KIO 83/18 WYROK dnia 30 stycznia 2018 r.

Sygn. akt: KIO 83/18 
 

WYROK 

  z dnia 30 stycznia 2018 r.  

Krajowa Izba Odwoławcza  



w składzie: 

Przewodniczący:      Anna Chudzik 

Członkowie:   

Katarzyna Brzeska 

Przemysław Dzierzędzki 

Protokolant:    

Rafał Komoń   

po  rozpoznaniu  na  rozprawie  w  dniu  26  stycznia  2018  r.  w  Warszawie 

odwołania 

wniesionego 

do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 15 stycznia 2018 r. przez Polski 

Związek Pracodawców Budownictwa z siedzibą w Warszawie, 

w 

postępowaniu prowadzonym przez Dyrektora Urzędu Morskiego w Szczecinie, 

przy udziale 

wykonawców:  

Salini Polska Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie,  

2)  Energopol-

Szczecin S.A. z siedzibą w Szczecinie,  

Budimex S.A. z siedzibą w Warszawie,  

zgłaszających przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie Odwołującego, 

orzeka: 

Uwzględnia  odwołanie  w  zakresie  zarzutów  oznaczonych  w  odwołaniu  numerami:  1,  7 

i 

18 i nakazuje Zamawiającemu: 

z

mianę postanowień pkt III.1.2 ppkt 3 ogłoszenia o zamówieniu oraz rozdziału V 

ust.  3  pkt  2  lit.  c  SIWZ 

poprzez  obniżenie  wymaganej  kwoty  ubezpieczenia  od 

odpowiedzialności  cywilnej  w  zakresie  prowadzonej  działalności  związanej 

z 

przedmiotem zamówienia do 50 mln złotych;  

zmianę  klauzuli  4.10.1  Warunków  Szczególnych  Kontraktu  w  taki  sposób,  aby 

znalazło  się  w  niej  wyraźne  stwierdzenie,  że  klauzula  ta  odnosi  się  do  danych 

i 

informacji,  które  wykonawca  mógł  uzyskać  na  podstawie  przekazanych  mu 

przez Zamawiającego informacji oraz informacji, które wykonawca mógł uzyskać 

na podstawie powszechnie dostępnych danych; 

zmian

ę  SIWZ  (w  tym  Rozdziału  XX  oraz  Wykazu  płatności)  w  zakresie 

wynagrodzenia  za  wydobycie  obiektów  ferromagnetycznych  w  taki  sposób,  aby 

nie  zawierało  się  ono  w wynagrodzeniu  ryczałtowym,  ale  było  ustalane 

w 

zależności od liczby i rodzaju wydobytych obiektów; 

W pozostałym zakresie odwołanie oddala; 

Kosztami postępowania obciąża Dyrektora Urzędu Morskiego w Szczecinie i: 

3.1. zalicza  w 

poczet  kosztów  postępowania  odwoławczego  kwotę  20  000  zł  00  gr 

(słownie:  dwadzieścia  tysięcy  złotych  zero  groszy)  uiszczoną  przez  Odwołującego 

tytułem wpisu od odwołania; 

zasądza od Zamawiającego na rzecz Odwołującego kwotę 23 600 zł 00 gr (słownie: 

dwadzieścia  trzy  tysiące  sześćset  złotych  zero  groszy)  stanowiącą  uzasadnione 

koszty  strony  poniesione  z  tytułu  wpisu  od  odwołania  oraz  wynagrodzenia 

pełnomocnika. 

S

tosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  Prawo  zamówień 

publicznych  (t.j.  Dz.  U.  Dz.  U.  z  2017  r.,  poz.  1579 

z  późn.  zm.)  na  niniejszy  wyrok  – 

w terminie  7 

dni  od  dnia  jego  doręczenia  –  przysługuje  skarga  za  pośrednictwem  Prezesa 

Kraj

owej Izby Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Szczecinie.  

Przewodniczący:      ………………. 

Członkowie:   

Sygn. akt: KIO 83/18 
 

U z a s a d n i e n i e 

Zamawiający 



Dyrektor  Urzędu  Morskiego  w  Szczecinie 



  prowadzi  w trybie 

przetargu  nieograniczonego  postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  pn. 

Zaprojektowanie oraz wykonanie robót budowlanych i pogłębiarskich w ramach modernizacji 

toru wodnego Świnoujście - Szczecin do głębokości 12,5 m. 

W  dniu  15  st

ycznia  2018  r  Polski  Związek  Pracodawców  Budownictwa  wniósł 

odwołanie wobec: 



opisania  warunku  udziału  w  postępowaniu  dotyczącego  sytuacji  ekonomicznej  lub 

finansowej, 



opisania  warunków  udziału  w  postępowaniu  dotyczącego  zdolności  technicznej  lub 

zawodowej 

(w zakresie doświadczenia osób skierowanych do realizacji zamówienia), 



opisania przedmiotu zamówieniu oraz treści postanowień umownych, 



opisania zabezpieczenia należytego wykonania umowy, 



  opisania kryterium oceny ofert. 

Zarzut nr 1 

Odwołujący zarzucił Zamawiającemu naruszenie art. 22 ust. 1b pkt 2 w zw. z art. 22 

ust. 1a, 22c ust. 1 pkt 3 i art. 7 ust. 1 ustawy Pzp poprzez sformułowania warunku udziału 

w 

postępowaniu  dot.  sytuacji  ekonomicznej  lub  finansowej  opisanego  w  pkt  III.1.2  ppkt  3 

ogłoszenia  o  zamówieniu  oraz  Rozdział  V  ust.  3  pkt  2  lit.  c  SIWZ  w  następujący  sposób: 

posiada  ubezpieczenie  od  odpowiedzialności  cywilnej  w  zakresie  prowadzonej  działalności 

związanej  z  przedmiotem  zamówienia  na  kwotę  nie  niższą  niż  200  mln  złotych 

(równowartość tej kwoty). 

Odwołujący  podniósł,  że  Zamawiający  stawiając  wymóg  posiadania  przez 

wykonawcę  ubezpieczenia  OC  w  wysokości  200.000.000  PLN  naruszył  zasadę 

proporcjonalności w określaniu warunków udziału w postępowaniu. Najprawdopodobniej jest 

to  efektem  błędnego  przekonania,  że  warunek  udziału  w  postępowaniu,  odnoszący  się  do 

sytuacji  ekonomicznej  i  finansowej  wykonawcy,  w  postaci  ubezpieczenia  OC  prowadzonej 

przez  niego  działalności,  ma  na  celu  ubezpieczenie  przedmiotowego  zamówienia. 

Tymczasem dopuszczony przez ustawo

dawcę wymóg posiadania ubezpieczenia OC, ma na 

celu  pokazanie  tego,  że  wykonawca  jest  profesjonalistą  w  swojej  dziedzinie,  który  to 

profesjonalizm  przejawia  się  tym,  że  posiada  on  ubezpieczenie  o  charakterze  ogólnym 

prowadzonej  przez  siebie  działalności,  a  przez  to  staje  się  podmiotem  wiarygodnym.

Obowiązkiem  Zamawiającego  w  kontekście  wymaganej  sumy  ubezpieczenia,  jaką  ma  się 

wykazać wykonawca, powinno być przede wszystkim zrobienie rozeznania rynku w zakresie

tego,  na  jaką  sumę  ubezpieczenia  zawierane  się  umowy  ubezpieczenia  firm  budowlanych, 

jeżeli  idzie  o  ubezpieczenie  ogólne  OC  z  tytułu  prowadzonej  działalności  gospodarczej. 

Według  informacji  posiadanych  przez  Odwołującego  te  sumy  ubezpieczenia  opiewają  na 

kwotę od kilku do kilkudziesięciu milionów złotych. Żądanie zatem obowiązku wykazania się 

ubezpieczeniem  OC  na  kwotę  min.  200.000.000  PLN  jest  żądaniem  wygórowanym.  Tak 

postawiony  wymóg  został  bowiem  dokonany  w  oderwaniu  od  funkcjonujących  na  rynku 

ubezpieczeń  właściwym  dla  firm  budowlanych  instrumentów  ubezpieczeniowych.  Jeżeli 

Zamawiający oczekuje ubezpieczenia dedykowanego pod to zamówienie, to służą temu inne 

instrumenty ubezpieczeniowe takie jak np. ubezpieczenia CAR. Pozostawienie tego wymogu 

może wyeliminować z udziału w tym przetargu największe polskie firmy budowlane, lub też 

będzie  zmuszało  wykonawców  do  „sztucznego"  doubezpieczenia  się  tylko  na  potrzeby 

spełnienia warunku udziału w postępowaniu. 

Odwołujący  wniósł  o  nakazanie  Zamawiającemu  modyfikacji  warunku  udziału 

w 

postępowaniu  dot.  sytuacji  ekonomicznej  lub  finansowej  następujący  sposób:  posiada 

ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej w zakresie prowadzonej działalności związanej 

z przedmiotem zamówienia na kwotę nie niższą niż 50 mln złotych (równowartość tej kwoty). 

Zarzut nr 2 

Odwołujący zarzucił Zamawiającemu naruszenie art. 22 ust. 1b pkt 3 w zw. z art. 22 

ust. 1a, art. 22d ust. 1 i art. 7 ust. 1 ustawy Pzp w zakresie sformułowania warunku udziału 

w 

postępowaniu dot. zdolności technicznej lub zawodowej (w odniesieniu do Specjalisty nr 1 

–  Przedstawiciela  Wykonawcy  opisanego  w  pkt  III.1.3  ppkt  2  tiret  pierwsze  ogłoszenia 

o 

zamówieniu  oraz  w  Rozdziale  V  ust.  3  pkt  3  lit.  b  tiret  pierwsze  SIWZ,  w  następujący 

sposób: 

Specjalista  nr  1 

–  Przedstawiciel  Wykonawcy  posiadający  następujące  wykształcenie 

i 

doświadczenie: 

(i) 

wykształcenie wyższe, 

(ii) 

udział  w  ostatnich  10  latach  w  co  najmniej  dwóch  zakończonych  kontraktach 

zrealizowanych  według  Warunków  Kontraktowych  FIDIC  lub  równoważnych  (np.  UAV, 

UAV-GC  (Holandia),  FABI-KW  (Belgia),  VOB  (Niemcy),  JCT  lub  GMB  (Wielka  Brytania), 

na  stanowisku  przedstawiciela  Wykonawcy  lub  równoważnym  (tj.  jako  osoba 

zarządzająca kontraktem w Imieniu Wykonawcy), w tym w jednym związanym z budową 

lub przebudową obiektu budowlanego o wartości robót nie mniejszej niż 100 mln złotych 

(równowartość  tej  kwoty)  brutto  oraz  jednym,  związanym  z  budową  lub  przebudową 

morskiej  budowli  hydrotechnicznej  o  wartości  robót  co  najmniej  40  mln  złotych 

(równowartość tej kwoty) brutto. 

Odwołujący  podniósł,  że  za  naruszenie  zasady  proporcjonalności  przy  określaniu 

warunków  udziału  w  postępowaniu  należy  uznać  wymóg  tego,  aby  osoba  wskazana  do 

pełnienia  funkcji  Przedstawiciela  Wykonawcy  posiadała  doświadczenie  w  zarządzaniu 

kontraktem  związanym  z  budową  lub  przebudowa  morskiej  budowli  hydrotechnicznej. 

Przedstawiciel Wykonawcy to nie jest osoba, która wykonuje samodzielne funkcje techniczne 

w  budownictwie,  tylko  osoba,  której  rola  sprowadza  się  do  pełnienia  funkcji  menadżera  od 

strony wykonawcy konkretnego przedsięwzięcia budowlanego. Jego doświadczenie powinno 

się zatem odnosić generalnie do zarządzania kontraktami budowlanymi jako Przedstawiciel 

Wykonawcy lub na stanowisku równoważnym. Dlatego też za zasadne należy uznać wymóg 

odnoszący  się  do  doświadczenia  w  zakresie  zarządzania  kontraktem  związanym 

z 

przebudową  lub  budową  obiektu  budowlanego,  o  określonej  wartości,  ale  bez 

konkretyzowania  tego  doświadczenia  do  robót  z  określonej  branży.  Jeżeli  jednak 

Zamawiający  chce  weryfikować  to  doświadczenie  w  kontekście  robót  hydrotechnicznych, 

z uwagi  na 

to,  że  przedmiot  zamówienia  dotyczy  robót  hydrotechnicznych  to  w  takim 

wypadku za wystarczające należy uznać doświadczenia w zarządzaniu kontraktem, którego 

przedmiotem było budowa lub przebudowa budowli hydrotechnicznej, bez ograniczenia tylko 

do budowli 

hydrotechnicznej morskiej. Istotne jest bowiem to, że roboty wchodzące w zakres 

przedmiotu zamówienia będą wykonywane na torze wodnym Szczecin - Świnoujście. Roboty 

nie będą prowadzone na otwartym morzu. Tym samym doświadczenie w odnoszące się do 

morskich 

budowli hydrotechnicznych miałoby znaczenie, jeżeli roboty prowadzone byłyby na 

morzu  terytorialnym  (morzu  otwartym),  a  nie  na  obszarach,  które  co  najwyżej  są  morskimi 

obszarami  wewnętrznymi.  Specyfika  wykonywania  robót  hydrotechnicznych  na  morzu 

otwartym 

jest  rzeczywiście  inna  niż  na  obszarach  wewnętrznych.  Wiele  bowiem  morskich 

obiektów  hydrotechnicznych  na  obszarach  wewnętrznych  jest  wykonywana  w  tej  samej 

technologii co obiekty hydrotechnicz

ne, ale niebędące morskimi.  

Odwołujący wskazał, że zgodnie z definicją budowli hydrotechnicznej znajdującą się 

w  §  3  pkt  1  rozporządzenia  Ministra  Środowiska  z  dnia  20  kwietnia  2007  r.  w  sprawie 

warunków  technicznych,  jakim  powinny  odpowiadać  budowle  hydrotechniczne  i  ich 

usytuowanie  (Dz.  U.  Nr  86,  poz.  579),  przez 

budowlę  hydrotechniczną  należy  rozumieć 

budowle  wraz  z 

urządzeniami  i  instalacjami  technicznymi  z  nimi  związanymi,  służące 

gospodarce  wodnej  oraz kształtowaniu zasobów  wodnych i korzystaniu z  nich,  w  tym  m.in. 

porty,  pomosty,  nabrzeża,  bulwary,  falochrony.  Z  kolei  stosownie  do  definicji  morskiej 

budowli  hydrotechnicznej,  znajdującej  się  w  §  2  pkt  6  rozporządzeniu  Ministra  Transportu 

i 

Gospodarki  Morskiej  z  dnia  1  czerwca  1998  r.  w  sprawie  warunków  technicznych,  jakim 

powinny  odpowiadać  morskie  budowle  hydrotechniczne  i  ich  usytuowanie  (Dz.  U.  Nr  101, 

poz.  645),  ustawodawca  wskazał,  że  przez  morską  budowlę  hydrotechniczną  rozumie  się 

budowlę  nawodną  lub  podwodną,  wznoszoną  na  a)  morzu  terytorialnym,  b)  na  morskich 

wodach  wewnętrznych,  c)  na  lądzie,  lecz  w  rejonie  bezpośredniego  kontaktu  z  akwenami 

morskimi, czyli w pasie technicznym nadbrzeżnego pasa wybrzeża morskiego, d) w portach 

i 

przystaniach  morskich,  która  wraz  z  instalacjami,  urządzeniami  budowlanymi  związanymi 

z 

tą  budowlą,  urządzeniami  budowlanymi  związanymi  z  tą  budowlą,  urządzeniami 

technicznymi oraz innym celowym wyposażeniem niezbędnym do spełnienia przeznaczonej 

funkcji  stanowi  całość  techniczno-użytkową.  Do  takich  budowli  morskich  stosownie  do  §  2 

pkt  8  i  13  przywołanego  powyżej  rozporządzenia  zalicza  się  np.  odpowiednio  falochron 

i 

nabrzeże, czyli takie same budowle jak budowle hydrotechniczne, ale niebędące budowlami 

morskimi. Rozróżnienie tych budowli ogranicza się w zasadzie tylko do obszaru. Co więcej, 

w definicji morskiej budowli hydrotechn

icznej jest mowa również o tym, że do takich budowli 

zalicza się budowle, które powstają na lądzie (§ 2 pkt 6 lit. c rozporządzenia).  

Odwołujący  stwierdził,  że  skoro  Zamawiający  wskazuje  na  morskie  budowle 

hydrotechniczne,  do  których  mogą  się  również  zaliczać  budowle  powstające  na  lądzie,  to 

widać,  że  nie  ma  dla  niego  aż  takiego  znaczenia  to,  żeby  były  to  rzeczywiście  morskie 

budowle  hydrotechniczne,  z  którymi  wiążą  się  rzeczywiście  dodatkowe  czynności  i  ryzyka, 

czyli  morskie  budowle  hydrotechniczne,  ale  n

a  morzu  terytorialnym.  Taki  wymóg,  który 

ograniczałby się tylko do takich budowli byłby oczywiście nieuzasadniony z uwagi na to, że 

roboty  w  przedmiotowym  zamówieniu  nie  będą  wykonywane  na  morzu  terytorialnym. 

Morskie  budowle  hydrotechniczne,  które  nie  są  wykonywane  na  morzu  terytorialnym  nie 

różnią się w sposób istotny od budowli hydrotechnicznych, które nie są budowlami morskim 

jeżeli  idzie  sposób  ich  realizacji  (np.  nabrzeże,  falochron).  Budowle  te  są  wykonywane 

w zasadzie 

przy użyciu tego samego sprzętu i technologii. 

Ponadto Odwołujący  podniósł,  że Zamawiający  winien  dopuścić  do  sprawowania tej 

funkcji również osoby, które posiadają doświadczenie jako Dyrektor Kontraktu lub Zastępca 

Dyrektora Kontraktu, jak również osoby, które pełniły funkcję Kierownika Kontraktu. Zastępca 

Dyrektora  Kontraktu  to  osoba,  która  również  zarządza  i  administruje  Kontraktem  i  bardzo 

często  wykonuje  tak  naprawdę  zdecydowaną  większość  czynności.  Kierownik  Kontraktu 

z 

kolei  występuje  często  zamiennie  z  funkcją  Przedstawiciela  Wykonawcy,  gdyż 

Przedstawiciel  Wykonawcy  to  funkcja  definiowana  umownie  i  w  różnych  Kontraktach, 

również  w  tych  realizowanych  na  podstawie  Warunków  Kontraktowych  FIDIC,  może 

występować zamiennie i jest bardzo często spotykana. 

Odwołujący wniósł o nakazanie Zamawiającemu modyfikacji warunku w następujący 

sposób: 

Specjalista  nr  1 

–  Przedstawiciel  Wykonawcy  posiadający  następujące  wykształcenie 

i 

doświadczenie: 

(i) 

wykształcenie wyższe, 

(ii) 

udział  w  ostatnich  10  latach  w  co  najmniej  dwóch  zakończonych  kontraktach 

zrealiz

owanych według Warunków Kontraktowych FIDIC lub równoważnych (np. UAV, U 

A V-GC (Holandia), FABI-KW (Belgia), VOB (Niemcy), JCT lub GMB (Wielka Brytania), 

na  stanowisku  Przedstawiciela  Wykonawcy,  lub  Dyrektora  Kontraktu  lub  Zastępcy 

Dyrektora  Kontraktu,  Ki

erownika  Kontraktu  lub  równoważnym  (tj.  jako  osoba 

zarządzająca kontraktem w imieniu Wykonawcy), w tym w jednym związanym z budową 

lub przebudową obiektu budowlanego o wartości robót nie mniejszej niż 100 mln złotych 

(równowartość  tej  kwoty)  brutto  oraz  jednym,  związanym  z  budową  lub  przebudową 

budowli hydrotechnicznej o wartości robót co najmniej 40 mln złotych (równowartość tej 

kwoty) brutto. 

