KIO 2039/18 WYROK dnia 25 października 2018 roku

Sygn. akt: KIO 2039/18 

WYROK 

z dnia 

25 października 2018 roku 

Krajowa Izba Odwoławcza   -   w składzie: 

Przewodni

czący:      Katarzyna Prowadzisz 

Członkowie:   

Ewa Sikorska  

Robert Skrzeszewski  

Protokolant:            

Adam Skowroński 

po  rozpoznaniu  na  rozprawie,  w  Warszawie,  w  dniu 

22  października  2018  roku  odwołania 

wniesionego do Prezesa K

rajowej Izby Odwoławczej w dniu 5 października 2018 roku przez 

wykonawcę  Bombardier  Transportation  (ZWUS)  Polska  spółka  z  ograniczoną 

odpowiedzialnością z siedzibą w Warszawie  

w  postępowaniu  prowadzonym  przez  Zamawiającego  PKP  Polskie  Linie  Kolejowe  spółka 

akcyjna z siedzibą w Warszawie  

przy  udziale  wykonawcy 

AŻD  Praha  s.r.o.    z  siedzibą  w  Pradze,  Republika  Czeska 

zgłaszającego  przystąpienie  do  postępowania  odwoławczego  o  sygn.  akt  KIO  2039/18  po 

stronie Zamawiającego 

orzeka: 

Oddala odwołanie. 

Kosztami  postępowania  obciąża  wykonawcę  Bombardier  Transportation  (ZWUS) 

Polska spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Warszawie i: 

2.1 zalicza  w  poczet  kos

ztów  postępowania  odwoławczego  kwotę  20  000  zł  00  gr 

(słownie:  dwadzieścia  tysięcy  złotych  zero  groszy)  uiszczoną  przez  wykonawcę 

Bombardier Transportation (ZWUS) Polska spółka z ograniczoną odpowiedzialnością 

z siedzibą w Warszawie tytułem wpisu od odwołania, 

zasądza  od  wykonawcy  Bombardier  Transportation  (ZWUS)  Polska  spółka  

z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Warszawie na rzecz Zamawiającego 

PKP Polskie Linie Kolejowe spółka akcyjna z siedzibą w Warszawie kwotę  3 600 zł 

00  gr  (słownie:  trzy  tysiące  sześćset  złotych  zero  groszy)  stanowiącą  koszty 

postępowania odwoławczego poniesione tytułem wynagrodzenia pełnomocnika. 

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  - 

Prawo  zamówień 

publicznych  (t.j.  Dz.  U.  z  2013  r.,  poz.  907  ze  zm.)  na  niniejszy  wyrok  -  w  terminie  7  dni  

od  dnia  jego  doręczenia  -  przysługuje  skarga  za  pośrednictwem  Prezesa  Krajowej  Izby 

O

dwoławczej do Sądu Okręgowego Warszawa - Praga.  

Przewodniczący:   ……………………………….  

Członkowie:           ………………………………. 

……………………………….

Sygn. akt: KIO  2039/18 

U Z A S A D N I E N I E 

Zamawiający - PKP Polskie Linie Kolejowe spółka akcyjna z siedzibą w Warszawie  - 

prowadzi  postępowanie  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  w  trybie  przetargu 

nieograniczonego  w  przedmiocie 

Projekt  i  zabudowa  urządzeń  sterowania  ruchem  i 

sygnalizacji oraz urządzeń kolejowej sieci telekomunikacyjnej na odcinku Słonice - Szczecin 

Dąbie  (LCS  Stargard)  w  ramach  projektu  CEF  „Prace  na  linii  kolejowej  E  59  na  odcinku 

Poznań Główny - Szczecin Dąbie” 

O

głoszenie  o  zamówieniu  zostało  opublikowanie  w  Dzienniku  Urzędowym  Unii 

Europejskiej w dniu 6 czerwca 2018 roku pod numerem 2018/S 106-242565. 

5  października  2018  roku  Odwołujący  działając  na  podstawie  art.  180  ust.  1  w  zw.  

z 

art. 179 ust.1 ustawy Prawo zamówień publicznych  (Dz. U. z 2017 roku, poz. 1579 ze zm.; 

dalej: „Pzp” lub „ustawa”) wniósł odwołanie wobec następujących czynności podjętych przez 

Zamawiającego w postępowaniu: nieuzasadnionego dokonania wyboru oferty złożonej przez 

AŻD  Praha  s.r.o.  z  siedzibą  w  Pradze  (dalej  jako  „AŻD”)  jako  najkorzystniejszej  

w postępowaniu, zaniechania wykluczenia AŻD z postępowania, pomimo że wykonawca ten 

nie  wykazał  spełnienia  warunków  udziału  w  postępowaniu  ewentualnie,  zaniechania 

we

zwania  AŻD  do  złożenia  wyjaśnień  dotyczących  dokumentów  mających  potwierdzać 

spełnianie warunków udziału w postępowaniu oraz zaniechania wyboru oferty Odwołującego 

jako 

najkorzystniejszej złożonej w postępowaniu. 

O

dwołujący zarzucił Zamawiającemu naruszenie: 

1)  art.  24  ust.  1  pkt  12  ustawy 

przez  uznanie,  że wykonawca  AŻD  wykazał  spełnienie 

warunków określonych w: 



pkt.  8.6.1  lit.  a)  Instrukcji  Dla  Wykonawców1  (dalej  jako  „IDW”),  zgodnie  z 

którym wykonawca miał wykazać, że w okresie ostatnich 5 lat przed upływem 

terminu  składania  ofert  wykonał  budowę  lub  przebudowę  obejmującą 

wykonanie co najmniej 4 komputerowych systemów stacyjnych urządzeń srk 

(sterowania  ruchem  kolejowym),  na  stacjach  liczących  co  najmniej  16 

zwrotnic  każda,  wykonane w  ramach jednej  umowy,  gdy  tymczasem  AŻD  w 

ramach inwestycji: 

„Modernizacja  systemu  sygnalizacyjnego /  wyposażenia 

energetycznego  stacji  Kowno  (Litwa),  wraz  z  łącznicą  pomiędzy  liniami 

kolejowymi  Palemonas  -  Rokai  -  Jiesia  i  Kaunas  -  Kybertai  (Litwa)"  oraz 

„Zarządzanie  robotami  budowlanymi  w  zakresie  sterowania  ruchem 

kolejowym  i  zabudowy  systemu  ECTS  na  linii  kolejowej  Kolin  -  Breclav  - 

granica państwa Austria – Słowacja nie wykonał ani budowy ani przebudowy 

4 komputerowych s

ystemów stacyjnych urządzeń srk, 



  pkt. 8.6.1 lit. b) IDW, 

zgodnie z którym wykonawca miał wykazać, że w okresie 

ostatnich  5  lat  przed  upływem  terminu  składania  ofert  wykonał  budowę  lub 

przebudowę  obejmującą  wykonanie  co  najmniej  jednego  lokalnego  centrum 

sterowania  dla  (LCS)  dla  minimum  3  stacji  lub 

posterunków  odgałęźnych, 

wykonane w ramach jednej umowy, gdy ty

mczasem AŻD w ramach inwestycji 

„Modernizacja systemu sygnalizacyjnego i wyposażenia energetycznego stacji 

Kowno  (Litwa),  wraz  z  łącznicą  pomiędzy  liniami  kolejowymi  Palemonas  - 

Rokai  -  Jiesia  i  Kaunas  -  Kyberta  i  (Litwa)"  i 

„Zarządzanie  robotami 

budowlanymi  w  zakresie  sterowania  ruchem  kolejowym  i  zabudowy  systemu 

ECTS  na  linii  kolejowej  Kolin  -  Breclav- 

granica  państwa  Austria  –  Słowacja 

nie wykonał ani budowy ani przebudowy lokalnego centrum sterowania, 



pkt. 8.6.1 lit. c) IDW, zgodnie z którym wykonawca miał wykazać, że w okresie 

ostatnich  5  lat  przed  upływem  terminu  składania  ofert  wykonał  budowę  lub 

przebudowę  wieloodstępowej  (samoczynnej)  blokady  liniowej  w  technice 

komputerowej  na  dwutorowych  szlakach 

o  łącznej  długości  co  najmniej  20 

km,  wykonane  w  ramach  jednej  lub  dwóch  umów,  gdy  tymczasem  AŻD  w 

ramach  inwestycji: 

„Modernizacja  systemu  sygnalizacyjnego  i  wyposażenia 

energetycznego  stacji  Kowno  (Litwa),  wraz  z  łącznicą  pomiędzy  liniami 

kolejowymi  Palemonas  -  Rokai  -  Jiesia  i  Kaunas  -  Kybertai  (Litwa)"  i  

„Zarządzanie  robotami  budowlanymi  w  zakresie  sterowania  ruchem 

kolejowym  i  zabudowy  systemu  ECTS  na  linii  kolejowej  Kolin  -  Breclav  - 

granica  państwa  Austria  -  Słowacja”]  nie  wykonał  przebudowy  wskazanej 

powyżej blokady liniowej, 



pkt. 8.6.1 lit. e) IDW, zgodnie z którym wykonawca miał wykazać, że w okresie 

ostatnich  5  lat  przed  upływem  terminu  składania  ofert  wykonał  budowę  lub 

przebudowę 

sieci 

kabli 

optotelekomunikacyjnych 

i 

miedzianych 

zabudowanych  n

a  długości  co  najmniej  20  km  dla  każdego  rodzaju  wyżej 

wymienionych  kabli  (wykonane  w  ramach  jednej  lub  dwóch  umów),  gdy 

tymczasem  AŻD  w  ramach  inwestycji  „Przebudowa  linii  kolejowej  Praha 

Smichov  (na  zewnątrz)  -  Rudna  -Beroun  (na  zewnątrz)”  nie  wykonał  ani 

budowy ani przebudowy sieci kabli, 



pkt. 8.6.1 lit. f) IDW zgodnie z którym wykonawca miał wykazać, że w okresie 

ostatnich  5  lat  przed  upływem  terminu  składania  ofert  wykonał  budowę  lub 

przebudowę  urządzeń  telewizji  przemysłowej  obejmującej  budowę  20 

punk

tów  kamerowych i  2 stanowisk  nadzoru  wyposażonych  w  rejestratory  w 

ramach  jednej  lub  dwóch  umów,  gdy  tymczasem  AŻD  w  ramach  inwestycji 

pn.  „Przebudowa  linii  kolejowej  Praha  Smichov  (na  zewnątrz)  -  Rudna  - 

Beroun  (na  zewnątrz)"  nie  wykonał  budowy  lub  przebudowy  urządzeń 

telewizji przemysłowej w zakresie jak wskazano w wymaganiu, 



  pkt 

8.6.2  IDW,  zgodnie  z  którym  wobec  członków  kadry  kierowniczej 

(Kierownik  Budowy,  Kierownik  robót  telekomunikacyjnych,  Kierownik  robót 

sterowania  ruchem  kolejowym,  Główny  projektant  branży  zabezpieczenie  i 

sterowanie  ruchem  kolejowym,  Projektant  branży  telekomunikacyjnej), 

będących 

obywatelami 

państw 

członkowskich 

Unii 

Europejskiej, 

nieposiadających  decyzji  o  uznaniu  kwalifikacji  zawodowych,  żądano,  aby 

spełnione  zostały  wymagania,  o  których  mowa  w  art.  20a  ust.  2-6  ustawy  z 

dnia 15 grudnia 2000 r. o samorządach zawodowych architektów, inżynierów 

budownictwa  dotyczące  usług  transgranicznych,  co  oznacza,  że  osoby  te 

powinny:  (-) 

na  moment  składania  ofert  legitymować  się  wpisem  na 

odp

owiednią,  prowadzoną  przez  właściwą  okręgową  izbę  inżynierów 

budownictwa,  listę  wskazującą  osoby  uprawnione  do  świadczenia  usług 

transgranicznych;  oraz  (-) 

wpis  ten  powinien  w  sposób  jednoznaczny 

wskazywać  inwestycję  stanowiącą  przedmiot  postępowania,  gdy  tymczasem 

członkowie kadry AŻD wymogu tego nie spełniają; 

2)  art. 24 ust. 1 pkt 16 i 17 ustawy 

przez zaniechanie uznania, że w niniejszej sprawie 

zmaterializowały się przesłanki, o których mowa w tych przepisach, gdy tymczasem 

AŻD  przedstawił  nieprawdziwe,  wprowadzające  w  błąd  informacje  odnośnie 

doświadczenia oraz uprawnień kadry kierowniczej, które pozwoliły temu wykonawcy 

spełnić warunki udziału w postępowaniu; 

3)   art. 7 ust. 1 ustawy 

przez przeprowadzenie Postępowania w sposób niezapewniający 

zachowania 

uc

zciwej 

konkurencji, 

równego 

traktowania 

wykonawców, 

pro

porcjonalności i przejrzystości; 

Ewentualnie  Odwołujący  zarzucił  (w  przypadku,  gdyby  Izba  uznała,  że  nie  są 

zasadne  powyższe  zarzuty  skutkujące  wykluczeniem  AŻD  z  postępowania): 

naruszenie  art.  26  ust.  3  i  4  ustawy  przez  zaniechanie  przeprowadzenia  procedury 

wyjaśniającej  (a  jeśli  w  jej  wyniku  okaże  się,  że  AŻD  nie  posiada  deklarowanego 

doświadczenia  to  również  uzupełniającej)  zmierzającej  do  ustalenia,  jaki  był 

faktycznie  udział  AŻD  w  realizacji  inwestycji,  o  których  mowa  w  pozycjach  3,  4  i  5 

Wykazu robót (a więc tych, gdzie inwestycje te były realizowane przez konsorcjum), 

która  to  procedura  obligatoryjnie  powinna  zostać  przeprowadzona  w  przypadku,  

gdy  z  dokumentów  przedstawianych  przez  wykonawcę  nie  wynika,  że  posiada  

on doświadczenie zgodne z warunkami określonymi w IDW.  

Odwołujący  wniósł  o  uwzględnienie  odwołania  oraz  nakazanie  Zamawiającemu, 

unieważnienia czynności wyboru oferty AŻD, przeprowadzenia ponownego badania i oceny 

ofert,  wykluczenie 

AŻD  z  postępowania,  dokonania  wyboru  oferty  Odwołującego  jako 

najkorzystni

ejszej  złożonej  w  postępowaniu;  ewentualnie,  nakazanie  Zamawiającemu 

przeprowadzenia procedury wyjaśniającej obejmującej określenie zakresu faktycznych prac 

wykonanych  przez  tego  wyk

onawcę  w  odniesieniu  do  wykazywanych  inwestycji,  które 

realizowane by

ły wspólnie z innymi podmiotami.  

Odwołujący wniósł o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodów załączonych do odwołania 

lub  przedstawionych  na  rozprawie,  na  okoliczności  wskazane  w  uzasadnieniu  pisemnym 

bądź  ustnym  oraz  zasądzenie  od  Zamawiającego  na  rzecz  Odwołującego  kosztów 

postępowania  odwoławczego,  w  tym  kosztów  zastępstwa  procesowego,  według  norm 

przewidzianych przepisami prawa zgodnie z fakturą przedstawioną na rozprawie. 

Odwołujący  wskazał,  że  posiada  interes  we  wniesieniu  odwołania    -  wskazał,  

że  ma  interes  w  uzyskaniu  zamówienia  będącego  przedmiotem  postępowania  oraz  może 

ponieść  szkodę  w  wyniku  naruszenia  przez  Zamawiającego  przepisów  prawa.  Gdyby 

Zamawiający  przeprowadził  czynności  zgodnie  z  wymogami  określonymi  w  ustawie,  oferta 

Odwołującego powinna zostać wybrana jako najkorzystniejsza.  

