KIO 727/17 WYROK dnia 27 kwietnia 2017 r.

Sygn. akt: KIO 727/17 

WYROK 

z dnia 27 kwietnia 2017 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza   -   w składzie: 

Przewodniczący:      Ryszard Tetzlaff  

Protokolant:             Piotr Cegłowski  

po  rozpoznaniu  na  rozprawie  w  dniu  26  kwietnia  2017  r.  w  Warszawie  odwołania 

wniesionego  do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  12  kwietnia  2017  r.  przez 

wykonawcę A. UK L. (…); reprezentowany przez pełnomocnika: adw. M. W. z kancelarii 

prawnej  D.  Z.  P.;  adres  do  doręczeń:  (…)  w  postępowaniu  prowadzonym  przez 

Samodzielny  Publiczny  Szpital  Kliniczny  im.  Andrzeja  Mielęckiego  Śląskiego 

Uniwersytetu Medycznego w K., (…) 

orzeka: 

1.  oddala odwołanie, 

2.  kosztami  postępowania  obciąża  A.  UK  L.  (…);  reprezentowany  przez  pełnomocnika: 

adw. M. W. z kancelarii prawnej D. Z. P.; adres do doręczeń: (…) i:    

2.1.  zalicza  w  poczet  kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę  15  000  zł  00  gr 

(słownie: piętnaście tysięcy złotych zero groszy) uiszczoną przez wykonawcę A. UK 

L.  (…); reprezentowany  przez  pełnomocnika:  adw. M. W. z  kancelarii  prawnej 

D. Z. P.; adres do doręczeń: (…) tytułem wpisu od odwołania; 

2.2. zasądza od wykonawcy A. UK L. (…); reprezentowany przez pełnomocnika: adw. 

M.  W.  z  kancelarii  prawnej  D.  Z.  P.;  adres  do  doręczeń:  (…)  na  rzecz 

Samodzielnego  Publicznego  Szpitala  Klinicznego  im.  Andrzeja  Mielęckiego 

Ś

ląskiego  Uniwersytetu  Medycznego  w  K.,  (…)  kwotę

3 934  zł  00  gr  (słownie: 

trzy  tysiące  dziewięćset  trzydzieści  cztery  złotych  zero  groszy)  stanowiącą  koszty 

postępowania  odwoławczego  poniesione  z  tytułu  wynagrodzenia  pełnomocnika, 

kosztów dojazdu na rozprawę oraz opłat od przedłożonych pełnomocnictw. 

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  -  Prawo  zamówień 

publicznych  (t.j.  Dz.  U.  z  22  grudnia  2015  r.  poz.  2164  z  późn.  zm.)  na  niniejszy  wyrok  -  

w  terminie  7  dni  od  dnia  jego  doręczenia  -  przysługuje  skarga  za  pośrednictwem  Prezesa 

Krajowej Izby Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Katowicach.  

Przewodniczący: 

………………………………

Sygn. akt: KIO 727/17 

U z a s a d n i e n i e 

Postępowanie  o  udzielnie  zamówienia  publicznego  prowadzone  w  trybie  przetargu 

nieograniczonego  na:  „Dostawa  leków  25”,  nr  referencyjny  postępowania  ZP-16-131UN, 

zostało  wszczęte  ogłoszeniem  w  Dzienniku  Urzędowym  Oficjalnych  Publikacji  Wspólnot 

Europejskich za numerem 2016/S 244-445176 z 17.12.2016 r., przez Samodzielny Publiczny 

Szpital  Kliniczny  im.  Andrzeja  Mielęckiego  Śląskiego  Uniwersytetu  Medycznego                               

w K., (…) zwany dalej: „Zamawiającym”.  

W dniu 03.04.2017 r. (e-mailem) Zamawiający wezwał na podstawie art. 26 ust. 3 Pzp 

A. UK L. (…); reprezentowany przez pełnomocnika: adw. M. W. z kancelarii prawnej D. Z. P.; 

adres  do  doręczeń:  (…)  zwanej  dalej:  „A.  UK  L.”  albo  „Odwołującym”  do  dostarczenia 

wskazanych  

w  wezwaniu  dokumentów  w  celu  potwierdzenia  braku  podstaw  wykluczenia  wykonawcy  

z  udziału  w  postepowaniu.  Niniejsze  wezwanie  było  de  facto  tożsame  z  wezwaniem 

07.02.2017  r.  zaskarżonym  odwołaniem  o  sygn.  akt:  KIO  491/17  uwzględnionym  w  całości 

przez  Zamawiającego  pismem  z  26.03.2017  r.  Powyższe  zostało  potwierdzone 

postanowieniem KIO z 27.03.2017 r. o sygn. akt: KIO 491/17.   

Zgodnie  z  oświadczeniem  Zamawiającego  w  zakresie  części  objętej  odwołaniem  –

Pakiet  1  -  ofertę  złożył  jedynie  Odwołujący.  Stąd  informacja  o  wniesieniu  odwołania  nie 

została przekazana pozostałym wykonawcom. W konsekwencji nie miały miejsca zgłoszenia 

przystąpienia.             

W  dniu  12.04.2017  r.  (wpływ  do  Prezesa  KIO  w  wersji  elektronicznej  podpisane 

podpisem cyfrowym za pośrednictwem elektronicznej skrzynki podawczej) A. UK L. wniosło 

odwołanie na w/w czynność z 03.04.2017 r. Kopie odwołania Zamawiający otrzymał w dniu 

12.04.2017 r. (faxem i e-mailem). Zarzucił naruszenie: 

1.  art. 186 ust. 2 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (t.j. Dz. U. 

z  22  grudnia  2015  r.  poz.  2164  z  późn.  zm.)  zwanej  dalej:  „Pzp”  poprzez  ponowne, 

bezzasadne  wezwanie  Odwołującego  do  uzupełnienia  dokumentów  potwierdzających  brak 

podstaw  do  wykluczenia  Odwołującego  z  postępowania,  podczas  gdy  czynność  ta  stoi  

w sprzeczności z żądaniem zawartym przez Odwołującego w odwołaniu wniesionym w dniu 

13.03.2017  r.,  w  sprawie  o  sygn.  KIO  497/11  („Odwołanie  nr  1"),  do  którego  to  żądania 

Zamawiający  jest  zobowiązany  się  zastosować  w  związku  z  uwzględnieniem  w  dniu 

26.03.2017 r. w całości zarzutów Odwołującego podniesionych  w Odwołaniu nr 1, przez co  

w szczególności Zamawiający przyznał, iż przedstawione przez Odwołującego w odpowiedzi 

na wezwanie z 07.02.2017 r. („Wezwanie nr 1") dokumenty potwierdzające brak podstaw do 

wykluczenia  Odwołującego  z  postępowania  są  prawidłowe,  a  w  związku  z  czym  nie  jest 

uprawniony  do  ponownego  wzywania  Odwołującego  do  uzupełnienia  dokumentów  na 

potwierdzenie tych samych okoliczności; 

2.  art.  26  ust.  3  Pzp  w  zw.  z  art.  26  ust.  7  Pzp  oraz  art.  25  ust.  1  Pzp  poprzez  ponowne, 

bezzasadne  wezwanie  Odwołującego  do  uzupełnienia  dokumentów  potwierdzających  brak 

podstaw  do  wykluczenia  Odwołującego  z  postępowania,  podczas  gdy  dokumenty  złożone 

przez  Odwołującego  w  odpowiedzi  na  Wezwanie  nr  1  są  prawidłowe  i  potwierdzają  brak 

podstaw  wykluczenia  Odwołującego  z  postępowania  (co  potwierdza  jednoznacznie 

internetowe  repozytorium  zaświadczeń  e-Certis)  a  dodatkowe  dokumenty  nie  są  niezbędne 

do przeprowadzenia postępowania. 

W związku z powyżej wskazanymi zarzutami wnosił o: 

1.  merytoryczne rozpatrzenie przez Krajową Izbę Odwoławczą („KIO") niniejszego odwołania 

i jego uwzględnienie w całości; 

2.  nakazanie  Zamawiającemu  unieważnienia  czynności  z  03.04.2017  r.  polegającej  na 

ponownym  wezwaniu  Odwołującego  do  uzupełnienia  dokumentów  potwierdzających  brak 

podstaw do wykluczenia Odwołującego z postępowania; 

3.  zasądzenie  od  Zamawiającego  na  rzecz  Odwołującego  kosztów  postępowania 

odwoławczego,  w  tym  kosztów  doradztwa  prawnego,  według  norm  przepisanych  i  zgodnie  

z fakturą przedstawioną przez Odwołującego na rozprawie. 

Jak  zostanie  to  wykazane  w  uzasadnieniu  niniejszego  odwołania,  po  pierwsze, 

Zamawiający  nie  jest  uprawniony  do  skierowania  ponownego  wezwania  do  uzupełnienia 

dokumentów, których przedłożenia już żądał poprzez Wezwanie nr 1, a których prawidłowość 

następnie 

zakwestionował, 

biorąc 

pod 

uwagę, 

iż 

ostatecznie 

uwzględnił 

on   

w całości zarzuty podniesione przez Odwołującego w Odwołaniu nr 1. Po drugie, dokumenty 

złożone przez Odwołującego w odpowiedzi na Wezwanie nr 1 są prawidłowe i potwierdzają 

brak  podstaw  wykluczenia  Odwołującego  z  postępowania.  W  odpowiedzi  na  wezwanie  

z  03.04.2017  r.  Odwołujący  nie  przedstawił  żądanych  przez  Zamawiającego  nowych 

dokumentów, gdyż wszelkie niezbędne dokumenty zostały już złożone przez Odwołującego 

w odpowiedzi na Wezwanie nr 1. Z tego powodu, na obecnym etapie Odwołujący narażony 

jest  na  ryzyko  poniesienia  szkody  w  postaci  zatrzymania  wadium  oraz  wykluczenia  go  

z udziału w postępowaniu. 

1.  Stan Faktyczny.  

1.1.  Zamawiający 

wszczął 

postępowanie 

w 

trybie 

przetargu 

nieograniczonego. 

Przedmiotem zamówienia były produkty lecznicze szczegółowo opisane w zał. nr 1 do 3 do 

SIWZ. 

1.2.  Zgodnie z pkt „Ustalenia ogólne dotyczące przedmiotu zamówienia

”

 (str. 2 Specyfikacji 

Istotnych  Warunków  Zamówienia  zwanej  dalej:  „SIWZ”),  Zamawiający  dopuścił  możliwość 

składania  ofert  częściowych  w  zakresie  wyszczególnionych  zadań  („Pakietów").  W  tym 

sensie, zamówienie zostało podzielone na 3 części odpowiadające trzem pakietom. 

1.3.  Przedmiotem Pakietu 1 była dostawa produktu leczniczego o nazwie międzynarodowej 

O. w postaci kapsułek twardych (str. 16 SIWZ). 

1.4.  W  przypadku  złożenia  przez  wykonawcę  oferty  na  Pakiet  1,  Zamawiający  żądał 

wniesienia wadium w wysokości 96.000.000 PLN. 

