KIO 2585/17 WYROK dnia 20 grudnia 2017 r.

Sygn. akt KIO 2585/17 

WYROK 

z dnia 20 grudnia 2017 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza - w składzie: 

Przewodniczący: 

Monika Szymanowska 

Protokolant:              Agata Dziuban 

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 grudnia 2017 r. w Warszawie 

odwołania wniesionego 

do  Prez

esa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  6  grudnia  2017  r.  przez  wykonawców 

wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia  konsorcjum: EKOMBUD S.G.    Sp.  J.   

z   

siedzibą  w   Bochni,  ul.   Partyzantów  24  D,   32 - 700 Bochnia  i Bocheńskie Zakłady 

Usług  Komunalnych  Sp.  z  o.o.  z  siedzibą  w  Bochni,  ul. Kazimierza  Wielkiego  2,  32  -  700 

Bochnia,  w 

postępowaniu  prowadzonym  przez  zamawiającego  Gminę  Drwinia,  Drwinia  57, 

32 - 709 Drwinia 

przy  udziale  wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia  konsorcjum: 

K.W. 

prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą P. U. H Eco Tech K.W., ul. Kościuszki 

65c,  28-130  Stopnica  i  M.G. 

prowadzący  działalność  gospodarczą  pod  nazwą  Trans  -  Bud 

M.G.

,  ul.  Kołłątaja  12/19.  25-715  Kielce,  zgłaszających  swoje  przystąpienie  po  stronie 

z

amawiającego, 

orzeka: 

oddala odwołanie, 

kosztami  postępowania  odwoławczego  obciąża  wykonawców  wspólnie  ubiegających 

się o udzielenie zamówienia konsorcjum: EKOMBUD S.G. Sp. J., ul. Partyzantów 24 D, 

32-700 Bochnia  i  Bo

cheńskie  Zakłady  Usług  Komunalnych  Sp. z o.o.,  ul. Kazimierza 

Wielkiego 2, 32-700 Bochnia, 

i zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego 

kwotę w wysokości 7 500 zł 00 gr (słownie: siedem tysięcy pięćset złotych zero groszy) 

uiszczoną przez powyższych tytułem wpisu od odwołania. 

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  - 

Prawo  zamówień 

publicznych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1579 ze zm.) na niniejszy wyrok - w terminie 7 dni od dnia 

jego doręczenia - przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej 

do 

Sądu Okręgowego w Tarnowie. 

Przewodniczący: 

………………………………... 

U z a s a d n i e n i e 

do wyroku z dnia 20 grudnia 2017 r. w sprawie o sygn. akt KIO 2585/17 

Zamawiający  –  Gmina  Drwinia  -  prowadzi  postępowanie  o udzielenie  zamówienia 

publicznego  pn.  

„Świadczenie usług odbiór i zagospodarowanie odpadów komunalnych od 

właścicieli  nieruchomości  zamieszkałych  z  terenu gminy  Drwina”,  o numerze postępowania 

nadanym przez zamawiającego ZP.271.15.2017, o ogłoszeniu o zamówieniu nr  609917-N-

z dnia 31 października 2017 r., dalej jako „postępowanie”. 

Izba ustaliła, że postępowanie prowadzone jest w trybie przetargu nieograniczonego 

o  wartości  poniżej  kwot  określonych  w  przepisach  wydanych  na  podstawie 

art. 11 ust. 8 

ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  Prawo  zamówień  publicznych 

(Dz. U. z 2017 r., poz. 1579 ze zm.

), dalej jako „p.z.p.” 

W  dniu  1 

grudnia  2017  r.  zamawiający  przekazał  wykonawcom  uczestniczącym 

w 

postępowaniu informację o wyborze najkorzystniejszej oferty, złożonej przez wykonawców 

wspólnie  ubiegających  się    udzielenie  zamówienia,  konsorcjum:  K.W.  prowadzącego 

działalność  gospodarczą  pod  nazwą  P.U.H  Eco  Tech  K.W.,  ul. Kościuszki  65c,  28  -  130 

Stopnica  i  M.G. 

prowadzącego  działalność  gospodarczą  pod  nazwą  Trans  -  Bud  M.G.,  ul. 

Kołłątaja 12/19,  25  -  715 Kielce (w treści  odwołania  wykonawca  został określony  jako „w/w 

Konsorcjum”). Zaś 6 grudnia 2017 r. odwołanie wobec czynności i zaniechań zamawiającego 

w  postępowaniu  wnieśli  wykonawcy  wspólnie  ubiegających  się  o udzielenie  zamówienia 

konsorcjum: EKOMBUD   S.G.  

Sp.  J.  z siedzibą  w  Bochni, ul. Partyzantów  24  D,  32 - 

700 Bochnia i 

Bocheńskie Zakłady  Usług Komunalnych Sp. z o.o.  z siedzibą  w  Bochni, ul. 

Kazimierza Wielkiego 2, 32 - 700 Bochnia, dalej zwani 

jako „odwołujący”. 

Zgodnie  z  dysp

ozycją art.  180  ust.  3  p.z.p.  w  odwołaniu zarzucono  zamawiającemu 

naruszenie: 

1)  art.  91  ust.  1  w  zw.  z  art.  7  ust.  1  i  3  p.z.p.  w  zw.  z  art.  89  ust.  1  pkt  7b  oraz  art. 

45 ust.  7  p.z.p.  poprzez 

wybór  oferty  złożonej  przez  wykonawców  wspólnie 

ubiegających  się    udzielenie  zamówienia,  konsorcjum:  K.W.  prowadzącego 

działalność gospodarczą pod nazwą P.U.H Eco Tech K.W., ul. Kościuszki 65c, 28 - 

130 Stopnica i M.G. 

prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą Trans - Bud 

M.G.,  ul. 

Kołłątaja  12/19,  25  -  715  Kielce,  jako  oferty  najkorzystniejszej,  z 

naruszeniem  przepisów  ustawy  prawo  zamówień  publicznych,  które  to  naruszenie 

miało  wpływ  na  wynik  przedmiotowego  postępowania,  a polegające  na  wyborze 

oferty  najkorzystniejszej  nie  s

pośród  ofert  prawidłowo  wniesionych  i  należycie 

zabezpieczonych prawidłowo wniesionym wadium, 

2)  art.  24  ust.  1  pkt  12  p.z.p.  poprzez  zaniechanie  wykluczenia  wykon

awców  wspólnie 

ubiegających  się  udzielenie  zamówienia,  konsorcjum:  K.W.  prowadzącego 

działalność gospodarczą pod nazwą P.U.H Eco Tech K.W., ul. Kościuszki 65c, 28 - 

130 Stopnica i M.G. 

prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą Trans - Bud 

M.G.

,  ul.  Kołłątaja  12/19,  25  -  715  Kielce  pomimo,  iż  wykonawca  ten  nie  wykazał 

spełnienia  warunku  udziału  w postępowaniu  w  zakresie  sytuacji  ekonomicznej  i 

finansowej,  co  stanowiło  też  wadliwą  czynność  wyboru  najkorzystniejszej  oferty, 

którego dokonywano z kręgu ofert, które nie podlegały ocenie (zostały złożone przez 

w

ykonawcę podlegającego wykluczeniu). 

W  zwi

ązku  z  powyższym  odwołujący  wniósł  o  (pisownia  oryginalna):  uwzględnienie 

odwołania  w  całości  oraz  unieważnienie  czynności  wyboru  najkorzystniejszej  oferty, 

nakazanie ponownego przeprowadzenia czynności badania i oceny ofert i dokonanie przez 

Zamawiającego czynności wyboru oferty najkorzystniejszej zgodnie z art. 91 ust.1 w związku 

z  art.  7  ust.  1  i  ust.  3  ustawy  w  zw.  z  art.  89  ust.  1  pkt  7  b  pzp  w  zw.  z  art.  45  ust.  7  pzp, 

w 

tym nakazanie czynności odrzucenia oferty konsorcjum z liderem: P.U.H Eco Tech K.W., 

ul. Kościuszki 65c, 28 - 130 Stopnica, Partner: Trans - Bud M.G., ul. Kołłątaja 12/19, 25 - 715 

Kielce; 

ewentualnie  ponowną  ocenę  ofert  i  wykluczenie  Konsorcjum  z  postępowania  oraz 

odrzucenie jego oferty (w związku z niewykazaniem posiadania opłaconej polisy); orzeczenie 

o  kosztach  stos

ownie  do  wyniku  postępowania,  w tym  przyznanie  poniesionych  przez 

Odwołującego kosztów w niniejszym postępowaniu odwoławczym. 