Odwołujący następująco uzasadnił przedstawione w odwołaniu zarzuty. 

Odwołujący  podał,  że:  wśród  warunków  udziału  w  postępowaniu  (Rozdział  8  IDW) 

Zamawiający postawił wymogi odnoszące się do doświadczenia wykonawcy (pkt 8.6.1 IDW): 

„8.6. Zamawiający ustala następujące szczegółowe warunki udziału w Postępowaniu: 

8.6  1.  W  zakresie  warunku  określonego  w  punkcie  8  2.3  IDW  Wykonawcy  wykażą,  że  w 

ok

resie  ostatnich  5  lat  przed  upływem  terminu  składania  ofert,  a  jeżeli  okres  prowadzenia 

działalności jest krótszy - w tym okresie wykonali; 

a) 

Budowa  lub  Przebudowa  obejmująca  wykonanie  co  najmniej  4  komputerowych 

systemów  stacyjnych  urządzeń  srtc  (sterowania  mchem  kolejowym),  na  stacjach 

liczących co najmniej 16 zwrotnic każda, wykonana w ramach jednej umowy, 

b) 

Budowa  lub  Przebudowa  obejmująca  wykonanie  co  najmniej  jednego  lokalnego 

centrum  sterowania  (LCS)  dla  minimum  3  stacji  lub  posterunków  odgałęźnych, 

wykonana w ramach jednej umowy, 

c)  Budowa lub Przebudowa wiel

oodstępowej (samoczynnej) blokady liniowej w technice 

komputerowej  na  dwutorowych  szlakach  o  łącznej  długości,  co  najmniej  20  km, 

wykonana w ramach jednej u

mowy lub maksymalnie dwóch umów, 

d)  Budowa lub P

rzebudowa co najmniej 5 przejazdów kolejowych w zakresie urządzeń 

sterowania  mchem,  wykonanych  w  technice  komputerowej,  wykonana  w  ramach 

jednej umowy lub 

więcej umów, 

e)  Budowa  lub  Przebudowa  sieci  kabli  optotelekomunikacyjnych  i  miedzianych 

zabudowanych  na 

długości  co  najmniej  20  km  dla  każdego  rodzaju  wyżej 

wymienionych  kabli,  wykonana  w  ramach  jednej  u

mowy  lub  maksymalnie  dwóch 

umów, 

f) 

Budowa  lub  Przebudowa  urządzeń  telewizji  przemysłowej  obejmującej  minimum  20 

punktów kamerowych i 2 stanowiska nadzoru wyposażone w rejestratory, wykonana 

w ramach jednej 

umowy lub maksymalnie dwóch umów” 

Zamawiający  weryfikował  również  potencjał  osobowy  wykonawców  ubiegających  się  

o  z

amówienie  stanowiące  przedmiot  postępowania  (pkt  8.6.2  IDW):  W  tym  celu  należało 

wykazać  się  kadrą  kierowniczą  składającą  się  z  sześciu  osób.  Wobec  pięciu  z  nich  

(z  wyjątkiem  Dyrektora  Kontraktu)  postawiono  wymóg  posiadania  uprawnień  budowlanych 

bez ograniczeń w określonym zakresie.  

„W  przypadku  osób  które  są  obywatelami  państw  członkowskich  Unii  Europejskiej 

Konfederacji  Szwajcarskiej  oraz  państw  członkowskich  Europejskiego  Porozumienia  o 

Wolnym  Handlu  (EFTA)  -  stron  umowy  o  Europejskim  Obszarze  Gospodarczym  (w 

rozumieniu  art.  4a  ustawy  z  dnia  15  grudnia  2000  r.  o  samorządach  zawodowych 

archit

ektów,  inżynierów  budownictwa  (Dz.U.2016  r.  poz.  1725  ze  zm.),  osoby  wyznaczone 

do  realizacji  zamówienia  posiadają  uprawnienia  budowlane  do  kierowania  robotami 

budowlanymi, wyszczególnione wyżej jeżeli: 



nabyty  kwalifikacje  zawodowe  do  wykonywania  działalności  w  budownictwie, 

równoznacznej wykonywaniu samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie na 

terytorium 

Rzeczypospolitej  Polskiej  odpowiadające  posiadaniu  uprawnień 

budowlanych do kierowania robotami budowlanymi, oraz 



posiadają odpowiednią decyzję o uznaniu kwalifikacji  zawodowych lub  w  przypadku 

braku  decyzji  o  uznaniu  kwalifikacji  zawodowych  zostały  spełnione  w  stosunku  do 

tych osób wymagania, o których mowa w art. 20a ust. 2-6 ustawy z dnia 15 grudnia 

2000  r.  o  samorządach  zawodowych  architektów,  inżynierów  budownictwa, 

dotyczące świadczenia usług transgranicznych. 

Stosownie  do  art.  12  ust.  7  Ustawy  Prawo  Budowlane,  podstawę  do  wykonywania 

samodzielnych  funkcji 

technicznych  w  budownictwie  stanowi  m  in.  wpis  na  listę  członków 

właściwej  izby  samorządu  zawodowego,  potwierdzony  zaświadczeniem  wydanym  przez  tę 

izbę. Zgodnie z art. 12 a ww. ustawy, samodzielne funkcje techniczne w budownictwie mogą 

również  wykonywać osoby,  których odpowiednie kwalifikacje zawodowe  zostały  uznane  na 

zasadach określonych w przepisach odrębnych.” 

Odwołujący  podał,  że  w  wyznaczonym  w  IDW  terminie  złożone  zostały  3  oferty:  AŻD  , 

Odwołującego oraz wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia wykonawców Thales 

Polska Sp. z o.o. oraz Thales Austria GmbH.  

Pismem  z  dnia  27  sie

rpnia  2018  r.  Zamawiający  wezwał  AŻD  do  złożenia  dokumentów,  

w  terminie  do  7  września  2018  r.,  zgodnie  z  procedurą,  o  której  mowa  w  art.  26  ust.  1 

ustawy

.  AŻD  przedłożyło  te  dokumenty  wraz  z  pismem  z  dnia  28  sierpnia  2018  roku. 

Następnie  (pismem  z  dnia  7  września  2018  r.)  AŻD  zwrócił  się  do  Zamawiającego  

z  wnioskiem  o  przedłużenie  terminu  do  złożenia  dokumentów  do  godz.  12:00  dnia  10 

września 2018 roku. Zamawiający prolongował termin do godz. 9:00 dnia 10 września 2018 

roku.  AŻD  przedłożył  Zamawiającemu kolejne  pismo (datowane  na  dzień  6  września  2018 

r.),  do  którego  załączono  opinie  biegłych  rewidentów  za  ostatnie  3  lata  obrotowe  (wśród 

dokumentów złożonych 28 sierpnia 2018 r. brak jest tych opinii) oraz poprawiony załącznik 

nr  8  do  IDW  (Wykaz  osób),  który  miał  zastąpić  dotychczas  złożony  dokument.  Zgodnie  

z pismem Zamawiającego z dnia 16 września 2018 r. powyższe uzupełnienie dokumentów 

dotarło  do  Zamawiającego  o  godz.  9:10.  Tym  samym  Zamawiający  zobligowany  

był  do  poddania  ocenie  dokumentów  złożonych  pierwotnie,  z  pominięciem  dokumentów 

uzupełnionych. Te z kolei potraktowane zostały jako wypełnienie procedury, o  której mowa  

w  art.  26  ust.  3  ustawy. 

Pismem  z  dnia  25  września  2018  r.  Zamawiający  poinformował  

o wyborze oferty najkorzystniejszej, za którą uznał tę złożona przez AŻD. 

W zakresie zarzutu niespełnienia przez AŻD warunków określonych w punkcie 8.6.1 

IDW 

–  doświadczenie  wykonawcy  Odwołujący  wskazał,  że  jego  zdaniem  AŻD  nie  spełnia 

następujących warunków: 

a) 

określonego  w  pkt.  8.6.1  lit.  a)  IDW  –  jak  wynika  z  informacji  uzyskanych  przez 

Odwołującego w ramach inwestycji oznaczonych w wykazie robót nr 1 oraz nr 2 AŻD 

nie  wykonał  ani  budowy  ani  przebudowy  4  komputerowych  systemów  stacyjnych 

urządzeń srk, 

b) 

określonego  w  pkt.  8.6.1  lit.  b)  IDW  –  jak  wynika  z  informacji  uzyskanych  przez 

Odwołującego w ramach inwestycji oznaczonych w wykazie robót nr 1 oraz nr 2 AŻD 

nie  wykonał  ani  budowy  ani  przebudowy  wskazanego  powyżej  lokalnego  centrum 

sterowania, 

c) 

określonego  w  pkt.  8.6.1  lit.  c)  IDW  –  jak  wynika  z  informacji  uzyskanych  przez 

Odwołującego w ramach inwestycji oznaczonych w wykazie robót nr 1 oraz nr 2 AŻD 

nie  wykonał  ani  budowy  ani  przebudowy  wskazanej  powyżej  blokady  liniowej  

na dwutorowyc

h szlakach o wskazanej długości, 

d) 

określonego  w  pkt.  8.6.1  lit.  e)  IDW)  –  jak  wynika  z  informacji  uzyskanych  przez 

Odwołującego w ramach inwestycji  oznaczonych  w  wykazie  robót  nr  3  AŻD  

nie wykonał budowy ani przebudowy sieci kabli, 

e)  pkt.  8.6.1  lit.  f)  IDW 

–  jak  wynika  z  informacji  uzyskanych  przez  Odwołującego  

w ramach inwestycji oznaczonych w 

wykazie robót nr 3 AŻD nie wykonał budowy lub 

przebudowy  urządzeń  telewizji  przemysłowej  obejmującej  swoim  zakresem  wymogi 

Zamawiającego postawione w tym zakresie. 

W zakresie zarzutu niespełnienia przez AŻD warunków określonych w punkcie 8.6.2 IDW 

– wpis na listę usług transgranicznych Odwołujący podał za IDW, że wykonawca ubiegający 

się o  udzielenie Zamówienia spełni  warunek posiadania zdolności  technicznej  i  zawodowej 

(pkt  8.2.3  IDW),  jeśli  będzie  dysponował  osobami  zdolnymi  do  wykonania  zamówienia, 

zgodnie  z  konkretnie  opisanym  wymaganiem  co  do  doświadczenia  oraz  będzie  posiadać 

uprawnienia  budowlane  w  rozumieniu  Ustawy  -  Prawo  budowlane. 

Odwołujący  powołał 

postanowienia  z  punktu  8.6.2  IDW  (

wcześniej  zostały  przytoczone)  oraz  podał,  że  zgodnie  

z art. 20a ust. 4 u

stawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o samorządach zawodowych architektów 

oraz  inżynierów  budownictwa  (dalej:  „Ustawa  o  samorządzie”)  „przed  rozpoczęciem 

świadczenia usługi transgranicznej po raz pierwszy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej 

obywatel  państwa  członkowskiego  posiadający  kwalifikacje  zawodowe  architektów  lub 

inżynierów budownictwa przedkłada okręgowej radzie izby właściwej ze względu na miejsce 

zamierzonego  świadczenia  usługi:  1)  oświadczenie  o  zamiarze  jej  świadczenia  [...];  2) 

dokumenty  potwierdzające  obywatelstwo;  3)  zaświadczenie  wydane  przez  właściwy  organ 

państwa  członkowskiego,  że  obywatel  państwa  członkowskiego  posiadający  kwalifikacje 

zawodowe  architekta  lub  inżyniera  budownictwa  wykonuje  faktycznie  i  zgodnie  z  prawem 

zawód  lub  działalność  w  tym  państwie  członkowskim  oraz  że  w  momencie  składania 

zaświadczenia  nie  obowiązuje  go  zakaz,  nawet  tymczasowy,  wykonywania  zawodu  lub 

działalności;  4)  dokumenty  potwierdzające  kwalifikacje  zawodowe’’.  Na  podstawie  tych 

dokumentów  właściwy  organ  dokonuje  tymczasowego  wpisu  na  listę  członków  izby,  co 

uprawnia  takie  osoby  do  sprawowania  funkcji  w  budownictwie  i  świadczenia  usług 

transgranicznych. 

Odwołujący  podał,  że  ze  złożonego  przez  AŻD  Wykazu  osób,  wynika,  że  wykonawca  ten 

skierował  do  realizacji  zadania  następujące  osoby:  P.G.,  R.  S.,  J.  M.,  A.  S.,  J.  N.; 

Odwołujący  V..  Odwołujący  podał,  że  z  treści  oferty  oraz  przedstawionych  na  późniejszym 

etapie  dokumentów  nie  wynika,  że  powyższe  osoby  wpisane  są  na  tymczasową  listę 

okręgowej  izby  inżynierów  budownictwa  właściwej  ze  względu  na  miejsce  prowadzenia 

inwestycji.  Również  przeprowadzona  przez  Odwołującego  weryfikacja  tej  okoliczności 

potwierdza, że fakt ten nie nastąpił. 

Dowód załączony do odwołania: 

Aktualne  wydruki  z

e  strony  Polskiej  Izby  Inżynierów 

Budownictwa  dokumentujące  brak  wpisu  członków  kadry  AŻD  na  listę  osób  uprawnionych 

do świadczenia usług transgranicznych. 

B

ez  znaczenia  z  punktu  widzenia  spełnienia  analizowanego  wymogu  jest  to,  że  niektóre 

spośród osób, z których korzystać zamierza AŻD widnieją na liście osób dopuszczonych do 

świadczenia usług transgranicznych w ramach innych inwestycji (niebędących przedmiotem 

Postępowania). We wniosku o dokonanie tymczasowego wpisu na listę członków właściwej 

izby  należy  wskazać  rodzaj  czynności  zawodowych,  jakie  zamierza  wykonywać 

wnioskodawca,  jeżeli  ich  określenie  jest  możliwe  (art.  20a  ust.  4  pkt  1  lit  a)  Ustawy  o 

samorządach). W  pkt.  2.a) Wytycznych  dotyczących  postępowania  w  sprawie  świadczenia 

usług  transgranicznych  zostało  wskazane,  że  wnioskodawca  powinien  przedłożyć  pisemne 

oświadczenie (tak też art. 20a ust. 4 pkt 1 Ustawo o samorządach) zawierające informacje o: 

a) rodzaju czynności zawodowych jakie zamierza wykonywać oraz b) miejsce i przybliżony 

termin ich r

ozpoczęcia. Zatem wnioskodawca, który chce być wpisany na listę i tymczasowo 

świadczyć  usługi  powinien  wskazać na  inwestycję oraz  jej  ramy  czasowe,  w  ramach której 

będzie  sprawował  funkcje  inżyniera.  Powyższe  zasady  odzwierciedlone  są  w  ramach 

prowadzonej 

przez  Polską  Izbę  Inżynierów  Budownictwa  listy  osób  wraz  z  konkretnymi 

projektami  (inwestycjami),  które  mogą  świadczyć  usługi  transgraniczne.  Przypisanie  osoby 

do projektu stanowi bowiem podstawę do stwierdzenia, jakiego rodzaju czynności zawodowe 

będzie wykonywał wnioskodawca. 

