KIO 80/19 WYROK dnia 30 stycznia 2019 r.

Sygn. akt: KIO 80/19

WYROK

z dnia 30 stycznia 2019 r.

Krajowa Izba Odwoławcza - w składzie:

Przewodniczący: Ewa Sikorska

Członkowie:

Robert Skrzeszewski

Bartosz Stankiewicz

Protokolant: Dominik Haczykowski

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 stycznia 2019

roku w Warszawie odwołania

wniesionego do Prezesa Kra

jowej Izby Odwoławczej w dniu 18 stycznia 2019 r. przez

wykonawcę R. S., w postępowaniu prowadzonym przez Województwo Mazowieckie –

Mazowiecki Zarząd Dróg Wojewódzkich w Warszawie

przy udziale wykonawcy T. P.,

zgłaszającego przystąpienie do postępowania odwoławczego

po stronie

zamawiającego

orzeka:

oddala odwołanie;

kosztami postępowania obciąża wykonawcę R. S. i:

zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 15 000 zł 00 gr

(słownie: piętnaście tysięcy złotych zero groszy), uiszczoną przez wykonawcę

R. S.

tytułem wpisu od odwołania;

zasądza od wykonawcy R. S. na rzecz Województwa Mazowieckiego –

Mazowieckiego Zarządu Dróg Wojewódzkich w Warszawie kwotę 3 600 zł

00 gr

(słownie: trzy tysiące sześćset złotych zero groszy), stanowiącą

uzasadnione koszty postępowania odwoławczego poniesione z tytułu

wynagrodzenia

pełnomocnika.

Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. -

Prawo zamówień

publicznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1986), na niniejszy wyrok, w terminie 7 dni od dnia jego

doręczenia, przysługuje skarga, za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej, do

Sądu Okręgowego w Warszawie.

………………………………..

……………………………….

……………………………….

Sygn. akt: KIO 80/19

Uzasadnienie

Zamawiający – Województwo Mazowieckie – Mazowiecki Zarząd Dróg Wojewódzkich

w Warszawie

– prowadzi postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego, którego

przedmiotem jest

pełnienie funkcji inspektora nadzoru dla zadania: „Rozbudowa drogi

wojewódzkiej nr 579 relacji Kazun Polski- Leszno- Błonie - Grodzisk Mazowiecki -

Radziejowice na odcinku od km 41+272 do km 52 +714 (r

zeczywisty kilometraż: od km 41+178

do km 51

+599) na terenie gmin Grodzisk Mazowiecki, Radziejowice; powiatów grodziskiego i

żyrardowskiego, województwa mazowieckiego (odc. Grodzisk Mazowiecki - Radziejowice)”.

Postępowanie prowadzone jest na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 stycznia

2004 roku

– Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2018 roku, poz. 1986 ze zm.), zwanej

dalej ustawą P.z.p.

W dniu 18 stycznia 2019 roku wykonawca R. S.

(dalej: odwołujący) wniósł odwołanie

od czynności zamawiającego i zaniechań zamawiającego, polegających na:

niezgodnej z przepisami ustawy P.z.p

. czynności wykluczenia odwołującego w

przedmiotowym postępowaniu,

zaniechaniu poddania ocenie oferty o

dwołującego w przedmiotowym postępowaniu,

wyborze jako najkorzystniejszej oferty D. Z.

, prowadzącego działalność gospodarczą

pod firmą KND INVEST D. Z. z/s w Zambski Kościelne.

Odwołujący zarzucił zamawiającemu naruszenie:

Art. 7 ust. 1 w zw. z art. 24 ust. 1 pkt 16 ustawy P.z.p.

, polegające na nieuzasadnionym

wykluczeniu o

dwołującego z uwagi na przyjęcie przez zamawiającego, że odwołujący

przedstawił w dokumencie JEDZ informacje niezgodne z rzeczywistością, które to działanie

miałoby być skutkiem jego rażącego niedbalstwa, w związku z czym doszło także do

naruszenia zasady równego traktowania wykonawców oraz zasad proporcjonalności i

przejrzystości postępowania.

Art. 87 § 1 ustawy P.z.p., poprzez zaniechanie wezwania odwołującego do złożenia

wyjaśnień w stosunku do informacji uzyskanych od Świętokrzyskiego Zarządu Dróg

Wojewódzkich w Kielcach, co przyczyniłoby się do starannego wyjaśnienia treści oferty

odwołującego przez zamawiającego.

Art. 91 ust. 1 ustawy P.z.p., poprzez zaniechanie dokonania oceny oferty o

dwołującego

według kryteriów oceny ofert wskazanych w specyfikacji istotnych warunków zamówienia

(s.i.w.z.) i dokonanie oceny oraz wyboru oferty najkorzys

tniejszej z pominięciem oferty

o

dwołującego.

Mając na uwadze przedstawione wyżej zarzuty odwołujący wniósł o:

uniew

ażnienie czynności wykluczenia odwołującego z postępowania, dokonania oceny

ofert oraz wyboru oferty najkorzystniejszej przez z

amawiającego,

dokonania ponownej oceny ofert, w tym oferty o

dwołującego oraz wyboru oferty

najkorzystniejszej,

zasądzenie od zamawiającego na rzecz odwołującego kosztów postępowania, w tym

kosztów reprezentacji według przedstawionych na rozprawie rachunków.

Odwołujący podniósł, że posiada interes we wniesieniu nin. odwołania. W przypadku

prawidłowego działania zamawiającego oferta odwołującego zostałaby oceniona według

kryteriów oceny wskazanych w s.i.w.z., a mając na uwadze, że była ofertą najkorzystniejszą

pod względem kryterium ceny, odwołujący odniósłby korzyść w związku z realizacją

zamówienia publicznego. Szkodę w tym przypadku należy definiować jako brak możliwości

zrealizowania zamówienia, a tym samym brak możliwości osiągnięcia zysku. Powyższe

niezaprzeczalnie dowodzi naruszenia interesu o

dwołującego w uzyskaniu przedmiotowego

zamówienia i stanowi wystarczającą przesłankę do skorzystania przez odwołującego z

środków ochrony prawnej przewidzianych ustawą P.z.p.