Uzasadniając  swoje  stanowisko  odwołujący  wskazał,  iż  w  jego  ocenie  wybór  oferty 

złożonej  przez  w/w  Konsorcjum  jako  oferty  najkorzystniejszej  zaistniał  z  naruszeniem 

przepisów  ustawy  prawo  zamówień  publicznych,  które to naruszenie miało wpływ  na  wynik 

przedmiotowego  postępowania,  odwołujący  kwestionuje  te  czynności  zamawiającego, 

ponieważ  w  przedmiotowym  postępowaniu  wyboru  oferty  najkorzystniejszej  zamawiający 

dokonał nie spośród ofert prawidłowo wniesionych i należycie zabezpieczonych prawidłowo 

wniesionym wadium (a więc z naruszeniem art. 91 ust. 1 w zw. z art. 7 ust. 1 i 3 p.z.p. w zw. 

z art. 89 ust. 1 pkt 7b oraz art. 45 ust. 7  p.z.p.  - 

niezgodnie z zasadą równego traktowania 

wykonawców i niezgodnie z zasadą legalizmu).  

W ocenie 

odwołującego zamawiający wybrał ofertę w/w Konsorcjum pomimo tego, że 

oferta  ta  od  samego  początku,  a  zatem  również  w  dacie  dokonywana  jej  wyboru,  nie  była 

zabezpieczona  prawidłowo  wniesionym  wadium,  podczas  gdy  art.  89  ust.  1  pkt  7  b  p.z.p. 

stanowi,  że  zamawiający  odrzuca  (obligatoryjnie)  ofertę,  co  do  której  wadium  zostało 

wniesione  w  sposób  nieprawidłowy,  jeżeli  zamawiający  żądał  wniesienia  wadium,  zaś  art. 

ust.  1  stanowi  (w  powiązaniu  z  pozostałymi  przepisami  zgrupowanymi  w  rozdziale 

4 d

ziału II  p.z.p.),  że ofertę najkorzystniejszą zamawiający  wybiera  wyłącznie spośród  ofert 

nie podlegających odrzuceniu (niniejszy zarzut zawiera w sobie również zarzut zaniechania 

odrzucenia oferty opatrzonej nieprawidłowo wniesionym wadium, czyli naruszenie art. 89 ust. 

1 pkt 7 b p.z.p.).  

Następnie  wskazano,  że  zgodnie  z  pkt  13.  1  SIWZ  zamawiający  żądał  wniesienia 

wadium  w  kwocie  15  000  PLN,  a  zgodnie  z  13  3.  lit.  a  SIW

Z jeżeli  wadium  jest  wnoszone 

w 

pieniądzu na rachunek zamawiającego, to musi to być uczynione przelewem. Tymczasem 

z  materiału  dowodowego  sprawy,  tj.  mianowicie  z  pisemnej  oferty  złożonej  przez  w/w 

K

onsorcjum  wraz  z  załącznikiem  wynika,  iż  wadium  nie  zostało  uiszczone  przelewem  - 

dowód: pokwitowanie wpłaty gotówkowej 15 000 PLN datowane na 10 listopada 2017 (przy 

ofercie uznanej za najkorzystniejszą w dokumentacji postępowania). 

W dalszej kolejności odwołujący podniósł, że w jego opinii wpłata gotówkowa nie jest 

przelewem,  zaś  akceptując  wpłatę  gotówkową  zamawiający  naruszył  zatem  zarówno 

postanowienie przygotowanej przez siebie SIWZ, jak i kolejny przepis ustawy, tj. mianowicie 

art. 45 ust. 7 p.z.p.

, w myśl którego wadium wnoszone w pieniądzu wpłaca się przelewem na 

rachunek  bankowy  wskazany  przez  z

amawiającego.  Dodatkowo  zaznaczono,  że 

z

amawiający powinien był wybierać ofertę najkorzystniejszą wyłącznie spośród takich, które 

nie podlegają odrzuceniu (nie powinien był wybierać oferty, którą uznał za najkorzystniejszą, 

ponieważ  była  ona  opatrzona  wadium  wniesionym  w  sposób  nieprawidłowy  -  niezgodny 

zarówno z treścią SIWZ, jak i z treścią przepisów ustawy Prawo zamówień publicznych (art. 

89 ust. 1 pkt 7 b p.z.p. w zw. z art. 45 ust. 7 p.z.p. w zw. z art. 91 ust. 1 oraz art. 7 ust. 1 i 3 

p.z.p.).  

Ponadto  odwołujący  argumentował,  iż  skoro  zamawiający  wybierał  ofertę 

najkorzystniejszą  spośród  nieprawidłowo  ustalonego  kręgu  ofert,  to  doszło  do  naruszenia 

wskazanego  przepisu  usta

wy,  który  ma  zastosowanie  obligatoryjne  (art.  91  ust.  1  p.z.p. 

w 

związku z pozostałymi przepisami rozdziału 4 działu II p.z.p. w zw. z art. 89 ust. 1 pkt 7 b 

p.z.p. w zw. z art. 45 ust. 7 p.z.p. w zw. z art. 7 ust. 1 i 3 p.z.p.). Prowadzi to do oczywistego, 

w 

opinii  odwołującego,  wniosku,  że  czynność  wyboru  oferty  najkorzystniejszej  przez 

zamawiającego  była  niezgodna  z  prawem  i  miała  wpływ  na  wynik  postępowania  -  gdyby 

z

amawiający  postąpił  prawidłowo,  to  ofertę  uznaną  za  najkorzystniejszą  odrzuciłby 

i 

właściwie ustalił krąg ofert, spośród których wybiera ofertę najkorzystniejszą. 

W  zakresie  tego  zarzutu,  w  dalszej  treści  odwołania  podniesiono,  że  zamawiający 

w 

przedmiotowym  postępowaniu  żądał  zabezpieczenia  ofert  wadium  wynoszącym 

złotych,  pokwitowaniem  wpłaty  gotówkowej  datowanym  na  10  listopada  2017  r. 

Konsorcjum,  którego  oferta  została  uznana  za  najkorzystniejszą,  wpłaciło  na  rachunek 

bankowy  zam

awiającego  kwotę  15 000,00  złotych,  w/w  Konsorcjum  nie  zastosowało 

żadnego innego trybu uiszczenia wadium, w szczególności nie wniosło wadium przelewem, 

w

/w  Konsorcjum  nie  doprecyzowało  na  poczet,  jakiego  postępowania  wnosi  wpłatę. 

Dowód: przesłuchanie  stron,  akta  (dokumentacja)  przedmiotowego  postępowania,  w tym 

SIWZ  (pkt  13.  1  oraz  13.  3  lit.  a  na  okolic

zność  treści);  kwit  zatytułowany:  polecenie 

przelewu/wpłata  gotówkowa  datowany  stemplem  bankowym  na  10  listopada  2017  r.  (przy 

ofercie  w/w  Konsorcjum  w  dokumentacji  postępowania  na  okoliczność  treści  oraz 

niewniesienia  wadium  przelewem);  (ory

ginały  dokumentów  w  posiadaniu  zamawiającego  – 

w 

tym w aktach (w dokumentacji przedmiotowego postępowania). 

Stąd  też,  zdaniem  odwołującego,  okoliczność  wyboru  przez  zamawiającego  oferty 

opatrzonej  wadium  wniesionym  w  sposób  nieprawidłowy  jawi  się  jako  wykazana 

i udowodniona. 

W  ocenie  odwołującego  dokonywanie  przez  zamawiającego  wyboru  oferty 

najkorzystniejszej  z  uwzględnieniem  oferty,  co  do  której  wadium  wniesiono  w  sposób 

sprzeczny  (zarówno  z  SIWZ,  jak  i  z  przepisami  p.z.p.,  w  tym  art.  45  ust.  7  p.z.p.)  czyli 

wniesiono 

je w sposób nieprawidłowy - gotówką (a nie przelewem), jest niezgodne z zasadą 

legalizmu  (art.  7  pkt  3  p.z.p.  w  zw.  z  art.  89  ust.  1  pkt  7b  p.z.p.