Odwołujący  wskazał  na  funkcję  i  istotę  dokumentacji  przetargowej  przez  powołanie  treści 

orzeczeń Krajowej Izby Odwoławczej (sygn. akt KIO 437/15, KIO 1054/14), a odnosząc się 

do  metod  wykładni  postanowień  SWIZ  podobnie  powołał  orzeczenia  Krajowej  Izby 

Odwoławczej  (sygn.  akt  1477/17,  KIO  174/12,  KIO  249/17,  KIO  2076/17  oraz  podołał 

podobne  KIO  1130/16,  KIO  810/16).  Wsk

azując  na  zasadę  gramatycznej  wykładni 

jednoznacznie  określonych  postanowień  SWIZ  cytował  orzeczenie  KIO  1953/14. W  ocenie 

Odwołującego,  z  ww.  orzeczeń  wynika,  że  Zamawiający  przy  ocenie  spełnienia  przez 

wykonawcę  warunków  określonych  w  SIWZ  powinien  kierować  się  literalną  ich  wykładnią, 

zwłaszcza  jeśli  warunki  te  są  jednoznaczne  i  nie  pozostawiają  żadnego  pola  manewru  w 

zakresie  ich  dwojakiej  interpretacji  - 

Zamawiający  jednoznacznie  i  wyraźnie  wymagał,  aby 

wykonawca  dysponował  osobami  zdolnymi  do  wykonania  zamówienia,  posiadającymi 

szczegółowo  opisane  kwalifikacje  i  doświadczenie,  a  także  posiadającymi  uprawnienia 

budowlane w rozumieniu Ustawy - 

Prawo budowlane. Literalna wykładnia postanowień IDW 

nakazuje więc przyjąć,  że procedura ta  musiała zostać  przeprowadzona  wobec  wszystkich 

osób  niebędących  obywatelami  polskimi,  które  zaliczają  się  do  kadry  kierowniczej  danego 

wyko

nawcy na etapie poprzedzającym złożenie oferty. Zamawiający wyraźnie zwrócił uwagę 

na  art.  12  ust.  7  Pr.  budowlanego,  zgodnie  z  którym  podstawą  do  wykonywania 

samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie stanowi wpis a) wpis na listę członków 

właściwej  izby  samorządu  zawodowego,  b)  potwierdzony  zaświadczeniem  wydanym  przez 

tę izbę. Co do osób skierowanych przez wykonawców do realizacji zadania, posiadających 

obywatelstwo  Unii  Europejskiej,  Konfederacji  Szwajcarskiej  oraz  państw  członkowskich 

Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - 

stron umowy o EOG, Zamawiający 

wymagał, aby legitymowały się one stosowną decyzją o uznaniu kwalifikacji zawodowych lub 

zostały  wobec  nich  spełnione  (fakt  dokonany(l))  wymogi  przewidziane  w  art.  20a  ust.  2-6 

Ustawy 

o  samorządzie  i  legitymowały  się  odpowiednim  wpisem  tymczasowym  na  listę 

członków izby.  

Skorzystanie  przez  Zamawiającego  ze  zwrotów  w  formie  dokonanej  tj.:  „dysponowania", 

„posiadają odpowiednią decyzję", „zostały spełnione” oraz sposób w jaki Zamawiający opisał 

kompleksowo  warunek  posiadania  uprawnień  budowlanych  zgodnie  z  obowiązującymi 

przepisami  przez  zagraniczną  kadrę,

nie  pozostawia 

w  ocenie  Odwołującego  wątpliwości,  

że  na  dzień  złożenia  oferty,  osoby  te  muszą  legitymować  się  uprawnieniami  budowlanymi  

w  rozumieniu  Pr.  budowlanego  i  mogą  wykonywać  samodzielne  funkcje  techniczne  

w  budownictwie  (art.  12  ust.  7  Pr.  budowlanego),  a  zatem  zakończyły  procedurę  wpisu  na 

listę zgodnie z art. 20a ust. 2-6 Ustawy o samorządzie. Literalna wykładnia postanowień IDW 

nakazuje więc przyjąć,  że procedura ta  musiała zostać  przeprowadzona  wobec  wszystkich 

osób  niebędących  obywatelami  polskimi,  które  zaliczają  się  do  kadry  kierowniczej  danego 

wykonawcy na etapie poprzedzającym złożenie oferty. 

AŻD  nie  wykazał  spełnienia  analizowanego  warunku.  Na  żadnym  etapie  postępowania 

(złożenie  oferty,  złożenie  wyjaśnień),  AŻD  nie  przedstawił  zaświadczeń  wydanych  przez 

właściwe  izby,  że kadra  skierowana  do  realizacji  zadania  posiada  uprawnienia  budowlane. 

AŻD nie wykazał nawet, że: osoby te posiadają odpowiednią decyzję o uznaniu kwalifikacji 

zawodowych  lub 

toczy  się  wobec  nich  postępowanie  administracyjne  o  dokonanie 

tymczasowego wpisu na listę właściwej izby w celu świadczenia usług transgranicznych. 

Odwołujący  wskazał,  że  ewentualne  rozważanie  na  obecnym  etapie,  czy  sformułowany 

przez Zamawiającego wymóg w zakresie posiadania uprawnień już  w momencie składania 

ofert  jest  nadmierny  jest  spóźnione  (wykonawcy  mogli  go  zakwestionować  wnosząc 

odwołanie) i pozbawione znaczenia dla sprawy (na marginesie - informacja o konieczności 

posiadania  uprawnień  w  momencie  składania  ofert  została  upubliczniona  przez 

Zamawiającego dnia 6 czerwca 2018 r., termin złożenia ofert przypadał na 10 sierpnia 2018 

r., co oznacza, że wszyscy wykonawcy mieli realną możliwość wpisania członków kadry na 

polską  listę inżynierów  budownictwa  -  taka procedura trwa ok.  2 tygodni  i  jest  nieodpłatna, 

zgodnie z art. 20a ust. 

8 zd. 2 Ustawy o samorządzie). 

Zamawiający  winien  uznać,  że  AŻD  nie  spełnił  warunku  uczestnictwa  w  postępowaniu.  

W konsekwencji podlegał wykluczeniu na podstawie art. 24 ust. 1 pkt 12 ustawy. 

Odwołujący  wskazał,  że  w  odniesieniu  do Wykazu  osób  nie  jest  możliwe  przeprowadzenie 

procedury,  o 

której  mowa  w  art.  26  ust.  3  ustawy.  Jak  słusznie  zauważył  Zamawiający  

w  piśmie  z  dnia  16  września  2018  r.  procedura  ta  została  już  wyczerpana  w  drodze 

przedłożenia  Zamawiającemu  przez  AŻD  pisma  zawierającego  nowy  Wykaz  osób  

(co  nastąpiło  już  po  terminie  wyznaczonym  przez  Zamawiającego).  Orzecznictwo  Izby 

jednozna

cznie natomiast rozstrzyga, że jest to procedura jednokrotna. 

W  zakresie  zarzutu  zaniechania  wykluczenia 

AŻD  w  oparciu  o  art.  24  ust.  1  pkt  16  

i 17 ustawy. 

Odwołujący  wskazując  na  treść  odwołania  podniósł,  że  AŻD  przedstawiło  nieprawdziwe 

informacje  w  za

kresie  spełnienia  warunków  udziału  w  postępowaniu.  Odwołujący 

argumentował,  że  zarówno  w  przypadku  art.  24  ust.  1  pkt  16,  jak  i  pkt  17  ustawodawca 

wskazał na „błąd” jako skutek działania wykonawcy, który należy rozumieć jako rozbieżność 

między obiektywną rzeczywistością, a wyobrażeniem o niej lub jej odbiciem w świadomości 

gospodarza  postępowania  (K.  Różowicz,  Wykluczenie  wykonawcy,  który  wprowadził 

zamawiającego w błąd, Komentarze praktyczne). Wskazał, że w przypadku art. 24 ust. 1 pkt 

16  ustawy  niezbędne  jest  zaistnienie  stanu  dokonanego,  a  w  art.  24  ust.  1  pkt  17  ustawy 

ustawodawca  nakazuje  sankcjonować  już  przedstawienie  informacji  wprowadzających  w 

błąd. Przytoczył fragmenty orzeczeń Izby (sygn. akt KIO 2007/17, KIO 2014/17/14, podobnie 

KIO  185/18).  Ist

otą  „błędu”,  o  którym  mowa  w  analizowanym  przepisie,  jest  więc  próba 

wykreowania  u  Z

amawiającego  przekonania,  iż  dana  okoliczność/zdarzenie  miały  miejsce, 

podczas  gdy  w  rzeczywistości  tak  nie  było.  Oczywiste  jest  przy  tym,  że  do  takiego  stanu 

doprowadzić  musi  swoim  działaniem  wykonawca  poprzez  przedstawienie  nieprawdziwej 

informacji, która stała się (lub mogła się stać) źródłem błędnego przekonania zamawiającego 

o  danej

okoliczności/zdarzeniu.  Warunkiem  zaistnienia  stanu  błędu  po  stronie 

Z

amawiającego 

jest 

podanie 

przez 

wykonawcę 

informacji 

nieprawdziwych, 

ni

eodpowiadających  rzeczywistości.  Powołał  fragment  uzasadnienia  orzeczenia  (sygn.  akt 

KIO  576/17).  Odwołujący  wywiódł,  że  z  wprowadzeniem  Zamawiającego  w  błąd  nie 

będziemy  mieli  do  czynienia  wtedy,  gdy  informacja  podawana  przez  wykonawcę  jest 

prawdziwa  (przy  czym  bez  znaczenia  jest,  czy  pozwala  ona  na  uznanie,  że  wykonawca 

spełnia  warunek  czy  też  nie).  Zdaniem  Odwołującego  z  klasyczną  konstrukcją  błędu 

spotykamy  się  w  tym  postępowaniu,  AŻD  oświadczył,  że  zrealizowane  i  przywołane  

w  Wykazie  robót  inwestycje,  a  także  członkowie  kadry  zarządzającej  spełniają  wymogi 

określone w IDW. Informacja te okazała się jednoznacznie nieprawdziwa, co musiało skłonić 

Zamawiającego  do  obligatoryjnego  wykluczenia  AŻD  z  postępowania.  Określając  stronę 

podmio

tową  w  art.  24  ust.  1  pkt  17  ustawy  ustawodawca  wskazał  na  lekkomyślność  

lub  niedbalstwo  (będące  formami  wprowadzenia  w  błąd  wskazującymi  na  niższy  stopień 

nieprawidłowości  działań  wykonawcy  niż  ten  określony  w  art.  24  ust.  1  pkt  16  Pzp).  Jak 

wynika  z  orzecznictwa  zarówno  Izby,  jak  i  sądów  powszechnych  obowiązek  starannego 

działania  dotyczy  zarówno  Zamawiających,  jak  i  wykonawców.  Jednym  z  przejawów 

staranności jest obowiązek przedstawiania zamawiającemu informacji opartych na prawdzie, 

rzetelnych i znajdujących odzwierciedlenie w faktach. Tylko w takim przypadku możliwe jest 

bowiem zadośćuczynienie podstawowemu celowi, jaki przyświeca regulacjom ustawy, jakim 

jest  wybór  oferty  złożonej  przez  wykonawcę  gwarantującego  prawidłowe  wykonanie 

zamówienia  finansowanego  ze  środków  publicznych.  Wskazał  orzeczenia  Krajowej  Izby 

Odwoławczej (sygn. akt KIO 185/18, KIO 782/17) oraz Sadu Najwyższego (sygn. akt V CK 

311/02).  I

nformacje  dotyczące  spełnienia  warunków  mieszczą  się  w  katalogu  tych,  które 

ustawodawca  określił  jako  mogące  mieć  istotny  wpływ  na  decyzje  podejmowane  przez 

zamawiającego w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego. Odwołujący również 

wskazał, że na uwagę zasługuje, że przedstawiona powyżej wykładnia art. 24 ust. 1 pkt 17 

ustawy 

pozostaje  w  zgodzie  z  interpretacją  wynikającą  z  orzecznictwa  Trybunału 

Sprawiedliwości  Unii  Europejskiej  (w  sprawie  C-387/14  Esaprojekt,  podobnie  TSUE  

w  wyroku  z  dnia  11  grudnia  2014  r.  w  sprawie  C-440/13  Croce  Amica  One  Italia  Srl 

przeciwko Azienda Regionale Emergenza Urgenza oraz wyrok TSUE z dnia 20 grudnia 2017 

w  sprawie  C  178/16  Impresa  di  Costruzioni). 

W  opinii  poprzedzającej  wydanie  wyroku  w 

sprawie  C-387/14  R

zecznik  Generalny  TSUE  stwierdził,  że  w  zakresie  oceny  istotności 

przekłamań,  których  dopuszcza  się  wykonawca  ubiegający  się  o  udzielenie  zamówienia 

publicznego  kluczowe  znaczenie  przypisać  należy  tzw.  przesłance  skutku.  Oznacza  to,  że 

tak  długo  jak  przedłożone  informacje  nie  wpływają  (lub  nie  mogą  wpłynąć)  na  wynik 

postępowania,  wykonawca  nie  powinien  zostać  wykluczony.  Jeśli  jednak  nieprawdziwe 

informacje mogą wpłynąć na wynik postępowania (tj. rodzi się, chociażby potencjalny, skutek 

w  postaci  uzyskania  korzyści  z  przedłożenia  tych  informacji)  zachodzi  konieczność 

pozbawienia 

takiego wykonawcy możliwości uzyskania zamówienia publicznego. 

W zakresie zarzutu zaniechania 

przeprowadzenia procedury wyjaśniającej w zakresie 

doświadczenia wykonawcy (zarzut ewentualny). 

Odwołujący, z ostrożności procesowej, w razie gdyby zarzuty dotyczące niespełnienia przez 

AŻD  warunków,  o  których  mowa  w  pkt.  8.6.1  IDW  nie  zostały  uwzględnione  przez  Izbę, 

podniósł, że Zamawiający dopuścił się naruszenia art. 26 ust. 4 ustawy w zakresie, w jakim 

zaniechał  przeprowadzenia  procedury  wyjaśniającej  w  celu  ustalenia,  jaki  był  rzeczywisty 

udział  AŻD  w  wykonaniu  inwestycji  zamieszczonych  w  wykazie  robót  budowlanych,  które 

AŻD realizował w ramach konsorcjum, tj. w zakresie: 

a) 

Zarządzenie  robotami  budowlanymi  w  zakresie  sterowania  ruchem  kolejowym  

i  zabudowy  systemu  ETCS  na  linii  kolejowej  Kolin  -  Breclav  - 

granica  państwa 

Austria/Słowacja  (inwestycja  realizowana  była  przez  wykonawcę  Joint  Venture 

„Ceske technologie pro ETCS”), 

b) 

Rekonstrukcja  linii  kolejowej  Praha  Smichov  (na  zewnątrz)  -  Rudna  -  Beroun  

(na  zewnątrz)  (inwestycja  realizowana  była  przez  grupę  spółek  o  nazwie  „Spółka 

ŚRUB”,  w  której  skład  wchodziły:  (i)  AŻD;  (ii)  Strabag  Rail  a.s.  oraz  (iii)  EZ  Praha 

a.s.), 

c)  Przebudowa  linii  kolejowej  Ceske  Budejovice  -  Volary  (z  referencji  wynika  tylko,  

że AŻD była liderem wykonania inwestycji, co sugeruje że roboty te realizowane była 

w ramach grupy wykonawców). 

Z  przedstawionych  przez  AŻD  referencji  należytego  wykonania  powyższych  inwestycji  

nie  wynika,  jaki  zak

res robót  wykonał  AŻD,  aby  mógł  twierdzić,  że  posiada  doświadczenie  

w ich wykonaniu. 