W uzasadnieniu odwołania odwołujący podniósł, że pismem z dnia 09 stycznia 2019r.

z

amawiający - Mazowiecki Zarząd Dróg Wojewódzkich w Warszawie powiadomił oferentów

przetargu nieograniczonego o numerze postępowania 206/18 o wyborze jako

najkorzystniejszej oferty złożonej przez D. Z., prowadzącego działalność gospodarczą pod

firmą KND Invest oraz wykluczeniu z postępowania na podstawie art. 24 ust. 1 pkt 16 ustawy

P.z.p

. odwołującego. Zamawiający wskazał, że odwołujący, składając ofertę w przedmiotowym

postępowaniu oraz udzielając dalszych wyjaśnień w trybie art. 25 ust. 1 P.z.p., wprowadził

z

amawiającego w błąd wskazując w treści JEDZ, że nie znajdował się w sytuacji, w której

wcześniejsza umowa z podmiotem zamawiającym lub wcześniejsza umowa w sprawie

koncesji została rozwiązana przed czasem lub w której nałożone zostało odszkodowanie bądź

in

ne porównywalne sankcje w związku z tą wcześniejsza umową.

Zamawiający na podstawie przesłanych dokumentów przez Świętokrzyski Zarząd Dróg

Wojewódzkich w Kielcach (dalej też ŚZDW) ocenił bowiem, że do rozwiązania zawartej przez

oferenta z ŚZDW w wyniku nieograniczonego przetargu publicznego umowy z nr 6/96/3

9/AW/2017 doszło z winy wykonawcy tj. R. S. PHU BAUMARK.

Odwołujący wskazał, że przesłane do zamawiającego przez ŚZDW dokumenty, są

niezupełne, a zarazem wyrwane z kontekstu sprawy, gdyż korespondencja ta nie zawiera

chociażby odpowiedzi firmy PHU BAUMARK, jak i całego materiału dowodowego

znajdującego się w aktach toczącego się procesu sądowego oraz postępowania karnego

prowadzonego w związku z przestępstwem nadużycia uprawnień przez urzędników ŚZDW w

Kielcach stypizowanego, w art. 231 Kodeksu karnego.

Odwołujący stwierdził, że pismem z dn. 05.12.2018 roku poinformował zamawiającego,

że w związku z licznymi naruszeniami prawa cywilnego i karnego przez pracowników

Świętokrzyskiego Zarządu Dróg Wojewódzkich odstąpił od umowy nr 6/96/39/AW/2017 w dniu

13.03.2018 pismem nr 32/Z/BAUMARK

/2018 oraz skierował sprawę do sądu, jak i zawiadomił

organy ścigania o możliwości popełnienia przestępstwa przez urzędników ŚZDW. Wskazał,

że w związku z dokonanym przez ŚZDW odstąpieniem od umowy, które odwołujący

kwestionuje,

w sprawie nie zostało wypłacone ani zasądzane żadne odszkodowanie na rzecz

Świętokrzyskiego Zarządu Dróg Wojewódzkich. W istocie to odwołujący podjął szereg

następujących czynności zmierzających do kompleksowego wyjaśnienia kwestii współpracy z

ŚZDW:

I.

przed Sądem Rejonowym w Kielcach, V Wydział Gospodarczy, sygnatura akt V GNc

3949/18 z powództwa PHU BAUMARK R. S. przeciwko Województwu Świętokrzyskiemu -

Świętokrzyski Zarząd Dróg Wojewódzkich Kielcach o zapłatę kary umownej z tytułu

rozwiązania umowy z winy zamawiającego. W ramach tego postępowania, w celu wydania

wyroku s

ąd oceni zgromadzony materiał dowodowy i orzeknie w przedmiocie zasadności

odstąpienia od umowy przez odwołującego z przyczyn leżących po stronie zamawiającego.

II.

przed Sądem Rejonowym w Kielcach, sygnatura akt: VIII C 1774/18 z powództwa PHU

BAUMARK R. S.

przeciwko pracownikowi Świętokrzyskiego Zarządu Dróg Wojewódzkich

Kielcach M. L.

o odszkodowanie w związku z wykorzystywaniem do celów prywatnych przez

ww.

pracownika ŚZDW w Kielcach powierzonego przez BAUMARK samochodu typu SUV

III.

śledztwo prowadzone przez Prokuraturę Rejonową w Kielcach, sygn. akt: PR 3Ds

169.2018. w prz

edmiocie nadużycia uprawnień przez pracowników Świętokrzyskiego Zarządu

Dróg Wojewódzkich w Kielcach oraz fałszowania wpisów w dziennikach budowy.

Odwołujący wskazał, iż wbrew uzasadnieniu wykluczenia go, zawartego w piśmie

z

amawiającego z dnia 09.01.2019r., a które stanowi wyłącznie dokonane bez głębszej analizy

powtórzenie przedstawionego zamawiającemu stanowiska przez ŚZDW, rozwiązanie umowy

nr 6/96/39/AW/2017 nastąpiło wskutek odstąpienia od niej przez wykonawcę z uwagi na

na

stępujące uchybienia ze strony zamawiającego:

Odwołujący pismem z dnia 13 marca 2018 roku złożył oświadczenie o wypowiedzeniu

umowy - z winy z

amawiającego. Przyczynami powyższego było działanie pracowników

p

ozwanego, którzy po stwierdzeniu przez przedstawicieli R. S. nieprawidłowości związanych

z działaniem wykonawcy usiłowali nakłonić ich do zmiany stanowiska oraz „mniej rzetelnego”

kontrolowania jego prac. W licznych pismach

odwołujący informował o nieprawidłowościach

na budowie, np. w zakresie dokumentacji projek

towej, w tym konieczności niemożności

rozpoczęcia robót przez wykonawcę mimo braku wcześniejszego przedstawienia przez

p

ozwanego stosownych dokumentów związanych m.in. z jakością używanych materiałów.

Nadto, w dniu 16 marca 2018 roku

, w odpowiedzi na oświadczenie zamawiającego o

odstąpieniu od umowy odniósł się on szczegółowo do każdego z zarzutów podniesionych

przez z

amawiającego, wykazując jednocześnie ich całkowitą bezzasadność. W realiach sporu

z ŚZDW w Kielcach znamienna jest okoliczność, iż prawidłowe realizowanie usługi nadzoru

inwestorskiego przez

odwołującego, który chciał zapobiec nieuprawnionemu rozpoczęciu

robót przez wykonawcę, bez wypełnienia wymogów prawem przewidzianych doprowadziło do

podjęcia prób ze strony pracowników ŚZDW w Kielcach zmierzających do „odsunięcia"

odwołującego od realizowanego zadania.