Zarzut nr 3 

Odwołujący zarzucił Zamawiającemu naruszenie art. 22 ust. 1b pkt 3 w zw. z art. 22 

ust.  1a,  art.  22d  u

st.  1  i  art.  7  ust.  1  ustawy  Pzp  poprzez  sformułowanie  warunku  udziału 

w 

postępowaniu dot. zdolności technicznej lub zawodowej (w odniesieniu do Specjalisty nr 2 

–  Kierownika  budowy  opisanego  w  pkt  III.1.3  ppkt  2  tiret  drugie  ogłoszenia  o  zamówieniu 

oraz w 

Rozdziale V ust. 3 pkt 3 lit. b tiret drugie SIWZ, w następujący sposób: 

Specjalista  nr  2 

–  Kierownik  budowy  posiadający  następujące  wykształcenie,  kwalifikacje 

i 

doświadczenie: 

(i) 

wykształcenie wyższe w zakresie budownictwa, 

(ii)  uprawnienia  budowlane  bez  ograni

czeń  do  kierowania robotami  hydrotechnicznymi  lub 

równoważne, 

(iii) 

co najmniej 10 lat doświadczenia zawodowego jako kierownik budowy lub robót, w tym 

przynajmniej 5 lat w branży hydrotechnicznej morskiej, 

(iv) 

udział w co najmniej jednym kontrakcie realizowanym według Warunków Kontraktowych 

FIDIC  lub  równoważnych  (np.  UAV,  UAV-GC  (Holandia),  FABI-KW  (Belgia),  VOB 

(Niemcy),  JCT  lub  GMB  (Wielka  Brytania)  na  stanowisku  kierownika  budowy  lub 

kierownika robót. 

Odwołujący zakwestionował wymóg 5-letniego doświadczenia odnoszący się tylko do 

branży  hydrotechnicznej  morskiej.  Podniósł,  że  ograniczenie  powinno  się  odnosić  co 

najwyżej do doświadczenia 5 lat, ale w branży ogólnie hydrotechnicznej i podtrzymał w tym 

zakresie argumentację przedstawioną w odniesieniu do zarzutu nr 2. Dodatkowo wskazał, że  

w  art.  14  ust.  1  pkt  3  lit.  d  ustawy  Prawo  budowlane  jest  mowa  o  specjalności  w  jakiej 

wydawane  są  uprawnienia  budowlane,  tj.  specjalności  inżynieryjnej  –  hydrotechnicznej. 

Ustawodawca  nie  czyni  zatem  rozróżnienia  na  specjalność  inżynieryjną  hydrotechniczną 

morską  i  pozostałą  hydrotechniczną.  Również  w  rozporządzeniu  Ministra  Infrastruktury 

i 

Rozwoju  z  dnia  11  września  2014  r.  w  sprawie  samodzielnych  funkcji  technicznych 

w 

budownictwie (Dz. U. z 2014 r. poz. 1278) nie ma rozróżnienia na specjalność inżynieryjną 

hydrotechniczną  morską  i  hydrotechniczną  pozostałą.  Zgodnie  bowiem  z  §  13  ust.  10  tego 

rozporządzenia  uprawnienia  budowlane  w  specjalności  inżynieryjnej  hydrotechnicznej  bez 

ograniczeń  uprawniają  do  projektowania  obiektu  budowlanego  lub  kierowania  robotami 

budowlanymi 

w 

zakresie 

morskich 

budowli 

hydrotechnicznych 

oraz 

budowli 

hydrotechnicznych  tymczasowych  i  stałych,  w  rozumieniu  przepisów  w  sprawie  warunków 

technicznych,  jakim  powinny  odpowiadać  budowle  hydrotechniczne  i  ich usytuowanie,  oraz 

przepisów  w  sprawie warunków  technicznych, jakim  powinny  odpowiadać morskie  budowle 

hydrotechniczne  i  ich  usytuowanie.  Ustawodawca  uznaje  zatem,  że  osoba  która  posiada 

takie uprawnienia jest uprawniona do sprawowania tej funkcji zarówno przy budowie budowli 

hydrotechnicznych morskich, 

jak pozostałych budowli hydrotechnicznych. 

Ponadto  Odwołujący  podniósł,  że  nieproporcjonalne  i  naruszające  przepisy  ustawy 

Pzp  są  wymogi  odnoszące  się  do  doświadczenia,  jakim  ma  się  wykazać  osoba 

desygnowana  d

o  pełnienia  funkcji  kierownika  budowy  w  zakresie  sprawowania  funkcji 

kierownika budowy na kontraktach realizowanych w oparciu o warunki kontraktowe FIDIC lub 

równoważne.  Warunki  kontraktowe  FIDIC  to  powszechnie  uznane  międzynarodowe 

standardy  tj.  wzorce  ko

ntraktowe  umów  o  prace  projektowe  lub  roboty  budowlane  – 

opracowywane  przez  Międzynarodową  Federację  Inżynierów  Konsultantów  FIDIC.  Opisują 

one  przebieg  inwestycji  budowlanych  opartych  na  wzajemnych  obowiązkach  i  relacjach 

zamawiającego  jako  inwestora,  wykonawcy  jako  realizującego  budowę  oraz  inżyniera 

kontraktu  jako  administratora  przedsięwzięcia.  Do  wzajemnych  stosunków  stron  oraz 

zobowiązań zamawiającego i wykonawcy jest dopuszczalne i zgodne z polskimi przepisami 

prawa  stosowanie  zasady  swobody  zawieran

ia  umów  wyrażonej  w  art.  353

  Kodeksu 

cywilnego.  Zatem  strony  mogą  wykorzystać  warunki  kontraktowe  FIDIC  przy  zawieraniu 

umów  w  sprawie  zamówień  publicznych,  przy  czym  granice  swobody  kontraktowej 

wyznaczają  przepisy  prawa  bezwzględnie  obowiązującego.  Na  konieczność  stosowania 

przepisów  krajowych  wskazują  zresztą  bezpośrednio  postanowienia  klauzuli  1.4  warunków 

ogólnych FIDIC. 

Zdaniem  Odwołującego  opisując  warunki  udziału  w  postępowaniu  o  udzielenie 

zamówienia  Zamawiający  powinien  mieć  na  względzie,  że  w  pierwszej  kolejności  prawem 

właściwym  jest  prawo  polskie.  W  rozpatrywanym  postępowaniu  należało  więc  wymagać 

doświadczenia  w  zakresie  budowy  budowli  hydrotechnicznych,  bez  względu  na  to  czy 

wykazane  kontrakty  realizowane  były  według  procedur  FIDIC  czy  też  według  innych 

procedur.  Tym  samym  doświadczenia  zdobytego  przy  pełnieniu  funkcji  kierownika  budowy 

dla inwestycji takiej, jakiej oczekuje Zamawiający, nie należy kwestionować z uwagi na brak 

możliwości  wykazania  przez  kierownika  budowy  realizacji  w  oparciu  o  warunki  kontraktu 

FIDIC. 

Odwołujący  wniósł  o  nakazanie  Zamawiającemu  zmiany  warunku  w  następujący 

sposób: 

Specjalista  nr  2 

–  Kierownik  budowy  posiadający  następujące  wykształcenie,  kwalifikacje 

i 

doświadczenie: 

(i) 

wykształcenie wyższe w zakresie budownictwa, 

(ii) 

uprawnienia budowlane bez ograniczeń do kierowania robotami hydrotechnicznymi lub 

równoważne, 

(iii) 

co najmniej 10 lat doświadczenia zawodowego jako kierownik budowy lub robót, w tym 

przynajmniej 5 lat w branży hydrotechnicznej. 

Zarzuty nr 4 i 5 

Odwołujący zarzucił Zamawiającemu naruszenie art. 22 ust. 1b pkt 3 w zw. z art. 22 

ust. 1a, art. 22d ust. 1 i art. 7 ust. 1 ustawy Pzp poprzez żądanie od: 



Specjalisty nr 3 i nr 4 

– Kierownika robót hydrotechnicznych i pogłębiarskich nr 1 i nr 2  

(pkt III.1.3 ppkt 2 tiret 

trzecie i czwarte ogłoszenia o zamówieniu, Rozdział V ust. 3 pkt 3 

lit. b tiret trzecie i czwarte SIWZ)  



Specjalisty nr 5 i nr 6 

– Projektant w branży hydrotechnicznej nr 1 i nr 2 (pkt III.1.3 ppkt 2 

tiret  piąte  i  szóste  ogłoszenia  o  zamówieniu,  Rozdział  V  ust.  3  pkt  3  lit.  b  tiret  piąte 

i 

szóste SIWZ)  

doświadczenia zawodowego w branży hydrotechnicznej morskiej. 

Odwołujący podtrzymał w tym zakresie argumentację zaprezentowaną przy zarzutach 

dotyczących Przedstawiciela Wykonawcy oraz Kierownika budowy oraz wniósł o nakazanie 

Zamawiającemu  modyfikacji  polegającej  na  żądaniu  od  ww.  specjalistów  doświadczenia 

zawodowego  w  branży  hydrotechnicznej,  bez  ograniczenia  do  branży  hydrotechnicznej 

morskiej. 

Zarzut nr 6 

Odwołujący zarzucił Zamawiającemu naruszenie art. 7 ust. 1, art. 29 ust. 1 i 2 ustawy 

Pzp oraz art. 5 i art. 353

 Kodeksu cywilnego w zw. z art. 14 ust. 1 i art. 139 ust. 1 ustawy 

Pzp  poprzez  dodanie  w  Warunkach  Szczególnych  Kontraktu,  klauzuli  4.1.2  Działania 

Wykonawcy o treści: 

4.1.2 Działania Wykonawcy 

Wykonawca w Czasie na Wykonanie zaprojektuje, zrealizuje i ukończy Roboty, a w Okresie 

Zgłaszania  Wad  usunie  wszelkie  wady.  Wykonawca  zapewni  całe  kierownictwo,  siłę 

roboczą,  Urządzenia,  Materiały,  Sprzęt  Wykonawcy,  Roboty  Tymczasowe  i  wszystko  inne, 

z

arówno  o  charakterze  tymczasowym  jak  i  stałym,  które  pozostają  niezbędne  do  realizacji, 

ukończenia  oraz  usunięcia  usterek.  Wykonawca  oświadcza,  iż  będzie  prowadził  Roboty 

w 

sposób  zgodny  z  wszelkimi  wydanymi  dla  nich  decyzjami  administracyjnymi.  W  zakresie 

opisanym w zdaniu poprzednim Wykonawca zobowiązuje się przejąć wszelkie zobowiązania, 

zabezpieczyć i/lub zwolnić z odpowiedzialności Zamawiającego. 

Odwołujący  podniósł,  że  ostatnie  zdanie  przytoczonej  wyżej  klauzuli  przerzuca  na 

wykonawcę  całe  ryzyko  kontraktowe,  jakie  wiąże  się  z  wykonywaniem  robót  zgodnie 

z 

decyzjami  administracyjnymi,  na  które  wykonawca  niekoniecznie  ma  jakikolwiek  wpływ. 

Ponadto  niektóre  decyzje  administracyjne  będą  przekazywane  przez  Zamawiającego,  np. 

decyzja  o  środowiskowych  uwarunkowaniach.  Decyzje  są  wydawane  przez  odpowiednie 

organy,  na  które  wykonawca  nie  ma  wpływu  i  tym  samym  nie  może  ponosić 

odpowiedzialności za treść tych decyzji. Tegu typu ryzyko jest trudne do oszacowania, a tym 

samym takie postanowienia kontraktowe winny by

ć usunięte. 

Odwołujący  wniósł  o  nakazanie  Zamawiającemu  wykreślenia  z  klauzuli  4.1.2 

fragmentu o treści: W zakresie opisanym w zdaniu poprzednim Wykonawca zobowiązuje się 

przejąć  wszelkie  zobowiązania,  zabezpieczyć  i/lub  zwolnić  z  odpowiedzialności 

Zamawia

jącego. 

Zarzut nr 7 

Odwołujący zarzucił Zamawiającemu naruszenie art. 7 ust. 1, art. 29 ust. 1 i 2 ustawy 

Pzp oraz art. 5 i art. 353

 Kodeksu cywilnego w zw. z art. 14 ust. 1 i art. 139 ust. 1 ustawy 

Pzp  poprzez  dodanie  w  Warunkach  Szczególnych  Kontraktu  klauzuli  4.10.1  Oświadczenie 

o 

znajomości Terenu Budowy o treści: 

Zamawiający  oświadcza,  że  udostępnił  Wykonawcy  do  Daty  Rozpoczęcia  wszystkie 

odnośne  dane  znajdujące  się  w  posiadaniu  Zamawiającego,  a  dotyczące  warunków 

powierzchniowych,  podpowierzchniowych  i  hydrologicznych  na  Terenie  Budowy,  ze 

szczególnym  uwzględnieniem  aspektu  wpływu  Robót  na  środowisko  naturalne.  Podobnie, 

Zamawiający  będzie  udostępniał  Wykonawcy  wszystkie  takie  dane,  przechodzące 

w 

posiadanie Zamawiającego po Dacie Rozpoczęcia. Wykonawca będzie odpowiedzialny za 

interpretację wszystkich takich danych. Będzie się uważało, że Wykonawca uzyskał wszelkie 

konieczne  informacje  odnośnie  zagrożeń,  nieprzewidzianych  wydatków  oraz  innych 

okoliczności, które mogą wpływać na Roboty. W tym samym zakresie będzie się uważało, że 

Wykonawca  obejrzał  i  sprawdził  Teren  Budowy,  jego  otoczenie,  powyższe  dane  i  inne 

dostępne informacje oraz, że przed podpisaniem Kontraktu uznał je za wystarczające, jeżeli 

chodzi o wszystkie odnośne sprawy, obejmujące (bez ograniczenia się do nich): 

a)  kształt  i  charakter  Terenu  Budowy,  włącznie  z  warunkami  podpowierzchniowymi 

i 

istniejącą infrastrukturą techniczną (...). 

Odwołujący  podniósł,  że  Zamawiający  próbuje  przerzucić  na  Wykonawcę  całą 

odpowiedzialność  za  Teren  Budowy,  nawet  w  zakresie  okoliczności,  co  do  których 

wykonawca  nie  jest  w  stanie  uzyskać  informacji  czy  to  z  dokumentów  przekazanych  przez 

Zamawiającego,  czy  z  dokumentów  powszechnie  dostępnych.  Tego  typu  postanowienie 

może  odnosić  skutek  tylko  i  wyłącznie  w  kontekście  informacji  znajdujących  się 

w 

przekazanych  przez  Zamawiającego  informacji,  ewentualnie  informacji,  które  są 

powszechnie  dostępne.  W  przeciwnym  razie  wykonawca  bierze  na  siebie  nieograniczoną 

odpowiedzialność za to co może spotkać na Terenie Budowy np. kontekście ukształtowania 

Terenu  Budowy,  geologii  czy  też  niezinwentaryzowanej  infrastruktury  podziemnej.  Istotne 

jest  również  to,  że  Zamawiający  nie  przewidział  w  ogóle  wizji  lokalnej  Terenu  Budowy, 

polegającej  na  szczegółowym  opłynięciu  Terenu  Budowy  i  tym  samym  umożliwieniu 

wykonawcom  zaznajomienia  się  z  tym  nim.  Ryzyko  takie  jest  niemożliwe  do  oszacowania, 

w 

szczególności jeżeli weźmie się pod uwagę zakres przedmiotowego zamówienia.  

Odwołujący  wniósł  o  nakazanie  Zamawiającemu  zmiany  klauzuli  4.10.1  w  taki 

sposób, aby znalazło się w niej wyraźne stwierdzenie, że klauzula ta odnosi się do danych 

i 

informacji,  które  wykonawca  mógł  uzyskać  na  podstawie  przekazanych  mu  przez 

Zamawiającego  informacji  oraz  informacji,  które  wykonawca  mógł  uzyskać  na  podstawie 

powszechnie dostępnych danych.  

Zarzut nr 8 

Odwołujący zarzucił Zamawiającemu naruszenie art. 7 ust. 1, art. 29 ust. 1 i 2 ustawy 

Pzp oraz art. 5 i art. 353

 Kodeksu cywilnego w zw. z art. 14 ust. 1 i art. 139 ust. 1 ustawy 

Pzp  poprzez  dodanie  w  Warunkac

h  Szczególnych  Kontraktu  klauzuli  4.23  Działania 

Wykonawcy na Terenie Budowy o treści:  

Jeżeli  niezbędne  będzie  uzyskanie  przez  Wykonawcę  dostępu  do  terenu  przyległego  do 

Terenu  Budowy  (gruntu/posesji/budynku  itp.),  Wykonawca  uzyska  najpierw  zgodę 

właściciela,  dysponenta  lub  użytkownika  takiego  terenu  i  zwolni  Zamawiającego 

z 

odpowiedzialności  z  tytułu  wszelkich  roszczeń,  szkód,  strat  i  wydatków  wynikających  lub 

będących konsekwencją dostępu lub działań Wykonawcy prowadzonych na tym terenie. 

Odwołujący  podniósł,  że  Zamawiający  przerzuca  na  wykonawcę  całe  ryzyko 

związane z uzyskaniem zgody od podmiotów trzecich, na które to podmioty nie ma żadnego 

wpływu.  Ponadto  ma  zwolnić  Zamawiającego  ze  wszelkich  roszczeń  z  tym  związanych. 

Oznacza  to,  że  wykonawca  będzie  musiał  np.  w  ramach  wynagrodzenia  płacić  podmiotowi 

za  korzystanie  z  jego  nieruchomości,  albowiem  nie  będzie  innej  możliwości  należytej 

realizacji  umowy,  przy  czym  kwota  takiego  odpłatnego  korzystania  jest  niemożliwa  do 

przewidzenia  z  uwagi  na  to,  że  to  właściciel  nieruchomości  będzie  dyktował  te  warunki. 

Nietrudno sobie również wyobrazić sytuację, w której w wyniku zajęcia jakiejś nieruchomości 

na  cele  budowlane  straci  ona  dla  właściciela  wartość  z  uwagi  na  odpadnięcie  celu  jej 

przeznaczenia,  i  będzie  się  on  domagał  z  tego  tytułu  odszkodowania,  które  w  kontekście 

klauzuli  o  takiej  treści  będzie  musiał  ponosić  wykonawca.  Ryzyko  to  jest  również  nie  do 

przewidzenia na  etapie tworzenia oferty.  Ponadto należy  pamiętać,  że to Zamawiający  jest 

inwestorem,  a  wykona

wca  ma  tylko  wykonać  umowę,  a  nie  ponosić  wszelkie  koszty 

i 

wykonywać wszelkie czynności, które powinny co do zasady obciążać inwestora. 

Odwołujący  wniósł  o  nakazanie  Zamawiającemu  zmiany  klauzuli  4.23  poprzez 

usunięcie  dopisanego  fragmentu  o  treści:  Jeżeli  niezbędne  będzie  uzyskanie  przez 

Wykonawcę dostępu do terenu przyległego do Terenu Budowy (gruntu/posesji/budynku itp.), 

Wykonawca uzyska najpierw zgodę właściciela, dysponenta lub użytkownika takiego terenu 

i 

zwolni  Zamawiającego  z  odpowiedzialności  z  tytułu  wszelkich  roszczeń,  szkód,  strat 

i 

wydatków  wynikających  lub  będących  konsekwencją  dostępu  lub  działań  Wykonawcy 

prowadzonych na tym terenie. 

Zarzut nr 9 

Odwołujący zarzucił Zamawiającemu naruszenie art. 7 ust. 1, art. 29 ust. 1 i 2 ustawy 

Pzp oraz art. 5 i art. 353

 Kodeksu cywilnego w zw. z art. 14 ust. 1 i art. 139 ust. 1 ustawy 

Pzp  poprzez  dodanie  w  Warunkach  Szczególnych  Kontraktu  klauzuli  4.24  Wykopaliska, 

zgodnie  z  którą  w  ramach  nadzoru  archeologicznego  nad  pracami  wykonawca  m.in. 

zobowiązany  jest  w  przypadku  obiektów  zabytkowych  o  masie  do  500  kg  wydobycia  tych 

obiektów,  złożenia  ich  w  miejscu  wskazanym  przez  Zamawiającego  i  doraźnego 

zabezpieczenia do czasu ustalenia trybu dalszego postępowania. 

Odwołujący  podniósł,  że  Zamawiający  w  nieuzasadniony  sposób  przerzuca  na 

wykonawcę  całe  ryzyko  związane  z  wydobyciem  obiektów  zabytkowych,  których  masa  nie 

przekracza  500  kg.  Wykonawcy  nie  przysługują  bowiem  żadne  dodatkowe  koszty  z  tym 

związane.  Gdyby  wykonawca  był  uprawniony  do  dodatkowych  kosztów  związanych 

z 

wydobyciem, to taki zapis znalazłby się w treści tej klauzuli. Zamawiający uczynił taki zapis 

przy  obiektach  zabytkowych  o  masie  powyżej  500  kg.  Intencja  Zamawiającego  jest  zatem 

dość  jasna,  że koszty  wydobycia  obiektów  zabytkowych  będą  zwracane  tylko  w  przypadku 

obiektów  zabytkowych  powyżej  500  kg.  W  stosunku  do  obiektów  zabytkowych  do  500  kg 

w

ykonawca nie jest uprawniony do domagania się zwrotu takiego kosztu i ma to przewidzieć 

w  wynagrodzeniu  ryczałtowym.  Ponadto  w  przypadku  obiektów  zabytkowych  nie  może 

decydować  tylko  waga,  ale  przede  wszystkim  rodzaj  znaleziska,  czasami  bowiem  jeden 

obiekt  ważący  np.  100  kg  może  być  –  jeżeli  chodzi  o  jego  wydobycie  –  o  wiele  bardziej 

kosztowny niż wydobycie 10 obiektów o wadze 1000 kg. Ponadto za zasadne należy uznać 

możliwość doliczenia do kosztów wydobycia tak dla obiektów o wadze do 500 kg i powyżej 

500  kg  Rozsądnego  Zysku.  Wykonawca  w  końcu  świadczy  dla  Zamawiającego  w  tym 

zakresie usługę  w  ramach prowadzonej  przez  siebie zawodowo działalności,  a tym samym 

winien  mieć  możliwość  doliczenia  tego  zysku.  Oszacowanie  ryzyka  związanego  z  takim 

wydobyciem  jest  niemożliwe,  gdyż  wykonawca nie jest  w  stanie przewidzieć ilości  i  jakości 

tych obiektów, jak również tego, jakie ewentualne koszty mogą się z tym wiązać. 