Odwołujący wskazał, mając na uwadze wyrok TSUE w sprawie C-387/14, 

że  TSUE  stanęło  przed  oceną,  czy  wykonawca,  który  bierze  samodzielnie  udział  

w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  publicznego,  może  polegać  na  doświadczeniu 

grupy wykonawców (konsorcjum), której był członkiem przy innym zamówieniu publicznym, 

niezależnie  od  tego,  jaki  był  jego  udział  w  realizacji  tego  zamówienia,  oraz  zacytował 

fragment tego orzeczenia. Wskazał również orzecznictwo Krajowej Izby Odwoławczej (sygn. 

akt KIO 2571/17, KIO 82/18, KIO 568/18, KIO 17/18, 2422/17).  

Jakkolwiek  art.  26  ust.  4  ustawy  odnosi  s

ię  bezpośrednio  do  wątpliwości  Zamawiającego,  

to  nie  oznacza  to,  że  ocena  zasadności  jej  przeprowadzenia  wymyka  się  jakimkolwiek 

racjonalnym  o

cenom.  Wykazanie,  iż  zaistnienie  wątpliwości  ma  charakter  obiektywny 

skutkuje  nadaniem  procedurze,  o 

której  mowa  w  art.  26  ust.  4  ustawy  charakteru 

obligatoryjnego.  Z  taką  sytuacją  mamy  do  czynienia,  gdy  jednoznacznie  można  ustalić,  

że  z  dokumentacji  nie  wynika  dana  okoliczność.  Bez  znaczenia  jest  tu  nawet  wiedza,  jaką 

posiedli  np.  pracownicy  Z

amawiającego.  Ten  bowiem  zobowiązany  jest  do  prowadzenia 

postępowania o udzielenie zamówienia publicznego w taki sposób, który, bez użycia wiedzy 

posiadanej  jedynie 

przez  określone  jednostki,  pozwoli  ocenić  prawidłowość  czynności 

pod

ejmowanych  przez  zamawiającego  (sygn.  akt  KIO  2820/15).  Zamawiający  był 

obowiązany do wezwania AŻD do złożenia wyjaśnień w celu ustalenia dokładnego zakresu 

robót, jakie wykonawca ten wykonywał w ramach poszczególnych inwestycji. Tym bardziej, 

że wszystkie referencyjne inwestycje znajdujące się w wykazie robót AŻD realizowane były 

poza  granicami  Polski.  Brak  takiego  wezwania  stanow

ił  naruszenie  art.  26  ust.  4  ustawy  

i  stanowi  podstawę  do  unieważnienia  czynności  wyboru  najkorzystniejszej  oferty  oraz 

zobowiązania do dokonania ponownego badania ofert. 

Po przeprowadzeniu rozprawy z udziałem Stron postępowania oraz uczestnika 

postępowania  odwoławczego  na  podstawie  zebranego  materiału  w  sprawie  

oraz  oświadczeń  i  stanowisk  Stron  Krajowa  Izba  Odwoławcza  ustaliła  i  zważyła,  

co następuje: 

I. 

Izba ustaliła, że nie została wypełniona żadna z przesłanek, o których stanowi art. 189 ust. 2 

ustawy  Prawo  zamówień  publicznych    (Dz.  U.  z  2017  roku,  poz.  1579  ze  zmianami;  dalej: 

„Pzp”  lub  „ustawa”),  skutkujących  odrzuceniem  odwołania.  Odwołanie  zostało  złożone  

do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  5 października  2018 roku oraz  została przekazana  

w  ustawowym  terminie  kopia  odwołania  Zamawiającemu,  co  Strony  potwierdziły  

na posiedzeniu z ich udziałem.  

II. 

Izba  ustaliła,  że  zostały  wypełnione  łącznie  przesłanki  z  art.  179  ust  1  ustawy  –  Środki 

ochrony  prawnej  określone  w  niniejszym  dziale  przysługują  wykonawcy,  uczestnikowi 

konkursu,  a  także  innemu  podmiotowi  jeżeli  ma  lub  miał  interes  w  uzyskaniu  danego 

zamówienia  oraz  poniósł  lub  może  ponieść  szkodę  w  wyniku  naruszenia  przez 

zamawiającego  przepisów  niniejszej  ustawy  -  to  jest  posiadania  interesu  w  uzyskaniu 

danego zamówienia oraz możliwości poniesienia szkody.  

III. 

Zgodnie  z  brzmieniem  przepisu  art.  192  ust  2  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych  Izba 

uwzględnia odwołanie,  jeżeli  stwierdzi  naruszenie przepisów  ustawy,  które miało wpływ  lub 

może mieć istotny wpływ na wynik postępowania o udzielenie zamówienia.  

Izba dokonawszy oceny podniesionych w odwołaniu zarzutów biorąc pod uwagę stanowiska 

Stron przedstawione na rozprawie odwołanie oddaliła.   

IV. 

Na  podstawie  art.  191  ust.  2  ustawy  wydając  wyrok,  Izba  bierze  za  podstawę  stan  rzeczy 

ustalony  w  toku  po

stępowania.  Na  podstawie  art.  190  ust.  1  ustawy  –  Strony  i  uczestnicy 

postępowania  odwoławczego  są  obowiązani  wskazywać  dowody  do  stwierdzenia  faktów,  

z  których  wywodzą  skutki  prawne.  Dowody  na  poparcie  swych  twierdzeń  lub  odparcie 

twierdzeń  strony  przeciwnej  strony  i  uczestnicy  postępowania  odwoławczego  mogą 

przedstawiać  aż  do  zamknięcia  rozprawy.  Przepis  ten  nakłada  na  Strony  postępowania 

obowiązek, który zarazem jest uprawnieniem Stron, wykazywania dowodów na stwierdzenie 

faktów, z których wywodzą skutki prawne.  

Podkreślenia  wymaga  w  tym  miejscu,  że  postępowanie  przed  Izbą  stanowi  postępowanie 

kontradyktoryjne,  czyli  sporne,  a  z  istoty  tego  postępowania  wynika,  że  spór  toczą  Strony 

postępowania  i  to  one  mają  obowiązek  wykazywania  dowodów,  z  których  wywodzą 

określone skutki prawne.  Jednoznacznie zostało to wskazane w  wyroku Sądu Okręgowego 

w  Warszawie  z  dnia  8  kwietnia  2008  roku  sygn.  akt  V  Ca  571/08: 

Postępowanie  przed 

Krajową  Izbą  Odwoławczą  prowadzone  jest  na  podstawie  przepisów  rozdziału  3  działu  VI 

pzp.  Postępowanie  dowodowe  uregulowane  jest  w  art.  188  pzp.  Nakłada  on  na  strony 

obowiązek  wskazywania  dowodów  dla  stwierdzenia  faktów,  z  których  wywodzą  skutki 

prawne (ust.1). Izba może jednak dopuścić dowód nie wskazany przez stronę (ust. 2). Jest to 

roz

wiązanie  analogiczne  do  stosowanego  w  postępowaniu  cywilnym  art.  232  kpc,  co 

świadczy  o  kontradyktoryjnym  charakterze  postępowania  odwoławczego.  Oznacza  to,  że 

ustawodawca pozostawia inicjatywę dowodową stronom,  nie nakładając  na  KIO  obowiązku 

ustalania  tz

w.  prawdy  materialnej.  Ustawa  jednocześnie  daje  KIO  uprawnienie  do 

dopuszczenia  dowodu  z  urzędu.  Uprawnienie  to  nie  jest  jednak  obowiązkiem.  Dlatego 

nieskorzystanie z tego uprawnienia nie może stanowić przedmiotu skargi. 

Powołując  w  tym  miejscu  regulację  art.  14  ustawy  do  czynności  podejmowanych  przez 

zamawiającego  i  wykonawców  w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  publicznego 

stosuje się przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 roku  – Kodeks cywilny, jeżeli przepisy 

ustawy nie stanowią inaczej i przechodząc do art. 6 Kodeksu cywilnego ciężar udowodnienia 

faktu  spoczywa  na  osobie,  która  z  faktu  tego  wywodzi  skutki  prawne  należy  wskazać,  że 

właśnie z tej zasady wynika reguła art. 190 ust 1 ustawy. Przepis art. 6 Kodeksu cywilnego 

wyraża  dwie  ogólne  reguły,  a  mianowicie  wymaganie  udowodnienia  powoływanego  przez 

stronę  faktu,  powodującego  powstanie  określonych  skutków  prawnych  oraz  usytuowanie 

ciężaru  dowodu  danego faktu  po  stronie  osoby,  która  z  faktu  tego  wywodzi  skutki  prawne. 

Podkreślenia  wymaga,  że  to  po  stronie  Odwołującego  leży  ciężar  udowodnienia 

podnoszonych przez niego okoliczności.  

Izba  wskazuje,  że  postępowanie  odwoławcze  jest  odrębnym  od  postępowania  o  udzielenie 

zamówienia  publicznego  postępowaniem,  które  ma  na  celu  rozstrzygnięcie  powstałego 

pom

iędzy  Stronami  sporu.  W  trakcie  postępowania  odwoławczego  to  Odwołujący 

kwestionuje  podjęte  przez  Zamawiającego  decyzje  w  zakresie  oceny  ofert  i  wykonawców  

w  postępowaniu,  nie  zgadza  się  z  podjętymi  czynnościami  lub  zaniechaniem  określonych 

działań, tak więc zgodnie z regułą płynącą z art. 190 ustawy to na Odwołującym ciąży ciężar 

dowiedzenia,  że  stanowisko  Zamawiającego  jest  nieprawidłowe.  Izba  wskazuje  w  tym 

miejscu na wyrok Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 19 marca 2009 roku sygn. akt X Ga 

32/09,  w  którym  to  orzeczeniu  Sąd  wskazał  między  innymi  Ciężar  udowodnienia  takiego 

twierdzenia  spoczywa  na  tym  uczestniku  postępowania,  który  przytacza  twierdzenie  

o istnieniu danego faktu, a nie na uczestniku, który twierdzeniu temu zaprzecza (…) 

V. 

Przy  rozpozna

waniu  przedmiotowej  sprawy  skład  orzekający  Izby  wziął  pod  uwagę 

dokumentację  postępowania  o  udzielenie  zamówienia  w  przedmiotowej  sprawie,  a  także 

stanowiska i  oświadczenia Stron  i  uczestnika  postepowania odwoławczego    złożone ustnie 

do protokołu.  

Izba  u

względniła  również  stanowisko  Zamawiającego  zawarte  w  złożonym  piśmie 

datowanym  na  22 

października  2018  roku „Odpowiedź  Zamawiającego na  odwołanie”  oraz 

st

anowisko  uczestnika  postępowania  odwoławczego  wyrażone  w  piśmie  z  dnia  22 

października  2018  roku  „Pismo  procesowe  Przystępującego”.    Izba  uwzględniła  również 

stanowisko  zaprezentowane  przez  Odwołującego  w  złożonym  w  trakcie  rozprawy 

dokumencie (dokument 2). 

Izba  dopuściła  dowody  zawnioskowane  i  załączone  do  odwołania.  Izba  dopuściła 

dowody zawnioskowane 

i złożone w trakcie rozprawy przez Odwołującego: 



(dowód nr 1) dla inwestycji Remont linii na trasie Praha Smichov (bez stacji) - Rudna 

u  Prahy 

–  Beroun  (bez  stacji)  Pełny  raport  techniczny  w  języku  czeskim  wraz  

z tłumaczeniem strony 24 i 25 oraz strony tytułowej, 



(dowód nr 2) Wydruk korespondencji email z firmą UAB (firma litewska), 



(dowód  nr  6)  Specyfikacja  techniczna  dla  inwestycji  Budowa  ERTMS/ETCS  L2  

w sekcji Breclav st. Hranice 

– Kolin. 

Izba  dopuściła  dowody  zawnioskowane  i  przedstawione  przez  uczestnika 

postępowania odwoławczego: 



(dowód  nr  3)  Referencja  z  realizacji  inwestycji  ETCS-I  odcinek  korytarzowy  Kolin  – 

Breclav- 

granica  państwa  Austria  /  Słowacja  w  języku  angielskim  wraz  

z tłumaczeniem, 



(dowód  nr  3)  –  Zaświadczenia  od  Wielkopolskiej  Okręgowej  Izby  Inżynierów 

Budownictwa (6 sztuk), 



(dowód  nr  5)  –  umowy  wraz  z  ich  tłumaczeniem  dotyczące  inwestycji  Zarządzenie 

robotami budowlanymi w zakresie sterowania ruchem kolejowym i zabudowy systemu 

ETCS  na  linii  kolejowej  Kolin  -  Breclav  - 

granica  państwa  Austria/Słowacja,  oraz 

Przebudowa linii kolejowej Ceske Budejovice 

– Volary. 

VI. 

Izba 

zważyła, co następuje: 

1)  W  zakresie  wskazanego  naruszenia  art.  24  ust.  1  pkt  12  ustawy  w  zakresie 

niewykazania spełnienia warunku zdolności technicznej lub zawodowej w odniesieniu 

do  posiadanego 

doświadczenia  przez  uczestnika  postępowania  odwoławczego  – 

Izba  uznała,  że  wyspecyfikowane  przez  Odwołującego  naruszenie  ww.  ustawy  nie 

znajduje uzasadnienia w treści odwołania.  

Izba  wskazuje,  że  w  ramach  środków  ochrony  prawnej  -  w  zakresie  wyznaczonym  treścią 

zarzutów  odwołania  –  następuje  kontrola  poprawności  działania  bądź  bezprawnego 

zaniechania  Zamawiającego  pod  względem  zgodności  z  przepisami  ustawy.  Zakres 

rozstrzygnięcia,  zgodnie  z    art.  192  ust.  7  ustawy  wyznacza  treść  odwołania  oraz 

kw

estionowana w nim czynność i przede wszystkim podniesione zarzuty. Zgodnie z treścią 

tego przepisu, Izba nie może orzekać co do zarzutów, które nie były zawarte w odwołaniu. 

Zgodnie z treścią art. 180 ust. 3 ustawy (analogicznie stanowi § 4 rozporządzenia Prezesa 

Ra

dy Ministrów z 22 marca 2010 r. w sprawie regulaminu postępowania przy rozpatrywaniu 

odwołań),  odwołanie  powinno  wskazywać  czynność  lub  zaniechanie  czynności 

Zamawiającego,  której  zarzuca  się  niezgodność  z  przepisami  ustawy,  zawierać  zwięzłe 

przedstawienie zarzutów, określać żądanie oraz wskazywać okoliczności faktyczne i prawne 

uzasadniające  wniesienie  odwołania.  Tym  samym  należy  podkreślić,  że  właśnie  określone  

w  ww.  przepisie  wymogi  konstrukcyjne  odwołania  przesądzają,  że  treść  zarzutu  nie  jest 

ograniczona  wyłącznie  do  twierdzeń  zawartych  we  wstępnej  części  odwołania  (petitum)  

i  nie ogranicza się jedynie do podania podstawy prawnej oraz wskazania stanu faktycznego, 

a dotyczy również okoliczności faktycznych zawartych w sformułowanej przez Odwołującego 

argumentacji 

będącej  uzasadnieniem  stanowiska  Odwołującego.  Odwołanie  powinno 

wyrażać  zastrzeżenia  wobec  dokonanych  przez  Zamawiającego  czynności  lub  zaniechań,  

co  oznacza  obowiązek  zaprezentowania  przez  Odwołującego  nie  tylko  podstawy  prawnej 

takich  zastrzeżeń,  ale  przede  wszystkim  argumentacji  odnoszącej  się  postulowanej  oceny. 

