KIO 1509/17 WYROK dnia 8 sierpnia 2017 r.

WYROK 

z dnia 8 sierpnia 2017 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza – w składzie:  

Przewodniczący: Piotr Kozłowski 

  Protokolant: Agata Dziuban 

po  rozpoznaniu  na  rozprawie  3  sierpnia  2017  r.  w  Warsz

awie  odwołania  wniesionego 

20 lipca 2017 r. do Prezesa Krajowej Iz

by Odwoławczej  

przez 

wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia:    ZUE  S.A. 

z 

siedzibą w Krakowie, UNIBEP S.A. z siedzibą w Bielsku Podlaskim 

w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego pn. Budowa węzła przesiadkowego – 

węzeł  Zawodzie  w  ramach  zadania  inwestycyjnego  „Katowicki  System  Zintegrowanych 

Węzłów Przesiadkowych – węzeł Zawodzie” (nr postępowania BZB.271.1.39.2017) 

p

rowadzonym  przez  zamawiającego Miasto  Katowice  działającego również  w  imieniu i  na 

rzecz zamawiającego: Tramwaje Śląskie S.A. z siedzibą w Katowicach 

przy udziale 

wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia zgłaszających 

przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego: 

A. 

NDI  S.A.  z  siedzibą  w  Sopocie,  Constructiones  y  Promociones  BALZOLA  S.A.  z 

siedzibą w Bilbao, BALZOLA POLSKA sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie 

B. 

BANIMEX sp. z o.o. z siedzibą w Będzinie, AZI-BUD sp. z o.o. z siedzibą w Będzinie 

orzeka: 

Uwzględnia  odwołanie  i  nakazuje  zamawiającemu  Miastu  Katowice,  działającemu 

również w imieniu i na rzecz zamawiającego Tramwajów Śląskich S.A. z siedzibą 

w Katowicach: 

unieważnienie  wyboru  najkorzystniejszej  oferty,  a  w  ramach 

powtórzonych  czynności  –  wykluczenie  z  postępowania  wykonawców  wspólnie 

ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia:  po  pierwsze  –    NDI  S.A.  z  siedzibą 

w Sopocie,  Constructiones  y  Promociones  BAL

ZOLA  S.A.  z  siedzibą  w  Bilbao, 

BALZOLA POLSKA sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie, po drugie – BANIMEX sp. z 

o.o.  z  siedzibą  w  Będzinie,  AZI-BUD  sp.  z  o.o.  z  siedzibą  w  Będzinie, 

za 

przedstawienie  zamawiającemu  wprowadzających  w  błąd  informacji  odnośnie 

doświadczenia  osoby  zaproponowanej  do  wykonania  zamówienia  posiadającej 

uprawnienia  w  specjalności  konstrukcyjno-budowlanej  bez  ograniczeń,  przez 

wskazanie inwestycji, które w rzeczywistości nie odpowiadały opisowi zawartemu 

w  specyfikacji  istotnych  warunków  zamówienia,  zgodnie  z  którym  w  ramach 

kryterium oceny ofert 

dotyczącego doświadczenia osób dla takiej osoby należało 

podać  w  ofercie  inwestycje  polegające  na  budowie  obiektu  budowalnego 

o 

konstrukcji  stalowej,  w  którym  występowały  elementy  o  rozpiętości  między 

słupami  min.  20  m  oraz  o  powierzchni  zabudowy  nie  mniejszej  niż  2400  m

co 

miało wpływ na wynik postępowania prowadzonego przez zamawiającego. 

Kosztami postępowania obciąża zamawiających Miasto Katowice i Tramwaje Śląskie 

S.A. z 

siedzibą w Katowicach i: 

2.1.  zalicza  w 

poczet  kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę  20000  zł  00  gr 

(słownie: dwadzieścia tysięcy złotych zero groszy) uiszczoną przez odwołującego 

ZUE  S.A.  z  siedzibą  w  Krakowie  oraz  UNIBEP  S.A.  z  siedzibą  w  Bielsku 

Podlaskim 

wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia 

zasądza  od  zamawiających  Miasta  Katowic  i  Tramwajów  Śląskich  S.A. 

z 

siedzibą  w  Katowicach  na  rzecz  odwołującego  ZUE  S.A.  z  siedzibą 

w Krakowie  oraz 

UNIBEP  S.A.  z  siedzibą  w  Bielsku  Podlaskim  wspólnie 

ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia  kwotę  23600  zł  00  gr  (słownie: 

dwadzieścia  trzy  tysiące  sześćset  złotych  zero  groszy)  stanowiącą  koszty 

postępowania  odwoławczego  poniesione  z   tytułu  wpisu  od  odwołania  oraz 

uzasadnionych kosztów strony obejmujących wynagrodzenie pełnomocnika. 

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r. 

–  Prawo  zamówień 

publicznych  (t.j.  Dz.  U.  z  2015  r.  poz.  2164  ze  zm.)  na  niniejszy  wyrok 

–  w  terminie  7  dni 

od 

dnia  jego  doręczenia  –  przysługuje  skarga  za  pośrednictwem  Prezesa  Krajowej  Izby 

Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Katowicach. 

Przewodniczący: 

……………………………… 

U z a s a d n i e n i e 

Zamawiający  Miasto  Katowice,  działający  również  w  imieniu  i  na  rzecz 

zamawiającego  Tramwajów  Śląskich  S.A.  z  siedzibą  w  Katowicach  prowadzi  na podstawie 

ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. 

– Prawo zamówień publicznych (t.j. Dz. U. z 2015 r. poz. 

2164  ze  zm.)  {dalej 

również:  „ustawa  pzp”,  „pzp”}  w  trybie  przetargu  nieograniczonego 

postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego na roboty budowlane pn. Budowa węzła 

przesiadkowego 

–  węzeł  Zawodzie  w  ramach  zadania  inwestycyjnego  „Katowicki  System 

Zintegrowanych  Węzłów  Przesiadkowych  –  węzeł  Zawodzie”  (nr  postępowania 

BZB.271.1.39.2017).  

Ogłoszenie  o  tym  zamówieniu  zostało  opublikowane  w  Dzienniku  Urzędowym  Unii 

Europejskiej nr 2017/S_061 pod nr 113411 28 marca 2017 r. 

Wartość  tego  zamówienia  przekracza  kwoty  określone  w  przepisach  wydanych 

na podstawie art. 11 ust. 8 ustawy pzp. 

10 lipca 2017 

r. Zamawiający przesłał drogą elektroniczną Odwołującemu – ZUE S.A. 

z siedzibą w Krakowie, UNIBEP S.A. z siedzibą w Bielsku Podlaskim, wspólnie ubiegających 

się  o  udzielenie  zamówienia  {dalej  również:  „Konsorcjum  ZUE”}  zawiadomienie 

o 

rozstrzygnięciu postępowania – wyborze jako najkorzystniejszej oferty złożonej przez NDI 

S.A.  z  siedzibą  w  Sopocie,  Constructiones  y  Promociones  BALZOLA  S.A.  z  siedzibą  w 

Bilbao, BALZOLA POLSKA sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie, wspólnie ubiegających się o 

udzielenie  zamówienia  {dalej  również:  Konsorcjum  NDI”},  a  także  o  sklasyfikowaniu  oferty 

Odwołującego na trzecim miejscu, za ofertą złożoną przez BANIMEX sp. z o.o. z siedzibą w 

Będzinie, AZI-BUD sp. z o.o. z siedzibą w Będzinie, wspólnie ubiegających się o udzielenie 

zamówienia {dalej również: „Konsorcjum Banimex”}. 

29  lipca  2017  r. 

Odwołujący  wniósł  w  formie  elektronicznej  opatrzonej  bezpiecznym 

podpisem  elektronicznym  weryfikowanym  za  pomocą  ważnego  kwalifikowanego  certyfikatu 

do  Prezesa  Krajowej  Iz

by  Odwoławczej  odwołanie  (zachowując  wymóg  przekazania  jego 

kopii  Zamawiającemu)  od  powyższych  czynności,  a  także  od  zaniechania  wykluczenia 

konsorcjów  sklasyfikowanych na  1 i  2  miejscu, względnie od  nieuzasadnionego przyznania 

im zawyżonej punktacji. 

Od

wołujący zarzucił Zamawiającemu  następujące naruszenia przepisów ustawy pzp 

(jeżeli poniżej nie zaznaczono inaczej) {lista zarzutów}: 

1.  Art.  24  ust.  1  pkt  17  w  zw.  z  art  7  ust  1 

– przez: a) brak wykluczenia Konsorcjum NDI 

z 

postępowania,  mimo  że  Wykonawca  ten  lekkomyślnie  lub  niedbale  przedstawił 

informacje  wprowadzające  w  błąd  Zamawiającego,  mogące  mieć  istotny  wpływ  na 

decyzje podejmowane przez Zamawiającego w postępowaniu o udzielenie zamówienia, 

że inwestycja  pn. „Rozbudowa Teatru  Muzycznego im. Danuty Baduszkowej w Gdyni"  

spełnia wymogi opisane w pkt 47.2.1 lit. b) specyfikacji istotnych warunków zamówienia 

{dalej  również:  „specyfikacja”,  „SIWZ”  lub  „s.i.w.z.”}  odnośnie  budowy  obiektu 

budowlanego  o  konstrukcji  stalowej,  co  spowodowało  przyznanie  ofercie  konsorcjum 

NDI  pełnej  liczby  punktów  w  ramach  kryterium  „doświadczenie  osób”,  a  tym  samym 

przyznanie  konsorcjum  MDI  najwyższej  liczby  punktów  w  ramach  wszystkich kryteriów 

oceny ofert i sklasyfikowanie jej oferty na pierwszym miejscu. Tymczasem przedmiotowa 

inwestycja  nie  dotyczyła  budowy  obiektu  budowlanego  o  konstrukcji  stalowej.  b)  brak 

wykluczenia  K

onsorcjum  Banimex  z  Postępowania,  pomimo  że  Wykonawca  ten 

lekkomyślnie  lub  niedbale  przedstawił  informacje  wprowadzające  w  błąd 

Zamawiającego,  mogące  mieć  istotny  wpływ  na  decyzje  podejmowane  przez 

zamawiającego  w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia,  że    inwestycja  „Budowa 

mostu stalowego w km 167,561 na linii 068 Lublin 

– Przeworsk” spełnia wymogi opisane 

w  pkt  47.2.1  lit.  b)  SIWZ  odnośnie    a  budowy  obiektu  budowlanego  o  powierzchni 

zabudowy  nie  mniejszej  niż  2400  m2,  co  spowodowało  przyznanie  ofercie  konsorcjum 

Banime

x  pełnej  liczby  punktów  w  ramach  kryterium  „doświadczenie  osób"  i  

sklasyfikowanie  jej  na  drugim  miejscu.  Tymczasem  przedmiotowa  inwestycja  nie 

dotyczyła budowy obiektu budowlanego o powierzchni zabudowy co najmniej 2400 m2. 

