KIO 358/19 WYROK dnia 18 marca 2019 roku

Sygn. akt: KIO  358/19 

WYROK 

z dnia 18 marca 2019 roku 

Krajowa Izba Odwoławcza   -   w składzie: 

Przewodn

iczący:     Katarzyna Prowadzisz 

Członkowie:  

Emilia Garbala 

Lubomira Matczuk-

Mazuś 

Protokolant:            

Łukasz Listkiewicz 

po  rozpoznaniu  na  rozprawie  w  dniu  13  marca  2019  roku,  w  Warszawie, 

odwołania 

wniesionego  do  Prezesa  K

rajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  28  lutego  2019  roku  przez 

wykonawcę MAXTO spółka z ograniczona odpowiedzialnością spółka komandytowo akcyjna 

z siedzibą w Modlniczce 

w p

ostępowaniu prowadzonym przez Zamawiającego Komendę Główną Policji w Warszawie  

przy udziale: 

A) 

wykonawcy  Immitis  spółka  z  ograniczoną  odpowiedzialnością  z  siedzibą  

w Bydgoszczy zgłaszającego przystąpienie do postępowania odwoławczego o sygn. 

akt KIO 358/1

9 po stronie Zamawiającego, 

B) 

wykonawcy  Computex  spółka  z  ograniczoną  odpowiedzialnością  spółka 

komandytowa z siedzibą w Warszawie zgłaszającego przystąpienie do postępowania 

odwoławczego o sygn. akt KIO 358/19 po stronie Odwołującego 

orzeka 

1.  Oddala 

odwołanie. 

Kosztami  postępowania  obciąża  wykonawcę  MAXTO  spółka  z  ograniczona 

odpowiedzialnością spółka komandytowo akcyjna z siedzibą w Modlniczce i: 

zalicza  w  poczet  kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę  15  000  zł  00  gr 

(słownie:  piętnaście  tysięcy  złotych  zero  groszy)  uiszczoną  przez  wykonawcę 

MAXTO  spółka  z  ograniczona  odpowiedzialnością  spółka komandytowo  akcyjna  

z siedzibą w Modlniczce tytułem wpisu od odwołania, 

zasądza od wykonawcy MAXTO spółka z ograniczona odpowiedzialnością spółka 

komandytowo  akcyjn

a  z  siedzibą  w  Modlniczce  na  rzecz  Zamawiającego 

Komendy Głównej Policji kwotę 3 600 gr 00 (słownie: trzy tysiące sześćset złotych 

zero groszy) stanowiącą koszty postępowania odwoławczego poniesione tytułem 

wynagrodzenia pełnomocnika. 

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  - 

Prawo  zamówień 

publicznych (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz.  1896 ze zmianami) na niniejszy wyrok - w terminie 7 

dni  od  dnia  jego  doręczenia  -  przysługuje  skarga  za pośrednictwem  Prezesa  Krajowej Izby 

Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Warszawie.  

Przewodniczący:      …………………………………… 

Członkowie:   

…………………………………… 

…………………………………… 

Sygn. akt: KIO  358/19 

U Z A S A D N I E N I E 

Zamawiający  –  Komenda  Główna  Policji  w  Warszawie    -  prowadzi  postępowanie  

o  udzielenie  zamówienia  publicznego  w  trybie  przetargu  nieograniczonego  pod  nazwą 

„Zawarcie  umowy  ramowej  na  modernizację  indywidualnej  infrastruktury  teleinformatycznej 

przeznaczonej dla funkcjonariuszy i pracowników cywilnych poprzez zakup komputerów" 

Ogłoszenie  o  zamówieniu  zostało  opublikowane  w  Dzienniku  Urzędowym  Unii 

Europejskiej w dniu 18 lutego 2019 roku pod numerem 2019/S 034-076206.. 

W dniu  28  lutego  2019  roku 

działając na podstawie art. 180 ust. 1 w zw. z art. 179 

ust.1  ustawy 

Prawo  zamówień  publicznych    (Dz.  U.  z  2018  roku,  poz.  1986  ze  zmianami; 

dalej:  „Pzp”  lub  „ustawa”)  Odwołujący  wniósł  odwołanie  od  czynności  dokonanej  przez 

Zamawiającego  polegającej  na  ustaleniu  treści  postanowień  Specyfikacji  Istotnych 

Warunków Zamówienia (dalej „SIWZ") w Postępowaniu w sposób sprzeczny z ustawą. 

Odwołujący zarzucił Zamawiającemu naruszenie: 

art. 29 ust. 2 ustawy przez opisanie przedmiotu zamówienia w sposób, który utrudnia 

uczciwą konkurencję; 

2)  art.  7  ust.  1  ustawy  przez  przygotowanie  i  prowadzenie  P

ostępowania  w  sposób 

niezapewniający  zachowania  uczciwej  konkurencji  oraz  równego  traktowania 

wykonawców. 

Odwołujący  wniósł  o:  (1)  uwzględnienie  odwołania  i  (2)  nakazanie  Zamawiającemu 

dokonania zmiany treści SWIZ w sposób wskazany w uzasadnieniu odwołania.  

Odwołujący  podniósł,  że  posiada  interes  we  wniesieniu  odwołania  oraz  może  ponieść 

szkodę  ponieważ  Odwołujący  jest  wykonawcą  zainteresowanym  pozyskaniem 

przedmiotowego  zamówienia.  Szkoda  ta  wynika  z  faktu,  iż  kwestionowane  postanowienia 

SIWZ,  w  tym  niep

rawidłowy  opis  przedmiotu  zamówienia,  uniemożliwiają  Odwołującemu 

złożenie  oferty  w  Postępowaniu  oraz  prowadzą  do  nierównego  traktowania  potencjalnych 

wykonawców  i  naruszenia  uczciwej  konkurencji.  Powyższe  dowodzi  naruszenia  interesu  

w uzyskaniu zamówienia, co czyni zadość wymaganiom określonym w art. 179 ust. 1 ustawy 

do  wniesienia  odwołania.  Odwołujący  wskazał  również  orzeczenie  Izby  o  sygn.  akt  KIO 

1519/15 argumentując, że w orzecznictwie Krajowej Izby Odwoławczej wskazuje się, że na 

etapie wnoszenia od

wołań wobec treści SIWZ przesłanki określone w art. 179 ust. 1 ustawy 

należy rozumieć szeroko. 

Odwołujący następująco uzasadnił przedstawione w odwołaniu zarzuty: 

Ustawa  zakazuje  takiego  opisu  przedmiotu  zamówienia,  który  mógłby  utrudniać  uczciwą 

konkuren

cję, a który jest zakazany w myśl art. 29 ust. 2 ustawy. Aby zasada dotycząca opisu 

przedmiotu  zamówienia  wypływająca  z  art.  29  ust.  2  ustawy  mogła  zostać  zrealizowana 

Z

amawiający powinien podczas dokonywania tego opisu wskazać tylko te jego cechy, które 

m

ają  dla  niego  znaczenie  kluczowe  i  istotnie  są  uzasadnione  celem  prowadzonego 

postępowania. Swoboda Zamawiającego w precyzowaniu swoich wymagań ograniczona jest 

bowiem  w  tym  sensie,  że  jego  wymagania  muszą  mieć  uzasadnienie  pozwalające  

na  zrównoważenie  ograniczenia  konkurencji.  Prawo  zamówień  publicznych  chroni  bowiem  

z  jednej  strony  interesy  Zamawiającego  (interes  publiczny),  z  drugiej  zaś  nakazuje 

przestrzegać  zasady  równego  traktowania  potencjalnych  wykonawców  i  uczciwej 

konkurencji.  Formułując  SIWZ,  Zamawiający  musi  mieć  więc  na  uwadze  dobra  chronione  

tą  ustawą  i  zachować  równowagę  pomiędzy  rozwiązaniami  preferującymi  poszczególne 

interesy (tak 

Sąd Okręgowy w Poznaniu w wyroku z dnia 11 sierpnia 2006 r., sygn. akt IX Ga 

Ustawodawca sankcjonu

je samo już zagrożenie naruszenia uczciwej konkurencji i równego 

traktowania  wykonawców  przez  opis  przedmiotu  zamówienia  zastosowany  przez 

Z

amawiającego,  a  co  za  tym  idzie  osłabia  ciężar  dowodowy,  który  obciążałby  wykonawcę 

chcącego  kwestionować  z  tego  powodu  czynności  dokonane  przez  zamawiającego. 

Ponieważ  art.  29  ust.  2  ustawy  posługuje  się  sformułowaniem  „mógłby  utrudniać  uczciwą 

konkurencję" oznacza to, że na Odwołującym ciąży jedynie obowiązek uprawdopodobnienia, 

że  opis  przedmiotu  zamówienia  może  utrudniać  uczciwą  konkurencję,  zaś  dowód  

na  okoliczność,  że  do  takiego  utrudnienia  nie  doszło  ciąży  na  Zamawiającym  (tak  wyrok 

Krajowej Izby Odwoławczej z dnia 17 sierpnia 2012 r., KIO 1630/12). 

Zasadą stosowaną dotychczas w drodze analogii, a od wejścia w życie nowelizacji z dnia 22 

czerwca  2016  r.  postulowaną  w  sposób  bezpośredni  w  ramach  przepisów  ustawy  jest 

zasada  proporcjonalności,  kładąca  nacisk  na  adekwatność  celu  i  środka  użytego  do  jego 

osiągnięcia.  Zgodnie  z  tą  zasadą,  jeżeli  cel  regulacji  można  osiągnąć  przy  pomocy  dwóch 

środków, przy czym jeden z nich w większym stopniu pogarsza sytuację prawną podmiotu, 

to  należy  wybrać  ten  drugi.  Jak  wskazała  Krajowa  Izba  Odwoławcza  m.in.  w  wyroku  dnia  

7  października  2013  r.  (sygn.  akt  KIO  2184/13)  z  zasady  proporcjonalności  wypływa,  

po  pierwsze,  przyjmowanie  danej  regulacji  tylko  wówczas,  gdy  jest  niezbędna  dla  ochrony 

interesu  publicznego,  z  którym  jest  powiązana,  po  drugie,  nakaz  kształtowania  danej 

regulacji  w  sposób  zapewniający  osiągnięcie  zamierzonych  skutków,  i  po  trzecie,  wymóg 

zachowania  proporcji  między  efektami  wprowadzonej  regulacji  a  wynikającymi  z  niej 

ciężarami czy niedogodnościami. Na konieczność przestrzegania zasady proporcjonalności 

zwracał  wielokrotnie  uwagę  Europejski  Trybunał  Sprawiedliwości  (obecnie  Trybunał 

Sprawiedliwości  Unii  Europejskiej).  Przykładowo  w  wyroku  z  23.12.2009  r.  w  sprawie  C-

376/08  Serrantoni  Srl  i  Consorzio  stabile  edili  Scrl  v.  Comune  di  Milano,  Zb.Orz.  2009,  s.  

12169,  gdzie  wskazano,  że  przy  określaniu,  jacy  wykonawcy  nie  mogą  wziąć  udziału  

w postępowaniu, niezbędne jest zachowanie zasady proporcjonalności, a więc ograniczania 

konkurencji  gwarantowanej  w  Traktacie  ustanawiającym  Wspólnotę  Europejską  w  stopniu 

jak najmniejszym i jedynie niezbędnym dla osiągnięcia celów. 

Odwołujący  wskazał,  że  nie  kwestionował,  że  określenie  przedmiotu  postępowania  

o  udzielenie  zamówienia  jest  decyzją  Zamawiającego,  ponieważ  jako  gospodarz 

postępowania  ma  pełne  uprawnienie  do  ustanawiania  wymogów  realizacji  zadania  (usługi)  

w  taki  spos

ób, który  pozwoli  mu na kompleksowe osiągnięcie celu, jaki zamierza osiągnąć 

(tak  wyrok 

Krajowej  Izby  Odwoławczej  z  dnia  16  kwietnia  2013  r,,  KIO  776/13).  Jednakże 

Zamawiający  powinien  opisać  przedmiot  zamówienia  w  zgodzie  z  przepisami  ustawy. 

Dlatego też Odwołujący w Postępowaniu nie dąży do opisania wymagań za Zamawiającego. 

Celem  Odwołującego  jest  opisanie  tych  wymagań  przez  Zamawiającego  w  taki  sposób,  

aby  zapewnić  ich  zgodność  z  prawem,  a  w  konsekwencji  konkurencyjność  Postępowania  

i  możliwość  złożenia  przez  Odwołującego  oferty  niepodlegającej  odrzuceniu  i  takiej,  która 

będzie mogła realnie konkurować z ofertami innych wykonawców. Przy obecnej treści SIWZ 

osiągnięcie tych celów jest niemożliwe. 

Złącza: PORT PS/2 COMBO (komputer PC typ 1 i typ 2) 

Zama

wiający w załączniku nr 2 do SIWZ - Opis przedmiotu zamówienia (dalej „OPZ") oraz  

w załączniku do formularza ofertowego (dalej „załącznik FO") dla komputera zarówno typ 1, 

jak  i  typ  2  wymaga

ł:  Płyta  główna:  1  x  PS/2  combo.  Takie  rozwiązanie  ogranicza 

konk

urencję, ponieważ wyklucza możliwość zaoferowania urządzeń pochodzących od części 

producentów, którzy stosują rozwiązanie oparte o dwa osobne porty PS/2: jeden dla myszy, 

jeden dla klawiatury. Zatem przy dwóch osobnych portach Zamawiający zyskuje możliwość 

podłączenia  dwóch  urządzeń  naraz  (myszy  i  klawiatury),  a  nie  tylko  jednego.  W  praktyce 

rozwiązanie wyspecyfikowane przez Zamawiającego jest wręcz mniej wydajne i efektywne, 

niż rozwiązanie oparte na dwóch osobnych portach. 

Rozwiązanie proponowane przez  Odwołującego w  żaden  sposób  nie  ogranicza możliwości 

połączeniowych.  W  obydwu  portach  PS/2  są  dokładnie  te  same  sygnały,  tylko  są  podane  

na inne piny, co obrazuje poniższy schemat: 

W tym miejscu w odwołaniu schemat  

W  proponowanym  przez  Odwołującego  rozwiązaniu  -  bazującym  na  dwóch  osobnych 

portach  Zamawiający  otrzymuje  dodatkową  funkcjonalność  w  postaci  2  portów  PS/2,  które 

może  wykorzystać  do  podłączenia  klawiatury  i  myszy.  Zamawiający  dysponując 

urządzeniem  z portem PS/2 combo, gdyby chciał podłączyć mysz i klawiaturę, to musiałby 

zakupić/użyć  przejściówki  konwertującej  port  combo  PS/2  na  dwa  osobne  złącza  PS/2  dla 

myszy i klawiatury. Z

astosowanie dwóch osobnych portów PS/2 powoduje, że Zamawiający 

zyskuje  dodatkową  funkcjonalność:  podłączenie  myszy  i  klawiatury  jednocześnie.  W  takiej 

sytuacji, wymaganie Zamawiającego jest nadmierne, rygorystyczne i gorsze od rozwiązania 

proponowanego przez Odwołującego, a ponadto ogranicza uczciwą konkurencję. Powyższe 

okoliczności stanowią o naruszeniu art. 29 ust 2 oraz art 7 ust. 1 ustawy . 

Odwołujący wniósł o nakazanie Zamawiającemu dokonania zmiany w OPZ i załączniku FO 

poprzez zmianę wymagania dla komputera typ 1 i typ 2 w zakresie: „złącza: 1 x PS/2 combo" 

i nadanie mu brzmienia: „złącza 1 x PS/2 combo lub 2 x PS/2". 

Złącza: 4 X SATA3 (komputer PC typ 1 i typ 2) 

Zamawiający w OPZ oraz załączniku FO dla komputera zarówno typ 1, jak i typ 2 wymaga: 

Płyta  główna:  4  x  SATA3.  Takie  rozwiązanie  ogranicza  konkurencję,  ponieważ  wyklucza 

możliwość  zaoferowania  urządzeń  pochodzących  od  części  producentów  wyposażonych  

w  lepsze  i  bardziej  funkcjonalne  rozwiązania.  Czołowi  producenci  sprzętu  komputerowego 

na  świecie  dobierają  parametry  produkowanych  przez  siebie  rozwiązań  w  sposób 

zoptymalizowany.  Zamawiający  wymaga  4  porty  SATA3.  Takie  same  efekty,  a  nawet 

zdecydowanie  lepsze  można  osiągnąć  przez  zastosowanie  rozwiązania  posiadającego  

(1)  3  porty  SATA3,  (2) 

1  port  SATA2,  który  jest  przeznaczony  dla  napędu  optycznego  

(w przypadku wymagań Zamawiającego dla napędu DVD) oraz dodatkowo (3) złącze M.2. 

Porty  SATA  II  i  SATA  III 

zasadniczo  mechanicznie  wyglądają  identycznie  i  są  zgodne  - 

różnica dotyczy przepustowości. Natomiast złącze M.2 to zupełnie nowy sposób podpinania 

zasobów. Przedstawił różnice wydajnościowe: SATA II - 3 Gbit/s, SATA m - 6 Gbit/s, M.2 - 

od 8 Gbit/s do 32 Gbits/s. 

R

óżnica  wydajnościowa  pomiędzy  SATA  III  i  M.2  może  być  bardzo  duża.  Złącze  M,2  jest 

nowocześniejszym i bardziej wydajnym rozwiązaniem. Istotnym faktem jest to, iż złącze M.2 

nie jest stricte interfejsem. 

Jest to bowiem złącze kart rozszerzeń, które montowane jest na 

płytach  głównych.  Podłączane  do  niego  są  zarówno  dyski  twarde  SSD,  jak  i  karty  NFC, 

Bluetooth, GPS oraz Wi-

Fi, WWAN. Tak więc złącze M.2 daje dodatkowe możliwości i jest to 

szansa  na  unowocześnienie  infrastruktury  w  przyszłości.  Zamawiający  wymaga,  aby 

komputer  stacjonarny 

typ  1  i  typ  2  był  wyposażony  w  napęd  optyczny  (nagrywarka  SATA 

DVD-/+R/RW)  oraz  po  2  dyski  twarde  (SSD  i  talerzowy). 

Zatem  wyposażenie 

wyspecyfikowane przez Zamawiającego powoduje, że tak wyposażony komputer będzie miał 

zajęte 3 spośród 4 złączy SATA 3. Warto w tym kontekście rozważyć podłączenie do złączy 

w  konfiguracji  o  jaką  wnosi  Odwołujący:  (1)  3  porty  SATA3  -  jeden  z  tych  portów 

przeznaczony będzie na dysk twardy talerzowy (wymagany przez Zamawiającego),(2) 1 port 

SATA2,  który  jest  przeznaczony  dla  napędu  optycznego  (w  przypadku  wymagań 

Zamawiającego  dla napędu DVD),  (3)  złącze  M.2  -  do  niego  podłączony  będzie dysk  SSD 

(wymagany  przez  Zamawiającego).  Konfiguracja  o  jaką  wnosił  Odwołujący  powoduje,  

że  Zamawiający  zyska  także  dodatkowo  dwa  wolne  porty/złącza,  a  nie  jedno.  Napęd 

optyczny z powodzeniem może być podłączony do złącza SATA2. Producenci komputerów 

stacjonarnych w większości przypadków słusznie uznają, że nie ma sensu dla napędu DVD 

przeznaczać  złącza  SATA  3,  ponieważ  taki  napęd  nigdy  nie  wykorzysta  takiej 

przepustowości.  Można  to  wykazać  za  pomocą  prostych  obliczeń.  Do  obliczeń  przyjął 

Odwołujący  szczytowe  osiągnięcie  techniki  optycznej,  czyli  napęd  Blu-Ray  (o  większym 

przepływie danych niż napęd DVD). Prędkość najszybszego napędu Blu-Ray to 234000 kB/s 

czyli  1872000  kbit/s.  1872000  kbit/s  po  przeliczeniu  na  gigabity  to  1.872  Gbit/s  czyli  nieco 

połowa wydajności SATA II. Rozwiązanie zaspokoi wymóg Zamawiającego w tym zakresie, 

czyli  będzie  posiadało  dwa  wolne  porty  SATA  3.  Powyższe  okoliczności  stanowią  

o naruszeniu art. 29 ust 2 oraz art. 7 ust. 1 ustawy. 

Odwołujący wniósł o nakazanie Zamawiającemu dokonania zmiany w OPZ i załączniku FO 

poprzez zmianę wymagań dla komputera typ 1 i typ 2 w zakresie: ..Płyta główna: 4 x SATA3" 

i  nadanie  mu  brzmienia:  „Płyta  główna:  4  x  SATA3  lub  3  x  SATA3  oraz  1  x  SATA2  (dla 

napędu optycznego) oraz złącze M.2". 

Zasilacz: MOC 400W i 600W (komputer PC typ 1 i typ 2) 

Zamawiający w OPZ oraz załączniku FO dla komputera typ 1 postawił wymaganie: zasilacz 

–  moc 400 W,  zaś dla komputera typ 2 postawił  wymaganie:  zasilacz  - moc 600 W. Takie 

rozwiązanie  ogranicza  konkurencję  ponieważ  wyklucza  możliwość  zaoferowania  urządzeń 

pochodzących  od  wiodących  producentów,  a  przy  tym  lepiej  zaprojektowanych,  

co  powoduje, 

że  cechują  się  one  mniejszym  poborem  mocy  i  obciążeniem  zasilacza. 

Zamawiający  opisując  moc  zasilacza  uniemożliwił  złożenie  oferty  wiodącym  producentom 

sprzętu  komputerowego  takim  jak  Dell/  HP  Inc.,  Lenovo  czy  Fujitsu,  którzy  dają  pewność  

do  jakości  zasilaczy  oraz  zapewniają  maksimum  ich  funkcjonalności,  trwałości  oraz 

wydajności.  Zamawiający  określając  wymogi  dotyczące  mocy  zasilaczy  jest  wyraźnie 

niekonsekwentny, ponieważ z jednej strony określa by zasilacze pozwalały na stabilną pracę 

przy  maksymalnym  obciążeniu  komputerów  i  ich  rozbudowie  o  wszystkie  możliwe  karty 

rozszerzeń,  gdzie  wszyscy  wyżej  wymienieni  producenci  zapewniają,  że  ich  rozwiązania  

na to pozwolą oferując zasilacze o mocy maksymalnie 360W. Z drugiej strony Zamawiający 

sztywno  określa  wymóg  dot.  mocy  na  poziomie  400W  i  600W,  a  tym  samym  wyklucza 

możliwość 

zaoferowania 

rozwiązań 

sprzętu 

czołowych 

producentów 

sprzętu 

komputerowego. 

Dzięki profesjonalnemu projektowaniu i doborze zasilaczy u czołowych producentów sprzętu 

komputerowego,  ich  rozwiązania  są  energooszczędne,  mają  niższy  pobór  mocy,  

a  niezbędna  rezerwa  mocy  na  ewentualne  rozszerzenia  jest  zapewniona.  Oznacza  dla 

Zamawiającego  same  korzyści  np.:  mniejsze  rachunki  za  energię  elektryczną,  mniej 

wydzielanego  ciepła,  a  więc  i  de  facto  dłuższy  cykl  eksploatacji  (krzem  będący  podstawą 

budowy  układów  scalonych  od  nadmiaru  ekspozycji  termicznej  traci  swoje  właściwości), 

mniej wydzielanego ciepła to niższy hałas emitowany przez części mechaniczne komputera. 

Powyższe okoliczności stanowią o naruszeniu art. 29 ust. 2 oraz art. 7 ust. 1 ustawy. 

Odwołujący wniósł o nakazanie Zamawiającemu dokonania zmiany w OPZ i załączniku FO 

poprzez zmianę wymagań dla: 

komputera  typ  1  w  zakres

ie:  „zasilacz  -  moc  400  W"  i  nadanie  mu  brzmienia: 

„zasilacz: moc 360W", 

komputera  typ  2  w  zakresie:  „zasilacz  -  moc  600  W"  i  nadanie  mu  brzmienia: 

„zasilacz: moc 360W". 

obudowa komputera typu: TOWER ATX (komputer PC typ X i typ 2) 

Zamawiający  w  OPZ  oraz  załączniku  FO  dla  komputera  typ  1  postawił  wymaganie: 

„Obudowa  komputerowa:  Typu:  tower  ATX".  Takie  rozwiązanie  ogranicza  konkurencję, 

ponieważ  wyklucza  możliwość  zaoferowania  urządzeń  pochodzących  od  wiodących 

producentów  (Dell,  HP  Inc.,  Lenovo  czy  Fujitsu),  a  przy  tym  lepiej  zaprojektowanych. 

Standard  ATX  został  opatentowany  przez  firmę  Intel  w  1995  r.  i  jest  rozwiązaniem 

przestarzałym.  Dynamika  zmian  w  świecie  informatyki  powoduje,  że  to  rozwiązanie  po  24 

latach  nie  przystaje  do  rzeczywistości  i  aktualnych  standardów.  Powodem  tak  długiego 

trwania  tego  standardu  jest  kompatybilność  i  wymienność  elementów,  która  (teoretycznie) 

zapewnia długowieczność komputera, dzięki temu że wymieniając komponenty możemy go 

unowocześniać. Wydaje się więc, że właśnie taki cel mógł przyświecać Zamawiającemu przy 

określaniu  takiego  wymagania  -  co  zresztą  znalazło  odzwierciedlenie  w  stanowisku 

Zamawiającego  wyrażonemu  przy  okazji  innego  postępowania  na  zakup  sprzętu 

komputerowego.  Praktyka  jednak  jest  taka,  że  podzespoły  nowszych  generacji  często 

odmawiają  współpracy  ze  starszymi  częściami.  Czasem  jest  to  planowe  działanie  - 

wynikające z postępu technicznego - jak na przykład nowsze generacje procesorów z innymi 

podstawkami,  bądź  szybsze  pamięci  RAM.  Często  jest  to  jednak  trudna  do  rozpoznania 

niekompatybilność  wynikająca  z  braku  możliwości  przetestowania  komponentów  

na  zasadzie  „testujemy  każdy  z  każdym".  Z  powodu  mnogości  podzespołów  na  rynku  jest  

to  niemożliwe.  Pozorna  więc  korzyść  może  stać  się  w  najgorszym  wypadku  źródłem  strat 

finansowych.  Żądanie  obudowy  w  standardzie  ATX  jest  dyskryminacją  producentów 

oferujących  obudowy  w  nowszych  standardach  (jak  na  przykład  BTX)  lub  posiadających 

własne  bardziej  dopracowane  rozwiązania.  Jeżeli  Zamawiający  planuje  jak  najdłuższą 

eksplo

atację  przez  „reanimowanie"  jednych  zestawów,  częściami  z  wycofywanych 

zestawów,  to  możliwości  przy  zestawach,  o  których  dopuszczenie  wnosi  Odwołujący  są 

zbliżone do „składaków ATX". Po pierwsze, jest to możliwe w ramach zestawów kupionych w 

ramach  niniejs

zego  Postępowania  -  są  one  takie  same,  producent  gwarantuje  że  są 

zbudowane z takich samych, wymiennych elementów. Nie występują przypadki, że części z 

jednej „serii" mogą być niekompatybilne z innymi. Wolumen kupowanych zestawów jest na 

tyle  duży,  że  zapewni  wieloletnią  możliwość  eksploatacji  z  założeniem  stopniowego 

wycofywania  i  przeznaczania  „na  części"  niektórych  egzemplarzy.  Mitem  natomiast  jest 

możliwość  swobodnej  wymiany  części  pomiędzy  poszczególnymi  generacjami  urządzeń 

ATX.  Pomimo,  że  wszystkie  one  spełniają  standard,  to  jednak  będą  ze  sobą 

niekompatybilne. Przykładem mogą być procesory, płyty główne, pamięci oraz zasilacze. Po 

5 latach w przypadku gniazda procesorowego jest już zupełnie nowe gniazdo, do którego 

fizycznie  nie  da  się  włożyć  starego  procesora,  a  co  dopiero  zastanawiać  się  nad 

kompatybilnością.  Podobnie  jest  z  pamięcią.  Obecnie  używana  jest  pamięć  typu  DDR 

(Double  Data  Ratę),  ale  ona  oczywiście  też  ma  swoje  generacje,  różniące  się  (znacząco) 

parametrami, ale i cechami fizycznymi. 

Tak wygląda rozwój generacji pamięci na przestrzeni 

lat:  DDR:  2000,  DDR2:2003,  DDR3:2007,  DDR4:2014,  DDR5:  2019  (prognozowane 

wprowadzenie).Uproszczona historia zmian w specyfikacji zasilaczy ATX: ATX12V 1.0 - luty 

ATX12V  1.1  sierpień  2000  -  małe  zmiany,  ATX12V  1.2  Styczeń  2002  -  usunięcie 

szyny  -5V,  ATX12V  1.3  - 

kwiecień  2003  -  zmiana  parametrów  prądowych  i  wprowadzenie 

konektora  SATA,  ATX12V  2.0  (2003-2004) - 

przeniesienie większości mocy na szynę 12V. 

Zmiana  głównego  wtyku  na  24  pinowy,  ATX12V  v2.01  czerwiec  2004  -  małe  zmiany,  

ATX12V  v2.1  marzec  2005  - 

małe  zmiany,  ATX12V  v2.2  marzec  zmiany  -  poprawki  w 

specyfikacji napięcia, ATX12V v2.3 - marzec 2007 - dopasowanie do norm Energy Star 4.0, 

ATX12V  v2.31  luty  2008  - 

zmiany  mające  na  celu  głównie  dostosowanie  do  norm 

klimatycznych  i  kompatybilności  elektromagnetycznej,  ATX12V  v2.32,  ATX12V  v2.4  - 

obecna  wersja  z  kwietnia  2014. 

Niezależnie  od  powyższego  Zamawiający  dysponuje  tak 

dużym  historycznie  parkiem  maszynowym,  że  w  ramach  konkretnych  generacji  może 

„reanimować"'  zestawy  częściami  wyjętymi  ze  „złomowanych"  zestawów.  Ale  w  praktyce 

możliwe  to  będzie  na  dokładnie  tej  samej  zasadzie  jak  z  zestawami  zaoferowanymi  w 

niniejszym  Postępowaniu  -  w  ramach  konkretnej  „generacji".  Powyższe  okoliczności 

stanow

ią o naruszeniu art. 29 ust. 2 oraz art. 7 ust. 1 ustawy.   

Odwołujący wniósł o nakazanie Zamawiającemu dokonania zmiany w OPZ i załączniku FO 

poprzez zmianę wymagań dla komputera typ 1 i typ 2 w zakresie: „Obudowa komputerowa: 

Typu: tower ATX" i nadanie m

u brzmienia: „Obudowa komputerowa: Typu: tower". 

Obudowa Komputera: 2 SZT. 

wewnętrznych kieszeni 3,5" (komputer PC typ 1 i typ 2): 

Zamawiający  w  OPZ  oraz  załączniku  FO  dla komputera  typ  1  i  typ  2  postawił  wymaganie: 

„Obudowa komputerowa: 1 szt. zewnętrznych kieszeni 5,25", 2 szt. wewnętrznych kieszeni 

3,5". 

Takie rozwiązanie ogranicza konkurencję, ponieważ wyklucza możliwość zaoferowania 

urządzeń  pochodzących  od  wiodących  producentów  (Dell,  HP  Inc.,  Lenovo  czy  Fujitsu),  

a przy tym lepiej zaprojektowanych. 

W obecnym czasie bardzo mocno zauważalny jest trend 

zanikania  dysków  w  formacie  3,5"  oraz  kieszeni  zewnętrznych  5,25".  Wszak  dyski 

półprzewodnikowe  SSD  (przeznaczone  do  zastosowań  poza  serwerami  i  stacjami 

graficznymi) produkowane są jedynie w formacie 2,5" oraz M.2 a napędy optyczne w wersji 

slim.  Zauważając  ten  trend,  wiodący  producenci  umożliwiają  instalację  w  swoim  sprzęcie 

najnowszych  rozwiązań  i  takie  rozwiązania  promują.  Takie  same  efekty,  a  nawet 

zdecy

dowanie  lepsze  można  osiągnąć  przez  zastosowanie  rozwiązania  posiadającego:  (1) 

wewnętrzna kieszeń 3,5" -1 szt., (2) wewnętrzna kieszeń 2,5" - 2 szt., (3) złącze M.2 -1 szt., 

zewnętrzna  kieszeń  5,25"  typu  „slim"  (bez  możliwości  instalacji  dysku  twardego,  

ale  z  przeznaczona  na  napęd  optyczny  typu  slim)  -1  szt.  W  przypadku  rozwiązania,  

o którego dopuszczenie wnosił Odwołujący: w wewnętrznej kieszeni 2,5" byłby umieszczony 

dysk talerzowy, w złączu M.2 dysk SSD, zaś napęd optyczny w kieszeni zewnętrznej 5,25" 

typu slim. W takim wypadku Zamawiający nadal miałby wolną kieszeń 3,5" oraz jedną wolną 

2,5" a więc otrzymałby  więcej niż oczekiwał. W aktualnie postawionych wymaganiach dwie 

wewnętrzne kieszenie 3,5" i zewnętrzna kieszeń 5.25" byłyby spożytkowane na dyski - SSD  

i talerzowy oraz napęd optyczny, zatem Zamawiający nie miałby żadnego wolnego miejsca 

na np. zamontowanie dodatkowego dysku. 

R

ozwiązanie  proponowane  przez  Odwołującego  daje  możliwość  spełniania  potrzeb 

Zamawiającego, a dodatkowo daje korzyści: większa liczba wewnętrznych kieszeni co daje 

d

odatkowe możliwości,  wolna  jedna  wewnętrzna kieszeń  3,5", możliwość  unowocześnienia 

infrastruktury  w  przyszłości.  Dlatego    w  ocenie  Odwołującego  wymagania  Zamawiającego 

stanowią o naruszeniu art. 29 ust. 2 oraz art. 7 ust. 1 ustawy. 

Odwołujący wniósł o nakazanie Zamawiającemu dokonania zmiany w OPZ i załączniku FO 

poprzez zmianę wymagań dla komputera typ 1 i typ 2 w zakresie: „Obudowa komputerowa: 

1  szt.  zewnętrznych  kieszeni  5,25",  2  szt.  wewnętrznych  kieszeni  3,5"  i  nadanie  mu 

brzmienia:  ..Obudowa  kompute

rowa:  1  szt.  zewnętrznych  kieszeni  5,25"  lub  zewnętrznych 

kieszeni 5.25" typu slim, 2 szt. wewnętrznych kieszeni 3.5" lub 1 szt. wewnętrznych kieszeni 

3,5" oraz 2 szt. wewnętrznych kieszeni 2.5". 

Obudowa komputera: Filtr przeciwkurczowy pod zasilaczem (komputer PC typ 1 i typ 2): 

Zamawiający  w  OPZ  oraz  załączniku  FO  dla komputera  typ  1  i  typ  2  postawił  wymaganie: 

„Obudowa komputerowa: filtr przeciw kurzowy pod zasilaczem". Takie rozwiązanie ogranicza 

konkurencja  ponieważ  wyklucza  możliwość  zaoferowania  urządzeń  pochodzących  

od  wiodących  producentów  (Dell,  HP  Inc.,  Lenovo  czy  Fujitsu),  a  przy  tym  lepiej 

zaprojektowanych. 

Przy  projektowaniu  urządzeń  techniki  komputerowej  należy  pamiętać  

o  zapewnieniu  odpowiedniego  chłodzenia.  Najczęściej  stosowane  jest  chłodzenie  

za pomocą strumienia powietrza, które przechodząc przez obudowę chłodzi elementy, samo 

nabierając  temperatury.  Ogrzane  powietrze  powinno  być  usuwane  z  obudowy,  w  miarę 

możliwości  jak najdalej od  miejsca,  w którym  do  obudowy  zassane  jest powietrze chłodne. 

Najpopularniejszym schematem jest taki układ, w którym chłodne powietrze zasysane jest od 

frontu komputera. Ma to swoje uzasadnienie, ponieważ użytkownik zawsze musi pozostawić 

wolny  dostęp  do frontu komputera,  choćby  z  powodu konieczności  korzystania z  przycisku 

włączającego  urządzenie,  portów  USB  czy  napędu  optycznego.  Powietrze  zasysane  

od  frontu  kierowane  jest  najczęściej  z  dolnej  części  panelu  przedniego  w  kierunku  

tyłu  obudowy.  W  ten  sposób  strumień  powietrza  ma  możliwość  przepłynięcia  przez  całą 

obudowę,  a  strefy  poboru  chłodnego  powietrza  i  emisji  powietrza  ogrzanego  są  od  siebie 

maksymalnie 

odseparowane. 

Bardzo  ważną  cechą  komputerów  projektowanych  

od początku do końca przez jednego dostawcę jest fakt, że projektant uwzględnia położenie 

gn

iazda  procesora  i  umieszcza  je  na  płycie  głównej  w  takim  położeniu,  w  jakim  będzie 

owiewane  najefektywniej  przez  strumień  powietrza.  W  przypadku  konstrukcji  składanych  

z  komponentów  różnych  producentów,  jest  to  niemożliwe,  gdyż  nie  ma  konkretnych  norm 

dot

yczących  rozmieszczenia  elementów  na  płycie  głównej.  Wśród  wymagań 

Zamawiającego,  znalazł  się  wymóg  aby  zasilacz  znajdował  się  na  dole  obudowy,  

a  filtr  przeciwkurzowy  był  zlokalizowany  pod  zasilaczem.  Przeczy  to  w  jaskrawy  sposób 

dobrym praktykom w dziedz

inie projektowania komputerów. W rozwiązaniu opisanym przez 

Zamawiającego  nie  wystąpi  zjawisko  efektywnego  chłodzenia  strumieniem  powietrza  płyty 

głównej, ponieważ powietrze będzie przepływało jedynie w tylnej części obudowy. Przednia 

część,  gdzie  znajduje  się  na  przykład  generujący  znaczne  ilości  ciepła  dysk  twardy  - 

pozostanie  niechłodzona.  Ponadto  mechanizm  pobierania  powietrza  spod  obudowy 

obarczony  jest  znaczącą  wadą,  wynikającą  z  praw  fizyki.  Dno  obudowy  komputerowej 

oddalone jest od podłoża, na którym stoi zestaw jedynie na taką wysokość, jaką dają nam 

podstawki  obudowy.  Podstawki  te  mają  najczęściej  wysokość  około  5  mm.  Wystąpi  więc 

zjawisko  polegające  na  tym,  że  przepływ  powietrza  będzie  nikły,  ponieważ  otwór 

wentylacyjny przez który wentylator zasysa powietrze nie będzie należycie drożny. Ostatnią 

wadą montażu filtra na spodzie obudowy jest fakt, że nie możemy skontrolować stanu jego 

drożności bez demontażu jednostki centralnej. Aby skontrolować (lub wymienić/oczyścić) tak 

zamontowany  filtr,  należy  uzyskać  dostęp  do  spodniej  części  obudowy,  co  wiąże  się  z 

koniecznością  wyjęcia  jednostki  centralnej,  wypięcia  przynajmniej  części  okablowania  i 

odwrócenia  obudowy  „do  góry  nogami".  Dodać należy,  że  niedrożność  (brudny,  zapchany, 

zakurzony)  filtr  to  większe  prawdopodobieństwo  uszkodzenia  sprzętu  z  przegrzania,  które 

wynika  z  braku  przepływu  powietrza  (przez  zapchany  filtr  nie  przechodzi  wymagana  ilość 

świeżego  powietrza).  Filtr  zlokalizowany  na  panelu  przednim  umożliwia  błyskawiczną 

kontrolę wzrokową jego stanu, nawet bez przerywania pracy komputera. Odwołujący podał, 

że  rozwiązanie,  o  które  wnosi  jest  zdecydowanie  lepsze,  efektywniejsze,  i  wygodniejsze. 

Wnosimy  więc  o  wykreślenie  wymagania  umiejscowienia  filtra  „pod  zasilaczem,  

a wymagania Zamawiającego naruszają art. 29 ust 2 oraz art 7 ust 1 ustawy. 

Odwołujący wniósł o nakazanie Zamawiającemu dokonania zmiany w OPZ i załączniku FO 

przez zmianę wymagań dla komputera typ 1 i typ 2 w zakresie: „Obudowa komputerowa: filtr 

przeciw kurzowy pod zasilaczem" przez 

jego wykreślenie. 

Obudowa  komputera:  obudowa  wewnątrz  musi  być  pomalowana  na  taki  sam  kolor  jak  na 

zewnątrz obudowy ( komputer PC typ 1 i typ 2): 

Zamawiający  w  OPZ  oraz  załączniku  FO  dla komputera  typ  1  i  typ  2  postawił  wymaganie: 

„Obudowa komputerowa: obudowa wewnątrz musi być pomalowana na taki sam kolor jak na 

zewnątrz  obudowy".  Takie  rozwiązanie  ogranicza  konkurencję,  ponieważ  wyklucza 

możliwość zaoferowania urządzeń pochodzących od wiodących producentów (Dell, FIP Inc., 

Lenovo czy Fujitsu), a przy tym lepiej zaprojektowanych. 

Odwołujący wniósł o wykreślenie powyższego wymogu, jako nie uzasadnionego, a być może 

szkodliwego  w  aspekcie  eksploatacji  urządzeń  techniki  komputerowej.  Standardem  wśród 

renomowanych  producentów  jest  stosowanie  na  wewnętrznych  elementów  zabezpieczenia 

antykorozyjnego  w  postaci  ocynkowania  materiału,  a  nie  lakierowanie  go.  Ma  to 

uzasadnienie  na  przykład  podczas  serwisowania  sprzętu,  gdy  do  nielakierowanej 

wewnętrznej części obudowy możemy przypiąć opaskę antystatyczną dla serwisanta. 

W tym miejscu w odwołaniu zdjęcie 

Odwołujący  wskazał,  ze  przedmiotowy  wymóg  nie  ma  żadnego  wpływu  na  jakiekolwiek 

walory  użytkowe,  jakościowe  czy  estetyczne,  a  jedynym  jego  wymiernym  efektem  jest 

ograniczenie konkurencji co narusza art. 29 ust. 2 oraz art. 7 ust. 1 ustawy. 

Odwołujący wniósł o nakazanie Zamawiającemu dokonania zmiany w OPZ i załączniku FO 

poprzez zmianę wymagań dla komputera typ 1 i typ 2 w zakresie: „Obudowa komputerowa: 

obudowa  wewnątrz  musi  być  pomalowana  na  taki  sam  kolor  jak  na  zewnątrz  obudowy" 

przez jego wykreślenie. 

W podsumowaniu argumentacji 

Odwołujący podał, że powyżej wymienione wymagania 

wskazują  na  tzw.  „składaki".  W  odróżnieniu  od  przysłowiowych  „składaków"  jakie 

wyspecyfikował 

Zamawiający,  komputery  wyprodukowane 

przez 

renomowanych 

producentów zbudowane są z dopasowanych do siebie, projektowanych z naciskiem na jak 

największą  kompatybilność,  elementów.  Dzięki  temu  producent  jest  w  stanie  czuwać  

na  przykład  nad  energooszczędnością  całych  zestawów,  stąd  w  zestawach  nie  będących 

„składakami"  nie stosuje  się zasilaczy  o takiej mocy  jaką wymaga Zamawiający.  Po prostu 

jest  to  zbędne.  Komputery  są  energooszczędne,  mają  niższy  pobór  mocy,  a  niezbędna 

rezerwa  na  ewentualne  rozszerzenia  jest  zapewniona.  Dla  klientów  (Zamawiających) 

oznacza to same korzyści, bowiem mniejszy pobór prądu to: mniejsze rachunki za energię 

elektryczną,  mniej  wydzielanego  ciepła,  a  więc  i  de  facto  dłuższy  cykl  eksploatacji  (krzem 

będący podstawą budowy układów scalonych od nadmiaru ekspozycji termicznej traci swoje 

właściwości),  mniej  wydzielanego  ciepła  to  niższy  hałas  emitowany  przez  części 

mechaniczne  komputera.  Zamawiający  nie  zawarł  żadnych  wymagań  na  temat  komfortu 

pracy  i  ergonomii  pracy  na  stanowiskach,  które  miałyby  być  wyposażone  w  komputery 

będące  przedmiotem  postępowania.  Komputer  schodzący  z  linii  produkcyjnej  w  fabryce 

spełniającej  normy  ISO  jest  powtarzalny,  zgodny  z  projektem,  spełniający  normy: 

jakościowe,  wpływu  na  środowisko,  gospodarki  odpadami,  ergonomii  na  stanowisku  pracy. 

Odwołujący  podał,  że  uwzględnienie  wskazanych  powyżej  żądań  Odwołującego  

da  Zamawiającemu  szansę  na  pozyskanie  urządzeń  energooszczędnych  i  spełniających 

powyższe  normy,  oprócz  innych  korzyści  opisanych  przy  okazji  poszczególnych  zarzutów. 

Ponieważ  Zamawiający  nie  wyspecyfikował  żadnych  kryteriów  jakościowej  oceny  zestawu 

komputerowego  w  oparciu  o  jakiekolwiek  normy  jakości,  zachodzi  obawa,  że  w  przetargu 

zostanie dostarczony sprzęt nie spełniający tych norm, a zarazem spełniający nieprawidłowo 

opisane  przez  Zamawiającego  wymagania.  Jedynym  kryterium  jakościowym  jest  to, 

dotyczące  zasilacza  -  aby  spełniał  wymogi  normy  80  plus.  W  odróżnieniu  

od  wyspecyfikowanego  przez  Zamawiającego  „składaka",  sprzęt  firmowy  jest  bardzo 

dokładnie  i  rzetelnie  projektowany,  testowany  i  badany  pod  kątem  zgodności  z  normami. 

Komputery te trafiają do masowej produkcji, więc projektowane są w sposób zapewniający 

jak  najmniejszą  awaryjność  a  jednocześnie  maksymalną  efektywność.  W  przypadku 

„składaka"  standardowo  wygląda  to  zdecydowanie  prościej.  Proces  powstawania  takiego 

urządzenia  zazwyczaj  ogranicza  się  do  zmontowania  zestawu  z  dostępnych  na  rynku 

elementów. Zestaw jako zbiór elementów nie musi być poddawany takim testom i weryfikacji, 

jak  sprzęt  renomowanego  światowego  producenta,  a  więc  jest  duże  prawdopodobieństwo, 

że  nie  będzie  po  prostu  prezentował  takiej  jakości  wykonania.  Przykładem  niech  będzie 

system  chłodzenia.  W  rozwiązaniach  projektowanych  w  laboratoriach  wiodących 

producentów  nawet  sposób  rozmieszczenia  okablowania  wewnątrz  obudowy,  tak  aby  

nie  zakłócały  przepływu  powietrza  jest  przedmiotem  badań.  W  przypadku  komputerów 

składanych z gotowych części, sposób ułożenia przewodów będzie albo dziełem przypadku, 

albo  też  jest  planowany  bez  szczególnej  analizy,  w  momencie  montażu  zestawu. 

Zamawiający  eliminuje  i  dyskryminuje  najbardziej  doświadczone  podmioty,  produkujące 

najwyższej klasy urządzenia. W powyższym stanie rzeczy wniesienie niniejszego odwołania 

było konieczne w ocenie Odwołującego oraz w pełni uzasadnione. 

Po przeprowadzeniu rozpra

wy z udziałem Stron oraz uczestnika postępowania 

odwoławczego  Computex  spółka  z  ograniczoną  odpowiedzialnością  spółka 

komandytowa  z  siedzibą  w  Warszawie  na  podstawie  zebranego  materiału  w  sprawie 

oraz oświadczeń i stanowisk stron i uczestnika postępowania odwoławczego Krajowa 

Izba Odwoławcza ustaliła i zważyła, co następuje: 

I. 

Izba  ustaliła,  że  nie  została  wypełniona  żadna  z  przesłanek,  o  których  stanowi  

art.  189  ust.  2  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych    (Dz.  U.  z  2018  roku,  poz.  1986  

ze  zmianami

;  dalej:  „Pzp”  lub  „ustawa”),  skutkujących  odrzuceniem  odwołania.  Odwołanie 

zostało  złożone  do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  28  lutego  2019  roku  oraz  została 

przekazana w ustawowym terminie kopia odwołania Zamawiającemu, co Strony potwierdziły 

na posie

dzeniu z ich udziałem.  

II. 

Izba ustaliła, że zostały wypełnione łącznie przesłanki z art. 179 ust .1 ustawy– Środki 

ochrony  prawnej  określone  w  niniejszym  dziale  przysługują  wykonawcy,  uczestnikowi 

konkursu,  a  także  innemu  podmiotowi  jeżeli  ma  lub  miał  interes  w  uzyskaniu  danego 

zamówienia  oraz  poniósł  lub  może  ponieść  szkodę  w  wyniku  naruszenia  przez 

zamawiającego  przepisów  niniejszej  ustawy  -  to  jest  posiadania  interesu  w  uzyskaniu 

danego zamówienia oraz możliwości poniesienia szkody.  

III. 

Zgodnie z brzmieniem  przepisu art. 192 ust. 

2 ustawy Prawo zamówień publicznych 

Izba uwzględnia odwołanie, jeżeli stwierdzi naruszenie przepisów ustawy, które miało wpływ 

lub  może  mieć  istotny  wpływ  na  wynik  postępowania  o  udzielenie  zamówienia.  Izba 

dokonawszy  oce

ny  podniesionych  w  odwołaniu  zarzutów,  biorąc  pod  uwagę  stanowiska 

Stron i uczestnika postępowania przedstawione na rozprawie odwołanie oddaliła. 

IV. 

Na  podstawie  art.  191  ust.  2  ustawy 

wydając  wyrok,  Izba  bierze  za  podstawę  stan 

rzeczy  ustalony  w  toku  p

ostępowania.  Na  podstawie  art.  190  ust.  1  ustawy  –  Strony  

i  uczestnicy  postępowania  odwoławczego  są  obowiązani  wskazywać  dowody  

do  stwierdzenia  faktów,  z  których  wywodzą  skutki  prawne.  Dowody  na  poparcie  swych 

twierdzeń  lub  odparcie  twierdzeń  strony  przeciwnej  strony  i  uczestnicy  postępowania 

odwoławczego  mogą  przedstawiać  aż  do  zamknięcia  rozprawy.  Przepis  ten  nakłada  

na  Strony  postępowania  obowiązek,  który  zarazem  jest  uprawnieniem  Stron,  wykazywania 

dowodów na stwierdzenie faktów, z których wywodzą skutki prawne.  

Podkreślenia  wymaga  w  tym  miejscu,  że  postępowanie  przed  Izbą  stanowi  postępowanie 

kontradyktoryjne,  czyli  sporne,  a  z  istoty  tego  postępowania  wynika,  że  spór  toczą  Strony 

postępowania  i  to  one  mają  obowiązek  wykazywania  dowodów,  z  których  wywodzą 

określone skutki prawne.  

Mając  na  uwadze,  że  stosunki  z  zakresu  prawa  zamówień  publicznych  mają  charakter 

cywilnoprawny, powołując w tym miejscu na regulację art. 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 

roku 

–  Kodeks  cywilny,  zgodnie  z  którym  kodeks  reguluje  stosunki  cywilnoprawne  między 

osobami  fizycznymi  i  osobami  prawnymi,  przechodząc  do  art.  6  Kodeksu  cywilnego,  który 

stanowi,  że  ciężar  udowodnienia  faktu  spoczywa  na  osobie,  która  z  faktu  tego  wywodzi 

skutki prawne 

należy wskazać, że właśnie z tej zasady wynika reguła art. 190 ust 1 ustawy. 

Przepis  art.  6  Kodeksu  cywilnego  wyraża  dwie  ogólne  reguły,  a  mianowicie  wymaganie 

udowodnienia  powoływanego  przez  stronę  faktu,  powodującego  powstanie  określonych 

skutków prawnych oraz usytuowanie ciężaru dowodu danego faktu po stronie osoby, która z 

faktu  tego  wywodzi  skutki  prawne;  e

i  incubit  probatio  qui  dicit  non  qui  negat  (na  tym  ciąży 

dowód kto twierdzi a nie na tym kto zaprzecza).  

Izba  wskazuje,  że  postępowanie  odwoławcze  jest  odrębnym  od  postępowania  

o  udzielenie  zamówienia  publicznego  postępowaniem,  które  ma  na  celu  rozstrzygnięcie 

powstałego  pomiędzy  Stronami  sporu.  W  trakcie  postępowania  odwoławczego  

to  Odwołujący  kwestionuje  podjęte  przez  Zamawiającego  decyzje  w  zakresie  oceny  ofert  

i wykonawców w postępowaniu, nie zgadza się z podjętymi czynnościami lub zaniechaniem 

określonych działań, tak więc zgodnie z regułą płynącą z art. 190 ustawy to na Odwołującym 

ciąży ciężar dowiedzenia, że stanowisko Zamawiającego jest  nieprawidłowe. Izba wskazuje 

w tym miejscu na wyrok Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 19 marca 2009 roku sygn. akt 

X  Ga  32/09,  w  którym  to  orzeczeniu  Sąd  wskazał  między  innymi  Ciężar  udowodnienia 

takiego twierdzenia spoczywa na tym uczestniku postępowania, który przytacza twierdzenie 

o istnieniu danego faktu, a nie na uczestniku, który twierdzeniu temu zaprzecza (…) 

V.  

Skład  orzekający  Izby  rozpoznając  sprawę  uwzględnił  akta  sprawy  odwoławczej,  

w skład których zgodnie z par. 8 ust. 1 rozporządzenia z Prezesa Rady Ministrów z dnia 22 

marca 2018 roku 

w sprawie regulaminu postępowania przy rozpoznawaniu (Dz. U. z 2018 r. 

poz. 1092) wchodzą odwołanie wraz z załącznikami oraz kopia dokumentacji postępowania 

o  udzielenie  zamówienia  publicznego,  a  także  inne  pisma  składane  w  sprawie  oraz  pisma 

przekazywane przez Izbę w związku z wniesionym odwołaniem. 

Izba  uwzględniła  także  stanowiska  i  oświadczenia  Stron  i  uczestnika  postępowania 

odwoławczego złożone ustnie do protokołu. 

Izba dopuściła dowody zawnioskowane i złożone na rozprawie przez Odwołującego: 



dowód  nr  1  –  wydruki  ze  stron  internetowych  dwóch  kalkulatorów  obliczania  mocy 

komputerów, dwa różne kalkulatory (3 karty), 



dowód nr 2 –  zestawienie kart katalogowych producentów Fujitsu, Dell, Lenovo, HP  

i ACER (51 kart), 



dowód  nr  3a  i  3b  –  wyciągi  ze  Specyfikacji  Istotnych  Warunków  Zamówienia  

z  postępowań  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  prowadzonych  przez 

Zamawiającego w roku 2017 i 2019 (7 kart), 



dowód  nr  4  –  Analiza  w  zakresie  oszczędności  zużycia  prądu  w  przypadku 

zastosowania  zasilacza  360W  zamiast  400W,  opracowanie  własne  (1  strona)  oraz 

wydruk ze strony internetowej wskazujący średnią cenę prądu (2 karty), 



dowód nr 5a i 5b – wydruk korespondencji mailowej od firmy Dell oraz Fujitsu (7 kart), 



dowód  nr  6  –  oferta  z  dystrybucji  firmy  HP  oraz  wydruk  ze  strony  internetowej 

parametrów zestawu z oferty (3 karty) 

Odwołujący w trakcie rozprawy złożył również dokument (1 karta) – opracowanie własne 

–  zestawienie  parametrów  komputerów  z  postępowań  prowadzonych  przez 

Zamawiającego,  tj.  przedmiotowego  postępowania  (zestaw  nr  1)  oraz  z  postępowania  

z 2017 i 2019 roku.  

Izba dopuściła dowody zawnioskowane i złożone na rozprawie przez Zamawiającego: 



dowód nr 7 – wydruk ze strony internetowej sklepu Komputronik z modelami i cenami 

zasilaczy do obudowy o mocy 400W. 

VI. 

Izba ustaliła, że Zamawiający dokonał zmiany postanowień Specyfikacji Istotnych Warunków 

Zamówienia, w tym dokonał zmiany w dniu 4 marca 2019 roku oraz w dniu 11 marca 2019 

roku.  

W  wyniku  zmian  z  dnia 

4  marca  2019  roku,  w  odpowiedzi  na  pytanie  8  Zamawiający  

dla  komputera  PC  typ  2  w  załączniku  do  Formularza  ofertowego  oraz  załączniku  nr  2  

do  SWIZ  w  Tabeli  Parametry  minimalne  w  wierszu  Zasilacza  wprowadził  zmiany  i  zastąpił 

treść: „moc 600W” treścią: „moc 400W”. 

Tym  samym,  na  dzień  orzekania  w  przedmiotowej  sprawie  wymagania  Zamawiającego  

w  odniesieniu  do  mocy  Zasilacza, 

zarówno w odniesieniu do Komputera PC typ 1  – 15000 

szt.  jak  i  Komputera  PC  typ  2 

–  2586  szt.  określone  w  dokumentacji  postępowania  

o udzielenie zamówienia publicznego tj.: w Załączniku nr 1 do SWIZ - Formularzu ofertowym 

do  przetargu  26/BŁiI/19/MR/PM  oraz  w  Załączniku  nr  2  do  SWIZ  –  Opis  przedmiotu 

zamówienia,  w  wierszu  „Zasilacz”  zostały  określone  przez  Zamawiającego  następująco: 

Komputera PC typ 1 

– „moc 400W”; Komputera PC typ 2 – „moc 400W”.  

Odwołujący  w  trakcie  posiedzenia  z  udziałem  stron  oraz  uczestnika  postępowania 

odwoławczego złożył oświadczenie, w wyniku którego wycofał zarzuty odwołania naruszenia 

art.  29  ust.  2  oraz  art. 

7  ust.  1  ustawy  w  odniesieniu  do  wszystkich  parametrów 

kwestionowanych  w  odwołaniu  z  wyłączeniem  zarzutu  dotyczącego  mocy  zasilacza  

do Komputera PC typ 1 i Komputera PC typ 2. 

Stosownie do przepisu art. 191 ust. 2 ustawy, wydając wyrok, Izba bierze za podstawę stan 

rzeczy  ustalony  w  toku  postępowania.  Izba  poddała  pod  rozpoznanie  zarzuty  odwołania  

nie

wycofane  przez  Odwołującego,  podkreślenia  wymaga  również,  że  dokonana  przez 

Zamawiającego zmiana postanowień SIWZ w odniesieniu do mocy zasilacza dla Komputera 

PC typ 2 nie miała wpływu na ocenę zarzutu odwołania. Zaznaczyć należy w tym miejscu, że 

ustawa  nie  zakazuje  Zamawiającemu,  w  przypadku  wniesienia  odwołania,  dokonywania 

dalszych  czynności  w  prowadzonym  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia,  również  w 

zakresie objętym zarzutami i wnioskami. Istotnym również jest, że czynności jakich dokonuje, 

już  po  wniesieniu  odwołania,  w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  Zamawiający  nie 

muszą  być  zgodne  z  żądaniami  stawianymi  w  odwołaniu.  Zamawiający  nie  może  jedynie 

zawrzeć  umowy  w sprawie  zamówienia  publicznego  do  czasu  wydania  przez  Izbę 

rozstrzygnięcia, o czym mówi art. 183 ust. 1 ustawy. Mając na uwadze art. 191 ust. 2 ustawy, 

dokonane  przez  Zamawiającego  czynności  po  wniesieniu  odwołania,  a  przed  zamknięciem 

r

ozprawy,  składają  się  na  stan  rzeczy  stanowiący  podstawę  faktyczną  wyroku.  Izba  nie 

mogła,  z  uwagi  na  treść  ww.  przepisu  pominąć  zmian  dokonanych  w  treści  SWIZ  przez 

Zamawiającego. 

D

okonana 

przez 

Zamawiającego 

zmiana 

w 

odniesieniu  

do  Komputerów  PC  typ  2  spowodowała  zmiany  stanu  faktycznego  sprawy  w  dacie 

orzekania, 

jednakże  zmiana  ta  nie  prowadziła  do  bezprzedmiotowości,  nieaktualności  

lub braku wpływu na wynik tego postępowania.  

W  trakcie  rozprawy  Odwołujący  zmodyfikował  żądania  odwołania  przez  nadanie  mu 

brzmienia: w zakresie komputer PC typ 1 

– „zasilacz moc 360W, posiadający zapas mocy w 

stosunku do oferowanej konfigu

racji na poziomie minimum 100W”; w zakresie komputer PC 

typ 2 

– „zasilacz moc 360W, posiadający zapas mocy w stosunku do oferowanej konfiguracji 

na poziomie minimum 100W” 

VII. 

W zakresie zarzutów odwołania: 

W  zakresie  zarzutów  naruszenia  art.  29  ust.  2  ustawy  przez  opisanie  przedmiotu 

zamówienia  w  sposób,  który  utrudnia  uczciwą  konkurencję  oraz  art.  7  ust.  1  ustawy  przez 

przygotowanie 

i prowadzenie postępowania w sposób niezapewniający zachowania uczciwej 

konkurencji  oraz  równego  traktowania  wykonawców  w  zakresie  mocy  zasilacza  dla 

Komputera Pc typ 1 i Komputera PC typ 2 

– Izba uznała zarzuty za niezasadne.

Izba  na  wstępie  rozważań  wskakuje,  że  określone  przez  ustawodawcę  w  ustawie 

zasady,  w  tym  zasady  uczciwej  konkurencji  i  równego  traktowania  wykonawców, 

proporcjonalności  to „szkielet” każdego z postępowań o udzielnie zamówienia publicznego 

jak  również  całego  systemu  zamówień  publicznych.  Izba  podkreśla  również,  że  kwestia 

konkurencji winna być kategorią, którą należy rozpatrywać z uwzględnieniem danego rynku, 

którego dotyczy konkretne zamówienie jak również uzasadnionych potrzeb Zamawiającego, 

czasu w jakim Zamawiający udziela zamówienia. Niewątpliwe, co również należy podkreślić, 

Zamawiający  mają  prawo  opisując  przedmiot  zamówienia  do  określenia  wymagań 

technicznych  i  jakościowych  uwzględniających  niezbędne  Zamawiającemu  standardy,  przy 

uwzględnieniu  realnych  potrzeb  Zamawiającego.  Sąd  Okręgowy  w  Bydgoszczy  w  wyrok  z 

dnia 27 maja 2009 roku sygn. akt: II Ca 158/09 wskazał -  Z przepisu art. 7 ust. 1 pzp wynika, 

że  zamawiający  przygotowuje  i  przeprowadza  postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  w 

sposób  zapewniający  zachowanie  uczciwej  konkurencji  oraz  równe  traktowanie 

wykonawców.  Zatem  należy  uznać,  że  fundamentalnymi  zasadami  postępowania  o 

udzielenie  zamówienia  publicznego  są  zasady  uczciwej  konkurencji  oraz  równego 

traktowania wykonawców. Stosowanie tych zasad prowadzi do realizacji celu określonego w 

pzp  jakim  jest  wybranie  najkorzystniejszej  oferty  spełniającej  potrzeby  zamawiającego. 

Przepis  art.  29  ust.  2  pzp  z  kolei  wprowadza  zakaz  dokonywania  opisu  przedmiotu 

zamówienia w sposób, który mógłby utrudniać uczciwą konkurencję. Jednakże zakaz ten nie 

oznacza  konieczności  nabycia  przez  zamawiającego  dostaw,  usług  czy  robót  budowlanych 

nie  odpowiadających  jego  potrzebom,  zarówno  co  do  jakości,  funkcjonalności  czy 

wymaganych  parametrów  technicznych,  jedynie  nakazuje  dopuścić  konkurencję  między 

wykonawcami  mogącymi  spełnić  postawione  wymogi  w  odniesieniu  do  przedmiotu 

zamówienia  bez  ograniczenia  dostępu  do  zamówienia  (tak  Małgorzata  Stachowiak  w  M. 

Stachowiak,  J.  Jerzykowski,  W.  Dzierżanowski,  Prawo  zamówień  publicznych.  Komentarz, 

LEX 2007

, wyd. II.).(…) Obowiązkiem Zamawiającego jest, w oparciu o art. 29 ust. 1 ustawy, 

opisanie  przedmiotu  zamówienia  w  sposób  jednoznaczny  i  wyczerpujący,  za  pomocą 

dostatecznie  dokładnych  i  zrozumiałych  określeń,  uwzględniając  wszystkie  wymagania  

i  okoliczn

ości  mogące  mieć  wpływ  na  sporządzenie  oferty,  zgodnie  z  ust.  2  przedmiotu 

zamówienia nie można opisywać w sposób, który mógłby utrudniać uczciwą konkurencję. 

Podkreślić  jednakże  należy,  że  postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  

nie  stanowi  pos

tępowania,  w  którym  Zamawiający  ma  kupić  cokolwiek,  co  wykonawcy 

zechcą  mu  sprzedać.  W  postępowaniu  o  udzielnie  zamówienia  publicznego,  Zamawiający 

jak  każdy  gospodarz  dbający  o  swoje  potrzeby  uprawniony  jest  do  kupna  określonych 

rzeczy,  a  w  ramach  tych  ok

reślonych  rzeczy  nieuprawniona  jest  taka  specyfikacja 

techniczna, która eliminowałaby w sposób niezasadny określone przedmioty, a przez to ich 

producentów  czy  dystrybutorów  –  to  stanowi  istotę  konkurencyjności  w  ramach  danego 

zamówienia.  Podkreślić  należy,  że  konkurencja  nie  polega  na  tym,  że  Zamawiający  

ma dopuścić możliwość złożenia oferty na cokolwiek, lecz ma prawo określić swoje potrzeby. 

Opis  przedmiotu  zamówiona  powinien  umożliwiać  wykonawcom  jednakowy  dostęp  

do  zamówienia  i  nie  może  powodować  nieuzasadnionych  przeszkód  w  otwarciu  zamówień 

publicznych  na  konkurencję,  co  nie  oznacza,  że  zasada  konkurencji  ma  prowadzić  

do  sytuacji,  w  której  o  zamówienie  muszą  móc  ubiegać  się  wszyscy  wykonawcy,  którzy 

oferują rzeczy zbliżone, podobne do tych wymaganych przez Zamawiającego. Warto w tym 

miejscu  również  wskazać  na  orzeczenie  Sądu  Okręgowego  w  Gdańsku,  który  w    wyroku  

z  dnia  23  stycznia  2009  roku  sygn.  akt  XII  Ga  431/09  uzasadniał:  Podkreślić  trzeba,  że 

zakaz  przewidziany  przepisem  art.  29  ust.  2  ustawy  .

..  nie  oznacza  konieczności  nabycia 

przez  zamawiającego  dostaw,  usług  czy  robót  budowlanych  nieodpowiadających  jego 

potrzebom,  zarówno  co  do  jakości,  funkcjonalności  czy  wymaganych  parametrów 

technicznych,  a  jedynie  nakazuje  dopuścić  konkurencję  między  wykonawcami  mogącymi 

spełnić  postawione  wymogi  w  odniesieniu  do  przedmiotu  zamówienia  bez  ograniczania 

dostępu  do  zamówienia.  Stąd  bardzo  istotną  czynnością  zamawiającego  jest  dokonanie 

opisu  przedmiotu  zamówienia  przez  wskazanie  tych  jego  cech,  które  mają  dla 

zamawiającego kluczowe znaczenie.  

Zamawiający, działając w granicach określonych przepisami prawa ma prawo sprecyzować 

przedmiot zamówienia o określonych minimalnych standardach jakościowych i technicznych. 

Ponadto nie jest podstawą do uznania, że przedmiot zamówienia został określony w sposób 

sprzeczny  z  zasadami  ustawowymi  to,  że  wypełnienie  wymagań  technicznych  jest  trudne  

do spełnienia dla danego wykonawcy (por. wyrok Zespołu Arbitrów z dnia 07.02.2005 roku, 

sygn.  akt  UZP/ZO/0-

175/05).  (…)  Sąd  Okręgowy  podziela  stanowisko  wyrażone  przez 

Krajową  Izbę  Odwoławczą  w  uzasadnieniu  wyroku  z  dnia  09.X.2008r.,  sygn.  akt  KIO//UZP 

1024/08, zgodnie z którym " (...) Bezspornie Zamawiający ma prawo opisać swoje potrzeby, 

żądając  produktu  o  cechach  odpowiadających  jego  potrzebom,  a  w  tym  o  najwyższych 

dostępnych  standardach  jakościowych,  w  oparciu  o  opinie  użytkowników  produktów. 

Konkludując  powyższe  Izba  wskazuje  na  wyrok  Krajowej  Izby  Odwoławczej  z  dnia  12 

czerwca  2015  roku  sygn.  akt    KIO  1107/15,  KIO  1114/15,  w  k

tórym  Izba  wskazała,  

że  właściwie  każdy  opis  przedmiotu  zamówienia  niesie  za  sobą  ograniczenie  konkurencji 

pośrednio  lub  bezpośrednio  preferując  jednych  wykonawców  i  dyskryminując  innych.  

To  jednak  nie  oznacza,  że  naruszono  zasadę  z  art.  7  ust.  1  ustawy  pzp.  Również  

w 

orzeczeniu Krajowej Izby Odwoławczej z dnia 8 czerwca 2018 roku sygn. akt KIO 1046/18 

– wydanym w sprawie tego samego Zamawiającego prowadzącego postępowanie na zakup 

komputerów  –  Izba  wskazała,  że  (…)  Izbie  nie  pozostało  nic  innego,  jak  kolejny  raz 

wyrażenie  stanowiska,  że  Zamawiającemu  przysługuje  uprawnienie  do  określenia 

przedmiotu  zamówienia  w  taki  sposób,  który  w  pełni  zabezpiecza  jego  potrzeby. 

Za

mawiający, który posiada wiedzę o przeznaczeniu zamawianego sprzętu komputerowego, 

jest  uprawniony  do  adekwatnego 

określenia jego  parametrów.  Co  więcej zakwestionowane 

w  odwołaniu  parametry  mają  charakter  standardowy  i  nie  są  specyficzne  dla  określonego 

producenta  lub  produktu,  a  zatem  nie 

sposób  twierdzić,  że  prowadzą  do  ograniczenia 

uczciwej 

konkurencji  pomiędzy  wykonawcami.  Zamawiający  nigdy  nie  jest  zobowiązany  

d

o takiego formułowania wymagań, aby umożliwić wszystkim wykonawcom funkcjonującym 

na  rynku  złożenie  oferty,  a  tym  bardziej  złożenie  oferty,  która  będzie  optymalna  z  punktu 

widzenia 

założeń  biznesowych  danego  wykonawcy.  Zamawiający  nie  ma  też  obowiązku 

prawnego  podążać  za  aktualnymi  trendami  na  rynku  wyznaczanymi  przez  wiodących 

produ

centów w odniesieniu do pecetów biurowych. Okoliczność, że Odwołujący nie posiada 

w  swojej  ofercie  sp

rzętu,  który  pozwoliłby  mu  na  złożenie  oferty  z  korzystną  ceną,  

nie o

znacza, że Zamawiający naruszył zasady uczciwej konkurencji. 

Odnosząc  się  do  zarzutów  odwołania  Izba  wskazuje,  że:  po  pierwsze,  Odwołujący  skupił 

swoją  argumentację  zawartą  w  odwołaniu  na  wykazywaniu,  że  dokonany  opis  przedmiotu 

zamówienia w zakresie mocy zasilaczy dla Komputera PC typ 1 i typ 2 uniemożliwia złożenie 

oferty  w  postępowaniu  wiodącym  producentom  sprzętu  komputerowego.  Jednocześnie 

Odwołujący  sam  jest  niekonsekwentny  w  swojej  argumentacji,  ponieważ  wniósł  o  zmianę 

postanowień  SWIZ  w  taki  sposób,  aby  Zamawiający  określił  moc  zasilacza  jako  360W,  

a  jednocześnie  wskazuje,  że  rozwiązania  jakich  wymaga  w  poszczególnych  typach 

komputerów Zamawiający pozwolą zabezpieczyć zasilacze czołowych producentów o mocy 

maksymalnie  360W.  Z  przedstawionego  przez  Odwołującego  dowodu  nr  2  wynika,  

że  w  komputerowych  o  zbliżonych  parametrach  jak  te  wymagane  przez  Zamawiającego 

czołowi  producenci  określali  moc  zasilaczy  na  poziomie  od  65  W  do  280W,  a  w  jednym 

przypadku  300W.  P

odkreślenia  wymaga,  że  komputery  prezentowane  w  tym  dowodzie  są 

jedynie  zbliżone  i  nie  zostały  szczegółowo  zweryfikowanie  przez  Odwołującego  co  do 

poszczególnych  komponentów,  dlatego  też  w  ocenie  Izby  ten  dowód  można  traktować 

jedynie  jako  potwierdzający,  że  takie  komputery  istnieją  i  mają  określone  przez  

ich  producenta  zasilacze  o  określonych  mocach.  Jednocześnie  dowód  ten  wskazuje,  

że  zasilacze  o  mocy  360W  o  jakich  wprowadzenie  wnosił  Odwołujący  również  

nie  są  powszechnie  stosowane  w  komputerach  produkowanych  seryjnie  przez 

poszczególnych  wskazanych  przez  Odwołującego  czołowych  producentów  sprzętu 

komputerowego,  co  prowadzi  do  wniosku,  że  zastosowanie  zasilaczy  o  mocy  360W  –  jak 

wnosił  Odwołujący  –  również  stanowiłoby  zastosowanie  rozwiązania,  które  może  

nie  jest  powszechne  ale  zapewne  dostępne,  tak  jak  rozwiązanie,  którego  oczekuje 

Zamawiający  tj.  moc  zasilaczy  400W.    W  ocenie  Izby  dowód  ten  (dowód  nr  2)  potwierdza 

również,  ale  wręcz  odmiennie  od  twierdzeń  Odwołującego  natomiast  zgodnie  

z argumentacją Zamawiającego, że możliwe jest chociażby przybliżone określenie poziomu 

niezbędnej  mocy  zasilacza  jaka  jest  konieczna  do  użytkowania  sprzętu  o  konfiguracji 

przewidzianej przez Zamawiającego. Niewątpliwie należy przyznać Odwołującemu rację, że 

Zamawiający nie jest w stanie określić w sposób jednoznaczny minimalnej niezbędnej mocy 

dla  Komputera  PC typ  1  i  typ  2  o  o

kreślonej konfiguracji w opisie przedmiotu zamówienia i 

tym  samym  „mocy  zapasowej”,  co  uzależnione  jest  w  każdym  przypadku  od  określonych 

parametrów  przez  poszczególnych  producentów  komponentów  komputera.  Zarówno 

Odwołujący  jak  i  Zamawiający  na  ten  moment  nie  są  w  stanie  określić  w  sposób 

jednoznaczny  jaki 

będzie  niezbędny  do  pracy  komputera  o  konfiguracji  określonej  przez 

Zamawiającego  pobór  mocy  z  zasilacza,  bowiem  jak  wskazywali,  uzależnione  jest  to  od 

poszczególnych elementów jakie tworzą w całości komputer i niezbędnej do ich pracy mocy. 

Jednocześnie należy zaznaczyć, że Odwołujący w żaden sposób nie wykazał, że różnice w 

poborze mocy przy konfiguracji komputera PC typ 1 i typ 2 określonej przez Zamawiającego 

będą jakieś znaczące. W zasadzie, Odwołujący powołując się na te różnice w poborze mocy 

nie przedstawił żadnego dowodu wskazującego, że pobór mocy dla komputera PC typ 1 i typ 

2  o  elementach  wymaganych  przez 

Zamawiającego,  ale  pochodzących  od  różnych 

producentów,  będzie  wymagał  mocy  zasilacza  o  różnych  wartościach,  oraz  że  wartości  

te  będą  znaczące.  Nie  przedstawił  żadnego  dowodu,  że  w  jednym  przypadku  wymagana 

m

oc  będzie  np.:  na  poziomie  150W,  a  w  innym  przypadku  na  poziomie  350W,  

co  powodowałoby  konieczność  zmiany  postanowienia  SIWZ  zgodnie  z  wnioskami 

Odwołującego.  Zamawiający,  co  oświadczył  w  trakcie  rozprawy  był  w  stanie  określić  

po  przeprowadzonych  analiza

ch  mając  na  uwadze  własne  potrzeby  zabezpieczenia 

komputerów  w  moc  zapasową,  że  pobór  mocy  komputera  opisanego  w  opisie  przedmiotu 

zamówienia będzie oscylował na poziome 160W, to również wykonawca mógł i powinien był 

dokonać  takich  obliczeń.  Podkreślenia  wymaga,  że  Odwołujący  nie  kwestionował  ww. 

stanowiska  Zamawiającego  twierdząc  jedynie,  że  może  dokonać  tego  producent.  Izba 

zaznacza w tym miejscu, że Zamawiający dopuścił możliwość złożenia oferty na komputery 

PC  typ  1  i  typ  2,  które  nie  są  seryjnie  produkowane.  Odwołujący  nie  wykazał  natomiast,  

że istnieją i są możliwe do zaoferowania takie komputery, w konfiguracji sprzętowej opisanej 

przez  Zamawiającego  w  opisie  przedmiotu  zamówienia,  których  pobór  mocy  byłby  bardzo 

wysoki  (a  może  i  zbliżony  do  400W),  co  powodowałoby  w  zasadzie  iluzoryczność  mocy 

zapasowej.  Sama 

modyfikacja  wniosków  odwołania,  którą  zawnioskował  Odwołujący  

w  trakcie  rozprawy  dowodzi  tego,  że  dla  komputerów  zbudowanych  z  komponentów 

opisanych  przez 

Zamawiającego  w  opisie  przedmiotu  zamówienia  maksymalna  niezbędna 

do  działania  komputera  moc  według  Odwołującego  to  260W.  Wynika  to  z  tego,  

że  modyfikacja  wniosku  dotyczyła  zapewnienia  mocy  zapasowej  (zapasu  mocy  zasilacza)  

na poziomie minimum 100 W. To też w ocenie Izby oznacza, że w samym komputerze jaki 

chciałby zaoferować Odwołujący niezbędna moc dla działania komputera może być mniejsza 

niż  260W  (skoro  Odwołujący  określił  w  żądaniu  „zapas  mocy  w  stosunku  do  oferowanej 

konfiguracji  na  poziomie  minimum  100W

”).  Żądanie  Odwołującego  w  sposób  znaczący 

zmieniłoby elementy przedmiotu zamówienia, które jak podkreślał Zamawiający są dla niego 

istotne,  bowiem  zapas  mocy  zasilania  komputera  jaki  gwarantuje  sobie  przedstawionym 

opisem  przedmiotu  zamówienia  Zamawiający  oscyluje  na  poziomie  240W,  skoro,  jak 

podnosił  Zamawiający  pobór  mocy  komputera  opisanego  w  opisie  przedmiotu  zamówienia 

będzie oscylował na poziome 160W. Izba zaznacza również, że dowód nr 2 przedstawiony 

przez  Od

wołującego,  wskazuje  komputery  o  zbliżonych  parametrach  do  tych  wymaganych 

przez  Zamawiającego  w  opisie  przedmiotu  zamówienia,  również  potwierdza,  że  przy 

nieidentycznyc

h  konfiguracjach  zasilacze  o  mocy  zbliżonej  do  wskazanej  przez 

Zamawiającego  jako  niezbędnej  do  pracy  komputera  (w  niektórych  przypadkach  znacząco 

mniejszej 65W, 

90W, ale też 180W, 210W czy w przypadkach wyższych 250W, 280W) będą 

wystarczające  dla  działania  komputerów.    Przy  czym  zaznaczenia  wymaga,  że  komputery 

wskazane 

w  tym  dowodzie  nr  2  są  inne  przedmiotowo  od  wymagań  Zamawiającego.  

W  zasadzie  z  tego  dowodu  (d

owód  nr  2)  wynika,  że  pobór  mocy  jest  na  przewidywanym 

pozio

mie  u  poszczególny  producentów  w  poszczególnych  wskazanych  konfiguracjach 

sprzętowych. 

Izba zaznacza również, że żądanie Odwołującego odnoszące się do zmiany mocy zasilacza 

nie dotyczyło wartości minimalnej mocy zasilacza, lecz Odwołujący podał ją jako 360W, przy 

czym składane przez Odwołującego w postępowaniu dowody odnoszą się do mocy zasilacza 

o  mniejszych,  innych  wartościach,  co  więcej  nie potwierdzają  w  żaden  sposób,  że  wartość 

360W  mocy  zasil

acza  jest  powszechna  i  dostępna.  W  ocenie  Izby  potwierdza  powyższe,  

że celem Odwołującego było doprowadzenie do sytuacji, w której to Odwołujący będzie mógł 

zaoferować  komputer  z  zasilaczem  360W,  tym  samym  było  nakierowane  na  indywidualną, 

biznesową  potrzebę  Odwołującego.  Ponieważ  słusznie  dostrzegł  Zamawiający,  co  również 

Izba  wskazuje,  Odwołujący  nie  został  pozbawiony  możliwości  udziału  w  postępowaniu,  

w  którym  moc  zasilacza  komputerów  PC  typ  1  i  typ  2  wymagana  przez  Zamawiającego  

to  400W. 

Odwołujący  nie  odniósł  się  do  ewentualnej  zmiany  zasilacza  w  przewidywanym  

do zaoferowania komputerze dla każdego z typów na 400W z 360W – a jak sam Odwołujący 

zauważył różnica dotyczy jedynie 40W mocy zasilacza. Co więcej, Odwołujący nie podniósł, 

że  nie  jest  to  możliwe  technicznie,  to  w  ocenie  Izby  pozwala  uznać,  że  technicznie  taka 

czynność  jest  możliwa.  Potwierdza  to  również  argumentacja  Odwołującego  odnosząca  się 

do takich działań producentów, które mają na celu optymalizację potrzeb przez dopasowanie 

mocy  zasila

cza  do  komponentów  komputera,  tym  samym  określając  moc  zasilaczy  

na  poziomie  niezbędnym  do  pracy  komputera  o  określonych  elementach.  Zaznaczenia 

wymaga również, że łączna ilość zamawianych komputerów PC typu 1 i typu 2 przekracza 

ponad  17500  sztuk,  co  nie

wątpliwie  stanowi  duże  zamówienie  dla  każdego  podmiotu,  

a  co  za  tym  idzie  zapewne  możliwe  są  zmiany  konfiguracji  sprzętowych  poszczególnych 

elementów,  czego  nie kwestionował  Odwołujący.  Dodatkowo  ceny  zasilaczy  o  mocy  400W 

jakie zostały przedstawione w dowodzie nr 7 przez Zamawiającego nie były kwestionowane 

przez Odwołującego, nie była również kwestionowana dostępność takich zasilaczy. 

W  ocenie  Izby  Odwołujący  nie  wykazał  również  w  żaden  sposób,  że  określenie  mocy 

zasilacza  na  poziomie  400W  dla  Komputera  PC  typ  1  i  typ  2  jest  wynikiem  dopuszczenia  

w  postępowaniu  możliwości  zaoferowania  tzw.  „składaków”,  czyli  komputerów  

nie  pochodzących  z  seryjnej  produkcji,  co  więcej  Odwołujący  też  nie  kwestionował 

możliwości zaoferowania takich komputerów w tym postępowaniu. Jednocześnie dowód nr 2 

na  stronie  45  i  46  potwierdza,  w

brew  twierdzeniom  Odwołującego,  istnienie  w  seryjnej 

produkcji komputerów o mocy zasilacza 400W. 

Istnieje  również  możliwość  zaoferowania  przez  Odwołującego  komputerów  innego 

producenta niż Dell, skoro komputer jaki chce zaoferować Odwołujący nie spełnia wymagań 

Zamawiającego co do mocy zasilacza. Sam Odwołujący przedstawił dowód nr 6, wskazując, 

że    komputer  HP  spełnia  wymagania  Zamawiającego  zawarte  w  opisie  przedmiotu 

zamówienia.  Również,  co  Izba  podkreśla  z  całą  mocą,  sam  Odwołujący  podał,  

że  wymagania  Zamawiającego  może  spełnić  każdy  komputer,  który  będzie  składany,  

a nie seryjnie produkowany 

– czego Odwołujący nie kwestionował. Tym samym, w zasadzie 

każdy kto tylko będzie miał wolę jest w stanie złożyć ofertę w przedmiotowym postępowaniu  

o  udzielenie  zamówienia  publicznego  i  nie  będzie  zmuszony  do  oferowania  komputerów  

za  cenę  ponad  sześciu  czy  ponad  jedenastu  tysięcy  złotych  na  co  wskazywał  Odwołujący 

powołując  dowód  nr  5a  i  5b.  Oczywiście  to  zawsze  autonomiczną  wolą  wykonawcy 

składającego ofertę w postępowaniu jest dobór oferowanych sprzętów. Decyzja wykonawcy 

co  do  udziału  w  postępowaniu  dotyczy  również  przedmiotu,  który  chce  oferować,  

ale nie oznacza to  w  żadnej mierze,  aby  Zamawiający  był  obowiązany  do  dostosowywania 

swoich  potrzeb  do  możliwości  czy  też  chęci  poszczególnych  czy  danego  wykonawcy.  Izba 

zaznacza,  że  konkurencja  w  postępowaniu  nie  polega  na  dopuszczeniu  przedmiotowo 

wszystkiego  co  istnieje  na  danym  rynku,  czy  też  wszystkiego  co  też  chcą  zaoferować 

wykonawcy  lecz  na  możliwości  konkurowania  wykonawców  w  zakresie  przedmiotu 

zamówienia  opisanego  przez  Zamawiającego  zgodnie  z  jego  uzasadnionymi  potrzebami.  

W  rozpoznawanej  sprawie,  przy  tak  szerokich  i  w  zasadzie  niczym  nieograniczonych 

możliwościach 

konfigurowania 

komponentów 

komputera 

konkurencja 

pomiędzy 

wykonawcami  nie  została  w  żaden  sposób  zachwiana.  To  że  dany  wykonawca  nie  może 

zaoferować  akurat  tego  konkretnego  produktu,  który  chciałby  zaoferować  nie  oznacza,  

że  Zamawiający  naruszył  zasadę  konkurencji  w  postępowaniu.  Izba  podkreśla  w  tym 

miejscu,  że  Zamawiający  w  sposób  jasny  i  precyzyjny  wskazał  przyczyny  jakie  legły  

u  podstaw  opisania  przedmiotu  zamówienia  z  uwzględnieniem  zasilacza  o  mocy  400W.  

Zamawiający  wyjaśnił,  że  komputery  będą  sukcesywnie,  w  zależności  od  potrzeb, 

rozbudowywane w miejscach ich docelowego użytkowania. Jednocześnie w przedstawianej 

argumentacji  w  trakcie  rozprawy  Odwołujący  referował  do  rozbudowywania  komputerów 

przez  Zamawiającego  już  na  etapie  ich  użytkowania  co  miało  uzasadniać  potrzebę 

dookreślenia  zapasu  mocy  na  zasilaczu,  dlatego  też  w  ocenie  Izby  jednoznaczne  było  

dla  Odwołującego,  że  komputery  będą  rozbudowywane  w  przyszłości.  Argumentacja  jaką 

pierwotnie  podnosił  na  rozprawie  Odwołujący,  a  referująca  do  potrzeb  dobrania  mocy 

zasilacza  do  komponentów  komputera  opisanego  przez  Zamawiającego  nie  była  spójna  

z  późniejszą  argumentacją  jak  również  nie  korelowała  ze  zmianą  żądania  przedstawioną 

przez  Odwołującego  w  trakcie  rozprawy,  tym  samym  Izba  uznała  ją  za  bezzasadną. 

Zamawiający wskazał w opisie przedmiotu zamówienia -  „zasilacz pozwalający na stabilną 

pracę  przy  maksymalnym  obciążeniu  (rozbudowie)  komputera  o  wszystkie  możliwe  karty 

rozszerzeń”.  Uzasadniając  własne  potrzeby  jakimi  kierował  się  przy  sporządzaniu  opisu 

przedmiotu  zamówienia  Zamawiający  wskazał  w  trakcie  rozprawy,  że  w  planie  

ma  domontowanie  do  komputera  czytników  kart  mikroprocesorowych,  szyfratorów, 

duplikatorów  złącz,  paneli  audiowizualnych,  dysków  twardych,  napędów  dyskowych.  Izba 

wskazuje, że w zakresie potrzeb Zamawiającego Odwołujący nawet nie uprawdopodobnił w 

ocenie  Izby,  że  takie  komputery  nie  są  potrzebne  Zamawiającemu,  nie  uprawdopodobnił 

braku  potrzeb  zakupu  ponad  17500  sztuk  komputerów,  które  Zamawiający  będzie  mógł 

rozbudowywać, co pozwoli mu na realizację zadań jakie stawiane są przed Zamawiającym. 

Odniesienie się przez Odwołującego do tego, że różnica w mocy zasilacza wynosi tylko 40W 

potwierdza w ocenie Izby, że sam Odwołujący mając świadomość tego jaki jest pobór mocy 

komputera 

zawierającego  elementy  jakie  opisał  w  opisie  przedmiotu  zamówienia 

Zamawiający, zdaje się rozumieć (co wynika również z argumentacji odnoszącej się do ilości 

portów),  że  Zamawiający  będzie  rozbudowywał  komputery,  a  co  za  tym  idzie,  

że  zasilacz  zamontowany  w  komputerze  musi  mieć  większą  moc  niż  ta  niezbędna  

do  uruchomienia  komputera  w  konfiguracji  zamawianej  przez  Zamawiającego.  Również 

podnoszone  w  zmodyfikowanym  żądaniu  przez  Odwołującego  określenie  zapasu  mocy 

zasilacza  potwierdza 

w  ocenie  Izby,  że  Odwołujący  rozumie  i  co  najważniejsze  akceptuje 

potrzeby Zamawiającego definiowane rozbudową komputerów. Odwołujący nie podniósł ani 

raz,  że  nie  jest  możliwe  zamontowanie  w  komputerze  zasilacza  o  mocy  400W  i  nie 

kwestionował  takiej  okoliczności.  Ta  okoliczność  w  zestawieniu  z  tym,  że  jednocześnie 

rozumie  i  akceptuje  potrzeby  Zamawiającego  odnoszące  się  do  możliwości  rozbudowy 

komputera w  przyszłości  w  ocenie Izby  pozwala  na  stwierdzenie,  że Odwołujący  po  prostu 

chce mieć możliwość zaoferowania konkretnego, danego komputera z zasilaczem 360W (o 

minimalnej mocy zapasowej 100W).  

W zasadzie na potrzeby Z

amawiającego wskazał sam Odwołujący, bowiem choć odniósł się 

do  kart  graficznych  jakie  można  wpiąć  dodatkowo  do  zamawianych  komputerów  i  jakie 

można stosować do gier komputerowych, co Izba traktuje jako zobrazowanie argumentacji, 

w 

zasadzie 

potwierdził 

możliwość 

użytkowania 

takich 

kart 

graficznych  

np.  nie  do  gier  komputerowych,  lecz  jak  zaznaczył  Zamawiający  do  dokonywania  zrzutów  

z  dużych  ekranów.  Dodatkowo  należy  zaznaczyć,  że  karty  graficzne  –  oczywiście  

w  zależności  od  takiej  karty  –  mają  różny  pobór  mocy.  Uczestnik  postępowania 

odwoławczego  w  argumentacji  wskazał,  że  istnieją  karty  graficzne  (oraz  inne  karty 

rozszerzeń),  które  do  dla  uruchomienia  wymagają  punktowego  użycia  mocy  np.:  400W. 

Odwołujący  w  zasadzie  sam  potwierdził  przywołując  przykład  z  kartą  graficzną,  że  lepsza 

karta graficzna wymaga większego poboru mocy z zasilacza, a tym samym, że wymagania 

Zamawiającego co do mocy zasilacza są zasadne.  

W odniesieniu do  dowodów  3a  i  3b  zawnioskowanych przez  Odwołującego,  a  dotyczących 

dwóch  innych  prowadzonych  przez  Zamawiającego  postępowań  Izba  uznała,  że  są  one 

irrelewantne  dla  tego  postępowania  o  udzielenie  zamówienia  publicznego.  Odwołujący  nie 

wykazał żadnego powiązania pomiędzy tymi postępowaniami. Wręcz Izba uznała, że właśnie 

określenie mocy zasilaczy na poziomie 300W  i 180W w poprzednich postępowaniach przy 

jednoczesnym  planowanym  rozbudowaniu  komputerów  mogło  być  dla  Zamawiającego 

podstawą  do  zwiększenia  mocy  zasilaczy,  a  tym  samym  osiągnięcia  celu,  tj.  możliwości 

rozbudowy  komputerów.  Odwołujący  oświadczył  w  trakcie  rozprawy,  że  komputery  jakich 

wymaga  w  przedmiotowym  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  publicznego 

Zamawiający, a jakie chce zaoferować potrzebują zasilania o mocy 260. W efekcie prowadzi 

to  do  wniosku,  że  komputery  zakupione  w  poprzednich  postępowaniach  mogły  być 

rozbudowywane  o  inne  elementy  niż  zakładane  w  tym  przypadku.  Skoro  poprzednio 

zakupione  komputery  nie 

mogą  z  uwagi  na  moc  zasilacza  zostać  rozbudowane  w  szerszy 

sposób  (choć  nie  wykazał  Odwołujący,  że  technicznie  np.  z  uwagi  na  ilość  portów  i  rodzaj 

rozbudowa  byłaby  możliwa  w  taki  sposób  na  jaki  wskazywał  w  tym  postępowaniu 

Zamawiający  –  postępowania  co  do  przedmiotu  są  podobne,  co  wynika  z  opracowania 

własnego  Odwołującego,  jednakże  nie  są  identyczne  co  dyskwalifikuje  możliwość 

automatycznego 

odnoszenia  tych  samych  twierdzeń  i  argumentacji  do  wszystkich  trzech 

zamówień)  to  zupełnie  logicznym  wnioskiem  jest,  że  przy  kolejnym  zakupie  realizowanym  

w  oparciu  o  przedmiotową  procedurę  zamówieniową  Zamawiający  gwarantuje  sobie 

możliwość  rozbudowy  komputerów.  Jednocześnie  należy  mieć  również  na  uwadze  ilość 

zamawianych  komputerów  tj.  ponad  17500  sztuk  niezależnie  od  tego,  że  postępowanie  

to dotyczy zawarcia umowy ramowej.  

Natomiast  wyliczenia  zużycia  energii  jakie  w  argumentacji  przedstawionej  na  rozprawie 

wskazywał  Odwołujący  oraz  co  dowodził  na  podstawie  wyliczeń  zawartych  

w zawnioskowanym dowodzie nr  4, w ocenie Izby, po pierwsze obarczone jest pierwotnymi 

błędami jak: założenie pracy komputerów przez 8 godzin, 365 dni w roku przy maksymalnym 

poborze mocy, czyli 400W przez każdy komputer. Sam Odwołujący wskazał na nierealność 

swoich założeń co do pracy 365 dni w roku. Do tego należy również podkreślić w ocenie Izby 

fakt,  że  nierealnym  jest  założenie,  że  urządzenia  będą  pracowały  przez  8  godzin  przy 

maksymalnym  poborze  mocy 

–  Odwołujący  również  nie  kwestionował  takiej  argumentacji 

uczestnika  postępowania  odwoławczego.  Po  drugie  –  dowód  ten  w  ocenie  Izby  dowodzi 

jedynie  tego,  że  zakup  i  eksploatacja  komputerów  wiąże  się  z  kosztami  zużycia  energii, 

jednakże  to  jest  fakt  niekwestionowany  przez  żadną  ze  stron  postępowania.  Jednocześnie 

błędne  założenia  co  do  ciągłości  pracy  komputera  przez  8  godzin  i  365  dni  w  roku  (lub 

obniżając o 1/3 ilość godzin pracy komputerów, jak wskazywał w argumentacji Odwołujący) 

przy  pełnej  mocy  zasilacza  400W,  potwierdza,  że  wyliczenia  te  są  czysto  hipotetyczne. 

Odwołujący w żaden sposób nie wykazał, że pobór mocy będzie na założonym przez niego 

poziomie nawet po modyfikacji ilości godzin pracy komputerów – co oznacza, że dowód ten 

nie może być uznany przez Izbę jako dowodzący argumentacji Odwołującego w odniesieniu 

do podnoszonych w odwołaniu zarzutów.  

W  odniesieniu  do  kalkulatorów  obliczania  mocy  –  dowód  nr  1  –  wskazanych  przez 

Odwołującego  Izba  uznała,  że  dla  rozstrzygnięcia  przedmiotowych  zarzutów  dowód  ten  

nie ma znaczenia

, a to z uwagi na argumentację Odwołującego, który w zasadzie sam uznał, 

że  dowód  ten  jest  bez  znaczenia.  Wynika  to  z  tego,  że  Odwołujący  wskazał,  że  przez 

podanie  parametrów  poszczególnych  komputerów  kalkulatory  te  obliczają  moc  optymalną 

dla  danego  urządzenia  o  określonej  konfiguracji.  Jednocześnie  w  kolejnym  zdaniu  swojej 

argumentacji Odwołujący podał, że to producent komputerów zna i wie jakie elementy będą 

w niego wbudowane i wie jaka niezbędna jest moc zasilacza dla obsługi takiego urządzenia. 

Tym samym, skoro w ocenie Odwołującego to producent określa niezbędną moc to nie ma 

potrzeby  obliczania  za  pomocą  dostępnych  kalkulatorów  niezbędnej  mocy  zasilacza  dla 

komputera  o  danej  konfiguracji.  Natomiast,  jeżeli  Odwołujący  chciałby  dokonywać  takich 

rachunków,  to  znając  wymagania  techniczne  Zamawiającego  opisane  w  dokumentacji 

postępowania  co  do  poszczególnych  komponentów  mógł  przedstawić  wyliczenia 

przygotowane za  pomocą takiego / takich kalkulatorów obliczania mocy przy uwzględnieniu 

komponentów  różnych  producentów  i  mocy  jaką  one  pobierają.  Taki  dowód  pozwoliłby 

Odwo

łującemu na uprawdopodobnienie, urealnienie – o ile oczywiście taki stan by zaistniał – 

nierealności  twierdzenia  Zamawiającego,  że  pobór  mocy  komputerów  jakie  zamawia 

oscyluje na poziomie 160W. W zasadzie dowód ten (dowód nr 1) powoduje, że dowód nr 2 – 

in

formacje  na  temat  komputerów  o  parametrach  technicznych  podobnych  do  zamawianych  

i stosowanych w nich zasilaczy, dowodzi tylko tego, że w tych komputerach producent przy 

określonych komponentach uznał za najbardziej korzystny (ale nie wiadomo czy technicznie 

czy z przyczyn ekonomicznych) zasilacz o określonej mocy.   

W  podsumowaniu  Izba  wskazuje,  że  Odwołujący  nie  wykazał  aby  Zamawiający 

naruszył  w  postępowaniu  art.  7  ust.  1  ustawy  oraz  art.  29  ust.  2  ustawy.  Izba  podkreśla,  

że  fakt  posiadania  czy  też  dostępności  przez  danego  wykonawcę  danego  produktu  nie 

stanowi o tym, że dany Zamawiający ma nabyć ten produkt tylko dlatego, że wykonawca go 

posiada 

i  chce  mu  go  sprzedać.  Zamawiający  ma  prawo  opisać  swoje  potrzeby,  żądając 

produktu  o  cechach  odpowiadających jego  potrzebom,  a  w  tym  o najwyższych dostępnych 

standardach  jakościowych,  w  oparciu  o  opinie  użytkowników  produktów,  jednocześnie 

dokonując  tego  z  uwzględnieniem  racjonalnego  planowania  dokonywanych  wydatków 

zarówno  pod  względem  finansowym  jak  i  użytkowym,  co  w  rozpoznawanej  sprawie 

przebijało  z  argumentacji  Zamawiającego  wskazującej  na  specyfikę  Zamawiającego  jak 

również  fakt  rozbudowy  zamawianych  komputerów.  Zamawiający  ma  prawo  sprecyzować 

przedmiot zamówienia w oparciu o określone standardy przez wskazanie parametrów i może 

opisać  przedmiot  zamówienia  w  taki  sposób,  który  uzasadnia  jego  racjonalne  i  obiektywne 

potrzeby, przy czym nie muszą być to potrzeby określone na poziomie minimalnym.  

O kosztach postępowania orzeczono stosownie do wyniku na podstawie art. 192 ust. 

9 oraz art. 192 ust. 10 Prawa zamówień publicznych  oraz w oparciu o przepisy § 3 i § 5 ust. 

3  pkt  1  rozporządzenia  Prezesa  Rady  Ministrów  z  dnia  15  marca  2010  r.  w  sprawie 

wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu 

odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. z 2018 r. poz. 972) 

Przewodniczący:      …………………………………… 

Członkowie:   

…………………………………… 

……………………………………