Oznacza to zatem konieczność odniesienia się do elementów stanu faktycznego, jak również 

podjętych czynności lub zaniechań Zamawiającego w taki sposób, który pozwoli na uznanie, 

że podniesione zostały konkretne zarzuty wobec tych czynności lub zaniechań przypisanych 

Zamawiającemu.  O  treści  zarzutu  decyduje  w  szczególności  przytoczona  podstawa 

faktyczna,  wskazane  przez  danego  Odwołującego  okoliczności  faktyczne,  wskazywane 

uzasadnienie,  oraz  przypisana  im 

kwalifikacja  prawna,  podkreślić  należy,  że  ta kwalifikacja 

prawna decyduje o uwzględnieniu żądania odwołania.  

Izba  zaznacza,  że  orzecznictwo  sądów  powszechnych  jak  również  Krajowej  Izby 

Odwoławczej  wskazuje  na  potrzebę  ścisłego  odczytywania  treści  zarzutu,  w  tym  przede 

wszystkim  niedopuszczalność  wykraczania  poza  jego treść.  Jak  wskazano  w  uzasadnieniu 

wyroku  Sądu  Okręgowego  w  Gliwicach  z  29  czerwca  2009  r.  w  spr.  X  Ga  110/09,  „O  tym 

jakie  twierdzenia  lub  zarzuty  podnosi  strona  w  postępowaniu  nie  przesądza  bowiem 

proponowana  przez  nią  kwalifikacja  prawna  ale  okoliczności  faktyczne  wskazane  przez  tę 

stronę. Jeśli więc strona nie odwołuje się do konkretnych okoliczności faktycznych to skład 

orzekający nie może samodzielnie ich wprowadzić do postępowania tylko dlatego, że można 

je  przyporządkować  określonej,  wskazanej  w  odwołaniu  kwalifikacji  prawnej.”  Na  potrzebę 

ścisłego  traktowania  pojęcia  zarzutu  wskazał  również  Sąd  Okręgowy  w  Rzeszowie  w 

uzasadnieniu  wyroku  z  dnia  18  kwietnia  2012  r.  w  spr.  o  sygn.  I  Ca  117/12: 

„W  zakresie 

postępowania  odwoławczego  art.  180  ust.  1  i  3  pzp  stanowi,  że  odwołanie  które  powinno 

zawiera

ć  zwięzłe  przedstawienie  zarzutów,  przysługuje  wyłącznie  od  niezgodnej  z 

przepisami  ustawy  czynności  zamawiającego  podjętej  w  postępowaniu  o  udzielenie 

zamówienia  lub  zaniechania  czynności,  do  której  jest  zobowiązany  na  podstawie  ustawy. 

Natomiast w myśl art. 192 ust. 7 pzp KIO nie może orzekać co do zarzutów, które nie były 

zawarte w odwołaniu. Z jednej strony zostało więc wprowadzone przedmiotowe ograniczenie 

dla odwołującego się w postaci niezgodnej z przepisami ustawy czynności zamawiającego, a 

z  drugie

j strony dla KIO, które nie może orzekać co do  zarzutów niezwartych w odwołaniu. 

(…)  Z  analizy  powyższych  przepisów  można  wyciągnąć  dwa  zasadnicze  wnioski  dla 

niniejszej sprawy. Po pierwsze, zarówno granice rozpoznania sprawy przez KIO jak i Sąd są 

ściśle  określone  przez  zarzuty  odwołania,  oparte  na  konkretnej  i  precyzyjnej  podstawie 

faktycznej.  Sąd  w  postępowaniu  toczącym  się  na  skutek  wniesienia  skargi  jest  związany 

podniesionymi w odwołaniu zarzutami i wyznaczonymi przez nie granicami zaskarżenia.”  

Zauw

ażyć  należy,  że  zgodnie  z  orzeczeniami  Sadu  Najwyższego  to  nie  podanie  podstawy 

prawnej,  a  uzasadnienie  faktyczne  jest  niezbędne  do  skutecznego  złożenia  środka 

zaskarżenia,  w uzasadnieniu wyroku Sądu Najwyższego  z 24 marca 2014 roku,  sygn. akt 

III CSK 156/14 czytamy: 

Oznacza to, że nawet wskazanie jej przez powoda nie jest wiążące 

dla sądu, który w ramach dokonywanej subsumcji jest zobowiązany do oceny roszczenia w 

aspekcie  wszystkich  przepisów  prawnych,  które  powinny  być  zastosowane  jako  mające 

oparcie 

w ustalonych faktach (por. orzeczenia Sądu Najwyższego z dnia 13 czerwca 1947 r., 

C III 137/47, OSNC 1948, nr 1, poz. 20, z dnia 2 maja 1957 r., II CR 305/57, OSNC 1958, nr 

3,  poz.  72;  wyrok  z  dnia  15  września  2004  r.,  III  CK  352/03,  niepubl.).  Podanie  błędnej 

podstawy prawnej nie może wywołać negatywnych skutków dla powoda. Zwrócono również 

uwagę w orzecznictwie na to, że wskazanie w pozwie przez profesjonalnego pełnomocnika 

powoda  podstawy  prawnej  żądania,  mimo  braku  takiego  obowiązku,  może  spowodować 

uki

erunkowanie  postępowania,  przez  pośrednie  określenie  okoliczności  faktycznych 

uzasadniających  żądanie  (por.  wyrok  Sądu  Najwyższego  z  dnia  23  lutego  1999  r.,  I  CKN 

252/98,  OSNC  1999,  nr  9,  poz.  152).  Ukierunkowanie  to  nie  może  jednak  oznaczać 

formalnego zwi

ązania sądu podaną podstawą prawną zwłaszcza, gdy okoliczności faktyczne 

mogą  stanowić  oparcie  dla  innej,  adekwatnej  podstawy  prawnej  (por.  wyrok  Sądu 

Najwyższego  z  dnia  28  lutego  2002  r.,  III  CKN  182/01,  niepubl.).  (…)  Niedopuszczalne 

byłoby zasądzenie przez sąd czegokolwiek na podstawie innego stanu faktycznego niż ten, 

który  jest  podstawą  powództwa.  W  orzecznictwie  Krajowej  Izby  Odwoławczej  również 

ugruntowany  jest  pogląd,  że  o  prawidłowości  konstrukcji  zarzutu  odwołania  nie  może 

przesądzać  kwalifikacja  prawna  zaskarżonej  czynności,  ponieważ  ostatecznie  to  do  Izby 

należy  subsumcja  stanu  faktycznego  pod  określoną  normę  prawną,  natomiast  kluczowe 

znaczenie  ma  podanie  w  treści  odwołania  uzasadnienia  faktycznego,  wyczerpującego  

i  zawierającego  argumentację  pozwalającą  na  ocenę  poprawności  zachowań  (czynności, 

zaniechań) Zamawiającego, które kwestionuje we wniesionym odwołaniu Odwołujący.  

Przenosząc powyższe twierdzenia Sądu Najwyższego na realia rozpoznawanej sprawy Izba 

wskazuje,  że  brak  jest  argumentacji  faktycznej  w  uzasadnieniu  odwołania  w  odniesieniu  

do wskazanego braku wykazania przez uczestnika wymaganego 

w ramach warunku udziału 

w postępowaniu doświadczenia. Podanie na wstępie odwołania, przy zaznaczeniu podstawy 

prawnej  i  warunku  z  IDW  oraz  wskazania  inwestycji,    informacji  na  temat  tego  czego  

nie  wykonał  w  ramach  inwestycji  uczestnik  –  co  czyni  podając fragmentarycznie  brzmienie 

warunku 

– nie zostało w żaden sposób uzasadnione w dalszej części odwołania. W ramach 

uzasadnienia  odwołania  w  tym  zakresie  Odwołujący  poprzestaje  na  wskazaniu,  w  każdym  

z  przypadków,  że  wynika  to  z  informacji  uzyskanych  przez  Odwołującego.  Odwołujący  

nie  wskazał  żadnych  sprecyzowanych  faktów,  nie  odniósł  do  żadnych  konkretnych 

informacji. Stanowisko Odwołującego nie pozwala również na polemikę z jego twierdzeniami 

np.: 

w  ramach  uwzględnienia  zarzutów  odwołania,  bowiem  nie  sposób  wysnuć  z  tego 

stanowiska, 

aby  Zamawiający  mógł  powziąć  wiedzę,  dlaczego  w  ocenie  Odwołującego 

uczestnik  nie  wykazał  spełnienia  warunku  udziału  w  postępowaniu.  W  ocenie  Izby  nie 

stanowi  uzasadnienia  niezbędnego  dla  prawidłowej  konstrukcji  zarzutu  ograniczenie  się 

przez Odwołującego do podania, że wynika to z informacji przez niego uzyskanych. Brak jest 

wskazania  jakie  to  informacje  pozyskał  Odwołujący  i  dlaczego  w  oparciu  o  te  właśnie 

informacje twierdzi, że nie zostały wykazane warunki udziału w postepowaniu. Przytoczenie 

fragmentu  treści  warunku  po  jego  wcześniejszym  zacytowaniu  również  nie  jest 

uzasadnieniem, które pozwoliłoby na uznanie przedstawienia zarzutu. W zasadzie odwołanie 

w  zakresie  wskazanego  na  wstępie  naruszenia  przepisu  ustawy  oparte  jest  na  tym,  że 

uczestnik  nie  wykazał  spełnienia  warunku  doświadczenia,  bo  nie  wykonał  określonych 

warunkiem  wymagań  o  czym  informacje  uzyskał  Odwołujący.  Taka  konstrukcja  twierdzeń 

Odwołującego  nie  może  być  uznana  za  zarzut,  bowiem  gdyby  takie  stanowisko  uznać  za 

zarzut odwołania, to budowa zarzutu odwołania sprowadzałaby się jedynie do stwierdzenia, 

że  Odwołujący  nie  zgadza  się  z  dokonaną  oceną  Zamawiającego,  co  opiera  na  uzyskanej 

wiedzy.  To natomiast  wypaczałoby  ugruntowaną orzecznictwem  konstrukcję zarzutu  opartą 

na  przedstawieniu  w  szczególności  uzasadnienia  faktycznego  kwestionowanych  czynności 

czy  zaniechań  Zamawiającego,  co  do  których  możliwe  jest  odniesienie  się  stron 

postępowania.  

Izba  zaznacza,  że  sam  Odwołujący  w  trakcie  rozprawy  podał,  że  „uszczegóławia”  swoje 

stanowisko  w  zakresie  niewykazania  spełnienia  warunku  udziału  w  postepowaniu 

określonego  w  pkt  8.6.1.  lit  c  i  f  IDW.  Uszczegółowienie  to  w  ocenie  Izby  stanowiło 

uzupełnienie,  a  w  zasadzie  podniesienie  zarzutu,  który  w  odwołaniu  się  nie  znajdował. 

Przedstawienie 

tej  argumentacji  dopiero  na  rozprawie  jest  spóźnione  i  nie  może  stanowić 

uzasadnienia faktycznego 

zarzutu podlegającego ocenie. Uwzględnienie przy rozpatrywaniu 

odwołania zarzutów podniesionych po upływie terminu na ich przedstawienie (na wniesienie 

odwołania)  jest  niedopuszczalne  i  stanowiłoby  naruszenie  zasad  Prawa  zamówień 

publicznych 

w  stosunku  do  pozostałych  podmiotów  w  danym  postępowaniu  o  udzielenie 

zamówienia  publicznego.  Dopiero  w  trakcie  rozprawy  Odwołujący  zidentyfikował,  że  w 

ramach  niewykazania  warunku  z  pkt  8.6.1.  lit  f  IDW 

chodziło  o  to,  że  nie  wykonano  2 

stanowisk  nadzoru  wyposażonych  w  rejestratory  w  ramach  jednej  lub  dwóch  umów, 

natomiast  w  ramach  warunku  z  pkt  8.6.1.  lit  c  IDW

,  że  uczestnik  nie  wykonał 

wielodostępowej  blokady  liniowej  w  ramach  „projektu  litewskiego”.  Tym  samym 

„uszczegółowienie”  jakiego  dokonał  Odwołujący  stanowi  faktyczne  uzasadnienie,  które  na 

et

apie  składania  odwołania  winno  być  podniesione.  Sam  Odwołujący  potwierdził  w  trakcie 

rozprawy  stanowisko  o  braku  podniesienia  argumentacji  faktycznej  w  przedstawionym 

uzasadnieniu  odwołania  jak  również  o  blankietowości  wskazywanych  naruszeń,  bowiem  

podał,  że  w  zakresie  punktu  8.6.1.  a,  b,  e  IDW  podniesionych  w  odwołaniu  Odwołujący 

wyjaśnia,  że  nie  zebrał  dostatecznych  dowodów  na  poparcie  tych  zarzutów  jednakże  nie 

wycofuje. 

W ocenie Izby Odwołujący nie tylko nie przedstawił żadnych dowodów ale również 

nie 

przedstawił w ramach uzasadnienia żadnych twierdzeń, które uzasadniałby podnoszone 

naruszenia  przepisów  ustawy.  Taka  konstrukcja  twierdzeń  Odwołującego  prezentowana  

w  trakcie  rozprawy  potwierdza  w  ocenie  Izby,  że  Odwołujący  poszukiwał  uzasadnienia  

dla  po

dniesionego naruszenia przepisu wskazanego w odwołaniu już po terminie składania 

odwołania. W  odwołaniu  Odwołujący  wyliczył  szeroko kwestionowane  inwestycje,  jednakże 

faktycznego  uzasadnienia  odnośnie  tego  co  też  kwestionuje  w  ramach  danej  inwestycji 

wskaz

anej  na  potwierdzenie  spełnienia  warunku  udziału  w  postepowaniu  przez  uczestnika 

postępowania  odwoławczego  nie  zawarł  w  uzasadnieniu.  Podkreślenia  wymaga,  

że  stanowisko  prezentowane  przez  Odwołującego czyli  to,  że  dla  części  kwestionowanego 

doświadczenia  nie  zebrał  dowodów  na  poparcie  tych  twierdzeń,  a  dla  części  uzupełnił  

w  trakcie  rozprawy  argumentację  i  przedstawił  dowody  potwierdza,  że  uzasadnieniu 

odwołania  brak  jest  faktycznej,  jednoznacznej  i  dokładnej  argumentacji  uzasadniającej 

twierdzenia Odwołującego. Zaznaczając, że odwołanie nie może mieć charakteru ogólnego, 

a  powinno  konkretyzować  zarzuty,  nakierowane  na  uwzględnienie  odpowiadających  

im żądań; wskazywać okoliczności faktyczne i prawne, które pozwalają na dokonanie oceny 

zasadności  tych  zarzutów,  w  rozpoznawanej  sprawie  odwołanie  w  zakresie  wskazanych 

naruszeń przepisów nie zawierało wszystkich koniecznych elementów, co zostało wykazane 

powyżej.  

Izba  podkreśla,  mając  na  uwadze  podejmowane  w  trakcie  postępowania  odwoławczego 

czynnościami  przez  Strony  postępowania  odwoławczego,  że  odwołanie  zawierające 

precyzyjne  i  jednoznaczne  zarzuty  pozwala  na  przygotowanie  się  Stron  postępowania  

do  rozprawy  jak  również  może  być  podstawą  do  uwzględnienia  odwodnia  w  całości  przez 

Zamawiającego,  a  co  wiąże  się  z  konkretnymi  czynnościami  procesowymi  (art.  186  ust.  2 

ustawy), bądź uwzględnienia poszczególnych zarzutów  wniesionego odwołania, co również 

może  oddziaływać  na  sytuację  procesową.  Lakoniczne,  ogólne  wskazanie  w  uzasadnieniu 

okoliczności  faktycznych  bez  podania  argumentacji  uzasadniającej  twierdzenia 

Odwołującego  oraz  zawierającej  informację  na  temat  podnoszonych  niezgodności,  

nie  stanowi  skonkretyzowania  uchybień,  z  których  Odwołujący  chce  wysnuwać  dla  siebie 

korzystne wnioski.  

