KIO 82/19 WYROK dnia 5 lutego 2019 r.

Sygn. akt: KIO 82/19 

WYROK 

z dnia 5 lutego 2019 r. 

Krajowa Izba Odwoławcza - w składzie: 

Przewodniczący: 

Monika Szymanowska 

Protokolant:   

Adam Skowroński 

po  rozpoznaniu  na  rozprawie  w  dniu  1  lutego  2019 

r. w Warszawie odwołania wniesionego 

do  Pre

zesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  21  stycznia  2019  r.  przez  wykonawcę 

„MEDLINE”  Sp.  z  o.  o.  w  Zielonej  Górze  w postępowaniu  prowadzonym  przez 

zamawiającego Wojewódzką Stację Pogotowia Ratunkowego w Bydgoszczy 

przy udziale wykonawcy Paramedica Polska Sp. z o. o. Sp. K. w Warszawie 

zgłaszającego 

swoje przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego 

orzeka: 

oddala odwołanie, 

kosztami  postępowania  odwoławczego  obciąża  wykonawcę  „MEDLINE”  Sp.  z  o.  o. 

w 

Zielonej Górze i: 

2.1.  zalicza  na 

poczet  kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę  15  000  zł  00  gr 

(słownie:  piętnaście  tysięcy  złotych  zero  groszy)  uiszczoną  przez  wykonawcę 

„MEDLINE” Sp. z o. o. w Zielonej Górze tytułem wpisu od odwołania. 

zasądza  od  wykonawcy  „MEDLINE”  Sp.  z  o.  o.  w  Zielonej  Górze  na  rzecz 

zamawiającego  Wojewódzkiej  Stacji  Pogotowia  Ratunkowego  w  Bydgoszczy 

kwotę 4106 zł 50 gr (słownie: cztery tysiące sto sześć złotych pięćdziesiąt groszy) 

tytułem  zwrotu  kosztów  postępowania  odwoławczego  strony  poniesionych  jako 

koszty zw

iązane z dojazdem na rozprawę oraz wynagrodzenie pełnomocnika. 

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  Prawo  zamówień 

publicznych  (Dz. U. z 2018 r.,  poz.  1986  ze  zm.)  na  niniejszy  wyrok 

–  w  terminie  7  dni  od 

dnia  jego  doręczenia  –  przysługuje  skarga  za  pośrednictwem  Prezesa  Krajowej  Izby 

Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Bydgoszczy. 

Przewodniczący: 

………………………… 

U z a s a d n i e n i e 

do wyroku z dnia 5 lutego 2019 r. w sprawie o sygn. akt: KIO 82/19 

Zamawiający  –  Wojewódzka  Stacja  Pogotowia  Ratunkowego  w  Bydgoszczy, 

z 

siedzibą  przy  ul.  ks.  R.  Markwarta  7  w  Bydgoszczy,  prowadzi  postępowanie  o udzielenie 

zamówienia  publicznego  pn.:  „Dostawa  20  defibrylatorów  na  potrzeby  Wojewódzkiej  Stacji 

Pogotowia  Ratunkowego  w  Bydgoszczy”,  o ogłoszeniu  o  zamówieniu  publicznym 

opublikowanym  w 

Dzienniku  Urzędowym  Unii  Europejskiej  w  dniu  14  sierpnia  2018 r.  pod 

numerem 

2018/S 

o 

numerze 

nadanym 

przez 

zamawiającego 

DOZP.240.7.2018, 

zwane dalej jako „postępowanie”. 

Izba ustaliła, że postępowanie prowadzone jest w trybie przetargu nieograniczonego, 

o  wartości  powyżej  kwot  określonych  w  przepisach  wydanych  na  podstawie 

art. 11 ust. 8 

ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  Prawo  zamówień  publicznych 

(Dz. U. z 2018 r., poz. 1986 ze zm.) 

dalej jako „p.z.p.” 

W dniu 11 stycznia 2019 r. 

zamawiający przekazał wykonawcy „MEDLINE” Sp. z o. o. 

z  siedzibą  przy  ul.  Fabrycznej  17  w  Zielonej  Górze  (dalej  jako  „odwołujący”)  informację 

o 

wykluczeniu  wykonawcy  z  udziału  w  postępowaniu,  odrzuceniu  oferty  i  unieważnieniu 

postępowania. 

Od tej czynności zamawiającego odwołujący w dniu 21 stycznia 2019 r. wniósł środek 

zaskarżenia, w którym postawił zamawiającemu następujące zarzuty (pisownia oryginalna):  

naruszenie art. 24 ust. 1 pkt 17 pzp w zw. z art. 24 ust. 4 pzp, poprzez bezpodstawne 

wykluczenie Odwołującego i w konsekwencji odrzucenie jego oferty, 

naruszenie  art.93  ust.  1  pkt  4  pzp, 

poprzez  bezpodstawne  unieważnienie 

postępowania  o  udzielenie  zamówienia,  w  konsekwencji  naruszenia  wskazanego 

w pkt 1. 

Wobec  powyższego  odwołujący  wniósł  o  uwzględnienie  odwołania  oraz  nakazanie 

zamawiającemu:  unieważnienia  czynności  z  dnia  11  stycznia  2019  r.  dot.  wykluczenia 

odwołującego  i  odrzucenia jego oferty,  unieważnienie czynności  z  dnia  11  stycznia 2019  r. 

dot. 

unieważnienia  postępowania,  powtórzenia  czynności  oceny  ofert  i  w  jej  konsekwencji 

wyb

ór  oferty  odwołującego  jako  najkorzystniejszej.  Ponadto  wniesiono  o  obciążenie 

z

amawiającego kosztami postępowania odwoławczego i zasądzenie na rzecz odwołującego 

kosztów poniesionych z tytułu wynagrodzenia pełnomocnika. 

W  uzasadnieniu  wniesionego  środka  ochrony  prawnej  odwołujący  wskazał  co 

następuje.  

Zamawiający prowadzi postępowanie w trybie przetargu nieograniczonego na zakup 

m.in.  20  defibrylatorów  (znak  sprawy:  DOZP.240.7.2018).  W  dniu  11  stycznia  2019  r. 

z

amawiający  przekazał  wykonawcom  informację  o  unieważnieniu  postępowania. 

Unieważnienie  postępowania  było  skutkiem  tego,  że  zamawiający  wykluczył  odwołującego 

i 

odrzucił  jego  ofertę,  w  wyniku  tego  cena  oferty  najwyżej  ocenionej  przez  zamawiającego 

przekraczała  kwotę  jaką  zamawiający  przeznaczył  na  sfinansowanie  przedmiotowego 

zamówienia,  kiedy  oferta  odwołującego  cenowo  mieści  się  w  kwocie  którą  zamawiający 

zamierzał przeznaczyć na sfinansowanie zamówienia i jest ofertą najkorzystniejszą. 

Zamawiający,  dokonując  wcześniej  w  postępowaniu  oceny  oferty  odwołującego,  nie 

przyznał  jej  dodatkowo  4  punktów  w  kryterium  określonym  w  pkt  38  załącznika  nr  2  do 

SIWZ), 

w  wyniku  czego  także  unieważnił  postępowanie,  co  miało  miejsce  w  dniu 

października 2018 r. Od tej czynności zamawiającego odwołujący wniósł odwołanie. 

Następnie odwołujący przytoczył zarzuty odwołania i podniósł, że wyrokiem sygn. akt 

KIO  2284/18,  Izba 

w  pkt  1  uwzględniła  w  części  odwołanie  i  nakazała  zamawiającemu 

unieważnienie  czynności  badania  i  oceny  ofert,  unieważnienia  czynności  unieważnienia 

postępowania  oraz  nakazała  dokonanie  czynności  ponownego  badania  i  oceny  oferty  przy 

przyjęciu,  iż  oferta  odwołującego  winna  uzyskać  dodatkowe  4  punkty  z  tytułu  spełniania 

wymagania  nr  38  z

ałącznika  nr  2  do  SIWZ,  w  pozostałym  zaś  zakresie  zarzuty  odwołania 

oddaliła. 

