KIO 2719/17 WYROK dnia 10 stycznia 2018 r.

WYROK 

z dnia 10 stycznia 2018 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza – w składzie:  Przewodniczący: Piotr Kozłowski 

Protokolant: Łukasz Listkiewicz 

po  rozpoznaniu  na  rozprawie  8  stycznia  2018  r.  w  Warszawie  odw

ołania  wniesionego 

27 grudnia 2017 r. do Prezesa Krajowej Iz

by Odwoławczej  

przez 

wykonawcę: Asseco Poland S.A. z siedzibą w Rzeszowie 

w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  pn.  Dostawa  i  wdrożenie 

Zintegrowanego  Systemu  Informatycznego  (ZSI)  w Kociewskim  Centrum  Zdrowia  sp.  z  o.o. 

w St

arogardzie Gdańskim (nr postępowania PG.042.1.2017) 

p

rowadzonym  przez  zamawiającego:  Powiat  Starogardzki  z  siedzibą  w  Starogardzie 

Gdańskim 

przy  udziale  wykonawcy: 

Comarch  Healthcare  S.A.  z  siedzibą  w  Krakowie  – 

zgłaszającego przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego 

orzeka: 

Umarza  postępowanie  odwoławcze  w  zakresie  zarzutu  nr  2  oraz  zarzutu  nr  1 

w 

części  dotyczącej  braku  opisu  w  zakresie  kluczowych  aplikacji  medycznych 

wyszczególnionych w tabeli na str. 4. odwołania. 

2.  Oddala 

odwołanie.  

Kosztami  postępowania  obciąża  odwołującego  Asseco  Poland  S.A.  z  siedzibą 

w Rzeszowie i: 

zalicza  w  poczet  kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę  15000  zł  00  gr 

(słownie:  piętnaście  tysięcy  pięćset  złotych  zero  groszy)  uiszczoną  przez 

odwołującego Asseco Poland S.A. z siedzibą w Rzeszowie   tytułem wpisu od 

odwołania; 

zasądza  od  odwołującego  Asseco  Poland  S.A.  z  siedzibą  w  Rzeszowie 

na rzecz 

zamawiającego  Powiatu  Starogardzkiego  z  siedzibą w  Starogardzie 

Gdańskim  kwotę  3750  zł  00  gr  (słownie:  trzy  tysiące  siedemset  pięćdziesiąt 

złotych zero groszy) – stanowiącą koszty postępowania odwoławczego poniesione 

z  tytułu  uzasadnionych  kosztów  strony  obejmujących  wynagrodzenie 

pełnomocnika oraz koszty dojazdu na wyznaczone posiedzenie. 

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r. 

–  Prawo  zamówień 

publicznych  (t.j.  Dz.  U.  z  2017  r.  poz.  1579)  na  niniejszy  wyrok 

–  w  terminie  7  dni  od  dnia 

jego doręczenia – przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej 

do 

Sądu Okręgowego w Gdańsku. 

Przewodniczący: 

……………………………… 

U z a s a d n i e n i e 

Zamawiający  Powiat  Starogardzki  z  siedzibą  w  Starogardzie  Gdańskim  prowadzi 

na podstawie  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r. 

–  Prawo zamówień  publicznych  (t.j.  Dz.  U. 

z 2017  r.  poz.  1579)  {dalej 

również:  „ustawa  pzp”  lub  „pzp”}  w  trybie  przetargu 

nieograniczonego 

postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  na  dostawy  pn.  Dostawa 

i 

wdrożenie  Zintegrowanego  Systemu  Informatycznego  (ZSI)  w  Kociewskim  Centrum 

Zdrowia sp. z 

o.o. w Starogardzie Gdańskim (nr postępowania PG.042.1.2017). 

Ogłoszenie o tym zamówieniu 10 listopada 2017 r. zostało opublikowane w Dzienniku 

Urzędowym Unii Europejskiej nr 2017/S_216 pod poz. 448543. 

Wartość  przedmiotowego  zamówienia  przekracza  kwoty  określone  w  przepisach 

wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 ustawy pzp. 