Odwołujący wniósł o nakazanie Zamawiającemu zmiany klauzuli 4.24 w taki sposób, 

aby  uzasadniony  koszt  zaangażowania  dodatkowych  zasobów  do  ich  wydobycia  miał 

zastosowanie również w stosunku do obiektów zabytkowych o masie do 500 kg, jak również 

w taki spos

ób, aby do Kosztu odnoszącego się do wydobycia obiektów zabytkowych o masie 

zarówno do 500 kg, jak również powyżej 500 kg, wykonawca mógł doliczyć Rozsądny Zysk. 

Zarzut nr 10 

Odwołujący zarzucił Zamawiającemu naruszenie art. 7 ust. 1, art. 29 ust. 1 i 2 ustawy 

Pzp oraz art. 5 i art. 353

 Kodeksu cywilnego w zw. z art. 14 ust. 1 i art. 139 ust. 1 ustawy 

Pzp  poprzez  zapisanie  w  Warunkach  Szczególnych  Kontraktu,  w  klauzuli  17.3  Ryzyko 

Zamawiającego  ppkt  d  o  treści:  promieniowanie  jonizujące  lub  skażenie  radioaktywne 

w 

Kraju  z  wyłączeniem  takich,  które  mogą  być  uznane  za  spowodowane  przez  używanie 

materiałów radioaktywnych lub promieniowania przez Wykonawcę. 

Odwołujący wskazał, że Zamawiający wykreślił z pierwotnej treści tej klauzuli pojęcia: 

„amunicja  wojskowa”  i  „materiały  wybuchowe",  co  z  kolei  sprawia,  że  całe  ryzyko  z  tym 

związane zostaje przerzucone na wykonawcę, mimo że może on wziąć to ryzyko, ale tylko 

w 

zakresie  informacji  znajdujących  się  w  dokumentach, które  ewentualnie opisują  amunicję 

i 

materiały  wybuchowe,  które  są  do  wydobycia  (ich  ilość/rodzaj/wielkość),  ale  już  nie 

w 

zakresie  pozostałych,  nieopisanych  przez  Zamawiającego  przedmiotów  będących 

amunicją  lub  materiałami  wybuchowymi,  które  wykonawca  może  napotkać  w  trakcie 

realizacji robót budowlanych, przy czym w SIWZ takiego opisu nie ma. Tym samym ryzyko 

w 

zakresie,  który  wykracza  poza  opis  przedmiotu  zamówienia,  jest  niemożliwe  do 

oszacowania, co znacznie utrudnia przygotowanie oferty cenowej. 

Odwołujący  wskazał,  że  Zamawiający  wykreślił  z  pierwotnej  treści  tej  klauzuli 

wynikającej  z  Warunków  Ogólnych  Kontrakt  pojęcia:  „amunicja  wojskowa"  i  „materiały 

wybuchowe", przerzucając na wykonawcę wszelkie ryzyka, które w normalnych warunkach, 

uwzględniając  również  Warunki  Kontraktowe,  na  podstawie  których  zamierza  realizować 

zamówienie  obciążają  Zamawiającego.  Co  prawda  w  zakres  tego  zamówienia  wchodzi 

również  wydobycie  amunicji  wojskowej  i  materiałów  wybuchowych,  ale  ryzyko,  jakim  może 

objąć to wykonawca winno się odnosić tylko i wyłącznie do tego, co wykonawca jest w stanie 

przewidzieć na podstawie dokumentów przekazanych przez Zamawiającego.  

Odwołujący  powołał  się  na  pkt  2.2.4  PFU  (str.  44  i  45),  z  którego  wywodzi,  że 

z 

przekazanych  przez  Zamawiającego  dokumentów  nie  wynika  tak  naprawdę  ilość,  rodzaj 

ora

z  wielkość  amunicji  i  materiałów  wybuchowych,  jakie  wykonawca  może  napotkać 

w 

trakcie  realizacji  robót.  Tym  samym  całe  ryzyko  z  tym  związane  zostaje  przerzucone  na 

wykonawcę. Ryzyko to oczywiście jest niemożliwe do oszacowania, a faktyczny koszt z tym 

związany  będzie  możliwy  tak  naprawdę  dopiero  po  zakończeniu  Kontraktu.  Ponadto 

dokonana przez Zamawiającego modyfikacja oznacza, że wszelkie utrudnienia i przeszkody 

w  realizacji  robót  z  tym  związane  nie  będą  uprawniały  wykonawcy  do  tego,  aby  np.  rościć 

sobie 

o Przedłużenie Czasu na Ukończenie. 

Odwołujący wniósł o nakazanie Zamawiającemu zmiany klauzuli 17.3 ppkt d poprzez 

dopisanie amunicji wojskowej oraz materiałów wybuchowych. 

Zarzut nr 11 

Odwołujący zarzucił Zamawiającemu naruszenie art. 7 ust. 1, art. 29 ust. 1 i 2 ustawy 

Pzp oraz art. 5 i art. 353

 Kodeksu cywilnego w zw. z art. 14 ust. 1 i art. 139 ust. 1 ustawy 

Pzp poprzez zapisanie w Warunkach Szczególnych Kontraktu, w klauzuli 19.1 Siła Wyższa 

w  drugim  akapicie  podpunktu  iv  o  treści:  promieniowanie  jonizujące  lub  skażenie 

radioaktywne  z  wyłączeniem  takich,  które  mogą  być  uznane  za  spowodowane  przez 

używanie materiałów radioaktywnych lub promieniowania przez Wykonawcę. 

W  odniesieniu  do  tego  zarzutu  Odwołujący  podtrzymał  w  całości  argumentację 

przedstawio

ną w zakresie zarzutu nr 10. 

Odwołujący  wniósł  o  nakazanie  Zamawiającemu  zmiany  klauzuli  19.1  poprzez 

dopisanie w ppkt iv również amunicji wojskowej oraz materiałów wybuchowych. 

Zarzut nr 12 

Odwołujący zarzucił Zamawiającemu naruszenie art. 151 ust. 2 ustawy Pzp poprzez 

wprowadzenie  w  Warunkach  Szczególnych  Kontraktu  w  klauzuli  4.2  Zabezpieczenie 

Wykonania następujących postanowień: 

Skreśla  się  czwarty  akapit  i  zastępuje  następująco:  Zamawiający  ma  prawo  zaspokojenia 

z Zabezpieczenia  Wykonania  wszelkich  ros

zczeń  odszkodowań,  kosztów  i  wydatków,  do 

których  Zamawiający  może  stać  się  uprawniony  na  podstawie  niniejszego  Kontraktu  lub 

przepisów Prawa, w tym również zobowiązań określonych w klauzuli 4.4 [Podwykonawcy]. 

Zamawiający zwróci Wykonawcy Zabezpieczenie Wykonania w następujący sposób: 

a) 

70%  wartości  Zabezpieczenia  Wykonania  w  terminie  30  dni  od  daty  wykonania 

zobowiązań  wynikających  z  Kontraktu,  tj.  od  daty  przekazania  Zamawiającemu 

Pozwolenia na Użytkowanie, 

b) 

30%  wartości  Zabezpieczenia  Wykonania  nie  później  niż  w  terminie  15  dni  od  daty 

upływu Okresu Zgłaszania Wad. 

Odwołujący  podniósł,  że  zestawienie  powyższych  postanowień  wskazuje  na  to,  że 

zarówno  z  pełnej  kwoty  zabezpieczenia,  jak  również  z  pozostawionych  30%  pełnej  kwoty 

zabezpieczenia,  Zamawiający  przyznaje  sobie  prawo  do  zaspokojenia  wszelkich  roszczeń, 

odszkodowań, kosztów i wydatków, mimo że z przepisu art. 151 ust. 2 ustawy Pzp wynika, 

że  kwota  stanowiąca  maksymalnie  30%  zabezpieczenia,  jaką  Zamawiający  może 

pozostawić, odnosi się do zabezpieczenia tylko i wyłącznie roszczeń związanych z rękojmią 

za  wady.  W  pełnym  zakresie  (wszelkich  roszczeń)  Zamawiający  może  się  zaspokoić,  ale 

tylko w czasie obowiązywania zabezpieczenia w okresie realizacji Kontraktu.  

Odwołujący wniósł o nakazanie Zamawiającemu zmiany klauzuli 4.2 poprzez dodanie 

w niej zdania, że z 30% pozostawionej wartości zabezpieczenia, Zamawiający będzie mógł 

zaspokoić tylko ewentualne roszczenia związane z rękojmią za wady. 

Zarzut nr 13 

Odwołujący zarzucił Zamawiającemu naruszenie art. 91 ust. 2 pkt 5 w zw. z art. 7 ust. 

1 ustawy Pzp poprzez wprowadzenie w Rozdziale XXI ust. 3 pkt 3 SIWZ w ramach kryterium 

oceny  ofert  kryterium  Doświadczenia  zawodowego  Specjalisty  nr  1  –  Przedstawiciela 

Wykonawcy (D) polegającą na ocenie doświadczenia, które ogranicza się tylko do morskich 

budowli hydrotechnicznych, jak również bez możliwości wykazania się doświadczeniem jako 

Dyrektora Kontraktu lub Zastępcy Dyrektora Kontraktu lub Kierownik Kontraktu. 

Odwołujący podtrzymał argumentację przedstawioną w odniesieniu do zarzutu nr 2 i 

wskazał, że skoro zatem doświadczenie w kwestii spełnienia minimalnego warunku udziału 

w  postępowaniu  opisane  przez  Zamawiającego  jest  wygórowane,  to  również  ewentualna 

punktacja  w  ramach  kryterium  oceny  ofert  winna  być  dostosowana  do  minimalnych 

wymogów skorygowanych zgodnie z żądaniem Odwołującego.  

Odwołujący wniósł o nakazanie Zamawiającemu zmiany kryterium oceny ofert w taki 

sposób, aby punktowane było doświadczenie bez ograniczania tego doświadczenia tylko do 

morskich  budowli  hy

drotechnicznych,  jak  również,  aby  punktowane  było  również 

doświadczenie  w pełnieniu  funkcji  Zastępcy  Przedstawiciela  Wykonawcy  lub  Kierownika 

Kontraktu. 

Zarzut nr 14 i 15 

Odwołujący  zarzucił  Zamawiającemu  art.  150  ust.  2  oraz  3-6  w  zw.  z  art.  7  ust.  1 

ustawy Pzp, poprzez: 



ustanowienie zabezpieczenia należytego wykonania umowy w wysokości 10%,   



brak  wprowadzenia  przez  Zamawiającego  możliwości  ustanowienia  zabezpieczenia 

poprzez potrącanie z należności za częściowe wykonanie robót budowlanych lub usług. 

Odwo

łujący podniósł, że powyższe – biorąc pod uwagę, że wartość kontraktu wynosi 

ponad 1 mld zł – ogranicza konkurencję w postępowaniu. 

Odwołujący  wniósł  o  nakazanie  Zamawiającemu  zmiany  wysokości  zabezpieczenia 

należytego  wykonania  umowy  na  5%  Zatwierdzonej  Kwoty  Kontraktowej  oraz  umożliwienia 

utworzenia  zabezpieczenia  należytego  wykonania  umowy  poprzez  potrącanie  z  należności 

za częściowo wykonane roboty lub usługi, zgodnie z przepisem art. 150 ust. 3-6 ustawy Pzp. 

Zarzut nr 16 

Odwołujący zarzucił Zamawiającemu naruszenie art. 151 a ust. 1 w zw. z art. 7 ust. 1 

ustawy Pzp, poprzez brak wprowadzenia możliwości udzielenia zaliczki. 

Odwołujący  podniósł,  że  co  prawda  przepis  art.  151a  ust.  1  ustawy  Pzp  daje 

Zamawiającemu prawo udzielenia takiej zaliczki, to jednak przy tak dużej wartości kontraktu, 

to przyznane Zamawiającemu prawo powinno być – przy uwzględnieniu art. 7 ust. 1 ustawy 

– traktowane jako jego obowiązek. Niewątpliwie możliwość udzielenia zaliczki przyczyniłaby 

się w dość znaczny sposób do zwiększenia konkurencyjności w postępowaniu, jak również 

wpłynęłoby  na  atrakcyjność  zaoferowanych  cen,  udzielenie  zaliczki  powoduje  bowiem,  że 

wykonawcy  w  mniejszym  stopniu  muszą  przy  finansowaniu  realizacji  inwestycji  korzystać 

z 

finansowania zewnętrznego (kredytów). 

Odwołujący  wniósł  o  nakazanie  Zamawiającemu  wprowadzenia  możliwości 

udzielenia zaliczki w wysokości do 10% Zatwierdzonej Ceny Kontraktowej w rozbiciu: prace 

projektowe do 30% zaliczki, a pozostała kwota na wykonanie robót budowlanych. 

Zarzut nr 17 

Odwołujący zarzucił Zamawiającemu naruszenie art. 353

 Kodeksu cywilnego w zw. 

z 

art. 14 ust. 1, art. 139 ust. 1 i art. 7 ust. 1 ustawy Pzp, poprzez ustalenie w Załączniku nr 1 

do  oferty  Minimalnej  Kwoty  Przejściowego  Świadectwa  Płatności  w  wysokości  10.000.000 

PLN. 

Zdaniem  Odwołującego  tak  wysoka  kwota,  po  przerobieniu  której  wykonawca  może 

ubiegać  o  płatność  częściową,  uwzględniając  jednocześnie  brak  przewidzenia  przez 

Zamawiającego  możliwości  udzielenia  zaliczki,  powoduje,  że  konkurencja  w  tym 

postępowaniu zostaje znacznie ograniczona. Zmniejszenie Minimalnej Kwoty Przejściowego 

Świadectwa  Płatności  zwiększy  konkurencyjność  w  postępowaniu,  jak  również  wpłynie 

niewątpliwie na atrakcyjność ofert, albowiem częstsze płatności powodują to, że wykonawca 

w mniejszym sto

pniu musi korzystać z zewnętrznego finansowania (kredytów). 

Odwołujący  wniósł  o  nakazanie  Zamawiającemu  zmniejszenia  Minimalnej  kwoty 

Przejściowego Świadectwa Płatności z 10.000.000 PLN do kwoty 5.000.000 PLN. 

Zarzut nr 18 

Odwołujący zarzucił Zamawiającemu naruszenie art. 7 ust. 1 i art. 29 ust. 1 i 2 ustawy 

Pzp oraz art. 5 i art. 353

 Kodeksu cywilnego w zw. z art. 14 ust. 1 i art. 139 ust. 1 ustawy 

Pzp  poprzez  przerzucenie  na  wykonawców  całego  ryzyka  związanego  z  wydobyciem 

obiektów  ferromagnetycznych  potencjalnie  niebezpiecznych  z  obszaru,  na  którym  będą 

prowadzone  Roboty, 

w  ramach  wynagrodzenia  ryczałtowego,  pomimo  braku  należytego 

opisanie  przedmiotu  zamówienia  w  tym  zakresie,  który  pozwalałby  takie  wynagrodzenie 

ustalić. 

Odwołujący  wskazał,  że  Zamawiający  przewidział  dla  całego  Kontraktu  rozliczenie 

ryczałtowe,  w  ramach  którego  ma  być  rozliczone  również  wydobycie  obiektów 

ferromagnetycznych  potencjalnie  niebezpiecznych  (np.  materiały  wybuchowe,  amunicja). 

Wykonawca  ma  obowiązek  wycenić  czynności  z  tym  związane  w  Wykazie  Płatności 

w 

ramach  wynagrodzenia  ryczałtowego,  a  co  więcej,  wynagrodzenie  to  nie  może  stanowić 

więcej aniżeli 20% całości wynagrodzenia. Obrazuje to poniższa tabela z Wykazu Płatności: 

III. 

WYDOBYCIE 

OBIEKTÓW 

FERROMAGNETYCZNYCH 

POTENCJALNIE 

NIEBEZPIECZNYCH NA TORZE WODNYM ORAZ NA SKARPACH 

III.1 

Wydobycie 

obiektów 

ferromagnetycznych 

potencjalnie  Cena 

niebezpiecznych z toru wodnego Świnoujście-Szczecin, z Kanału 
Grabowskiego  i  dalej  z  podejścia  do  Nabrzeża  Zbożowego,  z 
podejścia  do  Portu  Morskiego  Police,  ze  skarp  i  pasów 
bezpieczeństwa oraz pozostałych obszarów prowadzenia Robót 

jednostkowa  za 
1 km 

Cena  łączna  za 
62  km  (ryczałt 
do 20%) 

Razem:  ryczałt 
do 20% 

Zdaniem  Odwołującego  taki  wymóg  byłby  dopuszczalny,  gdyby  Zamawiający  opisał 

w 

sposób  należyty  opisał  ilość  i  rodzaj  obiektów  ferromagnetycznych  potencjalnie 

niebezpiecznych. Zamawiający opisał przedmiot zamówienia w powyższym zakresie w PFU 

w  pkt  2.2.4: 

Uwarunkowania  wynikające  z  wywiadu  ferromagnetycznego  Załącznikiem  do 

niniejszego  PFU  jest  raport  z  wywiadu  ferromagnetycznego,  wykonanego  na  zlecenie 

Zamawiającego  na  wstępnie  określonym  obszarze  Robót.  Raport  ten  jedynie  wskazuje 

miejsca  znalezisk  posiadających  właściwości  ferromagnetyczne,  ich  zagęszczenie  oraz 

wstępnie określa wielkość zaburzenia indukcji lokalnego pola magnetycznego tych znalezisk. 

Raport nie kwalifikuje znaleziska w sposób rodzajowy, tj. nie określa, czy w danym miejscu 

mamy  do  czynienia  np.  z  niewybuchem,  czy  też  z  innym  przedmiotem,  niestanowiącym 

zagrożenia podczas Robót. Raport z wywiadu ferromagnetycznego należy zatem traktować 

jedynie  pomocniczo.  Obowiązkiem  Wykonawcy  Robót,  przed  przystąpieniem  do  ich 

realizacji,  jest  zapewnienie  skutecznego  i  kompleksowego  oczyszczenia  obszaru  Robót, 

umożliwiając  tym  samym  Wykonawcy  bezpieczne  prowadzenie  prac  objętych  przedmiotem 

zamówienia.  Wykonawca  we  własnym  zakresie  ustali  szerokość  Program  Funkcjonalno-

Użytkowy „Modernizacja toru wodnego Świnoujście-Szczecin do głębokości 12,5 m" 45 UNIA 

EUROPEJSKA FUNDUSZ SPÓJNOŚCI ewentualnych pasów bezpieczeństwa niezbędnych 

do  bezpiecznego  wykonania  Robót.  Ponadto  Zamawiający  wymaga  aby  przy  budowie 

sztucznych  wysp  prace  wykonywane  były  pod  nadzorem  saperskim.  W  przypadku 

napotkania  przez  Wykonawcę  podczas  wykonywania  Robót  na  obiekty  niebezpieczne, 

obowiązkiem Wykonawcy będzie oczyszczenie Terenu Budowy z takich obiektów i wydanie 

atestu  czystości  dna.  Uznaje  się,  że  wszelkie  koszty  wydobycia,  transportu 

i 

unieszkodliwienia  lub  utylizacji  tych  obiektów  Wykonawca  skalkulował  i  zawarł 

w 

Zatwierdzonej  Kwocie  Kontraktowej.  Wykonawca  będzie  przekazywał  Inżynierowi 

dokumenty dotyczące oczyszczania terenu z materiałów niebezpiecznych. 

Odwołujący  podniósł,  że  z  powyższego  postanowienia  PFU  jasno  wynika,  że 

z przekazanych  przez  Zamawia

jącego  dokumentów  nie  można  ustalić  faktycznej  ilości, 

rodzaju oraz wielkości amunicji i materiałów wybuchowych, jakie wykonawca może napotkać 

w  trakcie  realizacji  robót,  a mimo  to  wykonawca  ma  uwzględnić  czynności  z  tym  związane 

w 

wynagrodzeniu  ryczałtowym,  a  zatem  bez  względu  na  ilość  obiektów  potencjalnie 

niebezpiecznych  np.  niewybuchów,  amunicji  ich  wielkości  rodzaju,  które  wykonawca  może 

napotkać  w  trakcie  wykonywania  Robót.  Jednocześnie  amunicja  i  materiały  wybuchowe 

zostały  usunięte  w  Warunkach  Szczególnych  Kontraktu  z  klauzuli  17.3  Ryzyka 

Zamawiającego  oraz  klauzul  19.1  Siła  Wyższa.  Oznacza  to,  że  wszelkie  utrudnienia 

i 

przeszkody w realizacji robót nie będą uprawniały wykonawcy do tego, aby np. rościć sobie 

o przesunięcie Czasu na Ukończenie. 

Zdanie

m  Odwołującego  zasadne  jest  wprowadzenie  odrębnego  wynagrodzenia  za 

wydobycie  obiektów  ferromagnetycznych  potencjalnie  niebezpiecznych,  liczone  obmiarowo 

i 

płacone  według  faktycznej  ilości  wydobytych  obiektów,  po  cenach  jednostkowych 

zaoferowanych  w  Wykazi

e  Płatności.  Takie  rozliczenie  jest  sprawiedliwe,  gdyż  wszyscy 

wykonawcy  mają  jednakowe  szanse  i  nie  muszą  wliczać  w  cenę  ryczałtową  czegoś  czego 

nie  są  w  stanie  przewidzieć.  Przy  takim  modelu,  jaki  przewidział  Zamawiający,  każdy 

z 

wykonawców  będzie  przyjmował  różne  założenia,  co  sprawi,  że  oferty  nie  będą 

porównywalne.  Przyjęcie  zaproponowanego  przez  Odwołującego  modelu  spowoduje,  że 

sposób  rozliczania  będzie  jednakowy  dla  wszystkich  wykonawców.  Poza  tym  taki  model 

może spowodować również korzyści dla Zamawiającego z uwagi na to, że w przyjętym przez 

niego  modelu  zamierzał  on  płacić  20%  całości  wynagrodzenia  za  to  wydobycie. W  modelu 

zaś  zaproponowanym  w  odwołaniu  będzie  płacił  za  faktyczne  wydobycie.  Ponadto 

wykonawcom jest łatwiej przygotować cenę jednostkową za wydobycie, niż wskazanie z góry 

ceny  ryczałtowej.  Cena  ta,  w  kontekście  braku  precyzyjnego  wskazania  ilość  przedmiotów 

potencjalnie  niebezpiecznych,  musiałaby  być  przewidziana  z  dość  sporym  zapasem,  a  tym 

samym taka sytuacja doprowadzi do znacznego 

podrożenia oferty, nie mówiąc już o tym, że 

każdy z wykonawców będzie to ryzyko kalkulował zupełnie inaczej. Dodatkowo Odwołujący 

zaproponował  wprowadzenie  dla  ceny  jednostkowej  maksymalnego  progu  procentowego 

w stosunku  do  Zatwierdzonej  Kwoty  Kontraktowe

j,  co  sprawi,  że  Zamawiający  uniknie 

sytuacji oferowania rażąco wysokich cen w tym zakresie. 

Odwołujący  wniósł  o  nakazanie  Zamawiającemu  zmiany  SIWZ,  w  tym  Wykazu 

płatności, w taki sposób, aby wynagrodzenie za wydobycie obiektów ferromagnetycznych nie 

zawi

erało się w wynagrodzeniu ryczałtowym, tylko stanowiło odrębne wynagrodzenie liczone 

obmiarowo, w zależności od ilości i rodzaju wydobytych obiektów, np. w poniższy sposób: 

III. 

WYDOBYCIE 

OBIEKTÓW 

FERROMAGNETYCZNYCH 

POTENCJALNIE 

NIEBEZPIECZNYCH NA TORZE WODNYM ORAZ NA SKARPACH 

III.1 

Zlokalizowanie, 

odsłonięcie, 

wydobycie, 

usuniecie 

i 

utylizacja 

obiektów 

Cena  jednostkowa  w  zł  za  1  szt. 
(nie 

więcej 

niż 

ferromagnetycznych o ciężarze brutto do 50 kg.  Zatwierdzonej 

Kwoty 

Kontraktowej) 

III.2  Zlokalizow

anie, 

odsłonięcie, 

wydobycie, 

usuniecie 

i 

utylizacja 

obiektów 

ferromagnetycznych  o  ciężarze  brutto  ponad 
50 kg. 

Cena  jednostkowa  w  zł  za  1  szt. 
(nie 

więcej 

niż 

Zatwierdzonej 

Kwoty 

Kontraktowej) 

Zarzut nr 19 

Odwołujący zarzucił Zamawiającemu naruszenie art. 7 ust. 1 i art. 29 ust. 1 i 2 ustawy 

Pzp oraz art. 5 i art. 353

 Kodeksu cywilnego w zw. z art. 14 ust. 1 i art. 139 ust. 1 ustawy 

Pzp  poprzez  przerzucenie  na  wykonawców  całego  ryzyka  związanego  z  wyjątkowo 

niesprzyjającymi  warunkami  klimatycznymi,  wobec  ograniczenia  tych  warunków  do  sytuacji 

wybranych  przez  Zamawiającego,  a  nieuwzględniających  typowo  występujących  przy  tego 

typu robotach zdarzeń. 

Odwołujący  podniósł,  że  za  zasadne  należy  uznać,  rozszerzenie  katalogu 

okoliczności,  które  powinny  być  traktowane  jako  wyjątkowo  niesprzyjające  warunki 

klimatyczne,  i  wystąpienie  których  powinno  uprawniać  wykonawcę  do  domagania 

Przedłużenia Czasu na Ukończenie. 

Odwołujący  wniósł  o  nakazanie  Zamawiającemu  zmiany  klauzulę  8.4,  poprzez 

modyfikację  akapitu  odnoszącego  się  do  Wyjątkowo  niesprzyjających  warunków 

klimatycznych w następujący sposób: 

Wyjątkowo  niesprzyjające  warunki  klimatyczne  –  w  odróżnieniu  od  warunków 

niesprzyjających – to takie warunki klimatyczne, które łącznie: 

(i) 

jeżeli  wystąpią  to,  biorąc  pod  uwagę  wymogi  reżimów  technologicznych 

determinujących  wykonanie  poszczególnych  Robót,  skutkują  wstrzymaniem 

prowadzenia tychże Robót, 

(ii) 

ilość dni występowania czynników klimatycznych lub intensywność opadów skutkująca 

przeszkodami, o których mowa w podpunkcie (i), jest większa od średniej z ostatniego 

pięciolecia  licząc  od  daty  złożenia  Oferty  wstecz.  Okresem  porównawczym  będzie 

miesiąc, 

(iii)  

sztorm o sile powyżej 6 w skali Beauforta; 

(iv) 

działania sił natury wobec których nie można oczekiwać, by doświadczony Wykonawca 

podjął  środki  ostrożności,  takie  trzęsienia  ziemi,  huragany,  tajfuny,  wiatr  o  prędkości 

przekraczającej  wielkości  określone  w  obowiązujących  przepisach  prawa  lub 

dokumentach  DTR  dla  urządzeń  używanych  do  danego  typu  Robót  potwierdzony 

raportami 

Instytutu Meteorologii i Gospodarki Wodnej dla obszaru prowadzenia Robót, 

występowanie zjawisk lodowych, takich jak pochód lodu (kry jak i śryżowy), spiętrzanie 

lodu  (kry  jak  i  śryżowy),  zator  lodowy  (kry  jak  i  śryżowy),  w  sposób  uniemożliwiający 

pracę  jednostek  pływających  wykorzystywanych  do  prowadzenia  Robót,  temperatura 

poniżej  „minus"  5  stopni  Celsjusza,  oraz  powyżej  „plus"  40  stopni  Celsjusza 

potwierdzone  raportami  Instytutu  Meteorologii  I  Gospodarki  Wodnej  dla  obszaru 

prowadzenia Robót. 

Zarzut nr 20 

Odwołujący zarzucił Zamawiającemu naruszenie art. 353

 Kodeksu cywilnego w zw. 

z 

art. 14 ust. 1, art. 139 ust. 1 i art. 7 ust. 1 ustawy Pzp poprzez ukształtowanie w Warunkach 

Szczególnych Kontraktu  w klauzuli  1.1.4.3  definicji „Kosztu"  w  następujący  sposób:  „Koszt" 

oznacza  wszelkie  uzasadnione  i  udokumentowane  w  sposób  zatwierdzony  przez  Inżyniera 

wydatki  poniesione  przez  Wykonawcę  na  Terenie  Budowy  lub  poza  nim,  włącznie 

z 

narzutami i innymi obciążeniami, lecz z wyłączeniem zysku. 

Zdaniem  Odwołującego,  wyłączenie  możliwości  doliczenia  do  Kosztu  zysku  jest 

niedopuszczalne  w  kontekście  tego,  że  wykonawca  świadczy  usługę  jako  przedsiębiorca, 

w 

ramach  wykonywanej  przez  niego  działalności  gospodarczej.  Za  niedopuszczalne  należy 

też uznać uzależnienie zapłaty kosztów tylko i wyłącznie od decyzji Inżyniera. 

Odwołujący  wniósł  o  nakazanie  Zamawiającemu  zmiany  klauzuli  1.1.4.3 

w 

następujący sposób: „Koszt" oznacza całość wydatków, we właściwy sposób poniesionych 

(lub  do  poniesienia)  przez  Wykonawcę  na  Placu  Budowy  lub  poza  nim  wraz  z  narzutami 

i 

innymi obciążeniami, włączając w to Rozsądny Zysk. 

Zarzut nr 21 

Odwołujący zarzucił Zamawiającemu naruszenie art. 7 ust. 1 i art. 29 ust. 1 i 2 ustawy 

Pzp, art. 5, art.  353

 Kodeksu cywilnego w zw. z art. 14 ust. 1 i art. 139 ust. 1 ustawy Pzp 

poprzez  opisanie  przedmiotu  zamówienia  w  pkt  III  ppkt  2  PFU  (str.  65)  w  następujący 

sposób:  Urobek  z  dna  i  ziemia  z lądu,  wydobyte  z  rejonu  Szczecina  i  Zalewu 

Szczecińskiego, Wykonawca, w zakresie uzgodnień własnych i na własną odpowiedzialność 

może  składować  tymczasowo  względnie  docelowo  na  terenach  wskazanych  przez  Zarząd 

Morskich  Portów  Świnoujście-Szczecin  lub  na  terenach  wskazanych  przez  innych 

dysponentów, o ile nie spowoduje to wystąpienia dodatkowych kosztów dla Zamawiającego. 

Odw

ołujący  wskazał  również,  że  zgodnie  natomiast  z  pkt  8  (str.  11)  PFU  do  obowiązków 

wykonawcy  należy  wykonanie  2  sztucznych  wysp  na  Zalewie  Szczecińskim,  jako  miejsc 

zagospodarowania refulatu z robót pogłębiarskich. 

Odwołujący  podniósł,  że  opis  przedmiotu  zamówienia  w  tym  zakresie  jest 

niejednoznaczny  i  nie  pozwala  na  należyte  skalkulowanie  oferty  cenowej.  Z  treści 

powyższego postanowienia nie można w sposób jednoznaczny stwierdzić, w jaki sposób ma 

nastąpić odkładanie urobku, a tym samym w jaki sposób przygotować ofertę cenową w tym 

zakresie. 

Odwołujący  wniósł  o  nakazanie  Zamawiającemu  zmiany  III  ppkt  2.2.  PFU  w  taki 

sposób,  aby  jednoznacznie  wynikało  z  niego,  w  jaki  sposób  ma  być  składowany  urobek 

z 

dna i ziemia z lądu wydobyte podczas realizacji Robót, ewentualnie, aby opis ten pozwalał 

wykonawcom  na  dowolność  odkładania,  przy  przestrzeganiu  przepisów  prawa 

i 

uwarunkowań wynikających z decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach. 

Zarzut nr 22 

Odwołujący zarzucił Zamawiającemu naruszenie art. 7 ust. 1 i art. 29 ust. 1 i 2 ustawy 

Pzp, art. 5, art.  353

 Kodeksu cywilnego w zw. z art. 14 ust. 1 i art. 139 ust. 1 ustawy Pzp 

poprzez zamieszczenie w Warunkach Wykonania i Odbioru Robót Budowlanych W.10.04.00 

w  pkt  2.1. 

Kamień  łamany,  wymogu,  aby  były  to  materiały  ciężkie  o  gęstości  równej  lub 

większej od 27 kN/m

Odwołujący  podniósł,  że  taki  wymóg  nie  jest  niczym  uzasadniony,  gdyż  normy 

regulujące  gęstość  kamienia  hydrotechnicznego  wskazują  na  następującą  minimalną 

gęstość: 25-27 kN/m3 – norma branżowa BN-76/8952-31, nie mniej niż 23 kN/m3 – Polska 

Norma  PN-EN  13383-

1.  Zdaniem  Odwołującego,  kamień  hydrotechniczny  o  wymaganej 

gęstości może być trudny do zdobycia na terenie Polski. Dodatkowo Odwołujący wskazał, że 

Warunkach  i  Odbioru  Robót  Budowlanych  W.10.03.00  w  pkt  2.1.  tiret  pierwsze  jest  mowa 

o 

ciężarze skały powyżej 25 kN/m

Odwołujący  wniósł  o  nakazanie  Zamawiającemu  zmiany  w  Warunkach  Wykonania 

i 

Odbioru  Robót  Budowlanych W.10.04.00  w  pkt  2.1.,  polegającej  na  określeniu  minimalnej 

gęstość Kamienia łamanego jako nie mniejszą niż 25 kN/m

Zarzut nr 23 

Odwołujący zarzucił Zamawiającemu naruszenie art. 7 ust. 1 i art. 29 ust. 1 i 2 ustawy 

Pzp, art. 5, art.  353

 Kodeksu cywilnego w zw. z art. 14 ust. 1 i art. 139 ust. 1 ustawy Pzp 

poprzez  brak  opisu  w  zakresie  wielkości,  ciężaru,  ilości  i  długości  pali  przy  obiektach 

budowlanych  podlegających  przebudowie  lub  rozbiórkom  opisanych  w  dokumencie 

opracowanym  w  ramach  PFU  w  postaci  „Inwentaryzacji  obiektów  budowlanych 

podlegających przebudowie lub rozbiórkom – wyciąg". 

Odwołujący  stwierdził,  że  Zamawiający  co  prawda  wskazał  ww.  dokumencie  ilość 

obiektów  oraz  ich  lokalizację,  nie  zawarł  jednak  opisów  odnoszących  się  do  ich  wielkości, 

wagi,  długości  i  ilości  pali  na  których  są  osadzone.  Bez  tych  elementów  opisu  nie  można 

w spos

ób należyty przygotować oferty cenowej. 

Odwołujący  wniósł  o  nakazanie  Zamawiającemu  uzupełnienia  dokumentu  pn. 

„Inwentaryzacja  obiektów  budowlanych  podlegających  przebudowie  lub  rozbiórkom  – 

wyciąg"  o  informacje  na  temat  wielkości,  ciężaru,  ilości  i  długości  pali  przy  obiektach 

budowlanych podlegających przebudowie lub rozbiórkom. 

Do  postępowania  odwoławczego  po  stronie  Odwołującego  przystąpili  wykonawcy: 

Salini  Polska  Sp.  z  o.o.,  Energopol-

Szczecin  S.A.  oraz  Budimex  S.A.,  wnosząc 

o 

uwzględnienie odwołania. 

Na  podstawie  dokument

acji  przedmiotowego  postępowania  oraz  biorąc  pod 

uwagę stanowiska stron i dowody przedstawione na rozprawie, Izba ustaliła i zważyła, 

co następuje: 

Na wstępie Izba ustaliła, że Odwołujący – jako organizacja wpisana na listę, o której 

mowa  w  art.  154  pkt  5  ustawy  Pzp 

–  spełnia  przesłanki  korzystania  ze  środków  ochrony 

prawnej określone w art. 179 ust. 2 ustawy.  

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie w zakresie zarzutów nr 1, 7 oraz 18. 

Zarzut nr 1 

Izba ustaliła, że zgodnie z pkt III.1.2 ppkt 3 ogłoszenia o zamówieniu oraz rozdziału V 

ust.  3  pkt  2  lit.  c  SIWZ

,  Zamawiający  uzna  warunek  dotyczący  sytuacji  ekonomicznej  lub 

finansowej 

za 

spełniony, 

jeżeli 

wykonawca 

wykaże 

posiada 

ubezpieczenie 

o 

odpowiedzialności  cywilnej  w  zakresie  prowadzonej  działalności  gospodarczej  związanej 

z 

przedmiotem  zamówienia  na  kwotę  nie  niższą  niż  200  mln  złotych  (równowartość  tej 

kwoty). 

Zgodnie  z  art.  22  ust.  1a  ustawy  Pzp  Zamawiający  określa  warunki  udziału 

w 

postępowaniu  oraz  wymagane  od  wykonawców  środki  dowodowe  w  sposób 

proporcjonalny  do  przedmiotu  zamówienia  oraz  umożliwiający  ocenę  zdolności  wykonawcy 

do  należytego  wykonania  zamówienia,  w  szczególności  wyrażając  je  jako  minimalne 

poziomy  zdolności.  Stosownie  do  art.  22  ust.  1b  pkt  2  ustawy  Pzp  warunki  udziału 

w 

postępowaniu mogą dotyczyć  sytuacji  ekonomicznej  lub finansowej.  Art.  22c  ust.  1 pkt  3 

ustawy  stanowi,  że  w  odniesieniu  do  tych  warunków  zamawiający  może  wymagać 

w 

szczególności 

posiadania 

przez 

wykonawcę 

odpowiedniego 

ubezpieczenia 

odpowiedzialności cywilnej.  

Oceniając  sformułowane  przez  Zamawiającego  wymaganie  Izba  wzięła  pod  uwagę 

cel,  jaki  przyświeca  określeniu  warunków  udziału  w  postępowaniu,  tj.  dopuszczenie  do 

postępowania  wykonawców,  którzy  dają  rękojmię  należytego  wykonania  przedmiotu 

przy

szłej  umowy  oraz  wyeliminowanie  wykonawców,  co  do  których  zachodzi 

prawdopodobieństwo, że nie będą zdolni do prawidłowej realizacji zamówienia. Problemem, 

jaki  powstaje  na  gruncie  określania  warunków  udziału  w  postępowaniu  oraz  ich 

proporcjonalności,  jest  ryzyko  zawężenia  kręgu  wykonawców  mogących  ubiegać  się 

o udzielenie 

zamówienia,  co  ma  bezpośrednie  przełożenie  na  zachowanie  konkurencji. 

Ukształtowanie  wymogów  na  poziomie  mogącym  skutkować  ograniczeniem  liczby 

wykonawców  dopuszczonych  do  postępowania  należy  –  w  ocenie  Izby  –  uznać  za 

dopuszczalne w takim zakresie, w jakim usprawiedliwione jest dbałością o jakość i rzetelność 

wykonania przedmiotu zamówienia. Konieczne jest zatem zachowanie równowagi pomiędzy 

interesem  zamawiającego  w  uzyskaniu  rękojmi  należytego  wykonania  zamówienia 

a 

interesem  wykonawców,  którzy  poprzez  sformułowanie  nadmiernych  wymagań  mogą 

zostać  wyeliminowani  z  postępowania.  Nieproporcjonalność  warunku  zachodzi  w  sytuacji, 

gdy  równowaga  ta  zostanie  zachwiana,  powodując  uniemożliwienie  ubiegania  się 

o 

zamówienie wykonawcom mającym potencjał dający rękojmię jego prawidłowej realizacji. 

Po

stępowanie dowodowe wykazało, że wymóg legitymowania się ubezpieczeniem od 

odpowiedzialności  cywilnej  na  kwotę  nie  mniejszą  niż  200  mln  zł  istotnie  ogranicza  krąg 

wykonawców, mogących ubiegać się o udzielenie zamówienia. Odwołujący przedłożył kopię 

polis 

sześciu  wykonawców,  działających  na  rynku  dużych  inwestycji  budowlanych 

i 

realizujących  zadania  o  znacznej  wartości.  Z  dokumentów  tych  wynika,  że  wartość 

u

bezpieczenia  tych  wykonawców  waha  się  w  przedziale  od  20  mln  zł  do  100  mln  zł,  co 

oznacza, że bez istotnego podwyższenia – na potrzeby udziału w niniejszym postępowaniu – 

kwoty ubezpieczenia, 

wykonawcy ci nie mogą samodzielnie ubiegać się o zamówienie.  

