KIO 743/17 WYROK dnia 10 maja 2017 r.

Sygn. akt: KIO 743/17 

WYROK 

 z dnia  10 maja 2017 r.    

Krajowa Izba Odwoławcza  -  w składzie: 

Przewodniczący: 

Paweł Trojan 

Protokolant: 

Piotr Cegłowski 

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 maja 2017 r. w Warszawie odwołania wniesionego do 

Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  14  kwietnia  2017  r.  przez  wykonawcę 

Ł.  L. 

prowadzący działalność gospodarcza pod firmą 

L. Ł. L., (…) w postępowaniu prowadzonym 

przez  Zamawiającego  – 

Skarb  Państwa,  Generalna  Dyrekcja  Dróg  Krajowych  i 

Autostrad  Oddział  w  R.,  (…)  w  trybie  przetargu  nieograniczonego  pn.:  „Remont  dwóch 

przepustów  drogowych  w  m.  P.  w  ciągu  drogi  krajowej  (…)  w  km  66+491  i  w  km  67+075, 

odcinek N. – R. nad S." –  (postępowanie znak O.RZ.D-3.2411.6.2017) 

orzeka: 

1.  uwzględnia  odwołanie  i  nakazuje  Zamawiającemu  unieważnienie  czynności 

unieważnienia  postępowania,  nakazuje  unieważnienie  czynności  odrzucenia  oferty 

Odwołującego na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 7b ustawy Prawo zamówień publicznych, 

jak  również  nakazuje  Zamawiającemu  dokonanie  czynności  badania  i  oceny  oferty 

oraz wyboru oferty najkorzystniejszej,  

2. kosztami postępowania w wysokości

 13 600 zł 00 gr (słownie: trzynaście tysięcy sześćset 

złotych i zero groszy) obciąża Zamawiającego - 

Skarb Państwa, Generalna Dyrekcja Dróg 

Krajowych i Autostrad Oddział w R., (…) i: 

1)  zalicza  w poczet kosztów postępowania kwotę 

 10 000 zł 00 gr (słownie: dziesięć 

tysięcy  złotych  i  zero  groszy)  uiszczoną  przez  wykonawcę 

Ł.  L.  prowadzący 

działalność gospodarcza pod firmą 

L. Ł. L., (…) tytułem wpisu od odwołania, 

2)  zasądza  od  zamawiającego  - 

Skarb  Państwa,  Generalna  Dyrekcja  Dróg 

Krajowych  i  Autostrad  Oddział  w  R.,  (…)  na  rzecz  wykonawcy  –  Ł.  L. 

prowadzący działalność gospodarcza pod firmą 

L. Ł. L., (…) kwotę w wysokości 13 

600  zł  00  gr  (słownie:  trzynaście  tysięcy  sześćset  złotych  i  zero  groszy)  tytułem 

zwrotu kosztów wpisu od odwołania oraz kosztów zastępstwa przed Izbą. 

3.  Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  -  Prawo  zamówień 

publicznych (tekst jednolity Dz. U. z 22 grudnia 2015 r., poz. 2164 z późn. zm.) na niniejszy 

wyrok  -  w  terminie  7  dni  od  dnia  jego  doręczenia  -  przysługuje  skarga  za  pośrednictwem 

Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej do 

Sądu Okręgowego w Rzeszowie.  

Przewodniczący: 

…………………… 

U z a s a d n i e n i e 

do wyroku z dnia 10 maja 2017 r. w sprawie o sygn. akt KIO 743/17  

Zamawiający  –  Skarb  Państwa,  Generalna  Dyrekcja  Dróg  Krajowych  i  Autostrad Oddział  w 

R.,  (…)  prowadzi  w  trybie  przetargu  nieograniczonego  postępowanie  o  udzielenie 

zamówienia  publicznego  pn.:  .:  „Remont  dwóch  przepustów  drogowych  w  m.  P.  w  ciągu 

drogi krajowej (…) w km 66+491 i w km 67+075, odcinek N. – R. nad S." –  (postępowanie 

znak O.RZ.D-3.2411.6.2017) 

Postępowanie  prowadzone  w  trybie  przetargu  nieograniczonego  o  wartości  poniżej  kwot 

określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 ustawy Pzp. 

W  dniu  17.03.2017  r.  Zamawiający  zamieścił  ogłoszenie  o  zamówieniu  w  Biuletynie 

Zamówień Publicznych pod numerem 45662 – 2017. 

W  dniu  11.04.2017  r.  Zamawiający  poinformował  wykonawców  o  odrzuceniu  oferty 

Odwołującego oraz o unieważnieniu postępowania.  

Odwołanie zostało wniesione do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 14.04.2017 r.  

I. W treści odwołania zostało wskazane, że jest ono wnoszone wobec: 

1) Odrzucenia oferty wykonawcy Ł. L. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą L. 

Ł. L. 

2) Unieważnienia postępowania o udzielenie zamówienia publicznego. 

II. W związku z powyższym Odwołujący zarzucił Zamawiającemu naruszenie następujących 

przepisów ustawy Pzp: 

1)  art.  45  ust.  7  ustawy  PZP  -  przez  jego  błędną  wykładnię  i  uznanie,  że  przez  pojęcie 

„przelewu na rachunek bankowy” należy rozumieć wyłącznie czynność bankową „polecenia 

przelewu”  zdefiniowaną  w  art.  63  ust.  3  pkt  1  ustawy  z  dnia  28  sierpnia  1997  r.  Prawo 

bankowe  (Dz.  U.  1997  nr  140  poz.  939),  gdy  tymczasem  należy  zastosować  wykładnię 

celowościową, zgodnie z którą przy formie pieniężnej wadium najistotniejsze jest wpłacenie 

pieniędzy na rachunek bankowy zamawiającego w odpowiednim terminie i formie; 

2)  art.  89  ust.  1  pkt  7b  ustawy  PZP  -  przez  odrzucenie  oferty  Wykonawcy,  pomimo  że 

wadium  zostało  wniesione  przez  Wykonawcę  w  prawidłowy  sposób,  w  formie  i  sposób 

przewidziany  przez  ustawę  Pzp  oraz  zgodnie  z  treścią  SIWZ”,  przed  upływem  terminu  do 

składania ofert; 

3)  art.  93  ust.  1  pkt  1)  Pzp  -  przez  jego  zastosowanie  i  unieważnienie  postępowania  o 

udzielenie zamówienia publicznego, w sytuacji, gdy Wykonawca skutecznie wniósł wadium i 

brak  było  podstaw  do  odrzucenia  oferty,  a  w  konsekwencji  nie  było  podstaw  do 

unieważnienia postępowania. 

III. Odwołujący wniósł o: 

1) Nakazanie Zamawiającemu unieważnienia następujących czynności: 

a) odrzucenia oferty wykonawcy Ł. L. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą L. Ł. 

L.; 

b)  unieważnienia  postępowania  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  prowadzonego  w 

trybie  przetargu  nieograniczonego  pn.  „Remont  dwóch  przepustów  drogowych  w  m.  P.  w 

ciągu drogi krajowej (…) w km 66+491 i w km 67+075” . 

2) Nakazanie Zamawiającemu dokonania czynności powtórnego badania i oceny ofert oraz 

dokonanie  wyboru  jako  najkorzystniejszej  oferty  złożonej  przez  Odwołującego  –  Ł.  L. 

prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą L. Ł. L. z siedzibą w N. 

3)  Obciążenie  Zamawiającego  kosztami  postępowania,  w  tym  kosztami  wynagrodzenia 

pełnomocnika Odwołującego według norm przepisanych. 