Przedstawiona  na  rozp

rawie  przez  Odwołującego  argumentacja  stanowi  nową,  niezawartą  

w  odwołaniu  argumentację,  uzasadnienie  faktyczne  podniesionych  we  wstępnej  części 

odwołania naruszenia przepisów. Zgodnie z art. 192 ust. 7 ustawy Izba nie może orzekać co 

do  zarzutów,  które  nie  były  zawarte  w  odwołaniu.  Argumentacja  przedstawiona  przez 

Odwołującego w trakcie rozprawy w zakresie niewykazania warunku z pkt 8.6.1. lit c oraz f 

IDW 

stanowi w ocenie Izby nowy, nie wskazany w odwołaniu zarzut. Zaznaczyć należy, że to 

właśnie  argumentacja  merytoryczna,  czyli  odnosząca  się  do  istoty  sprawy  stanowi 

uzasadnienie  faktyczne  podnoszonych  naruszeń  w  zakresie  poszczególnych  przepisów,  w 

sumie  tworząc  zarzuty.  W  zakresie  niewykazania  warunku  z  pkt  8.6.1.  lit  a,  b  oraz  e  IDW 

Odwołujący  w  ogóle  nie  przedstawił  argumentacji  faktycznej  uzasadniającej  naruszenie 

podniesionego  na  wstępie  odwołania  przepisu  prawa.  Przedstawienie  na  rozprawie  danej 

argumentacji  merytorycznej 

nie może być poczytywane za uszczegółowienie – które w tym 

wypadku  stanowi  uzu

pełnienie  –  postawionych  zarzutów,  bowiem  nie  prowadzi  ono  do 

dowodzenia  czegoś  co  już  zostało  wykazane,  lecz  do  wykazania  faktów,  które  na  moment 

złożenia  odwołania  nie  były  podane  Zamawiającemu  i  zainteresowanym  wykonawcom. 

Uznanie  argumentacji  przedstawionej  przez 

Odwołującego  w  trakcie  rozprawy 

w  zakresie 

niewykazania  warunku  z  pkt  8.6.1.  lit  c  oraz  f  IDW 

prowadziłoby  do  przywrócenia 

Odwołującemu  terminu  na  przedstawienie  zarzutów,  co  jest  niedopuszczalne  w  świetle 

obowiązujących  przepisów,  bowiem  termin  na  wniesienie  odwołania  jest  nieprzywracany. 

Odwołujący  miał  możliwość  przedstawienia  argumentacji  merytorycznej  w  uzasadnieniu 

odwołania i to był obowiązany poczynić. Niewystarczające jest natomiast przytoczenie treści 

samego  warunku  udziału  w  postepowaniu  ukształtowanego  przez  Zamawiającego,  które  

w  efekcie  nie  zostało  poparte  w  całości  na  rozprawie  w  prezentowanej  argumentacji 

faktycznej, co kolejny raz pokazuje, że Odwołujący nie wiedział co też ma skarżyć i w jakim 

zakresie  w  odwołaniu,  dlatego  wskazano  naruszenia  dość  szeroko  co  pozwoliło 

Odwołującego  w  trakcie  rozprawy  przedstawić  zebraną  do  czasu  rozprawy  argumentację 

faktyczną.    Poszukiwanie  przez  Odwołującego  uzasadnienia  faktycznego  dla  blankietowo 

podniesionych  naruszeń,  na  późniejszym  etapie,  po  wniesieniu  odwołania  nie  stanowi 

uzasadnienia  dla  przedstawienia  argumentacji  faktycznej  dopiero  na  rozprawie.  W  tym 

postępowaniu  Odwołujący  przyznał  sam,  że  poszukiwał  uzasadnienia  dla  swojego 

stanowiska  na  etapie  po  wniesieniu  odwołania,  natomiast  nie  stanowi  usprawiedliwienia  

w 

takim  działaniu  Odwołującego  również  termin  na  wniesienie  odwołania,  bowiem 

u

stawodawca  określił  terminy  dla  wnoszenia  odwołań  i  terminy  te  znane  są  wykonawcom. 

Izba  wskazuje  również  na  trafność  i  zasadność  argumentacji  przedstawionej  przez 

Zamawiającego  i  uczestnika  postępowania  odwoławczego  w  złożonych  pismach 

procesowych oraz w prezentowanych na rozprawie stanowiskach.  

Izba postanowiła oddalić wnioski dowodowe Odwołującego oraz nie przeprowadzać dowodu 

z dokumentów: (dowód nr 1) dla inwestycji Remont linii na trasie Praha Smichov (bez stacji) - 

Rudna  u  Prahy 

–  Beroun  (bez  stacji)  Pełny  raport  techniczny  w  języku  czeskim  wraz  

z  tłumaczeniem  strony  24  i  25  oraz  strony  tytułowej;  (dowód  nr  2)  Wydruk  korespondencji 

email  z  f

irmą  UAB  (firma  litewska);  (dowód  nr  6)  Specyfikacja  techniczna  dla  inwestycji 

Budowa ERTMS/ETCS L2 w sekcji Breclav st. Hranice 

– Kolin – bowiem wnioski dowodowe 

oraz  dowody  przedstawione  były  na  okoliczność  dowiedzenia  przedstawianej  na  rozprawie 

argumen

tacji, która nie znajduje uzasadnienia faktycznego w uzasadnieniu odwołania.   

2)  W  zakresie  wskazanego  naruszenia  art.  24  ust.  1  pkt  16  i  17  ustawy  w  zakresie 

zaniechania 

uznania,  że  w  niniejszej  sprawie  zmaterializowały  się  przesłanki,  

o których mowa w  tych przepisach, gdy tymczasem  AŻD  przedstawił  nieprawdziwe, 

wprowadzające  w  błąd  informacje  odnośnie  doświadczenia  oraz  uprawnień  kadry 

kierowniczej,  które  pozwoliły  temu  wykonawcy  spełnić  warunki  udziału  

w postępowaniu – Izba uznała, że wyspecyfikowane przez Odwołującego naruszenie 

ww. ustawy nie znajduje uzasadnienia w treści odwołania. 

Na  wstępie  Izba  wskazuje,  że  cała  argumentacja  prawna  jaka  została  przedstawiona 

powyżej (pkt 1) uzasadnienia wyroku) pozostaje aktualna w tym miejscu.  

Podnoszone  przez 

Odwołującego  w  odwołaniu  niewykazanie  spełnienia  warunków  udziału  

w  postępowaniu  należy  odróżnić  od  podania  przez  Zamawiającego  informacji 

wprowadzających  Zamawiającego  w  błąd  czy  to  w  wyniku  zamierzonego  działania  

lub rażącego niedbalstwa czy też lekkomyślności lub niedbalstwa. Inne przesłanki i inne ich 

uzasadnienie  wymagane  jest  do  tego,  aby 

wykazać  wskazane  przez  Odwołującego 

podstawy wykluczenia wykonawcy w oparciu o któryś przepis ustawy.  

Odwołujący podał na wstępie odwołania, że Zamawiający naruszył artykuł art. 24 ust. 1 pkt 

16 i 17 ustawy w zakresie zaniechanie uznania, że w niniejszej sprawie zmaterializowały się 

przesłanki,  o  których  mowa  w  tych  przepisach,  gdy  tymczasem  AŻD  przedstawił 

nieprawdziwe,  wprowadzające  w  błąd  informacje  odnośnie  doświadczenia  oraz  uprawnień 

kadry  kierowniczej,  które  pozwoliły  temu  wykonawcy  spełnić  warunki  udziału  

w postępowaniu.  

Mając  na  uwadze  tak  zakreślone  stanowisko  Odwołującego  w  petitum  odwołania,  

w uzasadnieniu odwołania winien był Odwołujący wykazać: 

po  pierwsze 

–  zaistnienie  następujących  przesłanek  normy  art.  24  ust.  1  pkt  16  ustawy,  

a  mianowicie,  że  doszło  do  (1)  przedstawienia  informacji  przez  wykonawcę  niezgodnej  

z rzeczywistością (2) informacja ta wprowadziła w błąd Zamawiającego, (3) błąd ten polegał 

na  przyjęciu  przez  Zamawiającego,  że  wykonawca  nie  podlega  wykluczeniu,  

a  (4)  przedstawienie  informacji  musi  być  wynikiem  zamierzonego  działania  lub  rażącego 

niedbalstwa. R

ównież w zakresie regulacji z  art. 24 ust. 1 pkt 17 ustawy Odwołujący winien 

był  wykazać  dla  skutecznego  zastosowania  tego  przepisu,  że  wypełnione  zostały 

kumulatywnie następujące przesłanki, a mianowicie doszło do: (1) przedstawienie informacji 

przez  wykonawcę  niezgodnej  z  rzeczywistością,  (2)  informacja  ma  mieć  istotny  wpływ  

na 

decyzje  podejmowane  przez  Zamawiającego,  (3)  informacja  ta  wprowadziła  w  błąd 

Zamawiającego,  a  (4)  przedstawienie  informacji  musi  być  wynikiem  lekkomyślności  

lub  niedbalstwa. 

Izba  podkreśla,  że  wskazane  przesłanki  muszą  być  stosowane  łącznie,  

a niewykaza

nie zaistnienia jednej z nich jest wystarczające do stwierdzenia, że Zamawiający 

nie stosując art. 24 ust. 1 pkt 16 lub 17 ustawy nie naruszył tej ustawy. (podobnie: wyrok KIO 

348/17,  wyrok  KIO  2736/17,  wyrok  KIO  836/17,  wyrok  KIO  1058/17,  wyrok  KIO  1257/17, 

wyrok  KIO  2010/18). 

Odwołujący  w  uzasadnieniu  odwołania  nie  przedstawił  argumentacji 

faktycznej, która stanowiłaby wykazanie i uzasadnienie zaistnienia każdej z ww. przesłanek, 

których  wykazanie  kumulatywnie  niezbędne  jest  do  wykazania  zaistnienia  podstawy 

wykluczenia w oparciu o podnoszone przez Odwołującego podstawy prawne, 

po  drugie 

– argumentacja fatyczna  uzasadniająca kumulatywne  zaistnienie ww.  przesłanek 

powinna  być  poczyniona  w  ramach  wskazanego  doświadczenia  jak również  podnoszonych 

przez  Odwołującego  uprawnień  kadry  kierowniczej.  Tym  samym  każda  z  informacji  jakie 

podał  uczestnik  postępowania  odwoławczego  w  złożonej  ofercie  oraz  dokumentach 

przedstawionych  w  postępowaniu  na  wezwanie  Zamawiającego  powinna  być  wykazana 

przez pryzmat przesłanek za art. 24 ust. 1 pkt 16 i 17 ustawy.  

Odwołujący kwestionował doświadczenie uczestnika postępowania odwoławczego, powinien 

zatem  wykazać  zaistnienie  każdej  z  przesłanek  z  podanych  artykułów  w  odniesieniu  

do każdej wykazanej na potwierdzenie posiadanego doświadczenia zrealizowanej inwestycji. 

Powinien  zatem  wykazać,  w  odniesieniu  do  każdej  z  inwestycji,  że  przedstawione  przez 

wykonawcę  informacje  są  niezgodne  z  rzeczywistością  –  czyli  że  obiektywnie  złożone 

oświadczenie  jest  niezgodne  ze  stanem  faktycznym.  Brak  jest  takiego  uzasadnienia  

w  odwołaniu,  nie  wykazał  Odwołujący  co  jest  niezgodne  z  rzeczywistością  w  złożonych 

dokumentach  i  oświadczeniach,  a  samo  twierdzenie,  że  taka  niezgodność  istnieje  jest 

niewystarczające.  Nie  wykazał  w  uzasadnieniu  odwołania  również  Odwołujący  jakie 

elementy  oświadczeń  czy  też  przedstawionych  dokumentów  wprowadziły  Zamawiającego  

w  błąd.  Izba  wskazuje,  że  informacje  podawane  w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienie 

publicznego,  w  tym  zakresie, 

stanowią  oświadczenia  wiedzy  składane  w  sposób  celowy, 

stanowią odpowiedź na ukształtowane w ogłoszeniu o zamówieniu oraz IDW warunki udziału 

w postępowaniu, dlatego też muszą być rozpatrywane w pryzmacie staranności wymaganej 

w  danych  okolicznościach,  z  uwzględnieniem  profesjonalnego  charakteru  postępowania  

o  zamówienie  oraz  zawodowego  charakteru  powadzonej  działalności  przez  wykonawców. 

Tym samym Odwołujący podnosząc naruszenie art. 24 ust. 1 pkt 16 i 17 ustawy winien był 

wskazać  te  informacje.  Do  czynności  Zamawiającego  i  wykonawców  w  postępowaniu  

o udzielenie zamówienia publicznego, zgodnie z art. 14 ustawy, mają zastosowanie przepisy 

Kodeksu  cywilnego 

–  czynność  wykonawcy  polegająca  na  przedstawieniu  informacji 

wprowadzających  w  błąd  Zamawiającego  należy  oceniać  w  pryzmacie  cywilistycznym,  

a więc dokonując oceny dochowania przez wykonawcę należytej staranności wymaganej od 

uczestnika  postępowania  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  (por.  wyrok  Sadu 

Najwyższego  z  dnia  23  października  2003  roku  sygn.  akt  V  CK  311/02).  Odwołujący 

powinien  b

ył  wskazać,  które  to  działanie  wykonawcy  –  czyli  dokładnie  które  to  informacje 

podane w rama

ch wykazanego warunku udziału w postępowaniu prowadziły do faktycznego 

wywołania  u  Zamawiającego  mylnego  wyobrażenia  o  okolicznościach  odnoszących  się  

do  podstaw  w

ykluczenia  wykonawcy  z  postępowania,  spełnienia  warunków  udziału  

w  postępowaniu  (pkt  16)  bądź  które  mogły  mieć  istotny  wpływ  na  decyzje  Zamawiającego 

(pkt 17). Zaznaczyć należy, że Odwołujący powołując na wstępie odwołania dwie podstawy 

prawne nie odniósł się do wykazania kumulatywnego spełnienia przesłanek w ramach każdej 

z  nich,  a  jego  argumentacja  zawarta  w  uzasadnieniu  odwołania  jest  ogólnikowa. 

Uzasadnienie faktyczne przesłanek musi być podane, bowiem to ono pozwala na wykazanie 

Odwołującemu,  że  takie  informacje  –  szczegółowo  wskazane  przez  Odwołującego  –  które 

podał    dany  wykonawca  wprowadziły  Zamawiającego  w  błąd.  Brak  wskazania  takich 

informacji  nie  pozwala 

na  identyfikację  oświadczeń  jakie,  w  ocenie  Odwołującego, 

wprowadziły  Zamawiającego  w  błąd.  Izba  nie może  domyślać się twierdzeń Odwołującego, 

nie  może  poszukiwać  argumentacji  lub  też  wyinterpretowywać  jej  ze  stanowiska 

Odwołującego  prezentowanego  dopiero  w  trakcie  rozprawy.  Podkreślić  należy,  

że  w  orzecznictwie  wskazuje  się,  że  postępowanie  odwoławcze  jest  postępowaniem 

kontradyktoryjnym.  Istota  kontradykto

ryjności  zawiera  się  natomiast  w  ograniczeniu  roli 

organu 

prowadzącego postępowanie, a pozostawieniu inicjatywy w zakresie podejmowanych 

czynności  stronom  -  uczestnikom  postępowania,  które  zaangażowane  są  w  spór.  