Wo

bec  ustalenia,  że  wymagana  przez  Zamawiającego  kwota  ubezpieczenia  OC 

istotnie  ogranicza  konkurencję  w  postępowaniu,  należało  ocenić  konieczność  takiego 

ograniczenia  dla  zapewnienia  dopuszczenia  do  udziału  w  postępowaniu  wykonawców 

zdolnych zrealizować zamówienia. Zamawiający powinien w tym zakresie umieć taki związek 

wykazać i  wyjaśnić,  dlaczego wykonawca dysponujący  ubezpieczeniem  na  mniejszą kwotę 

nie  ma  odpowiedniego  potencjału  do  realizacji  zamówienia.  W  ocenie  Izby  Zamawiający 

takiemu  obowiązkowi  nie  podołał.  Zaprezentował  jedynie  gołosłowne  twierdzenie,  że 

warunek taki znajduje uzasadnienie w charakterze i skali przyszłego przedmiotu zamówienia 

i  ma  na  celu  wykazanie  przez  wykonawcę  jego  wiarygodności,  a także  zdolności  do 

opłacenia  składki  ubezpieczeniowej  po  oszacowaniu  przez  zakład  ubezpieczeń  ryzyka 

ubezpieczeniowego.  Twierdzenie  to  nie  zostało  poparte  żadną  bardziej  szczegółową 

argumentacją czy przeprowadzonymi analizami. Podczas rozprawy Zamawiający na pytanie  

członka składu orzekającego, czym kierował się ustalając wysokość ubezpieczenia, wyjaśnił 

jedynie, że kierował się wartością przedmiotu zamówienia, wysokością wymaganą w innych, 

mniejszych  kontraktach, a także możliwością tworzenia konsorcjum, przy czym nie wskazał 

bardziej konkretnego uzasadnienia.  

Pozostała argumentacja podniesiona przez Zamawiającego nie może zostać uznana 

za  poprawną.  Jakkolwiek  w  odpowiedzi  na  odwołanie  Zamawiający  zaprzeczył,  jakoby  nie 

rozróżniał  obowiązku  wykazania  się  posiadaniem  ubezpieczenia  OC  jako  warunku  udziału 

w 

postępowaniu, od obowiązku ubezpieczenia samego przedmiotu zamówienia po zawarciu 

umowy,  to  jego  stanowisko  prezentowane  na  rozprawie  wskazuje  na  brak  dostatecznego 

rozróżnienia  tych  kwestii.  Próbując  wykazać  zasadność  kwestionowanego  warunku 

Zamawiający  wskazywał  na  rozprawie  na  istotne  ryzyko  szkodowości  w  ramach 

przedmiotowego  kontraktu,  podając  m.in.,  że  działania  wykonawcy,  które  mogłyby 

doprowadzić do zablokowania wejścia do toru wodnego, generowałyby bardzo duże koszty 

oraz uszkodzenie dużej jednostki generuje to koszt około 60 mln dolarów. Wyjaśnił również, 

że wymaga od wykonawcy, który będzie realizował zamówienie ubezpieczenia na sumę nie 

niższą  od  Zatwierdzonej  Kwoty  Kontraktowej  (klauzula  18.2  Warunków  Szczególnych 

Kontraktu),  jednak  jest  to  ubezpieczenie  jedynie  ryzyk  budowalnych,  a  nie  odszkodowań 

wobec  osób  trzecich  (z  wyjątkiem  personelu  wykonawcy  i  Zamawiającego).  Powyższa 

argumentacja  wskazuje,  że  określając  warunek  udziału  w  postępowaniu  Zamawiający 

kierował się w znacznej mierze koniecznością ubezpieczenia ryzyk związanych z realizacją 

kontraktu.  Tymczasem  warunek  udziału  w  postępowaniu  dotyczący  ubezpieczenia  od 

odpowiedzialności  cywilnej  służy  zweryfikowaniu  wiarygodności  finansowej  wykonawcy,  co 

należy odróżnić od ubezpieczenia ryzyk towarzyszących konkretnemu kontraktowi.  

W  ocenie  Izby  Zamawiający  nie  wykazał,  że  już  na  etapie  postępowania 

przetargowego  konieczne  było  żądanie  od  wykonawców  ubiegających  się  o  udzielenie 

zamówienia posiadania ubezpieczenia OC na tak wysoką kwotę, kilkakrotnie przekraczającą 

standardowe  ubezpieczenie  wykonawców  realizujących  duże  kontrakty  budowlane.  Skoro 

Zamawiający  brał  pod  uwagę  istotne  ryzyko  zaistnienia  szkód  przy  realizacji  kontraktu, 

zasadne  by

ło  wprowadzenie  odpowiedniego  obowiązku  dla  wykonawcy,  którego  oferta 

zostanie  wybrana

,  co  zresztą  Zamawiający  uczynił.  Mógł  też  w  taki  sposób  określić 

obowiązki  wykonawcy,  by  ubezpieczenie  obejmowało  szkody  na  osobach  trzecich.  Trudno 

natomiast dopatrzeć się uzasadnienia dla wymagania ubezpieczenia w celu zabezpieczenia 

ryzyk kontraktowych od wszystkich wykonawców biorących udział w przetargu, mimo braku 

jakiejkolwiek pewności po stronie tych wykonawców, że uzyskają zamówienie. 

Tak  sformułowanego  warunku  udziału  w  postępowaniu  nie  może  usprawiedliwiać 

podniesiona  przez  Zamawiającego  możliwość  wspólnego  ubiegania  się  o  udzielenie 

zamówienia  i  zsumowania  zdolności  wszystkich  konsorcjantów.  Okoliczność  ta nie  zmienia

faktu,  że  żądana  kwota  ubezpieczenia  istotnie  ogranicza  konkurencję.  Warunki  udziału 

w 

postępowaniu  –  jak  wskazano  powyżej  –  muszą  mieć  na  celu  zapewnienie  wyboru 

wykonawcy mającego odpowiedni potencjał, nie mogą natomiast, w oderwaniu od tego celu, 

wymuszać  zawiązywania  konsorcjów.  Jeśli  Zamawiający  nie  wykaże  celowości  określenia 

warunku  udziału  w postępowaniu  na  tak  wysokim  poziomie,  to  możliwość  utworzenia 

konsorcjum nie powoduje, że warunek taki staje się zgodny z przepisami ustawy. 

Podsumowując,  Zamawiający  opisał  warunek  dotyczący  posiadania  ubezpieczenia 

OC  w  sposób  ograniczający  konkurencję  (co  zostało  wykazane  przez  Odwołującego),  nie 

wykazując  jednocześnie  zasadności  takiego  ograniczenia  z  punktu  widzenia  celów,  jakim 

służą  warunki  udziału  w  postępowaniu.  Należy  więc  stwierdzić,  że  Zamawiający  naruszył 

wskazane  przez  Odwołującego  przepisy  ustawy  Pzp.  Wobec  nieprzedstawienia  przez 

Zamawiającego  konkretnych  argumentów  uzasadniających  określoną  kwotę  wymaganego 

ubezpieczenia, Izba nakazała zmianę warunku w sposób wnioskowany przez Odwołującego.  

Zarzut nr 7 

Izba  ustaliła,  że  Zamawiający  zamieścił  w  Warunkach  Szczególnych  Kontraktu 

klauzulę  4.10.1  (Oświadczenie  o znajomości  Terenu  Budowy)  o  treści:  Zamawiający 

oświadcza,  że  udostępnił  Wykonawcy  do  Daty  Rozpoczęcia  wszystkie  odnośne  dane 

znajduj

ące  się  w  posiadaniu  Zamawiającego,  a  dotyczące  warunków  powierzchniowych, 

podpowierzchniowych  i  hydrologicznych  na  Terenie  Budowy,  ze  szczególnym 

uwzględnieniem  aspektu  wpływu  Robót  na  środowisko  naturalne.  Podobnie,  Zamawiający 

będzie  udostępniał  Wykonawcy  wszystkie  takie  dane,  przechodzące  w posiadanie 

Zamawiającego po Dacie Rozpoczęcia. Wykonawca będzie odpowiedzialny za interpretację 

wszystkich  takich  danych.  Będzie  się  uważało,  że  Wykonawca  uzyskał  wszelkie  konieczne 

informacje odnośnie zagrożeń, nieprzewidzianych wydatków oraz innych okoliczności, które 

mogą  wpływać  na  Roboty.  W  tym  samym  zakresie  będzie  się  uważało,  że  Wykonawca 

obejrzał  i  sprawdził  Teren  Budowy,  jego  otoczenie,  powyższe  dane  i  inne  dostępne 

informacje  oraz,  że  przed  podpisaniem  Kontraktu  uznał  je  za  wystarczające,  jeżeli  chodzi 

o 

wszystkie odnośne sprawy, obejmujące (bez ograniczenia się do nich): 

a)  kształt  i  charakter  Terenu  Budowy,  włącznie  z  warunkami  podpowierzchniowymi 

i 

istniejącą infrastrukturą techniczną (...). 

Zgodnie  z  art

.  29  ustawy  Pzp,  przedmiot  zamówienia  opisuje  się  w  sposób 

jednoznaczny i wyczerpujący, za pomocą dostatecznie dokładnych i zrozumiałych określeń, 

uwzględniając  wszystkie  wymagania  i  okoliczności  mogące  mieć  wpływ  na  sporządzenie 

oferty  (ust.  1),  przedmiot

u  zamówienia  nie  można  opisywać  w  sposób,  który  mógłby 

utrudniać uczciwą konkurencję (ust. 2). 

W  ocenie  Izby  brzmienie  zaskarżonej  klauzuli  jest  niejednoznaczne  co  do  zakresu 

odpowiedzialności  wykonawcy  związanej  ze  znajomością  terenu  budowy,  a  obawy 

Odwołującego  dotyczące  tego  zakresu  są  uzasadnione.  Z  treści  tej  klauzuli  nie  wynika,  że 

odpowiedzialność  wykonawcy  będzie  ograniczona  zakresem  danych  i informacji,  które 

wykonawca mógł uzyskać na podstawie przekazanych mu przez Zamawiającego informacji 

oraz  in

formacji,  które  wykonawca  mógł  uzyskać  na  podstawie  powszechnie  dostępnych 

danych

.  Chociaż  klauzula  ta  w  pierwszej  części  określa  po  stronie  Zamawiającego 

obowiązek  przekazania  wykonawcy  wszystkich  danych  dotyczących  warunków  na  Terenie 

Budowy,  to  jednak  w 

dalszej  części  stanowi:  będzie  się  uważało,  że  Wykonawca  uzyskał 

wszelkie konieczne informacje odnośnie zagrożeń, nieprzewidzianych wydatków oraz innych 

okoliczności,  które  mogą  wpływać  na  Roboty.  Zdanie  to  może  być  interpretowane  jako 

oświadczenie  o  znajomości  wszelkich,  a  nie  tylko  rzeczywiście  dostępnych  wykonawcy 

(przekazanych przez  Zamawiającego  lub  możliwych do  uzyskania  samodzielnie)  informacji. 

Tym  bardziej  niejasne  jest  zawarte  dalej  w  tej  klauzuli  stwierdzenie,  że  wykonawca  uznał 

informacje  za  wy

starczające,  jeżeli  chodzi  o wszystkie  odnośne  sprawy,  obejmujące  (bez 

ograniczenia się do nich) (…). 

W ocenie Izby  nie można podzielić  stanowiska Zamawiającego,  że o niezasadności 

przedmiotowego  zarzutu  świadczy  fakt,  że  w  PFU  Zamawiający  wyszczególnił  kolizje, 

a w 

przypadku  wystąpienia  tego  rodzaju  kolizji,  które  stanowić  będą  Nieprzewidywalne 

warunki  fizyczne  (klauzula  4.12)

,  będzie  uprawniony  do  roszczenia.  Nie  wiadomo  bowiem, 

jak  w  kontekście  oświadczenia  o  znajomości  terenu  budowy  o  treści  wyżej  wskazanej, 

Zamawiający interpretowałby kwestię nieprzewidywalności, o której mowa w klauzuli 4.12. 

Wątpliwości  co  do  zakresu  odpowiedzialności  wykonawcy  za  Teren  Budowy  nie 

eliminuje przywołana w odpowiedzi na odwołanie klauzula 4.27 WSK, określająca obowiązek 

wykonawcy  zaznajomienia  się  z  istniejącą  infrastrukturą  oraz  stanowiąca  m.in.,  że 

wykonawca  będzie  odpowiedzialny  za  wszelkie  uszkodzenia  istniejącej  infrastruktury  ujętej 

w 

dokumentacji  otrzymanej  od  Zamawiającego  w  Programie  Funkcjonalno-Użytkowym, 

a tak

że  zidentyfikowanej  w  prawidłowo  wykonanych  wykopach  kontrolnych  oraz  wykazanej 

w 

dokumentacji, którą Wykonawca ma pozyskać we własnym zakresie (...). Na podstawie tej 

klauzuli  nie  można  twierdzić,  że  wyłącza  ona  stosowanie  klauzuli  4.10.1,  mającej 

nieprecyzyjny zakres. 

Powyższe  sprawia,  że  przedmiot  zamówienia  jest  opisany  w  sposób,  który  nie  daje 

wykonawcom  pewności  co  do  zakresu  ich  odpowiedzialności  i  powiązania  tego  zakresu 

z 

informacjami,  które  rzeczywiście  będzie  w  stanie  uzyskać,  co  sprawia,  że  ryzyko 

wykonawcy  jest  niemożliwe  do  oszacowania.  Należy  więc  stwierdzić,  że  stanowi  to 

naruszenie  art.  29  ust.  1  i  2  ustawy  Pzp.  Wobec  powyższego  Izba  uznała  za  zasadne 

nakazanie  Zamawiającemu  doprecyzowania,  że  klauzula  ta  odnosi  się  do  danych 

i informacji,  k

tóre  wykonawca  mógł  uzyskać  na  podstawie  przekazanych  mu  przez 

Zamawiającego  informacji  oraz  informacji,  które  wykonawca  mógł  uzyskać  na  podstawie 

powszechnie dostępnych danych.  

Jednocześnie  Izba  stwierdziła  brak  podstaw  do  zakwalifikowania  zaskarżonego 

b

rzmienia SIWZ jako naruszającego przepisy art. 5 i art. 353

 Kc.  

Odwołujący nie wykazał 

bowiem,  na  czym  miałaby  polegać  sprzeczność  działań  Zamawiającego  ze  społeczno- 

gospodarczym  przeznaczeniem  prawa  lub  zasadami  współżycia  społecznego,  czy  też 

z 

naturą stosunku. W odniesieniu do sprzeczności z ustawą, wystarczające było wskazanie 

bezpośrednio naruszonych przepisów prawa (art. 29 ust. 1 i 2 ustawy Pzp), a powoływanie 

się  na  naruszenie  przepisów  Kc  należy  uznać  za  zbędne  mnożenie  podstaw  prawnych 

zarzutu. 

Zarzut nr 18 

Izba ustaliła, że zgodnie z Rozdziałem XX (Opis sposobu obliczenia ceny): 



cena podana w ofercie powinna zostać wyliczona w oparciu o załącznik nr 2 do oferty  – 

wypełniony  Wykaz  Płatności,  oraz  odpowiadać  wyliczonej  kwocie  „ogółem  brutto” 

wys

zczególnionej w tym załączniku (ust. 3), 



obliczając  cenę  wykonawca  musi  uwzględnić  wszystkie  wskazane  w  załączniku  nr  2  do 

oferty pozycje i nie może samodzielnie wprowadzać w nim zmian (ust. 4), 



podana  w  ofercie  cena  będzie  miała  charakter  ryczałtowy,  a  wykonawca  winien 

uwzględnić w niej wszystkie czynności związane z realizacją przedmiotu zamówienia oraz 

wszelkie  koszty  z  tym  związane;  koszty,  które  nie  zostały  ujęte  przez  Zamawiającego 

w 

załączniku nr 2 do oferty wykonawca powinien uwzględnić w cenach pozycji opisanych 

w tym załączniku. 

W  załączniku  nr  2  do  oferty  Zamawiający  przewidział  w  ramach  ceny  ryczałtowej 

pozycję  Wydobycie  obiektów  ferromagnetycznych  potencjalnie  niebezpiecznych  z  toru 

wodnego  Świnoujście-Szczecin,  z  Kanału  Grabowskiego  i  dalej  z  podejścia  do  Nabrzeża 

Zbożowego, z podejścia do Portu Morskiego Police, ze skarp i pasów bezpieczeństwa oraz 

pozostałych  obszarów  prowadzenia  Robót  i  wskazał,  że  wynagrodzenie  za  te  roboty  nie 

może stanowić więcej niż 20% całego wynagrodzenia. 

Zamawiający  załączył  do  PFU  raport  z  wywiadu  ferromagnetycznego,  wykonanego 

na  zlecenie  Zamawiającego  na  wstępnie  określonym  obszarze  Robót.  W  PFU  w  pkt  2.2.4 

Zamawiający  wskazał:  Uwarunkowania  wynikające  z  wywiadu  ferromagnetycznego 

Załącznikiem  do  niniejszego  PFU  jest  raport  z  wywiadu  ferromagnetycznego,  wykonanego 

na  zlecenie  Zamawiającego  na  wstępnie  określonym  obszarze  Robót.  Raport  ten  jedynie 

wskazuje miejsca znalezisk posiadających właściwości ferromagnetyczne, ich zagęszczenie 

oraz  wstępnie  określa  wielkość  zaburzenia  indukcji  lokalnego  pola  magnetycznego  tych 

znalezisk. Raport nie kwalifikuje znaleziska w sposób rodzajowy, tj. nie określa, czy w danym 

miejscu  mamy  do  czynienia  np.  z  niewybuchem,  czy  też  z  innym  przedmiotem, 

niestanowiącym  zagrożenia  podczas  Robót.  Raport  z  wywiadu ferromagnetycznego  należy 

zatem  traktować  jedynie  pomocniczo.  Obowiązkiem  Wykonawcy  Robót,  przed 

przystąpieniem  do  ich  realizacji,  jest  zapewnienie  skutecznego  i  kompleksowego 

oczyszczenia  obszaru  Robót,  umożliwiając  tym  samym  Wykonawcy  bezpieczne 

prowadzenie  prac  objętych  przedmiotem  zamówienia.  Wykonawca  we  własnym  zakresie 

ustali szerokość Program Funkcjonalno-Użytkowy „Modernizacja toru wodnego Świnoujście-

Szczecin  do  głębokości  12,5  m"  45  UNIA  EUROPEJSKA  FUNDUSZ  SPÓJNOŚCI 

ewentualn

ych  pasów  bezpieczeństwa  niezbędnych  do  bezpiecznego  wykonania  Robót. 

Ponadto Zamawiający wymaga aby przy budowie sztucznych wysp prace wykonywane były 

pod  nadzorem  saperskim.  W  przypadku  napotkania  przez  Wykonawcę  podczas 

wykonywania  Robót  na  obiekty  niebezpieczne,  obowiązkiem  Wykonawcy  będzie 

oczyszczenie Terenu Budowy z takich obiektów i wydanie atestu czystości dna. Uznaje się, 

że  wszelkie  koszty  wydobycia,  transportu  i  unieszkodliwienia  lub  utylizacji  tych  obiektów 

Wykonawca skalkulował i zawarł w Zatwierdzonej Kwocie Kontraktowej. Wykonawca będzie 

przekazywał  Inżynierowi  dokumenty  dotyczące  oczyszczania  terenu  z  materiałów 

niebezpiecznych. 

W  ocenie  Izby  zgodzić  należy  się  z  Odwołującym,  że  opis  przedmiotu  zamówienia 

jest w tym zakresie na tyle nieprecy

zyjny, że uniemożliwia wykonawcom rozsądną wycenę, 

obarczając  ich  znacznym  ryzykiem,  a  ponadto  może  doprowadzić  do  złożenia  ofert 

nieporównywalnych.  W  świetle  opisu  zawartego  w  PFU  nie  ma  wątpliwości,  że  raport

z 

badań  ferromagnetycznych  jest  dokumentem  jedynie  pomocniczym,  niezawierającym 

informacji istotnych dla skalkulowania ceny. Gdyby wykonawcy znali liczbę i rodzaj obiektów 

ferromagnetycznych,  mogliby  rzetelnie  skalkulować  koszt  ich  wydobycia.  Skoro  jednak 

Zamawiający  nie  może  podać  bardziej  precyzyjnych  informacji,  nie  powinien  żądać  ujęcia 

kosztów  wydobycia  tych  materiałów  w  cenie  ryczałtowej.  Uznając  argumentację 

Zamawiającego  o  niemożliwości  nadania  raportowi  charakteru  wiążącego,  nie  można 

zaprzeczyć wadliwości ryczałtowego rozliczenia tych robót. 