)  oraz  z  zasadą  równego 

traktowania  wykonawców  (art.  7  ust.  1  p.z.p.)  oraz  z  przepisem  art.  91  ust.  1  p.z.p. 

(interpretowanym systemowo).  

Następnie  odwołujący  wskazał,  iż  nie  do  pogodzenia  z  zasadą  równego  traktowana 

w

ykonawców  jest  sytuacja,  w  której  jeden  z  wykonawców  (odwołujący)  wnosi  wadium 

w 

sposób prawidłowy (i zwykle ponosi związane z tym koszty prowizji oraz opłat, jak i koszty 

utrzymania rachunku) zaś inny (konsorcjum, którego ofertę uznano za najkorzystniejszą) nie 

postępuje zgodnie z przepisami i uiszcza wadium gotówką (a nie, jak wymaga tego ustawa, 

przelewem). 

Powoduje 

to, 

w  szczególności,  konieczność  podejmowania  przez 

z

amawiającego  dodatkowych  czynności  sprawdzających  (kiedy  wpłynęło  wadium,  od  kogo 

ono  pochodzi  itd.)  i  de  facto 

wejście w rolę pełnomocnika, czy też podmiotu wspierającego 

jednego  z  w

ykonawców.  Ponadto  odwołujący  podniósł,  że  zamawiający  (w  ślad  za 

ustawodawcą)  dopuścił  wprawdzie  wnoszenie  wadium  pieniądzem,  ale  wyłącznie  przez 

przelew,  a  zatem  w  postaci  bezgotówkowej  (z  rachunku  bankowego  Wykonawcy  na 

rachunek bankowy z

amawiającego).  

Jest  przy  tym  przyjęte  w  orzecznictwie,  w  twierdzeniach  odwołującego,  „że  (np. 

w wyroku  z 

dnia  26  lutego  2015  r.,  III  SA/Wr  886/14)  wykonawca,  który  wniósł  wadium 

poprzez  wpłatę  na  rachunek  bankowy  zamawiającego,  a  nie  poprzez  przelew  wymagany 

przepisem  art.  45 ust.  7  p.z.p.

,  powinien  być  wykluczony.  Sąd  zwrócił  również  uwagę,  że 

w art. 45 ust. 7 p.z.p. 

„Ustawodawca wyraźnie tu zastrzegł dla czynności wnoszenia wadium 

w  pieniądzu  -  formę  rozliczenia  bezgotówkowego  poprzez  przekazanie  określonej  kwoty 

z 

rachunku  bankowego  wnoszącego  wadium  na  wskazany  przez  zamawiającego  rachunek 

bankowy.  Imperatywne  brzmienie  przepisu  nie  pozostawia  wątpliwości  co  do  zamiaru 

legislatora.  Zastrzeżenie  to  należy  uznać  za  celowy  wybór  ustawodawcy  w  procedurze 

zamówień publicznych, jeżeli się generalnie zważy na konieczność zachowania przy obrocie 

z  udziałem  jednostek  sektora  finansów  publicznych  w  rozumieniu  przepisów  o  finansach 

publicznych  -  zasad  legalizmu  i 

przejrzystości  finansów,  wyrażających  się  także  w  zamyśle 

dopuszczania  przedsiębiorców  (wykonawców)  nie  ukrywających  przepływów  finansowych 

w 

swej działalności gospodarczej, tudzież przeciwdziałaniu zjawiskom tzw. „prania brudnych 

pieniędzy”  lub  pozostawania  w „szarej  strefie”.  Co  przy  tym  istotne,  w  opinii  odwołującego, 

w/w 

trend orzeczniczy (zaistniały  w okresie przepisów  w brzmieniu sprzed ostatniej noweli) 

został  zdecydowanie  podtrzymany  w  najnowszym  orzecznictwie  z  zakresu  zamówień 

publicznych (patrz: w

yrok Sądu Okręgowego w Koninie z 4 kwietnia 2017 r. na skutek skargi 

Prezesa Urzędu Zamówień Publicznych II Ca 51/17).” 

W  stosunku  co  do  zarzutu  zaniechania  wykluczenia 

wykonawcy,  którego  ofertę 

wybrano  jako  najkorzystniejszą  w  postępowaniu,  naruszając  przy  tym  art.  24  ust.  1  pkt  12 

p.z.p., 

gdyż wykonawca ten, w ocenie odwołującego, nie wykazał spełnienia warunku udziału 

w  postępowaniu  w  zakresie  sytuacji  ekonomicznej  i  finansowej,  co  zaowocowało  również 

wadliwą  czynnością  wyboru  najkorzystniejszej  oferty,  którego  dokonywano  z  kręgu  ofert, 

które  nie  podlegały  ocenie (zostały  złożone przez  wykonawcę podlegającego  wykluczeniu), 

odwołujący wskazał jak niżej. 

„Zgodnie  z  brzmieniem  pkt.  6.2.1.  Specyfikacji  Istotnych  Warunków  Zamówienia 

w 

przedmiotowym  postępowaniu,  Zamawiający  żądał  złożenia  wraz  z  ofertą  „dokumentu 

potwierdzającego,  że  Wykonawca  jest  ubezpieczony  od  odpowiedzialności  cywilnej 

w 

zakresie prowadzonej działalności związanej z przedmiotem zamówienia na kwotę 300tys 

zł”.  Do  złożonej  polisy,  Konsorcjum  do  nie  łączyło  dowodu  jej  opłacenia  i  tym  samym  nie 

wykazało,  iż  polisa  ubezpieczenia  odpowiedzialności  cywilnej  jest  opłacona.  Konsorcjum, 

dołączyło  do  oferty  druk  polisy,  jednak  nie  można  stwierdzić  czy  na  dzień  składania 

dokumentu polisa została przez Konsorcjum opłacona.”  

Następnie odwołujący zacytował wyrok Krajowej Izby Odwoławczej z dnia 10 sierpnia 

2011 r. sy

gn. akt KIO 1623/11, po czym wskazał, że „ Podsumowując, należy stwierdzić, iż to 

na  Wykonawcy,  zgodnie  z  art.  26  ust.  2a  ustawy  pzp  ciąży  obowiązek  udowodnienia 

spełnienia  wskazanych  przez  Zamawiającego  warunków.  W  świetle  przedstawionych 

dokumentów  należy  jednoznacznie  stwierdzić,  iż  Wykonawca  nie  wykazał  spełnienia 

warunku  ubezpieczenia  się  na  kwotę  300.000,00  zł  w  zakresie  prowadzonej  działalności 

związanej z przedmiotem zamówienia. Konsorcjum nie przedstawiło polisy Zamawiającemu, 

ponieważ  nieopłacona  polisa  nie  może  był  traktowana  jak  pełnoprawny  dokument 

i 

poświadczać, że wykonawca spełnia warunek udziału w postępowaniu.” 

Na  zakończenie  odwołania  również  w  zakresie  zarzutu  dotyczącego  zdolności 

ekonomicznej lub finansowej, odwołujący podniósł, iż „fakt niedołączenia przez konsorcjum, 

którego oferta została wybrana dowodu opłacenia polisy potwierdzającej posiadanie ochrony 

ubezpieczeniowej  w  zakresie  związanym  z  przedmiotem  nin.  zamówienia  także  wynika 

z 

dowodów  z  dokumentów  oraz  z  przesłuchania  stron.  Dowód:  przesłuchanie  stron,  akta 

(dokumentacja)  przedmiotowego  postępowania,  w  tym  SIWZ,  oferta  uznana  za 

najkorzystniejszą  wraz  z  załącznikami  na  okoliczność  treści  oraz  niewniesienia  dowodu 

opłacenia składki ubezpieczeniowej. (oryginały dokumentów w posiadaniu Zamawiającego - 

w tym w aktach (w dokumentacji przedmiotowego postępowania).” 