To 

Odwołujący  wyznacza  zakres  rozpoznania  sprawy,  składając  odpowiednie  wnioski  

o  charakterze  dyspozytywnym  (na  gruncie  postępowania  cywilnego  -  pozew,  lub  wniosek  

w  postępowaniu  nieprocesowym,  a  w  postępowaniu  przed  Krajową  Izbą  Odwoławczą  - 

odwołanie).  Ten  wniosek  rozpoczynający  spór  między  stronami  wyznacza  zakres 

rozstrzygnięcia  postępowania,  zakreśla  jego  ramy,  wskazując  zarazem  intencje 

Odwołującego. Poznanie pełnej, właściwej treści zarzutów, żądań, okoliczności faktycznych  

i 

prawnych zawartych w odwołaniu złożonym w terminie zakreślonym przez prawo, pozwala 

na  prawidłową  ocenę  zarzutów.  Natomiast  brak  uzasadnienia  i  wskazania  wszystkich 

wymaganych  elementów  uniemożliwia  rozpoznanie  odwołania  w  podnoszonym  zakresie 

wskazanych  n

aruszeń  podstaw  prawnych.  Odwołujący  nie  wykazał  również  przesłanek 

wskazujących  na  to,  że  przedstawienie  informacji  przez  uczestnika  postępowania 

odwoławczego  było  wynikiem  zamierzonego  działania  lub  rażącego  niedbalstwa  (pkt  16) 

bądź  też  było  wynikiem  lekkomyślności  lub  niedbalstwa  (pkt  17)  –  tym  samym  

nie  przedstawił  argumentacji  w  zakresie  kolejnej  z  wymaganych  do  wykazania  przesłanki  

w  ramach  każdego  z  podnoszonych  naruszeń  przepisu  prawa.  Niewykazanie  

w uzasadnieniu odwołania zaistnienia poszczególnych przesłanek z art. 24 ust. 1 pkt 16 i 17 

ustawy,  brak  argumentacji  w  tym  zakresie  powoduje,  że  w  zasadzie  Odwołujący  

nie przedstawił uzasadnienia faktycznego dla wskazanego naruszenia przepisu prawa przez 

Zamawiającego,  co  jednocześnie  również  potwierdza  niewykazanie  przesłanek  

do wykluczenia wykonawcy z postępowania.  

Powyższa  argumentacja  również  odnosi  się  do  podniesionego  na  wstępie  odwołania 

naruszenia art. 24 ust. 1 pkt 16 i 17 ustawy w odniesieniu do przedstawienia nieprawdziwych 

informacji  wp

rowadzające  w  błąd  odnoszących  się  do  uprawnień  kadry  kierowniczej. 

Odwołujący  nie  przedstawił  uzasadnienia  faktycznego  wskazującego  na  kumulatywne 

spełnienie  przesłanek  z  ww.  przepisów  prawa,  które  mogłyby  stanowić  podstawę  

do wykluczenia uczestnika post

ępowania odwoławczego z postępowania.   

Przedstawiona  przez  Odwołującego  w  uzasadnieniu  odwołania  argumentacja  prawna  oraz 

orzecznictwo  nie  stanowi  uzasadnienia  dla  wykazania  zaistnienia  kumulatywnie 

poszczególnych  przesłanek  z  art.  24  ust.  1  pkt  16  i  17  ustawy.  Samo  odniesienie  się  

do  twierdzeń  zawartych  w  poszczególnych  przytaczanych  orzeczeniach  nie  daje  podstawy 

oceny  zaistnienia  przesłanek  niezbędnych  do  wykazania,  aby  możliwe  było  wykluczenie 

wykonawcy  z  postępowania  w  tym  konkretnym  przypadku  rozpoznawanej  sprawy.  

Nie  stanowi  takie  uzas

adnienia  również  odwołanie  się  do  informacji  podanych  w  innych 

częściach  odwołania,  bowiem  nie  traktuje  ono  o  wykazaniu  poszczególnych  przesłanek  

z  ww.  przepisów  prawa,  a  informacje  zawarte  w  innym  miejscu  uzasadnienia  odwołania 

odnoszą  się  do  innych  przepisów  prawa,  opartych  na  innych  przesłankach  i  nie  traktują  

o przesłankach z art. 24 ust. 1 pkt 16 i 17 ustawy. 

3)  W  zakresie  wskazanego  naruszenia  art.  24  ust.  1  pkt  12  ustawy  w  zakresie 

niewykazania spełnienia warunku zdolności technicznej lub zawodowej wykazania się 

dysponowania  osobami  zdolnymi  do  wykonania  zamówienia  przez  uczestnika 

postępowania odwoławczego – Izba uznała zarzut za niezasadny. 

Izba  wskazuje,  że  w  zakres  warunku  zdolności  technicznej  i  zawodowej  (pkt  8.2.3.  IDW) 

Zamawiający  wskazał  szczegółowo  jakim  potencjałem  kadrowym  –  osobami  zdolnymi  

do  wykonania  zamówienia  ma  wykazać  się  wykonawca  (pkt  8.6.2  IDW)  oraz  wskazał,  

że  na  potwierdzenie  spełnienia  warunku  wykonawca  ma  złożyć  wykaz  osób  skierowanych  

do  realizacji  zamówienia  wraz  z  informacjami  na  temat  ich  kwalifikacji  zawodowych, 

uprawnień  i  doświadczenia  niezbędnego  do  wykonania  zamówienia  publicznego,  a  także 

zakresu 

wykonywanych przez nie czynności oraz informacji o podstawie dysponowania tymi 

osobami (pkt 9.7.5. IDW) 

– wzór wykazu osób stanowił załącznik nr 9 do IDW.  

Izba  wskazuje,  że  zgodnie  z  informacją  zawartą  na  stronie  10  IDW  Zamawiający  określił  

jakie  uprawnienia  i  jakimi  dokumentami  mają  posługiwać  się  osoby  zdolne  do  wykonania 

zamówienia. Jednakże, co należy podkreślić, a czego wydaje się nie zauważać Odwołujący 

nie  istnieje  wymóg  składnia  tych  dokumentów  w  postępowaniu.  Dlatego  argumentacja 

odnosząca  się  do  braku  przedstawienia  jakichkolwiek  dokumentów    -  poza  oświadczeniem  

w  wyka

zie  osób  sporządzonym  na  postawie  wzoru  załączonego  do  IDW  -  nie  znajduje 

uzasadnienia  w  świetle  obowiązujących  regulacji  i  nie  może  być  uznana  za  prawidłową.  

Z  żadnego  przepisu  ustawy  nie  wynika,  że  do  oferty/złożonych  na  wezwanie  dokumentów 

miały  zostać  załączone  dokumenty  zgodnie  z  art.  20a  ust  3  i  4  ustawy  o  samorządach 

zawodowych  architektów  i  inżynierów  budownictwa  jak  twierdził  w  trakcie  rozprawy 

Odwołujący.  

Izba  zaznacza,  że  zgodnie  z  wymaganiami  Zamawiającego,  w  przypadku  osób,  które  

są  obywatelami  państw  członkowskich  Unii  Europejskiej,  Konfederacji  Szwajcarskiej  oraz 

państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA)  oraz  zostały 

wyznaczone 

do  realizacji  zamówienia  to  posiadają  wymagane  przez  Zamawiającego 

uprawnienia  budo

wlane  do  kierowania  robotami  budowlanymi,  jeżeli  nabyty  kwalifikacje 

zawodowe  do  wykonywania  działalności  w  budownictwie,  równoznacznej  wykonywaniu 

samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej 

odpowiadające  posiadaniu  uprawnień  budowlanych  do  kierowania  robotami  budowlanymi  

i  nie  posiadają  odpowiednej  decyzji  o  uznaniu  kwalifikacji  zawodowych  to  Zamawiający 

wskazał, aby spełnione w stosunku do tych osób wymagania, o których mowa w art. 20a ust. 

2-6  ustawy  z  dnia 

15  grudnia 2000  r.  o samorządach  zawodowych architektów,  inżynierów 

budownictwa,  dotyczące  świadczenia  usług  transgranicznych.  W  przypadku  świadczenia 

usług  transgranicznych  można  je  świadczyć  bez  konieczności  przeprowadzenia 

postępowania  o  uznanie  kwalifikacji  zawodowych.  W  Załączniku  do  uchwały  z  dnia  

10  grudnia  2010  roku  nr  23/R/14  Krajowej  Rady  Polski

ej  Izby  Inżynierów  Budownictwa 

stanowiących  "Wytyczne  dotyczące  postępowania  w  sprawie  świadczenia  usług 

transgranicznych"  (dalej:  Wytyczne), 

czytamy,  że  Usługa  świadczona  w  ramach 

transgranicznego  świadczenia  usług,  z  założenia  jednorazowa,  musi  być  ograniczona  pod 

względem  zakresu  rzeczowego  i  czasu.  Swoboda  świadczenia  usług  opiera  

się  na  tymczasowości.  Oznacza  to,  że  usługodawca  świadczy  usługę  w  innym  kraju  UE 

przez  określony  czas,  a  więc  działalność  ta  nie  ma  charakteru  ciągłego,  ani  stałego. 

Usługodawca  posiadający  przedsiębiorstwo  założone  w  jednym  państwie  członkowskim, 

może tymczasowo świadczyć usługę w innym kraju UE.  

Słusznie  w  ocenie  Izby  wskazał  Zamawiający,  że  tymczasowy  wpis  na  listę  członków  izby 

potwierdza  jedynie,  że  dana  osoba  może  świadczyć  usługi  zgodnie  z  posiadanymi 

uprawnieniami. Tym samym należy odróżnić posiadanie właściwych kwalifikacji zawodowych 

od  prawa  do  wykonywania  zawodu 

w  Polsce.  Zamawiający  w  stosunku  do  osób,  które 

posiadają  właściwe  kwalifikacje  zawodowe,  które  należało  podać  w  wykazie  osób 

stanowiącym  oświadczenie  wykonawcy,  zastrzegł  również,  że  w  określonych  przypadkach 

muszą  być  spełnione  wymagania,  o  których  mowa  w  ww.  przepisach.  Wskazać  należy  

na art. 20 a ust. 1 ustawy

o samorządach zawodowych architektów, inżynierów budownictwa

t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 1725, 1669), 

zgodnie z którym obywatel państwa członkowskiego 

posiadający  kwalifikacje  zawodowe  architekta  lub  inżyniera  budownictwa,  który  prowadzi 

zgodnie z prawem działalność w zakresie tego zawodu w innym niż Rzeczpospolita Polska 

państwie  członkowskim,  ma  prawo  do  świadczenia  na  terytorium  Rzeczypospolitej  Polskiej 

usługi  transgranicznej  w  rozumieniu  art.  5  pkt  10  ustawy  z  dnia  22  grudnia  2015  r.  

o  zasadach  uznawania  kwalifikacji  zawodowych  nabytych  w  państwach  członkowskich  Unii 

Europejskiej  (Dz.  U.  z  2016  r.  poz.  65)  w  zawodzie  odpowiednio  architekta  lub  inżyniera 

budownictwa.  

W przypadku tych osób o posiadaniu uprawnień budowlanych nie stanowi wpis tymczasowy 

na  listę  członków  samorządu  zawodowego  lecz  to,  że  osoby  te  posiadają  odpowiednie 

uprawnienia  w  kraju  pochodzenia  i  wykonywania  w  nim  zawodu  inżyniera  budownictwa. 

Takie  też  informacje  wymagane  były  do  przedstawienia  w  wykazie  osób  jaki  przygotował 

Zamawiający.  

W  ocenie  Izby  stanowisko  Odwołującego  dotyczące  konieczności  przedstawienia 

tymczasowego  wpisu  na  listę  członków  izby  ze  wskazaniem  inwestycji,  której  dotyczy 

przedmiotowego 

postępowania  o  udzielnie  zamówienia  publicznego  nie  jest  zasadne  

i nie znajduje umocowania w IDW

. Słusznie podnieśli przeciwnicy procesowi Odwołującego, 

że takie działanie naruszałoby zasady prowadzenia postępowania i nakładało na wykonawcę 

inne  i  dodatkowe  wymagania

, które  nie  wynikają z  postanowień  IDW. Wbrew  twierdzeniom 

Odwołującego  nie  wynika  z  IDW,  że  tymczasowy  wpis  na  listę  członków  izby  właściwej 

miejscowo  dla  miejsca  świadczenia  usługi  ma  być  dokonany  na  dzień  składania  ofert. 

Faktem  jest,  że  Zamawiający  określił  wymagania  jakie  mają  zostać  spełnione  w  stosunku  

do  tych 

osób,  jednakże  Odwołujący  nie  wykazał,  że  osoby  wskazane  przez  uczestnika 

postępowania o udzielenie zamówienia publicznego wymagań tych nie spełniają. Odwołujący 

nie  wykazał,  że  wskazane  w  wykazie  osób  osoby  nie  posiadają  uprawnień  budowlanych, 

które  uniemożliwiałby  uzyskanie  tymczasowego  wpisu  na  listę  członków  samorządu 

zawodowego.   

Izba podkreśla, odwołując się do tych samych Wytycznych, na które wskazywał Odwołujący, 

jak  również  do  treści  art.  20  a  ust.  4  ustawy  o  samorządach  zawodowych  architektów, 

inżynierów budownictwa, że architekt lub inżynier budownictwa zobowiązany jest do złożenia 

pisemnego  oświadczania

właściwej  ze  względu  na  miejsce  zamierzonego  wykonywania 

czynności  okręgowej  radzie  izby  przed  rozpoczęciem  świadczenia  usług  transgranicznych  

po raz pierwszy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 

W dalszej części  tej regulacji mowa 

jest  o  tym  jakie  informacje  ma  zawierać  oświadczenie,  w  tym  między  innymi  o  rodzaju 

czynności  zawodowych,  jakie  zamierza  wykonywać  oraz  wskazane,  które  Odwołujący 

skrupulatnie  pomija,  a  mianowicie: 

jeżeli  ich  określenie  jest  możliwe  (ust.  4  pkt  1  lit.  a  ww. 

ustawy

)  oraz  dokumenty  jakie  winien  złożyć  wraz  z  oświadczeniem  (ust.  4  pkt  2  –  4  ww. 

ustawy).

Obywatel  państwa  członkowskiego  posiadający  kwalifikacje  zawodowe  architekta 

lub  inżyniera  budownictwa  przedkłada  oświadczenie,  o  którym  mowa  w  ust.  4  pkt  1, 

ponownie w każdym roku, w którym zamierza świadczyć usługę transgraniczną (art. 20 a ust. 

6  ustawy).  Z

aznaczyć  warto  również,  co  wskazano  w  Wytycznych,  że  po  ustaleniu,  

że  usługodawca  planujący  świadczyć  usługi  transgraniczne  w  Polsce  spełnił  wszystkie 

warunki  określone  przez  przepisy  prawa,  właściwa  okręgowa  rada  izby  dokonuje 

tymczasowego,  nieodpłatnego  wpisu  na  listę  członków  izby.  Izba  zaznacza  w  tym  miejscu, 

że  regulacje  ustawy  dotyczące  wpisu  zamieszczone  zostały  w  art.  20  a  ust.  8  ustawy  

o samorządach zawodowych architektów, inżynierów budownictwa.  

