KIO 1006/17 POSTANOWIENIE dnia 30 maja 2017 roku

Sygn. akt KIO 1006/17 

POSTANOWIENIE 

 z dnia 30 maja 2017 roku  

Krajowa Izba Odwoławcza  -   w składzie:  

Przewodniczący:  Paweł Trojan 

Członkowie: 

Klaudia Szczytowska-Maziarz 

Ryszard Tetzlaff 

po  rozpoznaniu  na  posiedzeniu  niejawnym  bez  udziału  stron  w  dniu  30  maja  2017  roku  

w  Warszawie  odwołania  wniesionego  do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  

22 maja 2017 roku przez  wykonawców  wspólnie ubiegających się o udzielenie  zamówienia 

J.  S.  prowadzący  działalność  gospodarczą  pod  firmą  Przedsiębiorstwo  Produkcyjno  – 

Usługowo - Handlowe "Drobas II", ul. Niepodległości 2/31, 32-332 Bukowno oraz MAN-

TRANS Spółka z o.o., ul. Jodłowa 8, 43-100 Tychy  w postępowaniu  prowadzonym przez 

Zamawiającego  - 

Spółka  Restrukturyzacji  Kopalń  S.A.,  ul.  Strzelców  Bytomskich  207, 

41-914  Bytom  w  trybie  przetargu  nieograniczonego  pn.:  „Utrzymanie      osadników      wód   

dołowych      „Czułów"      -      czyszczenie      komory  osadnika"  dla  SRK  S.A.  Oddział  w 

Katowicach KWK „Boże Dary” (znak KWK BD/03/17)  

przy  udziale  wykonawcy 

G.  O.  prowadzącego  działalność  gospodarczą  pod  firmą  ABG  G. 

O.,  ul.  Węglowa  16,  41-106  Siemianowice  Śląskie  zgłaszającego  przystąpienie  do 

postępowania wszczętego wskutek wniesienia odwołania po stronie Zamawiającego 

postanawia: 

Odrzuca odwołanie 

Kosztami postępowania obciąża wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie 

zamówienia 

J.  S.  prowadzący  działalność  gospodarczą  pod  firmą  Przedsiębiorstwo 

Produkcyjno-Usługowo-Handlowe  "Drobas  II",  ul.  Niepodległości  2/31,  32-332 

Bukowno oraz MAN-TRANS Spółka z o.o., ul. Jodłowa 8, 43-100 Tychy i zalicza w poczet 

kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę 

10 000  zł  00  gr (dziesięć  tysięcy  złotych  zero 

groszy) uiszczoną przez wykonawcę tytułem wpisu od odwołania 

Stosownie  do  art.  198a  ust.  1  i  2  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  -  Prawo  zamówień 

publicznych  (tekst  jednolity  Dz.  U.  z  2015  r.  poz.  2164  ze  zmianami)  na  niniejsze 

postanowienie  –  w terminie  7  dni  od  dnia  jego  doręczenia  -  przysługuje  skarga  za 

pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej do 

Sądu Okręgowego w Katowicach. 

Przewodniczący: 

……………………………… 

Członkowie: 

……………………………… 

Sygn. akt KIO 1006/17 

Uzasadnienie 

Zamawiający  –  Spółka  Restrukturyzacji  Kopalń  S.A.,  ul.  Strzelców  Bytomskich  207,  41-914 

Bytom prowadzi w trybie przetargu nieograniczonego postępowanie o udzielenie zamówienia 

publicznego  pn.:  „Utrzymanie      osadników      wód      dołowych      „Czułów"      -      czyszczenie   

komory  osadnika"  dla  SRK  S.A.  Oddział  w  Katowicach  KWK  „Boże  Dary”  (znak  KWK 

BD/03/17). 

Izba ustaliła, iż prowadzone przez Zamawiającego postępowanie zostało wszczęte w 

dniu 15 marca 2017 r. przez zamieszczenie ogłoszenia w Biuletynie Zamówień Publicznych 

na  stronie  internetowej  www.bzp.uzp.gov.pl  pod  numerem  43560    -  2017    (BZP  z  dnia 

15.03.2017  r.)  –  wydruk  ogłoszenia  w  aktach  sprawy.  Jak  wynika  z  wyjaśnień 

Zamawiającego  wartość  szacunkowa  zamówienia  nie  przekracza  kwot  określonych  w 

przepisach wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 ustawy Pzp. Do niniejszego postępowania 

o  udzielenie  zamówienia  publicznego  i  postępowania  odwoławczego  stosuje  się  zatem 

przepisy  nowelizacji  ustawy  Praw  zamówień  publicznych  dokonanej  ustawą  z  dnia  22 

czerwca  2016  r.  o  zmianie  ustawy  –  Prawo  zamówień  publicznych  oraz  niektórych  innych 

ustaw  (Dz.  U.  z  2016  r.,  poz.  1020),  opublikowanej  w  dniu  13  lipca  2016  r.  w  Dzienniku 

Ustaw  Rzeczypospolitej  Polskiej  pod  pozycją  1020,  która  weszła  w  życie  w  dniu  28  lipca 

2016 roku.  

Odwołujący  -  wykonawcy  wspólnie  ubiegający  się  o  udzielenie  zamówienia  J.  S. 

prowadzący  działalność  gospodarczą  pod  firmą  Przedsiębiorstwo  Produkcyjno-Usługowo-

Handlowe "Drobas II", ul. Niepodległości 2/31, 32-332 Bukowno oraz MAN-TRANS Spółka z 

o.o.,  ul.  Jodłowa  8,  43-100  Tychy  -  wniósł  odwołanie,  które  wpłynęło  do  Prezesa  Krajowej 

Izby Odwoławczej w formie pisemnej w dniu 22.05.2017 roku (DzK-KIO-8587/17).  

Informację 

o 

czynności 

Zamawiającego 

polegającej 

na 

wyborze 

oferty 

najkorzystniejszej Odwołujący otrzymał w piśmie Zamawiającego z dnia 16 maja 2017 roku. 

Kopia  odwołania  została  dostarczona  Zamawiającemu  w  ustawowym  terminie,  tj.  w  dniu 

22.05.2017 r. Odwołujący uiścił wpis w wymaganej wysokości na rachunek UZP.  

W  odwołaniu  Odwołujący,  w  związku  z  wyborem  przez  Zamawiającego  w  dniu 

16.05.2017 r. jako najkorzystniejszej oferty złożonej przez wykonawcę G. O. prowadzącego 

działalność  gospodarczą  pod  nazwą  ABG  G.  O.,  zarzucił  Zamawiającemu  naruszenie 

następujących przepisów: 

1. art. 89 ust. 1 pkt 5 w związku z art. 24 ust. 1 pkt 12 w zw. z art. 22 ust. 1 i ust. 1b pkt 3 

przez  zaniechanie  wykluczenia  z  udziału  w  postępowaniu  ABG  G.  O. (ul. Węglowa  16,  41-

106  Siemianowice  Śląskie,  zwanego  dalej  Wykonawcą)  ze  względu  na  brak  wykazania 

spełnienia  warunku  działu  w  postępowaniu  dotyczącego  zdolności  zawodowej  lub 

technicznej  zwanego  dalej  Wykonawcą,  w  postaci  wymaganego  doświadczenia  w  zakresie 

realizacji  co  najmniej  jednej  roboty  budowlanej  w  okresie  ostatnich  5  lat  przed  upływem 

terminu składania ofert, a jeżeli okres prowadzenia działalności jest krótszy - w tym okresie, 

w  tym  co  najmniej  jedną  robotą  budowlaną  w  ramach  jednej  lub  kilku  umów  polegając 

polegającą  na  czyszczeniu  komory  powierzchniowego  osadnika  wód  dołowych  wraz  z 

rowami  oraz  sporządzanie  dokumentacji  projektowej  związanej  z  ww.  robotami  o  wartości 

których  łączna  suma  wynosi  minimum  2  000  000,00  zł  brutto  oraz  braku  przedłożenia 

dowodów  określających  czy  te  roboty  budowlane  zostały  wykonane  należycie  zgodnie  z 

Rozporządzeniem Ministra Rozwoju w sprawie dokumentów jakich może żądać zamawiający 

od  Wykonawcy  w  postępowaniu      o      udzielenie      zamówienia      w      konsekwencji   

zaniechanie odrzucenia oferty wykonawcy który podlegał wykluczeniu, 

2. art. 7 ust. 1 i 3 ustawy pzp przez prowadzenie postępowania  w sposób niezapewniający 

zachowania  uczciwej  konkurencji  oraz  równego  traktowania  wykonawców  tj.  przez 

zaniechanie  odrzucenia  oferty  ww.  wykonawcy,  podlegającej  odrzuceniu  zgodnie  z  art.  89 

ust. 1 pkt 5 w związku z art. 24 ust. 1 pkt 12 tj w sytuacji gdy wykonawca ten powinien być 

wykluczony z postępowania na podstawie art. 24 ust. 1 pkt 12 w zw. z art. 22 ust. 1 i ust. Ib 

pkt  3  oraz  w  zw.  z  art.  22d  ust.  1  ustawy  pzp,  a  w  konsekwencji  potraktowanie  oferty  w 

sposób  preferencyjny  w  stosunku  do  ofert  złożonych  przez  innych  wykonawców  (w  tym 

odwołującego). 

W związku z powyższymi zarzutami Odwołujący wniósł o: 

1. unieważnienie czynność badania i oceny ofert oraz czynność wyboru wykonawcy, 

2. dokonanie powtórnego badania ofert, 

3. wykluczenie z postępowania wykonawcę ABG G. O. z uwagi na niewykazanie spełnienia 

warunków  udziału  w  postępowaniu  w  zakresie  wymaganej  wiedzy  i  doświadczeni  do 

wykonania zamówienia, 

4. dokonanie wyboru oferty Odwołującego jako najkorzystniejszej. 

Zamawiający  oświadczył,  iż  kopię  odwołania  przekazał  pozostałym  wykonawcom  

w dniu 22.05.2017 r. roku.  

Izba  ustaliła,  iż  do  momentu  wydania  niniejszego  postanowienia,  do  Prezesa 

Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 25.05.2017 r. (DzK-KIO-8789/17) wpłynęło przystąpienie 

wykonawcy  G.  O.  prowadzącego  działalność  gospodarczą  pod  firmą  ABG  G.  O.,  ul. 

Węglowa 16, 41-106 Siemianowice Śląskie po stronie Zamawiającego. Przystąpienie zostało 

podpisane  przez  p.  G.  O.  przy  użyciu  podpisu  elektronicznego,  został  wskazany  interes  w 

rozstrzygnięciu  na  korzyść  strony  do  której  je  zgłoszono  oraz  Przystępujący  wskazał,  że 

przekazał  kopie  przystąpienia  Stronom  postępowania  odwoławczego.  Tym  samym  Izba 

uznała je za skuteczne. 

Biorąc  pod  uwagę  powyższe  ustalenia,  Krajowa  Izba  Odwoławcza  zważyła,  co 

następuje. 

Jak  ustalono  na  podstawie  akt  sprawy,  postępowanie  dotyczy  zamówienia 

publicznego  na  dostawy,  a  wartość  zamówienia  jest  niższa  od  kwot  wskazanych  

w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 ustawy Pzp. 

Odwołanie  w niniejszej sprawie dotyczyły czynności wyboru oferty najkorzystniejszej 

będącej  wynikiem  zaniechania  wykluczenia  wykonawcy  ABG  G.  O.  oraz  w  konsekwencji 

zaniechania odrzucenia oferty ww. wykonawcy. 

Izba z urzędu na podstawie art. 189 ust. 3 ustawy Pzp na posiedzeniu niejawnym bez 

obecności stron dokonała czynności formalnoprawnych i sprawdzających, w wyniku których 

stwierdziła,  że  w  tak  ustalonym  stanie  faktycznym  przedmiotowe  odwołanie  podlega 

odrzuceniu w oparciu o art. 189 ust. 2 pkt 6 ustawy Pzp. 

Krajowa  Izba  Odwoławcza  odnosząc  się  do  wskazanego  w  treści  odwołania 

orzecznictwa  Sądów  Okręgowych  wskazuje,  że  znane  są  Izbie  zawarte  tam  argumenty 

jednakże  w  tym  miejscu  wskazać  należy,  że  orzecznictwo  to  nie  jest  jednolite.  Wskazać 

również  należy,  że  w  tym  zakresie  w  obrocie  prawnym  funkcjonuje  jednolite  orzecznictwo 

Izby, które zostało zaaprobowane przez Sąd Okręgowy w Gdańsku oraz Płocku.   

W  obecnej  sytuacji  odstępstwo,  od  postulowanej  przez  wszystkie  środowiska 

związane  z  zamówieniami  publicznymi,  jednolitej  linii  orzeczniczej  Krajowej  Izby 

Odwoławczej w tym zakresie stanowiłoby zachwianie wypracowanej równowagi związanej ze 

stosowaniem,  wskazanego  jako  podstawa  prawna  rozstrzygnięcia,  przepisu  art.  180  ust.  2 

pkt  6  ustawy  Pzp.  Przepis  ten  bowiem  doczekał  się  nie  tylko  jednolitego  ujęcia  w 

orzecznictwie  Izby  ale  również  rozbudowanej  i  spójnej  wykładni  obejmującej  argumentację 

zarówno  natury  systemowej,  funkcjonalnej,  jak  również  celowościowej.  Izbie  znane  są 

oczekiwania  rynku  związane  ze  stosowaniem  przepisów  regulujących  środki  ochrony 

prawnej  jednakże  w  obecnej  chwili,  przy  uwzględnieniu  w  szczególności  zmian 

wprowadzonych  ustawą  z  dnia  22  czerwca  2016  r.  o  zmianie  ustawy  –  Prawo  zamówień 

publicznych  oraz  niektórych  innych  ustaw  (Dz.  U.  z  2016  r.,  poz.  1020),  w  tym  w 

szczególności  odstępstwem  od  stosowania  skumulowanego  obowiązku  informacyjnego 

(zmiana  art.  92  ust.  1  ustawy  Pzp  przez  rezygnację  ze  sformułowania  „jednocześnie”), 

wprowadzeniem  możliwości  stosowania  tzw.  „procedury  odwróconej”  (dodanie  art.  24aa 

ustawy  Pzp)  i  przede  wszystkim  wprowadzenia  w  wyniku  implementacji  dyrektyw 

2014/24/UE  i  2014/25/UE  mechanizmu  weryfikacji  podmiotowej  wykonawców  w  oparciu  o 

oświadczenia  własne  (w  tym  ujęte  w  formularzu  JEDZ)  zaprezentowana  poniżej 

argumentacja  stanowi,  w  ocenie  Izby,  jedyne  możliwe  rozumienie  pojęcia  „wybór  oferty 

najkorzystniejszej”.   

Tym  samym  Izba  w  niniejszym  składzie  podziela  argumentację  Izby  dotyczącą 

interpretacji przesłanki zaskarżenia ujętej w treści przepisu art. 180 ust. 2 pkt 6 ustawy Pzp 

wyrażoną w jednolitym w tym zakresie orzecznictwie Izby, tj. postanowieniach Krajowej Izby 

Odwoławczej  w postanowieniu  z 5  września 2016 r. w sprawie o sygn. akt KIO 1599/16, w 

postanowieniu z 15 września 2016 r. w sprawie o sygn. akt KIO 1674/16, w postanowieniu z 

21  września  2016  r.  w  sprawie  o  sygn.  akt  KIO  1696/16,  w  postanowieniu  z  29  września 

2016  r.  w  sprawie  o  sygn.  akt  KIO  1750/16,  postanowieniu  z  4  października  2016  r.  w 

sprawie o sygn. akt KIO 1810/16, postanowieniu z 4 października 2016 r. w sprawie o sygn. 

akt  KIO  1816/16,  postanowieniu  z 13 października  2016  r.  w  sprawie  o  sygn.  akt  KIO 

1862/16,  postanowieniu  z  18  października  2016  r.  w  sprawie  o  sygn.  akt  KIO  1910/16, 

postanowieniu z 25 października 2016 r. w sprawie o sygn. akt KIO 1930/16, postanowieniu 

z 2 listopada 2016 r. w sprawie o sygn. akt KIO 2015/16, postanowieniu z 8 listopada 2016 r. 

sygn.  akt  KIO  2026/16,  postanowieniu  z  7  listopada  2016  r.  w  sprawie  o  sygn.  akt  KIO 

2059/16,  postanowieniu  z  16  listopada  2016  r.  w  sprawie  o  sygn.  akt  KIO  2084/16, 

postanowieniu z 17 listopada 2016 r. w sprawie o sygn. akt KIO 2128/16, postanowieniu z 29 

listopada 2016 r. w sprawie o sygn. akt KIO 2162/16, postanowieniu  z 7 grudnia 2016 r. w 

sprawie o sygn. akt KIO 2203/16, postanowieniu z 1 grudnia 2016 r. w sprawie o sygn. akt 

KIO  2211/16,  postanowieniu  z  30  listopada  2016  r.  w  sprawie  o  sygn.  akt  KIO  2232/16, 

postanowieniu z 14 grudnia 2016 r. w sprawie o sygn. akt KIO 2283/16, postanowieniu z 13 

grudnia  2016  r.  w  sprawie  o  sygn.  akt  KIO  2292/16,  postanowieniu  z  15  grudnia  2016  r. 

w sprawie o sygn. akt KIO 2298/16, postanowieniu z 22 grudnia 2016 r. w sprawie o sygn. 

akt  KIO  2355/16,  postanowieniu  z  30  grudnia  2016  r.  w  sprawie  o  sygn.  akt  KIO  2397/16, 

postanowieniu  z  2  stycznia  2017  r.  w sprawie  o  sygn.  akt  KIO  2405/16,  postanowieniu  z  5 

stycznia  2017  r.  w  sprawie  2462/16,  postanowieniu  z  dnia  26  stycznia  2017  r.  w  sprawie  o 

sygn. akt KIO 122/17, jak również postanowieniu z dnia 3 marca 2017 r. w sprawie o sygn. 

akt 342/17. 

Biorąc  zatem  pod  uwagę  zarzuty  podniesione  w  odwołaniu,  to  zdecydowanie  nie  mieszczą 

się  w  katalogu  określonym  w  art.  180  ust.  2  ustawy  Pzp,  gdzie  mowa  jest  wyraźnie  o 

czynności  wyboru  oferty  najkorzystniejszej,  nie  zaś  o zaniechaniu  czynności  odrzucenia 

oferty innego wykonawcy czy zaniechaniu czynności wykluczenia wykonawcy, którego ofertę 

uznano za najkorzystniejszą.  

Takie też stanowisko zostało wyrażone w

 wyroku Sądu Okręgowego w Gdańsku z 3 

stycznia 2017r. r. XII Ga 837/16, wyroku Sądu Okręgowego w Płocku z dnia 1 lutego 2017r. 

sygn.  akt  IV  Ca  1051/16  i  Izba  nie  znajduje  podstaw  do  zmiany  tej  ustalonej  linii.  Izba  ma 

ś

wiadomość,  iż  Sądy  Okręgowe  wyraziły  także  stanowisko  przeciwne  (m.in.  wyrok  Sądu 

Okręgowego  w  Lublinie  z  dnia  21  grudnia  2016r.  sygn.  akt  IX  Ga  502/16,  wyrok  Sądu 

Okręgowego w Szczecinie z dnia 22 grudnia 2016r. sygn. akt II Ca 1461/16, a także wyrok 

Sądu  Okręgowego  w  Krakowie  z  dnia  20  stycznia  2017r.  sygn.  akt  XII  Ga  1018/16  oraz 

wyrok Sądu Okręgowego w Katowicach z dnia 13 lutego 2017r. sygn. akt XIX Ga 3/17, Sądu 

Okręgowego w Przemyślu z dnia 16 lutego 2017r. sygn. akt I Ca 399/16).  

W obu tych uzasadnieniach (sprawy sygn. akt XII Ga 837/16 i IV Ca 1051/16)  Sądy 

odwoływały się do szerokiego rozumienia pojęcia „wybór oferty najkorzystniejszej” jako ciągu 

czynności  zamawiającego  na  etapie  badania  i  oceny  ofert,  które  obejmują  czynności  i 

zaniechania  zamawiającego  związane  z  badaniem  podmiotowym  wykonawcy  i 

przedmiotowym oferty oraz z czynnościami i zaniechaniami związanymi z samą oceną ofert.  

Izba na ten moment podziela w całości pogląd wyrażony przez Sąd Okręgowy w Płocku, że 

„(…)  zamiarem  ustawodawcy  nowelizującego  przepisy  było  dopuszczenie  możliwości 

wnoszenia  odwołań  wobec  ściśle  ustanowionych  czynności  zamawiającego  i  sprzeczne  z 

celem  tego  unormowania  jest  stosowanie  wykładni  rozszerzającej.  Dodany  ustawą 

nowelizującą  z  dnia  22  czerwca  2016  r.  do  art.  180  ust.  2  p.z.p  punkt  6.,  który  przewiduje 

możliwość  wniesienia  odwołania  wobec  czynności  wyboru  oferty  najkorzystniejszej,  nie 

należy  interpretować  w  taki  sposób,  że  podciągać  pod  niego  wszystkie  czynności 

zamawiającego dokonywane w ramach badania i oceny ofert prowadzące do wyboru oferty 

najkorzystniejszej. Taka interpretacja przepisu, zdaniem Sądu Okręgowego, zatraciłaby sens 

wyjątkowości  wnoszenia  odwołań  w  odniesieniu  do  tzw.  postępowań  podprogowych.  A 

zatem art. 180 ust. 2 pkt 6 p.z.p. należy rozumieć w sposób wąski, odnosząc się przy tym do 

definicji legalnej pojęcia „najkorzystniejszej oferty” zawartej w art. 2 pkt 5 p.z.p. (…) Definicja 

nie  zawiera  zastrzeżenia,  iż  najkorzystniejsza  oferta  wybierana  jest  spośród  ofert 

niepodlegających  wykluczeniu  bądź  odrzuceniu.  Jak  wynika  z  ustawy  p.z.p.  odrzucenie 

oferty  (art.  89  p.z.p.)  oraz  wykluczenie  wykonawcy  (art.  24  p.z.p.)  są  czynnościami 

odrębnymi  od  wyboru  najkorzystniejszej  oferty,  poprzedzającymi  de  facto  wybór.  Wniosek 

taki wysnuć można również, rozważając treść art. 92 ust. 1 p.z.p. obecnie obowiązującego i 

tego przed nowelizacją, która weszła w życie z dniem 28 lipca 2016 r. (…). Zmiana brzmienia 

powyższego  przepisu,  zdaniem  Sądu  Okręgowego,  oznacza  wyraźne  rozdzielenie 

poszczególnych 

czynności 

zamawiającego 

prowadzących 

do 

wyłonienia 

oferty 

najkorzystniejszej.  Uprzednio  zamawiający  jednocześnie  po  wyborze  oferty  informował 

wykonawców o wyborze oferty najkorzystniejszej, ofertach odrzuconych bądź wykonawcach 

wykluczonych,  obecnie  czynności  tych  może  dokonywać  sukcesywnie.  Powyższe  prowadzi 

do  wniosku,  że  zamawiający  najpierw  odrzuca  poszczególne  oferty  albo  wyklucza 

wykonawców,  a  dopiero  później  spośród  pozostałych  ofert  dokonuje  wyboru 

najkorzystniejszej.  Zakres  pojęcia  oferty  najkorzystniejszej  prawodawca  wskazał  w  art.  91 

ust.  1  p.z.p.,  wedle  którego  zamawiający  wybiera  ofertę  najkorzystniejszą  na  podstawie 

kryteriów  oceny  ofert  określonych  w  specyfikacji  istotnych  warunków  zamówienia.  Przepis 

ten, jak słusznie wskazała Izba, współgra z art. 180 ust. 2 pkt 6 p.z.p. W przekonaniu Sądu 

tak ukształtowane brzmienie przepisów art. 180 ust. 2 pkt 6 p.z.p., art. 91 ust. 1 p.z.p. oraz 

art.  92  ust.  1  p.z.p.,  oznacza,  że  celem  ustawodawcy  było  wyróżnienie  czynności  wyboru 

oferty  najkorzystniejszej  od  pozostałych  czynności  zamawiającego  poprzedzających  tenże 

wybór.  Nie  można  przy  tym  pominąć  faktu,  iż  odwołanie  w  pełnym  zakresie  przysługuje 

jedynie wtedy, gdy wartość zamówienia jest co najmniej równa progom unijnym. Art. 180 ust. 

1 p.z.p. dopuszcza wówczas odwoływanie się od niezgodnej z przepisami ustawy czynności 

zamawiającego lub zaniechania czynności. Poniżej progów unijnych, a więc jak w niniejszej 

sprawie, odwołanie może być wniesione wyłącznie na czynności zamawiającego określone w 

art. 180 ust. 2. Ustawodawca ewidentnie rozróżnił czynności od zaniechania czynności. Jest 

to kolejny argument przemawiający za tym, iż w postępowaniach podprogowych zaniechanie 

odrzucenie  oferty  innego  wykonawcy  nie  mieści  się  w  ustawowych  przesłankach 

odwoławczych.”  

Izba  w  całości  uznaje  za  własne  także  stanowisko  Sągu  Okręgowego  w  Gdańsku, 

który  wskazał,  że  ani  organy  administracji  publicznej,  ani  sądy  nie  mają  kompetencji  do 

tworzenia  prawa,  a  więc  nie  wolno  im  tworzyć  tego  prawa  także  w  drodze  interpretacji 

przepisów prawnych. Sąd zauważył, że zbyt szeroka wykładnia skarżącego, zgodnie z którą 

zaniechanie  odrzucenia  oferty  należy  do  czynności  wyboru  najkorzystniejszej  oferty,  jako 

zwieńczenie  wszystkich  czynności  w  zakresie  badania  i  oceny  ofert  w  istocie  zmierza  do 

stworzenia  nowych  podstaw  odwołania,  co  jest  zbyt  daleko  idącym  zabiegiem 

interpretacyjnym.  Sąd  ocenił  argumenty  Izby  jako  przekonujące,  racjonalne  i  oparte  o  treść 

norm prawnych, natomiast stanowisko skarżącego zasadzało się na praktycznych aspektach 

wykłani  i  jej  znaczenia  dla  krajowych  zamówień  publicznych,  a  także  oczekiwań 

wykonawców.  Sąd  podzielił  stanowisko  Izby,  że  pod  pojęciem  „czynność  wyboru  oferty 

najkorzystniejszej”  nie  może  się  kryć  także  zaniechanie  czynności  wykluczenia  z 

postępowania  i  zaniechanie  odrzucenia  oferty,  a  jedynie  niedokonanie  wyboru  oferty 

najkorzystnijszej  zgodnie  z  kryteriami  oceny  ofert  określonymi  w  siwz.  Za  przkonującą 

argumentację  uznał  wzrost  znaczenia  kryteriów  pozacenowych,  wyjątkowy  charakter 

reguklacji  art.  180  ust.  2  ustawy.  Przyjęcie  stanowiska  skarżącego  prowadziłoby  do 

wprowadzenia  zasady  skarżenia  niemalże  wszystkich  czynności  zamawiającego,  co 

powodowałoby,  że  nieracjonalne  byłby  pozostawienie  przez  ustawodawcę  przesłanek  art. 

180  ust.  2  pkt.  4.  Sąd  wziął  pod  uwagę,  ze  art.  180  ust.  2  ustawy  stanowi  wyłącznie  o 

skarżeniu  czynności,  a  nie  o  możliwości  skarżenia  zaniechań.  Również  w  toku  prac 

legislacyjnych  Sąd  nie  dopatrzył  się,  aby  wolą  ustawodawcy  było  umożliwienie  skarżenia 

tych czynności, które dotyczą zaniechań odrzucenia ofert.  

To stanowiska wyrażone przez Sąd Okręgowy w Płocku i Sąd Okręgowy w Gdańsku 

w  ocenie  Izby  stanowi  wnikliwą  i  pełną  analizę  obowiązujących  przepisów  ustawy  i  Izba 

podziela je w całości, a z uwagi na fakt, że na datę wydawania orzeczenia w ocenie Izby nie 

ukształtowała  się  większościowa  czy  przeważająca  linia  orzecznicza  Sądów  Okręgowych, 

Izba  nie  ma  podstaw  odstąpienia  od  dotychczasowego  jednolitego  stanowiska.  Być  może 

prezentowane  zagadnienie  prawne  dojrzało  do  rozstrzygnięcia  przez  autorytet  Sądu 

Najwyższego lub przyjęcia przez władzę ustawodawczą postulatu de lege ferenda.  

Przechodząc  z  części  uzasadnienia  zawierającej  analizę  orzecznictwa  do  analizy 

prawnej  zagadnienia  Izba  wskazuje,  że  zgodnie  z  art.  189  ust.  2  pkt  6  ustawy  Pzp  w 

brzmieniu  po  nowelizacji  z  22  czerwca  2016  roku  Izba  odrzuca  odwołanie  jeżeli  w 

postępowaniu o wartości zamówienia mniejszej niż kwoty określone w przepisach wydanych 

na podstawie art. 11 ust. 8 ustawy Pzp, odwołanie dotyczy innych czynności niż wymienione 

w art. 180 ust. 2 ustawy Pzp. W powołanym art. 180 ust. 2 ustawy wskazano wyraźnie, iż w 

postępowaniu  o  wartości  mniejszej  niż  kwoty  określone  w  przepisach  wydanych  na 

podstawie art. 11 ust. 8, odwołanie przysługuje wyłącznie wobec czynności: 

1) wyboru trybu negocjacji bez ogłoszenia, zamówienia z wolnej ręki lub zapytania o cenę; 

2) określenia warunków udziału w postępowaniu;  

3) wykluczenia odwołującego z postępowania o udzielenie zamówienia;  

4) odrzucenia oferty odwołującego;  

5) opisu przedmiotu zamówienia;  

6) wyboru najkorzystniejszej oferty 

Choć  katalog  sytuacji,  w  których  w  postępowaniach  podprogowych  w  wyniku 

wspomnianej  nowelizacji  przysługuje  wniesienie  odwoływania  uległ  rozszerzeniu,  między 

innymi  o  czynność  wyboru  oferty  najkorzystniejszej,  to  zdaniem  składu  orzekającego  Izby  

w  przedmiotowej  sprawie  odwołanie  dotyczy  czynności,  wobec  których  ustawodawca  nadal 

wyłączył  prawo  zaskarżenia  decyzji  Zamawiającego.  Odwołanie  dotyczy  zaniechania 

odrzucenia oferty uznanej za najkorzystniejszą z powodu jej niezgodności z zapisami SIWZ. 

Z  powodu  braku  tego  typu  czynności  w  katalogu  pomieszczonym  w  art.  180  ust.  2  ustawy 

Pzp stwierdzić należy,  iż  wobec  zastrzeżenia sformułowanego w art. 189 ust. 2 ustawa nie 

przyznaje ochrony prawnej w postaci odwołania odnośnie takiego rozstrzygnięcia.  

Analiza  znowelizowanego  przepis  art.  180  ust.  2  pkt  6  ustawy  Pzp  i  użycia  w  nim 

przez  ustawodawcę  sformułowania    „czynność  wyboru  najkorzystniejszej  oferty”  prowadzi 

zdaniem  Izby  do  wniosku,  że  pod  pojęciem  tym  nie  kryje  się  zaniechanie  czynności 

wykluczenia  z  postępowania  i  zaniechanie  czynności  odrzucenia  oferty,  a  jedynie 

niedokonanie  wyboru  oferty  najkorzystniejszej  zgodnie  z kryteriami  oceny  ofert  określonymi 

w SIWZ.  

Za takim rozumieniem przepisu przemawia  wykładnia językowa art. 180 ust. 2 pkt 6 

ustawy  Pzp.  Ustawodawca  zdecydował  się  wprowadzić  nową  przesłankę,  zgodnie  z  którą 

w postępowaniach podprogowych odwołanie ma przysługiwać także wobec czynności opisu 

przedmiotu  zamówienia  i  czynności  wyboru  najkorzystniejszej  oferty.  Jednocześnie  jednak 

nie zostały wykreślone ani zmienione przesłanki z pkt 3 i 4, zgodnie z którymi odwołanie ma 

przysługiwać  wobec  czynności  odrzucenia  wyłącznie  oferty  Odwołującego  i  czynności 

wykluczenia  Odwołującego  z  postępowania.  Powyższe  przesądza,  że  pod  pojęciem 

„czynność  wyboru  oferty  najkorzystniejszej”  nie  może  się  kryć  czynność  odrzucenia  oferty 

Odwołującego  ani  czynność  wykluczenia  Odwołującego  z postępowania,  wówczas  bowiem 

objęcie  tych  samych  czynności  dyspozycją  pkt  3  i  4  tegoż  artykułu  ustawy  byłyby  zbędne. 

Nie  należy  zatem  domniemywać,  że  „czynność  wyboru  najkorzystniejszej  oferty”  obejmuje 

zaniechanie czynności wykluczenia z postępowania innych wykonawców lub odrzucenia ich 

ofert.  Nie  jest  to  konieczne  dla  interpretacji  przesłanki  z  pkt  6,  która  ma  określony  zakres 

zastosowania,  służy  mianowicie  zakwestionowaniu  wyboru  jako  najkorzystniejszej  oferty, 

która  nie  jest  najkorzystniejsza,  gdyż  nie  przedstawia  najkorzystniejszego  bilansu  ceny  lub 

kosztu i innych kryteriów odnoszących się do przedmiotu zamówienia publicznego lub która 

najlepiej spełnia kryteria inne niż cena lub koszt, gdy cena lub koszt jest stała albo nie jest 

ofertą z najniższą ceną lub kosztem, gdy jedynym kryterium oceny jest cena lub koszt, czyli 

nie jest najkorzystniejsza w rozumieniu definicji z art. 2 pkt 5 Pzp. 

Ponadto  dostrzeżenia  wymaga,  że  przepis  art.  180  ust.  2  ustawy  Pzp  ma  charakter 

wyjątku  od  zasady.  W  przeciwieństwie  do  postępowań  powyżej  progów,  w  przypadku 

postępowań  podprogowych  zasadą  jest  to,  że  odwołanie  nie  przysługuje.  O  intencjach 

ustawodawcy  świadczy  nieprzypadkowo  użyte  w  art.  180  ust.  2  Pzp  słowo  „wyłącznie”. 

Ustawodawca  w  wyniku nowelizacji  nie  zdecydował  o  zniesieniu  różnic  przy  korzystaniu  ze 

ś

rodków  ochrony  prawnej  w  postępowaniach  podprogowych  i  postępowaniach  poniżej 

progów.  Zdecydowano  jedynie  o  nieznacznym  poszerzeniu  katalogu  przesłanek 

umożliwiających  wniesienie  odwołania  w  postępowaniach  podprogowych.  Skoro  zatem 

katalog  czynności,  wobec  których  odwołanie  przysługuje  nadal  ma  charakter  wyjątku  od 

zasady,  to  wyjątków  nie  można  interpretować  rozszerzająco.  Tzw.  szerokie  rozumienie 

pojęcia  „wybór  oferty  najkorzystniejszej”  de  facto  zrównuje  zakres  zaskarżenia  pomiędzy 

postępowaniami poniżej i powyżej progów UE.  

Warto  także  podkreślić,  iż  w  postępowaniach  powyżej  progów,  odwołanie  służy 

wobec  niezgodnej  z przepisami  ustawy  czynności  zamawiającego  podjętej  w  postępowaniu  

o udzielenie zamówienia lub zaniechania czynności, do której zamawiający jest zobowiązany 

na podstawie ustawy. Tymczasem w art. 180 ust. 2 ustawy Pzp była i jest mowa wyłącznie 

o tym,  że  odwołanie  w  postępowaniach  podprogowych  służy  wyłącznie  wobec  czynności, 

zaś  ustawodawca  nie  wspomina  o  „zaniechaniach”.  Skoro  sama  zasada  konstytuująca 

wyjątek  nie  uległa  zmianie,  nie  ma  podstaw,  aby  domniemywać,  że  wyłącznie  w przypadku 

przesłanki  z  pkt  6  obejmuje  ona  teraz  zarówno  czynność,  jak  i  zaniechania  czynności 

(w dodatku innych niż czynność wprost wymieniona w przesłance). Przewidziany w przepisie 

art. 180 ust. 2 katalog przesłanek zawsze miał charakter pozytywny, odnosił się do czynnego 

zachowania  Zamawiającego,  nie  wspominał  o  możliwych  zaniechaniach.  Sytuacja  ta  nie 

uległa zmianie w wyniku ostatniej nowelizacji ustawy. Nadal ustawodawca koncentruje się na 

zachowaniach  zamawiającego  o  charakterze  czynnym,  które  doprowadziły  do  danego 

wyniku postępowania, nie wspomina o zaniechaniach.  

Tym  samym  konfrontując  treść  art.  180  ust.  1  oraz  art.  180  ust.  2  ustawy  Pzp 

wskazać należy, że o ile w ramach postępowań powyżej progów UE zaskarżeniu w drodze 

ś

rodków  ochrony  prawnej  mogą  podlegać  zarówno  zaniechania,  jak  i  czynności  podmiotu 

zamawiającego  to  w  postępowaniu  poniżej  progów  UE  zaskarżeniu  podlegają  jedynie 

czynności w znaczeniu pozytywnym (bez zaniechań).  

W dalszej kolejności zauważyć należy, że z dotychczasowego przepisu art. 92 ust. 1 

ustawy  Pzp  wynikało,  że  zamawiający  miał  jednocześnie  informować  o  wyborze  oferty 

najkorzystniejszej,  oraz  o  ofertach  odrzuconych  i  wykonawcach,  którzy  zostali  wykluczeni  

z postępowania. Przepis ten brzmiał:  

Art.  92.  1.  Niezwłocznie  po  wyborze  najkorzystniejszej  oferty  zamawiający 

jednocześnie zawiadamia wykonawców, którzy złożyli oferty, o: 

1)  wyborze  najkorzystniejszej  oferty,  podając  nazwę  (firmę)  albo  imię  i  nazwisko, 

siedzibę  albo  miejsce  zamieszkania  i  adres  wykonawcy,  którego  ofertę  wybrano, 

uzasadnienie  jej  wyboru  oraz  nazwy  (firmy)  albo  imiona  i  nazwiska,  siedziby  albo  miejsca 

zamieszkania  i  adresy  wykonawców,  którzy  złożyli  oferty,  a  także  punktację  przyznaną 

ofertom w każdym kryterium oceny ofert i łączną punktację; 

2)  wykonawcach,  których  oferty  zostały  odrzucone,  podając  uzasadnienie  faktyczne  

i prawne; 

3) wykonawcach, którzy zostali wykluczeni z postępowania o udzielenie zamówienia, 

podając  uzasadnienie  faktyczne  i  prawne  -  jeżeli  postępowanie  jest  prowadzone  w  trybie 

przetargu nieograniczonego, negocjacji bez ogłoszenia albo zapytania o cenę; 

4)  terminie,  określonym  zgodnie  z  art.  94  ust.  1  lub  2,  po  którego  upływie  umowa  

w sprawie zamówienia publicznego może być zawarta. 

Obecnie przepis art. 92 ust. 1 Pzp brzmi: 

Zamawiający informuje niezwłocznie wszystkich wykonawców o: 

1)  wyborze  najkorzystniejszej  oferty,  podając  nazwę  albo  imię  i  nazwisko,  siedzibę 

albo  miejsce  zamieszkania  i  adres,  jeżeli  jest  miejscem  wykonywania  działalności 

wykonawcy,  którego  ofertę  wybrano,  oraz  nazwy  albo  imiona  i  nazwiska,  siedziby  albo 

miejsca zamieszkania i adresy, jeżeli są miejscami wykonywania działalności wykonawców, 

którzy  złożyli  oferty,  a  także  punktację  przyznaną  ofertom  w  każdym  kryterium  oceny  ofert  

 łączną punktację, 

2) wykonawcach, którzy zostali wykluczeni, 

3)  wykonawcach,  których  oferty  zostały  odrzucone,  powodach  odrzucenia  oferty,  

a  w  przypadkach,  o  których  mowa  w  art.  89  ust.  4  i  5,  braku  równoważności  lub  braku 

spełniania wymagań dotyczących wydajności lub funkcjonalności, 

4)  wykonawcach,  którzy  złożyli  oferty  niepodlegające  odrzuceniu,  ale  nie  zostali 

zaproszeni do kolejnego etapu negocjacji albo dialogu, 

5) dopuszczeniu do dynamicznego systemu zakupów,  

6) nieustanowieniu dynamicznego systemu zakupów,  

7) unieważnieniu postępowania 

 – podając uzasadnienie faktyczne i prawne.  

Jak  wynika  z  powyższego,  ustawodawca  odrębnie  wypowiada  się  o  wyborze  oferty 

najkorzystniejszej  (pkt  1),  wykluczeniach  (pkt  2),  odrzuceniach  (pkt  3),  zaś  w  świetle 

nowelizacji  zamawiający  nie  ma  już  obowiązku  jednoczesnego  informowania  o  tych 

czynnościach.  Zatem  znacznie  częściej  zamawiający  będzie  odrzucał  oferty  czy  wykluczał 

wykonawców  zanim  wybierze  ofertę  najkorzystniejszą.  Analizując  zmianę  powyższego 

przepisu,  zwrócić  należy  uwagę  na  usunięcie  w  art.  92  ust.  1  ustawy  Pzp  słowa 

„jednocześnie”.  Przepis  ten  w  dotychczasowym  brzmieniu  stanowił  implementację  tzw. 

dyrektywy  odwoławczej  i  zawierał  w  sobie  skumulowany  obowiązek  informacyjny  mający 

zapewnić  efektywność  środków  ochrony  prawnej  (możliwość  zaskarżenia  wszystkich 

czynności  związanych  z  badaniem,  oceną  i  wyborem  oferty  na  skutek  ujętego  tam 

skumulowanego  obowiązku  informacyjnego).  Trudno  zatem  uznawać,  że  pod  pojęciem 

„wybór  oferty  najkorzystniejszej”  mieści  się  „zaniechanie  czynności  odrzucenia”  

i  „zaniechanie  czynności  wykluczenia”  w  sytuacji,  gdy  zamawiający  nie  dokona  jeszcze 

czynności  wyboru  oferty  najkorzystniejszej.  Trudno  również  przyjąć,  że  istnieje  możliwość 

zaskarżenia  zaniechania  czynności  wykluczenia  jeżeli  np.  w  tzw.  procedurze  odwróconej 

(art.  24aa  ustawy  Pzp)  podmiot  zamawiający  w  ogóle  nie  badał  pod  tym  kątem  ofert 

wykonawców, których oferty nie zostały uznane za najkorzystniejsze.  

Konkludując,  przyjęcie  stanowiska,  zgodnie  z  którym  „czynność  wyboru  oferty 

najkorzystniejszej”  należy  rozumieć  szeroko

  –  jako  zwieńczenie  wszystkich  czynności  

z zakresu badania i oceny ofert, które doprowadziły do wyboru oferty najkorzystniejszej, nie 

daje  się  obronić  w  świetle  testu  racjonalnego  ustawodawcy.  Przy  przyjęciu  takiej  wykładni 

poza  zakresem  zaskarżenia  w  postępowaniach  podprogowych  pozostawałoby  de  facto 

unieważnienie  postępowania.  Zauważyć  jednak  należy,  że  w  wyniku  nowelizacji  o  wiele 

większe  znaczenia  nabiorą  pozacenowe  kryteria  oceny  ofert  (np.  kwalifikacje  

i doświadczenie osób, które będą uczestniczyły w realizacji zamówienia, aspekty społeczne, 

jakościowe,  innowacyjne),  których  stosowanie  będzie  w  znacznej  większości  przypadków 

obowiązkowe.  Znacznie  większego  znaczenia  nabierze  zarzut  naruszenia  art.  91  ust.  2 

ustawy  Pzp  przez  wybór  oferty  najkorzystniejszej  niezgodnie  z  kryteriami  oceny  ofert 

określonymi  w  SIWZ.  Można  zatem  twierdzić,  że  właśnie  dlatego  w  art.  180  ust.  2  Pzp 

dodano możliwość zaskarżenia czynności wyboru oferty najkorzystniejszej, której znaczenie 

wzrośnie.  

Nadto wskazać należy, iż szerokie rozumienie przesłanki ujętej w treści art. 180 ust. 2 

pkt 6 ustawy Pzp, doprowadzić może do zaprzepaszczenia zalet postępowań dwuetapowych 

(w  szczególności  przetargu  ograniczonego)  oraz  postępowań,  gdzie  celem  wyboru  oferty 

najkorzystniejszej została przewidziana aukcja elektroniczna. Wynika to z faktu, iż możliwość 

kwestionowania  również  zaniechań  w  ramach  tych  postępowań  doprowadzi  do  sytuacji,  że 

będzie  dochodziło  do  weryfikacji  już  zakończonych  etapów  postępowania  (np.  badania 

wniosków)  i  swego  rodzaju  „otwieranie”  na  nowo  terminów  umożliwiających  w  drodze 

ś

rodków ochrony prawnej kwestionowanie już prawomocnych czynności.    

Jak  wskazał  Izba  w  postanowieniu  wydanym  w  sprawie  o  sygn.  akt  KIO  1816/16, 

które  to  stanowisko  Izba  w  niniejszym  składzie  podziela  w  całości,  istotnym  argumentem 

przemawiającym  za  słusznością  prezentowanego  poglądu  jest  wyrażone  w  toku  prac 

legislacyjnych  nad  nowelizacją  stanowisko  jej  autora  –  Ministerstwa  Rozwoju,  stanowiące 

swego rodzaju wykładnię autentyczną. Podczas uzgodnień międzyresortowych Ministerstwo 

Ś

rodowiska  zgłosiło  uwagę,  że  rozszerzenie  katalogu  okoliczności,  wobec  których  można 

zastosować  środki  ochrony  prawnej  w  postępowaniach  podprogowych,  ograniczy 

efektywność  postępowań.  Wskazywano,  że  jeżeli  zaproponowana  zmiana  jest  konieczna, 

przy  tak  rozszerzonym  katalogu  okoliczności  umożliwiających  skorzystanie  ze  środków 

ochrony prawnej, niecelowe jest w ogóle utrzymanie art. 180 ust. 2 ustawy Pzp. Ministerstwo 

Rozwoju zaznaczyło w toku prac legislacyjnych, że zmiana jest korzystna dla wykonawców, 

a  enumeratywne  wyliczenie  nie  otwiera  zakresu  środków  ochrony  prawnej  tak  szeroko,  jak 

jego  brak.  Jak  podano,  przede  wszystkim,  poza  tym  zakresem  będą  „zaniechania” 

zamawiającego,  a  to  znaczna  różnica.

  Odmiennych  zamiarów  nie  sposób  natomiast 

wyczytać z innych materiałów z prac legislacyjnych, w tym z samego uzasadnienia projektu 

ustawy,  a  należałoby  zakładać,  że  jeśli  ustawodawca  chciał  tak  dalece  znieść  dotychczas 

obowiązujące  ograniczenia,  to  byłaby  to  zmiana  na  tyle  istotna,  że  doczekałaby  się 

odpowiedniego  komentarza  w  uzasadnieniu  nowelizacji.  Na  powyższą  kwestię  zwrócił 

również  uwagę  Sąd  Okręgowy  w  Płocku  w  cytowanym  obszernie  na  wstępie  uzasadnieniu 

wyroku. Należy więc stwierdzić, że intencja autora nowelizacji co do zakresu zaskarżenia w 

postępowaniach  poniżej  progów  unijnych  została  wyrażona  podczas  uzgodnień 

międzyresortowych, ze wskazaniem na zamiar utrzymania wyłączeń dotyczących zaniechań 

zamawiającego  i  nie  może  być  pomijana  przy  interpretacji  przepisów.  Dokonywana  przez 

Izbę  wykładnia  nie  może  natomiast  uwzględniać  oczekiwań  wykonawców  co  do  możliwości 

jak  najszerszego  wnoszenia  odwołań  w  postępowaniach  podprogowych,  w sytuacji  gdy 

oczekiwania  te  nie  tylko  nie  znajdują  potwierdzenia  w  brzmieniu  przepisów  rozumianych 

zgodnie  z  wszystkimi  regułami  wykładni  prawa,  ale  wręcz  stoją  w  opozycji  do  wyników  tej 

wykładni i wyartykułowanych przez autora projektu celów.  

Poza tym w toku prac legislacyjnych uznano, że do rozważenia jest rezygnacja z pkt 

7  -  unieważnienia  postępowania,  w  tym  przypadku  bowiem  nikt  nie  uzyskuje  zamówienia. 

Ostatecznie,  zgodnie  z  takimi  założeniami  właśnie  ukształtowała  się  treść  art.  180  ustawy 

Pzp. 

Zatem,  zarzuty  dotyczące  tego  typu  jak  opisane  w  rozpoznawanym  odwołaniu 

zdecydowanie  nie  mieszczą  się  w  katalogu  art.  180  ust.  2  ustawy  Pzp,  gdzie  mowa  jest 

wyraźnie  o  czynności  wyboru  oferty  najkorzystniejszej,  nie  zaś  zaniechaniu  odrzucenia 

wykonawcy,  którego  ofertę  uznano  za  najkorzystniejszą.  Dlatego  też  odwołanie  podlegało 

odrzuceniu.  

Biorąc pod uwagę powyższe wywody Izby oraz wartość szacunkową przedmiotowego 

zamówienia, z powodu braku tego typu czynności w katalogu pomieszczonym w art. 180 ust. 

2  ustawy  Pzp  stwierdzić  należy,  iż  wobec  zastrzeżenia  sformułowanego  w  art.  180  ust.  2, 

ustawa nie przyznaje ochrony prawnej w postaci odwołania odnośnie takiej czynności. Tym 

samym  zasadne  stało  się  odrzucenie  odwołania  na  podstawie  art.  189  ust.  2  pkt  6  ustawy 

Pzp. 

Uwzględniając powyższe, na podstawie art. 192 ust. 1 zdanie drugie i art. 189 ust. 2 

pkt 6 w zw. z art. 180 ust. 2 ustawy Pzp, orzeczono jak w sentencji. 

O  kosztach  postępowania  odwoławczego  orzeczono  stosownie  do  jego  wyniku  na  

podstawie  art. 192  ust.  9  i  10  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych  –  czyli  stosownie  do 

wyniku postępowania oraz zgodnie z § 3 pkt 1 oraz § 5 ust. 4 rozporządzenia Prezesa Rady 

Ministrów  z  dnia  15  marca  2010  r.  w   sprawie  wysokości  i sposobu  pobierania  wpisu  od 

odwołania  oraz  rodzajów  kosztów  w   postępowaniu  odwoławczym  i  sposobu  ich  rozliczania 

(Dz.  U.  Nr  41,  poz.  238)  w  związku  z  Rozporządzeniem  Rady  Ministrów  z  dnia  9  stycznia 

2017  r.  zmieniającym  rozporządzenie  w  sprawie  wysokości  i  sposobu  pobierania  wpisu  od 

odwołania  oraz  rodzajów  kosztów  w  postępowaniu  odwoławczym  i  sposobu  ich  rozliczania 

(Dz.  U.  z  2017  r.,  poz.  47),  obciążając  Odwołującego  tymi  kosztami,  na  które  złożył  się 

uiszczony przez niego wpis od odwołania.  

Przewodniczący: 

……………………………… 

Członkowie: 

………………………………