W dalszej kolejności odwołujący wskazał, że w wyniku ww. wyroku Izby zamawiający 

dokonał ponownej oceny ofert, czego konsekwencją jest informacja z dnia 11 styczna 2019 r. 

Od

wołujący przytoczył treść zawiadomienia i stwierdził, że się z nim nie zgadza. 

W  ocenie  odwołującego  na  zamawiającym  ciąży  obowiązek  przygotowania  SIWZ 

w 

sposób jasny i czytelny dla wszystkich wykonawców. W przedmiotowym postępowaniu tak 

się  jednak  nie  stało,  o  czym  świadczy  duża  liczba  pytań  od  wykonawców,  którzy  za  ich 

pomocą próbowali ustalić czego tak naprawdę oczekuje od nich zamawiający, zamawiający 

w postępowaniu udzielał licznych wyjaśnień SIWZ.  

Odwołujący  przytoczył  fragment  wyroku  Izby  z  28  stycznia  2015  r.  sygn.  akt  KIO 

i  stwierdził,  że  Izba  niejednokrotnie  wyrażała  opinię,  że  wyjaśnienia/modyfikacje 

treści SIWZ dokonane przez zamawiającego na skutek pytań zadanych przez wykonawców 

na  etapie  postępowania  mają  charakter  wiążący  i  jako  takie  stanowią  element  SIWZ, 

co 

również potwierdzają wyroki z 8 marca 2011 r. sygn. akt KIO 368/11 i z 2 czerwca 2010 r. 

sygn. akt KIO 917/10

, zaś w oparciu o wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z 18 grudnia 

2002 r. sygn. akt 

V Ca 1311/02, wyjaśnienia do siwz stanowią rodzaj wykładni autentycznej 

wiążącej zamawiającego i uczestników przetargu. 

Z  powyższego  dla  odwołującego  wynika,  że  po  pierwsze  wykonawcy  nie  powinni 

pomijać treści udzielonych wyjaśnień, przygotowując swoje oferty. Natomiast po drugie wraz 

z  podaniem 

wyjaśnień  do  publicznej  wiadomości  zamawiający  jest  związany  treścią 

udzielonych  wyjaśnień,  i  z  tym  momentem  ustaje  stan  niepewności  co  do  interpretacji 

określonych  zapisów  SIWZ,  a  w  konsekwencji  wykonawcy  są  związani  SIWZ 

z 

uwzględnieniem modyfikacji wynikających z udzielonych przez zamawiającego odpowiedzi. 

Po trzecie odmienne rozumienie przez wykonawców tych samych postanowień SIWZ wobec 

braku nadania im znaczenia przez zamawiającego w dokumentacji postępowania nie może 

prowadzić  do  stwierdzenia,  iż  wykonawca  w  wyniku  lekkomyślności  czy  niedbalstwa 

przedstawił  informację  wprowadzające  w  błąd  zamawiającego,  mogące  mieć  istotny  wpływ 

na  decyzje  zamawiającego  podejmowane  w  toku  postępowania.  Wszelkie  wątpliwości, 

niejasności  czy  też  błędy  wynikające  z  treści  dokumentacji  postępowania  nie  mogą  być 

odczytywane  na  niekorzyść  wykonawcy  ubiegającego  się  o  dane  zamówienie  publiczne, 

w 

tym wpływać na jego status w postępowaniu. (tak Izba w wyroku sygn. akt KIO 1468/18). 

Ponadto

, według odwołującego, w wyroku Izby z dnia 20 listopada 2018 r. (sygn. akt 

KIO 2284/18), 

jaki zapadł w postępowaniu pomiędzy zamawiającym i odwołującym się  Izba 

potwierdziła 

wiążący 

dla 

z

amawiającego 

charakter 

udzielanych 

odpowiedzi. 

We 

wspomnianym  wyroku  Izba  oddaliła wprawdzie  zarzut  odwołania  w  zakresie wykazania 

spełniania  przez  odwołującego  wymagań  technicznych  w  zakresie  pkt  40  mimo,  że  jak 

wskazano  powołując  się  na  treść  pisma  zamawiającego  z  dnia  12  października  2018  r. 

również w tym zakresie zostało zaoferowane urządzenie spełniające postawione wymagania 

techniczne.  Podstawą  oddalenia  był  fakt,  że  w  tym  zakresie  aktualny  w  całości  pozostał 

wymóg  postawiony  w  SIWZ,  gdyż  zamawiający  nie  dokonał  modyfikacji  poprzez  udzielane 

wyjaśnienia  do  SIWZ.  Dopiero  w  wyniku  w/w  wyroku  KIO,  którego  przedmiotem  była 

w 

istocie  analiza  spełniania  przez  odwołującego  warunków  gwarantujących  dodatkową 

punktacje  za  spełnianie  wymagań  określonych  przez  zamawiającego  w  pkt 

38 i 40 

załącznika nr 2 do SIWZ zamawiający stwierdził, że odwołujący wprowadził go w błąd 

potwierdzając,  że  zaoferowany  sprzęt  spełnia  parametry  określone  w  pkt  40.  Kiedy  to 

o

dwołujący  nie  tylko  nie  wprowadził  w  błąd  zamawiającego,  ale  sam  został  w  ten  błąd 

wprowadzony  przez  z

amawiającego.  Zaś  mające  miejsce  powtórne  wykluczenie 

odwołującego  z  postępowania  można  potraktować  nawet  jako  próbę  obejścia  przez 

z

amawiającego postanowień wskazanego wyżej rozstrzygnięcia Izby. 

W  dalszej  części  uzasadnienia  odwołania  odwołujący  podniósł,  że  20  września 

2018 r.  wykonawca  Paramedica  Polska  Sp.  z  o.o. 

w  piśmie  do  zamawiającego  zarzuciła 

o

dwołującemu, że nie spełnia wymagań zawartych w punktach 18, 38, 40 załącznika nr 2 do 

SIWZ. W dniu 21 września 2018 r. odwołujący został wezwana do złożenia wyjaśnień w tym 

zakresie. 

Po wyjaśnieniach odwołującego z dnia 25 września 2018 r. zamawiający pismem 

z 

dnia  12  października  2018  r.  pozytywnie  rozpatrzył  wyjaśnienia  odwołującego,  nie 

zgłaszając  żadnych  wątpliwości  co  do  zasadności  przyznania  ofercie  odwołującego 

maksymalnej oceny w zakresie parametrów opisanych w poz. 18, 38 i 40 załącznika nr 2 do 

SIWZ (

Dowód: pismo firmy Paramedica z 20 września 2018 r., wezwanie odwołującego się 

do złożenia wyjaśnień z 21 września 2018 r., pismo wykonawcy z 25 września 2018 r., pismo 

z

amawiającego z 12 października 2018 r.). Zamawiający ostatecznie jednak zmienił zdanie 

i 

nie przyznał odwołującemu punktów w parametrach technicznych w poz. 38 i 40, natomiast 

w 

wyniku  rozstrzygnięcia  Izby  zamawiający  przyznał  odwołującemu  punkty  za  parametr 

w 

poz. 38, nie przyznał ich jednak w poz. 40. 

Z  powyższego,  w  ocenie  odwołującego,  nie  można,  jak  czyni  to  zamawiający, 

wywodzić,  że  odwołujący  przedstawił  mu  informacje  wprowadzające  w  błąd.  Co  więcej 

z

amawiający w piśmie z dnia 12 października 2018 r. potwierdził odwołującemu, że złożone 

przez 

niego  informacje  i  sposób  rozumienia  zapisów  SIWZ  są  prawidłowe.  Zamawiający 

powołując się na art. 24 ust. 1 pkt.17 p.z.p. zadziałał na zasadzie automatyzmu, co nie jest 

prawidłowe,  skoro  bowiem  sam  zamawiający  w  jednym  i  tym  samym  postępowaniu 

dwukrotnie odmiennie interpretuje ten sam zapis SIWZ, 

co do parametrów opisanych w pkt 

40  załącznika  nr  2  do  SIWZ,  to  nie  może  zarzucać  niedbalstwa  w  tym  zakresie 

odwołującemu.  Ponadto  Krajowa  Izba  Odwoławcza,  a  nie  zamawiający,  dokonała 

ostatecznie  interpretacji  spo

rnych  zapisów  SIWZ,  określonych  przez  zamawiającego  w pkt 

38 i 40 załącznika nr 2 do SIWZ, co dobitnie świadczy o tym, że były one niejednoznaczne. 