Nie  sposób  zgodzić  się  z  Zamawiającym,  że  dla  ceny  ofertowej  nie  ma  znaczenia 

rodzaj  obiektu,  gdyż  elementem  kosztotwórczym  jest  w  tym  wypadku  koszt  pracy  nurka, 

który  jest  od  rodzaju  obiektu  niezależny.  Skoro  zgodnie  z  PFU  obowiązkiem  wykonawcy 

będzie oczyszczenie Terenu Budowy z obiektów niebezpiecznych i wydanie atestu czystości

dna, a wykonawca ma ponieść wszelkie koszty wydobycia, transportu i unieszkodliwienia lub 

utylizacji  tych  obiektów,  to  nie  można  twierdzić,  że  napotkanie  na  obiekt  niebezpieczny 

będzie generowało takie same koszty, jak napotkanie na obiekt niebędący niebezpiecznym. 

Teza  Zamawiającego  nie  została  niczym  poparta  i  wydaje  się  ona  sprzeczna  z  logiką, 

oczywiste  bowiem  są  różnice  w  sposobie  postępowania  z  obiektem  niebezpiecznym 

(niewy

buchem)  i  wpływem  wydobycia  takiego  obiektu  na  przebieg  pozostałych  prac, 

a 

sytuacją, w której wykonawca trafi na obiekt niebędący niebezpiecznym. Dodatkowo trudno 

uznać  za  przekonujące  twierdzenia  Zamawiającego  o  niewielkim  ryzyku  natrafienia  na 

obiekty  n

iebezpieczne,  biorąc  pod  uwagę,  że  założył  on  niebagatelny  udział  tych  robót 

w cenie oferty (do 20%).  

Nieprzekonująca  jest  również  argumentacja  Zamawiającego  dotycząca  możliwych 

nadużyć ze strony wykonawców, w przypadku wprowadzenia wynagrodzenia uzależnionego 

od  liczby  faktycznie  wydobytych  obiektów  ferromagnetycznych.  Zapobieganiu  takim 

nadużyciom służy prawidłowo sprawowany nadzór nad realizacją kontraktu, nie zaś sposób 

wynagradzania uniemożliwiający skalkulowanie ceny i powodujący nieporównywalność ofert. 

Dodatkowo, p

owołanie się na sposób ustalania wynagrodzenia za analogiczne roboty 

w innych 

postępowaniach nie może przesądzać o niezasadności zarzutu. Izba w niniejszym 

postępowaniu  odwoławczym  ocenia  postanowienia  sformułowane  w przedmiotowym 

przetarg

u, nie dokonuje natomiast oceny analogicznych postanowień w innych przetargach. 

Wobec  powyższego  zgodzić  się  należy  z  Odwołującym,  że  zasadne  jest 

wprowadzenie  odrębnego  wynagrodzenia  za  wydobycie  obiektów  ferromagnetycznych 

potencjalnie  niebezpiecznych,  liczone  obmiarowo  i 

płacone  według  faktycznej  ilości 

wydobytych  obiektów,  po  cenach  jednostkowych  zaoferowanych  w  Wykazie  Płatności. 

Jednocześnie  Izba  uznała  za  zasadne  pozostawienie  szczegółowej  redakcji  SIWZ  w  tym 

zakresie  Zamawiającemu,  bez  określania  szczegółowych  zasad  kalkulacji  i  rozliczeń,  ze 

wskazaniem  jedynie

,  że  wynagrodzenie  ma  mieć  charakter  obmiarowy.  Postanowienia 

dotyczące  wynagrodzenia  za  ten  element  przedmiotu  zamówienia  stoją  bowiem 

w 

sprzeczności z art. 7 ust. 1 oraz art. 29 ust. 1 i 2 ustawy Pzp. W odniesieniu natomiast do 

zarzucanego naruszenia art. 5 i art. 353

Kc, Izba podtrzymuje argumentacją przedstawioną 

w ramach uzasadnienia do zarzutu nr 7. 

W zakresie pozostałych zarzutów odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.  

Odnosząc się zbiorczo do tych zarzutów w pierwszej kolejności stwierdzić należy, że 

odwołania  dotyczące  postanowień  SIWZ,  tak  jak  dotyczące  każdej  innej  czynności  lub 

zaniechania  zamawiającego,  służą  ochronie  wykonawców  przed  działaniami  niezgodnymi 

z przepisami  prawa  (

art.  180  ust.  1  ustawy  Pzp),  a  Izba  może  uwzględnić  odwołanie 

wyłącznie  w  sytuacji,  gdy  stwierdzi  naruszenie  przez  Zamawiającego  przepisów  ustawy 

mające wpływ lub mogące mieć istotny wpływ na wynik postępowania (art. 192 ust. 2 ustawy 

Pzp).  Nie  korzystają  zatem  z  ochrony  prawnej  dążenia  ukierunkowane  jedynie  na 

ukształtowanie  korzystniejszej  dla  wykonawców  treści  SIWZ,  jeżeli  treść  nadana  przez 

Zamawiającego  nie  narusza  obowiązujących  przepisów.  W  odniesieniu  do  poniższych 

zarzutów  Izba  nie  stwierdziła,  aby  zaskarżone  postanowienia  SIWZ  naruszały  przepisy 

prawa.  

Jednocześnie  –  w  odniesieniu  do  zarzutów  dotyczących  warunków  kontraktu  – 

zauważyć  należy,  że  nie  mogą stanowić  o  zasadności  zarzutów  twierdzenia  Odwołującego 

o naruszeniu art. 353

 i art. 5 Kc.  

Zgodnie z art. 353

, strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według 

swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, 

ustawie  ani  zasadom  współżycia  społecznego.  Art.  5  Kc  stanowi,  że  nie  można  czynić  ze 

swego  prawa  użytku,  który  by  był  sprzeczny  ze  społeczno-gospodarczym  przeznaczeniem 

tego  prawa  lub  z 

zasadami  współżycia  społecznego,  takie  działanie  lub  zaniechanie 

uprawnionego nie jest uważane za wykonywanie prawa i nie korzysta z ochrony.  

Podkreślenia wymaga,  że zgodnie z  art.  36 ust. 1 pkt  16 ustawy  Pzp,  Zamawiający 

zobowiązany  jest  podać  w  specyfikacji  istotnych  warunków  zamówienia  istotne  dla  stron 

postanowienia,  które  zostaną  wprowadzone  do  treści  zawieranej  umowy  w  sprawie 

zamówienia  publicznego,  ogólne  warunki  umowy  albo  wzór  umowy,  jeżeli  zamawiający 

wymaga  od  wykonawcy,  aby  zawarł  z nim  umowę  w  sprawie  zamówienia  publicznego  na 

takich  warunkach.  Ustawa  przyznaje  więc  zamawiającym  możliwość  określenia  istotnych 

postanowień przyszłej umowy i podania ich do wiadomości wykonawców, którzy akceptują te 

postanowienia  przystępując  do  udziału  w  postępowaniu.  Fakt  skorzystania  przez 

Zamawiającego z przyznanego ustawowo uprawnienia kształtowania treści umowy nie może 

stanowić  sam  w  sobie  o  przekroczeniu  zasady  swobody  umów  ani  o  nadużyciu  prawa 

podmiotowego.  Odwołujący  powołał  się  na  sprzeczność  kwestionowanych  postanowień 

umowy  z  bliżej  nieokreślonymi  zasadami  współżycia  społecznego,  nie  wykazał  również  na 

czym  polega  sprzeczność  z  naturą  stosunku  czy  ze  społeczno-gospodarczym 

przeznaczeniem  prawa,  co  w  żadnej  mierze  nie  może  zostać  uznane  za  wykazanie 

zasadności  zarzutów.  Jak  natomiast  wyżej  wskazano,  Izba  nie  dopatrzyła  się  sprzeczności 

kwestionowanych postanowień SIWZ z przepisami ustawowymi. 

Zarzuty nr 2-5 oraz 13 

Izba ustaliła, że w pkt III.1.3 ppkt 2 ogłoszenia o zamówieniu oraz w Rozdziale V ust. 3 

pkt 3 lit. b SIWZ Zamawiający określił m.in. następujące warunki w zakresie dysponowania 

odpowiednim potencjałem technicznym oraz osobami zdolnymi do wykonania zamówienia: 



Specjalista nr 1 (Przedstawiciel Wykonawcy): udział w ostatnich 10 latach w co najmniej 

dwóch  zakończonych  kontraktach  zrealizowanych  według  Warunków  Kontraktowych 

FIDIC  lub  równoważnych  (np.  UAV,  UAV-GC  (Holandia),  FABI-KW  (Belgia),  VOB 

(Niemcy),  JCT  lub  GMB  (Wielka  Brytania),  na  stanowisku  przedstawiciela  Wykonawcy 

lub  równoważnym  (tj.  jako  osoba  zarządzająca  kontraktem  w  Imieniu  Wykonawcy), 

w 

tym w jednym związanym z budową lub przebudową obiektu budowlanego o wartości 

robót  nie  mniejszej  niż  100  mln  złotych  (równowartość  tej  kwoty)  brutto  oraz  jednym, 

związanym  z  budową  lub  przebudową  morskiej  budowli  hydrotechnicznej  o  wartości 

robót co najmniej 40 mln złotych (równowartość tej kwoty) brutto; 



Specjalista nr 2 (Kierownik budowy): co n

ajmniej 10 lat doświadczenia zawodowego jako 

kierownik  budowy  lub  robót,  w  tym  przynajmniej  5  lat  w  branży  hydrotechnicznej 

morskiej, 

udział  w  co  najmniej  jednym  kontrakcie  realizowanym  według  Warunków 

Kontraktowych  FIDIC  lub  równoważnych  (np.  UAV,  UAV-GC  (Holandia),  FABI-KW 

(Belgia),  VOB  (Niemcy),  JCT  lub  GMB  (Wielka  Brytania)  na  stanowisku  kierownika 

budowy lub kierownika robót; 



Specjalista  nr  3  i  nr  4  (Kierownik 

robót  hydrotechnicznych i  pogłębiarskich nr  1 i  nr  2):   

co najmniej 5 lat doświadczenia zawodowego w branży hydrotechnicznej 

morskiej, 

jako 

kierownik budowy lub robót 



Specjalista nr 5 i nr 6 (

Projektant w branży hydrotechnicznej nr 1 i nr 2): co najmniej 5 lat 

doświadczenia zawodowego w branży hydrotechnicznej morskiej

jako projektant 

W Rozdziale  XXI ust.  3 pkt  3  SIWZ 

Zamawiający określił jako kryterium oceny ofert 

doświadczenie  zawodowe  Specjalisty  nr  1  (Przedstawiciela  Wykonawcy)  stanowiąc,  że 

punkty  będą  przyznawane  za  wskazane  przez  Zamawiającego  doświadczenie  dotyczące 

inwestycji  związanych  z  budową  lub  przebudową  morskiej  budowli  hydrotechnicznej 

o 

wartości robót co najmniej 40 mln zł (równowartość tej kwoty) brutto. 

Odnosząc  się  do  wymagań  legitymowania  się  przez  personel  wykonawcy 

doświadczeniem  w  branży  hydrotechnicznej  morskiej,  w  pierwszej  kolejności  zauważyć 

należy,  że  przedmiotem  zamówienia  jest  wykonanie  prac  na  torze  wodnym  i  nie  ma 

wątpliwości,  że  jest  to  obiekt  zaklasyfikowany  w  przepisach  prawa  jako  morska  budowla 

hydrotechniczna.  Zgodnie  z 

§  2  pkt  6  rozporządzenia  Ministra  Transportu  i  Gospodarki 

Morskiej  z  dnia  1  czerwca  1998  r.  w  sprawie  warunków  technicznych,  jakim  powinny 

odpowiadać  morskie  budowle  hydrotechniczne  i  ich  usytuowanie,  przez  morską  budowlę 

hydrotechniczną  rozumie  się  budowlę  nawodną  lub  podwodną,  wznoszoną  na  a)  morzu 

terytorialnym,  b)  na  morskich  wodach  wewnętrznych,  c)  na  lądzie,  lecz  w  rejonie 

bezpośredniego  kontaktu  z  akwenami  morskimi,  czyli  w  pasie  technicznym  nadbrzeżnego 

pasa wybrzeża morskiego, d) w portach i przystaniach morskich, która wraz z instalacjami, 

urządzeniami  budowlanymi  związanymi  z  tą  budowlą,  urządzeniami  budowlanymi 

związanymi  z  tą  budowlą,  urządzeniami  technicznymi  oraz  innym  celowym  wyposażeniem 

niezbędnym  do  spełnienia  przeznaczonej  funkcji  stanowi  całość  techniczno-użytkową. 

Przywołane rozporządzenie definiuje także pojęcie toru wodnego (§ 2 pkt 34), stanowiąc, że 

rozumie  się  przez  to  wydzieloną  część  akwenu,  określoną  w  odrębnych  przepisach, 

utrzymywaną  w  stanie  zapewniającym  bezpieczną  żeglugę  określonych  jednostek 

pływających;  kierunek,  kilometraż  oraz  oznaczenie  stron  toru  wodnego  wyznacza  się  od 

strony  morza w  kierunku portu. Tymczasem  rozporządzenie  Ministra Środowiska z  dnia 20 

kwietnia  2007  r.  w  sprawie  warunków  technicznych  jakim  powinny  odpowiadać  budowle 

hydrotechniczne  i  ich  u

sytuowanie  (Dz.  U.  z  2007  r.  Nr  86,  poz.579),  odnoszące  się  do 

obiektów usytuowanych na wodach śródlądowych, nie posługuje się pojęciem toru wodnego. 

Zamawiający  uzasadnił  swoje  wymagania  specyfiką  projektowania  i  wykonywania 

obiektów  na  wodach  morskich,  która  różni  się  od  specyfiki  wykonywania  robót  na  wodach 

śródlądowych, wskazując, że dotyczy to również morskich wód wewnętrznych. Wskazał, że 

przedmiotowa  inwestycja  będzie  w  całości  realizowana  na  czynnym  torze  wodnym,  a  więc 

znajomość  organizacji  ruchu  na  morskich  drogach  wodnych  oraz  sposób  zarządzania  tym 

ruchem  należy  uznać  za  potrzebną,  aby  zorganizować  i  prowadzić  prace  w  sposób  nie 

utrudniający  ruchu.  Inwestycja  będzie  prowadzona  w  większości  na  Zalewie  Szczecińskim 

który  zaliczony  jest  do  morskich  wód  wewnętrznych,  a  warunki  na  nim,  chociaż  nieco 

łatwiejsze  niż  na  otwartym  morzu,  są  jednak  znacznie  trudniejsze,  niż  na  wodach 

śródlądowych.  Występują  tu  silne  pływy  od  północy,  wiatry  sztormowe,  falowanie 

o 

wysokości  do  2  metrów  oraz  zasolenie  wody.  Zamawiający  powołał  się  również  na 

okoliczność,  że  roboty  pogłębiarskie  (zasadniczy  element  niniejszego  zamówienia) 

w 

śródlądowym  budownictwie  hydrotechnicznym  są  z reguły  pracami  pomocniczymi,  gdyż 

głębokość  rzek  poprawia  się  poprzez  budowle  piętrzące  i  regulacyjne,  a  nie  przez 

pogłębianie  koryta  i  nigdy  nie  są  prowadzone  na  taką  skalę.  W  pracach  pogłębiarskich  na 

wodach  morskich 

używa  się  przede  wszystkim  morskich  nasiębiernych  pogłębiarek  ssąco-

refulujących,  których  na  wodach  śródlądowych  nie  używa  się  w  ogóle,  a  który  będzie 

podstawowym 

sprzętem stosowanym w niniejszym zadaniu. Ponieważ od efektywności jego 

wykorzystania  zależy  przede  wszystkim  prawidłowa  realizacja  inwestycji,  to  personel 

wykonawcy 

musi  mieć  doświadczenie  w  organizacji  i  prowadzeniu  robót  przy  użyciu  tych 

urządzeń.  Zamawiający  wskazał  również  na  kwestię  dysponowania  urobkiem,  który  na 

wodach  śródlądowych  z  reguły  odkłada  się  bezpośrednio  na  brzeg  w  rejonie  wydobycia, 

natomiast  w  niniejszym  projekcie  sprawą  kluczową  dla  kosztów  i  sprawności  realizacji 

inwestycji  będzie  logistyka  transportu  wielkich  ilości  urobku  na  duże  odległości, 

a 

doświadczenia  w  tym  zakresie  osoby  zajmujące  się  budownictwem  na  wodach 

śródlądowych nie posiadają. 

Powyższe  wyjaśnienia  Zamawiającego  Izba  uznała  za  logiczne  i  przekonujące, 

a 

przywołane przez niego okoliczności pozwalają stwierdzić, że ograniczenie doświadczenia 

personelu  kluczowego  tylko  do  branży  hydrotechnicznej  może  spowodować,  że  osoby  te 

będą  dopiero  zdobywały  je  w  trakcie  prowadzenia  prac,  co  może  skutkować  nienależytym 

wykonaniem zamówienia. 

Odwołujący  natomiast  nie  wykazał,  że  morskie  budowle  hydrotechniczne,  które  nie 

znajdują się na morzu terytorialnym, ale na wodach wewnętrznych, nie różnią się od budowli 

hydrotechnicznych  niebędących  morskimi.  Nie  wykazał  też,  że  warunki  panujące  na 

obszarze przyszłych robót są warunkami śródlądowymi, nie zaś morskimi. O ile okoliczność, 

że  roboty  będą  prowadzone  na  obszarze  końcowego  odcinka  rzeki  Odry,  należy  uznać  za 

fakt notoryjny, to już teza, że panujące tam warunki nie mają cech charakterystycznych dla 

środowiska  morskiego,  nie  została  w  żaden  sposób  wykazana  i  pozostała  gołosłownym 

twierdzeniem Odwołującego. 

Wobec  powyższego  należy  stwierdzić,  że  opisując  warunki  udziału  w  postępowaniu 

w 

zakresie  doświadczenia  personelu  wykonawcy,  Zamawiający  nie  naruszył  art.  22  ust.  1b 

pkt 3 w zw. z art. 22 ust. 1a, art. 22d ust. 1 i art. 7 ust. 1 ustawy Pzp.  

Z  tych  samych  powodów  brak  jest  podstaw  do  stwierdzenia,  że  Zamawiający  – 

poprzez  punktowanie  doświadczenia  dotyczącego  inwestycji  związanych  z  budową  lub 

przebudową  morskiej  budowli  hydrotechnicznej  –  naruszył  art.  91  ust.  2  pkt  5  ustawy  Pzp, 

który  stanowi,  że  kryteriami  oceny  ofert  mogą  być  organizacja,  kwalifikacje  zawodowe 

i 

doświadczenie  osób  wyznaczonych  do  realizacji  zamówienia,  jeżeli  mogą  mieć  znaczący 

wpływ na jakość wykonania zamówienia. 

Odnosząc  się  natomiast  do  zarzutu,  że  Zamawiający  nie  dopuścił  możliwości 

wykazania  się  przez  Specjalistę  nr  1  Przedstawiciela  Wykonawcy  pełnieniem  funkcji 

Dyrektora  Kontraktu 

lub  Zastępcy  Dyrektora  Kontraktu  lub  Kierownika  Kontraktu  zauważyć 

należy, że Zamawiający wyraźnie dopuścił możliwość wykazania się funkcją równoważną do 

Przedstawiciela  Wykonawcy, 

tj.  osobą  zarządzającą  kontraktem  w  imieniu  wykonawcy 

(Rozdział V ust. 3 pkt 3 lit. b). Dodatkowo, Zamawiający wyjaśnił w odpowiedzi na odwołanie, 

że wykazanie przez wykonawcę, że osoba wyznaczona do pełnienia funkcji Przedstawiciela 

Wykonawcy pełnił funkcję Dyrektora lub Kierownika Kontraktu (lub równoważną), polegającą 

na  zarządzaniu  kontraktem  w  imieniu  wykonawcy,  będzie  uważane  za  spełnienie  warunku 

udziału w postępowaniu. Z powyższych względów zarzut  należy uznać za bezzasadny. 

Odnosząc  się  do  kwestionowanego  wymagania  legitymowania  się  przez  kierownika 

b

udowy  doświadczeniem  w  kontraktach  realizowanych  w  oparciu  o FIDIC, Izba  stwierdziła, 

że wymóg ten nie jest nadmierny i nie ogranicza konkurencji, nie można bowiem uznać, że 

jest  to  doświadczenie,  którym  nie  legitymuje  się  personel  znaczącej  liczby  wykonawców. 

