KIO 409/17 WYROK dnia 17 marca 2017 r.

Sygn. akt: KIO 409/17

WYROK

z dnia 17 marca 2017 r.

Krajowa Izba Odwoławcza - w składzie:

Przewodniczący: Daniel Konicz

Protokolant:

Rafał Komoń

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 marca 2017 r. w Warszawie odwołania wniesionego

do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 3 marca 2017 r. przez Odwołującego –

wykonawcę Konwerga sp. z o.o. z siedzibą w Poznaniu, w postępowaniu prowadzonym

przez Zamawiającego – Miasto Zielona Góra, przy udziale wykonawcy WASKO S.A.

z siedzibą w Gliwicach, zgłaszającego przystąpienie do postępowania odwoławczego po

stronie Odwołującego,

orzeka:

1. Uwzględnia odwołanie i nakazuje Zamawiającemu zmianę postanowień specyfikacji

istotnych warunków zamówienia („SIWZ”) w zakresie:

1.1. pkt 5.1.2 ppkt 4 lit. a SIWZ przez wykreślenie wymagania, zgodnie z którym

wykonawca zobowiązany jest legitymować się personelem posiadającym certyfikaty

obejmujące wszystkie komponenty systemu stanowiącego przedmiot zamówienia

i określenie głównych komponentów systemu, których wymóg ma dotyczyć,

1.2. pkt 18 ppkt 7 szczegółowego opisu przedmiotu zamówienia (załącznik nr I.3 do SIWZ

– „SOPZ”) przez wykreślenie z jego treści sformułowań odnoszących się do

przedmiotu umowy i zastąpienie ich sformułowaniami odnoszącymi się do

uszkodzonego urządzenia,

1.3. pkt 20 ppkt 1 SOPZ przez wskazanie w jego treści, że obowiązek dostarczania

aktualizacji oprogramowania dotyczy tylko aktualizacji bezpłatnych udostępnianych

przez producenta systemu w ramach udzielonej licencji i rozciąga się tylko na okres

udzielonej przez wykonawcę gwarancji

2. W pozostałym zakresie oddala odwołanie.

3. Kosztami postępowania obciąża Zamawiającego i:

3.1. zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 15.000,00 zł

(słownie: piętnaście tysięcy złotych 00/100) uiszczoną przez Odwołującego tytułem

wpisu od odwołania,

3.2. zasądza od Zamawiającego na rzecz Odwołującego kwotę 19.769,41 zł

(słownie: dziewiętnaście tysięcy siedemset sześćdziesiąt dziewięć złotych 41/100)

stanowiącą koszty postępowania odwoławczego poniesione przez Odwołującego

z tytułu wpisu od odwołania, wynagrodzenia pełnomocnika oraz kosztów dojazdu na

posiedzenie i rozprawę.

Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień

publicznych (Dz.U.2015.2164 j.t. ze z,) na niniejszy wyrok – w terminie 7 dni od dnia jego

doręczenia – przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej do

Sądu Okręgowego w Zielonej Górze.

Przewodniczący: ……………………………………….

Sygn. akt KIO 409/17

Uzasadnienie

Miasto Zielona Góra (dalej: „Zamawiający”) prowadzi w trybie przetargu

nieograniczonego, na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r.

Prawo zamówień publicznych (Dz.U.2015.2164 j.t. ze zm.), zwanej dalej „Pzp”,

postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego pn.: „Budowa systemu monitoringu

Miasta dla poddbszaru A i D” (nr sprawy DO-ZP.271.5.5.2017), zwane dalej:

„Postępowaniem”.

Wartość zamówienia przekracza kwoty określone w przepisach wykonawczych

wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 Pzp.

Ogłoszenie o zamówieniu zostało opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii

Europejskiej 17 lutego 2017 r.

Dnia 21 lutego 2017 r. Zamawiający zamieścił na swojej stronie internetowej

specyfikację istotnych warunków zamówienia („SIWZ”).

Postanowienia

SIWZ

zostały

zaskarżone

odwołaniem

wniesionym

do

Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej (dalej „Izba”) w dniu 3 marca 2017 r. przez wykonawcę

Konwerga sp. z o.o. z siedzibą w Poznaniu (dalej „Odwołujący”), w którym Zamawiającemu

zarzucono naruszenie:

1. art. 7 ust. 1 w zw. z art. 22 ust.1 pkt 2 Pzp przez żądanie dysponowania

potencjałem technicznym nieadekwatnym do przedmiotu zamówienia, a także

przez nieścisłe określenie wymagań,

2. art. 29 ust. 2 Pzp przez żądanie wykonania przedmiotu zamówienia w terminie

niemożliwym do wykonania,

3. art. 29 ust. 2 oraz art. 7 ust. 1 w zw. z art. 30 ust. 6 przez wskazanie w sposób

pośredni na konkretne modele urządzeń bez jednoczesnego wskazania

równoważnych wymagań funkcjonalnych,

4. art. 353

K.c. w zw. z art. 14 Pzp przez obarczenie wykonawcy nadmiernym

ryzykiem związanym z wykonywaniem umowy.

Odwołujący wniósł o uwzględnienie odwołania i nakazanie Zamawiającemu:

1. zmiany wymogu dysponowania osobami biorącymi udział w wykonaniu

zamówienia przez ich precyzyjne dookreślenie oraz odpowiadające zakresowi

realizowanej inwestycji,

2. wydłużenia terminu wykonania I etapu na 7 miesięcy od dnia podpisania umowy,

przy zapewnieniu odpowiedniego terminu na realizację II etapu.

3. zmodyfikowania SIWZ w zakresie wymogów technicznych odnośnie kamer

i systemu nadzoru na opis funkcjonalny i zachowujący uczciwą konkurencję,

4. zmiany postanowień projektu umowy („PU”):

4.1. § 13 ust. 1 i 2 przez wprowadzenie zapisów niepowodujących wzbogacenia

się Zamawiającego kosztem wykonawcy,

4.2. § 13 ust. 1 pkt 5, 8, 9, 10 przez znaczące zmniejszenie wysokości kar

umownych,

4.3. § 13 ust. 4 w zakresie wyeliminowania ryzyka odstąpienia od umowy

z błahego powodu,

5. zmiany Szczegółowego Opisu Przedmiotu Zamówienia (załącznik nr I.3 – „OPZ”):

5.1. w pkt 18 ppkt 7 w zakresie dostawy uszkodzonego urządzenia, a nie

przedmiotu umowy,

5.2. w pkt 20 ppkt 1 w zakresie aktualizacji oprogramowania w ograniczeniu co

najwyżej do okresu gwarancji lub w zakresie usuwającym usterki w czasie

wspierania produktów przez producenta,

5.3. w pkt 28 w zakresie przepustowości łącza do wielkości zapewniającej

sprawne działanie systemu.