1.5.  Do  upływu  terminu  składania  ofert,  w  Pakiecie  nr  1  złożona  została  tylko  oferta 

Odwołującego. 

1.6.  W  dniu  07.02.2017  r.  Zamawiający  wezwał  Odwołującego  do  uzupełnienia 

dokumentów  potwierdzających  brak  przesłanek  wykluczenia  określonych  w  SIWZ,  tj.  do 

przedłożenia  (i)  dokumentu  potwierdzającego  niekaralność  Odwołującego  w  zakresie 

określonym w art. 24 ust. 1 pkt 13, 14 i 21 Pzp oraz ust. 5 pkt 5 i 6 Pzp oraz (ii) dokumentów 

potwierdzających  odpowiednio,  że  Odwołujący  nie  zalega  z  opłacaniem  podatków,  opłat, 

składek  na  ubezpieczenie  społeczne  ani  zdrowotne  (albo,  że  zawarł  porozumienie  

z  właściwym  organem  w  sprawie  spłat  tych  należności)  oraz,  że  wobec  Odwołującego  nie 

otwarto likwidacji ani nie ogłoszono upadłości. 

1.7.  W  odpowiedzi  na  to  wezwanie,  Odwołujący  przedłożył  oświadczenie  złożone  dnia 

10.01.2017 r. przed notariuszem potwierdzające niekaralność członków zarządu.  

1.8.  Ponadto,  Odwołujący  przedłożył  również  (i)  oświadczenie  własne  z  10.01.2017  r.  na 

potwierdzenie  okoliczności,  że  nie  zalega  z  opłacaniem  podatków,  opłat,  składek  na 

ubezpieczenie  społeczne  ani  zdrowotne  (w  tym  samym  oświadczeniu  wykazano 

niekaralność  członków  zarządu)  oraz  (ii)  zaświadczenie  z  07.12.2016  r.  wydane  przez 

Kierownika  Urzędu  Rejestracji  Spółek  w  Wlk.  Brytanii  na  podstawie  brytyjskiej  Ustawy                      

o Spółkach z 2006 r., z którego wynika, że wobec Odwołującego nie otwarto likwidacji oraz 

nie ogłoszono upadłości. 

1.9.  W  dniu  02.03.2017  r.  Zamawiający  przesłał  Odwołującemu  informację  o  wykluczeniu 

go z postępowania, o zatrzymaniu wniesionego przez niego wadium, a także o częściowym 

unieważnieniu postępowania w zakresie Pakietu 1. 

1.10. W  treści  przesłanej  informacji  wskazał,  że  „w  Wielkiej  Brytanii  działa  kilka  instytucji 

zajmujących się udostępnianiem zaświadczeń o niekaralności. Najlepiej znaną w Polsce jest 

DBS, 

która 

wystawia 

zaświadczenia 

o 

niekaralności 

również 

w 

związku                                      

z postępowaniami o udzielenie zamówienia publicznego. Z kolei instytucją, która odpowiada 

w  Wielkiej  Brytanii  za  wystawianie  zaświadczeń  w  pełni  odpowiadających  polskiemu  KRK 

(tylko niezatarte wyroki) jest Disclosure Scotland. Oznacza to, iż obywatele Wielkiej Brytanii, 

starający  się  o  uzyskanie  zamówienia  publicznego  w  Polsce,  zobowiązani  są  do 

przedstawienia któregoś z wymienionych zaświadczeń”. 

1.11. Z  uwagi  na  powyższe,  Zamawiający  wykluczył  Odwołującego  z  postępowania  na 

podstawie  art.  24  ust.  1  pkt  12  Pzp,  a  w  konsekwencji  zatrzymał  wadium  Odwołującemu 

oraz, działając na podstawie art. 93 ust. 1 pkt 1, unieważnił postępowanie w zakresie Pakietu 

nr 1. 

1.12. Jednocześnie,  Zamawiający  nie  kwestionował  dokumentów  złożonych  przez 

Odwołującego  na  potwierdzenie  okoliczności,  że  nie  zalega  on  z  opłacaniem  podatków, 

opłat, składek na ubezpieczenie społeczne ani zdrowotne oraz, że nie otwarto wobec niego 

likwidacji oraz nie ogłoszono upadłości wskazanych w pkt 1.8 powyżej. 

1.13.  Odwołujący  pismem  z  08.03.2017  r.  zwrócił  się  do  Zamawiającego  o  unieważnienie, 

powyższych  czynności,  tj.  wykluczenia  Odwołującego  z  postępowania,  zatrzymania 

złożonego przez niego wadium oraz unieważnienia postępowania w zakresie Pakietu Nr 1. 

1.14. W treści  przesłanego  pisma,  Odwołujący  wskazał  przede  wszystkim,  iż  zgodnie  z  art. 

26  ust.  7  Pzp  w  brzmieniu  po  nowelizacji  przepisów  Pzp,  która  weszła  w  życie  28.07. 

2016 r., Zamawiający jest zobowiązany do korzystania (w pierwszej kolejności) z informacji 

wskazanych  w  internetowej  bazie  e-Certis.  Tymczasem,  w  bazie  e-Certis  zostało  wprost 

wskazane,  iż  oświadczenie  własne  (także  złożone  przed  notariuszem)  jest  wystarczającym 

dokumentem potwierdzającym niekaralność dla takich wykonawców. 

1.15. Ponadto,  Odwołujący  podniósł,  iż  do  skutecznego  i  zgodnego  z  przepisami 

zatrzymania  wadium,  konieczne  jest  wykazanie,  że  nieprzedłożenie  wymaganych 

dokumentów wynika z okoliczności obiektywnych. Ponadto, wykładnia celowościowa art. 46 

ust.  4a  Pzp,  który  to  przepis  Zamawiający  wskazał  jako  podstawą  zatrzymania  wadium 

Odwołującemu,  prowadzi  wprost  do  wniosku,  iż  powinien  on  znaleźć  zastosowanie  jedynie  

w  przypadku  istnienia  uzasadnionych  wątpliwości  potwierdzających  istnienie  zmowy 

przetargowej  między  wykonawcami  w  toku  postępowania  o  udzielenie  zamówienia 

publicznego. 

1.16. W odpowiedzi na pismo Odwołującego, Zamawiający w dniu 13.03.2017 r. wskazał, iż 

„zgodnie z informacjami Komisji Europejskiej informacje zawarte na platformie eCertis nie są 

prawnie więżące". 

1.17. Z kolei w odniesieniu do zarzutu bezpodstawnego zatrzymania wadium Odwołującemu, 

Zamawiający podniósł, ze „wykonawca może uchronić się przed zatrzymaniem jego wadium 

wyłącznie  w  przypadku;  gdy  udowodni,  iż  nie  uzupełnienie  wskazanych  przez 

zamawiającego dokumentów wynikało z przyczyn nieleżących po jego stronie". 

1.18. Odwołujący  w  dniu  13.03.2017  r.  wniósł  odwołanie  od  czynności  wykluczenia  go                    

z postępowania oraz zatrzymania wniesionego przez niego wadium, zarzucając tej czynności 

naruszenie: 

a)  art.  24  ust.  1  pkt  12  Pzp  w  zw.  z  art.  26  ust.  7  Pzp  w  zw.  z  art.  7  ust.  1  Pzp  poprzez 

bezzasadne wykluczenie Odwołującego z postępowania poprzez uznanie, że Odwołujący nie 

przedstawił  niezbędnych  dokumentów  potwierdzających  niekaralność  członków  zarządu 

Odwołującego  i  nie  przedstawił  zaświadczenia  o  nazwie  „Disclosure  Scotland"  -  podczas 

gdy, 

zgodnie 

z 

dyspozycją 

art. 

ust. 

Pzp 

Zamawiający 

powinien  

(w  odniesieniu  do  wykonawców  z  terenu  Unii  Europejskiej)  korzystać  z  internetowego 

repozytorium  zaświadczeń  e-Certis  oraz  wymagać  przede  wszystkim  takich  rodzajów 

zaświadczeń  lub  dowodów  w  formie  dokumentów,  które  są  objęte  tym  repozytorium  -  

a  zgodnie  z  informacjami  zawartymi  w  systemie  e-Certis  w  stosunku  do  Odwołującego 

wystarczającym dokumentem było oświadczenie własne wykonawcy, 

b)  art.  93  ust.  1  pkt  1  Pzp,  do  którego  doszło  w  konsekwencji  powyższego,  poprzez 

bezzasadne  unieważnienie  postępowania  w  części,  w  której!  jedyną  ofertą  była  oferta 

złożona przez Odwołującego - podczas gdy, Zamawiający nie był uprawniony aby tę ofertę 

odrzucić i konsekwentnie powinien uznać tę ofertę jako najkorzystniejszą w postępowaniu, 

c)  art. 46 ust. 4a Pzp w zw. z art. 5 Kc oraz w zw. z art. 7 ust. 1 Pzp poprzez; bezzasadne 

zatrzymanie  wadium  wniesionego  przez  Odwołującego  w  postępowaniu  z  uwagi  na  to,  że 

Odwołujący  nie  przedstawił  w  ramach  uzupełnienia  wymaganego  przez  Zamawiającego 

dokumentu  tj.  zaświadczenia  o  nazwie  „Disclosure  Scotland"  -  podczas  gdy,  nawet  jeżeli 

przyjąć  (z  czym  Odwołujący  się  nie  zgadza),  że  Zamawiający  był  uprawniony,  aby  na  tej 

podstawie  wykluczyć  2  Postępowania  Odwołującego,  to  nie  mógł  jednocześnie  zatrzymać 

wniesionego przez tego wykonawcę wadium. 

1.19. Postępowaniu  odwoławczemu  zainicjowanemu  wniesieniem  Odwołania  nr  1  została 

nadana sygn. akt: KIO 491/17. 

1.20. Pismem  z  26.03.2017  r.,  które  wpłynęło  do  Izby  w  tym  samym  dniu,  Zamawiający 

udzielił odpowiedzi na Odwołanie nr 1, oświadczając, że uwzględnia je w całości. 

1.21.  Postanowieniem  z  27.03.2017  r.,  rozpoznając  Odwołanie  nr  1  na  posiedzeniu 

niejawnym  bez  udziału  stron,  Izba;  umorzyła  postępowanie  odwoławcze  w  sprawie  o  sygn. 

KIO 491/17, na podstawie przepisu art. 186 ust. 2 zd. 1 Pzp. 