D

ziałając  w  imieniu  i  na  rzecz  zamawiającego  odpowiedź  na  odwołanie  w  formie 

pisemnej 

wniósł pełnomocnik strony wskazując, iż zamawiający wnosi o oddalenie odwołania 

oraz 

o  zasądzenie  od  odwołującego  na  rzecz  zamawiającego  kosztów  postępowania 

odwoławczego, w tym kosztów dojazdu na rozprawę.  

Tak określone na podstawie art. 180 ust. 3 p.z.p. zarzuty i stanowiska stron zakreśliły 

zakres  sporu  objętego  kognicją  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  ramach  przedmiotowego 

postępowania.  Zgodnie  bowiem  z  art.  192  ust.  7  p.z.p.  Izba  nie  może  orzekać  co  do 

zarzutów, które nie zostały podniesione w odwołaniu, a zatem a contrario musi orzec co do 

tych zarzutów, które w odwołaniu zostały zawarte.  

Izba  jest  zatem  związana  przedstawionymi  zarzutami  i  co  do  zasady  nie  może 

orzekać w zakresie szerszym niż wskazano w odwołaniu, co jednak nie oznacza związania 

Izby  podstawą  prawną  wskazaną  przy  dokonywaniu  kwalifikacji  naruszenia  prawa  przez 

zamaw

iającego.  Izba  jest  zatem  uprawniona  do  orzekania  w  sytuacji,  gdy  okoliczności 

faktyczne  podniesione  w  zarzutach  odwołania,  a  także  opis  czynności  lub  zaniechania 

Zamawiającego  wskazują  na  faktyczne  naruszenie  przepisów  ustawy  i  nie  budzą 

jakichkolwiek wątpliwości (vide wyrok KIO z 26.04.2012 r., sygn. akt KIO 711/12). 

Zakres kognicji Krajowej Izby Odwoławczej i związanie go bezpośrednio z zarzutami, 

które  odwołujący  stawia  zachowaniu  zamawiającego  był  wielokrotnie  potwierdzany  przez 

orzecznictwo  samej  Izby  (tak  KIO  w  wyrokach:  z  08.12.2015  r.,  sygn.  akt  KIO  2598/15; 

z 09.09.2016 r., sygn. akt 

KIO 1610/16) jak i Sądów powszechnych i Sądu Najwyższego (tak 

Sąd Najwyższy w Uchwale z dnia 17.02.2016 r. w sprawie o sygn. akt III CZP 111/15). 

W  toku  postępowania  odwoławczego  do  udziału  w  sprawie,  wobec  spełnienia 

przesłanek  określonych  w  art.  185  ust.  2  p.z.p.  oraz  braku  zgłoszenia  opozycji  stron, 

dopuszczono  do  udziału  w  sprawie,  po  stronie  zamawiającego,  wykonawców  wspólnie 

ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia,  konsorcjum:  K.W.  prowadzący  działalność 

gospodarczą pod nazwą P.U.H Eco Tech K.W., ul. Kościuszki 65c, 28 - 130 Stopnica i M.G. 

prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą Trans - Bud M.G., ul. Kołłątaja 12/19, 25 - 

715  Kielce,    (dalej  jako  "przystępujący").  Przystępujący  wniósł  o  oddalenie  odwołania,  jako 

całkowicie bezzasadnego. 

Krajowa  Izba  Odwoławcza,  po  przeprowadzeniu  rozprawy  w  przedmiotowej 

sprawie,  po  zapoznaniu  się  ze  stanowiskami  przedstawionymi  w  odwołaniu, 

odpowiedzi  na  odwołanie,  konfrontując  je  z  zebranym  w  sprawie  materiałem 

dowodowym,  w  tym  z  dokumentacją  postępowania  o  udzielenie  zamówienia 

publicznego  przedstawioną  w  kopii  uwierzytelnionej  przez  zamawiającego, 

w 

szczególności  z  postanowieniami  ogłoszenia  o  zamówieniu  oraz  postanowieniami 

siwz,  po  wysłuchaniu  oświadczeń,  jak  też  stanowisk  stron  złożonych  ustnie  do 

protokołu  w  toku  rozprawy,  gdzie  odwołujący  i  zamawiający  podtrzymali  stanowiska 

przedstawione  pisemnie,  zaś  przystępujący  poparł  stanowisko  zamawiającego, 

ustaliła i zważyła, co następuje: 

W  pierwszej  kolejności  Izba  ustaliła,  iż  niniejsza  sprawa,  w  zakresie  zarzutów 

podniesionych przez odwołującego, mieści się w zakresie przedmiotowym ustawy p.z.p. i że 

odwołanie,  które  ją  zainicjowało  zostało  wniesione  przez  podmiot  uprawniony  i  dotyczy 

materii określonej w art. 179 oraz art. 180 ust. 1 p.z.p., a więc podlega kognicji Krajowej Izby 

Odwoławczej.  Ponadto  Izba  ustaliła,  że  odwołanie  podlega  rozpoznaniu  na  podstawie  art. 

187  ust.  1  p.z.p.  i  że  nie  została  wypełniona  żadna  z  przesłanek,  o  których  stanowi  art. 

ust.  2  p.z.p.,  a  których  stwierdzenie  skutkowałoby  odrzuceniem  odwołania 

i 

odstąpieniem od badania meritum sprawy.  

Przystępując  do  rozpoznania  odwołania,  Izba  zobowiązana  była  do  oceny 

wypełnienia materialnoprawnych przesłanek z art. 179 ust. 1 p.z.p., co warunkuje możliwość 

skorzystania ze środków ochrony prawnej przez odwołującego.  

Odwołujący  wykazał,  a  zamawiający  nie  kwestionował  interesu  odwołującego 

w 

uzyskaniu  zamówienia  oraz  możliwości  poniesienia  przez  niego  szkody  w wyniku 

naruszenia przez z

amawiającego przepisów p.z.p.  

Jak  podniósł  odwołujący  posiada  on  interes  w  uzyskaniu  przedmiotowego 

zamówienia, zaś w wyniku naruszenia przez zamawiającego przepisów p.z.p. może ponieść 

szkodę,  gdyż  przy  prawidłowo  ustalonym  kręgu  ofert  spośród  których  należy  dokonać 

wyboru  oferty  najkorzystniejszej 

(w  postępowaniu  złożono  dwie  oferty),  to  oferta 

odwołującego  jest  najkorzystniejsza,  a  zatem  odwołujący  miał  i  ma  interes  w  uzyskaniu 

przedmiotowego zamówienia i poniósł szkodę, nie uzyskując go w wyniku naruszenia przez 

zamawiającego  poprzez  opisane  w  zarzutach  odwołania  czynności  zamawiającego 

naruszające bezwzględnie obowiązujące przepisy ustawy Prawo zamówień publicznych. 

Izba  dokonała  oceny  stanu  faktycznego  ustalonego  w  sprawie  mając  na  uwadze 

art. 

192  ust.  2  p.z.p.,  który  stanowi,  że:  "Izba  uwzględnia  odwołanie,  jeżeli  stwierdzi 

naruszenie  przepisów  ustawy,  które  miało  wpływ  lub  może  mieć  istotny  wpływ  na  wynik 

postępowania  o udzielenie  zamówienia",  uwzględniając  zgromadzony  w  sprawie  materiał 

dowodowy 

przedłożony  przez  strony,  a  opisany  w  dalszej  części  uzasadnienia,  a  także 

ustalenia  poczynione  na  podstawie  dokumentacji  p

ostępowania  dostarczonej  przez 

z

amawiającego  oraz  zważając  na  okoliczności  faktyczne  podniesione  w odwołaniu,  Izba 

stwi

erdziła,  iż  sformułowane  przez  odwołującego  zarzuty  nie  znajdują  oparcia  w ustalonym 

stanie  faktycznym  i  prawnym,  a  tym  samym  rozpoznawane  odwołanie  nie  zasługuje  na 

uwzględnienie. 

Izba,  w  oparciu  o  obszerne  uzasadnienie  zarzutów  odwołania  oraz  replikę 

zamawiającego, doprecyzowane w toku rozprawy, uznała że zarzuty odwołania sprowadzają 

problematykę  sprawy  do  dwóch  osi  sporu  w  stosunku  co  do  oferty  wybranej,  jako 

na

jkorzystniejsza  w  postępowaniu,  tj.  uznania  oferty  za  prawidłowo  zabezpieczoną 

wymaganym  przez  zamawiającego  wadium  oraz  uznania,  że  wybrany  wykonawca  spełnia 

warunek udziału w postępowaniu w zakresie zdolności ekonomicznej i finansowej. 