Przeciwnie,  zna

czna  część  dużych  kontraktów  budowlanych  realizowana  jest  według 

W

arunków Kontraktowych FIDIC, a doświadczenie kierownika budowy w takich kontraktach 

nie jest w żadnej mierze unikatowe. O ile zgodzić się należy  z Odwołującym, że obowiązki 

kierownika  budowy 

określa  ustawa  Prawo  budowlane,  to  jednak  zauważenia  wymaga,  że 

realizacja  tych  obowiązków  wymaga  współpracy  z  inżynierem  kontraktu.  W  związku 

z 

powyższym Zamawiający miał prawo uznać za pożądane, aby kierownik budowy posiadał 

chociażby minimalny poziom wiedzy, poparty doświadczeniem, o procedurach wynikających 

z  Warunków  Kontraktowych  FIDIC,  np.  roli  Inżyniera  Kontraktu  i  m.in.  konieczności 

stosowania  się  do  poleceń  przez  niego  wydawanych.  Tym  samym  Izba  nie  dopatrzyła  się 

podstaw do uwzględnienia przedmiotowego zarzutu.  

Zarzut nr 6 

Izba  ustaliła,  że  zgodnie  z  klauzulą  4.1.2  Warunków  Szczególnych  Kontraktu,  

Wykonawca w Czasie na Wykonanie zaprojektuje, zrealizuje i ukończy Roboty, a w Okresie 

Zgłaszania  Wad  usunie  wszelkie  wady.  Wykonawca  zapewni  całe  kierownictwo,  siłę 

roboczą,  Urządzenia,  Materiały,  Sprzęt  Wykonawcy,  Roboty  Tymczasowe  i  wszystko  inne, 

zarówno  o  charakterze  tymczasowym  jak  i  stałym,  które  pozostają  niezbędne  do  realizacji, 

ukończenia  oraz  usunięcia  usterek.  Wykonawca  oświadcza,  iż  będzie  prowadził  Roboty 

w 

sposób  zgodny  z  wszelkimi  wydanymi  dla  nich  decyzjami  administracyjnymi.  W  zakresie

opisanym w zdaniu poprzednim Wykonawca zobowiązuje się przejąć wszelkie zobowiązania, 

zabezpieczyć i/lub zwolnić z odpowiedzialności Zamawiającego. 

Odw

ołujący  podniósł,  że  ostatnie  zdanie  przytoczonej  wyżej  klauzuli  przerzuca  na 

wykonawcę  całe  ryzyko  kontraktowe,  jakie  wiąże  się  z  wykonywaniem  robót  zgodnie 

z 

decyzjami administracyjnymi, na które wykonawca niekoniecznie ma jakikolwiek wpływ.   

W  ocenie  I

zby  Odwołujący  nieprawidłowo  odczytuje  klauzulę  4.1.2,  wyprowadzając 

z 

jej  treści  obowiązki  w  niej  niewyrażone.  Zasadne  jest  stanowisko  Zamawiającego,  że 

z 

postanowień  tej  klauzuli  wynika  jednoznacznie,  że  wykonawca  zobowiązany  jest  do 

prowadzenia  Robót  w  sposób  zgodny  z  wydanymi  decyzjami  administracyjnymi,  zaś 

w 

przypadku postępowania niezgodnego z tymi decyzjami będzie ponosił odpowiedzialność 

za  wszelk

ie  wynikłe  z  tego  tytułu  skutki.  Z  klauzuli  tej  nie  wynika  natomiast,  że  ryzyko 

kontraktowe  dotyczące  wad  decyzji  administracyjnych  zostało  przerzucone  na  wykonawcę. 

Zaskarżona klauzula stanowi: Wykonawca oświadcza, iż będzie prowadził Roboty w sposób 

zgodny  z  wszelkimi  wydanymi  dla  nich  decyzjami  administracyjnymi,  a  dalej  wskazuje 

wprost,  że  w  zakresie  opisanym  w  zdaniu  poprzednim  (tj.  właśnie  w  zakresie  obowiązku 

prowadzenia  robót  zgodnie  z  decyzjami  administracyjnymi)  wykonawca  zobowiązuje  się 

przejąć  wszelkie  zobowiązania,  zabezpieczyć  i/lub  zwolnić  z  odpowiedzialności 

Zamawiającego.  Oznacza  to,  że  wykonawca  odpowiada  za  realizację  robót  zgodnie 

z 

decyzjami administracyjnymi, nie zaś, że odpowiada za prawidłowość tych decyzji.  

Zarzut nr 8 

Izba  ustaliła,  że  zgodnie  z  klauzulą  4.23  Warunków  Szczególnych  Kontraktu:  Jeżeli 

niezbędne  będzie  uzyskanie  przez  Wykonawcę  dostępu  do  terenu  przyległego  do  Terenu 

Budowy  (gruntu/posesji/budynku  itp.),  Wykonawca  uzyska  najpierw  zgodę  właściciela, 

dysponenta  lub  użytkownika  takiego  terenu  i  zwolni  Zamawiającego  z odpowiedzialności 

z 

tytułu  wszelkich  roszczeń,  szkód,  strat  i  wydatków  wynikających  lub  będących 

konsekwencją dostępu lub działań Wykonawcy prowadzonych na tym terenie. 

Odnosząc się do podniesionego zarzutu podkreślić należy niezakwestionowaną przez 

Odwołującego  okoliczność,  że  inwestycja  co  do  zasady  będzie  realizowana  na  terenie  do 

którego  Zamawiający  ma  prawa  na  mocy  obowiązujących  przepisów  prawa  –  jest  trwałym 

zarządcą morskich wód wewnętrznych oraz gruntów nimi pokrytych. Zgodnie z klauzulą 2.1 

WSK, 

Zamawiający  przekaże  Wykonawcy  prawo  władania  Terenem  Budowy  w czasie  lub 

w czasach  ustalo

nych  w  Załączniku  do  Oferty  (…).  W  przypadku  konieczności  wykupu 

terenu,  na  którym  będą  wykonywane  Roboty  bądź  uzyskania  prawa  trwałego  użytkowania 

tego  terenu, Wykonawca  z  odpowiednim wyprzedzeniem  złoży  wniosek  do  Zamawiającego 

o 

podjęcie  działań  zmierzających  do  uzyskania  prawa  do  takiego  terenu.  Wykonawca 

przedłoży  Zamawiającemu  wszelkie  dane  o  danym  terenie,  na  którym  będzie  wykonywał 

Roboty. 

Kwestionowana klauzula odnosi się natomiast do ewentualnej konieczności dostępu 

do  terenu  przyległego  do  Terenu  Budowy,  stanowiącego  własność  innych  podmiotów,  nie 

dotyczy  natomiast  samego  Terenu  Budowy. 

Należy  podkreślić,  że  zamówienie  obejmuje 

zarówno projekt, jak i wykonanie robót i – jak wskazał Zamawiający – konieczność dostępu 

do  terenu  przyległego  będzie  w  znacznej  mierze  uzależniona  od  przyjętych  przez 

w

ykonawcę rozwiązań projektowych, a tym samym jest niemożliwe do ustalenia na obecnym 

etapie przez 

Zamawiającego. W tej sytuacji obciążenie wykonawcy obowiązkiem uzyskania 

zgod

y  właściciela  lub  użytkownika  terenu  przyległego  należy  uznać  za  usprawiedliwione.  

Jednocześnie  trudno  byłoby  wymagać  od  Zamawiającego  przyjęcia  na  siebie 

odpowiedzialności za ewentualne szkody wyrządzone na tym terenie przez wykonawcę, czy 

obciążenia  Zamawiającego  ponoszonymi  wydatkami  wynikającymi  z  dostępu  lub  działań 

wykonawcy  na  tym  terenie

. Izba nie dopatrzyła się w tym zakresie naruszenia wskazanych 

przez Odwołującego przepisów prawa. 

Zarzut nr 9 

Zgodnie  z  klauzulą  4.24  Warunków  Szczególnych  Kontraktu,  w  ramach  nadzoru 

archeologicznego  nad  pracami  wykonawca  m.in.  zobowiązany  jest  w  przypadku  obiektów 

zabytkowych  o  masie  do  500  kg  wydobycia  tych  obiektów,  złożenia  ich  w  miejscu 

wskazanym  przez  Zamawiającego  i  doraźnego  zabezpieczenia  do  czasu  ustalenia  trybu 

dalszego postępowania. 

Zdaniem  Izby  nie  zasługuje  na  uwzględnienie  stanowisko,  że  powyższa  klauzula 

stanowi  nieuzasadnione  przerzucenie  na  wykonawcę  całego  ryzyka  związanego 

z 

wydobyciem obiektów zabytkowych, których masa nie przekracza 500 kg.  

Przede  wszystkim  b

rak  jest  podstaw  do  założenia  wysokiego  prawdopodobieństwa 

natrafienia  na  obiekty  zabytkowe.   

Zamawiający  wskazał,  że  dno  Zalewu  Szczecińskiego 

zostało  oczyszczone  w  latach  1946-1948,  prowadzone  były  na  tym  terenie  prace 

poszukiwawcze  pod 

kątek  znalezisk  historycznych.  Powołał  się  na  treść  Raportu 

oddziaływania na środowisko (Tom I, str. 291), z którego wynika, że: na terenie planowanych 

prac  budowlanych  brak  jest  zewidencjonowanych  zabytków  ruchomych.  Jednocześnie 

możliwa  jest  sytuacja,  kiedy  to  w trakcie  prac  wykonawca  napotka  tego  typu  obiekty.  Aby 

uniknąć  zniszczenia  obiektów,  konieczna  będzie  obserwacja  urobku  wydobywanego  przez 

pogłębiarkę,  a  w  razie  stwierdzenia  występowania  obiektów  archeologicznych, 

przeprowadzenie  badań  ratunkowych.  W  świetle  powyższego  należy  stwierdzić,  że 

prawdopodobieństwo  natrafienia  na  znaczną  liczbę  obiektów  zabytkowych  nie  jest  znaczne 

i 

może być bez istotnego ryzyka oszacowane na potrzeby złożenia oferty. Ponieważ jednak 

nie  można  go  z  całą  pewnością  wykluczyć,  Zamawiający  ujął  w  Warunkach  Szczególnych 

Kontraktu klauzulę 4.24.  

Za  rozsądne  i  uzasadnione  należy  uznać  poczynione  przez  Zamawiającego 

założenie, że wydobycie obiektu zabytkowego o masie do 500 kg nie jest trudne technicznie 

ani organizacyjnie i ni

e będzie wymagało użycia dodatkowego sprzętu, a w konsekwencji nie 

będzie  prowadziło  do  wstrzymania  robót,  Odwołujący  natomiast  nie  wykazał  okoliczności 

przeciwnych. 

Odnosząc  się  do  sformułowanego  w  odwołaniu  żądania  możliwości  doliczenia  do 

kosztów wydobycia wszystkich obiektów zabytkowych Rozsądnego Zysku, zauważyć należy, 

że  żądanie  to  nie  zostało  w  zasadzie  poparte  argumentacją,  zmierzającą  do  wykazania 

naruszenia przepisów  prawa.  Odwołanie w  tym zakresie ogranicza się do wskazania przez 

Odwołującego oczekiwanej zmiany postanowień WSK. 

Zarzuty nr 10 i 11 

Izba  ustaliła,  że  Zamawiający  zamieścił  w  klauzuli  17.3  Warunków  Szczególnych 

Kontraktu (Ryzyko Zamawiającego) ppkt d o treści: promieniowanie jonizujące lub skażenie 

radioaktywne w 

Kraju z wyłączeniem takich, które mogą być uznane za spowodowane przez 

używanie materiałów radioaktywnych lub promieniowania przez Wykonawcę. W klauzuli 19.1 

WSK  (Siła Wyższa)  w  ppkt  IV  Zamawiający  zamieścił  zapis:  promieniowanie jonizujące  lub 

skażenie  radioaktywne  z  wyłączeniem  takich,  które  mogą  być  uznane  za  spowodowane 

przez używanie materiałów radioaktywnych lub promieniowania przez Wykonawcę. 

Odwołujący  zakwestionował  wykreślenie  z  pierwotnej  treści  tej  klauzuli  pojęć 

amunicja wojskowa i 

materiały wybuchowe. 

Odnosząc  się  do  podniesionego  w  odwołaniu  zarzutu  podkreślić  należy,  że 

oczyszczenie  Terenu  Budowy  w  celu  zapewnienia  bezpieczeństwa  prowadzonych  robót, 

polegające  na  zidentyfikowaniu  i  wydobyciu  obiektów  ferromagnetycznych  potencjalnie 

niebezpiecznych na torze wodny

m, na skarpach oraz w pozostałych miejscach prowadzenia 

Robót,  jest  istotnym  elementem  przedmiotu  zamówienia  i  należy  do  obowiązków 

wykonawcy. 

Wskazane wyżej klauzule standardowo obejmują amunicję wojskową i materiały 

wybuchowe, gdyż w przypadku większości zadań wystąpienie tych materiałów zasadnie jest 

uznawane  za  sytuację  absolutnie  wyjątkową.  Inaczej  jest  w  przypadku  niniejszego 

zamówienia,  zidentyfikowanie  i  wydobycie  amunicji  wojskowej  i  materiałów  wybuchowych 

stanowi  tu  bowiem  element  przedmiotu  zamówienia  i  należy  do  zadań  wykonawcy,  który 

otrzyma  za  te  czynności  wynagrodzenie.  Wobec  powyższego  nie  ma  podstaw  do  uznania 

wystąpienia tych materiałów za ryzyko Zamawiającego lub siłę wyższą.   

Zarzut nr 12 

Izba  ustaliła,  że  zgodnie  z  klauzulą  4.2  Warunków  Szczególnych  Kontraktu: 

Zamawiający  ma  prawo  zaspokojenia  z Zabezpieczenia  Wykonania  wszelkich  roszczeń 

odszkodowań,  kosztów  i  wydatków,  do  których Zamawiający  może  stać  się  uprawniony  na 

podstawie  niniejszego  Kontraktu  lub  przepisów  Prawa,  w  tym  również  zobowiązań 

określonych w klauzuli 4.4 [Podwykonawcy]. 

Zamawiający zwróci Wykonawcy Zabezpieczenie Wykonania w następujący sposób: 

c) 

70%  wartości  Zabezpieczenia  Wykonania  w  terminie  30  dni  od  daty  wykonania 

zobowiązań  wynikających  z  Kontraktu,  tj.  od  daty  przekazania  Zamawiającemu 

Pozwolenia na Użytkowanie, 

d) 

30%  wartości  Zabezpieczenia  Wykonania  nie  później  niż  w  terminie  15  dni  od  daty 

upływu Okresu Zgłaszania Wad. 

Odwołujący  podniósł,  że  zestawienie  powyższych  postanowień  wskazuje  na  to,  że 

zarówno  z  pełnej  kwoty  zabezpieczenia,  jak  również  z  pozostawionych  30%  pełnej  kwoty 

zabezpieczenia,  Zamawiający  przyznaje  sobie  prawo  do  zaspokojenia  wszelkich  roszczeń, 

odszkodowań, kosztów i wydatków, mimo że z przepisu art. 151 ust. 2 ustawy Pzp wynika, 

że  kwota  stanowiąca  maksymalnie  30%  zabezpieczenia,  jaką  Zamawiający  może 

pozostawić, odnosi się do zabezpieczenia tylko i wyłącznie roszczeń związanych z rękojmią 

za  wady.  W  pełnym  zakresie  (wszelkich  roszczeń)  Zamawiający  może  się  zaspokoić,  ale 

tylko w czasie obowiązywania zabezpieczenia w okresie realizacji Kontraktu.  

Art.  151  ust.  2  ustawy  Pzp  stanowi,  że  kwota  pozostawiona  na  zabezpieczenie 

roszczeń  z  tytułu  rękojmi  za  wady  nie  może  przekraczać  30%  wysokości  zabezpieczenia, 

określa zatem  maksymalną  część zabezpieczenia, którą  zamawiający  może pozostawić  na 

zabezpieczenie roszczeń z tytułu rękojmi. W ocenie Izby treść klauzuli 4.2 nie jest w żadnej 

mierze  sprzeczna  z  tym  przepisem

.  Klauzula  ta  określa  po  pierwsze,  czemu  służy 

zabezpieczenie  należytego  wykonania  umowy,  po  drugie  terminy  jego  zwrotu  wykonawcy, 

które  są  zgodne  z  art.  151  ust.  2  ustawy  Pzp.  Postanowienie  to  nie  wskazuje  wprost 

rodzajów  roszczeń,  na  jakie  mogą  być  przeznaczone poszczególne  części  zabezpieczenia,  

jednak fakt, że 30% wartości zabezpieczenia będzie podlegać zwrotowi w terminie 15 dni od 

da

ty  upływu  Okresu  Zgłaszania  Wad,  wskazuje  na  powiązanie  właśnie  z  roszczeniami 

z 

tytułu  rękojmi  za  wady.  Niezależnie  od  powyższego  zauważenia  wymaga,  że 

postanowienia  umowy  nie  muszą  stanowić  powielenia  regulacji  ustawowych,  którymi 

Zamawiający  jest  związany  w zakresie  dysponowania  zabezpieczeniem  należytego 

wykonania umowy.  

Zarzuty nr 14-16 

Izba ustaliła, że Zamawiający wymaga zabezpieczenia należytego wykonania umowy 

w  wysokości  10%  Zatwierdzonej  Kwoty  Kontraktowej  oraz  nie  przewidział  możliwości 

ustanowienia  zabezpieczenia  poprzez  potrącanie  z  należności  za  częściowe  wykonanie 

robót budowlanych lub usług, co zdaniem Odwołującego stanowi naruszenie art. 150 ust. 2-6 

w  zw. z art. 7 ust. 1 ustawy Pzp. Ponadt

o Odwołujący zarzucił Zamawiającemu naruszenie 

art.  151

a  ust.  1  w  zw.  z  art.  7  ust.  1  ustawy  Pzp,  poprzez  brak  wprowadzenia  możliwości 

udzielenia zaliczki. 

Zgodnie z art. 150 ustawy Pzp: 



z

abezpieczenie ustala się w wysokości do 10% ceny całkowitej podanej w ofercie albo 

maksymalnej wartości nominalnej zobowiązania zamawiającego wynikającego z umowy 

(ust. 2), 



j

eżeli  okres  realizacji  zamówienia  jest  dłuższy  niż  rok,  zabezpieczenie,  za  zgodą 

zamawiającego,  może  być  tworzone  przez  potrącenia  z  należności  za  częściowo 

wykonane dostawy, usługi lub roboty budowlane (ust. 3), 



w  przypadku,  o  którym  mowa  w  ust.  3,  w  dniu  zawarcia  umowy  wykonawca  jest 

obowiązany wnieść co najmniej 30% kwoty zabezpieczenia (ust. 4), 



z

amawiający  wpłaca  kwoty  potrącane  na  rachunek  bankowy  w  tym  samym  dniu, 

w 

którym dokonuje zapłaty faktury (ust. 5), 



w 

przypadku, o którym mowa w ust. 3, wniesienie pełnej wysokości zabezpieczenia nie 

może nastąpić później niż do połowy okresu, na który została zawarta umowa (ust. 6). 

Stosownie  do  art.  151a  ust.  1  ustawy  Pzp,  z

amawiający  może  udzielić  zaliczek  na 

poczet  wykonania  zamówienia,  jeżeli  możliwość  taka  została  przewidziana  w  ogłoszeniu 

o 

zamówieniu lub w specyfikacji istotnych warunków zamówienia. 

W  świetle  przywołanych  wyżej  przepisów  zabezpieczenie  należytego  wykonania 

umowy  nie  może  przekraczać  10-procentowego  progu,  a  zamawiający  ma  jedynie 

możliwość,  nie  zaś  obowiązek,  zezwolić  na  utworzenie  zabezpieczenia  przez  potrącenia 

z 

należności  za  częściowo  wykonane  dostawy,  usługi  lub  roboty  budowlane,  podobnie  jak 

ma  jedynie  możliwość  udzielenia  zaliczek  na  poczet  wykonania  zamówienia.  Nie  sposób 

więc  twierdzić,  że  ustalając  zabezpieczenie  w  wysokości  10%  Zatwierdzonej  Kwoty 

Kontraktowej  oraz 

nie  korzystając  z  możliwości  ustanowienia  zabezpieczenia  poprzez 

potrącanie  z  należności  za  częściowe  wykonanie  robót,  jak  też  z  możliwości  udzielenia 

zaliczek, Zamawiający naruszył wskazane wyżej przepisy ustawy.  