1.22. W  dniu  03.04.2017  r.  Zamawiający  ponownie  wezwał  Odwołującego  do  uzupełnienia 

dokumentów  potwierdzających  spełnienie  warunków  udziału  w  SIWZ,  tj. do  przedłożenia  (i) 

dokumentu  potwierdzającego  niekaralność  Odwołującego  w  zakresie  określonym  w  art.  24 

ust.  1  pkt  13,  14  i  21  oraz  ust.  5  pkt  5  i  6  Pzp  oraz  (ii)  dokumentów  potwierdzających 

odpowiednio,  że  Odwołujący  nie  zalega  z  opłacaniem  podatków,  opłat,  składek  na 

ubezpieczenie  społeczne  ani  zdrowotne  (albo,  że  zawarł  porozumienie  z  właściwym 

organem  w  sprawie  spłat  tych  należności)  oraz,  że  wobec  Odwołującego  nie  otwarto 

likwidacji ani nie ogłoszono upadłości („Wezwanie nr 2"). 

2.  Zarzut  dotyczący  sprzeczności  wezwania  nr  2  z  żądaniami  odwołującego  zawartymi  

w odwołaniu nr 1, uwzględnionym przez zamawiającego w całości.  

2.1  W  pierwszej  kolejności  należy  wyraźnie  podkreślić,  że  Zamawiający  uznał  w  całości 

zarzuty Odwołującego zawarte w Odwołaniu nr 1, co w efekcie doprowadziło do umorzenia 

przez Izbę postępowania o sygn. akt: KIO 491/17 w oparciu o art. 186 ust. 2 zd. 1 Pzp. 

2.2  W  dalszej  części  przywoływanego  przepisu  zostało  wprost  wskazane,  że  „w  takim 

przypadku  zamawiający  wykonuje,  powtarza  lub  unieważnia  czynności  w  postępowaniu                    

o udzielenie zamówienia zgodnie z żądaniem zawartym w odwołaniu”. 

2.3  Innymi  słowy,  ustawodawca  jasno  przesądził,  że  w  przypadku  uwzględnienia  przez 

zamawiającego  w  całości  zarzutów  odwołania,  jest  on  zobowiązany  do  postąpienia 

(wykonania, powtórzenia lub unieważnienia czynności) zgodnie z żądaniami odwołującego. 

2.4  Powyższe znajduje odzwierciedlenie w bogatym orzecznictwie KIO. Przykładowo, warto 

wskazał  na  wyrok  KIO  z  21.04.2015  r.,  sygn.  akt:  KIO  675/15  oraz  na  wyrok  KIO                                    

z 18.08.2015 r., sygn. akt: KIO 1702/15). 

2.5  Na  marginesie,  warto  zauważyć,  że  w  orzecznictwie  KIO  wskazuje  się jedynie  na  dwie 

sytuacje, których zaistnienie zwalnia zamawiającego ze wskazanego powyżej obowiązku. Po 

pierwsze,  zamawiający  nie  jest  zobligowany  do  zastosowania  się  do  żądań  odwołującego, 

gdy  okażą  się  one  niemożliwe  do  realizacji.  Po  drugie,  uwzględnione  nie  mogą  zostać 

również takie żądania odwołującego, które są sprzeczne z prawem. 

2.6  Wskazane  okoliczności  stanowią  jednak  wypracowany  w  orzecznictwie  katalog 

zamknięty,  a  przy  tym,  jako  wyjątki,  zgodnie  z  ogólnymi  regułami  wykładni,  muszą  być 

interpretowane  ściśle.  Oznacza  to,  że  odstąpienie  przez  zamawiającego  od  obowiązku 

zrealizowania  żądań  zawartych  w  uwzględnionym  przez  niego  w  całości  odwołaniu,  jest 

możliwe wyłącznie w przypadku, gdy zaistnieje któraś z powyższych przesłanek (wyrok KIO 

z 04.11.2011 r., sygn. akt: KIO 2270/11). 

2.7  Odnosząc powyższe rozważania do stanu faktycznego zaistniałego w niniejszej sprawie, 

po pierwsze należy wyraźnie podkreślić, że nie wystąpiła żadna z Okoliczności wskazanych 

powyżej.  Zamawiający  był  więc  zobowiązany  postąpić  zgodnie  z  żądaniem  Odwołującego 

zawartym w Odwołaniu nr 1. 

2.8  Odwołujący ponadto zaznacza, iż w Odwołaniu nr 1 wyraźnie kwestionował stanowisko 

Zamawiającego,  zgodnie  z  którym  Odwołujący  nie  przedstawił  niezbędnych  dokumentów 

potwierdzających niekaralność członków zarządu Odwołującego. Można wręcz stwierdzić, iż 

polemika  z  tym  błędnym  przekonaniem  wyrażanym  przez  Zamawiającego  stanowiła 

zasadniczą, najważniejszą część Odwołania nr 1, gdyż to właśnie błędna interpretacją art. 26 

ust.  7  Pzp  przez  Zamawiającego,  doprowadziła  do  wykluczenia  Odwołującego  

z  postępowania,  zatrzymania  wniesionego  przez  niego  wadium,  a  także  do  częściowego 

unieważnienia postępowania w zakresie Pakietu 1. 

2.9  Należy  więc  podkreślić,  że  skoro  Zamawiający  uznał  w  całości  zarzuty  zawarte  

w  Odwołaniu  nr  1,  to  w  szczególności  ostatecznie  przychylił  się  do  stanowiska 

Odwołującego,  zgodnie  z  którym  oświadczenie  własne  wykonawcy  jest  wystarczające  do 

potwierdzenia niekaralności członków jego zarządu, z uwagi na treść 26 ust. 7 Pzp, zgodnie 

z  którym  Zamawiający  powinien  korzystać  z  internetowego  repozytorium  zaświadczeń  

e-Certis  oraz  wymagać  przede  wszystkim  takich  rodzajów  zaświadczeń  lub  dowodów  

w formie dokumentów, które są objęte tym repozytorium. 

2.10  Z  uwagi  na  powyższe,  ponowne  skierowanie  przez  Zamawiającego  żądania,  by 

Odwołujący  przedstawił  dokumenty  na  potwierdzenie  niekaralności  w  zakresie  określonym  

w  art.  24  ust.  1  pkt  13,14  i  21  Pzp  oraz  ust  5  pkt  5  i  6  Pzp  jest  całkowicie  bezzasadne. 

Odwołujący przedstawił już bowiem stosowne dokumenty w odpowiedzi  na Wezwanie nr 1, 

co Zamawiający wprost przyznał uznając Odwołanie nr 1. 

2.11  Podkreślił,  że  w  przywoływanym  wcześniej  wyroku  o  sygn.  akt:  KIO  2270/11: 

„zamawiający podejmując decyzję o uwzględnieniu zarzutów zawartych w odwołaniu winien 

rozważyć  także  zasadność  zgłoszonych  żądań  (...)  O  ile  zamawiający  nie  miał  zamiaru 

wykonać czynności zawartych w odwołaniach, nie powinien uwzględniać zarzutów odwołań, 

lecz wdać się w spór z wykonawcami, [co do] żądań których nie miał zamiaru uwzględniać”. 

2.12  Warto  również  zaznaczyć,  że  powyższe  orzeczenie  KIO  zapadło  na  gruncie 

poprzednio  obowiązującego  stanu  prawnego.  Obecne  przepisy  Pzp,  w  wyniku  nowelizacji, 

która weszła w życie 28.07.2016 r., są w tym zakresie jeszcze bardziej precyzyjne. Zgodnie 

bowiem z art. 186 ust 4a Pzp, zamawiający jest uprawniony do uwzględnienia jedynie części 

zarzutów 

podniesionych 

w 

odwołaniu. 

Wówczas, 

Izba 

rozpoznaje 

odwołanie  

w zakresie pozostałych zarzutów. 

2.13  Podkreślił, że Zamawiający nie skorzystał z tej możliwości, choć nic nie stało temu na 

przeszkodzie. Zamawiający więc świadomie zdecydował się na uznanie wszystkich zarzutów 

podniesionych  w  Odwołaniu  nr  1,  w  szczególności  w  zakresie  dotyczącym  dokumentów 

potwierdzających niekaralność członków zarządu Odwołującego. 

2.14  W celu oceny skutków podjęcia takiej decyzji przez Zamawiającego, sięgnął do wyroku 

KIO  z  28.01.2015  r.,  sygn.  akt:  KIO  77/15.  Podsumowując,  również  w  zaistniałym  stanie 

faktycznym,  należy  uznać,  że  ewentualną  polemiką  z  argumentacją  podniesioną  przez 

Odwołującego  w  zakresie  dokumentów  potwierdzających  niekaralność  członków  zarządu 

Odwołującego, Zamawiający winien był podjąć w toku postępowania odwoławczego o sygn. 

akt:  KIO  491/17.  Uznając  zaś  Odwołanie  nr  1  w  całości,  Zamawiający  przychylił  sią  do 

stanowiska  Odwołującego  w  tej  kwestii  i  potwierdził,  że  przedłożył  on  już  wszystkie 

wymagane  dokumenty  w  tym  zakresie.  W  związku  z  powyższym,  ponowne  wezwanie  ich 

dotyczące, należy uznać za niedopuszczalne. 

2.15  Podkreślił,  że  analizowana  problematyka  ma  istotny  wpływ  na  wynik  postępowania.  

W  przypadku  bowiem  braku  unieważnienia  Wezwania  nr  2,  Zamawiający  najpewniej 

ponownie  zakwestionuje  złożone  przez  Odwołującego  dokumenty,  co  w  rezultacie 

doprowadzi  do  ponownego  wykluczenia  Odwołującego  z  postępowania,  zatrzymania  jego 

wadium  

i  unieważnienia  postępowania  w  zakresie  Pakietu  1,  od  których  to  czynności  Odwołujący 

ponownie będzie zmuszony raz jeszcze wnieść odwołanie. 

2.16  Na marginesie, warto także zauważyć, iż Wezwanie nr 2 jest identyczne pod względem 

zakresu żądanych przez Zamawiającego dokumentów z Wezwaniem nr 1. W szczególności, 

Zamawiający  ponownie  wymaga  przedłożenia  dokumentów  potwierdzających  odpowiednio, 

ż

e  Odwołujący  nie  zalega  z  opłacaniem  podatków,  opłat,  składek  na  ubezpieczenie 

społeczne  ani  zdrowotne  (albo,  że  zawarł  porozumienie  z  właściwym  organem  w  sprawie 

spłat tych należności) oraz, że wobec Odwołującego nie otwarto likwidacji ani nie ogłoszono 

upadłości,  mimo  iż,  jak  zostało  wskazane,  Zamawiający  wcześniej  nie  kwestionował 

dokumentów, które przedłożył Odwołujący w odpowiedzi na Wezwanie nr 1. 

2.17  Zarówno  więc  opisane  powyżej  działanie,  jak  i  całokształt  czynności  podejmowanych 

przez Zamawiającego, należy ocenić jako mające na celu jedynie bezzasadne przedłużenie 

postępowania. 

2.18  Podsumowując  powyższe  rozważania,  należy  wskazać,  że  skierowanie  przez 

Zamawiającego Wezwania nr 2 jest niedopuszczalne w świetle art. 186 ust. 2, a w związku  

z tym, czynność ta winna zostać unieważniona. 

