Nawiązanie efektywnej współpracy z partnerem prywatnym lub koncesjonariuszem jest uzależnione od wielu warunków. Jednym z nich jest właściwe przeprowadzenie negocjacji z inwestorami w celu wypracowania optymalnych rozwiązań dla realizacji przedsięwzięcia.

Celem umowy o zamówienie publiczne jest realizacja potrzeb danej jednostki zamawiającej. Dlatego musi ona zawierać postanowienia określające wszystkie niezbędne okoliczności wpływające na prawidłowe jej wykonanie. Jedną z nich jest czas, na jaki strony ją zawierają.

Zawarcie z wykonawcami umowy ramowej pozwala zamawiającemu na zapewnienie możliwości wykonania przedsięwzięcia. Ma to szczególne znaczenie dla umów, których przedmiot zamówienia nie jest dookreślony. Niestety nie wszyscy zamawiający rozumieją samą istotę umowy ramowej.

Do zawiązania konsorcjum dochodzi zwykle w sytuacji, gdy realizacja określonego zamówienia przekracza możliwości jednego podmiotu. Połączenie potencjałów co najmniej dwóch wykonawców pozwala osiągnąć wyznaczony cel w postaci uzyskania i realizacji zamówienia.

Zamawiający często opisuje przedmiot zamówienia z naruszeniem zasad uczciwej konkurencji i równego traktowania. Nic dziwnego – jednostki zamawiające często borykają się ze złą jakością oferowanych przez wykonawców towarów czy usług. Z tego właśnie względu specyfikacje wielokrotnie zawierają wskazanie znaków towarowych. Tymczasem skorzystanie z tej możliwości obwarowane jest ścisłymi warunkami. Niedopełnienie ich grozi zarzutami organów kontrolnych.

Nacisk Komisji Europejskiej na efektywne wykorzystywanie formuły partnerstwa publiczno-prywatnego w nowej perspektywie finansowej UE przynosi wreszcie efekty. Nowo opracowane przepisy unijne nie traktują już PPP po macoszemu.

Aby ustrzec się przed ograniczeniem możliwości korzystania z zakupionego oprogramowania, a jednocześnie zapewnić jego poprawne działanie, zamawiający powinni bardzo precyzyjnie określić zasady udzielania licencji i sublicencji w umowie zawieranej z wykonawcą/dostawcą oprogramowania.

Błędne wydatkowanie środków publicznych może pojawić się na różnych etapach procesu inwestycyjnego. Podczas planowania inwestycji, poprzez prowadzenie procedury przetargowej, a skończywszy na braku podjęciu uchwały budżetowej. Konsekwencje tych pomyłek mogą być bardzo dotkliwe dla zamawiającego.

Do zawiązania konsorcjum dochodzi zwykle w sytuacji, gdy realizacja określonego zamówienia przekracza możliwości jednego podmiotu. Połączenie potencjałów co najmniej dwóch wykonawców pozwala osiągnąć wyznaczony cel w postaci uzyskania i realizacji zamówienia.

Planowanie udzielenia zamówienia publicznego, którego przedmiotem są roboty budowlane, powinno się zacząć od jego dokładnego opisu. W przypadku skomplikowanych inwestycji okazuje się to często nie lada wyzwaniem. A wystarczy pamiętać o kilku najważniejszych zasadach.