2.  Art.  91  ust.  1  w  zw.  z  art.  7  ust.  1 

–  przez:  a.  przyznanie  Konsorcjum  NDI  30  pkt  w 

ramach kryterium doświadczenie osób za doświadczenie opisane punktem 47.2.1 lit b) 

SIWZ,  a  tym  samym  przyznanie  konsorcjum  N

DI  całościowo  100  punktów  w  ramach 

kryterium  doświadczenie  osób  (47  SIWZ),  co  przekłada  się  (z  uwagi  na  przyjęcie  40% 

wagi 

dla  kryterium  doświadczenie  osób)  na  przyznanie  konsorcjum  MDI  w  ramach 

punktacji ofertowej 40 pu

nktów za to kryterium, co po zsumowaniu z punktacją za cenę 

spowodowało  przyznanie  konsorcjum  NDI  maksymalnej  liczby  100  punktów  w  ramach 

w

szystkich kryteriów oceny ofert. Tymczasem Konsorcjum NDI powinno otrzymać 10 pkt 

w ramach kryterium doświadczenie osób za doświadczenie opisane punktem 47.2.1 lit. 

b) SIWZ, a tym konsorcjum NDI winno 

całościowo otrzymać 80 pkt w ramach kryterium 

doświadczenie  osób,  co  powinno  przełożyć  się  na  przyznanie  Konsorcjum  NDI 

w 

ramach punktacji ofertowej 32 punktów za to kryterium, co po zsumowaniu z punktacją 

za  cenę  powinno  powodować  przyznanie  konsorcjum  NDI  92  punktów  w  ramach 

wszystkich  kryteriów  oceny  ofert  –  gdyż  osoba  wskazana  przez  Konsorcjum  NDI  nie 

posiada  doświadczenia  dla  dwóch  inwestycji,  a wyłącznie  dla  jednej,  bo  w  odniesieniu 

do  drugiej  ze 

wskazanych inwestycji nie mamy do czynienia ze spełnieniem przesłanki 

„budowy obiektu budowlanego o konstrukcji stalowej". b) 

przyznanie 

Konsorcjum 

Banimex  30  pkt 

w  ramach  kryterium  doświadczenie  osób  za  doświadczenie  opisane 

p

unktem 47.2.1 lit. b) SIWZ, a tym samym przyznanie konsorcjum Banimex całościowo 

100  punktów  w  ramach  kryterium  doświadczenie  osób  {47  SIWZ),  co  przekłada  się  (z 

uwagi  na  przyjęcie  40%  wagi  dla  kryterium  doświadczenie  osób)  na  przyznanie 

Konsorcjum  Banimex 

w  ramach  punktacji  ofertowej  40  punktów  za  to kryterium,  co po 

zsumowaniu z punktacją za cenę spowodowało przyznanie konsorcjum Banimex liczby 

95,719  punktów  w  ramach  wszystkich  kryteriów  oceny  ofert.  Tymczasem  Konsorcjum 

Banime

x  winno  było  otrzymać  10  pkt  w  ramach  kryterium  doświadczenie  osób  za 

doświadczenie  opisane  punktem  47.2.1  lit,  b)  SIWZ,  a    całościowo  winno  otrzymać  80 

pkt  w  ramach  kryter

ium  doświadczenie  osób,  co  powinno  przełożyć  się  na  przyznanie 

konsorcjum  Banimex  w  ramach  punktacji  ofertowej 

32  punktów  za  to  kryterium,  co  po 

zsumowaniu z punktacją za cenę powinno powodować przyznanie 87,719 pkt w ramach 

wszystkich  kryteriów  oceny  ofert  –  gdyż  osoba  przez  nie  wskazana  nie  posiada 

doświadczenia dla dwóch inwestycji,  a wyłącznie dla jednej, bo w odniesieniu do drugiej 

ze 

wskazanych  inwestycji  nie  mamy  do  czynienia  ze  spełnieniem  przesłanki 

„powierzchni zabudowy nie mniejszej niż 2400 m2" 

3.  Art.  87  ust.  1 

–  przez  poprzez  zaniechanie  wezwania:  a)  Konsorcjum  NDI  do  złożenia 

wyjaśnień  dotyczących  treści  złożonej  oferty  w  odniesieniu  do  inwestycji  pn. 

„Rozbudowa  Teatru  Muzycznego  im.  Danuty  Baduszkcnoej  w  Gdyni"  w  zakresie 

spełnienia  przesłanki  opisanej  w  pkt  47.2.1  lit.  b)  SIWZ,  a  polegającej  na  „budowie 

obiektu  budowlanego  o  konstrukcji  stalowej";  b.  K

onsorcjum  Banimex  do  złożenia 

wyjaśnień  dotyczących  treści  złożonej  oferty  w  odniesieniu  do  inwestycji  pn.  Budowa 

mostu  stalowego  w  km  367,562  na  linii  068  Lublin  -  Przewo

rsk  w  zakresie  spełnienia 

pr

zesłanki  opisanej  w  pkt  47.2.1  lit.  b)  SIWZ  a  polegającej  na  „budowie  obiektu 

budowlanego o powierzchni zabudowy nie mniejszej niż 2.400 m2" 

{zarzut  ewentualny 

–  w  sytuacji  uznania,  że  obniżenie  punktacji  lub  wykluczenie  ww. 

wykonawców w niniejszej sprawie musi być poprzedzone wezwaniem ww. wykonawców do 

wyjaśnienia treści złożonych ofert, a więc, że ww. zarzuty są przedwczesne} 

W związku z powyższym Odwołujący wniósł o uwzględnienie odwołania i nakazanie 

Zamawiającemu: 

1.  U

nieważnienia wyboru oferty najkorzystniejszej oraz przyznania punktacji.  

Powtórzenia oceny i wyboru ofert. 

3.  Wykluczenia Konsorcjum NDI. 

4.  Wykluczenia Konsorcjum Banimex. 

5.  {

w  sytuacji  nieuwzględnienia  zarzutu  uzasadniającego  wykluczenie  konsorcjum  NDI} 

prawidłowego  obliczenia  punktacji  dla  oferty  Konsorcjum  NDI,  czyli  przyznania  mu  10 

punktów  w  ramach  kryterium  doświadczenie  osób  za  doświadczenie  opisane  punktem 

47.2.1 lit b) SI W Z, 80 pkt za kryteriu

m doświadczenie osób, czyli 32 pkt za to kryterium, 

a w sumie 

– 92 pkt. 

6.  {

w  sytuacji  nieuwzględnienia  zarzutu  uzasadniającego  wykluczenie  Konsorcjum 

Banimex} 

prawidłowego  obliczenia  punktacji  dla  oferty  Konsorcjum  Banimex,  czyli 

przyznania  mu  10  pkt 

w  ramach  kryterium  doświadczenie  osób  za  doświadczenie 

opisane punktem 47.11 lit. b) SIWZ, 80 pkt, czyli 32 pkt za to kryterium, a w sumie 

–  co 

87,719 pkt. 

7.  {w 

sytuacji uznania, iż przedstawione zarzuty są przedwczesne}  wezwania Konsorcjum 

NDI do złożenia wyjaśnień dotyczących treści złożonej oferty w odniesieniu do inwestycji 

pn,  „Rozbudowa  Teatru  Muzycznego  im.  Danuty  Baduszkowej  w  Gdyni"  w  zakresie 

spełnienia  przesłanki  opisanej  w  pkt  47.2.1  lit.  b)  SIWZ,  a  polegającej  na  „budowie 

obiektu budo

wlanego o konstrukcji stalowej'” 

8.  wezwania  K

onsorcjum  Banimex  do  złożenia  wyjaśnień  dotyczących  treści  złożonej 

oferty w odniesieniu do inwestycji pn. Budom mostu stalowego w km 167,561 na linii 068 

Lublin - 

Przeworsk w zakresie spełnienia przesłanki opisanej w pkt 47.11 lit. b) SIWZ a 

polegającej  na  „budowie  obiektu  budowlanego  o  powierzchni  zabudowy  nie  mniejszej 

niż 2.400 m2" 

Odwołujący  sprecyzował  powyższe  zarzuty  w  szczególności  przez  podanie 

następujących okoliczności faktycznych i prawnych uzasadniających wniesienie odwołania. 

Odwołujący zrelacjonował odnośnie możliwości uzyskania punktów za doświadczenie 

zaproponowanej do wykonania zamówienia osoby posiadającej uprawnienia w specjalności 

konstrukcyjno-budowlanej  bez  ogra

niczeń,  że  według  SIWZ  zamawiający  miał  przyznać  

punkty jeżeli taka osoba pełniła funkcję kierownik robót lub kierownika budowy na: 

–  jednej  inwestycji  polegającej  na  budowie  obiektu  budowlanego  o  konstrukcji  stalowej, 

w 

którym występowały elementy o rozpiętości między słupami min. 20 m oraz o powierzchni 

zab

udowy nie mniejszej niż 2400 m

– 10 pkt; 

– dwóch i więcej inwestycjach polegających na obiektu budowlanego o konstrukcji stalowej, 

w którym występowały elementy o rozpiętości między słupami min. 20 m oraz o powierzchni 

za

budowy nie mniejszej niż 2400 m

– 30 pkt. 