4)  Przeprowadzenie  dowodów  z  dokumentów  -  zalegających  w  aktach  postępowania  o 

udzielenie  zamówienia  publicznego  prowadzonego  przez  Generalną  Dyrekcję  Dróg 

Krajowych  i  Autostrad  Oddział  w  R.  pn.  „Remont  dwóch  przepustów  drogowych  w  m.  P.  w 

ciągu drogi krajowej (…) w km 66+491 i w km 67+075”, w szczególności: 

- Specyfikacji Istotnych Warunków Zamówienia, 

- dokumentu potwierdzającego dokonanie wpłaty wadium przez wykonawcę Ł. L. z dn., 

- Informacji o wykonawcach, których oferty zostały odrzucone z dn. 11 kwietnia 2017r. 

- Informacji o unieważnieniu postępowania z dn. 11 kwietnia 2017 r., 

na  okoliczność  treści  SIWZ,  warunków,  terminu  i  wysokości  wniesienia  wadium  przez 

wykonawcę,  terminu,  wysokości,  sposobu,  formy  oraz  prawidłowości  wniesienia  przez 

Wykonawcę wadium. 

UZASADNIENIE 

I. W toku przedmiotowego postępowania o udzielnie zamówienia publicznego prowadzonego 

w trybie przetargu nieograniczonego pn. „Remont dwóch przepustów drogowych w m. P. w 

ciągu drogi krajowej (…) w km 66+491 i w km 67+075”. Wykonawca złożył ofertę.  

Zamawiający w dniu 11 kwietnia 2017 r. zamieścił informację o odrzuceniu oferty wykonawcy 

Ł.  L.  Podstawą  do  odrzucenia  oferty  był  przepis  art.  89  ust.  1  pkt  7b)  ustawy  PZP,  tj. 

wniesienie wadium w nieprawidłowy sposób. W piśmie Zamawiający powołał się na przepis 

art.  63c  ustawy  z  dnia  29  sierpnia  1997  r.  Prawo  bankowego,  zgodnie  z  którym  polecenie 

przelewu  stanowi  udzieloną  bankowi  dyspozycję  dłużnika  obciążenia  jego  rachunku 

określoną  kwotą  i  uznania  tą  kwota  rachunku  wierzyciela.  Z  uwagi  na  to,  ze  Wykonawca 

wpłacił  wadium w kasie banku, gotówką, Zamawiający uznał,  że zachodzi przesłanka z art. 

89  ust.  1  pkt  7b)  ustawy  PZP.  Jednocześnie  z  uwagi  na  to,  że  oferta  Odwołującego  była 

jedyną,  jaka  została  złożona  w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  publicznego, 

Zamawiający  na  podstawie  art.  93  ust.  1  pkt  1) PZP  unieważnił  postępowanie  o  udzielenie 

zamówienia publicznego, ponieważ nie złożono żadnej oferty niepodlegającej odrzuceniu. 

Odwołujący  wskazał,  że  nie  zgadza  się  z  rozstrzygnięciem  Zamawiającego  oraz  w  jego 

imieniu przedstawiam następującą argumentację. 

II.  Na  wstępie  wskazał  główne  zarzuty  oraz  okoliczności  świadczące  o  naruszeniu  przez 

Zamawiającego przepisów PZP, których szersze wyjaśnienie znajduje się poniżej: 

-  Zamawiający  w  sposób  błędy  uznał,  że  wniesienie  przez  Odwołującego  wadium  w 

wysokości 1 300,00 zł gotówką w kasie banku, w którym prowadzony jest rachunek bankowy 

Zamawiającego,  na  prawidłowy  rachunek  bankowy  Zamawiającego,  jest  wniesieniem 

wadium w nieprawidłowy sposób; 

- Zamawiający w sposób wadliwy dokonał wykładni przepisu art. 45 ust. 7 PZP uznając, że 

wniesienie  wadium  gotówka  w  kasie  banku  na  prawidłowy  rachunek  bankowy 

Zamawiającego  w  przewidzianej  w  SIWZ  wysokości  jest  nieprawidłowym  wniesieniem 

wadium,  gdy  tymczasem  z  treści  art.  45  ust.  6  pkt  1)  PZP  wynika,  że  dopuszczalna  formą 

wadium jest forma pieniężna i taką też formę wybrał Odwołujący. 

Zamawiający  w  ramach  postępowania  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  przewidział 

obowiązek  wniesienia  wadium.  Zgodnie  z  zapisem  pkt  16.1.  SIWZ,  Wykonawca 

zobowiązany  był  do  wniesienia  wadium  w  wysokości  1  300,00  PLN.  Formy  wniesienia 

wadium przewiduje przepis art. 45 ust. 6 ustawy PZP. W przypadku wyboru formy pieniężnej, 

kwotę należało uiścić na konto Zamawiającego w (…) w R., jednocześnie w tytule należało 

wpisać sygnaturę przetargu O.RZ.D- 3.2411.6.2017.  

Wyboru  formy  pieniężnej  dokonał  Wykonawca,  wpłacają  żądaną  kwotę  w  dniu  3  kwietnia 

2017  r.  w  kasie  banku,  w  którym  prowadzony  jest  rachunek  bankowy  Zamawiającego,  w 

tytule podając wskazaną przez Zamawiającego sygnaturę. Dzięki temu chciał mieć pewność, 

ż

e należna kwota zostanie zaksięgowana jak najszybciej na koncie Zamawiającego. 

Zdaniem Odwołującego wadium zostało wniesione w prawidłowy sposób. Nie ulega bowiem 

wątpliwości,  że  kwota  wadium  została  wniesiona  w  dozwolonej  przepisami  prawa  formie 

pieniężnej,  w  określonej  przez  Zamawiającego  wysokości,  na  właściwy  numer  rachunku 

bankowego, wpłata została prawidłowo oznaczona oraz w przewidzianym w SIWZ terminie. 

Są  to  okoliczności  bezsporne,  których  Zamawiający  nie  kwestionował.  Wszystkie  zatem 

przesłanki  skutecznego  wniesienia  wadium  określone  w  pkt  16.2  i  16.4  SIWZ  oraz  ustawie 

PZP zostały spełnione. 

Odwołujący  wpłacając  kwotę  wadium  nie  dopuścił  się  również  naruszenia  żadnych 

przepisów  prawa  w  zakresie  obrotu  bezgotówkowego.  Wadium  wynosiło  1  300,00  zł, 

natomiast  zgodnie  z  brzmieniem  art.  22  ust.  1  ustawy  z  dnia  2  lipca  2004  r.  o  swobodzie 

działalności  gospodarczej  (t.j.  Dz.  U  2016,  poz.  1829),"  obowiązek  dokonywania  lub 

przyjmowania płatności  związanych z  wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za 

pośrednictwem  rachunku  płatniczego  przedsiębiorcy,  jeżeli  jednorazowa  wartość  transakcji, 

bez  względu  ha  liczbę  wynikających  z  niej  płatności,  przekracza  równowartość  15  000  zł. 

Ponadto  dokonane  przez  Odwołującego  rozliczenie  pieniężne  nie  narusza  przepisu  art'.  63 

ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe. 

W wyroku z dnia 24 lipca 2008 r., KIO/UZP 706/08 Krajowa Izba Odwoławcza wskazała, że 

„w przypadku wadium wnoszonego w formie pieniężnej sam fakt dokonania przed terminem 

składania ofert przelewu kwoty w żądanej przez Zamawiającego wysokości, na zadany przez 

Zamawiającego  rachunek  właściwie  przypisanej  do  danego  postępowania  oznacza.  że 

wadium zostało wniesione” 

W  tym  miejscu  Odwołujący  przywołał  treść  Wyroku  Krajowej  Izby  Odwoławczej  z  dn.  13 

lutego 2017 r., KIO 217/17, w którym Izba wskazała, że za skuteczne wniesienie wadium w 

pieniądzu  uważa  się  kwotę  wyznaczonego  wadium,  która  w  oznaczonym  terminie  znajdzie 

się na rachunku bankowym zamawiającego. Dalej w uzasadnieniu Izba podaje, że „ (...) art. 