Odwołujący stwierdził, że w istocie, poprzez dokonanie wpisów w dziennikach budowy

odnośnie rzekomo zrealizowanych prac przez wykonawcę, zarzucili nieobecność

poszczególnych inspektorów na terenie budowy. Dodatkowo, również z powołaniem się na

inne rzekome naruszenia obowiązków umownych, złożyli nieprawdziwe i bezskuteczne

oświadczenie o wypowiedzeniu umowy z winy odwołującego.

Mając na uwadze powyższe, w uznaniu odwołującego, zamawiający w niniejszym

postępowaniu dokonał całkowicie dowolnej oceny przedstawionej przez ŚZDW sprawy

rzekomego niena

leżytego wykonania umowy przez wykonawcę i odstąpienia z jego winy od

umowy nr 6/96/39/AW/2017, mimo że posiadał od oferenta informację o wszczęciu z jego

inicjatywy ww.

postępowań oraz odstąpieniu przez niego od umowy z winy SZDW.

Zamawiający dokonując wykluczenia odwołującego wskazał bowiem, że wykluczenie

następuje na podstawie art. 24 ust. 1 pkt 16 ustawy P.z.p., a zatem przyjął że oferent celowo

lu

b poprzez rażące niedbalstwo wprowadził go w błąd co do okoliczności nienależytego

wykonania umowy z ŚZDW i przyczyn jej rozwiązania.

Odwołujący powołał się na orzecznictwo KIO, w tym wyrok z 06.03.2018r. KIO 295/18,

wyrok 348/17, wyrok KIO 2736/17, wyrok KIO 836/17, wyrok KIO 1058/17, wyrok KIO 1257/17,

wyrok KIO 2010/18.

Odwołujący podkreślił, że stwierdzenie, iż określone informacje są nieprawdziwe, tak

na gruncie ogólnych reguł języka polskiego, jak i w rozumieniu tych przepisów, może odnosić

się wyłącznie do informacji o pewnych faktach, o obiektywnie istniejącej rzeczywistości, tylko

one bowiem podlegają ocenie w kategoriach prawdy i fałszu, (tak też KIO w wyroku z dnia 20

czerwca 2017r., nr KIO 1132/17). Dla oceny, czy mamy do czynienia z informacją niezgodną

z rzeczywistością, która to, jak przed nowelizacją ustawy z 22 czerwca 2016r. „informacja

nieprawdziwa" (w przepisie art. 24 ust. 2 pkt 3 ustawy P.z.p. sprzed nowelizacji) nie ma definicji

legalnej zawartej w ustawie, pomocne jest orzecznictwo sądowe. W wyroku Sądu

Najwyższego z dnia 5 kwietnia 2002r., sygn. akt: II CKN 1095/99 wskazane jest, iż pojęcie

„prawda'’, „prawdziwy" bądź ich zaprzeczenie występują wielokrotnie w aktach normatywnych,

a wśród nich w kodeksie cywilnym (np. art. 780 § 1, art. 834, art. 835 § 3), w kodeksie

postępowania cywilnego ( np. art. 3, art. 103 § 2, art. 252, art. 253, art. 254 § 1 i 2), w kodeksie

karnym (np. art. 132, 213 § 1-3, art. 297 § 1, art. 313) oraz w kodeksie postępowania karnego

(np. art. 2 § 2, art. 188 § 1 art. 312). Zdaniem SN we wszystkich tych przypadkach pojęcie

„prawda" rozumiane jest tak, jak w języku potocznym, a więc jako zgodność (adekwatność)

myśli (wypowiedzi - w znaczeniu logicznym) z rzeczywistością ( z „faktami" i „danymi”), co

odpowiada - na gruncie filozoficznym - tzw. klasycznej koncepcji prawdy i w tym sensie -

zdaniem SN -

wypowiedź o rzeczywistości jest prawdziwa tylko wtedy, gdy głosi tak, jak jest w

rzeczywistości. Zaznaczenia wymaga, że podanie informacji niezgodnych z rzeczywistością

odpowiada podaniu informacji nieprawdziwych, chodzi tym samym o obiektywną niezgodność

treści podanego oświadczenia z rzeczywistością (tak też KIO w wyroku z 3 grudnia 2018r.,

sygn. akt: KIO 2372/18).

W ocenie odwołującego, nie ulega natomiast wątpliwości, iż mając na uwadze fakt

sporu pomiędzy ŚZDW a odwołującym co do winy w rozwiązaniu umowy nr 6/96/39/AW/2017,

którego rozstrzygnięcie będzie dokonane przez ww. sądy powszechne, nie sposób jest, aby w

niniejszym postępowaniu zamawiający, nie posiadając całości materiału dowodowego

zgromadzonego w aktach sprawy sądowej o sygn. akt: V GNc 3949/18, był w stanie

prawidłowo dokonać oceny w kategoriach prawdy i fałszu, czy świadomie wskazane w JEDZ

stwierdzenie, że z winy oferenta nie doszło do rozwiązania umowy stanowiło informację

nieprawdziwą.

Odwołujący stwierdził, że biorąc zatem pod uwagę uzasadnione wątpliwości, co do

przyc

zyn rozwiązania umowy pomiędzy odwołującym a ŚZDW, które powinien powziąć

z

amawiający wobec wyraźnego wskazania mu przez odwołującego faktu toczących się przed

organami wymiaru sprawiedliwości spraw cywilnych i karnych, związanych z rzeczoną umową

nr 6/96/39/AW/2017, przed podjęciem ostatecznej decyzji o wykluczeniu oferenta w trybie art.

24 ust. 1 pkt 16 ustawy P.z.p., zamawia

jący winien co najmniej wezwać odwołującego w trybie

art. 87 ust. 1 ustawy P.z.p.

, celem ustosunkowania się do twierdzeń ŚZDW. Brak było

natomiast podstaw do arbitralnego, bez posiadania dokumentacji z realizacji umowy nr

6/96/39/AW/2017 przyjęcia, że stanowisko ŚZDW jest zgodne z prawdą, co jednocześnie ma

świadczyć rzekomo o celowym podaniu nieprawdy przez odwołującego. Odwołujący powołał

się w tym zakresie na wyroku KIO z dnia 6 kwietnia 2017r. sygn. akt: KIO 544/17.