3.  Zarzut  dotyczący  bezzasadności  wezwania  nr  2  w  świetle  dokumentów  przedłożonych 

przez odwołującego w odpowiedzi na wezwanie nr 1 

3.1  W  pierwszej  kolejności  Odwołujący  podkreśla,  iż  w  pełni  podtrzymuje  argumentację 

przedstawioną zarówno w piśmie z 08.03.2017 r., jak i w Odwołaniu nr 1. 

3.2  Tym  niemniej,  dla  zapewnienia  przejrzystości  niniejszego  odwołania,  Odwołujący 

najpierw  przywoła  wskazane  powyżej  uzasadnienie,  a  następnie  odniesie  się  do 

poszczególnych  twierdzeń  zawartych  w  odpowiedzi  Zamawiającego  z  13.03.2017  r.                       

Z uwagi bowiem na uwzględnienie przez Zamawiającego w całości zarzutów podniesionych 

w  Odwołaniu  nr  1,  to  właśnie  pismo,  jako  jedyne,  zawiera  interpretację  art.  26  ust.  7  Pzp 

przedstawioną przez Zamawiającego. 

3.3  Zgodnie z zawiadomieniem o wykluczeniu wykonawcy z 27.02.2017 r. (pismo doręczone 

Odwołującemu  w  dniu  02.03.2017 r.)  („Zawiadomienie")  Zamawiający,  wskutek  uznania,  że 

przedłożone  przez  Odwołującego  w  odpowiedzi  na  Wezwanie  nr  1  dokumenty  są 

nieprawidłowe,  działając  na  podstawie  art.  24  ust.  1  pkt  12  Pzp  wykluczył  Odwołującego  z 

Postępowania. 

3.4  Z treści Zawiadomienia wynikało, że Odwołujący rzekomo nie wykazał braku podstaw do 

wykluczenia  w  związku  z  przedłożeniem  (na  wezwanie  Zamawiającego)  oświadczeń 

złożonych  przed  notariuszem  zamiast  urzędowych  zaświadczeń  o  niekaralności 

wystawianych  na  terenie  Wielkiej  Brytanii.  Zamawiający  powołując  się  na  wskazane  

w  Zawiadomieniu  orzecznictwo  Krajowej  izby  Odwoławczej  uznał  bowiem,  że  prawidłowym 

dokumentem  potwierdzającym  niekaralność  zgodnie  z  warunkami  SIWZ,  dla  obywateli 

Wielkiej  Brytanii,  jest  Disclosure  Scotland.  Fakt,  że  Odwołujący  nie  przedłożył  wskazanego 

przez  Zamawiającego  zaświadczenia,  zdaniem  Zamawiającego,  przesądza  o  tym,  że 

Odwołujący  nie  wykazał  braku  podstaw  do  wykluczenia  a  zatem  podlega  on  wykluczeniu  z 

Postępowania. 

3.5  Odwołujący  nie  zgadza  się  ze  stanowiskiem  Zamawiającego.  Zamawiający  w  swoim 

stanowisku  zupełnie  pomija  bowiem  bardzo  istotną  okoliczność  prawną  tj.  przywoływaną 

powyżej  nowelizację  przepisów  Pzp,  która  weszła  w  życie  28.07.2016  r.  O  powyższym 

ś

wiadczy fakt, że przywoływane przez Zamawiającego w treści Zawiadomienia orzecznictwo 

KIO  (tj.  wyrok  z  22.01.2015  r.,  sygn.  KIO  2821/14)  dotyczy  stanu  prawnego  sprzed 

wspomnianej powyżej nowelizacji. 

3.6  Gdyby natomiast Zamawiający uwzględnił przy swoim rozstrzygnięciu wprowadzone do 

PZP  zmiany,  to  powinien  zastosować  się  do  obowiązku  nałożonego  na  niego  nowo 

wprowadzonym  art.  26  ust.  7  Pzp.  Przepis  ten  dotyczy  problematyki  dokumentów 

przedkładanych  przez  wykonawców  zagranicznych  (takich  jak  Odwołujący)  składanych  

w toku postępowania. 

3.7  Zgodnie  z  treścią  przywołanego  przepisu  „zamawiający  korzysta  z  internetowego 

repozytorium  zaświadczeń  e-Certis  oraz  wymaga  przede  wszystkim  [podkreślenie 

Odwołującego]  takich  rodzajów  zaświadczeń  lub  dowodów  w  formie  dokumentów,  które  są 

objęte tym repozytorium/'. 

Z  powyżej  przywołanego  przepisu  Pzp  wynika  zatem  obowiązek  korzystania  przez 

Zamawiającego  (w  pierwszej  kolejności)  z  informacji  wskazanych  w  internetowej  bazie  

e-Certis  dostępnej  na  stronie  internetowej  prowadzonej  przez  Komisję  Europejską  pod 

adresem 

https://ec.europa.eu/growth/tools-databases/ecertis/

. Celem tej bazy jest wskazanie 

zamawiającym  jakich  dokumentów  mogą  żądać  od  wykonawców  pochodzących  z  państw 

Unii  Europejskiej.  Co  istotne,  informacje  w  bazie  e-Certis  zamieszczają  same 

zainteresowane państwa członkowskie jako najlepiej do tego przygotowane. 

W  tym  miejscu  należy  wskazać,  że  przepisy  Dyrektywy  2014/24/UE  Rady  

i Parlamentu Europejskiego z 26 lutego 2014 r. w sprawie zamówień publicznych, uchylająca 

dyrektywę 2004/18/WE (Dz. U. UE z 2014 r., seria L 94, str. 65), których implementację do 

polskiego porządku prawnego stanowi nowelizacja PZP z dnia 22 czerwca 2016 r., zezwalały 

państwom  członkowskim  na  odroczenie  obowiązku  odnoszenia  się  do  bazy  e-Certis  aż  do 

18.10.2018 r. (art. 90 ust. 5 dyrektywy 2014/24/UE) Polski ustawodawca zdecydował jednak 

o jej wykorzystaniu już od wejścia w życie wspomnianej nowelizacji, tj. 28.07.2016 r. 

W  związku  z  powyższym,  należy  zaznaczyć,  że  zawarte  w  piśmie  Zamawiającego  

z  13.03.2017  r,  twierdzenie,  iż  „informacje  zawarte  na  platformie  eCertis  nie  są  prawnie 

wiążące", jest zupełnie bezpodstawne. Jak bowiem zostało wskazane powyżej, art. 26 ust. 7 

Pzp  nakłada  na  Zamawiającego  bezwzględny  obowiązek  (a  nie  uprawnienie)  korzystania  

z bazy e-Certis. 

Szczególne  zdziwienie  może  budzić  fakt  powołania  się  przez  Zamawiającego  na 

regulacje  Rozporządzenia  Ministra  Rozwoju  z  dnia  26  lipca  2016  r.  w  sprawie  rodzajów 

dokumentów, jakich może żądać  zamawiający od wykonawcy  w postępowaniu o udzielenie 

zamówienia (Dz. U. z 2016 r., poz. 1126). („Rozporządzenie"). Nawet gdyby bowiem uznać, 

ż

e  między  Pzp  a  Rozporządzeniem  zachodzi  sprzeczność  (choć  zdaniem  Odwołującego 

taka  sytuacja  nie  występuje),  to  właśnie  przepisom  Pzp  -  jako  stanowiącym  akt  wyższego 

rzędu -należy przyznać bezwzględne pierwszeństwo. 

Powyższe  jest  szczególnie  Istotne  biorąc  pod  uwagę  okoliczność,  że  gdyby 

Zamawiający,  tak  jak  wymaga  tego  od  niego  art.  26  ust.  7  Pzp,  skorzystał  w  toku 

Postępowania z systemu e-Certis (a nie polegał na nieaktualnym, z uwagi na zmianę stanu 

prawnego,  orzecznictwie  KIO)  i  wyszukał  w  tej  bazie  informacje  o  dokumentach 

wykazujących  brak  podstaw  do  wykluczenia  z  powodu  karalności  w  stosunku  do 

wykonawców  pochodzących  z  Wielkiej  Brytanii  (takich  jak  Odwołujący)  to  doszedłby  do 

słusznego  wniosku,  że  oświadczenie  własne  (także  złożone  przed  notariuszem)  jest 

wystarczającym dokumentem potwierdzającym niekaralność dla takich wykonawców. 

Powyższe  potwierdzają  informacje,  które  Odwołujący  uzyskał  w  systemie  e-Certis. 

Dla  lepszej  czytelności  powyższego,  poniżej  przedstawiono  ścieżkę  dojścia  do  tych 

informacji. W pierwszej kolejności należy wejść na stronę internetową: 

https://ec.europa.eu/growth/tools-databases/ecertis/

W tym miejscu przedstawia wizualizacje powyższej strony internetowej. 

Następnie należy kliknąć w zakładkę znajdującą się po lewej stronie „Dokumentacja 

zaświadczająca".  Wówczas  pojawi  się  wskazana  poniżej  strona  wyszukująca.  W  polu  Kraj 

należy  wybrać  „United  Kingdom"  (poi.  Zjednoczone  Królestwo),  a  w  polu  rodzaj  kryterium: 

„Exclusion  Ground:  Grounds  related  to  criminal  convictions"  (poi.  podstawy  wykluczenia: 

podstawy odnoszące się do karalności), co zilustrował poniżej zrzutem ekranu. 

W tym miejscu przedstawia wizualizacje powyższej strony internetowej. 

Po  kliknięciu  w  przycisk  „Szukaj"  pojawi  się  lista  wszelkich  możliwych  dokumentów  

(w  sumie  jest  ich  aż  19)  przedkładanych  w  Wielkiej  Brytanii  na  potwierdzenie  braku 

karalności: W tym miejscu przedstawia wizualizacje powyższej strony internetowej. 

Co  niezmiernie  istotne  z  punktu  widzenia  stanu  faktycznego  zaistniałego,  

w  postępowaniu,  żaden  z  19  dokumentów  wskazanych  w  bazie  e-Certis  nie  stanowi 

zaświadczenia  (a  już  w  szczególności  przywołanego  przez  Zamawiającego  zaświadczenia 

Disciosure Scotland), a wszystkie te dokumenty stanowią oświadczenia własne wykonawcy. 

Tym samym, Odwołujący jako spółka posiadająca siedzibę w Wielkiej Brytanii, której 

członkowie zarządu również zamieszkują w Wielkiej Brytanii, działający zgodnie z przepisami 

polskiego  prawa  (w  szczególności  art.  26  ust.  7  Pzp)  wskazującymi  wprost  na  informacje 

zawarte  w  systemie  e-Certis,  przedstawił  Zamawiającemu  prawidłowy  dokument 

potwierdzający  brak  zaistnienia  przesłanek  do  wykluczenia  Odwołującego  z  postępowania, 

co  zresztą,  jak  zostało  wskazane  szczegółowo  w  pkt.  2  niniejszego  uzasadnienia,  zostało 

przez  Zamawiającego  przyznane  poprzez  uwzględnienie  w  całości  zarzutów  podniesionych 

w Odwołaniu nr 1. 