27  grudnia  2017  r. 

Odwołujący Asseco  Poland  S.A.  z  siedzibą  w  Rzeszowie  {dalej 

również:  „Asseco”}  wniósł  w  stosownej  formie  elektronicznej  do  Prezesa  Krajowej  Izby 

Odwoławczej odwołanie  od zmian treści specyfikacji istotnych warunków zamówienia {dalej 

również: „specyfikacja”, „SIWZ” lub „s.i.w.z.”} dokonanych niezgodnie z żądaniem odwołania 

poprzedniego odwołania Asseco z 20 listopada 2017 r. 

Odwołujący zarzucił Zamawiającemu następujące naruszenia przepisów ustawy pzp: 

1.  A

rt.  186  ust.  2  zd.  2  a  także  art.  7  ust.  1  i  3  oraz  art.  29  ust  1  i  2  –  przez  dokonanie 

modyfikacji  SIWZ,  w  szczególności  załącznika  nr  8  do  SIWZ,  niezgodnie  z  żądaniem 

zawartym w Odwołaniu Asseco Poland S.A. z dnia 20 listopada 2017 r. 

2.  Art. 29 ust. 1 i 2 

– przez naruszenie zasad opisu przedmioty zamówienia, polegające na 

faktycznej  zmianie  opisu  przedmiotu  zamówienia  {dalej  również:  „OPZ”},  co  powoduje, 

że przedmiot zamówienia staje się niezrozumiały dla potencjalnego wykonawcy. 

{ad pkt 1 listy zarzutów} 

Odwołujący podał, że Zamawiający 15, 18 i 19 grudnia 2017 r. udzielił odpowiedzi na 

pytania  potencjalnych 

oferentów  i  dokonał  zmian  w  SIWZ,  jednakże  nie uwzględnił  w  pełni 

modyfikacji, 

o które Asseco wnioskowało w poprzednim odwołaniu. 

Odwołujący generalnie zarzucił Zamawiającemu jawne naruszenie art. 186 ust. 2 pzp. 

Po  pierwsze 

{dalej  również:  „zarzut  1A”},  Odwołujący  zarzucił,  że  Zamawiający  nie 

podał 

szczegółowego 

opisu 

funkcjonalnego 

aktualnie 

posiadanego 

systemu 

InfoMedica/AMMS 

–  aby  szpital  w  momencie  wymiany  systemu  na  nowy  otrzymał  system, 

który będzie miał co najmniej takie same funkcje, jak system obecnie posiadany (Odwołujący 

odesłał do opisu załączonego do poprzedniego odwołania).  

Odwo

łujący  skonkretyzował,  że  brakuje  opisów  w  zakresie  7  kluczowych  aplikacji 

medycznych systemu HIS AMMS: (1) Ruch 

chorych (składający się z: Izby przyjęć, Oddziału, 

Statystyki, Wykazów  i   Administratora),  (2) Apteka,  (3) Apteczka  oddziałowa,  (4)  Symulator 

JGP,  (5)  Przychodnia 

–  rejestracja,  (6)  Przychodnia  –  gabinet  lekarski  (w  tym  Statystyka 

lecznictwa otwartego), (7) Rozliczenia z NFZ {w tabeli zamieszczonej w odwołaniu wskazano 

dodatkowo rodzaj i liczbę licencji}. 

Odwołujący  wniósł  o  nakazanie  Zamawiającemu  zmiany  treści  SIWZ  „poprzez 

dodanie podanego powyżej opisu”. 

Po  drugie 

{dalej  również:  „zarzut  1B”},  Odwołujący  zarzucił  Zamawiającemu,  że  ten 

zobowiązał się – w odniesieniu do części aplikacji podlegających ewentualnej wymianie, dla 

których  wprowadził  do  SIWZ  wymagania  szczegółowe  –  wprowadzić  wymóg  posiadania 

przez nowy system co najmniej takich samych funkcji jak system obecnie posiadany. 

Odwołujący  skonkretyzował,  że  we  wprowadzonym  do  SIWZ  15  grudnia  2017  r. 

z

ałączniku  do  zmiany  SIWZ  nr  1  pod  tytułem  „Opis  funkcjonalności  wdrożonych  modułów 

systemu”  brakuje  następujących  funkcjonalności,  które  posiada  aktualny  system 

InfoMedica/AMMS: 

1)  w zakresie aplikacji Finanse-

księgowość – możliwości tworzenia z poziomu aplikacji FK 

pism  według  szablonów  zdefiniowanych  w  MS  Office  lub  Open  Office  bazujących  na 

informacjach zawartych w księdze głównej oraz rozrachunkach kontrahenta; 

2)  w  zakresie  aplikacji  Rachunek  k

osztów  –  możliwości  zdefiniowania  katalogu 

wyk

onywanych  świadczeń  i  integracji  z  aplikacjami  medycznymi  w  zakresie  ewidencji 

wykonania:  na  podstawie  kla

syfikacji  badań  laboratoryjnych  lub  innych  zdefiniowanych 

przez  użytkownika  klasyfikacji;  analizy  kosztów  sprzedaży  (wytworzenia  +  zarządu) 

w rozbiciu na koszty rodzajowe; 

3)  w  zakresie  aplikacji  Rejestr  s

przedaży  –  możliwości  pracy  w  kontekście  placówki 

medycznej  Zamawiającego  (na  wydruku  umieszczane  powinny  być  oprócz  danych 

Zamawiającego także dane placówki medycznej wystawiającej fakturę); 

4)  w  zakresie  aplikacji  Kasa 

–  możliwości  pracy  w  kontekście  placówki  medycznej 

Zamawiającego (na wydruku umieszczane powinny być oprócz danych Zamawiającego 

także dane placówki medycznej wystawiającej dokument kasowy); 

5)  w 

zakresie aplikacji Gospodarka materiałowa – rozbicia pojedynczych pozycji rozchodu 

dla  celów  rachunku  kosztów  poprzez  zastosowanie  mechanizmu  tzw.  „relewów” 

(wydania z magazynu żywności); możliwości wyliczania daty, po której upływie skończy 

się bieżący zapas materiału (na podstawie średniego zużycia za wybrany okres czasu); 

możliwości tworzenia wykazów towarów, których zapas wystarczy na dłużej niż zadana 

ilość dni; możliwości tworzenia wykazów towarów, których bieżące zużycie ilościowe za 

wybrany  okres  jest  większe  od  średniego  zużycia  ilościowego  za  inny  porównywalny 

okres czasu; 

6)  w zakresie aplikacji Grafiki 

– możliwości przydzielania pracowników do poszczególnych 

grup umów na okresy zatrudnienia w danej jednostce zakładu. 

Odwołujący  wniósł  o nakazanie Zamawiającemu  zmiany  treści  SIWZ polegającej  na 

dodaniu powyższych funkcjonalności 

Po  trzecie,  {dalej  również:  „zarzut  1C”}  Odwołujący  zarzucił  Zamawiającemu,  że 

zgodnie z uznanym 

poprzednim odwołaniem miał on również wprowadzić do SIWZ wymóg, 

aby  funkcjonalność  dopuszczonych  do  ewentualnej  wymiany  aplikacji,  tak  jak  w  przypadku 

nowych  modułów,  podlegała  weryfikacji  na  prezentacji  po  złożeniu  ofert,  zgodnie  z 

wymaganiami postawionymi w SIWZ. 

Odwołujący  skonkretyzował,  że  Zamawiający  nie  uczynił  tego  zarówno  dla 

brakujących  aplikacji  {czyli  wymienionych  powyżej  w  ramach  zarzutu  1A},  jak  również  dla 

aplikacji  ERP  InfoMedica,  dla 

których  wprowadził  wymagania  szczegółowe:  (1)  Finanse  i 

k

sięgowość,  (2)  Rachunek  kosztów,  (3)  Rejestr  sprzedaży,  (4)  Kasa,  (5)  Gospodarka 

m

ateriałowa  (6)  Środki  trwałe,  (7)  Wyposażenie,  (8)  Kadry,  (9)  Płace,  (10)  Grafik  {w  tabeli 

zamieszczonej w odwołaniu wskazano dodatkowo rodzaj i liczbę licencji}. 

Odwołujący  wniósł  o nakazanie Zamawiającemu  zmiany  treści  SIWZ polegającej  na 

dodaniu „konieczności weryfikacji posiadanych funkcjonalności jak powyżej”. 

{ad pkt 2 listy zarzutów} 

Odwołujący podał, że we wprowadzonym do SIWZ 15 grudnia 2017 r. wspomnianym 

powyżej  załączniku  do  zmiany  SIWZ  nr  1  Zamawiający  umieścił  również  następująco 

sformułowany wymóg:  

Przedmiotem zamówienia są wszystkie wymienione moduły istniejące, zgodnie z ich opisem 

funkcjonalnym.  Ozn

acza  to,  że  w  przypadku  wykorzystania  obecnie  zainstalowanych 

modułów,  Wykonawca  będzie  odpowiadał  za  ich  poprawną  pracę  na  takich  samych 

zasadach jak za wszystkie inne moduły. 

W przypadku wykorzystania istniejących modułów, Wykonawca będzie odpowiedzialny za ich 

prawidłową pracę oraz współpracę z nowymi modułami. 

Odwołujący  zarzucił,  że  wprowadzając  taki  zapis  Zamawiający  zmienił  zakres 

i 

przedmiot pierwotnego zamówienia, co na tym etapie postępowania jest niedopuszczalne. 

Odwołujący  skonkretyzował,  że  aplikacje  InfoMedica/AMMS  posiadane  i  używane 

przez s

zpital nie są przedmiotem zamówienia, a jedynie została dopuszczona możliwość ich 

wymiany na nowe lub integracja z nimi. 

Odwołujący wniósł o nakazanie Zamawiającemu wykreślenia powyżej zacytowanego 

postanowienia. 

W piśmie z 29 grudnia 2017 r. Zamawiający poinformował Izbę, że 28 grudnia 2017 r 

zamieścił kopię odwołania na swojej stronie internetowej. 

2  stycznia  2018  r.  wpłynęło  do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  stosownej 

formie  elektronicznej  zgłoszenie  przez  Comarch  Healthcare  S.A.  z  siedzibą  w  Krakowie 

przystąpienia do postępowania odwoławczego po stronie Zamawiającego. 

Wobec  dokonania  zgłoszenia  w  odpowiedniej  formie,  z  zachowaniem  3-dniowego 

terminu i wymogu przekazania jego kopii Stronom postępowania (a więc zgodnie z art. 185 

ust.  2  pzp),  Izba  nie  miała  podstaw  do  stwierdzenia  nieskuteczności  tego  przystąpienia, 

co 

do którego nie zgłoszono również opozycji. 

W odpowiedzi na odwołanie z 5 stycznia 2018 r. Zamawiający oświadczył,. że uznaje 

odwo

łanie w odniesieniu do części zarzutu nr 1 {de facto w odniesieniu do zarzutu nr 1A}. 

Zamawiający  dodał,  że  5  stycznia  2018  r.  zamieścił  na  swojej  stronie  internetowej 

zmianę  specyfikacji  zawierającą  opis  w  zakresie  wskazanych  w  odwołaniu  aplikacji 

medycznych. 

Odnośnie zarzutu nr 1B Zamawiający stwierdził, że stanowi on nadinterpretację przez 

Odwołującego  skutków  uznania  poprzedniego  odwołania,  gdyż  żądanie,  aby  nowy  system 

posiadał  co  najmniej  wszystkie  takie  same  funkcjonalności,  jak  system  aktualnie  istniejący, 

nie  jest  uzasadnione  potrzebami  Zamawiającego  ani  użytkownika  systemu  docelowego 

(szpitala).  Stąd  Zamawiający  nie  wymaga,  aby  nowy  system  posiadał  funkcjonalności  inne 

niż opisane w załączniku nr 8.  

Zamawiający nadmienił, że jego zdaniem wprowadzenie takiego wymogu stanowiłoby 

ograniczenie  konkurencji,  gdyż  de  facto  oznaczało  pośrednie  wskazanie  na  produkt 

dostarczany przez Odwołującego. Wyszczególnione w odwołaniu funkcjonalności w zakresie 

sześciu aplikacji mają w ocenie Zamawiającego marginalne znaczenie. 

Ponadto  Zamawiający  ocenił,  że  powyższe  żądanie  nie  zostało  powiązane 

ze 

sformułowaniem  w  poprzednim  odwołaniu  konkretnego  zarzutu  naruszenia  przez 

Zamawiającego  przepisu  ustawy  pzp,  a  uznany  przez  Zamawiającego  zarzut  dotyczył 

niepełnego opisu, czyli braku podania funkcjonalności systemu podlegającego wymianie.  

W  zakresie  zarzutu  1C  Zamawiający  zauważył,  że  o  ile  w  poprzednim  odwołaniu 

został  sformułowany  taki  wniosek  co  do  zakresu  prezentacji,  o  tyle  nie  był  on  związany 

z na

leżycie uzasadnionym zarzutem naruszenia przepisów ustawy pzp. 

Zamawiający  dodał,  że  zmianą  z  5  stycznia  2018  r.  objął  zakresem  prezentacji 

również niektóre z istniejących funkcjonalności, które mają dla niego istotne znaczenie. 

W  zakresie  zarzutu  nr  2 

Zamawiający  stwierdził,  że  Odwołujący  niewłaściwie 

zinterpretował zakwestionowane w odwołaniu postanowienie. 

Tym niemniej Zamawiający w ramach zmian dokonanych 5 stycznia 2018 r. dokonał  

zmiany tego postanowienia. 

Po zapoznaniu się ze stanowiskiem Zamawiającego Odwołujący wycofał zarzut nr 2. 

Ponieważ  odwołanie  nie  zawierało  braków  formalnych,  a  wpis  od  niego  został  

uiszczony 

– podlegało rozpoznaniu przez Izbę.  

W 

toku  czynności  formalnoprawnych  i  sprawdzających  Izba  nie  stwierdziła, 

aby 

odwołanie podlegało odrzuceniu na podstawie przesłanek określonych w art. 189 ust. 2 

pzp. 

Nie zgłoszono również w tym zakresie odmiennych wniosków. 

Z  uwagi  na  br

ak  podstaw  do  odrzucenia  odwołania  lub  umorzenia  w  całości 

postępowania  odwoławczego,  Izba  skierowała  sprawę  do  rozpoznania  na  rozprawie, 

podczas której Odwołujący, Zamawiający i Przystępujący podtrzymali swoje dotychczasowe 

stanowiska. 

Po  przeprowadzeniu 

rozprawy  z  udziałem  Stron  postępowania  odwoławczego, 

uwzględniając  zgromadzony  materiał  dowodowy,  jak również  biorąc  pod  uwagę 

oświadczenia i stanowiska zawarte w odwołaniu, a także wyrażone ustnie na rozprawie 

i odnotowane w 

protokole, Izba ustaliła i zważyła, co następuje: 

Zgodnie  z 

art.  179  ust.  1  pzp  odwołującemu  przysługuje  legitymacja  do  wniesienia 

o

dwołania,  gdy  ma  (lub  miał)  interes  w  uzyskaniu  zamówienia  oraz  może  ponieść  szkodę 

w 

wyniku naruszenia przez zamawiającego przepisów ustawy.  

W  ocenie  Izby  Odwołujący  jako  wykonawca  zainteresowany  ubieganiem  się  w  tym 

postępowaniu  o  przedmiotowe  zamówienie,  którego  opis  przedmiotu  zamówienia 

kwestionuje, 

wykazał spełnienie powyższych przesłanek, co nie było też sporne. 

Odwołanie  w  głównej  mierze  zostało  skoncentrowane  wokół  zarzutu  zaniechania 

dokonania  zmiany  treści  s.i.w.z.  zgodnie  z  żądaniami  poprzednio  wniesionego  przez 

Odwołującego  odwołania,  którego  zarzuty  zostały  w  całości  uznane  przez  Zamawiającego. 

Z 

tego  względu  w  pierwszej  kolejności  Izba  rozważyła  zarzut  naruszenia  przez 

Zamawiającego art. 186 ust. 2 pzp. 

Niewątpliwie  ze  zd.  2  ust.  2  art.  186  pzp  wynika,  że  w  przypadku  umorzenia  przez 

Izbę postępowania odwoławczego z uwagi na uwzględnienie przez zamawiającego w całości 

zarzutów  przedstawionych  w  odwołaniu,  zamawiający  wykonuje,  powtarza  lub  unieważnia 

czynności  w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  zgodnie  z  żądaniem  zawartym  w  tym 

odwołaniu.  

Poza  wszelkim  sporem  jest  okoliczność,  że  na  skutek  uwzględnienia  przez 

Zamawiającego  w  całości  zarzutów  odwołania  Asseco  20  listopada  2017  r.  przez 

Zamawiającego  i  wobec  braku  przystępujących  po  jego  stronie,  Izba  –  działając  na 

podstawie  art.  186  ust.  2  pzp 

–  postanowieniem  umorzyła  postępowanie  odwoławcze 

w sprawie o sygn. akt KIO 2446/17. 

Jednakże  –  wbrew  odmiennemu  poglądowi  Odwołującego  –  art.  186  ust.  2  pzp 

w 

żaden  sposób  nie  zabezpiecza  wykonawcy  przed  wykonaniem  przez  zamawiającego 

czynności  niezgodnie  z  żądaniem  uznanego  poprzednio  odwołania  utrzymania.  W  ustawie 

pzp art. 186 ust. 2 pzp został skorelowany z art. 189 ust. 2 pkt 5 pzp, co przesądza jedynie 

o 

tym, że ponowne odwołanie podlega odrzuceniu, jeżeli dotyczy czynności wykonanej przez 

zamawiającego zgodnie z żądaniem poprzedniego odwołania, którego zarzuty uznał. 

W przeciwnej  sytuacji jedynym  skutkiem 

dokonania przez zamawiającego czynności 

niezgodnie  z 

żądaniem  poprzednio  uznanego  odwołania  jest  brak  podstaw  do  odrzucenia 

kolejnego odwołania od tej nowej czynności. 

Istota  instytucji  uregulowanej 

w  art.  186  ust.  2  pzp  sprowadza  się  do  tego, 

że następuje  zakończenie  postępowania  odwoławczego  bez  rozpoznania  przez  Izbę 

zasadności  zarzutów  odwołania.  Izba  formalnie  umarza  postępowanie  odwoławcze  wobec 

złożonego  przez  zamawiającego  oświadczenia  o  uwzględnieniu  w  całości  merytorycznych 

zarzutów odwołania. Izba nie ma przy tym możliwości badania, czy uwzględnienie zarzutów 

odwołania  w  całości  jest  niezgodne  z  prawem,  zasadami  współżycia  społecznego  lub 

zmierza  do 

obejścia prawa.  Uwzględnienie  w  całości  zarzutów  przez  zamawiającego wiąże 

bowiem Izbę niezależnie od treści zarzutów odwołania, których merytoryczna zasadność nie 

jest przez Izbę w ogóle badana przy umorzeniu postępowania odwoławczego.  

Stąd  w  razie  wniesienia  odwołania  wobec  powtórzonych  przez  zamawiającego 

czynności niezgodnie z art. 186 ust. 2 pzp, merytoryczne rozpoznanie nowego odwołania nie 

może  sprowadzać  się  do  stwierdzenia  naruszenia  tego  przepisu.  Choć  uwzględnienie 

odwołania przez zamawiającego winno być czynnością przemyślaną i racjonalną, nie zawsze 

tak  jest.  Stosowanie  tego  przepisu  nie  może  prowadzić  do  sankcjonowania  żądań 

obejmujących  czynności  sprzeczne  z  prawem.  Z  tego  względu  zamawiający  dokonując 

czyn

ności  wbrew  żądaniom  zawartym  w  uwzględnionym  odwołaniu,  naraża  się  jedynie  na 

zarzut naruszenia art. 186 ust. 2 pzp, a 

tym samym na merytoryczne rozpoznanie odwołania 

wniesionego wobec dokonanych niezgodnie z tym przepise

m czynności.  Jeżeli okaże się, że 

czynności  powtórzone,  choć  niezgodnie  z  żądaniami  poprzedniego  odwołania,  są 

prawidłowe  w  świetle  materialnych  przepisów  ustawy  pzp,  nowe  odwołanie  zostanie 

oddalone  jako  merytorycznie  niezasadne. 

Innymi  słowy  naruszenie  w  toku  postępowania 

przez  zamawiającego  art.  186  ust.  2  pzp  nie  przesądza  o  automatycznym  uwzględnieniu 

kolejnego  odwołania,  lecz  otwiera  drogę  do  merytorycznego  rozpoznania  przez  Izbę 

ponownie podniesionych zarzutów. merytorycznym rozpoznaniu.  

Możliwość dokonania czynności niezgodnie z żądaniem zawartym w uwzględnionym 

odwołaniu  wynika  z  faktu,  że  zamawiający  każdorazowo  winien  kierować  się  zasadą 

udzielenia  zamówienia  wykonawcy  wybranemu  zgodnie  z  przepisami  ustawy  pzp,  co 

jednoznacznie  wynika  z  art.  7  ust.  3  pzp. 

Nie  sposób  uznać,  że  zamawiający  –  dokonując 

czynności w wyniku uwzględnienia w całości zarzutów podniesionych w odwołaniu – nie ma 

możliwości działania zgodnie z materialnymi przepisami ustawy pzp . Zamawiający powinien 

kierować się przepisami prawa oraz działać w oparciu o prawidłowo ustalony stan faktyczny. 

Nadrzędną  zasadą  dotyczącą  wszelkich  czynności  podejmowanych  przez  zamawiającego 

w 

toku  postępowania  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  powinna  być  ich  zgodność 

z przepisami ustawy pzp.  

W 

ocenie składu orzekającego Izby naruszenie przez zamawiającego art. 186 ust. 2 

pzp nie może stanowić samoistnej podstawy do uwzględnienia odwołania. Jest to sui generis 

przepis 

proceduralny  związany  z  umorzeniem  postępowania  odwoławczego  bez 

merytoryczne

go  rozpatrzenia  zarzutów  przez  niezależny  organ  orzekający,  a  nie  przepis 

materialny  ustawy  pzp regulujący  stricte  sposób  właściwy  sposób  podejmowania  czynności 

postępowania  o  udzielenie  zamówienia  publicznego.  Jeżeli  zatem  po  takim  umorzeniu 

postępowania  odwoławczego  zamawiający  dokonuje  czynności  niezgodnie  z  żądaniem 

uznanego  poprzednio  odwołania,  wykonawca  ma  prawo  odwołania  się  od  tej  czynności, 

co 

musi jednak nadal polegać na wskazaniu, z jakim konkretnie przepisem ustawy pzp jest 

ona niezgodna. W takim przypadku dojdzie zatem jedynie do 

odłożenia rozstrzygnięcia sporu 

na tle merytorycznej zgodności określonej czynności lub jej zaniechania z przepisem ustawy 

pzp  do 

następnego  postępowania  odwoławczego,  wywołanego  odwołaniem  wniesionym 

od ponownie  dokon

anej  lub  nadal  zaniechiwanej  czynności  przez  zamawiającego,  pomimo 

uznania zarzutów poprzedniego odwołania.  

Ponieważ  zarzut  nr  2,  a  także  –  wbrew  odmiennej  ocenie  Odwołującego  –  również 

zarzut  nr  1A  został  uwzględniony  przez  Zamawiającego,  postępowanie  odwoławcze  w  tym 

zakresie podlegało umorzeniu. 

W  pozostałym  zakresie  Izba  stwierdziła,  że  poza  wskazywaniem  na  naruszenie  art. 

186 ust. 2 pzp, odwołanie nie zawiera żadnych okoliczności, które mieściłyby się w hipotezie 

art.  29  ust.  1  czy  2  pzp. 

W  szczególności  nie  wiadomo,  na  czym  miałby  polegać 

niejednoznaczność  czy  nieprecyzyjność  opisu  w  zakresie  funkcjonalności,  których 

Zamawiający  nie  wymaga  od  docelowego  systemu  informatycznego.  Podobnie  nie  sposób 

z 

treści  odwołania  wyczytać  w  jaki  sposób  nieopisywanie  funkcjonalności,  których 

Zamawiający  nie  zamawia,  bo  uznaje  je  za  zbędne,  miałoby  stanowić  przejaw  opisywania 

przedmiotu zamówienia w sposób, który mógłby utrudniać uczciwą konkurencję. 

Dodatkowo  żądanie,  aby  system  docelowy  posiadał  co  najmniej  takie  same 

funkcjonalności  jak  system  obecnie  użytkowany  oraz  żądanie  co  do  zakresu  prezentacji  w 

ogóle nie zostały skorelowane z zarzutem, który dotyczyłyby naruszenia art. 29 ust. 1 czy 2 

pzp.,  gdyż  w  odwołaniu  żadnych  okoliczności  faktycznych  w  tym  zakresie  nie 

zaprezentowano.  

Odwołujący na rozprawie bezskutecznie usiłował uczynić przedmiotem rozpoznania w 

tej  sprawie  zmiany  specyfikacji,  których  Zamawiający  dokonał  po  wniesieniu  drugiego 

odwołania. Tymczasem na te nowe czynności, jeżeli zdaniem Odwołującego naruszają one 

art.  29  ust.  2  pzp,  gdyż  faworyzują  rozwiązania  oferowane  przez  Przystępującego, 

przysługuje odrębne odwołanie. Z tego względu Izba oddaliła zgłoszone na rozprawie przez 

Odwołującego  wnioski  dowodowe  zmierzające  do  ustalenia,  że  po  zmianach  z  5  stycznia 

2017  r.  opis  przedmiotu  zamówienia  odpowiada  opisowi  w  innym  postępowaniu,  w  którym 

oferta złożona przez Comarch Healtchcare została uznana za najkorzystniejszą.  

Mając powyższe na uwadze, Izba – działając na podstawie art. 192 ust. 1 i 2 ustawy 

pzp 

– orzekła, jak w pkt 1 sentencji. 

O  kosztach  postępowania  odwoławczego  orzeczono  stosownie  do  jego  wyniku 

na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 ustawy pzp w 

zw. z § 3 pkt 1 i 2 lit. a oraz b rozporządzenia 

Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania 

wpisu  od 

odwołania  oraz  rodzajów  kosztów  w  postępowaniu  odwoławczym  i  sposobu  ich 

rozliczania  (Dz.  U.  Nr  41,  poz.  238  ze  zm.) 

–  obciążając  Odwołującego  kosztami  tego 

postępowania,  na  które  złożył  się  uiszczony  przez  niego  wpis  oraz  uzasadnione  koszty 

Zamawiającego w postaci wynagrodzenia pełnomocnika i kosztów dojazdu na posiedzenie w 

takim  zakresie,  w  jakim  zostały  poparte  rachunkami  złożonymi  do  zamknięcia  rozprawy. 

Natomiast 

Izba  nie  uwzględniła  wniosku  Zamawiającego  o  zasądzenie  od  Odwołującego 

kosztów  dojazdu  samochodem  osobowym  w  kwocie  wskazanej  przez  Zamawiającego  bez 

sprecyzowania,  w  jaki  sposób  została  wyliczona,  a  także  kosztów  powrotnych  podróży 

koleją,  z  uwagi  na  nieprzedstawienie  w  tym  zakresie  stosownego  biletu  lub  potwierdzenia 

dokonania rezerwa

cji, co stanowi niedopełnienie wynikającego z § 3 pkt 2 lit. a przywołanego 

rozporządzenia  wymagania  formalnego  złożenia  do  zamknięcia  rozprawy  rachunków 

odnośnie wnioskowanych przez stronę postepowania odwoławczego kosztów.  

Przewodniczący: 

………………………………