W  postępowaniu  oferty  złożyło  dwóch  wykonawców  –  odwołujący  i  przystępujący, 

z 

tymże oferta tańsza – przystępującego, została wybrana jako najkorzystniejsza.  

Izba  ustaliła,  że  zamawiający  zgodnie  z  pkt  13.  1  SIWZ  wymagał  zabezpieczenia 

oferty  wadium  w  wysokości  15 000,00  zł,  w  pkt  13.2  wskazano,  że  wadium  należy  wnieść 

w 

terminie  do  dnia  10.11.2017  r.  do  godz.  14.00,  zaś  w  pkt  13.3.  zamawiający  określił: 

„Wadium  może  być  wnoszone  w  jednej  lub  kilku  następujących  formach:  a)  pieniądzu: 

przelewem  na  rachunek  bankowy  Zamawiającego:  KBS  oddział  Drwinia  (…)”.  W  pkt  13.5 

SIWZ 

doprecyzowano,  iż  „Wadium  wnoszone  w  pieniądzu  należy  tak  wnieść  aby  zostało 

uznane  na  koncie  Zamawiającego  określonego  w  pkt  13.3  lit.  a  najpóźniej  w  terminie 

określonym w pkt 13.2.” 

Bezsporne  między  stronami  oraz  potwierdzone  dowodami  złożonymi  w  sprawie,  są 

okoliczności faktyczne, że wadium przystępującego zostało wpłacone w kwocie 15 000,00 zł 

jako  wpłata  gotówkowa  w  kasie  banku  KBS  filia  w Drwini,  na  rachunek  wskazany  przez 

zamawiającego, w dniu 10.11.2017 r. o godz. 10.40, w tytule podano „WADIUM na przetarg 

odbiór  odpadów  komunalnych”.  Kwota  została  wpłacona  przez  „ECOTECH  K.W.,  TRANS-

BUD M.G.

”, przed terminem składania ofert, zgodnie z pkt 13.2 SIWZ. 

Wobec powyższego Izba stwierdziła, że wadium wpłacone przez przystępującego: 

-   zo

stało wniesione w dopuszczalnej formie pieniężnej - zgodnie z art. 45 ust. 6 p.z.p,  

zostało przekazane przez bank KBS na wskazany rachunek zamawiającego, 

zostało  wniesione  w  terminie  wyznaczonym  przez  zamawiającego,  tj.  przed  złożeniem 

oferty, 

-   zosta

ło wniesione w wymaganej kwocie. 

Spór  w  sprawie  sprowadzał  się  do  twierdzenia  przez  odwołującego,  że  wadium 

wpłacone  w  taki  sposób  nie  zostało  skutecznie  wniesione.  Należy  przy  tym  zauważyć,  że 

zgodnie z art. 45 ust. 6 p.z.p., wadium może być wniesione m.in. w pieniądzu. Zaś zgodnie 

z art.  45  ust.  7  p.z.p. 

„Wadium  wnoszone  w  pieniądzu  wpłaca  się  przelewem  na  rachunek 

bankowy wskazany przez zamawiającego.”. Co oczywiste, ustawodawca posłużył się w tym 

przepisie 

funkcjonalną  definicją  przelewu  –  w  odróżnieniu  od  definicji  ustawowej,  która 

dotyczy  zupełnie  innego  instrumentu  prawnego  (art.  509  k.c.)  oraz  definicji  systemowej 

(zbieżnej  z  potocznym  rozumieniem  „przelewu”),  która  wyraża  się  w  rozumieniu  przelewu 

jako  transferu  z  jednego  rachunku  bankowego  na  drugi.  K

luczowe  jest  tu  posłużenie  się 

przez  ustawodawcę  czasownikiem  „wpłaca”  –  którego  nie  sposób  odnieść  do 

zdematerializowanej  formy  zapisu  jakim  jest  uznanie  l

ub  obciążenie  danego  rachunku 

w 

księgach  banku,  które  wyklucza  „wpłatę”,  ponieważ  jest  operacją  księgową,  nie  zaś 

fizycznym depozytem jakichkolwiek zmaterializowanych środków. 

Aby dokonać wykładni pojęcia przelewu w zakresie, w jakim zostało ono użyte w art. 

45  ust.  7  p.z.p.  należy  z  ostrożnością  podchodzić  do  regulacji  dotyczącej  instrumentów 

płatniczych oraz finansowych, które są regulacjami zasadniczo wiążącymi jednostki sektora 

bankowego  sensu  largo, 

zaś  podmiotów  poza  tym  sektorem  dotyczą  w  zakresie  rejestracji 

i 

ewidencjonowania  transakcji  na  potrzeby  zapobiegania  praniu  pieniędzy,  finansowaniu 

terroryzmu oraz 

operowaniu w tzw. „szarej strefie”.  

Nie  mniej  jednak,  przelew  - 

jako  sposób  zapłaty,  od  wielu  lat  jest  rozumiany  jako 

działanie  polegające  na  doprowadzeniu  do  uznania  rachunku  bankowego  odbiorcy  i  aby 

wyjaśnić  genezę  sformułowania  tego  rozumienia  można  obecnie  posiłkowo  posłużyć  się 

odwołaniem  do  ustawy  z  dnia 19  sierpnia  2011 r.  o usługach  płatniczych  (Dz.  U.  z  2017 r. 

poz.  2003),  która  definiuje  w  art.  3  ust.  4  polecenie  przelewu  jako  „usługę  płatniczą 

polegającą na uznaniu rachunku płatniczego odbiorcy, w przypadku gdy transakcja płatnicza 

z  rachunku  płatniczego  płatnika  jest  dokonywana  przez  dostawcę  usług  płatniczych 

prowadzącego  rachunek  płatniczy  płatnika  na  podstawie  dyspozycji  udzielonej  przez 

płatnika”. Definicja ta pokrywa się z tą zawartą w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego 

i 

Rady  (UE)  nr  260/2012  z  dnia  14  marca  2012  r.  ustanawiającym  wymogi  techniczne  

i handlowe    w    odniesieniu    do 

poleceń  przelewu    i    poleceń    zapłaty    w euro    oraz  

zmieniającym  rozporządzenie  (WE)  nr 924/2009 (Dz. Urz. UE L 94 z 30.03.2012, str. 22, 

ze zm.)

, do którego zresztą ww. ustawa się wprost odwołuje. Zgodnie z art. 2 pkt 1 i 3 ww. 

rozporządzenia  260/2012,  płatnik  dokonujący  zlecenia  wykonania  transakcji  płatniczej 

polegającej na uznaniu rachunku płatniczego odbiorcy („polecenie przelewu”) może, lecz nie 

musi dokonywać obciążenia własnego rachunku bankowego – wystarczające jest dokonanie 

zlecenia  płatniczego  na  rachunek  płatniczy  odbiorcy  (na  podstawie  art.  2  pkt  3 

rozporządzenia  260/2012  „płatnik”  oznacza  osobę  (…)  która  jest  posiadaczem  rachunku 

płatniczego (…) lub – w przypadku braku rachunku płatniczego płatnika – osobę (…), która 

składa zlecenie płatnicze na rachunek płatniczy odbiorcy).  

Powyższe  pokrywa  się  z  definicją  zawartą  w  art.  2  pkt  22  ustawy  o  usługach 

płatniczych,  która  status  płatnika,  niezbędny  dla  doprowadzenia  do  uznania  rachunku 

odbiorcy, 

uzależnia  od  zdolności  prawnej  i  złożenia  zlecenia  płatniczego,  nie  zaś  od 

dokonania obciążenia, a nawet posiadania, własnego rachunku bankowego. Co więcej, art. 2 

pkt  28  ustawy, 

jako  transakcję  płatniczą  definiuje  każdą  zainicjowaną  przez  płatnika  lub 

odbiorcę wpłatę, transfer lub wypłatę środków pieniężnych.  

