KIO 278/18 POSTANOWIENIE dnia 20 lutego 2018 r.

POSTANOWIENIE 

 z dnia 20 lutego 2018 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza – w składzie:    

Przewodniczący: Piotr Kozłowski 

po rozpoznaniu na posiedzeniu 

niejawnym bez udziału stron oraz uczestników postępowania 

odwoławczego 20 lutego 2018 r. w Warszawie odwołania wniesionego do Prezesa Krajowej 

Izby Odwoławczej 14 lutego 2017 r.  

przez 

wykonawcę: Przedsiębiorstwo Budownictwa Inżynieryjnego TORGAN sp. z o.o. z 

siedzibą w Lublinie 

w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego pn. Wykonanie projektu budowalnego 

zawierającego  elementy  projektu  wykonawczego  na  budowę  ul.  koncertowej  z  kanalizacją 

deszczową w Białej Podlaskiej (nr postępowania ZP.271.3.1.2018.IMO2) 

prowadzonym przez zamawiającego: Gmina Miejska Biała Podlaska 

przy  udziale  wykonawcy:  MANEVO  M. 

Ł.,  Ziółków  –  zgłaszającego  przystąpienie 

do 

postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego 

postanawia: 

Odrzuca odwołanie. 

Kosztami  postępowania  obciąża  Przedsiębiorstwo  Budownictwa  Inżynieryjnego 

TORGA

N  sp.  z  o.o.  z  siedzibą  w  Lublinie  i  zalicza  w  poczet  kosztów  postępowania 

odwoławczego  kwotę  7500  zł  00  gr  (słownie:  siedem  tysięcy  pięćset  złotych  zero 

groszy) uiszczoną przez powyższego odwołującego tytułem wpisu od odwołania. 

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r. 

–  Prawo  zamówień 

publicznych  (t.j.  Dz.  U.  z  2017  r.  poz.  1579.)  na niniejsze  postanowienie 

– w terminie 7 dni 

od 

dnia  jego  doręczenia  –  przysługuje  skarga  za  pośrednictwem  Prezesa  Krajowej  Izby 

Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Lublinie. 

Przewodniczący 

U z a s a d n i e n i e 

Zamawiający Gmina Miejska Biała Podlaska prowadzi na podstawie ustawy z dnia 29 

stycznia  2004 r. 

–  Prawo  zamówień  publicznych 

(t.j.  Dz.  U.  z  2017  r.  poz.  1579

)  {dalej 

również:  „ustawa  pzp”  lub  „pzp”}  w  trybie  przetargu  nieograniczonego  postępowanie 

o 

udzielenie  zamówienia  publicznego  na  usługi  pn.  Wykonanie  projektu  budowalnego 

zawierającego  elementy  projektu  wykonawczego  na  budowę  ul.  koncertowej  z  kanalizacją 

deszczową w Białej Podlaskiej (nr postępowania ZP.271.3.1.2018.IMO2). Ogłoszenie o tym 

zamówieniu  zostało  zamieszczone  w  Biuletynie  Zamówień  Publicznych  pod  nr 

502439-N-2018  z  8  stycznia  2018  r. 

Wartość  przedmiotowego  zamówienia  nie  przekracza 

kwot określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 ustawy pzp. 

14  lutego  2018 

r.  Odwołujący  Przedsiębiorstwo  Budownictwa  Inżynieryjnego 

TORGAN  sp.  z  o.o.  z  siedzibą  w  Lublinie  {dalej  również:  „Torgan”}  –  wniósł  w  formie 

pisemnej  do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  odwołanie  (zachowując  wymóg 

przekazania  jego  kopii  Zamawia

jącemu)  od  wyboru  przez  Zamawiającego  jako 

najkorzystniejszej oferty złożonej przez MANEVO M. Ł. z Ziółkowa {dalej również: „Manevo”} 

zamiast odrzucenia tej 

oferty jako zawierającej rażąco niską cenę w stosunku do przedmiotu 

zamówienia. polegających na wykluczeniu Odwołującego z postępowania i odrzucenia jego 

oferty. 

