KIO 1601/18 WYROK dnia 4 września 2018 r.

Sygn. akt: KIO 1601/18

WYROK 

z dnia 4 

września 2018 r. 

Krajowa Izba 

Odwoławcza - w składzie: 

Przewodniczący:     Anna Wojciechowska 

Protokolant:             Norbert Sierakowski 

po rozpoznaniu na rozprawie w Warszawie w dniu 30 sierpnia 2018 

r. odwołania wniesionego 

do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 10 sierpnia 2018 r. przez wykonawcę K. W. 

prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą KD INVEST GROUP K. W. z siedzibą 

w Piastach, w 

postępowaniu prowadzonym przez zamawiającego Muzeum Warszawy 

orzeka: 

Uwzględnia  odwołanie  i  nakazuje  zamawiającemu:  dokonanie  zmian  w  treści 

załącznika nr 2 do SIWZ (IPU): 

modyfikację  §  3  ust.  6  i  8  IPU,  poprzez  uwzględnienie  w  ich  treści,  że 

w 

przypadku wad nieistotnych Zamawiający nie będzie mógł odmówić odbioru 

końcowego tylko wyznaczy termin na ich usunięcie, a w przypadku usunięcia 

wad  przez  Wykonawcę  w  wyznaczonym  terminie  przyjmuje  się,  iż  datą 

zakończenia czynności wchodzących w zakres przedmiotu umowy będzie data 

powiadomienia  Zamawiającego  przez  Wykonawcę  o  gotowości  do  odbioru 

końcowego; 

modyfikację  §  3  ust.  13  IPU  i  nadanie  mu  następującego  brzmienia:  „Po 

protokolarnym  potwierdzeniu  usunięcia  wad  lub  usterek  stwierdzonych 

podczas  odbioru  i  upływie  okresu  rękojmi,  rozpoczyna  swój  bieg  termin  na 

zwrot zabezpieczenia należytego wykonania przedmiotu Umowy.”; 

mod

yfikację  §  5  ust.  2  IPU  i  nadanie  mu  następującego  brzmienia: 

„W przypadku  opóźnienia  względem  terminów  oznaczonych  w  §  3  ust.  1 

Umowy 

oraz 

względem 

szczegółowych 

terminów 

wskazanych 

w 

Harmonogramie, z przyczyn niezależnych od Zamawiającego, Zamawiający 

mo

że  żądać  zapłaty  kary  umownej  w  wysokości  do  0,5%  wartości 

wynagrodzenia  wskazanego  w  §  4  ust.  1  Umowy  za  każde  rozpoczęte 

godziny opóźnienia.”; 

modyfikację  §  5  ust.  9  IPU  i  nadanie  mu  następującego  brzmienia: 

„W przypadku nieusunięcia usterek  lub  wad  przedmiotu  Umowy  w  terminach 

określonych w § 8, z przyczyn niezależnych od Zamawiającego, Wykonawca 

zapłaci  Zamawiającemu  karę  umowną  w  wysokości  do  1  000,00  złotych  za 

każdy dzień opóźnienia.”; 

wprowadzenie w § 5 IPU postanowienia, zgodnie z którym Zamawiający określi 

górny  limit  kar  umownych  związanych  z  nienależytym  wykonaniem 

zamówienia,  które  są  określone  w  §  5  ust.  2  -  10  IPU,  w  wysokości 

odpowiadającej  wysokości  kary  umownej  zastrzeżonej  w  §  5  ust.  1  IPU  na 

okol

iczność niewykonania zamówienia; 

usunięcie z § 7 ust. 3 IPU zastrzeżenia: „W przypadku, o którym mowa w zdaniu 

poprzedzającym, Wykonawcy nie przysługuje jakiekolwiek wynagrodzenie.” 

usunięcie  z  §  7  ust.  7  pkt  2):  „Wykonawca  może  żądać  wyłącznie 

wynagrodzenia  należnego  z  tytułu  wykonanej  i  odebranej  przez 

Zamawiającego bez zastrzeżeń części Umowy.” 

Pozostałe zarzuty odwołania uznaje za niezasadne; 

Kosztami postępowania obciąża zamawiającego Muzeum Warszawy i 

Zalicza 

w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 15 000 zł 00 gr 

(słownie: piętnaście tysięcy złotych zero groszy) uiszczoną przez wykonawcę 

K.  W. 

prowadzącego  działalność  gospodarczą  pod  firmą  KD  INVEST 

GROUP K. W. 

z siedzibą w Piastach; 

Zasądza od zamawiającego Muzeum Warszawy na rzecz wykonawcy K. W. 

prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą KD INVEST GROUP K. 

W. 

z siedzibą w Piastach kwotę 18 711 zł 70 gr (słownie: osiemnaście tysięcy 

siedemset  jedenaście  złotych  siedemdziesiąt  groszy)  stanowiącą  koszty 

postępowania  odwoławczego  poniesione  z  tytułu  wpisu  od  odwołania, 

wynagrodzenia pełnomocnika oraz kosztów dojazdu. 

Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - 

Prawo zamówień publicznych 

(t. j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1579) na niniejszy wyrok - 

w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia 

przysługuje  skarga  za  pośrednictwem  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  do  Sądu 

Okręgowego w Warszawie. 

Przewodniczący:      ………………….………….. 

Sygn. akt KIO 1601/18 

Uzasadnienie 

Zamawiający  –  Muzeum  Warszawy-  prowadzi  w trybie  przetargu  nieograniczonego 

postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego, którego przedmiotem jest „Dostosowanie 

i  wyposażenie  powierzchni  udostępnianych  zwiedzającym  -  dostawa  i  montaż  elementów 

wystawy"  realizowane  w  ramach  programu  Regionalnego  Programu  Operacyjnego 

Województwa  Mazowieckiego  na  lata  2014  -  2020.  Działanie  5.3  Dziedzictwo  Kulturowe 

„Poprawa  dostępności  do  zasobów  kultury  poprzez  ich  rozwój  i  efektywne  wykorzystanie", 

znak 

postępowania  MW/ZP/39/PN/2018.  Postępowanie  zostało  wszczęte  ogłoszeniem 

opublikowanym w 

Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej z dnia 31 lipca 2018 r. za numerem 

2018/S 145-331428. 

Szacunkowa wartość zamówienia, którego przedmiotem są dostawy jest 

wyższa od kwot wskazanych w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 11 ust. 

8 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - 

Prawo zamówień publicznych (t. j. Dz. U. z 2017 r., poz. 

zwanej dalej „ustawą pzp”). 

W dniu 10 sierpnia 

2018 r. odwołanie wniósł wykonawca K. W. prowadzący działalność 

gospodarczą pod firmą KD INVEST GROUP K. W. z siedzibą w Piastach – dalej Odwołujący.  

Odwołujący  wniósł  odwołanie  wobec  postanowień  Specyfikacji  Istotnych  Warunków 

Zamówienia  oraz  Ogłoszenia  o  zamówieniu  i  zarzucił  Zamawiającemu  naruszenie 

następujących przepisów: 

1.  art. 22 ust. 1a i art. 22d ust. 1 w zw. z art. 7 ust. 1  ustawy pzp - 

poprzez sformułowanie 

w 

treści ogłoszenia i Specyfikacji Istotnych Warunków Zamówienia (dalej: „SIWZ”) warunków 

udziału w postępowaniu w zakresie doświadczenia Wykonawcy (rozdział 5 ust. 1 pkt 2 lit. b) 

SIWZ  oraz  punkt  III

.1.3  lit.  b)  głoszenia  o  zamówieniu)  oraz  osób  skierowanych  przez 

wykonawcę do realizacji zamówienia (rozdział 5 ust. 1 pkt. 2 lit. c) SIWZ oraz punkt III.1.3 lit. 

c)  ogłoszenia  o  zamówieniu)  w  sposób  nieproporcjonalny  do  przedmiotu  zamówienia 

i 

nieadekwatny  do  oceny  zdolności  wykonawcy  do  realizacji  zamówienia,  a  tym  samym 

naruszający uczciwą konkurencję w postępowaniu poprzez ustalenie wymogów, aby: 

a) 

wykonawca dysponował osobą posiadającą doświadczenie zawodowe obejmujące dostawy 

wyposażenia  wnętrz  oraz  wyposażenia  ekspozycyjnego  w  przestrzeni  muzealnej  lub 

przestrzeni  instytucji  kultury,  co  ogranicza  możliwość  ubiegania  się  o  zamówienie 

wykonawcom dysponującym personelem posiadającym doświadczenie w realizacji zamówień 

zgodnych z treścią warunku co do przedmiotu oraz wartości, a jedynie realizowanym w innych 

przestrzeniach lub na rzecz klientów prowadzących działalność innego rodzaju; 

b)  wykonawca  po

siadał  doświadczenie  w  wykonaniu  minimum  jednej  dostawy  z  montażem 

elementów mobilnych systemów wystawienniczych, złożonych z ekranów szklanych i pełnych 

w przestrzeni muzealnej lub przestrzeni instytucji kultury, co ogranicza możliwość ubiegania 

się o zamówienie wykonawcom posiadającym doświadczenie w realizacji zamówień zgodnych 

z  treścią  warunku  co  do  przedmiotu  oraz  wartości,  a  jedynie  realizowanym  w  innych 

przestrzeniach lub na rzecz klientów prowadzących działalność innego rodzaju; 

c)  wykonawca  po

siadał  doświadczenie  w  wykonaniu  minimum  jednej  dostawy  z  montażem 

elementów indywidualnego (nietypowego) wyposażenia wnętrz w przestrzeni muzealnej lub 

przestrzeni  instytucji  kultury,  co  ogranicza  możliwość  ubiegania  się  o  zamówienie 

wyko

nawcom posiadającym doświadczenie w realizacji zamówień zgodnych z treścią warunku 

co do przedmiotu oraz wartości, a jedynie realizowanym w innych przestrzeniach lub na rzecz 

klientów prowadzących działalność innego rodzaju; 

2. art. 29 ust. 1 i 2 ustawy pz

p w związku z art. 7 ust. 1 ustawy pzp - poprzez sformułowanie 

treści Specyfikacji Istotnych Warunków Zamówienia w zakresie opisu przedmiotu zamówienia 

w  sposób  niejednoznaczny  i  niekompletny,  nieuwzględniający  wymagań  i  okoliczności 

mogących  mieć  wpływ  na  sporządzenie  oferty  i  wykonanie  zamówienia,  w  konsekwencji 

w 

sposób utrudniający uczciwą konkurencję poprzez: 

a)  brak  przedstawienia  sposobu  wykonania  montażu  ścian  mobilnych  do  obudów  gips- 

kartonowych  istniejących  ścian,  przy  jednoczesnym  wymogu  zachowania  gwarancji  na 

wcześniej  wykonane  i  odebrane  prace  i  wskazanym  w  dokumentacji  powykonawczej 

wykonawcy  robót  budowlanych  w  obiekcie  tj.  firmy  F.  Renewal  Spółka  z  ograniczoną 

odpowiedzialnością spółka komandytowo-akcyjna, która to dokumentacja wprowadza zakaz 

otworowania w ścianach wykonanych przez tą firmę; 

b)  brak  w  SIWZ  dokumentacji  powykonawczej  remontu  obiektu  w  zakresie  instalacji 

elektrycznej,  co  uniemożliwia  ocenę  sposobu  wykonania  prac  związanych  z  ingerencją 

w 

ściany bez ryzyka uszkodzenia dotychczas ułożonych instalacji i sieci; 

3.  art. 14 ust. 1 i art. 139 ust. 1  ustawy  pzp  w zw. z art. 5 i 353

 kodeksu cywilnego (dalej: 

„k.c.”)  poprzez  ukształtowanie  treści  przyszłego  stosunku  zobowiązaniowego  w  sposób 

naruszający  jego  właściwość  (naturę),  bezwzględnie  obowiązujące  przepisy  prawa 

i 

równowagę  stron,  a także  prowadzący  do  nadużycia  przez  Zamawiającego  jego  prawa 

podmiotowego, przejawiający się w szczególności poprzez: 

a) 

zaniechanie wprowadzenia w istotnych postanowieniach umowy (załącznik nr 2 do SIWZ) 

(dalej zwanych: „IPU”) terminu, w jakim projektanci sprawujący nadzór autorski działający na 

zlecenie  Zamawiającego,  o  których  mowa  w  §  1  ust.  4  i  5  IPU,  będą  zobowiązani  udzielić 

Wykonawcy wyjaśnień, wytycznych i opinii w ramach nadzoru autorskiego; 

b)  zaniechanie  wprowadzenia  w  IPU 

terminu,  w  jakim  Zamawiający  będzie  zobowiązany 

udzielić Wykonawcy zaleceń, o których mowa w § 2 ust. 2 i 9 IPU; 

c) 

wprowadzenie w § 2 ust. 11 IPU wymagania, aby Wykonawca wykonał zamówienie w taki 

sposób, aby Zamawiający nie utracił gwarancji na wcześniej wykonane i odebrane prace, bez 

precyzyjnego  określenia  w  SIWZ  sposobów  wykonania  przedmiotu  zamówienia,  które 

umożliwiałyby zachowanie takiego wymagania; 

d)  w

prowadzenie  w  §  2  ust.  18  IPU  wymagania,  aby  Wykonawca  na  etapie  realizacji 

zamówienia  przedłożył  Zamawiającemu  gwarancję  ubezpieczeniową  o  sumie  gwarancyjnej 

równej 2.000.000,00 złotych, co jest wymogiem niezgodnym z bezwzględnie obowiązującymi 

przepisami,  w  tym  art.  150  ust.  2  ustawy 

pzp,  ustalającym  górną  granicę  zabezpieczenia 

należytego wykonania umowy na 10% ceny całkowitej podanej w ofercie albo maksymalnej 

wartości nominalnej zobowiązania; 

e) 

wprowadzenie w § 3 ust. 2 IPU wymogu sporządzenia przez Wykonawcę harmonogramu 

rzeczowo-

finansowego zawierającego szczegółowy harmonogram czynności podejmowanych 

w  związku z  wykonaniem  przedmiotu  umowy  ze wskazaniem  źródła finansowania każdego 

elementu przedmiotu Umowy, bez przedstawienia przez Zamawiającego oczekiwanego wzoru 

takiego  harmonogramu,  ustalającego  co  najmniej  układ  i  zakres  żądanych  informacji  oraz 

źródła finansowania poszczególnych elementów przedmiotu zamówienia; 

f)  zaniechan

ie  wprowadzenia  w  §  3  ust.  6  IPU  zasady,  że  za  datę  zakończenia  czynności 

wchodzących  w  zakres  przedmiotu  umowy  przyjmować  będzie  się  datę  powiadomienia 

Zamawiającego przez  Wykonawcę o gotowości  do  odbioru końcowego  także w  przypadku, 

gdy  w  toku  odbioru  końcowego  zostaną  stwierdzone  wady  nieistotne,  nie  uniemożliwiające 

korzystania  z  przedmiotu  zamówienia,  a  następnie  wady  te  zostaną  przez  Wykonawcę 

usunięte w wyznaczonym przez Zamawiającego terminie, nie krótszym jednak niż 14 dni; 

g) wpr

owadzenie w § 3 ust. 8 pkt 1 IPU w razie stwierdzenia przy odbiorze końcowym wad 

nadających się do usunięcia uprawnienia Zamawiającego do odmowy odbioru końcowego do 

czasu usunięcia wad, co stanowi naruszenie art. 643 k.c.; 

h) 

wprowadzenie w § 3 ust. 13 IPU zasady, zgodnie z którą termin na zwrot zabezpieczenia 

należytego  wykonania  zamówienia  ma  biec  od  protokolarnego  potwierdzenia  usterek 

stwierdzonych podczas odbioru pogwarancyjnego, co jest niezgodne z art. 151 ust. 1 ustawy 

pzp, w zakresie w jakim zwrot 70% wartości zabezpieczenia powinien nastąpić nie później niż 

do  30  dni  od  dnia  wykonania  zamówienia  i  uznania  przez  zamawiającego  za  należycie 

wykonane, przez co należy rozumieć dokonanie odbioru końcowego, oraz art. 151 ust. 2 i 3 

ustawy 

pzp w zakresie, w jakim zwrot 30% kwoty zabezpieczenia powinien nastąpić nie później 

niż do 15. dniu po upływie okresu rękojmi za wady, a ta w SIWZ nie została wydłużona i wynosi 

24 miesiące; 

i)  w

prowadzenie  w  §  4  ust.  4  i  7  IPU  wymogu,  aby  w  uregulowanych  w  nich  sytuacjach 

Wykonawca  sporządzał  kosztorysy  wykonane  metodą  kalkulacji  szczegółowej,  która  to 

metoda  nie  znajduje  zastosowania  przy  kalkulacji  ce

n  dostaw  objętych  przedmiotem 

zamówienia i nie jest poparta uzasadnionymi potrzebami Zamawiającego; 

j) 

wprowadzenie w § 5 ust. 2 IPU kary umownej, która: 

obejmuje odpowiedzialność  za opóźnienie  względem  terminów  oznaczonych w  § 3 ust.  1 

Umowy  oraz  względem  szczegółowych  terminów  wskazanych  w  harmonogramie,  a  nie  za 

zwłokę,  co  powoduje,  że Wykonawca  ponosić  będzie  ryzyko  zapłaty  kar  umownych  nawet 

w 

sytuacjach,  w  których  opóźnienie  nie  będzie  wynikiem  okoliczności  leżących  po  stronie 

Wykonawcy,  a  nawet  będzie  wynikiem  okoliczności,  które  będą  leżeć  po  stronie 

Zamawiającego; 

obejmuje  odpowiedzialność  także  za  opóźnienie  względem  szczegółowych  terminów 

wskazanych w harmonogramie (harmonogram rzeczowo - 

finansowy, o którym mowa w § 3 

ust.  2  ipu),  co 

powoduje,  że  Wykonawca  ponosić  będzie  ryzyko  zapłaty  kar  umownych 

w 

przypadku  każdego  naruszenia,  każdego  ze  szczegółowych  terminów  wskazanych 

w 

harmonogramie, nawet w przypadku gdy nie będzie to miało istotnego wpływu na realizację 

zamówienia,  w  szczególności  nawet  w  razie  dochowania  końcowego  terminu  wykonania 

zamówienia określonego w § 3 ust. 1; 

obejmuje odpowiedzialność za opóźnienie względem szczegółowych terminów wskazanych 

w harmonogramie (harmonogram rzeczowo  - finansowy

, o którym mowa w § 3 ust. 2 IPU), 

którego wzór nie został przez Zamawiającego przedstawiony, co powoduje że Wykonawca nie 

wie, jakie dokładnie naruszenie postanowień umowy skutkować będzie możliwością żądania 

przez  Zamawiającego  zapłaty  kary  umownej,  a  po  stronie  Zamawiającego  pozostawia 

arbitralność w nakładaniu sankcji na podstawie tego zapisu IPU; 

wprowadza  rażąco  wygórowaną  stawkę  kar  umownych  w  wysokości  2%  wartości 

wynagrodzenia określonego w § 4 ust. 1 umowy za każde rozpoczęte 24 godziny opóźnienia; 

co jest niezgodne z prz

episami prawa, w tym art. 471 k.c., art 473 § 1 k.c. oraz art. 483 i 484 

k.c. 

a także prowadzić może do nieuzasadnionego wzbogacenia Zamawiającego względem 

Wykonawcy, a ponadto jest niezgodne z zasadami uczciwej konkurencji i proporcjonalności, 

określonymi w art. 7 ust. 1 ustawy pzp; 

k) 

wprowadzenie w § 5 ust. 3 IPU kary umownej, która: 

wprowadza  odpowiedzialność  Wykonawcy  względem  Zamawiającego  w  przypadku  braku 

zapłaty lub nieterminowej zapłaty wynagrodzenia należnego podwykonawcom, pomimo iż ze 

względu na charakter przedmiotowego zamówienia (dostawy) Zamawiający nie jest obciążony 

solidarną  odpowiedzialnością  za  wynagrodzenie  podwykonawców  (art.  647

  k.c.),  ani 

obowiązkiem  bezpośredniej  zapłaty  wymagalnego  wynagrodzenia  przysługującego 

podwykonawcy lub dalszemu podwykonawcy (art. 143c ust. 1 ustawy pzp); 

wprowadza  rażąco  wygórowaną  stawkę  kar  umownych  w  wysokości  1%  wartości 

wynagrodzenia określonego w § 4 ust. 1 umowy; co jest niezgodne z przepisami prawa, w tym 

art.  471  k.c.,  art.  473  §  1  k.c.  oraz  art.  483  i  484  k.c.,  a  także  prowadzić  może  do 

nieuzasadnionego  wzbogacenia  Zamawiającego  względem  Wykonawcy,  a  ponadto  jest 

niezgodne z zasadami uczciwej konkurencji i proporcjonalności, określonymi w art. 7 ust. 1 

ustawy pzp; 

l) 

wprowadzenie w § 5 ust. 6 IPU kary umownej, która:  

wprowadza odpowiedzialność Wykonawcy względem Zamawiającego w przypadku błędów 

w  harmonogramie  rzeczowo-

finansowym  lub  projekcie  warsztatowym,  bez  względu  na 

charakter błędów oraz ich wpływ na realizację zamówienia; 

-  wprowadza 

rażąco  wygórowaną  stawkę  kar  umownych  w  wysokości  2.000,00  złotych  za 

każdy stwierdzony przypadek; co jest niezgodne z przepisami prawa, w tym art. 471 k.c., art. 

473  §  1  k.c.  oraz  art.  483  i  484  k.c.,  a  także  prowadzić  może  do  nieuzasadnionego 

wzbogacenia 

Zamawiającego względem Wykonawcy, a ponadto jest niezgodne z zasadami 

uczciwej konkurencji i proporcjonalności, określonymi w art. 7 ust. 1 ustawy pzp; 

m) 

wprowadzenie w § 5 ust 8 IPU kary umownej, która: 

wprowadza obowiązek zapłaty kary umownej przez Wykonawcę w przypadku spowodowania 

uszkodzenia obiektu lub jego wyposażenia, bez względu na przyczyny uszkodzenia, winę lub 

brak winy Wykonawcy, a nawet usunięcie ewentualnego uszkodzenia przez Wykonawcę; 

wprowadza  rażąco  wygórowaną  stawkę  kar  w  wysokości  do  5.000,00  złotych  za  każdy 

stwierdzony przypadek; co jest niezgodne z przepisami prawa, w tym art. 471 k.c., 

art. 473 § 

1 k.c.  oraz  art.  483  i  484 k.c.,  a także prowadzić może do  nieuzasadnionego  wzbogacenia 

Zamawiającego  względem  Wykonawcy,  a  ponadto  jest  niezgodne  z  zasadami  uczciwej 

konkurencji i proporcjonalności, określonymi w art. 7 ust. 1 ustawy pzp; 

n) 

wprowadzenie w § 5 ust 9 IPU kary umownej, która: 

wprowadza  obowiązek  zapłaty  kary  umownej  w  przypadku  nieusunięcia  usterek  lub  wad 

przedmiotu 

Umowy  w  terminach  określonych  w  §  8  nie  za  zwłokę,  lecz  za  opóźnienie,  co 

powoduje, że Wykonawca ponosić będzie ryzyko zapłaty kar umownych nawet w sytuacjach, 

w  których  opóźnienie  nie  będzie  wynikiem  okoliczności  leżących  po  stronie  Wykonawcy, 

a 

nawet będzie wynikiem okoliczności, które będą leżeć po stronie Zamawiającego; 

wprowadza rażąco wygórowaną stawkę kar w wysokości do 1.000,00 złotych za każdy dzień 

opóźnienia; co jest niezgodne z przepisami prawa, w tym art 471 k.c., art. 473 § 1 k.c. oraz 

art.  483  i  484  k.c.

,  a  także  prowadzić  może  do  nieuzasadnionego  wzbogacenia 

Zamawiającego  względem  Wykonawcy,  a  ponadto  jest  niezgodne  z  zasadami  uczciwej 

konkurencji i proporcjonalności, określonymi w art. 7 ust. 1 ustawy pzp; 

o) 

wprowadzenie w § 5 ust. 10 IPU kary umownej, która: 

wprowadza  obowiązek  zapłaty  kary  umownej  przez  Wykonawcę  w  przypadku  innego  niż 

określone w § 5 ust. 2-9 IPU nienależytego wykonania Umowy, niezależnie od charakteru tego 

naruszenia, jego istotności i wpływu na realizację przedmiotu zamówienia, a także niezależnie 

od  ewentualnego  stopnia  w

iny  Wykonawcy  lub  braku  winy  Wykonawcy,  co  powoduje,  że 

Wykonawca  nie  wie,  jakie  dokładnie  naruszenie  postanowień  umowy  skutkować  będzie 

możliwością  żądania  przez  Zamawiającego  zapłaty  kary  umownej,  a  po  stronie 

Zamawiającego  pozostawia  zupełną  arbitralność  w  nakładaniu  sankcji  na  podstawie  tego 

zapisu IPU; 

wprowadza rażąco wygórowaną stawkę kar w wysokości do 1% wysokości wynagrodzenia 

określonego w  §  4  ust  1  umowy  odrębnie za każdy  przypadek  nienależytego wykonywania 

umowy; 

co jest niezgodne z przepisami prawa, w tym art. 471 k.c., art. 473 § 1 k.c. oraz art. 

483 i 484 k.c., a także prowadzić może do nieuzasadnionego wzbogacenia Zamawiającego 

względem  Wykonawcy,  a  ponadto  jest  niezgodne  z  zasadami  uczciwej  konkurencji 

i 

proporcjonalności, określonymi w art. 7 ust. 1 ustawy pzp; 

p) 

wprowadzenie w § 5 ust. 11 IPU zasady, zgodnie z którą kary umowne określone w § 5 ust. 

1 IPU i w § 5 ust 2-10 IPU podlegają kumulacji, co jest niezgodne z przepisami prawa, w tym 

art.  471  k.c.,  art.  473  §  1  k.c.  oraz  art.  483  i  484  k.c.,  a  także  prowadzić  może  do 

nieuzasadnionego  wzbogacenia  Zamawiającego  względem  Wykonawcy  i  niezgodne 

z 

zasadami uczciwej konkurencji i proporcjonalności, określonymi w art. 7 ust. 1 ustawy pzp; 

q)  za

niechanie  wprowadzenia  w  §  5  IPU  górnego  limitu  kar  umownych  związanych 

z 

nienależytym  wykonywaniem  zamówienia  w  wysokości  odpowiadającej  co  najwyżej 

wysokości  kary  umownej  zastrzeżonej  w  §  5  ust.  1  IPU  na  okoliczność  niewykonania 

zamówienia, co jest niezgodne z przepisami prawa, w tym art. 471 k.c., art. 473 § 1 k.c. oraz 

art.  483  i  484  k.c., 

a  także  prowadzić  może  do  nieuzasadnionego  wzbogacenia 

Zamawiającego  względem  Wykonawcy  i  jest  niezgodne  z  zasadami  uczciwej  konkurencji 

i 

proporcjonalności, określonymi w art. 7 ust. 1 ustawy pzp; 

r) 

wprowadzenie  w  §  6  ust.  6  IPU  obowiązku  Wykonawcy  do  cotygodniowego  składania 

raportów  związanych  z  realizacją  dostaw  i  prac  bez  przedstawienia  przez  Zamawiającego 

ocz

ekiwanego  wzoru  takich  raportów,  ustalającego  co  najmniej  układ  i  zakres  żądanych 

informacji; 

s) wpr

owadzenie w § 7 ust. 2 pkt 4 IPU uprawnienia Zamawiającego do odstąpienia od umowy 

w  przypadku  braku  realizacji  zaakceptowanego  przez  Zamawiającego  harmonogramu, 

pomimo  pisemnego  wezwania  do  realizacji  je

go  postanowień,  bez  ograniczenia  prawa 

odstąpienia na tej podstawie wyłącznie do naruszeń harmonogramu o charakterze istotnym, 

mogącym  wpływać  na  realizację  całości  przedmiotu  zamówienia  w  terminie  końcowym, 

określonym w § 3 ust. 1 umowy; 

t) wpr

owadzenie w § 7 ust. 2 pkt 5 IPU uprawnienia Zamawiającego do odstąpienia od umowy 

w  przypadku  dwukrotnej  odmowy  akceptacji  harmonogramu  rzeczowo-finansowego  przez 

Zamawiającego, bez ograniczenia prawa odstąpienia na tej podstawie wyłącznie do naruszeń 

umowy  o  charakterze  istotnym,  mogącym  wpływać  na  realizację  całości  przedmiotu 

zamówienia w terminie końcowym, określonym w § 3 ust. 1 umowy, a także pomimo braku 

ustalenia  w  SIWZ  oczekiwanego  wzoru  takiego  harmonogramu,  u

stalającego  co  najmniej 

układ  i  zakres  żądanych  informacji  oraz  źródła  finansowania  poszczególnych  elementów 

przedmiotu  zamówienia,  co  powoduje,  że  Wykonawca  nie  wie,  jakie  dokładnie  naruszenie 

postanowień  umowy  skutkować  będzie  możliwością  odstąpienia  przez  Zamawiającego  od 

umowy na tej podstawie, a po stronie Zamawiającego pozostawia arbitralność w nakładaniu 

sankcji na podstawie tego zapisu IPU; 

u) 

wprowadzenie  w  §  7  ust.  3  IPU  zastrzeżenia,  zgodnie  z  którym  w  razie  odstąpienia  od 

umowy  przez  Zamawiającego  na  tej  podstawie  Wykonawcy  nie  przysługuje  jakiekolwiek 

wynagrodzenie, co stoi w sprzeczności z bezwzględnie obowiązującymi przepisami art 494 § 

1 k.c. w zw. z art. 405 k.c.

, które w takim przypadku dają Wykonawcy uprawnienie do żądania 

od Zamawiającego zwrotu wszystkich zrealizowanych na mocy umowy świadczeń lub zwrotu 

ich wartości; 

v) 

wprowadzenie w § 7 ust. 7 pkt 2 IPU zastrzeżenia, zgodnie z którym w razie odstąpienia od 

umowy przez Zamawiającego Wykonawca może żądać wyłącznie wynagrodzenia należnego 

z tytułu wykonanej i odebranej przez Zamawiającego bez zastrzeżeń części umowy, co stoi 

w 

sprzeczności z bezwzględnie obowiązującymi przepisami art. 494 § 1 k.c. w zw. z art. 405 

k.c.

, które w takim przypadku dają Wykonawcy uprawnienie do żądania od Zamawiającego 

zwrotu wszystkich zrealizowanych na mocy umowy świadczeń lub zwrotu ich wartości; 

w)  wpr

owadzenie  w  §  8  ust.  5 i  6 IPU  wymagań,  aby Wykonawca był  zobowiązany  podjąć 

czynności  zmierzające  do  usunięcia  zgłoszonej  wady  w  terminie  8  godzin  od  dokonania 

zgłoszenia oraz do usunięcia wady w terminie 24 godzin od dokonania zgłoszenia, które to 

terminy nie uwzględniają istotności wad i ich wpływu na korzystanie z przedmiotu zamówienia, 

rynkowych standardów w zakresie realizacji świadczeń gwarancyjnych, a także okoliczności 

zależnych  od  Zamawiającego,  takich  jak  umożliwienie  Wykonawcy  dostępu  do  przedmiotu 

zamówienia w czasie umożliwiających wykonanie tych obowiązków; 

x)  zaniechanie  wpro

wadzenia  w  §  10  ust.  2  pkt  1  IPU  w  wyszczególnieniu  przyczyn 

uzasadniających możliwość wydłużenia terminu końcowego realizacji umowy okoliczności, za 

które odpowiedzialność ponosi Zamawiający takich, jak; 

opóźnienie  w  przekazaniu  Wykonawcy  wyjaśnień,  wytycznych  i  opinii  przez  projektantów 

sprawujących nadzór autorski (§ 1 ust. 4 i 5 IPU) tj. przekazanie Wykonawcy takich wyjaśnień, 

wytycznych  i  opinii  później  niż  do  2  dni  od  dnia  przekazania  projektantom  wniosku  o  ich 

wydanie lub przekazanie ich w postaci niekonkretnej lub niewyczerpującej; 

opóźnienie  w  przekazaniu  Wykonawcy  zaleceń  Zamawiającego  (§  2  ust.  2  i  9  IPU)  tj. 

przekazanie ich Wykonawcy później niż do 2 dni od dnia przekazania projektantom wniosku 

o 

ich wydanie lub przekazanie ich w postaci niekonkretnej lub niewyczerpującej; pomimo, iż 

opóźnienie w przekazaniu Wykonawcy konkretnych i wyczerpujących wyjaśnień, wytycznych 

i opinii projektantów sprawujących nadzór autorski lub konkretnych i wyczerpujących zaleceń 

Zamawiającego  stanowi  niewątpliwie  leżące  po  stronie  Zamawiającego  naruszenie  zasad 

współdziałania wierzyciela przy wykonaniu zamówienia, które wynikają z art. 354 § 2 k.c. i art. 

640 k.c. 

4) art. 43 ust. 2b pkt 2 ustawy pzp oraz 7 ust. 1 ustawy pzp - 

poprzez sformułowanie w treści 

Specyfikacji  Istotnych  Warunków  Zamówienia  i  ogłoszenia  o  zamówieniu  w  uzasadnieniu 

skrócenia  terminu  składania  ofert  nie  odpowiadającego  faktom  twierdzenia,  iż  skrócenie  to 

stało się konieczne ze względu na to, że: „Zamawiający z winy wykonawcy odstąpił od umowy 

na  dostosowanie  i  wyposażenie  powierzchni  udostępnianych  zwiedzającym  -  dostawa 

i 

montaż  elementów  wystawy"  -  w  zakresie,  w  jakim  może  to  uniemożliwiać  lub  utrudniać 

Odwołującemu ubieganie się o przedmiotowe zamówienie lub jego realizację we współpracy 

z wykonawcą tamtej umowy - Tronus Polska sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie. 

Odwołujący  w  oparciu  o  wyżej  wskazane  zarzuty  wniósł  o  uwzględnienie  odwołania 

i 

nakazanie Zamawiającemu: 

doprowadzenia postanowień ogłoszenia o zamówieniu i Specyfikacji Istotnych Warunków 

Zamówienia  do  stanu  zgodnego  z  przepisami  ustawy  pzp  i  k.c.,  w  szczególności  poprzez 

dokonanie następujących zmian: 

a) 

Zmianę  warunków  udziału  w  postępowaniu  w  rozdziale  5  ust.  1  pkt.  2  lit.  b  SIWZ  oraz 

w punkcie III

.1.3 lit. b ogłoszenia o zamówieniu, tak aby nie ograniczało możliwości ubiegania 

się  o  zamówienie  wykonawcom  dysponującym  personelem  posiadającym  doświadczenie 

w 

realizacji zamówień zgodnych z treścią warunku co do przedmiotu oraz wartości, tj. poprzez 

skreślenie frazy „w przestrzeni muzealnej tub przestrzeni instytucji kultury”, 

b) 

Zmianę  warunków  udziału  w  postępowaniu  w  rozdziale  5  ust  1  pkt.  2  lit.  c.  SIWZ  oraz 

w punkcie  II

I.1.3  lit.  c  ogłoszenia  tak  aby  nie  ograniczało  możliwości  ubiegania  się 

o 

zamówienie  wykonawcom  posiadającym  doświadczenie  w  realizacji  zamówień  zgodnych 

z 

treścią warunku co do przedmiotu oraz wartości (w zakresie dostawy z montażem elementów 

mobilnych systemów wystawienniczych, złożonych z ekranów szklanych i pełnych), tj, poprzez 

skreślenie frazy „w przestrzeni muzealnej lub przestrzeni instytucji kultury”, 

c) 

Zmianę  warunków  udziału  w  postępowaniu  w  rozdziale  5  ust.  1  pkt  2  lit.  c.  SIWZ  oraz 

w punkcie  III.1.3  lit. 

c  ogłoszenia  tak  aby  nie  ograniczało  możliwości  ubiegania  się 

o 

zamówienie  wykonawcom  posiadającym  doświadczenie  w  realizacji  zamówień  zgodnych 

z 

treścią warunku co do przedmiotu oraz wartości (w zakresie dostawy z montażem elementów 

indywidualnego  (nietypowego)  wyposażenia  wnętrz),  tj,  poprzez  skreślenie  frazy 

„w przestrzeni muzealnej lub przestrzeni instytucji kultury”, 

doprowadzenia  postanowień  Specyfikacji  Istotnych  Warunków  Zamówienia  w  zakresie 

opisu  przedmiotu  zamówienia  do  stanu  zgodnego  z  przepisami  ustawy  pzp  i  k.c., 

w 

szczególności poprzez dokonanie następujących zmian: 

a) przedstawienie sposobu wykonania 

montażu ścian mobilnych do obudów gips-kartonowych 

istniejących ścian, takiego, który będzie pozwalał na spełnienie wymogu zachowania gwarancji 

na wcześniej wykonane i odebrane prace w obiekcie, w tym z uwzględnieniem wskazanego 

w dokumentacji  powykonawcz

ej  wykonawcy  robót  budowlanych  w  obiekcie  tj.  F.  Renewal 

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowo-akcyjna zakazu otworowania 

w ścianach; 

b) 

uzupełnienie  opisu  przedmiotu  zamówienia  o  dokumentację  powykonawczą  remontu 

obiektu w zakre

sie instalacji elektrycznej, w celu umożliwienia oceny sposobu wykonania prac 

związanych  z  ingerencją  w  ściany  bez  ryzyka  uszkodzenia  dotychczas  ułożonych  instalacji 

i sieci; 

3)  doprowadzenie  postanowień  Specyfikacji  Istotnych  Warunków  Zamówienia  w  zakresie 

postanowień umownych do stanu zgodnego z przepisami ustawy pzp i k.c., w szczególności 

poprzez dokonanie następujących zmian: 

a) wprowadzenie w IPU 

terminu, w jakim projektanci sprawujący nadzór autorski działający na 

zlecenie  Zamawiającego,  o  których  mowa  w  §  1  ust.  4  i  5  IPU,  będą  zobowiązani  udzielić 

Wykonawcy wyjaśnień, wytycznych i opinii w ramach nadzoru autorskiego, nie dłuższego niż 

2 dni od dnia przekazania przez Wykonawcę wniosku o wydanie takich wyjaśnień, wytycznych, 

opinii czy zaleceń; 

b)  wprowadzenia  w  IPU 

terminu,  w  jakim  Zamawiający  będzie  zobowiązany  udzielić 

Wykonawcy  zaleceń,  o  których  mowa  w  §  2  ust.  2  i  9  IPU,  nie  dłuższego  niż  2  dni  od 

przekazania wniosku Wykonawcy o ich udzielenie; 

c) 

usunięcie § 2 ust. 11 IPU; 

d) 

usunięcie określonego w § 2 ust 18 IPU wymagania, aby Wykonawca na etapie realizacji 

zamówienia  przedłożył  Zamawiającemu  gwarancję  ubezpieczeniową  o  sumie  gwarancyjnej 

równej 2.000.000,00 złotych, oraz ustaleniu wartości zabezpieczenia należytego wykonania 

umowy zgodnie z art. 150 ust. 2 ustawy pzp, 

e) usu

nięcie § 3 ust. 2 IPU względnie nakazanie Zamawiającemu określenia w SIWZ wzoru 

takiego  harmonogramu,  ustalającego  co  najmniej  układ  i  zakres  żądanych  informacji  oraz 

źródła finansowania poszczególnych elementów przedmiotu zamówienia, z uwzględnieniem 

rzeczywistych potrzeb Zamawiającego i zasady proporcjonalności określonej w art. 7 ust. 1 

ustawy pzp; 

f) 

wprowadzenia  w  § 3 ust  6 IPU  zasady,  że za datę  zakończenia czynności  wchodzących 

w 

zakres  przedmiotu  umowy  przyjmować  będzie  się  datę  powiadomienia  Zamawiającego 

przez Wykonawcę o gotowości do odbioru końcowego także w przypadku, gdy w toku odbioru 

końcowego  zostaną  stwierdzone  wady  nieistotne,  nie  uniemożliwiające  korzystania 

z 

przedmiotu  zamówienia,  a  następnie  wady  te  zostaną  przez  Wykonawcę  usunięte 

w 

wyznaczonym przez Zamawiającego terminie, nie krótszym jednak niż 14 dni; 

g) 

usunięcie z § 3 ust. 8 pkt 1 IPU zapisu, że w razie stwierdzenia przy odbiorze końcowym 

wad  nadających  się  do  usunięcia  Zamawiający  jest  uprawniony  do  odmowy  odbioru 

końcowego do czasu usunięcia wad, chyba że wady te są istotne i uniemożliwiają użytkowanie 

przedmiotu zamówienia zgodnie z przeznaczeniem; 

h) u

sunięcie z § 3 ust. 13 IPU; 

i) 

usunięcie z § 4 ust. 4 i 7 IPU wymogu, aby w uregulowanych w nich sytuacjach Wykonawca 

sporządzał kosztorysy wykonane metodą kalkulacji szczegółowej; 

j) 

w § 5 ust. 2 IPU: 

zastąpienie słowa „opóźnienie" słowem „zwłoka", 

wykreślenie frazy „oraz względem szczegółowych terminów wskazanych w Harmonogramie", 

zmianę stawki kar umownych na następującą: „w wysokości do 0,5% wartości wynagrodzenia 

określonego w § 4 ust 1 umowy za każde rozpoczęte 24 godziny zwłoki"; 

k) 

usunięcie § 5 ust. 3 IPU; 

l) 

usunięcia § 5 ust. 6 IPU; 

m)  usu

nięcie  §  5  ust.  8  IPU  względnie  dodanie  na  końcu  §  5  ust,  8  IPU  zastrzeżenia 

o 

następującej treści: „chyba że uszkodzenie wynika z okoliczności, które nie leżą po stronie 

wykonawcy lub  wykonawca dobrowolnie naprawi uszkodzenie  w uzgodnionym przez strony 

terminie"; 

n) 

w § 5 ust. 9 IPU: 

zastąpienie słowa „opóźnienie" słowem „zwłoka", 

zmianę stawki kar umownych na 200 złotych za każdy dzień zwłoki; 

o) 

usunięcia § 5 ust. 10 IPU; 

p) usun

ięcia § 5 ust. 11 IPU względnie wprowadzenia w § 5 ust. 11 IPU zastrzeżenia, że nie 

podlegają kumulowaniu kary umowne określone w § 5 ust. 1 IPU na wypadek niewykonania 

zobowiązania  z  karami  umownymi  określonymi  w  §  5  IPU  w  przypadku  nienależytego 

wykonania zobowiązania; 

q) 

wprowadzenia  w  §  5  IPU  górnego  limitu  kar  umownych  związanych  z  nienależytym 

wykonywaniem  zamówienia,  które  są  określone  w  §  5  ust.  2-10  IPU,  w  wysokości 

odpowiadającej  co  najwyżej  wysokości  kary  umownej  zastrzeżonej  w  §  5  ust.  1  IPU  na 

okoliczność niewykonania zamówienia tj. w wysokości nie większej niż 15% wynagrodzenia 

określonego w § 4 ust. 1 umowy; 

r) usu

nięcia § 6 ust. 6 IPU względnie nakazanie Zamawiającemu określenia w SIWZ wzoru 

takiego  raportu,  ustalającego  co  najmniej  układ  i  zakres  żądanych  informacji, 

z 

uwzględnieniem  rzeczywistych  potrzeb  Zamawiającego  i  zasady  proporcjonalności 

określonej w art. 7 ust. 1 ustawy pzp; 

s) 

usunięcia § 7 ust. 2 pkt 4 IPU; 

t) 

usunięcia § 7 ust. 2 pkt 5 IPU; 

u) usunięcia z § 7 ust. 3 IPU zastrzeżenia, zgodnie z którym w razie odstąpienia od umowy 

przez  Zamawiającego  na  tej  podstawie  Wykonawcy  nie  przysługuje  jakiekolwiek 

wynagrodzenie; 

v) 

usunięcia  z  §  7  ust.  7  pkt  2 IPU  zastrzeżenia,  zgodnie  z  którym  w  razie  odstąpienia  od 

umowy przez Zamawiającego Wykonawca może żądać wyłącznie wynagrodzenia należnego 

z tytułu wykonanej i odebranej przez Zamawiającego bez zastrzeżeń części umowy; 

w) 

zmianę zapisów określonych w § 8 ust. 5 i 6 IPU w następujący sposób: 

ustalenie wymogu podjęcia czynności zmierzające do usunięcia zgłoszonej wady w terminie 

24  godzin  od  dokonania  zgłoszenia,  z  tym  zastrzeżeniem,  że  w  biegu  terminu  nie  będą 

uwzględniane soboty i dni ustawowo wolne od pracy, 

ustalenie wymogu usunięcia wady w terminie 7 dni od daty dokonania zgłoszenia; 

x) 

wprowadzenia  w  §  10  ust.  2  pkt  1  IPU  w  wyszczególnieniu  przyczyn  uzasadniających 

możliwość wydłużenia terminu końcowego realizacji umowy dalszych okoliczności, za które 

odpowiedzialność ponosi Zamawiający takich, jak: 

opóźnienie  w  przekazaniu  Wykonawcy  wyjaśnień,  wytycznych  i  opinii  przez  projektantów 

sprawujących nadzór autorski (§ 1 ust. 4 i 5 IPU) tj. przekazanie Wykonawcy takich wyjaśnień, 

wytycznych  i  opinii  później  niż  do  2  dni  od  dnia  przekazania  projektantom  wniosku  o  ich 

wydanie lub przekazanie ich w postaci niekonkret

nej lub niewyczerpującej; 

opóźnienie  w  przekazaniu  Wykonawcy  zaleceń  Zamawiającego  (§  2  ust.  2  i  9  IPU)  tj. 

przekazanie ich Wykonawcy później niż do 2 dni od dnia przekazania projektantom wniosku 

o ich wydanie lub przekazanie ich w postaci niekonkretnej 

lub niewyczerpującej; 

y) 

zmianę zapisów  rozdziału 11  pkt  5  SIWZ  oraz  IV.1.1.  ogłoszenia o zamówieniu poprzez 

zamianę  frazy:  „Zamawiający  z  winy  wykonawcy  odstąpił  od  umowy  na  dostosowanie 

i 

wyposażenie  powierzchni  udostępnianych  zwiedzającym  -  dostawa  i  montaż  elementów 

wystawy,  co  jest  okolicznością  niemożliwą  do  przewidzenia"  na  następującą:  „Realizacja 

umowy na dostosowanie i wyposażenie powierzchni udostępnianych zwiedzającym - dostawa 

i montaż elementów wystawy została przerwana w związku z odstąpieniem od umowy, co jest 

okolicznością niemożliwą do przewidzenia.” 

Ponadto  wniósł  o  zasądzenie  od  Zamawiającego  na  rzecz  Odwołującego  kosztów 

postępowania odwoławczego, w tym wpisu oraz innych kosztów, zgodnie z rachunkami, które 

zostaną przedstawione na rozprawie. 

Odwołujący  wskazał,  że  ma  interes  we  wniesieniu  odwołania,  gdyż  w  wyniku 

naruszenia przez Zamawiającego ww. przepisów ustawy, interes Odwołującego w uzyskaniu 

zamówienia  -  Odwołujący,  poprzez  dokonanie  opisu  przedmiotu  zamówienia  i  w  zakresie 

żądania  dokumentowania  zgodności  oferty  z  wymaganiami  Zamawiającego  w  sposób 

naruszający przepisy ustawy został pozbawiony uczestnictwa w postępowaniu na uczciwych 

i 

zgodnych z prawem warunkach, w tym możliwości złożenia ważnej i konkurencyjnej oferty, 

a tym samym O

dwołujący został narażony na szkodę. Gdyby nie naruszający przepisy opis 

przedmiotu zamówienia i inne zaskarżone elementy SIWZ Odwołujący mógłby z powodzeniem 

ubiegać  się  o  przedmiotowe  zamówienie,  co  w  razie  jego  uzyskania  wiązałoby  się 

z 

określonymi  korzyściami finansowymi. W  zakresie postanowień  SIWZ ujętych w  istotnych 

postanowieniach umowy dodatkowo istnieje potencjalna szkoda związana z realizacją umowy 

na  warunkach  naruszających  przepisy  prawa  cywilnego.  Interes  Odwołującego  wyraża  się 

również w tym, aby postępowanie o udzielenie zamówienia przeprowadzone zostało zgodnie 

z przepisami prawa, a zawarta umowa nie była dotknięta sankcją nieważności z powodu wady 

postępowania. 

W dniu 30 sierpnia 2018 r. na posiedzeniu z udziałem Stron Odwołujący oświadczył, 

że  w  związku  z  dokonanymi  przez  Zamawiającego  modyfikacjami  treści  SIWZ  wycofuje 

następujące zarzuty odwołania: zarzut nr 2 oraz zarzut nr 3 lit. d, e i r oraz odpowiadające im 

żądania.  Dlatego  też  Izba  prezentuje  w  uzasadnieniu  stanowisko  Odwołującego  odnośnie 

pozostałych zarzutów odwołania. 

W uzasadnieniu zarzutu 

1 odwołania - naruszenia przepisów w zakresie ukształtowania 

warunków  udziału  w  postępowaniu  Odwołujący  wskazał,  że  określając  warunki  udziału 

w 

postępowaniu  Zamawiający  w  sposób  nieuprawniony  ograniczył  możliwości  udziału 

w 

postępowaniu poprzez wymóg realizacji (zarówno w przypadku doświadczenia Wykonawcy 

jak i personelu Wykonawcy) na rzecz konkretnych podmiotów, tj. muzeów czy innych instytucji 

kultury, gdyż tylko takie podmioty dysponują rodzajami przestrzeni wskazanymi w warunkach 

(tj. przestrzeni muzealnych oraz przestrzeni instytucji kultury

), podczas gdy tożsame od strony 

przedmiotu,  w  tym  stopnia  skomplikowania,  jak  i  wartości  realizacje  mogą  być  świadczone 

również na rzecz innych jednostek, np. na potrzeby targów, stoisk handlowych, show-roomów, 

stoisk wystawowych, scenografii (teatralnych, filmowych, telewizyjnych) - elementy mobilnych 

systemów wystawienniczych; oraz na rzecz biur, zakładów pracy, osób fizycznych - montaż 

indywidualnego  (nietypowego)  wyposażenia  wnętrz.  W  ocenie  Odwołującego  nie  istnieje 

żadna różnica w zakresie sposobu realizacji przedmiotu zamówienia w instytucjach kultury, 

w 

tym  muzeach.  Istotą  posiadania  doświadczenia  w  niemniejszym  postępowaniu  jest 

realizacja  zadań  porównywalnych  do  przedmiotu  zamówienia,  a  nie  realizacja  przedmiotu 

zamówienia u identycznych Zamawiających. Powołał się na wyrok Krajowej Izby Odwoławczej 

z dnia 14 marca 2017 r., sygn. akt: KIO 371/17. 

Zamawiający wymagając, aby doświadczenie 

odpowiednio Wykonawcy i jego personelu odnosiło się wyłącznie do przestrzeni muzealnych 

lub  przestrzeni  instytucji  kulturalnych,  czyli  przestrzeni  identycznych  z  przestrzeniami 

organizowanymi przez Zamawiającego, oderwał treść warunków od rzeczowej potrzeby, jaką 

jest  wyłonienie  wykonawcy  dającego  rękojmię  należytego  wykonania  zamówienia. 

Tymczasem to, że wykonawca zrealizował dostawy zgodne przedmiotowo z treścią warunków, 

ale realizacja ta nastąpiła w przestrzeni innej niż przestrzeń instytucji kultury czy muzeum, nie 

oznacza, że Wykonawca nie posiada zdolności wystarczającej do ustalenia, że umożliwia on 

realizację  zamówienia  na  odpowiednim  poziomie  jakości.  Wobec  tego  w  zaskarżonym 

zakresie warunki udziału w postępowaniu zostały ukształtowane w sposób dyskryminacyjny, 

naruszający przepisy ustawy pzp. Naruszenie to ma jednocześnie istotny wpływ na przebieg 

i wynik  ni

niejszego  postępowania,  utrudniając  Odwołującemu,  jeśli  nie  uniemożliwiając, 

ubieganie się o przedmiotowe zamówienie. 

Przechodząc  do  uzasadnienia  zarzutów  naruszenia  w  zakresie  ukształtowania 

istotnych postanowień umowy Odwołujący podniósł: 

Zarzut 3 a) i b): 

§ 1 ust. 4 i 5 IPU oraz § 2 ust. 2 i 9 IPU  

Zamawiający  w  zakresie  tych  zapisów  wprowadził  obowiązek  stosowania  się  przez 

Wykonawcę do wyjaśnień, wytycznych i opinii projektantów sprawujących nadzór autorski oraz 

do  zaleceń  Zamawiającego  wydanych  w  toku  realizacji  umowy.  Zamawiający  nie  określił 

jednak w SIWZ tego, w jakich terminach (licząc od dnia zgłoszenia przez Wykonawcę wniosku 

o wydanie takich stanowisk odpowiednio do projektantów sprawujących nadzór autorski lub 

Zamawiającego),  będzie  wykonywał  swoje  obowiązki  poprzez  zapewnienie  przekazania 

Wykonawcy stosowych zaleceń, wyjaśnień, wytycznych itp. Powoduje to powstanie po stronie 

wykonawców  ryzyka  związanego  z  opóźnieniem  przekazywania  wykonawcom  takich 

stanowisk  lub  przekazywania  takich  stanowisk 

w  sposób  wymijający,  niekompletny, 

nieprzedstawiający konkretnych propozycji rozwiązań, pozwalających wykonawcy na podjęcie 

realizacji  poszczególnych  elementów  przedmiotu  zamówienia  w  zgodzie  z  takimi 

stanowiskami. 

Odwołujący wskazał, że może to rodzić poważne konsekwencje dla możliwości 

realizacji przedmiotu zamówienia i powoduje poniesienie przez wykonawcę nieuzasadnionego 

ryzyka, które wiąże się z niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem przez Zamawiającego 

jego  obowiązku  współdziałania  przy  wykonaniu  zamówienia,  które  to  obowiązki  wynikają 

wprost z przepisów prawa tj. art. 354 § 2 k.c. oraz art. 640 k.c. w zw. z art. 14 ust. 1 ustawy 

pzp  i  art.  139  ust.  1  ustawy 

pzp  (w  zakresie  projektantów  sprawujących  nadzór  autorski 

Zamawiający ponosi także odpowiedzialność za ich działania i zaniechania, jak za własne, na 

mocy art. 474 k.c.

). Ryzyko to jest szczególnie dotkliwe w zestawieniu z przyjętymi w SIWZ 

zapisami dot. kar umownych, które również naruszają przepisy pzp i k.c.. Powyższy stan godzi 

w ocenie Odwołującego w uczciwą konkurencję w postępowaniu, a także powoduje, iż warunki 

przyszłego zobowiązania zostały  ukształtowane w  IPU  w  sposób  naruszający  ww.  przepisy 

prawa  i  zasady  współżycia  społecznego,  w  tym  zasadę  uczciwości  kupieckiej,  a  także 

naruszają  zasadę  uczciwej  konkurencji  wynikającą  z  art.  7  ust.  1  ustawy  pzp  poprzez 

obciążenie  wykonawców  ryzykiem  naruszeń  prawa  lub  zasad,  które  to  naruszenie  leży  po 

stronie  Zamawiającego.  Konieczne  w  związku  z  tym  jest  wykonanie  żądań  odwołania 

związanych  w  szczególności  z  ustaleniem  terminów,  w  jakich  Zamawiający  lub  projektanci 

sprawujący nadzór autorski będą zobowiązani do wydania wyjaśnień, wytycznych, opinii czy 

zaleceń, a także aby obowiązek ich wydania był uznawany za wykonany wyłącznie wówczas, 

gdy  przekazane  Wykonawcy  stanowiska  będą  kompletne,  konkretne  i  będą  pozwalały  na 

realizację elementów przedmiotu zamówienia, których one dotyczą w zgodzie z wymaganiami 

wynikającymi z umowy i przepisów prawa. 

Zarzut 3 c): 

§ 2 ust. 11 IPU 

Odwołujący podkreślił, że nie miał żadnego wpływu na ustalenie przez Zamawiającego 

z  jego  wcześniejszymi  kontrahentami  warunków  gwarancji  na  wykonane  wcześniej 

w przedmiotowym obiekcie prace. Tym samym wym

óg wprowadzony w § 2 ust. 11 IPU usiłuje 

przerzucić  na  Wykonawców  odpowiedzialność,  w  stosunku  do  której  Wykonawca  nie  jest 

w 

stanie  określić  zakresu  ryzyk  i  ich  ewentualnych  wartości.  Jeżeli  Zamawiający  oczekuje 

zachowania gwarancji na te wcześniej wykonane i odebrane prace, to powinien ustalając treść 

SIWZ  uzgodnić  z  podmiotami,  które  wykonywały  tamte  prace  i  udzieliły  na  nie  gwarancję, 

sposoby  realizacji  prac  objętych  niniejszym  zamówieniem,  które  pozwalają  na  zachowanie 

gwarancji  tamtych  podmiotów.  W  obecnej  chwili  zapis  §  2  ust.  11  IPU  świadczy  o  próbie 

przerzucenia 

na  wykonawców  odpowiedzialności  za  ewentualne  zaniechania  po  stronie 

Zamawiającego,  które  mogły  zaistnieć  na  etapie  kształtowania  przez  Zamawiającego 

warunków  gwarancji  z  wcześniejszymi  kontrahentami.  Już  udzielając  zamówienia  na 

wykonanie  remontu  obiektu 

w  roku  2017  r.  Zamawiający  przewidywał  (a  przy  zachowaniu 

należytej staranności przynajmniej mógł przewidywać), że w późniejszym okresie i w ramach 

odrębnych postępowań będzie poszukiwał wykonawców do realizacji prac wyposażeniowych, 

które są przedmiotem niniejszego zamówienia. Już udzielając zamówienia na remont obiektu 

Zamawiający  mógł  i  powinien  zadbać  o  uzgodnienie  z  wykonawcą  tego  remontu  takich 

warunków realizacji, w tym warunków gwarancji, które pozwalałyby na jej zachowanie pomimo 

wykonania  w  późniejszym  okresie  przez  innych  wykonawców  prac  w  zakresie  aranżacji 

wnętrz,  montażu  mebli  i  wyposażenia.  Podobnie  kształtując  opis  przedmiotu  w  niniejszym 

postępowaniu  Zamawiający  mógł  i  powinien  tak  ustalić  jego  kształt,  aby  nie  kolidował  on 

z zachowaniem  upr

awnień  z  tytułu  gwarancji  wykonawcy  remontu  lub  innych  wcześniej 

wyko

nanych  w  obiekcie  prac.  Jeżeli  Zamawiający  zaniechał  na  etapie  przygotowania 

i 

realizacji inwestycji zabezpieczenia swojego interesu w powyższym zakresie, to nie powinien 

usiłować przerzucić odpowiedzialności za te zaniechania na wykonawców ubiegających się 

o 

przedmiotowe  zamówienie.  Tym  bardziej,  że  kształtując  treść  przyszłego  zobowiązania 

Zamawiający  zaniechał  sprecyzowania  okoliczności,  za  które  dokładnie  mieliby  wziąć 

odpowiedzialność Wykonawcy, poza okolicznościami za które odpowiadają oni na zasadzie 

art.  471 k.c. 