Stwierdzić  również  należy,  że  Odwołujący  w  żadnej  mierze  nie  udowodnił,  aby  tak 

określona wysokość i forma zabezpieczenia należytego wykonania umowy, jak również brak 

możliwości  udzielenia  zaliczek,  powodowały  naruszenie  zasady  uczciwej  konkurencji 

i 

równego traktowania wykonawców. Zarzuty odwołania w tym zakresie należy więc uznać za 

dążenie do wprowadzenia do SIWZ postanowień korzystniejszych dla wykonawców, nie zaś 

do wyeliminowania działań  Zamawiającego niezgodnych z prawem. 

Zarzut nr 17 

W  Załączniku  nr  1  do  oferty  Zamawiający  ustalił  Minimalną  kwotę  Przejściowego 

Świadectwa  Płatności  w  wysokości  10.000.000  zł,  co  –  zdaniem  Odwołującego  –  stanowi 

naruszenie art. 353

 Kodeksu cywilnego w zw. z art. 14 ust. 1, art. 139 ust. 1 i art. 7 ust. 1 

ustawy Pzp.  

Uzasadniając zarzut Odwołujący ograniczył się do stwierdzenia, że tak wysoka kwota 

powoduje  znaczne  o

graniczenie  konkurencji,  a  zmniejszenie  tej  kwoty  zwiększy 

konkurencyjność  w  postępowaniu,  zmniejszając konieczność korzystania  przez  wykonawcę 

z kredytów. Odwołujący nie tylko nie przedstawił w tym zakresie żadnych dowodów, ale nie 

zaprezentował  nawet  żadnej  szerszej  argumentacji,  która  miałaby  wykazać,  że  wskazane 

przez niego przepisy prawa zostały przez Zamawiającego naruszone.  

Nie sposób zgodzić się z Odwołującym, że Zamawiający naruszył art. 353

 Kodeksu 

cywilnego  w  sytuacji,  kiedy  z 

odwołania  w  żadnej  mierze  nie  wynika,  na  czym  miałaby 

polegać  sprzeczność  treści  lub  celu  zaskarżonego  postanowienia  z  właściwością  (naturą) 

stosunku  ani  jakie  zasady  współżycia  społecznego  i  w  jaki  sposób  zostały  naruszone.  Nie 

wykazano również sprzeczności takiego postanowienia z ustawą. Już tylko z tych względów 

zarzut należało uznać za niezasadny. 

W  tej  sytuacji  n

a  marginesie  wskazać  należy,  że  zgodnie  z  klauzulą  14.6  WSK 

dopuszczalne  jest  wystawienie  przez  Inżyniera  Kontraktu  Przejściowego  Świadectwa 

Płatności  na  kwotę  niższą  niż  ustalona  w  Załączniku  do  Oferty.  Klauzula  ta  stanowi,  że 

w 

szczególnych  przypadkach,  w których  jest  to  niezbędne  dla  sprawnego  wykonania 

Kontraktu, Inżynier może wystawić Przejściowe Świadectwo Płatności na kwotę mniejszą niż 

minimalna  kwota  podana  w 

dokumencie  Załącznik  do  Oferty.  Wystawienie  Przejściowego 

Świadectwa Płatności na kwotę mniejszą od minimalnej podanej w dokumencie Załącznik do 

Oferty, wymaga uzyskania uprzedniej zgody Zamawiającego. Warunek dotyczący minimalnej 

kwoty  płatności  podanej  w  dokumencie  Załącznik  do  Oferty  nie  dotyczy  płatności 

przejściowych za Dokumenty Wykonawcy.  

Istotny  jest  również  fakt,  że  wartość  zamówienia  przekracza  kwotę  1  mld  zł, 

a 

przewidywany  maksymalny  termin  wykonania  zamówienia  wynosi  51  miesięcy,  w  tym 

okres  8  miesięcy  dotyczy  złożenia  do  właściwego  organu  administracji  publicznej 

kompletnego wniosku lub wniosków o Pozwolenia na Budowę (czyli obejmuje sporządzenie 

Dokumentacji Wykonawcy,  do której  nie ma  zastosowania Minimalna  Kwota  Przejściowego 

Świadectwa  Płatności).  Zestawienie  wartości  zamówienia  i  terminu  jego  realizacji  nie 

pozwala uznać kwoty 10 mln zł za wygórowaną. 

Zarzut nr 19 

Izba  ustaliła,  że w  Klauzuli  8.4 WSK  Zamawiający  określił  wyjątkowo niesprzyjające 

warunki klimatyczne jako warunki, kt

óre łącznie: 

(i) 

jeżeli wystąpią to, biorąc pod uwagę wymogi reżimów technologicznych determinujących 

wykonanie poszczególnych Robót, skutkują wstrzymaniem prowadzenia tychże Robót, 

(ii) 

ilość  dni  występowania  czynników  klimatycznych  lub  intensywność  opadów  skutkująca 

przeszkodami, o których mowa w podpunkcie (i), jest większa od średniej z ostatniego 

pięciolecia  licząc  od  daty  złożenia  Oferty  wstecz.  Okresem  porównawczym  będzie 

miesiąc. 

Zdaniem  Odwołującego  brak  w  powyższej  definicji  takich  okoliczności,  jak  sztorm 

o 

sile  powyżej  6  w  skali  Beauforta,  trzęsienia  ziemi,  huragany,  tajfuny,  wiatr  o  prędkości 

przekraczającej  wielkości  określone  w  obowiązujących  przepisach  prawa  lub  dokumentach 

DTR, występowanie zjawisk lodowych, takich jak pochód lodu (kry jak i śryżowy), spiętrzanie 

lodu (kry jak i śryżowy), zator lodowy (kry jak i śryżowy), temperatura poniżej -5

o

 Celsjusza, 

oraz powyżej 40

o

 Celsjusza

, świadczy o naruszeniu przez Zamawiającego art. 7 ust. 1 i art. 

29 ust. 1 i 2 ustawy Pzp oraz art. 5 i art. 353

 Kodeksu cywilnego. 

Odnosząc  się  do  przedmiotowego  zarzutu  zauważyć  należy,  że  podobnie  jak 

w 

przypadku  innych  zarzutów  (np.  zarzutu  nr  17)  z  treści  odwołania  nie  można  powziąć 

wiedzy, 

na czym miałaby polegać sprzeczność treści lub celu zaskarżonego postanowienia 

z 

właściwością  (naturą)  stosunku  ani  jakie  zasady  współżycia  społecznego  i  w  jaki  sposób 

zostały  naruszone.  Nie  wiadomo  również,  na  czym  polega  sprzeczność  ze  społeczno-

gospodarczym  przeznaczeniem  prawa, 

nie  wykazano 

też  sprzeczności  takiego 

postanowienia 

z ustawą. Z uwagi na te okoliczności zarzut należało uznać za niezasadny. 

Niezależnie  od  powyższego  zauważenia  wymaga,  że  takie  zjawiska  pogodowe,  jak 

sztorm  czy  zjawiska  lodowe, 

z  uwagi  na  obszar,  na  jakim  prowadzone będą  roboty, trudno 

uznać  za  zjawiska  nietypowe,  a  tym  samym  za  mogące  być  uznane  za  wyjątkowo 

niesprzyjające  warunki  klimatyczne.  Profesjonalny  wykonawca  powinien  mieć  świadomość 

ich 

występowania  i  powinien  tak  zorganizować  prace,  aby  zjawiska  te  nie  wpływały 

negatywnie na termin wykonania za

mówienia.

Zarzut nr 20 

Zgodnie z klauzulą 1.1.4: „Koszt" oznacza wszelkie uzasadnione i udokumentowane 

w  sposób  zatwierdzony  przez  Inżyniera  wydatki  poniesione  przez  Wykonawcę  na  Terenie 

Budowy  lub  poza  nim,  włącznie  z narzutami  i  innymi  obciążeniami,  lecz  z  wyłączeniem 

zysku. 

Zdaniem Odwołującego powyższa definicja narusza art. 353

 Kc w zw. z art. 14 ust. 1 

i  art.  139  ust.  1  w  zw.  z  art.  7  ust.  1  ustawy  Pzp,  gdyż  uzależnienie  zapłaty  kosztów  od 

decyzji Inżyniera oraz wyłączenie możliwości doliczenia zysku jest niedopuszczalne.  

Odnosząc  się  do  przedmiotowego  zarzutu  Izba  podtrzymuje  argumentację 

przedstawioną  w  odniesieniu  do  zarzut  nr  17,  a  dotyczącą  braku  określenia,  na  czym 

miałaby  polegać  sprzeczność  treści  lub  celu  zaskarżonego  postanowienia  z  właściwością 

(naturą)  stosunku  ani  jakie  zasady  współżycia  społecznego  i  w  jaki  sposób  zostały 

naruszone, a ponadto braku wykazania 

sprzeczności takiego postanowienia z ustawą, które 

to  okoliczności  same  w  sobie  przesądzają  o  niezasadności  zarzutu.  Odwołujący  ograniczył 

się  do  gołosłownego  i  pozbawionego  szerszej  argumentacji  zanegowania  dopuszczalności 

zdefiniowania kosztów w taki sposób, jak to uczynił Zamawiający.  

Niezależnie  od  powyższego  zauważyć  należy,  że  zgodnie  z  literalnym  brzmieniem 

klauzuli  1.1.4.3. 

WSK  Inżynier  Kontraktu  nie  zatwierdza  zapłaty  kosztu,  ale  sposób 

udokumentowania poniesionych wydatków. 

Zarzut nr 21 

Izba ustaliła, że zgodnie z pkt. III ppkt 2 PFU: Urobek z dna i ziemia z lądu, wydobyte 

z  rejonu  Szczecina  i  Zalewu  Szczecińskiego,  Wykonawca,  w  zakresie  uzgodnień  własnych 

i 

na  własną  odpowiedzialność  może  składować  tymczasowo  względnie  docelowo  na 

terenach wskazanych przez Zarząd Morskich Portów Świnoujście-Szczecin lub na terenach 

wskazanych  przez  innych  dysponentów,  o  ile  nie  spowoduje  to  wystąpienia  dodatkowych 

kosztów dla Zamawiającego.  

Odwołujący podniósł, że nie można w sposób jednoznaczny stwierdzić, w jaki sposób 

ma  nastąpić  odkładanie  urobku,  a  tym  samym  w  jaki  sposób  przygotować  ofertę  cenową 

w tym zakresie. 

Odnosząc się do powyższego zarzutu zauważyć należy, że zgodnie z częścią I pkt 1 

ppkt 1.5.2 PFU, 

(…) celu składowania urobku przewidziana jest budowa dwóch sztucznych 

wysp  na  obszarze  Zalewu  Szczecińskiego,  zlokalizowanych  po  stronie  wschodniej  toru 

wodnego 

– jako miejsc docelowego odkładu urobku. Zaskarżone postanowienie PFU określa 

jedynie  możliwość  składowania  urobku  na  terenach  wskazanych  przez  Zarząd  Morskich 

Portów  Świnoujście  Szczecin  lub  przez  innych  dysponentów,  co  powoduje,  że  wykonawca 

nie  musi  każdorazowo  transportować  urobku  w  docelowe  miejsca  jego  składowania,  ale 

może zorganizować prace również poprzez odkładanie urobku w innych, tymczasowych lub 

docelowych  miejscach. 

Jednocześnie  Zamawiający  nie  narzucił  wykonawcom  sposobu 

odkładania  urobku.  Wobec  braku  szczegółowych  wytycznych  w  tym  zakresie  wykonawca 

będzie  mógł  uzależnić  sposób  odkładania  urobku  od  przyjętych  rozwiązań  projektowych 

i technicznych. 

Zgodzić należy się z Zamawiającym, że takie rozwiązanie jest korzystne dla 

wykonawcy 

zarówno pod względem czasowym, jak i kosztowym i nie można dopatrzeć się 

w 

tym naruszenia wskazanych przez Odwołującego przepisów prawa. 

Zarzut nr 22 

Izba  ustaliła,  że  zgodnie  z  Warunkami  Wykonania  i  Odbioru  Robót  Budowlanych 

W.10.04.00  pkt  2.1. 

Kamień  łamany,  Zamawiający  wymaga,  aby  były  to  materiały  ciężkie 

o 

gęstości równej lub większej od 27 kN/m

Zdaniem  Odwołującego  taki  wymóg  nie  jest  niczym  uzasadniony,  gdyż  normy 

regulujące  gęstość  kamienia  hydrotechnicznego  wskazują  na  następującą  minimalną 

gęstość:  25-27  kN/m

–  norma  branżowa  BN-76/8952-31,  nie  mniej  niż  23 kN/m

–  Polska 

Norma PN-EN 13383-1, a dodatkowo 

kamień hydrotechniczny o wymaganej gęstości może 

być trudny do zdobycia na terenie Polski.  

Odnosząc  się  do  przedmiotowego  zarzutu  w  pierwszej  kolejności  podkreślić  należy, 

że  określenie  wymagań  dotyczących  przedmiotu  zamówienia  należy  do  Zamawiającego, 

który jest gospodarzem postępowania i przyszłym odbiorcą tego zamówienia. Jest on zatem 

uprawniony  do  opisania  przedmiotu  zamówienia  stosownie  do  własnych  potrzeb,  tak  aby 

d

okonane zakupy spełniały oczekiwania. O ile opis przedmiotu zamówienia jest podyktowany 

obiektywnie 

uzasadnionymi  potrzebami  zamawiającego,  a  nie  chęcią  zawężenia  kręgu 

wykonawców  mogących  zrealizować  zamówienie  czy  faworyzowania  konkretnego 

przedsiębiorcy  kosztem  innych,  wykonawcy  nie  mogą  skutecznie  w  ten  opis  ingerować 

i 

decydować  za  Zamawiającego,  jakie  rozwiązania  powinien  dopuścić.  Zamawiający  ma 

bowiem  prawo  samodzielnie,  bez  ingerencji  innych  podmiotów,  określać  własne  potrzeby, 

a dopiero  naruszenie 

przez  Zamawiającego  wytycznych  wynikających  z  art.  29  ust.  1  i  2 

ustawy Pzp daje możliwość skutecznego zakwestionowania opisu przedmiotu zamówienia. 

W  ocenie  Izby 

Zamawiający  przedstawił  przekonujące  wyjaśnienie,  uzasadniając 

wymagania  dotyczące  gęstości  kamienia  względami  technicznymi  i  specyfiką  przedmiotu 

zamówienia.  Wskazał  na  konieczność  zapewnienia  odpowiedniej  stateczności  i  trwałości 

konstrukcji  wykonanych  z  kamienia,  z uwagi 

na  poddanie  ich  zróżnicowanym 

oddziaływaniom,  takim  jak  falowania  sztormowe,  ruchy  pól  lodowych,  spływające  Odrą 

i 

Zalewem Szczecińskim kry. Podkreślił, że kamień o dużej gęstości pozwoli na zmniejszenie 

powierzchni sztucznych wysp i zwiększy bezpieczeństwo konstrukcji. W przypadku obrzeży 

wysp  czynniki  te  mogą  mieć  znaczenie  w  fazie  budowy,  która  będzie  trwała  dosyć  długo 

i 

konstrukcje  nie  będą  skończone  do  sezonu  zimowego.  Budowle  te  muszą  zachowywać 

pełną  funkcjonalność  w  trakcie  budowy,  gdyż  stanowić  będą  podstawowe  pola  odkładu 

urobku  z  pogłębiania,  a ewentualne  awarie  będą  powodować  konieczność  wstrzymywania, 

na  czas  ich  usunięcia,  kluczowych  dla  realizacji  kontraktu  prac  pogłębiarskich.  Dlatego 

muszą być zaprojektowane w sposób gwarantujący wysoką trwałość, odporność na czynniki 

zewnętrzne  i  bezawaryjność.  Powyższe  twierdzenia  Zamawiającego  nie  zostały  przez 

Odwołującego podważone.  

Podniesiona przez Odwołującego argumentacja odnosząca się do norm regulujących 

gęstość  kamienia  hydrotechnicznego  nie  może  być  uznana  za  świadczącą  o  zasadności 

zarzutu. Zauważenia wymaga bowiem, że wskazana przez Odwołującego Polska Norma PN-

EN  13383-1 

określa  minimalną  gęstość  (nie  mniej  niż  23  kN/m

),  a  wymagana  przez 

Zamawiającego gęstość 27 kN/m

mieści się w granicach normy branżowej BN-76/8952-31. 

Ponadto 

twierdzenia  Odwołującego  o  trudnościach  w  zdobyciu  na  terenie  Polski  kamienia 

o 

wymaganej gęstości nie zostały poparte żadnymi dowodami.  

Biorąc  powyższe pod uwagę należy  stwierdzić,  że określając wymagania dotyczące 

gęstości kamienia hydrotechnicznego Zamawiający nie naruszył przepisów prawa. 

Zarzut nr 23 

Zamawiający załączył do PFU dokument pn. „Inwentaryzacja obiektów budowlanych 

podlegających przebudowie lub rozbiórkom – wyciąg", ilość obiektów oraz ich lokalizację, nie 

określając  ich  wielkości,  wagi,  długi  i  ilości  pali  na  których  są  osadzone.  Zdaniem 

Odwołującego stanowi to naruszenie art. 7 ust. 1 i art. 29 ust. 1 i 2 ustawy Pzp, art. 5, art.  

  Kodeksu  cywilnego  w  zw.  z 

art.  14  ust.  1 i art.  139 ust.  1  ustawy  Pzp,  gdyż  bez  tych 

elementów opisu nie można w sposób należyty przygotować oferty cenowej.  

Odnosząc  się  do  przedmiotowego    zarzutu  zauważyć  należy,  że  Odwołujący 

ograniczył  się  do  jednozdaniowego  zanegowania  możliwości  przygotowania  oferty  na 

podstawie  informacji  podanych  w  PFU. 

Odwołujący  nie  przedstawił  żadnej  argumentacji, 

która  wyjaśniałaby  brak  takiej  możliwości,  co  samo  w  sobie  wyklucza  uznanie  zarzutu  za 

zasadny. 

Na  marginesie  jedynie  wskazać  należy  na  wyjaśnienia  Zamawiającego  zawarte 

w 

odpowiedzi  na  odwołanie.  Wynika  z  nich,  że  obiekty  przeznaczone  do  rozbiórek  to 

wy

łącznie  dalby  i  pomosty.  Dalby  stanowią  oznakowanie  nawigacyjne  i  są  konstrukcjami 

typowymi (tyko nieznacznie różniącymi się między sobą) ogólnie stosowanymi do celów jakie 

spełniają.  Pozostałe  konstrukcje  –  pomosty  nie  były  budowane  przez  Urząd  Morski 

w S

zczecinie, a wybudowane zostały w latach 70 lub jeszcze wcześniej, są porzucone przez 

właścicieli  i  nie ma ich dokumentacji  technicznej,  więc również  i  sam  Zamawiający nie zna 

wszystkich  szczegółów  ich  konstrukcji.  Ich  obecny  stan  jest  katastrofalny,  a  wejście  na  nie 

jest  praktycznie  niemożliwe.  Zamawiający  dołączył  do  SIWZ  wyciąg  z  Inwentaryzacji 

obiektów budowlanych podlegających przebudowie lub rozbiórkom, w którym zamieszczone 

zostały  zdjęcia przedmiotowych obiektów. Stopień szczegółowości  załączonej dokumentacji 

pozwala  na  oszacowanie  kosztów  ich  rozbiórki.  Są  to  niewielkie  obiekty,  w  przypadku 

pomostów  zdewastowane  i  o  słabej  konstrukcji,  a  koszty  ich  rozbiórki  są  marginalne 

w 

stosunku  do  wartości  kontraktu,  prawdopodobnie  niższe  od  kosztów  wykonania 

s

zczegółowej dokumentacji tych obiektów (…). 

Powyższe  wyjaśnienia,  w  związku  z  brakiem  ich  podważenia  przez  Odwołującego, 

należy  uznać  za  przekonujące,  a  sformułowany  zarzut  –  wobec  jedynie  gołosłownego 

i pozbawionego jakiejkolwiek argumentacji zanegowania 

poprawności PFU w tym zakresie – 

należy uznać za niezasadny. 

Wobec powyższego orzeczono jak w sentencji. 

O 

kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 

ustawy  Pzp  oraz 

w  oparciu  o  przepisy  §  3  pkt  1  i  2  lit.  b  rozporządzenia  Prezesa  Rady 

Ministrów  z dnia  15  marca  2010  r.  w  sprawie  wysokości  i sposobu  pobierania  wpisu  od 

odwołania  oraz  rodzajów  kosztów  w  postępowaniu  odwoławczym  i  sposobu  ich  rozliczania 

(Dz. U. Nr 41, poz. 238 

z późn. zm.).  

Przewodniczący:      ………………. 

Członkowie: