KIO 959/18 WYROK dnia 1 czerwca 2018 r.

Sygn. akt KIO 959/18 

WYROK 

  z dnia 1 czerwca 2018 r.  

Krajowa Izba Odwoławcza – w składzie:  

Przewodniczący:      Anna Osiecka  

Katarzyna Odrzywolska 

Aleksandra Patyk 

Protokolant:            

Rafał Komoń 

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 maja 2018 r. 

w Warszawie odwołania wniesionego  

do  Prezesa  Krajowej  Izby  Od

woławczej  w  dniu  14  maja  2018  r.  przez  wykonawcę  J.  Z. 

prowadzącą  działalność  gospodarczą  pod  firmą  P.P.H.U.  Lekaro  J.  Z.  z  siedzibą  w 

Gliniankach  w 

postępowaniu  prowadzonym  przez  zamawiającego  Miasto  Stołeczne 

Warszawa 

orzeka: 

Oddala odwołanie. 

Kosztami  postępowania  obciąża  wykonawcę  J.  Z.  prowadzącą  działalność 

gospodarczą  pod firmą  P.P.H.U.  Lekaro  J.  Z.  z  siedzibą w Gliniankach  i  zalicza  w 

poczet 

kosztów 

postępowania 

odwoławczego 

kwotę  

00  zł  00  gr  (słownie:  piętnaście  tysięcy  złotych  zero  groszy)  uiszczoną  

przez  wykonawcę  J.  Z.  prowadzącą  działalność  gospodarczą  pod  firmą  P.P.H.U. 

Lekaro 

J. 

Z. 

z 

siedzibą 

w 

Gliniankach 

tytułem 

wpisu  

od odwołania. 

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  Prawo  zamówień 

publicznych  (t.j.  Dz.  U.  z  2017 

r.,  poz.  1579  z  poźn.  zm.)  na  niniejszy  wyrok  –  w  terminie 

dni od dnia jego doręczenia – przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby 

Odwoławczej  

do 

Sądu Okręgowego w Warszawie.  

Przewodniczący:      ……………………………… 

……………………………… 

……………………………… 

Sygn. akt KIO 959/18 

U z a s a d n i e n i e 

Miasto  Stołeczne  Warszawa,  dalej:  „Zamawiający”,  prowadzi  w  trybie  przetargu 

nieograniczonego 

postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego  pn. Odbiór odpadów 

komunalnych  z  terenu  nieruchomości  położonych  w  dzielnicy  Mokotów  m.st.  Warszawy. 

Postępowanie to prowadzone jest na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. 

Prawo zamówień publicznych (Dz. U. t.j. z 2017 r. poz. 1579 ze zm.), dalej: „ustawa Pzp”. 

Ogłoszenie  o  zamówieniu  zostało  opublikowane  w  Dzienniku  Urzędowym  Unii 

Europejskiej pod numerem 2018/S 084-189797 w dniu 2 maja 2018 r. 

W dniu  14 maja  2018  r.  wykonawca  J.  Z. 

prowadząca działalność gospodarczą pod 

firmą P.P.H.U. Lekaro J. Z. z siedzibą w Gliniankach, dalej: „Odwołujący”, wniósł odwołanie, 

zarzucając Zamawiającemu naruszenie: 

art. 7 ust. 1, art. 9 a ust. 1 oraz art. 43 ust. 2b pkt 2) ustawy Pzp poprzez: a. Ustalenie 

terminu  składania  ofert  w  sposób  nieuwzględniający  złożoności  zamówienia  oraz  czasu 

potrzebnego na sporządzenie oferty; b. Skrócenie terminu składania ofert w sytuacji w której 

jego skrócenie nie jest uzasadnione oraz nie zachodzi pilna potrzeba udzielenie zamówienia;  

art.  7  ust.  1  oraz  art,  22  ust.  1

b  pkt  1)  ustawy  Pzp  poprzez  określenie  warunku 

zgodnie  z  którym  wykonawca  zamierzający  zagospodarować  odpady  we  własnej  instalacji 

musi  posiadać  zezwolenie  na  przetwarzanie  odpadów  komunalnych  lub  pozwolenie 

zintegrowane, uwzględniające rodzaju odpadów komunalnych, wskazanych w §4 pkt 2 OPZ;  

a

rt. 7 ust. 1 oraz art. 22 ust, lb pkt 1) ustawy Pzp poprzez określenie warunku zgodnie 

z  którym  w  przypadku  zagospodarowania  odpadów  w  innej  instalacji  niż  własna 

w

ystarczające jest posiadanie zezwolenia na zbieranie odpadów komunalnych, wskazanych 

w §4 pkt 2 OPZ;  

art.  7  ust.  1,  art.  29  ust.  1  i  ust.  2  ustawy  Pzp  poprzez  opisanie  przedmiotu 

zamówienia  w  sposób  niejednoznaczny,  niewyczerpujący  i  mogący  utrudniać  uczciwą 

konkurencję poprzez:  

a. Brak jednoznacznego określenia daty zakończenia świadczenia usługi;  

b.  Określenie  nierealnego  momentu  rozpoczęcia  świadczenia  usług  objętych  przedmiotem 

zamówienia;  

c. Niedopuszczenie w §10 ust. 1 pkt 1) OPZ możliwości wykorzystania pojazdów hakowych 

wyposażonych w HDS umożliwiający odbiór odpadów z pojemników typu dzwon;  

d. Zaniechanie dopuszczenia w §10 ust. 1 i ust. 3 OPZ wykorzystania do wykonania usług 

pojazdów bezpylnych z urządzeniem myjącym;  

e.  Zaniechanie  dopuszczenia  w  §10  ust.  3  OPZ  możliwości  dostawy  pojemników  poniżej 

1100 1 za pomocą każdego rodzaju pojazdów, w tym pojazdów bezpylnych;  

f.  Zaniechanie  w  §10  ust.  4  OPZ  dopuszczenia  odbioru  kontenerów  zespołem  pojazdów 

(hakowiec z przyczepą);  

g.  Zaniechanie  dopuszczenia  w  §33  ust.  3  OPZ  możliwości  odbioru  worków  pojazdami 

skrzyniowymi;  

h.  określenie  w  §11  ust.  6  OPZ  wymogu  przekazywania  Zamawiającemu  danych 

dotyczących całego przejazdu pojazdu od wyjazdu z bazy/stacji przeładunkowej/instalacji do 

powrotu  

do bazy/stacji przeładunkowej/instalacji, a zatem również w zakresie odbiorów realizowanych 

na  rzecz  innych  klientów,  co  w  praktyce  prowadzi  do  sytuacji  w  której  pojazdy 

wykorzystywane  do  świadczenia  usług  na  rzecz  Zamawiającego  nie  mogą  być 

wykorzystywane do świadczenia usług na rzecz innych klientów;  

i.  określenie  w  §12  ust.  3  OPZ,  iż  pojemniki  typu  „kontenery  o  pojemności  powyżej  1100 

litrów”  służące  m.in.  do  odbioru  odpadów  wielkogabarytowych,  zielonych  muszą  zostać 

przypisane do konkretnego adresu;  

j. określenie w §46 ust. 1 OPZ niemożliwych do realizacji terminów przekazywania raportów 

tygodniowych;  

k. określenie w §39 ust. 5 pkt 2) OPZ nierealnego terminu odbioru odpadów realizowanych 

bez ustalon

ego harmonogramu (tzw. „odbiór na telefon”);  

l

. określenie w §20 ust. 15 OPZ, iż etykiety elektroniczne mogą być wykorzystane tylko raz;  

m.  brak  dookreślenia  do  jakiego  dokładnie  Wojewódzkiego  Planu  Gospodarowania 

Odpadami odwołuje się Zamawiający w treści OPZ (m.in. załącznik nr 1, §35 pkt 1 OPZ);  

n.  brak  określenia  w  każdym  z  przypadków  określających  przesłanki  naliczenia  kar 

umownych, czy kwoty te są netto czy brutto;  

o.  określenie  w  §  13  ust.  8  OPZ  wymogu  tarowania  wagi  kontenerów  podczas  odbioru 

pe

łnych kontenerów w sposób niejednoznaczny i w praktyce niemożliwy do spełnienia przy 

uwzględnieniu specyfiki świadczenia usługi oraz obowiązku rejestracji wagi w bezpośrednim 

sąsiedztwie MGO;  

p. wskazanie w § 8 ust 2 ppkt 1 OPZ wymogu, aby pojazdy w trakcie realizacji przedmiotu 

zamówienia nie przekraczały ładowności wskazanej w dowodzie rejestracyjnym pojazdu;  

q.  Brak  dopuszczenia  w  §  10  pkt  1  ppkt  3  pojazdów  hakowych  wyposażonych  w  HDS 

umożliwiający odbiór odpadów z pojemników podziemnych i półpodziemnych; 

r.  Wymóg  aby  system  monitoringu  rejestrował  lokalizację  pojazdu  rejestrował  lokalizację 

pojazdu nie rzadziej niż co 50 metrów i 15 sekund (§ 11 pkt 3 ppkt 1 OPZ);  

s.  Poprzez  niedookreślenie  w  §  12  pkt  2  i  3  w  jaki  sposób  ma  być  zarejestrowany  odbiór 

odpadów w workach odbieranych pojazdami skrzyniowymi (np. odpady zielone lub odpadów 

luzem (np. odpadów wielkogabarytowych) które nie posiadają etykiet elektronicznych; 

t. Poprzez brak umożliwienia w § 13 pkt 2 potwierdzenia legalizacji ocenami zgodności; 

u. Poprzez wymóg wskazany w § 13 pkt 3 ppkt 3 OPZ dotyczący każdorazowego obowiązku 

dokonania  legalizacji  przyrządu  pomiarowego  w  przypadku  zmiany  miejsca  zainstalowania 

lub użytkowania, dla którego była dokonana ocena zgodności albo legalizacja; 

v. Poprzez obowiązek dokonania legalizacji ponownej przyrządu pomiarowego w przypadku 

uszkodzenia albo zniszczenia oznaczeń lub cech zabezpieczających naniesionych podczas 

dokonywania oceny zgodności (§ 13 pkt 3 ppkt 4 OPZ); 

w.  Popr

zez  wymóg  zawarty  w  §  13  pkt  3  ppkt  5  OPZ  dokonania  każdorazowo  ponownej 

legalizacji przyrządu pomiarowego po naprawie przyrządu pomiarowego; 

x.  Poprzez  wymóg  wskazany  w  § 13  pkt  11 OPZ by  dokumenty  potwierdzające  legalizację 

posiadały wskazania parametrów legalizacji tj. działki legalizacyjnej i zakresu legalizacji;  

y. poprzez (dotyczy § 13 pkt 12 ppkt 2 OPZ):  - niedopuszczanie ważenia w opisany w tym 

punkcie sposób odpadów szkła opakowaniowego i odpadów zielonych, które są odbierane w 

workach lub tuzem. - 

wymóg iż przedmiotowy punkt ma zastosowanie jedynie w sytuacji, gdy 

obciążenie minimalne to 1 kg, - wprowadzenie wymogu dostarczenia kwitu wagowego; 

z.  Poprzez  brak  możliwości  umieszczenia  wewnętrznego  identyfikatora  pojemników 

Wykonawcy (np. numeru maga

zynowego, lub numeru środka trwałego) - dotyczy § 20 pkt 17 

OPZ; 

aa. Poprzez zakaz umieszczania informacji o infolinii Wykonawcy (dotyczy § 20 pkt 18 OPZ);  

bb.  Poprzez  wymóg,  iż:  „Wykonawca  zobowiązany  jest  dostarczać  do  nieruchomości 

jednorodzinnych  work

i  o  pojemności  120  litrów  w  ilościach  nie  mniejszych  niż  liczba 

odebranych worków z odpadami danej frakcji, z zastrzeżeniem, że minimalna liczba worków 

wynosi: 1 raz na 4 tygodnie cztery worki na odpady segregowane suche, 1 raz na 4 tygodnie 

dwa worki na s

zkło opakowaniowe; 

cc.  Wprowadzenie  wymogu  w  §  25  pkt  4  OPZ  dotyczącego  obowiązku  wyodrębnienia 

pojemników dla każdej z nieruchomości w przypadku wspólnych MGO;  

dd. Poprzez uniemożliwienie odbioru worków pojazdami skrzyniowymi (§ 33 pkt 3 OPZ); 

ee.  Brak 

określenia  co  Zamawiający  rozumie  w  §  42  pkt  1  OPZ  jako:  Dokumenty 

potwierdzające  dopuszczenie  pojazdu  do  ruchu  Dokumenty  potwierdzające  parametry 

dopuszczenia  do  ruchu  Dokumenty  potwierdzające  spełnianie  wymagań  dotyczących 

systemu monitoringu położenia pojazdu (tj. specyfikację zastosowanego systemu); 

ff. Poprzez wymóg, iż niezależnie od skali uchybień Wykonawcy wskazane w § 45 pkt 4 i 6 

OPZ okoliczności uprawniają do nierozliczenia całej usługi; 

gg.  Poprzez  wymogu  ewidencji  na  kwicie  wagowym  numeru  VIN,  co  jest  wymogiem 

nadmiernym w świetle obowiązujących przepisów prawa (punkt C. 12.3.3. załącznika na 1 do 

OPZ); 

Art. 29 ust. 1 i ust, 2, art. 7 ust. 1, art. 353

kc, 487 §2 kc poprzez:  

a. określenie w §8 wzoru umowy rażąco wygórowanych i nieuzasadnionych kar umownych, 

należnych  Zamawiającemu  niezależnie  od  winy  wykonawcy,  bez  określenia  ich  górnego 

limitu; 

b.  brak  jednoznacznego  wskazania  w  §8  umowy,  iż  przewidziane  w  tym  punkcie  kary 

umowne należą się wyłącznie w okolicznościach zawinionych przez Wykonawcę;  

c.  określenie  w  §12  ust.  3  pkt  1)  wzoru  umowy  nadmiernej  i  nieuzasadnionej  podstawy 

wypowiedzenia umowy przez Zamawiającego;  

d.  odmowę  odbioru  i  rozliczenia  usługi  odbioru  odpadów  w  przypadku:  wystąpienia  awarii 

systemów pokładowych (GPS, RFID lub wagi) oraz odbioru odpadów przy użyciu pojazdów 

niezgłoszonych,  zastępczych  (np.  bez  urządzenia  ważącego)  w  sytuacji  zwiększonej  ilości 

zgłoszeń  i  wynikającej  stąd  potrzeby  wykorzystanie  dodatkowych  pojazdów  (§8  ust.  11 

OPZ); 

e. określenie w §8 ust. 3 pkt 14), 17), 21), 22), 23), 30), 33), 34), 36), 37) kar umownych w 

sytuacji  w  której  okoliczności  opisane  w  tych  postanowieniach  same  z  siebie  stanowią 

podstawę do  odmowy  wypłaty  wynagrodzenia,  co w  praktyce prowadzi  do  sytuacji  w której 

wykonawca jest dwukrotnie karany za to samo zdarzenie;  

6.  Art.  91  ust  2,  91  ust  2c  oraz  art.  7  ust  1  i  art.  29  ust  1  ustawy  Pzp  poprzez  przyjęcie 

wartości „maksymalnej liczby ton” w ramach kryterium cena (załącznik nr 2) które nie odnosi 

się, nie jest związane, wykracza poza przedmiot zamówienia. 

Odwołujący  wniósł  o  nakazanie  Zamawiającemu  dokonania  następujących  zmian  

w treści SIWZ: 

Ad 1 wydłużenie terminu składania ofert w taki sposób, aby termin składania ofert liczony od 

dnia przekazania ogłoszenia do publikacji do Dz.U.UE wynosił min. 40 dni;  

Ad 2 usunięcie pkt 12.2.1.2 SIWZ i wprowadzenie wymogu, aby zagospodarowanie odpadów 

odbyło  się  w  instalacji  wpisanej  do  WPGO  dla  regionu  warszawskiego  a  dokumentem 

wystarczającym  dla  oceny  zdolności  Wykonawcy  do  wykonania  zamówienia  było 

oświadczenie wykonawcy o zarządzaniu instalacją RIPOK ujęto w WPGO.  

Ad 3 usunięcie pkt 12.2.1.3 SIWZ;  

Ad.4a określenie w sposób jednoznaczny, poprzez wskazanie daty kalendarzowej, momentu 

zakończenia świadczenia usługi;  

Ad  4b  przesunięcie  na  dzień  co  najmniej  1  sierpnia  2018  r.  daty  rozpoczęcia  świadczenia 

usługi odbioru odpadów;  

Ad  4c  dopuszczenie  w  OPZ  możliwości  wykorzystania  do  realizacji  zamówienia  pojazdów 

hakowych wyposażonych w HDS umożliwiający odbiór odpadów z pojemników typu dzwon, 

jak 

ma to miejsce dotychczas przy realizacji odbioru i zagospodarowania odpadów z terenu 

Mokotowa;  

Ad  4d  dopuszczenie  w  OPZ  możliwości  wykorzystania  do  wykonania  usług  pojazdów 

bezpylnych z urządzeniem myjącym;  

Ad  4e  dopuszczenie  w  OPZ  możliwości  dostawy  pojemników  poniżej  1100  1  za  pomocą 

każdego z rodzajów pojazdów w tym pojazdów bezpylnych;  

Ad  4f  dopuszczenie  w  OPZ możliwości  odbioru  kontenerów  zespołem  pojazdów  (hakowiec  

z przyczepą);  

Ad 4g dopuszczenie w 

OPZ możliwości odbioru worków pojazdami skrzyniowymi;  

Ad  4h  usunięcie  określonego  w  §11  ust.  6  OPZ  wymogu  przekazywania  Zamawiającemu 

danych 

dotyczących 

całego 

przejazdu 

pojazdu 

od 

wyjazdu 

z 

bazy/stacji 

przeładunkowej/instalacji  do  powrotu  do  bazy/stacji  przeładunkowej/instalacji,  a  zatem 

również w zakresie odbiorów realizowanych na rzecz innych klientów;  

Ad  4i  usunięcie  określonego  w  §12  ust.  3  OPZ  wymogu,  iż  pojemniki  typu  „kontenery  

o pojemności  powyżej  1100 litrów” służące  m.in.  do  odbioru  odpadów  wielkogabarytowych, 

zielonych  muszą  zostać  przypisane  do  konkretnego  adresu  oraz  dopuszczenie  możliwości 

ręcznego wprowadzenia numeru etykiety RFID;  

Ad  4j  wydłużenie  określonego  w  §46  ust.  1  terminu  przekazania  raportów  tygodniowych  

do piątku następującego po danym tygodniu realizacji usługi;  

Ad 4k wydłużenie określonego w §39 ust. 5 pkt 2) OPZ terminu do 7 dni;  

Ad  4.1  usunięcie  określonego  w  §20  ust.  15  OPZ  wymogu,  iż  etykiety  elektroniczne  mogą 

być wykorzystane tyko raz;  

Ad  4m  - 

dookreślenie  do  jakiego  dokładnie  Wojewódzkiego  Planu  Gospodarowania 

Odpadami odwołuje się Zamawiający w treści OPZ;  

Ad 4n - 

każdorazowe doprecyzowanie czy wskazane w treści umowy kary umowne dotyczą 

kwot brutto czy netto.  

Ad  4o  usunięcie  z  §  13  ust.  8  OPZ  wymogu  tarowania  wagi  kontenerów  podczas  odbioru 

pełnych kontenerów  

Ad 4p - 

usuniecie zapisu określonego w § 8 pkt 2 ppkt 1 OPZ  

Ad  4q  - 

dopuszczenie  w  §  10  pkt  1  ppkt  3  pojazdów  hakowych  wyposażonych  w  HDS 

umożliwiający odbiór odpadów z pojemników podziemnych i półpodziemnych.  

Ad  4r  - 

zmianę  §  11  pkt  3  ppkt  1  OPZ  tak  aby  system  monitoringu  rejestrował  lokalizację 

pojazdu nie rzadziej niż co 150 metrów i 30 sekund  

Ad  4s  - 

Określenie  w  §  12  pkt  2  i  3  OPZ  w  jaki  sposób  ma  być  zarejestrowany  odbiór 

odpadów w workach odbieranych pojazdami skrzyniowymi (np, odpady zielone lub odpadów 

luzem (np. odpadów wielkogabarytowych) które nie posiadają etykiet elektronicznych  

Ad  4t  - 

umożliwienie  w  §13  pkt  2  OPZ  potwierdzenia  legalizacji  ocenami,  deklaracjami, 

świadectwami zgodności urządzeń ważących.  

Ad 4u - 

wykreślenie §13 pkt 3 ppkt 3 OPZ,  

Ad 4v - 

wykreślenie § 13 pkt 3 ppkt 4 OPZ  

Ad 4w - 

ograniczenie § 13 pkt 3 ppkt 5 OPZ jedynie do sytuacji w których w trakcie naprawy 

przyrządu pomiarowego urządzenie traci legalizację,  

Ad  4x  -  wykr

eślenie  z  §13  pkt  11  OPZ  wymogu  by  dokumenty  potwierdzające  legalizację 

posiadały wskazania parametrów legalizacji tj. działki legalizacyjnej i zakresu legalizacji  

Ad  4y  - 

dopuszczanie  w  §  13  pkt  12  ppkt  2  OPZ  ważenia  w  opisany  w  danym  punkcie 

sposób  odpadów  szkła  opakowaniowego  i  odpadów  zielonych,  które  są  odbierane  w 

workach  lub  luzem.  Wnosimy  również  o  zniesienie  wymogu,  iż  punkt  ma  zastosowanie 

jedynie w sytuacji, gdy obciążenie minimalne to 1 kg, gdyż obecnie użytkowane są pojazdy z 

obciążeniem  minimalnym  2  i  5  kg.  Dodatkowo  wniósł  o  zniesienie  wymogu  dostarczenia 

kwitu wagowego.  

Ad  4z  - 

wprowadzenie  możliwości  umieszczania  wewnętrznych  oznaczeń  Wykonawcy  

na pojemnikach. (§ 20 ust 17 OPZ)  

Ad  4aa  - 

wykreślenie  zakazu  umieszczenia  informacji  o  infolinii  Wykonawcy  (§  20  ust  18 

OPZ)  

Ad  4bb  - 

zniesienie  wymogu  minimalnej  liczby  worków  pozostawianych  przy  zachowaniu 

zasady tyle worków, ile odebrano, tyle jest dostarczanych (§ 22 ust 8 OPZ)  

Ad 4cc  - 

wykreślenie z § 25 pkt 4 OPZ dotyczącego obowiązku wyodrębnienia pojemników 

dla każdej z nieruchomości w przypadku wspólnych MGO.  

Ad  4dd  - 

zmianę  §  33  pkt  3  OPZ  w  taki  sposób  by  umożliwić  odbiór  worków  pojazdami 

skrzyniowymi  

Ad  4ee  - 

Wskazanie,  co  Zamawiający  rozumie  przez  określone  w  §42  pkt  1  OPZ  : 

Dokumenty  potwierdzające  dopuszczenie  pojazdu  do  ruchu  Dokumenty  potwierdzające 

parametry  dopuszczenia  do  ruchu  Dokumenty  potwierdzające  spełnianie  wymagań 

dotyczących  systemu  monitoringu  położenia  pojazdu  (tj.  specyfikację  zastosowanego 

systemu).  

Ad 4ff - 

wykreślenie § 45 pkt 4 i 6 OPZ  

Ad  4gg  - 

wykreślenie  z  punktu  C.  12.3.3.  załącznika  na  1  do  OPZ  wymogu  ewidencji  na 

kwicie wagowym numeru VIN.  

Ad 5a i 5b • obniżenie wysokości kar umownych do: - 20 zł brutto za każdy rozpoczęty dzień 

zwłoki w odniesieniu do kary z §8 ust. 3 pkt 1; - 10 zł brutto za każdy rozpoczęty dzień zwłoki 

w odniesie do kary z §8 ust. 3 pkt 3 i 4; - 20 zł zł brutto w odniesieniu do kary z §8 ust. 3 pkt 

20 zł brutto w odniesieniu do kary z §8 ust. 3 pkt 10; - 20 zł brutto w odniesieniu do kary 

z  §8  ust.  3  pkt  11;-10  zł  brutto  w  odniesieniu  do  kary  z  §8  ust.  3  pkt  19;  -10  zł  brutto  w 

odniesieniu do kary  z  §8 ust.  3  pkt  24;  -  30%  ceny  ryczałtowej  w  odniesieniu do kary  z  §8 

ust.  3  pkt  40;  - 

30%  ceny  ryczałtowej  w  odniesieniu do kary  z  §8  ust.  3  pkt  41;  -  1%  ceny 

ryczałtowej w odniesieniu do kary z §8 ust. 3 pkt 42; - 1% ceny ryczałtowej w odniesieniu do 

kary z §8 ust. 3 pkt 43 • Usunięcie wskazanych niżej postanowień wzoru umowy: - §8 ust. 3 

pkt 26; - 

§8 ust. 3 pkt 14), 17), 21), 22), 23), 30), 33), 34), 36), 37); - §8 ust. 3 pkt - §8 ust. 7; 

§8  ust  7  pkt  27);  •  Wprowadzenie  do  §8  wzoru  umowy  postanowienia  zgodnie  z  którym 

przewidziane w nim kary umowne nal

eżą się Zamawiającemu w okolicznościach zaistnienia 

winy wykonawcy;  

Ad 5c. usunięcie postanowienia §12 ust. 3 pkt 1) wzoru umowy;  

Ad  5d  dokonanie  stosownej  zmiany  §8  ust.8  i  11  OPZ  poprzez  dopuszczenie  rozliczenia 

usługi  np.  na  podstawie  kwitów  wagowych  z  wagi  najazdowej  w  przypadku  awarii  pojazdu 

podczas realizacji trasy (np. uszkodzenia GPS lub RFID lub wagi) lub w sytuacji zwiększonej 

ilości  zgłoszeń  i  potrzeby  ich  terminowej  realizacji  co  powoduje  potrzebę  wykorzystania 

pojazdów zastępczych (np. bez urządzenia ważącego). 

Ad 5e Usunięcie postanowień wzoru umowy: §8 ust. 3 pkt 14), 17), 21), 22), 23), 30), 33), 

Ad  6  Zmianę  maksymalnej  liczby  ton  jako  wartości  odnoszącej  się  do  punktacji  w  ramach 

kryterium  ceny  poprzez  jej  zmniejszenie  do 

wartości  realnej  wynikającej z  prawdopodobnej 

ilości ton mających być zrealizowanymi w ramach niniejszej umowy. 

Do  postępowania  odwoławczego  nie  przystąpił  w  ustawowym  terminie  żaden 

wykonawca. 

Pismem  z  dnia  28  maja  2018 

r.  do  Izby  wpłynęła  odpowiedź  Zamawiającego  

na odwołanie, który oświadczył, że uwzględnił odwołanie w zakresie zarzutu naruszenia: 

1.  art.  7  ust.  1,  art.  9  a  ust.  1  oraz  art.  43  ust.  2b  pkt  2  Pzp,  opisanego  w  punkcie  1 

zarzutów odwołania; 

2.  art.  7  ust.  1  oraz  art.  22  ust.  1  b  pkt  1  Pz

p,  opisanego  w  punkcie  2  zarzutów 

odwołania;  

art.  7  ust.  1  oraz  art.  22  ust.  1  b  pkt  1  Pzp,  opisanego  w  punkcie  3  zarzutów 

odwołania; 

4.  art.  91  ust.  2,  art.  91  ust.  2c  oraz  art.  7  ust.  1  i  art.  29  ust.  1  Pzp,  opisanego  w 

punkcie 6 zarzutów odwołania. 

Ponadto,  Zamawiający  oświadczył,  że  częściowo  uwzględnia  odwołanie  w  zakresie 

zarzutu naruszenia: 

1.  art. 7 ust. 1, art. 29 ust. 1 1 ust. 2 Pzp 

opisanego w punkcie 4 odwołania, poprzez 

uwzględnienie okoliczności opisanych w punkcie 4 litera c, d, e, f, i, j, l, q, r, z, dd, 

ee, gg odwołania; 

2.  art.  29  ust.  1  ust.  2  ,  art.  7  ust.  1  Pzp  oraz  art.  353

k.c.,  487  S  2  k.c.  opisanego  

w punkcie 5 litera 

a odwołania - wyłącznie w zakresie określenia górnego limitu kar; 

opisanego  w  punkcie  5 litera  e  odwołania  -  wyłącznie  w  zakresie odnoszącym  się 

do  kar  umownych  opisanych  w  S  8  ust.  3  pkt  14  projektu  umowy  oraz  poprzez 

dodanie postanowienia w 58 ust. 12 projektu umowy. 

Równocześnie  Zamawiający  wniósł  o  oddalenie  odwołania  jako  bezzasadnego  

w zakresie zarzutu naruszenia: 

1.  art. 7 ust. 1, art. 29 ust. 1 i ust. 2 Pzp opisanego w punkcie 4 g, h, k, o, s, t, u, v, w, 

x, y, z, aa, bb, cc, ff; 

2.  art.  29  ust.  1  ust.  2  ,  art.  7  ust.  1  Pzp  oraz  art.  353

k.c.,  487  S  2  k.c.  opisanego  

w  punkcie  5  litera  a  odwołania  —  w  zakresie  nieuwzględnionym  przez 

Zamawiającego,  w  punkcie  5  litera  b,  c,  d  odwołania  oraz  w  punkcie  5  litera  e 

odwołania - w zakresie nieuwzględnionym przez Zamawiającego. 

Uwzględniając  dokumentację  z  przedmiotowego  postępowania  o  udzielenie 

zamówienia  publicznego,  jak  również  biorąc  pod  uwagę  oświadczenia  i  stanowiska 

stron,  oraz  uczestników  postępowania  odwoławczego,  złożone  w  pismach 

procesowych,  jak  też  podczas  rozprawy,  Izba  stwierdziła,  iż  odwołanie  nie  zasługuje  

na uwzględnienie. 

Izba  dopuściła  w  niniejszej  sprawie  dowody  z  dokumentacji  postępowania,  

w szczególności ogłoszenia o zamówieniu oraz postanowień specyfikacji istotnych warunków 

zamówienia, a także odpowiedzi na pytania wykonawców udzielone pismem z dnia 28 maja 

2018  r

.  Izba  wzięła  również  pod  uwagę  stanowiska  wyrażone  w  odwołaniu,  odpowiedzi 

Zamawiającego na odwołanie, a także oświadczenia i stanowiska stron wyrażone ustnie do 

protokołu  posiedzenia  i rozprawy  w dniu  29  maja  2018  r.  oraz  dowody  przedłożone  na 

rozprawie przez Odwołującego. 

Uwzględniając powyższe, Izba ustaliła i zważyła, co następuje. 

Izba  stwierdziła,  że  nie  zachodzą  przesłanki  do  odrzucenia  odwołania,  o  których 

stanowi  art. 

189 ust. 2 ustawy Prawo zamówień  publicznych. Izba nie uwzględniła  wniosku 

Zamawiaj

ącego  zgłoszonego  na  posiedzeniu    o  odrzucenie  odwołania  na  podstawie  

art. 189 ust. 2 

pkt 7 ustawy Pzp z powodu nieprzekazania kopii odwołania zamawiającemu 

przed  upływem  terminu  do  jego  złożenia  w  taki  sposób,  aby  mógł  on  zapoznać  się  z  jego 

treścią.  Izba  ustaliła,  że  odwołujący  przesłał  skutecznie  zamawiającemu  kopię  odwołania  

za pomocą ePUAPu w dniu 14 maja 2018 r. o godz. 21:55. Termin na wniesienie odwołania 

upływał w dniu 14 maja 2018 r. Powyższy stan faktyczny nie był sporny pomiędzy stronami, 

natomiast strony różniły się w jego ocenie. Zgodnie z art. 180 ust. 5 ustawy Pzp odwołujący 

przesyła kopię odwołania zamawiającemu przed upływem terminu do wniesienia odwołania  

w  taki  sposób,  aby  mógł  on  zapoznać  się  z  jego  treścią  przed  upływem  tego  terminu. 

Domniemywa  się,  iż  zamawiający  mógł  zapoznać  się  z  treścią  odwołania  przed  upływem 

terminu  do  jego  wniesienia,  jeżeli  przesłanie  jego  kopii  nastąpiło  przed  upływem  terminu  

do  jego  wniesienia  przy  użyciu  środków  komunikacji  elektronicznej.  Izba  stwierdziła,  

że  zamawiający  nie  obalił  domniemania  wynikającego  ze  zdania  2 art.  180  ust.  5  ustawy 

Pzp. Niewątpliwie przesłanie kopii odwołania w dniu 14 maja 2018 r. o godz. 21:55 nastąpiło 

przed upływem terminu do wniesienia odwołania, który upływał 14 maja 2013 r. o g. 24.00. 

Okoliczność iż nastąpiło to w godzinach, które nie były godzinami pracy zamawiającego nie 

była  wystarczająca  do  obalenia  domniemania,  iż  zamawiający  mógł  się  zapoznać  z  treścią 

przesłanego odwołania. Niewątpliwie potencjalna możliwość przeczytania przesłanego pisma 

istniała.  Znajdowało  się  ono  bowiem  wtedy  w  siedzibie  zamawiającego.  Fakt,  że 

zamawiający zapoznał się z treścią odwołania dopiero 15 maja 2018 r., gdy jego pracownicy 

stawili 

się  

do pracy, nie miał żadnego znaczenia z punktu widzenia analizowanego przepisu. Obalenie 

domniemania  wynikającego  ze  zdania  2 art.  180  ust.  5  ustawy  Pzp  wymagałoby  bowiem 

wykazania,  iż  zaistniała  taka  okoliczność,  która  uniemożliwiałaby  zamawiającemu  nawet 

potencjalną  możliwość  zapoznania  się  z  treścią  odwołania  do  14  maja  2018  r.  do  godz. 

24.00  (np.  przesłane  odwołanie  było  nieczytelne  wskutek  zaniedbań  po  stronie 

odwołującego),  

a  takiego  dowodu  zamawiający  nie  przeprowadził.  Z  uwagi  na  fakt,  że  postępowanie  

o  udzielenie  zamówienia  publicznego,  w  którym  złożono  rozpoznawane  przez  Izbę 

odwołanie  jest  postępowaniem  powyżej  tzw.  progów  unijnych,  wobec  czego  na  podstawie 

przepisu  

art.  182  ust.  1  pkt  1 

ustawy  Pzp  dziesięciodniowy  termin  na  wniesienie  odwołania  

oraz przesłania zamawiającemu jego kopii upływał w dniu 14 maja 2018 r. stwierdzić należy, 

że  odwołujący  dopełnił  obowiązku  wynikającego  z  art.  180  ust.  5  ustawy  Pzp.  W 

konsekwencji  Izba  stwierdziła,  że  nie  zachodzi  podstawa  do  odrzucenia  odwołania  na 

podstawie art. 189 ust. 2 pkt 7 ustawy Pzp. 

Zamawiający  złożył  również  wniosek  o  zweryfikowanie  przez  Izbę  przekazanej  mu 

kopii  odwołania  ze  względu  na  rzekome  różne  numery  oraz  inne  daty  doręczenia  pisma 

zawierającego  odwołanie.  Wskazywał  na  niezgodność  numeru  dokumentu,  który  widnieje  

na  treści  odwołania  otrzymanego  przez  Zamawiającego  z  numerem  dokumentu  treści 

odwołania  podanego  na  Urzędowym  Potwierdzeniu  Odbioru.  Art.  180  ust.  5  ustawy  Pzp  

nie  precyzuje  co  należy  rozumieć  przez  pojęcie  „kopia  odwołania",  lecz  nie  ulega 

wątpliwości,  iż  nie  chodzi  tu  o  identyczną  formę  lecz  o  zgodność  merytoryczną  obu 

dokumentów, a więc przekazanie zamawiającemu i Izbie pism o tej samej treści. Zgodnie z 

utrwalonym orzecznictwem Izby, w celu ustalenia pojęcia treść odwołania, należy posiłkować 

się  

art.  180  ust.  3  ustawy  Pzp  i 

§  4  ust.  1 rozporządzenia  Prezesa  Rady  Ministrów  z  dnia  22 

marca  2010  r. 

w  sprawie  regulaminu  postępowania  przy  rozpoznawaniu  odwołań,  które 

wymieniają  zasadnicze  elementy  odwołania.  Izba  ustaliła,  że  przywoływany  przez 

Zamawiającego  

nr:  20180510_135531791  CEN1805100420623_5W75CF_001_tm_exp_confirm.pdf  dotyczy 

dowodu  uiszczenia  wpisu,  a  nie jak  pod

nosił Zamawiający treści dokumentu zawierającego 

odwołanie. Izba stwierdziła, że numery uwidocznione na Urzędowym Potwierdzeniu Odbioru, 

zarówno na dokumencie otrzymanym przez Zamawiającego, jak i tym dostarczonym Izbie są 

tożsame,  zatem  brak  podstaw  do  kwestionowania  kopii  odwołania  przesłanej 

Zamawiającemu.  Przesłane  Zamawiającemu  pismo  nie  różni  się  co  do  istotnej  treści  od 

odwołania  wniesionego  do  Prezesa  KIO.  Oznacza  to,  iż  Odwołujący  uczynił  zadość 

obowiązkowi 

wynikającemu  

z art. 180 ust. 5 

ustawy Pzp, albowiem przekazał Zamawiającemu kopię odwołania. 

Izba  postanowiła  oddalić  wniosek  Odwołującego  o  odroczenie  terminu  posiedzenia. 

Ustawa Pzp 

przewiduje, że odwołanie powinno zostać rozpoznane w terminie 15 dni od dnia 

jego doręczenia Prezesowi KIO. Ponadto, Odwołujący będąc profesjonalistą winien liczyć się 

z  możliwością  modyfikacji  SIWZ  przez  Zamawiającego  bezpośrednio  przed  wyznaczonym 

terminem  posiedzenia.  Tym  bardziej,  że  wniesienie  odpowiedzi  na  odwołanie jest 

uprawnieniniem  a  nie  obowiązkiem  zamawiającego.  Może  on  wnieść  odpowiedź  

na  odwołanie w  dowolnym  momencie,  począwszy  od  momentu  kiedy  otrzymał  kopię 

odwołania,  aż  do  zamknięcia  rozprawy.  Izba  uznała,  że  wniosek  Odwołującego  został 

złożony  jedynie  dla  zwłoki,  prowadziłby  do  zbędnego  przedłużenia  postępowania 

odwoławczego. 

I

zba  stwierdziła,  że  Odwołujący  posiada  interes  w  uzyskaniu  przedmiotowego 

zamówienia,  kwalifikowanego  możliwością  poniesienia  szkody  w  wyniku  naruszenia  przez 

zamawiającego  przepisów  ustawy,  o  których  mowa  w  art.  179  ust.  1  ustawy  Prawo 

zamówień publicznych, co uprawniało go do złożenia odwołania.  

Zamawiający  prowadzi  postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  publicznego 

z  zastosowaniem  przepisów  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych  wymaganych  przy 

procedurze,  której  wartość  szacunkowa  zamówienia  przekracza  kwotę  określoną 

w przepisach wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 ustawy Prawo zamówień publicznych. 

Z  uwagi  na  fakt,  że  Odwołujący  złożył  na  rozprawie  oświadczenie  o  wycofaniu 

zarzutów nr 1, 2, 4b, 4c, 4d, 4e, 4f, 4g, 4dd, 4i, 4k, 4l, 4o, 4p, 4q, 4r, 4t, 4v, 4z, 4aa, 4ee z 

odwołania, nie podlegały one rozpoznaniu przez Izbę. 

Izba uznała, że odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie. 

Izba 

nie odstępuje od akceptowanego od lat poglądu, iż uprawnienie zamawiającego 

do  kształtowania  przedmiotu  zamówienia  zgodnie  z  jego  potrzebami  nie  oznacza  prawa  

do  zupełnie  dowolnego  określenia  wymagań,  które  mogą  prowadzić  do  obciążenia 

wykonawcy  w  stopniu  wykraczającym  ponad  uzasadnione  potrzeby  zamawiającego. 

Zamawiający  powinien  działać  w  granicach  określonych  art.  353

  oraz  art.  5  Kodeksu 

cywilnego

, co oznacza, że postanowienia nie mogą być sprzeczne z właściwością stosunku 

zobowiązaniowego,  ustawą  lub  zasadami  współżycia  społecznego.  Nie  mogą  również 

przekraczać  granic  swobody  umów,  kształtując  rażąco  nierównomiernie  wzajemne  prawa  i 

obowiązki.  

Nie  oznacza  to  jednak

,  że  wymaga  się  dopuszczenia  wszystkich  zainteresowanych 

zamówieniem. Skonkretyzowane, obiektywne potrzeby zamawiającego mogą usprawiedliwić 

utrudnienie  uczciwej  konkurencji  przy  opisie  przedmiotu  zamówienia.  Zamawiający  może 

wprowadz

ić  wymogi,  ograniczając  krąg  potencjalnych  podmiotów,  jednakże  zawężenie  

t

o  następuje  nie  w  celu  preferowania  określonego  wykonawcy  i  naruszenia  zasad 

konkurencji,  ale  w  celu  uzyskania  produktu 

najbardziej  odpowiadającego  jego  potrzebom. 

Celem 

bowiem opisu przedmiotu zamówienia jest umożliwienie zaspokojenia uzasadnionych 

potrzeb  zamawiającego  w  warunkach  konkurencji,  nie  zaś  umożliwienie  wzięcia  udziału  

w 

postępowaniu wszystkim wykonawcom działającym na danym rynku.  

Argumentacja 

zaś Odwołującego nakierowana na okoliczność, że cechy określonych 

produktów nie zostały dostoswane do potrzeb wszystkich użytkowników rynku nie przesądza 

jeszcze, 

że  opis  przedmiotu  zamówienia  narusza  zasadę  uczciwej  konkurencji.  Istnienie 

nawet  ograniczonej  liczby  podmiot

ów  spełniających  wymagania  zamawiającego  ma 

drugorzędne  znaczenie  dla  oceny,  czy  naruszono  przepisy  ustawy  Pzp.  Jeśli  potrzeba 

zamawiającego  jest  zobiektywizowana,  rzeczywista  oraz  faktyczna,  zarówno  w  zakresie 

oczekiwanych  funkcjonalności  czy  też  wyszczególnionych  parametrów,  może  on  opisać 

przedmiot zamówienia tak, że tylko ograniczony krąg wykonawców jest w stanie zadość mu 

uczynić.  Celem  zamówień  publicznych  nie  powinno  być  przecież  nabycie  najtańszego 

przedmiotu  

o 

niskiej  jakości.  Nie  można  zasady  uczciwej  konkurencji  pojmować  tak,  że  zamawiający 

winien  zaakceptować  każde  świadczenie,  nawet  niezgodne  z  jego  potrzebami,  jedynie 

dlatego,  że  może  je  zrealizować  większy  krąg  podmiotów.  Taki  tok  rozumowania 

sprowadziłby  zamówienia  publiczne  do  roli  instrumentu  pozyskiwania  dóbr  o  przeciętnej, 

niczym  niewyróżniającej  się  jakości,  a  nadto  o  cechach  nieuwzględniających 

usprawiedliwionych potrzeb 

zamawiających (vide: wyrok KIO  z dnia 23 marca 2017 r., sygn. 

akt KIO 445/17).  

Warunki  określone  w  opisie  przedmiotu  zamówienia  dotyczą  wszystkich 

potencjalnych 

wykonawców, zatem wszystkim podmiotom działającym na rynku postawiono 

takie same 

warunki początkowe. Ponadto, Izba podziela stanowisko, że art. 29 ustawy Pzp 

nie 

powinien być odnoszony do sytuacji jednego wykonawcy i trudności, jakie mogą u tego 

wykonawcy wystąpić z uwagi na takie, a nie inne wymagania zamawiającego. Przepis ten 

nie  p

owinien  być  również  odczytywany  w  ten  sposób,  że  nakłada  na  zamawiającego 

obowiązek uwzględnienia i wyeliminowania z opisu przedmiotu zamówienia uzasadnionych 

wymagań,  które  dla  wykonawcy  mogą  stanowić  źródło  ewentualnych  niedogodności  czy 

potrzeby reorgan

izacji swojej pracy bądź stworzenia nowych rozwiązań dostosowanych do 

re

alizacji  konkretnego zamówienia

vide:  wyrok  KIO    z  dnia  11  sierpnia  2016  r.,  sygn.  akt 

KIO 1417/16). 

W 

trakcie  postępowania  odwoławczego  to  Odwołujący  kwestionuje  podjęte  przez 

Zamawiającego decyzje,  bowiem zgodnie z art. 190 ustawy Pzp to na Odwołującym ciąży 

ciężar  dowiedzenia,  że  stanowisko  Zamawiającego  jest  nieprawidłowe.  Ciężar 

udowodnienia  takiego  t

wierdzenia  spoczywa  na  tym  uczestniku  postępowania,  który 

przytacza twierdzenie o istnieniu danego faktu, a nie na uczestniku, który twierdzeniu temu 

zaprzecza (vide: wyrok 

Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 19 marca 2009 r., sygn. akt X 

Ga  32/09). 

Odwołujący  nie  wykazał  natomiast  na  czym  miałoby  polegać  w  szczególności 

naruszenie 

art. 

ust. 

i 2 ustawy Pzp. 

Odnosząc się zaś do poszczególnych zarzutów należy wskazać, co następuje. 

W  zakresie  zarzutu  nr  3  z  odwołania  wymaga  podkreślenia,  że  Zamawiający 

zmodyfikował SIWZ zgodnie z żądaniem zawartym w odwołaniu. Pierwotnie Zamawiający, 

zgodnie z pkt 12.2.1.2 i 3 SIWZ, uznawał za spełniających warunki udziału w postępowaniu 

wykonawców, którzy m.in.: w przypadku zagospodarowania odpadów we własnej instalacji, 

posiadają  zezwolenie  na  przetwarzanie  odpadów  komunalnych  lub  pozwolenie 

zintegrowane,  uwzględniające  rodzaje  odpadów  komunalnych,  wskazanych  w  §4  pkt  2 

OPZ; w przypadku zagospodarowania odpadów w innej instalacji niż własna, zezwolenie na 

zbieranie odpadów  komunalnych,  wskazanych w  §4  pkt  2  OPZ. Odwołujący  żądał  jedynie 

wykreślenia  

pkt  12.2.1.3  SIWZ. 

Odwołujący  wskazywał,  że  postanowienia  punktu  12.2.1.3  SIWZ  są 

niezgodne z przepisami ustawy o odpadach oraz ustawy o utrzymaniu czystości i porządku 

w gminach w części dotyczącej zmieszanych odpadów komunalnych (20 03 01). Zgodnie z 

art.  9e  ust.  1  pkt.  2  ustawy  o  utrzymaniu  czystości  i  porządku  w  gminach,  zmieszane 

odpady  komunalne  muszą  być  kierowane  bezpośrednio  do  regionalnej  instalacji  do 

przetwarzania odpadów komunalnych. Podmiot, który nie posiada własnej instalacji mającej 

status  RIPOK,  nawet  gdyby  posiadał  decyzję  zezwalającą  na  zbieranie  odpadów 

komunalnych  

(w  tym  20  03  01),  nie  mógłby  zgodnie  z  taką  decyzją  zbierać  takich  odpadów  bowiem, 

zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt. 3 i 4 ustawy o odpadach w zezwoleniu na zbieranie odpadów 

wskazuje  się:  -  oznaczenie  miejsca  zbierania  odpadów;  -  wskazanie  miejsca  i  sposobu 

magazynowania  oraz  rodzaju  magazynowanych  odpadów.  Skoro  zmieszane  odpady 

ko

munalne  muszą trafiać  bezpośrednio  do  instalacji  mającej  status  RIPOK  to  podmiot  nie 

mający  statusu  RIPOK  musiałby  wskazać  jako  miejsce  zbierania  odpadów  i  miejsce 

magazynowania  odpadów  instalację  mającą  status  RIPOK,  co  wymagałoby  uzyskania  od 

właściciela  takiej  instalacji  tytułu  prawnego  do  zbierania  tam  odpadów.  Z  powyższego 

wynika,  że  podmiot  nieposiadający  własnej  instalacji  (o  statusie  RIPOK)  do 

zagospodarowania  odpadów  komunalnych  o  kodach  20  03  01  nie  powinien  otrzymać 

decyzji  zezwalającej  na  zbieranie  odpadów.  Zatem  SIWZ  przewiduje  warunek  niemożliwy 

do 

spełnienia. 

Modyfikacją 

z 

dnia  

28  maja  2018  r.  Zamawiający  usunął  pkt  12.2.1.2  i  3  SIWZ  w  pierwotnym  brzmieniu  

i wprowadził następujące postanowienie: Za spełniających warunki udziału w postępowaniu 

Zamawiający  uzna  Wykonawców,  którzy  posiadają  zezwolenie  na  zbieranie  odpadów 

komunalnych, wskazanych w §4 pkt 2 OPZ. Zatem, Zamawiający dokonał modyfikacji SIWZ 

zgodnie  z  żądaniem  Odwołującego  poprzez  usunięcie  pkt  12.2.1.3  SIWZ  (Odwołujący 

n

awet na rozprawie nie zmodyfikował żądania).  

Odnośnie  zarzutu  nr  4a  z  odwołania  wskazać  należy,  że  zdaniem  Odwołującego 

SIWZ  nie  określa  w  sposób  jednoznaczny  momentu  zakończenia  świadczenia  usługi,  

co  przy  uwzględnieniu  jej  zakresu  oraz  specyfiki  utrudnia  złożenie  oferty.  Odwołujący 

wskazuje,  że  brak  określenia  w  sposób  jednoznaczny  (datą  kalendarzową)  momentu 

zakończenia jej realizacji w sposób zasadniczy utrudnia skalkulowanie kosztów wykonawcy, 

a  w  konsekwencji 

kalkulację  ceny  oferty.  Nie  sposób  zgodzić  się  z  argumentacją 

Odwołującego,  bowiem  §3  wzoru  umowy  jasno  i  wyraźnie  precyzuje  termin  zakończenia 

usługi odbioru i zagospodarowania odpadów, zgodnie z którym umowa obowiązuje od dnia 

jej  zawarcia  do  dnia  31  marca  2019  r.    Nadto, 

§15  wzoru  umowy  wskazuje  na  sytuację, 

kiedy z przyczyn nieprzewidzianych przez Zamawiającego doszło do nagłego wzrostu masy 

odpadów odbieranych przez wykonawcę.   

W  zakresie  zarzutu  nr  4h  z  odwołania  Odwołujący  podnosił,  że  wprowadzenie 

pośrednio  wynikającego  z  §  11  ust.  6  OPZ  zakazu  wykorzystania  do  świadczenia  usług  

na  rzecz  innych  klientów  pojazdów  przeznaczonych  do  świadczenia  usług  na  rzecz 

Zamawiającego  prowadzi  do  dyskryminacji  tych  wykonawców,  którzy  poza  Zamawiającym 

zamierzają  świadczyć  usługi  również  na  rzecz  innych  klientów.  Izba  podziela  pogląd 

prezentowany  przez  Zamawiającego,  że  Zamawiający  w  treści  OPZ  nie  wskazał,  że 

oczekuje  przekazywania  danych  wynikających,  ze  świadczenia  przez  pojazdy,  usług 

nieobjętych OPZ. 

Odnośnie  zarzutu  nr  4j  z  odwołania  wskazać  należy,  że  zgodnie  z  pierwotnym 

brzmieniem  §46  ust.  1  OPZ  z  zastrzeżeniem  §  47,  Wykonawca  w  celu  potwierdzania 

realizacji  usługi  zobowiązany  jest  do  przekazywania  w  każdą  środę  (lub  pierwszy  dzień 

roboczy  nast

ępujący  po  tym  dniu,  jeżeli  nie  wypada  on  w  dzień  roboczy)  danych  i 

dokumentów określonych w Załączniku nr 1 do OPZ za każdy zakończony okres dotyczący 

odbioru  odpadów,  tj.  za  zakończony  tydzień,  rozumiany  jako  następujące  po  sobie  dni: 

poniedziałek, wtorek, środa, czwartek, piątek, sobota i niedziela. Odwołujący wskazywał na 

nierealne  terminy  przekazywania  raportów  tygodniowych.  Przygotowanie  wszystkich 

wymaganych przez Zamawiającego danych jest zbyt czasochłonne by móc je dostarczyć do 

środy.  W  jego  ocenie  ww.  wymaganie  winno  zostać  uznane  za  ograniczające  uczciwą 

konkurencję. Niemniej Odwołujący w żaden sposób nie wskazał na czym dokładnie miałoby 

polegać  ograniczenie  konkurencji.  Powoływanie  się  na  dotychczasowe  postanowienia 

umowne  

to za mało, by stwierdzić, że Zamawiający w jakikolwiek sposób ogranicza konkurencję. 

W zakresie zarzutu nr 

4m z odwołania dotyczącego zaniechania dookreślenia, który  

z  Wojewódzkich  Planów  Gospodarski  Odpadami  Zamawiający  uznaje  za  obowiązujący 

należy  wskazać,  iż  zgodnie  z  §35  pkt  1  chodzi  o  obowiązujący  Wojewódzki  Plan 

Gospodarowania  Odpadami. 

Zatem  profesjonalista,  którym  niewątpliwie  jest  Odwołujący, 

winien  wiedzieć  do  którego  dokładnie  WPGO  odwołuje  się  Zamawiający.  Tym  bardziej,  

że  postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  kierowane  jest  do  profesjonalnego  uczestnika 

obrotu  gospodarczego,  wobec  którego  stosowany  jest  miernik  podwyższonej  staranności  

(art. 355 § 2 Kodeksu cywilnego). Niemniej, Zamawiający udzielił odpowiedzi na pytanie 90 

wskazując, że chodzi o aktualnie obowiązujący WPGO dla województwa mazowieckiego. 

Odnosząc  się  do  zarzutu  nr  4n  z  odwołania  wskazującego  na  brak  określenia  

w  każdym  przypadku  przesłanki  naliczenia  kar  umownych  kwoty  netto  lub  brutto  wskazać 

należy,  że  Zamawiający  w  §8  wzoru  umowy  przewidział  w  większości  przypadków 

konkretne kwoty kar umownych za naruszenie poszczególnych obowiązków. W tym miejscu 

należy  podnieść,  że  kary  umowne nalicza  się  zgodnie  z  postanowieniami  umowy,  którą 

zamawiający może uregulować co do zasady w sposób  dowolny, tj. naliczać kary umowne 

od  wartości  wynagrodzenia  brutto  lub  netto  lub  w  konkretnej  wysokości.  W  przypadku 

naliczania kar umownych od wartości wynagrodzenia umownego, kary winny być naliczane 

od  wartości  brutto  rozumianej  jako  cena  oferty.  Natomiast  w  przypadku  wskazania 

konkretnej 

kwoty  

za  naruszenie  poszczególnych  obowiązków  wynikających  z  umowy,  kara  umowna  ma 

charakter  świadczenia,  któremu  nie  towarzyszy  żadne  świadczenie  zwrotne,  stanowi 

czynność,  która  nie  mieści  się  w  katalogu  czynności  opodatkowanych  VAT.  Zgodnie  

z wyrokiem TSUE z dnia 28 lutego 1994 r. w sprawie C-

215/94 wypłata odszkodowania nie 

jest świadczeniem usług w zamian za wynagrodzenie, ponieważ nie ma w tych przypadkach 

żadnego konkretnego beneficjenta takiej sytuacji. W konsekwencji, takie odszkodowanie nie 

podlega opodatkowaniu VAT. Zatem, brak potrzeby doprecyzowania czy przewidziane kary 

stanowią kwoty netto czy brutto. 

W zakresie zarzutu nr 4s z odwołania dotyczącego niedookreślenia w § 12 pkt 2 i 3 

OPZ  w  jaki  sposób  ma  być  zarejestrowany  odbiór  odpadów  w  workach  odbieranych 

pojazdami  skrzyniowymi  (np.  odpady  zielone  lub  odpadów  luzem  (np.  odpadów 

wielkogabarytowych)  które  nie  posiadają  etykiet  elektronicznych  Odwołujący  podnosił,  

że  takie  działanie  uniemożliwia  rzetelne  skalkulowanie  oferty.  Niemniej  na  rozprawie 

Odwołujący w żaden sposób nie przedstawił argumentacji potwierdzającej ww. zarzut. Izba 

wskazuje, że pkt C.10.2 Załącznika nr 1 do OPZ  określa szczegółowo typy raportowanych 

zdarzeń i wymagany zakres przesyłanych danych. 

Odnosząc  się  do  zarzutu  nr  4u  z  odwołania  związanego  z  §13  ust.  3  pkt  3  OPZ, 

zgodnie  z  którym  wykonawca  ma  obowiązek  dokonać  legalizacji  ponownej  przyrządu 

pomiarowego  

w  przypadku  zmiany  miejsca  zainstalowania  lub  użytkowania,  dla  którego  była  dokonana 

ocena  zgodności  albo  legalizacja,  należy  wskazać,  co  następuje.  Odwołujący  żądał 

wykreślenia  §13  ust.  3  pkt  3  OPZ.  Stosownie  do  art.  8k  ust.  2  pkt  4  Prawa  o  miarach 

p

rzyrząd  pomiarowy  powinien  być  zgłoszony  do  legalizacji  ponownej w  przypadku  zmiany 

miejsca  instalacji  lub  użytkowania,  w  którym  była  dokonana  ocena  zgodności  albo 

legalizacja.  Zatem  obowiązek  wskazany  w  OPZ  wynika  wprost  z  przepisów  powszechnie 

obowiązującego prawa. 

W zakresie zarzutu nr 4w 

z odwołania związanego z §13 ust. 3 pkt 5 OPZ, zgodnie  

z którym wykonawca ma obowiązek dokonać legalizacji ponownej przyrządu pomiarowego 

po 

naprawie przyrządu pomiarowego, Odwołujący żądał ograniczenia §13 ust. 3 pkt 5 OPZ 

jedynie  do  sytuacji,  w  których  w  trakcie  naprawy  przyrządu  pomiarowego  urządzenie  traci 

legalizację. Stosownie do art. 8k ust. 2 pkt 7 Prawa o miarach przyrząd pomiarowy powinien 

być  zgłoszony  do  legalizacji  ponownej po  jego  naprawie.  Zatem  obowiązek  wskazany  w 

OPZ wynika wprost z przepisów powszechnie obowiązującego prawa. 

Od

nosząc się do zarzutu nr 4x z odwołania związanego z §13 ust. 11 OPZ, zgodnie  

z  którym  Zamawiający  na  etapie  weryfikacji  świadczonych  usług  nie  będzie  uznawał 

pomiarów  wykonanych  z  uchybieniem  parametrów  właściwych  dla  legalizacji  systemu 

wagowego  lub  z w

ykorzystaniem  systemu  wagowego  nieposiadającego  legalizacji  

lub  systemu  wagowego,  dla  którego  przekazano  dokumenty  potwierdzające  legalizację 

nie

zawierające  wskazania  parametrów  legalizacji,  tj.:  działki  legalizacyjnej  i  zakresu 

legalizacji

,  należy  wskazać,  co  następuje.  Odwołujący  żądał  wykreślenia  wymogu,  

aby  dokumenty  potwierdzające  legalizację  posiadały  wskazania  parametrów  legalizacji,  

tj.  działki  legalizacyjnej  i  zakresu  legalizacji.  Izba  przyznaje  rację  Odwołującemu,  że  

zgodnie  z  §21  ust.  1  rozporządzenia  Ministra  Rozwoju  i  Finansów  w  sprawie  prawnej 

kontroli  metrologicznej  przyrządów  pomiarowych  z  dnia  13  kwietnia  2017  r.  organ 

administracji miar albo podmiot upoważniony na podstawie przeprowadzonego sprawdzenia 

przyrządu  pomiarowego  i  stwierdzenia  zgodności  z  wymaganiami  technicznymi  i 

metrologicznymi poświadcza dokonanie legalizacji przez wydanie świadectwa legalizacji lub 

umieszczenie  

na  przyrządzie  pomiarowym  cechy  legalizacji.  Niemniej  Odwołujący  w  żaden  sposób  

nie udowodnił, że postawiony wymóg jest nadmierny. 

W  zakresie  zarzutu  nr  4y 

z  odwołania  dotyczącego  §13  ust.  12  pkt  2  OPZ 

Zamawiający  na  rozprawie  oświadczył,  iż  uwzględnia  zarzut  zgodnie  z  żądaniami 

Odwołującego.  

Nie podlegało więc ono rozpoznaniu przez Izbę. 

Kolejny zarzut (nr 4bb z odwołania) związany był z §22 ust. 8 OPZ, zgodnie z którym 

wykonawca  zobowiązany  jest  dostarczać  do  nieruchomości  jednorodzinnych  worki 

o 

pojemności  120 litrów  w  ilościach  nie  mniejszych  niż  liczba  odebranych  worków 

z odpadami  dane

j  frakcji,  z  zastrzeżeniem,  że  minimalna  liczba  worków  wynosi  1  raz  na  4 

tygodnie  cztery  worki  na  odpady  segregowane  suche,  1  raz  na  4  tygodnie  dwa  worki  na 

szkło  opakowaniowe.  Odwołujący  podnosił,  że  przekazywanie  minimalnej  liczby  worków  w 

sytuacji  gdy  d

ana  nieruchomość  w  danym  miesiącu  nie  wystawia  odpadów  lub  wystawia 

jedynie  po  1  worku  generuje  zbędne  koszty  wykonawcy  i  przeczy  zasadzie  ograniczania 

powstawania  odpadów.  Z  uwagi  na  powyższe  żądał  zniesienia  wymogu  minimalnej  liczby 

worków  pozostawianych,  przy  zachowaniu  zasady  tyle  worków,  ile  odebrano,  tyle  jest 

dostarczanych. 

Przedstawiona  przez  Odwołującego  argumentacja  w  żaden  sposób  nie 

wskazuje, aby OPZ w tym zakresie był niejednoznaczny, niewyczerpujący lub w jakikolwiek 

sposób utrudniający uczciwą konkurencję. 

Odnosząc  się  do  zarzutu  nr  4cc  z  odwołania  związanego  z  §25  ust.  4  OPZ 

Odwołujący  żądał  wykreślenia  obowiązku  wyodrębnienia  pojemników  dla  każdej  z 

nieruchomości  

w  przypadku  wspólnych  MGO.  Wskazywał,  że  pojemność  niektórych  pojemników  

dla 

konkretnych  budynków  może  być  niewystarczająca.  W  przypadku  więc  ograniczonej 

wielkości  altanki,  gdzie  nie  ma  możliwości  dostawienia  dodatkowych  pojemników,  ww. 

wymóg  spowoduje  przepełnienia  pojemników,  co  naraża  wykonawcę  na  naliczenie  kary 

umownej.  Niemn

iej  Odwołujący  w  żaden  sposób  nie  wykazał  aby  OPZ  w  tym  zakresie  

był  niejednoznaczny,  niewyczerpujący  lub  w  jakikolwiek  sposób  utrudniający  uczciwą 

konkurencję. 

W  zakresie  zarzutu  nr  4ff  z  odwołania  Odwołujący  żądał  wykreślenia  §45  ust.  4  i  6 

OPZ,  zgodnie 

z  którym  brak  przekazania,  jak  również  przekazanie  nieaktualnych  lub 

niekompletnych danych podstawowych, określonych w Załączniku nr 1 do OPZ uniemożliwia 

Zamawiającemu rozliczanie świadczenia usług.  (…)  Przekazanie wartości  wymaganych pól 

dla danych pods

tawowych niezgodne ze specyfikacją struktur określonych w Załączniku nr 1 

do  OPZ  uniemożliwia  Zamawiającemu  rozliczanie  świadczenia  usług.  Odwołujący 

podkreślał,  

że  powyższe  wymogi  stawiają  Zamawiającego  w  pozycji  nadmiernie  uprzywilejowanej, 

bowiem  brak 

proporcji  między  stopniem  a  konsekwencjami  dokonanego  naruszenia.  W 

ocenie  Izby  Zamawiający  może  wymagać  od  wykonawcy  profesjonalnego  działania  i 

oczekiwać,  

że  wszelkie  wymagane  dane  podstawowe  zostaną  przekazane.  Nie  sposób  zgodzić  się  

z  Odwołującym,  że  z  treści  ww.  postanowień  wynika  brak  rozliczenia  całej  usługi  w 

przypadku nieaktualnej lub niekompletnej danej podstawowej.  

Odnosząc  się  do  zarzutu  nr  4gg  z  odwołania  dotyczącego  wymogu  określonego  

w pkt C.12.3.3 Załącznika nr 1 do OPZ (wymóg ewidencji na kwicie wagowym numeru VIN 

pojazdu), Odwołujący wskazywał, iż jest on nadmierny, a przy ręcznym wprowadzaniu może 

spowodować  powstanie  omyłki.  Zamawiający  zaś  podkreślał,  że  numer  VIN  jednoznacznie 

określa  pojazd,  będąc  jedynym  elementem,  który  pozostaje  niezmienny  od  początku  do 

końca  funkcjonowania  pojazdu.  Izba  wskazuje,  że  wymagania  Zamawiającego,  stanowiące 

nawet  źródło  ewentualnych  niedogodności  dla  wykonawcy,  jeżeli  są  uzasadnione,  dotyczą 

wszystkich  potencjalnych wykonawców.  Zatem wszystkim  podmiotom  działającym  na rynku 

postawiono takie same 

warunki początkowe. 

W  zakresie  zarzutu  nr  5  z  odwołania  wskazać  należy,  że  kary  umowne,  prócz 

kompensacyjnego  charakteru,  mogą  pełnić  inne  funkcje.  Stanowią  niewątpliwie  narzędzie 

mobilizujące i dyscyplinujące stronę umowy do należytego jej wykonywania. Kara umowna, 

będąc  dodatkowym  zastrzeżeniem  umownym,  wprowadzanym  do  umowy  w  ramach 

swobody  kontraktowania,  ma 

na  celu  wzmocnienie  skuteczności  więzi  powstałej  między 

stronami  

w wyniku zawartej przez nie umowy 

i służy realnemu wykonaniu zobowiązań (vide: wyrok SN 

z  dnia  8  sierpnia  2008  r., sygn.  akt  V  CSK  85/08). 

Zdaniem  składu  orzekającego 

Zamawiający  ma  prawo korzystać  z  ww.  funkcji  kar  umownych,  aby  zagwarantować  sobie, 

że wykonawca będzie wykonywał zamówienie publiczne w sposób oczekiwany, terminowy i 

zgodny  

z wymaganymi standardami. 

Izba nie znalazła podstaw, aby uznać naruszenie art. 353

 KC, 

zgodnie  z  którym  strony  zawierające  umowę  mogą ułożyć  stosunek  prawny  według  swego 

uznania,  byleby  jego  treść  lub  cel  nie  sprzeciwiały  się  właściwości  (naturze)  stosunku, 

ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Odwołujący nie wykazał, by postanowienia § 

8  czy  12 

wzoru  umowy  sprzeciwiały  się  właściwości  (naturze)  stosunku  prawnego, 

wynikającego  

z umowy, jak również by sprzeciwiały się właściwości (naturze) instytucji kar umownych. Nie 

wykazano  też,  aby  ww.  postanowienia  sprzeciwiały  się  ustawie  czy  zasadom  współżycia 

społecznego.  W  niniejszej  stanie  faktycznym  brak  jest  podstaw  do  uznania,  by  przyjęte 

zasady  naliczania  kar  umownych  utrudniały  bądź  uniemożliwiały  ubieganie  się  o 

zamówienie,  bądź  by  powodowały  utrudnienie  uczciwej  konkurencji,  czy  też  prowadziły  do 

nierównego  traktowania  wykonawców.  W  zaskarżonych  postanowieniach  nie  można  też 

dopatrze

ć 

się 

naruszenia  

art.  487  §  2  KC  (definiującego  zobowiązanie  wzajemne).  Zarzuty  w tym  zakresie  należy 

uznać za dążenie do korzystniejszego dla wykonawcy ukształtowania postanowień przyszłej 

umowy, nie zaś za zwalczanie działań Zamawiającego naruszających przepisy prawa.  

W zakresie zarzu

tów nr 5a i 5b z odwołania Odwołujący w żaden sposób nie wykazał, 

że  kary  umowne  przewidziane  przez  Zamawiającego  są  rażąco  wygórowane  

i  nieuzasadnione,  odnosząc  się  jedynie  do  ogólnych  stwierdzeń.  Odwołujący  nie  podjął 

nawet  próby  przeprowadzenia  dowodu,  że  kary  są  na  tyle  wysokie,  że  prowadzą  do 

ograniczenia  konkurencji  w  postępowaniu.  Nie  przedstawił  nawet  żadnej  symulacji, 

potwierdzaj

ącej  

że podjęcie się realizacji zamówienia wiązałoby się dla wykonawcy z tak wysokim ryzykiem, 

że  wyłącza  ono  ekonomiczną  celowość  ubiegania  się  o zamówienie,  co  w  konsekwencji 

wyłącza lub niezasadnie ogranicza konkurencję w postępowaniu. W zakresie negowania kar 

umownych niezależnie od winy wykonawcy należy wskazać, że przepisy kodeksu cywilnego 

dopuszczają  możliwość  rozszerzenia  ustawowej  odpowiedzialności  w  umowie.  Ponadto,  

§8  ust.  5  wzoru  umowy  przewiduje  procedurę  wyjaśniającą.  Odnosząc  się  do  zarzutu 

dotyczącego  braku  określenia  górnego  limitu  kar,  Izba  wskazuje,  że  zgodnie  z  przekazaną 

odpowiedzią  na  odwołanie  Zamawiający  oświadczył,  że  wprowadził  górny  limit  kar 

umownych.  

W  zakresie  zarzutu  nr  5c 

z  odwołania  dotyczącego  wypowiedzenia  umowy  

z  zachowaniem  30  dniowego  okresu  wypowiedzenia  gdy  Wykonawca  kolejno  dwukrotnie  

z  danego  MGO  lub  czterokrotnie  w  jednym  miesiącu  nie  odebrał  odpadów  komunalnych  

w terminach wskazanych w Planie Odbiorów oraz w każdym z tych przypadków nie naprawił 

tego  za

niechania  w  ciągu  24  godzin  od  chwili  otrzymania  od  Zamawiającego  wezwania  

do odbioru odpadów Izba doszła do przekonania, że wskazany przypadek nie jest nadmierny 

w stosunku do przewinienia. 

Odnosząc się do zarzutu nr 5d z odwołania wskazać należy, że zgodnie z §8 ust. 11 

OPZ 

Odbieranie  odpadów  komunalnych  przy  użyciu  pojazdów  niezgłoszonych  

lub  nie  wyposażonych  w  działające  prawidłowo  systemy  pokładowe,  uniemożliwia 

Zamawiającemu rozliczenie usług dla danego pojazdu w danym dniu na realizowanej trasie. 

W

w. postanowienie określa przypadki uniemożliwiające rozliczenie usług, a nie jak podnosił 

Odwołujący odmowę odbioru usługi. Odwołujący żądał modyfikacji ww. postanowienia przez 

dopuszczenie  rozliczenia  usługi  np.  na  podstawie  kwitów  wagowych  z  wagi  najazdowej  

w  przypadku  awarii  pojazdu  podczas  realizacji  trasy  (np.  uszkodzenia  GPS  lub  RFID  lub 

wagi)  lub  w  sytuacji  zwiększonej  ilości  zgłoszeń  i  potrzeby  ich  terminowej  realizacji  co 

powoduje  potrzebę  wykorzystania  pojazdów  zastępczych  (np.  bez  urządzenia  ważącego). 

Zamawiający w pkt C.12.1.8. Załącznika nr 1 do OPZ wskazał sytuacje, w których możliwe 

jest  rozliczenie  usługi  na  podstawie  kwitów  wagowych.  Zamawiający  dopuszcza 

wykorzystanie  do  realizacji  przedmiotu  zamówienia  pojazdu  zastępczego,  jeżeli  został  on 

zgłoszony 

Zamawiającemu  

i spełnia wszystkie wymagania określone w OPZ. 

W  zakresie  zarzutu  nr  5e  z  odwołania  dotyczącego  dwukrotnego  nakładania  kar 

finansowych  za  to  samo  zdarzenie 

Izba  nie  podzieliła  argumentacji  prezentowanej  przez 

Odwołującego.  Tym  bardziej,  że  zgodnie  z  modyfikacją  wprowadzono  §8  ust.  12  wzoru 

umowy  wskazujący, że w przypadku gdy Zamawiający nie otrzyma wynagrodzenia z uwagi  

na  nie  wykonanie  lub  nienależyte  wykonanie  przedmiotu  Umowy,  kar  umownych 

przewidzianych  w  ust.  3,  związanych  z  powodem  odmowy  wypłaty  wynagrodzenia,  nie 

stosuje się.  

W  zakresie  zarzutu  nr  6  z  odwołania  Odwołujący  negował  przyjęcie  wartości 

„maksymalnej liczby ton” w ramach kryterium cena, które nie odnosi się, nie jest związane, 

wykracza  poza  przedmiot  zamówienia.  Odwołujący  podnosił,  że  maksymalna  liczba  ton 

określona w załączniku nr 2 do SIWZ (73.020 Mg) jest przeszacowana, co może mieć wpływ 

na wynik postępowania (ceny w przedmiotowych usługach nie rosną wprost proporcjonalnie). 

Dodatkowo  ww.  postanowienia  jest  sprzeczne  z  art.  29  ust.  1  ustawy  Pzp,  wprowadzając  

w b

łąd Wykonawców, gdyż może sugerować, iż przyjęta przez Zamawiającego wartość jest 

możliwa  do  wykorzystania  podczas  realizacji  przedmiotowego  zamówienia,  co  ma  wpływ  

na  oferowaną  cenę.  Odwołujący  wniósł  o  zmianę  maksymalnej  liczby  ton  jako  wartości 

odnoszącej się do punktacji w ramach kryterium ceny poprzez jej zmniejszenie do wartości 

realnej  wynikającej  z  prawdopodobnej  ilości  ton  mających  być  zrealizowanymi  w  ramach 

niniejszej  umowy,  nie 

wskazując  przy  tym  konkretnej  wartości.  Zatem,  gdyby  Izba  uznała 

zasadność  zarzutu,  byłaby  zobowiązana  doprecyzować  żądanie,  co  jest  niedopuszczalne.  

To  zamawiający  jako  gospodarz  postępowania  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  jest 

podmiotem,  który  może  dokonać  oceny  w  zakresie  odnoszącym  się  do  swoich 

uzasadnio

nych  potrzeb,  a  co  za  tym  idzie  ustalić  kryteria  oceny  ofert,  odnoszące  się  do 

przygotowanego  przez  niego  opisu  przedmiotu  zamówienia,  aby  wyłonić  wykonawcę 

dającego  rękojmię  należytego  wykonania  zamówienia.  Nadto,  zgodnie  z  odpowiedzią  na 

odwołanie Zamawiający oświadczył, iż uwzględnił nr 6 z odwołania. 

Uwzględniając  powyższe  w  ocenie  Izby  nie  doszło  do  naruszenia  zasad  prawa 

zamówień publicznych opisanych w art. 7 ust. 1 ustawy Pzp. Zamawiający prawidłowo opisał 

przedmiot  zamówienia,  potwierdzając  że  równo  traktuje  wykonawców  w  postępowaniu, 

bowiem 

równe  traktowanie  wykonawców  oznacza  jednakowe  traktowanie  wykonawców  

na  każdym  etapie  postępowania,  bez  stosowania  przywilejów,  ale  także  środków 

dyskryminujących  wykonawców  ze  względu  na  ich  właściwości.  Jej  przestrzeganie  polega  

na  stosowaniu  jednej  miary  do  wszystkich  wykonawców  znajdujących  się  w  tej  samej  

lub  podobnej  sytuacji  (…)  (vide:  postanowienie  Sądu  Okręgowego  w  Bydgoszczy  z  dnia  

17 marca 2008 r., sygn. akt VIII Ga 22/08).  

B

iorąc pod uwagę powyższe, orzeczono jak w sentencji. 

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 ustawy 

Prawo  zamówień  publicznych,  stosownie  do  wyniku  postępowania,  zgodnie  z  §  3  i  §  5 

rozporządzenia  Prezesa  Rady  Ministrów  z  dnia  15  marca  2010  r.  w  sprawie  wysokości  

i  sposobu  pobierania  wpisu  od  odwołania  oraz  rodzajów  kosztów  w  postępowaniu 

odwoławczym i sposobu ich rozliczania (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 972).  

Przewodniczący:    

……………………..…………. 

……………………..…………. 

……………………..…………..