Tym samym można było uzyskać 0 punktów za brak takiej inwestycji, 10 punktów za 1 taką 

inwestycję lub 30 punktów za dwie lub więcej takich inwestycji. 

Odnośnie  oferty  Konsorcjum  NDI  Odwołujący  podał,  że  wskazało  ono  na 

dysponowanie 

osobą  z  odpowiednimi  uprawnieniami,  która  pełniła  funkcje  kierownika 

budowy  łub  kierownika  robót  na  inwestycji  polegającej  na  budowie  obiektu  budowlanego o 

konstrukcji  stalowej,  gdzie  zostały  spełnione  dalsze  wymogi  wynikające  z  SIWZ,  a 

doświadczenie to osoba ta uzyskała w dwóch zadań inwestycyjnych: 

1)  „Doprojektowanie  w  zakresie  projektu  wykonawczego  i  rozbudowa  terminalu 

pasażerskiego w Porcie Lotniczym im. Lecha Wałęsy w Gdańsku"; 

„Rozbudowa Teatru Muzycznego im. Danuty Baduszkowej w Gdyni". 

Odwołujący  wskazał,  że  jak  wynika  z  informacji  dotyczących  drugiego  z  ww.  zadań 

inwestycyjnych, 

nie  polegało    ono  na  budowie  obiektu  budowlanego  o  konstrukcji  stalowej, 

ale na budowie obiektu budowlanego o konstrukcji mieszanej (stalowej i żelbetowej), a jako 

głównej konstrukcji żelbetowej: 

– Architektura obiektu oraz jego funkcja wymusiła zaprojektowanie konstrukcji w technologii 

mieszanej 

–  występują  konstrukcje  żelbetowe  monolityczne,  ze  stropami  żelbetowymi, 

zespolonymi oraz konstrukcje stalowe 

– głównie jako przykrycia projektowanej widowni i sali 

kameralnej  oraz  jako 

podkonstrukcje  drugorzędne  dla  potrzeb  mechanizacji  teatralnej, 

podwieszania  ustrojów  akustycznych  oraz  pomostów  i  wież  oświetleniowych  (ogłoszenie  o 

zamówieniu dot. wykazanej inwestycji). 

–  Główna  konstrukcje  nośna  rozbudowy  stanowi  ustroi  żelbetowy  ścianowo-słupowo-

belkowy.  Projektowany  obiekt  jest  posadowiony  bezpośrednio  na  ławach  i  stopach 

żelbetowych,  oraz  lokalnie  na  płytach  fundamentowych  (str.  7  pkt  13  projektu 

wykonawczego, tom 3 konstrukcja) 

Zdaniem Odwołującego opis ten wskazuje jednoznacznie, że nie mamy do czynienia 

z 

budową  (rozbudową)  obiektu  budowlanego  o  konstrukcji  stalowej,  co  było  wymogiem 

przyznania  punktacji  za  doświadczenie  osób,  ale  obiektu  o  konstrukcji  mieszanej,  a 

dokładniej  –  z  obiektem  budowlanym  o  konstrukcji  żelbetowej  z  elementami  konstrukcji 

stalowych (w zakresie dachu).  

Dla  Odwołującego  nie może  budzić  żadnych  wątpliwości,  że  osoba,  która  wykonała 

budowę  (rozbudowę)  obiektu  o  konstrukcji  mieszanej,  nie  posiada  doświadczenia 

wymaganego dla wykonania obiektu o konstrukcji stalowej. 

Jednocześnie  Odwołujący  podkreślił  zarówno  dosłowność  sformułowania  wymogu, 

jak  i  jego  j

ednoznaczność  dla  wykonawców  będących  podmiotami  profesjonalnymi.  Pojęcie 

obiektu  o  konstrukcji  stalowej  jest  pojęciem  oczywistym,  zrozumiałym  dla  każdej  osoby 

posiadającej stosowne wykształcenie, nawet bez większego doświadczenia w wykonywaniu 

zawodu.  Dla 

wykonawców  jest  oczywiste,  że  gdy  mamy  mieć  do  czynienia  z  obiektem 

budowlanym o konstrukcji stalowej, 

właśnie ta konstrukcja stalowa ma przenosić obciążenia 

obiektu. Natomiast w tym przypadku 

konstrukcją nośną jest ustrój żelbetowy. 

Odnośnie  oferty  Konsorcjum  Banimex  Odwołujący  podał,  że  wskazało  ono  na 

dysponowanie  osobą  ze  stosowanymi 

uprawnieniami,  następująco  precyzując 

doświadczenie  tej  osoby  z tytułu  pełnienia  kierownika  budowy  na  inwestycji  polegającej  na 

budowie  obiektu  budowlanego  o  konstrukcji 

stalowej,  w  którym  występowały  elementy  o 

rozpiętości między slupami min. 20 metrów oraz o powierzchni  zabudowy nie mniejszej niż 

2400 m

1) „Budowa mostu stalowego w km 167,561 na linii 068 Lublin – Przeworsk”; 

2)  „Przebudowa  wiaduktu  drogowego  nad  linią  kolejową  PKP  Gliwice  -  Opole  w  ciągu Alei 

Jana  Nowaka  Jeziorańskiego  (DK88)  w  Gliwicach  wraz  z  przebudową  dojazdów.  Budowa 

nowej  kanalizacji  deszczowej,  z  przejściem  pod  torami  kolejowymi  i  pod  ul.  Portową  z 

odprowadzeniem  do  rz.  Kłodnicy,  stanowiącej  integralną  część  przebudowywanego 

wiaduktu”. 

Według  Odwołującego  nie  sposób  uznać,  aby  obiekt  budowlany  w  postaci  mostu 

wskazany w ramach inwestycji  

z pkt 1) powyżej miał powierzchnię zabudowy wynoszącą nie 

mniej  niż  2400  m

.  Powierzchnia  zabudowy  to  obszar  (powierzchn

ia),  którą  taki  obiekt 

zajmuje, 

a  z  danych  jakie  są  uwidocznione  na  stronie  internetowej  Pana  W.N.  wynika,  że 

most ten miał następujące wymiary: długość całkowita – 209,14 m oraz szerokość całkowita 

– 7,30 m, co daje po przemnożeniu 1.526,722 m

, a więc zasadniczo mniej niż wymagane 

2.400 m

Odwołujący  zarzucił,  że  przesłanki  opisane  w  art.  24  ust.  1  pkt  17  PZP  ziściły  się 

zarówno w odniesieniu do Konsorcjum NDI, jak i Konsorcjum Banimex. 

Odnosz

ąc  się  do  pojęci  lekkomyślności  oraz  niedbalstwa  Odwołujący  zauważył, 

że jak można przeczytać chociażby w publikacji autorstwa Hanny Gajewskiej-Kraczkowskiej, 

M.  Wojciechowskiego  pt.   

„Zamówienia  publiczne:  fakultatywne  przestanki  wykluczenia”, 

zamieszczonej  w  Rzeczpospolitej  z  15  listopada  2016  r.  w  przypadku  art.  24  ust.  1  pkt  17 

nie 

ma  już  potrzeby  wykazywania  zamiaru  wykonawcy.  Dla  zastosowania  tego  przepisu 

wystarczy bowiem jego wina nieumyślna. Zgodnie z przytoczonym przepisem, zamawiający 

wyklucza wykonawcę, który w wyniku lekkomyślności (kiedy jest świadomy, że może podać 

informacje  nieprawdziwe

,  ale  bezpodstawnie  sądzi,  że  do  tego  jednak  nie  dojdzie) 

lub niedbalstwa  (podaje  niepraw

dziwe  informacje  nawet  nie  zdając  sobie  z  tego  sprawy) 

przedstawił  informacje  wprowadzające  w  błąd  zamawiającego,  mogące  mieć  istotny  wpływ 

na decyzje podejmowane przez zamawiającego w postępowaniu o udzielenie zamówienia. 

Tym  samym  nawet  błąd  nieświadomy,  wywołany  z  przyczyn  niezależnych  od  wykonawcy, 

stanowi podstawą do wykluczenia tego wykonawcy z postępowania, o ile błąd ten może mieć 

istotny wpływ na decyzje podejmowane przez zamawiającego. 

Odwołujący  zauważył,  że  ocena,  czy  zachowanie  miało  cechy  lekkomyślności  lub 

niedbalstwa musi być dokonywana w odniesieniu do treści art. 355 § 2 Kodeksu cywilnego 

{dalej  również:  „kc”},  a   więc  z  uwzględnieniem  profesjonalnego  charakteru  wykonawcy 

(podmiotów składających się na Konsorcjum NDI oraz Konsorcjum Banimex).Profesjonalizm 

podmiotu, ja

k wskazuje się w orzecznictwie (por, np. wyrok SN z  22 września 2005 r., sygn. 

IV  CK  10

0/05)  winien  przejawiać  się  w  dwóch  podstawowych  cechach  jego  zachowania: 

postępowaniu  zgodnym  z  regułami  fachowej  wiedzy  oraz  sumienności.  Wzorzec  należytej 

staranności  musi, jak już  było to wcześniej  wskazane,  uwzględnić  zwiększone oczekiwania 

co  do  zawo

dowych  kwalifikacji  dłużnika  specjalisty,  co  do  jego  wiedzy  i  praktycznych 

u

miejętności skorzystania z  niej.  Obejmuje również  znajomość  obowiązującego  prawa oraz 

następstw  z  niego  wynikających  w  zakresie  prowadzonej  działalności  gospodarczej  (wyrok 

SA w Poznaniu z 8 marca 2006 r. sygn. I ACa 1018/05). 

W  konsekwencji 

według  Odwołującego  badanie,  czy  podmiot  zobowiązany  do 

postępowania  zgodnie  z  art.  355  §  2  kc  spełnił  warunki  tamże  opisane  musi  być 

przeprow

adzone  z  uwzględnieniem  faktu,  że  mamy  do  czynienia  z  podmiotem,  od  którego 

wymaga  się  działania  profesjonalnego,  który  posiada  stosowną  wiedzę  i  który  tak  winien 

zorganizować swoją działalność, aby można było mówić o niej w kategoriach profesjonalnej. 

