Pomimo braku w systemie postępowania przed Izbą wprost odpowiednika art. 231 Kodeksu postępowania cywilnego możliwe jest przyjęcie konstrukcji domniemania faktycznego. W sytuacji, w której brak jest dowodu wskazującego na zawinienie, wykonawca ma prawo wykazać innymi dowodami fakty, które co prawda nie świadczą bezpośrednio o jego zaistnieniu, ale można z nich wyprowadzić wniosek, że miało ono miejsce. W tym zakresie strona, która przeprowadza taki wywód, musi sprostać ciężarowi dowodu, albowiem fakt domniemany nie wymaga twierdzenia ani dowodzenia. Twierdzenia i dowodzenia wymagają jednak fakty składające się na podstawę faktyczną domniemania (por. wyrok SN z 17 października 2000 r., I CKN 1196/98). Oznacza to, że ustalenie okoliczności istotnej może być oparte na domniemaniu faktycznym, gdy domniemanie to stanowi wniosek logicznie wynikający z prawidłowo ustalonych faktów stanowiących jego przesłanki (wyrok Krajowej Izby Odwoławczej z 12 listopada 2020 r., sygn. akt KIO 2302/20).