KIO 80/19 WYROK dnia 30 stycznia 2019 r.

Sygn. akt: KIO 80/19 

WYROK 

z dnia 30 stycznia 2019 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza   -   w składzie: 

Przewodniczący:     Ewa Sikorska 

Członkowie:  

Robert Skrzeszewski 

Bartosz Stankiewicz 

Protokolant:             Dominik Haczykowski 

po  rozpoznaniu  na  rozprawie  w  dniu  30  stycznia  2019 

roku  w  Warszawie  odwołania 

wniesionego  do  Prezesa  Kra

jowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  18  stycznia  2019  r.  przez 

wykonawcę  R.  S.,  w  postępowaniu  prowadzonym  przez  Województwo  Mazowieckie  – 

Mazowiecki Zarząd Dróg Wojewódzkich w Warszawie 

przy udziale wykonawcy T. P., 

zgłaszającego przystąpienie do postępowania odwoławczego 

po stronie 

zamawiającego  

orzeka: 

oddala odwołanie; 

kosztami postępowania obciąża wykonawcę R. S. i: 

zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 15 000 zł 00 gr 

(słownie: piętnaście tysięcy złotych zero groszy), uiszczoną przez wykonawcę 

R. S. 

tytułem wpisu od odwołania; 

zasądza  od  wykonawcy  R.  S.  na  rzecz  Województwa  Mazowieckiego  – 

Mazowieckiego Zarządu Dróg Wojewódzkich w Warszawie kwotę 3 600 zł 

00  gr 

(słownie:  trzy  tysiące  sześćset  złotych  zero  groszy),  stanowiącą 

uzasadnione  koszty  postępowania  odwoławczego  poniesione  z  tytułu 

wynagrodzenia 

pełnomocnika. 

Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r.  - 

Prawo zamówień 

publicznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1986), na niniejszy  wyrok, w terminie 7 dni od dnia jego 

doręczenia, przysługuje skarga, za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej, do 

Sądu Okręgowego w Warszawie. 

……………………………….. 

………………………………. 

………………………………. 

Sygn. akt: KIO 80/19 

Uzasadnienie 

Zamawiający – Województwo Mazowieckie – Mazowiecki Zarząd Dróg Wojewódzkich 

w  Warszawie 

–  prowadzi  postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  publicznego,  którego 

przedmiotem  jest 

pełnienie  funkcji  inspektora  nadzoru  dla  zadania:  „Rozbudowa  drogi 

wojewódzkiej  nr  579  relacji  Kazun  Polski-  Leszno-  Błonie  -  Grodzisk  Mazowiecki  - 

Radziejowice na odcinku od km 41+272 do km 52 +714 (r

zeczywisty kilometraż: od km 41+178 

do km 51

+599) na terenie gmin Grodzisk Mazowiecki, Radziejowice; powiatów grodziskiego i 

żyrardowskiego, województwa mazowieckiego (odc. Grodzisk Mazowiecki - Radziejowice)”. 

Postępowanie  prowadzone  jest  na  podstawie  przepisów  ustawy  z  dnia  29  stycznia 

2004  roku 

– Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2018 roku, poz. 1986 ze zm.), zwanej 

dalej ustawą P.z.p. 

W dniu 18 stycznia 2019 roku wykonawca R. S. 

(dalej: odwołujący) wniósł odwołanie 

od czynności zamawiającego i zaniechań zamawiającego, polegających na: 

niezgodnej  z  przepisami  ustawy  P.z.p

.  czynności  wykluczenia  odwołującego  w 

przedmiotowym postępowaniu, 

zaniechaniu poddania ocenie oferty o

dwołującego w przedmiotowym postępowaniu, 

wyborze jako najkorzystniejszej oferty D. Z.

, prowadzącego działalność gospodarczą 

pod firmą KND INVEST D. Z. z/s w Zambski Kościelne. 

Odwołujący zarzucił zamawiającemu naruszenie: 

Art. 7 ust. 1 w zw. z art. 24 ust. 1 pkt 16 ustawy P.z.p.

, polegające na nieuzasadnionym 

wykluczeniu  o

dwołującego  z  uwagi  na  przyjęcie  przez  zamawiającego,  że  odwołujący 

przedstawił w dokumencie JEDZ informacje niezgodne z rzeczywistością, które to działanie 

miałoby  być  skutkiem  jego  rażącego  niedbalstwa,  w  związku  z  czym  doszło  także  do 

naruszenia  zasady  równego  traktowania  wykonawców  oraz  zasad  proporcjonalności  i 

przejrzystości postępowania. 

Art. 87 § 1 ustawy P.z.p., poprzez zaniechanie wezwania odwołującego do złożenia 

wyjaśnień  w  stosunku  do  informacji  uzyskanych  od  Świętokrzyskiego  Zarządu  Dróg 

Wojewódzkich  w  Kielcach,  co  przyczyniłoby  się  do  starannego  wyjaśnienia  treści  oferty 

odwołującego przez zamawiającego. 

Art. 91 ust. 1 ustawy P.z.p., poprzez zaniechanie dokonania oceny oferty o

dwołującego 

według  kryteriów  oceny  ofert  wskazanych  w  specyfikacji  istotnych  warunków  zamówienia 

(s.i.w.z.)  i  dokonanie  oceny  oraz  wyboru  oferty  najkorzys

tniejszej  z  pominięciem  oferty 

o

dwołującego. 

Mając na uwadze przedstawione wyżej zarzuty odwołujący wniósł o: 

uniew

ażnienie czynności wykluczenia odwołującego z postępowania, dokonania oceny 

ofert oraz wyboru oferty najkorzystniejszej przez z

amawiającego, 

dokonania  ponownej  oceny  ofert,  w  tym  oferty  o

dwołującego  oraz  wyboru  oferty 

najkorzystniejszej, 

zasądzenie od zamawiającego na rzecz odwołującego kosztów postępowania, w tym 

kosztów reprezentacji według przedstawionych na rozprawie rachunków. 

Odwołujący podniósł, że posiada interes we wniesieniu nin. odwołania. W przypadku 

prawidłowego  działania  zamawiającego  oferta  odwołującego  zostałaby  oceniona  według 

kryteriów oceny wskazanych w s.i.w.z., a mając na uwadze, że była ofertą najkorzystniejszą 

pod  względem  kryterium  ceny,  odwołujący  odniósłby  korzyść  w  związku  z  realizacją 

zamówienia publicznego.  Szkodę  w  tym  przypadku  należy  definiować jako brak możliwości 

zrealizowania  zamówienia,  a  tym  samym  brak  możliwości  osiągnięcia  zysku.  Powyższe 

niezaprzeczalnie  dowodzi  naruszenia  interesu  o

dwołującego  w  uzyskaniu  przedmiotowego 

zamówienia  i  stanowi  wystarczającą  przesłankę  do  skorzystania  przez  odwołującego  z 

środków ochrony prawnej przewidzianych ustawą P.z.p. 