W  takich  okolicznościach  zarzucanie  odwołującemu,  że  próbował  wprowadzić  w  błąd 

z

amawiającego nie ma jakichkolwiek podstaw. 

Jak 

już  wskazano  wyżej  wszelkie  wątpliwości,  niejasności  czy  też  błędy  wynikające 

z 

treści  dokumentacji  postępowania  nie  mogą  być  odczytywane  na  niekorzyść  wykonawcy 

ubiegającego  się  o  dane  zamówienie  publiczne,  w  tym  wpływać  na  jego  status 

w 

postępowaniu.  Sam  fakt  powstania  wątpliwości  po  stronie  wykonawcy  co  do  wymagań 

z

amawiającego potwierdza niejednoznaczność tych wymagań. 

Powoływanie się przez zamawiającego na art. 24 ust. 1 pkt 17 p.z.p. można  w tych 

okolicznościach  uznać  za  nadużycie  prawa  w  rozumieniu  art.  5  kodeksu  cywilnego,  nie 

można  bowiem  czynić  ze  swego  prawa  użytku,  który  by  był  sprzeczny  ze  społeczno  –

gospodarczym  przeznaczeniem  tego  prawa lub z  zasadami  współżycia społecznego. Takie 

działanie  lub  zaniechanie  uprawnionego  nie  jest  uważane  za  wykonywanie  prawa  i  nie 

korzysta z ochrony. 

Zamawiający sam nie był pewien jak interpretować zapis poz. 40. Taką interpretacje 

zrobiła  dopiero  Izba,  co  zauważyło,  że  wg.  pisma  zamawiającego  z  dnia  12  października 

2018  r.  oferowany  produkt  s

pełnia  postawione  wymagania  techniczne.  W  tych 

okolicznościach  to  zamawiającemu  można  zarzucać  niedbalstwo  w  niejednoznacznych 

formułowaniu  zapisów  SIWZ,  skoro  zamawiający  sam  nie  potrafi  ich  jednoznacznie 

zinterpretować  to  nie  może  wymagać  aby  uczynił  to  wykonawca  (Dowód:  pismo 

z

amawiającego  z  12 października 2018  r.,  wyrok  KIO  z  20  listopada  2018  r.  sygn.  akt  KIO 

Według odwołującego w wyroku Izby sygn. akt KIO 1417/18 wskazano, że art. 24 ust. 

1 pkt 17 p.z.p. uzależnia wykluczenie wykonawcy od tego, czy można mu przypisać winę we 

wprowadzeniu  w  błąd  zamawiającego.  Winę  na  gruncie  prawa  cywilnego  dzieli  się  na 

umyślną, czyli polegającą na działaniu lub zaniechaniu, bądź winę nieumyślną, cechującą się 

niedołożeniem  należytej  staranności  –  niedbalstwem  albo  lekkomyślnością.  Zaś 

w 

okolicznościach  niniejszej  sprawy  odwołującemu  nie  można  zarzucić  ani  niedbalstwa  ani 

lekkomyślności,  skoro  problem  z  interpretacją  zapisu  miał  sam  zamawiający.  W  podanym 

wyroku sygn. akt 

KIO 1417/18 stwierdzono także, że zastosowanie przepisu art. 24 ust. 1 pkt 

17  p.z.p.  oznacza  dla  wykonawcy  zastosowanie  jednej  z  najbardziej  dotkliwych  sankcji 

– 

tj. 

sankcję  wykluczenia  z  postępowania  o  udzielenie  zamówienia,  stąd  też  powinno  mieć 

miejsce w sytuacji, gdy niezgodność oświadczeń wykonawcy z rzeczywistym stanem rzeczy 

jest jednoznaczna. 

Dalej,  zdaniem  odwołującego,  w  wyroku  z  20.03.2017  r.,  sygn.  akt  KIO  382/17, 

Krajowa  Izba  Odwoławcza,  odnosząc  się  do  wykluczenia  wykonawcy  na  podstawie 

art. 24 ust. 1 pkt 17 p.z.p.

, zwróciła uwagę, że: na podstawie art. 14 Pzp do oceny czynności 

wykonawcy  w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  stosuje  się  przepisy  Kodeksu 

cywilnego,  a  zgodnie  z  art.  355  §  1  k.c.  dłużnik  obowiązany  jest  do  staranności  ogólnie 

wymaganej  w  stosunkach  danego  rodzaju 

(należyta  staranność).  Przypisanie  określonej 

osobie niedbalstwa jest uzasadnione tylko wtedy, gdy osoba ta zachowała się w określonym 

miejscu  i  czasie  w  sposób  odbiegający  od  właściwego  dla  niej  miernika  należytej 

staranności.  Jeżeli  ze  stanu  faktycznego  wynika,  że  wykonawca  w  dniu  składania  ofert 

działał  w  dobrej  wierze,  to  nie  sposób  uznać,  iż  jego  celem  było  wprowadzenie 

zamawiającego w błąd. W wyroku sygn. akt IV Ca 683/12 Sąd Okręgowy uznał również, że 

nie  każda  informacja  nieprawdziwa  musi  być  przyczyna  wykluczenia  wykonawcy,  dlatego 

konieczne  j

est  badanie  przez  zamawiających,  czy  podanie  niezgodnych  z  rzeczywistością 

informacji było świadomym działaniem wykonawcy. 

Mając  na  uwadze  powyższe,  dla  odwołującego,  zarówno  przepisy  kodeksu 

cywilnego,  jak  i  p

rawa  zamówień  publicznych,  w  przypadku  wykluczenia  z  powodu 

„nieprawdziwych  informacji”  kierują  zamawiającego  do  po  pierwsze  zbadania  należytej 

staranności profesjonalisty, po drugie zbadania, czy wykonawca działał w sposób sprzeczny 

z  prawem  lub  dobrymi  o

byczajami,  a  po  trzecie  co  do  wystąpienia  winy  we  wprowadzeniu 

w 

błąd.  Wszystkie  powyżej  cytowane  przepisy  wskazują  na  możliwość  czy  to  wzruszenia 

wyniku  przetargu,  czy  to  wykluczenia  z  postępowania  w  przypadku  braku  należytej 

staranności, naruszenia dobrych obyczajów, czy to winy. Natomiast żaden z tych przepisów 

nie wskazuje na możliwość automatyzmu czynności zamawiającego, organizatora przetargu 

czy instytucji zamawiającej w przypadku „nieprawdziwej informacji”. Trudno z tych przepisów 

wywieść  odpowiedzialność  wykonawcy  na  zasadzie  ryzyka  niczym  nie  ograniczonego  bez 

badania aktu staranności po stronie wykonawcy oraz wystąpienia winy. 

Odwołujący stwierdził ponadto, że zamawiający zaniechał, podejmując swoją decyzję 

o wykluczeniu wykonawcy, ustalenia badan

ia aktu staranności po stronie odwołującego się. 

Ponieważ  zamawiający  nie  wykazał  po  stronie  odwołującego  się  lekkomyślności 

lub 

niedbalstwa,  nie  można  w  tym  przypadku  zastosować  sankcji  z  art.  24  ust.  1  pkt 

p.z.p.,  zaś sam fakt powołania się przez  zamawiającego  na  okoliczność,  że wykonawcy 

w 

przetargu wielokrotnie dopytywali się min. o parametr z poz. 40 nie jest tu dowodem, gdyż 

z

amawiający  nie  wskazał  na  żadne  konkretne  pytania,  ani  swoją  odpowiedź  składaną 

wykonawcom,  która  podważałaby  jako  nieprawdziwe  oświadczenie  wykonawcy.  Analiza 

pytań i odpowiedzi udzielanych w postępowaniu nie potwierdza, aby ich przedmiotem był pkt 

40  w  zakresie,  w  którym  zamawiający  zarzuca  dziś  odwołującemu  wprowadzenia  w  błąd.  

Wręcz przeciwnie w piśmie z dnia 12 października 2018 r. upewnił on odwołującego, że jego 

oświadczenie  było  prawidłowe  (Dowód:  wyjaśnienia  treści  SIWZ  z  5  września  2018  r., 

wyjaśnienia  treści  SIWZ  z  11  września  2018  r.,  pismo  zamawiającego  z  12  października 

2018 r.). 

Zaistnienie  w  ofercie  sprzeczności  treści  oświadczeń  lub  dokumentów  i  wynikające 

z 

nich  wątpliwości  nie  mogą  stanowić  automatycznej  podstawy  do  wykluczenia  wykonawcy 

na  podstawie  art.  24  ust.  1  pkt  17  p.z.p.,  a  dokumenty  zawierające  wątpliwości,  niepełne 

informacje,  które  nie  potwierdzają  warunku  udziału  w  postępowaniu  bądź  też  zawierają 

nieścisłości,  podlegają  wyjaśnieniu.  Zamawiający  skorzystał  z  procedury  wyjaśnień  czego 

wynikiem  było  jego  pismo  z  dnia  12  października  2018  r.  Odwołujący  nadal  podtrzymuje 

swoje  wyjaśnienia  dotyczące  parametrów  zawarte  w  piśmie  z  dnia  25  września  2018  r. 

dot. min.  poz.  40  (

Dowód:  pismo  odwołującego  się  z  25  września  2018  r. 

do z

amawiającego). 

Na zakończenie odwołujący zwrócił uwagę, że art. 24 ust. 1 pkt 17 p.z.p. wskazuje na 

informacje  wprowadzające  w  błąd  zamawiającego,  mogące  mieć  istotny  wpływ  na  decyzje 

podejmowane przez zamawiającego w postępowaniu o udzielenie zamówienia. Tymczasem 

nawet,  jeśli  odwołujący  hipotetycznie  wprowadziłby  w  błąd  zamawiającego  w  zakresie  pkt 

(co  nie  miało  miejsca)  to  nie  mogło  to  istotnie  wpłynąć  na  decyzje  zamawiającego,  bo 

nawet  bez  punktów  w  tym  zakresie  za  parametr  z  punktu  40  odwołujący  i  tak  przedstawił 

najkorzystniejsza  ofertę.  Brak  jest  zatem  istotności  decyzji  koniecznej  do  stwierdzenia 

zaistnienia  podstaw  do  wykluczenia  wykonawcy  na  podstawie  w/w  przepisu, 

ponieważ 

z

amawiający  niezależnie  od  tego  czy  przyznałby  odwołującemu  punktu  za  parametr  z  pkt 

40 czy nie, 

wybrałby jego ofertę, gdyby nie wykluczyłby go z postępowania. 

W  konsekwencji  powyższego,  według  odwołującego,  nie  było  podstaw  do 

wykluczenia  odwołującego  z postępowania  na  podstawie  art.2  4  ust.  1  pkt  17  p.z.p.  i  nie 

ziściły się przesłanki do odrzucenia jego oferty na podstawie art. 24 ust. 4 p.z.p., co z kolei 

podważa  zasadność  czynności  unieważnienia  postępowania  przez  zamawiającego  na 

podstawie art. 93 ust. 1 pkt 4 p.z.p. 

Działając  w  imieniu  i  na  rzecz  zamawiającego  odpowiedź  na  odwołanie  w  formie 

pisemnej 

wniósł pełnomocnik strony wskazując, iż zamawiający wnosi o oddalenie odwołania 

w 

całości,  przeprowadzenie  dowodów  z  dokumentacji  postępowania  oraz  obciążenie 

odwołującego  kosztami  strony  poniesionymi  z  tytułu  postępowania  odwoławczego  przed 

Krajową Izbą Odwoławczą. 

Ponadto,  w

obec  spełnienia  przesłanek  art.  185  ust.  2  i  3  p.z.p.,  Izba  dopuściła  do 

udziału  w postępowaniu  odwoławczym  wykonawcę  Paramedica  Polska  Sp.  z  o.  o.  Sp.  K. 

z 

siedzibą  przy  ul.  Żołny  11  w  Warszawie,  zgłaszającego  swoje  przystąpienie  do 

postępowania  odwoławczego  po  stronie  zamawiającego,  zwanego  dalej  jako 

„przystępujący”.  Przystępujący przedłożył stanowisko pisemne. 

Tak  określone,  na  podstawie  art.  180  ust.  3  p.z.p.,  zarzuty  i  stanowiska  stron 

zakreśliły  zakres  sporu  objętego  kognicją  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  ramach 

przedmiotowego  postępowania.  Zgodnie  bowiem  z  art.  192  ust.  7  p.z.p.  Izba  nie  może 

orzekać  co  do  zarzutów,  które  nie  zostały  podniesione  w  odwołaniu,  a  zatem  a  contrario 

musi orzec co do tych zarzutów, które w odwołaniu zostały zawarte.  

Krajowa  Izba  Odwoławcza,  po  przeprowadzeniu  rozprawy  w  przedmiotowej 

sprawie,  po  zap

oznaniu  się  ze  stanowiskami  przedstawionymi  w  odwołaniu, 

odpowiedzi  na  odwołanie,  konfrontując  je  z  zebranym  w  sprawie  materiałem 

dowodowym,  w  tym  z  dokumentacją  postępowania  o  udzielenie  zamówienia 

publicznego,  przedstawioną  w  kopii  uwierzytelnionej  przez  zamawiającego,  po 

wysłuchaniu  oświadczeń  i  stanowisk  stron  złożonych  ustnie  do  protokołu  w  toku 

rozprawy, gdzie odwołujący i zamawiający podtrzymali stanowiska złożone pisemnie, 

zaś przystępujący poparł twierdzenia zamawiającego, ustaliła i zważyła, co następuje: 

Izba  ustaliła,  iż  niniejsza  sprawa,  w  zakresie  zarzutów  podniesionych  przez 

odwołującego, mieści  się w  zakresie przedmiotowym  ustawy  p.z.p.  i  że odwołanie,  które  ją 

zainicjowało  zostało  wniesione  przez  podmiot  uprawniony  i  dotyczy  materii  określonej 

w art. 

179  ust.  1  p.z.p.  oraz  art.  180  ust.  1  p.z.p.,  a  więc  podlega  kognicji  Krajowej  Izby 

Odwoławczej.  Ponadto  Izba  ustaliła,  że  odwołanie  podlega  rozpoznaniu  na  podstawie 

art. 

187  ust.  1  p.z.p.  i  że  nie  została  wypełniona  żadna  z przesłanek,  o  których  stanowi 

art. 189 

ust.  2  p.z.p.,  a  których  stwierdzenie  skutkowałoby  odrzuceniem  odwołania 

i 

odstąpieniem od badania meritum sprawy.  

Przystępując  do  rozpoznania  odwołania,  Izba  zobowiązana  była  do  oceny 

wypełnienia  przesłanek  materialnoprawnych  wskazanych  w  art.  179  ust.  1  p.z.p.,  co 

warunkuje możliwość skorzystania ze środków ochrony prawnej przez odwołującego.   

Jak podniósł odwołujący wskutek wykluczenia odwołującego i odrzucenia jego oferty, 

zamawiający  unieważnił  postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  publicznego,  ponieważ 

kolejna  oferta  nie  mieściła  się  w  kwocie  jaką  zamawiający  może  przeznaczyć  na 

sfinansowanie  zamówienia.  Jednakże  brak  jest  podstaw  do  wykluczenia  odwołującego 

z 

postępowania  i  odrzucenia  jego  oferty,  a  uwzględnienie  niniejszego  odwołania 

doprowadziłoby  do  udzielenia  zamówienia  odwołującemu,  ponieważ  jego  cena  mieści  się 

w 

środkach zamawiającego. 

Mając na uwadze powyższe Izba stwierdziła, że odwołujący wykazał, a zamawiający 

nie  zakwestionował  interesu  odwołującego  w  uzyskaniu  zamówienia,  przejawiającego  się 

możliwością  poniesienia  przez  odwołującego  szkody,  w  wyniku  naruszenia  przez 

zamawiającego przepisów p.z.p. 

Stan faktyczny  sprawy  nie 

był sporny, strony różniły się jedynie jego oceną prawną. 

Postawione przez  odwołującego zarzuty  wniesionego środka  ochrony  prawnej  sprowadzały 

problematykę sprawy do oceny prawidłowości czynności zamawiającego z dnia 11 stycznia 

2019 r., 

polegającej na wykluczeniu odwołującego z postępowania i odrzuceniu jego oferty, 

a w konsekw

encji unieważnieniu postępowania o udzielenie zamówienia publicznego. 

Izba  dokonała  oceny  stanu  faktycznego  ustalonego  w  sprawie  mając  na  uwadze 

art. 

192  ust.  2  p.z.p.,  który  stanowi,  że:  "Izba  uwzględnia  odwołanie,  jeżeli  stwierdzi 

naruszenie  przepisów  ustawy,  które  miało  wpływ  lub  może  mieć  istotny  wpływ  na  wynik 

postępowania o udzielenie zamówienia".  

Uwzględniając zgromadzony w sprawie materiał dowodowy przedłożony przez strony 

i  uczestnika 

postępowania  odwoławczego,  opisany  w  dalszej  części  uzasadnienia,  a  także 

ustalenia  poczynione  na  podstawie  dokumentacji  postępowania,  przedłożonej  przez 

zamawiającego  oraz  zważając  na  okoliczności  faktyczne  podniesione  w odwołaniu,  Izba 

stwie

rdziła, iż sformułowane przez odwołującego zarzuty nie mogą prowadzić do wniosku, iż 

w  sprawie  doszło  do  naruszenia  prawa  przez  zamawiającego,  a  w  konsekwencji  uznania 

odwołania za uzasadnione. Przeciwnie, całość zebranego materiału dowodowego wskazuje, 

w 

sposób nie budzący wątpliwości, na prawidłowość zakwestionowanej przez odwołującego 

czynności  wykluczenia  go  z  postępowania  i  odrzucenia  jego  oferty  przez  zamawiającego, 

a zatem w 

ocenie składu orzekającego odwołanie należało oddalić. 

Izba ustaliła, że zgodnie z informacją z 11 stycznia 2019 r., której podstawą prawną 

jest art. 24 ust. 1 pkt 17, art. 24 ust. 4 i art. 89 ust. 1 pkt 5 p.z.p., wskazano: 

„Zamawiający stwierdza, że Wykonawca Medline Sp. z o. o. przedstawił informację co 

do 

spełniania  przez  niego  wymagań  określonych  w  pkt  40  jw.  Prowadzone  postępowanie 

z 

odwołania  Medline  Sp.  z  o.  o.  potwierdziło,  że  zaoferowany  przez  tego  Wykonawcę 

defibrylator  Corpuls  3  nie  spełnia  parametrów  wymaganych  przywołanym  punktem. 

Zadeklarowane i oświadczone przez Medline Sp. z o. o. sposoby ujawniania i wykonywania 

pomiaru  (cyfrowa,  rzeczywista  wartość  głębokości  ucisku  przy  jednoczesnej  graficznej 

wizualizacji stanu relaksacji klatki piersiowej) nie została potwierdzona.  

W  konsekwencji,  biorąc  w  szczególności  pod  uwagę  to,  że  Wykonawca  Medline 

Sp. z o. 

o jest profesjonalistą w obrocie defibrylatorami oraz okoliczność, że w toku zbierania 

ofert  zainteresowani Wykonawcy  wielokrotnie i  szczegółowo dopytywali  między  innymi  o te 

parametry  z  pkt  40  jw.  Zamawiający  uznaje,  że  składając  ofertę  Wykonawca 

Medline Sp. z o. 

o.  działał  świadomie  i  wprowadził  Zamawiającego  w  błąd  co  do  spełniania 

określonych pkt 40 wymagań, przez oferowany przez niego produkt Corpuls 3. Niewątpliwie 

okoliczności  wskazane  wyżej  stanowią  co  najmniej  o  lekkomyślności  lub  niedbalstwie  tego 

Wykonawcy,  który  przedstawił  informacje  niezgodne  z  rzeczywistością,  a  więc 

wprowadzające Zamawiającego w błąd.  

Z uwagi zaś na fakt, iż te informacje wprost wiązały się z ewentualną punktacją jaką 

mógł  Wykonawca  uzyskać,  nie  budzi  wątpliwości  fakt,  że  sytuacja  ta  mogła  mieć  istotny 

wpływ na przebieg postępowania o udzielenie zamówienia publicznego, gdyż bezpośrednio 

przekładało się to na kwestię punktacji jako kluczowego elementu w całym postępowaniu.” 

Następnie,  przytaczając,  zgodnie  z  wymaganiami  art.  196  ust.  4  p.z.p.,  przepisy 

stanowiące  podstawę  prawną  zapadłego  rozstrzygnięcia,  wskazać  należy,  iż  art.  24  ust. 

pkt  17  p.z.p.  stanowi,  że  „Z  postępowania  o  udzielenie  zamówienia  wyklucza  się 

wykonawcę,  który  w wyniku  lekkomyślności  lub  niedbalstwa  przedstawił  informacje 

wprowadzające  w  błąd  zamawiającego,  mogące  mieć  istotny  wpływ  na  decyzje 

podejmowane przez zamawiającego w postępowaniu o udzielenie zamówienia;”  

Natomiast, zgodnie z art. 24 ust. 4 p.z.p. 

ofertę wykonawcy wykluczonego uznaje się 

za  odrzuconą,  co  ma  odzwierciedlenie  w  art.  89  ust.  1 pkt  5  p.z.p.,  na  podstawie  którego 

„Zamawiający  odrzuca  ofertę,  jeżeli  została  złożona  przez  wykonawcę  wykluczonego 

z 

udziału w postępowaniu o udzielenie zamówienia lub niezaproszonego do składania ofert;” 

Izba  wskazuje,  że  dla  zastosowania  art.  24  ust.  1  pkt  17  p.z.p.  muszą  zostać 

kumulatywnie spełnione następujące przesłanki: 

przedstawienie  przez  wykonawcę  informacji  niezgodnej  z  rzeczywistością,  która 

wprowadziła zamawiającego w błąd, 

przedstawienie informacji jest wynikiem lekkomyślności lub niedbalstwa, 

informacja  ma  lub  może  mieć  istotny  wpływ  na  decyzje  podejmowane  przez 

zamawiającego w postępowaniu. 

Pierwszą  przesłanką  stwierdzenia,  że  zastosowanie  znajdzie  sankcja  połączona 

z 

wyczerpaniem hipotezy omawianej normy jest wprowadzenie zamawiającego w błąd, które 

polega  na  przedstawieniu  przez  wykonawcę  nieprawdziwych  informacji,  czyli  zaistnienia 

sprzeczności  pomiędzy  treścią  dokumentu  złożonego  przez  wykonawcę,  a rzeczywistością. 

Stan ten zaistnieje, gdy przedstawione zostaną informacje niezgodne z rzeczywistym stanem 

rzeczy,  który  ma  znaczenie dla danego  postępowania.  Na skutek  podania takich informacji 

zamawiający  zostaje  wprowadzony  w  błąd,  czyli  nabiera  mylnego  wyobrażenia  o  stanie 

faktycznym lub też skutkuje to po jego stronie brakiem jakiegokolwiek wyobrażenia o nim.  

W 

ocenianym  stanie  faktycznym  stan  taki  powstał  z  powodu  wprowadzenia 

zamawiającego  przez  odwołującego  w  błąd  co  do  pozycji  40  –  opis  parametru:  informacja 

zwrotna  na  ekranie  o  prawidłowości  uciśnięć  klatki  piersiowej:  właściwego  tempa 

i 

prawidłowej  głębokości  uciśnięć  z  prezentacją na  ekranie  cyfrowych  wartości  rzeczywistej 

częstości  i  głębokości  uciśnięć  i  wskaźnika  prawidłowej  relaksacji  klatki  piersiowej  – 

załącznika nr 2 do SIWZ.  

Należy  zaznaczyć,  że  parametry  techniczne  z  załącznika  nr  2  do  SIWZ,  zgodnie 

z 

rozdziałem XIII SIWZ, pkt 13.1.2 były przez zamawiającego oceniane w ramach kryterium 

„jakość”.  Za  spełnienie  wymogów  z  poz.  40  wykonawca  mógł  uzyskać  4  punkty. 

W 

formularzu  ofertowym,  złożonym  przez  odwołującego,  wykonawca  ten  oświadczył,  że 

spełnia ww. wymóg. W opisie oferowanego parametru odwołujący wskazał „Tak, Informacja 

zwrotna  na  ekranie  o  prawidłowości  uciśnięć  klatki  piersiowej:  właściwego  tempa 

i 

prawidłowej  głębokości  uciśnięć  z  prezentacją na  ekranie  cyfrowych  wartości  rzeczywistej 

częstości i głębokości uciśnięć i wskaźnika prawidłowej relaksacji klatki piersiowej” (kolumna 

– parametry dodatkowo oceniane, poz. 40 z formularza parametrów technicznych z oferty 

odwołującego). Ponadto w ofercie odwołującego dla pozycji 40 w kolumnie 5 i 6 formularza 

odwołującego, wskazano, że wykonawca spełnia wymóg parametru dodatkowo ocenianego, 

wg wagi punktowej 4 pkt.  

Nie było spornym między stronami, że urządzenie zaoferowane przez odwołującego 

nie  spełnia  przedmiotowego  parametru,  zatem  oświadczenie  z  formularza  ofertowego 

odwołującego,  że  należy  mu  przyznać  4  punkty,  było  sprzeczne  z  rzeczywistością 

i 

wprowadzało zamawiającego w błąd. Odwołujący nie wykazywał w odwołaniu okoliczności 

przeciwnych,  tym  niemniej  i  tak  nie  podlegałoby  to  rozpoznaniu  przez  skład  rozpoznający 

odwołanie.  Ocena  zamawiającego,  że  urządzenie  odwołującego  nie  spełnia  dodatkowo 

punktowanego  wymogu  dla  poz.  40  (vide  zawiadomien

ie  o  unieważnieniu  postępowania 

z 25.10.18  r.  i 

informacja  o  szczegółowej  punktacji  w  zakresie  parametrów  jakościowych 

z 

31.10.18 r.), została zweryfikowana przez Krajową Izbę Odwoławczą, w ramach odwołania 

z 5.11.2018 r., gdzie wyrokiem z 20.11.2018 r. o sygn. akt: KIO 2284/18 

Izba oddaliła w tym 

zakresie  zarzuty  odwołania  co  do  poz.  40  parametrów  technicznych,  potwierdzając 

prawidłowość  oceny  zamawiającego.  Zatem  w  tym  zakresie  zachodzi  stan  res  iudicata 

i 

odwołanie podlegałoby odrzuceniu. 

Natomiast  sporn

ym  było  wyczerpanie  przez  odwołującego  kolejnych  dwóch 

przesłanek art. 24 ust. 1 pkt 17 p.z.p., tj. czy przedstawienie nieprawdziwych informacji było 

wynikiem  lekkomyślności  lub  niedbalstwa,  a  także,  ocena  czy  informacja  ta  ma  lub  może 

mieć  wpływ  na  decyzje  zamawiającego,  podejmowane  przez  niego  w  postępowaniu 

o 

udzielenie zamówienia publicznego.  

W  ramach  uwag  natury  ogólnej  należy  zaznaczyć,  że  art.  24  ust.  1  pkt  17  p.z.p. 

stanowi  o 

wykluczeniu  wykonawcy  kiedy  informacje  wprowadzające  zamawiającego  w  błąd 

przedstawione  zostaną  w sposób  zawiniony,  przy  czym  wystarczające  jest  wykazanie  winy 

nieumyślnej  w  postaci  lekkomyślności  –  rozumianej  jako  brak  zamiaru  co  do  bezprawnego 

działania,  jednak  przy  świadomości,  że  działanie  może  naruszać  prawo,  lub  niedbalstwa  – 

kiedy  wykonawca  wprost  nie  przewiduje  skutku  jakim  jest  wprowadzenie  zamawiającego 

w 

błąd, podczas gdy skutek ten mógł i powinien był przewidzieć.  

Izba przyjęła, na podstawie art. 14 p.z.p., że do oceny czynności  wykonawcy  w tym 

zakresie,  stosuje  się  standard  oceny  staranności  wynikający  z  art.  355  §  1  k.c.,  gdy 

przypisanie  określonej  osobie  niedbalstwa  jest  uzasadnione  tylko  wtedy,  gdy  osoba  ta 

zachowała się w określonym miejscu i czasie w sposób odbiegający od właściwego miernika 

staranności,  dodatkowo  zaznaczając,  że  w  stosunku  do  profesjonalistów  miernik  ten  ulega 

podwyższeniu, gdyż art. 355 § 2 k.c. precyzuje, że należytą staranność dłużnika w zakresie 

prowadzonej  przez  niego  działalności  gospodarczej  określa  się  przy  uwzględnieniu 

zawodowego  charakteru  tej  działalności.  Zaś,  co  do  zasady,  za  takiego  profesjonalistę 

należy uznać wykonawcę ubiegającego się o udzielenie zamówienia publicznego.  

Należy również zauważyć, że dla wyczerpania hipotezy art. 24 ust. 1 pkt 17 p.z.p. nie 

jest istotne ani to, czy informacje wprowadzające w błąd były możliwe – względnie jak łatwe 

były  –  do  wykrycia,  nie  jest  również  relewantne  to,  czy  zamawiający  dał  się  w  błąd 

wprowadzić z uwagi na własne niedbalstwo, lub przyczynił się do zaistnienia błędu po swojej 

stronie 

–  istotny  jest  jedynie stopień  zawinienia wykonawcy, który  polega  na  nieprawdziwej 

informacji celem wywołania tego błędu. Ustawodawca w zakresie tej regulacji nie wprowadza 

bowiem  cywilistycznej  koncepcji  „przyczynienia  się”  dla  zróżnicowania  skutków  prawnych 

wprowadzenia  w  błąd,  a  przewiduje  dla  nich  absolutną  sankcję  w  postaci  wykluczenia 

takiego wykonawcy. 

Skład  orzekający  zweryfikował  zgodność  z  prawem  czynności  zamawiającego 

z 11 

stycznia  2019  r.,  w  oparciu  o  okoliczności  podniesione  w  odwołaniu  i  stwierdził,  co 

następuje. 

Odwołujący  wskazywał,  że  nieprawidłowe  sformułowanie  treści  SIWZ  przez 

zamawiającego,  w  sposób  niejasny  i  nieczytelny,  o  czym  świadczy  duża  liczba  pytań 

wykonawców i liczba udzielanych wyjaśnień, powoduje, że nie można wykonawcy przepisać 

działania w sposób niedbały czy lekkomyślny.  

W ocenie składu orzekającego, na obecnym etapie postępowania, po upływie terminu 

na  składanie  ofert,  nie  ma  już  możliwości  zmiany  postanowień  treści  dokumentacji 

postępowania.  Tym  samym  nie  ma  też  podstaw  do  rewidowania  jej  treści  –  uczestnicy 

postępowania o udzielenie zamówienia publicznego, jak również Krajowa Izba Odwoławcza 

są  związani  opisem  przedmiotu  zamówienia  i  sposobem  spełniania  wymagań 

zamawiającego zamieszczonym w ogłoszeniu o zamówieniu i SIWZ.  

Zatem w odniesieniu do ewentualnych 

– pozornych bądź rzeczywistych – wątpliwości 

co  do  treści  bądź  zakresu  stawianych  przez  zamawiającego  wymogów,  wykonawcy  mają 

prawo  zwrócić  się  do  zamawiającego  w  trybie  art.  38  p.z.p.  o  ich  wyjaśnienie.  Doktryna 

i 

orzecznictwo stanęło przy tym na stanowisku, nie budzącym obecnie żadnych wątpliwości 

praktyków,  że  w  przypadku  podmiotu  profesjonalnego,  jakim  jest  przedsiębiorca  działający 

na rynku, uprawnienie, o którym mowa w art. 38 ust. 1 p.z.p. przeradza się – przez pryzmat 

zasady  zachowania  należytej  staranności  w  profesjonalnym  obrocie  –  w  obowiązek 

wykonawcy. Wykonawca, który wątpliwości co do treści SIWZ nie wyjaśni, utraci możliwość 

powoływania się z korzyścią dla siebie na te okoliczności niezależnie od tego, jak zostały by 

one rozstrzygnięte, gdyby faktycznie wystąpiły.  

Wykonawca,  który  twierdzi,  że  treść  dokumentacji  jest  niejasna  i  niejednoznaczna, 

uw

zględniając zawodową staranność  wymaganą  od  profesjonalisty  (art. 355 § 2 k.c.  w  zw. 

z 

art.  14  p.z.p.)  przy  zachowaniu  absolutnego  minimum  staranności  wymaganej  w  takim 

przypadku  od  przedsiębiorcy  –  powinien  co  najmniej,  przy  wykorzystaniu  możliwości 

wynik

ającej z art. 38 p.z.p., zadać w tym zakresie zamawiającemu pytania, celem uzyskania 

wyjaśnienia  i doprecyzowania  brzmienia  wymogów,  jakie  mają  spełniać  urządzenia 

w 

kryterium jakość w pozycji 40 załącznika nr 2 do SIWZ (tu w zakresie w jakim odwołujący 

wp

rowadził  zmawiającego  w błąd  –  co  do  cyfrowej  rzeczywistej  wartości  głębokości  ucisku 

przy  jednoczesnej  graficznej  wizualizacji  stanu  relaksacji  klatki  piersiowej).  Ponadto,  brak 

zadania  pytań  w  razie  niejasności  treści  dokumentacji  postępowania  może  świadczyć 

o 

niedochowaniu  należytej  staranności  przez  wykonawcę  (por.  wyrok  Sądu  Najwyższego 

z 05.06.2014 

r.,  sygn.  akt  IV  CSK  626/13,  wyrok  Sądu  Okręgowego  w Szczecinie 

z 28.02.2018 r., sygn. akt VIII Ga 554/17). 

Odwołujący  pytań,  w  zakresie  spornym  parametru  40  nie  zadał.  Pytał  jedynie  o  ten 

parametr,  ale  w  kontekście  czy  informacja  zwrotna  dotyczy  pacjentów  dorosłych  czy  też 

pediatrycznych  (vide 

pytania  odwołującego  z  31.08.2018  r.).  Zatem  nie w zakresie  objętym 

sporem 

–  pytanie  nie  dotyczyło  okoliczności,  co  do  których  odwołujący  wprowadził 

zamawiającego w błąd.  

W  konsekwencji  powyższego,  w  ocenie  Izby  działanie  odwołującego,  będącego 

profesjonalnym  uczestnikiem  rynku  urządzeń  medycznych,  mając  na  uwadze  stan  rzeczy 

ustalony  w 

postępowaniu,  wypełniło  hipotezę  art.  24  ust.  1  pkt  17  p.z.p.,  ponieważ  było 

niedbałe  i  mogło  mieć  wpływ  na  wynik  postępowania,  o  czym  szerzej  w  dalszej  części 

uzasadnienia. 

Zachowanie  odwołującego,  dowodzi,  w  świetle  zasad  doświadczenia 

życiowego, że odwołujący – pomimo zawodowego charakteru swojej działalności, zaniechał 

dochowania już nawet nie wymaganej w profesjonalnym obrocie, a jakiejkolwiek staranności 

w zakresie zabezpieczenia spełniania spornego parametru 40 w kryterium oceny ofert przez 

jego urządzenie, na moment złożenia oferty i niedbale potwierdził okoliczność nierzeczywistą 

na moment składania oświadczenia w ofercie. 

Natomiast  okoliczność,  że  w  postępowaniu  zadano  wiele  pytań  i  wyjaśniano  treść 

SIWZ 

nie może  świadczyć  na  korzyść  odwołującego,  bowiem  odwołujący  nie  wykazał,  aby 

pytania i wątpliwości co do rozumienia treści SIWZ w ogóle w jakikolwiek sposób dotyczyły 

spełniania  wymogów  zamawiającego  przez  defibrylator  Corpuls  3  zaoferowany  przez 

odwołującego.  Zatem  nawet  w  sposób  luźny  odwołujący  nie  powiązał  pytań  innych 

wyko

nawców,  którzy  weryfikowali  czy  ich  sprzęt  spełnia  wymagania  zamawiającego, 

z 

urządzeniem odwołującego i jego parametrami, co do których wprowadził zamawiającego 

w błąd. 

Skład  orzekający  ponadto  stwierdził,  że  argumentacja  odwołującego,  że  to  nie 

zamawiający, a Izba dokonała interpretacji treści SIWZ w zakresie pkt 40 załącznika nr 2 do 

SIWZ 

daleko  odbiega  od  rzeczywistej  treści  i  zakresu  przedmiotowego  orzeczenia  Izby 

i w stanie  stwierdzonym  w  sprawie 

stanowi  gołosłowne  spekulacje  strony,  które  ani  nie 

zna

lazły  odzwierciedlenia  w materiale  procesowym,  ani  nie  mogą  stanowić  o  naruszeniu 

prawa przez zamawiającego. 

Stanowisko o rzekomych odmiennych interpretacjach SIWZ w trakcie badania i oceny 

ofert 

również się nie potwierdziło. Odwołujący pomija fakt, że właściwe zbadanie i dokonanie 

oceny złożonych w postępowaniu ofert jest ustawowym obowiązkiem zamawiającego, który 

–  wykorzystując  art.  26  ust.  3  i  art.  87  ust.  1  p.z.p.,  jak  miało  miejsce  w  przedmiotowym 

postępowaniu  –  wyjaśnia  i  bada  oświadczenia  wykonawcy,  zaś  dopiero  zakończenie  oraz 

przekazanie  wykonawcom  tej  oceny  jest 

czynnością,  z  którą  można  wiązać  jakikolwiek 

skutek prawny. 

Tutaj zamawiający stwierdził, w wyniku badania oferty, że odwołujący wbrew 

oświadczeniu z oferty nie może uzyskać punktów za pozycję 40 załącznika nr 2 do SIWZ, co 

zostało  zweryfikowane  przez  Krajową  Izbę  Odwoławczą,  która  potwierdziła  ocenę 

zamawiającego.  

Zaś  w  zakresie  naruszenia  przez  zamawiającego  art.  5  k.c.,  zgodnie  z którym  „nie 

można czynić ze swego prawa użytku, który by był sprzeczny ze społeczno – gospodarczym 

przeznaczeniem  tego  prawa  lub  z  zasadami  współżycia  społecznego.  Takie  działanie  lub 

zaniechanie  uprawnionego  nie  jest  uważane  za  wykonywanie  prawa  i  nie  korzysta 

z ochrony

”,  Izba  wskazuje,  że  art.  5  k.c.  stanowi  środek  obrony  przed  nadużyciem  prawa, 

przez  osobę  uprawnioną  (np.  wyrok  Sądu  Najwyższego  z  05.03.2002  r.  sygn.  akt    I CKN 

934/00).  Przepis  ten  nie  stanowi  natomiast  narzędzia  pozwalającego  na  modyfikację 

dyspozycji  wynikających  z  bezwzględnie  obowiązujących  przepisów  prawa  (por.  wyrok 

Trybunału  Konstytucyjnego  z  17.10.2002  r.  sygn.  akt  SK  5/99).  Zatem  sytuacja,  w  której 

zamawiający  nie  realizuje  żadnego  uprawnienia,  a wykonuje  swój  obowiązek  wynikający 

z 

ustawy,  nie  może  zostać  zakwalifikowana  jako  wykorzystanie  prawa  w rozumieniu  tego 

przepisu,  wobec  czego  zarzut  w  tym  zakresie  został  przez  Izbę  oddalony. 

Jedynie na 

marginesie  należy  dodać,  że  odwołujący  nie  wykazał,  aby  w  ustalonym  stanie 

rzeczy doszło do naruszenia art. 5 k.c. 

Następnie  zaznaczyć  należy,  że  odwołujący  nie  podjął  nawet  próby  wykazania,  że 

jego  zachowanie  nie  było  lekkomyślne  czy  niedbałe.  We  wniesionym  środku  zaskarżenia 

s

zeroko  opisano  zadawanie  pytań  do  SIWZ  przez  innych  wykonawców  i  badanie  ofert 

dokonane przez zamawiającego, zaś w odwołaniu nie znajdują się jakiekolwiek okoliczności 

wskazujące, że wprowadzenie przez odwołującego zamawiającego w błąd nie było wynikiem 

jego 

lekkomyślności  lub  niedbalstwa.  Odwołujący  w  ten  sposób  konstruując  zarzuty 

odwołania de facto uniemożliwił Izbie pozytywne jego rozpoznanie. 

Nie  wykazano  również,  aby  zamawiający  wadliwie  ocenił  działanie  odwołującego 

w 

ramach  ostatniej  z  przesłanek  koniecznej  dla  zastosowania  art.  24  ust.  1  pkt  17  p.z.p., 

tj. informacja

, która wprowadziła zamawiającego w błąd ma lub może mieć istotny wpływ na 

decyzje podejmowane przez zamawiającego w postępowaniu. 

Izba  podzieliła  stanowisko  zamawiającego,  że  wprowadzenie  w  błąd  dotyczyło 

parametru  ocenianego  w  kryterium  „jakość”  –  co  wskazano  we  wcześniejszej  części 

uzasadnienia   

–  zatem  mogło  mieć  wpływ  na  decyzję  zamawiającego  co  do  wyboru  oferty 

najkorzystniejszej. 

W  ocenie  składu  orzekającego  badanie  możliwego  wpływu  na  wynik 

postępowania  następuje  na  moment  przedstawienia  przez  wykonawcę  nieprawdziwych 

informacji. W ustalonym stanie 

rzeczy rozpoznawanego odwołania, informacja nieprawdziwa 

o  spełnieniu  wymogu  parametru  40,  a co  za  tym  idzie  o  przyznaniu  dodatkowych  punktów 

odwołującemu,  niewątpliwie  mogła  mieć  bezpośredni  wpływ  na  wynik  postępowania, 

ponieważ  dotyczy  wprost  kryteriów  oceny  oferty,  zatem  czynności  klasyfikacji  wykonawcy 

w rankingu i wyboru oferty najkorzystniejszej. Przy czym nie jest dopuszczalne zastosowanie 

jakiejkolwiek  innej  sankcji  (w  tym  brak  przyznania 

wykonawcy  punktów  w ramach  oceny 

ofert,  na  co  wskazywał  odwołujący),  niż  ta  którą  wskazał  ustawodawca,  czyli  wykluczenie 

takiego  wykonawcy. 

Jak  również  nie  jest  możliwe  zastąpienie  informacji  nieprawdziwej 

informacją  prawdziwą  –  tu, że  punktowanego  wymogu  poz.  40 urządzenie  Corpuls  3  nie 

spełnia  (por.  wyroki  Izby  z 04.05.2017  r.  sygn.  akt:  KIO  734/17,  z  07.06.2017  r.  sygn.  akt 

KIO:  1004/17,  z  19.06.2017  r.  sygn.  akt:  KIO  1058/17,  z 04.10.2017  r.  sygn.  akt:  1987/17, 

z 10.10.2017 r. sygn. akt: KIO 2003/17, z 31.07.2018 r. sygn. akt KIO 1401/18). 

Ponadto 

Izba stwierdziła, że dowody przedłożone przez przystępującego, co zostało 

poparte przez zamawiającego, w postaci wyciągu z treści SIWZ z załącznikiem nr 3 (poz. 18) 

z 

postępowania  1/ZP/2018  Szpitala  Powiatowego  w  Złotowie  i  pytania  nr  1  odwołującego 

w 

ww.  postępowaniu,  były  przydatne  dla wykazania stanu  wiedzy  odwołującego  w  zakresie 

wymogu  spełniania  przez  oferowane  przez  niego  urządzenie  wymogu  rzeczywistej 

głębokości  uciśnięć.  Dowody  te  potwierdzają  również,  że  odwołujący  jest  profesjonalnym 

uczestnikiem rynku urządzeń medycznych w zakresie defibrylatorów. 

Mając  na  uwadze  powyższe  Izba  stwierdziła,  że  odwołujący  nie  wykazał,  aby 

czynność  zamawiającego  z  dnia  11  stycznia  2019  r.  wykluczenia  wykonawcy  i  odrzucenia 

jego oferty z postępowania o udzielenie zamówienia publicznego była czynnością sprzeczną 

z  prawem.  W  konsekwencji  Izba  nie  znalazła  również  podstaw,  aby  podważyć  czynności 

unieważnienia  postępowania,  w  oparciu  o  art.  93  ust.  1  pkt  4  p.z.p.,  ponieważ  nie 

podważono w sposób skuteczny wyboru przez zamawiającego oferty przystępującego, której 

cena przekracza środki zamawiającego, przeznaczone na realizację zamówienia. 

Zgodnie  z  treścią  art.  192  ust.  2  p.z.p.  Izba  uwzględnia  odwołanie,  jeżeli  stwierdzi 

naruszenie  przepisów  ustawy,  które  miało  wpływ  lub  może  mieć  istotny  wpływ  na  wynik 

postępowania  o  udzielenie  zamówienia.  Brak  potwierdzenia  zarzutów  wskazanych 

w 

odwołaniu  powoduje,  iż  w  przedmiotowym  stanie  faktycznym  nie  została  wypełniona 

hipoteza  normy  prawnej  wyrażonej  w  art.  192  ust.  2  p.z.p.,  zatem  mając  na  uwadze 

powyższe orzeczono jak w sentencji. 

Rozstrzygnięcie  o  kosztach  postępowania  odwoławczego  wydano  na  podstawie  art. 

192 ust. 9 i 10 

p.z.p., tj. stosownie do wyniku postępowania, z uwzględnieniem § 3 pkt 1 lit. 

a i pkt  2 lit.  a  i  b 

oraz  § 5  ust.  3  pkt  1 rozporządzenia  Prezesa  Rady  Ministrów  z  dnia 

15 marca  2010 r.  w 

sprawie  wysokości  i sposobu  pobierania  wpisu  od  odwołania  oraz 

rodzajów kosztów w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. z 2018 r. 

poz. 972), obciążając odwołującego kosztami postępowania odwoławczego w postaci wpisu 

oraz 

uzasadnionymi  kosztami  zamawiającego,  będącymi  kosztem  dojazdu  na  wyznaczoną 

rozprawę i kosztem wynagrodzenia pełnomocnika, zgodnie ze złożoną fakturą VAT. 

Przewodniczący: 

…………………………