Dodatkowo ze względu na brak precyzyjnego określenia zakresu rozszerzanej 

w 

§  2  ust.  11  IPU  odpowiedzialności  kontraktowej  Wykonawcy,  postanowienia  tego  ustępu 

należy  uznać  w  opinii  Odwołującego  za  naruszające  zasadę  dokładnego  określenia 

okoliczności, za które dodatkowo może ponosić odpowiedzialność Wykonawca. Stanowi więc 

ono także naruszenie art. 473 § 1 k.c. 

Zarzut 3 f) i g): 

§ 3 ust. 6 IPU oraz § 3 ust 8 pkt 1 IPU 

Zgodnie  z  art.  643  k.c. 

Zamawiający  jest  zobowiązany  odebrać  dzieło,  które 

Wykonawca  wydaje  mu  zgodnie  ze  swym  zobowiązaniem.  Zgodnie  z  powszechnie 

akceptowanym stanowiskiem orzecznictwa dokonanie odbioru nie może być uzależnione od 

braku istnienia jakichk

olwiek wad czy usterek w wykonanych pracach. Odmowa odbioru może 

być  uzasadniona  wyłącznie  w  przypadku,  gdy  dzieło  dotknięte  jest  wadami  istotnymi,  czyli 

takimi,  które  powodują,  że  nie  daje  ono  możliwości  korzystania  z  niego  zgodnie 

z przeznaczeniem. Ustal

one w § 3 ust. 8 pkt 1 IPU prawo Zamawiającego, zgodnie z którym 

jest on uprawniony do odmowy odbioru końcowego w sytuacji stwierdzenia w toku czynności 

odbiorowych jakichkolwiek wad nadających się do usunięcia, w tym wad nieistotnych, zaburza 

równowagę  stron  stosunku  zobowiązaniowego  z  naruszeniem  przepisów  prawa  i  zasad 

współżycia społecznego, w tym zasady uczciwości kupieckiej. Wystarczającym mechanizmem 

ochrony  interesów  Zamawiającego  w  tym  zakresie  jest  prawo  żądania  usunięcia  wad 

stosownie do treści art. 638 § 1 k.c. w zw. z art. 556-576 k.c., względnie prawo do wykonania 

innych  uprawnień  z  tytułu  rękojmi  za  wady,  takich,  jak  prawo  do  żądania  obniżenia 

wynagrodzenia  uregulowane  w  art.  560  §  1  k.c.  Powołał  się  na  wyrok  Sądu  Apelacyjnego 

w Krakowie,  I  ACa  1720/16,  wyrok  SN  z  dnia  22  czerwca  2007  r.,  V  CSK  99/07,  wyrok  SN 

z dnia 21 stycznia 2015 r., IV CSK 214/14, 

wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach, V ACa 

876/13.  Odwołujący  podniósł,  że  skoro  zgodnie  z  przepisami  k.c.  Zamawiający  nie  jest 

uprawniony do o

dmowy czy wstrzymania odbioru końcowego w razie stwierdzenia nieistotnych 

wad wykonanego przedmiotu zamówienia, to należy także uznać, że sytuacja taka powinna 

znaleźć odzwierciedlenie w treści § 3 ust. 6 IPU. Jak wynika bowiem z jednolitego stanowiska 

orz

ecznictwa  jeśli  nawet  w  toku  czynności  odbiorowych  Zamawiający  stwierdzi  wady 

nieistotne, to za datę wykonania zobowiązania powinna być uznana data zgłoszenia gotowości 

przedmiotu zamówienia do odbioru. Możliwość uznania, że nawet w razie stwierdzenia wad 

nieistotnych  Zamawiający  za  dzień  wykonania  zamówienia  będzie  mógł  uznawać  dzień, 

w 

którym  przedmiot  zamówienia  będzie  pozbawiony  jakichkolwiek  wad,  w  tym  wad 

nieistotnych, stanowi naruszenie art. 643 k.c. 

i naruszenie natury stosunku zobowiązaniowego, 

jak

im  jest  umowa  o  dzieło.  Tym  bardziej  godzi  to  w  zasadę  równości  stron  stosunku 

zobowiązaniowego, że w połączeniu z zapisami m.in. § 5 ust. 2 umowy, grozi to Wykonawcy 

zapłatą kar umownych w kwotach rażąco przewyższających ew. dolegliwości, które mogłyby 

dl

a  Zamawiającego  wynikać  z  usuwania  wad  nieistotnych  przez  określony  w  umowie, 

rozsądny  czas  od  odbioru  końcowego.  Wystarczającym  zabezpieczeniem  interesów 

Zamawiającego  w  tym  zakresie  są  wszelkie  uprawnienia  z  tytułu  rękojmi  za  wady,  które 

wynikają  obecnie  z  art.  638  §  1  k.c.  w  zw.  z  art.  556-576  k.c.  Wobec  powyższego  należy 

stwierdzić, że dotychczasowa treść § 3 ust. 6 IPU oraz § 3 ust. 8 pkt 1 IPU narusza przepisy 

ustawy  pzp,  co  powoduje,  że  w  ocenie  Odwołującego  zasadne  są  odnoszące  się  do  nich 

zarzuty i żądania odwołania. 

Zarzut 3 h): 

§ 3 ust. 13 IPU 

Odwołujący zaznaczył, że ustawa pzp nie pozwala na ukształtowanie terminów zwrotu 

zabezpieczenia,  a  także  jego  części  ew.  zatrzymanej  na  okres  rękojmi  za  wady  w  sposób 

odmienny tj. d

alej idący niż zapisy ustawowe. W przedmiotowym postępowaniu Zamawiający 

oczekuje w SIWZ (rozdział 13 pkt 3) wydłużenia okresu gwarancji na przedmiot zamówienia 

w 

stosunku do terminów ustawowych (art. 577 § 4 k.c.). W związku z tym okres gwarancji przy 

realizacji przedmiotowego zamówienia, w zależności od treści oferty może wynosić od 60 do 

72  miesięcy.  Jednocześnie  w  SIWZ  nie  ma  zapisów,  które  ustalałyby  wydłużenie  okresu 

rękojmi za wady przedmiotu zamówienia. W tym zakresie obowiązuje zatem ustawowy okres 

rękojmi wynoszący 2 lata (art. 568 § 1 k.c. w zw. z art. 638 § 1 k.c.). Tym samym sprzeczne 

z przepisami  ustawy 

zdaniem  Odwołującego  są  wymagania  ustalone  w  §  3  ust.  13  IPU, 

w 

ramach których Zamawiający usiłuje powiązać termin na zwrot zabezpieczenia należytego 

wykonania  umowy 

z  upływem  okresu  gwarancji,  a  nie  z  upływem  okresu  rękojmi  za  wady. 

Je

dnocześnie zapis § 3 ust. 13 IPU jest w tym zakresie sprzeczny z § 11 ust. 5 pkt 1 i 2 IPU, 

który  określa  prawidłowe  terminy  zwrotu  zabezpieczenia  należytego  wykonania  umowy 

w 

sposób zgodny z art. 151 ustawy pzp. 

Zarzut 3 i): 

§ 4 ust. 4 i 6 IPU 

Dalej  Odwołujący  podniósł,  że  opisane  w  §  4  ust.  4  i  6  ipu  wymogi,  aby 

w 

uregulowanych  w  nich  sytuacjach  Wykonawca  sporządzał  kosztorysy  wykonane  metodą 

kalkulacji szczegółowej stanowią naruszenie przepisów ustawy pzp, w tym art. 33 ust. 1 pkt 1 

ustawy 

pzp  oraz  rozporządzenia  Ministra  Infrastruktury  z  dnia  18  maja  2004  r.  w  sprawie 

określenia metod i podstaw sporządzania kosztorysu inwestorskiego, obliczania planowanych 

kosztów  prac  projektowych  oraz  planowanych  kosztów  robót  budowlanych  określonych 

w programie  funkcjonalno-

użytkowym.  Uregulowana  w  tych  przepisach  metoda  kalkulacji 

szczegółowej odnosi się do zamówień innego rodzaju, niż przedmiotowe zamówienie, tj. do 

zamówień na roboty budowlane. To powoduje, że nie jest możliwe, ani też celowe, spełnienie 

żądań  Zamawiającego  w  tym  zakresie.  Co  więcej,  sposób  ukształtowania  w  tym  zakresie 

wymagań w § 4 ust. 4 i 6 IPU świadczy o braku proporcjonalności w ustaleniu tych wymagań, 

względem  rzeczowej  potrzeby  Zamawiającego  i  charakteru  przedmiotowego  zamówienia. 

Świadczy  o  tym  m.in.  zapis  §  4  ust.  7  IPU,  który  w  przypadku  zdarzenia  o  zbliżonym 

charakterze,  czyli  w  razie  uj

awnienia  się  konieczności  wykonania  prac  dodatkowych 

przewiduje wymóg sporządzenia przez Wykonawcę kosztorysu tych prac, ale bez wymogu aby 

taki  kosztorys  był  sporządzony  metodą  kalkulacji  szczegółowej.  Tym  samym  za  zasadny 

w 

ocenie  Odwołującego  należy  uznać  przedmiotowy  zarzut  oraz  związane  z  nim  żądanie 

wprowadzenia zmiany zapisów SIWZ w zakresie § 4 ust. 4 i 6 IPU. 

Zarzut 3 s): 

§ 7 ust. 2 pkt 4 IPU 

Odwołujący  podniósł,  że  Zamawiający  zastrzegł  w  tym  przepisie  uprawnienie  do 

odstąpienia od umowy w przypadku braku realizacji zaakceptowanego przez Zamawiającego 

harmonogramu, pomimo pisemnego wezwania do realizacji jego postanowień. Jednocześnie 

prawo  do  odstąpienia  od  umowy  w  tym  zakresie  nie  zostało  ograniczone  do  naruszeń 

harmonogramu o charakterze istotny

m, mogącym wpływać na realizację całości przedmiotu 

zamówienia w terminie końcowym, określonym w § 3 ust. 1 umowy. Powoduje to, że po stronie 

Wykonawców zapis § 7 ust. 2 pkt 4 IPU rodzi niepewność co do trwałości zobowiązania, które 

mogłoby  zostać  wygaszone  także  z  błahych  powodów.  Z  tym  z  kolei  wiąże  się  także 

niepewność co do zakresu ewentualnej odpowiedzialności względem Wykonawcy z tytułu kar 

umownych  zastrzeżonych  w  §  5  ust.  1  IPU.  Tym  samym  należy  uznać,  że  ten  zapis  IPU 

stanowi  naruszenie  przepisów  pzp  i  k.c.,  które  powinno  zostać  wyeliminowane  poprzez 

wykonanie żądań niniejszego odwołania. 

Zarzut 3 t): 

§ 7 ust. 2 pkt 5 IPU 

W tym przepisie Zamawiający zastrzegł na swoją rzecz uprawnienie do odstąpienia od 

umowy  w  przypadku  dwukrotnej  odmowy  akceptacji  harmonogramu  rzeczowo-finansowego 

przez  Zamawiającego,  bez  ograniczenia  prawa  odstąpienia  na  tej  podstawie  wyłącznie  do 

naruszeń umowy o charakterze istotnym, mogącym wpływać na realizację całości przedmiotu 

zamówienia w terminie końcowym, określonym w § 3 ust. 1 umowy, a także pomimo braku 

ustalenia  w  SIWZ  oczekiwanego  wzoru  takiego  harmonogramu,  ustalającego  co  najmniej 

układ  i  zakres  żądanych  informacji  oraz  źródła  finansowania  poszczególnych  elementów 

przedmiotu zamówienia. To powoduje po stronie Wykonawców niepewność co do trwałości 

zobowiązania,  które mogłoby  zostać  wygaszone  także  z  błahych  powodów  lub  z  powodów 

zupełnie arbitralnych, związanych z ustalaniem wymagań co do treści i formy harmonogramu 

dopiero  na  etapie  realizacji  zamówienia.  Z  tym  z  kolei  wiąże  się  także  niepewność  co  do 

zakresu  ewentualnej  odpowiedzialności  względem  Wykonawcy  z  tytułu  kar  umownych 

zastrzeżonych w § 5 ust. 1 IPU. Przy obecnym kształcie SIWZ w tym zakresie Wykonawca nie 

wie,  jakie  dokładnie  naruszenie  postanowień  umowy  może  skutkować  odstąpieniem  przez 

Zamawiającego  od  umowy  na  tej  podstawie.  Tym  samym  należy  uznać,  że  ten  zapis  IPU 

stanowi  naruszenie  przepisów  pzp  i  k.c.,  które  powinno  zostać  wyeliminowane  poprzez 

wykonanie żądań niniejszego odwołania. 

Zarzut 3 u), v): 

§ 7 ust. 3 IPU oraz § 7 ust. 7 pkt 2 IPU 

Wprowadzone przez Z

amawiającego w tych zapisach IPU zastrzeżenia ograniczające 

uprawnienia Wykonawcy do uzyskania zapłaty za zrealizowane w ramach umowy świadczenia 

w  sytuacji,  gdy  Zamawiający  odstąpił  od  umowy,  stanowią  naruszenie  bezwzględnie 

obowiązujących  przepisów  prawa  cywilnego,  w  tym  art.  494  §  1  k.c.  w  zw.  z  art  405  k.c. 

Przepisy te regulują, że w razie odstąpienia od umowy wzajemnej strony mają zwrócić sobie 

wszystkie otrzymane w ramach realizacji umowy świadczenia, a jeżeli nie jest możliwy zwrot 

w  naturze,  obowiązek  zwrotu  świadczeń  przeradza  się  w  obowiązek  zwrotu  równowartości 

tych  świadczeń.  Decydująca  w  tym  ostatnim  wypadku  jest  faktyczna  wartość  świadczenia 

uzyskanego  przez  daną  stronę.  Wprowadzenie  w  tym  zakresie  zastrzeżeń,  które  mogłyby 

ograniczać  prawo  uzyskania  przez  Wykonawcę  stosownej  rekompensaty  za  zrealizowane 

świadczenia,  które  pozostałyby  w  dyspozycji  Zamawiającego,  stanowi  naruszenie 

bezwzględnie obowiązujących przepisów art. 494 § 1 k.c. w zw. z art. 405 k.c.  

Zarzut 3 

w): § 8 ust. 5 i 6 IPU 

Terminy ustalone w ww. zapisach IPU ni

e uwzględniają w istotności wad i ich wpływu 

na  korzystanie  z  przedmiotu  zamówienia,  rynkowych  standardów  w  zakresie  realizacji 

świadczeń  gwarancyjnych,  związanych  także  z  dostępnością  urządzeń  i  materiałów 

niezbędnych do usunięcia danej wady. Nie uwzględniają one także ewentualnych okoliczności 

zależnych  od  Zamawiającego,  takich  jak  umożliwienie  Wykonawcy  dostępu  do  przedmiotu 

zamówienia  w  czasie  umożliwiających  wykonanie  tych  obowiązków.  Wobec  tego  należy 

uznać, że kształtują one zobowiązania Wykonawcy w sposób naruszający zasady uczciwej 

konkurencji,  dodatkowo  narażając  Wykonawcę  na  zapłatę  rażąco  wygórowanych  kar 

umowny

ch, określonych w § 5 ust. 9 IPU. 

Zarzut 3 x): 

§ 10 ust. 2 pkt 1 IPU 

Zam

awiający  w  § 10  ust.  2 pkt  1  IPU,  stosownie  do  wymogów  art.  144 ust.  1 pkt  1 

ustawy 

pzp ustalił klauzulę dotyczącą możliwości przesunięcia końcowego terminu wykonania 

zamówienia.  Kształtując  treść  klauzuli  Zamawiający  zaniechał  jednak  wprowadzenia 

w 

wyszczególnieniu  przyczyn  uzasadniających  możliwość  wydłużenia  terminu  końcowego 

realizacji umowy okoliczności, za które odpowiedzialność ponosi Zamawiający takich, jak: 

opóźnienie  w  przekazaniu  Wykonawcy  wyjaśnień,  wytycznych  i  opinii  przez  projektantów 

sprawujących nadzór autorski (§ 1 ust. 4 i 5 IPU) tj. przekazanie Wykonawcy takich wyjaśnień, 

wytycznych  i  opinii  później  niż  do  2  dni  od  dnia  przekazania  projektantom  wniosku  o  ich 

wydanie lub przekazanie ich w postaci niekonkretnej lub nie 

wyczerpującej; 

opóźnienie  w  przekazaniu  Wykonawcy  zaleceń  Zamawiającego  (§  2  ust.  2  i  9  IPU)  tj. 

przekazanie ich Wykonawcy później niż do 2 dni od dnia przekazania projektantom wniosku 

o ich wydanie lub przekazanie ich w postaci niekonkretnej 

lub niewyczerpującej;  

pomimo, iż opóźnienie w przekazaniu Wykonawcy konkretnych i wyczerpujących wyjaśnień, 

wytycznych  i  opinii  projektantów  sprawujących  nadzór  autorski  lub  konkretnych 

i 

wyczerpujących zaleceń Zamawiającego jest naruszeniem zasad współdziałania wierzyciela 

przy wykonaniu zamówienia, które wynikają z art. 354 § 2 k.c. i art. 640 k.c. 

Odwołujący  wskazał,  że  dodatkowo  tym  stanowiskom  Zamawiającego  lub  projektantów 

Zamawiający nadał istotne znacznie. Mogą one stosownie do zapisów § 1 i 2 IPU kształtować 

sposób  wykonania  przedmiotu  zamówienia.  Tym  samym  przekazywanie  Wykonawcy  tych 

stanowisk  w  sposób  nierzetelny  lub  opieszały  ma  niezwykle  istotny  wpływ  na  możliwość 

wykonania  przedmiotu  zamówienia  w  pierwotnie  ustalonym  terminie  (§  3  ust.  1  IPU). 

Zaniechanie  wyraźnego  przewidzenia  możliwości  dokonania  zmian  w  razie  opóźnienia 

w przekazywaniu takich stanowisk lub w razie przekazywania ich w postaci niekonkretnej lub 

niewyczerpującej  (co  należy  traktować  w  sposób  równoważny  do  opóźnienia  w  ich 

prz

ekazaniu, gdyż uzyskanie opinii czy zaleceń nie nadających się do wdrożenia powoduje, 

że  nie  ustaje  przeszkoda  w  wykonaniu  zamówienia).  Dodatkowo  opóźnienie  względnie 

przekazanie  wytycznych,  opinii  czy  zaleceń  w  stanie  nienadającym  się  do  wdrożenia  przy 

re

alizacji  zamówienia  niewątpliwie  należą  do  zdarzeń  leżących  po  stronie  Zamawiającego. 

Tym samym czas trwania przeszkód w tym zakresie powinien być uwzględniony przy zmianie 

terminu końcowego wykonania zamówienia na podstawie § 10 ust. 2 pkt 1 IPU. 

W  zakres

ie  zarzutów  dotyczących  kar  umownych  Odwołujący  podniósł,  że 

Zamawiający stosownie do art. 36 ust. 1 pkt 16 ustawy pzp jest uprawniony do kształtowania 

istotnych postanowień przyszłej umowy o zamówienie publiczne. W tym zakresie Zamawiający 

jest  uprawniony 

do  kształtowania  postanowień  umowy,  ale  jednocześnie  musi  postępować 

w tym  zakresie  w  granicach  wyznaczonych  przepisami  p

rawa.  Swoboda  umów,  określona 

w art.  353

  k.c. 

znajduje  zastosowanie  w  zamówieniach  publicznych  na  zasadzie  odesłań 

określonych  w  art.  14  ust.  1  oraz  art.  139  ust.  1  ustawy  pzp.  Swoboda  ta  nie  jest  jednak 

nieograniczona, nie stanowi dowolności kształtowania postanowień umowy. Zamawiający jest 

przede wszystkim zobowiązany do zachowania wynikającej z art. 353

 k.c. 

reguły, aby treść 

lub  ce

l  umowy  nie  sprzeciwiały  się  właściwości  (naturze)  stosunku,  ustawie  ani  zasadom 

współżycia  społecznego.  Ponadto  uprawnienie  Zamawiającego  do  ukształtowania  w  SIWZ 

warunków  umowy  doznaje  ograniczenia  wynikającego  z  ustalonego  w  art.  5  k.c.  zakazu 

nadużywania prawa podmiotowego. Dodatkowym ograniczeniem w tym zakresie są zasady 

określone  w  art.  7  ust.  1  ustawy  pzp,  w  szczególności  zasada  uczciwej  konkurencji  oraz 

zasada proporcjonalności. Ta ostatnia zasada zobowiązuje Zamawiającego do stosowania w 

postępowaniu takich środków, które są adekwatne do realizacji danego celu i proporcjonalne 

do jego istoty, a więc jak najmniej dotkliwe dla wykonawców. To powoduje, że wprowadzane 

do SIWZ postanowienia o karach umownych nie powinny zaprzeczać charakterowi prawnemu 

instytucji  kary  umownej,  którego  celem  jest  przede  wszystkim  zapewnienie  naprawienia 

szkody  wyrządzonej  Zamawiającemu  z  tytułu  niewykonania  lub  nienależytego  wykonania 

zobowiązania  przez  Wykonawcę.  Nie  mogą  one  przyjmować  sankcji  oderwanej  od  wagi 

danego  naruszenia  obowiązków,  ani  też  prowadzić  do  nieuprawnionego  wzbogacenia 

Zamawiającego kosztem Wykonawcy. Powołał się na wyrok SN z dnia 29 listopada 2013 r., 

ICSK  124/13,  wyrok  KIO  z  dnia  31  lipca  2015  r.,  KIO  1519/15,  wyrok  KIO  z  dnia  4 grudnia 

2015 r., KIO 2546/15. 

Z ostrożności procesowej Odwołujący wskazał też, że fakt, iż w razie 

rażącego  wygórowania  kar  umownych Wykonawca  może  odwołać  się  do  ochrony  sądowej 

i 

żądać  miarkowania  kary  umownej  (art.  484  §  2  k.c.),  nie  oznacza,  że  Zamawiający  jest 

uprawniony do ukształtowania od początku ustalania treści stosunku prawnego w SIWZ kar 

umownych  rażąco  wygórowanych,  w  wysokości  zaburzającej  równowagę  stron 

i 

ekwiwalentność  świadczeń.  Takie  działanie  należy  traktować  jako  naruszenie  natury 

stosun

ku  prawnego  i  nadużycie  przysługującego  Zamawiającemu  prawa  podmiotowego  do 

ustalenia w SIWZ istotnych postanowień umowy. Uznanie takich działań Zamawiającego za 

uprawnione prowadzić mogłoby w skrajnych przypadkach do tego, że aby uzyskać znaczną 

część  wynagrodzenia  Wykonawca  zmuszony  byłby  dochodzić  jego  zapłaty  przed  sądem, 

zmuszony  zdać  się  na  uznanie  sądu  w  zastosowaniu  art.  484  §  2  k.c.,  co  ze  względu  na 

praktykę  postępowań  sądowych  odkładałoby  uzyskanie  zapłaty  o  wiele  lat  od  realizacji 

zamówienia. Dlatego czynności Zamawiającego prowadzące do takich sytuacji nie mogą być 

uznane za wykonywanie prawa z art. 36 ust. 1 pkt 16 ustawy pzp. 

W związku z powyższym 

postanowienia SIWZ, które w tym zakresie naruszają w sposób rażący zasadę równości stron 

stosunku 

zobowiązaniowego czy też prowadzą do zaprzeczenia ekwiwalentności świadczeń 

stron,  nie  mogą  być  uznane  za  zgodne  z  przepisami  ustawy  pzp  i  powinny  zostać 

wyeliminowane. 

Podobnie naruszeniem przepisów pzp i k.c. jest wprowadzenie do SIWZ kar 

umownych,  które  nie  precyzują  rodzaju  naruszenia,  przy  którego  wystąpieniu  Wykonawca 

byłby zobowiązany do zapłaty kary. Odwołujący powołał się na orzecznictwo Izby: wyrok KIO 

z  dnia  23  czerwca  2017  r.,  KIO  1117/17,  KIO  1128/17),  wyrok  z  dnia  11  lipca  2014 r.,  KIO 

Powyższym wymaganiom uchybiają zapisy § 5  ust. 2, 3, 6, 8, 9,10 i 11 IPU. Nie 

można także nie zwrócić uwagi w ocenie Odwołującego, że pełna kompensacja ew. szkód, 

których  mógłby  doznać  Zamawiający  w  wyniku  niewykonania  lub  nienależytego  wykonania 

zamówienia  przez  Wykonawcę  może  nastąpić  na  ogólnych  zasadach  odpowiedzialności 

określonych  w  art.  471  k.c.  (służy  temu  m.in.  ustalone  w  §  5  ust.  13  IPU  prawo  żądania 

odszkodowania przewyższającego wysokość kar zastrzeżonych umownych). W takiej sytuacji 

Zamawia

jący  ma  zarówno  możliwość  żądania  naprawienia  szkody  w  pełnym  zakresie,  jak 

i 

możliwość  zaspokojenia  związanych  z  tym  wierzytelności  poprzez  ich  zaspokojenie 

z 

zabezpieczenia należytego wykonania umowy, względnie ich potrącenia z wierzytelnościami 

Wykonawc

y  o  zapłatę  wynagrodzenia.  To  również  przemawia  za  uznaniem,  że  kształtując 

postanowienia  §  5  IPU  w  zakresie  kar  umownych  Zamawiający  dopuścił  się  naruszenia 

przepisów mającego lub co najmniej mogącego mieć wpływ na wynik postępowania. 

Zarzut 3 j): 

§ 5 ust. 2 IPU 

Zamawiający  w  §  5  ust.  2  IPU  ukształtował  kary  umowne,  jako  kary  za  opóźnienie 

odpowiednio w 

wykonaniu zamówienia względem terminów określonych w § 3 ust. 1 umowy 

oraz  względem  szczegółowych  terminów  wskazanych  w  harmonogramie  rzeczowo-

finansowy

m (dalej: harmonogram), który z kolei jest zdefiniowany  w § 3 ust. 2 IPU. Jest to 

nieuprawnione  odejście  od  obowiązującej  zgodnie  art.  471  i  nast.  k.c.  zasady,  że  dłużnik 

odpowiada  za  niewykonanie  lub  nienależyte  wykonanie  zobowiązania,  chyba  że  są  one 

nas

tępstwem  okoliczności,  za  które  dłużnik  nie  ponosi  odpowiedzialności.  Wystarczającą 

ochroną  dla  Zamawiającego  w  tym  zakresie jest  z  pewnością  wynikająca  z  art.  471  i  nast. 

(i 

znajdująca  pełne  zastosowanie  do  kar  umownych  uregulowanych  w  art.  483  i  484  k.c.) 

zasada domniemania zawinienia, która powoduje, że aby uniknąć naliczenia kar umownych 

dłużnik (tu Wykonawca) musi  udowodnić,  że nie ponosi  winy  za naruszenie umowy,  w  tym 

przypadku za opóźnienie w wykonaniu zamówienia. Odwołujący zaznaczył, że przyjmuje się 

co prawda, że zgodnie z art. 473 § 1 k.c. dłużnik może przez umowę przyjąć odpowiedzialność 

za  niewykonanie  lub  nienależyte  wykonanie  zobowiązania  z  powodu  oznaczonych 

okoliczności, za które na mocy ustawy odpowiedzialności nie ponosi (np. za opóźnienie, a nie 

zwłokę  w  wykonaniu  zobowiązania).  Jednak  jak  wskazuje  orzecznictwo:  Jeżeli  strony  chcą 

rozszerzyć odpowiedzialność dłużnika, to zgodnie z art. 473 § 1 k.c. muszą w umowie wskazać 

(oznaczyć, wymienić), za jakie inne - niż wynikające z ustawy - okoliczności dłużnik ma ponosić 

odpowiedzialność (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 6 października 2010 r., II CSK 180/10). 

Okoliczności te zatem muszą być w umowie wyraźnie określone (wyrok SN z dnia 27 września 

2013 r. 

I CSK 748/12). Co więcej, w orzecznictwie podkreśla się, że swoboda umów w tym 

zakresie ograniczona jest zgodnie z art. 56 k.c. przez postanowienia ustaw, zasady współżycia 

społecznego  oraz  właściwości  stosunku  prawnego.  Ponieważ  jednak  zgodnie  z  art.  56  k.c. 

czynność prawna wywołuje nie tylko skutki w niej wyrażone, lecz również te, które wynikają 

z 

ustawy, z zasad współżycia społecznego i ustalonych zwyczajów, a w świetle art. 353

 k.c. 

swoboda  umów  ograniczona  jest  właściwościami  (naturą)  stosunku  prawnego,  przepisami 

ustawy oraz zasadami współżycia społecznego. Orzecznictwo stwierdza wyraźnie, że strony: 

„nie  mogą  zatem  przyjąć,  że  dłużnik  będzie  zobowiązany  do  zapłaty  kary  umownej  także 

w 

sytuacji,  gdy  niewykonanie  lub  nienależyte  wykonanie  zobowiązania  jest  spowodowane 

okolicznościami, za które odpowiedzialność ponosi wierzyciel" (wyrok SN z dnia 27 września 

2013 r. I CSK 748/12). 

Powołał się na wyrok SN z 6 maja 1970 r., I CR 145/70). Uregulowanie 

odpowiedzialności Wykonawcy z tytułu kar umownych określonych w § 5 ust. 2 IPU stanowi 

przekroczen

ie  granic  swobody  umów,  w  tym  sprzeciwia  się  naturze  stosunku  prawnego 

i 

zasadom  współżycia społecznego takim, jak rzetelność  i  uczciwość kupiecka (lub  szerzej: 

rzetelność  i  uczciwość  w  stosunkach  handlowych),  pozwalając  obciążać  Wykonawcę 

odpowiedzialnością za niesprecyzowane w żaden sposób okoliczności, które nie są od niego 

zależne.  Nawet  za  takie,  które  zależne  są  wyłącznie  od  Zamawiającego.  W  konsekwencji 

zapisy  te  naruszają  także  uczciwą  konkurencję  w  postępowaniu,  obciążając  Wykonawcę 

koniecznością kalkulowania ryzyk, które nie są w żaden sposób sprecyzowane, ani też nie są 

zależne od Wykonawcy. To powoduje, że złożenie oferty na takich warunkach obarczone jest 

ryzykiem niemożliwym do skalkulowania i może powodować, że składane oferty będą ofertami 

ni

eporównywalnymi. Powołał się na wyrok z dnia 18 maja 2015 r., KIO 897/15 oraz z dnia 31 

pa

ździernika 2018 r., KIO 2163/17. Zapisy § 5 ust. 2 IPU uniemożliwiają także lub utrudniają 

znacząco Wykonawcom obronę swoich interesów w postępowaniu sądowym do czego byłby 

Wykonawca uprawniony, gdyby wzór umowy przewidywał odpowiedzialność z kar umownych 

za zwłokę, która byłaby domniemana, ale domniemanie to mogłoby zostać przez Wykonawcę 

wzruszone  poprzez  udowodnienie  okoliczności  egzoneracyjnych,  w  szczególności 

udo

wodnienie braku zawinienia Wykonawcy w powstaniu opóźnienia. To naraża Wykonawcę 

na poniesienie odpowiedzialności nawet w przypadku naliczenia kar umownych za opóźnienie 

zawinione przez samego Zamawiającego. Także w takim zakresie należy uznać, że zapisy te 

naruszają  zasady  uczciwej  konkurencji,  którymi  powinien  kierować  się  w  postępowaniu 

Zamawiający.  Co  więcej,  kary  umowne  określone  w  §  5  ust.  2  IPU  są  karami  ustalonymi 

w 

wysokości, która jest rażąco wygórowana względem wartości przedmiotowego zamówienia. 

Kary  umowne  za  opóźnienie  w  realizacji  przedmiotowego  zamówienia  są  bowiem 

ukształtowane w zupełnym oderwaniu od oceny istotności ewentualnego naruszenia umowy 

w  tym  zakresie.  Już  8-dniowe  opóźnienie  w  wykonaniu  przedmiotu  zamówienia  powoduje 

obowiązek zapłaty kar na poziomie większym, niż zastrzeżona w § 5 ust. 1 IPU kara umowna 

zastrzeżona  na  wypadek  niewykonania  zamówienia  (!),  podczas  gdy  dolegliwość  jednej 

i 

drugiej  sytuacji  dla  Zamawiającego  jest  zupełnie  nieporównywalna.  Powoduje  to,  że  brak 

wykonania zamówienia choćby w najmniejszej części byłby karany w sposób mniej dotkliwy, 

niż  relatywnie  niewielkie  opóźnienie  w  wykonaniu  zamówienia.  Dodatkowo  naruszeniem 

właściwości zobowiązania i naruszeniem zasady równości stron stosunku zobowiązaniowego 

jest  niewątpliwie  ukształtowanie  możliwości  żądania  przez  Zamawiającego  zapłaty  kary 

umownej nie tylko za niedochowanie końcowego terminu wykonania umowy (§ 3 ust. 1 IPU), 

ale także za naruszenie szczegółowych terminów wskazanych w harmonogramie rzeczowo-

finansowym. 

Treść § 5 ust. 2 IPU w tym zakresie ustanawia odpowiedzialność za potencjalnie 

nieograniczony zestaw naruszeń umowy, który nie może być określony przez Wykonawcę na 

etapie składania oferty czy na dzień podpisania umowy. Katalog możliwych naruszeń umowy 

będzie  bowiem  uzależniony  od  wymagań  Zamawiającego  co  do  kształtu  harmonogramu. 

Wymagania co do formy i zakresu informacji, jakie mają się znaleźć w harmonogramie nie są 

bowiem w żadnym zakresie przedstawione w SIWZ. To pozwala Zamawiającemu na arbitralne 

kształtowanie  na  etapie  realizacji  umowy  zakresu  wymagań,  których  niespełnienie  grozi 

Wykonawcy zapłatą kar umownych. Dodatkowo kary te wg treści § 5 ust. 2 IPU w zw, z § 5 

ust.  11  IPU 

mogą  podlegać  kumulowaniu,  co  powoduje,  że  Wykonawcy  grozi  zapłata  kar 

umownych  naliczanych  za  naruszenie  terminów  wynikających  z  harmonogramu  dla  każdej 

z 

pozycji rzeczowych, nawet jeśli dotyczyłyby pozycji odnoszących się do prac o charakterze 

zbliżonym  czy  wręcz  tożsamym,  a  rozdzielonym  np.  jedynie  ze  względu  na  różne  źródła 

finansowania  poszczególnych  elementów  przedmiotu  zamówienia  (§  3  ust.  2  IPU).  Sposób 

ukształtowania w IPU tej kary umownej powoduje także zupełne oderwanie odpowiedzialności 

Wykonawcy od istotności takiego naruszenia, rozumianego jako wpływ na wykonanie całego 

zamówienia.  Potencjalnie  Zamawiający  mógłby  żądać  zapłaty  kar  za  liczne  naruszenia 

terminów  cząstkowych,  pomimo  ich  czysto  formalnego  znaczenia  i  pomimo  dochowania 

końcowego terminu wykonania zamówienia. Podobnie zapis § 5 ust. 2 IPU grozi Wykonawcy 

odpowiedzialnością  z  tytułu  kar  umownych  nawet  w  razie  braku  winy  wykonawcy 

w 

niedochowaniu terminów szczegółowych. Podsumowując Odwołujący zaznaczył, że zapis 

§ 5 ust. 2 IPU w zakresie, w jakim wprowadza kary umowne za naruszenie szczegółowych 

terminów, jakie mają być ustalone w harmonogramie, Zamawiający wprowadza karę umowną, 

która może przysługiwać za niesprecyzowane dokładnie naruszenia umowy, co powoduje, że 

Wykonawca  składając  ofertę  nie  jest  w  stanie  przewidzieć  ew.  zakresu  swojej 

odpowi

edzialności z tego tytułu, a w konsekwencji prowadzić to może do nieuzasadnionego 

wzbogacenia Zamawiającego względem Wykonawcy. Dodatkowo ustalenie w § 5 ust. 2 IPU 

kar umownych za naruszenie terminów szczegółowych ustalonych w harmonogramie należy 

także  uznać  za  działanie  niezgodne  z  wynikającą  z  art.  7  ust.  1  ustawy  pzp  zasadą 

proporcjonalności.  W  sytuacji  przewidzenia  już  w  SIWZ  kar  umownych  za  naruszenie 

końcowego terminu wykonania umowy (§ 3 ust. 1 IPU), a także wobec możliwości dochodzenia 

przez Zamaw

iającego odszkodowania przewyższającego wartość kar umownych (§ 5 ust. 13 

IPU

),  nie  można  uznać  aby  interes  Zamawiającego  w  tym  zakresie  nie  był  już  należycie 

zabezpieczony.  Kary 

umowne  ustalone  w  § 5 ust.  2 IPU  są ponadto  ustalone na  poziomie 

rażąco wygórowanym w stosunku do ewentualnych dolegliwości i konsekwencji, jakie może 

ponosić  Zamawiający  w  związku  z  niedochowaniem  ustalanych  w  tym  przepisie  terminów. 

Biorąc  pod  uwagę  wartość  ofert  złożonych  w  poprzednio  przeprowadzonym  przez 

Zamawiającego przetargu (od 1 780 930,53 zł do 2 423 000,00 zł) kary te mogą być naliczane 

na  kwotę  nawet  ok,  48  460,00  złotych  dziennie.  Przy  przekroczeniu  tylko  jednego  z  tych 

terminów o jedyne 8 dni, kara naliczona na tej podstawie może wynieść nawet ok. 387 680,00 

złotych (!), co powoduje, że będzie ona przekraczać wartość kary umownej, którą Zamawiający 

zastrzegł  w  przypadku  niewykonania  zobowiązania,  a  która  wynosi  15%  wartości 

wynagrodzenia określonego w § 4 ust. 1 umowy. Także w praktyce obrotu gospodarczego, 

w tym w ram

ach rynku zamówień publicznych, kary umowne związane z naruszeniem terminu 

wykonania  zobowiązania  nie  są  kształtowane  na  poziomie  większym,  niż  0,5%  wartości 

wynagrodzenia za każdy dzień zwłoki. Tymczasem kary umowne uregulowane w § 5 ust 2 IPU 

zostały przez Zamawiającego ustalone na poziomie 4 razy większym, niż stawki stosowane 

w 

praktyce  przy  zamówieniach  tego  rodzaju.  To,  że  w  razie  rażącego  wygórowania  kar 

umownych  Wykonawca  może  odwołać  się  do  ochrony  sądowej  i  żądać  miarkowania  kary 

umownej (art. 484 

§ 2 k.c.), nie oznacza, że Zamawiający jest uprawniony do ukształtowania 

w  SIWZ  kar  umownych  rażąco  wygórowanych.  Takie  działanie  należy  traktować  jako 

naruszenie  natury  stosunku  prawnego  i  nadużycie  przysługującego  Zamawiającemu  prawa 

podmiotowego do ust

alenia w SIWZ istotnych postanowień umowy. 

Zarzut 3 k): 

§ 5 ust. 3 IPU 

Przedmiotowe  zamówienie  jest  zamówieniem  na  dostawy.  Umowa,  która  będzie 

zawarta w następstwie przetargu, nie będzie kwalifikowana jako umowa o roboty budowlane 

uregulowana  w  art.  647  i  nast.  k.

c.  Wobec  powyższego  po  stronie  Zamawiającego  nie 

powstaną  żadne  obowiązki  wynikające  z  art.  647

  k.c.

,  w  szczególności  nie  powstanie 

odpowiedzialność  solidarna  Zamawiającego  z  Wykonawcą  za  zapłatę  wynagrodzenia 

należnego  ew.  zatrudnionym  przy  realizacji  zamówienia  podwykonawcom  czy  dalszym 

podwykonawcom.  Podobnie  do 

przedmiotowego  postępowania  i  umowy  zawartej  w  jego 

wyniku  nie  będą  znajdować  żadnego  zastosowania  przepisy  art.  143a-143d  ustawy  pzp, 

w 

szczególności  Zamawiający  nie  będzie  miał  obowiązku  bezpośredniej  zapłaty 

wynagrodzenia należnego podwykonawcom realizującym roboty budowlane, dostawy i usługi 

na  rzecz  wykonawcy.  W  IPU 

Zamawiający  nie  wprowadził  także  żadnych  zapisów,  które 

wprowadzałyby po jego stronie uprawnienie do kontrolowania rozliczeń finansowych między 

wykonawcą a jego ewentualnymi podwykonawcami czy dalszymi podwykonawcami. IPU nie 

przewidują też żadnych szczegółowych zasad dotyczących zgłaszania Zamawiającemu takich 

podwykonawców czy dalszych podwykonawców, niezależnie od tego, jakiego rodzaju i w jakim 

zakresie  prace  mieliby  oni  realizować  w  ramach  powierzonego  sobie  podwykonawstwa. 

Wszelka odpowiedzialność za dokonywanie płatności na rzecz podwykonawców lub dalszych 

podwykonawców,  stosownie  do  przepisów  k.c.,  obciążą  więc  kontrahentów  tych 

podwykonawców lub dalszych podwykonawców. To powoduje, że po stronie Zamawiającego 

nie występuje żaden uzasadniony interes, który mógłby być chroniony poprzez zastrzeżenie 

kary umown

ej uregulowanej w § 5 ust. 3 IPU. Jednocześnie ustalona w § 5 ust 3 IPU wysokość 

kary  umownej  jest  rażąco  wygórowana  w  stosunku  do  jakichkolwiek  dolegliwości,  których 

Zamawiający mógłby doznać w razie wystąpienia okoliczności wskazanych w tym przepisie. 

W konsekwencji wprowadzenie kary umownej w kształcie ustalonym w § 5 ust. 3 IPU należy 

uznać za naruszające także wyrażoną w art 7 ust. 1 ustawy pzp zasadę proporcjonalności. 

Zarzut 3 l): 

§ 5 ust. 6 IPU 

Zamawiający  w  zaskarżonym  przepisie  przewidział  karę  umowną  za  stwierdzenie 

błędów w harmonogramie lub projekcie warsztatowym. Zapis ten stanowi jednak naruszenie 

przepisów pzp i k.c., szczególnie groźne ze względu na to, że Zamawiający w SIWZ nie określił 

precyzyjnie  zakresu  wymagań  dotyczących  treści  harmonogramu,  co  powoduje,  że 

stosowanie przez niego zaskarżonej sankcji może odbywać się na arbitralnych, uznaniowych 

zasadach. Zaprzecz

a to zasadzie, aby kary umowne określały precyzyjnie rodzaj naruszenia 

umowy,  za  które  może  być  zastosowana  sankcja.  Wykonawca  znając  treść  SIWZ  w  jej 

obecnym  brzmieniu  nie  ma  możliwości  ustalenia  tego,  za  jakie  dokładnie  czynności  może 

ponosić odpowiedzialność na zasadzie § 5 ust. 6 IPU, ani też nie jest w stanie oszacować przy 

składaniu oferty związanego z tym ryzyka. Dodatkowo wprowadzona w § 5 ust 6 IPU wysokość 

kary umownej w kwocie 2.000,00 złotych za każdy stwierdzony przypadek należy uznać za 

rażące  wygórowanie  kary,  które  narusza  równość  stron  stosunku  zobowiązaniowego.  Tym 

bardziej, że kara dotyczy wyłącznie formalnych naruszeń, bez względu na charakter błędów 

w 

harmonogramie  czy  rysunkach  warsztatowych,  a  także  w  oderwaniu  od  ich  wpływu  na 

realiza

cję zamówienia. 

Zarzut 3 m): 

§ 5 ust. 8 IPU 

Przedmiotowa  kara  umowna  wprowadza  odpowiedzialność  Wykonawcy  za 

uszkodzenia  obiektu  lub  jego  w

yposażenia.  Zapis  §  5  ust.  8  IPU  narusza  jednak  naturę 

instytucji  kary  umownej,  jako  surogatu  odszkodowania,  n

akazując  zapłatę  kary  umownej 

w 

oderwaniu  od  tego,  czy  Wykonawca  był  winny  spowodowanemu  uszkodzeniu,  a  także 

wartości  ewentualnej  szkody  z  tego  tytułu.  Przepis  §  5  ust.  8  IPU  przewiduje  automatyzm 

stosowania sankcji, nie przewidując możliwości odstąpienia od karania Wykonawcy np. w razie 

samodzielnego, dobrowolnego naprawienia uszkodzenia. Co w

ięcej, przyjęta w § 5 ust. 8 IPU 

wysokość kary umownej należy uznać za rażąco wygórowaną. W praktyce przy prowadzeniu 

prac w zakresie montażu mebli i elementów wyposażenia ruchomego najczęściej zdarzające 

się  uszkodzenia  obiektu  odnoszą  się  do  zabrudzeń  czy  zarysowań  ścian  czy  futryn,  gdzie 

wartość  szkody  jest  minimalna  i  nie ma  żadnego  porównania  z  wartością  kary.  Dodatkowo 

należy zauważyć, że wprowadzenie obowiązku zapłaty kary za każdy stwierdzony przypadek 

rodzić  może  po  stronie  Zamawiającego  do  nieuzasadnionego  wzbogacenia  względem 

Wykonawcy. Daje ono bowiem potencjalnie prawo do żądania zapłaty kary umownej za każde 

uszkodzenie,  rozumiane  np.  jako  każdą  rysę,  każde  wgniecenie,  czy  każde  zadrapanie 

struktury  obiektu  lub  elementów  jego  wyposażenia  zamontowanych  przez  poprzednich 

wykonawców. Jednocześnie ustalona w § 5 ust. 3 IPU wysokość kary umownej jest rażąco 

wygórowana w stosunku do jakichkolwiek dolegliwości, których Zamawiający mógłby doznać 

w razie wystąpienia okoliczności wskazanych w tym przepisie. W konsekwencji wprowadzenie 

kary  umownej  w  kszt

ałcie  ustalonym  w  §  5  ust.  3  IPU  należy  uznać  za  naruszające  także 

wyrażoną w art. 7 ust. 1 pzp zasadę proporcjonalności. 

Zarzut 3 n): 

§ 5 ust. 9 IPU 

Zamawiający wprowadził karę umowną należną w przypadku nieusunięcia usterek lub 

wad przedmiotu Umowy w 

terminach określonych w § 8 IPU. Kara ta zgodnie z § 5 ust. 9 IPU 

ma  być  naliczana  w  wysokości  1.000,00  złotych  za  każdy  dzień  opóźnienia,  a  nie  zwłoki. 

Jednak klauzula § 5 ust 9 IPU nie precyzuje za jakie dokładnie niezawinione przez Wykonawcę 

okoliczności  powodujące  opóźnienie  w  wykonaniu  tych  obowiązków  ma  ponosić 

odpowiedzialność Wykonawca. Powoduje to, że kara umowna jest w tym zakresie ustalona 

w 

sposób sprzeczny z art. 473 § 1 w zw. z art. 483 i 484 k.c. W pełnym zakresie pozostaje 

tutaj zasadne uzasadnienie dotyczące zarzutów związanych z karami umownymi określonymi 

w § 5 ust. 2 IPU. Podobnie, jak w przypadku kar określonych w § 5 ust. 2 IPU, kara ta jest 

także ustalona w wysokości rażąco wygórowanej w stosunku do ewentualnych dolegliwości, 

jakie  ewentualna  zwłoka  w  wykonaniu  tych  obowiązków  mogłaby  powodować  po  stronie 

Zamawiającego. 

Zarzut 3 o): 

§ 5 ust. 10 IPU 

Kara  umown

a  w  prowadzona  w  §  5  ust.  10  IPU  ma  należeć  się  Zamawiającemu 

w 

przypadku innego niż określone w § 5 ust 2-9 przypadku nienależytego wykonania umowy. 

To  powoduje,  że  odpowiedzialność  z  tytułu  kar  umownych  może  zachodzić  w  przypadku 

praktycznie każdego potencjalnego naruszenia umowy przez Wykonawcę, nawet naruszenia 

zapisów  o  charakterze  czysto  formalnym,  nie  mającym  istotnego  znaczenia. 

Odpowiedzialność tą Wykonawca ponosiłby niezależnie od tego, czy taki przypadek wynikałby 

z  okoliczności  zawinionych  przez  Wykonawcę.  W  ekstremalnym  przypadku  Wykonawca 

mógłby  więc  ponosić  odpowiedzialność  za  okoliczności  nie  leżące  po  jego  stronie,  a  może 

nawet  wręcz  za  okoliczności  zawinione  przez  samego  Zamawiającego.  Nie  może  być  to 

uznane za zgodne z art. 473 § 1 k.c. choćby ze względu na to, że SIWZ nie precyzuje tego, 

za  jakie  dokładnie  dodatkowe  okoliczności,  niezawinione  przez  Wykonawcę,  Wykonawca 

miałby  przyjąć  na  siebie  odpowiedzialność  na  podstawie  tak  skonstruowanej  klauzuli 

umownej. Powyższe może stanowić ponadto także naruszenie art. 362 k.c., wprowadzającego 

zasadę ograniczenia odpowiedzialności odszkodowawczej w zakresie, w jakim poszkodowany 

przyczynił się do powstania lub zwiększenia szkody. Zapis § 5 ust. 10 IPU powoduje de facto 

ustalenie  otwartego  katalogu  kar  umownych,  które  mogłyby  być  naliczane  przez 

Zamawiającego  według  zupełnie  uznaniowych  zasad.  Takie  uregulowanie  §  5  ust.  10  IPU 

stanowi  wobec  tego  naruszenie  natury  instytucji  prawnej,  jaką  jest  kara  umowna.  Kara 

umowna zgodnie z art. 483 k.c. 

może być zastrzeżona za określone przypadki niewykonania 

lub  nienależytego  wykonania  umowy.  Kara  umowna  stanowi  bowiem  wyjątek  od  ogólnych 

zasad  odpowiedzialności  za  niewykonanie  lub  nienależyte  wykonanie  zobowiązania,  które 

wynikają z art. 471 k.c. Ustalanie otwartego katalogu kar umownych sprzeciwia się więc istocie 

instytucji kary  umownej, a w konsekwencji  narusza także przepisy  ustawy  pzp,  co znalazło 

odzwierciedlenie w ww. orzecznictwie KIO (wyrok KIO z dnia 23 czerwca 2017 r., KIO 1117/17, 

KIO 1128/17, wyrok z dnia 11 lipca 2014 r. KIO 1242/14). 

Co więcej, wprowadzenie takiego 

u

regulowania, jak § 5 ust. 10 IPU, grozi także nieuprawnionym wzbogaceniem Zamawiającego 

kosztem Wykonawcy także ze względu na to, że przedmiotowa kara została ustalona w rażąco 

wygórowanej wysokości. 

Zarzut 3 p): 

§ 5 ust. 11 IPU 

Podtrzymując w całości zarzuty dotyczące § 5 ust. 2, 3, 6, 8, 9 i 10 IPU, Odwołujący 

wska

zuje  ponadto,  że  §  5  ust.  11  IPU  Zamawiający  z  naruszeniem  przepisów  prawa 

wprowadził  uprawnienie  do  kumulowania  kar  umownych  z  tytułu  niewykonania  zamówienia 

(§ 5 ust 1 IPU), z karami umownymi za liczne przypadki nienależytego wykonania zamówienia 

(§ 5 ust 2-10 IPU). Zgodnie ze stanowiskiem orzecznictwa Zamawiający nie jest uprawniony 

do kumulowania kar umownych w takim zakresie: „nie może być kumulowana kara umowna 

przewidziana  za  nienależyte  wykonanie  zobowiązania,  np.  kara  umowna  za  zwłokę 

w 

wykonaniu zobowiązania i kara umowna za niewykonanie zobowiązania. Nie można bowiem 

je

dnocześnie spełnić wymagań, od których naliczenie tych kar jest uzależnione, tj. wykonać, 

choćby w sposób nienależyty, i nie wykonać tego samego zobowiązania. Wierzyciel nie może 

zażądać  zapłaty  obu  wymienionych  kar  umownych,  gdyż  wzajemnie  się  one  wykluczają" 

uchwała Sądu Najwyższego z dnia 18 lipca 2012 r., III CZP 39/12, podobnie np. wyrok SN 

z dnia 28 stycznia 2011 r. I CSK 315/10, wyrok SN z dnia 28 czerwca 2017 r., IV CSK 525/16). 

Powołał się na wyrok KIO z dnia 1 września 2009 r., KIO/UZP 1070/09. 

Zarzut 3 q): zaniechanie wprowad

zenia w § 5 IPU górnego limitu kar umownych związanych 

z nienależytym wykonywaniem zamówienia 

Celem zachowania elementarnej równości stron stosunku zobowiązaniowego, co jest 

fundamentalną wartością przy kształtowaniu postanowień umowy wzajemnej, jaką jest umowa 

o  zamówienie  publiczne,  Zamawiający  powinien  kształtować  zapisy  IPU  w  sposób 

proporcjonalny  tj.  stosując  środki  adekwatne  do  osiągnięcia  zamierzonego  celu, 

niewykraczające ponad to co konieczne. W szczególności zaś środki takie, które nie naruszają 

zasady ekwiwalentności świadczeń z umowy  wzajemnej. Tymczasem uwzględniając zapisy 

§ 5 ust. 2-10 IPU (podtrzymując wszystkie odnoszące się do nich zarzuty) Odwołujący wskazał 

dodatkowo,  że zaniechanie wprowadzenia co do tych kar górnego  limitu  wysokości  łącznie 

naliczonych  z  tych  podstaw  kar  powoduje,  że  Wykonawca  wykonując  zobowiązanie 

z 

naruszeniem  wyszczególnionych  przez  Zamawiającego  obowiązków  umownych  (nawet 

odnoszących się do nieistotnych, drugorzędnych bądź czysto formalnych naruszeń) może być 

obciążony  karami  umownymi  przekraczającymi  wartość  kar  umownych,  jakie  Zamawiający 

ustanowił z tytułu niewykonania zamówienia (§ 5 ust. 1 IPU - kara umowna do 15% wartości 

zamówienia  określonej  w  §  4  ust.  1  umowy).  Powoduje  to  rażącą  dysproporcję  między 

odpowiedzialnością  za  niewykonanie  zobowiązania,  a  sytuacją  w  której  zobowiązanie 

zostałoby  wykonane,  ale  ze  stwierdzeniem  naruszenia  przez  Zamawiającego  pewnych 

zapisów umowy np. z przekroczeniem terminu realizacji zamówienia o 8 dni. Zważywszy na 

to, że w sytuacji, w której Zamawiający w ogóle nie uzyskałby świadczenia zgodnego z umową 

(§  5  ust.  1  IPU)  Zamawiający  żąda  zapłaty  kary  umownej  w  wysokości  15%  wartości 

zamówienia, w ocenie Odwołującego łączny poziom kar umownych naliczanych ewentualnie 

Wykonawcy z tytułu różnych przypadków nienależytego wykonania umowy także nie powinien 

być  wyższy  od  kary  zastrzeżonej  za  niewykonanie  zamówienia  choćby  w  najmniejszym 

zakresie. Brak wprowadzeni

a górnego limitu kar z tytułów oznaczonych w § 5 ust. 2-10 IPU 

powoduje także brak możliwości rzetelnej oceny ryzyk, z jakimi wykonawca może spotkać się 

w toku realizacji przedmiotu zamówienia. Wpływa to negatywnie na możliwość ubiegania się 

o przedmiotowe 

zamówienia zgodnie z zasadą uczciwej konkurencji, stosownie do treści art. 

7 ust. 1 ustawy 

pzp. Podobnie można uznać, aby pozostawienie dotychczasowej treści SIWZ 

pozwalającej  na  naliczanie  kar  umownych  z  tytułów  wskazanych  w  §  5  ust.  2-10  IPU  bez 

żadnego limitu było działaniem niezbędnym dla ochrony interesu Zamawiającego w sytuacji, 

gdy  interes  Zamawiającego  związany  z  niewykonaniem  zobowiązania  (§  5  ust.  1  IPU)  jest 

zabezpieczany  przez  żądanie  kary  umownej  na  poziomie  do  15%  wartości  zamówienia. 

Wobec  tego  zaniechanie  wprowadzenia  na  tym  samym  poziomie  limitu  kar  umownych 

z podstaw 

określonych  w  §  5  ust.  2-10  IPU  stanowi  ponadto  naruszenie  zasady 

proporcjonalności wyrażonej w art. 7 ust. 1 ustawy pzp. 

Odnosząc  się  do  zarzutu  4  odwołania  -  rozdziału  11  pkt  5  SIWZ  oraz  pkt  IV.1.1 

Ogłoszenia  o  zamówieniu  Odwołujący  zakwestionował  dopuszczalność  użycia  przez 

Zamawiającego w uzasadnieniu skrócenia terminu składania ofert stwierdzenia, iż skrócenie 

to jest konieczne ze względu na rzekome odstąpienie Zamawiającego od poprzedniej umowy 

dotyczącej  przedmiotowego  zamówienia  z  winy  wykonawcy.  Jak  wynika  z  wiedzy 

Odwołującego,  wspomniana  w  zaskarżonych  zapisach  SIWZ  i  ogłoszeniach  od  umowy  tej 

skutecznie odstąpił jej wykonawca, a późniejsze oświadczenie Zamawiającego nie wywołało 

żadnych  skutków  prawnych.  Nawet  jeśli  między  Zamawiającym  a Tronus  Polska  sp.  z  o.o. 

istnieje  spór  co  do  skuteczności  oświadczeń  o  odstąpieniu  od  umowy,  to  Zamawiający  nie 

może  w  czynności,  jaką  jest  uzasadnienie  skrócenia  terminu  składania  ofert,  usiłować 

przesądzać  rozstrzygnięcia  sporu  prawnego,  który  ostatecznie  może  zostać  rozstrzygnięty 

tylko  przez  Sąd.  Postanowienie  to  narusza  interes  w  uzyskaniu  zamówienia  Odwołującego 

w 

takim  zakresie,  w  jakim  Odwołujący  rozważa  ubieganie  się  o  przedmiotowe  zamówienie 

wspólnie  z  firmą,  która  była Wykonawcą  tamtej  umowy  tj.  Tronus  Polska  sp.  z  o.o.,  czy  to 

poprzez  wspólne  ubieganie  się  o  zamówienie,  czy  też  przez  udział  tego  podmiotu  jako 

podwykonawcy, a także podmiotu, o którym mowa w art. 22a ustawy pzp. Wobec przewidzenia 

w przedmiotowym postępowaniu uprawnienia do wykluczenia wykonawcy z postępowania na 

podstawie  art.  24  ust.  5  pkt  2  i  4  ustawy 

pzp,  sformułowanie  użyte  przez  Zamawiającego 

w 

rozdziale  11  pkt  5  SIWZ  oraz  pkt  IV.1.1.  Ogłoszenia  może  stanowić  dla  Zamawiającego 

przesłankę badania i oceny oferty ofert pod kątem ww. przesłanek odstąpienia, co może mieć 

istotny  wpływ  na  wynik  postępowania.  Na  mocy  rozdziału  6  pkt  8  i  9  SIWZ  badania  tych 

okoliczności zostało rozszerzone także na podwykonawców, w tym podmioty, o których mowa 

w art. 22a ustawy pzp. 

Jest to groźne tym bardziej, że składając ofertę na formularzu (załącznik 

nr  2  do  SIWZ)  w  pkt  1  Zamawiający  żąda  złożenia  przez  wykonawców  oświadczenia 

o 

akceptacji  wszystkich  warunków  wynikających  z  SIWZ,  co  Zamawiający  w  toku  badania 

i 

oceny  ofert  może  traktować,  jako  przyznanie  zasadności  twierdzenia  Zamawiającego 

zawartego  w  rozdziale  11  pkt  5  SIWZ  i  pkt  IV.1.1.  Ogłoszenia.  Świadczyłoby  to  także 

potencjalnie  o  nierównym  traktowaniu  wykonawców  jeżeli  zaskarżony  zapis  znajdowałby 

zastosowanie przy badaniu i ocenie ofert jedynie tych spośród wykonawców, którzy ubiegaliby 

się  o  zamówienie  wspólnie  z  Tronus  Polska  sp.  z  o.o.,  bądź  też  chcieliby  powierzyć  temu 

podmiotowi  realizację  części  zamówienia  np.  równocześnie  z  powołaniem  się  na  jego 

zdolności  zgodnie  z  art.  22a  ustawy  pzp.  Zarzut  w  tym  zakresie  Odwołujący  podnosi 

z 

ostrożności procesowej. Odwołujący bowiem stoi na stanowisku, że przez czynność służącą 

innemu celowi (uzasadnienie skrócenia terminu) Zamawiający nie może w skuteczny sposób 

przesądzać  okoliczności,  które  powinny  być  ustalane  i  dowodzone  dopiero  w  toku  badania 

i 

oceny ofert, a zwłaszcza okoliczności, w zakresie których to na Zamawiającym leży ciężar 

dowodu. 

Jeżeli  jednak  Izba  uzna,  że  taki  zapis  może  stanowić  determinantę  dla czynności 

badania  i  oceny  ofert  w  postępowaniu,  to  oznaczać  będzie,  że  zaskarżony  zapis  SIWZ 

i 

ogłoszenia narusza przepisy ustawy pzp i dla zapewnienia uczciwej konkurencji i równego 

traktowania  wykonawców  w  postępowaniu  powinien  zostać  zmieniony  zgodnie  z  żądaniem 

odwołania. 

W  dniu  21  sierpnia 

2018  r.  Zamawiający  złożył  odpowiedź  na  odwołanie  i  wniósł 

o 

oddalenie  odwołania  oraz  orzeczenie  o  kosztach.  W  odpowiedzi  jak  również  w trakcie 

rozprawy przedstawił uzasadnienie faktyczne i prawne swego stanowiska.  

Zamawiający  wskazał,  że  w  odpowiedzi  na  pytanie  jednego  z  wykonawców 

ubiegających się o udzielenie zamówienia w dniu 10 sierpnia 2018 r. zmodyfikował treść SIWZ, 

a  mianowicie  zawarty  w  rozdziale  5  ust.  1  pkt.  1  lit.  c  ppkt.  i) 

SIWZ,  dlatego  też  w  ocenie 

Zamawiającego zarzut Odwołującego jest w tym zakresie bezprzedmiotowy. W ślad za zmianą 

warunku 

udziału  w  postępowaniu  Zamawiający  dokonał  zmiany  specyfikacji  istotnych 

warunków zamówienia oraz ogłoszenia o zamówieniu zgodnie z dyspozycją art. 12a ust. 2 pkt. 

1 ustawy pzp 

i wyznaczył nowy termin na składanie ofert na 27 sierpnia 2018 roku. 

Odnosząc  się  do  pozostałych  zarzutów  dotyczących  zmiany  warunków  udziału 

w postepowaniu 

Zamawiający nie wyraził zgody na dokonanie ich modyfikacji. W uzasadnieniu 

Zamawiający przywołał treść art. 1 i 2 ustawy z dnia 21 listopada 1996 roku o muzeach (Dz. 

U. z 2018 r. 

poz. 720). Zamawiający wskazał, że muzea jako podmioty powołane do ochrony 

zbiorów dóbr kultury zobowiązane są do szczególnej dbałości o te dobra. Wszelkie kwestie 

związane z eksponowaniem i przechowywaniem zabytków w muzeach określają szczególne 

regulacj

e wydawane przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego w szczególności 

rozporządzenia  Ministra  Kultury  i  Dziedzictwa  Narodowego,  przepisy  powszechnie 

obowiązującego prawa, dobre  praktyki  wprowadzane przez  Narodowy  Instytut  Dziedzictwa. 

Wykonawca,  k

tóry  nigdy  nie  zrealizował  żadnego  zamówienia  dla  muzeów  czy  instytucji 

kultury  nie  zna  przedmiotowych  uregulowań,  co  negatywnie  wpływa  na  sposób  wykonania 

przedmiotu  zamówienia.  Zamawiający  zgodnie  z  treścią  warunku  udziału  w  postepowaniu 

wymaga,  aby wyko

nawca dysponował co najmniej jedną osobą posiadającą doświadczenie 

polegające na pełnieniu funkcji kierownika lub zastępcy kierownika projektu co najmniej dwóch 

dostaw  wraz  z  montażem  wyposażenia  wnętrz  oraz  wyposażenia  ekspozycyjnego 

w przestrzeni muzealn

ej lub przestrzeni instytucji kultury o wartości 500 000,00 złotych każda. 

Kierownik projektu jest osobą, która odpowiada z ramienia wykonawcy za należyte wykonanie 

przedmi

otu  zamówienia,  to  on  w  ocenie  Zamawiającego  decyduje  o  sposobie  wykonania 

zamówienia,  kwestiach  istotnych  dla  wykonywanych  dostaw,  ustala  harmonogramy  oraz 

kontaktuje  się  z  Zamawiającym.  W  sytuacji,  gdy  kierownik  projektu  nie  posiada  żadnego 

doświadczenia w realizacji projektów dla muzeów czy szerzej dla instytucji kultury nie ma on 

również wiedzy o specyficznych dla tego segmentu zamawiających uregulowaniach prawnych 

w  zakresie  wykonania  zamówień  w  sposób  zapewniający  bezpieczeństwo  dla  dóbr  kultury, 

zgodnych z  wytycznymi konserwatorskimi obowiązującymi w muzealnictwie. Powołał się na 

wy

rok Krajowej Izby Odwoławczej z dnia 9 kwietnia 2013 r., KIO 720/13, z dnia 14 grudnia 

2012 r., KIO 2036/12, z dnia 12 kwietnia 2013 r., KIO 738/13, uchwałę z dnia 3 czerwca 2015 

r., KIO/KD 30/15, z dnia 5 czerwca 2014 r., KIO 938/14, z dnia 14 marca 2017 r. KIO 371/17). 

Zamawiający podkreślił, że doświadczenie wykonawcy w dostawie indywidualnych elementów 

wyposażenia  wnętrz  do  muzeów  lub  instytucji  kultury,  o  których  mowa  w  warunku  udziału 

w 

postępowaniu  określonym  w  rozdziale  5  ust.  1  pkt.  2  lit.  c)  ppkt.  ii  specyfikacji  istotnych 

warunków  zamówienia  jest  doświadczeniem  szczególnym,  zaś  doświadczenie  w  dostawie 

wyposażenia dla jakichkolwiek podmiotów nie pozwala na wykazanie, że wykonawca ten daje 

rękojmię  należytego  wykonania  przedmiotu  zamówienia  w  przedmiotowym  postępowaniu. 

W 

dostarczonych  przez  wykonawcę  meblach  Zamawiający  planuje  przechowywać  obiekty 

będące  muzealiami  lub  zabytkami.  Dla  właściwego  ich  przechowania  materiały  użyte  do 

produkcji mebla powinny być bezpieczne dla eksponatów i spełniać wymogi konserwatorskie. 

Jeżeli wykonawca nigdy nie dostarczał mebli do muzeów nie posiada wiedzy w przedmiocie 

sposobu postępowania z taki obiektami oraz na temat materiałów bezpiecznych dla obiektów 

stanowiących muzealia lub  zabytki. W opisie przedmiotu  zamówienia zamawiający  wskazał 

referencyjne  produkty,  które  powinny  zostać  użyte  do  wykonania  elementów  przedmiotu 

zamówienie, jednakże jak to jednoznacznie wynika z treści dokumentacji projektowej dopuścił 

też zastosowanie rozwiązań równoważnych. W sytuacji, gdy wykonawca nie posiada wiedzy, 

jakie  materiały  są  bezpieczne  dla  dóbr  kultury  może  w  sposób  nawet  nieumyślny  narazić 

obiekty na zniszczenie, które będzie nieodwracalne. Na co Zamawiający, jako muzeum nie 

może wyrazić zgody. Zamawiający wskazał, iż w jego ocenie warunek w zakresie zdolności 

technicznej  lub  zawodowej  jest  proporcjonalny  oraz  wypełnia  wszelkie dyrektywy  określone 

w 

przepisach prawa, doktrynie i orzecznictwie. Należy w szczególności wskazać, że przedmiot 

zamówienia ma być realizowany na rzecz szczególnego typu zamawiającego, to jest muzeum, 

do którego stosuje się nie tylko ustawę o muzeach czy ustawę o organizowaniu i prowadzeniu 

działalności  kulturalnej  ale  również  szereg  rozporządzeń  Ministra  Kultury  i  Dziedzictwa 

Narodowego  w  zakresie  ochr

ony  i  bezpieczeństwa  zbiorów  stanowiących  muzealia  i  dobra 

kultury, które w specyficzny sposób regulują kwestie związane z charakterystyka materiałów 

użytych  do  produkcji  wyposażenia,  czy  sposobu  zabezpieczania  zbiorów.  Należy  również 

wskazać, iż zgodnie z kosztorysem inwestorskim szacunkowa wartość zamówienia stanowi 

kwotę 1 614 083,49 złotych brutto, zaś Zamawiający wymaga wykazania przez wykonawcę 

jedynie  jednej  dostawy  wyposażenia  o  wartości  nie  mniejszej  niż  300  000,00  złotych,  co 

stanowi 1/5 szacunkow

ej wartości zamówienia. 

W  zakresie  zarzutów  dotyczących  Istotnych  Postanowień  Umowy  Zamawiający 

zaznaczył,  że  pismem  z  14  sierpnia  2018  roku,  wprowadził  postanowienie  §  6  ust.  8  IPU 

w zakresie  wprowadzenia  terminu  na  udzielnie  wykonawcy 

wyjaśnień,  wytycznych  i  opinii; 

zmodyfikował treść § 2 ust. 9 IPU w zakresie wprowadzenia terminu na udzielnie wykonawcy 

wyjaśnień, wytycznych i opinii.  

Zamawiający nie wyraził zgody na wykreślenie § 2 ust. 11 IPU. Zamawiający wskazał, 

że jako jednostka sektora finansów publicznych nie może dopuścić do sytuacji, gdy z powodu 

nienależytego  działania  wykonawcy  zniszczeniu  ulegnie  wcześniej  wykonany  i  opłacony 

przedmiot  umowy.  Dlatego  też  zobowiązuje  wykonawcę,  który  ingeruje  w  wykonane  już 

przestrzenie, w przypadku utraty gwar

ancji do przejęcia jej w tym zakresie. 

Zamawiający  nie  wyraził  zgody  na  modyfikację  treści  §  3  ust.  6  IPU.  Zamawiający 

zaznaczył,  że  cywilnoprawny  charakter  umowy,  która  zostanie  zawarta  w  wyniku 

przeprowadzenia  postępowania  o  udzielnie  zamówienia  publicznego  to  umowa  o  dzieło. 

Dlatego  też  w  zakresie  odbioru  przedmiotu  umowy  należy  dokonać  analizy  właściwych 

przepisów  w  szczególności  art.  642  i  art.  643 kodeksu  cywilnego,  analizując poglądy  Sądu 

Najwyższego  po  uchyleniu  art.  637  kodeksu  cywilnego.  Odnosząc  się  do  odbioru  dzieła 

Zamawiający  wskazał  na  pogląd  prezentowany  przez  Sad  Najwyższy:  „Oddaniem  dzieła 

w rozumieniu  art.  642 

§  1  k.c.,  skutkującym  nabyciem  przez  przyjmującego  zamówienie 

uprawnienia  do  uzyskania  wynagrodzenia  jest  wydanie  całego  dzieła  zgodnego  z  treścią 

zobowiązania,  a  więc  odpowiadającego  przedmiotowemu  zakresowi  zobowiązania 

przyjmującego zamówienie. Wówczas dopiero zamawiający zobowiązany jest odebrać dzieło 

na  podstawie  art.  643  k.c.

,  które  kontrahent  oddaje  mu  zgodnie  ze  swym  zobowiązaniem, 

nabywając uprawnienie do uzyskania wynagrodzenia od zamawiającego. Wyjątkiem jest tylko 

sytuacja określona w art. 642 § 2 k.c., a mianowicie gdy dzieło ma być oddawane częściami, 

a wynagrodzenie zostało obliczone za każdą część z osobna. Wówczas tylko wynagrodzenie 

należy się z chwilą spełnienia każdego ze świadczeń częściowych. W tej sytuacji o wydaniu 

(oddaniu)  dzieła  skutkującego  wykonaniem  umowy  o  dzieło  przesądza  tylko  wykonaniem 

całego  dzieła  oznaczonego  w  umowie,  a  więc  w  takiej  postaci,  iż  dzieło  to  spełnia  cechy 

zamówienia.  W  przeciwnym  razie  nie  można  mówić  o  wykonaniu  umowy  o  dzieło  przez 

przyjmującego  zamówienie,  ponieważ  nie  doszło  wówczas  do  oddania  (wydania)  dzieła 

zgodnego  z  zobowiązaniem.  Nie  powstaje  zatem  ani  obowiązek  zamawiającego  odebrania 

części  dzieła  (art.  643  k.c.),  ani  nie  powstaje  uprawnienie  przyjmującego  zamówienie  do 

uzyskania  umówionego  wynagrodzenia  wobec  braku  oddania  (wydania)  dzieła  zgodnego 

z 

zobowiązaniem.” (wyrok  Sadu Najwyższego z  7 grudnia 2017 roku,  sygnatura  akt  Il  CSK 

„Wykładnia  art.  643  k.c.  uprawnia  pogląd,  że  zamawiający  nie  ma  obowiązku 

dokonywania  odbioru  dzieła  wadliwego.  Oddanie  dzieła  zależy  od  równoczesnej  aprobaty 

świadczenia  przez  zamawiającego.  Przy  odbiorze  dzieła  i  ustaleniu  zgodności  jego  cech 

jakościowych  z  treścią  zobowiązania  miarodajna  jest  przede  wszystkim  ocena 

zamawiającego.  Niepodobna  założyć  wymuszenia  na  zamawiającym  dokonania  odbioru 

dzieła z wadami. Inaczej mówiąc, na gruncie art. 643 k.c. przyjmuje się, że obowiązek odbioru 

dzieła  wchodzi  w  rachubę  jedynie  wówczas  gdy  świadczenie  wykonawcy  odpowiada  treści 

zobowiązania” (wyrok Sądu Najwyższego z 12 października 2017 roku sygnatura akt IV CSK 

W  związku  z  czym  Zamawiający  uzależnił  odbiór  dzieła  od  należytego  jego 

wykonania,  co jak  wynika z  orzecznictwa jest  dopuszczalne  na  gruncie przepisów  kodeksu 

cywilnego. 

Zamawiający  nie  wyraził  zgody  na  modyfikację  §  3  ust.  8  pkt.  1  IPU,  uzasadnienie 

decyzji 

podobnie jak wskazane powyżej. 

Zamawiający  poinformował,  że  postanowienia  §  3  ust.  13  IPU  stanowi  dozwoloną 

przepisami prawa modyfikacj

ę odpowiedzialności z tytułu rękojmi. Zgodnie z treścią art. 558 § 

1 kod

eksu cywilnego: „Strony mogą odpowiedzialność z tytułu rękojmi rozszerzyć, ograniczyć 

lub  wyłączyć.  Jeżeli  kupującym  jest  konsument,  ograniczenie  lub  wyłączenie 

odpowiedzialności  z  tytułu  rękojmi  jest  dopuszczalne  tylko  w  przypadkach  określonych 

w przepisa

ch szczególnych.” Zamawiający wydłużył ustawowy okres rękojmi o czas niezbędny 

na  usunięcie  wad  zgłoszonych  w  okresie  gwarancji.  Zgodnie  z  poglądem  prezentowanym 

przez Sąd Najwyższy takie działanie jest zgodne z powszechnie obowiązującymi przepisami 

prawa: 

„Przewidziany w art. 568 k.c. termin wygaśnięcia uprawnień z tytułu rękojmi może być 

przedłużony umową stron” (wyrok Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z dnia 5 sierpnia 2005 r. 

Il CK 28/05). 

Zamawiający wskazał, że nie dokona modyfikacji treści § 4 ust. 4 i 7 IPU. Zaznaczył, 

że  przedmiotowe  zamówienie  realizowane  jest  w  ramach  projektu  współfinansowanego  ze 

środków Unii Europejskiej. Zamawiający po podpisaniu umowy przekazuje ją do kontroli, gdzie 

weryfikowane są  również  pozycje harmonogramu rzeczowo  — finansowego  w  stosunku  do 

kosztorysu  inwestorskiego,  w  przypadku  zaś  jakiejkolwiek  zmiany  w  zakresie  przedmiotu 

umowy Zamawiający zobowiązany jest szczegółowo wykazać jednostce wdrażającej projekty, 

zakres zmian oraz w przypadku zmiany wynagrodzenia również jej wysokość. Ponadto zwrócił 

uwagę na fakt, iż od postanowień harmonogramu rzeczowo — finansowego zależą terminy 

odbiorów i rozliczeń za poszczególne elementy przedmiotu zamówienia, co z punktu widzenia 

Z

amawiającego  jest  bardzo  ważne,  ponieważ  musi  z  dużym  wyprzedzeniem  planować 

płatności  realizowane  w  ramach  projektów,  gdyż  sam  proces  akceptacji  faktury  i  wniosku 

o 

płatność  przez  jednostkę  wdrażającą  trwa  około  21  dni  od  dnia  założenia  właściwych 

dokumentów. Istotnym z punktu widzenia Zamawiającego jest również fakt, iż cywilnoprawny 

charakter umowy wskazuje na to, iż jest to umowa o dzieło, zaś przepisy kodeksu cywilnego 

przewidują  możliwość  zmiany  wynagrodzenia  za  należyte  wykonanie  dzieła  nawet  przy 

zastosowaniu wynagrodzenia ryczałtowego. Powołał się na wyrok Krajowej Izby Odwoławczej 

z  dnia  24  lutego  2015  roku,  sygn.  akt:  KIO  243/15.  Zgodnie  ze  stanowiskiem  doktryny: 

„Wyjątek od zasady niezmienności wynagrodzenia ryczałtowego przewiduje art. 632 § 2 k.c. 

zawierający klauzulę rebus sic stantibus. Na podstawie tego przepisu przyjmujący zamówienie 

może wystąpić z żądaniem podwyższenia wynagrodzenia lub rozwiązania umowy, jeżeli, po 

pierwsze, po zawarciu umowy nastąpiła zmiana stosunków, której nie można było przewidzieć 

przy  zawieraniu  umowy;  po  drugie,  wyko

nanie  dzieła  groziłoby  przyjmującemu  zamówienie 

rażącą stratą w razie utrzymania wynagrodzenia ryczałtowego na uzgodnionym poziomie oraz, 

po trzecie, zachodzi związek przyczynowy między zmianą stosunków a groźbą rażącej straty 

po stronie przyjmującego zamówienie. Artykuł 632 § 2 k.c. stanowi lex specialis wobec art. 

  k.c. 

zawierającego tzw. dużą klauzulę rebus sic stantibus (wyrok SN z dnia 29 marca 

2012  r., I  CSK  333/11). 

Zamawiający w § 4 ust. 4 i 7 IPU przewidział dyrektywy dotyczące 

sposobu  obliczania  wynagrodzenia  za  dodatkowy  lub  zamienny  zakres  prac,  co  w  ocenie 

Zamawiającego jest niezbędne, aby w przyszłości dokonać ewentualnych zmian w zakresie 

wynagrodzenia. 

Zamawiający  zaznaczył,  że  nie  dokona  modyfikacji  treści  specyfikacji  istotnych 

warunków  zamówienia  w  zakresie  dotyczącym  kar  umownych.  Jak  już  Zamawiający 

kilkukrotnie  podkreślał,  przedmiotowe  zamówienie  realizowane  jest  w  ramach  projektu 

współfinansowanego  ze  środków  Unii  Europejskiej,  zgodnie  z  umową  o  dofinansowanie 

Zamawiający  zobowiązany  jest  w  określonym  terminie  zrealizować  zamówienie  oraz  je 

rozliczyć.  Zgodnie  z  zasadami  obowiązującymi  w  dofinansowaniach,  rozliczenie  umowy 

stanowi  opłacenie faktury.  Opóźnienie wykonawcy  w  realizacji  zamówienia bez  względu na 

fakt czy było opóźnieniem kwalifikowanym czy zwykłym, może pociągnąć za sobą daleko idące 

dla Zamawiającego konsekwencje, to jest zwrot dofinansowania wraz z odsetkami określonymi 

jak  dla  zaległości  podatkowych.  Ponieważ  wyposażenie  przestrzeni  udostępnianych 

zwiedzającym  stanowi  jeden  ze  wskaźników  określonych  we  wniosku  o  dofinansowanie 

Zamawiający,  w  przypadku  jego  niezrealizowania  zmuszony  będzie  zwrócić  całe 

dofinansowanie  (nawet  za  prawidłowo  wykonane  i  rozliczone  działania  w  projekcie)  wraz 

z 

odsetkami, co daje łączną kwotę około 3 254 062,80 złotych.  Powołał  się na wyrok Sądu 

Apelacyjnego w Białymstoku — I Wydział Cywilny z dnia 18 maja 2017 roku, sygn. akt: I ACa 

1049/16), w

yrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie - V Wydział Cywilny z dnia 17 maja 2016 r. 

sygn. akt: VI ACa 611/15

. Mając na uwadze powyższe Zamawiający wskazał, że zastrzeżone 

przez  Zamawiającego  kary  umowne  są  ustalone  w  sposób  uwzględniający  charakter 

i 

negatywny zakres skutków błędów wykonawcy oraz ich wpływ na sytuację Zamawiającego, 

jako  beneficjenta  dofinansowania.  Ponadto 

zwrócił  uwagę  na  fakt,  iż  w  postanowieniach 

dotyczących  kar  umownych  Zamawiający  dopuścił  wyłącznie  możliwość  kumulowania  kar 

umownych  za  nienależyte  wykonanie  przedmiotu  umowy,  nie  wprowadził  kumulacji  kar 

umownych na wypadek niewykonania i n

ienależytego wykonania umowy. 

Zamawiający wskazał, że nie wyraża zgody na modyfikację treści § 7 ust. 2 pkt. 4, 5 7 

ust. 2 pkt, 5, 

§ 7 ust. 3 oraz § 7 ust. 7 pkt. 2 IPU. Zamawiający zgodnie z postanowieniami IPU 

wymaga przedłożenia w termie 7 dni harmonogramu rzeczowo-finansowego, który przesyłany 

jest do jednostki wdrażającej celem jego zweryfikowania. Dla Zamawiającego harmonogram 

rzeczowo-

finansowy stanowi podstawę do rozliczeń, ale także do wykonania analizy ryzyka 

na  każdym  etapie  realizacji  zamówienia.  Dlatego  też  jest  dla  Zamawiającego  dokumentem 

bardzo  istotnym,  który  pozwala  na  bieżący  nadzór  nad  prawidłowością  oraz  terminowością 

realizacji  zamówienia.  Zamawiający  przewiduje  możliwość  odstąpienia  od  umowy 

w 

przypadku  nienależycie  przygotowanego  harmonogramu,  ponieważ  ma  on  dla 

Zamawiającego  duże  znaczenie.  Zamawiający  nie  wyraził  również  zgody  na  zmiany 

w zakresie 

§ 7 ust. 7 pkt 2 IPU. Zgodnie z poglądem prezentowanym w orzecznictwie sądów 

powszechnych:  „Nie  budzi  wątpliwości  dopuszczalność  uzgodnienia  w  umowie  przesłanek 

i 

skutków  wykonania  prawa  odstąpienia  w  przypadku  opóźnienia  z  rozpoczęciem  lub 

ukończeniem dzieła, co wynika z faktu, że przepis art. 635 k.c. ma charakter dyspozytywny.” 

(w

yrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach - V Wydział Cywilny z dnia 10 lipca 2017 roku, sygn. 

akt:  V  ACa  373/17). 

Zamawiający  wskazał  na  dyspozycje  art.  494  §  1  kodeksu  cywilnego 

„Strona,  która  odstępuje  od  umowy  wzajemnej,  obowiązana  jest  zwrócić  drugiej  stronie 

wszystko, co otrzymała od niej na mocy umowy, a druga strona obowiązana jest to przyjąć. 

Strona,  która  odstępuje  od  umowy,  może  żądać  nie  tylko  zwrotu  tego,  co  świadczyła,  lecz 

również  na  zasadach  ogólnych naprawienia szkody  wynikłej  z  niewykonania zobowiązania” 

Zgodnie z poglądem doktryny: „Odstąpienie od umowy, przewidziane w przepisach art. 491 

492  493  i  495  jest  jednostronnym,  skierowanym  do 

adresata,  oświadczeniem  woli 

o charakterze 

prawo  kształtującym  (wyrok  SN  z  2  kwietnia  2008  r.,  III  CSK  323/07). 

W 

następstwie  jego  złożenia,  według  wypowiadanego  w  orzecznictwie  poglądu,  stosunek 

prawny wygasa (a wraz z nim stosunki akcesoryjne) od momentu zawarcia umowy 

— ex tunc. 

Słusznie  jednak  w  doktrynie  zauważa  się,  że  brak  jest  podstaw  dla  utożsamiania  skutków 

skorzystania  z  ustawowego  i  umownego  prawa  ods

tąpienia  od  umowy.  W  tym  pierwszym 

przypadku przepis art. 395 k.c. 

nakazuje przyjąć, że umowę uważa się za niezawartą. O takim 

skutku  przepis  art.  494  się  nie  wypowiada,  gdy  na  podstawie  ustawy  strona  odstępuje  od 

umowy  z  powodu  niewykonania  lub  nienależytego  wykonania  zobowiązania.  Wskazuje  się 

więc,  że  wówczas  zobowiązanie  zachowuje  swoją  prawną  relewantność,  a  wierzycielowi 

przysługuje  m.in.  prawo  do  żądania  naprawienia  szkody  wyrządzonej  naruszeniem 

zobowiązania. 

Zamawiający  nie  wyraził  zgody  na  modyfikację  postanowień  §  8  ust.  5  i  6  IPU. 

Zamawiający poinformował, że Muzeum Woli jest otwarte dla publiczności 6 dni w tygodniu 

w 

tym  w  soboty  i  niedziele  oraz  w  święta.  W  związku  z  czym  ograniczenie  czasu  reakcji 

wyłącznie do dni roboczych, powoduje, że Muzeum Woli może być w tym czasie niedostępne 

dla zwiedzających, co niesie za sobą szkody majątkowe dla Zamawiającego. 

Zamawiający  nie  wyraził  zgody  na  modyfikację  §  10  ust.  2  pkt.  1 IPU.  Podniósł,  że 

w

skazane przez Wykonawcę przesłanki, w ocenie Zamawiającego obejmuje treść § 10 ust. 2 

ust.  1  IPU,  z  literalnego  brzmienia  postanowienia  jednoznacznie  wynika,  że  katalog 

przypadków  wskazanych  w  §  10  ust.  2  pkt.  1  IPU  nie  jest  katalogiem  zamkniętym,  co 

powoduje,  że  w  sytuacji,  gdy  zmiana  terminu  będzie  miała  obiektywne  merytoryczne 

uzasadnienie  w  zaistniałym  stanie  faktycznym,  Zamawiający  będzie  miał  prawo  do 

skorzystania z przestanki do zmiany treści postanowień umowy. 

Zamawiający  nie  wyraził  zgody  na  usunięcie  postanowień  rozdziału  11  ust.  5 

specyfikacji  istotnych 

warunków  zamówienia.  Informacja  zawarta  w  rozdziale  11  ust.  5 

specyfikacji istotnych warunków zamówienia potwierdza zaistnienie okoliczności faktycznych 

i prawnych. W związku z czym Zamawiający nie widzi podstaw do wykreślenia tej informacji. 

Izba ustaliła i zważyła, co następuje: 

W  pierwszej 

kolejności  ustalono,  że  odwołanie  nie  zawiera  braków  formalnych  oraz  został 

uiszczony od niego wpis. 

Izba ustaliła, że nie zaistniały przesłanki określone w art. 189 ust. 2 

ustawy pzp

, które skutkowałyby odrzuceniem odwołania.  

Izba stwierdziła, że Odwołujący wykazał przesłanki dla wniesienia odwołania określone w art. 

179  ust.  1  ustawy  pzp,  tj.  posiadanie 

interesu  w  uzyskaniu  danego  zamówienia  oraz 

możliwości poniesienia szkody w wyniku naruszenia przez Zamawiającego przepisów ustawy 

pzp. 

Odwołujący  jest  podmiotem  mogącym  ubiegać  się  o  udzielenie  przedmiotowego 

zamówienia  publicznego.  Sposób  sformułowania  treści  SIWZ  przekłada  się  wprost  na 

możliwość udziału wykonawcy w postępowaniu oraz złożenia konkurencyjnej oferty. Na tym 

etapie  postępowania  krąg  podmiotów  mogących  skutecznie  bronić  swoich  interesów 

w 

uzyskaniu  zamówienia  obejmuje  każdego  potencjalnego  wykonawcę,  mogącego 

samodzielnie  zrealizować  zamówienie  lub  wykonawcę  mogącego  wspólnie  ubiegać  się 

o 

udzielenie zamówienia w ramach konsorcjum. Odwołujący może ponieść szkodę poprzez 

nieuzyskanie przedmiotowego zamówienia. 

Ponadto,  na  posiedzeniu  z  udziałem  Stron  Odwołujący  wycofał  część  zarzutów  (żądań) 

odwołania: zarzut nr 2 oraz zarzut nr 3 lit. d, e i r, dlatego też Izba nie rozpatrywała zarzutów 

w  tym  zakresie. 

Izba  poddała  pozostałe  zarzuty  zawarte  w  złożonym  odwołaniu  pod 

rozpoznanie.  Zgodnie  z  brzmieniem  przepisu  art.  192  ust  2  ustawy  pzp  Izba  uwzględnia 

odwołanie,  jeżeli  stwierdzi  naruszenie przepisów  ustawy,  które  miało wpływ  lub  może mieć 

istotny  wpływ  na  wynik  postępowania  o  udzielenie  zamówienia.  Izba  dokonawszy  oceny 

podniesionych w 

odwołaniu zarzutów, biorąc pod uwagę stanowiska Stron przedstawione na 

rozprawie  oraz  złożone  dowody  stwierdziła,  że  odwołanie  zasługuje  na  uwzględnienie 

w 

części. W pewnych przypadkach Izba, uwzględniając zarzuty odwołania, których zakresem 

jest  związana  (art.  192  ust.  7  ustawy  pzp)  i  jednocześnie  nie  będąc  związana  żądaniami 

odwołania,  może  orzec  inaczej  aniżeli  wnosił  Odwołujący,  co  też  Izba  uczyniła  w  zakresie 

części żądań zawartych w odwołaniu. 

Izba  dopuściła  dowody  z  całości  dokumentacji  przedmiotowego  postępowania,  w  tym 

w szczeg

ólności:  ogłoszenie  o  zamówieniu,  postanowienia  specyfikacji  istotnych  warunków 

zamówienia (SIWZ) wraz z załącznikami, pytania i odpowiedzi do SIWZ oraz zmiany SIWZ, 

odwołanie wraz z załącznikami, odpowiedź na odwołanie wraz z załącznikami.  

Izba dopuściła również dowody przedstawione na rozprawie przez Odwołującego. 

Na 

podstawie  tych  dokumentów,  jak  również  biorąc  pod  uwagę  oświadczenia, 

stanowiska i dowody złożone przez strony w trakcie posiedzenia i rozprawy, Krajowa 

Izba Odwoławcza ustaliła i zważyła: 

Zarzut 1 naruszenia art. 22 ust. 1a i art. 22d ust. 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy pzp - poprzez 

sformułowanie w treści ogłoszenia i Specyfikacji Istotnych Warunków Zamówienia warunków 

udziału w postępowaniu w zakresie doświadczenia Wykonawcy (rozdział 5 ust. 1 pkt 2 lit. b) 

SIWZ  oraz  punkt  III

.1.3  lit.  b)  głoszenia  o  zamówieniu)  oraz  osób  skierowanych  przez 

wykonawcę do realizacji zamówienia (rozdział 5 ust. 1 pkt. 2 lit. c) SIWZ oraz punkt III.1.3 lit. 

c)  ogłoszenia  o  zamówieniu)  w  sposób  nieproporcjonalny  do  przedmiotu  zamówienia 

i 

nieadekwatny  do  oceny  zdolności  wykonawcy  do  realizacji  zamówienia,  a  tym  samym 

naruszający uczciwą konkurencję w postępowaniu. 

Izba uznała, że zarzut nie potwierdził się. 

W zakresie podniesionego zarzutu Izba ustaliła następujący stan faktyczny: 

Zgodnie  z  Rozdziałem  2  pkt  1  i  2  SIWZ:  1.  Przedmiotem  zamówienia  jest  dostosowanie 

i 

wyposażenie  powierzchni  udostępnianych  zwiedzającym  –  dostawa  i  montaż  elementów 

wystawy  i  przestrzeni  uzupełniających  udostępnianych  zwiedzającym  w  Muzeum  Woli  przy 

ulicy  Srebrnej  12  w  Warszawie.  Przedmiot  zamówienia  nie  obejmuje  oświetlenia  obiektu. 

Zamawiający wyraża zgodę na zwiększenie masy ścian SP i EP o nie więcej niż 30% masy 

wskazanej w projekcie. 2. Szczegółowy opis przedmiotu zamówienia stanowi dokumentacja 

projektowa stanowiąca załącznik numer 1 do SIWZ. 

Zamawiający  w  treści  dokumentacji  projektowej  dopuścił  zastosowanie  równoważnych 

wyrobów  i  urządzeń,  a  także  rozwiązania  równoważne  dla  materiałów,  sprzętu  i  innych 

towarów. 

W  Rozdziale  5 

SIWZ  Zamawiający  postawił  następujące  warunki  udziału  w  postępowaniu 

(przy  uwzględnieniu  dokonanych  modyfikacji  SIWZ):  1.  O  udzielenie  zamówienia  mogą  się 

ubiegać  wykonawcy,  którzy  nie  podlegają  wykluczeniu  oraz  spełniają  warunki  udziału 

w 

postępowaniu,  dotyczące:  2)  zdolności  technicznych  lub  zawodowych:  a)  wykonawca 

dysponuje osobami, które posiadają następujące właściwości: b) jedną osobą posiadającą co 

najmniej  3-

letnie  doświadczenie  polegające  na  pełnieniu  funkcji  kierownika  lub  zastępcy 

kierownika projektu w co najmni

ej dwóch dostaw wraz z montażem wyposażenia wnętrz oraz 

wyposażenia  ekspozycyjnego  w  przestrzeni  muzealnej  lub  przestrzeni  instytucji  kultury 

o 

wartości  500  000  złotych  każda;  c)  wykonawca  w  okresie  3  lat  przed  upływem  terminu 

składania ofert, a jeżeli okres prowadzenia działalności jest krótszy, w tym okresie wykonał: 

i. 

jedną dostawę wraz z montażem w przestrzeni muzealnej lub przestrzeni instytucji kultury 

lub innej przestrzeni, 

elementów mobilnych systemów wystawienniczych, złożonych z ekranów 

szklanych  i  pełnych  o  wartość  realizacji  nie  mniejszej  niż  500  000,00  złotych  brutto,  oraz 

ii. 

jedną dostawę wraz  z montażem elementów indywidualnego (nietypowego) wyposażenia 

wnętrz, w przestrzeni muzealnej lub instytucji kultury o wartość realizacji nie mniejszej niż 300 

000,00  złotych  brutto.  UWAGA:  Zamawiający  uzna,  iż  wykonawca  spełnił  warunku  udziału 

w postepowaniu  w  zakresie  wskazanym  w  lit.  b  pkt.  i.-

ii.  jeżeli  wykonawca  wykaże,  iż 

zrealizował wskazane powyżej dostawy w ramach dwóch odrębnych umów. 

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy pzp 

Zamawiający przygotowuje i przeprowadza postępowanie 

o udzielenie  zamówienia w  sposób  zapewniający  zachowanie uczciwej  konkurencji  i  równe 

traktowanie wykonawców oraz zgodnie z zasadami proporcjonalności i przejrzystości. 

W myśl art. 22 ust. 1a ustawy pzp Zamawiający określa warunki udziału w postępowaniu oraz 

wymagane  od  wykonawców  środki  dowodowe  w  sposób  proporcjonalny  do  przedmiotu 

zamówienia  oraz  umożliwiający  ocenę  zdolności  wykonawcy  do  należytego  wykonania 

zamówienia, w szczególności wyrażając je jako minimalne poziomy zdolności. 

Oceniając  zdolność  techniczną  lub  zawodową  wykonawcy,  zamawiający  może  postawić 

minimalne  warunki  dotyczące  wykształcenia,  kwalifikacji  zawodowych,  doświadczenia, 

potencjału technicznego  wykonawcy  lub  osób  skierowanych  przez  wykonawcę do  realizacji 

zamówienia, umożliwiające realizację zamówienia na odpowiednim poziomie jakości (art. 22d 

ust. 1 ustawy pzp). 

W  pierwszej  kolejności  zaznaczenia  wymaga,  że  zasada  proporcjonalności,  o  której  mowa 

w art. 7 ustawy pzp nakazuje zachowania adekwatnego do danej sytuacji, tym samym musi 

być  ono  odpowiednie  w  okolicznościach  danej  sprawy,  a  podejmowane  działania  muszą 

odpowiadać  założonym  celom.  Określając  warunki  udziału  w  postępowaniu  zamawiający 

winien  wyrażać  je  jako  minimalne  poziomy  zdolności  co  skutkuje  tym,  iż  za  zdolnego  do 

wykonania  zamówienia  uznaje  się  wykonawcę,  który  wykaże  spełnienie  minimalnych 

wielkości,  określonych  przez  zamawiającego.  Należy  przy  tym  uwzględniać  specyfikę 

zamówienia,  w  tym  jego  rodzaj,  przedmiot,  zakres,  sposób  wykonania,  wartość  i  sposób 

płatności.  Celem  stawiania  przez  zamawiających  warunków  udziału  w  postępowaniu,  jest 

zapewnienie,  aby  zamówienie  zostało  powierzone  podmiotowi  dającemu  rękojmię  jego 

należytej realizacji. Zamawiający zobowiązany jest przy tym zachować równowagę pomiędzy 

jego  tak  rozumianym  interesem,  a  interesem  wykonawców.  Chodzi  o  to,  aby  poprzez 

wprowadzenie  nadmiernych  wymagań,  nie  nastąpiło  wyeliminowanie  z  postępowania 

wykonawców,  zdolnych  do  jego  należytego  wykonania  (tak  też:  wyrok  Krajowej  Izby 

Odwoławczej  z  dnia  29  września  2017  r.,  sygn.  akt  KIO  1922/17).  Izba  zważyła,  że 

w 

przedmiotowej  sprawie  w  zakresie  postawionego  warunku  dotyczącego  zdolności 

technicznej  lub  zawodowej  obejmującego,  zarówno  w  odniesieniu  do  doświadczenia 

wykonawcy jak i 

doświadczenia personelu wykonawcy, dostawy dla przestrzeni muzealnej lub 

przestrzeni  instytucji  kultury 

nie  zostało  wykazane,  że  taka  równowaga  została  zachwiana. 

Ciężar  dowodu  w  tym  zakresie  spoczywa  na  Odwołującym,  który  powinien  przedstawić 

dowody  na  p

oparcie  swoich  twierdzeń.  Odwołujący  żądając  wykreślenia  z  treści  warunków 

udziału  w  postępowaniu  realizacji  na  rzecz  konkretnych  podmiotów  argumentował,  że 

podobne zamówienia o zbliżonym stopniu skomplikowania mogą być wykonywane dla innych 

zamawiających niż muzeum czy instytucje kultury. Odwołujący nie przedstawił jednak żadnych 

dowodów na poparcie swoich twierdzeń. Izba mając na względzie specyfikę przedmiotowego 

zamówienia,  jakim  jest  dostawa  mebli  niestandardowych,  podlegających  szczególnym 

rygorom,  pr

zeznaczonych  do  przechowywania  eksponatów  w  odpowiednich  warunkach 

uznała,  że  Zamawiający  był  uprawniony  do  takiego  sformułowania  minimalnych  poziomów 

zdolności.  Zamawiający  dopuścił  w  dokumentacji  projektowej  możliwość  zastosowania 

rozwiązań, wyrobów i materiałów równoważnych, dlatego też wiedza i doświadczenie zarówno 

samego  wykonawcy  jak  i  osoby  wyznaczonej  do  realizacji  zamówienia  ma  niebagatelne 

znaczenie  dla  prawidłowości  i  zgodności  z  wymogami  Zamawiającego  dostarczanego 

wyposażenia wnętrz. Izba podzieliła stanowisko Zamawiającego, iż przedmiotowe zamówienie 

jest  ściśle  powiązane  z  miejscem  jego  wykonania.  Ograniczenie  warunku  udziału 

w 

postępowaniu  do  przestrzeni  muzealnych  lub  instytucji  kultury  znajduje  uzasadnienie 

w 

potrzebach Zamawiającego i odpowiada celowi, jakim jest wyłonienie wykonawcy zdolnego 

do  wykonania  zamówienia  bez  wyrządzenia  choćby  nieumyślnej  szkody  w  zbiorach 

muzealnych. 

Co  więcej,  z  dowodu  przedstawionego  przez  Odwołującego  złożonego 

w 

odniesieniu  do  zarzutu  dotyczącego  kar  umownych,  a  przedstawiającego  podobne 

zamówienia, o zbliżonej wartości dla obiektów muzealnych na przestrzeni ostatnich dwóch lat 

można  wywieść,  iż  krąg  wykonawców  zdolnych  wykazać  się  doświadczeniem  wymaganym 

przez Zamawiającego nie jest ograniczony. W tym świetle żądanie Odwołującego wydaje się 

być wyłącznie działaniem mającym na celu obniżenie warunku do posiadanego przez niego 

poziomu  zdolności,  a  nie  dążeniem  do  zachowania  przez  Zamawiającego  w postępowaniu 

zasad uczciwej konkurencji i proporcjonalności. Na marginesie Izba wskazuje na dyspozycję 

art.  22a  ust.  1  ustawy  pzp,  zgodnie  z  którym  wykonawca  w  celu  potwierdzenia  spełniania 

warunku  udziału  w  postępowaniu  może  polegać  na  zdolności  technicznej  lub  zawodowej 

innych  podmiotów,  niezależnie  od  charakteru  prawnego  łączących  go  z  nim  stosunków,  co 

stanowi alternatywę dla wykonawców niespełniających postawionego warunku samodzielnie. 

Co  więcej,  art.  23  ustawy  pzp  umożliwia  wykonawcom  wspólne  ubieganie  się  o  udzielenie 

zamówienia publicznego. Odnosząc się do zarzutu sformułowanego w zakresie rozdziału 5 pkt 

2 lit. c) i. 

wskazać należy, że warunek ten został zmodyfikowany przez Zamawiającego zgodnie 

z żądaniem Odwołującego w odpowiedzi na pytanie innego wykonawcy do treści SIWZ. Izba 

przyjęła  argumentację  Zamawiającego,  że  warunek  ten  dotyczy  ścian  mobilnych,  które  nie 

będą  wykorzystywane  do  przechowywania  dzieł,  dlatego  też  Zamawiający  obniżył  warunek 

dopuszczając  również  wykonanie  elementów  mobilnych  ścian  wystawienniczych  w  innych 

przestrzeniach, co w ocenie Izb

y jest działaniem racjonalnym i logicznym. 

Przechodząc do zarzutów dotyczących istotnych postanowień umowy (IPU) naruszenia art. 14 

ust.  1  i  art.  139  ust.  1  ustawy  pzp  w  zw.  z  art.  5  i  353

  kodeksu  cywilnego,  poprzez 

ukształtowanie  treści  przyszłego  stosunku  zobowiązaniowego  w  sposób  naruszający  jego 

właściwość (naturę), bezwzględnie obowiązujące przepisy prawa i równowagę stron, a także 

prowadzący  do  nadużycia  przez  Zamawiającego  jego  prawa  podmiotowego,  na  wstępie 

zaznaczyć  należy,  że  w  reżimie  zamówień  publicznych  Zamawiający  kształtując  prawa 

i 

obowiązki  stron  stosunku  obligacyjnego  znajduje  się  w  uprzywilejowanej  pozycji,  które  to 

uprzywilejowanie  wynika  chociażby  z  okoliczności,  że  przepisy  ustawy  pzp  uniemożliwiają 

Zamawiającemu swobodny wybór kontrahenta. Tym samym Zamawiający uprawiony jest do 

takiego  sformułowania  warunków  przyszłej  umowy,  które  pozwoli  jak  najskuteczniej 

zabezpieczyć  jego  interesy.  Swoboda  Zamawiającego  nie  jest  jednak  nieograniczona. 

Rozważając  zasadność  zarzutów  w  odniesieniu  do  postanowień  umowy  należy  mieć  na 

względzie  czy  nie  naruszają  one  przepisów  prawa,  w  tym  zasady  proporcjonalności  ale 

również czy nie stanowią wyłącznie próby wynegocjowania korzystniejszych dla wykonawcy 

warunków umownych nieznajdujących uzasadnienia w potrzebach Zamawiającego. 

Zarzut 3 a) 

zaniechanie wprowadzenia w istotnych postanowieniach umowy (załącznik nr 2 do 

SIWZ)  terminu,  w  jakim  projektanci  sprawujący  nadzór  autorski  działający  na  zlecenie 

Zamawiającego, o których mowa w § 1 ust. 4 i 5 IPU, będą zobowiązani udzielić Wykonawcy 

wyjaśnień, wytycznych i opinii w ramach nadzoru autorskiego. 

Zarzut  3  b)  zaniechanie  wprowadzenia  w  IPU 

terminu,  w  jakim  Zamawiający  będzie 

zobowiązany udzielić Wykonawcy zaleceń, o których mowa w § 2 ust. 2 i 9 IPU. 

Izba uznała, że zarzuty nie zasługują na uwzględnienie. 

W zakresie podniesionych zarzutów Izba ustaliła następujący stan faktyczny: 

W  §  1  ust.  4  i  5  IPU  wskazano:  4.  Szczegółowy  zakres  przedmiotu  Umowy  stanowi 

dokumentacja 

projektowa 

wykonana 

przez 

COMPONO 

spółkę  z  ograniczoną 

odpowiedzialnością  z  siedzibą  w  Szczecinie.  5.  Wykonawca  oświadcza,  iż  przyjmuje  do 

wiadomości,  iż  projektanci  wskazani  w  ust.  4  powyżej  oraz  inne  osoby  wskazane  przez 

Zamawiającego, będą pełniły nadzór autorski w czasie realizacji przedmiotu Umowy. Zmiana 

osób  wskazanych  w  zdaniu  poprzedzającym  nie  stanowi  zmiany  Umowy.  Zamawiającemu 

przysługuje prawo do wskazania innych osób, które będą pełniły nadzór autorski. 

Modyfikacją treści SIWZ z dnia 14 sierpnia 2018 r. Zamawiający dodał postanowienie § 6 ust. 

8 IPU, zgodnie z którym Strony zgodnie postanawiają, że w przypadku wniosków lub pytań 

Wykonawcy  dotyczących  sposobu  realizacji  przedmiotu  Umowy,  Zamawiający  lub  nadzór 

autorski  udzieli  odpowiedzi  na  pytania  i  wnioski  Wykonawcy  w  terminie  7  dni  od  dnia  ich 

doręczenia za pośrednictwem poczty elektronicznej. 

Ponadto ustalono, że w § 6 ust. 3 i 4 IPU wskazano: 3. Spotkania zespołu, o którym mowa 

w 

ust.  1  powyżej  odbywać  się  będą  w  każdą/  każdy  __________  od  ______.  Wykonawca 

zobowiązany jest zapewnić udział co najmniej jednego koordynatora w spotkaniach zespołu.

4.  Celem  spotkań  koordynacyjnych  zespołu  jest  bieżący  nadzór  nad  prawidłowością 

i 

terminowością wykonywania przedmiotu Umowy. 

Zgodnie  z  §  2  ust.  2  IPU:  Wykonawca  zobowiązuje  się  do  stosowania  wszelkich  zaleceń 

przekazanych  przez  Zamawiającego,  w  szczególności:  1)  Kierownika  Działu  Organizacji 

Wystaw i Wydarzeń oraz innych osób wyznaczonych przez Zamawiającego; 2) inspektorów 

nadzoru inwestorskiego; jeżeli zostaną oni powołani. 

W myśl § 2 ust. 9 IPU po modyfikacji postanowień SIWZ z dnia 14 sierpnia 2018 r.: Wykonawca 

zobowiązuje  się  do  uzgadniania  z  Zamawiającym  wszelkich  spraw  dotyczących  realizacji 

przedmiotu Umowy. 

Zamawiający przedstawi swoje stanowisko do zaproponowanych przez 

Wykonawcę  rozwiązań  w  terminie  7  dni  od  dnia  ich  doręczenia  za  pośrednictwem  poczty 

elektronicznej. 

Oceniając  zasadność  podniesionych  zarzutów  Izba  miała  na  względzie  modyfikację  treści 

SIWZ  dokonaną  przez  Zamawiającego,  którą  Zamawiający  wprowadził  terminy  na 

przedstawianie stanowiska w zakresie realizacji umowy. Zdaniem Izby wprowadzone zmiany 

eliminują ryzyko opóźnień, na które powoływał się Odwołujący, a termin 7 dni kalendarzowych 

uwzględnia uzasadnione potrzeby Zamawiającego i jego organizację pracy. Nie zostały w tym 

zakresie  naruszone  przepisy  prawa.  Ponadto,  jak  Zamawiający  zaznaczył  na  rozprawie 

w 

umowie zostały przewidziane spotkania koordynacyjne mające właśnie na celu uzgadnianie 

i  wyjaśnianie  bieżących  wątpliwości  mających  wpływ  na  wykonanie  zamówienia. 

Argumentację dotyczącą obaw o brak współdziałania ze strony Zamawiającego należy uznać 

za nieuzasadnioną biorąc pod uwagę cel, jakim jest dla Zamawiającego prawidłowa realizacja 

zamówienia. 

Zarzut 3 c) 

wprowadzenie w § 2 ust. 11 IPU wymagania, aby Wykonawca wykonał zamówienie 

w  taki  sposób,  aby  Zamawiający  nie  utracił  gwarancji  na  wcześniej  wykonane  i  odebrane 

prace,  bez  precyzyjnego  określenia w  SIWZ sposobów  wykonania przedmiotu  zamówienia, 

które umożliwiałyby zachowanie takiego wymagania. 

Izba uznała, że zarzut nie zasługuje na uwzględnienie. 

W zakresie podniesionego zarzutu Izba ustaliła następujący stan faktyczny: 

W § 2 ust. 11 IPU Zamawiający wskazał: Wykonawca zobowiązany jest wykonać przedmiot 

Umowy  w  taki  sposób,  aby  Zamawiający  nie  utracił  gwarancji  na  wcześniej  wykonane 

i 

odebrane prace. Instrukcja użytkowanie obiektu stanowi załącznik do umowy. 

Zgodnie z art. 471 k.c. d

łużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania 

lub  nienależytego  wykonania  zobowiązania,  chyba  że  niewykonanie  lub  nienależyte 

wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. 

Ponadto, 

dłużnik  może  przez  umowę  przyjąć  odpowiedzialność  za  niewykonanie  lub  za 

nienależyte wykonanie zobowiązania z powodu oznaczonych okoliczności, za które na mocy 

ustawy odpowiedzialności nie ponosi (art. 473 § 1 k.c.). 

W ocenie Izby 

poprzez wskazane powyżej postanowienie umowne Zamawiający nie naruszył 

ustawy  pzp  i  kodeksu  cywilnego. 

Takie  określenie  odpowiedzialności  wykonawcy  jest 

uprawione  w  świetle  dyspozycji  art.  473  §  1  k.c.  Zamawiający  wbrew  twierdzeniom 

Odwołującego  wskazał  dokument,  z  którego  wynikają  warunki  gwarancyjne,  mianowicie 

Instrukcję  użytkowania  obiektu.  Postanowienia  takie  stanowią  zabezpieczenie  przed  utratą 

gwarancji  spowod

owaną  działaniem  wykonawcy  w  sytuacji,  gdy  przy  realizacji 

przedmiotowego zamówienia konieczna jest ingerencja w strukturę obiektu, co jest działaniem 

racjonalnym  i  uzasadnionym  biorąc  pod  uwagę,  iż  Zamawiający  jest  jednostką  sektora 

finansów publicznych wydatkującą środki publiczne. 

Zarzut  3  f) 

zaniechanie  wprowadzenia  w  §  3  ust.  6  IPU  zasady,  że  za  datę  zakończenia 

czynności  wchodzących  w  zakres  przedmiotu  umowy  przyjmować  będzie  się  datę 

powiadomienia Zamawiającego przez Wykonawcę o gotowości do odbioru końcowego także 

w  przypadku,  gdy  w  toku  odbioru  końcowego  zostaną  stwierdzone  wady  nieistotne,  nie 

uniemożliwiające korzystania z przedmiotu zamówienia, a następnie wady te zostaną przez 

Wykonawcę usunięte  w  wyznaczonym  przez  Zamawiającego terminie,  nie krótszym  jednak 

niż 14 dni. 

Zarzut 3 g) wpr

owadzenie w § 3 ust. 8 pkt 1 IPU w razie stwierdzenia przy odbiorze końcowym 

wad nadających się do usunięcia uprawnienia Zamawiającego do odmowy odbioru końcowego 

do czasu usunięcia wad, co stanowi naruszenie art. 643 k.c. 

Izba uznała, że zarzuty zasługują na częściowe uwzględnienie. 

W zakresie podniesionych zarzu

tów Izba ustaliła następujący stan faktyczny: 

Zgodnie z § 3 ust. 6 IPU: Za datę zakończenia czynności wchodzących w zakres przedmiotu 

Umowy przyjmuje się datę ostatecznego powiadomienia Zamawiającego przez Wykonawcę 

o 

gotowości do odbioru końcowego, jeżeli czynności wchodzące w zakres przedmiotu Umowy 

zostaną odebrane przez Zamawiającego. 

W myśl § 3 ust. 8 IPU: Jeżeli w toku czynności odbiorowych zostaną stwierdzone wady, to 

Zamawiającemu przysługują następujące uprawnienia: 1) jeżeli wady nadają się do usunięcia, 

może odmówić odbioru końcowego do czasu usunięcia wad; przy czym jeżeli Wykonawca nie 

usunie  wad  w  wyznaczonym  terminie  Zam

awiający  może  powierzyć  usunięcie  wad  osobie 

trzeciej na koszt i ryzyko Wykonawcy albo żądać stosownego odszkodowania 2) jeżeli wady 

nie nadają się do usunięcia i: a. jeżeli nie uniemożliwiają one użytkowania przedmiotu odbioru 

zgodnie z przeznaczeniem, Za

mawiający może obniżyć odpowiednio wynagrodzenie;

b. jeżeli 

wady uniemożliwiają użytkowanie zgodnie z przeznaczeniem, Zamawiający może odstąpić od 

Umowy lub żądać wykonania przedmiotu Umowy po raz drugi. 

Zgodnie  z  §  3  ust.  9  i  10  IPU:  9.  Strony  postanawiają,  że  z  czynności  odbioru  końcowego 

zostanie sp

orządzony protokół, zawierający wszelkie ustalenia dokonane w toku odbioru, jak 

też  terminy  wyznaczone  na  usunięcie  stwierdzonych  przy  odbiorze  wad.  10.  Wykonawca 

zobowiązany  jest  do  zawiadomienia  Zamawiającego  o  usunięciu  wad  przedmiotu  Umowy. 

Usunięcie wad zostanie potwierdzone w protokole odbioru końcowego. 

Zgodnie  z  art.  643  k.c. 

Zamawiający  obowiązany  jest  odebrać  dzieło,  które  przyjmujący 

zamówienie wydaje mu zgodnie ze swym zobowiązaniem. 

Na  wstępie  rozważań  w  zakresie  podniesionego  zarzutu  rozstrzygnąć  należało  kiedy 

Zamawiający  jest  zobowiązany  odebrać  dzieło,  a  także  czy  Zamawiający  może  odmówić 

odbioru  dzieła z  wadami.  Zaznaczenia  wymaga, że zgodnie ze stanowiskiem  dominującym 

w 

judykaturze oddanie przez przyjmującego zamówienie dzieła z wadą istotną, tj. czyniącą je 

niezdatnym do zwykłego użytku lub sprzeciwiającą się w sposób wyraźny umowie, uprawnia 

zamawiającego  do  odmowy  odbioru  dzieła,  a  tym  samym  wynagrodzenie  nie  staje  się 

wymagalne (postanowienie S

ądu Najwyższego z dnia 17 kwietnia 2015 r., sygn. akt: III CZP 

W  sytuacjach,  w  których  dzieło  wykazuje  jedynie  wadę  nieistotną,  jego  oddanie 

powoduje  w  myśl  art.  642  §  1  wymagalność  wierzytelności  przyjmującego  zamówienie 

o 

wynagrodzenie, natomiast zamawiający powinien wówczas skorzystać z uprawnień z tytułu 

rękojmi (Gudowski Jacek (red.), Kodeks cywilny. Komentarz. Tom IV. Zobowiązania. Część 

szczegółowa, wyd. II). Jak wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 27 listopada 2013 r. sygn. 

akt:  V  CSK  544/12: 

Tylko  wady,  które  czynią  dzieło  niezdatne  do  zwykłego  użytku  lub 

sprzeciwiające się wyraźnie umowie mogą być poczytane za wady, które pozwalają odmówić 

zamawiającemu odbioru;  istnieje bowiem wtedy podstawa do przyjęcia,  że świadczenie nie 

zostało przez przyjmującego zamówienie wykonane zgodnie z jego zobowiązaniem. W świetle 

powyższego Izba podzieliła argumentację Odwołującego, że postanowienia umowy naruszają 

przepisy  kodeksu  cywilnego  w  części  w  jakiej  Zamawiający  byłby  uprawiony  do  odmowy 

odbioru końcowego nawet jeśli dzieło posiada wady nieistotne. Niemniej jednak postanowienia 

§ 3 ust. 9 IPU stanowią o czynnościach odbioru końcowego i ustaleniu terminu na usunięcie 

wad. Mając na względzie powyższe Izba nakazała modyfikację postanowień § 3 ust. 6 i 8 IPU. 

Jednocześnie Izba nie będąc związana żądaniami odwołania orzekła inaczej niż w zgłoszonym 

żądaniu  nie  uwzględniając  terminu  14  dni  na  usunięcie  wad,  uznając  że  termin  ten 

każdorazowo  winien  być  ustalany  przez  Strony  w  zależności  od  stopnia  i  charakteru  wad 

nieistotnych, nadających się do usunięcia. 

Zarzut  3  h) 

wprowadzenie  w  §  3  ust.  13  IPU  zasady,  zgodnie  z  którą  termin  na  zwrot 

zabezpieczenia należytego wykonania zamówienia ma biec od protokolarnego potwierdzenia 

usterek stwierdzonych podczas odbioru pogwarancyjnego, co jest niezgodne z art. 151 ust. 1 

ustawy  pzp,  w  zakresie w  jakim  zwrot  70%  wartości  zabezpieczenia  powinien  nastąpić  nie 

później  niż  do  30  dni  od  dnia  wykonania  zamówienia  i  uznania  przez  zamawiającego  za 

nal

eżycie wykonane, przez co należy rozumieć dokonanie odbioru końcowego, oraz art. 151 

ust. 2 i 3 ustawy pzp w zakresie, w jakim zwrot 30% kwoty zabezpieczenia powinien nastąpić 

nie  później  niż  do  15.  dniu  po  upływie  okresu  rękojmi  za  wady,  a  ta  w  SIWZ  nie  została 

wydłużona i wynosi 24 miesiące. 

Izba uznała, że zarzut zasługuje na uwzględnienie. 

W zakresie podniesionego zarzutu Izba ustaliła następujący stan faktyczny: 

Zgodnie  z  §  3  ust.  13  IPU:  Po  protokolarnym  potwierdzeniu  usunięcia  wad  lub  usterek 

stwierdzonych  podczas  odbioru  pogwarancyjnego  i  upływie  okresu  gwarancji  lub  rękojmi, 

rozpoczyna  swój  bieg  termin  na  zwrot  zabezpieczenia  należytego  wykonania  przedmiotu 

Umowy. 

Zgodnie z § 3 ust. 11 IPU: Zamawiający wyznacza datę pogwarancyjnego odbioru przedmiotu 

Umowy  przed  upływem  terminu  gwarancji  oraz  datę  odbioru  przedmiotu  Umowy  przed 

upływem  okresu  rękojmi.  Zamawiający  powiadomi  o  tych  terminach  Wykonawcę  za 

pośrednictwem  poczty  elektronicznej  na  co  najmniej  5  dni  roboczych  przed  planowanym 

terminem odbioru pogwarancyjnego. 

W  myśl  §  11  ust.  5  IPU:  Zamawiający  zwraca  zabezpieczenie  należytego  wykonania 

przedmiotu Umowy: 

1) 70% w terminie 30 dni od dnia wykonania zamówienia i uznania przez 

Zamawiającego za należycie wykonane; 2) 30% nie później niż w 15 dniu po upływie okresu 

rękojmi za wady. 

Zgodnie  z  rozdziałem  13  pkt  3  SIWZ  Zamawiający  przewidział  okres  gwarancji,  jako jedno 

z 

kryteriów  oceny  ofert:  3.  Punktacja  w  kryterium  „Okres  Gwarancji”  zostanie  wyliczona 

w 

następujący sposób (maksymalna liczba punktów: 20): Wykonawca, który zaoferuje termin 

gwarancji  równy  lub  dłuższy  niż  72  miesiące,  otrzyma  20  punktów;  Wykonawca,  który 

zaoferuje  termin  gwarancji  równy  lub  dłuższy  niż  61  miesięcy  a  równy  lub  krótszy  niż  72 

miesiące, otrzyma 10 punktów; Wykonawca, który zaoferuje termin gwarancji 60 miesięcy lub 

krótszy, otrzyma 10 punktów. 

Zgodnie z art. 151 ustawy pzp 

1. Zamawiający zwraca zabezpieczenie w terminie 30 dni od 

dnia wykonania zamówienia i uznania przez zamawiającego za należycie wykonane. 2. Kwota 

pozostawiona  na  zabezpieczenie  roszczeń  z  tytułu  rękojmi  za  wady  nie  może  przekraczać 

30% wysokości zabezpieczenia. 3. Kwota, o której mowa w ust. 2, jest zwracana nie później 

niż w 15. dniu po upływie okresu rękojmi za wady. 

W myśl art. 558. § 1 k.c. Strony mogą odpowiedzialność z tytułu rękojmi rozszerzyć, ograniczyć 

lub wyłączyć. […] 

Izba  uznała,  że  zarzut  zasługuje  na  uwzględnienie  w  zakresie  w  jakim  postanowienia  IPU 

pozostają  w  sprzeczności  z  treścią  art.  151  ustawy  pzp.  Izba  nie  neguje,  co  podnosił 

Zamawiający, że odpowiedzialność z tytułu rękojmi może zostać rozszerzona umową stron. 

Jednakże  §  3  ust.  13  IPU  uzależnia  bieg  terminu  na  zwrot  zabezpieczenia  należytego 

wykonania  umowy  również  od  upływu  okresu  gwarancji,  która  zgodnie  z  postanowieniami 

SIWZ  stanowi  kryterium  oceny  ofert.  Okres  gwarancji  nie  został  sztywno  ustalony  i  jest 

uzależniony  od  złożonych  ofert  i  zadeklarowanego  w  nich  okresu  gwarancji.  W  związku 

z 

powyższym  nie  jest  przesądzone  na  obecnym  etapie  czy  okres  gwarancji  będzie  równy 

okresowi rękojmi i w tym zakresie § 3 ust. 13 pozostaje w sprzeczności z dyspozycją art. 151 

ustawy 

pzp, który to wiąże zabezpieczenie należytego wykonania umowy z instytucją rękojmi 

za wady

. Co więcej, Zamawiający nie określił w sposób precyzyjny okresu rękojmi. Dopiero na 

rozprawie  Zamawiający  wskazał,  że  wynosi  ona  24  mies.  i  została  w  umowie  wydłużona 

o 

termin  niezbędny  na  usunięcie  wad  zgłoszonych  w  okresie  rękojmi.  Jednocześnie 

w 

odpowiedzi  na  odwołanie Zamawiający  wskazał  na  rozszerzenie okresu rękojmi o termin 

niezbędny na usunięcie wad  zgłoszonych w okresie gwarancji. Ponadto, w § 3 ust. 11 IPU 

Z

amawiający rozdziela odbiory na po upływie okresu gwarancji i po upływie okresu rękojmi, 

co oznacza że terminy te nie będą tożsame. Postanowienia § 3 ust. 13 IPU pozostają zatem 

nieprecyzyjne,  niezgodne  z  treścią  art.  151  ustawy  pzp  oraz  utrudniają  wykonawcom 

ubiegającym się o udzielenie zamówienia należyte przygotowanie i wycenę oferty, dlatego też 

Izba nakazała ich modyfikację w sposób wyrażony w sentencji orzeczenia. 

Zarzut 3 i) w

prowadzenie w § 4 ust. 4 i 7 IPU wymogu, aby w uregulowanych w nich sytuacjach 

Wykonawca  sporządzał  kosztorysy  wykonane  metodą  kalkulacji  szczegółowej,  która  to 

metoda  nie  znajduje  zastosowania  przy  kalkulacji  cen  dostaw  objętych  przedmiotem 

zamówienia i nie jest poparta uzasadnionymi potrzebami Zamawiającego. 

Izba uznała, że zarzut nie zasługuje na uwzględnienie. 

W zakresie podniesionego zarzutu Izba ustaliła następujący stan faktyczny: 

Zgodnie  z  §  4  ust.  1  -7  IPU:  1.  Za  prawidłowe  wykonanie  przedmiotu  Umowy  Wykonawca 

otrzyma wynagrodzen

ie ryczałtowe w wysokości brutto ____________ złotych (słownie brutto 

złotych:  ______________________/100),  które  obejmuje  wszelkie  koszty  wykonania 

przedmiotu  Umowy.  2.  Rozliczanie  czynności  objętych  przedmiotem  Umowy  będzie  się 

odbywało  fakturami  częściowymi  w  cyklu  zgodnym  z  Harmonogramem  za  wykonane 

i 

odebrane zakresy dostaw i prac. 3. W przypadku konieczności zaniechania wykonania części 

zakresu przedmiotu Umowy, wynagrodzenie Wykonawcy ulegnie odpowiednio zmniejszeniu. 

4. Podstawą określenia wynagrodzenia za zaniechany zakres dostaw lub prac będzie protokół 

konieczności podpisany przez przedstawiciela Wykonawcy i przedstawiciela Zamawiającego 

oraz kosztorys sporządzony przez Wykonawcę metodą kalkulacji szczegółowej, zawierający 

pozycje  dla  dos

taw  lub  prac  zaniechanych  z  Harmonogramu.  Kosztorys  przedłożony  przez 

Wykonawcę  po  uprzednim  jego  sprawdzeniu  i  zatwierdzeniu  przez  przedstawiciela 

Zamawiającego,  będzie  stanowił  podstawę  zmiany  wynagrodzenia  w  formie  aneksu  do 

Umowy.  5.  W  przypadku  wystąpienia  dostaw  lub  prac  zamiennych,  Wynagrodzenie  będzie 

podlegało zmianie. 6. Podstawą określenia wynagrodzenia za dostawy lub prace  zamienne 

będzie protokół konieczności podpisany przez przedstawiciela Wykonawcy i przedstawiciela 

Zamawiającego  oraz  kosztorys  sporządzony  przez  Wykonawcę  metodą  kalkulacji 

szczegółowej,  zawierający  pozycje  dla  dostaw  lub  prac  zaniechanych  z  Harmonogramu.  7. 

W 

przypadku,  gdy  powstanie  konieczności  wykonania  przez  Wykonawcę  prac  nieujętych 

w dokumentacji  projektowej  (prace  dodat

kowe),  niezbędnych  do  należytego  wykonania 

przedmiotu  Umowy,  Wykonawca  sporządzi  kosztorys  i  przedstawi  go  Zamawiającemu  do 

akceptacji. W przypadku zmiany wynagrodzenia na podstawie zaakceptowanego kosztorysu, 

o  którym  mowa  w  zdaniu  poprzedzającym,  zmiana  wynagrodzenia  zostanie  dokonana 

w formie aneksu do Umowy. 

W ocenie Izby 

postanowienia IPU objęte zarzutem nie naruszają powszechnie obowiązujących 

przepisów  prawa,  a  żądanie  Odwołującego  ma  jedynie  na  celu  wynegocjowanie 

korzystniejszych  dla  niego  warunków  umowy.  Po  pierwsze  zaznaczenia  wymaga,  że 

Zamawiający  wskazał,  iż  sporządzenie  kosztorysu  dotyczyć  będzie  wyłącznie  pozycji  dla 

dostaw  lub  prac  zaniechanych  z  harmonogramu.  Po  drugie,  Zamawiający  uzasadnił  że 

wymaganie to wynika z obowiązku składania wyjaśnień w odniesieniu do prac zamiennych do 

Instytucji  Wdrażającej  o  każdej  zmianie  w  harmonogramie  również  dotyczącej  elementów 

pozycji harmonogramu i ich wartości, jako że zamówienie jest współfinansowane ze środków 

Unii  Europejskiej. 

Zaskarżone  postanowienia  umowy  mogą  stanowić  jedynie  pewną 

uciążliwość  dla  wykonawcy  ale  nie  powodują  niemożliwości  ubiegania  się  o  przedmiotowe 

zamówienie, czy złożenia oferty.  

Kolejną grupę zarzutów stanowią zarzuty dotyczące kar umownych. Wskazać należy, że 

kara 

umowna 

jest  dodatkowym  zastrzeżeniem  umownym,  wprowadzanym  do  umowy  w ramach 

swobody kontraktowania, mającym na celu wzmocnienie skuteczności więzi powstałej między 

stronami w wyniku zawartej przez nie umowy i służy realnemu wykonaniu zobowiązań. Kara 

umowna zas

tępuje odszkodowanie, a ponadto pełni rolę stymulacyjną i represyjną. Klauzula 

umowna, zobowiązująca jedną ze stron do zapłaty określonej kwoty, w przypadku zaistnienia 

określonych  okoliczności  zdejmuje  z  wierzyciela  obowiązek  udowodnienia  rozmiarów 

faktyc

znej  szkody.  Stanowi  to  dodatkowy  czynnik  mobilizujący  dłużnika  do  wykonania 

zobowiązania. Dłużnik, godząc się na karę umowną, bierze tym samym na siebie gwarancję 

jego wykonania. Zapłata kary umownej stanowi niejako automatyczną sankcję cywilnoprawną 

przy

sługującą wierzycielowi w stosunku do dłużnika w wypadku niewykonania przez niego lub 

nienależytego wykonania zobowiązania z przyczyn, za które dłużnik odpowiada. W umowie 

można  łączyć  kary  za  różne  tytuły.  Nie  jest  przy  tym  dozwolone  zastrzeganie  we  wzorcu 

umownym kary umownej rażąco wygórowanej (tak też: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 

maja 2007 r., sygn. akt: I CSK 484/06). 

O tym, czy w danym wypadku można mówić o karze 

umownej  rażąco  wygórowanej,  nie może  sama  przez  się  decydować  jej  wysokość  przyjęta 

procentowo w określonym akcie prawnym, lecz przede wszystkim stosunek, w jakim do siebie 

pozostają  dochodzona  kara  umowna  i  spełnione  z  opóźnieniem  świadczenie  dłużnika. 

W sytuacji,  g

dy  kara  umowna  równa  się  bądź  zbliżona  jest  do  wysokości  wykonanego 

z 

opóźnieniem zobowiązania, w związku z którym ją zastrzeżono, można ją uważać za rażąco 

wygórowaną. Kara umowna może być „rażąco wygórowana” już w chwili jej zastrzegania lub 

stać się taką w następstwie późniejszych okoliczności, do których można przykładowo zaliczyć 

to,  że  szkoda  wierzyciela  jest  znikoma,  skutkiem  czego  zachodzi  rażąca  dysproporcja 

pomiędzy jej wysokością a wysokością należnej kary (tak też: Gudowski Jacek (red.), Kodeks 

cywilny. Komentarz. Księga trzecia. Zobowiązania, 2013).  

Zgodnie  z  art.  483.  §  1  k.c.  Można  zastrzec  w  umowie,  że  naprawienie  szkody  wynikłej 

z 

niewykonania  lub  nienależytego  wykonania  zobowiązania  niepieniężnego  nastąpi  przez 

zapłatę określonej sumy (kara umowna). 

Zarzut 3 j) 

wprowadzenie w § 5 ust. 2 IPU kary umownej, która: 

obejmuje odpowiedzialność  za opóźnienie  względem  terminów  oznaczonych w  § 3 ust.  1 

Umowy  oraz  względem  szczegółowych  terminów  wskazanych  w  harmonogramie,  a  nie  za 

zwłokę,  co  powoduje,  że Wykonawca  ponosić  będzie  ryzyko  zapłaty  kar  umownych  nawet 

w 

sytuacjach,  w  których  opóźnienie  nie  będzie  wynikiem  okoliczności  leżących  po  stronie 

Wykonawcy,  a  nawet  będzie  wynikiem  okoliczności,  które  będą  leżeć  po  stronie 

Zamawiającego; 

-  obej

muje  odpowiedzialność  także  za  opóźnienie  względem  szczegółowych  terminów 

wskazanych w harmonogramie (harmonogram rzeczowo - finansowy

, o którym mowa w § 3 

ust.  2  IPU

),  co  powoduje,  że  Wykonawca  ponosić  będzie  ryzyko  zapłaty  kar  umownych 

w 

przypadku  każdego  naruszenia,  każdego  ze  szczegółowych  terminów  wskazanych 

w 

harmonogramie, nawet w przypadku gdy nie będzie to miało istotnego wpływu na realizację 

zamówienia,  w  szczególności  nawet  w  razie  dochowania  końcowego  terminu  wykonania 

zamówienia określonego w § 3 ust. 1; 

obejmuje odpowiedzialność za opóźnienie względem szczegółowych terminów wskazanych 

w harmonogramie (harmonogram rzeczowo  - finansowy

, o którym mowa w § 3 ust. 2 IPU), 

którego wzór nie został przez Zamawiającego przedstawiony, co powoduje że Wykonawca nie 

wie, jakie dokładnie naruszenie postanowień umowy skutkować będzie możliwością żądania 

przez  Zamawiającego  zapłaty  kary  umownej,  a  po  stronie  Zamawiającego  pozostawia 

arbitralność w nakładaniu sankcji na podstawie tego zapisu IPU; 

-  wprowadza 

rażąco  wygórowaną  stawkę  kar  umownych  w  wysokości  2%  wartości 

wynagrodzenia określonego w § 4 ust. 1 umowy za każde rozpoczęte 24 godziny opóźnienia; 

co jest niezgodne z przepisami prawa, w tym art. 471 k.c., art 473 § 1 k.c. oraz art. 483 i 484 

k.c. a tak

że prowadzić może do nieuzasadnionego wzbogacenia Zamawiającego względem 

Wykonawcy, a ponadto jest niezgodne z zasadami uczciwej konkurencji i proporcjonalności, 

określonymi w art. 7 ust. 1 ustawy pzp. 

Zarzut 3 n) 

wprowadzenie w § 5 ust. 9 IPU kary umownej, która: 

wprowadza  obowiązek  zapłaty  kary  umownej  w  przypadku  nieusunięcia  usterek  lub  wad 

przedmiotu  Umowy  w  terminach  określonych  w  §  8  nie  za  zwłokę,  lecz  za  opóźnienie,  co 

powoduje, że Wykonawca ponosić będzie ryzyko zapłaty kar umownych nawet w sytuacjach, 

w  których  opóźnienie  nie  będzie  wynikiem  okoliczności  leżących  po  stronie  Wykonawcy, 

a 

nawet będzie wynikiem okoliczności, które będą leżeć po stronie Zamawiającego; 

wprowadza rażąco wygórowaną stawkę kar w wysokości do 1.000,00 złotych za każdy dzień 

opóźnienia; co jest niezgodne z przepisami prawa, w tym art 471 k.c., art. 473 § 1 k.c. oraz 

art.  483  i  484  k.c.,  a  także  prowadzić  może  do  nieuzasadnionego  wzbogacenia 

Zamawiającego  względem  Wykonawcy,  a  ponadto  jest  niezgodne  z  zasadami  uczciwej 

ko

nkurencji i proporcjonalności, określonymi w art. 7 ust. 1 ustawy pzp. 

Izba uznała, że zarzuty zasługują na częściowe uwzględnienie. 

W zakresie podniesionych zarzutów Izba ustaliła następujący stan faktyczny: 

Zgodnie z § 5 ust. 2 IPU: W przypadku opóźnienia względem terminów oznaczonych w § 3 

ust.  1  Umowy  oraz  względem  szczegółowych  terminów  wskazanych  w  Harmonogramie, 

Zamawiający może żądać zapłaty kary umownej w wysokości do 2% wartości wynagrodzenia 

wskazanego w § 4 ust. 1 Umowy za każde rozpoczęte 24 godziny opóźnienia. 

W myśl § 3 ust. 1 IPU: Wykonawca zobowiązany jest wykonać przedmiot Umowy w terminach 

wskazanych w harmonogramie rzeczowo 

– finansowym, ale nie później niż do 15 listopada 

2018 roku. 

Zgodnie  z  §  5  ust.  9  IPU:  W  przypadku  nieusunięcia  usterek  lub  wad  przedmiotu  Umowy 

w 

terminach  określonych  w  §  8,  Wykonawca  zapłaci  Zamawiającemu  karę  umowną  w 

wysokości do 1 000,00 złotych za każdy dzień opóźnienia. 

Ustalono, że zgodnie z § 8 ust. 5-7 IPU: 5. Wykonawca zobowiązany jest podjąć czynności 

zmierzające do usunięcia zgłoszonej wady w terminie 8 godzin od dokonania zgłoszenia. 6. 

Wykonawca  zobowiązany  jest  do  usunięcia  zgłoszonej  wady  w  terminie  24  godzin  od 

dokonania  zgłoszenia.  W  przypadku  wad  niedających  się  usunąć  w  terminie  wskazanym 

w zdani

u poprzedzającym, Strony ustalą właściwy termin. Na czas usunięcia wad, Wykonawca 

zobowiązany  jest  zapewnić  sprzęt  zastępczy  o  parametrach  nie  gorszych  od  właściwego 

elemen

tu  składającego  się  na  Wystawę.  7.  W  przypadku,  gdy  Wykonawca  nie  usunie 

zgłoszonych wad, w terminie określonym w ust. 6 powyżej, Zamawiającemu przysługuje prawo 

do usunięcia lub zlecenia usunięcia wad podmiotom trzecim na koszt i ryzyko Wykonawcy bez 

ryzyka utraty gwarancji na całość przedmiotu Umowy.  

Izba uwzględniła zarzut w zakresie w jakim wysokość kary umownej jest rażąco wygórowana 

i nakazała ustalenie jej na poziomie do 0,5 % za każde 24 godz. opóźnienia, a więc do poziomu 

urzeczywistniającego  faktyczną  rolę  kar  umownych.  Odwołujący  wykazał,  że  w  podobnych 

postępowaniach  kary  umowne  są  ustalane  na  takim  bądź  niższym  poziomie.  Zamawiający 

wskazywał co prawda na możliwość miarkowania tej kary z uwagi na wyrażenie „do” jednak 

Izba  wzięła  pod  uwagę,  że  ewentualne  obniżenie  kary  pozostaje  w  wyłącznym  uznaniu 

Zamawiającego przy jednoczesnym braku kryteriów takiego obniżenia. W pozostałym zakresie 

Izba 

stwierdziła, że postawione zarzuty nie potwierdziły się. W odniesieniu do kar umownych 

za  opóźnienie,  a  nie  za  zwłokę  Izba  uznała  dopuszczalność  takich  postanowień,  jako 

wynikających  ze  szczególnej  i  usprawiedliwionej  okolicznościami  sprawy  potrzeby 

zrealizowania zamówienia w określonym, możliwie najkrótszym terminie z uwagi na możliwość 

utraty  dofinansowania.  Zamawiający  wskazał,  że  terminowość  jest  istotna  z  uwagi  na 

konieczność rozliczenia dofinansowania do końca 2018 r. Na dzień rozprawy Zamawiający nie 

otrzymał  decyzji  o  możliwości  przesunięcia  tego  terminu.  Ponadto  Izba  nie  uwzględniła 

żądania  usunięcia  kary  umownej  za  niedotrzymanie  terminów  cząstkowych  wynikających 

z harmonogramu.  Harmonogram  prac  ustala  sam  Wykonawca, 

tym  bardziej  mogą  to  być 

terminy 

uwzględniające  jego  potrzeby  i  możliwość  indywidualnego  wykonania  przedmiotu 

zamówienia.  Terminowość  realizacji  zamówienia  ma  znaczenie  z  uwagi  na  konieczność 

rozliczania poszczególnych etapów z Instytucją Wdrażającą w zgodności z harmonogramem. 

Zaznaczenia  również  wymaga,  że  przepisy  kodeksu  cywilnego  o  karze  umownej  mają 

charakter 

dyspozytywny,  wobec  czego  brak  jest  przeszkód  w  ukształtowaniu 

odpowiedzialności dłużnika w sposób odmienny od przewidzianego w przepisie art. 473 § 1 

k.c. 

Jednocześnie za zasadne Izba uznała wyłączenie spod zakresu takiej odpowiedzialności 

przyczyn le

żących po stronie Zamawiającego. Zamawiający wskazał również na rozprawie, że 

w takich okolicznościach będzie wydłużał termin realizacji zamówienia. 

Zarzut 3 k) 

wprowadzenie w § 5 ust. 3 IPU kary umownej, która: 

wprowadza  odpowiedzialność  Wykonawcy  względem  Zamawiającego  w  przypadku  braku 

zapłaty lub nieterminowej zapłaty wynagrodzenia należnego podwykonawcom, pomimo iż ze 

względu na charakter przedmiotowego zamówienia (dostawy) Zamawiający nie jest obciążony 

solidarną  odpowiedzialnością  za  wynagrodzenie  podwykonawców  (art.  647

  k.c.),  ani 

obowiązkiem  bezpośredniej  zapłaty  wymagalnego  wynagrodzenia  przysługującego 

podwykonawcy lub dalszemu podwykonawcy (art. 143c ust. 1 ustawy pzp); 

wprowadza  rażąco  wygórowaną  stawkę  kar  umownych  w  wysokości  1%  wartości 

wynagrodzenia określonego w § 4 ust. 1 umowy; co jest niezgodne z przepisami prawa, w tym 

art.  471  k.c.,  art.  473  §  1  k.c.  oraz  art.  483  i  484  k.c.,  a  także  prowadzić  może  do 

nieuzasadnionego  wzbogacenia  Zamawiającego  względem  Wykonawcy,  a  ponadto  jest 

niezgodne z  zasadami uczciwej konkurencji i proporc

jonalności, określonymi w art. 7 ust. 1 

ustawy pzp. 

Zarzut 3 l) 

wprowadzenie w § 5 ust. 6 IPU kary umownej, która:  

wprowadza odpowiedzialność Wykonawcy względem Zamawiającego w przypadku błędów 

w  harmonogramie  rzeczowo-finansowym  lub  projekcie  warsztato

wym,  bez  względu  na 

charakter błędów oraz ich wpływ na realizację zamówienia; 

wprowadza  rażąco  wygórowaną  stawkę  kar  umownych  w  wysokości  2.000,00  złotych  za 

każdy stwierdzony przypadek; co jest niezgodne z przepisami prawa, w tym art. 471 k.c., art. 

§  1  k.c.  oraz  art.  483  i  484  k.c.,  a  także  prowadzić  może  do  nieuzasadnionego 

wzbogacenia Zamawiającego względem Wykonawcy, a ponadto jest niezgodne z zasadami 

uczciwej konkurencji i proporcjonalności, określonymi w art. 7 ust. 1 ustawy pzp. 

Zarzut 3 m) w

prowadzenie w § 5 ust 8 IPU kary umownej, która: 

wprowadza obowiązek zapłaty kary umownej przez Wykonawcę w przypadku spowodowania 

uszkodzenia obiektu lub jego wyposażenia, bez względu na przyczyny uszkodzenia, winę lub 

brak winy Wykonawcy, a nawet usuni

ęcie ewentualnego uszkodzenia przez Wykonawcę; 

wprowadza  rażąco  wygórowaną  stawkę  kar  w  wysokości  do  5.000,00  złotych  za  każdy 

stwierdzony przypadek; co jest niezgodne z przepisami prawa, w tym art. 4

71 k.c., art. 473 § 

1  k.c.  oraz  art.  483  i  484  k.c.,  a 

także prowadzić może do  nieuzasadnionego  wzbogacenia 

Zamawiającego  względem  Wykonawcy,  a  ponadto  jest  niezgodne  z  zasadami  uczciwej 

konkurencji i proporcjonalności, określonymi w art. 7 ust. 1 ustawy pzp. 

Zarzut 3 o) 

wprowadzenie w § 5 ust. 10 IPU kary umownej, która: 

wprowadza  obowiązek  zapłaty  kary  umownej  przez  Wykonawcę  w  przypadku  innego  niż 

określone w § 5 ust. 2-9 IPU nienależytego wykonania Umowy, niezależnie od charakteru tego 

naruszenia, jego istotności i wpływu na realizację przedmiotu zamówienia, a także niezależnie 

od  ewentualnego  stopnia  winy  Wykonawcy  lub  braku  winy  Wykonawcy,  co  powoduje,  że 

Wykonawca  nie  wie,  jakie  dokładnie  naruszenie  postanowień  umowy  skutkować  będzie 

możliwością  żądania  przez  Zamawiającego  zapłaty  kary  umownej,  a  po  stronie 

Zamawiającego  pozostawia  zupełną  arbitralność  w  nakładaniu  sankcji  na  podstawie  tego 

zapisu IPU; 

wprowadza rażąco wygórowaną stawkę kar w wysokości do 1% wysokości wynagrodzenia 

określonego w  §  4  ust  1  umowy  odrębnie za każdy  przypadek  nienależytego wykonywania 

umowy; co jest niezgodne z przepisami prawa, w tym art. 471 k.c., art. 473 § 1 k.c. oraz art. 

483 i 484 k.c., a także prowadzić może do nieuzasadnionego wzbogacenia Zamawiającego 

względem  Wykonawcy,  a  ponadto  jest  niezgodne  z  zasadami  uczciwej  konkurencji 

i 

proporcjonalności, określonymi w art. 7 ust. 1 ustawy pzp. 

Izba uznała, że zarzuty nie zasługują na uwzględnienie. 

W zakresie podniesionych zarzutów Izba ustaliła następujący stan faktyczny: 

Zgodnie z § 5 ust. 3 IPU: Zamawiający może żądać zapłaty kary umownej w wysokości do 1 % 

wynagrodzenia,  o  którym  mowa  w  §  4  ust.  1  w  przypadku  braku  zapłaty  lub  nieterminowej 

zapłaty wynagrodzenia należnego podwykonawcom. 

Zgodnie z § 5 ust. 6 IPU: W przypadku błędów w Harmonogramie lub projekcie warsztatowym 

wynikającym  z  braku  staranności  lub  braku  kontroli  jakości,  w  szczególności  omyłki 

rachunkowe, niekompletność dokumentacji lub niezgodność z przepisami prawa Wykonawca 

zapłaci Zamawiającemu karę umowną w wysokości 2 000,00 złotych  za każdy stwierdzony 

przypadek. 

Zgodnie  z  §  5  ust.  8  IPU:  W  przypadku  spowodowania  uszkodzenia  obiektu  lub  jego 

wyposażenia  Wykonawca  zapłaci  Zamawiającemu  karę  umowną  w  wysokości  do  5  000,00 

złotych za każdy stwierdzony przypadek. 

Zgodnie  z  §  5  ust.  10  IPU:  W  przypadku  innego  niż  określone  w  ust.  2  -9  nienależytego 

wykonania  Umowy,  Zamawiający  może  żądać  zapłaty  kary  umownej  w  wysokości  do  1  % 

wartości  wynagrodzenia  wskazanego  w  §  4  ust.  1  Umowy,  odrębnie  za  każdy  przypadek 

nienależytego wykonywania Umowy. 

Podobnie  jak  w 

odniesieniu  do  poprzedniego  zarzutu  Izba  zaznacza,  że  przepisy  kodeksu 

cywilnego 

o karze umownej mają charakter dyspozytywny, wobec czego brak jest przeszkód 

w  u

kształtowaniu  odpowiedzialności  dłużnika  w  sposób  odmienny  od  przewidzianego 

w przepisie  art. 

473  §  1  k.c.  Zamawiający  nie  naruszył  w  tym  zakresie  przepisów  prawa, 

a 

Odwołujący  nie  udowodnił  że  wysokość  kar  jest  wygórowana.  Izba  wzięła  również  pod 

uwagę,  że  kary  wskazane  w  przywołanych  postanowieniach  umowy  to  kary  maksymalne, 

a 

Zamawiający  w  zależności  od  stopnia  naruszenia  może  dokonać  miarkowania  kary.  Izba 

wzięła  pod  uwagę  argumentację  Zamawiającego  dotyczącą  konieczności  ochrony  obiektu 

muzeum  i  jego  wyposażenia,  a  także  istotność  dokumentu  harmonogramu  stanowiącego 

podstawę do rozliczenia dofinansowania. 

Zarzut 3 p) 

wprowadzenie w § 5 ust. 11 IPU zasady, zgodnie z którą kary umowne określone 

w § 5 ust. 1 IPU i w § 5 ust 2-10 IPU podlegają kumulacji, co jest niezgodne z przepisami 

prawa, w tym art. 471 k.c., art. 473 § 1 k.c. oraz art. 483 i 484 k.c. a także prowadzić może do 

nieuzasadnionego  wzbogacenia  Zamawiającego  względem  Wykonawcy  i  niezgodne 

z 

zasadami uczciwej konkurencji i proporcjonalności, określonymi w art. 7 ust. 1 ustawy pzp. 

Izba uznała, że zarzut nie zasługuje na uwzględnienie. 

W zakresie podniesionego zarzutu Izba ustaliła następujący stan faktyczny: 

Zgodnie z § 5 ust. 11 IPU: Kary umowne określone w ust. 2-10 podlegają kumulacji. 

Odwołujący oparł zarzut na twierdzeniu, że Zamawiający przewidział kumulację kar umownych 

z  tytułu  niewykonania  zamówienia  i  nienależytej  realizacji  zamówienia,  które  nie  znajduje 

odzwierciedlenia w postanowieniach umowy. W ustępie od 2 do 10 w paragrafie 5 IPU zostały 

określone przypadki naliczenia kar umownych za nienależytą realizację, dlatego też zarzut nie 

zasługiwał na uwzględnienie. 

Zarzut 3 q) za

niechanie wprowadzenia w § 5 IPU górnego limitu kar umownych związanych 

z 

nienależytym  wykonywaniem  zamówienia  w  wysokości  odpowiadającej  co  najwyżej 

wysokości  kary  umownej  zastrzeżonej  w  §  5  ust.  1  IPU  na  okoliczność  niewykonania 

zamówienia, co jest niezgodne z przepisami prawa, w tym art. 471 k.c., art. 473 § 1 k.c. oraz 

art.  483  i  484  k.c., 

a  także  prowadzić  może  do  nieuzasadnionego  wzbogacenia 

Zamawiającego  względem  Wykonawcy  i  jest  niezgodne  z  zasadami  uczciwej  konkurencji 

i 

proporcjonalności, określonymi w art. 7 ust. 1 ustawy pzp. 

Izba uznała, że zarzut zasługuje na uwzględnienie. 

Zamawiający  określił  w  umowie  wiele  przypadków,  które  mogą  powodować  naliczenie  kar 

umowny

ch.  Jakkolwiek  zasadne  jest  zabezpieczenie  interesów  Zamawiającego  oraz 

należytego  wykonania  zamówienia  to  uregulowania  dotyczące  kar  umownych  nie  mogą 

prowadzić  do  nieuzasadnionego  wzbogacenia  po  stronie  Zamawiającego  czy  naruszenia 

zasady  proporcjonalności.  W  związku  z  powyższym  Izba  nakazała  określenie  limitu  kar 

umownych  do  wysokości  kary  przewidzianej  za  niewykonanie  zamówienia,  co  umożliwi 

również wykonawcom ocenę ryzyk i należytą wycenę oferty. 

Zarzut 3 s wpr

owadzenie w § 7 ust. 2 pkt 4 IPU uprawnienia Zamawiającego do odstąpienia 

od  umowy  w  przypadku  braku  realizacji  zaakceptowanego  przez  Zamawiającego 

harmonogramu,  pomimo  pisemnego  wezwania  do  realizacji  jego  postanowień,  bez 

ograniczenia  prawa  odstąpienia  na  tej  podstawie  wyłącznie  do  naruszeń  harmonogramu 

o 

charakterze  istotnym,  mogącym  wpływać  na  realizację  całości  przedmiotu  zamówienia 

w 

terminie końcowym, określonym w § 3 ust. 1 umowy. 

Zarzut 3 t) wpr

owadzenie w § 7 ust. 2 pkt 5 IPU uprawnienia Zamawiającego do odstąpienia 

od  umowy  w  przypadku  dwukrotnej  odmowy  akceptacji  harmonogramu  rzeczowo-

finansowego  przez  Zamawiającego,  bez  ograniczenia  prawa  odstąpienia  na  tej  podstawie 

wyłącznie  do  naruszeń  umowy  o  charakterze  istotnym,  mogącym  wpływać  na  realizację 

całości przedmiotu zamówienia w terminie końcowym, określonym w § 3 ust. 1 umowy, a także 

pomimo braku ustalenia w SIWZ oczekiwanego wzoru takiego harmonogramu, ustalającego 

co  najmniej  układ  i  zakres  żądanych  informacji  oraz  źródła  finansowania  poszczególnych 

elementów  przedmiotu  zamówienia,  co  powoduje,  że  Wykonawca  nie  wie,  jakie  dokładnie 

naruszenie  postanowień  umowy  skutkować  będzie  możliwością  odstąpienia  przez 

Zamawiającego  od  umowy  na  tej  podstawie,  a  po  stronie  Zamawiającego  pozostawia 

arbitralność w nakładaniu sankcji na podstawie tego zapisu IPU. 

Izba uznała, że zarzuty nie zasługują na uwzględnienie. 

W zakresie 

podniesionych zarzutów Izba ustaliła następujący stan faktyczny: 

Zgodnie z § 7 ust. 2 pkt 4 IPU: Zamawiający może odstąpić od umowy, gdy Wykonawca:

nie 

realizuje  zaakceptow

anego  przez  Zamawiającego  Harmonogramu,  pomimo  pisemnego 

wezwania do reali

zacji jego postanowień. 

Zgodnie  z  §  7  ust.  2  pkt  5  IPU:  Zamawiający może  odstąpić  od  umowy,  gdy  Zamawiający 

dwukrotnie odmówi akceptacji dla Harmonogramu. 

Zastrzeżenie prawa odstąpienia od umowy należy do uprawnień Zamawiającego ustalającego 

warunki przyszłej umowy. Zamawiający wskazał na istotność harmonogramu, według którego 

będzie  dokonywał  rozliczeń  z  Instytucją  Wdrażającą.  Jednocześnie  trudno  przyjąć,  aby 

Zamawiający  dążył  do  rozwiązania  umowy  i  przekreślenia  jej  celu  z  powodów  błahych 

i 

nieuzasadnionych.  Izba  zwraca  również  uwagę  na  modyfikację  SIWZ  i  dołączenie  przez 

Zamawiającego  wzoru  harmonogramu,  co  ograniczy  możliwość  odstąpienia  od  umowy 

wyłącznie do przypadków rażących naruszeń po stronie wykonawcy. 

Zarzut 3 u) 

wprowadzenie w § 7 ust. 3 IPU zastrzeżenia, zgodnie z którym w razie odstąpienia 

od umowy przez Zamawiającego na tej podstawie Wykonawcy nie przysługuje jakiekolwiek 

wynagrodzenie, co stoi w sprzeczności z bezwzględnie obowiązującymi przepisami art 494 § 

1 k.c. w zw. z art. 405 k.c.

, które w takim przypadku dają Wykonawcy uprawnienie do żądania 

od Zamawiającego zwrotu wszystkich zrealizowanych na mocy umowy świadczeń lub zwrotu 

ich wartości. 

Zarzut  3  v)  wprowadze

nie  w  §  7  ust.  7  pkt  2  IPU  zastrzeżenia,  zgodnie  z  którym  w  razie 

odstąpienia  od  umowy  przez  Zamawiającego  Wykonawca  może  żądać  wyłącznie 

wynagrodzenia  należnego  z  tytułu  wykonanej  i  odebranej  przez  Zamawiającego  bez 

zastrzeżeń części umowy, co stoi w sprzeczności z bezwzględnie obowiązującymi przepisami 

art. 494 § 1 k.c. w zw. z art. 405 k.c., które w takim przypadku dają Wykonawcy uprawnienie 

do żądania od Zamawiającego zwrotu wszystkich zrealizowanych na mocy umowy świadczeń 

lub zwrotu ich wartości. 

Izba 

uznała, że zarzuty zasługują na uwzględnienie. 

W za

kresie podniesionych zarzutów Izba ustaliła następujący stan faktyczny: 

Zgodnie z § 7 ust. 3 IPU: Zamawiający może odstąpić od Umowy w razie wypełniania przez 

Wykonawcę postanowień Umowy w sposób niezgodny z jej postanowieniami, po uprzednim 

pisemnym  wezwaniu  do  jej  prawidłowego  wykonywania.  W  przypadku,  o  którym  mowa 

w 

zdaniu poprzedzającym, Wykonawcy nie przysługuje jakiekolwiek wynagrodzenie. 

W  myśl  §  7  ust.  7  pkt  2  IPU:  W  wypadku  odstąpienia  od  Umowy  przez  Zamawiającego: 

Wykonawca może żądać wyłącznie wynagrodzenia należnego z tytułu wykonanej i odebranej 

przez Zamawiającego bez zastrzeżeń części Umowy. 

W  ocenie  Izby  nie  jest  dopuszczalne  uregulowanie  zapisów  umowy  uniemożliwiających 

uzyskanie  p

rzez  wykonawcę  wynagrodzenia  za  spełnione  świadczenie  w  przypadku 

odstąpienia  od  umowy.  Zgodnie  z  art.  494  §  1  k.c.  Strona,  która  odstępuje  od  umowy 

wzajemnej, obowiązana jest zwrócić drugiej stronie wszystko, co otrzymała od niej na mocy 

umowy, a druga st

rona obowiązana jest to przyjąć. Strona, która odstępuje od umowy, może 

żądać nie tylko zwrotu tego, co świadczyła, lecz również na zasadach ogólnych naprawienia 

szkody wynikłej z niewykonania zobowiązania. Izba uznała, że Zamawiający naruszył w tym 

zakresie przepisy kodeksu 

cywilnego, dlatego też nakazała wykreślenie postanowień umowy 

zgodnie z żądaniem Odwołującego, co również umożliwi ocenę ryzyka i wycenę oferty. 

Zarzut  w)  w

prowadzenie  w  §  8  ust.  5  i  6  IPU  wymagań,  aby Wykonawca  był  zobowiązany 

podjąć czynności zmierzające do usunięcia zgłoszonej wady w terminie 8 godzin od dokonania 

zgłoszenia oraz do usunięcia wady w terminie 24 godzin od dokonania zgłoszenia, które to 

terminy nie uwzględniają istotności wad i ich wpływu na korzystanie z przedmiotu zamówienia, 

rynkowych standardów w zakresie realizacji świadczeń gwarancyjnych, a także okoliczności 

zależnych  od  Zamawiającego,  takich  jak  umożliwienie  Wykonawcy  dostępu  do  przedmiotu 

zamówienia w czasie umożliwiających wykonanie tych obowiązków. 

Izba uznała, że zarzut nie zasługuje na uwzględnienie. 

W zakresie podniesionego zarzutu Izba ustaliła następujący stan faktyczny: 

Zgodnie z § 8 ust. 5 i 6 IPU: 5. Wykonawca zobowiązany jest podjąć czynności zmierzające 

do usunięcia zgłoszonej wady w terminie 8 godzin od dokonania zgłoszenia. 6. Wykonawca 

zobowiązany  jest  do  usunięcia  zgłoszonej  wady  w  terminie  24  godzin  od  dokonania 

zgłoszenia.  W  przypadku  wad  niedających  się  usunąć  w  terminie  wskazanym  w  zdaniu 

poprzedz

ającym,  Strony  ustalą  właściwy  termin.  Na  czas  usunięcia  wad,  Wykonawca 

zobowiązany  jest  zapewnić  sprzęt  zastępczy  o  parametrach  nie  gorszych  od  właściwego 

elementu składającego się na Wystawę. 

Odwołujący oparł zarzut na twierdzeniu, że terminy nie uwzględniają istotności wad. Sytuacja 

taka została jednak przewidziana. Jeśli wady nie da się usunąć w terminie 24 godzin to Strony 

określą  właściwy  termin.  Izba  nie  doszukała  się  naruszenia  przepisów  w  tym  zakresie. 

Zamawiający  ma  uprawnienie  w  kształtowaniu  warunków  przyszłej  umowy  w  sposób,  który 

zabezpieczy jego uzasadnione interesy. 

Zamawiający wskazał, że musi zapewnić dostępność 

muzeum dla odwiedzających w jak najszerszym zakresie. 

Zarzut 3 x) zaniechanie wpro

wadzenia w § 10 ust. 2 pkt 1 IPU w wyszczególnieniu przyczyn 

uzasadniających możliwość wydłużenia terminu końcowego realizacji umowy okoliczności, za 

które odpowiedzialność ponosi Zamawiający takich, jak; 

opóźnienie  w  przekazaniu  Wykonawcy  wyjaśnień,  wytycznych  i  opinii  przez  projektantów 

sprawujących nadzór autorski (§ 1 ust. 4 i 5 IPU) tj. przekazanie Wykonawcy takich wyjaśnień, 

wytycznych  i  opinii  później  niż  do  2  dni  od  dnia  przekazania  projektantom  wniosku  o  ich 

wydanie lub przekazanie ich w postaci niekonkretnej lub niewyczerpującej; 

opóźnienie  w  przekazaniu  Wykonawcy  zaleceń  Zamawiającego  (§  2  ust.  2  i  9  IPU)  tj. 

przekazanie ich Wykonawcy później niż do 2 dni od dnia przekazania projektantom wniosku 

o 

ich wydanie lub przekazanie ich w postaci niekonkretnej lub niewyczerpującej; pomimo, iż 

o

późnienie w przekazaniu Wykonawcy konkretnych i wyczerpujących wyjaśnień, wytycznych 

i opinii projektantów sprawujących nadzór autorski lub konkretnych i wyczerpujących zaleceń 

Zamawiającego  stanowi  niewątpliwie  leżące  po  stronie  Zamawiającego  naruszenie  zasad 

współdziałania wierzyciela przy wykonaniu zamówienia, które wynikają z art. 354 § 2 k.c. i art. 

640 k.c. 

Izba uznała, że zarzut nie zasługuje na uwzględnienie. 

W zakresie podniesionego zarzutu Izba ustaliła następujący stan faktyczny: 

W myśl § 10 ust. 2 pkt 1 IPU: Strony mają prawo do przedłużenia terminu realizacji przedmiotu 

Umowy o okres trwania przyczyn, z powodu których będzie zagrożone dotrzymanie terminu 

zakończenia realizacji przedmiotu Umowy, w następujących sytuacjach: 1) jeżeli przyczyny, 

z 

powodu których będzie zagrożone dotrzymanie terminu zakończenia realizacji przedmiotu 

Umowy  będą  następstwem  okoliczności,  za  które  odpowiedzialność  ponosi  Zamawiający, 

w 

szczególności  będą  następstwem  nieterminowego  przekazania  terenu  budowy, 

konieczności zmian dokumentacji projektowej w zakresie, w jakim ww. okoliczności miały lub 

będą mogły mieć wpływ na dotrzymanie terminu zakończenia realizacji przedmiotu Umowy. 

W § 2 ust. 2 i 9 IPU stanowią: 2. Wykonawca zobowiązuje się do stosowania wszelkich zaleceń 

przekazanych  przez  Zamawiającego,  w  szczególności:  1)  Kierownika  Działu  Organizacji 

Wystaw i Wydarzeń oraz innych osób wyznaczonych przez Zamawiającego; 2) inspektorów 

nadzoru  inwestorskiego;  jeżeli  zostaną  oni  powołani.  9.  Wykonawca  zobowiązuje  się  do 

uzgadniania z Zamawiającym wszelkich spraw dotyczących realizacji przedmiotu Umowy. 

Paragraf  1  ust.  4  i  5  IPU  stanowią:  4.  Szczegółowy  zakres  przedmiotu  Umowy  stanowi 

dokumentacja  projektowa  wykonana  przez  COMPONO  spółkę  z  ograniczoną 

odpowie

dzialnością  z  siedzibą  w  Szczecinie.  5.  Wykonawca  oświadcza,  iż  przyjmuje  do 

wiadomości,  iż  projektanci  wskazani  w  ust.  4  powyżej  oraz  inne  osoby  wskazane  przez 

Zamawiającego, będą pełniły nadzór autorski w czasie realizacji przedmiotu Umowy. Zmiana 

osób  wskazanych  w  zdaniu  poprzedzającym  nie  stanowi  zmiany  Umowy.  Zamawiającemu 

przysługuje prawo do wskazania innych osób, które będą pełniły nadzór autorski. 

Izba  nie  doszukała  się  w  tym  zakresie  naruszenia  przepisów  ustawy.  Ponadto  określono 

przesłanki  wydłużenia  terminu  jako  następujące  z  przyczyn  dotyczących  Zamawiającego, 

z 

użyciem określenia „w szczególności”. Odwołujący formułując przedmiotowe zarzuty dąży 

jedynie do wynegocjowania korzystnych dla niego postanowień umowy. 

Zarzut 4  

Izba uznała, że zarzut nie zasługuje na uwzględnienie. 

W zakresie podniesionego zarzutu Izba ustaliła następujący stan faktyczny: 

Zgodnie z Rozdziałem 11 pkt 5 SIWZ: 5. Zamawiający informuje, iż na podstawie art. 43 ust.2b 

pkt.  2)  Ustawy  skrócił  termin  składania  ofert  do  15  dni.  Projekt  zakłada  wyposażenie 

przestrzeni  muzeum  w elementy  i  zabudowy,  w  dużej  części  projektowane jako  nietypowe. 

Zamawiający  z  winy  wykonawcy  odstąpił  od  umowy  na  dostosowanie  i  wyposażenie 

powierzchni udostępnianych zwiedzającym – dostawa i montaż elementów wystawy, co jest 

okolicznością niemożliwą do przewidzenia. Realizacja zadania, polegającego na wykonaniu 

i 

montażu elementów zabudowy ekspozycyjnej oraz wyposażenia wnętrz, wg indywidualnych 

projektów- wymaga odpowiedniego czasu realizacji, niezbędnego do osiągnięcia zakładanej 

w  projekcie  jakości  i  funkcjonalności  elementów  wyposażenia.  Wykonanie  systemów 

wystawienniczych,  łączy  się  z  zamawianiem  i  oczekiwaniem  na  realizację  elementów 

stanowiących  składowe  całości.  W  ciągu  produkcyjnym  realizacji  systemów,  zamówienie 

pewnych  podzespołów  może  nastąpić  dopiero  po  wykonaniu  elementów  bazowych,  co 

wydłuża  znacznie  całkowity  czas  procesu  produkcji.  Zabudowy  stałe,  projektowane 

w 

pomieszczeniach  kawiarni,  holu  wejściowego,  lobby,  pomieszczeniu  wielofunkcyjnym, 

edukacyjnym oraz szatni 

– projektowane są z materiałów (elementy lakierowane, fornirowane 

oraz wykończone konglomeratem akrylowym) których obróbka i wykończenie ze względu na 

technologię,  wymaga  dłuższego  czasu  realizacji.  Mając  na  uwadze  powyższe  uzasadnione 

jest skrócenie okresu na składanie ofert na rzecz okresu realizacji. Wydłużenie czasu realizacji 

zadania  może  mieć  w  ocenie  Zamawiającego  wpływ  na  zwiększenie  konkurencyjności 

i 

zwiększenie liczby potencjalnych wykonawców. 

W pkt 1 załącznika nr 2 do SIWZ do SIWZ określono: Oświadczamy, że zapoznaliśmy się ze 

specyfikacją  istotnych  warunków  zamówienia  (w  tym  z  istotnymi  postanowieniami  umowy) 

oraz zdobyliśmy wszelkie informacje konieczne do przygotowania oferty i przyjmujemy warunki 

określone w SIWZ. 

W Rozdziale 6 pkt 8 i 9 SIWZ Zamawiający wskazał:  8. Zamawiający żąda od wykonawcy, 

który polega na zdolnościach lub sytuacji innych podmiotów na zasadach określonych w art. 

22a Ustawy, przedstawienia w odniesieniu do tych podmiotów oświadczeń lub dokumentów 

wskazanych  w  ust.  10  (w  zakresie  w  jakim  polega  na  zdolnościach  lub  sytuacji  innych 

podmiotów)  i  11  poniżej.  9.  Zamawiający  żąda od wykonawcy  przedstawienia dokumentów 

potwierdzających  brak  podstaw  do  wykluczenia  podwykonawcy  wymienionych  w  ust.  11 

poniżej,  dotyczących  podwykonawcy,  któremu  zamierza  powierzyć  wykonanie  części 

zamówienia,  a  który  nie  jest  podmiotem,  na  którego  zdolnościach  lub  sytuacji  wykonawca 

polega na zasadach określonych w art. 22a Ustawy. 

W Rozdziale 

5 pkt 3 SIWZ Zamawiający przewidział przesłanki wykluczenia na postawie art. 

24 ust. 5 ustawy pzp. Zgodnie z Rozdziałem 6 pkt 11 SIWZ Zamawiający żąda dokumentów 

na potwierdzenie braku podstaw do wykluczenia również z art. 24 ust. 5 ustawy pzp. 

Zgodnie z Rozdziałem 6 pkt 5 i 6 SIWZ: 5. Wykonawca, który powołuje się na zasoby innych 

podmiotów,  w  celu  wykazania  braku  istnienia  wobec  nich  podstaw  wykluczenia  oraz 

spełniania, w zakresie, w jakim powołuje się na ich zasoby, warunków udziału w postępowaniu 

składa także jednolite dokumenty JEDZ dotyczące tych podmiotów. 6. Zamawiający żąda, aby 

wykonawca,  który  zamierza  powierzyć  wykonanie  części  zamówienia  podwykonawcom, 

w 

celu wykazania braku istnienia wobec nich podstaw wykluczenia z udziału w postępowaniu 

składa JEDZ. 

Artykuł  43  ust.  2b  pkt  2  ustawy  pzp  stanowi,  że  Zamawiający  może  wyznaczyć  termin 

składania  ofert  krótszy  niż  termin  określony  w  ust.  2,  nie  krótszy  jednak  niż  15  dni, 

w 

następujących  przypadkach:  jeżeli  zachodzi  pilna  potrzeba  udzielenia  zamówienia 

i 

skrócenie terminu składania ofert jest uzasadnione. 

Izba  nie  doszukała  się  naruszenia  przepisów  ustawy  pzp  w  sposób  wskazany  przez 

Odwołującego.  Zaznaczyć  należy  że  to  po  stronie  Zamawiającego  leży  uzasadnienie  pilnej 

potrzeby i skrócenia terminu składania ofert. Jednocześnie postanowienia SIWZ nie stanowią 

w tym zakresie wymagań dotyczących Wykonawców, a zatem uzasadnienie to nie jest objęte 

oświadczeniem zawartym w formularzu ofertowym, na które powołuje się Odwołujący. Na tym 

etapie  - 

odwołania  od  postanowień  SIWZ,  kwestie  dotyczące  ewentualnego  wykluczenia 

Odwołującego z postępowania, przyczyn odstąpienia od umowy, nie mogą być przedmiotem 

oceny Izby

. Dlatego też Izba uznała dowody złożone w tym zakresie przez Odwołującego jako 

niemające znaczenia dla rozpoznania przedmiotowego zarzutu.  

Mając na względzie powyższe orzeczono jak w sentencji. 

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono stosownie do jego wyniku na podstawie 

art. 192 ust. 9 i 10 ustawy pzp, a także w oparciu o przepisy § 3 pkt 1 i 2 oraz § 5 ust. 2 pkt 1 

rozporządzenia  Prezesa  Rady  Ministrów  z  dnia  15  marca  2010  r.  w  sprawie  wysokości 

i 

sposobu  pobierania  wpisu  od  odwołania  oraz  rodzajów  kosztów  w  postępowaniu 

odwoławczym  i  sposobu  ich  rozliczania  (Dz.  U.  z  2018  r.  poz.  972)  zaliczając  na  poczet 

niniejsze

go  postępowania  odwoławczego  koszt  wpisu  od  odwołania  uiszczony  przez 

Odwołującego  oraz  zasądzając  od  Zamawiającego  na  rzecz  Odwołującego  koszty 

postępowania odwoławczego poniesione z tytułu wpisu od odwołania w wysokości 15.000,00 

zł, wynagrodzenia pełnomocnika w wysokości 3 600,00 zł na podstawie faktury Vat złożonej 

przez 

Odwołującego  na  rozprawie  oraz  koszty  dojazdu  w  wysokości  wynikającej 

z 

przedstawionych biletów kolejowych w wysokości uwzględniającej przejazd w obie strony. 

Przewodniczący:      ………………….…