W uzasadnieniu odwołania odwołujący podniósł, że pismem z dnia 09 stycznia 2019r. 

z

amawiający - Mazowiecki Zarząd Dróg Wojewódzkich w Warszawie powiadomił oferentów 

przetargu  nieograniczonego  o  numerze  postępowania  206/18  o  wyborze  jako 

najkorzystniejszej  oferty  złożonej  przez  D.  Z.,  prowadzącego  działalność  gospodarczą  pod 

firmą KND Invest oraz wykluczeniu z postępowania na podstawie art. 24 ust. 1 pkt 16 ustawy 

P.z.p

. odwołującego. Zamawiający wskazał, że odwołujący, składając ofertę w przedmiotowym 

postępowaniu  oraz  udzielając  dalszych  wyjaśnień  w  trybie  art.  25  ust.  1  P.z.p.,  wprowadził 

z

amawiającego  w  błąd  wskazując  w  treści  JEDZ,  że  nie  znajdował  się  w  sytuacji,  w  której 

wcześniejsza  umowa  z  podmiotem  zamawiającym  lub  wcześniejsza  umowa  w  sprawie 

koncesji została rozwiązana przed czasem lub w której nałożone zostało odszkodowanie bądź 

in

ne porównywalne sankcje w związku z tą wcześniejsza umową. 

Zamawiający na podstawie przesłanych dokumentów przez Świętokrzyski Zarząd Dróg 

Wojewódzkich w Kielcach (dalej też ŚZDW) ocenił bowiem, że do rozwiązania zawartej przez 

oferenta  z  ŚZDW  w  wyniku  nieograniczonego  przetargu  publicznego  umowy  z  nr  6/96/3 

9/AW/2017 doszło z winy wykonawcy tj. R. S. PHU BAUMARK. 

Odwołujący  wskazał,  że  przesłane  do  zamawiającego  przez  ŚZDW  dokumenty,  są 

niezupełne,  a  zarazem  wyrwane  z  kontekstu  sprawy,  gdyż  korespondencja  ta  nie  zawiera 

chociażby  odpowiedzi  firmy  PHU  BAUMARK,  jak  i  całego  materiału  dowodowego 

znajdującego  się  w  aktach  toczącego  się  procesu  sądowego  oraz  postępowania  karnego 

prowadzonego w związku z przestępstwem nadużycia uprawnień przez urzędników ŚZDW w 

Kielcach stypizowanego, w art. 231 Kodeksu karnego. 

Odwołujący stwierdził, że pismem z dn. 05.12.2018 roku poinformował zamawiającego, 

że  w  związku  z  licznymi  naruszeniami  prawa  cywilnego  i  karnego  przez  pracowników 

Świętokrzyskiego Zarządu Dróg Wojewódzkich odstąpił od umowy nr 6/96/39/AW/2017 w dniu 

13.03.2018 pismem nr 32/Z/BAUMARK

/2018 oraz skierował sprawę do sądu, jak i zawiadomił 

organy ścigania o możliwości popełnienia przestępstwa przez urzędników ŚZDW. Wskazał, 

że  w  związku  z  dokonanym  przez  ŚZDW  odstąpieniem  od  umowy,  które  odwołujący 

kwestionuje, 

w sprawie nie zostało wypłacone ani zasądzane żadne odszkodowanie na rzecz 

Świętokrzyskiego  Zarządu  Dróg  Wojewódzkich.  W  istocie  to  odwołujący  podjął  szereg 

następujących czynności zmierzających do kompleksowego wyjaśnienia kwestii współpracy z 

ŚZDW: 

I. 

przed Sądem Rejonowym w Kielcach, V Wydział Gospodarczy, sygnatura akt V GNc 

3949/18  z  powództwa  PHU  BAUMARK  R.  S.  przeciwko  Województwu  Świętokrzyskiemu  - 

Świętokrzyski  Zarząd  Dróg  Wojewódzkich  Kielcach  o  zapłatę  kary  umownej  z  tytułu 

rozwiązania umowy  z  winy  zamawiającego. W ramach  tego  postępowania,  w  celu wydania 

wyroku  s

ąd  oceni  zgromadzony  materiał  dowodowy  i  orzeknie  w  przedmiocie  zasadności 

odstąpienia od umowy przez odwołującego z przyczyn leżących po stronie zamawiającego. 

II. 

przed Sądem Rejonowym w Kielcach, sygnatura akt: VIII C 1774/18 z powództwa PHU 

BAUMARK  R.  S. 

przeciwko  pracownikowi  Świętokrzyskiego  Zarządu  Dróg  Wojewódzkich 

Kielcach M. L. 

o odszkodowanie w związku z wykorzystywaniem do celów prywatnych przez 

ww. 

pracownika ŚZDW w Kielcach powierzonego przez BAUMARK samochodu typu SUV  

III. 

śledztwo  prowadzone  przez  Prokuraturę  Rejonową  w  Kielcach,  sygn.  akt:  PR  3Ds 

169.2018. w prz

edmiocie nadużycia uprawnień przez pracowników Świętokrzyskiego Zarządu 

Dróg Wojewódzkich w Kielcach oraz fałszowania wpisów w dziennikach budowy. 

Odwołujący  wskazał,  iż  wbrew  uzasadnieniu  wykluczenia  go,  zawartego  w  piśmie 

z

amawiającego z dnia 09.01.2019r., a które stanowi wyłącznie dokonane bez głębszej analizy 

powtórzenie przedstawionego zamawiającemu stanowiska przez ŚZDW, rozwiązanie umowy 

nr  6/96/39/AW/2017  nastąpiło  wskutek  odstąpienia  od  niej  przez  wykonawcę  z  uwagi  na 

na

stępujące uchybienia ze strony zamawiającego: 

Odwołujący pismem z dnia 13 marca 2018 roku złożył oświadczenie o wypowiedzeniu 

umowy  -  z  winy  z

amawiającego.  Przyczynami  powyższego  było  działanie  pracowników 

p

ozwanego, którzy po stwierdzeniu przez przedstawicieli R. S. nieprawidłowości związanych 

z działaniem wykonawcy usiłowali nakłonić ich do zmiany stanowiska oraz „mniej rzetelnego” 

kontrolowania jego prac. W licznych pismach 

odwołujący informował o nieprawidłowościach 

na  budowie,  np.  w  zakresie  dokumentacji  projek

towej,  w  tym  konieczności  niemożności 

rozpoczęcia  robót  przez  wykonawcę  mimo  braku  wcześniejszego  przedstawienia  przez 

p

ozwanego  stosownych  dokumentów  związanych  m.in.  z  jakością  używanych  materiałów. 

Nadto,  w  dniu  16  marca  2018  roku

,  w  odpowiedzi  na  oświadczenie  zamawiającego  o 

odstąpieniu  od  umowy  odniósł  się  on  szczegółowo  do  każdego  z  zarzutów  podniesionych 

przez z

amawiającego, wykazując jednocześnie ich całkowitą bezzasadność. W realiach sporu 

z ŚZDW w Kielcach znamienna jest okoliczność, iż prawidłowe realizowanie usługi nadzoru 

inwestorskiego  przez 

odwołującego,  który  chciał  zapobiec  nieuprawnionemu  rozpoczęciu 

robót przez wykonawcę, bez wypełnienia wymogów prawem przewidzianych doprowadziło do 

podjęcia  prób  ze  strony  pracowników  ŚZDW  w  Kielcach  zmierzających  do  „odsunięcia" 

odwołującego od realizowanego zadania. 