Reasumując, w ocenie Izby Odwołujący dokonał nadinterpretacji postanowień IDW, bowiem 

Zamawiający  wymagał,  aby  w  stosunku  do  osób  podanych  w  wykazie  osób  spełnione  były 

wymagania  z  ustawy   

o  samorządach  zawodowych  architektów,  inżynierów  budownictwa  

nie  wymagał  jednakże  na  etapie  składania  ofert  tymczasowego  wpisu  na  listę  członków 

samorządu  zawodowego,  gdyby  takiego  wymagał  na  moment  składania  ofert,  to  podałby  

to jednoznacznie  w  treści  IDW. W ocenie Izby fakt  wpisu na  listę nie stanowi  w  przypadku 

świadczenia  usług  transgranicznych  elementu  obligatoryjnego  do  stwierdzenia  czy  dana 

osoba  posiada  wymagane  przez  Z

amawiającego  uprawnienia.  Obowiązek  złożenia 

stosownego  oświadczenia  przed  rozpoczęciem  świadczenia  usługi  transgranicznej  

po  raz  pierwszy  na  terytorium  RP  wyraźnie  wskazuje  na  konieczność  rozdzielenia 

posiadania  stosownych  uprawnień  od  samej  możności  świadczenia  usługi  w  oparciu  

o posiadane uprawnienia w danym kraju (tak  wyrok  sygn. akt KIO 2396/13).  Ustawodawca, 

wskazując na konieczność złożenia przez obywatela państwa członkowskiego oświadczenia 

o  zamiarze  świadczenia  usługi  transgranicznej,  określił  moment  złożenia  takiego 

oświadczenia,  tj.  „przed  rozpoczęcia  świadczenia  usług  transgranicznych  po  raz  pierwszy  

na  terytorium  Rzeczypospolitej  Polskiej”.  Tym  samym  nie  sposób  również  uznać,  

że  już  w  dniu,  w  którym  upływał  termin  składania  ofert  osoby  wskazane  w  wykazie  osób 

winny były uzyskać tymczasowy wpis na listę członków izby właściwej miejscowo dla miejsca 

świadczenia  usług,  a  fakt  wpisu  na  listę  nie  stanowi  w  przypadku  świadczenia  usług 

transgranicznych  elementu  obligatoryjnego  do  stwierdzenia  czy  dana  osoba  posiada 

wymagane  przez  Z

amawiającego  uprawnienia.  Przedstawione  w  trakcie  rozprawy  przez 

uczestnika  postępowania  odwoławczego  „Zaświadczenia”  (dowód  nr  4)  potwierdzają 

weryfikację uprawnień budowlanych poszczególnych osób wskazanych w Zaświadczeniach, 

a  dotycząc  inwestycji,  która  jest  w  realizacji  oraz  wskazują  na  to,  że  osoby  te  zostały 

tymczasowo  wpisane 

do  rejestru  osób  świadczących  usługi  transgraniczne  na  terytorium 

Rzeczypospo

litej  Polskiej  w  Wielkopolskiej  Okręgowej  Izbie  Inżynierów  Budownictwa  pod 

określonymi numerami . Słusznie również podnoszone było w stanowiskach Zamawiającego 

i  uczestnika  postępowania  odwoławczego,  że  odróżnić  należy  warunek  dysponowania 

odpowiednim  pote

ncjałem  kadrowym  o  określonych  uprawnieniach  od  ewentualnej 

konieczności dopełnienia formalności celem uzyskania prawa do wykonywania na terytorium 

RP ty

mczasowo i okazjonalnie usługi w zakresie wykonywanego zawodu (tak sygn. akt KIO 

2705/12). Zamawiający zaznaczył w IDW, że maja być spełnione wymagania z art. art. 20 a 

ust.  2-6 

ustawy  o  samorządach  zawodowych  architektów,  inżynierów  budownictwa,  

a  Odwołujący  nie  wykazał,  że  w  odniesieniu  do  wskazanych  osób  w  wykazie  osób,  któreś  

z  wymagań  nie  zostały  spełnione.  Tak  jak  zostało  już  to  wcześniej  podane,  osoby  które 

podjęły się realizacji usługi na terenie kraju po raz pierwszy takie oświadczenie już złożyły, 

co  potwierdzają  przedstawione  „Zaświadczenia”.  Powyższą  argumentację  o  niezasadności 

twierdzeń Odwołującego domyka również fakt, że Zamawiający w IDW nie wskazał na treść 

art.  20  a  ust.  8  ustawy 

o  samorządach  zawodowych  architektów,  inżynierów  budownictwa, 

zgodnie  z  którym:  właściwa  okręgowa  rada  izby  dokonuje  tymczasowego  wpisu  na  listę 

członków  izby  osób,  o  których  mowa  w  ust.  1.  Wpis  jest  dokonywany  nieodpłatnie  

po złożeniu oświadczenia, o którym mowa w ust. 4 pkt 1, i nie może powodować utrudnień 

lub opóźnień w świadczeniu usługi transgranicznej. Tym samym Zamawiający w określonych 

wymaganiach, do kt

órych referował Odwołujący, nie odnosił się do dokonania tymczasowego 

wpisu  na  listę  członków  izby  świadczących  usługi  transgraniczne.  Dlatego  też  cała 

argumentacja  Odwołującego,  a  oparta  na  błędnie  przyjętym  stanowisku,  że  Zmawiający 

wymaga  tymczasowego  wpisu 

na  listę  członków  izby  świadczących  usługi  transgraniczne  

nie może być uznana przez Izbę za zasadną.  

W  ocenie  Izby  bez  znaczenia  dla  rozpoznania  tak  ukształtowanego  zarzutu  odwołania  

są  dowody  załączone  do  odwołania,  bowiem  tymczasowy  wpis  na  listę  członków  izby 

świadczących  usługi  transgraniczne  nie  był  wymagany  przez  Zamawiającego  

w przedmiotowym postępowaniu o udzielnie zamówienia publicznego. Izba wskazuje w tym 

miejscu,  mając  na  uwadze  argumentację  Odwołującego  z  odwołania,  a  dotyczącą  funkcji  

i  istoty  dokumentacji  przetargowej, 

że to  właśnie  Odwołujący  dokonał  w  swoim  stanowisku 

wykładni  rozszerzającej  postanowień  IDW,  które  nie  mogą  zostać  uznane  za  prawidłowe. 

Tym samym Izba nie stwierdziła naruszania przepisu ustawy art. 24 ust. 1 pkt 12 ustawy. 

4)  W  zakresie  wskazanego  naruszenia  art.  26  ust.  3  i  4  ustawy  przez  zaniechanie 

przeprowadzenia  procedury  wyjaśniającej  (a  jeśli  w  jej  wyniku  okaże  się,  że  AŻD  

nie  posiada  deklarowanego  doświadczenia  to  również  uzupełniającej)  zmierzającej 

do  ustal

enia,  jaki  był  faktycznie  udział  AŻD  w  realizacji  inwestycji,  o  których  mowa  

w pozycjach 3, 4 i 5 Wykazu robót (a więc tych, gdzie inwestycje te były realizowane 

przez konsorcjum), która to procedura obligatoryjnie powinna zostać przeprowadzona 

w  przypadk

u,  gdy  z  dokumentów  przedstawianych  przez  wykonawcę  nie  wynika,  

że posiada on doświadczenie zgodne z warunkami określonymi w IDW – Izba uznała 

zarzut za niezasadny. 

Zgodnie  z  art.  26  ust.  4  ustawy 

Zamawiający  wzywa  także,  w  wyznaczonym  przez  siebie 

termi

nie, do złożenia wyjaśnień dotyczących oświadczeń lub dokumentów, o których mowa 

w  art.  25  ust.  1  ustawy. 

Izba  zaznacza,  że  wezwanie  do  złożenia  wyjaśnień  w  trybie 

wymienionego  wyżej  przepisu  ustawy  Zamawiający  stosuje  w  przypadkach,  gdy  poweźmie 

wątpliwości w zakresie oceny przedstawionych przez wykonawcę dokumentów. Tym samym 

skoro  Odwołujący  podnosi,  że  Zamawiający  powinien  był  wezwać  do  złożenia  wyjaśnień  

to  zobowiązany  był  do  wykazania  faktów,  które  powodowałby,  że  Zamawiający  powinien 

powziąć wątpliwości co do dokonanej oceny przedstawionych dokumentów. Odwołujący sam 

w  treści  uzasadnienia  podniósł,  że  wykazanie,  zaistnienie  wątpliwości  ma  charakter 

obiektywny  i 

skutkuje nadaniem procedurze wyjaśnień charakteru obligatoryjnego. Niemniej  

w  ocenie  Izby

,  Odwołujący  nie  wykazał  w  złożonym  odwołaniu  choćby  subiektywnie 

zaistniałych  wątpliwości  po  stronie  Odwołującego,  których  winien  dopatrzyć  się 

Zamawiający.  Odwołujący  w  zasadzie  nie  wskazał,  dlaczego  Zamawiający  miałby  powziąć 

wątpliwość  co  do  zakresu  robót  jakie  wykonawca  AŻD  wykonał  w  ramach  poszczególnych 

robót  realizowanych  wspólnie  z  innymi  podmiotami.  Argumentacja  Odwołującego,  poza 

przytoczeniem  orzecznictwa,  nie odnosi  się do tego  dlaczego,  w  oparciu o  jakie  informacje 

przedstawione  doświadczenie  nie  legitymuje  AŻD  do  skutecznego  wykazywania  się  nim,  

co  uzasadniałoby  konieczność  wezwania  do  wyjaśnień  przedstawionych  informacji. 

Odwołujący  nie  podał  przyczyn,  argumentów,  które  wskazywałby  na  to,  że  wykonawca 

doświadczeniem tym się nie może posłuży, aby potwierdzić warunek. Zaznaczył Odwołujący 

jedynie,  że  z  przedstawionych  referencji  nie  wynika  zakres  wykonanych  robót  przez  AŻD.  

W  tym  miejscu  podać  należy,  że  nie  ma  regulacji  prawnych,  które  określałby  zakres 

przedstawionych  Zamawiającemu  „referencji”,  tym  samym  poszukiwanie  dowodów  

i  argumentacji  uzasadniającej  konieczność  wezwania  do  złożenia  wyjaśnień  spoczywa  

na  Odwołującym. Odwołujący  swojego obowiązku nie może przerzucać na  Zamawiającego 

czy  też  Izbę.  To  po  stronie  Odwołującego  w  procesie  kontradyktoryjnym  spoczywa 

obowiązek  dowiedzenia.  W  tym  przypadku  Odwołujący  nawet  nie  uprawdopodobnił,  

że  Zamawiający  powinien  mieć  jakiekolwiek  wątpliwości  co  do  kwestionowanego, 

wykazanego zakresu uzyskanego 

doświadczenia. To na Odwołującym spoczywał obowiązek 

wykazania,  że  zakres  wykonanych  robót,  które  realizował  wykonawca  AŻD  nie  odpowiada 

warunkowi.  AŻD  złożył  stasowane  oświadczenie  w  wykazie  robót  budowlanych,  natomiast 

Odwołujący  chcąc  kwestionować  to  oświadczenie  winien  dowieść,  przynajmniej  starać  się 

wykazać, że wykonawca nie posiada deklarowanego doświadczenia choć się nim posługuje. 

Odwołujący  w  kwestionowanym  zakresie  nie  przedstawił  żadnego  dowodu,  który 

uprawdopodobniałby  stanowisko  jakie  prezentuje.  Natomiast  dowody  przedstawione  przez 

uczestnika 

postępowania  odwoławczego  w  trakcie  rozprawy  pozwalają  stwierdzić,  

że Odwołujący nie miał w jaki sposób i czego dowodzić, bowiem przedstawiony przez AŻD 

materiał  potwierdza  szeroki  udział  wykonawcy  w  realizacji  poszczególnych  inwestycjach 

(dowód  nr  5),  podkreślenia  wymaga  również,  że  dokumenty  te  nie  były  kwestionowane  

w trakcie rozprawy przez Odwołującego.  

W  ocenie  Izby  Odwołujący  nie  wykazał,  że  zaszły  okoliczności,  które  winny  spowodować  

po  stronie  Zamawiającego  wątpliwości  co  do  zakresu  przedstawionego  przez  wykonawcę 

doświadczenia.  Odwołujący  nie  uprawdopodobnił  również,  że  takie  okoliczności  były  

mu znane,  czym  w  ocenie Izby  dowiódł,  że nieznane  były  mu żadne  przyczyny  i  podstawy  

do  kwestionowania  wskazanego  przez  AŻD  doświadczenia.  Niewątpliwie  uzasadnieniem 

takim  nie  jest  stwierdzenie,  że  inwestycje  realizowane  były  poza  granicami  kraju  –  

n

ie stanowi to bowiem żadnego szczególnego powodu do wzywania do składania wyjaśnień, 

a  także  uwzględniając  rodzaj  inwestycji  oczywistym  wydaje  się,  że  udział  podmiotów 

zagranicznych  w  postępowaniu  legitymujących  się  doświadczeniem  pozyskanym  poza 

granicami Polski jest rzeczą normalną i oczywistą. W ocenie Izby Zamawiający nie naruszył 

art. 26 ust. 4 ustawy

, tym samym nie doszło również do wskazanego naruszenia art. 26 ust. 

3 ustawy, bowiem nie wykazał Odwołujący, że zaistniały podstawy do jego zastosowania.  

5)  W  zakresie  wskazanego  naruszenia  art.  7  ust.  1  ustawy  przez  przeprowadzenie 

postępowania w sposób niezapewniający zachowania uczciwej konkurencji, równego 

traktowania  wykonawców,  proporcjonalności  i  przejrzystości  –  Izba  uznała  zarzut  

za niezasadny. 

Izba  podkreśla,  że  postępowanie  o  udzielnie  zamówienia  publicznego  nie  jest  dowolnym, 

nieskodyfikowanym,  luźnym  postępowaniem,  stanowi  ono  szczególną  formę  prowadzącą  

do  zawarcia  umowy  w  sprawie  realizacji  danego  zamówienia,  kreowane  jest  przez 

obowiązujące  przepisy  prawa  dla  tej  dyscypliny  i  zobowiązuje  tymi  przepisami  wszystkich 

uczestników  tego  systemu  –  obowiązujące  regulacje  prawne  są  bardzo  szczegółowe  

i  nakładają  na  podmioty  starające  się  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  sztywną 

regulację  postępowania,  w  zamian  natomiast  pozwalającą  zawrzeć  kontrakt  z  podmiotem 

publicznym, czyli podmiotem istniejącym i gwarantującym wypłatę środków finansowych.  

Izba  nie  stwierdziła  zasadności  któregokolwiek  z  podniesionych  w  odwołaniu  zarzutów  jak 

również  uznała,  że  w  dwóch  przypadkach  nie  można  mówić  o  postawianiu  skutecznego 

zarzutu,  tym  samym  nie  doszło  w  ocenie  Izby  do  naruszenia  ustawowych  zasad 

prowadz

enia postępowania o udzielnie zamówienia publicznego przez Zamawiającego.  

O kosztach postępowania orzeczono stosownie do wyniku na podstawie art. 192 ust. 

9 oraz art. 192 ust. 10 Prawa zamówień publicznych  oraz w oparciu o przepisy § 3 i § 5 ust. 

3  pkt  1 

rozporządzenia  Prezesa  Rady  Ministrów  z  dnia  15  marca  2010  r.  w  sprawie 

wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu 

odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. Nr 41, poz. 238 ze zm.).  

Przewodniczący:   ……………………………….  

Członkowie:           ………………………………. 

……………………………….