Zdaniem odwołującego, w tej sytuacji nie sposób przyjąć, aby w niniejszym

postępowaniu zamawiający zasadnie przyjął, iż wskutek niezweryfikowanych informacji ŚZDW

został celowo lub chociażby wskutek rażącego niedbalstwa wprowadzony w błąd przez

oferenta, gdyż ten ustosunkowując się do wezwania, skierowanego do niego w trybie art. 25

ust. 1 ustawy P.z.p.

wskazał, że w sprawie nienależytego wykonania umowy nr

6/96/39/AW/2017 z jego inicjatywy toczą się postępowania zarówno na gruncie prawa

cywilnego, jak i karnego, gdyż w ocenie odwołującego w realizacji kontraktu zawartego z

ŚZDW nie zaszło jedynie nienależyte wykonanie zobowiązania przez zamawiającego, ale

także doszło do popełnienia na jego szkodę oraz szkodę interesu publicznego przestępstwa

przez pracowników zamawiającego.

W tym stanie rzeczy z

amawiający nie mógł przyjąć, iż odwołujący podał nieprawdę w

formularzu JEDZ, ponieważ do czasu prawomocnych wyroków sądowych oraz do czasu

zakończenia postępowań prokuratorskich nie mógł jedynie w oparciu o twierdzenia jednej

strony sporu (bez zapoznania

się z dokumentami) uznać winy odwołującego w niewykonaniu

umowy ze ŚZDW. Jak wskazała w tym kontekście także KIO w wyroku z dnia 20 czerwca

2017r. KIO nr 1132/17: „ Nie sposób natomiast przyjąć, że przez sam fakt ujęcia spornego

zamówienia oferent w sposób dorozumiany lub przez swoją lekkomyślność przedstawił

nieprawdziwe informacje, wprowadzając Zamawiającego w błąd, aby uzyskać zamówienie. ”

Z

ważywszy na powyższe, w ocenie odwołującego, zamawiający nie wykazał

skutecznie w treści pisma z dnia 09 stycznia 2019 r., aby spełnione zostały wszystkie

przesłanki wskazane w art. 24 ust. 1 pkt. 16 ustawy P.z.p. Istotne zaniechania w

zweryfikowaniu stanowiska ŚZDW wykazują zatem w tej sytuacji także naruszenia zasady

równego traktowania wykonawców oraz zasad proporcjonalności i przejrzystości

postępowania, o których mowa w art. 7 ust. 1 ustawy P.z.p.

Odwołujący stwierdził, że postawiony natomiast w treści petitum odwołania zarzut

naruszenia art. 91 ust. 1 ustawy P.z.p.

stanowi prostą konsekwencję nieuzasadnionego

wykluczenia Odwołującego z przetargu, wskutek czego jego oferta niesłusznie nie była

poddane ocenie.

Podkreślił, że oferta przedstawiona przez odwołującego była

najkorzystniejsza. Gdyby zatem nie

czynność wykluczenia wskutek dokonania oceny oferty

o

dwołującego, zostałaby ona wybrana jako najkorzystniejsza i to odwołujący mógłby

realizować zamówienie. Niesłuszne wykluczenie odwołującego rzutuje zatem na

nieprawidłową, bo niepełną (nie dotyczącą wszystkich ofert) ocenę ofert przez zamawiającego,

a zarazem wadliwy wybór oferty najkorzystniejszej w przetargu.

Zamawiający na rozprawie w dniu 31 stycznia 2019 roku wniósł o oddalenie odwołania.

Stwierdził, że wystąpił równocześnie do odwołującego i ŚZDW o wyjaśnienie i informacje

dotyczącą sprawy. Odwołujący w wyniku wezwania przedłożył pismo, w którym potwierdził, że

doszło do odstąpienia od umowy, ale nie ma postaw do samooczyszczenia. W tej sytuacji

przepisy obligują zamawiającego do wykluczenia wykonawcy i nie może on już prosić o kolejne

wyjaśnienia.

Przystępujący do postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego wykonawca

Tomasz Przybylski poparł stanowisko zamawiającego i wniósł o oddalenie odwołania.

Izba ustaliła, co następuje:

Odwołujący był wykonawcą umowy nr 6/96/39/AW/2017 zawartej ze Świętokrzyskim

Zarządem Dróg Wojewódzkich w Kielcach, której przedmiotem było zarządzanie i nadzór nad

realizacją inwestycji „DW 752 Podgórze-Bodzentyn dł ok. 2,5 km i DW 751 Bodzentyn-

Dąbrowa Dolna dł. ok. 4,0 km”.

ŚZDW w Kielcach pismem z dnia 12.03.2018r. złożył oświadczenie o odstąpieniu od

wskazanej umowy z winy wykonawcy.

Odwołujący w dniu 13.03.2018 r. złożył oświadczenie o wypowiedzeniu wskazanej

umowy z winy zamawiającego.

W powyższym zakresie pomiędzy stronami jest spór zawisły przed Sądem Rejonowym

w Kielcach, V Wydział Gospodarczy, sygnatura akt V GNc 3949/18.

Odwołujący złożył w przedmiotowym postępowaniu ofertę oraz dokument JEDZ. W

dokumencie tym na pytanie,

„czy wykonawca znajdował się w sytuacji, w której wcześniejsza

umowa w sprawie

zamówienia publicznego, wcześniejsza umowa z podmiotem

zamawiającym lub wcześniejsza umowa w sprawie koncesji została rozwiązana przed

czasem, lub w której nałożone zostało odszkodowanie bądź inne porównywalne sankcje w

związku z tą wcześniejszą umową?” odpowiedział przecząco.

Zamawiający w dniu 4 grudnia 2018 roku skierował do odwołującego pismo

następującej treści:

„Mazowiecki Zarząd Dróg Wojewódzkich w Warszawie otrzymał informację, że nie

wykonał Pan zamówienia na „Zarządzanie i nadzór nad realizacją inwestycji DW 732

Podgórze-Bodzentyn: dł. ok. 2,5 km i DW 751 Bodzentyn-Dąbrowa Dolna, dł. ok. 4,0 km”

(postępowanie nr 39/2017), co doprowadziło do rozwiązania umowy przez zamawiającego -

Świętokrzyski Zarząd Dróg Wojewódzkich w Kielcach.

W złożonym do Mazowieckiego Zarządu Dróg Wojewódzkich w Warszawie

dokumencie JEDZ dla postępowania 206/18 oświadczył Pan, że nie znajdował się w sytuacji,

w której wcześniejsza umowa w sprawie zamówienia publicznego z podmiotem zamawiającym

została rozwiązana przed czasem.