W  odniesieniu  zaś  do  pozostałych  dokumentów,  których  przedstawienia  żąda 

Zamawiający  (tj.  dokumentów  potwierdzających  odpowiednio,  że  Odwołujący  nie  zalega  

z opłacaniem podatków, opłat, składek na ubezpieczenie społeczne ani zdrowotne (albo, że 

zawarł porozumienie z właściwym organem w sprawie spłat tych należności) oraz, że wobec 

Odwołującego  nie  otwarto  likwidacji  ani  nie  ogłoszono  upadłości),  Odwołujący  ponownie 

wskazuje, iż stosowne dokumenty zostały już przedłożone w odpowiedzi na Wezwanie nr 1, 

zaś Zamawiający nie wyraził w stosunku do nich żadnych zastrzeżeń. W szczególności, nie 

odniósł się do nich w treści Zawiadomienia. Co za tym idzie, w świetle braku przedstawienia 

jakiejkolwiek argumentacji przez Zamawiającego, niemożliwe jest podjęcie z nią polemiki. 

3.17  Z  uwagi  na  powyższe,  Odwołujący  raz  jeszcze  podkreśla,  iż  wszystkie  żądane 

dokumenty  znajdują  się  już  w  posiadaniu  Zamawiającego,  a  w  związku  z  tym  ponowne 

wezwanie  do  ich  złożenia  należy  uznać  za  bezpodstawne,  i  jako  takie,  podlegające 

unieważnieniu. 

Do otwarcia posiedzenia Zamawiający wobec wniesienia odwołanie do Prezesa KIO 

nie wniósł na piśmie, w trybie art. 186 ust. 1 Pzp, odpowiedzi na odwołanie.  

Skład  orzekający  Krajowej  Izby  Odwoławczej  po  zapoznaniu  się  z  przedstawionymi 

poniżej  dowodami,  po  wysłuchaniu  oświadczeń  stron  złożonych  ustnie  do  protokołu  

w toku rozprawy, ustalił i zważył, co następuje. 

Skład  orzekający  Izby  ustalił,  że  nie  została  wypełniona  żadna  z  przesłanek 

skutkujących odrzuceniem odwołania na podstawie art. 189 ust. 2 Pzp. Odwołujący, którego 

oferta  była  jedyną  ofertą  w  pakiecie  1,  która  została  złożona,  w  wypadku  potwierdzenia 

zarzutów ma szanse na uzyskanie zamówienia.

Skład  orzekający  Izby,  działając  zgodnie  z  art.  190  ust.  7  Pzp  dopuścił  w  niniejszej 

sprawie  dowody  z:  dokumentacji  postępowania  o  zamówienie  publiczne  nadesłanej  przez 

Zamawiającego  do  akt  sprawy  w  kopii  potwierdzonej  za  zgodność  z  oryginałem,  w  tym                

w  szczególności  ogłoszenie  o  zamówieniu,  postanowień  SIWZ,  oferty  Odwołującego, 

wezwania  Zamawiającego  w  trybie  art.  26  ust.  1  pkt.  2  Pzp  z  07.02.2017  r.,  oświadczenia 

Odwołującego z 10.01.2017 r. złożonego przed notariuszem potwierdzającego niekaralność 

członków zarządów, oświadczenia własnego Odwołującego z 10.01.2017 r. na potwierdzenie 

okoliczności,  że  nie  zalega  z  opłacaniem  podatków,  opłat,  składek  na  ubezpieczenie 

społeczne  ani  zdrowotne  (w  tym  samym  oświadczeniu  wykazano  niekaralność  członków 

zarządu) oraz zaświadczenia z 07.12.2016 r. wydanego przez Kierownika Urzędu Rejestracji 

Spółek  w  Wlk.  Brytanii  na  podstawie  brytyjskiej  Ustawy  o  Spółkach  z  2006  r.,  z  którego 

wynika,  że  wobec  Odwołującego  nie  otwarto  likwidacji  oraz  nie  ogłoszono  upadłości, 

informacji  o  wykluczeniu  Odwołującego  z  postępowania  oraz  informacji  o  częściowym 

unieważnieniu  prowadzonego  postępowania  w  Pakiecie  1  –  oba  pisma  z  27.02.2017  r., 

pisma  Odwołującego  z  08.03.2017  r.,  pisma  Zamawiającego  z  10.03.2017  r.,  odwołania                        

z 13.03.2017 r. w sprawie o sygn.. akt: KIO 491/17, pisma Zamawiającego z 26.03.2017 r., 

postanowienia  KIO  z  27.03.2017  r.  w.  sprawie  o  sygn.  akt:  KIO  491/17,  jak  i  wezwania 

Zamawiającego w trybie art. 26 ust. 3 Pzp z 03.04.2017 r.  

Przy  rozpoznawaniu  przedmiotowej  sprawy  skład  orzekający  Izby  wziął  pod  uwagę 

odwołanie, odpowiedź na odwołanie, jak i złożone przez Zamawiającego na rozprawie celem 

uwiarygodnienia  tez  wyrażonych  w  swojej  odpowiedzi  na  odwołanie  oraz  przywołanych 

stanowisk piśmiennictwa wydruki cytowanych artykułów: 

1) Różowicz Konrad, Wykorzystanie informacji z repozytorium e-Certis w procesie udzielania 

zamówień 

publicznych, 

opublikowano 

ABC 

komentarz 

praktyczny 

–

https://sip.lex.pl/#/publikacja/470074361/rozowicz-konrad-wykorzystanie-informacji-z-repozytorium-e-Certis-w-

procesie-udzielania-zamówien-publicznych.html; 

2)  M.  Wojciechowskiego,  Pęknie  worek  z  unijnymi  przetargami.  Dyrektywy  wdrożone. 

Dziennik  Gazeta  Prawna,  15-17  lipca  2016  TGP  nr  27  (32)  /  DGP  nr  136  (4283) 

gazetaprawna.pl

, a nadto stanowiska i oświadczenia stron oraz Przystępującego  złożone ustnie 

do protokołu. 

Odnosząc  się  do  podniesionych  w  treści  odwołania  zarzutów  stwierdzić  należy,  że 

odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.  

Odwołujący  sformułował  w  odwołaniu  następujące  zarzuty  naruszenia  przez 

Zamawiającego:   

1.  art.  186  ust.  2  Pzp  poprzez  ponowne,  bezzasadne  wezwanie  Odwołującego  do 

uzupełnienia  dokumentów  potwierdzających  brak  podstaw  do  wykluczenia  Odwołującego                   

z postępowania, podczas gdy czynność ta stoi w sprzeczności z żądaniem zawartym przez 

Odwołującego  w  odwołaniu  wniesionym  w  dniu  13.03.2017  r.,  w  sprawie  o  sygn.  akt:  KIO 

497/11  („Odwołanie  nr  1"),  do  którego  to  żądania  Zamawiający  jest  zobowiązany  się 

zastosować  w  związku  z  uwzględnieniem  w  dniu  26.03.2017  r.  w  całości  zarzutów 

Odwołującego  podniesionych  w  Odwołaniu  nr  1,  przez  co  w  szczególności  Zamawiający 

przyznał, iż przedstawione przez Odwołującego w odpowiedzi na wezwanie z 07.02.2017 r. 

(„Wezwanie  nr  1")  dokumenty  potwierdzające  brak  podstaw  do  wykluczenia  Odwołującego                        

z  postępowania  są  prawidłowe,  a  w  związku  z  czym  nie  jest  uprawniony  do  ponownego 

wzywania  Odwołującego  do  uzupełnienia  dokumentów  na  potwierdzenie  tych  samych 

okoliczności; 

2.  art.  26  ust.  3  Pzp  w  zw.  z  art.  26  ust.  7  Pzp  oraz  art.  25  ust.  1  Pzp  poprzez  ponowne, 

bezzasadne  wezwanie  Odwołującego  do  uzupełnienia  dokumentów  potwierdzających  brak 

podstaw  do  wykluczenia  Odwołującego  z  postępowania,  podczas  gdy  dokumenty  złożone 

przez  Odwołującego  w  odpowiedzi  na  Wezwanie  nr  1  są  prawidłowe  i  potwierdzają  brak 

podstaw  wykluczenia  Odwołującego  z  postępowania  (co  potwierdza  jednoznacznie 

internetowe  repozytorium  zaświadczeń  e-Certis)  a  dodatkowe  dokumenty  nie  są  niezbędne 

do przeprowadzenia postępowania. 

Izba dokonała następujących ustaleń odnośnie przedmiotowego odwołania: 

W  pierwszej  kolejności  należy  przywołać  stan  faktyczny  wynikający  z  treści 

wniesionego  odwołania  oraz  odpowiedzi  na  odwołanie,  jak  i  przywołanych  w  nich 

dokumentów. W tym zakresie, Izba wskazuje na przywołane w treści w/w pism okoliczności. 

Nadto,  Zamawiający  w  odpowiedzi  na  odwołanie  stwierdził,  że  uwzględniając  zarzuty 

poprzedniego  odwołania  miał  na  względzie  swój  błąd  proceduralny,  gdyż  wezwanie                              

z  07.02.2017  r.  oparte  było  na  przepisie  art.  26  ust.  1  Pzp,  a  przedmiotowe  postępowanie 

prowadzone  było  w  trybie  art.  24  aa  Pzp.  Zgodnie  natomiast  z  treścią  art.  26  ust.  1  Pzp 

Zamawiający  przed  udzieleniem  zamówienia,  którego  wartość  jest  równa  lub  przekracza 

kwoty  określone  w  przepisach  wydanych  na  podstawie  art.  11  ust.  8,  wzywa  wykonawcę, 

którego oferta została najwyżej oceniona, do złożenia w wyznaczonym, nie krótszym niż 10 

dni,  terminie  aktualnych  na  dzień  złożenia  oświadczeń  lub  dokumentów  potwierdzających 

okoliczności, o których mowa w art. 25 ust. 1. Z powyższego, jak i z przepisów wskazujących 

okoliczności  skutkujące  odrzuceniem  oferty  czy  wykluczeniem  wykonawcy  z  postępowania, 

wynika,  że  upływ  ustawowych  dziesięciu  dni,  o  których  mowa  w  art.  26  ust.  1  Pzp  nie 

powoduje  automatycznie  sankcji  odrzucenia  oferty  czy  wykluczenia  wykonawcy,  choćby                   

z tego względu, że w gestii Zamawiającego pozostaje jeszcze instytucja wynikającą z art. 26 

ust.  3  Pzp.  Przywołał  także  wskazanie  Urzędu  Zamówień  Publicznych  zawarte                                      

w  opracowaniu  pt: "Kwalifikacja  podmiotowa wykonawców", gdzie  stwierdzono,  że:  "(...)  Na 

podstawie  art.  26  ust.  1  i  2  ustawy  Pzp  zamawiający  przed  udzieleniem  zamówienia                         

o  wartości  równej  lub  powyżej  progów  UE,  wzywa,  a  w  przypadku  zamówień  o  wartości 

poniżej progów UE, może wezwać wykonawcę, którego oferta została najwyżej oceniona, do 

złożenia  w  wyznaczonym  terminie  oświadczeń  lub  dokumentów  potwierdzających 

okoliczności,  o  których  mowa  w  art.  25  ust.  1  ustawy  Pzp.  W  sytuacji,  gdy  wykonawca  na 

wezwanie  zamawiającego  nie  przedłoży  wymaganych  oświadczeń  lub  dokumentów  lub  nie 

będzie  wynikało  z  nich,  że  wykonawca  spełnia  warunki  udziału  w  postępowaniu  lub  nie 

podlega wykluczeniu, wówczas zastosowanie znajdzie dyspozycja art. 26 ust. 3 ustawy Pzp. 

Zgodnie z tym przepisem, jeżeli wykonawca nie złożył oświadczenia, o którym mowa w art. 

25a  ust.  1,  oświadczeń  lub  dokumentów  potwierdzających  okoliczności,  o  których  mowa                  

w  art.  25  ust.  1,  lub  innych  dokumentów  niezbędnych  do  przeprowadzenia  postępowania, 

oświadczenia  lub  dokumenty  są  niekompletne,  zawierają  błędy  lub  budzą  wskazane  przez 

zamawiającego  wątpliwości,  zamawiający  wzywa  do  ich  złożenia,  uzupełnienia  lub 

poprawienia lub do udzielania wyjaśnień w terminie przez siebie wskazanym, chyba że mimo 

ich  złożenia,  uzupełnienia  lub  poprawienia  lub  udzielenia  wyjaśnień  oferta  wykonawcy 

podlega  odrzuceniu  albo  konieczne  byłoby  unieważnienie  postępowania.  Trzeba  pamiętać, 

ż

e  procedura  przewidziana  w  art.  26  ust.  3  ustawy  Pzp,  zgodnie  z  dotychczasowym 

orzecznictwem,  ma  charakter  jednorazowy.  Natomiast  dopiero  po  zastosowaniu  ww. 

procedury,  jeżeli  wykonawca  ten  nadal  nie  potwierdzi,  że  spełnia  warunki  udziału  

w postępowaniu lub nie podlega wykluczeniu, zamawiający na podstawie art. 26 ust. 1 lub 2 

ustawy  Pzp  wezwie  kolejnego  wykonawcę,  który  złożył  ofertę  najwyżej  ocenioną  spośród 

pozostałych  ofert,  do  przedłożenia  stosownych  dokumentów.(...)". Wyjaśnił,  że  wobec  więc 

faktu,  iż  Zamawiający  dokonał  wezwania  tylko  na  podstawie  art.  26  ust.  1  Pzp,                                 

w  przedmiotowej  sprawie  koniecznym  było  dokonać  ponownego  wezwania  Odwołującego, 

tym razem w trybie art. 26 ust. 3 Pzp w związku z zaistnieniem przesłanek określonych tym 

przepisem.  Dlatego  też  podniesiony  zarzut  w  pierwszym  odwołaniu  Odwołującego  braku 

podstaw do wykluczenia Odwołującego oraz unieważnienia postępowania były słuszne, gdyż 

na ówczesnym etapie postępowania czynności Zamawiającego były przedwczesne. Dlatego 

też nastąpiła konieczność uznania odwołania odwołującego ze stosownym odniesieniem co 

do  podstaw  tego  uznania.  Stąd  też  zachodziła  konieczność  wezwania  Odwołującego  na 

podstawie  art.  26  ust.  3  Pzp  o  uzupełnienie  dokumentów  potwierdzających  okoliczności,                     

o których mowa w art. 25 ust. 1 Pzp zgodnie z treścią pisma z 03.04.2017 r. 

Izba  odniesie  się  do  poszczególnych  kwestii  w  ramach  rozpatrywania  kolejnych 

zarzutów.  

Biorąc  pod  uwagę  ustalenia  i  stan  rzeczy  ustalony  w  toku  postępowania  (art.  191 

ust.1  Pzp),  oceniając  wiarygodność  i  moc  dowodową,  po  wszechstronnym  rozważeniu 

zebranego materiału (art. 190 ust. 7 Pzp), Izba stwierdziła co następuje.   

W zakresie pierwszego zarzutu, Izba uznała, że w/w podlega oddaleniu.  

Względem  kwestii  niewykonania  uwzględnienia.  Niewątpliwie  Zamawiający  biorąc 

pod  uwagę  jego  wyjaśnienia  zawarte  w  odpowiedzi  na  odwołanie,  a  które  mają  swoje 

potwierdzenie  w  podstawie  prawnej  obu  wezwań  miał  podstawę  do  uznania,  że  jego 

czynność  z  02.03.2017  r.  m.in.  wykluczenie  była  przedwczesna.  Izba  podziela  w  tym 

kontekście  stanowisko  wynikające  z  orzecznictwa,  że  uwzględnienie  zarzutów  nie  może 

prowadzić  do  czynności  niezgodnych  z  przepisami  Pzp.  Inaczej  mówiąc  odstąpienie 

od obowiązku  zrealizowania  żądań  zawartych  w odwołaniu  jest  możliwe  jedynie 

wówczas, gdy zgłoszone  żądanie  jest  niemożliwe  do realizacji  bądź  też  jest  niezgodne 

z prawem.  Na  powyższe  wskazuje  w  drugim  zdaniu  cytowanego  poniżej  fragmentu  wyrok 

KIO  z  22.07.2016  r.,  sygn.  akt:  KIO  1159/16;  KIO  1174/16:  „Celem  postępowania  

o  udzielenie  zamówienia  publicznego  jest  bowiem  wybór  oferty  (wykonawcy)  dokonany 

prawidłowo,  podobnie  prawidłowe  powinny  być  pozostałe  czynności  w  postępowaniu,  

a  postępowanie  odwoławcze  ma  tę  prawidłowość  zapewnić  -niezgodne  więc  z  tym 

założeniem  byłoby  przyczynianie  się  przez  postępowanie  odwoławcze  do  błędnego 

(niezgodnego  z  prawem)  wyniku  postępowania  przetargowego,  czy  tym  bardziej  jego 

bezpośrednie powodowanie. Tym samym w praktyce toleruje się postąpienie zamawiającego 

niezgodnie  z  art.  186  ust.  2  zd.  2  p.z.p.,

  jeśli  jego  czynność  jest  poprawna  w  świetle 

przepisów  "merytorycznych", tj.  dotyczących  samej  procedury  udzielania  zamówienia,  czyli, 

gdy  dokonał  on  prawidłowego  wyboru  oferty  najkorzystniejszej,  poprawnego  odrzucenia, 

poprawnego wykluczenia, poprawnej oceny (lub też poprawnie ich nie dokonał).". Podobnie 

w  wyroku  KIO    z  01.08.2016  r.,  sygn.  akt:  1296/16,  KIO  1323/16:  „Uwzględnienie  zarzutów 

odwołania  nie  może  prowadzić  do  dokonania  przez  Zamawiającego  czynności  niezgodnej                

z prawem lub postanowieniami SWIZ.”. 

Zamawiający ma każdorazowo prawo do samoistnego podjęcia decyzji o powtórzeniu 

dokonanych  przez  siebie  czynności  w toku  postępowania  o udzielenie  zamówienia 

publicznego o ile uzna, iż dokonane uprzednio czynności są obarczone wadą lub zachodzą 

inne  okoliczności  uzasadniające  ich  unieważnienie. Zamawiający  dokonując  powtórnie 

czynności  w wyniku  uwzględnienia  w całości  zarzutów  podniesionych  w odwołaniu  ma 

możliwość  samodzielnego  podejmowania  czynności,  które  nie  były  przedmiotem 

postępowania odwoławczego oraz których legalność nie podlegała kwestionowaniu. W takim 

wypadku  zamawiający  dokonując  powtórnie  czynności,  nawet  wskutek  uwzględnienia 

odwołania,  winien  kierować  się  w swoich  działaniach  przepisami  prawa,  postanowieniami 

SIWZ  i opierać  swoje  działania  na prawidłowo  ustalonym  stanie faktycznym. W przeciwnym 

wypadku  mogłoby  dojść  do sytuacji,  iż  pomimo  wiedzy  zamawiającego  o dokonaniu 

czynności  z naruszeniem  prawa  zamawiający  utrzymałby  je  w mocy  pomimo  ich  oczywistej 

wadliwości. (za wyrokiem KIO z 28.07.2011r., sygn. akt: KIO 1529/11). 

Jednocześnie Izba potwierdza, za orzecznictwem, że przepis ten (art. 186 ust. 2 Pzp) 

sam  w  sobie  nie  jest  podstawą  do  uwzględnienia  odwołania,  ale  dają  podstawę  do 

ewentualnego  ponownego  podnoszenia  tego  samego  zarzutu,  celem  jego  rozpoznania  na 

rozprawie.  Przykładowo,  wyrok  KIO  z  11.10.2013  r.,  sygn.  akt:  KIO  2313/13:  „Izba  nie  ma 

możliwości  badania,  czy  uwzględnienie  zarzutów  odwołania  w  całości  jest  niezgodne 

z prawem, zasadami współżycia społecznego lub zmierza do obejścia prawa. Uwzględnienie 

w  całości  zarzutów  przez  zamawiającego  wiąże  zatem  Izbę,  niezależnie  od  treści  zarzutów 

odwołania,  których  merytoryczna  zasadność  nie  jest  przez  Izbę  w  ogóle  badana  przy 

umorzeniu  postępowania  odwoławczego.  Z  tego  względu  naruszenie  przez  zamawiającego 

art.  186  ust.  2  pzp  nie  może  –  co  do  zasady  –  stanowić  samoistnej  podstawy 

do uwzględnienia ponownego odwołania. Jest to sui generis przepis proceduralny, związany 

z umorzeniem  postępowania  odwoławczego  bez  merytorycznego  rozpatrzenia  zarzutów 

przez  niezależny  organ  orzekający,  a  nie  przepis  materialny  ustawy  pzp  regulujący  stricte 

czynności  postępowania  o udzielenie  zamówienia  publicznego.  Naruszenie  przez 

zamawiającego w toku prowadzonego postępowania art. 186 ust. 2 pzp nie przesądza zatem 

o zasadności kolejnego odwołania, lecz o konieczności rozpoznania innych zawartych w nim 

zarzutów.  Dopuszczenie  możliwości  postąpienia  niezgodnie  z  żądaniem  zawartym 

w uwzględnionym poprzednio odwołaniu wynika z tego, że zamawiający każdorazowo winien 

kierować  się  zasadą  udzielenia  zamówienia  wykonawcy  wybranemu  zgodnie  z  przepisami 

ustawy  pzp,  co  jednoznacznie  wynika  z  art.  7  ust.  3  pzp.”.  Podobnie  w  wyroku  z  05.11. 

2013  r.,  sygn.  akt:  KIO  2480/13:  „Niewykonanie  czynności  związanych  z  żądaniem 

uwzględnionego  przez  zamawiającego  odwołania  wiąże  się  dla  zamawiającego  z  jednym 

negatywnym  skutkiem  –  możliwością  przedłużenia  postępowania  o  udzielenie  zamówienia 

publicznego.  W  takiej  bowiem  sytuacji  czynności  zamawiającego  podjęte  wbrew 

zobowiązaniu  wynikającemu  z  uwzględnienia  w  całości  zarzutów  odwołania  podlegają 

merytorycznej weryfikacji w trybie odwoławczym. Jeśli podjęte w postępowaniu o udzielenie 

zamówienia  publicznego  czynności  zamawiającego  są  sprzeczne  z  żądaniem  zawartym  

w  uwzględnionym  przez  niego  odwołaniu,  wykonawca  pierwotnie  składający  odwołanie 

posiada  uprawienie  do  zaskarżenia  tych  czynności  i  ich  weryfikacji  przez  Izbę  w  ramach 

postępowania  odwoławczego.”  oraz  w  wyroku  03.11.2015  r.,  sygn.  akt:  KIO  2241/15:  „Izba 

uznała  w  świetle  prezentowanego  w  dalszej  części  stanowiska,  iż  naruszenie  przepisu 

proceduralnego nie wpływa na ocenę poprawności czynności oceny wniosków. Rzeczywiście 

przy  obecnym  kształcie  przepisów,  w  przypadku  uwzględnienia  w  całości  zarzutów 

podniesionych w odwołaniu, zamawiający zobowiązany jest do dokonania czynności zgodnie 

z  żądaniami  wskazanymi  w  odwołaniu.  Nie  wypełnienie  tego  obowiązku  ma  jedynie  ten 

skutek,  iż  wykonawca  może  ponownie  wnieść  odwołanie  od  powtórzonej  czynności 

powołując  się  na  te  same  okoliczności,  które  legły  u  podstaw  uwzględnionych  wcześniej 

zarzutów.”. 

W  konsekwencji  nawet  uznanie  wadliwości  realizacji  w  praktyce  dokonanego 

uwzględnienia  nie  może  samo  w  sobie  skutkować  uwzględnieniem  rozpatrywanego 

odwołania,  a  co  najwyżej  umożliwia  rozpoznanie  kolejnego  zarzutu  który  byłby                                

w  przedmiotowym  stanie  faktycznym  de  facto  tożsamy  z  zarzutem  pierwszym  w  odwołaniu                

o sygn. akt: KIO 491/17. Izba, tak ostatecznie, uwzględniając wątpliwości Odwołującego co 

do  czynności  Zamawiającego  dokonanych  po  uwzględnieniu,  uznała  rozpoznając  zarzut 

drugi  aktualnego  odwołania  w  sprawie  o  sygn.  akt:  KIO  727/17.  Przy  czym,  wobec  nie 

potwierdzenia  się  tego  zarzutu,  z  uwagi  na  art.  192  ust.  2  Pzp,  oddalił  pierwszy                                

z rozpoznawanych zarzutów.  

Biorąc powyższe pod uwagę, Izba uznała jak na wstępie. 

Odnośnie drugiego zarzutu, Izba uznała że podlega on oddaleniu.  

Zgodnie z treścią art. 26 ust. 7 Pzp, Ustawodawca zobowiązał Zamawiającego do: 

•  po pierwsze - korzystania z internetowego repozytorium zaświadczeń e-Certis, 

•  po  drugie  wymagania  przede  wszystkim  takich  rodzajów  zaświadczeń  lub  dowodów               

w formie dokumentów, które są objęte repozytorium e-Certis.  

Jednocześnie  należy  zgodzić  się,  że:  „W  e-Certis  zawarte  są  informacje                                          

o zaświadczeniach i dokumentach przedkładanych w jednym z 32 krajów, w celu weryfikacji 

wykonawców-  w  ramach  postępowania  o  udzielenie  zamówienia  publicznego.  Są  to 

dokumenty  służące  zbadaniu  aspektów  podmiotowych  uczestników  postępowania 

(niepodleganie wykluczeniu, spełnianie warunków udziału w postępowaniu). W zasadniczym 

zakresie będą to zatem informacje o odpowiednikach dokumentów występujących w obrocie 

krajowym. Niekiedy jednak poszczególne kraje ustanawiają inny stopień rygoryzmu odnośnie 

poszczególnych  dokumentów,  a  w  efekcie  w  niektórych  krajach  wymagane  jest 

przedstawienie  dokumentu  wydanego  przez  odpowiedni  organ  państwowy,  a  w  innych 

wystarczające 

jest 

przedstawienie 

oświadczenia 

własnego.” 

(Różewicz 

Konrad, 

Wykorzystanie  informacji  z  repozytorium  e-Certis  w  procesie  udzielania  zamówień 

publicznych, 

opublikowano 

ABC 

komentarz 

praktyczny 

– 

https://sip.lex.pl/#/publikacja/470074361/rozowicz-konrad-wykorzystanie-informacji-z-

repozytorium-e-Certis-w-procesie-udzielania-zamówien-publicznych). 

Jednocześnie  korzystając  z  internetowego  repozytorium  zaświadczeń  e-Certis 

Zamawiający  winni  uwzględnić,  że  informacje  zawarte  w  e-Certis  nie  są  źródłami  prawa, 

dlatego  rozstrzygając  wszelkie  wątpliwości  konieczne  jest  uwzględnienie  regulacji 

normatywnych  obowiązujących  w  danym  kraju.  Opieranie  decyzji  proceduralnej  na 

informacjach  zawartych  w  repozytorium  e-Certis  powinno  następować  z  zachowaniem 

odpowiedniego  poziomu  ostrożności.  Podobnie  w  przywołanym  powyżej  komentarzu,  jak                    

i    w  artykule:  M.  Wojciechowskiego.  Pęknie  worek  z  unijnymi  przetargami.  Dyrektywy 

wdrożone. Dziennik Gazeta Prawna, 15-17 lipca 2016 TGP nr 27 (32) / DGP nr 136 (4283) 

gazetaprawna.pl

. Podobnie stwierdza się w artykule, który nie był przywoływany przez żadną 

ze  stron  -  M.  Jastrzebski,  Dokumenty Wykonawcy  Zagranicznego,  Zamawiający,  Nr  21,  I-II 

2017,  choć  generalnie  uznaje  się  właściwym  kierunkiem  korzystanie  z  tej  bazy:  „Mimo,  iż  

z  przepisu  ustawy  wynika,  że  zamawiający  jest  zobowiązany  do  korzystania  z  tej  bazy 

danych,  to  zgodnie  z  informacjami  Komisji  Europejskiej  informacje  zawarte  na  platformie 

eCertis  nie  są  prawnie wiążące.  Konsekwencją powyższego,  w  przypadku  zmiany  sposobu 

uzyskania  dokumentu  lub  oświadczenia  i  braku  aktualizacji  systemu,  może  być  żądanie 

przez zamawiającego dokumentu, którego uzyskanie nie jest już możliwe. Niewykluczone są 

także  awarie  systemu  i  brak  możliwości  weryfikacji  dokumentów.  Mimo  wskazanych  wyżej 

ryzyk, korzystanie przez zamawiających z tej bazy danych jest jak najbardziej słuszne”.  

Izba także podziela tezy piśmiennictwa przedłożonego przez Zamawiającego zgodnie 

z  którymi  w  wypadku  rozbieżności  między  dokumentami  przedstawionymi  w  postepowaniu                 

a wynikającymi z e-Certis winno być to przedmiotem wyjaśnień (w ocenie Izby art. 26 ust. 4 

Pzp),  a  w  ostateczności  można  zastosować  §  7  ust.  4  rozporządzenia  Ministra  Rozwoju                  

z  26.07.2016  r.  w  sprawie  rodzajów  dokumentów,  jakich  może  żądać  zamawiający  od 

wykonawcy  w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  (Dz.  U.  z  2016  r.,  poz.  1126)  – 

Zgodnie  z  nim,  w  przypadku  wątpliwości,  co  do  treści  dokumentu  złożonego  przez 

wykonawcę,  zamawiający  może  zwrócić  się  do  właściwych  organów  odpowiednio  kraju,                     

w  którym  wykonawca  ma  siedzibę  lub  miejsce  zamieszkania  lub  miejsce  zamieszkania  ma 

osoba,  której  dokument  dotyczy,  o  udzielenie  niezbędnych  informacji  dotyczących  tego 

dokumentu. W tym  zakresie  e-Certis  może  okazać  się  pomocne  przy  ustalaniu  właściwego 

organu. 

Nadto, analizując art. 26 ust.7 Pzp w jego drugiej części nie można abstrahować od 

art.  25  ust.1  Pzp,  jak  i    przywołanego  rozporządzenia  Ministra  Rozwoju  z  26.07.2016  r.                  

w  sprawie  rodzajów  dokumentów,  jakich  może  żądać  zamawiający  od  wykonawcy                            

w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia. W  przedmiotowym  bowiem  akcie  wykonawczym 

wskazane  są  chociażby  rodzaje  dokumentów,  jakich  zamawiający  może  żądać  od 

wykonawców.  Jedne  wprost  wskazane  inne  określone  rodzajowo.  Nadto,  utrzymano 

dotychczasowy  prymat  zaświadczeń,  czyli  w  pierwszej  kolejności  Wykonawcy  winni 

przedłożyć  dokument  urzędowy,  a  dopiero  gdy  taki  nie  jest  wystawiany  można  go  zastąpić 

dokumentem  zawierającym  oświadczenie  wykonawcy  złożone  przed  notariuszem  lub  przed 

organem  sądowym,  administracyjnym  albo  organem  samorządu  zawodowego  lub 

gospodarczego. 

W  efekcie  Izba  podzieliła  stanowisko  wynikające  z  piśmiennictwa  przedstawionego 

przez  Zamawiającego  zgodnie  z  którym:  „Jeżeli  zamawiający  uzna,  że  przedłożenie 

dokumentów  jest  konieczne,  w  pierwszej  kolejności  powinien  żądać  przedstawienia  mu 

dokumentów, o których informacje są  zawarte w repozytorium e-Certis. Nakaz ten  znajduje 

zastosowanie  wyłącznie  w  sytuacji,  w  której  zamawiającemu  przysługuje  jakakolwiek  doza 

swobody  decyzyjnej.  W  przypadku  dokumentów  ścisłe  skonkretyzowanych  w  ramach  r.r.d. 

gospodarz  postępowania  wymaga  przedłożenia  dokumentów  wskazanych  w  tym  akcie 

normatywnym.  Ponadto  nakaz  ten  nie  ma  charakteru  absolutnego  i  zamawiający  może 

odstąpić  od  wymagania  dokumentów,  o  których  informacje  są  zawarte  w  repozytorium  e-

Certis, wszakże art. 27 ust. 6 p.z.p. posługuje się sformułowaniem „przede wszystkich", które 

należy  interpretować  jako  „w  pierwszej  kolejności".  Nie  przewiduje  on  zatem  absolutnego 

nakazu wymagania wyłącznie takich dokumentów”. 