Tak  więc  w  polskim  systemie  prawa,  o  ile  nie  zastrzeżono  inaczej  -  tak  jak  np. 

w 

powoływanej  w  niniejszej  sprawie  przez  odwołującego,  ustawie  z  dnia  2  lipca  2004  r. 

o swobo

dzie  działalności  gospodarczej,  w  której  zawarte  jest  ograniczenie  w przedmiocie 

dokonywania  lub  przyjmowania 

płatności  związanych  z wykonywaną  działalnością 

gospodarczą  gdzie  następuje  ono  za  pośrednictwem  rachunku  płatniczego  przedsiębiorcy, 

w 

każdym przypadku, gdy jednorazowa wartość transakcji bez względu na liczbę wynikającej 

z  niej  płatności,  przekracza  równowartość  15  000,00  zł  -  dla  dokonania  „przelewu” 

w rozumieniu rekonstruowanym na potrzeby art. 45 ust. 7 p.z.p. 

niezbędne jest wystąpienie 

skutku  w  postaci  uznania  rachunku  odbiorcy.  N

ie  jest  zaś,  dla  skuteczności  przekazania 

środków finansowych do dyspozycji odbiorcy, relewantne jakie to działania doprowadziły do 

tego  uznania  (czy  była  to  wpłata  w  kasie  banku  i  obciążenie  rachunku  technicznego, 

obciążenie  rachunku  płatnika,  obciążenie  limitu  karty  płatniczej  czy  też  skorzystanie 

z jakiegokolwiek  instrumentu  finansowego).  Nawet  zatem  rozszerzenie  analizy  prawnej 

o 

przepisy  regulujące transakcje  bankowe i  instrumenty  płatnicze nie  prowadzi  do  wniosku, 

że  pojęcie  „przelewu”,  którym  posługuje  się  art.  45  ust.  7  p.z.p.  powinno  być  traktowane 

zawężająco, wbrew jego gospodarczemu celowi i systemowemu umiejscowieniu w systemie 

prawa. 

Ponadto  f

akt  funkcjonalnego,  „skutkowego”  definiowania  przelewu  w  zakresie 

wadium,  w 

polskim  systemie  zamówień  publicznych,  wielokrotnie  podkreślała  Krajowa  Izba 

Odwoławcza oraz Sądy powszechne, uwypuklając nadrzędny - nawet przed wprowadzeniem 

do  systemu  prawa  przywołanych  powyżej  regulacji  krajowych  i europejskich  -  cel  wadium, 

jako  instrumentu  zmierzającego  do  zabezpieczenia  interesu  zamawiającego  –  tak  też 

w wyrokach:  sygn.  akt  KIO/UZP  980/10  z  08.06.2010  r.,  sygn.  akt  KIO/UZP  141/10 

z  

11.03.2010 r. czy Sądu Okręgowego we Wrocławiu sygn. akt X Ga 260/08 z 29.09.2009 r., 

i później np. w wyroku Sądu Okręgowego w Elblągu sygn. akt I Ca 235/14 z 26.02.2015 r. 

Na kanwie obecnego brzmienia art. 45 ust. 7 oraz 89 ust. 1 pkt 7b p.z.p. Krajowa Izba 

Odwoławcza  wypowiadała  się  w  wyroku  sygn.  akt  KIO  217/17  z  13.02.2017  r.,  gdzie 

wskazano, iż „Brak wniesienia wadium przelewem, a dokonanie tego poprzez wpłatę gotówki 

na  rachunek  zamawiającego  prowadzony  w  Banku  (…)  w  okolicznościach  tej  sprawy  nie 

mógł skutkować odrzuceniem oferty odwołującego z postępowania w oparciu o art. 89 ust. 1 

pkt 7b ustawy Pzp, który stanowi, że zamawiający odrzuca ofertę, jeżeli wadium nie zostało 

wniesione,  lub  zostało  wniesione  w  sposób  nieprawidłowy,  jeżeli  zamawiający  żądał 

wniesienia  wadium.  W  ocenie  Izby  przepis  ten  w  odniesieni

u  do  sformułowania  „wniesione 

w 

sposób  nieprawidłowy”  -  stricte  będzie odnosił  się do wszelkich odstępstw  od  koniecznej 

treści  np.  dokumentów  gwarancji  wadialnych  -  ubezpieczeniowych  i  bankowych, 

niezachowania formy przelewu bankowego, ale w kwotach mogących świadczyć o unikaniu 

nakazanej przepisami odrębnymi formy rozliczeń”, czy sygn. akt KIO 743/17 z 10.05.2017 r., 

gdzie  słusznie  argumentowano,  że  „W  przypadku  pieniężnej  formy  wadium,  komentatorzy 

podstawowe znaczenie przypisują uznaniu rachunku bankowego wierzyciela należną kwotą 

wadium, co jest jednoznaczne z wywiązaniem się w ustalonym terminie z wniesienia wadium 

(tak  SN  w  uchwale  z  4.01.1995  sygn.  akt  III  CZP  164/94  (OSNC  1995/4/62) 

–  spełnienie 

świadczenia  bezgotówkowego  następuje  w  dniu  uznania  rachunku  bankowego wierzyciela, 

chyba  że  strony  postanowiły  inaczej.  Zbliżone  stanowisko  zawiera  komentarz  do  Prawa 

zamówień  publicznych  wydanie  z  2007  r.  pod  redakcją  T.  Czajkowskiego,  str.  199  –200 

„wadium  może  być  wniesione  w  pieniądzu,  przy  czym  ustawodawca  wyłącza  możliwość 

wniesienia  wadium  w  gotówce.  Wadium  w  pieniądzu  wpłaca  się  na  rachunek  bankowy 

zamawiającego. Pieniądze muszą wpłynąć na rachunek wskazany w ogłoszeniu i w SIWZ.”” 

– por. również orzeczenia tam cytowane. 

W  konsekwencji  Krajowa  Izba  Odwoławcza  w  składzie  orzekającym  w  niniejszej 

sprawie  uznała,  iż  na  potrzeby  art.  89  ust.  1  pkt  7b  w  zw.  z  art.  45  ust.  7  p.z.p.,  nie  jest 

możliwe odrzucenie oferty  z  uwagi  na  nie wniesienie lub  nieprawidłowe wniesienie wadium 

w 

sytuacji,  w  której  wykonawca  dokonuje  jego  wpłaty  w  ten  sposób,  że  doprowadza  do 

uznania rachunku bankowego zamawiającego w odpowiednim terminie kwotą w wymaganej 

wysokości  niezależnie  od  tego  jakie  techniczne  czynności  doprowadziły  do  tego  uznania, 

o 

ile  czynności  te  nie  prowadzą  do  naruszenia  przepisów  szczególnych  dotyczących 

rejestrowania oraz ewidencjonowania transakcji finansowych. 

Odwołujący  zatem  nie  zakwestionował  sposobu  wniesienia  wadium  w  sposób 

skuteczny 

i  zarzut  w  tym  zakresie jako  bezzasadny  należało  oddalić  mając  na  uwadze,  że 

nie  doszło  po  stronie  zamawiającego  do  naruszenia  przepisów  ustawy,  co  więcej  doszłoby 

do takiego naruszenia w sytuacji zachowania postulowanego przez odwołującego.  

Zarzut  narus

zenia  przez  zamawiającego  art.  24  ust.  1  pkt  12  p.z.p.  sformułowany 

przez odwołującego jako zaniechanie wykluczenia przystępującego, pomimo, iż wykonawca 

ten  nie  wykazał  spełnienia  warunku  udziału  w  postępowaniu  w  zakresie  sytuacji 

ekonomicznej  i  finansowe

j,  co  stanowiło  też  wadliwą  czynność  wyboru  najkorzystniejszej 

oferty, którego dokonywano z kręgu ofert, które nie podlegały ocenie (zostały złożone przez 

wykonawcę  podlegającego  wykluczeniu),  w  ocenie  Izby  również  nie  zasługuje  na 

uwzględnienie. 

Zgodnie  z 

art.  24  ust.  1  pkt  12  p.z.p.  „Z  postępowania  o  udzielenie  zamówienia 

wyklucza  się  wykonawcę,  który  nie  wykazał  spełniania  warunków  udziału  w  postępowaniu 

lub  nie  został  zaproszony  do  negocjacji  lub  złożenia  ofert  wstępnych  albo  ofert,  lub  nie 

wykazał braku podstaw wykluczenia”.  