Odwołujący stwierdził, że w istocie, poprzez dokonanie wpisów w dziennikach budowy 

odnośnie  rzekomo  zrealizowanych  prac  przez  wykonawcę,  zarzucili  nieobecność 

poszczególnych  inspektorów  na  terenie  budowy.  Dodatkowo,  również  z  powołaniem  się  na 

inne  rzekome  naruszenia  obowiązków  umownych,  złożyli  nieprawdziwe  i  bezskuteczne 

oświadczenie o wypowiedzeniu umowy z winy odwołującego.  

Mając  na  uwadze  powyższe,  w  uznaniu  odwołującego,  zamawiający  w  niniejszym 

postępowaniu  dokonał  całkowicie  dowolnej  oceny  przedstawionej  przez  ŚZDW  sprawy 

rzekomego niena

leżytego wykonania umowy przez wykonawcę i odstąpienia z jego winy od 

umowy  nr  6/96/39/AW/2017,  mimo  że  posiadał  od  oferenta  informację  o  wszczęciu  z  jego 

inicjatywy ww. 

postępowań oraz odstąpieniu przez niego od umowy z winy SZDW. 

Zamawiający dokonując wykluczenia odwołującego wskazał bowiem, że wykluczenie 

następuje na podstawie art. 24 ust. 1 pkt 16 ustawy P.z.p., a zatem przyjął że oferent celowo 

lu

b  poprzez  rażące  niedbalstwo  wprowadził  go  w  błąd  co  do  okoliczności  nienależytego 

wykonania umowy z ŚZDW i przyczyn jej rozwiązania. 

Odwołujący powołał się na orzecznictwo KIO, w tym wyrok z 06.03.2018r. KIO 295/18, 

wyrok 348/17, wyrok KIO 2736/17, wyrok KIO 836/17, wyrok KIO 1058/17, wyrok KIO 1257/17, 

wyrok KIO 2010/18. 

Odwołujący podkreślił, że stwierdzenie, iż określone informacje są nieprawdziwe, tak 

na gruncie ogólnych reguł języka polskiego, jak i w rozumieniu tych przepisów, może odnosić 

się wyłącznie do informacji o pewnych faktach, o obiektywnie istniejącej rzeczywistości, tylko 

one bowiem podlegają ocenie w kategoriach prawdy i fałszu, (tak też KIO w wyroku z dnia 20 

czerwca 2017r., nr KIO 1132/17). Dla oceny, czy mamy do czynienia z informacją niezgodną 

z  rzeczywistością,  która  to,  jak  przed  nowelizacją  ustawy  z  22  czerwca  2016r.  „informacja 

nieprawdziwa" (w przepisie art. 24 ust. 2 pkt 3 ustawy P.z.p. sprzed nowelizacji) nie ma definicji 

legalnej  zawartej  w  ustawie,  pomocne  jest  orzecznictwo  sądowe.  W  wyroku  Sądu 

Najwyższego z dnia 5 kwietnia 2002r., sygn. akt: II CKN 1095/99 wskazane jest, iż pojęcie 

„prawda'’, „prawdziwy" bądź ich zaprzeczenie występują wielokrotnie w aktach normatywnych, 

a  wśród  nich  w  kodeksie  cywilnym  (np.  art.  780  §  1,  art.  834,  art.  835  §  3),  w  kodeksie 

postępowania cywilnego ( np. art. 3, art. 103 § 2, art. 252, art. 253, art. 254 § 1 i 2), w kodeksie 

karnym (np. art. 132, 213 § 1-3, art. 297 § 1, art. 313) oraz w kodeksie postępowania karnego 

(np. art. 2 § 2, art. 188 § 1 art. 312). Zdaniem SN we wszystkich tych przypadkach pojęcie 

„prawda" rozumiane jest tak, jak w języku potocznym, a więc jako zgodność (adekwatność) 

myśli  (wypowiedzi  -  w  znaczeniu  logicznym)  z  rzeczywistością  (  z  „faktami"  i  „danymi”),  co 

odpowiada  -  na  gruncie  filozoficznym  -  tzw.  klasycznej  koncepcji  prawdy  i  w  tym  sensie  - 

zdaniem SN - 

wypowiedź o rzeczywistości jest prawdziwa tylko wtedy, gdy głosi tak, jak jest w 

rzeczywistości. Zaznaczenia wymaga, że podanie informacji niezgodnych z rzeczywistością 

odpowiada podaniu informacji nieprawdziwych, chodzi tym samym o obiektywną niezgodność 

treści podanego oświadczenia z rzeczywistością (tak też KIO w wyroku z 3 grudnia 2018r., 

sygn. akt: KIO 2372/18). 

W  ocenie  odwołującego,  nie  ulega  natomiast  wątpliwości,  iż  mając  na  uwadze  fakt 

sporu pomiędzy ŚZDW a odwołującym co do winy w rozwiązaniu umowy nr 6/96/39/AW/2017, 

którego rozstrzygnięcie będzie dokonane przez ww. sądy powszechne, nie sposób jest, aby w 

niniejszym  postępowaniu  zamawiający,  nie  posiadając  całości  materiału  dowodowego 

zgromadzonego  w  aktach  sprawy  sądowej  o  sygn.  akt:  V  GNc  3949/18,  był  w  stanie 

prawidłowo dokonać oceny w kategoriach prawdy i fałszu, czy świadomie wskazane w JEDZ 

stwierdzenie,  że  z  winy  oferenta  nie  doszło  do  rozwiązania  umowy  stanowiło  informację 

nieprawdziwą. 

Odwołujący  stwierdził,  że  biorąc  zatem  pod  uwagę  uzasadnione  wątpliwości,  co  do 

przyc

zyn  rozwiązania  umowy  pomiędzy  odwołującym  a  ŚZDW,  które  powinien  powziąć 

z

amawiający wobec wyraźnego wskazania mu przez odwołującego faktu toczących się przed 

organami wymiaru sprawiedliwości spraw cywilnych i karnych, związanych z rzeczoną umową 

nr 6/96/39/AW/2017, przed podjęciem ostatecznej decyzji o wykluczeniu oferenta w trybie art. 

24 ust. 1 pkt 16 ustawy P.z.p., zamawia

jący winien co najmniej wezwać odwołującego w trybie 

art.  87  ust.  1  ustawy  P.z.p.

,  celem  ustosunkowania  się  do  twierdzeń  ŚZDW.  Brak  było 

natomiast  podstaw  do  arbitralnego,  bez  posiadania  dokumentacji  z  realizacji  umowy  nr 

6/96/39/AW/2017 przyjęcia, że stanowisko ŚZDW jest zgodne z prawdą, co jednocześnie ma 

świadczyć rzekomo o celowym podaniu nieprawdy przez odwołującego. Odwołujący powołał 

się w tym zakresie na wyroku KIO z dnia 6 kwietnia 2017r. sygn. akt: KIO 544/17. 