22  ust.  1  ustawy  z  dnia  2  lipca  2004  r.  o  swobodzie  działalności  gospodarczej  (t.j.  Dz.  U  z 

2015 r., poz. 584 z późn. zm.) obowiązujący od 1.01.2017 r. przewiduje, że dokonywanie lub 

przyjmowanie płatności  związanych z  wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za 

pośrednictwem  rachunku  płatniczego  przedsiębiorcy,  w  każdym  przypadku,  gdy: 

jednorazowa  wartość  transakcji  bez  względu  na  liczbę  wynikającej  z  niej  płatności, 

przekracza równowartość 15 000,00 zł.  

Bezspornie ustawa z dnia 29 sierpnia 1997r. Prawo bankowe (tj. Dz. U. 2016, poz.1988) w 

ort. 63 ust. 1 stanowi, że rozliczenia pieniężne mogą być przeprowadzane za pośrednictwem 

banków,  jeżeli  przynajmniej  jedna  ze  stron  rozliczenia  (dłużnik  lub  wierzyciel)  posiada 

rachunek bankowy. Rozliczenia pieniężne przeprowadza się gotówkowo lub bezgotówkowo 

za  pomocą  papierowych  lub  informatycznych  nośników  danych.  Ust.  2.  Rozliczenia 

gotówkowe  przeprowadza  się  czekiem  gotówkowym  lub  przez  wpłatę  gotówki  na  rachunek 

wierzyciela.  Ust.  3.  Rozliczenia  bezgotówkowe  przeprowadza  się  w  szczególności:  1) 

poleceniem przelewu; 2) poleceniem zapłaty; (...) ” 

Ponadto Odwołujący wskazał, że w orzecznictwie Izby przyjmuje się, że wniesienie wadium 

w  nieprawidłowy  sposób,  o  czym  mowa  w  art.  89  ust.  1  pkt  7b)  PZP,  odnosi  się  stricte  do 

wszelkich  odstępstw  od  koniecznej  treści  np.  dokumentów  gwarancji  wadialnych  - 

ubezpieczeniowych i bankowych , niezachowania formy przelewu bankowego, ale w kwotach 

mogących  świadczyć  o  unikaniu  nakazanej  przepisami  odrębnymi  formy  rozliczeń  (Wyrok 

Krajowej Izby Odwoławczej z dn. 13 lutego 2017 r., KIO 217/17). 

Podobne stanowisko zajęła Izba w wyroku z dnia 9 kwietnia 2009 r., sygn. KIO/UZP 407/09 

wskazując,  że  Okoliczność,  czy  pieniądze,  które  zostaną  zaewidencjonowane  na  koncie 

zamawiające po. zostaną przekazane w drodze wpłaty gotówki w kasie banku, czy też przy 

wykorzystaniu  polecenia  przelewu.  nie  ma  żadnego  znaczenia.  Istotne  jest  to,  iż  wadium 

zostało wniesione w formie, która została dopuszczona na mocy przepisu art. 45 ust. 6 pkt 1 

Pzp. Interpretując przepis art. 45 ust. 7 PZP należy mieć na uwadze wykładnię celowościową 

poprzez przyjęcie, że pieniądze na poczet wadium należy wpłacić na konto Zamawiającego. 

Dla  zabezpieczenia  interesów  Zamawiającego  nie  ma  żadnego  znaczenia,  zostaną 

przekazane w drodze wpłaty gotówki w kasie banku, lecz istotne jest to, że wadium zostało 

wniesione  w  dopuszczalne  przez  przepis  art.  45  ust.6  pkt  1)  PZP  formie.  Sposób 

przekazywania  pieniędzy  na  poczet  wadium,  określony  w  art.  45  ust.  7  p.z.p.  nie  może 

dyskwalifikować prawidłowości  zabezpieczenia  oferty. Z całą stanowczością należy bowiem 

podkreślić,  iż  nie  ma  on  wpływu  na  skuteczność  zabezpieczenia  roszczeń  Zamawiającego. 

Cel  ustanowienia  wadium  w  żaden  sposób  nie  zostanie  naruszony”  (za;  wyrok  KIO  z  11 

marca 2010 roku, KIO/UZP 141/10).  

Nie  można  zapominać,  że  wadium  stanowi  swoiste  zabezpieczenie  Zamawiającego  m.in. 

przed  sytuacjami  określonymi  w  art.  46  ust.  4a  i  ust.  5  ustawy  PZP,  tj.  jeżeli  wykonawca, 

którego  oferta  została  wybrana  odmówił  podpisania  umowy  w  sprawie  zamówienia 

publicznego  na  warunkach  określonych  w  ofercie,  nie  wniósł  wymaganego  zabezpieczenia 

należytego wykonania umowy, zawarcie umowy w sprawie zamówienia publicznego stało się 

niemożliwe z przyczyn leżących po stronie wykonawcy. Raz jeszcze podkreślić należy, że w 

niniejszej  sprawie  żądane  przez  Zamawiającego  wadium  zostało  wpłacone  na  właściwy 

numer rachunku bankowego w stosownej wysokości oraz przed upływem terminu składania 

ofert, a więc nie ulega wątpliwości, że interesy Zamawiającego zostały zabezpieczone. 

Jedyną przyczyną odrzucenia oferty Odwołującego w niniejszej sprawie był fakt wniesienia, 

przez  Odwołującego  wadium  gotówką  w  kasie  banku.  Jednak  jak  wskazała  Izba  w 

cytowanym  już  orzeczeniu  z  dnia  z  dn.  13  lutego  2017  r.,  sygn.  KIO  217/17,  w  takim 

wypadku odrzucenie oferty uznać należy za skrajny przejaw formalizmu. 

Przenosząc  powyższe  rozważania  na  grunt  przedmiotowej  sprawy  uznać  należy,  że  skoro 

Wykonawca - Odwołujący wniósł wadium w dozwolonej formie i sposób, w kwocie wskazanej 

przez Zamawiającego w pkt 16.1 SIWZ oraz przed upływem terminu składania ofert, to nie 

zachodzi  przesłanka  z  art.  89  ust.  1  pkt  7b)  PZP  do  odrzucenia  oferty.  W  konsekwencji, 

skoro  oferta  Odwołującego  była  jedyną  złożoną  w  ramach  postępowania,  nie  było  podstaw 

do  unieważnienia  postępowania.  W  związku  z  powyższym,  Zamawiający  odrzucając  ofertę 

Wykonawcy i unieważniając postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego dopuścił się 

naruszenia przepisów ustawy PZP . 

III.  Odwołującemu  przysługuje  środek  ochrony  prawnej  w  postaci  odwołania,  ponieważ  jest 

wykonawcą,  mającym  interes  w  uzyskaniu  przedmiotowego  zamówienia  może  ponieść 

szkodę w związku odrzuceniem jego oferty. Należy zauważyć, że oferta Odwołującego była 

jedyną złożoną w toku postępowania, a więc gdyby Zamawiający nie odrzucił oferty oraz nie 

unieważnił przetargu, oferta Wykonawcy zostałaby wybrana jako najkorzystniejsza. 

Krajowa  Izba  Odwoławcza,  po  przeprowadzeniu  rozprawy  w  przedmiotowej 

sprawie,  na  podstawie  zebranego  materiału  dowodowego,  po  zapoznaniu  

się  z  dokumentacją  postępowania  o  udzielenie  zamówienia  publicznego,  w  tym  

w szczególności z postanowieniami ogłoszenia o zamówieniu, Specyfikacją Istotnych 

Warunków  Zamówienia,  ofertą  złożoną  w  postępowaniu  przez  Odwołującego  oraz 

korespondencją  prowadzoną  w  toku  postępowania  pomiędzy  Zamawiającym  a 

wykonawcą ubiegającym się o udzielenie zamówienia, jak również po zapoznaniu się z 

odwołaniem, po wysłuchaniu oświadczeń, jak też stanowisk stron złożonych ustnie do 

protokołu w toku rozprawy ustaliła i zważyła, co następuje.  

W  pierwszej  kolejności  Izba  ustaliła,  że  nie  została  wypełniona  żadna  z  przesłanek,  

o których stanowi art. 189 ust. 2 ustawy Pzp, skutkujących odrzuceniem odwołania. 

Jednocześnie  Izba  stwierdziła,  że  Odwołującemu  przysługiwało  prawo  do 

skorzystania  ze  środka  ochrony  prawnej,  gdyż    wypełniono  materialnoprawną  przesłankę 

interesu  w  uzyskaniu  zamówienia,  określoną  w  art.  179  ust.  1  ustawy  Pzp  kwalifikowaną 

możliwością  poniesienia  szkody  przez  Odwołującego  będącej konsekwencją  zaskarżonej  w 

odwołaniu  czynności.  Wnoszący  odwołanie  złożył  w  przedmiotowym  postępowaniu 

najkorzystniejszą  ekonomicznie  ofertę,  która  została  odrzucona  przez  Zamawiającego  na 

podstawie art. 89 ust. 1 pkt 7b ustawy Pzp. W przypadku zaś uwzględniania odwołania ma 

on szansę na uzyskanie przedmiotowego zamówienia.  

Izba  dopuściła  w  niniejszej  sprawie  dowody  z  dokumentacji  postępowania  o 

zamówienie 

publiczne, 

nadesłanej 

przez 

Zamawiającego 

do 

akt 

sprawy  

w kopii potwierdzonej za zgodność z oryginałem, w tym w szczególności z treści ogłoszenia 

o zamówieniu, treści SIWZ, oferty złożonej w postępowaniu przez Odwołującego, jak również 

korespondencji  prowadzonej  pomiędzy  Zamawiającym  a  wykonawcą  ubiegającym  się  o 

udzielenie Zamówienia publicznego. 

Biorąc pod uwagę zgromadzony w sprawie materiał dowodowy oraz zakres zarzutów 

podniesionych w odwołaniu Izba stwierdziła, że odwołanie zasługuje na uwzględnienie. 

Krajowa Izba Odwoławcza ustaliła, co następuje. 

W  pierwszej  kolejności  Izba  ustaliła,  iż  postępowanie  jest  prowadzone  w  trybie 

przetargu  nieograniczonego  o  wartości  poniżej  kwot  wskazanych  w  przepisach 

wykonawczych wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 ustawy Pzp. 

W drugiej kolejności Izba ustaliła, iż prowadzone przez Zamawiającego postępowanie 

zostało  wszczęte  w  dniu  17.03.2017  r.  przez  zamieszczenie  ogłoszenia  w  Biuletynie 

Zamówień  Publicznych  na  stronie  internetowej  www.bzp.uzp.gov.pl  pod  numerem  45662  – 

2017  (BZP  z  dnia  17.03.2017  r.)  –  a  więc  do  postępowania  mają  zastosowanie  przepisy 

ustawy Prawo zamówień publicznych zmienionej z dniem 28.07.2016 r. na mocy przepisów 

ustawy  z  dnia  22  czerwca  2016  r.  o  zmianie  ustawy  –  Prawo  zamówień  publicznych  oraz 

niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2016 r., poz. 1020).    

Izba  ustaliła  ponadto,  że  Zamawiający  w  treści  SIWZ  w  punkcie  16  zatytułowanym 

„Wymagania dotyczące wadium” wskazał m.in.: 

16.1.  Wykonawca  jest  zobowiązany  do  wniesienia  wadium  w  wysokości:  1,300,00  PLN 

(słownie złotych: jeden tysiąc trzysta 00/100), 

16.2. Wadium musi być wniesione przed upływem terminu składania ofert w jednej lub kilku 

następujących formach, w zależności od wyboru Wykonawcy: 

a) pieniądzu, przelewem na rachunek bankowy: 

Bank (…) w R. 

Nr (…) (w tytule przelewu należy wpisać sygnaturę przetargu  O.RZ.D-3.2411.6.2016). 

16.4.  Wadium  wniesione  w  pieniądzu  przelewem  na  rachunek  bankowy  musi  wpłynąć  na 

wskazany w pkt 16.2.a) IDW rachunek bankowy Zamawiającego, najpóźniej przed upływem 

terminu składania ofert. Ze względu na ryzyko związane z czasem trwania okresu rozliczeń 

międzybankowych Zamawiający zaleca dokonanie przelewu ze stosownym wyprzedzeniem.   

Izba ustała również, że Odwołujący w dniu 03.04.2017 r. o godzinie 10:18:44 dokonał 

operacji wpłaty gotówkowej kwoty 1300 złotych na rzecz Zamawiającego wskazując w tytule: 

„przetarg O.RZ.D-3.2. 411.6.2017”.   

Izba  ustaliła  ponadto,  że  w  aktach  postępowania  znajduje  się  pismo  z  dnia 

03.04.2017  r.  skierowane  przez  Wydział  Finansowo  –  Księgowy  Zamawiającego  do 

Wydziału  Zamówień  Publicznych  Zamawiającego  dotyczące  „udzielenia  informacji  z 

podaniem  daty  i  godziny  wpływu  wadiów”  znak  O.RZ.F-1.3214.29.2017,  w  którym  w 

odpowiedzi  na  pismo  nr  GDDKiA  O.Rz.D-3.2411.6.2017  z  dnia  03.04.2017  udzielono 

odpowiedzi, że wymieniona firma wpłaciła wadium na rachunek pomocniczy obsługi wadiów 

w (…) Odział R. o numerze (…) wraz z przekazaniem w załączeniu do ww. pisma wydruku 

operacji z systemu BGK@24BIZNES  z zaznaczeniem daty księgowania i godziny operacji. 

Zamawiający  w  dniu  11  kwietnia  2017  r.  przekazał  Odwołującemu  informację  o 

odrzuceniu oferty wykonawcy Ł. L. Podstawą do odrzucenia oferty był przepis art. 89 ust. 1 

pkt 7b) ustawy PZP, tj. wniesienie wadium w nieprawidłowy sposób. W piśmie Zamawiający 

powołał się na przepis art. 63c ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe, zgodnie z 

którym polecenie przelewu stanowi udzieloną bankowi dyspozycję dłużnika obciążenia jego 

rachunku  określoną  kwotą  i  uznania  tą  kwota  rachunku  wierzyciela.  Z  uwagi  na  to,  ze 

Wykonawca  wpłacił  wadium  w  kasie  banku,  gotówką,  Zamawiający  uznał,  że  zachodzi 

przesłanka  z  art.  89  ust.  1  pkt  7b)  ustawy  Pzp  do  odrzucenia  jego  oferty.  Jednocześnie  z 

uwagi  na  to,  że  oferta  Odwołującego  była  jedyną,  jaka  została  złożona  w  postępowaniu  o 

udzielenie zamówienia publicznego, Zamawiający na podstawie art. 93 ust. 1 pkt 1) ustawy 

Pzp  unieważnił  postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  publicznego,  ponieważ  nie  złożono 

ż

adnej oferty niepodlegającej odrzuceniu. 

Na powyższą czynność Odwołujący wniósł odwołanie. 

Krajowa Izba Odwoławcza zważyła, co następuje. 

Izba,  uwzględniając  zgromadzony  w  sprawie  materiał  dowodowy,  w  szczególności 

powyższe  ustalenia  oraz  zakres  zarzutów  podniesionych  w  odwołaniu,  doszła  do 

przekonania,  iż  sformułowane  przez  Odwołującego  zarzuty  znajdują  oparcie  w  ustalonym 

stanie  faktycznym  i  prawnym,  a  tym  samym  rozpoznawane  odwołanie  zasługuje  na 

uwzględnienie. 

Bezsporne  między  stronami  oraz  potwierdzone  dowodami  złożonymi  w  sprawie,  są 

okoliczności faktyczne, że Odwołujący złożył jako jedyny wykonawca ofertę w postępowaniu 

oraz  okoliczność,  że  w  dniu  03.04.2017  r.  o  godzinie  10:18:44    dokonał  w  banku 

prowadzącym  rachunek  Zamawiającego  wpłaty  wadium  w  wymaganej  kwocie  1300  złotych 

oraz,  że  nastąpiło  to  przed  terminem  składania  ofert,  który  został  wyznaczony  na  dzień 

03.04.2017 r. na godzinę 11.00. 

Zamawiający  ustalał  sposób  wniesienia  wadium  w  formie  pieniężnej  przez 

wykonawcę, na podstawie wydruku, obrazującego operacje przeprowadzone przez Bank, na 

rachunku  wskazanym  do  wnoszenia  wadium  zwracając  się  w  tym  zakresie  z  wnioskiem  do 

Wydziału Księgowo – Finansowego swojej jednostki.  

Na  podstawie  tych  informacji,  o  wpłacie  gotówkowej,  powziął  wiadomość,  co  do 

sposobu wniesienia wadium w pieniądzu przez Odwołującego.  

Bez wątpliwości Izba stwierdziła, że wadium wpłacone przez Odwołującego: 

1. zostało wniesione w dopuszczalnej przepisami art. 45 ust. 6 Pzp, formie pieniężnej, 

2. zostało przekazane przez Bank na właściwy – wskazany rachunek Zamawiającego, 

3. zostało wniesione w terminie wyznaczonym, tj. przed złożeniem oferty, 

4. zostało wniesione w wymaganej kwocie. 

Okoliczności  powyższe  Zamawiający  ustalił  w  toku  postępowania  o  udzielenie 

zamówienia publicznego. 

W  pierwszej  kolejności  wskazać  należy  na  ochronną  funkcję  wadium,  zaś  przy  jej 

spełnieniu uznać że wadium zostało ustanowione w sposób właściwy i brak jest podstaw do 

wyciągania  wobec  wykonawcy  negatywnych  konsekwencji  przez  Zamawiającego.  Otóż 

Zamawiający  w  niniejszym  wypadku,  co  nie  stanowiło  kwestii  spornej  pomiędzy  Stronami, 

dysponował  kwotą  zabezpieczenia  we  właściwej  wysokości  wpłaconą  przed  terminem 

składania  ofert.  Ten  fakt,  zgodnie  z  przeważającą  linią  orzeczniczą,  jest  uznawany  za 

przesądzający o skuteczności wniesienia wadium. 

W  ocenie  Izby,  mając  na  uwadze  argumentację  Zamawiającego  odnoszącą  się  do 

zmiany przepisu przez wprowadzenie przesłanki odrzucenia oferty ujętej w treści art. 89 ust. 

1 pkt 7b ustawy Pzp swoją aktualność w pełni zachowuje dotychczasowe orzecznictwo oraz 

poglądy doktryny w tym zakresie.  

Izba  nie  podzieliła  argumentacji  Zamawiającego  podniesionej  na  rozprawie,  że 

literalna  wykładnia  treści  art.  45  ust.  7  ustawy  Pzp  przy  uwzględnieniu  wprowadzonego 

ostatnią  nowelizacją  art.  89  ust.  1  pkt  7b  ustawy  Pzp  nakazuje  bezwzględne  odrzucenie 

oferty, jeżeli wadium w pieniądzu zostało wniesione na rachunek bankowy zamawiającego w 

inny sposób niż przelewem i w tym przypadku brak jest jakichkolwiek podstaw do stosowania 

innych  rodzajów  wykładni.  W  ocenie  Izby  z  ograniczeniem  się  tylko  do  wykładni  literalnej 

przy  odkodowywaniu  normy  prawnej  mamy  do  czynienia  wówczas,  gdy  ustawodawca  w 

treści  przepisu  ujął  jednocześnie  zarówno  cel,  jak  i  funkcję  tej  normy.  Wówczas  to  treść 

przepisu pozwala na pełne odczytanie jej treści normatywnej. 

Powyższe  stanowisko  Izby  znajduje  swoje  potwierdzenie  choćby  w  wyroku  Sądu 

Najwyższego z dnia 3 kwietnia 2001 r. (sygn. akt I CKN 1405/98), gdzie zostało wskazane, 

ż

e:  „Zgodnie  z  zasadą  interpretatio  cessat  in  claris,  sięganie  do  dyrektyw  celowościowych 

będzie  zbędne,  jeśli  już  po  zastosowaniu  dyrektyw  językowych  lub  też  językowych  i 

systemowych  daje  się  uzyskać  właściwy,  co  nie  znaczy  zgodny  z  oczekiwaniami  osób 

zainteresowanych, rezultat wykładni to jest ustalić znaczenie interpretowanej normy.”. 

W  orzecznictwie  wskazuje  się  na  ramy,  w  ramach  których  dopuszczalne  jest 

odstępstwo  od  czystej  wykładni  językowej  przepisu.  I  tak  w  uchwale  Sądu  Najwyższego  z 

dnia 11 stycznia 1999 r. (sygn. akt I KZP 15/98) zostało wskazane, że: „Zakres zastosowania 

normy  “niewątpliwie  wskazywałaby  na  zbyt  wąski  lub  zbyt  szeroki  zakres  jej  stosowania””, 

zaś  w  wyroku  Sądu  Najwyższego  z  dnia  8  kwietnia  2002  r.  (sygn.  akt  V  KKN  281/00)  to 

odstępstwo  jest  możliwe,  gdy:  „Posłużenie  się  wyłącznie  wykładnią  językową  prowadziłoby 

do “zniekształcenia lub wypaczenia treści przepisu”. 

W  niniejszym  wypadku,  w  ocenie  Izby,  przyjęcie,  że  za  prawidłowe  należy  uznać 

jedynie wadium wniesione przez wykonawcę w formie pieniężnej przez dokonanie przelewu 

na rachunek bankowy zamawiającego stoi w sprzeczności zarówno z celem zabezpieczenia 

wadialnego,  jak  również  z  funkcją  jaką  pełni  w  systemie  prawa  cywilnego  ta  forma 

zabezpieczenia  złożonej  w  przetargu  oferty.  Wszakże  kierując  się  treścią  art.  45  ust.  7 

ustawy  Pzp  i  podzielając  argumentację  Zamawiającego  z  analogiczną  sytuacją  mielibyśmy 

do czynienia, gdyby podmiot zamawiający posiadał rachunek wyłącznie w spółdzielczej kasie 

oszczędnościowo  –  kredytowej.  Wszakże  wówczas  nie  mielibyśmy  do  czynienia  z 

przelewem  na  rachunek  bankowy  w  rozumieniu  art.  45  ust.  7  ustawy  Pzp  i  wniesienie 

wadium  w  pieniądzu  byłoby  w  takim  przypadku  niemożliwe  do  ustanowienia  -  zgodne  z 

literalnym brzmieniem tego przepisu.   

Mimo literalnej zmiany treści przepisu art. 89 ust. 1 pkt 7b w stosunku do uchylonego 

art.  24  ust.  2  pkt  2  ustawy  Pzp  należy  przyznać  również  właściwe  miejsce  wykładni 

celowościowej  i  funkcjonalnej  przy  dekodowaniu  znaczenia  i  miejsca  sankcji  związanej  z 

niewniesieniem lub nieprawidłowym wniesieniem wadium.  

Należy  bowiem  wskazać,  iż  obecne  tendencje  wykładni  prawa  zmierzają  do 

każdorazowego  wykorzystywania do odkodowywania znaczenia ujętych  w przepisach norm 

prawnych  wykładni  mieszanej,  w  tym  jej  celowościowej  i  funkcjonalnej  odmiany.  Wszakże 

samo literalne rozumienie przepisów nie pozwala na dostateczne ujęcie i wyrażenie intencji 

ustawodawcy, przy uwzględnieniu faktu, iż zamówienia publiczne są tą gałęzią prawa, gdzie 

materializują się interesy w ujęciu wspólnotowym przy dość silnej regulacji na poziomie UE. 

Ustawa Pzp zawiera bowiem zarówno regulacje stricte cywilistyczne, jak również regulacje w 

ujęciu  publicznoprawym,  zaś  do  ich  odczytania  nie  sposób  pominąć  dyrektyw  2014/24/UE 

oraz  2014/25/UE.  Choć  instytucja  wadium  nie  jest  specyficzną  instytucją  prawa  UE  to  nie 

można  zapominać  o  naczelnych  zasadach  zamówień  publicznych,  w  tym  wyrażonej  w 

nowym  ujęciu  art.  7  ust.  1  ustawy  Pzp  zasadzie  proporcjonalności.  Działanie  oparte  na  tej 

zasadzie  winno  wykorzystywać  sankcje  niezbędne  i  konieczne  dla  zachowania 

podstawowych standardów procedury ubiegania się o zamówienie publiczne, w tym zasady 

równego  traktowania  wykonawców  oraz  uczciwej  konkurencji.  Na  powyższą  zasadę 

wskazywał  Zamawiający  zapominając jednak,  że  w  przypadku  wniesienia  wadium  w  formie 

gwarancji,  orzecznictwo  oraz  doktryna  dopuszczają  powszechnie  instytucję  wykładni 

oświadczeń  woli  w  oparciu  o  treść  przepisu  art.  65  §  1  ustawy  Kodeks  cywilny.  Wówczas 

bowiem  interpretacja  wyrażonych  w  treści  gwarancji  oświadczeń  woli,  mimo  ich  literalnego 

brzmienia,  pozwala  na  swego  rodzaju  odkodowanie  znaczenia  ujętych  tam  faktycznie 

oświadczeń  w  miejsce  ich  literalnej  treści  przy  uwzględnienia  zgodnego  zamiaru  stron 

stosunku  obligacyjnego,  jaki  został  wyrażony  w  tym  dokumencie.  Gdyby  zatem  dopuścić 

taką  możliwość  swego  rodzaju  ustalania  i  dekodowania  „gwarancyjnej”  i „zabezpieczającej” 

funkcji  dla  wadium  wnoszonego  w  formach  ujętych  w  treści  art.  45  ust. 6  pkt  2  –  5  ustawy 

Pzp z pominięciem formy pieniężnej ujętej w treści art. 45 ust. 6 pkt 1 ustawy Pzp działanie 

takie kłóciłoby się z zasadą równego traktowania wykonawców. 

W tym miejscu Izba wskazuje na postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 27 lutego 

2009  r.  (sygn.  akt  II  CNP  119/08),  gdzie  zostało  wskazane,  że:  „Sąd  (…)  wskazał,  że 

wykładnia  funkcjonalna  nakazuje  tak  ustalać  znaczenie  norm,  aby  były  one  jak  najlepszym 

ś

rodkiem  do  osiągnięcia  celu  ustawy,  zamierzonego  przez  ustawodawcę,  lub  też  aby  ich 

skutki  były  najkorzystniejsze  dla  adresatów  tych  norm  i  w  związku  z  tym  należy  odrzucić 

wszelkie  konsekwencje  wykładni  językowej,  które  byłyby  sprzeczne  z  zasadami  logiki  i 

racjonalności ustawodawcy.”  

W ocenie Izby, przyjmując prawidłowość wniesienia wadium w postaci wpłaty gotówki 

na  rachunek  Zamawiającego,  nie  mamy  w  tym  przypadku  z  działaniem  contra  legem,  tj. 

działaniem wbrew treści art. 89 ust. 1 pkt 7b ustawy Pzp oraz powiązanego z nim art. 45 ust. 

1  i  7  ustawy  Pzp.  Zdaniem  Izby  doprowadzenie  do  sytuacji,  iż  Zamawiający  dysponuje 

ś

rodkami  pieniężnymi  wpłaconymi  na  jego  rachunek  bankowy  tytułem  wadium  przez 

wykonawcę  ubiegającego  się  o  udzielenie  zamówienia  (składającym  ofertę), która  to kwota 

została  wpłacona  w  wymaganej  wysokości  oraz  terminie  powoduje,  że  mamy  do  czynienia 

zarówno z prawidło jak i skutecznie wniesionym zabezpieczeniem wadialnym. 

Nie  sposób  bowiem  doprowadzić  do  prawidłowego  stosowania  przez  organ 

orzekający  norm  prawnych  bez  znajomości  intencji,  jakie  przyświecały  prawodawcy  na 

etapie procesu legislacyjnego i funkcji jakie ma pełnić określona instytucja w systemie prawa.  

Cytując  M.  Śladkowskiego,  G.  Matusika,  („Monitor  Prawniczy”  Nr  22/2008)  „(…)  osądzenie 

sprawy  polega  na  wydaniu  normy  indywidualno-konkretnej  i  składa  się  z  dwóch  części: 

dyspozytywu  (sentencji) oraz  jego  uzasadnienia, czyli  pobudek, którymi kierował  się  sędzia 

formułując  dyspozytyw.  Uzasadnienie  więc  stanowi  kluczowy  element  szeroko  pojmowanej 

decyzji  kończącej  postępowanie  w  sprawie  –  celem  procesu  jest  konkretyzacja  prawa.” 

Analogiczna sytuacja ma miejsce na etapie tworzenia prawa.  

Jak  wskazuje  się  w  doktrynie  w  ramach  uzasadnienia  projektu  ustawy 

wprowadzającego  tego  rodzaju  rozwiązane  wskazywano,  że  instytucja  ta  będzie  stanowiła 

mechanizm zapobiegający tzw. „praniu brudnych pieniędzy”. Tak też zostało wskazane m.in. 

w Komentarzu do Prawa zamówień publicznych pod redakcją G. Wicika i P. Wiśniewskiego 

wydawnictwo  C.H.  Beck  2007  r.  str.  299,  gdzie  podaje  się,  że  przez  wnoszenie  wadium  w 

pieniądzu  przelewem  na  rachunek  zamawiającego,  została  wyeliminowana  możliwość 

wnoszenia  wadium  w gotówce  w kasie Zamawiającego, a w  zamyśle ustawodawcy przepis 

ten miał przeciwdziałać wprowadzaniu do legalnego obrotu pieniędzy z nielegalnych źródeł. 

Należy  zgodzić się  z Odwołującym, że nawet w  przypadku wpłat gotówkowych, cel ten jest 

realizowany  na  podstawie  stosownych  procedur  ustalonych  w  przepisach  ustawy  z  dnia  16 

listopada  2000  r.  o  przeciwdziałaniu  wprowadzaniu  do  obrotu  finansowego  wartości 

majątkowych  pochodzących  z  nielegalnych  lub  nieujawnionych  źródeł  oraz  o 

przeciwdziałaniu finansowaniu terroryzmu (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1505 ze zm.). 

Jednakże z wielu względów, w ocenie Izby, mając na uwadze istniejący w niniejszej 

sprawie  stan  faktyczny,  trudno  jest  znaleźć  racjonalne  wytłumaczenie,  na  jakiej  zasadzie 

mechanizm ten miałby przeciwdziałać takim zjawiskom. Otóż Odwołujący korzystając z kasy 

banku,  i  to  banku,  w  którym  Zamawiający  posiada  swój  rachunek  dedykowany  właśnie 

wpłatom  zabezpieczeń  wadialnych,  wykluczył  niebezpieczeństwo  wystąpienia  zjawiska 

"prania  brudnych  pieniędzy,"  bowiem  bank  zobowiązany  jest  do  stosowania  odpowiednich 

przepisów, zapobiegających temu procederowi. W myśl art. 8 i 9 ustawy z dnia 16 listopada 

2000  r.  o  przeciwdziałaniu  wprowadzaniu  do  obrotu  finansowego  wartości  majątkowych 

pochodzących  z  nielegalnych  lub  nieujawnionych  źródeł  oraz  o  przeciwdziałaniu 

finansowaniu terroryzmu (tekst jednolity Dz. U. z 2016 r., poz. 299 z późn. zm.), banki mają 

określone  obowiązki,  związane  z  rejestracją  transakcji  niezależnie  od  podstawy  ich 

dokonywania. Chociaż, co do zasady, rejestracji podlegają transakcje, których równowartość 

przekracza 15 000 euro, zaś w tym wypadku transakcja obejmowała kwotę 1.300 złotych, to 

bank  przyjmując  dyspozycję  klienta  -  obowiązany  jest  zarejestrować  taką  transakcję,  bez 

względu  na  jej  wartość  i  charakter,  zawsze  wtedy,  gdy  okoliczności  wskazują,  że  wartości 

majątkowe mogą pochodzić z nielegalnych źródeł. 

Jednakże w tym wypadku bank prowadził rachunek na który była dokonana wpłata i 

jak  wynika  z  dokumentu  w  postaci  pisma  Wydziału  Księgowo  –  Finansowego 

Zamawiającego z dnia 03.04.2017 r. był to rachunek dedykowany przechowywaniu środków 

wpłacanych  tytułem  wadium  –  zatem  wniesienie  przez  Odwołującego  kwoty  w  wysokości 

1.300  złotych,  ze  wskazaniem  w  tytule  wpłaty  numeru  postępowania  o  udzielenie 

zamówienia publicznego, uwiarygadniało dokonaną transakcję. 

W  ocenie  Izby  przepisy  ustawy  Pzp,  w  obecnym  brzmieniu,  w  przypadku  wpłaty 

wadium  gotówką  w  kasie  banku,  nie  dają  możliwości  odrzucenia  oferty,  gdy  wadium 

wniesiono w przewidzianej formie, tj. w pieniądzu, w wymaganej wysokości - 1 300 PLN, w 

wyznaczonym terminie - przed upływem terminu składania ofert oraz we właściwym miejscu - 

na rachunek bankowy Zamawiającego. Tak też orzekła Krajowa Izba Odwoławcza w wyroku 

z dnia 14 lipca 2008 r. sygn. akt KIO 663/08, w sprawie o takim samym stanie faktycznym jak 

niniejszy, gdzie jeden z wykonawców (Konsorcjum) wniósł wadium w pieniądzu na rachunek 

bankowy  zamawiającego,  przez  wpłatę  gotówki  w  kasie  banku  prowadzącego  rachunek 

bankowy zamawiającego.  

Analogiczna sytuacja została oceniona również w wyroku Krajowej Izby Odwoławczej 

z  dnia  13  lutego  2017  r.  sygn.  akt  KIO  217/17,  wskazanym  przez  Odwołującego,  którą  to 

argumentację  Izba  w  niniejszym  składzie  podziela  w  całej  rozciągłości.  W  analogicznym 

stanie  faktyczny  Izba  w  powyższym  wyroku  wskazała,  że:  W  tych  okolicznościach,  Izba 

wzięła  pod  uwagę,  że  oferta  odwołującego  pozostawała  zabezpieczona  wadium,  które 

jednocześnie gwarantowało w sposób właściwy interesy zamawiającego. Sposób wniesienia 

tego  wadium  nie  naruszał  żadnego  z  bezwzględnie  obowiązujących  przepisów  prawa  z 

zakresu obrotu pieniężnego. 

Izba wskazuje, że podziela również w całej rozciągłości argumentację prawną ujętą w 

orzeczeniu  Krajowej  Izby  Odwoławczej  z  dnia  13  lutego  2009  r.  w  sprawie  rozpoznawanej 

pod  sygn.  akt  KIO  140/09,  gdzie  zostało  m.in.  wskazane,  że:  Izba  podzieliła  jednak 

stanowisko  prezentowane  przez  Odwołującego,  że  określenia  „wpłaca  się  przelewem”  nie 

można  zawężać  jedynie  do  jednego  ze  sposobów  płatności  realizowanych  przez  banki,  z 

wymienionych w art. 63 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo Bankowe (Dz. U 

z 2002 r. Nr 72, poz. 665 ze zm.), to jest tylko do polecenia przelewu. Użyty w tym przepisie 

zwrot „w szczególności” dowodzi, że nie jest to zamknięty katalog instrumentów bankowych, 

mogących  służyć  przelewaniu  –  przekazywaniu  środków  pieniężnych,  pomiędzy 

uczestnikami obrotu. Z tych względów, nie jest  wykluczone,  że wpłata gotówkowa, podlega 

dalszym  czynnościom  przekazywania  środków  na  rachunek  docelowy  (przelewu).  Ponadto 

określenie  „wpłaca  się  przelewem”  nie  oddaje  istoty  polecenia  przelewu,  do  którego  nie 

można  odnosić  określenia  „wpłata”.  Przepis  art.  45  ust.  7  Pzp  nie  odsyła  wprost  do 

przepisów  Prawa  bankowego,  zatem  przepisy  tej  ustawy  mogą  znajdować  jedynie 

zastosowanie posiłkowo. 

W  przypadku  pieniężnej  formy  wadium,  komentatorzy  podstawowe  znaczenie 

przypisują  uznaniu  rachunku  bankowego  wierzyciela  należną  kwotą  wadium,  co  jest 

jednoznaczne  z  wywiązaniem  się  w  ustalonym  terminie  z  wniesienia  wadium  (tak  SN  w 

uchwale z 4.01.1995 sygn. akt III CZP 164/94 (OSNC 1995/4/62) – spełnienie świadczenia 

bezgotówkowego  następuje  w  dniu  uznania  rachunku  bankowego  wierzyciela,  chyba  że 

strony  postanowiły  inaczej.  Zbliżone  stanowisko  zawiera  komentarz  do  Prawa  zamówień 

publicznych wydanie z 2007 r. pod redakcją T. Czajkowskiego, str. 199 –200 „wadium może 

być wniesione w pieniądzu, przy czym ustawodawca wyłącza możliwość wniesienia wadium 

w  gotówce.  Wadium  w  pieniądzu  wpłaca  się  na  rachunek  bankowy  zamawiającego. 

Pieniądze muszą wpłynąć na rachunek wskazany w ogłoszeniu i w SIWZ.” 

Ustawa z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2007 

Nr  155,  poz.  1095  ze  zm.  )  nakłada  w  art.  22  ust.  1  obowiązek  dokonywania  lub 

przyjmowania  płatności  związanych  z  wykonywaną  działalnością  gospodarczą  za 

pośrednictwem własnego rachunku bankowego, w każdym przypadku, gdy stroną transakcji 

jest inny przedsiębiorca, a jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę płatności 

przekracza  równowartość  15  000  euro.  Należy  więc  stwierdzić,  że  Odwołujący  dochował 

aktów staranności, aby zabezpieczyć swoją ofertę w sposób należyty wadium.  

Izba  w  niniejszym  składzie  podziela  dominującą  w  tym  zakresie  linię  orzeczniczą 

uznając jednocześnie, że zmiana sankcji związanej z wadium nie daje podstaw odmiennego, 

jak  argumentował  Zamawiający  w  toku  rozprawy,  uznania,  że  uzupełnienie  hipotezy  normy 

prawnej  wyrażonej  w  przepisie  art.  89  ust.  1  pkt  7b  ustawy  Pzp  o  zwrot  „Zamawiający 

odrzuca  ofertę,  jeżeli:  wadium  (…)  zostało  wniesione  w  sposób  nieprawidłowy”.  Otóż 

wskazać  należy,  że  dotychczas  istniały  wątpliwości  natury  faktycznej  i  prawnej  ze 

stosowaniem  samej  normy  art.  24  ust.  2  pkt  2  ustawy  Pzp.  Wszakże  ujęte  tam  przesłanki 

wykluczenia,  które  co  do  zasady  stanowiły  sankcję  za  niespełnienie  negatywnych  i 

pozytywnych  warunków  podmiotowych,  odnosiły  się  elementów  oferty,  w  tym  terminu 

związania  –  rozumianego  tylko  w  przypadku  wystosowania  przez  podmiot  zamawiający 

wezwania na podstawie art. 85 ust. 2 ustawy Pzp. Obecnie sankcje związane z wadium oraz 

terminem  związania  ofertą  powodują  konieczność  jej  odrzucenia,  co  było  dotychczas 

postulowane przez doktrynę prawa zamówień publicznych.  

Odnosząc się jednak do argumentacji Zamawiającego podniesionej na rozprawie, co 

do nowego brzmienia art. 89 ust. 1 pkt 7b ustawy Pzp odnoszącego się do instytucji wadium 

Izba  wskazuje,  że  w  hipotezie  normy  prawnej  uregulowanej  w  powyższym  przepisie  mamy 

do czynienia z alternatywą rozłączną kreującą dwie wzajemnie się wykluczające sytuacje, tj. 

całkowitym niewniesieniem wadium przez wykonawcę albo jego wniesieniem, lecz w sposób 

nieprawidłowy,  za  który,  jak  wyżej  wskazano,  należy  uznać  niewłaściwą  formę,  wysokość 

oraz  termin.  Choć  ustawodawca  posłużył  się  w  tym  wypadku  nieprawidłowym 

kwantyfikatorem  „lub”  zamiast  właściwego  „albo”  nie  zmienia  to  znaczenia  logicznego  tej 

normy  prawnej.  W  tym  przypadku  ustawodawca  wprowadził  jedynie  identyczną  dla  obu 

odmiennych sytuacji sankcję w postaci odrzucenia oferty, przy założeniu, że obie te sytuacje 

nie  mogą  wystąpić  jednocześnie  tj.  albo  nie  doszło  do  wniesienia  wadium,  albo  doszło  do 

jego wniesienia, lecz w sposób nieprawidłowy.      

Mając  na  uwadze  powyższe  wskazać  należy,  że  materiał  dowodowy  sprawy  i 

poczynione przez izbę ustalenia potwierdziły naruszenie przez Zamawiającego przepisu art. 

89 ust. 1 pkt 7b ustawy Pzp oraz powiązanego z nim art. 54 ust. 7 ustawy Pzp. 

Jednocześnie Izba wskazuje, mając na uwadze wartość szacunkową zamówienia, że 

konsekwencją  uwzględnienia  powyższego  zarzutu  jest  jednocześnie  ujęcie  w  sentencji 

orzeczenia 

żą

dania 

Odwołującego 

o 

nakazaniu 

Zamawiającemu 

unieważniania 

unieważnienia  postępowania,  unieważnienia  odrzucenia  jego  oferty  i  nakazania  dokonania 

czynności  i  badania  oferty  Odwołującego  oraz  w  konsekwencji  dokonania  wyboru  oferty 

najkorzystniejszej. 

Jedynie  na  marginesie  Izba  wskazuje,  odnosząc  się  do  postulatu  Zamawiającego 

zmierzającego  do  wskazania  przykładów  nieprawidłowego  wniesienia  wadium  w  formie 

pieniądza,  że  jako  przykład  wskazać  można  wpłatę  gotówki  bezpośrednio  w  kasie  w 

siedzibie zamawiającego lub fizyczne dołączenie gotówki do złożonej w postępowaniu oferty. 

Wówczas  bowiem,  bez  ingerencji  podmiotu  zamawiającego,  nie  dojdzie  do  zdeponowania 

tych  środków  na  jego  rachunku  bankowym  (które  to  sytuacje  miały  w  przeszłości  miejsce  i 

były już podstawą orzekania, choćby w ramach wyroku Zespołu Arbitrów przy Prezesie UZP 

z dnia 28.09.2006 r. w sprawie rozpoznawanej pod sygn. akt  

UZP/ZO/0-2526/06).

W związku z powyższym, na podstawie art. 192 ust. 1 ustawy Pzp, orzeczono jak w 

sentencji.   

Zgodnie  bowiem  z  treścią  art.  192  ust.  2  ustawy  Pzp  Izba  uwzględnia  odwołanie, 

jeżeli stwierdzi naruszenie przepisów ustawy, które miało wpływ lub może mieć istotny wpływ 

na  wynik  postępowania  o  udzielenie  zamówienia.  Potwierdzenie  zarzutów  wskazanych  w 

odwołaniu  powoduje,  iż  w  przedmiotowym  stanie  faktycznym  została  wypełniona  hipoteza 

normy prawnej wyrażonej w art. 192 ust. 2 ustawy Pzp.  

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 

ustawy  Pzp,  tj.  stosownie  do  wyniku  postępowania,  z  uwzględnieniem  postanowień 

rozporządzenia  Prezesa  Rady  Ministrów  z  dnia  15  marca  2010  r.  w  sprawie  wysokości  i 

sposobu  pobierania  wpisu  od  odwołania  oraz  rodzajów  kosztów  w  postępowaniu 

odwoławczym  i  sposobu  ich  rozliczania  (Dz.  U.  z  2010  r.,  Nr  41,  poz.  238)  zmienionego 

rozporządzeniem  Prezesa  Rady  Ministrów  z  dnia  9  stycznia  2017  r.  zmieniającego 

rozporządzenie  w  sprawie  wysokości  i  sposobu  pobierania  wpisu  od  odwołania  oraz 

rodzajów kosztów w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. z 2017 r., 

poz. 47),  w tym w szczególności  §  5 ust. 4. 

Przewodniczący: 

……………………