcę 

Eurocentrum-Polska  sp.  z  o.o. 

z  siedzibą  w  Krakowie,  zwanego  dalej  „Wykonawcą  EC”. 

Jednocześnie  Zamawiający  poinformował  wykonawcę  Fellowes  Polska  S.A.  z  siedzibą 

w 

Warszawie o wykluczeniu go z Postępowania. 

5  listopada  2018  r. 

do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  (dalej  „Izba”  lub  „KIO”) 

wpłynęło odwołanie wykluczonego wykonawcy (dalej „Odwołujący”), w którym zaskarżono: 

1.  zaniechanie odrzucenia oferty Wykonawcy 

EC jako niezgodnej z treścią specyfikacji 

istotnyc

h warunków zamówienia („SIWZ”); 

2.  wyb

ór oferty Wykonawcy EC jako najkorzystniejszej w Postępowaniu; 

3.  wykluczenie 

Odwołującego z Postępowania; 

4.  zaniechanie wyboru jako najkorzystniejszej oferty O

dwołującego; 

zarzucając Zamawiającemu naruszenie: 

1.  art. 89 ust. 1 pkt 2 Pzp przez zaniechanie odrzucenia oferty tego Wykonawcy  EC 

w 

sytuacji,  gdy  złożona  oferta  nie  odpowiada  treści  SIWZ,  ponieważ 

Wykonawca EC,  wbrew  wymogom  SIWZ, 

zaoferował  oczyszczacze  powietrza 

nieposiadające deklaracji zgodności i oznakowania CE potwierdzających spełnienie 

wymagań dla wyrobów wprowadzanych na rynek; 

2.  art. 24 ust. 1 pkt 17  Pzp przez zaniechanie  wykluczenia Wykonawcy EC  pomimo 

z

łożenia 

dokumentu 

wprowadzającego 

Zamawiającego 

w 

błąd, 

rzekomo 

potwierdzającego  spełnienie  przez  oferowany  produkt  wymagań 

Zamawiającego,  gdy  produkt  ten  w  związku  z  nieistnieniem  w  dniu  wystawienia 

dokumentu  uchwytu  montażowego  nie  mógł  zostać  przebadany  pod  względem 

spełnienia  normy  PN-EN  60335-1:2012  zgodnie  z  nakazem  zawartym  w  wyroku 

KIO 1890/18; 

3.  art.  92  ust.  1  pkt  1  Pzp 

przez  wybór  oferty  Wykonawcy  EC  pomimo  przesłanek 

uzasadniających odrzucenie oferty i wykluczenie tego wykonawcy; 

4.  art.  92  ust.  1  pkt  2  Pzp  przez 

bezpodstawne  wykluczenie  Odwołującego 

z 

Postępowania, pomimo że Odwołujący wykazał brak postaw wykluczenia; 

z  ostrożności,  w  przypadku  oddalenia  zarzutu  określonego  w  pkt  4,  w  związku 

z 

uznaniem  złożonych  w  celu  wykazania  braku  podstaw  do  wykluczenia 

dokumentów 

potwierdzających 

niekaralność 

osób 

za 

niewłaściwe 

–  

naruszenie art. 92 ust. 1 pkt 2 w zw. 26 ust. 3 Pzp 

przez wykluczenie Odwołującego, 

po złożeniu przez niego dokumentów stanowiących potwierdzenie, że nie zachodzą 

wobec 

Odwołującego podstawy do wykluczenia z Postępowania, w odpowiedzi na 

nieprecyzyjne i lakoniczne wezwanie do ich uzupełnienia; 

6.  art. 7 ust. 1 Pzp 

przez naruszenie zasady równego traktowania wykonawców. 

Odwołujący wniósł o uwzględnienie odwołania i nakazanie Zamawiającemu: 

unieważnienia czynności wyboru oferty Wykonawcy EC; 

2.  ponownego  badania  i  oceny  ofert  oraz 

czynności  związanych  z  weryfikacją 

przesłanek  wykluczenia,  a  w  przypadku  uznania,  że  dokumenty  potwierdzające 

niekaralność 

członków 

organów 

Odwołującego 

są 

niewłaściwe, 

nakazanie 

Zamawiającemu  ponownego  wezwania  Odwołującego  na  podstawie 

art. 26  ust.  3  Pzp, 

zawierającego  precyzyjne  wezwanie  do  złożenia  dokumentów 

potwierdzających  niekaralność  członków  zarządu  i  rady  nadzorczej  wraz  ze 

wskazaniem  dokładnych  przyczyn,  dla  których  uprzednio  złożone  dokumenty 

zostały uznane za nieprawidłowe oraz wskazania dokumentów, które Zamawiający 

uznał za właściwe; 

3.  odrzucenia oferty Wykonawcy EC; 

4.  wyboru 

oferty Odwołującego jako najkorzystniejszej. 

Odwołujący  podkreślił,  że  legitymuje  się  interesem  w  uzyskaniu  przedmiotowego 

zamówienia oraz poniesie szkodę w wyniku naruszenia przez Zamawiającego przepisów Pzp. 

Dodał, że jest zainteresowany pozyskaniem przedmiotowego zamówienia publicznego i złożył 

ofertę w Postępowaniu. Oferta złożona przez Odwołującego została sklasyfikowana na drugiej 

pozycji w rankingu punktowym, 

za ofertą Wykonawcy EC. Na skutek niezgodnych z prawem 

czynności Zamawiającego, polegających na zaniechaniu odrzucenia oferty ww.  wykonawcy 

oraz  wykluczeniu  Odwołującego,  oferta  Odwołującego  nie  została  wybrana  jako 

najkorzystniejsza w Postępowaniu. W wyniku tych bezprawnych działań, które w konsekwencji 

doprowadziły  do  niezgodnego  z  przepisami  Pzp  wyboru  oferty  Wykonawcy  EC, 

Odwołujący został  pozbawiony  możliwości  uzyskania  przedmiotowego  zamówienia 

publicznego i zysku 

związanego z jego realizacją, co stanowi szkodę. 

I.  Zarzut naruszenia art. 89 ust. 1 pkt 2 Pzp i art. 24 ust. 1 pkt 17 Pzp  

Zgodnie  z  wyrokiem  Izby 

z  dnia 8 października 2018  r.  (KIO  1890/18)  Zamawiający 

został  zobowiązany  m.in.  do  wezwania  Wykonawcy  EC  do  złożenia  udokumentowanych 

wyjaśnień  i  uzupełnienia  dokumentów  w  zakresie  spełniania  przez  oferowany  oczyszczacz 

powietrza wymagań wskazanych w normie PN-EN 60335-1:2012 w odniesieniu do systemu 

montażu ściennego. W treści uzasadnienia wyroku Izba wskazała, że „jak wynika z dowodów 

znajdujących się w aktach sprawy (wyjaśnienia z dnia 15.08.2018 r. złożone na podstawie art. 

90  ust.  1  ustawy 

Pzp oraz dołączony do nich dowód  w postaci oferty z dnia 16.07.2018 r.) 

uchwyt  montażowy  dla  urządzenia  Air  Clinic  Home&Office  model  K07SE  (school  edition) 

będzie  dopiero  przedmiotem  projektowania  i  wykonania  przez  podmiot  trzeci,  tj.  ABC 

COLOREX  sp.  z  o.o. 

(dalej „Wykonawca C”) – a zatem oświadczenie zawnioskowane jako 

dowód przez Zamawiającego (załącznik do pisma Wykonawcy Eurocentrum Polska Spółka z 

o.o.)  wystawiony  przez  Olansi  Healthcare  Co.  Ltd. 

dotyczy  tylko  etapu  projektowania,  zaś 

przedmiotem 

oceny  winien  zostać  poddany  cały  wyrób  w  postaci  gotowego  oczyszczacza 

powietrza  wraz  z  dedykowanym  do  niego,  zaprojektowanym  i  wykonanym  na  zlecenie 

Wykonawcy Eurocentrum 

Polska Spółka z o.o. uchwytem montażowym (podkreślenie Izby)”. 

W  odpowiedzi  na  wezwanie  Zamawiającego  z  dnia  18  października  2018  r. 

Wykonawca EC 

złożył w dniu 25 października 2018 r. wyjaśnienia wraz z deklaracją zgodności 

producenta 

wystawioną w dniu 23 lipca 2018 r., a więc zaledwie tydzień po otrzymaniu przez 

niego  oferty  Wykonawcy  C 

dotyczącej  wyceny  wykonania  projektu  oraz  uchwytu 

montażowego (16 lipca 2018 r.). Powyższa okoliczność oraz treść wyjaśnień Wykonawcy EC 

udzielonych w dniu 

15 sierpnia 2018 r., na które zwróciła uwagę Izba rozpatrując poprzednio 

wniesione  odwołanie  jednoznacznie  wskazują  na  to,  że  w  dniu  16  lipca  2018  r.,  tj.  dniu, 

w 

którym Wykonawca EC otrzymał wycenę od Wykonawcy C, uchwyty montażowe nie istniały, 

poni

eważ  przedstawiona  wycena  dotyczyła  ich  zaprojektowania  i  wykonania. 

Deklaracja 

zgodności  z  dnia  23  lipca  218  r.  wystawiona  przez  Guangzou  Olansi  Water 

Treatment  Eąuipment  Co.  Ltd.  („Producent  O”)  zaledwie  tydzień  po  otrzymaniu  przez 

W

ykonawcę  EC  oferty  Wykonawcy  C  nie  może  w  związku  z  powyższym  potwierdzać 

przebadania  produktu  pod  względem  jego  zgodności  z  normą  PN-EN  60335-1:2012  przy 

zastosowaniu  uchwytów  zaprojektowanych  i  wykonanych  przez  wymieniony  podmiot  trzeci, 

ponieważ producent nie mógł dysponować tymi uchwytami wobec nieistnienia tych elementów, 

nie  mogąc  tym  samym  we  wskazanym  dniu  przebadać  oczyszczacza  powietrza  z  ich 

zastosowaniem. 

W  związku  z  ustaleniem  przez  Izbę  w  uzasadnieniu  wyroku  z  dnia  18  października 

2018 r. KIO 1890/18, 

że produkcja tych uchwytów będzie dopiero przedmiotem projektowania 

i wykonania przez 

podmiot trzeci, producent nie mógł wydać deklaracji zgodności oferowanego 

oczyszczacza  powietrza 

po  przebadaniu  urządzenia  z  zastosowaniem  dodatkowych 

elementów  konstrukcyjnych.  Analiza  dokumentów  złożonych  przez  Wykonawcę  EC  w  celu 

wykazania spełnienia przez oferowane urządzenie normy PN-EN 60335-1:2012 prowadzi do 

wniosku, 

że: 

deklaracja  zgodności  została  wydana  po  przeprowadzeniu  badania  urządzenia 

z zastosowaniem 

innych  uchwytów  montażowych  niż  te,  które  stanowiły  ofertę 

Wykonawcy C; 

albo 

2.  Wykonawca  EC 

działając  w  celu  uniknięcia  odrzucenia  oferty,  jako  niezgodnej 

z 

SIWZ  zlecił  producentowi  wystawienie  deklaracji  zgodności  pomimo  braku 

przeprowadzenia badania urządzenia zgodnie z nakazem sformułowanym w wyroku 

KIO 1890/18. 

Dodatkową  przesłanką  podającą  w  wątpliwość  przeprowadzenie  badania  najpóźniej 

w dniu 

wystawienia deklaracji zgodności, tj. 23 lipca 2018 r., jest sformułowanie zamieszczone 

we  wnioskach,  po  pkt 

7  tłumaczenia  na  język  polski  tego  dokumentu:  „deklaracja  dotyczy 

oczyszczacza 

powietrza z dedykowanym do niego, zaprojektowanym i wykonanym na prośbę 

Eurocentrum 

Polska  sp.  z  o.o.  uchwytem  montażowym  w  zakresie  wymagań  określonych 

w normie europejskiej: EN 60335-1:2012 w o

dniesieniu do systemu montażu na ścianach”. 

Przytoczona  treść  tłumaczenia  deklaracji  zgodności  zawiera  niemalże  identyczne 

sformułowanie  jak  to,  które  zostało  wskazane  w  wyroku  z  dnia  18  października  2018  r., 

KIO 

1890/18  oraz  to,  jakie  zostało  zawarte  w  piśmie  skierowanym  przez  Zamawiającego, 

a 

więc  po  okresie  ponad  miesiąca  od  dnia  wystawienia  deklaracji  zgodności: 

„przedmiotem oceny  winien  zostać  poddany  cały  wyrób  w  postaci  gotowego  oczyszczacza 

powietrza  wraz  z  dedykowanym  do  niego,  zaprojektowanym  i  wykonanym  na  zlecenie 

wykonawcy Eurocentrum Polska Spółka z o.o. uchwytem montażowym”. 

Bezsprzeczne jest, że w terminie niemalże dwóch miesięcy poprzedzających wydanie 

przez Izbę wyroku oraz przed wniesieniem przez Odwołującego odwołania od wyboru oferty 

najkorzystniejszej 

dokonanego  w  dniu  10  września  2018  r.  producent  nie  mógł  wejść 

w 

posiadanie  informacji  odnośnie  przyszłych  wniosków  Izby  i  dowiedzieć  się, 

jakie 

sformułowanie  powinno  zostać  zawarte,  aby  deklaracja  zgodności  potwierdzała 

spełnienie  wymagań  określonych  przez  Zamawiającego.  Wykonawca  EC  w  stanowisku 

dotyczącym poprzedniego odwołania (pkt 3.4 pisma z dnia 1 października 2018 r.) utrzymywał 

wówczas, że „zarzuty Odwołującego, jakoby części montażowe wpływały na zmianę modelu, 

względnie  wymagały  jakichś  osobnych  dokumentów  lub  certyfikatów  są  niecelne, 

a 

zamontowane  urządzenie  spełnia  wszelkie  wymagane  w  Postępowaniu  normy  i  wymogi 

bezpieczeństwa”  (str.  3  i  4  pisma).  W  związku  z  tym,  że  w  dniu  1  października  2018  r. 

Wykonawca  EC 

utrzymywał,  że  urządzenie  z  zastosowaniem  dodatkowych  części 

montażowych  nie  wymaga  przeprowadzenia  badań  ani  dodatkowych  dokumentów 

potwierdzających  spełnienie  wymogów  bezpieczeństwa  wymaganych  w  SIWZ  należy 

stwierdzić, że w tym dniu nie istniała deklaracja zgodności wystawiona przez producenta po 

przeprowadzeniu  badania  oczyszczacza  powietrza  z  zastosowaniem  uchwytów 

zaprojektowanych  i  wykonanych  przez 

Wykonawcę C, w przeciwnym razie Wykonawca  EC 

niewątpliwie  złożyłby  ją  w  Postępowaniu  odwoławczym  KIO  1890/18  w  celu  wykazania 

zgodności  produktu,  a  w  przesłanym  Odwołującemu  stanowisku  nie  formułował  twierdzeń 

odnoszących  się  do  braku  zasadności  przeprowadzenia  takich  badań  i  wystawienia 

dodatkowego 

dokumentu.  Wobec  powyższego,  przeprowadzenie  badania  produktu 

z zastosowaniem  wykonanych 

przez  podmiot  trzeci  uchwytów  montażowych  nie  miało 

miejsca, bowiem na wcześniejszym etapie Postępowania Wykonawca EC, wobec własnych 

twierdzeń  o  prawidłowości  dotychczas  przedłożonych  dokumentów,  nie  widział  potrzeby 

dokonywania kolejnych 

badań w zakresie weryfikacji norm bezpieczeństwa. 

Powyższe dowodzi nieuczciwych działań Wykonawcy EC, polegających na dążeniu do 

uzyskania  zamówienia  za  wszelką  cenę,  w  tym  porozumień  z  producentem  odnośnie 

tworzenia dokumentów datowanych wstecz. 