Izba  ustaliła,  że  na  podstawie  rozdziału  III  pkt  1  ppkt  2)  ogłoszenia  o  zamówieniu 

(tożsamo  rozdział  6  pkt  2  ppkt  1  SIWZ)  warunek  dotyczący  sytuacji  ekonomicznej  lub 

finansowej,  zamawiający  postawił  w  sposób  następujący:  „O  udzielenie  zamówienia 

publicznego  mogą  ubiegać  się  wykonawcy,  którzy  spełniają  warunki,  dotyczące  sytuacji 

ekonomicznej lub finansowej. Zamawiający uzna warunek za spełniony poprzez posiadanie 

przez  Wykonawcę  ubezpieczenia  od  odpowiedzialności  cywilnej  w  zakresie  prowadzonej 

działalności  związanej  z  przedmiotem  zamówienia  na  sumę  gwarancyjną  co  najmniej 

000  zł.”  Zaś  zgodnie  z  rozdziałem  8  pkt  8  ppkt  5  SIWZ  w  celu  wykazania  spełniania 

przez wykonawcę warunków udziału w postępowaniu należy przedłożyć: „4) Ubezpieczenie 

od  odpowiedzialności  cywilnej:  Potwierdzenie,  że  wykonawca  jest  ubezpieczony  od 

odpowiedzialności  cywilnej  w  zakresie  prowadzonej  działalności  związanej  z  przedmiotem 

zamówienia na sumę gwarancyjną określoną przez zamawiającego”.  

Dokument  wskazany 

przez  zamawiającego  na  spełnienie  przedmiotowego  warunku 

jest  zgodny  z  §  2  ust.  2  pkt  4)  rozporządzenia  Ministra  Rozwoju  z dnia  27 lipca  2016  r. 

w 

sprawie  rodzajów  dokumentów,  jakich  może  żądać  zamawiający  od  wykonawcy 

w 

postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  (Dz.  U.  poz.  1126),  gdzie  wskazano,  iż 

dokumentem  potwierdzającym  sytuację  ekonomiczną  lub  finansową  wykonawcy  jest 

dokument  potwierdzający,  że  wykonawca  jest  ubezpieczony  od  odpowiedzialności  cywilnej 

w 

zakresie  prowadzonej  działalności  związanej  z  przedmiotem  zamówienia  na  sumę 

gwarancyjną określoną przez zamawiającego. 

Przystępujący  na  potwierdzenie  spełniania  przedmiotowego  warunku  udziału 

w 

postępowaniu przedłożył zamawiającemu dwa dokumenty w postaci: 

a) 

Polisy 

ubezpieczenia  odpowiedzialności  cywilnej  ogólnej  PZU  nr  1015799721,  na 

sumę  gwarancyjną  500 000,00  zł,  z  okresem  ubezpieczenia  od  04.12.2016  r.  do 

03.12.2017  r.,  ubezpieczony  -  Trans  -  Bud  M.G.

,  podlegającej  opłacie jednorazowej 

składki na rzecz ubezpieczyciela, dalej zwana jako „polisa Trans - Bud M.G.” 

b) 

Polisy 

ubezpieczenia  odpowiedzialności  cywilnej  ogólnej  PZU  nr  1023177770,  na 

sumę  gwarancyjną  300 000,00  zł,  z  okresem  ubezpieczenia  od  20.09.2017  r.  do 

19.09.2018  r.,  ubezpieczony  -  P.U.H  Eco  Tech  K.W.

,  podlegającej  ratalnej  opłacie 

s

kładek na rzecz ubezpieczyciela, dalej zwana jako „polisa P.U.H Eco Tech K.W.”. 

Zgodnie  z  art.  809  §  1  k.c.  „ubezpieczyciel  zobowiązany  jest  potwierdzić  zawarcie 

umowy  dokumentem  ubezpieczenia

”,  przy  czym  umowę  ubezpieczenia,  uważa  się,  co  do 

zasady,  za  zawartą  z  chwilą  doręczenia  ubezpieczającemu  dokumentu  ubezpieczenia  (art. 

809 § 2, art. 811 i nast. k.c.).  

W stanie rzeczy 

ustalonym w niniejszym postępowaniu dokumentami ubezpieczenia 

potwierdzającymi  zawarcie  stosownych  umów  są  dwie  polisy  PZU,  zawierające 

oświadczenie woli ubezpieczyciela w kontekście zawarcia umowy ubezpieczenia.  

W  pierwszej  kolejności  stwierdzić  należy,  że  termin  na  złożenie  oferty  został 

wyznaczony  na  dzień  10  listopada  2017  r.,  „polisa Trans  -  Bud  M.G.”  potwierdza  zawarcie 

umowy  ubezpieczenia 

od  4  grudnia  2016,  na  okres  roku,  co  niewątpliwie  wskazuje,  że 

wykonawca  ten  posiadał  na  dzień  składania  ofert  wymagane  przez  zamawiającego 

ubezpieczenie,  podobnie 

„polisa  P.U.H  Eco  Tech  K.W.”,  w  swej  treści  potwierdzająca 

ubezpieczenie  od  20  września  2017  r.,  na  rok.  Zamawiający  dysponował  więc  nie  jedną, 

a 

dwiema  polisami,  które  potwierdzały  spełnienie  warunku  posiadania  zdolności 

ekonomicznej lub finansowej na wymaganą kwotę 300 000,00 złotych.  

Na marginesie warto zauważyć, iż odwołujący nie sprecyzował w odwołaniu, którego 

z 

dokumentów  polisy  dotyczy  zarzut,  kilkukrotnie  posłużono  się  liczbą  pojedynczą  słowa 

polisa, bez wskazania dokumentu, którego zarzut dotyczy. 

Po  wtóre  nie  wykazano  w  sposób  skuteczny,  że  przystępujący  nie  posiadał 

wymaganego  przez 

zamawiającego  ubezpieczenia  od  odpowiedzialności  cywilnej, 

w 

szczególności 

w 

terminie 

wymaganym 

ustawą 

p.z.p. 

Odwołujący 

zarzucił 

niesprecyzowanemu dokumentowi polisy, iż nie jest opłacony. Tak sformułowany zarzut nie 

zasługiwał  na  uwzględnienie,  gdyż  nie  wykazano  ani  tego  faktu  ani  okoliczności,  że 

konsorcjum  nie  posiada  ochrony  ubezpieczeniowej  na  podstawie  przedłożonych 

dokumentów  polis  PZU,  w szczególności  w  kontekście  terminu  okresu  ubezpieczenia 

wskazanego  w  każdym  z dokumentów  ubezpieczenia,  a zawierającego  się  w  terminie  na 

składanie ofert.  

Odwołujący już w toku rozprawy wskazywał na odroczoną płatność za polisę Trans - 

Bud  M.G. 

(termin  płatności  jednorazowej  19.12.2016,  kwoty  1 083,68  zł)  i  ratalną  płatność 

polisy P.U.H Eco Tech K.W. (trzy raty, na 

dzień składania ofert wymagalna rata pierwsza do 

04.10.17 w kwocie 539,45 zł), jednakże nie wykazano, że wobec rat składek polis ochrona 

ubezpieczeniowa  nie  obowiązywała  w  dacie  wskazanej  przez  ubezpieczyciela  –  okresie 

ubezpieczenia, 

czy w dniu składania ofert. 

W 

toku postępowania odwoławczego w poczet materiału dowodowego dopuszczono 

dwa potwierdzenia realizacji przelewu: 

z  dnia  12.12.2017  r.  banku  BGZ  BNP  Paribas  S.A.  na  kwotę  1 083,68  zł  z  datą 

księgowania  (realizacji)  19.12.2016  r.,  szczegóły  płatności  –  zapłata  za  polisę 

ubezpieczeniową nr 1015799721, od nadawcy G.M. TRANS-BUD 

z  dnia  12.12.2017  r.  banku  BGZ  BNP  Paribas  S.A.  na  kwotę  539,45  zł  z  datą 

realizacji 

r., 

szczegóły 

płatności 

– 

OPŁATA 

POLISY 

UBEZPIECZENIOWEJ NR 1023177770, od nadawcy P.U.H ECOTECH K.W.. 

Powyższe potwierdzenia  przelewu posiadają w  swojej treści  zastrzeżenie,  iż  zostały 

sporządzone na podstawie art. 7 ustawy Prawo Bankowe (Dz. U. nr 72 z 2002 r., poz. 665 ze 

zm.), są wygenerowane komputerowo i nie wymagają podpisu ani stempla. 

Dowody  te  jednoznacznie  wskazują,  że  obie  polisy  zostały  opłacone,  zgodnie 

z 

warunkami  zawartych  umów  ubezpieczenia,  w związku  z czym  niewątpliwym  jest,  że 

wykonawcy  wspólnie  ubiegający  się  o udzielenie  zamówienia  Konsorcjum  P.U.H  Eco  Tech 

K.W.  i Trans  -  Bud  M.G.

,  spełniają  warunek  posiadania  ubezpieczenia  o treści  określonej 

przez zamawiającego, zaś podniesiony w tym zakresie zarzut okazał się bezzasadny, nawet 

w  sytuacji,  gdyby  odwołujący  wykazał,  że  skuteczność  ochrony  ubezpieczeniowej  była  w 

p

rzypadku tych polis uzależniona od terminowej płatności. 

W  związku  z  tym,  w świetle  ustalenia,  że  przystępujący  składkę  ubezpieczeniową 

uregulowali, dowód złożony przez odwołującego – w postaci wydruku z ogólnych warunków 

ubezpieczenia  odpowiedzialności  cywilnej  ogólnej  ustalonych  uchwałą  UZ/429/2016  z  dnia 

24.10.2016  r.  - 

okazał  się  nieprzydatny  dla  rozstrzygnięcia,  w  ramach  zarzutów 

postawionych  przez  odwołującego,  ponieważ  nie  mógł  doprowadzić  do  skutecznego 

podważenia 

objęcia 

podmiotów 

wchodzących 

w 

skład 

Konsorcjum 

ochroną 

ubezpieczeniową. 

Jedynie  na  marginesie  Izba  sygnalizuje,  iż  błędny  jest  pogląd  odwołującego,  iż 

przedstawienie  dowodu  opłaty  polisy  na  rozprawie  nie sanuje  –  ani  w  sposób formalny  ani 

materialny 

–  zaniechania  zamawiającego,  w  tym  nie  ma  wpływu  na  wynik  postępowania 

odwoławczego. Pomijając, iż do zaniechania zamawiającego nie doszło, gdyż odwołujący nie 

wykazał,  że  bez  dokumentów  opłaty  polisy  nie  stanowią  dowodu  na  skuteczne  objęcie 

ochroną  ubezpieczeniową  w  warunkach  i  terminach  w  polisach  wskazanych,  to  zaznaczyć 

należy, iż na kanwie art. 192 ust. 2 p.z.p. złożenie na rozprawie dowodów niewątpliwie może 

mieć wpływ na wynik postępowania odwoławczego.  

Jak  już  wcześniej  podniesiono  Izba  dokonuje  oceny  stanu  faktycznego  ustalonego 

w spra

wie  mając  na  uwadze  art. 192  ust.  2  p.z.p.,  zgodnie  z  którym  Izba  uwzględnia 

odwołanie,  jeżeli  stwierdzi  naruszenie przepisów  ustawy,  które  miało wpływ  lub  może mieć 

istotny  wpływ  na  wynik  postępowania  o  udzielenie  zamówienia  publicznego.  Jak  słusznie 

wska

zał Sąd Okręgowy w Łodzi w wyroku sygn. akt: XIII Ga 1094/16, „art. 192 ust 2 p.z.p. de 

iure  wyznacza  dodatkową  przesłankę  materialnoprawą  odwołania  –  aby  odwołanie  mogło 

być  uwzględnione  naruszenie  przepisów  ustawy  daną  czynnością  zamawiającego  poprzez 

za

niechanie  czynności  obowiązkowej  musiało  lub  mogło  mieć  istotny  wpływ  na  wynik 

postępowania o udzielenie zamówienia”. 

Izba  w  składzie  orzekającym  w  niniejszej  sprawie  podziela  stanowisko 

zaprezentowane w wyroku z dnia 29.07.16 w sprawie sygn. akt: KIO 1270/16, KIO 1274/16, 

w  którym  wskazano,  iż  „Wynikiem  postępowania,  o  którym  mowa  w  przepisie  jest  podjęte 

z 

zachowaniem  ustalonych  zasad,  rozstrzygnięcie  będące  następstwem  prawidłowo 

przeprowadzonych  przez  zamawiającego  czynności  w  postępowaniu  o  udzielenie 

zamówienia publicznego. Koncepcja wyniku postępowania przyjęta przez Izbę odnosi się do 

zgodnego  z  p.z.p.  zakończenia  postępowania,  a  nie  wyniku  obarczonego  wadą.  W  ocenie 

składu  orzekającego  taki  sposób  rozumienia  normy  zawartej  w  art.  192  ust.  2  Ustawy 

u

możliwia  uwzględnienie  odwołania  jedynie  w  sytuacji,  gdy  stwierdzone  naruszenie 

przepisów  Ustawy  uniemożliwia  prawidłowe  ustalenie  wyniku  postępowania,  i  wskazuje  na 

konieczność  korekty  czynności  podjętych  w  postępowaniu  poprzez,  np.  ich  unieważnienie 

lub 

przeprowadzenie  czynności  zaniechanych,  a  koniecznych  dla  poprawnej  oceny  ofert. 

Jeżeli  naruszenie  przepisów  Ustawy,  do  jakich  dopuścił  się  zamawiający  w  toku 

postępowania ostatecznie,  nie doprowadziło do  nieprawidłowej  decyzji,  tu o wyborze oferty 

najkorz

ystniejszej,  to  nie  zachodzi  konieczność  powtórzenia  czynności  mających  na  celu 

ustalenie prawidłowego wyniku postępowania.” 

Należy  zatem  jednoznacznie  wskazać,  że  nie  potwierdził  się  podniesiony 

w 

odniesieniu  do  bliżej  niesprecyzowanego  dokumentu  polisy  zarzut  odwołania 

w 

przedmiocie  błędnego  przyjęcia  przez  zamawiającego  tego  dokumentu  na  dowód 

spełnienia  warunków  udziału  w  postępowaniu  –  w  świetle  zgromadzonego  materiału 

dowodowego  zastrzeżenia  odwołującego  co  do  czynności  zamawiającego  pozostały 

gołosłowne, nie poparte żadnymi okolicznościami faktycznymi, które mogłyby je uzasadniać. 

Jak już wcześniej wskazano zgodnie z treścią art. 192 ust. 2 p.z.p. Izba uwzględnia 

odwołanie,  jeżeli  stwierdzi  naruszenie przepisów  ustawy,  które  miało wpływ  lub  może mieć 

istotny wpływ na wynik postępowania o udzielenie zamówienia. Brak potwierdzenia zarzutów 

wskazanych  w 

odwołaniu  powoduje,  iż  w  przedmiotowym  stanie  faktycznym  nie  została 

wypełniona  hipoteza  normy  prawnej  wyrażonej  w  art.  192  ust.  2  p.z.p.,  zatem  mając  na 

uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji. 

O  kosztach  postępowania  orzeczono  na  podstawie  art.  192  ust.  9  i  10  ustawy 

stosownie do wyniku spraw oraz zgodnie z § 3 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów 

z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz 

rodzajów  kosztów  w  postępowaniu  odwoławczym  i  sposobu  ich  rozliczania  (Dz.  U.  Nr  41, 

poz. 238 ze zm.) obciążając odwołującego kosztami tego postępowania, na które złożył się 

uiszczony przez niego wpis.  

Izba  nie  uwz

ględniła  wniosku  pełnomocnika  zamawiającego  o  zasądzenie  na  jego 

rzecz kosztów dojazdu na rozprawę, gdyż nie przedłożono na okoliczność poniesienia tychże 

kosztów żadnego dokumentu. 

Przewodniczący: 

………………………………...