Odwołujący podał, że ma interes w uzyskaniu zamówienia i może ponieść szkodę

przez brak możliwości uzyskania zamówienia, gdyż od wielu lat prowadzi działalność

w obszarze budowy systemów monitoringu wizyjnego, w tym zwłaszcza miejskich. W wyniku

postanowień SIWZ niezgodnych z Pzp Odwołujący nie będzie miał możliwości złożenia

ważnej oferty, a więc nie będzie mógł pozyskać zamówienia i utraci korzyść związaną

z realizacją umowy w sprawie zamówienia publicznego.

Uzasadniając poszczególne zarzuty odwołania Odwołujący stwierdził co następuje.

Zamawiający żąda wykazania zdolności zawodowej (w zakresie personelu)

w następujący sposób (pkt 5.1.2 ppkt 4 SIWZ)

„kwalifikacje dotyczące projektowania i wdrożenia rozległych systemów IT:

a) certyfikowani

inżynierowie

w

zakresie

implementacji

oferowanego

sprzętu

i oprogramowani, takich jak serwisy, storage, serwerowe systemy operacyjne (Windows,

Linux i inne), system, backup i archiwizacji, środowiska wirtualizacji (VMware, HiperV

i inne), sieci LAN/WAN/WLAN, urządzeń aktywnych i pasywnych sieci LAN/WAN/WLAN,

oraz, okablowania strukturalnego miedzianego i światłowodowego.

Uwaga: Dla spełnienia warunku pkt 5.1.2.4a) SIWZ Zamawiający dopuszcza wskazanie

przez Wykonawcę jednej, dwóch lub więcej osób posiadających łącznie (przez wszystkie

te osoby) wymaganych kwalifikacji.”.

Zdaniem Odwołującego Zamawiający w sposób nieprecyzyjny określił wymóg

posiadanej wiedzy inżynierów we wszystkich wymienionych zakresach, gdyż nie określił

w sposób

precyzyjny

o

jaki

sprzęt

i

oprogramowanie

chodzi.

Przykładowo,

sformułowanie „urządzenia pasywne sieci” może odnosić się do okablowania, puszki,

mufy i wielu innych elementów. Tak sformułowany wymóg pozostawia zupełną dowolność

w kształtowaniu tego wymagania na etapie wyboru oferty, bo praktycznie niemożliwym jest

jego spełnienie w odniesieniu do każdego elementu dostawy. Samo sformułowanie

„w zakresie

implementacji

oferowanego

sprzętu

i

oprogramowania”

w

sposób

niewystarczający ogranicza wymagania Zamawiającego w tym zakresie.

W pkt 4.1 SIWZ Zamawiający określił termin wykonania dokumentacji na dzień

30 września 2017 r., który to jest terminem całkowicie nierealnym biorąc pod uwagę zakres

prac koniecznych do wykonania tej dokumentacji. Termin składania ofert został określony na

dzień 5 kwietnia 2017 r. Biorąc pod uwagę fakt, że Zamawiający żąda, aby oferta była ważna

60 dni oznacza to, że Zamawiający mógłby wybrać ofertę 4 czerwca 2017 r., a więc na

realizację pierwszego etapu pozostałoby zaledwie 118 dni.

Odwołujący wyjaśnił, że na proces zaprojektowania systemu monitoringu składają się

następujące czynności:

1. pozyskanie map do celów, projektowych – zgodnie z obowiązującymi przepisami

do 6 tygodni (42 dni),

2. wykonanie projektów – 2 tygodnie (czas szacunkowy dla projektu tej skali),

3. uzgodnienie projektu z Zamawiającym wymagane w SIWZ – 1 tydzień

(czas szacunkowy dla projektu tej skali),

4. uzgodnienia z gestorami, w tym z konserwatorem zabytków zgodnie

z wymaganiami SIWZ – 4 tygodnie (czas szacunkowy dla projektu tej skali),

5. zgłoszenie prac (30 dni) lub pozwolenie na budowę w przypadku obiektu

wpisanego do rejestru zabytków – 65 dni,

6. uprawomocnienie pozwolenia na budowę – 14 dni,

7. zatwierdzenie projektów organizacji ruchu – 28 dni.

Łączny czas niezbędny na wykonanie powyższych prac wynosi 198 dni.

Terminy wydania

odpowiednich

dokumentów

i

pozwoleń

wynikające

wyłącznie

z obowiązujących przepisów wynoszą 149 dni. Ponadto, Zamawiający nie zawarł żadnych

informacji odnośnie posiadanych przez siebie uzgodnień dotyczących budowy przyłączy

energetycznych, które to wydawane są przez dostawcę przyłączy w terminie 6 miesięcy,

co dodatkowo może wpłynąć na wydłużenie terminu realizacji.

Następnie Odwołujący zauważył, że Zamawiający bardzo szczegółowo opisał

w SIWZ, a w szczególności w załączniku I.5 (program funkcjonalno-użytkowy – „PFU”) do

SIWZ cechy systemu skupiając jednak przede wszystkim na parametrach technicznych

poszczególnych urządzeń. Tym samym odstąpił od możliwości określenia przedmiotu

zamówienia zgodnie z art. 30 ust. 1-3 Pzp i w tylko nieznacznym stopniu określił wymagania

funkcjonalne zgodnie z art. 30 ust. 6 Pzp.

Na podstawie analizy postanowień SIWZ Odwołujący stwierdził, że Zamawiający

wskazał jako elementy do budowy systemu następujące produkty:

1. w pkt 1.6.1.3.1 oraz 1.6.1.3.2 kamerę HD Multisensor Dome firmy Avigilon,

2. w pkt 1.6.1.3.3 kamerę H4 HD firmy Avigilon,

3. w pkt 1.6.1.3.4 kamerę HD Pro firmy Avigilon,

4. w pkt 1.6.1.3.5 kamerę obrotową o specyficznych parametrach,

5. w pkt 1.6.2.2.1 do 1.6:2.2.16 szczegółową specyfikację systemu narządzania

Następnie Odwołujący wskazał, że w § 10 ust. 13 PU Zamawiający zawarł

postanowienie, zgodnie z którym:

„W przypadku, gdy Wykonawca nie wykona obowiązku wynikającego z ust. 9 niniejszego

paragrafu

1) Zamawiający ma prawo wypożyczyć na koszt Wykonawcy w dowolnej formie sprzęt

zastępczy, zachowując jednocześnie prawo do kary umownej i odszkodowania;

2) Zamawiający ma prawo zlecić dowolnemu podmiotowi naprawę Sprzętu, a kosztami

naprawy obciążyć Wykonawcę, zachowując jednocześnie prawo do kary umownej

i odszkodowania, nie tracąc gwarancji Wykonawcy.”.

W związku z powyższymi wykonawca narażony jest na podwójną karę związaną

z pokryciem kosztu wynajmu sprzętu a ponadto zapłacenia kary umownej i odszkodowania.

Zamawiający w tej sytuacji dysponując sprawnym systemem wzbogaci się o wysokość kary

i odszkodowania, co jest sprzeczne z samym charakterem kar, które powinny pokrywać

realną stratę wywołaną nieprawidłowo funkcjonującym systemem. Zamawiający w tej sytuacji

powinien zdecydować, który z tych środków w odniesieniu do pkt 1) i 2) chciałby zastosować,

ale nie może wymagać zastosowania obu jednocześnie.

W § 13 ust. 1 pkt 5 PU zawarto następujące postanowienie:

„za każdy dzień zwłoki w zapłacie wynagrodzenia należnego Podwykonawcy lub dalszemu

Podwykonawcy w stosunku do terminu o którym mowa w § 3 ust. 24, ustalonego w umowie

o podwykonawstwo; w wysokości 0,3% kwoty wynagrodzenia brutto, o którym mowa w § 8

ust. 1”.

Powyższe, zdaniem Odwołującego, prowadzi do bezpodstawnego wzbogacenia się

Zamawiającego i to w skali absurdalnie wysokiej. Przykładowo, przy zwłoce w zapłacie

podwykonawcy 100.000,00 zł w okresie 14 dni, wysokość naliczonej kary prawie dwukrotnie

przewyższy kwotę samego zobowiązania (0,3% x 4.500.000,00 zł x 14 dni = 189.000,00 zł).

Kwota ta jest astronomicznie wysoka i w żadnym stopniu nie przystaje do obowiązujących

stawek odsetek karnych. W ogóle konstrukcja naliczania wysokości kary podwykonawcy od

wartości całej umowy jest całkowicie nielogiczna.

W § 13 ust. 1 pkt 9 PU znalazło się postanowienie:

„za każdy dzień zwłoki w stosunku do ustalonych w § 3 ust 22 i 26 terminów przekazania

kopii zawartych umów o podwykonawstwo oraz ich zmian, w wysokości 0,3 % kwoty

wynagrodzenia brutto, o którym mowa w § 8 ust.1”.

Trudno zrozumieć motywację Zamawiającego, który sankcjonuje opóźnienie

w przekazaniu kopii umowy z podwykonawcą w wysokości 13.500,00 zł za każdy dzień.

Opłata ta natomiast doprowadzi do bezpodstawnego wzbogacenia się Zamawiającego

w przypadku, powstania takiego zaniedbania. Analogiczne postanowienia widnieją w pkt

8 i 10.

Konieczne jest zatem wnioskowanie o ich obniżenie lub wykreślenie.

W §13 ust. 4 PU Zamawiający postanowił, że „W przypadku opóźnień w realizacji

prac, w stosunku do terminu realizacji inwestycji ustalonego w § 2 ust. 1 Zamawiający, po

pisemnym powiadomieniu, może odstąpić od umowy i powierzyć realizację prac innemu

Wykonawcy”.

W ocenie Odwołującego takie sformułowanie daje Zamawiającemu możliwość

odstąpienia od umowy w przypadku powstania nawet najdrobniejszego opóźnienia i to mima

ogromnie rozbudowanego systemu kar finansowych. Tak radykalny środek powinien

w szczególności wymagać precyzyjnego opisu sytuacji, w której może on zostać użyty.

W przeciwnym razie wykonawca nie będzie w stanie oszacować ryzyka związanego

z możliwością odstąpienia od umowy przez Zamawiającego z winy wykonawcy. Ponadto,

przy tak uznaniowym podejściu może dochodzić do nierównego traktowania wykonawców,

gdyż w przypadku jednego z wykonawców Zamawiający nie sięgnąłby po ten środek,

podczas gdy w przypadku innego mógłby to zrobić. Co więcej, biorąc pod uwagę fakt,

ż

e inwestycja jest wspierana środkami unijnymi i to w znacznie szerszym zakresie,

Zamawiający w skrajnym przypadku mógłby celowo dążyć do rozwiązania umowy

w przypadku zagrożenia całej inwestycji i utraty dofinansowania, a następnie dochodzić

całości tej kwoty (także tej nie związanej z monitoringiem wizyjnym) od wykonawcy na

podstawie § 13 ust 8 PU.

Należy uznać, iż takie postanowienia PU są niezgodne z art. 353

K.c. w zw. art.14

Pzp.

Odnosząc się do zarzutów dotyczących OPZ Odwołujący zawnioskował o ich zmianę

w następującym zakresie.

W pkt 18 ppkt 7 załącznika I.3 (szczegółowy opis przedmiotu zamówienia – „SOPZ”)

Zamawiający zawarł zapis postanowienie, że”

„Jeżeli w wyniku 3 napraw zgłoszonych wad przedmiot umowy nadal będzie wykazywał

wady Wykonawca zobowiązuje się do dostarczenia przedmiotu umowy wolnego od wad

w terminie 7 dni od daty zawiadomienia przez Zamawiającego, że przedmiot umowy

wykazuje wady Zamawiający wyśle zawiadomienie do Wykonawcy listem poleconym.”.

Na podstawie powyższego po czwartej wadzie (np. czwartym uszkodzeniu kamery)

Zamawiający może żądać wymiany przedmiotu umowy, a więc. w skrajnym przypadku

całości systemu (wszystkich kamer i pozostałego sprzętu i oprogramowania).

W związku z powyższym konieczne staje się zawężenie wymiany do urządzenia,

które uległo czwartej awarii.

W pkt 20 ppkt 7 SOPZ Zamawiający zawarł postanowienie, że:

„Licencja udzielona na podstawie niniejszej umowy obejmuje również dostarczone

aktualizacji oprogramowania narzędziowego, systemowego i bazodanowego.”.

Tak sformułowany zapis zobowiązuje wykonawcę do bezterminowego i bezpłatnego

dostarczania aktualizacji oprogramowania, co w większości przypadków nie jest, możliwe.

Otóż producenci oprogramowania dostarczając nowe wersje oprogramowania wzbogacają

ich funkcjonalność i co za tym idzie aktualizacja taka zazwyczaj nie jest bezpłatna.

Zatem konieczne staje się dookreślenie przez Zamawiającego jakie aktualizacje będą

bezpłatne i w jakim czasie. Jeżeli zatem Zamawiający miałby na myśli aktualizacje,

które usuwają błędy, to mogą one odbywać się bezterminowo, ale ze świadomością, że po

pewnym czasie aktualizacje takie już po prostu nie będą dostępne ze względu na pojawienie

się nowych wersji. Jeżeli jednak Zamawiający oczekiwałby dostarczania nowych wersji

oprogramowania, to nie mogą orle. być realizowane bezterminowo, a co za tym idzie

konieczne staje się ograniczenie tego okresu na przykład do okresu gwarancji. W każdym

jednak przypadku konieczne jest precyzyjne dookreślenie wymagań Zamawiającego,

gdyż w obecnym brzmieniu wykonawca nie może precyzyjnie wyliczyć kosztu takiej

aktualizacji.

W pkt 18 ppkt 7 SOPZ Zamawiający zawarł postanowienie, zgodnie z którym

„Wykonawca zagwarantuje, przez umowę na rzecz Miasta, dostęp do infrastruktury sieciowej

podmiotu trzeciego i realizację transmisji danych o nieograniczonej przepustowości przez

okres udzielonej gwarancji przed końcem odbioru robót Przed podpisaniem ww. umowy.

Wykonawca winien uzgodnić ją z Zamawiającym.”.

Odwołujący

podkreślił,

ż

e

nie

istnieje

możliwość

zapewnienia

„nieograniczonej przepustowości”, a co za tym idzie wymóg ten nie jest możliwy do

spełnienia. Z punktu widzenia zapewnienia interesów Zamawiającego w zupełności

wystarczającym byłby zapis gwarantujący przepustowość niezbędną do prawidłowego

działania systemu.

Na rozprawie Odwołujący podtrzymał przedstawioną powyżej argumentację,

wnosząc o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodów z treści załączonych do odwołania,

sporządzonych w języku angielskim, wyciągów ze specyfikacji technicznych kamer marki

Avigilon zidentyfikowanych w odwołaniu, na okoliczność nieprawidłowości postanowień PFU.

Wniósł również o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z treści korespondencji

poczty elektronicznej z Zamawiającym, dotyczącej wyboru wykonawcy, który przygotował

PFU

do

Postępowania,

na

okoliczność

braku

doświadczenia

tego

podmiotu

w opracowywaniu dokumentacji obejmującej budowę miejskiego systemu monitoringu,

co przełożyło się na wadliwość opisu przedmiotu zamówienia w zakresie kamer

i systemu monitoringu wizyjnego.

Uzasadniając zarzut naruszającego konkurencję opisu systemu zarządzania

systemem monitoringu wskazywał na nieuzasadnione potrzebami Zamawiającego

funkcjonalności określone w pkt 1.6.2.2.1 (wypunktowanie pierwsze, czwarte i piąte) oraz

w pkt 1.6.2.2.2 (wypunktowanie drugie, trzecie i dwudzieste piąte) PFU.

Zamawiający przyznał podczas rozprawy zasadność zarzutów, z którymi związane

były żądania opisane w petium odwołania, tiret pierwsze i czwarte (lit. a i b) i zapowiedział

modyfikację postanowień SIWZ, których dotyczyły zarzuty i żądania odwołania.

Ponadto Zamawiający zmienił wymóg objęty zarzutem, z którym związane było

żą

danie zmniejszenia przepustowości łącza (tiret piąte lit. c), tym niemniej Odwołujący

wskazywał, że zmiana nie jest wystarczająca.

Odnosząc się do zarzutu ustalenia nierealnego czasu przewidzianego na realizację

etapu I przedmiotowego zamówienia i żądania jego wydłużenia (tiret drugie żądań

odwołania) Zamawiający wyjaśnił, że wynika on z zawartej z Województwem Lubuskim

umowy o dofinansowanie 5 projektów, z których jednym jest to zamówienie.

Na

potwierdzenie

tej

okoliczności

Zamawiający

wniósł

o

dopuszczenie

i przeprowadzenie dowodu z treści wniosku o dofinansowanie i umowy zawartej

z Województwem Lubuskim wraz z aneksem.

Ponadto, w odniesieniu do tego zarzutu odwołania Zamawiający wyjaśnił, że w jego

ocenie część niezbędnych do wykonania I etapu zamówienia czynności opisanych na str. 4

odwołania może być wykonywana równolegle. Zamawiający odniósł to do kwestii pozyskania

map do celów projektowych (pkt 1 ww. wyliczenia), deklarując jednocześnie udostępnienie

wykonawcy map zasadniczych, wykonania projektów (pkt 2), prowadzenia z nim uzgodnień

koncepcji projektowych, czy uzgodnień z gestorami (pkt 3 i 4 – częściowo).

Podał w wątpliwość zasadność wliczania do czasu niezbędnego do wykonania I etapu

zamówienia okresu oczekiwania na uprawomocnienie się pozwolenia na budowę,

wskazując że w I etapie istotny jest dla niego sam fakt uzyskania decyzji administracyjnej,

nie zaś możliwość prowadzenia na jej podstawie robót budowlanych.

W odpowiedzi na zarzuty dotyczące postanowień PFU charakteryzujących parametry

kamer monitoringu Zamawiający stwierdził, że nie jest prawdą, jakoby dopuścił oferowanie

wyłącznie urządzeń marki Avigilon, wnosząc o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodów

z treści wyciągów ze specyfikacji technicznych kamer innych producentów, które – w ocenie

Zamawiającego – również spełniają określone w PFU wymagania, sporządzone częściowo

w języku angielskim. Niezależnie od tego Zamawiający zadeklarował dokonanie zmiany

postanowień PFU w tym zakresie na opis funkcjonalny.

Co zaś dotyczy zawartego w PFU opisu systemu zarządzania systemem monitoringu

Zamawiający zaprzeczył jakoby wskazywał on na konkretny produkt stwierdzając,

ż

e oczekuje wyrobu o specyficznych funkcjonalnościach, dostosowanych stricte do jego

potrzeb, który – wedle jego wiedzy – nie jest aktualnie dostępny na rynku.

Podkreślił ponadto, że opis przedmiotowego systemu powstał po konsultacjach z podmiotami

zewnętrznymi i jest zbiorem elementów różnych aktualnie dostępnych rozwiązań.

Jednocześnie Zamawiający zadeklarował zmianę niektórych zawartych w opisie

parametrów brzegowych w celu – jak to określił – zwiększenia konkurencyjności

w Postępowaniu.

W kwestii zarzutów dotyczących postanowień PU Zamawiający stwierdził, że stojąc

na straży interesu publicznego ma prawo ukształtować treść przyszłego stosunku

obligacyjnego w taki sposób, żeby być w nim stroną dominującą.

Przyznał, że rozważy możliwość zmniejszenia kwestionowanych kar umownych

ujętych w § 13 ust. 1 PU, tym niemniej w dalszym ciągu podstawą ustalenia ich wysokości

będzie wynagrodzenie umowne, o którym mowa w § 8 PU.

W zakresie ukształtowanego prawa odstąpienia od umowy (§ 13 ust. 4 PU)

Zamawiający wyjaśnił, że kwestia ta zawsze podlega ocenie i wartościowaniu przez pryzmat

okoliczności konkretnego stanu faktycznego. Stwierdził, że przyznanie mu możliwości

odstąpienia od umowy będzie działać na wykonawcę mobilizująco, a ponadto, w razie

skorzystania z tej instytucji, zapewni możliwość wybrania innego wykonawcy do realizacji

przedmiotowego zamówienia z zachowaniem szans na jego wykonanie w terminie.

W odpowiedzi na zarzut dotyczący przepustowości łącza Zamawiający potwierdził,

ż

e dokonał zmiany kwestionowanego postanowienia SOPZ, określając ten parametr na

poziomie 10 Gb/s. Wyjaśnił, że wartość ta jest mu niezbędna do ewentualnej rozbudowy

systemu monitoringu w przyszłości, a nadto że w ramach Postępowania udostępnia

wykonawcy infrastrukturę sieciową spełniającą kwestionowany parametr przepustowości,

natomiast nie chce ograniczać wykonawców w prawie do wybudowania własnej sieci,

bądź wydzierżawienia sieci od podmiotu trzeciego, o ile zostanie zachowany wymóg

przepustowości 10 Gb/s.

Po przeprowadzeniu rozprawy Izba, uwzględniając zgromadzony materiał

dowodowy omówiony w dalszej części uzasadnienia, jak również biorąc pod uwagę

oświadczenia i stanowiska stron zawarte w odwołaniu, a także wyrażone ustnie na

rozprawie i odnotowane w protokole, ustaliła i zważyła, co następuje.

Skład

orzekający

stwierdził,

ż

e

Odwołujący

jest

legitymowany,

zgodnie z przepisem art. 179 ust. 1 Pzp, do wniesienia odwołania.

Izba, wobec spełniania przez WASKO S.A. wymogów, o których mowa w art. 185

ust. 2 Pzp, postanowiła dopuścić ww. do udziału w postępowaniu odwoławczym

w charakterze przystępującego po stronie Odwołującego.

Izba dopuściła i przeprowadziła dowody z treści SIWZ wraz z załącznikami (SOPZ,

PFU, PU) oraz dokumentów złożonych do akt postępowania odwoławczego przez

Zamawiającego (częściowo) i Odwołującego na rozprawie uznając, że stan faktyczny sprawy

(brzmienie kwestionowanych postanowień SIWZ) nie jest sporny.

Oddalono jednocześnie wnioski stron o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodów

z treści dokumentów, które nie zostały sporządzone w języku polskim. Zgodnie z brzmieniem

§ 19 ust. 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z 22 marca 2010 r. w sprawie

regulaminu postępowania przy rozpoznawaniu odwołań (Dz.U.2010.48.280 ze zm.) strona,

która powołuje się na dokument sporządzony w języku obcym przedstawia jego tłumaczenie

na język polski, czego zarówno Odwołujący, jak i Zamawiający zaniechali.

W powyższych okolicznościach skład orzekający uznał, że odwołanie zasługuje na

częściowe uwzględnienie.

Przechodząc do omówienia uwzględnionych zarzutów odwołania Izba wskazuje na

wstępie, że ich zasadność została przez Zamawiającego przyznana w toku rozprawy,

a przyznanie to nie budziło wątpliwości, wobec czego okoliczności dotyczące tych zarzutów

nie wymagały dowodzenia (zob. art. 190 ust. 5 Pzp). W konsekwencji konieczne stało się

nakazanie Zamawiającemu dokonania modyfikacji postanowień SIWZ w zakresie, w jakim

uznał ją za zasadną, podzielając w istocie argumentację Odwołującego i postawione

w odwołaniu żądania, o czym orzeczono w pkt 1 sentencji wyroku.

Jedynie na marginesie, odnosząc się szerzej do stanowiska procesowego

Zamawiającego, skład orzekający wskazuje, że w sytuacji otrzymania odwołania powinien

był poddać jego zarzuty i żądania wnikliwej analizie jeszcze przed wdaniem się w spór co do

istoty sprawy. W sytuacji uznania części zarzutów i żądań odwołania za uzasadnione

Zamawiający – chcąc uniknąć z tego powodu przegranej w postępowaniu odwoławczym,

która, niezależnie od jej rozmiarów (liczby zarzutów uwzględnionych wyrokiem),

skutkuje obciążeniem strony przegrywającej całością kosztów postępowania odwoławczego

(przepisy Pzp, ani aktów wykonawczych nie przewidują bowiem możliwości stosunkowego

rozdzielenia kosztów postępowania odwoławczego) – powinien był skorzystać z instytucji

uwzględnienia zarzutów odwołania w części, którą przewidziano w przepisie art. 186 Pzp.

W takim przypadku, biorąc pod uwagę okoliczność, że Odwołujący nie wycofał żadnego

z zarzutów, merytoryczne rozpoznanie sprawy ograniczone zostałoby de facto do zarzutów

nieuwzględnionych (argument z art. 186 ust. 4a Pzp), natomiast w pozostałym zakresie

(tj. w odniesieniu do zarzutów uwzględnionych), zachodziłaby możliwość umorzenia

postępowania odwoławczego w części. Należy mieć jednak na względzie, że uwzględnienie

odwołania wymaga złożenia w tym zakresie niebudzącego wątpliwości oświadczenia,

które rodzi skutek w postaci konieczności realizacji żądań zawartych w odwołaniu

(zob. przepis art. 186 ust. 3a Pzp). Sytuacja, w której Zamawiający nie uwzględnił odwołania

w wyżej opisany sposób, a jedynie w toku rozprawy przyznał zasadność części zarzutów,

deklarując zmianę zaskarżonych postanowień SIWZ, nie upoważniała Izby do częściowego

umorzenia postępowania odwoławczego i pominięcia takich zarzutów w rozstrzygnięciu

zawartym w wyroku. W konsekwencji odwołanie podlegało – jak wspomniano –

uwzględnieniu w opisanym w pkt 1 sentencji orzeczenia zakresie.

Pozostałe zarzuty odwołania nie zasługiwały na uwzględnienie, wobec czego

odwołanie w tej części należało oddalić (pkt 2 sentencji wyroku).

Skład orzekający nie podzielił stanowiska Odwołującego odnośnie zarzutu

dotyczącego określenia niemożliwego do dotrzymania terminu realizacji przedmiotu

zamówienia.

Izba dała wiarę wyjaśnieniom Zamawiającego i złożonym na ich potwierdzenie

dowodom w postaci wniosku o dofinansowanie i umowy z instytucją zarządzającą wraz

z aneksem stwierdzając, że określenie terminu wykonania I etapu zamówienia na dzień

30 września 2017 r. podyktowane jest obiektywną potrzebą Zamawiającego. Jest nią

konieczność dochowania terminu przekazania instytucji zarządzającej dokumentacji

stanowiącej wykonanie m.in. I etapu zamówienia w ściśle określonym terminie (tj. do końca

października 2017 r.), czego Odwołujący nie kwestionował.

Skład orzekający zwrócił ponadto uwagę, że argumentacja Odwołującego oparta była

na częściowo nieudowodnionych podstawach. Wyliczając czynności niezbędne do realizacji

I etapu zamówienia i szacując właściwe im terminy (str. 4 odwołania) Odwołujący odniósł się

m.in. do skali projektu (zob. poz. 2-4). Nie przedstawił jednak szczegółowego uzasadnienia

dla takich szacunków, zestawiając przedmiotowe zamówienie z innymi podobnymi rodzajowo

kontraktami, na których wykonanie się powoływał. Izba uznała ponadto, że część

wymienionych w wyliczeniu Odwołującego czynności (np. uzgodnienia z Zamawiającym

i gestorami – poz. 3 i 4) może być w istocie wykonywana równolegle. Odwołujący nie

przedstawił Izbie argumentów przemawiających przeciwko takiej konkluzji.

Przechodząc do oddalonych zarzutów dotyczących postanowień PFU na wstępie

omówienia, w ocenie Izby, wymaga kwestia prawidłowości formułowania zarzutów i żądań

dotyczących brzmienia postanowień SIWZ, jako że rzutowała ona na treść rozstrzygnięcia

w przedmiotowej sprawie.

W nawiązaniu do powyższego Izba wyraża zapatrywanie, że w przypadku odwołania

dotyczącego postanowień SIWZ, ocena zarzutu podniesionego w ramach środka ochrony

prawnej dokonywana musi być z uwzględnieniem formułowanych w odwołaniu żądań co do

ich nowej treści. W pewnych przypadkach Izba, uwzględniając zarzuty odwołania,

których zakresem jest związana (zob. art. 192 ust. 7 Pzp), nie będąc jednocześnie związana

żą

daniami odwołania, może orzec inaczej niż wnosił odwołujący lub nakazać

zamawiającemu wykonanie/powtórzenie czynności nieobjętej w ogóle żądaniem odwołania.

Sytuacje takie występują jednakże na etapie oceny i wyboru najkorzystniejszej oferty,

przy czym kształt zapadających rozstrzygnięć przeważnie wprost wynika z przepisów

obowiązującego prawa (które nakazują np. wezwanie do uzupełnienia, poprawienie,

czy odrzucenie oferty, bądź wykluczenie wykonawcy, etc.). Odmiennie, zdaniem składu

orzekającego, jest w przypadku treści postanowień SIWZ, których dalsza kreacja

poza żądaniem

wskazanym

w

odwołaniu

winna

doznawać

ograniczeń.

Przyjęcie odmiennego zapatrywania prowadziłoby do sytuacji, w której odwołanie byłoby

tylko sygnalizowaniem zarzutów i żądań, które następnie byłyby dopracowywane,

czy konkretyzowane na rozprawie. Sformułowane w odwołaniu żądania muszą być na tyle

precyzyjne, aby przy uwzględnieniu odwołania możliwe było nakazanie zamawiającemu

dokonania konkretnej, a nie blankietowej zmiany zakwestionowanych postanowień SIWZ.

Wyrok Izby nie powinien pozostawiać wątpliwości co do zakresu koniecznych w jej ocenie

zmian, a nadto nie powinien rodzić wątpliwości interpretacyjnych skutkujących dowolnością

w sposobie jego wykonania.

W związku z powyższym skład orzekający wyjaśnia, że potencjalnym skutkiem

nakazywania zamawiającemu dokonywania nieskonkretyzowanych zmian postanowień

SIWZ jest problem z ustaleniem, czy wyrok Izby nakładający taki obowiązek został

wykonany, a nadto – w razie wniesienia kolejnego odwołania obejmującego zmienione

postanowienia SIWZ – czy dotyczący ich środek ochrony prawnej nadaje się – w świetle

przepisu art. 189 ust. 2 pkt 5 Pzp – do merytorycznego rozpoznania.

Omawianej problematyki nie wyczerpuje wyłącznie wskazanie na szczególną rolę

żą

dań odwołania dotyczącego postanowień SIWZ, te bowiem są wyłącznie konsekwencją

sformułowanych zarzutów. Izba wyjaśnia, że zarzut odwołania powinien wskazywać na dwa

elementy, tj. na okoliczności faktyczne, rozumiane jako przytoczenie działań/zaniechań

zamawiającego na gruncie postępowania o udzielenie zamówienia publicznego, z którymi

odwołujący się nie zgadza oraz przytoczenie przepisów prawa (wskazanie podstawy

prawnej), które kwestionowane działania/zaniechania naruszają.

Powracając na grunt rozważań dotyczących odwołania od postanowień SIWZ Izba

zauważa, że wskazywanie podstawy prawnej dla formułowanych zarzutów, co do zasady,

nie nastręcza odwołującym się wykonawcom trudności. Inaczej jest jednak w zakresie

formułowania podstawy faktycznej zarzutów, która niejednokrotnie przybiera postać

ogólnikowego sformułowania, że, przykładowo, określony fragment SIWZ, jak chociażby

opis przedmiotu zamówienia, nie odpowiada wymogom z art. 29 Pzp, bez szczegółowego

odniesienia się do zaskarżonej treści. W takiej sytuacji zarzut jest na tyle niedookreślony,

ż

e na podstawie odwołania nie jest możliwe do ustalenia, które z elementów

kwestionowanych ogólnie postanowień SIWZ są sprzeczne z prawem i powinny podlegać

zmianie.

Należy w tym miejscu zwrócić również uwagę na zasadę związania Izby zarzutami

odwołania i wynikający z niej zakaz orzekania co do zarzutów, które nie zostały w odwołaniu

podniesione (zob. przepis art. 192 ust. 7 Pzp). Mając na względzie wyjaśnioną powyżej

kwestię konstrukcji zarzutu odwołania skład orzekający stoi na stanowisku, że poza treścią

samego odwołania nie ma możliwości doprecyzowywania zawartych w nim zarzutów przez

wskazywanie na właściwe im okoliczności faktyczne. Ergo, jeżeli wspomniane okoliczności

nie zostały wyraźnie i wprost ujęte w treści wniesionego odwołania, to ich późniejsze

wskazywanie nie może być, w świetle art. 192 ust. 7 Pzp, brane przez Izbę pod uwagę,

choćby okoliczności te mieściły się w ramach ogólnie wskazanej podstawy faktycznej

zarzutu.

Podsumowując, skład orzekający jest zdania, że w przypadku kwestionowania

postanowień SIWZ podstawa faktyczna zarzutu musi obejmować skonkretyzowaną treść

(przykładowo – określony wymóg techniczny), w ślad za czym – zgodnie z zaprezentowanym

wcześniej poglądem – musi zostać sformułowane konkretne żądanie jej zmiany, przez co

należy rozumieć podanie przez odwołującego oczekiwanej treści zaskarżonego odwołaniem

postanowienia SIWZ.

Kierując się powyższymi zapatrywaniami Izba nie uwzględniła zarzutu naruszenia

art. 29 ust. 2 i art. 7 ust. 1 w zw. z art. 30 ust. 6 Pzp mającego polegać na pośrednim

wskazaniu na konkretne modele urządzeń (kamer i systemu nadzoru), bez jednoczesnego

wskazania równoważnych wymagań funkcjonalnych (pkt III zarzutów odwołania)

i związanego z nim żądania modyfikacji SIWZ na opis funkcjonalny zachowujący uczciwą

konkurencję (tiret trzecie żądań odwołania).

W odniesieniu do kwestionowanego opisu oczekiwanych przez Zamawiającego

parametrów kamer monitoringu, abstrahując od okoliczności, że dokonana przez

Odwołującego identyfikacja modeli konkretnych urządzeń określonego producenta (str. 5

odwołania) nie została uprawdopodobniona ze względu na załączenie do odwołania

dokumentów obcojęzycznych bez ich tłumaczenia, to Izba uznała, że ani sformułowany

w tym zakresie zarzut odwołania, ani towarzyszące mu żądanie nie spełniają omówionych

powyżej wymogów odnoszących się do ich skonkretyzowania i jednoznaczności.

Odwołujący nie wskazał oczekiwanych przez Zamawiającego parametrów kamer

ś

wiadczących o nieuzasadnionym preferowaniu urządzeń Avigilon, a formułując ogólne

żą

danie zmiany całej charakterystyki technicznej kamer na opis funkcjonalny i zachowujący

uczciwą konkurencję nie wziął pod uwagę nie tylko, że oczekiwany opis również może być

realizowany przez wskazanie na konkretne parametry techniczne, ale także, że tak

ogólnikowo sformułowane żądanie uniemożliwia Izbie ustalenie, które z parametrów kamer

powinny zostać wyeliminowane z opisu, aby mógł zostać uznany za nienaruszający uczciwej

konkurencji.

Podobnie Izba oceniła zarzut i żądanie dotyczące systemu nadzorowania,

w przypadku którego Odwołujący nie był nawet w stanie podać, które z dostępnych na rynku

rozwiązań zostało wyspecyfikowane w PFU, co tylko uprawdopodabnia stanowisko

Zamawiającego,

ż

e

oczekuje

produktu

specyficznego,

odpowiadającego

jego

zindywidualizowanym wymaganiom. Także w tym przypadku Odwołujący nie wskazał

w odwołaniu

na

konkretne

funkcjonalności

systemu,

które

ś

wiadczyć

miałyby

o nieuzasadnionych preferencjach Zamawiającego. W konsekwencji, wobec akcentowanej

przez Odwołującego złożoności PFU w zakresie opisu tego elementu zamówienia,

ogólnikowo sformułowany zarzut, połączony z żądaniem dokonania w istocie blankietowej

zmiany, nie mógł się ostać. Skład orzekający nie uwzględnił przy tym podawanych na

rozprawie przykładów postanowień naruszających uczciwą konkurencję nie tylko dlatego,

ż

e – jak na to wskazywał sam Odwołujący – były to jedynie przykłady nieprawidłowości

w opisie przedmiotu zamówienia, ale przede wszystkim dlatego, że stanowiło to

nieuprawnione uzupełnienie zarzutu odwołania o konkretne podstawy faktyczne, na co nie

ma miejsca na tym etapie postępowania odwoławczego.

Jedynie na marginesie Izba zwraca Zamawiającemu uwagę, że oddalenie

powyższych zarzutów odwołania, skutkujące brakiem po jego stronie obowiązku

wprowadzania zmian do PFU, nie oznacza, że Zamawiający – zgodnie ze złożoną na

rozprawie deklaracją – nie powinien rozważyć takiej możliwości. Jak wspomniano,

rozstrzygnięcie Izby podyktowane było wadliwym sformułowaniem zarzutów i wniosków

odwołania, natomiast niektóre z podawanych przez Odwołującego na rozprawie przykładów

wymogów w zakresie systemu nadzoru rzeczywiście budzi wątpliwości co do ich zasadności.

Należy przypomnieć, że podstawowym celem każdego postępowania o udzielenie

zamówienia publicznego jest wybór oferty najkorzystniejszej i wykonanie zamówienia,

do czego może nie dojść chociażby z uwagi na zbyt restrykcyjny opis przedmiotu

zamówienia, który spowoduje, że albo w takim postępowaniu nie zostaną w ogóle złożone

oferty, albo ceny ofert przekraczać będą budżet zamawiającego. Ergo, racjonalnie działający

zamawiający powinien, niezależnie od braku obowiązku wynikającego z konieczności

wykonania orzeczenia Izby, przeanalizować wymagania stawiane przedmiotowi zamówienia

i poddać je racjonalizacji.

Rozstrzygając o tym zarzucie odwołania Izba uznała za zbędny dowód Odwołującego

mający potwierdzać brak kompetencji podmiotu będącego autorem PFU do przygotowania

takiego dokumentu.

Zarzuty dotyczące postanowień PU były chybione.

Tytułem wstępu do omawianej problematyki podkreślenia wymaga ugruntowany

w doktrynie i orzecznictwie, a zatem niewymagający szerszego omówienia, pogląd o braku

równości stron stosunku obligacyjnego jaki powstaje w następstwie zawarcia umowy

w sprawie zamówienia publicznego. Należy zresztą zauważyć, że już chociażby

z przywołanego przez Odwołującego w podstawie prawnej przedmiotowego zarzutu przepisu

art. 353

K.c., wynika przyzwolenie na faktyczną nierówność stron umowy, o ile jest ona

objęta ich zgodnym zamiarem. Stąd, powoływanie się li tylko na wspomnianą regulację,

poparte

twierdzeniem

o

nieprawidłowym,

nadmiernie

obciążającym

wykonawcę,

rozkładzie ryzyk kontraktowych, nie jest wystarczające do ingerencji w treść przyszłej umowy

w sprawie zamówienia publicznego. Skład orzekający wyjaśnia, że odpowiedzią na

jednostronne ustalanie przez zamawiającego rozkładu ryzyk w umowie jest jednostronne

uprawnienie wykonawcy do określenia w ofercie ceny, za którą gotów jest zrealizować

zamówienie. Dopóki postanowienia wzoru umowy zawierają informacje pozwalające

wykonawcy skalkulować wspomniane ryzyka, dopóty brak jest podstaw do interwencji Izby

w kształt stosunku obligacyjnego, jaki zostanie nawiązany w następstwie udzielenia

zamówienia publicznego.

Ubocznie wskazać należy, że także powołanie się na naruszenie zasady uczciwej

konkurencji i równego traktowania wykonawców nie wydaje się w każdym przypadku

uzasadnione. Trzeba mieć na względzie, że postanowienia wzoru umowy są identyczne dla

każdego wykonawcy ubiegającego się o udzielenie zamówienia. O ile nie zostanie

wykazane, że sposób ich ukształtowania niezasadnie preferuje tych spośród wykonawców,

którzy – przykładowo – są w stanie wziąć na siebie większe ryzyko kontraktowe, od innych,

zarzut naruszenia ww. przepisu nie zasługuje na pozytywną ocenę.

Biorąc powyższe pod uwagę Izba oddaliła zarzuty skierowane do postanowień PU

uznając, poza powyższym, że stanowisko Odwołującego zmierzało do wynegocjowania

korzystniejszych dla niego warunków umowy, co nie może stanowić celu środka ochrony

prawnej.

Dodatkowo, odnosząc się do zastrzeżonych w § 10 ust. 13 pkt 1 i 2 PU uprawnień

Zamawiającego i kwestionowanych w odwołaniu kar umownych (§ 13 ust. 1 pkt 5, 8-10 PU)

Izba uznała, że stanowią one adekwatne instrumenty mobilizujące wykonawcę do należytego

wykonania zamówienia i dyscyplinujące wykonawcę w przypadkach uchybienia obowiązkom

kontraktowym.

W kwestii kar umownych, które Odwołujący kwestionował wyłącznie co do wysokości,

skład orzekający odmówił wiarygodności przedstawionym w odwołaniu wyliczeniom, jako że

nie odnosiły się do choćby prognozowanego wynagrodzenia wykonawcy (kwoty z § 8 ust. 1

PU). W tym zakresie zasygnalizować również należy, że ochrony przed obowiązkiem zapłaty

kary umownej w rażąco wygórowanej wysokości należy raczej poszukiwać po jej nałożeniu

przez Zamawiającego w postępowaniu przed sądem powszechnym, nie zaś zakładać na

obecnym etapie Postępowania konieczność ich zapłacenia i ogólnie domagać się ich

znaczącego zmniejszenia.

Izba nie znalazła również podstaw do zmiany treści § 13 ust. 4 PU, w którym

przewidziano uprawnienie do odstąpienia od umowy w razie opóźnienia wykonawcy w jej

realizacji.

Stanowisko Odwołującego wyrażone na rozprawie doprowadziło skład orzekający do

przekonania, że dążył on w istocie do pogorszenia pozycji wykonawcy w razie zaistnienia

przesłanki odstąpienia od umowy. Odwołujący nie tyle kwestionował brak dookreślenia

przyczyn opóźnienia (pod którym to pojęciem mieści się cała gama różnych sytuacji,

których wspólną cechą jest to, że nie zostały wywołane z przyczyn leżących po stronie

wykonawcy), czy też jego wielkości, ile wskazywał, że każde opóźnienie powinno rodzić po

stronie Zamawiającego obowiązek odstąpienia od umowy. Nie przekonały Izby teoretyczne

wywody Odwołującego, że kwestionowane postanowienie PU w aktualnie obowiązującym

brzmieniu może prowadzić do zróżnicowanego traktowania wykonawców. Skład orzekający

wskazuje, że jedną z podstawowych cech stosunku obligacyjnego nawiązywanego na

gruncie zamówień publicznych powinna być trwałość, rozumiana jako brak konieczności

niweczenia skutków umowy przed osiągnięciem przez każdą ze stron celów, które legły

u podstaw jej zawarcia. Oczekiwana przez Odwołującego zmiana stała w sprzeczności

z przedstawionym zapatrywaniem, wobec czego nie zasługiwała na wprowadzenie.

Skład orzekający nie znalazł również podstaw do uwzględnienia zarzutu dotyczącego

pkt 28 SOPZ stwierdzając, że dokonana w tym zakresie przez Zamawiającego zmiana

polegająca na określeniu parametru przepustowości łącza na poziomie 10 Gb/s opowiada

jego usprawiedliwionym potrzebom. Izba uwzględniła w powyższym zakresie przedstawioną

przez Zamawiającego argumentację o konieczności zapewnienia mu możliwości rozbudowy

systemu monitoringu przez włączanie do niego nowych urządzeń, czy rozszerzania dostępu

do gromadzonych i przetwarzanych w nim danych na inne podmioty.

O kosztach postępowania orzeczono stosownie do jego wyniku, na podstawie

art. 192 ust. 9 i 10 Pzp oraz w oparciu o przepisy § 5 ust. 2 pkt 1 w zw. z § 3 pkt 1 i 2 lit. a i b

rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości

i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu

odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz.U.2010.41.238 ze. zm.).

Przewodniczący: ……………………………………….