W związku z powyższym działając na podstawie art. 26 ust. 4 ustawy Prawo zamówień

publicznych Zamawiający wzywa do złożenia wyjaśnień w przedmiocie w/w oświadczenia.

zawartego w JEDZ.

”

Odwołujący pismem z dnia 5 grudnia 2018 roku, doręczonym zamawiającemu w dniu

10 grudnia 2018 roku udzielił następującej odpowiedzi:

„W odpowiedzi na Państwa pismo znak: WQ.464.6.2018.10.D206 z dn. 04.12.2018 r.

dotyczące złożenia wyjaśnień w odniesieniu do wykonywania umowy nr 6/96/39/AW/2017 z

dn. 1

4.11.2017 r. dotyczącej Zarządzania i nadzoru nad realizacją inwestycji „DW 752

Podgórze — Bodzentyn ; dł. ok. 2,5 km i DW 751 Bodzentyn — Dąbrowa Dolna, dł. ok. 4,0

km”, informujemy:

W związku z licznymi naruszeniami przez Świętokrzyski Zarząd Dróg Wojewódzkich w

Kielcach Kodeksu prawa karnego i cywilnego, Wykonawca usług nadzoru PHU BAUMARK w

dniu 13.03.2018 pismem nr 32/Z/BAUMARK/2018 poinformował o odstąpieniu od umowy nr

6/96/39/AW/2017 z dn. 14.112017 r. z winy Zamawiającego .

Wykonawca usługi PHU BAUMARK wskazał na czynności łamania prawa karnego i

cywilnego przez Świętokrzyski Zarząd Dróg Wojewódzkich w Kielcach wraz z uzasadnieniem.

Możliwe publikowanie odmiennego stanowiska przez Świętokrzyski Zarząd Dróg

Wojewódzkich w Kielcach jest stanowiskiem jednostronnym a także wątpliwym i nie powinno

być publikowane oraz rozpowszechniane do czasu zapadnięcia prawomocnych wyroków

sądowych w tej sprawie oraz zakończenia dochodzeń i śledztw prowadzonych wobec

pracowników ŚZDW w Kielcach przez odpowiednie organy.

Także rozpowszechnianie nieprawdziwych informacji przez innego uczestnika

powyższego postępowania przetargowego na podstawie których dokonują Państwo czynności

wzywających do wyjaśnień, jest poważnym naruszeniem prawa karnego przez tego uczestnika

i wycz

erpuje ono zarzut zniesławienia co potwierdzono nam po konsultacji prawnej.

Firma PHIJ BAUMARK wystąpiła również na drogę sądową w postępowaniu cywilnym

o zasądzenie odszkodowania od Świętokrzyskiego Zarządu Dróg Wojewódzkich w Kielcach

za wyrządzone straty i utracone korzyści.

Wobec powyższego potwierdzamy, że przedłożone informacje w postępowaniu

przetargowym Nr 206/18 przez PFIU BAUMARK są prawdziwe, a przedstawione wyjaśnienia

potwierdzają, że Wykonawca PFIU BAUMARK z siedzibą ul. Świętojańska 106, 07-202

Wyszków nie znajdował się w sytuacji, w której wcześniejsza umowa w sprawie zamówienia

publicznego z podmiotem zamawiającym została rozwiązana przed czasem z winy

Wykonawcy, a także, że instytucja tzw. self-cleaningu nie ma tu zastosowania.”

Pismem z

dnia 9 stycznia zamawiający poinformował o wyborze najkorzystniejszej

oferty oraz o wykluczeniu odwołującego z postępowania o udzielenie zamówienia publicznego

na podstawie art. 24 ust. 1 pkt 16 ustawy P.z.p.

Zamawiający stwierdził, że w pkt. 5.1 s.i.w.z. wskazał, że wykluczeniu z postępowania

podlega wykonawca, który z przyczyn leżących po jego stronie, nie wykonał albo nienależycie

wykonał w istotnym stopniu wcześniejszą umowę w sprawie zamówienia publicznego lub

umowę koncesji, zawartą z zamawiającym, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt. 1-4 ustawy Pzp,

co doprowadziło do rozwiązania umowy lub zasądzenia odszkodowania.

R. S.

prowadzący działalność gospodarczą pod firmą PHU Baumark w złożonym

dokumencie JEDZ odpowiedział przecząco na pytanie „czy wykonawca znajdował się w

sytuacji, w której wcześniejsza umowa w sprawie zamówienia publicznego, wcześniejsza

umowa z podmiotem zamawiającym lub wcześniejsza umowa w sprawie koncesji została

rozwiązana przed czasem, lub w której nałożone zostało odszkodowanie bądź inne

porównywalne sankcje w związku z tą wcześniejszą umową?”

Oferta złożona przez R. S. została uznana za najkorzystniejszą i zamawiający wezwał

wykonawcę do złożenia dokumentów potwierdzających okoliczności o których mowa w art. 25

ust .1ustawy P.z.p. Do z

amawiającego w dniu 30.11.2018 r. wpłynęło pismo od innego

w

ykonawcy do równolegle toczącego się postępowania 208/18 informujące o tym, że

oświadczenie R. S. nie jest prawdziwe bowiem Świętokrzyski Zarząd Dróg Wojewódzkich w

Kielcach odstąpił od umowy z odwołującym.

Wobec powyższego zamawiający pismem z dnia 04.12.2018 r. zwrócił się do R. S. na

podstawie art. 26 ust. 4 ustawy

Prawo zamówień publicznych do złożenia wyjaśnień w

przedmiocie oświadczenia zawartego w JEDZ oraz do Świętokrzyskiego Zarządu Dróg

Wojewódzkich w Kielcach o udzielenie informacji w tej sprawie.

R. S.

pismem z dnia 05.12.2018 r., które wpłynęło do Zamawiającego w dniu

10.12.2018 r. wy

jaśnił, że w dniu 13.03.2018 r., w związku z licznymi naruszeniami przez

Świętokrzyski Zarząd Dróg Wojewódzkich w Kielcach kodeksu prawa karnego i cywilnego,

odstąpił od umowy nr 6/96/39/AW/2017 z winy zamawiającego. Poinformował, że wystąpił na

drogę sądową oraz potwierdził, że przedłożone przez niego informacje w postępowaniu

przetargowym nr 206/18 są prawdziwe i PHU BAUMARK nie znajdował się w sytuacji w której

wcześniejsza umowa w sprawie zamówienia publicznego z podmiotem zamawiającym została

rozwiązana przed czasem z winy Wykonawcy i instytucja „self-cleaningu nie ma tu

zastosowania.

Świętokrzyski Zarząd Dróg Wojewódzkich w Kielcach w dniu 05.12.2018 r. przedłożył

z

amawiającemu dokumenty dotyczące odstąpienia od umowy z PHU BAUMARK. Z

przedstawionych dokumentów wynika, że ŚZDW w Kielcach pismem z dnia 12.03.2018r.

odstąpił od umowy nr 6/96/39/AW/2017 pn „ Zarządzanie i nadzór nad realizacją inwestycji

„DW 752 Podgórze-Bodzentyn dł ok. 2,5 km i DW 751 Bodzentyn-Dąbrowa Dolna dł. ok. 4,0

km” z winy wykonawcy.

Zamawiający na podstawie posiadanych dokumentów stwierdził, że do odstąpienia od

umowy R. S.

prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą PHU BAUMARK przez ŚZDW

w Kielcach doszło z powodu nienależytego wykonywania umowy przez Wykonawcę, który

wbrew obowiązkom wynikającym z umowy między innymi:

- pomimo kilkukrotnych wezw

ań ze strony zamawiającego z 36-dniowym opóźnieniem

umożliwił zamawiającemu korzystanie z pomieszczeń biurowych, przy czym biuro budowy nie

zostało uruchomione i nie funkcjonowało w godzinach 7.00-15.00, co uniemożliwiło przepływ

informacji pomiędzy wszystkimi stronami;

Inspektor Nadzoru Robót Drogowych, pomimo wezwań przez Kierownika Projektu,

nie był obecny podczas prac prowadzonych przez wykonawcę robót w styczniu 2018 r., na

budowie stawił się dopiero w dniu 19 lutego 2018 r. i wówczas uzupełnił zaległe wpisy w

dzienniku;

Inspektor Nadzoru Robót Drogowych nie dokonywał terminowo wpisów w dzienniku

budowy

, z opóźnieniem kilkudziesięciu dni odnosił się do zgłoszeń Kierownika Budowy do

odbioru robót; na dzień 08.03.2018r. nie dopełnił objęcia obowiązków przez inspektorów

nadzoru

inwestorskiego do zakresu robót objętych decyzją nr 87/D/2003 w specjalnościach

konstrukcyjno-

budowlanej, mostowej i instalacyjnej w zakresie linii, sieci, instalacji i urządzeń

teletechnicznych;

miał bardzo duże opóźnienia w opiniowaniu wystąpień Wykonawcy Robót — w

okresie od 18.01.2018 do 02.02.2018r. Wykonawca skierował do Inżyniera Kontraktu 57

wystąpień, do których Inżynier Kontraktu nie odniósł się do dnia 05.02.2018 r., do dnia

r. Inżynier Kontraktu nie zweryfikował żadnego z wniosków materiałowych;

zgłaszając osoby na stanowisko Inspektora Nadzoru Robót Drogowych

przedkładał do akceptacji zamawiającego osoby nieposiadające wymaganego przez

zamawiającego doświadczenia, zaś w składanych oświadczeniach potwierdzał nieprawdę;

Inżynier Kontraktu na radach budowy wykazywał nieprzygotowanie, nie

posiadał wiedzy na temat podstawowych informacji dotyczących kontraktu, nie posiadał

wiedzy na temat personaliów osób wchodzących w skład jego zespołu.

Z dołączonej korespondencji pomiędzy stronami wynika, że wykonawca nie realizował,

pomimo kilkukrotnych wezwań ze strony ŚZDW w Kielcach, podstawowych obowiązków

wynikających z pełnionej funkcji co w konsekwencji doprowadziło do odstąpienia umowy z

przyczyn

leżących po stronie wykonawcy

R. S.

nie wystąpił z inicjatywą samooczyszczenia i nie przedstawił zamawiającemu

żadnych dokumentów dających podstawę do odstąpienia od obowiązku wykluczenia tego

wykonawcy.

Zamawiający stwierdził, że zgodnie z art. 24 ust. 16 ustawy P.z.p. z postępowania

wyklucza się wykonawcę, który w wyniku lekkomyślności lub niedbalstwa przedstawił

informacje

wprowadzające w błąd zamawiającego, mogące mieć istotny wpływ na decyzje

podejmowane przez zamawiającego w postępowaniu o udzielenie zamówienia.

W orzecznictwie Krajowej Izby Odwoławczej i sądów okręgowych ukształtował się

pogląd, że dla zastosowania art. 24 ust. 1 pkt 16 ustawy P.z.p. muszą zostać kumulatywnie

spełnione następujące przesłanki: przedstawienie przez wykonawcę informacji niezgodnej z

rzeczywistością, która wprowadziła zamawiającego w błąd, błąd ten polegał na przyjęciu przez

zamawiającego, że wykonawca nie podlega wykluczeniu, a przedstawienie informacji jest

wynikiem zamierzonego działania lub rażącego niedbalstwa.

W świetle posiadanych przez zamawiającego dokumentów bezspornym jest, że

wykonawca przedstawił zamawiającemu informacje niezgodne z rzeczywistością, bowiem w

dokumencie JEDZ zataił fakt odstąpienia od umowy przez ŚZDW w Kielcach z winy

wykonawcy

, czym wprowadził zamawiającego w błąd, że nie podlega wykluczeniu zaś z

wyjaśnień wykonawcy, w ocenie zamawiającego, wynika, że działanie wykonawcy jest

skutkiem rażącego niedbalstwa. Od podmiotu działającego na rynku w sposób profesjonalny

należy oczekiwać zachowania standardu ostrożności w szczególności, gdy ustawodawca

dopuszcza samooczyszczenie się wykonawcy. Procedura wskazana w art. 24 ust. 8 Prawa

zamówień publicznych służy dobrowolnemu naprawieniu szkody - wykonawca winny

wprowadzenia w błąd musi się do tego przyznać, zanim fakt ten uświadomi sobie zamawiający.