Reasumując, Zamawiający są zobligowani do porównanie otrzymanych dokumentów  

z  informacjami  zawartymi  w  repozytorium  e-Certis  w  zakresie  weryfikacji  oświadczeń, 

zaświadczeń lub dokumentów pochodzących od podmiotów zagranicznych. Niemniej jednak                               

w regulacjach normatywnych nie ustanowiono domniemania prawidłowości informacji w nim 

zawartych,  które  pozwalałoby  na  poprzestanie  w  toku  weryfikacji  na  prostej  konfrontacji 

dokumentów  przedłożonych  przez  wykonawców  z  informacjami  zawartymi  w  repozytorium  

e-Certis. Wyraźnie stwierdza się na jej stronie, że niniejsza baza ma charakter pomocniczy                 

i  nie  jest  wiążąca.  Powyższa  okoliczność  ma  charakter  notoryjny  i  nie  wymaga  dowodu. 

Zamawiający  zasadnie  stwierdził  w  odpowiedzi  na  odwołanie,  że  zgodnie  z  informacją 

Komisji  Europejskiej  umieszczoną  na  stronie  internetowej  (w  załączeniu)  -  „e-CERTIS  to 

system  informacyjny,  za  pośrednictwem  którego  użytkownicy  mogą  sprawdzić,  jakie 

zaświadczenia  są  wymagane  w  ramach  procedur  udzielania  zamówień  publicznych  w  UE.                    

Z  systemu  mogą  korzystać  europejskie  firmy,  które  planują  wziąć  udział  w  postępowaniu                    

o udzielenie zamówienia, oraz nabywcy publiczni, którzy muszą ocenić oferty złożone przez 

oferentów z różnych państw członkowskich. e-CERTIS pomaga im zrozumieć jakiego rodzaju 

dokumentacja jest wymagana lub została przedstawiona przez drugą stronę. Aby uzyskać te 

informacje,  wystarczy  podać  opis  dokumentu  potwierdzającego  spełnienie  kryteriów 

wykluczenia  lub  kryteriów  kwalifikacji  w  ramach  danej  procedury.  Wyszukiwanie  można 

przeprowadzić w dowolnym języku UE. Uwaga: e-Certis to pomocnicza  baza danych, a nie 

serwis  dostarczający  porad  prawnych.  Narzędzie  to  nie  gwarantuje,  że  informacje 

wyświetlające  się  jako  wynik  wyszukiwania  zostaną  uznane  za  wiążące  przez  instytucję 

zamawiającą.  e-Certis  jest  systemem  informacyjnym  ułatwiającym  rozeznanie  się                           

w  wymogach  i  uznanie  różnego  rodzaju  zaświadczeń,  które  są  najczęściej  wymagane                    

w  ramach  procedur  udzielania  zamówień  publicznych  w  poszczególnych  państwach 

członkowskich.  Informacje  zawarte  w  bazie  danych  zostały  dostarczone  przez  władze 

krajowe i są regularnie aktualizowane". 

Nie  można  wobec  wcześniejszego  zaimplementowania  niż  to  stanowił  art.  90  ust.  5 

Dyrektywy  2014/24/UE  Rady  i  Parlamentu  Europejskiego  z  26  lutego  2014  r.  w  sprawie 

zamówień publicznych, uchylająca dyrektywę 2004/18/WE (Dz. U. UE z 2014 r., seria L 94, 

str.  65),  poprzez  art.  26  ust.  7  Pzp  art.  61  ust.  1  przywołanej  dyrektywy  wywodzić,  jak 

ukazywał  to  na  rozprawie  Odwołujący,  absolutnego  prymatu  informacji  ze  strony  e-Certis. 

Jednocześnie  sformułowanie  „przede  wszystkim”  w  art.  26  ust.  7  Pzp  jednoznacznie 

sugeruje,  że  nie  mają  informacje  w  tym  zakresie  zawarte  na  stronie  e-  Certis  charakteru 

katalogu zamkniętego i mogą być inne dokumenty w nim nie wymienione w danym kraju. Na 

uwadze  należy  mieć  również,  że  system  ten  obejmuje  wykaz  dokumentacji  wymaganej                     

w  poszczególnych  państwach  i  nie  zawiera  on  listy  dokumentów  równoważnych  do 

dokumentacji wymaganej zgodnie z polskimi przepisami. 

Izba  nie  podziela  także  tez  Odwołującego  o  absolutnym  prymacie  informacji 

pochodzących  ze  strony  e-Certisu  nad    rozporządzeniem  Ministra  Rozwoju  z  26.07.2016  r.  

w  sprawie  rodzajów  dokumentów,  jakich  może  żądać  zamawiający  od  wykonawcy  

w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia,  gdyż  akt  wykonawczy  jest  również  wynikiem 

delegacji  ustawowej  zawartej  w  art.  25  ust.  2  Pzp.  W  konsekwencji  nie  można  de  facto 

wywodzić,  że  art.  26  ust.  7  Pzp  z  racji  swojego  ustawowego  charakteru  ma  niejako 

pierwszeństwo  nad  przywołanym  rozporządzeniem  i  czynić  ten  akt  wykonawczy  zbędnym  

w odniesieniu do podmiotów zagranicznych, poprzez uznanie nadrzędności repozytorium e-

Certis, które nie ma mocy wiążącego dokumentu prawnego na terytorium Unii Europejskiej.     

Jednocześnie  należy  zauważyć,  że  jeżeli  Odwołujący  uznawał  prymat  informacji 

zawartych w e-Certis i oczekiwał, że Zamawiający  będzie wymagał „tylko i wyłącznie”, a nie 

jak stanowi przepis „przed wszystkim” - takich rodzajów zaświadczeń lub dowodów w formie 

dokumentów,  które  są  objęte  repozytorium  e-Certis  winien  zaskarżyć  postanowienia  SIWZ 

(Rozdz.  VI    pkt  3  ppkt  1), które  w  tym  zakresie  powielają  przepisy  rozporządzenia  Ministra 

Rozwoju z 26.07.2016 r. w sprawie rodzajów dokumentów, jakich może żądać zamawiający 

od wykonawcy w postępowaniu o udzielenie zamówienia. 

W  przedmiotowym  stanie  faktycznym,  Izba  podziela  gruntowane  stanowisko 

wynikające  z  orzecznictwa  Izby,  zgodnie  z  którym  w  Wielkiej  Brytanii  można  uzyskać  na 

potrzeby  zamówień  publicznych  dla  osoby  fizycznej  członka  zarządu  dokument                                

o  niekaralności  stanowiący  odpowiednika  polskiego  KRK,  w  konsekwencji  przedłożenie 

oświadczenie własnego złożonego przed notariuszem jest działaniem niewłaściwym. W tym 

zakresie  należy  przywołać  orzecznictwo  Izby:  wyrok  KIO  z  22.01.2015  r.  sygn.  akt:  KIO 

2821/14, wyrok z 30.03.2015 r., sygn. akt: KIO 457/15, KIO 464/15, KIO 473/15, KIO 476/15, 

wyrok KIO z 02.09.2015 r., sygn. akt: KIO 1822/15, wyrok KIO z 14.09.2015 r., sygn. akt: KIO 

1809/15,  KIO  1823/15,  KIO  1829/15,  wyrok  KIO  z  10.11.2015  r.,  KIO  2294/15,  wyrok                         

z 04.01.2016 r. /omyłkowo wpisany datę ogłoszenia orzeczenia rok 2015 r./, sygn. akt: KIO 

2684/15,  jak  i  Informację o wyniku  kontroli  uprzedniej z  14.12.2015  r.,  sygn.  akt: 

UZP/DKUE/KU/119/15.  W  konsekwencji  dokumentem  -  na  podstawie  Ustawy  o  Policji                      

z  dnia 1997  r.  -  potwierdzającym  niekaralność  w Wielkiej Brytanii,  a  będącym 

odpowiednikiem  polskiego KRK,  jest  zaświadczenie  Basic  Disclosure  Scotland -  czyli 

Podstawowe 

Zaświadczenie 

o 

Niekaralności. Zaświadczenie 

Basic 

Disclosure 

wystawione może być dla mieszkańców całej Wielkiej Brytanii, nie zaś tylko Szkocji. 

Biorąc powyższe pod uwagę, Izba uznała jak na wstępie. 

Izba  z  uwagi  na  art.  190  ust.  7  Pzp  nie  odnosiła  się  do  de  facto  nowego  zarzutu 

sformułowanego na rozprawie przez Odwołującego naruszenia przez Zamawiającego art. 26 

ust. 3 Pzp poprzez brak wskazania rodzaju uchybień w dokumentach złożonych pierwotnie w 

odpowiedzi na wezwanie z 07.02.2017 r. 

W  tym  stanie  rzeczy,  Izba  oddaliła  odwołanie  na  podstawie  art.  192  ust.  1  zdanie 

pierwsze i ust. 2 Pzp oraz orzekła jak w sentencji.  

O  kosztach  postępowania  orzeczono  stosownie  do  wyniku  sprawy,  na  podstawie 

przepisu art. 192 ust. 9 i 10  Pzp w zw. z § 3 pkt 1 lit. a i pkt 2 lit. b

rozporządzenia Prezesa 

Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania wpisu od 

odwołania  oraz  rodzajów  kosztów  w  postępowaniu  odwoławczym  i  sposobu  ich  rozliczania 

(Dz. U. Nr 41, poz. 238 oraz Dz. U. z 2017 r., poz. 47). Izba uznała wniosek Zamawiającego 

o  zasądzenie  kosztów  w  wysokości  –  3  934,00  zł,  tzn.  wynagrodzenia  pełnomocnika                         

w  kwocie  3.600,00  zł,  tj.  zgodnie  z  przedłożonym  rachunkiem  (§  3  pkt  2  lit.  b  w/w 

rozporządzenia),  kosztów  dojazdu  na  rozprawę  w  kwocie  300,00  zł  (tylko  w  jedną  stronę 

gdyż nie przedłożono rachunków, tzn. biletów powrotnych), zgodnie z przedłożonymi biletami 

PKP (§ 3 pkt 2 lit. a w/w rozporządzenia) oraz kosztów opłaty skarbowej od pełnomocnictw      

w kwocie łącznej 34,00 zł. 

Przewodniczący: 

………………………………