Co  jednakże  najważniejsze  –  w  odniesieniu  do  art.  24  ust.  1  pkt  17  wystarcza  samo 

niedbalstwo, ą wiec podanie nieprawdziwych informacji bez jakiegokolwiek zamiaru w wyniku 

zwykłego błędu. 

Odnośnie drugiej z przesłanek wymaganych w art. 24 ust. 1 pkt 17, aby nieprawdziwe 

informacje wprowadzały zamawiającego z błąd, w tym postępowaniu została ona spełniona, 

gdyż na  ich podstawie (oświadczeń Wykonawców) Zamawiający został wprowadzony w błąd 

odnośnie  dysponowania  –  zarówno  przez  Konsorcjum  NDI,  jak  i  Konsorcjum  Banimex  – 

osobami  posiadającymi  doświadczenie  wymagane  według  SIWZ  dla  przyznania 

maksymalnej  liczby 

punktów.  Skoro Zamawiający  przyznał Wykonawcom  największą  liczbę 

punktów  w  zakresie  pkt  47.2.1  lit.  b)  SIWZ,  z  całą  pewnością  nieprawdziwe  informacje 

przedstawione przez Konsorcjum NDI i Konsorcjum Banimex w

prowadziły go w błąd. 

Odwołujący stwierdził również spełnienie trzeciej przesłanki opisanej w tym przepisie, 

aby 

przedstawione  informacje  mogły  mieć  istotny  wpływ  na  decyzje  podejmowane  przez 

zamawiającego  w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia.  Na  podstawie  otrzymanych 

informa

cji Zamawiający uznał, że obaj Wykonawcy posiadają doświadczenie pozwalające im 

na  uzyskanie  maksymalnej  ilości  punktów  w  zakresie  kryterium  doświadczenia  osób,  co 

spowodowało  uplasowanie  oferty  Konsorcjum  NDI  na  pierwszym  miejscu,  a  Konsorcjum 

Banimex na drugim miejscu.  Gdyby nie nieprawdziwe informacje Wykonawcy nie uzyskaliby 

ww. liczby 

punktów, a tym samym nie byliby umiejscowieni na pierwszym i drugim miejscu. 

Ponadto  Odwołujący  podniósł,  że  zgodnie  z  ugruntowanym  orzecznictwem  Krajowej 

Izby  Odwoławczej,  w  pełni  aktualnym  po  nowelizacjach  (por.  wyrok  z  dnia  24  października 

2008 r. KIO/UZP 1098/08, wyrok z 20 maja 2016 r. KIO 780/16, wyrok z 15 grudnia 2015 r., 

KIO 2653/15, wyrok z 11 lutego 2015 r.  KIO 177/15, wyrok z  15 lipca 2014 r. KIO 1343/14, 

wyrok  z  25  lipca  2013  r.  KIO  1637/13) 

złożenie  dokumentu  zawierającego  nieprawdziwe 

informacje  nie  podlega uzupełnieniu  nawet  w  sytuacji,  gdy  dokument  ten  jest  dokumentem 

co  do  zasady 

podlegającym  uzupełnieniu  na  podstawie  art.  26  ust.  3  pzp.  Orzecznictwo 

pokazuje, 

w  jaki  sposób  należy  oceniać  podanie  nieprawdy  w  postępowaniach,  w  ramach 

których  następuje  wydatkowanie  środków  publicznych,  jako  powodujące  nieodwracalne 

skutki  dla  wykonawcy. 

Uzasadnione  jest  to  koniecznością  bezwzględnego  stosowania 

obowiązku eliminacji takiego wykonawcy z postępowania o udzielenie zamówienia. 

Odwołujący  dodał,  że  w  tej  sprawie  i  tak  przedmiotowe  oświadczenia  nie  podlegają 

uzupełnieniu,  a  to  z  uwagi  na  okoliczność,  że  odnoszą  się  do  kryterium  oceny  ofert, 

prz

esądzając o liczbie punktów przyznanych wykonawcy. 

24 lipca 2017 r. do Prezesa Kr

ajowej Izby Odwoławczej wpłynęły w formie pisemnej 

zgłoszenia  przystąpień  do postępowania  odwoławczego  po  stronie  Zamawiającego  przez 

Konsorcjum NDI i Konsorcjum Banimex.  

Wobec dokonania 

tych zgłoszeń w odpowiedniej formie, z zachowaniem 3-dniowego 

terminu oraz wymogu przekazania jego 

kopii Stronom postępowania (zgodnie z art. 185 ust. 

2 pzp) 

– Izba nie miała podstaw do stwierdzenia nieskuteczności przystąpień, co do których 

nie zgłoszono również opozycji.  

Przy

stępujący wnieśli o oddalenie odwołania. 

1 sierpnia 2017 r.  wpłynęła do Izby  odpowiedź  na  odwołanie (datowana na  31  lipca 

2017 r.), w której Zamawiający oświadczył, że odwołanie podlega oddaleniu w odniesieniu do 

oferty Konsorcjum NDI, a uwzględnieniu w odniesieniu do oferty Konsorcjum Banimex. 

Zamawiający  podał  w  pierwszej  kolejności,  że  w  związku  z  zarzutami  odwołania 

pismami z 21 lipca 2017 r. zwrócił się do obu konsorcjów o wyjaśnienia. 

Według  Zamawiającego  skoro  określił,  że  przyzna  punkty  za  dysponowanie  osobą 

posiadającą doświadczenie na inwestycjach polegających na budowie obiektu budowlanego 

o  konstrukcji  stalowej  (nie  zastrzegając,  że  musi  to  być  obiekt  w  całości  o  konstrukcji 

stalowej), należało przyznać Konsorcjum NDI również punkty za doświadczenie w inwestycji 

polegającej  na  rozbudowie  teatru,  gdzie,  jak  wynika  z  opisu  projektu  wykonawczego  w 

budowie zadaszenia widowni teatru, konstrukcja stalowa o rozpiętości między słupami min. 

20 m opiera się na dźwigarach stalowych, które są głównym elementem nośnym zadaszenia. 

Zamawiający  dodał,  że  przedmiotem  zamówienia  jest  wiata  peronowa  obejmująca 

zasięgiem budynek i część terenu wokół niego, w tym perony komunikacji tramwajowej, którą 

zaprojektowano  jako 

stalową  w  konstrukcji  przestrzennej  ze  stali.  Natomiast  słupy 

zamocowano 

przegubowo 

w 

fundamencie 

–  stopach  żelbetowych  zbrojonych 

dwukierunkowo  prętami  stalowymi.  Tak  więc  wszyscy  wykonawcy,  którzy  wykazali,  że 

dysponują  osobą  posiadającą  doświadczenie  przy  inwestycjach  polegających  na  budowie 

obiektu  budowlanego  o  konstrukcji  stalowej,  w  których  również  wykonywano  elementy 

żelbetowe, otrzymali punkty w kryterium oceny ofert. 

Zamawiający  podał,  że  Konsorcjum  Banimex  oświadczyło  jakoby  powierzchnia 

zabudow

y  wynosiła  10.300,48  m

,  nie  wyjaśniając,  w  jaki  sposób  została  obliczona  taka 

powierzchnia zabudowy. 

Zamawiający  wskazał,  że  powierzchnię  zabudowy  według  §  8  ust.  2  pkt  9 

rozporządzania  w  sprawie  szczegółowego  zakresu  i  formy  projektu  budowlanego  należy 

liczyć zgodnie z normą PN-ISO 9836:1997, aktualnie zastąpioną przez  PN-ISO 9836:2015. 

Według definicji tam zawartej przez powierzchnię zabudowy rozumie się powierzchnię terenu 

zajętą  przez  budynek  w  stanie  wykończonym,  wyznaczaną  przez  rzut  wymiarów 

zewnętrznych budynku na powierzchnię terenu. 

Zamawiający  dodał,  że  według  wynikających  ze  str.  19  projektu  budowlanego  w 

rozdziale  3.2.  „Przebudowa  mostu”,  który  jest  dostępny  jako  załącznik  do  ogłoszenia  o 

zamówieniu  dla  wykonania  robót  budowlanych  dla  zadania,  na  które  powołało  się 

Konsorcjum Banimex, danych powierzchnia zabudowy wynosi tyle, ile podano w odwołaniu.  

Na posiedzeniu przed Izbą Zamawiający wycofał się z uznania za zasadne zarzutów 

dotyczących Konsorcjum Banimex. 

Ponieważ  odwołanie  nie  zawierało  braków  formalnych,  a  wpis  od  niego  został 

uiszczony 

– podlegało rozpoznaniu przez Izbę. 

W  toku  czynności  formalnoprawnych  i  sprawdzających  Izba  nie  stwierdziła, 

aby 

odwołanie podlegało odrzuceniu na podstawie przesłanek określonych w art. 189 ust. 2 

pzp. Nie zgłaszano w tym zakresie odmiennych wniosków. 

Z  uwagi  na  brak  podstaw  do  odrzucenia  odwołania  lub  umorzenia  postępowania 

odwoławczego  sprawa  została  skierowana  do  rozpoznania  na  rozprawie,  podczas  której 

Strony i 

Przystępujący podtrzymali dotychczasowe stanowiska. 

Po 

przeprowadzeniu 

rozp

rawy  z  udziałem  Odwołującego,  Zamawiającego 

i Przyst

ępujących, uwzględniając zgromadzony materiał dowodowy, jak również biorąc 

pod  uwagę  oświadczenia  i  stanowiska  zawarte  w  odwołaniu,  dalszym  piśmie 

odpowiedzi na odw

ołanie, zgłoszeniu przystąpień i dalszym piśmie, a także wyrażone 

ustnie na rozprawie i odnotowane w protokole, Izba ustaliła i zważyła, co następuje: 

Z art. 179 ust. 1 pzp wynika, że odwołującemu przysługuje legitymacja do wniesienia 

odwołania, gdy ma (lub miał) interes w uzyskaniu zamówienia oraz może ponieść szkodę w 

wyniku naruszenia przez zamawiającego przepisów ustawy.  