Wykonawca powinien zatem: 1) poinformować o zdarzeniu zamawiającego, 2) wskazać, jakie

informacje są nieprawdziwe bądź nierzetelne, 3) wyjaśnić okoliczności, w jakich doszło do ich

przekazania zamawiającemu, 4) wskazać sposób, w jaki na przyszłość wykonawca ma zamiar

zabezpieczyć się przed powtórzeniem się tego rodzaju sytuacji, w tym ewentualnie

poinformować, czy i jakie konsekwencje służbowe wykonawca wyciągnął wobec

odpowiedzialnych za wprowadzenie zamawiającego w błąd pracowników, 5) przekazać

informacje rzetelne w miej

sce nieprawidłowych. Tymczasem wykonawca wezwany do złożenia

wyjaśnień potwierdził, że informacje złożone w postępowaniu są prawdziwe, że nie znajdował

się w sytuacji, w której wcześniejsza umowa w sprawie zamówienia publicznego z podmiotem

zamawiającym została rozwiązana przed czasem z winy wykonawcy oraz wprost stwierdził,

że instytucja self-cleaningu nie ma w tej sprawie zastosowania.

Izba zważyła, co następuje:

Odwołanie jest bezzasadne.

W pierwszej kolejności Izba stwierdziła, że odwołujący jest uprawniony do korzystania

ze środków ochrony prawnej w rozumieniu art. 179 ust. 1 ustawy P.z.p.

W rozpoznawanej sprawie bezsporny pomiędzy stronami jest fakt, że umowa zawarta

pomiędzy odwołującym a ŚZDW została rozwiązana przed jej ukończeniem. Odwołujący stoi

co prawda na stanowisku, iż ŚZDW, który jako pierwszy złożył oświadczenie o odstąpieniu od

umowy, zrobił to bezskutecznie, niemniej jednak – w ocenie odwołującego – oświadczenie o

wypowiedzeniu przez niego umowy, złożone następnego dnia, jest ważne i skuteczne.

Nie ulega zatem wątpliwości, że w rozpoznawanej sprawie zaszły okoliczności, wobec

których na zawarte w JEDZ pytanie w brzmieniu: „czy wykonawca znajdował się w sytuacji, w

której wcześniejsza umowa w sprawie zamówienia publicznego, wcześniejsza umowa z

podmiotem zamawiającym lub wcześniejsza umowa w sprawie koncesji została rozwiązana

przed czasem, lub w której nałożone zostało odszkodowanie bądź inne porównywalne sankcje

w związku z tą wcześniejszą umową?” należało odpowiedzieć twierdząco.

Izba podkreśla, że twierdząca odpowiedź na przytoczone wyżej pytanie nie jest

uzależniona od faktu, iż do przedwczesnego rozwiązania umowy doszło z winy którejkolwiek

ze stron, w szczególności z winy wykonawcy. Pytanie dotyczy wyłącznie obiektywnego

zdarzenia polegającego na wcześniejszym rozwiązaniu umowy. W tej sytuacji odwołujący,

który udzielił negatywnej odpowiedzi na tak zadane pytanie, wprowadził zamawiającego w

błąd.

Przepis

art. 24 ust. 1 pkt 16 ustawy P.z.p. dotyczy wykonawców, którzy w wyniku

zamierzonego działania lub rażącego niedbalstwa wprowadzili zamawiającego w błąd przy

przedstawieniu informacji, że nie podlegają wykluczeniu, spełniają warunki udziału w

postępowaniu lub obiektywne i niedyskryminacyjne kryteria, lub którzy zataili te informacje lub

nie są w stanie przedstawić wymaganych dokumentów. Przepis art. art. 24 ust. 1 pkt 16 ustawy

P.z.p. przede wszystkim dotyczy sytuacji, w której wykonawca oświadcza nieprawdę, czyli

przeinacza fakty albo potwierdza nieistniejące okoliczności. Wprowadzenie w błąd musi

przybrać formę zamierzonego działania lub rażącego niedbalstwa.

W ocenie Izby odwołujący, nie informując o fakcie przedwczesnego rozwiązania

umowy z ŚZDW, dopuścił się co najmniej rażącego niedbalstwa.

Ustawa nie definiuje pojęcia ,,rażącego niedbalstwa", natomiast wypełniając te lukę

orzeczni

ctwo Sądu Najwyższego wskazuje, że ,,Przypisanie określonej osobie niedbalstwa

uznaje się za uzasadnione wtedy, gdy osoba ta zachowała się w określonym miejscu i czasie

w sposób odbiegający od właściwego dla niej miernika należytej staranności. Przez rażące

niedbalstwo rozumie się natomiast niezachowanie minimalnych (elementarnych) zasad

prawidłowego zachowania się w danej sytuacji. O przypisaniu pewnej osobie winy w tej postaci

decyduje więc zachowanie się przez nią w określonej sytuacji w sposób odbiegający od

miernika staranności minimalnej" (wyrok SN z dnia 10 marca 2004 r., sygn. akt IV CK 151/03).

Jest to zatem naruszenie reguły ostrożności ,wymaganej w danych okolicznościach bez

wykorzystania w pełni możliwości intelektualnych przez osobę dopuszczającą się rażącego

niedbalstwa. W doktrynie i orzecznictwie nie ma wątpliwości co do tego, iż za rażące

niedbalstwo należy uznać działanie, odpowiadające kwalifikowanej postaci braku należytej

staranności (tak: wyrok SN z dnia 25 września 2002 r. sygn. akt I CKN 969/00).

Odwołujący w treści JEDZ na pytanie: „czy wykonawca znajdował się w sytuacji, w

której wcześniejsza umowa w sprawie zamówienia publicznego, wcześniejsza umowa z

podmiotem zamawiającym lub wcześniejsza umowa w sprawie koncesji została rozwiązana

przed czasem, lub w której nałożone zostało odszkodowanie bądź inne porównywalne sankcje

w związku z tą wcześniejszą umową?”, zaznaczył opcje „NIE”, co było niezgodne z prawdą.

Odwołujący zaznaczył tę odpowiedź mimo jasnej treści formularza oraz instrukcji jego

wypełnienia. Podkreślenia wymaga, że formularz dokumentu JEDZ przewiduje, w przypadku

zaznaczenia opcji „TAK”, możliwość podania szczegółowych informacji na ten temat. Nic nie

stało na przeszkodzie, by odwołujący wyjaśnił zamawiającemu okoliczności rozwiązania przed

czasem umowy z ŚZDW.

Izba podziela w pełni i uznaje za własne stanowisko wyrażone w wyroku z dnia 11

stycznia 2019 roku sygn. akt KIO 2664/18 oraz w wyroku z dnia 8 czerwca 2017 r. sygn. akt

KIO 888/17, z którego wynika, że skoro wykonawca nie składa dokumentów innych niż JEDZ,

na danym etapie postępowania, to tym bardziej w JEDZ muszą być zawarte precyzyjnie

wszystkie informacje, które zamawiający dotychczas mógł uzyskać z innych dokumentów

składanych przez wykonawców wraz z wnioskiem o dopuszczenie do udziału w postępowaniu

o udzielenie zamówienia publicznego. Zatem odformalizowanie postępowania, nie polega na

tym, że nie podaje się informacji, bądź podaje się jakiekolwiek informacje, lecz na tym polega

odformalizowanie procedury, że na etapie składania JEDZ wykonawca zobowiązany jest do

jasnego, precyzyjnego przedstawienia informacji, których ocena pozwoli na sprawdzenie

zdolności wykonawcy i spełnienia przez niego warunków, a nie musi wykonawca na tym etapie

postępowania składać dużej liczby dokumentów. Nie zmienia się bowiem sposób oceny i

weryfikacji zdolności wykonawców, wszyscy muszą wykazać się spełnieniem warunków oraz

w tym zakresie przedstawić stosowne zobowiązania w JEDZ, czyli JEDZ jest dokumentem

kategorycznym jeżeli chodzi o wagę oświadczeń i informacji jakie wykonawca przedstawia za

jego pomocą.

Izba nie podziela stanowiska odwołującego, wyrażonego na rozprawie w dniu 30

stycznia 2019 roku, iż wymóg zaznaczenia opcji „TAK” przy wskazanym wyżej pytaniu

powstawał w sytuacji zmaterializowania się przesłanki wykluczenia wykonawcy, o której mowa

w pkt. 5.1. s.i.w.z.

, będącej jednocześnie fakultatywną przesłanką wykluczenia wskazaną w

art. 24 ust. 5 pkt 4 ustawy P.z.p.,

tj. w sytuacji kiedy wykonawca z przyczyn leżących po jego

stron

ie, nie wykonał lub nienależycie wykonał w istotnym stopniu wcześniejszą umowę w

sprawie zamówienia publicznego lub umowę koncesji, zawartą z zamawiającym, o którym

mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1-

4, co doprowadziło do rozwiązania umowy lub zasądzenia

odszkodow

ania. Treść JEDZ nie pozostawia tu wątpliwości, co do tego, że wykonawca

powinien zaznaczyć opcję „TAK” w przypadku, gdy doszło do rozwiązania umowy przed

czasem

, bez względu na przyczyny jej rozwiązania. W tej sytuacji jest uprawniony do

wskazania okolicz

ności wyłączających jego winę lub do wdrożenia procedury

samooczyszczenia. Zamawiający byłby wówczas obowiązany zbadać, czy zaszły przesłanki,

o których mowa w pkt. 5.1. s.i.w.z i art. 24 ust. 5 pkt 4 ustawy P.z.p. Odwołujący, który

wprowadził w błąd zamawiającego co do samego faktu rozwiązania umowy przed czasem, nie

powinien oczekiwać od zamawiającego, iż ten będzie badał okoliczności rozwiązania umowy.

Faktem jest, że zamawiający w piśmie informującym o wykluczeniu wykonawcy

szeroko powoływał się na wskazane przez ŚZDW, obciążające odwołującego, przyczyny

rozwiązania umowy, niemniej jednak wyraźnie wskazał, że podstawą wykluczenia jest art. 24

ust. 1 pkt 16 ustawy P.z.p. Odwołujący nie zarzucił zamawiającemu naruszenia art. 24 ust. 5

pkt 4 ustawy P.z.p.,

w związku z czym Izba dokonała oceny prawidłowości czynności

zamawiającego w granicach podniesionego zarzutu.

Izba uznała za bezzasadny zarzut naruszenia przez zamawiającego art. 87 ust. 1

(błędnie wskazany przez odwołującego jako „§ 1”) ustawy P.z.p., zgodnie z którym w toku

badania i oceny ofert zamawiający może żądać od wykonawców wyjaśnień dotyczących treści

złożonych ofert.

Izba podkreśla, że dyspozycja wskazanego przepisu uprawnia zamawiającego do

żądania wyjaśnień jedynie w zakresie treści oferty. Poza jej zakresem pozostaje uprawnienie

do żądania złożenia wyjaśnień w kwestiach dotyczących spełniania przez wykonawcę

warunków udziału w postępowaniu, które z kolei przewidziane jest w art. 26 ust. 4 ustawy

P.z.p.

Niemniej jednak stwierdzić należy, iż w wypadku faktycznego stwierdzenia, że w danej

sytuacji przesłanki, o których mowa w art. 24 ust. 1 pkt 16 ustawy P.z.p., zostały spełnione,

brak jest podstaw do

żądania wyjaśnień i konwalidacji postępowania wykonawcy. Krajowa Izba

Odwoławcza w wyroku z 24 października 2013 r. (sygn. akt. 2403/13), wydanym co prawda w

stanie prawnym sprzed wejścia w życie ustawy z dnia z dnia 22 czerwca 2016 roku o zmianie

ustawy

– Prawo zamówień publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1020), lecz

zachowującym swą aktualność w stanie obecnym, orzekła, że w przypadku podania przez

wykonawcę nieprawdziwych informacji niedopuszczalne jest uzupełnienie oświadczeń lub

dokumentów, które zawierają nieprawdziwą informację, na oświadczenia lub dokumenty wolne

od takiej wady.

Izba uznała za bezzasadny zarzut naruszenia przez zamawiającego art. 91 ust. 1

ustawy P.z.p. poprzez zaniechanie dokonania oceny oferty o

dwołującego według kryteriów

oceny ofert wskazanych w

specyfikacji istotnych warunków zamówienia (s.i.w.z.) i dokonanie

oceny oraz wyboru oferty najkorzys

tniejszej z pominięciem oferty odwołującego. Zarzut ten –

jak sam stwierdził odwołujący – jest logiczną konsekwencją zarzutów wskazanych wyżej. W

związku z tym, że zarzuty te zostały przez Izbę oddalone, oddaleniu podlega również zarzut,

którego skuteczność uzależniona była od stwierdzenia zasadności zarzutów pozostałych.

Biorąc pod uwagę powyższe orzeczono jak w sentencji.

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 192 ust. 9 i 10

ustawy Pzp, czyli stosownie do wyniku postępowania.

…………………………………………

…………………………………………

…………………………………………