Zdaniem  odwołującego,  w  tej  sytuacji  nie  sposób  przyjąć,  aby  w  niniejszym 

postępowaniu zamawiający zasadnie przyjął, iż wskutek niezweryfikowanych informacji ŚZDW 

został  celowo  lub  chociażby  wskutek  rażącego  niedbalstwa  wprowadzony  w  błąd  przez 

oferenta, gdyż ten ustosunkowując się do wezwania, skierowanego do niego w trybie art. 25 

ust.  1  ustawy  P.z.p. 

wskazał,  że  w  sprawie  nienależytego  wykonania  umowy  nr 

6/96/39/AW/2017  z  jego  inicjatywy  toczą  się  postępowania  zarówno  na  gruncie  prawa 

cywilnego,  jak  i  karnego,  gdyż  w  ocenie  odwołującego  w  realizacji  kontraktu  zawartego  z 

ŚZDW  nie  zaszło  jedynie  nienależyte  wykonanie  zobowiązania  przez  zamawiającego,  ale 

także doszło do popełnienia na jego szkodę oraz szkodę interesu publicznego przestępstwa 

przez pracowników zamawiającego. 

W tym stanie rzeczy z

amawiający nie mógł przyjąć, iż odwołujący podał nieprawdę w 

formularzu  JEDZ,  ponieważ  do  czasu  prawomocnych  wyroków  sądowych  oraz  do  czasu 

zakończenia  postępowań  prokuratorskich  nie  mógł  jedynie  w  oparciu  o  twierdzenia  jednej 

strony sporu (bez zapoznania 

się z dokumentami) uznać winy odwołującego w niewykonaniu 

umowy  ze  ŚZDW.  Jak  wskazała  w  tym  kontekście  także  KIO  w  wyroku  z  dnia  20  czerwca 

2017r. KIO nr 1132/17: „ Nie sposób natomiast przyjąć, że przez sam fakt ujęcia spornego 

zamówienia  oferent  w  sposób  dorozumiany  lub  przez  swoją  lekkomyślność  przedstawił 

nieprawdziwe informacje, wprowadzając Zamawiającego w błąd, aby uzyskać zamówienie. ” 

Z

ważywszy  na  powyższe,  w  ocenie  odwołującego,  zamawiający  nie  wykazał 

skutecznie  w  treści  pisma  z  dnia  09  stycznia  2019  r.,  aby  spełnione  zostały  wszystkie 

przesłanki  wskazane  w  art.  24  ust.  1  pkt.  16  ustawy  P.z.p.  Istotne  zaniechania  w 

zweryfikowaniu  stanowiska  ŚZDW  wykazują  zatem  w  tej  sytuacji  także  naruszenia  zasady 

równego  traktowania  wykonawców  oraz  zasad  proporcjonalności  i  przejrzystości 

postępowania, o których mowa w art. 7 ust. 1 ustawy P.z.p. 

Odwołujący  stwierdził,  że  postawiony  natomiast  w  treści  petitum  odwołania  zarzut 

naruszenia  art.  91  ust.  1  ustawy  P.z.p. 

stanowi  prostą  konsekwencję  nieuzasadnionego 

wykluczenia  Odwołującego  z  przetargu,  wskutek  czego  jego  oferta  niesłusznie  nie  była 

poddane  ocenie. 

Podkreślił,  że  oferta  przedstawiona  przez  odwołującego  była 

najkorzystniejsza.  Gdyby  zatem  nie 

czynność wykluczenia  wskutek dokonania oceny  oferty 

o

dwołującego,  zostałaby  ona  wybrana  jako  najkorzystniejsza  i  to  odwołujący  mógłby 

realizować  zamówienie.  Niesłuszne  wykluczenie  odwołującego  rzutuje  zatem  na 

nieprawidłową, bo niepełną (nie dotyczącą wszystkich ofert) ocenę ofert przez zamawiającego, 

a zarazem wadliwy wybór oferty najkorzystniejszej w przetargu. 

Zamawiający na rozprawie w dniu 31 stycznia 2019 roku wniósł o oddalenie odwołania. 

Stwierdził,  że  wystąpił  równocześnie  do  odwołującego  i  ŚZDW  o  wyjaśnienie  i  informacje 

dotyczącą sprawy. Odwołujący w wyniku wezwania przedłożył pismo, w którym potwierdził, że 

doszło  do  odstąpienia  od  umowy,  ale  nie  ma  postaw  do  samooczyszczenia. W  tej  sytuacji 

przepisy obligują zamawiającego do wykluczenia wykonawcy i nie może on już prosić o kolejne 

wyjaśnienia.  

Przystępujący do postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego wykonawca 

Tomasz Przybylski poparł stanowisko zamawiającego i wniósł o oddalenie odwołania. 

Izba ustaliła, co następuje: 

Odwołujący był wykonawcą umowy nr 6/96/39/AW/2017 zawartej ze Świętokrzyskim 

Zarządem Dróg Wojewódzkich w Kielcach, której przedmiotem było zarządzanie i nadzór nad 

realizacją  inwestycji  „DW  752  Podgórze-Bodzentyn  dł  ok.  2,5  km  i  DW  751  Bodzentyn-

Dąbrowa Dolna dł. ok. 4,0 km”. 

ŚZDW w Kielcach pismem z dnia 12.03.2018r. złożył oświadczenie o odstąpieniu od 

wskazanej umowy z winy wykonawcy. 

Odwołujący  w  dniu  13.03.2018  r.  złożył  oświadczenie  o  wypowiedzeniu  wskazanej 

umowy z winy zamawiającego. 

W powyższym zakresie pomiędzy stronami jest spór zawisły przed Sądem Rejonowym 

w Kielcach, V Wydział Gospodarczy, sygnatura akt V GNc 3949/18. 

Odwołujący  złożył  w  przedmiotowym  postępowaniu  ofertę  oraz  dokument  JEDZ.  W 

dokumencie tym na pytanie, 

„czy wykonawca znajdował się w sytuacji, w której wcześniejsza 

umowa  w  sprawie 

zamówienia  publicznego,  wcześniejsza  umowa  z  podmiotem 

zamawiającym  lub  wcześniejsza  umowa  w  sprawie  koncesji  została  rozwiązana  przed 

czasem,  lub  w  której  nałożone  zostało  odszkodowanie  bądź  inne  porównywalne  sankcje  w 

związku z tą wcześniejszą umową?” odpowiedział przecząco. 

Zamawiający  w  dniu  4  grudnia  2018  roku  skierował  do  odwołującego  pismo 

następującej treści: 

„Mazowiecki  Zarząd  Dróg  Wojewódzkich  w  Warszawie  otrzymał  informację,  że  nie 

wykonał  Pan  zamówienia  na  „Zarządzanie  i  nadzór  nad  realizacją  inwestycji  DW  732 

Podgórze-Bodzentyn:  dł.  ok.  2,5  km  i  DW  751  Bodzentyn-Dąbrowa  Dolna,  dł.  ok.  4,0  km” 

(postępowanie nr 39/2017), co doprowadziło do rozwiązania umowy przez zamawiającego - 

Świętokrzyski Zarząd Dróg Wojewódzkich w Kielcach. 

W  złożonym  do  Mazowieckiego  Zarządu  Dróg  Wojewódzkich  w  Warszawie 

dokumencie JEDZ dla postępowania 206/18 oświadczył Pan, że nie znajdował się w sytuacji, 

w której wcześniejsza umowa w sprawie zamówienia publicznego z podmiotem zamawiającym 

została rozwiązana przed czasem. 

W związku z powyższym działając na podstawie art. 26 ust. 4 ustawy Prawo zamówień 

publicznych  Zamawiający  wzywa  do  złożenia  wyjaśnień  w  przedmiocie  w/w  oświadczenia. 

zawartego w JEDZ.

” 

Odwołujący pismem z dnia 5 grudnia 2018 roku, doręczonym zamawiającemu w dniu 

10 grudnia 2018 roku udzielił następującej odpowiedzi: 

„W odpowiedzi na Państwa pismo znak: WQ.464.6.2018.10.D206 z dn. 04.12.2018 r. 

dotyczące złożenia wyjaśnień w odniesieniu do wykonywania umowy nr 6/96/39/AW/2017 z 

dn.  1

4.11.2017  r.  dotyczącej  Zarządzania  i  nadzoru  nad  realizacją  inwestycji  „DW  752 

Podgórze — Bodzentyn ; dł. ok. 2,5 km i DW 751 Bodzentyn — Dąbrowa Dolna, dł. ok. 4,0 

km”, informujemy: 

W związku z licznymi naruszeniami przez Świętokrzyski Zarząd Dróg Wojewódzkich w 

Kielcach Kodeksu prawa karnego i cywilnego, Wykonawca usług nadzoru PHU BAUMARK w 

dniu 13.03.2018 pismem nr 32/Z/BAUMARK/2018 poinformował o odstąpieniu od umowy nr 

6/96/39/AW/2017 z dn. 14.112017 r. z winy Zamawiającego . 

Wykonawca usługi  PHU  BAUMARK  wskazał  na czynności  łamania prawa karnego i 

cywilnego przez Świętokrzyski Zarząd Dróg Wojewódzkich w Kielcach wraz z uzasadnieniem. 

Możliwe  publikowanie  odmiennego  stanowiska  przez  Świętokrzyski  Zarząd  Dróg 

Wojewódzkich w Kielcach jest stanowiskiem jednostronnym a także wątpliwym i nie powinno 

być  publikowane  oraz  rozpowszechniane  do  czasu  zapadnięcia  prawomocnych  wyroków 

sądowych  w  tej  sprawie  oraz  zakończenia  dochodzeń  i  śledztw  prowadzonych  wobec 

pracowników ŚZDW w Kielcach przez odpowiednie organy. 

Także  rozpowszechnianie  nieprawdziwych  informacji  przez  innego  uczestnika 

powyższego postępowania przetargowego na podstawie których dokonują Państwo czynności 

wzywających do wyjaśnień, jest poważnym naruszeniem prawa karnego przez tego uczestnika 

i wycz

erpuje ono zarzut zniesławienia co potwierdzono nam po konsultacji prawnej. 

Firma PHIJ BAUMARK wystąpiła również na drogę sądową w postępowaniu cywilnym 

o zasądzenie odszkodowania od Świętokrzyskiego Zarządu Dróg Wojewódzkich w Kielcach 

za wyrządzone straty i utracone korzyści. 

Wobec  powyższego  potwierdzamy,  że  przedłożone  informacje  w  postępowaniu 

przetargowym Nr 206/18 przez PFIU BAUMARK są prawdziwe, a przedstawione wyjaśnienia 

potwierdzają,  że  Wykonawca  PFIU  BAUMARK  z  siedzibą  ul.  Świętojańska  106,  07-202 

Wyszków nie znajdował się w sytuacji, w której wcześniejsza umowa w sprawie zamówienia 

publicznego  z  podmiotem  zamawiającym  została  rozwiązana  przed  czasem  z  winy 

Wykonawcy, a także, że instytucja tzw. self-cleaningu nie ma tu zastosowania.” 

Pismem  z 

dnia  9  stycznia  zamawiający  poinformował  o  wyborze  najkorzystniejszej 

oferty oraz o wykluczeniu odwołującego z postępowania o udzielenie zamówienia publicznego 

na podstawie art. 24 ust. 1 pkt 16 ustawy P.z.p. 

Zamawiający stwierdził, że w pkt. 5.1 s.i.w.z. wskazał, że wykluczeniu z postępowania 

podlega wykonawca, który z przyczyn leżących po jego stronie, nie wykonał albo nienależycie 

wykonał  w  istotnym  stopniu  wcześniejszą  umowę  w  sprawie  zamówienia  publicznego  lub 

umowę koncesji, zawartą z zamawiającym, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt. 1-4 ustawy Pzp, 

co doprowadziło do rozwiązania umowy lub zasądzenia odszkodowania. 

R.  S. 

prowadzący  działalność  gospodarczą  pod  firmą  PHU  Baumark  w  złożonym 

dokumencie  JEDZ  odpowiedział  przecząco  na  pytanie  „czy  wykonawca  znajdował  się  w 

sytuacji,  w  której  wcześniejsza  umowa  w  sprawie  zamówienia  publicznego,  wcześniejsza 

umowa  z  podmiotem  zamawiającym  lub  wcześniejsza  umowa  w  sprawie  koncesji  została 

rozwiązana  przed  czasem,  lub  w  której  nałożone  zostało  odszkodowanie  bądź  inne 

porównywalne sankcje w związku z tą wcześniejszą umową?” 

Oferta złożona przez R. S. została uznana za najkorzystniejszą i zamawiający wezwał 

wykonawcę do złożenia dokumentów potwierdzających okoliczności o których mowa w art. 25 

ust  .1ustawy  P.z.p.  Do  z

amawiającego  w  dniu  30.11.2018  r.  wpłynęło  pismo  od  innego 

w

ykonawcy  do  równolegle  toczącego  się  postępowania  208/18  informujące  o  tym,  że 

oświadczenie R. S. nie jest prawdziwe bowiem Świętokrzyski Zarząd Dróg Wojewódzkich w 

Kielcach odstąpił od umowy z odwołującym. 

Wobec powyższego zamawiający pismem z dnia 04.12.2018 r. zwrócił się do R. S. na 

podstawie  art.  26  ust.  4  ustawy 

Prawo  zamówień  publicznych  do  złożenia  wyjaśnień  w 

przedmiocie  oświadczenia  zawartego  w  JEDZ  oraz  do  Świętokrzyskiego  Zarządu  Dróg 

Wojewódzkich w Kielcach o udzielenie informacji w tej sprawie. 

R.  S. 

pismem  z  dnia  05.12.2018  r.,  które  wpłynęło  do  Zamawiającego  w  dniu 

10.12.2018  r.  wy

jaśnił,  że  w  dniu  13.03.2018  r.,  w  związku  z  licznymi    naruszeniami  przez 

Świętokrzyski  Zarząd  Dróg  Wojewódzkich  w  Kielcach  kodeksu  prawa  karnego  i  cywilnego, 

odstąpił od umowy nr 6/96/39/AW/2017 z winy zamawiającego. Poinformował, że wystąpił na 

drogę  sądową  oraz  potwierdził,  że  przedłożone  przez  niego  informacje  w  postępowaniu 

przetargowym nr 206/18 są prawdziwe i PHU BAUMARK nie znajdował się w sytuacji w której 

wcześniejsza umowa w sprawie zamówienia publicznego z podmiotem zamawiającym została 

rozwiązana  przed  czasem  z  winy  Wykonawcy  i  instytucja  „self-cleaningu  nie  ma  tu 

zastosowania. 

Świętokrzyski Zarząd Dróg Wojewódzkich w Kielcach w dniu 05.12.2018 r. przedłożył 

z

amawiającemu  dokumenty  dotyczące  odstąpienia  od  umowy  z  PHU  BAUMARK.  Z 

przedstawionych  dokumentów  wynika,  że  ŚZDW  w  Kielcach  pismem  z  dnia  12.03.2018r. 

odstąpił od umowy nr 6/96/39/AW/2017 pn „ Zarządzanie i nadzór nad realizacją inwestycji 

„DW 752 Podgórze-Bodzentyn dł ok. 2,5 km i DW 751 Bodzentyn-Dąbrowa Dolna dł. ok. 4,0 

km” z winy wykonawcy. 

Zamawiający na podstawie posiadanych dokumentów stwierdził, że do odstąpienia od 

umowy R. S. 

prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą PHU BAUMARK przez ŚZDW 

w  Kielcach  doszło  z  powodu  nienależytego  wykonywania  umowy  przez  Wykonawcę,  który 

wbrew obowiązkom wynikającym z umowy między innymi: 

- pomimo kilkukrotnych wezw

ań ze strony zamawiającego z 36-dniowym opóźnieniem 

umożliwił zamawiającemu korzystanie z pomieszczeń biurowych, przy czym biuro budowy nie 

zostało uruchomione i nie funkcjonowało w godzinach 7.00-15.00, co uniemożliwiło przepływ 

informacji pomiędzy wszystkimi stronami; 

Inspektor Nadzoru Robót Drogowych, pomimo wezwań przez Kierownika Projektu, 

nie był obecny podczas prac prowadzonych przez wykonawcę robót w styczniu 2018 r., na 

budowie  stawił  się  dopiero  w  dniu  19  lutego  2018  r.  i  wówczas  uzupełnił  zaległe  wpisy  w 

dzienniku;  

Inspektor Nadzoru Robót Drogowych nie dokonywał terminowo wpisów w dzienniku 

budowy

,  z  opóźnieniem  kilkudziesięciu  dni  odnosił  się  do  zgłoszeń  Kierownika  Budowy  do 

odbioru  robót;  na  dzień  08.03.2018r.  nie  dopełnił  objęcia  obowiązków  przez  inspektorów 

nadzoru 

inwestorskiego do zakresu robót objętych decyzją nr 87/D/2003 w specjalnościach 

konstrukcyjno-

budowlanej, mostowej i instalacyjnej w zakresie linii, sieci, instalacji i urządzeń 

teletechnicznych; 

miał  bardzo  duże  opóźnienia  w  opiniowaniu  wystąpień  Wykonawcy  Robót  —  w 

okresie  od  18.01.2018  do  02.02.2018r.  Wykonawca  skierował  do  Inżyniera  Kontraktu  57 

wystąpień,  do  których  Inżynier  Kontraktu  nie  odniósł  się  do  dnia  05.02.2018  r.,  do  dnia 

r. Inżynier Kontraktu nie zweryfikował żadnego z wniosków materiałowych; 

zgłaszając  osoby  na  stanowisko  Inspektora  Nadzoru  Robót  Drogowych 

przedkładał  do  akceptacji  zamawiającego  osoby  nieposiadające  wymaganego  przez 

zamawiającego doświadczenia, zaś w składanych oświadczeniach potwierdzał nieprawdę; 

Inżynier  Kontraktu  na  radach  budowy  wykazywał  nieprzygotowanie,  nie 

posiadał  wiedzy  na  temat  podstawowych  informacji  dotyczących  kontraktu,  nie  posiadał 

wiedzy na temat personaliów osób wchodzących w skład jego zespołu. 

Z dołączonej korespondencji pomiędzy stronami wynika, że wykonawca nie realizował, 

pomimo  kilkukrotnych  wezwań  ze  strony  ŚZDW  w  Kielcach,  podstawowych  obowiązków 

wynikających  z  pełnionej  funkcji  co  w  konsekwencji  doprowadziło  do  odstąpienia  umowy  z 

przyczyn 

leżących po stronie wykonawcy 

R.  S. 

nie  wystąpił  z  inicjatywą  samooczyszczenia  i  nie  przedstawił  zamawiającemu 

żadnych  dokumentów  dających  podstawę  do  odstąpienia  od  obowiązku  wykluczenia  tego 

wykonawcy. 

Zamawiający  stwierdził,  że  zgodnie  z  art.  24  ust.  16  ustawy  P.z.p.  z  postępowania 

wyklucza  się  wykonawcę,  który  w  wyniku  lekkomyślności  lub  niedbalstwa  przedstawił 

informacje 

wprowadzające  w  błąd  zamawiającego,  mogące  mieć  istotny  wpływ  na  decyzje 

podejmowane przez zamawiającego w postępowaniu o udzielenie zamówienia. 

W  orzecznictwie  Krajowej  Izby  Odwoławczej  i  sądów  okręgowych  ukształtował  się 

pogląd, że dla zastosowania art. 24 ust. 1 pkt 16 ustawy P.z.p. muszą zostać kumulatywnie 

spełnione następujące przesłanki: przedstawienie przez wykonawcę informacji niezgodnej z 

rzeczywistością, która wprowadziła zamawiającego w błąd, błąd ten polegał na przyjęciu przez 

zamawiającego,  że  wykonawca  nie  podlega  wykluczeniu,  a  przedstawienie  informacji  jest 

wynikiem zamierzonego działania lub rażącego niedbalstwa. 

W  świetle  posiadanych  przez  zamawiającego  dokumentów  bezspornym  jest,  że 

wykonawca przedstawił zamawiającemu informacje niezgodne z rzeczywistością, bowiem w 

dokumencie  JEDZ  zataił  fakt  odstąpienia  od  umowy  przez  ŚZDW  w  Kielcach  z  winy 

wykonawcy

,  czym  wprowadził  zamawiającego  w  błąd,  że  nie  podlega  wykluczeniu  zaś  z 

wyjaśnień  wykonawcy,  w  ocenie  zamawiającego,  wynika,  że  działanie  wykonawcy  jest 

skutkiem rażącego niedbalstwa. Od podmiotu działającego na rynku w sposób profesjonalny 

należy  oczekiwać  zachowania  standardu  ostrożności  w  szczególności,  gdy  ustawodawca 

dopuszcza samooczyszczenie się wykonawcy. Procedura wskazana w art. 24 ust. 8 Prawa 

zamówień  publicznych  służy  dobrowolnemu  naprawieniu  szkody  -  wykonawca  winny 

wprowadzenia w błąd musi się do tego przyznać, zanim fakt ten uświadomi sobie zamawiający. 

Wykonawca powinien zatem: 1) poinformować o zdarzeniu zamawiającego, 2) wskazać, jakie 

informacje są nieprawdziwe bądź nierzetelne, 3) wyjaśnić okoliczności, w jakich doszło do ich 

przekazania zamawiającemu, 4) wskazać sposób, w jaki na przyszłość wykonawca ma zamiar 

zabezpieczyć  się  przed  powtórzeniem  się  tego  rodzaju  sytuacji,  w  tym  ewentualnie 

poinformować,  czy  i  jakie  konsekwencje  służbowe  wykonawca  wyciągnął  wobec 

odpowiedzialnych  za  wprowadzenie  zamawiającego  w  błąd  pracowników,  5)  przekazać 

informacje rzetelne w miej

sce nieprawidłowych. Tymczasem wykonawca wezwany do złożenia 

wyjaśnień potwierdził, że informacje złożone w postępowaniu są prawdziwe, że nie znajdował 

się w sytuacji, w której wcześniejsza umowa w sprawie zamówienia publicznego z podmiotem 

zamawiającym została rozwiązana przed czasem z winy wykonawcy oraz wprost stwierdził, 

że instytucja self-cleaningu nie ma w tej sprawie zastosowania.  

Izba zważyła, co następuje: 

Odwołanie jest bezzasadne. 

W pierwszej kolejności Izba stwierdziła, że odwołujący jest uprawniony do korzystania 

ze środków ochrony prawnej w rozumieniu art. 179 ust. 1 ustawy P.z.p. 

W rozpoznawanej sprawie bezsporny pomiędzy stronami jest fakt, że umowa zawarta 

pomiędzy odwołującym a ŚZDW została rozwiązana przed jej ukończeniem. Odwołujący stoi 

co prawda na stanowisku, iż ŚZDW, który jako pierwszy złożył oświadczenie o odstąpieniu od 

umowy, zrobił to bezskutecznie, niemniej jednak – w ocenie odwołującego – oświadczenie o 

wypowiedzeniu przez niego umowy, złożone następnego dnia, jest ważne i skuteczne. 

Nie ulega zatem wątpliwości, że w rozpoznawanej sprawie zaszły okoliczności, wobec 

których na zawarte w JEDZ pytanie w brzmieniu: „czy wykonawca znajdował się w sytuacji, w 

której  wcześniejsza  umowa  w  sprawie  zamówienia  publicznego,  wcześniejsza  umowa  z 

podmiotem zamawiającym lub wcześniejsza umowa w sprawie koncesji została rozwiązana 

przed czasem, lub w której nałożone zostało odszkodowanie bądź inne porównywalne sankcje 

w związku z tą wcześniejszą umową?” należało odpowiedzieć twierdząco. 

Izba  podkreśla,  że  twierdząca  odpowiedź  na  przytoczone  wyżej  pytanie  nie  jest 

uzależniona od faktu, iż do przedwczesnego rozwiązania umowy doszło z winy którejkolwiek 

ze  stron,  w  szczególności  z  winy  wykonawcy.  Pytanie  dotyczy  wyłącznie  obiektywnego 

zdarzenia  polegającego  na  wcześniejszym  rozwiązaniu  umowy.  W  tej  sytuacji  odwołujący, 

który  udzielił  negatywnej  odpowiedzi  na  tak  zadane  pytanie,  wprowadził  zamawiającego  w 

błąd. 

Przepis 

art.  24  ust.  1  pkt  16  ustawy  P.z.p.  dotyczy  wykonawców,  którzy  w  wyniku 

zamierzonego  działania  lub  rażącego  niedbalstwa  wprowadzili  zamawiającego  w  błąd  przy 

przedstawieniu  informacji,  że  nie  podlegają  wykluczeniu,  spełniają  warunki  udziału  w 

postępowaniu lub obiektywne i niedyskryminacyjne kryteria, lub którzy zataili te informacje lub 

nie są w stanie przedstawić wymaganych dokumentów. Przepis art. art. 24 ust. 1 pkt 16 ustawy 

P.z.p.  przede  wszystkim  dotyczy  sytuacji,  w  której  wykonawca  oświadcza  nieprawdę,  czyli 

przeinacza  fakty  albo  potwierdza  nieistniejące  okoliczności.  Wprowadzenie  w  błąd  musi 

przybrać formę zamierzonego działania lub rażącego niedbalstwa. 

W  ocenie  Izby  odwołujący,  nie  informując  o  fakcie  przedwczesnego  rozwiązania 

umowy z ŚZDW, dopuścił się co najmniej rażącego niedbalstwa. 

Ustawa  nie  definiuje  pojęcia  ,,rażącego  niedbalstwa",  natomiast  wypełniając  te  lukę 

orzeczni

ctwo  Sądu  Najwyższego  wskazuje,  że  ,,Przypisanie  określonej  osobie  niedbalstwa 

uznaje się za uzasadnione wtedy, gdy osoba ta zachowała się w określonym miejscu i czasie 

w sposób odbiegający od właściwego dla niej miernika należytej staranności. Przez rażące 

niedbalstwo  rozumie  się  natomiast  niezachowanie  minimalnych  (elementarnych)  zasad 

prawidłowego zachowania się w danej sytuacji. O przypisaniu pewnej osobie winy w tej postaci 

decyduje  więc  zachowanie  się  przez  nią  w  określonej  sytuacji  w  sposób  odbiegający  od 

miernika staranności minimalnej" (wyrok SN z dnia 10 marca 2004 r., sygn. akt IV CK 151/03). 

Jest  to  zatem  naruszenie  reguły  ostrożności  ,wymaganej  w  danych  okolicznościach  bez 

wykorzystania w  pełni  możliwości  intelektualnych przez  osobę  dopuszczającą się rażącego 

niedbalstwa.  W  doktrynie  i  orzecznictwie  nie  ma  wątpliwości  co  do  tego,  iż  za  rażące 

niedbalstwo  należy  uznać  działanie,  odpowiadające  kwalifikowanej  postaci  braku  należytej 

staranności (tak: wyrok SN z dnia 25 września 2002 r. sygn. akt I CKN 969/00). 

Odwołujący  w  treści  JEDZ  na  pytanie:  „czy  wykonawca  znajdował  się  w  sytuacji,  w 

której  wcześniejsza  umowa  w  sprawie  zamówienia  publicznego,  wcześniejsza  umowa  z 

podmiotem zamawiającym lub wcześniejsza umowa w sprawie koncesji została rozwiązana 

przed czasem, lub w której nałożone zostało odszkodowanie bądź inne porównywalne sankcje 

w związku z tą wcześniejszą umową?”, zaznaczył opcje „NIE”, co było niezgodne z prawdą. 

Odwołujący  zaznaczył  tę  odpowiedź  mimo  jasnej  treści  formularza  oraz  instrukcji  jego 

wypełnienia. Podkreślenia wymaga, że formularz dokumentu JEDZ przewiduje, w przypadku 

zaznaczenia opcji „TAK”, możliwość podania szczegółowych informacji na ten temat. Nic nie 

stało na przeszkodzie, by odwołujący wyjaśnił zamawiającemu okoliczności rozwiązania przed 

czasem umowy z ŚZDW. 

Izba  podziela  w  pełni  i  uznaje  za  własne  stanowisko  wyrażone  w  wyroku  z  dnia  11 

stycznia 2019 roku sygn. akt KIO 2664/18 oraz w wyroku z dnia 8 czerwca 2017 r. sygn. akt 

KIO 888/17, z którego wynika, że skoro wykonawca nie składa dokumentów innych niż JEDZ, 

na  danym  etapie  postępowania,  to  tym  bardziej  w  JEDZ  muszą  być  zawarte  precyzyjnie 

wszystkie  informacje,  które  zamawiający  dotychczas  mógł  uzyskać  z  innych  dokumentów 

składanych przez wykonawców wraz z wnioskiem o dopuszczenie do udziału w postępowaniu 

o udzielenie zamówienia publicznego. Zatem odformalizowanie postępowania, nie polega na 

tym, że nie podaje się informacji, bądź podaje się jakiekolwiek informacje, lecz na tym polega 

odformalizowanie procedury, że na etapie składania JEDZ wykonawca zobowiązany jest do 

jasnego,  precyzyjnego  przedstawienia  informacji,  których  ocena  pozwoli  na  sprawdzenie 

zdolności wykonawcy i spełnienia przez niego warunków, a nie musi wykonawca na tym etapie 

postępowania  składać  dużej  liczby  dokumentów.  Nie  zmienia  się  bowiem  sposób  oceny  i 

weryfikacji zdolności wykonawców, wszyscy muszą wykazać się spełnieniem warunków oraz 

w  tym  zakresie  przedstawić  stosowne  zobowiązania  w  JEDZ,  czyli  JEDZ jest  dokumentem 

kategorycznym jeżeli chodzi o wagę oświadczeń i informacji jakie wykonawca przedstawia za 

jego pomocą. 

Izba  nie  podziela  stanowiska  odwołującego,  wyrażonego  na  rozprawie  w  dniu  30 

stycznia  2019  roku,  iż  wymóg  zaznaczenia  opcji  „TAK”  przy  wskazanym  wyżej  pytaniu 

powstawał w sytuacji zmaterializowania się przesłanki wykluczenia wykonawcy, o której mowa 

w pkt. 5.1. s.i.w.z.

, będącej jednocześnie fakultatywną przesłanką wykluczenia wskazaną w 

art. 24 ust. 5 pkt 4 ustawy P.z.p., 

tj. w sytuacji kiedy wykonawca z przyczyn leżących po jego 

stron

ie,  nie  wykonał  lub  nienależycie  wykonał  w  istotnym  stopniu  wcześniejszą  umowę  w 

sprawie  zamówienia  publicznego  lub  umowę  koncesji,  zawartą  z  zamawiającym,  o  którym 

mowa  w  art.  3  ust.  1  pkt  1-

4,  co  doprowadziło  do  rozwiązania  umowy  lub  zasądzenia 

odszkodow

ania.  Treść  JEDZ  nie  pozostawia  tu  wątpliwości,  co  do  tego,  że  wykonawca 

powinien  zaznaczyć  opcję  „TAK”  w  przypadku,  gdy  doszło  do  rozwiązania  umowy  przed 

czasem

,  bez  względu  na  przyczyny  jej  rozwiązania.  W  tej  sytuacji  jest  uprawniony  do 

wskazania  okolicz

ności  wyłączających  jego  winę  lub  do  wdrożenia  procedury 

samooczyszczenia. Zamawiający byłby wówczas obowiązany zbadać, czy zaszły przesłanki, 

o  których  mowa  w  pkt.  5.1.  s.i.w.z  i  art.  24  ust.  5  pkt  4  ustawy  P.z.p.  Odwołujący,  który 

wprowadził w błąd zamawiającego co do samego faktu rozwiązania umowy przed czasem, nie 

powinien oczekiwać od zamawiającego, iż ten będzie badał okoliczności rozwiązania umowy.  

Faktem  jest,  że  zamawiający  w  piśmie  informującym  o  wykluczeniu  wykonawcy 

szeroko  powoływał  się  na  wskazane  przez  ŚZDW,  obciążające  odwołującego,  przyczyny 

rozwiązania umowy, niemniej jednak wyraźnie wskazał, że podstawą wykluczenia jest art. 24 

ust. 1 pkt 16 ustawy P.z.p. Odwołujący nie zarzucił zamawiającemu naruszenia art. 24 ust. 5 

pkt  4  ustawy  P.z.p., 

w  związku  z  czym  Izba  dokonała  oceny  prawidłowości  czynności 

zamawiającego w granicach podniesionego zarzutu. 

Izba  uznała  za  bezzasadny  zarzut  naruszenia  przez  zamawiającego  art.  87  ust.  1 

(błędnie  wskazany  przez  odwołującego jako  „§  1”)  ustawy  P.z.p.,  zgodnie  z  którym  w  toku 

badania i oceny ofert zamawiający może żądać od wykonawców wyjaśnień dotyczących treści 

złożonych ofert.  

Izba  podkreśla,  że  dyspozycja  wskazanego  przepisu  uprawnia  zamawiającego  do 

żądania wyjaśnień jedynie w zakresie treści oferty. Poza jej zakresem pozostaje uprawnienie 

do  żądania  złożenia  wyjaśnień  w  kwestiach  dotyczących  spełniania  przez  wykonawcę 

warunków  udziału  w  postępowaniu,  które  z  kolei  przewidziane  jest  w  art.  26  ust.  4  ustawy 

P.z.p. 

Niemniej jednak stwierdzić należy, iż w wypadku faktycznego stwierdzenia, że w danej 

sytuacji przesłanki, o których mowa w art. 24 ust. 1 pkt 16 ustawy P.z.p., zostały spełnione, 

brak jest podstaw do 

żądania wyjaśnień i konwalidacji postępowania wykonawcy. Krajowa Izba 

Odwoławcza w wyroku z 24 października 2013 r. (sygn. akt. 2403/13), wydanym co prawda w 

stanie prawnym sprzed wejścia w życie ustawy z dnia z dnia 22 czerwca 2016 roku o zmianie 

ustawy 

– Prawo zamówień publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1020), lecz 

zachowującym  swą  aktualność  w  stanie  obecnym,  orzekła,  że  w  przypadku  podania  przez 

wykonawcę  nieprawdziwych  informacji  niedopuszczalne  jest  uzupełnienie  oświadczeń  lub 

dokumentów, które zawierają nieprawdziwą informację, na oświadczenia lub dokumenty wolne 

od takiej wady. 

Izba  uznała  za  bezzasadny  zarzut  naruszenia  przez  zamawiającego  art.  91  ust.  1 

ustawy  P.z.p.  poprzez  zaniechanie  dokonania  oceny  oferty  o

dwołującego  według  kryteriów 

oceny ofert wskazanych w 

specyfikacji istotnych warunków zamówienia (s.i.w.z.) i dokonanie 

oceny oraz wyboru oferty najkorzys

tniejszej z pominięciem oferty odwołującego. Zarzut ten – 

jak sam stwierdził odwołujący – jest logiczną konsekwencją zarzutów wskazanych wyżej. W 

związku z tym, że zarzuty te zostały przez Izbę oddalone, oddaleniu podlega również zarzut, 

którego skuteczność uzależniona była od stwierdzenia zasadności zarzutów pozostałych. 

Biorąc pod uwagę powyższe orzeczono jak w sentencji. 

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 

ustawy Pzp, czyli stosownie do wyniku postępowania. 

………………………………………… 

………………………………………… 

…………………………………………