Podsumowując powyższe, wobec nieprzeprowadzenia badania z użyciem uchwytów 

zaprojektowanych  i  wykonanych  przez 

Wykonawcę  C  przedłożona  w  wyniku  wezwania  do 

uzupełnienia dokumentu deklaracja zgodności wystawiona przez Producenta O nie potwierdza 

spełnienia  przez  zaoferowane  urządzenie  wymaganej  przez  Zamawiającego  normy  PN-EN 

Złożenie deklaracji zgodności zgodnej z nakazem sformułowanym w wyroku 

KIO  1890/18  nie 

miało  miejsca,  w  związku  z  czym,  wobec  możliwości  jednokrotnego 

skierowania do wykonawcy wezwania na podstawie art. 26 ust. 3 Pzp, oferta Wykonawcy EC 

powinna  zostać  odrzucona.  W  związku  ze  złożeniem  deklaracji  zgodności,  która  wobec 

przedstawionych  argumentów  nie  może  potwierdzać  przeprowadzenia  badania  urządzenia 

z zastosowaniem  wykonanych  na  zlecenie  Wykonawcy  EC 

uchwytów  montażowych, 

wykonawca  ten,  s

kładając  dokument  niepotwierdzający  spełnienia  przez  oferowane 

urządzenie wymagań wprowadził Zamawiającego w błąd, w związku z czym spełniona została 

przesłanka wykluczenia z Postępowania. 

II.  Zarzut naruszenia art. 92 ust. 1 pkt Pzp  

Odwołujący  w  odpowiedzi  na  wezwanie  z  dnia  21  sierpnia  2018  r.  złożył,  w  dniu 

września  2018  r.,  dokumenty  wraz  z  tłumaczeniami  potwierdzające  niekaralność  osób 

wchodzących w skład organu zarządzającego i nadzorczego, mających miejsce zamieszkania 

poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tj.: 

1.  wobec  J.E.F 

(„J.E.F.”)  oraz  P.A.P.  („P.A.P.”),  mających  miejsce  zamieszkania  w 

Stanach  Zjednoczonych, 

potwierdzony  za  zgodność  z  oryginałem  raport  Career 

Builder Employment Screening z dnia 29 sierpnia 2018 r.; 

2.  wobec 

A.J.T. 

„A.J.T.”), 

mającego 

miejsce 

zamieszkania  

w Wielkiej Brytanii, wydruk Police Certificate (UK) z dnia 28 sierpnia 2018 r. 

W dniu 5 września 2018 r. Odwołujący złożył Zamawiającemu oświadczenia ww. osób 

złożone przed notariuszem, potwierdzające brak skazania za przestępstwa, o których mowa 

w art. 24 ust. 1 pkt 13 i 14 Pzp. 

W dniu 5 września 2018 r. Zamawiający skierował do Odwołującego pismo zawierające 

wezwanie 

do  uzupełnienia  informacji  z  odpowiedniego  rejestru  albo,  w  przypadku  braku 

takiego rejestru 

innych równoważnych dokumentów wydanych przez właściwy organ sądowy 

lub administracyjny k

raju, w którym miejsce zamieszkania ma osoba, której dotyczy informacja 

albo  dokumentów,  w  zakresie  określonym  w  art.  24  ust.  1  pkt  14  Pzp,  wystawionych  nie 

wcześniej  niż  6  miesięcy  przed  upływem  terminu  składania  ofert  –  m.in.  dla  J.E.F.,  P.A.P 

i A.J.T. 

Zamawiający  w  wezwaniu  ograniczył  się  wyłącznie  do  stwierdzenia,  że  według 

wstępnego  rozeznania  w  Stanach  Zjednoczonych  i  Wielkiej  Brytanii  wydaje  się  urzędowe 

dokumenty,  o  których  mowa  w  §  7  ust.  1  pkt  1  Rozporządzenia  Ministra  Rozwoju  z  dnia 

26 lipca 

2016  r.  w  sprawie  rodzajów  dokumentów,  jakich  może  żądać  zamawiający  od 

wykonawcy  w  p

ostępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  (Dz.U.  z  2016  r.,  poz.  1126), 

zwanego dalej 

„Rozporządzeniem”.  Jednocześnie  Zamawiający  nie  wskazał  przyczyn  dla 

których  uznał  złożone  dokumenty  za  niezgodne  z  wymaganiami  określonymi 

w 

Rozporządzeniu  oraz  nie  wymienił  dokumentów,  które  Odwołujący  zobowiązany  był 

przedłożyć. 

Wobec  nieuzyskania  informacji  odnośnie  zastrzeżeń  dotyczących  złożonych 

dokumentów, a także wobec braku informacji, które dokumenty według wstępnego rozeznania 

Zamawiającego  Odwołujący  powinien  przedłożyć,  Odwołujący  w  dniu  10  września  2018  r. 

złożył  wraz  z  tłumaczeniami  dokumenty  dotyczące  J.E.F.  oraz  P.A.P.  –  Identity  History 

Summary  U.S.  Department  of  Justice  Federal  Bureau  of  Investigations,  wydruk  z  Judical 

Circuit Court Clerk Dupage County Illinois, za

świadczenie z Itasca Police Department.  

W  dniu  z

łożenia  przez  Odwołującego  wymienionych  dokumentów  Zamawiający 

przesłał  uczestnikom  Postępowania  informację  o  wyborze  oferty  Wykonawcy  EC  jako 

najkorzystniejszej.  Odwołujący  nie  został  wykluczony  z  Postępowania,  co  jednoznacznie 

wskazywało,  że  wykazał  brak  podstaw  wykluczenia  wobec  przedłożenia  dokumentów, 

które Zamawiający uznał za prawidłowe. 

Wobec  postanowień  zawartych  w  wyroku  Krajowej  Izby  Odwoławczej  z  dnia 

października  2018  r.,  KIO  1890/18,  Zamawiający  został  zobowiązany  do  dokonania 

czynności, o których mowa w omówieniu zarzutu I odwołania. W dniu 26 października 2018 r. 

Zamawiający  przekazał  wykonawcom  biorącym  udział  w  Postępowaniu  informację 

o ponownym  wyborze  oferty  Wykonawcy  EC  jako  najkorzystniejszej, 

jednocześnie 

wykluczając  Odwołującego,  uzasadniając  tę  czynność  brakiem  wykazania  podstaw 

wykluczenia  wskazanych  w  art.  24  ust.  1  pkt  14  Pzp  w  stosunku  do  przedstawicieli  organu 

zarządzającego i nadzorczego – J.E.F, P.A.P., A.J.T. Zamawiający dopiero w piśmie z dnia 

26 października 2018 r. wskazał które dokumenty potwierdzające niekaralność należy uznać 

za właściwe wobec osób mających miejsce zamieszkania w Stanach Zjednoczonych oraz w 

Wielkiej Brytanii wymieniając, że: 

1.  wobec 

J.E.F. 

i 

P.A.P., 

według 

stanowiska 

Zamawiającego, 

Odwołujący zobowiązany był przedłożyć Identity History Summary U.S. Department 

of Justice Federal Bureau of Investigations; 

2.  wobec  A.J.T., 

według  stanowiska  Zamawiającego,  Odwołujący  zobowiązany  był 

przedłożyć Basic Disclosure Certificate. 

Pomimo powołania się przez Zamawiającego na wyrok  KIO z dnia 8 marca 2016 r., 

KIO  249/16,  stanowisko 

Zamawiającego  odnośnie  tego,  że  Identity  History  Summary  U.S. 

Department  of  Justice  Federal  Bureau  of  Investigations 

jest  dokumentem  właściwym 

w zakresie 

wykazania 

niekaralności 

osób 

mających 

miejsce 

zamieszkania 

w Stanach Zjednoczonych  nie  jest 

stanowiskiem  prawidłowym,  o  czym  świadczy  fragment 

tłumaczenia  złożonych  Zamawiającemu  dokumentów  „nie  wyklucza  to  dalszej  historii 

kryminalnej 

na 

szczeblu 

państwowym 

lub 

lokalnym”. 

Powyższe 

oznacza,  

że  w  Stanach  Zjednoczonych  nie  istnieje  rejestr,  o  którym  mowa  w  §  7  ust.  1  pkt  1 

Rozporządzenia, tj. rejestr zawierający informację o zakresie tożsamym z zakresem informacji 

w  Krajowym  Rejestrze  Karnym,  tj.  art.  24  ust.  1  pkt  13  i  14  Pzp

.  Powyższe  prowadzi  do 

wniosku, że właściwym dokumentem z zakresu wykazania niekaralności członków organów 

Odwołującego  mających  miejsce  zamieszkania  w  Stanach  Zjednoczonych  jest  dokument, 

o 

którym  mowa  w  §  8  ust.  1  zdanie  drugie  Rozporządzenia,  tj.  dokument  zawierający 

oświadczenie złożone przed notariuszem. 

Ze względu na stanowy charakter państwa, jakim są Stany Zjednoczone funkcjonują 

w nim  rejestry  lokalne,  stanowe  i  krajowe, 

przy  czym  należy  podkreślić,  że,  przykładowo, 

informacje  zawarte  w 

rejestrach  lokalnych  mogą  nie  zostać  umieszczone  w  rejestrze 

prowadzonym  przez  FBI.  System 

rejestrów  historii  kryminalnej  różni  się  więc  od 

funkcjonującego  w  Polsce  systemu,  dzięki  któremu  na  podstawie  jednego  dokumentu 

zainteresowany podmiot może uzyskać informacje o całej historii kryminalnej osoby, odnośnie 

której  kieruje  wniosek  o  udzielenie  informacji.  Powyższa  okoliczność  występowania  wielu 

rejestrów karnych jest powszechnie znana w Stanach Zjednoczonych, na co jednoznacznie 

wskazują informacje prasowe, przykładowo te zawarte w artykule The Hill National database 

for background checks is a myth, 

dostępnym pod adresem https://thehill.com/blogs/congress-

blog/iudicial/291939-national-database-for-background-checks-is-a-myth

,  zgodnie  z  którym 

„Choć postrzegane przez wielu jako całość, baza danych FBI nie jest uważana za wiarygodną 

jako jedno źródło dla celów badań przesiewowych w tle. Nawet w przypadku podmiotów, które 

są zobowiązane do korzystania z bazy danych FBI, zaleca się wykorzystanie innych źródeł w 

celu uzupełnienia wyszukiwania FBI. Nawet FBI przyznaje, że jego baza danych NCIC jest 

ograniczona,  zauważając,  że  zawiera  tylko  około  50  do  55  procent  wszystkich  dostępnych 

rejestrów karnych, wraz z informacjami pobranymi z odcisków palców przechowywanych przez 

FBI.  Powyższa  informacja  została  zawarta  również  na  stronie  internetowej  https://national-

employment-screening.com/fbi-criminal-record-database-myths-explained/  i  wskazuje  na 

problem, z jakim bory

kają się pracodawcy Stanów Zjednoczonych nie mogąc jednoznacznie, 

na  podstawie  jednego 

źródła,  zebrać  wszystkich  informacji  dotyczących  przeszłości 

kryminalnej 

określonych 

osób. 

Dodatkowo, 

strona 

internetowa 

https://travel.state.gov/content/travel/en/international-travel/while-abroad/criminal-record-

checks.html wskazuje na istnienie możliwości dokonania lokalnej lub stanowej rewizji rejestrów 

karnych, co również potwierdza istnienie wielu rejestrów. W powołanym przez Zamawiającego 

w faktycznej podstawie uza

sadnienia czynności wykluczenia wyroku z dnia 8 marca 2016 r., 

KIO 249/16, Izba 

wskazuje na dostępność uzyskania zaświadczeń, wymieniając przykładowe 

możliwości w tym zakresie. Uzasadnienie przytoczonego wyroku odnosi się do stwierdzenia 

możliwości uzyskania zaświadczenia potwierdzającego karalność lub brak karalności osoby 

zainteresowanej.  Powyższe  nie  ulega  wątpliwości,  istotne  jest  jednak  czy  dokumenty  te 

odpowiadają wymaganiom  określonym  w  § 7  ust.  1 pkt  1,  czy  też  § 8 ust.  1  zdanie drugie 

Rozporządzenia „jeżeli w kraju, w którym miejsce zamieszkania ma osoba, której dokument 

miał dotyczyć, nie wydaje się takich dokumentów, zastępuje się go dokumentem zawierającym 

oświadczenie  tej  osoby  złożonym  przed  notariuszem  lub  przed  organem  sądowym, 

administracyjn

ym albo organem samorządu zawodowego lub gospodarczego właściwym ze 

względu na miejsce zamieszkania tej osoby”. Sformułowanie „dokumentów” odnosi się przy 

tym nie do obowiązku składania wielu dokumentów mogących zawierać informacje o historii 

kryminalnej,  lecz bezp

ośrednio do wyliczenia zawartego w § 7 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia 

„składa  informację  z  odpowiedniego  rejestru  albo,  w  przypadku  braku  takiego 

rejestru, inny 

równoważny  dokument”,  przy  czym  spójnik  „albo”  oraz  liczba  pojedyncza 

„informacja  z  rejestru”,  czy  „równoważny  dokument”  zawarta  w  tym  przepisie  wskazuje  na 

obowiązek przedstawienia jednej informacji zawierających dane dotyczące braku karalności 

w 

odniesieniu  do  wszystkich  przestępstw,  o  których  mowa  w  art.  24  ust.  1  pkt  13  Pzp. 

Przyjęcie innego stanowiska oznaczałoby, że w celu wykazania braku podstaw wykluczenia 

w 

zakresie  niekaralności  członków  organów  Odwołującego  wykonawcy  biorący  udział 

w 

Postępowaniach powinni z zamiarem dostarczenia Zamawiającemu kompletnych informacji 

składać  kilka  dokumentów  pochodzących  z  różnych  rejestrów.  Wniosek  ten  nie  znajduje 

potwierdzenia w literalnym brzmieniu przepisu, który wymaga złożenia kompletnej informacji 

zawartej w jednym, odpowiednim dokumencie. 

W związku z powyższym, wobec możliwości 

zaistnienia 

sytuacji,  w  której  dokument  FBI  na  podstawie  prowadzonego  rejestru  będzie 

zawierał informacje o niekaralności za przestępstwo oraz w związku z tym, że jednocześnie 

na szczeblu państwowym lub lokalnym inne rejestry mogą zawierać informacje o skazaniu za 

pr

zestępstwa wskazane w art. 24 ust. 1 pkt 13 Pzp, wskazany przez Zamawiającego dokument 

Identity History Summary U.S. Department of Justice Federal Bureau of Investigations nie jest 

dokumentem 

wystarczającym do wykazania niekaralności członków organów Odwołującego, 

w  związku  z  czym  właściwym  dokumentem  w  tym  zakresie  jest  dokument  zawierający 

oświadczenie osoby złożone przed notariuszem.  

Przechodząc  do  wskazanych  przez  Zamawiającego  rzekomych  nieprawidłowości 

złożonych przed notariuszem oświadczeń J.E.F. oraz P.A.P. należy stwierdzić, że twierdzenia 

Zamawiającego  są  całkowicie  bezpodstawne.  Wymienione  osoby  precyzyjnie  odwołały  się 

w 

złożonym oświadczeniu do braku skazania za przestępstwa wymienione w art. 24 ust. 1 pkt 

13 Pzp

. Klauzula zawarta w tłumaczeniu tego dokumentu zawiera stwierdzenie odnoszące się 

do  osobistego  stawiennictwa  osób  składających  oświadczenie,  data  widniejąca  na 

oświadczeniu osoby oraz data znajdująca się przy podpisie notariusza wskazują na dzień 1 

września 2018 r., co jednoznacznie pozwala na stwierdzenie zachowania tożsamości miejsca 

i  czasu  złożenia  tego  oświadczenia.  Zamawiający  nie  znając  obowiązującego  w  Stanach 

Zjednoczonych  prawa  o  notariacie  ora

z  zasad działalności  notariuszy,  w  tym  przyjmowania 

oświadczeń  bezpodstawnie  wysuwa  wnioski  odnośnie  niezgodności  zachowania  wymagań 

określonych w Rozporządzeniu, które jednoznacznie wskazuje jedynie na obowiązek „złożenia 

oświadczenia przed notariuszem”, bez sprecyzowania wobec różnic w prawie państw obcych, 

w  jaki  sposób  złożenie  tego  oświadczenia  ma  nastąpić  oraz  tego  jaką  klauzulę  notariusz 

powinien  na  dokumencie  zamieścić.  Porównywanie  wymagań  obowiązujących  w  polskiej 

ustawie  regulującej  obowiązki  notariuszy  nie  jest  miarodajne  wobec  stwierdzania 

prawidłowości lub nieprawidłowości czynności wykonywanych przez notariuszy działających 

w 

oparciu o inne niż obowiązujące w Polsce akty prawne. 

Podsumowując  powyższe,  wobec  prawidłowości  oświadczeń  złożonych  przed 

notariuszem 

w zakresie braku skazania za przestępstwa określone w art. 24 ust. 1 pkt 13 Pzp 

Odwołujący  w  zakresie  dotyczącym  J.E.F.  i  P.A.P.  wykazał  brak  podstaw  wykluczenia 

z 

Postępowania. 

Odwołujący  podał  następnie,  że  Zamawiający  w  informacji  stanowiącej  fragment 

uzasadnienia wykluczenia Odwołującego z Postępowania w odniesieniu do braku wykazania 

niekaralności  A.J.T.,  powołując  się  na  wyrok  KIO  z  dnia  22  grudnia  2015  r.,  KIO  2589/15, 

stwierdził,  że  dokument  Basic  Disclosure  Certificate  jest  właściwy  w  zakresie  wykazania 

niekaralności osoby mającej miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii. Twierdzenia odnośnie 

tego, że złożony przez Odwołującego Police Certificate (UK) nie jest dokumentem wskazanym 

w  rozporządzeniu  są  całkowicie  bezpodstawne,  a  okoliczność  ta  nie  została  przez 

Zamawiającego w żadnym stopniu zweryfikowana pomimo tego, że certyfikat ten potwierdza 

niekaralność w odniesieniu do wszystkich przestępstw stanowiąc informację z odpowiedniego 

rejestru, o której mowa w § 7 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia. Odwołujący, będąc zobowiązanym 

do przedstawienia informacji z odpowiedniego rejestru 

potwierdzającej niekaralność członka 

organu  mającego  miejsce  zamieszkania  w  Wielkiej  Brytanii,  wystąpił  do  brytyjskiej  policji 

o 

wydanie  certyfikatu  zawierającego  niezbędne  informacje.  W  odpowiedzi  na  przesłane 

zapytanie brytyjska policja wraz 

z listem datowanym na dzień 28 sierpnia 2018 r. przekazała 

certyfikat w odniesieniu do osoby, której dotyczyło zapytanie. W certyfikacie została zawarta 

informacja  no  trace. 

Certyfikat  został  podpisany,  a  zawarta  w  stopce  informacja 

„ACRO Criminal  Record  Office”  jednoznacznie  wskazuje  na  fakt,  iż  jest  to  informacja 

pochodząca  z  rejestru.  W  liście  skierowanym  do  osoby  występującej  z  zapytaniem 

odnoszącym się do niekaralności zawarta została informacja no trace – you don’t have any 

convictions,  cautions,  final  warnings  or  reprimands,  co  jednoznacznie  oznacza  brak 

jakiejkolwiek  historii  kryminalnej,  w  tym 

wyroków  skazujących.  Z  uwagi  na  zawarty 

w 

Rozporządzeniu  wymóg  złożenia  informacji  z  odpowiedniego  rejestru  list  ten, 

stanowiący korespondencję  pomiędzy  osobą  zainteresowaną  uzyskaniem  informacji 

a 

brytyjską  policją,  nie  został  złożony  Zamawiającemu.  Złożona  wraz  z  tłumaczeniem 

informacja  pochodząca  z  odpowiedniego  rejestru,  zawierająca  sformułowanie  no  trace, 

oraz 

informacja  odnośnie  źródła  pochodzenia  informacji  o  niekaralności  stanowiły 

wystarczające  podstawy  do  stwierdzenia,  iż  przedłożony  dokument  jest  dokumentem 

odpowiednim 

w zakresie wykazania niekaralności A.J.T. 

Informacje potwierdzające  prawidłowość przedstawionego dokumentu  w  odniesieniu 

do  wykazania 

niekaralności  za  jakiekolwiek  przestępstwo  znajdują  potwierdzenie 

w 

ogólnodostępnych informacjach dotyczących rejestrów karnych w Wielkiej Brytanii: 

1.  http://ecris.eu/criminal-record-uk/ 

Na  stronie  internetowej  portalu  Europejskiego  systemu  przekazywania  informacji 

z 

rejestrów  karnych,  utworzonego  w  celu  udoskonalenia  wymiany  informacji 

pochodzących z rejestrów karnych na szczeblu europejskim, przedstawione zostały 

źródła  rejestrów  karnych  w  Wielkiej  Brytanii.  Z  tabelarycznego  zestawienia 

dotyczącego  źródeł  tych  informacji  wynika,  że  informacje  zawarte  w  certyfikacie 

Basic  Disclosure 

oraz  certyfikacie  policji  ACRO,  a  także  innych  certyfikatach 

pokrywają się, ponieważ pochodzą z tego samego źródła, tj. krajowego komputera 

policji 

prowadzonego przez Biuro Śledcze ACRO. W certyfikacie ACRO ujawniane 

są wszystkie wyroki skazujące; 

2.  https://e-iustice.europa.eu/content criminal records-95-uk-pl.do?member=l 

Na stronie internetowej europejskiego portalu e-

sprawiedliwość jako właściwy organ 

do 

wydawania  rejestrów  karnych  wskazuje  się  Centralny  Organ  Zjednoczonego 

Królestwa ds. Wymiany Informacji  z  Rejestrów  Karnych (UK  Central  Authority for 

Exchange of Criminal Records). 

Zarówno adres skrytki pocztowej oraz adres e-mail 

jednoznacznie  wskazują  ACRO  jako  źródło  uzyskiwania  informacji  dotyczącej 

historii kryminalnej; 

3.  https://www.acro.police.uk/uploadedFiles/lCPC%20Postcard%20v2%20Polish.pdf 

Na stronie internetowej brytyjskiej policji zamieszczono informację, zgodnie z którą 

ACRO 

– Association of Chief Police Officers Criminal Records Office jest Biurem 

Rejestru Skazanych 

Stowarzyszenia Komendantów Policji w Wielkiej Brytanii. 

Zestawienie wszystkich powyższych informacji jednoznacznie wskazuje, że w zakresie 

uzyskania 

informacji  pochodzącej  z  rejestru  skazanych  brytyjska  policja  posługując  się 

rejestrem ACRO jest 

instytucją właściwą do wydawania informacji stanowiącej potwierdzenie 

niekaralności osoby mającej miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii. Informacje te dowodzą 

również  tego,  że  dane  zawarte  w  certyfikatach  dotyczących  historii  kryminalnej  pochodzą 

z 

tych samych źródeł, a więc to, co zostałoby  wskazane w uznanym przez Zamawiającego 

dokumencie Basic Disclosure znajduje potwierdzenie w takim samym zakresie w certyfikacie 

wydawanym przez brytyjską policję (ACRO), złożonym przez Odwołującego w Postępowaniu. 

Powyższe  informacje  oraz  fakt  otrzymania  listu  zawierającego  wyjaśnienie  definicji 

sformułowania  no  trace  jako  braku  skazania  za  jakiekolwiek  przestępstwo  bezsprzecznie 

dowodzi,  że  przedstawiony  w  pierwotnym  terminie  wymaganym  przez  Zamawiającego 

certyfikat  odnoszący  się  do  A.J.T.  stanowi  informację  z  odpowiedniego  rejestru  w  zakresie 

określonym w art. 24 ust. 1 pkt 13 i 14 Pzp, będąc tym samym dokumentem zgodnym z § 7 

ust.  1 

pkt 1 Rozporządzenia. W związku z powyższym Odwołujący wykazując niekaralność 

osoby 

będącej  urzędującym  członkiem  organu  potwierdził  brak  podstaw  wykluczenia 

w zakresie, 

o którym mowa w art. 24 ust. 1 pkt 14 Pzp. 

Z ostrożności procesowej w zakresie nieuwzględnienia argumentów przedstawionych 

w 

powyższym  uzasadnieniu  w  zakresie  certyfikatu  brytyjskiej  policji,  jako  właściwego  do 

wykazania 

niekaralności  podkreślenia  wymaga,  że  oświadczenie  A.J.T.  złożone  przed 

notariuszem jest oświadczeniem zgodnym z § 8 ust. 1 zdanie drugie Rozporządzenia. 

Zamawi

ający  kwestionując  prawidłowość  dokumentu  zawierającego  oświadczenie 

wskazał  wyłącznie  na  rzekomą  nieprawidłowość  w  zakresie  dotyczącym  potwierdzenia 

autentyczności  podpisu,  uznając  złożony  dokument  za  nieprawidłowy.  Należy  ponownie 

podkreślić  to,  co  zostało  wskazane  powyżej  w  odniesieniu  do  dokumentów  zawierających 

oświadczenie 

złożone 

przed 

notariuszem 

przez 

osoby 

zamieszkałe  

w  Stanach  Zjednoczonych,  że  Rozporządzenie  wskazuje  jedynie  na  obowiązek 

„złożenia oświadczenia  przed  notariuszem”,  bez  sprecyzowania  wobec  różnic  w  prawie 

państw obcych, w jaki sposób złożenie tego oświadczenia ma nastąpić oraz tego jaką klauzulę 

notariusz powinien na dokumencie zamieścić. Orzecznictwo KIO potwierdza, że oświadczenie 

zawierające potwierdzenie przez notariusza podpisu jest dokumentem zgodnym z § 8 ust. 1 

zdanie drugie Rozporządzenia, tj. oświadczeniem złożonym przed notariuszem. 

III. Zarzut naruszenia art. 92 ust. 1 pkt 2 Pzp 

Zamawi

ający w wezwaniu skierowanym do Odwołującego na podstawie art. 26 ust. 3 

Pzp 

w dniu 5 września 2018 r. ograniczył się wyłącznie do stwierdzenia, że według wstępnego 

rozeznania  w  Stanach  Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii  oraz  Holandii  wydaje się urzędowe 

dokumenty,  o  których  mowa  w  §  7  ust.  1  pkt  1  Rozporządzenia.  Zamawiający  nie  wskazał 

przyczyn, 

dla  których  uznał  złożone  przez  Odwołującego  dokumenty  za  niezgodne 

z wymaganiami 

określonymi  w  Rozporządzeniu  oraz  nie  wymienił  dokumentów, 

które Odwołujący zobowiązany był przedstawić. 

W  związku  z  powyższym  Odwołujący,  będąc  zobowiązanym  do  złożenia 

nieokreślonych przez Zamawiającego dokumentów oraz pozbawiony informacji o podstawach, 

dla  których  dokumenty  złożone  w  pierwotnym  terminie  zostały  uznane  za  nieprawidłowe, 

nie 

posiadał informacji odnośnie tego, jakie dokumenty zostaną przez Zamawiającego uznane 

za właściwe w celu wykazania niekaralności członków zarządu i rady nadzorczej w odniesieniu 

do przestępstw określonych w art. 24 ust. 1 pkt 13 Pzp. Powyższe oznacza, że skierowane 

przez Zamawiającego wezwanie było nieprecyzyjne, niepełne oraz pozbawione istotnych dla 

Odwołującego  informacji  dotyczących  oczekiwań  Zamawiającego  względem  dokumentów, 

które zobowiązany był dostarczyć. 

Ponadto należy  wskazać,  że Odwołujący  dwukrotnie  zwracał  się do  Zamawiającego 

z wnioskiem  o 

przedłużenie  terminu  na  złożenie  dokumentów,  informując  Zamawiającego 

w przedmiocie  procesu 

pozyskiwania  dokumentów  oraz  ich  rodzaju.  Zamawiający  oba 

wniosku pozostawił bez rozpoznania. W orzecznictwie Izby podkreśla się, że w odniesieniu do 

niedokładnego  i  nieprecyzyjnego  wezwania  skierowanego  na  podstawie  art.  26  ust.  3  Pzp 

zasada 

jednokrotnego  wezwania  do  uzupełnienia  dokumentów  nie  znajduje  zastosowania, 

a wezwanie  takie 

(kompletne  i  precyzyjne)  powinno  zostać  skierowane  do  wykonawcy 

ponownie. 

Zaniecha

nie  Zamawiającego  polegające  na  braku  zamieszczenia  w  wezwaniu 

przyczyn 

nieprawidłowości  dokumentów  oraz  wskazania  dokumentów,  jakie  Zamawiający 

uzna  za 

właściwe  doprowadziło  do  sytuacji,  w  której  Odwołujący  pozbawiony  istotnych 

z punktu  widzenia  uczestnik

a Postępowania informacji składał dokumenty bez dostatecznej 

pewności, że te złożone w wyniku odpowiedzi na wezwanie z art. 26 ust. 3 Pzp Zamawiający 

uzna za 

właściwe. 

Zamawiający dokonując wyboru oferty najkorzystniejszej w dniu 10 września 2018 r., 

tj. w dniu w 

którym Odwołujący złożył dokumenty w odpowiedzi na wezwanie do uzupełnienia 

nie  wykluczył  Odwołującego  z  Postępowania,  co  doprowadziło  Odwołującego  do  wniosku, 

że wykazał  brak  podstaw  wykluczenia,  a  złożone  dokumenty  Zamawiający  uznał  za 

prawidłowe,  zgodne  z  Rozporządzeniem.  Podkreślenia  wymaga,  że  pierwszy  wybór  oferty 

najkorzystniejszej dokonany został w terminie przysługującym Odwołującemu na wniesienie 

odwołania od czynności art. 26 ust. 3 Pzp, uniemożliwił więc Odwołującemu zaskarżenie tej 

czynności,  bowiem  wobec  braku  wykluczenia  Odwołującego  z  Postępowania  w  dniu 

września 2018 r. zarzut ten zostałby przez Izbę uznany za bezprzedmiotowy. 

Tym samym, w związku z wykluczeniem Odwołującego z Postępowania po wydaniu 

wyroku  w  sprawie  o  sygnaturze  KIO  1890/18  w 

przypadku  uznania,  że  złożone 

w 

Postępowaniu dotyczące niekaralności osób dokumenty, o których mowa w uzasadnieniu 

zarzutu II są dokumentami nieodpowiadającymi wymaganiom określonym w Rozporządzeniu, 

Zamawiający  przeprowadzając  Postępowanie  w  sposób  przejrzysty  jest  zobowiązany  do 

ponownego wezwania 

Odwołującego, na podstawie art. 26 ust. 3 Pzp, do złożenia oświadczeń 

i  dokumentów,  wskazując  przyczyny,  na  podstawie  których  stwierdził  ich  wadliwość  oraz 

precyzyjnie  określając,  jakie  dokumenty  dotyczące  członków  organów  mających  miejsce 

zamieszkania poza terytorium 

Rzeczypospolitej Polskiej Odwołujący powinien złożyć w celu 

wykazania braku podstaw wykluczenia. 

IV. Zarzut naruszenia art. 7 ust. 1 Pzp 

Zamawiający dopuścił się naruszenia zasady równego traktowania wykonawców przez 

uwzględnienie  jako  właściwego  dokumentu  przedłożonego  w  celu  potwierdzenia  przez 

oferowany 

oczyszczacz  powietrza  spełnienia  normy  PN-EN  60335-1:2012  pomimo  tego, 

że dokument  ten,  jak  wskazano  w  uzasadnieniu  zarzutu  I,  jest  ewidentnie  dokumentem 

nieprawidłowym – nie potwierdza spełnienie przez urządzenie wraz z dedykowanymi do niego 

elementami montażowymi spełnienia wymagań bezpieczeństwa określonych w SIWZ.  

Zamawiający  w  pisemnej  odpowiedzi  na  odwołanie  wniósł  o  jego  oddalenie 

przedstawiając następującą argumentację. 

I.  Zarzut zaniechania odrzucenia oferty Wykonawcy EC 

Odwołujący  zarzuca,  że  dokument  złożony  w  odpowiedzi  na  wezwanie 

Zamawiającego, będące konsekwencją wyraźnego nakazu Izby, nie jest właściwy i nie mógł 

ist

nieć w  dacie jego wydania.  Podobnie jak  w  poprzednim  postępowaniu odwoławczym  nie 

przedstawia żadnych dowodów na poparcie swoich twierdzeń, poprzestając na formułowaniu 

jedynie  wątpliwości  i  przypuszczeń.  Pozbawiony  jednak  możliwości  merytorycznego 

zakwestionowania 

dokumentu 

zmuszony 

jest 

kwestion

ować  jego  wiarygodność. 

Podobna 

praktyka,  zastosowana  już  w  uprzednim  postępowaniu  odwoławczym,  została 

słusznie uznana przez Izbę za nieprawidłową. Zamawiający przypomniał, że z § 4 ust. 1 pkt 8 

r

ozporządzenia  Prezesa  Rady  Ministrów  z  dnia  22  marca  2010  r.  w  sprawie  regulaminu 

postępowania przy rozpoznawaniu odwołań (Dz. U. z 2018 r., poz. 1092 j.t. ze zm.) wynika 

obowiązek  powołania  dowodów  na  poparcie  podnoszonych  twierdzeń  już  w  odwołaniu. 

Formalny brak prekluzji dowodowej nie stanowi żadnej przeszkody dla egzekwowania wymogu 

rzetelności  formułowania  treści  odwołania,  z  uwzględnieniem  wymagań  obowiązujących 

przepisów.  Nie  wypełnienie  tych  wymogów  powinno  podlegać  ocenie  Izby,  zwłaszcza 

w ewe

ntualnym  aspekcie  ograniczania  jednoznacznego  prawa  Zamawiającego  do  uznania 

odwołania za zasadne (bez ponoszenia kosztów postępowania odwoławczego), na wypadek 

rzeczywistego  zidentyfikowania  przez  Odwołującego  błędu  zaistniałego  w  procedowaniu. 

Granica  sw

obody  Odwołującego  w  przytaczaniu  dowodów  po  terminie  uprawniającym  do 

złożenia  odwołania,  pozostaje  wyraźne  ustawowe  uprawnienie  Zamawiającego  do  uznania 

zarzutów, zwłaszcza zaś uznania ich w całości, stosownie do art. 186 ust. 2 Pzp. Taki postulat 

dyscyp

linowania warsztatu pracy i narzędzi stosowanych przez Odwołującego wynika także 

z 

samej  natury  postępowania  odwoławczego,  które  ma  charakter  kontradyktoryjny,  a  nie 

reklamacyjny. 

W  tych  okolicznościach  trudno  uznać  zarzuty  związane  z  bezpodstawnym 

odstąpieniem  od  wykluczenia  Wykonawcy  EC  z  Postępowania  za  wykazane  jakimikolwiek 

dowodami. 

Warto  w  tym  kontekście  przypomnieć,  że  złożona  Zamawiającemu  deklaracja 

zgodności z 23 lipca 2018 r. nie była dokumentem, którego przedstawienia domagał się w toku 

P

ostępowania  z  własnej  inicjatywy.  Przeciwnie  –  Zamawiający  przedstawiał  w  toku 

poprzedniego postępowania odwoławczego (KIO 1890/18) argumentację wskazującą na brak 

potrzeby  składania  odrębnej  deklaracji  zgodności  dla  oferowanego  urządzenia  wraz 

z dedykowanym  uch

wytem  montażowym.  Konieczność  przedstawienia  tego  konkretnego 

dokumentu  pojawiła  się  dopiero  później,  jako rezultat  rozstrzygnięcia  przez  Izbę  odwołania 

w tamtej  sprawie. 

Z  uwagi  na  fakt,  że  nie  było  wówczas  możliwości  poznania  stanowiska 

Wykonawcy  EC  z  uw

agi  na  odmowę  dopuszczenia  go  do  udziału  w  postępowaniu 

odwoławczym, trudno obecnie domniemywać (zarówno Zamawiającemu, jak i Odwołującemu) 

jakie dokumenty posiadał Wykonawca EC i dlaczego składał takie a nie inne dokumenty w toku 

postępowania, zwłaszcza w sytuacji, gdy Zamawiający ich nie wymagał. Dodatkowo należy 

zauważyć, że powoływane przez Odwołującego stanowisko Wykonawcy EC z 1 października 

2018 r. dotyczące poprzedniego odwołania, w żaden sposób nie wyklucza możliwości istnienia 

w  dniu  23  lipca  2018 

r.  deklaracji  o  przywoływanej  treści.  Co  więcej,  Wykonawca  EC 

konsekwentnie  potwierdza,  że  urządzenie  spełnia  wymogi  wynikające  z  normy  EN  60335-

Trudno  też  racjonalnie  czynić  zarzut  Wykonawcy  EC,  że  tłumaczenie  krótkiego 

technicznego 

i 

proceduralnego 

dokumentu 

jakim 

jest 

deklaracja 

zgodności,  

sporządzone  24  października  2018  r.  (a  zatem  już  po  wydaniu  orzeczenia  przez  Izbę), 

posługuje  się  słownictwem  kojarzącym  się  Odwołującemu  z  treścią  orzeczenia  Izby. 

Jest 

przecież  oczywistym  faktem,  że  orzeczenie  Izby  oraz  same  deklaracje  zgodności 

posługują  się  sformatowanymi  i  powtarzalnymi  frazami  o  charakterze  normatywnym, 

odwołującymi  się  do  przepisów  ustawy  z  dnia  13  kwietnia  2016  r.  o  systemach  oceny 

zgodności i nadzoru rynku (Dz. U. z 2017 r, poz. 1398 j.t. ze zm.), zwanej dalej „Ustawą”.  

Nieracjonalny  jest  też  zarzut  jakoby  nie  było  możliwym  zaprojektowanie,  

zbadanie  i  certyfikowanie  prostego  uchwytu  montażowego  w  tygodniowym  terminie, 

zwłaszcza w  kraju  takim  jak  Chiny,  o  zupełnie  innej  –  niż  USA  i  Unia  Europejska  – 

kulturze 

biznesowej.  Odwołujący  nie  przedstawił  żadnego  dowodu  czy  argumentu, 

który przeczyłby  możliwości  wydania  przedmiotowej  deklaracji  zgodności  w  terminach 

wynikających z chronologii dokumentów przedstawionych w Postępowaniu. Sam Zamawiający 

również nie zidentyfikował przepisów i okoliczności, które by to uniemożliwiały. 

Wbrew twierdzeniom 

Odwołującego, Izba na podstawie wyjaśnień z dnia 15 sierpnia 

2018  r.  ustaliła  jedynie,  że  „produkcja  tych  uchwytów  będzie  dopiero  przedmiotem 

projektowania  i 

wykonania przez  podmiot  trzeci”  w  dacie 16  lipca  2018  r.  (data  dokumentu 

Wykonawcy  C

).  Izba  przywołała  zatem  jedynie  dowód  potwierdzający,  że  oferowany 

oczyszczacz  może  być  montowany  na  ścianie,  ponieważ  wykonawca  zadbał  o  odpowiedni 

uchwyt 

montażowy,  czego  dowodem  był  przedstawiony  Zamawiającemu  w  ówczesnym 

postępowaniu  odwoławczym  projekt  uchwytu.  Zatem  zestawienie  ww.  dokumentu 

z 

przedstawioną  deklaracją  zgodności  nie  przeczy  bynajmniej  możliwości  wydania  takiej 

deklaracji  w  dniu  23  lipca 

2018  r.  Ponadto  podkreślić  należy,  że  w  treści  dokumentu 

wystawionego  16  lipca  2018  r.  przez 

Wykonawcę  C  widnieje  także  stwierdzenie,  

że  „projekt  uchwytu  został  wykonany”.  Dodatkowo  stwierdzono  tam,  że  prace  projektowe 

realizowane są w cenie wykonania uchwytów, co potwierdza znikomą pracochłonność samego 

projektowania  takiego  typu  urządzenia.  Był  to  zatem  dowód  potwierdzający  jedynie  to, 

że oczyszczacz może być montowany na ścianie, a nie zaś dowód, że projekt uchwytu i sam 

uchwyt  nie  mogły  istnieć  odpowiednio  wcześnie  tak,  aby  móc  wystawić  ww.  deklarację 

zgodności w dniu 23 lipca 2018 r. 

W oparciu o ten błędny argument (jakoby uchwyty z pewnością nie istniały, co rzekomo 

miałaby potwierdzić Izba) Odwołujący ponownie posuwa się do konstruowania subiektywnych 

domniemań,  jakoby  „deklaracja  zgodności  została  wydana  po  przeprowadzeniu  badania 

urządzenia  z  zastosowaniem  innych  uchwytów  montażowych  niż  te,  które  stanowiły  ofertę 

ABC  COLOREX  sp.  z  o.o.”,  albo  „EUROCENT  RUM  POLSKA  Sp.  z  o.o.  działając  w  celu 

unikni

ęcia  odrzucenia  oferty,  jako  niezgodnej  z  SIWZ  zlecił  producentowi  wystawienie 

deklaracji zgodności pomimo braku przeprowadzenia badania urządzenia zgodnie z nakazem 

sformułowanym w wyroku KIO 1890/18”.  

Konkluzją nieskutecznego podważania wiarygodności dokumentu deklaracji powinno 

być zatem ustalenie, że dokument ten jest właściwy i spełniający wszystkie wymogi określone 

uprzednim orzeczeniem Izby. 

Na marginesie Zamawiający zwrócił uwagę, że po złożeniu kopii dokumentu deklaracji 

zgodność  Wykonawca  EC  –  mając  w  pamięci  doświadczenia  z  poprzedniego  odwołania  – 

poinformował via e-mail, że dysponuje oryginałem przedmiotowej deklaracji zgodności z 23 

lipca 2018 r. 

II. 

Zarzut bezpodstawnego wykluczenia Odwołującego 

Zamawiający  zaakcentował  na  wstępie,  że  zarzut  bezpodstawnego  wykluczenia 

Odwołującego  z  Postępowania,  niezależnie  od  przedstawionego  w  dalszej  części 

merytorycznego  stanowiska,  podlega  oddaleniu  jako  p

ozostający  bez  wpływu  na  wynik 

P

ostępowania. 

Wykluczenie 

Odwołującego  z  powodu  nie  wykazania  braku  podstaw  wykluczenia 

w zakresie  art.  24  ust.  1  pkt  14  Pzp 

było  konieczne.  W  tej  kwestii  Zamawiający  w  całości 

podtrzymuje ustalenia przedstawione w piśmie z 26 października 2018 r. Wskazują one na 

brak sprostania wymogowi wykazania, że „urzędującego członka jego organu zarządzającego 

lub nadzorczego, wspólnika spółki w spółce jawnej lub partnerskiej albo komplementariusza 

w 

spółce komandytowej lub komandytowo-akcyjnej lub prokurenta” nie skazano prawomocnie 

„za  przestępstwo,  o  którym  mowa  w  pkt  13”  Pzp.  Niedostatki  wykazania  braku  podstaw 

wykluczenia  dotyczyły  zresztą  nie  pojedynczej  osoby,  ale  kliku  członków  władz  spółki. 

Odwołujący 

pominął 

przy 

tym 

całkowicie 

okoliczność, 

że 

posługiwał 

się 

(uzupełniając dokumenty  na  wezwanie)  właściwymi  dokumentami,  jednak  bez  zachowania 

formy i czasu ich złożenia wymaganej – na tożsamych zasadach – od obydwu wykonawców 

biorących udział w Postępowaniu. Ostatecznie Odwołujący nie przedstawił jednak, nawet po 

upływie wyznaczonego terminu, wymaganych dokumentów we właściwej formie. 

Odwołujący  próbuje  również  przekonać  Izbę,  jakoby  prawo  stanowe  USA, 

czy Zjedn

oczonego  Królestwa  nie  rozróżniło  złożenia  oświadczenia  przed  notariuszem  od 

potwierdze

nia  przez  notariusza  własnoręczności  podpisu  składanego  przez  stronę, 

jako 

dwóch różnych czynności notarialnych czemu należy stanowczo zaprzeczyć. Niezależnie 

od wszelkich różnic w systemach sądowych ww. krajów i Polski, wszystkie one opierają się na 

prawi

e  rzymskim  i  tego  rodzaju  oczywiste  różnice  (z  oczywiście  różnymi  konsekwencjami 

prawnymi)  potrafią  uchwycić.  Znamienne  jest  przy  tym,  że  Odwołujący  nie  wskazuje 

bynajmniej  na  jakąkolwiek  podstawę  prawną  w  przepisach  ww.  państw,  która  miałaby 

potwierdzać brak rozróżnienia tych czynności. 

Tymczasem,  prawo  stanowe  USA  rozróżnia  różne  typy  aktów  notarialnych 

(porównaj Chapter 4 – Types of notarial acts w Idaho Notary Public Handbook): 

„[…] 

Below are some of the legally authorized notarial acts that can be performed in Idaho: 



  Taking acknowledgments, 



  Witnessing signatures, 



  Verification upon oath or affirmation (Jurat), 



  Administering oaths, 



  Certifying copies of a record 

[…]”. 

Witnessíng signatures oznacza poświadczanie podpisów, zaś Verlfication upon oath or 

affirmation (Jurat) 

oznacza weryfikację pod przysięgą tub przyrzeczeniem, a Certifying copies 

of a record oznacza potwierdzanie kopii. 

Podobne rozróżnienie – jak wynika choćby z ogólnodostępnych informacji podanych 

na  stronie  https//en.wikipędla.org/wiki/Notary  public#United  Kingdom  jest  oczywiste  dla 

wszystkich systemów prawnych, w tym także opartych o Common law. Na marginesie należy 

także zwrócić uwagę, że wartość dowodowa ww. informacji dostępnych w Internecie nie może 

być  oceniania  niżej  niż  wartość  dowodowa  artykułów  prasowych  i  informacji  internetowych 

przywoływanych w treści Odwołania. 

W  tych  okolicznościach  trudno  uznać  za  właściwe  złożenie  dokumentów, 

które oświadczeniami złożonymi przed notariuszem być nie mogą, ponieważ zawierają jedynie 

notarialne  poświadczenie  własnoręczności  podpisu  (dot.  J.E.F.  i  P.A.P.).  Sam  fakt,  że 

notariusz  zapoznał  się  z  oświadczeniem  woli,  nie  jest  wystarczający,  gdyż  oprócz  tej 

przesłanki musi wystąpić druga, tj. złożenie oświadczenia woli w jego obecności. Powołanie 

się  zatem  przez  Odwołującego  na  możliwość  wykazania  braku  podstaw  wykluczenia  przez 

rzekome złożenie właściwych oświadczeń należy uznać za chybioną. 

Przypomnieć  należy  również,  że  składane  przed  notariuszem  oświadczenie 

w 

przedmiocie braku wystąpienia przesłanek wykluczenia (którego zaistnieniu w stosunku do 

J.E.F.  i  P.A.P. 

Zamawiający  zaprzeczył)  stanowi  wyjątek  od  zasady  złożenia  dokumentu 

urzędowego.  Jako  wyjątek  od  zasady  należy  zaś  interpretować  je  ściśle.  Składając  zatem 

zamienne  oświadczenie,  wykonawca  powinien  w  pierwszej  kolejności  wykazać,  że  w  jego 

kraju nie wyd

aje się dokumentu wskazanego w § 4 ust. 1 ww. Rozporządzenia. Inna wykładnia 

naruszałaby w sposób rażący zasadę równego traktowania wykonawców, dając wykonawcom 

zagranicznym szersze uprawnienia niż wykonawcom krajowym, dla których nie przewidziano 

możliwości złożenia oświadczenia. 

Zamawiający 

wyjaśnił 

także, 

że 

użyte 

w 

wezwaniu 

sformułowanie 

„wstępne rozeznanie”  wskazywało  jedynie  na  dopuszczenie  możliwości  wykazywania  tych 

okoliczności)  które  podnosi  wykonawca  aktualnie.  Gdyby  bowiem  Odwołujący  chciał 

zakwestionować treść (i zasadność) wezwania do uzupełnienia dokumentów, np. z uwagi na 

bezpodstawność żądania Zamawiającego, to był uprawniony do złożenia odwołania w terminie 

10 dni od dnia wezwania, tj. 5 września br. Skoro tego nie uczynił – a w to miejsce podjął się 

złożenia  dokumentów,  odstępując  od  wykazania,  że  dotyczy  go  wyjątkowa  sytuacja  objęta 

dyspozycją przepis ww. Rozporządzenia – to przedmiotowy zarzut jest spóźniony i podlega 

odrzuceniu. 

Co  więcej,  zaznaczyć  należy,  że  to  nie  Zamawiający  narzucił  Odwołującemu 

sposób  i  rodzaj  konkretnego  urzędowego  dokumentu.  Uczynił  to  bowiem  sam  Odwołujący 

składając  (w  niewłaściwej  formie)  właściwe  dokumenty,  których  złożenia  Zamawiający 

oczekiwał,  zgodnie  ze  znanym  mu  orzecznictwem  KIO.  Aktualne  próby  wskazywania, 

że wezwanie  było  nieprecyzyjne  pozostają  bezpodstawne.  Precyzja  wezwania  polegała 

bowiem  na  odwołaniu  się  do  treści  dokładnie  przywołanego  paragrafu  Rozporządzenia. 

Nie 

jest jednak rolą Zamawiającego uprzednie ustalanie dokumentów właściwych dla danego 

przypadku,  i  zastępowanie  w  tym  zakresie  profesjonalnej  obsługi  prawnej  przedsiębiorcy, 

a 

jedynie  badanie  przedstawionych  dokumentów.  Przeciwne  działanie  naruszałoby  bowiem 

zasadę równego traktowania wykonawców. 

Okoliczność, że Zamawiający pierwotnie nie skumulował kilku czynności, a podjął je 

dopiero na aktualnym etapie P

ostępowania nie może być przedmiotem żadnego skutecznego 

zarzutu ze strony 

Odwołującego. 

Wobec  przedstawionej  powyżej  argumentacji  zarzut  bezpodstawnego  wykluczenia 

Odwołującego z Postępowania nie może się ostać. 

III. Zarzut naruszenia zasady 

równego traktowania wykonawców 

Nie  jest  również  uzasadniony  zarzut  naruszenia  zasady  równego  traktowania 

wykonawców  „poprzez  uwzględnienie  jako  właściwego  dokumentu  przedłożonego  w  celu 

potwierdzenia 

przez 

oferowany 

oczyszczacz 

powietrza 

spełnienia 

normy  

PN-EN  60335-1:2012  pomimo  tego, 

że  dokument  ten,  jak  wskazano  w  uzasadnieniu 

dot. zarzutu I, 

jest ewidentnie dokumentem nieprawidłowym – nie potwierdza spełnienie przez 

urządzenie  wraz  z  dedykowanymi  do  niego  elementarni montażowymi  spełnienia wymagań 

bezp

ieczeństwa określonych w SIWZ.. Co więcej, nie wykazano bynajmniej nieprawidłowości 

dokumentu, a jedynie bezpodstawnie zasugerowano nieprawdopodobieństwo jego istnienia, 

ewentualnie  niemożliwość  jego  sporządzenia  po  zbadaniu  rzeczywistego  uchwytu 

dedykowanego  dla  oferowanego  oczyszczaczy.  Zarzut  ten  jednak  podlega  oddaleniu 

z przyczyn wskazanych 

powyżej. 

Do  postępowania  odwoławczego,  po  stronie  Zamawiającego,  przystąpienie  zgłosił 

Wykonawca  EC,  wnosząc  o  oddalenie  odwołania.  Wobec  spełniania  przez  zgłoszone 

przystąpienie przesłanek z art. 185 ust. 2 Pzp, Wykonawca EC (dalej również „Przystępujący”) 

został dopuszczony do udziału w postępowaniu odwoławczym. 

W piśmie z 15 listopada 2018 r. Wykonawca EC przedstawił następującą argumentację 

mającą uzasadniać powyższy wniosek. 

W kwestii zarzutów naruszenia przez Zamawiającego art. 89 ust. 1 pkt 2 i art. 24 ust. 1 

pkt 17 Pzp Przystępujący zaznaczył, że mają one charakter czysto hipotetyczny. Opierają się 

wyłącznie  na  spekulacjach  i  domysłach  Odwołującego  oraz  nie  zostały  poparte  żadnymi 

dowodami 

potwierdzającymi słuszność formułowanych przez Odwołującego hipotez. 

Wykonawca  EC  przypomniał,  że  w  postępowaniu  odwoławczym  przed  KIO  ciężar 

dowodu  spoczywa  zasadniczo  na  odwołującym,  jako  podmiocie  inicjującym  postępowanie 

odwoławcze  (art.  190  ust.  1  Pzp).  To  odwołującego  obciąża  więc  przede  wszystkim  ciężar 

wykazania, że decyzja zamawiającego była wadliwa. Samo oświadczenie strony o słuszności 

własnych twierdzeń nie jest wystarczające do uznania za skuteczne, ponieważ konieczne jest 

przedstawienie przeko

nujących, wyczerpujących i niebudzących wątpliwości dowodów na ich 

poparcie. 

Mając  na  uwadze  powyższe  należy  uznać,  że  Odwołujący  –  bazując  na  niczym  nie 

popartych  oraz  nie  znajdujących  podstaw  w  stanie  faktycznym  sprawy  spekulacjach  – 

nie 

sprostał wymogowi określonemu w art. 190 ust. 1 Pzp, w związku z czym już z samej tej 

przyczyny jego Odwołanie powinno zostać oddalone. 

Niezależnie od powyższego, Przystępujący wskazał, że zarzut naruszenia art. 89 ust. 

1 pkt 2 Pzp 

opiera się de facto na dwóch przesłankach: 

Przystępujący do wyjaśnień rażąco niskiej ceny z dnia 15 sierpnia 2018 r. dołączył 

ofertę Wykonawcy C z dnia 16 lipca 2018 r., w której stwierdzono, że dotyczy ona 

„projektu oraz produkcji 2000 sztuk uchwytów montażowych do ścian”; 

Przystępujący  w  toku  postępowania  odwoławczego  o  sygn.  akt  KIO  1890/18 

utrzymywał, że urządzenie z zastosowaniem dodatkowych części montażowych nie 

wymaga przeprowadzenia badań ani dodatkowych dokumentów potwierdzających 

spełnienie wymogów bezpieczeństwa wymaganych w SIWZ. 

Łączne  wystąpienie  tych  przesłanek  ma  w  opinii  Odwołującego  świadczyć  o  tym,  

że na dzień 23 lipca 2018 r. (tj. na dzień wystawienia deklaracji zgodności przez Producenta O) 

oczyszczacz  powietrza  wraz  z  dodatkowymi  uchwytami  montażowymi  nie  został 

zweryfikowany pod kątem spełnienia normy bezpieczeństwa PN-EN 60335-1:2012 oraz nie 

posiadał  deklaracji  zgodności  spełniającej  wymagania  określone  w  pkt  6  ppkt  6.3  SIWZ. 

Choć z  powyższymi  przesłankami,  które  stanowią  podstawę  wywodu  Odwołującego  nie 

sposób polemizować (mają one bowiem charakter faktyczny), to wniosek jaki wywodzi z nich 

Odwołujący jest całkowicie błędny. 

W pierwszej kolejności nie można zgodzić się z twierdzeniem Odwołującego, jakoby 

złożenie  w  dniu  16  lipca  2018  r.  oferty  przez  Wykonawcę  C  uniemożliwiało  przebadanie 

i 

wystawienie deklaracji zgodności do dnia 23 lipca 2018 r. Odwołujący pomija bowiem fakt, 

że już w samej ofercie stwierdzono, że „Projekt uchwytu został wykonany w odniesieniu do, 

pozostawionego w naszym biurze projek

towym wzorcowego urządzenia: marki AirClinic Home 

& Office K07SE”. Wynika z tego, że projekt uchwytu istniał już przed dniem 16 lipca 2018 r., 

co w istotny sposób ogranicza czas potrzebny na jego produkcję. 

Nadto,  oferta  z  dnia  16  lipca  2018  r.  dotyczy  pro

dukcji  2000  sztuk  uchwytów 

montażowych,  a  więc  produkcji  na  dużą  skalę.  W  żaden  sposób  nie  wyklucza  to  zatem 

możliwości  wyprodukowania  przez  Wykonawcę  C  jednej  lub  nawet  kilkunastu  lub 

kilkudziesięciu  sztuk  uchwytów  jeszcze  przed  zawarciem  umowy  z  Przystępującym, 

wyłącznie na  potrzeby  przejścia  procesu  badania  i  wystawienia  deklaracji  zgodności  przez 

producenta oczyszczacza w związku z toczącym się Postępowaniem. 

Za  bezpodstawne  należy  w  tym  kontekście  uznać  także  twierdzenie  Odwołującego, 

jakoby na to, że badanie nie zostało przeprowadzone najpóźniej w dniu 23 lipca 2018 r. miała 

wskazywać fraza zawarta w pkt 7 deklaracji zgodności, która jest podobna do stwierdzenia 

zawartego  w  wyroku  KIO  1890/18  oraz  w  piśmie  skierowanym  do  Przystępującego. 

Trzeba bowiem 

mieć  na  uwadze,  iż  stwierdzenia te nie są identyczne, co zresztą zauważa 

w 

swym odwołaniu sam Odwołujący, a ponadto posługują się one terminologią o charakterze 

branżowym i prawnym, nawiązującą do Ustawy. 

Odnosząc się z  kolei  do  drugiej  z  ww.  przesłanek,  należy  zauważyć,  że  stanowisko 

prezentowane przez Przystępującego na etapie Postępowania oraz na etapie postępowania 

odwoławczego  w  sprawie  o  sygn.  KIO  1890/18  było  zgodne  z  jego  ówczesną  optyką  oraz 

zmierzało  do  obrony  jego  oferty.  Zgodnie  z  tym  stanowiskiem  Zamawiający  nie  wymagał 

składania odrębnej deklaracji zgodności dla oferowanego urządzenia wraz z dedykowanym 

uchwytem  montażowym.  Takie  samo  stanowisko  prezentował  zresztą  sam  Zamawiający, 

na 

co  zważyła  Izba  w  swym  wyroku.  Potrzeba  złożenia  dodatkowej  deklaracji  zrodziła  się 

dopiero w wyniku wydania przez Izbę wyroku o sygn. akt 1890/18, z czego Przystępujący się 

wywiązał  składając  deklarację  zgodności  z  23  lipca  2018  r.  Niezłożenie  owej  deklaracji  na 

wcześniejszym  etapie  wynikało  więc  jedynie  z  tego,  że  deklaracja  taka  nie  była  wtedy 

wymagana  przez  Zamawiającego.  Okoliczność  ta  nie  może  jednak  świadczyć  o  tym, 

że oczyszczacz wraz z uchwytem nie został przebadany oraz że taka deklaracja nie istniała 

w dniu 23 lipca 2018 r., ja

k próbuje twierdzić Odwołujący. 

Nadto, 

Wykonawca EC zarówno na etapie Postępowania, jak i na etapie postępowania 

odwoławczego, konsekwentnie potwierdzał,  że oferowany  przez  niego oczyszczacz  spełnia 

wymagania wynikające z normy EN 60335-1:2012, co jednoznacznie potwierdza deklaracja 

zgodności z dnia 23 lipca 2018 r. złożona na wezwanie Zamawiającego w wykonaniu wyroku 

KIO 1890/18. 

W kwestii wykluczenia Odwołującego z Postępowania Przystępujący podał, że dotyczy 

on 3 osób – członków organu zarządzającego i nadzorczego Odwołującego mających miejsce 

zamieszkania poza terytorium RP, 

w stosunku do których Zamawiający uznał, że Odwołujący 

nie przedstawił informacji lub dokumentów w zakresie określonym w art. 24 ust. 1 pkt 14 Pzp, 

spełniających  wymagania  określone  w  Rozporządzeniu.  Osobami  tymi  są  J.E.F.  i  P.A.P. 

(obaj zamieszkali 

w 

Stanach 

Zjednoczonych 

Ameryki) 

oraz 

A.J.T.  

(zamieszkały w Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej). 

Istota zarzutu stawianego przez Odwołującego sprowadza się to do tego, że w opinii 

Odwołującego: 

właściwymi  dokumentami  potwierdzającymi  brak  karalności  członków  organów 

zarządzających  i  nadzorczych  zamieszkałych  w  USA  za  przestępstwa  określone 

w art. 24 ust. 1 pkt 13 Pzp 

są oświadczenia złożone przed notariuszem; 

powinny one zostać wzięte pod uwagę przez Zamawiającego przy ocenie wykazania 

przez Odwołującego braku podstaw do wykluczenia go z Postępowania. 

Odnosząc  się  do  pierwszej  z  tych  kwestii,  należy  wskazać,  że  z  utrwalonej 

linii 

orzeczniczej KIO wynika, że w celu wykazania braku karalności za przestępstwa określone 

w art. 24 ust. 1 pkt 13 Pzp 

w odniesieniu do osób zamieszkałych w USA, nie jest wystarczające 

oświadczenie złożone przed notariuszem. Dla osób mających miejsce zamieszkania w USA 

możliwe  są  bowiem  do  pozyskania  urzędowe  dokumenty  potwierdzające  niekaralność 

członków  zarządu  i  rady  nadzorczej  spółki  zarówno  na  poziomie  lokalnym,  stanowym  czy 

federalnym,  a  to  z  kolei  oznacza,  że  oświadczenie  złożone  przed  notariuszem  nie  jest 

dokumentem  właściwym,  zgodnym  z  Rozporządzeniem  w  sprawie  dokumentów, 

do p

otwierdzenia  spełnienia  warunku  udziału  w  postępowaniu,  albowiem  dokumentami 

właściwymi są dokumenty urzędowe, wydane przez stosowne instytucje. 

Tym samym, 

nawet gdyby Zamawiający przy ocenie wykazania przez Odwołującego 

braku podstaw do wykluczenia go z Postępowania na podstawie art. 24 ust. 1 pkt 14Pzp mógł 

wziąć pod uwagę oświadczenia złożone przed notariuszem (z czym ze względów, o których 

mowa w dalszej części pisma Przystępujący się nie zgadza), to i tak musiałby on stwierdzić, 

że w odniesieniu do osób zamieszkałych na terenie USA przedstawienie takiego dokumentu 

stoi w sprzeczności z § 8 Rozporządzenia. 

Podobnie  stan  rzeczy  kształtuje  się  w  odniesieniu  do  dokumentów  mających 

potwierdzać brak karalności zamieszkałego w Wielkiej Brytanii A.J.T., dla którego Odwołujący 

przedstawił  wydruk  ACRO  Police  Certificate  (UK).  Z  utrwalonego  orzecznictwa  KIO  wynika 

bowiem, 

że  w Wielkiej  Brytanii  dokumentem  potwierdzającym  niekaralność  osoby  fizycznej 

jest zaświadczenie wydawane przez instytucję Disclosure Scotland lub Disclosure & Barring 

Service

,  będące  odpowiednikiem  wystawianej  w  Polsce  informacji  z  Krajowego  Rejestru 

Karnego. 

Nadto,  należy  zwrócić  uwagę,  że  podobnie  jak  miało  to  miejsce  w  odniesieniu  do 

zaświadczeń  o  niekaralności  dot.  zamieszkujących  w  USA  J.E.F.  i  P.A.P.,  

również w przypadku mieszkającego w Wielkiej Brytanii A.J.T., Odwołujący zdecydował się na 

uzupełnienie  złożonego  pierwotnie  zaświadczenia  ACRO  o  oświadczenie  o  niekaralności 

złożone  przed  notariuszem.  Działanie  takie  świadczy  o  tym,  że  Odwołujący  zdawał  sobie 

zapewne sprawę z tego, że zaświadczenie ACRO może nie być wystarczające, dlatego też 

postanowił  dołączyć  do  niego  dodatkowy  dokument.  Istotne  jest  jednak  to,  że  oba  te 

dokumenty nie są zaświadczeniami o niekaralności wydawanymi przez Disclosure Scotland 

lub Disclosure & Barring Service

, stanowiącymi odpowiednik polskiego KRK. 

Odnosząc się z kolei do drugiej z powyższych kwestii (obowiązek uwzględnienia przez 

Zamawiającego  oświadczeń  notarialnych  złożonych  przez  Odwołującego),  należy  zwrócić 

uwagę na sekwencję wezwań kierowanych kolejno przez Zamawiającego do Odwołującego 

oraz dokumentów przedstawianych w odpowiedzi na te wezwania przez Odwołującego: 

1.  21  sierpnia  2018  r. 

– wezwanie Zamawiającego do złożenia przez Odwołującego 

dokumentów potwierdzających brak podstaw do wykluczenia w trybie art. 26 ust. 2f 

Pzp, w terminie do 3 września 2018 r.; 

3  września  2018  r.  –  w  odpowiedzi  na  wezwanie  Zamawiającego  Odwołujący 

przedstawił: 

2.1. w  odniesieniu  do  J.E.F.  i  P.A.P. 

–  potwierdzony  za  zgodność  z  oryginałem 

wydruk  raportu  Career  Builder  Employment  Screening  z  29  sierpnia  2018  r., 

tj. 

komercyjne zastawienie sporządzane na potrzeby rekrutacji personelu; 

2.2. w odniesieniu do A.J.T. 

– wydruk Police Certificate (UK) z 28 sierpnia 2018 r.; 

4  września  2018  r.  –  Odwołujący,  bez  dodatkowego  wezwania  ze  strony 

Zamawiającego,  przekazał  pocztą  elektroniczną  skany  (wraz  z  tłumaczeniami) 

poświadczonych 

za 

zgodność 

z 

oryginałem 

przez 

Odwołującego 

(poświadczenia także  były  kopiami  odwzorowanymi  w  skanach)  następujących 

dokumentów: 

3.1. w odniesieniu do J.E.F. i P.A.P. 

– oświadczenia tych osób z 1 września 2018 r. 

zawierające zapewnienie, że osoby te potwierdziły, podpisały i opieczętowały 

przedłożone oświadczenia; 

3.2. w  odniesieniu  do  A.J.T. 

–  oświadczenie  z  31  sierpnia  2018  r.  zawierające 

adnotację notariusza poświadczającą autentyczność podpisu tej osoby; 

5  września  2018  r.  –  wezwanie  Zamawiającego  skierowane  do  Odwołującego 

w trybie  art.  26  ust.  3  Pzp 

o  uzupełnienie  dokumentów  dotyczących  ww.  osób, 

w 

terminie do 10 września 2018 r.; 

10 września 2018 r. – Odwołujący przedłożył za pomocą posłańca kopie zawierające 

także odwzorowane (kopie) poświadczeń za zgodność z oryginałem następujących 

dokumentów (wraz z tłumaczeniami): 

5.1. w odniesieniu do J.E.F. 

– Identity History Summary US Department of Justice 

Federal  Bureau  of  Investigation 

z  6  września  2018  r.  oraz  wydruk  

z 18th Judicial Circuit Court Clerk Dupage County Illinois 

z 7 września 2018 r.; 

5.2. w odniesieniu do P.A.P. 

– Identity History Summary US Department of Justice 

Federal  Bureau  of  Investigation 

z  6  września  2018  r.  oraz  zaświadczenie 

z Itasca Police 

Department z 7 września 2018 r. 

Z  powyższego  zestawienia,  zdaniem Wykonawcy  EC,  wynika  zatem  jednoznacznie, 

że oświadczenia notarialne złożone przez J.E.F., P.A.P. oraz A.J.T. w dniu 4 września 2018 

r.,  zostały  złożone  przez  Odwołującego,  po  pierwsze,  po  terminie  wyznaczonym  przez 

Zamawiającego  na  złożenie  dokumentów  (tj.  3  września  2018  r.),  po  drugie  zaś, 

bez 

jakiegokolwiek  wezwania  do  uzupełnienia  dokumentów  (które  nastąpiło  dopiero 

września  2018  r.).  Tym  samym  należy  uznać,  że  oświadczenia  te  zostały  złożone  przez 

Odwołującego  samodzielnie  oraz  nadmiarowo  w  stosunku  do  uprzednio  złożonych 

dokumentów. 

Nadto,  Odwołujący,  w  odpowiedzi  na  wezwanie  do  uzupełnienia  dokumentów 

po

twierdzających  brak  karalności  ww.  osób  z  dnia  5  września  2018  r.,  nie  poinformował 

Zamawiającego, że dokumenty te zostały już przez niego wcześniej samodzielnie uzupełnione 

w postaci oświadczeń notarialnych. Zamiast tego, w dniu 10 września 2018 r. w odniesieniu 

do J.E.F. i P.A.P. 

przedstawił on natomiast całkowicie nowe dokumenty, tj. kopie zaświadczeń 

o niekaralności wystawione przez FBI. 

Wobec  powyższego,  wbrew  twierdzeniom  Odwołującego,  Zamawiający  nie  miał 

podstaw do uznania, że intencją przedłożenia przez Odwołującego oświadczeń notarialnych 

w dniu 4 września 2018 r. było zadośćuczynienie wezwaniu Zamawiającego z dnia 5 września 

2018 r. Takie działanie Zamawiającego stałoby zresztą w sprzeczności zarówno z literalnym 

brzmieniem art. 26 ust. 3 Pzp

, jak i z zasadą równego traktowania wykonawców ustanowioną 

w art. 7 ust. 1 Pzp

. Akceptacja możliwości samouzupełniania przez wykonawcę brakujących 

lub źle pierwotnie złożonych dokumentów lub oświadczeń może bowiem prowadzić do prób 

wielokrotnego  uzupełniania  (na  początku  samodzielnie,  a  następnie  na  wezwanie 

zamawiającego)  takich  dokumentów  lub  oświadczeń  na  tę  samą  okoliczność.  Co  prawda, 

zdaniem  Przystępującego,  powinna  istnieć  możliwość  złożenia  przez  wykonawcę 

dokumentów samodzielnie, bez wezwania, jednak składając dokument z własnej inicjatywy, 

wykonawca  musi  przyjąć  na  siebie  ryzyko,  że  przedłożony  dokument  może  nie  być 

dokumentem  potwierdzającym  brak  podstaw  do  wykluczenia.  Wynika  to  z  tego, 

że zamawiający w wezwaniu określa, w jakim zakresie dokument jest błędny bądź brakujący, 

zaś wykonawca samodzielnie uzupełniający dokument może jedynie domniemywać, na czym 

polega  wadliwość  dokumentu.  Brak  wiedzy  w  tym  zakresie  nie  może  jednak  być 

wykorzystywany przez wykonawcę, w celu uzyskania możliwości uzupełnienia tego samego 

dokumentu więcej niż jeden raz.  

W opinii Przystępującego powyższe przesądza więc o tym, że oświadczenia notarialne 

złożone  przez  wszystkie  wspomniane  powyżej  osoby  nie  wywołują  skutków  prawnych  i  nie 

mogą być brane pod uwagę przy ocenie wykazania przez Odwołującego braku podstaw do 

wykluczenia go z Postępowania. 

Z  drugiej  strony,  opisane  powyżej  działanie  Odwołującego  świadczy  o  tym, 

że Odwołujący  zdawał  sobie  sprawę  z  tego,  iż  właściwymi  dokumentami  potwierdzającymi 

brak karalności za przestępstwa określone w art. 24 ust. 1 pkt 13 Pzp w odniesieniu do osób 

zamieszkałych  w  USA  mogą  być  jedynie  zaświadczenia  wydane  przez  FBI.  Odwołujący 

przyznał to bowiem w piśmie pn. „Wniosek o przedłużenie terminu uzupełnienia dokumentów” 

z  dnia  6  września  2018  r.,  w  którym  stwierdził  on,  że  „Wykonawca  nie  ma  możliwości 

przyspieszenia postępowania w tym zakresie, gdyż wydanie odpowiednich zaświadczeń wiąże 

się z koniecznością przeprowadzenia odpowiedniej weryfikacji np. w USA organ właściwy FBI 

wymaga złożenia odcisków palców osoby, której dokument dotyczy”. Z tego samego powodu, 

w  odpowiedzi  na  wezwanie  do  uzupełnienia  dokumentów  z  dnia  5  września  2018  r. 

Odwołujący nie  poinformował  Zamawiającego,  że  dokumenty  te  zostały  już  przez  niego 

samodzielnie  uzupełnione  4  września  2018  r.  w  postaci  oświadczeń  notarialnych 

(zapewne 

postąpiłby tak, gdyby uważał oświadczenia notarialne za właściwe), lecz przedstawił 

nowe dokumenty (zaświadczenia z FBI). 

Co  istotne,  powyższe  działania  i  twierdzenia  Odwołującego  formułowane  na  etapie 

Postępowania  stoją  również  w  sprzeczności  z  jego  stanowiskiem  zaprezentowanym 

w o

dwołaniu. 

Następnie Odwołujący bezpodstawnie zarzuca Zamawiającemu naruszenie art. 92 ust. 

1  pkt  2  Pzp 

przez  bezpodstawne  wykluczenie  Odwołującego  z  Postępowania  na  skutek 

lakonicznych,  nieprecyzyjnych  i  niezawierających  informacji  pozwalających  na  uzyskanie 

wiedzy  w  zakresie  dotychczasowej  oceny  i  wymagań  dotyczących  dokumentów  złożonych 

w celu wykazania braku podstaw do wykluczenia.  

W  pierwszej  kolejności  należy  zauważyć,  że  zarzut  ten  jest  spóźniony.  Zmierza  on 

bowiem  do  zakwestionowania  treści  wezwania,  które  zostało  przestane  do  Odwołującego 

września 2018 r. Skoro zatem Odwołujący miał zastrzeżenia co do jego treści to powinien 

był  podjąć  próbę  jego  doprecyzowania  m.in.  zwracając  się  w  tym  celu  do  Zamawiającego,  

a  w  ostateczności  podjąć  stosowne  środki  ochrony  prawnej  w  postaci  odwołania  do  KIO. 

Odwołujący nie podjął jednak takich działań w stosownym czasie, dlatego też stawiany w tym 

kontekście zarzut należy uznać za spóźniony. 

Należy także zwrócić uwagę na fakt, że Odwołujący, w dniu 4 września 2018 r., a więc 

dzień przed wezwaniem, podjął próbę samodzielnego i dobrowolnego uzupełnienia złożonych 

pierwotnie  dokumentów.  Odwołujący  zdawał  więc  sobie  zapewne  sprawę  z  tego, 

że dokumenty te są nieprawidłowe oraz jaka jest przyczyna tej nieprawidłowości. Gdyby było 

inaczej, 

to z pewnością nie podejmowałby działań zmierzających do zastąpienia ich nowymi 

dokumentami. 

Nadto,  wezwanie  skierowane  do  Odwołującego  należy  uznać  za  precyzyjne  oraz 

zawierające  wszelkie,  istotne  z  punktu  widzenia  uczestnika  Postępowania  informacje. 

Zamawiający szczegółowo wyjaśnił bowiem, które dokumenty nie mogą zostać przez niego 

zaakceptowane,  wskazując  przy  tym  podstawę  prawną  dla  takiego  stanowiska. 

Odwołujący jako podmiot profesjonalny, uczestniczący w wielu postępowaniach o udzielenie 

zamówienia  publicznego  powinien  zdawać  sobie  sprawę  z  tego,  jakie  dokumenty  spełniają 

wymagania  określone  w  Rozporządzeniu  w  sprawie  dokumentów.  To  na  Odwołującym,  

a  nie  na  Zamawiającym  powinien  ciążyć  obowiązek  ustalenia  desygnatów  norm 

ustanowionych w tym Rozporządzeniu. 

W  konsekwencji  przedstawionych  zapatrywań  Zamawiający  nie  naruszył  zasady 

równego traktowania wykonawców. 

Na  rozprawie  strony  i  Przyst

ępujący  podtrzymali  przedstawione powyżej  stanowiska 

w sprawie. 

Odwołujący wniósł o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodów z treści: 

pisma  Odwołującego  do  Zamawiającego  z  15  października  2018  r.  wraz 

z 

załącznikiem  w  postaci  pisma  Burmistrza  Miasta  Czeladź  do  Wykonawcy  EC  

z 8 października 2018 r. – na okoliczność braku możliwości przedstawienia przez 

Przystępującego  dokumentów  potwierdzających  spełnianie  przez  oferowaną 

dostawę wymogów SIWZ – dowód O1; 

korespondencji  poczty  elektronicznej  (bez  daty)  zawierającej  fragment 

oświadczenia  o  niekaralności  złożonego  przez  PAP  przed  notariuszem  w  języku 

angielskim  wraz  z  przetłumaczonym  komentarzem  do  tego  oświadczenia 

i wydrukiem 

ze 

strony 

internetowej 

American 

Society 

of 

Notaries 

(www.asnnotary.org) 

–  na  okoliczność  prawidłowości  oświadczeń  o  niekaralności 

złożonych przed notariuszem przez PAP i JEF– dowody O2. 

Wykonawca EC wniósł o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z treści dokumentu 

pn.: Budowa i instrukc

ja użytkowania uchwytu K07SE z 8 lipca 2018 r. wraz z tłumaczeniem 

na  j.  polski 

–  na  okoliczność  wykonania  uchwytu  i  poddania  go  wraz  z  oczyszczaczem 

procedurze oceny zgodności przez datą wystawienia kwestionowanej w odwołaniu deklaracji 

zgodności – dowód P1. 

Po  przeprowadzeniu  rozprawy  Izba,  uwzględniając  zgromadzony  materiał 

dowodowy  omówiony  w  dalszej  części  uzasadnienia,  jak  również  biorąc  pod  uwagę 

oświadczenia  i  stanowiska  stron  i  uczestnika  postępowania  odwoławczego  zawarte 

w 

przytoczonych powyżej pismach procesowych, a także wyrażone ustnie na rozprawie 

i odnotowane w 

protokole, ustaliła i zważyła, co następuje. 

Skład 

orzekający 

stwierdził, 

że 

Odwołujący 

jest 

legitymowany,  

zgodnie z przepisem art. 

179 ust. 1 Pzp, do wniesienia odwołania. 

Izba dopuściła i przeprowadziła dowody z treści: 

1.  SIWZ; 

oferty Przystępującego; 

wezwania Odwołującego w trybie art. 26 ust. 2f Pzp z 21 sierpnia 2018 r.; 

pisma  Odwołującego  z  30  sierpnia  2018  r.  z  wnioskiem  o  przesunięcie  terminu 

wykonania ww. wezwania; 

wydruków z Career Builder z 29 sierpnia 2018 r. dotyczących J.E.F. i P.A.P. wraz 

z tłumaczeniami na j. polski; 

6.  Certyfikatu  Policji  (Z

jednoczonego Królestwa)  z  29  sierpnia 2018  r.  dotyczącego 

A.J.T. 

wraz z tłumaczeniem na j. polski; 

7.  k

orespondencji  poczty  elektronicznej  od  Odwołującego  do  Zamawiającego  

z  4  września  2018  r.  wraz  z  załącznikami  –  oświadczeniami  o  niekaralności 

złożonymi przed notariuszami przez A.J.T., P.A.P. i J.E.F., odpowiednio w dniach 

31 sierpnia i 

1 września 2018 r. (x2) wraz z tłumaczeniem na j. polski; 

wezwania Odwołującego w trybie art. 26 ust. 3 Pzp z 5 września 2018 r.; 

korespondencji  poczty  elektronicznej  od  Odwołującego  do  Zamawiającego  

z  6  września  2018  r.  wraz  z  załącznikiem  –  pismem  zawierającym  wniosek 

o 

przesunięcie terminu wykonania ww. wezwania; 

zaświadczenia  z  Departamentu  Sprawiedliwości  USA  –  Federalnego  Biura 

Śledczego z 6 września 2018 r. dotyczącego P.A.P. z tłumaczeniem na j. polski; 

zaświadczenia  z  Departamentu  Sprawiedliwości  USA  –  Federalnego  Biura 

Śledczego z 6 września 2018 r. dotyczącego J.E.F. z tłumaczeniem na j. polski; 

pisma  z  Wydziału  Policji  Itasca  z  7  września  2018  r.  dotyczącego  P.A.P. 

z 

tłumaczeniem na j. polski; 

pisma z 18 Sądu Okręgowego – Kancelarii Sądu z 7 września 2018 r. dotyczącego 

J.E.F. 

z tłumaczeniem na j. polski; 

14. oferty Wykonawcy C z 16 lipca 2018 r.; 

15. pierwszego 

zawiadomienia 

o 

wyborze 

najkorzystniejszej 

oferty 

– 

pisma 

Zamawiającego z dnia 10 września 2018 r.; 

wezwania Przystępującego w trybie art. 26 ust. 3 i 4 Pzp z 18 października 2018 r.; 

pisma Wykonawcy EC z 25 października 2018 r., stanowiącego odpowiedź na ww. 

wezwanie  wraz  z  załącznikiem  –  deklaracją  zgodności  z  23  lipca  2018  r. 

z 

tłumaczeniem na j. polski; 

18. drugiego  zawiadomienia  o  wyborze  najkorzystniejszej  oferty 

–  pisma  z  dnia  26 

października 2018 r.; 

zawiadomienia o wykluczeniu Odwołującego – pisma z 26 października 2018 r.; 

dokumentów znajdujących się w aktach postępowania odwoławczego o sygn. akt 

KIO 1890/18, a to: 

protokołu posiedzenia i rozprawy; 

odwołania; 

odpowiedzi Zamawiającego na odwołanie. 

Rozstrzygając o zarzucie zaniechania odrzucenia oferty Przystępującego i wykluczenia 

go z Postępowania skład orzekający wziął również pod uwagę rozstrzygnięcie Izby zawarte 

w wyroku z 

8 października 2018 r., KIO 1890/18, oraz wnioski płynące z jego uzasadnienia.  

I.  Zarzut naruszenia art. 89 ust. 1 pkt 2, art. 24 ust. 1 pkt 17 i art. 92 ust. 1 pkt 1 Pzp 

Ustalono, że w celu potwierdzenia, że oferowane dostawy odpowiadają wymaganiom 

określonym  przez  Zamawiającego  wykonawca  zobowiązany  był  złożyć  w  ofercie  (pkt  6.2 

in fine 

SIWZ)  m.in.  dokument  potwierdzający  spełnianie  przez  oferowane  urządzenia 

wymagań  dla  wyrobów  wprowadzanych  na  rynek,  tj.  deklarację  zgodności  wydaną  przez 

producenta,  potwierdzająca  zgodność  oczyszczacza  powietrza  m.in.  z  normą  

PN-EN 60335-1:2012 (pkt 6.3 SIWZ).  

W  P

ostępowaniu  ofertę  złożyli  Odwołujący  i  Przystępujący.  10  września  2018  r. 

Zamawiający poinformował o wyborze oferty Wykonawcy EC. 

20  września  2018  r.  powyższa  czynność  zaskarżona  została  przez  Odwołującego, 

który,  wskazując  na  zaniechanie  odrzucenia  oferty  Wykonawcy  EC  stanowiące  naruszenie 

przepisu  art.  89  ust.  1  pkt  2,  art. 

92  ust.  1  pkt  1  i  art.  7  ust.  1  Pzp,  twierdził  m.in.,  

że Wykonawca EC zaoferował oczyszczacze powietrza nieposiadające deklaracji zgodności 

i 

oznakowania  CE  potwierdzających  spełnienie  wymagań  dla  wyrobów  wprowadzanych  na 

rynek oraz że nie przedstawił deklaracji producenta w zakresie zgodności produktów z normą 

PN-EN 60335-2-

65:2004+A1:2208+A11:2012 (odwołanie z 20 września 2012 r., KIO 1890/18, 

str. 2 oraz 6-9). 

W  odpowiedzi  na  odwołanie  Zamawiający,  w  powyższym  zakresie,  stwierdził, 

że zaoferowany  mu  model  oczyszczacza  spełnia  wszystkie  stawiane  w  SIWZ  wymogi, 

zaś dostosowanie  oferowanego  modelu  do  wymogów  SIWZ  przez  dokonanie  określonych 

modyfikacji  nie  stanowi  o  zaoferowaniu  nowego  modelu,  którego  nie  dotyczyłyby 

przedstawione  przez  Wykonawcę  EC  dokumenty  pochodzące  od  Producenta  O 

(odpowiedź na odwołanie w sprawie KIO 1890/18 z 1 października 2018 r., str. 5-7). 

Wykonawca  EC  nie  przystąpił  skutecznie  do  tego  postępowania  odwoławczego 

(protokół  posiedzenia  i  rozprawy  z  2  października  2018  r.,  KIO  1890/18,  str.  2-4,  

wyrok z 8 

października 2018 r., KIO 1890/18, str. 14).  

W dniu 

8 października 2018 r. Izba wydała wyrok uwzględniający odwołanie w zakresie 

zarzutu  naruszenia  przez  Zamawiającego  art.  92  ust.  1  pkt  1  oraz  art.  7  ust.  1  Pzp 

w odniesieniu  do  podstawy  faktycznej 

dotyczącej  zaoferowania  przez  Wykonawcę  EC 

oczyszczacza powietrza nieposiadającego deklaracji zgodności obejmującej urządzenie wraz 

z  systemem  mocowania  i  nie  posiadającego  w  tym  zakresie  oznakowania  CE 

potwierdzającego spełnienie wymagań dla wyrobów wprowadzanych na rynek. Izba nakazała 

Zamawiającemu 

unieważnienie 

czynności 

wyboru 

oferty 

najkorzystniejszej, 

powtórne wezwanie Wykonawcy EC do złożenia udokumentowanych wyjaśnień i uzupełnienia 

dokumentów  w  zakresie  spełnienia  przez  zaoferowane  urządzenie  wymagań  wskazanych 

w normie PN-EN 60335-

1:2012 w odniesieniu do systemu montażu ściennego i powtórzenie 

czynności  badania  i  oceny  ofert  oraz  czynności  wyboru  oferty  najkorzystniejszej  (pkt  1 

sentencji wyroku KIO z 8 października 2018 r., KIO 1890/18, str. 1-2). 

W  uzasadnieniu  orzeczenia  Izba  wskazała  m.in.,  że  deklaracja  zgodności 

potwierdzająca  spełnianie  przez  oferowany  wyrób  wymagania  normy  PN-EN  60335-1:2012 

powinna  obejmować  gotowy  oczyszczacz  wraz  z  dedykowanym  do  niego  uchwytem 

monta

żowym. Mając jednocześnie na względzie okoliczność, że Zamawiający nie żądał dotąd 

takiego  dokumentu  Izba  uznała  za  zasadne  wezwanie  Wykonawcy  EC  do  złożenia 

udokumentowanych wyjaśnień i uzupełnienia dokumentów w tej kwestii (szczegółowe wywody 

Izby zawart

e są na str. 26-30 uzasadnienia wyroku z 8 października 2018 r.). 

W  wykonaniu  przedmiotowego  wyroku  Zamawiający  wezwał  Wykonawcę  EC, 

pismem 

z dnia 18 października 2018 r., w trybie art. 26 ust. 3 i 4 Pzp, do złożenia wyjaśnień 

i 

uzupełnienia  dokumentów  w  zakresie  spełniania  przez  zaoferowane  urządzenie  wymagań 

wskazanych w normie  PN-EN 60335-1:2012

, w tym do przedstawienia deklaracji zgodności 

dotyczącej  całego  wyrobu  –  oczyszczacza  powietrza  wraz  z  dedykowanym  uchwytem 

montażowym. 

W  odpowiedzi,  za  pismem  z 

25  października  2018  r.,  Wykonawca  EC  przekazał 

Zamawiającemu deklarację zgodności z 23 lipca 2018 r., w konsekwencji czego Zamawiający 

ponownie wybrał jego ofertę, która to czynność została zaskarżona odwołaniem  

Przechodząc  do  merytorycznej  oceny  zarzutów  odwołania  Izba  stwierdziła,  że  nie 

znajdują one potwierdzenia w stanie faktycznym rozpoznawanej sprawy. 

Stanowisko  Odwołującego  w  kwestii  omawianych  zarzutów  oparte  jest  na  błędnym 

wnioskowaniu z treści oferty Wykonawcy C. Odwołujący przekonywał, że biorąc pod uwagę 

datę wspomnianej oferty (16 lipca 2018 r.), jej przedmiot (wykonanie projektu oraz uchwytu 

montażowego) oraz datę wystawienia kwestionowanej deklaracji zgodności (23 lipca 2018 r.) 

uchwyt 

montażowy,  który  miał  być  poddany  ocenie  zgodności  wraz  z  oczyszczaczem  nie 

istniał  w  dacie  wystawienia  deklaracji,  ponieważ  zaledwie  tydzień  wcześniej  Przystępujący 

otrzymał ofertę na jego zaprojektowanie i wykonanie. Wnikliwa lektura wzmiankowanej oferty 

prowadzi jednak do wnio

sku, że w dacie sporządzenia oferty projekt uchwytu był już wykonany, 

o  czym  świadczy  sformułowanie  „Projekt  uchwytu  został  wykonany  (…)”.  Co  więcej, 

przedstawiony  na  rozprawie  dowód  P1  potwierdza,  że  8  lipca  2018  r.,  a  zatem  przed 

sporządzeniem  przez  Wykonawcę  C  omawianej  oferty,  istniał  co  najmniej  projekt  uchwytu, 

o 

ile  nie  jego  prototyp,  bowiem  w  dokumencie  mowa  jest  o  dokumentacji  dotyczącej  tego 

wyrobu  (instrukcji  montażu)  oraz  o  jego  testach.  Zdaniem  składu  orzekającego  nie  można 

mówić  o  sposobie  montowania,  a  już  z  pewnością  o  testowaniu  jakiegokolwiek  urządzenia 

przed  wyprodukowa

niem  choćby  jednego  egzemplarza.  Dodać  należy,  że  złożenie  przez 

Wykonawcę  C  oferty  na  wyprodukowanie  uchwytów  montażowych  w  ilości  niezbędnej  do 

wykonania  zamówienia  nie  wyłącza,  ani  nie  przeczy  możliwości  wyprodukowania 

pojedynczego  uchwytu,  bądź  nawet  kilku  sztuk,  przez  samego  producenta  oczyszczacza. 

W 

tym kontekście ofertę Wykonawcy C należy oceniać wyłącznie pod kątem kosztów produkcji 

uchwytów,  ponieważ  –  jak  nota  bene  trafnie  przypuszczał  sam  Odwołujący  – 

kwestionowana 

deklaracja  zgodności  wydana  została  po  przeprowadzeniu  badania 

urządzenia z zastosowaniem innych uchwytów montażowych niż te, które stanowiły przedmiot 

oferty Wykonawcy C. Ad casum

, przytoczone powyżej argumenty wskazują na Producenta O, 

jako podmiot, który zaprojektował i wykonał uchwyt poddany badaniu.  

Konieczne  jest  również  stwierdzenie,  przyjmując  przy  tym  najbardziej  korzystne  dla 

Odwołującego  założenie  o  istnieniu  w  dniu  16  lipca  2018  r.  jedynie  projektu  uchwytu, 

że Odwołujący  nie  dowiódł  tezy  o  braku  możliwości  przebadania  kompletnego  urządzenia 

(tj. 

oczyszczacza  wyposażonego  w  uchwyt  montażowy,  który  należało  uprzednio 

wyprodukować) w ciągu 7 dni (w okresie od 16 do 23 lipca 2018 r., kiedy to wystawiona została 

deklaracja zgodności dla tak rozumianego gotowego wyrobu). Izba ma przy tym świadomość 

praktycznych  trudności  w  dowodzeniu  okoliczności  negatywnych  (co  dotyczy  również 

stawianej 

przez  Odwołującego  tezy  o  antydatowaniu  spornej  deklaracji  zgodności,  

tj.  nie  istnieniu  dokumentu  w  dacie  wskazanej  w  jego  treści  jako  data  sporządzenia), 

niemniej 

jednak  nie  stanowi  to  przesłanki  zwalniającej  Odwołującego,  jako  stronę, 

która wywodzi z takich okoliczności skutki prawne, z obowiązku instruowania postępowania 

odwoławczego. Za wyrokiem Sądu Najwyższego z 5 października 2011 r., sygn. akt IV CSK 

powtórzyć  należy,  że  „Tzw.  fakty  negatywne  mogą  być  dowodzone  za  pomocą 

dowodów  z  faktów  pozytywnych  przeciwnych,  których  istnienie  wyłącza  twierdzoną 

okoliczność  negatywną.”. W tym kontekście możliwe (a z  punktu  widzenia Odwołującego  – 

konieczne) było przedstawienie dowodów potwierdzających chociażby czas trwania procedury 

oceny  zgodności  urządzeń,  których  dostawa  stanowi  przedmiot  zamówienia  i  tym  samym 

wykazanie,  że  w  tak  krótkim  –  zdaniem  Odwołującego  –  czasie  (7  dni)  nie  jest  możliwe 

przeprowadzenie  procedury  oceny  zgodności,  przykładowo  z  uwagi  na  złożony  charakter 

i 

dużą liczbę testów składających się na tą procedurę. Mając na względzie fakt, że Odwołujący 

przejawiał  w  tym  zakresie  bierną  postawę  w  postępowaniu  odwoławczym  twierdzenia 

odwołania Izba oceniła jako gołosłowne. 

Kolejno, w zakresie argumentu dotyczącego zmiany przez Przystępującego poglądu 

na konieczność przedstawienia deklaracji zgodności obejmującej oczyszczacz i dedykowany 

uchwyt montażowy w odniesieniu do poprzedniego postępowania odwoławczego (sygn. akt 

KIO 1890/18) skład orzekający wskazuje, że z formalnego punktu widzenia Wykonawca EC 

nie  zajął  w  nim  żadnego  stanowiska,  jako  że  nie  uzyskał  statusu  uczestnika 

postępowania odwoławczego. Nie sposób przy tym nie zauważyć, że gdyby Wykonawca EC 

został  dopuszczony  do  udziału  w  poprzednim  postępowaniu  odwoławczym  po  stronie 

Zamawiającego,  to  nie  mógłby  prezentować  stanowiska  odmiennego  od  strony,  do  której 

przystąpił,  co  wynika  z  przepisu  art.  185  ust.  5 Pzp. W  konsekwencji  jedynym  podmiotem, 

który na etapie poprzedniego postępowania odwoławczego teoretycznie mógłby przedstawić 

sporną  deklarację  zgodności  był  sam  Zamawiający  (o  ile  dokument  taki  byłby  w  jego 

posiadaniu, a Izba w wyroku KIO 1890/18 stwierdziła przecież, że Zamawiający nie żądał jego 

przedstawienia), co byłoby działaniem sprzecznym z prezentowanym przez niego wówczas 

stanowiskiem w przedmiocie wniesionego uprzednio odwołania. 

W kontekście przedstawionych zapatrywań Izba uznała, że argument o daleko idącym 

podobieństwie  sformułowań  użytych  w  treści  uzasadnienia  wyroku  Izby  w  sprawie 

KIO 

1890/18  oraz  kwestionowanej  deklaracji  zgodności  nie  stanowi  per  se  wystarczającej 

podstawy  d

o  uwzględnienia  zarzutu  zaniechania  odrzucenia  oferty  Wykonawcy  EC 

i 

wykluczenia go z Postępowania. 

Skład  orzekający,  z  uwagi  na treść  art.  192 ust. 7 Pzp,  nie rozpatrywał  pozostałych 

twierdzeń  Odwołującego  odnoszących  się  do  kwestionowanej  deklaracji  zgodności,  a  to 

dotyczących wystawcy dokumentu, czy braku obligatoryjnych (przewidzianych przywołanymi 

w  pkt  6.3  SIWZ  Dyrektywami  Parlamentu  Europejskiego  i  Rady) 

elementów  w  jej  treści, 

ponieważ  nie  stanowiły  one  przedmiotu  żadnego  z  zarzutów  postawionych  w  odwołaniu. 

Przypomnieć  należy,  że  zarzut  składa  się  z  podstawy  faktycznej  i  prawnej.  W  ramach 

podstawy  faktycznej  Odwołujący  powołał  się  jedynie  na  okoliczność  nieistnienia  uchwytu 

montażowego w dacie wystawienia kwestionowanej deklaracji zgodności oraz antydatowania 

tego dokumentu i stwierdził, że wobec tego konieczne było odrzucenie oferty, wskazując za 

podstawę prawną, tj. na art. 89 ust. 1 pkt 2 Pzp. 

Odnosząc się do twierdzenia Odwołującego, że dodatkowe, wskazane na rozprawie 

okoliczności  mające  świadczyć  o  zasadności  zarzutu  zaniechania  odrzucenia  oferty 

Wykonawcy EC wpisują się w przytoczoną w odwołaniu podstawę prawną, a to art. 89 ust. 1 

pkt  2  Pzp, 

skład  orzekający  wskazuje  na  potrzebę  ścisłej  interpretacji  zarzutów  odwołania. 

Zwrócił na to uwagę m.in. Sąd Okręgowy w Gdańsku w wyroku z 29 czerwca 2009 r., X Ga 

stwierdzając, że „O tym jakie twierdzenia lub zarzuty podnosi strona w postępowaniu 

nie przesądza bowiem proponowana przez nią kwalifikacja prawna ale okoliczności faktyczne 

wskazane  prz

ez  tę  stronę.  Jeśli  więc  strona  nie  odwołuje  się  do  konkretnych  okoliczności 

faktycznych to skład orzekający nie może samodzielnie ich wprowadzić do postępowania tylko 

dlatego,  że  można  je  przyporządkować  określonej,  wskazanej  w  odwołaniu  kwalifikacji 

prawnej

”. Ponadto, porównanie treści przedmiotowego odwołania z odwołaniem rozpoznanym 

pod  sygn.  akt  KIO  1890/18 

wskazuje,  że  Odwołujący  miał  świadomość  jak  należy 

skonstruować  zarzut  odwołania,  aby  był  on  przedmiotem  rozpoznania  Izby, 

wskazując wówczas, w ramach zarzucanego Zamawiającemu naruszenia art. 89 ust. 1 pkt 2 

Pzp, na 6 podstaw faktycznych dla tego zarzutu (por. uzasadnienie wyroku Izby w sprawie KIO 

1890/18, str. 24). 

Izba  uznała,  że  przedstawiony  przez  Odwołującego  dowód  O1  pozbawiony  był 

znaczenia 

dla  rozstrzygnięcia  o  omówionym  zarzucie  odwołania.  Nie  potwierdza  on 

okoliczności,  na  którą  został  zawnioskowany  (tj.  braku  możliwości  przedstawienia  przez 

Przystępującego  dokumentów  potwierdzających  spełnianie  przez  oferowaną  dostawę 

wymogów  SIWZ),  ponieważ  dotyczy  innego  postępowania  o  udzielenie  zamówienia 

publicznego.  Co  więcej,  z  pisma  Odwołującego  wynika,  że  w  załączonym  do  niego  piśmie 

Burmistrza Miasta Czeladź upatruje on innej niż wskazana w odwołaniu podstawy wykluczenia 

Wykonawcy  EC  z  Postępowania  (tj.  na  podstawie  art.  24  ust.  5  pkt  4  Pzp),  która  nie  była 

przedmiotem zarzutu ze strony Odwołującego.  

W konsekwencji uznania przez skład orzekający, że Zamawiający nie naruszył art. 89 

ust. 1 pkt 2 Pzp przy ocenie oferty Wykonawcy EC, chybiony był również zarzut naruszenia 

art. 24 ust. 1 pkt 17 Pzp, ponieważ Izba nie dopatrzyła się przedstawienia w spornej deklaracji 

zgodności  informacji  wprowadzających  Zamawiającego  w  błąd.  Ergo  wybór  oferty 

Przystępującego nie naruszał również przepisu art. 92 ust. 1 pkt 1 Pzp. 

II.  Zarzut  naruszenia  art.  92  ust.  1  pkt  2  Pzp,  ewentualnie 

–  art.  92  ust.  1  pkt  2  

w zw. z art. 26 ust. 3 Pzp 

Skład orzekający ustalił, że zgodnie z pkt 5.2 SIWZ w Postępowaniu mogli wziąć udział 

wykonawcy, którzy nie podlegali wykluczeniu na podstawie art. 24 ust. 1 pkt 13-23 Pzp. W pkt 

7  SIWZ  Zamawiający  zawarł  postanowienia  dotyczące  zagranicznych  dokumentów  i 

oświadczeń potwierdzających brak podstaw do wykluczenia, odpowiadające treści przepisów 

§ 7 i 8 Rozporządzenia. 

Pismem  z  21  sierpnia  br.

,  Zamawiający,  na  podstawie  art.  26  ust.  2f  Pzp, 

wezwał Odwołującego  m.in.  do  złożenia  informacji  z  Krajowego  Rejestru  Karnego  („KRK”) 

w 

zakresie określonym w art. 24 ust. 1 pkt 14 i 21 Pzp, w terminie do 3 września 2018 r. 

W  odpowiedzi,  pismem  z  30  sierpnia  2018  r.

,  Odwołujący  wniósł  o  wydłużenie 

wyznaczonego  terminu  do  17  września  br.,  argumentując  że  członkowie  zarządu  

(J.E.F. i P.A.P.) oraz rady nadzorczej (A.J.T.) Odwołującego mają miejsca zamieszkania poza 

terytorium RP (Stany Zjednoczone, Wielka Bry

tania). Odwołujący zaznaczył, że niezwłocznie 

po otrzymaniu wezwania podjął czynności związane z uzyskaniem wymaganych dokumentów, 

tym  niemniej,  z  uwagi  na  towarzyszące  temu  czasochłonność  i  pracochłonność, 

wyznaczony 

mu  termin  może  okazać  się  niewystarczający.  Odwołujący  nadmienił,  

że w wyznaczonym terminie przedstawi Zamawiającemu informację o niekaralności z rejestru 

ACRO Policji Zjednoczonego Królestwa dotyczącą A.J.T. 

Za pismem z 27 sierpnia 2018 r. (data wpływu do Zamawiającego – 3 września 2018 

r.) 

Odwołujący przedstawił wydruki z Career Builder z 29 sierpnia 2018 r. (z tłumaczeniem), 

dotyczące J.E.F. i P.A.P. oraz Police Certificate (UK) z 28 sierpnia 2018 r. (z tłumaczeniem), 

dotyczący A.J.T. 

Następnie,  w  załączeniu  do  korespondencji  poczty  elektronicznej  z  4  września  br., 

Odwołujący  przesłał  Zamawiającemu  skany  oświadczeń  złożonych  przez  J.E.F.,  P.A.P. 

i A.J.T. 

przed notariuszami w dniach 1 września (J.E.F. i P.A.P.) i 31 sierpnia 2018 r. (A.J.T.).  

5  września  2018  r.  Zamawiający,  na  podstawie  art.  26  ust.  3  Pzp, 

wezwał Odwołującego  do  uzupełnienia  dokumentów  potwierdzających  brak  podstaw  do 

wykluczenia (niekaralność członków organu zarządzającego i nadzorczego), w odniesieniu do 

J.E.F.,  P.A.P.  i  A.J.T.  Zamawiający  zaznaczył,  że  „według  wstępnego  rozeznania  (…) 

w 

Stanach  Zjednoczonych  Ameryki  Północnej,  Wielkiej  Brytanii  (…)  wydaje  się  urzędowe 

dokumenty,  o  których  mowa  w  §  7  ust.  1  pkt  1  tego  rozporządzenia  (w  sprawie  rodzajów 

dokumentów – przyp. Izby), co wykluczałoby możliwość skorzystania z dyspozycji ust. 3 tego 

paragrafu  (złożenie  oświadczenia  przed  notariuszem)”.  Zamawiający  dodał,  że  Odwołujący 

złożył wprawdzie, 3 września br., dokumenty dotyczące ww. osób, jednak nie są to dokumenty, 

o których mowa w § 7 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia. 

W  konkluz

ji  Zamawiający  wskazał,  że  oczekuje informacji  z  odpowiednich  rejestrów 

albo, w przypadku ich braku, innych równoważnych dokumentów wydanych przez właściwy 

organ  sądowy  lub  administracyjny  kraju  miejsca  zamieszkania  tych  osób,  w  terminie  do 

września br. 

Pismem  z  6  września  br.  Odwołujący  wniósł  o  przedłużenie  terminu  do  złożenia 

objętych wezwaniem dokumentów do 17 września br., argumentując jak w piśmie z 30 sierpnia 

2018 r. 

10 września 2018 r. Zamawiający otrzymał od Odwołującego kopie poświadczonych 

za 

zgodność z oryginałem następujących dokumentów (z tłumaczeniami): 

1.  dla J.E.F. 

– Identity History Summary U.S. Department of Justice Federal Bureau of 

Investigations 

z 6 września br. oraz pisma z 18 Sądu Okręgowego – Kancelarii Sądu 

z 7 września 2018 r.; 

2.  dla P.A.P. 

– Identity History Summary U.S. Department of Justice Federal Bureau 

of Investigations 

z 6 września br. oraz pisma z Wydziału Policji Itasca z 7 września 

2018 r. 

W  konsekwencji  Zamawiający  wykluczył  Odwołującego  z  Postępowania,  o  czym 

poinformował go pismem z 26 października br. W uzasadnieniu decyzji Zamawiający wskazał, 

że  dokumentami  potwierdzającymi  brak  karalności  członków  organu  zarządzającego 

i nadzorczego O

dwołującego powinny być: 

1.  dla J.E.F. i P.A.P. 

– Identity History Summary U.S. Department of Justice Federal 

Bureau of Investigations

, które Odwołujący złożył w formie niezgodnej z przepisem 

§ 14 ust. 2 Rozporządzenia i pkt 8.5 SIWZ; 

2.  dla A.J.T. 

– Basic Disclosure Certificate; Anglia, Walia, Szkocja, Irlandia Północna, 

wydawany przez Disclosure & Barring Service (DBS) Anglia, którego Odwołujący 

nie złożył. 

Skład orzekający uznał, że zarzut naruszenia art. 92 ust. 1 pkt 2 Pzp jest częściowo 

zasadny,  bowiem  złożony  przez  Odwołującego  dokument  w  postaci  Certyfikatu  Policji 

(Zjednoczonego Królestwa) dotyczący A.J.T. spełnia wymagania dokumentu, o którym mowa 

w § 7 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia. W pozostałym zakresie zarzuty odwołania są bezzasadne. 

Odnosząc  się  w  pierwszej  kolejności  do  kwestii  dokumentów  potwierdzających 

niekaralność  J.E.F.  i  P.A.P.,  mających  miejsce  zamieszkania  w  Stanach  Zjednoczonych, 

Izba 

uznała,  że  sam  Odwołujący,  składając  szereg  dokumentów  urzędowych,  a  to 

zaświadczenia z FBI, sądu, czy z policji (przy czym, złożone one zostały w formie niezgodnej 

z § 14 ust. 2 Rozporządzenia, co zostało przez Odwołującego przyznane w toku rozprawy – 

vide 

protokół  posiedzenia  i  rozprawy  z  15  listopada  2018  r.,  str.  7,  a  stanowiło  jeden 

z 

argumentów  przywołanych  w  uzasadnieniu  decyzji  o  wykluczeniu  go  z  Postępowania, 

do 

którego  Odwołujący  nie  odniósł  się  w  ogóle  w  treści  odwołania),  potwierdził,  

że  w  odniesieniu  do  tych  osób  możliwe  jest  potwierdzenie  ich  niekaralności  w  sposób 

określony  w  §  7  ust.  1  pkt  1  Rozporządzenia.  Następcze  kwestionowanie  w  odwołaniu 

kompletności  informacji  wynikających  z  dokumentów  wydawanych  przez  FBI  nie  mogło 

odnieść  skutku,  ponieważ  Odwołujący  nie  wykazał,  jakoby  nie  zawierały  one informacji 

o 

karalności  członków  organów  zarządzających  i  nadzorczych  w  zakresie  określonym 

przepisami Pzp i Rozporządzenia. 

Nawet  gdyby  przyjąć,  że właściwymi  dokumentami są w  tym  zakresie oświadczenia 

złożone przed notariuszem, należy zauważyć, że przedstawione one zostały Zamawiającemu 

nie  tylko  w  fo

rmie  niegodnej  z  §  14  Rozporządzenia,  ale  także  po  upływie  terminu,  

tj.  4 września br. (termin upływał  dzień  wcześniej).  Powyższe przesądza  o nieskuteczności 

zarzutu  nieuprawnionego  wykluczenia  Odwołującego  z  Postępowania,  niezależnie  od 

prowadzonego  prze

z  strony  postępowania  odwoławczego  sporu  o  rodzaj  dokumentu 

potwierdzającego niekaralność J.E.F. i P.A.P. oraz charakter czynności dokonanych przez te 

osoby przed notariuszami. W konsekwencji Izba uznała, że przeprowadzenie dowodu O2 nie 

było niezbędne do rozstrzygnięcia o omawianych zarzutach. 

Nie  zasługiwał  na  uwzględnienie  zarzut  ewentualny,  oparty  na  twierdzeniu 

o 

lakonicznym  i  nieprecyzyjnym  charakterze  wezwania  Odwołującego  do  uzupełnienia 

dokumentów w trybie art. 26 ust. 3 Pzp. Izba podziela stanowisko Zamawiającego, że zarzut 

ów jest spóźniony, ponieważ Odwołujący miał możliwość zakwestionowania treści wezwania 

w drodze środka ochrony prawnej po jego otrzymaniu, co miało miejsce 5 września br. 

Zasadny  okazał  się  natomiast  zarzut  braku  podstaw  do  wykluczenia  Odwołującego 

z uwagi na nie wykazanie 

niekaralności A.J.T. W tym zakresie przedstawiono Zamawiającemu 

dokument, który – w ocenie składu orzekającego – spełnia wymogi określone w § 7 ust. 1 pkt 

1  Rozporządzenia.  Zamawiający,  poza  kwestionowaniem  przedstawionego  mu 

w 

Postępowaniu  oświadczenia  złożonego  przez  ww.  osobę  przed  notariuszem  (które  to 

nota bene 

Odwołujący  złożył  niepotrzebnie)  i  wskazywaniem  na  właściwy,  w  jego  ocenie, 

dokument  i  organ  go  wydający  (Basic  Disclosure  Certificate;  Anglia,  Walia,  Szkocja, 

Irlandia 

Północna, wydawany przez Disclosure & Barring Service (DBS) Anglia), nie dostarczył 

Izbie  rzeczowych  argumentów  przemawiających  za  stwierdzeniem,  że  Certyfikat  Policji 

(Zjednoczonego  Królestwa)  nie  może  stanowić  właściwego,  obok  wskazywanego  przez 

Zamawiającego,  dokumentu  potwierdzającego  niekaralność.  W  szczególności  Izba  zwraca 

uwagę, że z informacji na wskazanej przez Odwołującego stronie internetowej www.ecris.eu 

wynika, że wystawca zakwestionowanego przez Zamawiającego certyfikatu (ACRO Criminal 

Records Office) jest organizacją zapewniającą informacje m.in. Disclosure & Barring Service, 

czyli  organowi  będącemu  wystawcą  dokumentu  uznawanego  przez  Zamawiającego  za 

prawidłowy.  Potwierdza  to tezę Odwołującego o  tym,  że  skoro  informacje pochodzą z  tego 

samego  źródła,  to  muszą  się  pokrywać,  zaś  Zamawiający  nie  udowodnił,  aby  było  inaczej. 

Powyższe nie mogło jednak stanowić podstawy uwzględnienia odwołania z uwagi na przepis 

art.  192  ust.  2  Pzp.  Przy  stwierdzonym  tym  wyrokiem  braku  podstaw  do  odrzucenia  oferty 

Wykonawcy EC i wykluczenia go z 

Postępowania zarzut ten pozostawał bez wpływu na wynik 

Postępowania. 

O  kosztach  postępowania  odwoławczego  (pkt  2  sentencji  wyroku)  orzeczono 

stosownie do jego wyniku, na podstawie art. 192 ust. 9 i 

10 Pzp oraz w oparciu o przepisy § 5 

ust. 

3 pkt 1 w zw. z § 3 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. 

w 

sprawie  wysokości  i sposobu  pobierania  wpisu  od  odwołania  oraz  rodzajów  kosztów 

w 

postępowaniu odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz.U.2018.972).  

Przewodniczący:   ……………………………………….