W  ocenie  Izby  Odwołujący  wykazał,  że  ma  interes  w  uzyskaniu  przedmiotowego 

zamówienia,  gdyż  złożył  ofertę,  która  wedle  kryteriów  oceny  może  się  okazać 

najkorzystniejsza. 

Tym samym Odwołujący może ponieść szkodę w związku z  zarzucanymi 

Zamawiającemu naruszeniami przepisów ustawy pzp dotyczącymi zaniechania wykluczenia 

lub  przyznania  zawyżonej  liczby  punktów  ofertom,  które  zostały  przez  Zamawiającego 

sklasyfikowane  wyżej,  co   uniemożliwia  Odwołującemu  uzyskanie  przedmiotowego 

zamówienia. 

Izba uznała następujące okoliczności za istotne dla sprawy: 

Po pierwsze, odnośnie treści specyfikacji istotnych warunków zamówienia. 

Sformułowanie „inwestycja polegająca na budowie obiektu budowlanego o konstrukcji 

stalowej, w którym występowały elementy  o rozpiętości pomiędzy słupami min. 20 m oraz o 

powierzchni  zabudowy  nie  mniejszej  niż  2400  m

”  z  opisu  sposobu  oceny  w  kryterium 

doświadczenia  osób  dla  kierownika  robót  konstrukcyjno-budowlanych  (część  IX  s.i.w.z.  pkt 

47  lit.  b)    jest  niemal  tożsame  ze  sformułowaniem  „zamówienie  polegające  na  budowie 

obiektu  budowlanego  o  konstrukcji  stalowej, 

w  którym  występowały  elementy  o  rozpiętości 

pomiędzy  słupami  min.  20  m  oraz  o  powierzchni  zabudowy  nie  mniejszej  niż  2400  m

” 

użytym w ramach opisu warunku udziału w postępowaniu dotyczącego zdolności technicznej 

wykonawcy  (część  III  s.i.w.z.  pkt  14  ppkt  2  pkt  I  lit.  c).  Zatem  znajduje  tu  zastosowanie 

powszechnie  uznawana  zasada  interpretacyjna,  że  takie  same  sformułowania  użyte 

w 

tekście prawnym należy rozumieć w taki sam sposób. 

Tymczasem z punktu widzenia reguł znaczeniowych języka polskiego sformułowanie 

„obiekt  budowlany  o  konstrukcji  stalowej”  należy  rozumieć  jako  odnoszące  się  do  obiektu 

budowlanego w całości o takiej konstrukcji.  

Kierując  się  tymi  regułami  wyłącznie  sformułowania  typu  „obiekt  budowlany 

o 

konstrukcji  w  większości  stalowej”,  „obiekt  budowlany  o  konstrukcji  częściowo  stalowej”  

czy    „obiekt  budowalny  o  konstrukcji  stalowo-żelbetowej”  odnoszą  się  do  desygnatów, 

którymi  są  obiekty  budowlane  o  konstrukcji  nie  w  całości  stalowej,  przy  czym  tylko 

w 

przypadku  ostatniego  sformułowania  wiadomo,  że  drugim  elementem  konstrukcji  jest 

żelbet. 

Analogicznie  uważał  Zamawiający,  gdy  w  ramach  wyjaśnień  treści  specyfikacji  z  27 

kwietnia  2017  r. 

na  pytanie  oznaczone  nr  248  lit.  b,  na  pytanie,  czy  przez  sformułowanie 

użyte w ramach opisu warunku udziału uznaje, że cała konstrukcja musi być stalowa, udzielił 

odpowiedzi  twierdzącej.  Należy  zaznaczyć,  że  druga  ewentualność  sugerowana  przez 

pytającego (aby dla spełnienia warunku wystarczające było wybudowanie obiektu, w ramach 

którego  występowały  stalowe  elementy  konstrukcyjne  o  rozpiętości  powyżej  20  m)  była  w 

istocie  wnioskiem  o  taką  zmianę  warunku,  aby  możliwe  było  wykazanie  zamówienia 

polegającego na  budowie obiektu  budowlanego o konstrukcji  ramowej, w  której  dźwigary  o 

konstrukcji stalowej oparte na słupach żelbetowych (na taką konstrukcję wprost wskazano w 

treści pytania).  

Ponadto skoro Zamawiający udzielił takich wyjaśnień treści s.i.w.z., oczywiste jest, że 

nie widział potrzeby wprowadzania żadnych zmian, a wprowadzone przez siebie określenie 

uważał za jednoznaczne i precyzyjne. 

Niespójna z powyższym stanowiskiem jest argumentacja przyjęta bezkrytycznie przez 

Zamawiającego w ślad za otrzymanymi po wniesieniu odwołania wyjaśnieniami Konsorcjum 

NDI,  jakoby  udzielenie  powyższej  odpowiedzi  wyłącznie  w  odniesieniu  do  sformułowania 

użytego  w  ramach  opisu  warunku  uniemożliwiało  egzekwowanie  przy  ocenie  ofert  takiego 

samego  znaczenia  analogicznego  sformułowania  użytego  w  ramach  opisu kryterium  oceny 

ofert. Samo zadanie pytania przez wykonawcy nie świadczy o tym, że jakieś postanowienie 

było  obiektywnie  niejasne  lub  niejednoznaczne,  często  pytania,  tak  jak  w  tym  przypadku, 

zmierzają de facto do uzyskania zmiany treści s.i.w.z., na co Zamawiający nie wyraził zgody. 

Innymi  słowy  miarą  jasności  i  jednoznaczności  treści  s.i.w.z.  nie  są  pytania  wykonawców, 

którzy  często  są  zainteresowani  zmianą  tej  treści  według  własnych  interesów,  ale 

zobiektywizowane  według  reguł  znaczeniowych  języka  polskiego  znaczenie  konkretnych 

sformułowań.  

Ponadto Izba stwierdza, że z brzmienia przywołanych na wstępie niemal tożsamych 

sformułowań wynika jednoznacznie, że  wykonany w ramach inwestycji czy zadania (jedyna 

różnica pomiędzy opisem warunku i kryterium, która jednak nie ma żadnego znaczenia dla 

sprawy)  obiekt  budowalny  o  konstrukcji  stalowej  ma 

się  cechować,  po  pierwsze  – 

rozp

iętością pomiędzy słupami min. 20 m, po drugie – powierzchnią zabudowy nie mniejszą 

niż  2400  m

obiekt  budowalny,  w  którym…)  De  facto  zatem  konstrukcja  stalowa  obiektu 

budowalnego  miała  cechować  się  skalą  skwantyfikowaną  przez  wymaganą  rozpiętość 

słupów  i  powierzchnię  zabudowy,  którą  Zamawiający  uznał  za  adekwatne  wymaganie  w 

stosunku do konstrukcji stalowej wiaty peronowej objętej tym zamówieniem.  

W tym kontekście zmiana stanowiska Zamawiającego pod wpływem otrzymanych od 

Konsorcjum Banimex po przesłaniu odpowiedzi  na odwołanie wyjaśnień jest niezrozumiała, 

gdyż  wyjaśnienia  te  zasadzają  się  na  błędnym  i  nieznajdującym  oparcia  w  brzmieniu 

przywołanych  na  wstępie  postanowień  s.i.w.z.  twierdzeniu,  że  owe  kwantyfikatory,  w  tym 

powierzchnia  zabudowy,  odnoszą  się  do  inwestycji,  a  nie  do  obiektu  budowlanego  o 

konstrukcji  stalowej. 

Konsekwencją  przyjęcia  takiego  oczywiście  błędnego  założenia  przez 

Konsorcjum Banimex jest uznanie przez nie, że może wykazać powierzchnię zabudowy nie 

mostu o konstrukcji stalowej, a 

całej inwestycji, wynoszącą ponad 10 tys. m

Konsorcjum Banimex nie było przy tym konsekwentne, gdyż jednocześnie twierdzi, że 

powierzchnia zabudowy wykonanego w ramach tej inwestycji obiektu budowlanego wyniosła 

4.681,66  m

,  co  stanowi  zsumowanie  powierzchni  zabudowy  samego  mostu (1527,76 m

) i 

umocnień  brzegów  rzeki  (3153,9  m

.  Cytuje  ponadto  wynikającą  z  art.  3  okt  1  Prawa 

budowlanego  definicję,  zgodnie  z  którą  przez  budowlę  należy  rozumieć  każdy  obiekt 

budowlany  niebędący  budynkiem  lub  obiektem  małej  architektury,  jak:  m.in.  mosty,  a  także 

części  budowalne  urządzeń  technicznych  (kotłów,  pieców  przemysłowych,  elektrowni 

jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia jako odrębne pod 

względem  technicznym  części  przedmiotów  składających  się  na  całość  użytkową,  nie 

wyjaśniając  jednak,  w  jaki  sposób  miałoby  to  przemawiać  za  uznaniem,  że  most  i 

umocnienia brzegów stanowią jeden i ten sam obiekt budowalny. Zauważyć należy, że druga 

część  przywołanej  definicji  odnosi  się  do  odrębnych  od  wymienionej  na  wstępie  kategorii 

obiektów  budowlanych,  do  których  zalicza  się  mosty,  części  budowlanych  urządzeń 

technicznych (druga kategoria) oraz fundam

entów pod maszyny i urządzenia jako odrębnych 

pod  względem  technicznym  części  przedmiotów  składających  się  na  całość  użytkową 

(trzecia kategoria). 

Ze  specyfikacji  wynika  ponadto,  że  ustalenie  punktacji  w  kryterium  doświadczenia  

miało  nastąpić  wyłącznie  w  oparciu  o  zapewnienie  wykonawcy  o  posiadaniu  przez 

poszczególne  osoby  wymaganego  doświadczenia  składane  w  ramach  pkt  10  formularza 

ofertowego, w tym w lit. b) w odniesieniu do osoby posiadającej uprawnienia do kierowania 

robotami  budowlanymi  w  specjalności  konstrukcyjno-budowalnej  bez  ograniczeń,  że  pełniła 

funkcję  kierownika  robót  lub  kierownika  budowy  na  inwestycji  polegającej  na  budowie 

obiektu  budowalnego 

o konstrukcji stalowej, w którym występowały elementy  o rozpiętości 

pomiędzy  słupami  min.  20  m  oraz  o  powierzchni  zabudowy  nie  mniejszej  niż  2400  m,  ze 

wskazaniem gdzie dana  osoba  nabyła doświadczenie {porównanie treści  części IX  pkt  47  i 

załącznika nr 1 do s.i.w.z.}. 

Po drugie, odnośnie treści ofert Konsorcjum NDI i Konsorcjum Banimex.  

W  formularzach  ofert  zawarły  one  nieprawdziwe  informacje  odnośnie  spełniania 

następującego  elementu  kryterium  oceny  ofert  doświadczenia  wykazywanego  dla  osoby 

posiadającej  uprawnienia  do  kierowania  robotami  budowlanymi  w  specjalności 

konstrukcyjno-

budowalnej bez ograniczeń: 

–  budowy  obiektu  budowalnego  o  konstrukcji  stalowej  w  odniesieniu  do  rozbudowy  Teatru 

Muzyczne

go  im.  Danuty  Baduszkowej  w  Gdyni,  gdyż  rozbudowa  dotyczyła  wykonania 

konstrukcji  stalowej  przykrycia  widowni  dla  budynku  o  konstrukcji  żelbetowej  (Konsorcjum 

NDI); 

–  budowie  obiektu  budowlanego  o  konstrukcji  stalowej  o  powierzchni  zabudowy  nie 

mniejszej  n

iż 2400 m

, gdyż powierzchnia zabudowy mostu stalowego zbudowanego w km 

167,561 na linii 068 Lublin 

– Przeworsk wynosiła 1.526,722 m

Izba  stwierdziła  również,  że  ponieważ  rzeczywisty  stan  rzeczy  wynika  m.in. 

z 

dokumentacji  zgłoszonej  w  postępowaniu  odwoławczym  jako  dowody  przez 

Przystępujących,  dopuścili  się  oni  co  najmniej  rażącego  niedbalstwa  składając 

Zamawiającemu powyższe nieprawdziwe zapewnienia.  

Po  trzecie,  odnośnie  wpływu  powyższych  informacji  na  decyzje  podjęte  przez 

Zamawiającego. 

Poza  wsze

lkim  sporem  jest  fakt,  że  Zamawiający  w  oparciu  o  powyższe 

nieprawdziwe  informacje  przyznał  punktację,  co  spowodowało,  że  oferta  Konsorcjum  NDI 

została  wybrana  jako  najkorzystniejsza,  a  oferta  Konsorcjum  Banimex  została 

sklasyfikowana na drugim miejscu. 

Ponadto  Izba  ustaliła,  że  w  odniesieniu  do  warunku  udziału  dotyczącego 

doświadczenia  wymaganego  od  wykonawcy  Zamawiający  egzekwował  od  wszystkich 

wykonawców,  aby  zamówienia  polegały  na  budowie  obiektu  budowlanego  o  konstrukcji 

stalowej, co świadczy o tym, że było to możliwe również  w odniesieniu do kryterium oceny 

ofert. 

W tych okolicznościach Izba stwierdziła, że odwołanie zasługuje na uwzględnienie. 

Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 17 pzp 

z postępowania o udzielenie zamówienia wyklucza 

się  wykonawcę,  który  w  wyniku  lekkomyślności  lub  niedbalstwa  przedstawi  informacje 

wprowadzające w błąd zamawiającego mogące mieć istotny wpływ na decyzje podejmowane 

przez zamawiającego w postępowaniu o udzielenie zamówienia. 

Izba  uznała  za  celowe  odwołanie  się  do  linii  orzeczniczej  wypracowanej  na  tle 

poprzednio  obowiązującego  art.  24  ust.  2  pkt  3  pzp,  według  którego  z  postępowania 

o 

udzielenie  zamówienia  wyklucza się wykonawców,  którzy  złożyli  nieprawdziwe informacje 

mające wpływ lub mogące mieć wpływ na wynik prowadzonego postępowania. 

Z  art.  24  ust.  2  pkt  3  pzp  wynika

ło  zatem,  że  wykluczenie  na  tej  podstawie 

wykonawcy z postępowania możliwe jest w razie łącznego zaistnienia dwóch przesłanek: po 

pierwsze 

–  wykonawca  ten  złożył  nieprawdziwe,  czyli  nieodpowiadające  rzeczywistości 

informacje,  po  drugie 

–  informacje  te  mają  lub  mogą  mieć  wpływ  na  wynik  prowadzonego 

postępowania, czyli na wybór oferty najkorzystniejszej.  

Art. 24 ust. 2 pkt 3 pzp 

(podobnie jak aktualnie obowiązujący art. 24 ust. 1 pkt 17) nie 

ustala  jakiegoś  szczególnego  rozumienia  „prawdy”  lub  „nieprawdy”  w  przypadku  informacji 

składanych przez wykonawców w toku postępowania o udzielenie zamówienia publicznego. 

Wobec  tego  również  na  gruncie  wskazanego  przepisu  ustawy  pzp  adekwatny  jest  {na  co 

Krajowa Izba Odwoławcza wskazała uprzednio w uzasadnieniu wyroku z 6 kwietnia 2010 r., 

sygn. akt KIO/UZP 372/10} pogląd Sądu Najwyższego wyrażony w uzasadnieniu wyroku z 5 

kwietnia  2002  r.  (sygn.  akt  II  CKN  1095/99;  opubl.  Orzecznictwo  Sądu  Najwyższego  Izba 

Cywilna  rok  2003

,  Nr  3,  poz.  42):  Pojęcia  „prawda”,  „prawdziwy”,  bądź  ich  zaprzeczenia 

występują  w  Prawie  prasowym  w  art.  6  ust.  1,  art.  12  ust.  1  pkt  1,  art.  31  pkt  1  i  art.  41, 

a 

także wielokrotnie w innych aktach normatywnych, a wśród nich w kodeksie cywilnym (np. 

art. 

780 § 1, art. 834, 815 § 3), w kodeksie postępowania cywilnego (np. art. 3, 103 § 2, art. 

252, 253. 254 § 1 i 2, art. 268, 304, 333 § 2, art. 339 § 2, art. 485 § 2, art. 913 § 2, art. 1045), 

w  kodeksie  karnym  (np.  art.  132,  213  §  1,  2  i  3,  art.  303  §  1,  art.  312)  oraz  w  kodeksie 

postępowania  karnego  (np.  art.  2  §  2,  art.  188  §  1  i  art.  190  §  1).  We  wszystkich  tych 

przypadkach  pojęcie  „prawda”  rozumiane  jest  tak,  jak  w  języku  potocznym,  a  więc  jako 

zgodność  (adekwatność) myśli  (wypowiedzi  –  w  znaczeniu logicznym)  z  rzeczywistością (z 

„faktami”  i  „danymi”).  Odpowiada  to  –  na  gruncie  filozoficznym  –  tzw.  klasycznej  koncepcji 

prawdy. W tym sensie wypowiedź o rzeczywistości jest prawdziwa tylko wtedy, gdy głosi tak, 

jak jest w rzeczywistości.  

Hipoteza art. 24 

ust. 2 pkt 4 pzp obejmuje takie nieprawdziwe informacje, które mają 

lub  mogą  mieć  wpływ  na  wynik  prowadzonego  przez  zamawiającego  postępowania.  Przy 

czym rozróżnienie poczynione w brzmieniu przepisu służy  wyłącznie usunięciu wątpliwości, 

że jego zastosowanie obejmuje także nieprawdziwe informacje składane w postępowaniach 

wieloetapowych  na  etapie  kwalifikacji  podmiotowej.  W  takim  przypadku,  w  odróżnieniu  od 

postępowań  jednoetapowych  lub  etapu  złożenia  oferty,  takie  nieprawdziwe  informacje  co 

najwyżej  mogą  mieć  wpływ  na  wynik  postępowania.  Reasumując,  w  zależności  od  trybu 

postępowania lub etapu, na którym się aktualnie znajduje nieprawdziwe informacje albo mają 

wpływ  albo  mogą mieć wpływ  na  jego wynik.  Podobnie hipoteza aktualnie obowiązującego 

art.  24  ust. 

1  pkt  17  pzp  wskazuje  na  informacje  mogące  mieć  istotny  wpływ  na  decyzje 

podejmowane  przez  zamawiającego  w  toku  prowadzonego  postepowania,  czyli  na 

podejmowane przez niego w tym postępowaniu czynności. 

Z  obu  powyżej  wyszczególnionych  przesłanek  traktowanych  łącznie  wynika  z  kolei 

związek  przyczynowo-skutkowy,  polegający  na  tym,  że  nieprawdziwe  informacje  wypaczyły 

lub mogą wypaczyć wynik postępowania, który przedstawiałby się inaczej, gdyby wykonawca 

nie  podał  nieprawdziwych  informacji,  a  zamawiający  nie  wziął  ich  pod  uwagę  jako 

odpowiadających rzeczywistemu stanowi rzeczy. 

Wskazywano,  że  wykładnia  art.  24  ust.  2  pkt  3  pzp  powinna  być  dokonywana  przy 

uwzględnieniu  treści  art.  45  ust.  2  lit.  g  dyrektywy  2004/18/WE  Parlamentu  Europejskiego 

i Rady  z  dnia  21  m

arca  2004  r.  w  sprawie  koordynacji  procedur  udzielania  zamówień 

publicznych na roboty budowlane, dostawy i usługi (Dz. U. UE L z 30 kwietnia 2004 r.; dalej: 

„dyrektywa 2004/18/WE” lub „dyrektywa”). Zgodnie z tym przepisem z udziału w zamówieniu 

można  było  wykluczyć  każdego  wykonawcę,  który  jest  winny  poważnego  wprowadzenia 

w 

błąd w zakresie przekazania lub nieprzekazania informacji.  

Porównanie  z  pierwszą  przesłanką  art.  24  ust.  2  pkt  3  pzp  prowadziło  do  wniosku, 

że hipoteza przywołanego przepisu dyrektywy obejmuje zarówno złożenie, jak i niezłożenie 

informacji  wymaganych  w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia,  przy  czym  w  obu 

przypadkach  ma  to  prowadzić  do  wprowadzenia  w  błąd.  Z  kolei  wpływ  nieprawdziwych 

informacji  na  wynik  postępowania  z  art.  24  ust.  2  pkt  3  pzp  można  uznać  za  przesłankę 

odpowiadającą  poważnemu  wprowadzeniu  w  błąd  zamawiającego,  o  którym  mowa 

w 

przepisie  dyrektywy.  W  zakresie  tych  przesłanek,  pomimo  różnic  sformułowań, 

interpretacja art. 24 ust. 2 pkt 3 pzp w zgodzie z przepisem dyrektywy 

nie budziła większych 

wątpliwości. 

Jednakże  art.  45  ust.  2  lit.  g  dyrektywy  2004/18/WE,  w  odróżnieniu  od  literalnego 

brzmienia  art.  24  u

st.  2  pkt  3  pzp,  wprost  odwoływał  się  do  winy  wykonawcy,  który  przez 

złożenie  lub  niezłożenie  informacji  poważnie  wprowadził  w  błąd  zamawiającego. 

Konieczność  uwzględnienia  tej  przesłanki  przy  stosowaniu  art.  24  ust.  2  pkt  3  pzp 

potwierdza

ło orzecznictwo Krajowej Izby Odwoławczej i sądów okręgowych.  

W  orzecznictwie  sądów  okręgowych  na  tle  interpretacji  art.  24  ust.  2  pkt  3  pzp 

z 

uwzględnieniem  art.  45  ust.  2  lit.  g  dyrektywy  2004/18/WE  zajęto  również  stanowisko, 

że wykluczenie  może  dotyczyć  wyłącznie  wykonawcy  działającego  z  winy  umyślnej. 

W 

szczególności Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie w uzasadnieniu wyroku z 19 

lipca 2012 r. (sygn. akt IV Ca 683/12) wskazał, że przepis ten ma zastosowanie w warunkach 

celowego,  zawinionego  i  zamierzonego  zachowania  wykonawcy,  podjętego  z  zamiarem 

podania  nieprawdziwych  informacji  w  celu  wprowadzenia  zamawiającego  w  błąd 

i wykorz

ystania tego błędu  dla uzyskania zamówienia publicznego.  Zdaniem  Sądu złożenie 

nieprawdziwej  informacji,  ze  skutkiem  w  postaci  wykluczenia  z  postępowania,  to  czynność 

dokonana  z  winy  umyślnej,  nie  zaś  w  wyniku  błędu  czy  niedbalstwa.  Jeżeli  ze  stanu 

faktycz

nego  wynika,  że  wykonawca  w  dniu  składania  ofert  działał  w  dobrej  wierze,  nie 

sposób uznać, że jego celem było wprowadzenie zamawiającego w błąd. Z powyższego Sąd 

wywiódł, że nie będzie podstawą wykluczenia nieświadome wprowadzenie w błąd. 

O ile nie budzi

ło wątpliwości w orzecznictwie Izby, że wykluczenie na podstawie art. 

24 ust. 2 pkt 3 pzp, interpretowanego z uwzględnieniem treści art. 45 ust. 2 lit. g dyrektywy 

klasycznej, wymaga przypisania winy wykonawcy, o tyle 

wskazywano, że przepis dyrektywy 

nie  z

awęża  postaci  tej  winy  wyłącznie  do  winy  umyślnej  (zamiaru  bezpośredniego 

i ewentualnego). 

Stąd  nie  ma  podstaw,  aby  wyłączać  spod  zakresu  zastosowania  tej 

podstawy  wykluczenia  przypadków  poważnego  wprowadzenia  w  błąd  nieprawdziwymi 

informacjami złożonymi w wyniku niedbalstwa wykonawcy. 

Wskazywano  również,  że  należy  wziąć  pod  uwagę  stanowisko,  jakie  zajął  Sąd  Unii 

Europejskiej  w  wyroku  z  26  września  2014  r.  w  połączonych  sprawach  T-91/12  i  T-280/12 

(Flying  Holding  NV  z  siedzibą  w  Wilrijk,  Flying  Group  Lux  SA  z  siedzibą  w  Luksemburgu, 

Flying  Service  NV  z  siedzibą  w  Deurne  przeciwko  Komisji  Europejskiej.  Ta  ostatnia  w 

prowadzonym przez siebie na postawie rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z 

dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do 

budżetu  ogólnego Wspólnot  Europejskich  (Dz.  U.  L  248,  s.  1;  z  późn.  zm)  wykluczyła  tych 

wykonawców na podstawie 94 lit. b tego rozporządzenia. Przepis ten stanowi, że nie udziela 

się  zamówienia  kandydatom,  którzy  w  związku  z  procedurą  udzielania  zamówień  są  winni 

złożenia  nieprawdziwych  oświadczeń  przy  dostarczaniu  informacji  wymaganych  przez 

instytucję zamawiającą w celu dopuszczenia do udziału w procedurze udzielania zamówień 

lub  nie  dostarczyli  tych  informacji.  Sąd  stwierdził,  że  w  przypadku  gdy,  tak  jak  w 

rozstrzyganej sprawie, wykryte zostaje przekazanie nieprawdziwych danych, Komisja nie ma 

innego  wyboru  niż  zastosowanie  powyższego  przepisu,  gdyż  pojęcie  „nieprawdziwe 

oświadczenia”  odnosi  się  zarówno  do  oświadczeń  umyślnie  wprowadzających  w  błąd  jak  i 

tych,  które  są  błędne  w  wyniku  niedbalstwa  i  po  ustaleniu  nieprawdziwego  charakteru 

oświadczeń nie ma potrzeby przeprowadzania analizy uzasadnienia tej nieprawdziwości. (…) 

Wobec  złożenia  nieprawdziwych  oświadczeń,  niezależnie  od  tego,  czy  doszło  do  tego  w 

sposób umyślny czy też wskutek niedbalstwa skarżących, Komisja nie miała innego wyboru 

niż zastosowanie art. 94 lit. b) rozporządzenia finansowego… {por. pkt 75 i 119 wyroku}. 

Zwracano uwagę, że co prawda powyższy  wyrok dotyczył stosowania przepisu aktu 

prawnego  stosowanego  przez  Komisję  Europejską  przy  udzielaniu  zamówień  publicznych, 

jednak  treść  przepisu  art.  94  lit.  b  rozporządzenia  finansowego,  tak  jak  art.  45  ust.  2  lit.  g 

dyrektywy  2004/18/WE,  odwołuje  się  do  winy  wykonawcy  (kandydata)  składającego 

nierzetelne  informacje,  bez  wskazy

wania  na  postać  tej  winy.  Wydawało  się  więc 

uzasadnione,  aby  winę,  o  której  mowa  w  obu  tych  przepisach  dotyczących  analogicznej 

podstawy wykluczenia wykonawcy z postępowania, interpretować w taki sam sposób.  

Reasumując,  dla  wykluczenia  wykonawcy  na  podstawie  art.  24  ust.  2  pkt  3  pzp 

konieczne  było  stwierdzenie,  że:  po  pierwsze  –  wykonawca  ten  złożył  nieprawdziwe 

informacje,  po  drugie 

–  stanowiło  to  poważne  wprowadzenie  w  błąd  zamawiającego,  gdyż 

informacje te miały wpływ lub mogły mieć wpływ na wynik prowadzonego postępowania, po 

trzecie 

–  wykonawca  działał  z  zamiarem  podania  nieprawdziwych  informacji  w  celu 

wprowadzenia zamawiającego w błąd lub nastąpiło to w wyniku jego niedbalstwa. 

Wskazywa

no,  że  w  praktyce  wykazanie  winy  umyślnej  wykonawcy  jest  niezwykle 

trudne,  gdyż  wymaga  dowodów  spoza  dokumentacji  o  udzielenie  zamówienia,  które 

potwierdzałyby zamiar wprowadzenia w błąd zamawiającego, czyli że wykonawca wyobrażał 

sobie taki skutek i tego 

chciał, ewentualnie na to się godził. Uzyskanie takich dowodów, czy 

to przez prowadzącego postępowanie, czy też przez konkurenta jest mało prawdopodobne, 

gdyż  wymaga  dostępu  do  wewnętrznych  dokumentów  wykonawcy,  ewentualnie  uzyskania 

zeznań świadków. Natomiast wykonawca z łatwością może uwolnić się od odpowiedzialności 

oświadczając,  że  nie  miał  zamiaru  wprowadzenia  zamawiającego  w  błąd,  a  podanie 

nieprawdziwej  informacji  było  wynikiem  omyłki  lub  też  niesprawdzenia  informacji  uzyskanej 

od podmiotu trzeciego. 

Zupełnie  inaczej  przedstawia  się  możliwość  przypisania  wykonawcy  niedbalstwa, 

czyli  niedołożenia  należytej  staranności  przy  podawaniu  zamawiającemu  wprowadzających 

w błąd informacji. Na podstawie art. 14 pzp do oceny czynności wykonawcy w postępowaniu 

o 

udzielenie zamówienia stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego, a zgodnie z art. 355 § 1 kc 

dłużnik  obowiązany  jest  do  staranności  ogólnie  wymaganej  w  stosunkach  danego  rodzaju 

(należyta  staranność).  Przypisanie  określonej  osobie  niedbalstwa  jest  uzasadnione  tylko 

wtedy, gdy osoba ta zachowała się w określonym miejscu i czasie w sposób odbiegający od 

właściwego  dla  niej  miernika  należytej  staranności  {por.  uzasadnienie  wyroku  Sądu 

Najwyższego  z  10  marca  2004  r.,  sygn.  akt  IV  CK  151/03}.  Przy  czym  wzorzec  należytej 

staranności ma charakter obiektywny i abstrakcyjny, jest ustalany niezależnie od osobistych 

przymiotów i cech konkretnej osoby, a jednocześnie na poziomie obowiązków dających się 

wyegzekwować w świetle ogólnego doświadczenia życiowego oraz konkretnych okoliczności 

{por.  uzasadnienie  wyroku  Sądu  Najwyższego  z  23  października  2003  r.,  sygn.  akt  V  CK 

311/02}.  Dodatkowo w  stosunku do  profesjonalistów  miernik  ten ulega  podwyższeniu,  gdyż 

art.  355  §  2  kc  precyzuje,  że  należytą  staranność  dłużnika  w  zakresie  prowadzonej  przez 

niego działalności gospodarczej określa się przy uwzględnieniu zawodowego charakteru tej 

działalności.  Za  takiego  profesjonalistę  należy  również  uznać,  co  do  zasady,  wykonawcę 

ubiegającego się o udzielenie zamówienia publicznego. Należyta staranność profesjonalisty 

nakłada na wykonawcę, który składa ofertę, dokumenty i oświadczenia we własnym imieniu, 

aby upewnił się, czy deklarowany w nich stan rzeczy odpowiada rzeczywistości. 

Powyższe stanowisko było prezentowane m.in w uzasadnieniach wyroków wydanych: 

11  lutego  2015  r.  (sygn.  akt  KIO  177/15),  27  marca  2015  r.  (sygn.  akt  KIO  491/15),  13 

stycznia 2016 r. (sygn. akt KIO 2809/15), 26 stycznia 2016 r. (sygn. akt KIO 1/16),  17 maja 

2016 r. (sygn. akt KIO 673/15) czy 24 czerwca 2016 r. (sygn. akt KIO 1010/16). 

Powyższe  stanowisko  okazało  się  słuszne  w  świetle  udzielonej  przez  Trybunał 

w wyroku z 4 maja 2017 r. w sprawie C-387/14 odpowiedzi na pytanie, czy art. 45 ust 2 lit. g) 

dyrektywy  2004/18,  wskazujący,  że  z postępowania  można  wykluczyć  wykonawcę  winnego 

poważnego  wprowadzenia  w błąd  w zakresie  przekazania  lub  nieprzekazania  informacji, 

można interpretować w ten sposób, że z postępowania wyklucza się wykonawcę, który złożył 

nieprawdziwe informacje mające  lub mogące mieć wpływ  na  wynik  postępowania,  uznając, 

że  winą  we  wprowadzeniu  w błąd  jest  samo  przekazanie  instytucji  zamawiającej  informacji 

niezgodnych  ze  stanem  faktycznym,  a 

mających  wpływ  na  decyzję  instytucji  zamawiającej 

w zakresie  wykluczenia  wykonawcy  (i odrzucenia  jego  oferty)  nie

zależnie  od  tego,  czy 

wykonawca  dokonał  tego  umyślnie  i celowo,  czy  też  z winy  nieumyślnej,  poprzez 

lekkomyślność,  niedbalstwo  lub  niezachowanie  należytej  staranności?    Według  Trybunału 

a

rtykuł 45  ust. 2  lit. g)  dyrektywy  2004/18,  umożliwiający  wykluczenie  z postępowania 

w 

sprawie  udzielenia  zamówienia  publicznego  wykonawcy  „winnego  poważnego” 

wprowadzenia  w 

błąd  w zakresie  przekazania  żądanych  przez  instytucję  zamawiającą 

informacji, należy interpretować w ten sposób, że przepis ten można zastosować, jeżeli dany 

wykonawca dopuścił się pewnego stopnia niedbalstwa, a mianowicie niedbalstwa mogącego 

mieć  decydujący  wpływ  na  decyzje  w sprawie  wykluczenia,  wyboru  lub  udzielenia 

zamówienia publicznego, bez względu na to, czy stwierdzone zostanie umyślne naruszenie 

przepisów przez tego wykonawcę. 

Dodać  należy,  że  powyższe  rozważania  odnośnie  interpretacji  przesłanki  winy 

pozostają  tym  bardziej  aktualne  w  kontekście  art.  57  ust.  4  lit.  h  obowiązującej  dyrektywy 

Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/24/UE z dnia 26 l

utego 2014 r. w sprawie zamówień 

publicznych, uchylającej dyrektywę 2004/18/WE (Dz. Urz. UE. L Nr 94, str. 65), który również 

operuje kategorią wykonawcy winnego poważnego wprowadzenia w błąd, jak sprecyzowano 

dalej,  przy  dostarczaniu  informacji,  które  wymagane  były  do  weryfikacji  braku  podstaw 

wykluczenia  lub  do  weryfikacji  spełnienia  kryteriów  kwalifikacji,  zataił  te  informacje  lub  nie 

jest w stanie przedstawić wymaganych dokumentów potwierdzających. 

Izba  zważyła,  że w  tej  sprawie Przystępujący  nie przedstawili  żadnych okoliczności, 

które  pozwalałby  na  przyjęcie,  że  złożenie  przez  nich  nieprawdziwych  informacji  odnośnie 

punktowanego doświadczenia nie miało charakteru zawinionego. W szczególności wyrażone 

dopiero  po  wniesieniu  odwołania  stanowisko  odnośnie  rozumienia  mających  znaczenie 

w 

sprawie postanowień s.i.w.z. Izba uznała za element taktyki procesowej, a nie rzeczywiste 

wykazanie,  że  obiektywnie  profesjonalista  na  rynku  zamówień  dotyczących  zamówień 

publicznych  mógł  interpretować  te  postanowienia  specyfikacji  wbrew  ich  literalnemu 

brzmieniu. 

Podobnie  jak  zgłoszone  na  rozprawie  dowody  mające  rzekomo  wykazać, 

że również  Odwołujący  rozumiał  postanowienia  s.i.w.z.  w  ten  sposób,  czemu  przeczą 

stanowisko  i 

dowody  przedstawione  na  rozprawie  przez  Odwołującego  odnośnie 

wykazanych przez niego inwestycji. 

Odnośnie art. 26 ust. 3 pzp w kontekście podstawy wykluczenia z art. 24 ust. 1 pkt 

17  pzp  skład  orzekający  Izby  podziela  stanowisko,  wyrażone  uprzednio  wielokrotnie 

w 

orzecznictwie  Izby  w  kontekście  uprzednio  obowiązującego  art.  24  ust.  2  pkt  3  pzp, 

że nieprawdziwej  informacji  mającej  wpływ  na  wynik  postępowania  nie  można  zastępować 

inną informacją prawdziwą. Jeżeli wykonawca winny jest poważnego wprowadzenia w błąd 

nieprawdziwym oświadczeniem lub dokumentem, nie można jednocześnie twierdzić, że takie 

oświadczenie  lub  dokument  zawierają  błędy  dotyczące  braku  potwierdzenia  spełniania 

warunku  udziału  w  postępowaniu.  W  takim  przypadku  oświadczenie  lub  dokument  wręcz 

potwierdzają  spełnianie  warunku,  tyle  że  za  pomocą  informacji,  która  okazała  się 

nieprawdziwa,  a  nie  niepełna.  Należy  zauważyć,  że  ustawa  pzp  statuuje  odrębne 

i 

niezależne  od  siebie  podstawy  wykluczenia  z postępowania,  a  zatem  wykluczenie  za 

złożenie  nieprawdziwych  informacji  w dokumentach  złożonych  na  potwierdzenie  spełniania 

warunków udziału w postępowaniu nie zawsze musi się zawsze wiązać z wykluczeniem za 

niewykazanie  spełniania  tych  warunków.  Odmienne  stanowisko  oznaczałoby  również,  że  w 

ramach  przesłanki  wpływu  na  wynik  postępowania  z art.  24  ust.  2  pkt  17  pzp  mieści  się 

badanie,  czy  wykonawca  składający  nieprawdziwą  informację  był  już  wzywany  do 

uzupełnienia dokumentów. W konsekwencji prowadziłoby to do takiej interpretacji normy art. 

24 ust. 2 pkt 17 

pzp, zgodnie z którą nie podlega wykluczeniu wykonawca (winny poważnego 

wprowadzenia  w  błąd  zamawiającego),  który  złożył  nieprawdziwe  informacje  mające  lub 

mogące mieć wpływ na wynik prowadzonego postępowania, jeżeli uczynił to po raz pierwszy 

tzn.  nie  był  wzywany  do zastąpienia  nieprawdziwej  informacji  potwierdzającej  spełnianie 

warunku  udziału  prawdziwą  informacją  potwierdzającą  spełnianie  tego  warunku. 

Interpretacja taka jest nie do zaakceptowania z punktu widzenia naczelnych zasad, o których 

mowa w art. 7 ust. 1 pzp, zgodnie z 

którym zamawiający ma przeprowadzić postępowanie o 

udzielenie  zamówienia  w  sposób  zapewniający  zachowanie  uczciwej  konkurencji  i  równe 

traktowanie wykonawców.  

Podobnie  w  stanie  faktycznym  tej  sprawy  nie  można  premiować  składania 

nieprawdziwych informacji odnośnie elementów ocenianych w ramach kryteriów oceny ofert 

przez  przyznanie  punktacji  z  ich  pominięciem,  czyli  przyznając  liczbę  punktów 

odpowiadającą  stanowi  rzeczy  wynikającym  z  prawdziwych  informacji  zawartych  w  ofercie. 

Takie postępowanie również naruszałoby zasady wynikające z art. 7 ust. 1 pzp. 

Mając  powyższe  na  uwadze,  Izba  stwierdziła,  że  naruszenie  przez  Zamawiającego 

art.  24  ust.  1  pkt  17 

ustawy  Prawo  zamówień  publicznych  miało  wpływ  na  wynik 

prowadzo

nego przez niego postępowania o udzielenie zamówienia, wobec czego – działając 

na podstawie art. 192 ust. 1, 2 i ust. 3 pkt 1 ustawy pzp 

– orzekła, jak w pkt 1 sentencji. 

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 

oraz § 3 pkt 1 i 2 i § 5 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 

2010  r.  w 

sprawie  wysokości  i  sposobu  pobierania  wpisu  od  odwołania  oraz  rodzajów 

kosztów w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. Nr 41, poz. 238) – 

obciążając  Zamawiającego  tymi  kosztami,  na  które  złożył  się  wpis  uiszczony  przez 

Odwołującego  oraz  jego  uzasadnione  koszty  w  postaci  wynagrodzenia  pełnomocnika, 

na 

podstawie rachunku złożonego do zamknięcia rozprawy. 

Przewodniczący: 

………………………………