Odwołujący  zarzucił Zamawiającemu następujące naruszenia przepisów ustawy pzp 

{lista zarzutów}: 

1.  Art.  89  ust.  1  pkt  2

,  gdyż  opisany  przez  Manevo  w  wyjaśnieniach  dotyczących  ceny 

zakr

es  rzeczowy  jest  mniejszy  (brak  wyceny  dokumentacji  dotyczącej  oświetlenia 

drogowego  oraz  sieci  kanalizacyjnej  deszczowej    pozostałych  ulic  wymienionych 

w 

SIWZ) niż wynika z opisu przedmiotu zamówienia zawartego w specyfikacji istotnych 

warunków zamówienia {dalej: „specyfikacja”, „SIWZ”, lub „s.i.w.z.”} i wyjaśnieniach treści 

SIWZ z12 stycznia 2018 r. 

Art.  89  ust.  1  pkt  4,  gdyż  oferta  Manevo  zawiera  rażąco  niską  cenę  w  stosunku 

do 

wartości  przedmiotu  zamówienia  określonej  przez  Zamawiającego  na  400  tys.  zł 

(kwota  przeznaczona  na  realizację  zamówienia),  co  oznacza,  że  cena  wybranej  oferty 

stanowi 17% tej kwoty oraz stanowi jedynie 23% ceny oferty Odwołującego (następnej 

w 

kolejności  pod  względem  ceny),  a  wynika  z  tego,  że  Manovo  przy  wycenie  nie 

uwzględnił  pełnego  zakresu  rzeczowego  opracowań  projektowych  wymaganych  dla 

zrealizowania robót budowanych. 

Art.  90  ust.1a  pkt  3,  gdyż  Manovo  udzieliła  wyjaśnień  dotyczących  ceny,  które  są 

ogólnikowe  i  lakoniczne,  nieadekwatne  do  wezwania  Zamawiającego,  nie  zawierają 

żadnej wyceny opracowania dokumentacji, pozbawione czynników cenotwórczych oraz 

jakichkolwiek  wartości  liczbowych  dotyczących  cen  jednostkowych  poszczególnych 

op

racowań projektowych 

Odwołujący  wniósł  o  uwzględnienie  odwołania  i  nakazanie  Zamawiającemu  {lista 

żądań}: 

Unieważnienia wyboru najkorzystniejszej oferty. 

2.  Ponownego badania i oceny ofert. 

3.  Odrzucenia oferty Manevo na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 i art. 89 ust. 1 pkt 4 oraz art. 

90 ust. 1a pkt 3 ustawy pzp. 

W  ramach  wykazania  spełnienia  przesłanek  formalnych  dla  wniesienia  odwołania 

Odwołujący  wskazał,  że  informację  o  wyborze  najkorzystniejszej  oferty  otrzymał  8  lutego 

2018  r.  Z  odwołania  wynika,  że  zdaniem  Odwołującego  sporządzając  i  nadając  odwołanie 

listem  poleconym  za  pośrednictwem  operatora  wyznaczonego  12  lutego  2018  r.,  zachował 

5-dniowy termin przewidziany w ustawie pzp 

19  lutego  2018  r.  wpłynęło  do  Izby  pismo  Odwołującego  (datowane  na  17  lutego 

r.), w którym wniósł o ustalenie, że powyższe odwołanie zostało prawidłowo wniesione 

w te

rminie, o którym mowa w art. 182 ust. 3 pkt 2 pzp, tj. w terminie dwóch dni od dnia, w 

którym powzięto lub przy zachowaniu należytej staranności można było powziąć wiadomość 

o okolicznościach stanowiących podstawę jego wniesienia. 

Odwołujący w uzasadnieniu zrelacjonował, że jeszcze 8 lutego 2018 r. na podstawie 

art.  96  ust.  1  pkt  3  pzp  zwrócił  się  do  Zamawiającego  o  udostępnienie  w  jego  siedzibie  9 

lutego  2018  r.  protokołu  z  wyboru  najkorzystniejszej  oferty  wraz  z  pełną  dokumentacją 

uzasadniającą nieodrzucenie oferty Manovo na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 4 pzp oraz art. 90 

ust.  1  pkt  1  pzp. 

W  odpowiedzi  9  lutego  2018  r.  Zamawiający  poinformował,  że  wyznacza 

termin  na  dokonanie  wglądu  do  dokumentacji  na  12  lutego  2018  r.  godz.  12.  Następnie 

Odwołujący  jeszcze  tego  samego  dnia  o  godz.  14  złożył  w  kancelarii  Zamawiającego 

odwołanie,  które  o  godz.  16:19  nadał  listem  poleconym  do  Prezesa  Krajowej  Izby 

Odwoławczej. 

Odwołujący  wywiódł,  że  dopiero  po  zapoznaniu  się  z  udostępnioną  dokumentacją 

stwierdził  naruszenie  przez  Zamawiającego  przepisów  ustawy  pzp,  co  stanowiło  podstawę 

do wniesienia odwołania w terminie zgodnym z art. 182 ust. 3 pkt 2 pzp. Odwołujący powołał 

się  na  wyrok  Izby  z  7  marca  2014  r.  (sygn.  akt  341/14)  jako  przesądzającego  o  tym,  że 

wobec  czynności  takich  jak  zaniechanie  udostępnienia  wykonawcom  treści  ofert 

konkurentów  odwołanie  wnosi  się  w  terminie  10  dni  od  dnia,  w  którym  powzięto  lub  przy 

zachowaniu  należytej  staranności  można  było  powziąć  wiadomość  o  okolicznościach 

stanowiących podstawę jego wniesienia (art. 182 ust. 3 pkt 2 pzp).  

Ponadto Odwołujący zarzucił Zamawiającemu, że przez celowe ograniczenie dostępu 

do  dokumentacji  postępowania  naruszył  art.  10b  pzp  oraz  zapisy  rozdziału  VII  pkt  1  i  4 

SIWZ. 

W  piśmie  z  15  lutego  2018  r.  Zamawiający  poinformował  Izbę,  że  8  lutego  2018  r. 

przekazał wykonawcom drogą elektroniczną informację o wyborze najkorzystniejszej oferty. 

W  tym  samym  piśmie  Zamawiający  podał  również,  że  w  ten  sam  sposób  przekazał 

wykonawcom 14 lutego 2018 r. zawiadomienie o wni

esieniu odwołania. 

19  lutego  2018 

r.  wpłynęło  do  Prezesa  Izby  w  formie  pisemnej  zgłoszenie  przez 

Manevo 

przystąpienia do postępowania odwoławczego po stronie Zamawiającego. 

Izba stwierdziła, że odwołanie podlega odrzuceniu. 

Art.  189  ust.  2  ustawy  pzp  z

awiera  enumeratywne  wyliczenie  przesłanek 

stanowiących podstawę  odrzucenia odwołania,  których zaistnienie,  na mocy  art.  189 ust.  4 

pzp, 

Izba zobowiązana jest wziąć pod uwagę z urzędu.  

W  tej  sprawie 

wypełniona  została  przesłanka  odrzucenia  odwołania,  o  której  mowa 

w 

art.  189  ust.  2  pkt  3  pzp.  Zgodnie  z  tym  przepisem  Izba  odrzuca  odwołanie,  jeżeli 

stwierdzi, że zostało wniesione po upływie terminu określonego w ustawie pzp. 

Według art. 182 ust. 1 pkt 2 pzp odwołanie wnosi się w terminie 5 dni od przesłania 

informacji o czynn

ości zamawiającego stanowiącej podstawę jego wniesienia – jeżeli zostały 

przesłane  w  sposób  określony  w  art.  108  ust.  5  zdanie  drugie  {czyli  przy  użyciu  środków 

komunikacji elektronicznej} albo w terminie 10 dni 

– jeżeli zostały przesłane w inny sposób – 

w  przypadku  gdy  wartość  zamówienia  jest  równa  lub  przekracza  kwoty  określone  w 

przepisach wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 pzp.  

Z  kolei  zgodnie  z  art.  182  ust.  3  pkt  2 

pzp  odwołanie  wobec  czynności  innych  niż 

określone  ust.  1  i  2  wnosi  się  –  w  przypadku  zamówień,  których  wartość  jest  mniejsza  niż 

kwoty określone w przepisach wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 pzp – w terminie 5 dni 

od dnia, w którym powzięto lub przy zachowaniu należytej staranności można było powziąć 

wiadomość o okolicznościach stanowiących podstawę do wniesienia odwołania. 

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 180 ust. 4 pzp odwołanie wnosi się do Prezesa 

Krajowej Izby  Odwoławczej  w formie  pisemnej  albo  elektronicznej,  podpisane bezpiecznym 

podpisem  elektronicznym  weryf

ikowanym  za  pomocą  ważnego  kwalifikowanego  certyfikatu 

lub  równoważnego  środka,  spełniającego  wymagania  dla  tego  rodzaju  podpisu. 

Jednocześnie  w  stosunku  do  dawniej  obowiązującego  art.  184  ust.  2  pzp,  dotyczącego 

wnoszenia  odwołań  do  Prezesa  Urzędu  Zamówień  Publicznych,  aktualnie  obowiązujący 

art. 

180  ust.  4  pzp  nie  przewiduje,  że  złożenie  odwołania  w  placówce  pocztowej  operatora 

publicznego  jest  równoznaczne  z wniesieniem  odwołania.  Ustawodawca  przesądził  w  ten 

sposób o utożsamieniu wniesienia odwołania z jego doręczeniem do Prezesa Krajowej Izby 

Odwoławczej. Musiała być to świadoma i celowa decyzja ustawodawcy, skoro jednocześnie 

w  ustawie  pzp  wprost  zapisano,  że  złożenie  skargi  w  placówce  pocztowej  operatora 

publicznego {od 1 stycznia 2013 r. operatora wyznaczonego w rozumieniu ustawy  z dnia 23 

listopada  2012 r. 

– Prawo pocztowe} jest równoznaczne  z jej wniesieniem (art. 198b ust. 2 

zd.  2  pzp).  Tym  samym  nie  ma 

–  w  obowiązującym  już  od  wielu  lat  stanie  prawnym  – 

podstaw  prawnych do  uznania,  że z  chwilą nadania odwołania listem  poleconym  12  lutego 

2018 r. nastąpiło wniesienie odwołania do Prezesa Izby, gdyż faktycznie nastąpiło to dopiero 

z 

chwilą dotarcia tej korespondencji do adresata, 14 lutego 2018 r. 

Zbieżne  stanowisko  w  zbliżonych  stanach  faktycznych  –  odnośnie  braku 

domniemania,  że złożenie  odwołania  w  placówce  pocztowej  jest  równoznaczne  z  jego 

wniesieniem  do Prezesa  Izby 

–    było  i  jest  konsekwentnie  prezentowane  w  orzecznictwie 

Izby,  w  szczególności  wskazać  tu  można  na  postanowienia  wydane:  1  lipca  2010  r.  (sygn. 

akt  KIO  1279/11),  9  lipca  2010  r.  (sygn.  akt  KIO  1382/10),  20  lipca  2010  r.  (sygn.  akt  KIO 

1424/10),  11  sierpnia  2010  r.  (sygn.  akt  KIO  1598/10),  17  października  2011  r.  (sygn.  akt  

KIO 2201/11), 2 sierpnia 2012 r. (sygn. akt KIO 1588/12), 4 kwietnia 2013 r. (sygn. akt KIO 

667/13),  9  kwietnia  2013  r.  (sygn.  akt  KIO  731/13),    czy    8  lipca  2013  r.  (sygn.  akt  KIO 

1562/13), jak również w orzecznictwie sądów powszechnych, por. wyrok Sądu Okręgowego 

w Katowicach z 16 września 2010 r. (sygn. akt XIX Ga 302/10)  oraz Sądu Okręgowego we 

Wrocławiu z 16 listopada 2010 r. (sygn. akt X Ga254/10) 

Ponadto prawidłowość takiego stanowiska został potwierdzona przez Sąd Najwyższy, 

który 7 lutego 2014 r. (sygn. akt III CZP 90/13) podjął następującą uchwałę: Do zachowania  

przewidzianego w art. 182 ust. 1 pkt 2 p.z.p.  

terminu do wniesienia odwołania od czynności 

zamawiającego  w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  nie ma  znaczenia  dzień  oddania 

odwołania  w  polskiej  placówce  pocztowej  operatora  wyznaczonego  w  rozumieniu  ustawy 

z 2012  r.   

Prawo  pocztowe  lub  w  placówce  pocztowej  operatora  świadczącego  pocztowe 

usługi powszechne w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej. 

Sąd Najwyższy zwrócił m.in. uwagę, że spośród dyrektyw preferencji metod wykładni 

pier

wszeństwo ma wykładnia językowa, a stosownie do treści art. 180 ust. 4 pzp odwołanie 

wnosi  się  do  Prezesa  Izby,  co  według  słownika  języka  polskiego  oznacza  przedstawienie, 

przedłożenie  komuś  coś  do  rozpatrzenia,  załatwienia,  chodzi  zatem  o  dotarcie  odwołania 

do jego  adresata.  Z  tego  samego  przepisu  nie  wynika,  aby  dla  zachowania  terminu 

do 

wniesienia  odwołania  miało  jakiekolwiek  znaczenie  oddanie  odwołania  w  polskiej 

placówce pocztowej operatora wyznaczonego w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 

r. Prawo pocztowe, czy też  stosownie do zmiany wprowadzonej do art. 165 § 2 kpc ustawą 

z dnia  13  czerwca  2013  r.  o  zmianie  ustawy 

–  Kodeks  postępowania  cywilnego  (Dz.  U. 

z 2013 r. Nr 880) 

w placówce pocztowej operatora świadczącego pocztowe usługi w innym 

państwie członkowskim Unii Europejskiej. Ten rezultat wykładni językowej wzmacniają także 

argumenty 

właściwe 

dla 

wykładni 

systemowej, 

celowościowej 

i 

historycznej 

W  

najważniejszych ustawach proceduralnych (por. poza art. 165 § 2 kpc, art. 124 kpk, art. 

57  §  5  pkt  2  kpa)  przyjmuje  się  wprawdzie,  jako  regułę,  że  nadanie  pisma  w  placówce 

pocztowej  operatora  publicznego  jest  równoznaczne  z  wniesieniem  go  do  organu,  jednak 

w 

każdym  z  tych  postępowań  domniemanie  to  wynika  wprost  z  treści  przepisów.  Tak  też 

w 

ustawie regulującej zamówienia publiczne i to tylko w odniesieniu do jednego ze środków 

ochrony prawnej, a mianowicie do skargi na orzeczenie Izby, którą wnosi się do sądu, w art. 

198b  ust.  2  zdanie  drugie  pzp 

przewidziano,  że  wniesienie  skargi  w  placówce  pocztowej 

operatora wyznaczonego w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. 

– Prawo pocztowe 

(Dz. U. poz. 1529) jest równoznaczne z jej wniesieniem.  

Odnośnie  zmiany  w  stosunku  do  poprzedniego  stanu  prawnego  Sąd  Najwyższy 

wskazał,  że  metodą  regulacji  negatywnej  ustawodawca  wyłączył  stosowanie  tego 

domniemania również w drodze analogii (czy to legis czy iuris) do wniesienia odwołania. Ten 

zamiar  ustawodawcy  potwierdza  uzasadnienie  do  projektu  ustawy  z  dnia  9  grudnia  2009  r. 

(druk sejmowy Sejm RP VI nr 2310). W uzasadnieniu celu tak radykalnej zmiany w systemie 

środków  odwoławczych  przewidzianych  w  ustawie  regulującej  zamówienia  publiczne 

uwzględniono  konsekwencje  polegające  na  wydłużeniu  procesu  udzielania  zamówień 

publicznych.  Celem  nowelizacji  było  zaproponowanie  rozwiązań,  które  ograniczają  ten 

negatywny skutek działania systemu środków ochrony prawnej. 

Sąd  Najwyższy  zwrócił  także  uwagę,  że  dokonana  2  grudnia  2009  r.  nowelizacja 

ustawy 

Prawo  zamówień  publicznych  jest  wyrazem  wdrożenia  dyrektywy  2007/66/WE 

Parlamentu  Europejskiego  i  Rady  z  dnia  11  grudnia  2007  r.,  zmieniającej  dyrektywy  Rady 

89/665/EWG  i  92/13/EWG  w  zakresie  poprawy  skuteczności  procedur  odwoławczych 

w   dziedzinie  udziel

ania  zamówień  publicznych  (Dz.Urz.UE.L  Nr  335  s.  31).  W  dyrektywie 

2007/66/WE  uporządkowano  przesłanki  i  terminy  wnoszenia  środków  odwoławczych, 

podkreślając  jednocześnie,  że  podstawowymi  jej  założeniami  są  powszechność,  szybkość 

i  

skuteczność  środków  odwoławczych,  nakierowanych  na  wzmocnienie  zasad  równości, 

konkurencyjności, przejrzystości oraz efektywności zamówień publicznych. 

Sąd  Najwyższy  podniósł  również,  że  w  dobie  współczesnych  środków  komunikacji 

społecznej, powszechności urządzeń do przekazywania informacji, dopuszczenie w art. 180 

ust.  4  pzp 

wniesienia odwołania w  formie  elektronicznej  opatrzonej  bezpiecznym  podpisem 

elektronicznym  zdefiniowanym  w  ustawie  z  dnia  18  września  2001  r.  o  podpisie 

elektronicznym  (Dz.  U.  z  2013  r.  poz.  262)  niweluje  e

wentualne  niedogodności  związane 

z  

wniesieniem równoważnego odwołania w formie pisemnej do Prezesa Izby. 

Z

miana  poglądów  Odwołującego  nie  zmienia  faktu,  że  odwołanie  zostało  wniesione 

od  czy

nności  wyboru  jako  najkorzystniejszej  oferty  złożonej  przez  Manevo  (zaniechania 

odrzucenia  tej  oferty),  o  czym  Odwołujący  został  zawiadomiony  drogą  elektroniczną  przez 

Zamawiającego  8  lutego  2018  r.  Od  tego  zatem  dnia  należy  zatem  liczyć  bieg  5-dniowego 

terminu  na  wniesienie odwołania od tej  czynności  (zaniechania odrzucenia oferty  Manevo), 

co oznacza, że termin na wniesienie odwołania upływał 12 lutego 2018 r.  

Wskazywany w późniejszym piśmie jako właściwy do obliczania terminu art. 182 ust. 

3 pkt 2 pzp {przywoływane orzeczenie dotyczyło  stanu faktycznego, gdzie właściwy był pkt 

1} 

rzeczywiście  znalazłby  zastosowanie  w  sytuacji,  gdyby  odwołanie  zostało  wniesione  od 

zaniechania  przez  Zamawiającego  udostępnienia  dokumentacji.  Jednakże  odwołanie 

wniesione 14 lutego 2018 r. nie zawiera takiego zarzutu.  

Przede  wszystkim  w  s

tanie  faktycznym  opisanym  w  piśmie  z  17  lutego  2018  r. 

Zamawiający  zawiadomił  Odwołującego  o  terminie  udostępnienia  dokumentacji  9  lutego 

2018 r.

. Oznacza to, że zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego wyrażonym w uchwale 

z 28 lutego 2013 r. (sygn. akt II

I CZP 107/12), do obliczenia terminu na wniesienie odwołania 

również w  tym przypadku znajduje zastosowanie art. 182 ust. 1 pkt 2 pzp. Tym samym 13 

lutego  2018  r.  upłynął  Odwołującemu  termin  na  zakwestionowanie  opieszałości 

Zamawiającego w udostępnieniu dokumentacji postępowania. 

Niezależnie  od  powyższego  należy  zauważyć,  że  okoliczności  faktyczne  opisane 

w  

piśmie z 17 lutego 2018 r. świadczą o tym, że Odwołujący był w stanie niezwłocznie po 

zapoznaniu się z dokumentacją udostępnioną przez Zamawiającego 12 lutego 2018 r. w tym 

samym  dniu  sporządzić  i  wysłać  odwołanie.  Z  uwagi  na  uwarunkowania  faktyczne 

Odwołujący,  który  jest  profesjonalnym  przedsiębiorcą,  powinien  rozważyć,  czy  dla 

zachowania terminu nie należy wnieść odwołania drogą elektroniczną. 

Wobec  s

twierdzenia  zajścia  przesłanki  odrzucenia  odwołania,  Izba  nie  mogła 

merytorycznie rozpoznać odwołania, które podlega obligatoryjnemu odrzuceniu na podstawie 

art. 189 ust. 2 pkt 3 ustawy pzp. 

Z tego względu, Izba – działając na podstawie art. 192 ust. 1 

zdanie 2 w zw. z art. 189 ust. 3 ustawy pzp 

– odrzuciła odwołanie na posiedzeniu niejawnym 

bez udziału Stron i Przystępującego . 

O  kosztach  postępowania  odwoławczego  orzeczono  stosownie  do  jego  wyniku 

na   podstawie  art. 

192 ust. 9 i 10 ustawy Prawo zamówień publicznych oraz zgodnie z § 3 

pkt  1  oraz 

§  5  ust.  4  rozporządzenia  Prezesa  Rady  Ministrów  z  dnia  15  marca  2010  r. 

w  

sprawie  wysokości  i  sposobu  pobierania  wpisu  od  odwołania  oraz  rodzajów  kosztów 

w  

postępowaniu  odwoławczym  i  sposobu  ich  rozliczania  (Dz.  U.  Nr  41  poz.  238  ze  zm.), 

obciążając  Odwołującego  tymi  kosztami,  na  które  złożył  się  uiszczony  przez  niego  wpis 

od 

odwołania.  

Przewodniczący: