KIO 185/18 WYROK dnia 13 lutego 2018 roku

KIO 185/18 

Sygn. akt: KIO 185/18 

WYROK 

z dnia 13 lutego 2018 roku 

Krajowa Izba Odwoławcza – w składzie: 

Przewodniczący:      Klaudia Szczytowska-Maziarz 

Członkowie:   

Monika Szymanowska 

Ryszard Tetzlaff 

Protokolant:            

Rafał Komoń 

po  rozpoznaniu  na  rozprawie  w  dniu  13  lutego  2018  roku 

w  Warszawie  odwołania 

wniesionego  do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  1  lutego  2018  roku  przez 

wykonawcę  Multiconsult  Polska  sp.  z  o.o.  z  siedzibą  w  Warszawie  (00-203)                       

w postępowaniu prowadzonym przez zamawiającego Generalną Dyrekcję Dróg Krajowych 

i Autostrad 

– Oddział w Olsztynie (10-083) 

przy udziale wykonawcy 

ZBM Inwestor Zastępczy S.A. z siedzibą w Warszawie (02-315), 

zgłaszającego przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego 

orzeka: 

oddala odwołanie, 

kosztami  postępowania  obciąża  wykonawcę  Multiconsult  Polska  sp.  z  o.o.                          

z siedzibą w Warszawie (00-203) i zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego 

kwotę  15 000  zł  00  gr  (słownie:  piętnaście  tysięcy  złotych  zero  groszy)  uiszczoną  przez 

wykonawc

ę Multiconsult Polska sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie (00-203) tytułem wpisu 

od odwołania. 

KIO 185/18 

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  Prawo  zamówień 

publicznych (t.j. Dz. U. z 2017, poz. 1579 ze zm.) na niniejszy wyrok  w terminie 7 dni od dnia 

jego doręczenia przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej 

do 

Sądu Okręgowego w Olsztynie. 

Przewodniczący:  …………………………………... 

Członkowie:          …………………………………... 

…………………………………... 

KIO 185/18 

U z a s a d n i e n i e 

W  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  publicznego,  prowadzonym  w  trybie 

przetargu  nieograniczonego  pn.:  Pełnienie  nadzoru  nad  projektowaniem  i  realizacją  Robót 

oraz  zarządzanie  Kontraktami  pn.:  „Budowa  drogi  S7 Olsztynek  (S51)  –  Płońsk  (S10)  odc. 

Strzegowo 

–  Pieńki"  oraz  „Budowa  drogi  S7 Olsztynek  (S51)  –  Płońsk  (S10)  odc.  Pieńki  – 

Płońsk",  prowadzonym  przez    Generalną  Dyrekcję  Dróg  Krajowych  i  Autostrad  Oddział                         

w  Olsztynie  z  Olsztyna  (10-

083)  [dalej  „zamawiający”]  wykonawca  Multiconsult  Polska                      

Sp. z o.o. z Warszawy (00-

203) [dalej: „Odwołujący"] wniósł odwołanie od: 



czynności  zamawiającego,  polegającej  na  wykluczeniu  odwołującego  z  postępowania  na 

podstawie  art.  24  ust.  1  pkt  17  ustawy  z  dnia 

29  stycznia  2004  r.  Prawo  zamówień 

publicznych (t.j. Dz. U. z 2017, poz. 1579 ze zm.) 

[dalej „ustawa Pzp], 

• 

ewentualnie, 

na  wypadek  nieuwzględnienia  zarzutu  w  zakresie  czynności  wskazanej 

powyżej,  od  czynności  zamawiającego,  polegającej  na  zaniechaniu  umożliwienia 

odwołującemu  zastosowania  procedury  samooczyszczenia  na  podstawie  art.  24  ust.  8 

ustawy Pzp przed podjęciem decyzji o wykluczeniu odwołującego na podstawie art. 24 ust. 1 

pkt 17 ustawy Pzp 

Odwołujący zarzucił zamawiającemu naruszenie: 



przepisu  art.  24  ust.  1  pkt  17  ustawy  Pzp,  poprzez  wykluczenie  odwołującego                                     

z postępowania, pomimo faktu, że dochował należytej staranności przy weryfikacji informacji 

nt

. zadań wykonanych przez osoby wskazane w ofercie odwołującego w ramach potencjału 

osobowego,  który  miał  być  wykorzystany  przy  realizacji  zamówienia,  a  ponadto,  pomimo 

faktu,  że  informacje  wprowadzające  w  błąd  przedstawione  zamawiającemu  nie  miały  i  nie 

mo

gły  mieć  istotnego  wpływu  na  decyzje  podejmowane  przez  zamawiającego                                    

w  postępowaniu,  a  tym  samym  wymagane  elementy  przesłanki  wykluczenia  określone                         

w art. 24 ust. 1 pkt 17 ustawy Pzp nie ziściły się kumulatywnie, 



ewentualnie,  art.  24  ust.  8  ustawy  Pzp,  poprzez  zaniechanie  umożliwienia  odwołującemu 

przeprowadzenia  procedury  samooczyszczającej  przed  podjęciem  decyzji  o  wykluczeniu 

odwołującego  na  podstawie  art.  24  ust.  1  pkt  17  ustawy  Pzp,  a  w  konsekwencji  również 

naruszenie  art.  24  ust.  9  ustawy  Pzp,  poprzez  wykluczenie  wykonawcy  pomimo  braku 

umożliwienia wykonawcy samooczyszczenia się i bez uwzględnienia złożonych przez niego 

w tym trybie ewentualnych wyjaśnień. 

Odwołujący wniósł o uwzględnienie odwołania oraz nakazanie zamawiającemu: 



unieważnienia czynności wykluczenia odwołującego z postępowania, dokonania oceny jego 

oferty  oraz  wezwania  odwołującego  do  przedłożenia  dokumentów  w  trybie  art.  26  ust.  1 

KIO 185/18 

ustawy Pzp jako wykonawcy, którego oferta jest oceniona najwyżej, 

• 

ewentualnie,  na  wypadek  nieuwzględnienia  żądania  wskazanego  powyżej,  unieważnienia 

czynności  wykluczenia  odwołującego  z  postępowania  i  umożliwienia  odwołującemu 

procedury  samooczyszczenia  wskazanej  w  art.  24  ust.  8  ustawy  Pzp  i  dokonanie  oceny 

przedmiotowych wyjaśnień zgodnie z art. 24 ust. 9 ustawy Pzp. 

Odwołujący  wskazał,  że  nawet  przy  nieuwzględnieniu  w  ramach  przyznawania 

punktów  w  kryterium  „Doświadczenie  personelu  Konsultanta"  zakwestionowanych  przez 

zamawiającego  zadań  przypisanych  panom:  P.D.  i  D.  S.,  a  tym  samym  nieprzyznaniu  w 

podkryterium odnoszącym się do Inżyniera Rezydenta i Głównego Technologa Multlconsult 

punktów  za  zakwestionowane  zadania,  jak  również  przy  nieuzględnieniu  w  ramach 

przyznawania  punktów  w  kryterium  „Doświadczenie  personelu  Konsultanta"  w  ogóle  osób 

panów: D. i S. wskazanych do pełnienia                           ww. funkcji to odwołujący i tak, 

uzyskując maksymalną liczbę punktów w ramach kryterium ceny i jakości, plasowałby się na 

pierwszym miejscu spośród ważnych ofert. Podkreślił, że fakt nieujęcia w ramach kryterium 

„Doświadczenie  zawodowe  Konsultanta"  punktów  uzyskanych  za  zakwestionowane  jako 

wynikające  z  błędnych  informacji  zadań  zrealizowanych  przez  panów:  D.  i  S.,  pozostaje 

całkowicie bez wpływu na pozycję odwołującego w postępowaniu. 

Podniósł, za zamawiającym, że, aby zaistniała możliwość wykluczenia wykonawcy na 

podstawie art. 24 ust. 1 pkt 17 ustawy Pzp, musi dojść do kumulatywnego spełnienia trzech 

przesłanek wymagań wynikających z przesłanki, a mianowicie: 

przedstawienia przez wykonawcę informacji wprowadzających zamawiającego w błąd, 

informacje  te  mogą  mieć  istotny  wpływ  na  decyzje  podejmowane  przez  zamawiającego                       

w postępowaniu o udzielenie zamówienia, 

przedstawienie  tych  informacji  nastąpiło  w  wyniku  lekkomyślności  lub  niedbalstwa 

wykonawcy. 

Zdaniem odwołującego w okolicznościach niniejszej sprawy nie doszło do spełnienia 

wymagań określonych w pkt 2 i 3 powyżej, co powoduje, że zamawiający nie był uprawniony 

do wykluczenia go z postępowania na podstawie art. 24 ust. 1 pkt 17 ustawy Pzp. 

Wskazał, że prawidłowa analiza przepisu art. 24 ust. 1 pkt 17 ustawy Pzp wymaga odwołania 

się  do  brzmienia  dyrektywy  2014/24/UE  (dalej  również  jako  „dyrektywa  klasyczna")  –  ww. 

przesłanka  wykluczenia  nawiązuje  do  art.  56  ust.  4  lit.  h)  i  i)  dyrektywy  klasycznej,  wedle 

których:  „Instytucje  zamawiające  mogą  wykluczyć  lub  zostać  zobowiązane  przez  państwa 

członkowskie  do  wykluczenia  z  udziału  w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  każdego 

wykonawcy znajdującego się w którejkolwiek z poniższych sytuacji: 

h) 

jeżeli  wykonawca  był  winny  poważnego  wprowadzenia  w  błąd  przy  dostarczaniu  informacji 

które wymagane były do weryfikacji braku podstaw wykluczenia lub do weryfikacji spełnienia 

KIO 185/18 

kryteriów  kwalifikacji,  zataił  te  informacje  lub  nie  jest  w  stanie  przedstawić  dokumentów 

potwierdzających wymaganych na mocy art. 59; lub 

i) 

jeżeli  wykonawca  podjął  kroki,  aby  nienależycie  wpłynąć  na  proces  podejmowania  decyzji 

przez  instytuc

ję  zamawiającą,  pozyskać informacje poufne, które mogą dać  mu nienależną 

przewagę  w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  lub  wskutek  zaniedbania  przedstawić 

wprowadzające  w  błąd  informacje,  które  mogą  mieć  istotny  wpływ  na  decyzje  w  sprawie 

wykluczenia, kw

alifikacji lub udzielenia zamówienia. 

Podkreślił, że dokonując pro unijnej interpretacji przepisu art. 24 ust. 1 pkt 17 ustawy 

Pzp,  jako  przepisu  stanowiącego  implementację  do  polskiego  porządku  prawnego                                  

ww.  przepisów  dyrektywy,  należy  wskazać,  że  ujęty  w  przepisie  wymóg,  by  nieprawdziwe 

informacje  „mogły  mieć  istotny  wpływ  na  decyzje  podejmowane  przez  zamawiającego                            

w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia"  należy  rozumieć  jako:  istotny  wpływ  na 

pode

jmowane  przez  zamawiającego  w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  decyzje                         

o  wykluczeniu  z  uwagi  na  zaistnienie  przekłamań  w  odniesieniu  do  podstaw  wykluczenia, 

spełniania  warunków  udziału  w  postępowaniu  (określanych  w  dyrektywie  klasycznej  jako 

kryteria klasyfikacji) i udzielenia zamówienia. 

W  ocenie  odwołującego  z  „istotnym  wpływem"  na  podejmowane  przez 

zamawiającego  decyzje  będziemy  mieli  do  czynienia  tylko  wówczas,  gdy  podane  przez 

wykonawcę nieprawdziwe informacje powodują, że wykonawca zostałby  na skutek podania 

wprowadzających zamawiającego  w  błąd  informacji  wykluczony  lub  odrzucony  lub  straciłby 

pozycję  umożliwiającą  mu  uzyskanie/udzielenie  zamówienia,  co  oznacza,  że  jeżeli  dana 

nieprawdziwa  informacja  pozostaje  bez  wpływu  na  sytuację  podmiotową  wykonawcy,  tj.  jej 

podanie nie skutkuje wykluczeniem wykonawcy z postępowania, ani odrzuceniem, ani też nie 

powoduje jakiejkolwiek zmiany pozycji wykonawcy w postępowaniu pod kątem bezpośredniej 

możliwości  uzyskania zamówienia,  brak  jest  podstaw  do  uznania,  że podana  nieprawdziwa 

informacja może mieć istotny wpływ na decyzje zamawiającego w postępowaniu. 

Stwierdził,  że  podane  w  ofercie  wykonawcy  informacje,  co  do  prawdziwości  których 

zamawiający  ma  zastrzeżenia  nie  dotyczą  w  ogóle  warunków  udziału  w  postępowaniu,  ani 

podstaw  wykluczenia  i  nie  mogą,  nawet  potencjalnie  prowadzić  do  wykluczenia                                   

z  postępowania  z  powodu  braku  wykazania  podstaw  wykluczenia  lub  warunków  udziału                     

w  postępowaniu  (odwołujący  je  spełnia,  czego  zamawiający  nie  kwestionuje),  nadto 

informacje  nie  odnoszą  się  merytorycznej  treści  oferty,  tj.  zaoferowanej  usługi,  tym  samym 

nie  mogą  nawet  potencjalnie  doprowadzić  do  odrzucenia  oferty  odwołującego;  wreszcie 

informacje te 

nie powodują jakiejkolwiek zmiany pozycji odwołującego w rankingu ofert. 

Odwołujący nie zgodził się z zamawiającym co do tego, że sam fakt, że nieprawdziwe 

informacje  dotyczą  danych  koniecznych  do  weryfikacji  kryterium  oceny  ofert  powoduje,  że 

KIO 185/18 

wykonawca  p

owinien  podlegać  wykluczeniu  (zamawiający  wskazał:  „Nie  ulega wątpliwości, 

iż  informacje  przedstawiane  przez  Wykonawców  w  powyższych  dokumentach,                                        

tj.  w  Formularzu  „Kryteria  pozacenowe"  oraz  w  „Wykazie  osób"  mogą  w  sposób  istotny 

wpłynąć na decyzje podejmowane przez Zamawiającego, zarówno w zakresie przyznawania 

dodatkowych punktów w ramach kryterium oceny ofert, jak i w zakresie weryfikacji spełniania 

warunków udziału w postępowaniu". 

W  ocenie  odwołującego  taka  interpretacja  w  okolicznościach  faktycznych  sprawy 

stanowi nadużycie. Odwołujący stanął na stanowisku, że zastosowana przez zamawiającego 

wykładnia  przesłanki  wykluczenia  zawartej  w  art.  24  ust.  1  pkt  17  ustawy  Pzp  pozostaje                      

w  oderwaniu  od  je

j  literalnego  brzmienia,  ponieważ  zamawiający  nie  wykazał  w  żaden 

sposób  wymaganego  przez  brzmienie  przesłanki  „istotnego  wpływu"  na  decyzje 

zamawiającego. 

Odwołał się do: 



  wyroku  KIO  z  dnia  7  listopada  2017  r.  (KIO  2222/17): 

„Wprowadzenie  zamawiającego                        

w błąd, o którym mowa w art. 24 ust. 1 pkt 16 i 17 p. z. p., odnosi się do błędu istotnego pod 

względem okoliczności wskazanych w tych przepisach". 



  wyroku KIO z dnia 20 marca 2017 r. (KIO 382/17): 

„Jednocześnie oddalając zarzut z art. 24 

ust 1 pkt 12 ustawy Pzp Izba wskazuje, iż jednym z koniecznych elementów wpisujących się 

w  hipotezę  normy  prawnej  uregulowanej  w  przepisie  art.  24  ust  1  pkt  17  ustawy  Pzp  jest 

istotny  wpływ  nieprawdziwych  informacji  (ściślej:  informacji  wprowadzających  w  błąd)  na 

decyzje  podejmowane  przez  podmiot  zamawiający.  Bez  tego  elementu,  tj.  bez  przyjęcia 

przez  Zamawiającego,  że  zostało  przez  Przystępującego  wykazane  spełnienie  warunków 

udziału  w  postępowaniu,  nie  mogłoby  dojść  do  uwzględnienia  zarzutu  związanego                                     

z nieprawdziwymi informacjami" 

Dodatkowo  wskazał,  że  w  SIWZ  przy  opisie  podkryteriów  w  ramach  kryterium 

„Doświadczenie  zawodowe  Konsultanta"  znajdują  się  każdorazowo  zapisy,  zgodnie                             

z którymi: 



„Za  niewykazanie  zadań  potwierdzających  powyższe  wymagania  Wykonawca  otrzyma                     

0 punktów. 



Za  zadanie,  które  nie  potwierdza  w  pełni  spełniania  powyższych  wymagań  Wykonawca 

otrzyma 0 punktów” 

wobec czego zamawiający, jako sankcję przewidzianą za wskazanie zadań niespełniających 

wymogów  wskazanych  w  podkryteriach  kryterium  „Doświadczenie  zawodowe  konsultanta", 

przewidział brak przyznania punktów. 

Uznał,  że  już  z  powyższych  względów  decyzja  zamawiającego  w  przedmiocie  jego 

wykluczenia jest błędna i nieuprawniona. 

KIO 185/18 

Stwierdził,  że  nie  można  przypisać  mu  niedochowania  należytej  staranności  przy 

przedstawieniu informacji wprowadzających zamawiającego w błąd.  

Oświadczył,  że  panowie:  D.  i  S.  nie  są  pracownikami  wykonawcy  zatrudnionymi  na 

podstawie  umowy  o  pracę,  ale  współpracownikami  realizującymi  zlecenie  na  jego  rzecz  w 

oparciu o umowy zlecenia w ramach stałej współpracy.  

Oświadczył  także,  że  w  organizacji  odwołującego  są  wdrożone  i  funkcjonują 

procedury  weryfikacji  stale  współpracujących  z  wykonawcą  podmiotów,  które  zobowiązują 

się  do  udziału  w  realizacji  zamówienia  udzielonego  w  wyniku  postępowań  o  udzielenie 

zamówienia, w których bierze udział.  

Wyjaśnił,  że  w  uzyskał  ustne  potwierdzenie  w  zakresie  spełniania  przez  ww.  osoby 

warunków  udziału  w  postępowaniu,  jak  również  spełniania  przez  realizowane  przez  nich                    

w  przeszłości  usługi  wymogów  określonych  w  ramach  kryterium  pn.  „Doświadczenie 

personelu  wykonawcy",  wobec  czego    odwołujący  wskazał  te  osoby  w  niniejszym 

postępowaniu na stanowiska Inżyniera Rezydenta i Głównego Technologa i uzupełnił wykaz 

w oparciu o przekazane przez te podmioty ww. informacje i ich szczegółowe życiorysy/CV.  

Stwierdził,  że  nie  miał  żadnych  podstaw  by  twierdzić,  że  osoby  podały  jakiekolwiek 

ni

eprawdziwe informacje co do tego, że zakończenie świadczenia przez nich usług nastąpiło 

w innym momencie niż zakończenie świadczenia usług w rozumieniu zapisów SIWZ (IDW).  

Podkreślił,  że  w  przedstawionych  okolicznościach  faktycznych  nie  można  przypisać 

mu 

jakiegokolwiek  niedbalstwa  czy  lekkomyślności,  odwołujący  dochował  należytej 

staranności  przy  składaniu  oferty  i  kompletowaniu  dedykowanego  zamawiającemu 

personelu,  dobrał  do  realizacji  zamówienia  współpracowników,  którzy  zapewnili  go                              

o  spełnianiu  przedstawionych  w  postępowaniu  warunków  i  o  możliwości  wskazania 

realizowanych przez nich zadań w ramach wykazu składanego na potrzeby oceny kryterium 

oceny  ofert,  przekazując  mu  jednocześnie  życiorysy/CV,  z  których  spełnianie 

przedmi

otowych warunków i wymogów wynikało bezsprzecznie.  

Zwrócił uwagę należy, że ustawodawca – zarówno unijny, jak i krajowy – wprowadził 

do  systemu  zamówień  zasadę  opierania  się  na  oświadczeniach  wykonawcy,  co  oznacza, 

brak  podstaw,  by  wykonawca  kompletując  zespół  osób  do  realizacji  zamówienia  stosował 

ostrzejsze  wymogi  w  odniesieniu  do  tych  osób,  uznając,  czy  też  poddając  z  góry                                 

w wątpliwość prawdziwość ich oświadczeń.  

Stwierdził, że gdyby przy weryfikacji osób współpracowników i przedstawionego w ich 

życiorysach doświadczenia powziął jakiekolwiek wątpliwości co do spełniania przez te osoby 

warunków  udziału  w  postępowaniu,  bądź  przez  zadania  przez  nich  wskazane  –  wymogów 

określonych  w  ramach  kryteriów  oceny  ofert,  podjąłby  dalsze  działania  wyjaśniające                                 

i  weryfikacyjne,  jednak  w  sytuacji,  gdy  z  ustaleń  uzyskanych  przez  ustne  oświadczenia 

KIO 185/18 

panów: D. i S. jasno wynikało, że spełniają oni warunki udziału                                        w 

postępowaniu, zaś zadania realizowane przez nich spełniają postawione w ramach kryterium  

„Doświadczenie  personelu  Konsultanta"  wymagania,  czemu  dodatkowo  nie  przeczyły  w 

żaden  sposób  udostępnione  wykonawcy  przez  te  osoby  życiorysy  zawodowe/CV  ze 

szcz

egółowym  opisem  doświadczenia  zawodowego  uzyskanego  w  przeszłości,  nie  było 

podstaw  do  dalszej  weryfikacji  prawdziwości  stwierdzeń  zawartych  w  przedmiotowych 

dokumentach, czy kwestionowania prawdziwości i poprawności informacji w tym zakresie.  

W  ocenie  Od

wołującego  nieuprawnione  jest  interpretowanie  „dochowania  należytej 

staranności"  w  odniesieniu  do  weryfikowania  informacji  przekazanych  przez 

współpracowników  wykonawców,  którzy  są  desygnowani  do  realizacji  danego  zamówienia 

jako konieczność każdorazowego kwestionowania oświadczeń przez takie osoby składanych 

i de facto 

„zarzucanie im kłamstwa".  

Odnosząc się do przedstawionej w uzasadnieniu wykluczenia koncepcji zakładającej 

konieczność  porównania  działań  wykonawcy  z  działaniami  wpisującymi  się,  czy  też 

uz

nawanymi  za  realizujące  „model  działania  wykonawcy  –  profesjonalisty  postępującego                     

z zachowaniem zasad należytej staranności", uznał, że właśnie takie działania podjął.  

Uzupełnił,  że  brak  jest  jakichkolwiek  podstaw  do  uznania,  że  obiektywny  wzorzec 

należytej  staranności  w  okolicznościach  sprawy  miałby  polegać  na  zarzucaniu 

współpracownikom, którzy są również profesjonalistami, niezrozumienia treści zapisów IDW, 

czy też umyślnego wprowadzania wykonawcy, z którym współpracują w błąd.  

Wsk

azał,  że  powszechną  praktyką  w  branży  jest  weryfikacja  zdolności                                      

i doświadczenia współpracujących na stałe z wykonawcą specjalistów, poprzez opieranie się 

na  ich  oświadczeniach  i  przekazanych  przez  nich  życiorysach/CV;  jest  to  optymalny                        

w danych warunkach model postępowania i w taki właśnie sposób zachował się odwołujący. 

Podsumował, że nie można mu zarzucić niedochowania należytej staranności, a więc 

nie  ma  ono  cech  ani  niedbalstwa,  ani  lekkomyślności  w  rozumieniu  art.  24  ust.  1  pkt  17 

ustawy Pzp. 

W  odniesieniu  do 

zarzutu  ewentualnego odwołujący  podkreślił,  że w  sytuacji, gdyby 

Izba  uznała,  że  wykluczenie  było  zasadne,  to  wedle  art.  24  ust.  8  ustawy  Pzp  odwołujący 

powinien  mieć  możliwość  samooczyszczenia  się  w  niniejszym  postępowaniu  –  zarówno 

dyrektywa klasyczna, jak i przepisy ustawy Pzp, wskazują, że w przypadku, gdy wykonawca 

podlega wykluczeniu na podstawie art, 24 ust. 1 pkt 13 i 14 oraz 16-20 i art. 24 ust. 5 ustawy 

Pzp,  wykonawca  może  przedstawić  dowody  na  to,  że  podjęte  przez  niego  środki  są 

wystarczające  do  wykazania  jego  rzetelności,  w  szczególności  udowodnić  naprawienie 

szkody  wyrządzonej  przestępstwem  lub  przestępstwem  skarbowym,  zadośćuczynienie 

pieniężne  za  doznaną  krzywdę  lub  naprawienie  szkody,  wyczerpujące  wyjaśnienie  stanu 

KIO 185/18 

faktycznego  oraz  współpracę  z  organami  ścigania  oraz  podjęcie  konkretnych  środków 

technicznych, organizacyjnych i kadrowych, które są odpowiednie dla zapobiegania dalszym 

przestępstwom  lub  przestępstwom  skarbowym  lub  nieprawidłowemu  postępowaniu 

wykonawcy.  

Odwołujący stwierdził, że powyższe odnosi się do sytuacji, w której dany wykonawca, 

wprawdzie  podlegający  jednej  z  podstaw  do  wykluczenia  z  powodu  popełnionego  czynu, 

będzie  jednak  dopuszczony  do  udziału  w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia 

publicznego dlatego,  że przedsięwziął  niezbędne  środki, które zapewnią,  że nie popełni  on 

już podobnych naruszeń w przyszłości.  

Wskazał,  że  zgodnie  z  treścią  tego  przepisu,  każdy  wykonawca  znajdujący  się                         

w  jednej  z  sytuacji  objętych  podstawą  wykluczenia,  może  przedstawić  dowody  na  to,  że 

podjęte  przez  niego  środki  są  wystarczające  do  wykazania  jego  rzetelności;  jeżeli  takie 

dowody  zostaną  uznane  za  wystarczające,  dany  wykonawca  nie  zostanie  wykluczony                        

z postępowania o udzielenie zamówienia.  

Uznał,  że  pewną  wytyczną  dla  oceny  tych  środków  zawiera  motyw  102  dyrektywy 

2014/24/UE,  zgodnie  z  którym  środki  takie  mogą  w  szczególności  obejmować  działania 

personalne  i  organizacyjne,  tak

ie  jak  zerwanie  wszelkich  powiązań  z  osobami  lub 

organizacjami  odpowiedzialnymi  za  niewłaściwe  zachowania,  odpowiednie  środki  służące 

reorganizacji  personelu,  wdrożenie  systemów  sprawozdawczości  i  kontroli,  utworzenie 

struktury  audytu  wewnętrznego  monitorującego  przestrzeganie  i  przyjęcie  wewnętrznych 

zasad odpowiedzialności i odszkodowań. 

Podkreślił,  że  o  ile  w  dyrektywie  klasycznej  ustawodawca  unijny  przewidział,  że 

wykluczenie  na  skutek  złożenia  informacji  wprowadzających  w  błąd  zamawiających 

spełniających  kryteria  opisane  w  art.  57  ust.  4  lit.  h)  i  i)  obowiązuje  przez  okres  trzech  lat 

wstecz 

–  co  wynika wprost  z  art.  57  ust.  7  wedle którego „Państwa  członkowskie  określają                    

w  przepisach  ustawodawczych,  wykonawczych  lub  administracyjnych, 

z  uwzględnieniem 

prawa  unijnego, 

warunki  wykonania  niniejszego  artykułu.  W  szczególności  państwa 

członkowskie  ustalają  maksymalny  okres  wykluczenia  w  przypadku,  gdy  wykonawca  nie 

podejmie  środków  określonych  w  ust  6  w  celu  wykazania  swojej  rzetelności.  Jeżeli  okres 

wykluczenia  nie  został  określony  w  prawomocnym  wyroku,  nie  przekracza  on  pięciu  lat  od 

daty skazania prawomocnym wyrokiem w przypadkach, 

o których mowa w ust 1, i trzech lat 

od  daty  odnośnego  zdarzenia  w  przypadkach,  o  których  mowa  w  ust.  4"  to  polski 

ustawodawca przewiduje możliwość wykluczenia z postępowania na podstawie art. 24 ust. 1 

pkt 16 i 17 w zw. z art. 

24 ust. 7 ustawy Pzp tylko w związku z nieprawdziwymi informacjami 

złożonymi  w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia,  w  którym  wykluczenie  na  ww. 

podstawie następuje. 

W  ocenie  odwołującego  wdrożenie  do  polskiego  systemu  zamówień  publicznych 

KIO 185/18 

fakultatywnej  przesłanki  wykluczenia  z  dyrektywy  klasycznej  w  przewidziany  w  przepisach 

art. 

24  ust.  1  pkt  17  i  ust.  7  ustawy  Pzp  sposób,  nie  powinno  jednak  uniemożliwiać 

wykonawcy  skorzystania  z  dobrodziejstwa  przewidzianego  w  art.  24  ust.  8  ustawy  Pzp,                  

tj.  z  możliwości  samooczyszczenia  się,  zwłaszcza,  że  sam  przepis  art.  24  ust.  8  expressis 

verbis 

taką  możliwość  w  przypadku  wykluczenia  na  podstawie  art.24  ust.  1  pkt  17  ustawy 

Pzp przewiduje. 

Stanął na stanowisku, że w okolicznościach niniejszej sprawy nie można wykazać, że 

„wykonawca  powinien  samooczyścić  się  sam  (bez  wezwania  Zamawiającego),  zaś 

zamawiający  nie  musi  w  tym  celu  podejmować  żadnych  czynności,  czy  też  aktywności", 

ponieważ w odniesieniu do przesłanki wykluczenia z art. 24 ust. 1 pkt 17 ustawy Pzp, która 

ma  zastosowanie  w  odniesieniu  do  informacji  podanych  w  postępowaniu,  w  którym 

wykluczenie  w  oparciu  ww.  podstawę  następuje,  wykonawca  przed  dokonaniem  przez 

zamawiającego  wykluczenia  w  oparciu  o  art.  24  ust.  1  pkt  17  ustawy  Pzp  (za  nieumyślne 

podanie  informacji  wprowadzających  w  błąd)  nie  ma  wiedzy  o  tym,  że  takie  nieprawdziwe 

informację są w jego ofercie zawarte. Tym samym brak zwrócenia się przez zamawiającego 

z  informacją  o  stwierdzonych  nieprawidłowościach  w  ofercie  czy  planowanym  wykluczeniu 

na  podstawie  art, 

24  ust.  1  pkt  17  ustawy  Pzp,  uniemożliwia  wykonawcy  całkowicie                          

i  w  sposób  kategoryczny  możliwość  skorzystania  z  dobrodziejstwa  samooczyszczenia 

przewidzianego  w  art. 

24  ust.  8  ustawy  Pzp;  skoro  zaś  ustawodawca  krajowy,  w  sposób 

jasny  taką  możliwość  przewidział  przed  podjęciem  decyzji  o  wykluczeniu  również                               

w odniesieniu do wykluczenia wykonawcy na podstawie art. 24 ust. 1 pkt 17 ustawy Pzp, to 

uniemożliwienie  wykonawcy  skorzystania  z  możliwości  samooczyszczenia  przed 

wykluczeniem, należy traktować jako naruszenie art. 24 ust. 8 ustawy Pzp.  

Podsumował,  że  w  przypadku,  gdyby  uznać,  że  w  odniesieniu  do  odwołującego 

faktycznie  zaistniała  podstawa  wykluczenia  określona  w  art.  24  ust.  1  pkt  17  ustawy  Pzp, 

zamawiający  powinien  umożliwić  mu  skorzystanie  z  art.  24  ust.  8  ustawy  Pzp  i  dokonanie 

próby samooczyszczenia się, przed dokonaniem wykluczenia na tej podstawie; zaniechanie 

takiego działania powoduje, że zamawiający pozostaje w sprzeczności z przepisami ustawy 

Pzp oraz narusza zasady równego traktowania i uczciwej konkurencji. 

Odwołał  się  do  wyroku  KIO  z  dnia  19  lipca  2017  r.  (KIO  1335/17):  „Procedura 

samooczyszczenia  (z  ang.  self-cleaning)  polega  na  tym, 

że  przed  podjęciem  decyzji                               

o  wykluczeniu  wykonawcy,  m.in.  na  podstawie  art. 

24  ust  5  pkt  2  p.z.p.,  zamawiający 

obo

wiązany jest umożliwić wykonawcy przedstawienie dowodów na podjęcie takich środków, 

które  gwarantują  jego  rzetelność.  Pozytywna  weryfikacja  tych  dowodów  obliguje  zaś 

zamawiającego  do  zaniechania  wykluczenia  wykonawcy  z  postępowania.  Z  regulacji  tych 

wynika 

zatem  de  facto  dodatkowa  przesłanka  przed  wykluczeniem  wykonawcy,  jaką  jest 

umożliwienie wykonawcy przedstawienia dowodów na samooczyszczenie". 

KIO 185/18 

Na podstawie dokumentacji przedmiotowego postępowania o udzielenie zamówienia 

publicznego,  przekazanej  Izbie  p

rzez  zamawiającego  w  kopii  potwierdzonej  za  zgodność                       

z  oryginałem  przy  piśmie  z  dnia  6  lutego  2018  roku,  Odpowiedzi  na  odwołanie  (pismo                      

z 12 lutego 2018 roku), Pisma procesowego przys

tępującego (pismo z 12 lutego 2018 roku), 

Pisma 

procesowego  odwołującego  (pismo  z  13  lutego  2018  roku),  a  także  stanowisk  stron                      

i przystępującego zaprezentowanych na rozprawie skład orzekający Izby ustalił i zważył, co 

następuje.  

Skład  orzekający  Izby  ustalił,  że  nie  została  wypełniona  żadna  z  przesłanek 

skutkujących odrzuceniem odwołania w trybie art. 189 ust. 2 ustawy Pzp i nie stwierdziwszy 

ich, skierował odwołanie do rozpoznania na rozprawę. 

Skład  orzekający  Izby  ustalił  także,  że  wykonawca  wnoszący  odwołanie  posiada 

interes  w  uzyskaniu  przedmiotowego  zamówienia,  kwalifikowany  możliwością  poniesienia 

szkody  w  wyniku  naruszenia  przez  zamawiającego  przepisów  ustawy,  o  których  mowa                            

w  art.  179  ust.  1  ustawy  Pzp.  Bezzasadne  wykluczenie 

odwołującego  z  udziału                                   

w postępowaniu oznaczałoby, że stwierdzenie w tym zakresie naruszenia przepisów ustawy 

Pzp  dawałoby  odwołującemu  szansę  na  uzyskania  zamówienia  i  podpisania  umowy                           

w sprawie 

zamówienia publicznego oraz wykonywania zamówienia.  

Wypełnione  zostały  zatem  materialnoprawne  przesłanki  do  rozpoznania  odwołania, 

wynikające z treści art. 179 ust. 1 ustawy Pzp. 

Zarzut  wykluczenia 

odwołującego  z  postępowania,  pomimo  faktu,  że  dochował 

należytej  staranności  przy  weryfikacji  informacji  nt.  zadań  wykonanych  przez  osoby 

wskazane  w  ofercie  odwołującego  w  ramach  potencjału  osobowego,  który  miał  być 

wykorzystany  przy  realizacji  zamówienia,  a  ponadto,  pomimo  faktu,  że  informacje 

wprowadzające w błąd przedstawione zamawiającemu nie miały i nie mogły mieć istotnego 

wpływu  na  decyzje  podejmowane  przez  zamawiającego  w  postępowaniu,  a  tym  samym 

wymagane elementy przesłanki wykluczenia określone w art. 24 ust. 1 pkt 17 ustawy Pzp nie 

ziściły się kumulatywnie nie potwierdził się. 

Skład orzekający Izby ustalił i zważył, co następuje. 

Pismem  z  dnia  22  stycznia  2018  roku  zamawiający  poinformował  odwołującego                      

o wykluczeniu go z udziału w postępowaniu na podstawie art. 24 ust. 1 pkt 17 ustawy Pzp. 

Jako informacje wprowadzające zamawiającego w błąd wskazano informacje podane przez  

odwołującego w złożonym wraz z ofertą formularzu „Kryteria pozacenowe” o doświadczeniu 

KIO 185/18 

dwóch  osób:  P.  D.  przewidzianego  do  pełnienia  funkcji  Inżyniera  Rezydenta  oraz  D.  S.  

przewidzianego do pełnienia funkcji Głównego Technologa, tj. ani P. D., ani Z. S. nie pełnił 

wskazanej  funkcji  na 

podanym  w  odniesieniu  do  każdego  z  nich  jednym  z  zadań  do  jego 

wykonania,  tj.  do  wysta

wienia  Świadectwa  Przejęcia,  czego  odwołujący  w  odwołaniu  nie 

kwestionował. 

Bezspornym  było  także  to,  że  doświadczenie  osób  przewidzianych  do  pełnienia 

wskazanych  funkcji  miało  być  przez  zamawiającego  punktowane  w  kryterium 

„Doświadczenie personelu Konsultanta”. 

Art.  24  ust.  1  pkt  17  ustawy  Pzp  brzmi:  „Z  postępowania  o  udzielenie  zamówienia 

wyklucza  się:  (…)  17)  wykonawcę,  który  w  wyniku  lekkomyślności  lub  niedbalstwa 

przedstawił  informacje  wprowadzające  w  błąd  zamawiającego,  mogące  mieć  istotny  wpływ 

na 

decyzje podejmowane przez zamawiającego w postępowaniu o udzielenie zamówienia” 

Zarówno  odwołujący,  jak  i  zamawiający  prezentowali  stanowisko,  że  wykluczenie 

wykonawcy  na  podstawie  art.  24  ust.  1  pkt  17  ustawy  Pzp  wymaga  kumulatywnego 

spełnienia trzech przesłanek: 

1.  przedstawione 

przez  wykonawcę  informację  muszą  być  informacjami 

wprowadzającymi zamawiającego w błąd, 

są  to  informacje  mogące  mieć  istotny  wpływ  na  decyzje  podejmowane  przez 

zamawiającego, 

przedstawienie  informacji  nastąpiło  w  wyniku  lekkomyślności  lub  niedbalstwa 

wykonawcy. 

Odwołujący  w  odwołaniu  zakwestionował,  „że  w  okolicznościach  niniejszej  sprawy 

doszło  do  spełnienia  wymagań  określonych  w  pkt  2  i  3  powyżej,  co  powoduje,  że 

Zamawiający nie był uprawniony do wykluczenia Multiconsult z Postępowania na podstawie 

art. 24 ust. 1 pkt 17 ustawy Pzp” (str. 17 Odwołania, przedostatni akapit). 

Strony w odmienny sposób rozumiały drugą przesłankę wykluczenia, iż muszą to być 

informacje mogące mieć istotny wpływ na decyzje podejmowane przez zamawiającego. 

Odwołujący  rozumiał  ją  w  ten  sposób,  iż  „z  „istotnym  wpływem”  na  podejmowane 

przez zamawiającego decyzje będziemy mieli do czynienia tylko wówczas, gdy podane przez 

wykonawcę nieprawdziwe informacje powodują, że wykonawca zostałby na skutek podania 

wprow

adzających zamawiającego w błąd informacji: 

- wykluczony lub 

KIO 185/18 

- odrzucony lub 

straciłby  pozycję  uniemożliwiającą  mu  uzyskanie/udzielenie  zamówienia.”  (str.  18 

Odwołania , ostatni akapit). 

Zamawiający rozumiał ją natomiast w ten sposób, że „W przepisie art. 24 ust. 1 pkt 17 

ustawy  Pzp  na  mocy,  którego  Wykonawca  został  wykluczony  z  postępowania,  mowa  jest                          

o  każdej  informacji  mogącej  mieć  istotny  wpływ  (choćby  potencjalnie)  na  decyzje 

podejmowane  przez  Zamawiającego  w  toku  postępowania,  czyli  na  podejmowane  przez 

niego  w  tym  postępowaniu  czynności,  między  innymi  przyznanie  właściwej,  zgodnej  ze 

stanem  faktycznym  punktacji  w  zakresie  każdego  z  kryteriów.”  (str.  6  Odpowiedzi  na 

odwołanie ostatni akapit oraz str. 7 pierwszy akapit). 

Skład  orzekający  Izby  stanął  na  stanowisku,  że  interpretacja  odwołującego  nie  jest 

prawidłowa. 

Interpretując  art.  24  ust.  1  pkt  17  ustawy  Pzp  nie można  w  pierwszej  kolejności  nie 

dostrzec, że „istotność” odniesiono nie do decyzji zamawiającego, ale do wpływu informacji 

(pkt  17  nie  brzmi  przecież  „wykonawcę,  który  w  wyniku  lekkomyślności  lub  niedbalstwa 

przedstawił  informacje  wprowadzające  w  błąd  zamawiającego,  mogące  mieć  wpływ  na 

istotne  decyzje 

podejmowane  przez  zamawiającego  w  postępowaniu  o udzielenie 

zamówienia”). 

Nie  można  więc  twierdzić,  że  przepis  dotyczy  wyłącznie  istotnych  decyzji 

zamawiającego, podejmowanych w toku postępowania o udzielenie zamówienia publicznego 

takich jak 

wybór oferty najkorzystniejszej, wykluczenie wykonawcy, czy odrzucenie oferty.  

W  ocenie  składu  orzekającego  Izby  brzmienie  art.  24  ust.  1  pkt  17  ustawy  Pzp  nie 

uzasadnia także twierdzenia, że wprowadzające w błąd informacje muszą wywoływać wpływ 

na  decyzje  zamawiającego.  Wystarczającym  jest,  aby  zaistniała  potencjalna  możliwość 

t

akiego  wpływu,  o  czym  świadczy  użycie  wyrazu  „mogące”,  który  taką  możliwość,  a  nie 

skutek wyraża (pkt 17 nie brzmi „wykonawcę, który w wyniku lekkomyślności lub niedbalstwa 

przedstawił  informacje  wprowadzające  w  błąd  zamawiającego,  które  miały  lub  mogły  mieć 

wpływ  na  decyzje  podejmowane  przez  zamawiającego  w  postępowaniu  o udzielenie 

zamówienia”). 

„Założeniem  przepisu  jest  zapewne  wyeliminowanie  przypadków,  kiedy 

niezamierzone działanie wykonawcy może zagrażać podejmowaniu właściwych decyzji przez 

zamawiaj

ącego,  w  szczególności  w  stosunku  do  tego  wykonawcy.”  (Prawo  zamówień 

publicznych. Komentarz. J. Pieróg, Warszawa 2017, komentarz do art. 24). 

KIO 185/18 

Nie  może  jednak  umknąć,  że  przepis  art.  24  ustawy  Pzp  ma  stanowić  przede 

wszystkim 

zabezpieczenie dla zamawiającego, że ma do czynienia z wykonawcą rzetelnym, 

który  prawidłowo  zrealizuje  jego  zamówienie.  Niewątpliwie  wykonawca  rzetelny  to 

wykonawca  przedstawiający  zamawiającemu  prawdziwe,  zgodne  ze  stanem  faktycznym 

informacje.  Naganność  podania  zamawiającemu  informacji  wprowadzających  w  błąd  jest 

oczywista i nie 

może podlegać dyskusji.  

Prezentowany  przez  odwołującego  sposób  rozumienia  art.  24  ust.  1  pkt  17  ustawy 

Pz

p  oznaczałby  aprobatę  odmiennego  traktowania  wykonawców  za  ten  sam  rodzaj 

nagannego  zachowania  (podan

ie  informacji  wprowadzających  w  błąd)  –  jeden  wykonawca 

byłby  wykonawcą  rzetelnym  (nie  zostałby  wykluczony),  drugi  musiałby  zostać  wykluczony 

jako wykonawca nierzetelny 

(abstrahując w tym miejscu od procedury samooczyszczenia).  

O  ile  bowiem  w  przypadku 

–  jak  chciałby  odwołujący  –  gdyby  „dana  nieprawdziwa 

informacja 

pozostawała bez wpływu na sytuację podmiotową wykonawcy – tj. jej podanie nie 

skutkuje wykluczeniem wykonawcy z postępowania, ani  odrzuceniem, ani też nie powoduje 

jakiejkolwiek  zmiany  pozycji 

wykonawcy  w  postępowaniu  pod  kątem  bezpośredniej 

możliwości  uzyskania  zamówienia”  (str.  19  Odwołania,  pierwszy  akapit)  wykonawca  byłby 

wykonawca 

rzetelnym  (nie  zostałby  wykluczony),  o  tyle  wykonawca,  który  nawet  w  tym 

samym  postępowaniu  przedstawił  daną  nieprawdziwą  informację,  która  ma  wpływ  na 

sytuację  podmiotową  wykonawcy  –  tj.  jej  podanie  skutkowałoby  wykluczeniem  wykonawcy                        

z  postępowania,  odrzuceniem  jego  oferty  albo  zmianę  pozycji  oferty  wykonawcy                           

w ran

kingu ofert, zostałby wykluczony jako wykonawca nierzetelny.  

W  ocenie  składu  orzekającego  Izby  tak  różne  podejście  to  takiego  samego 

nagannego  zachowania  godziłoby  w  zasadę  równego  traktowania  wykonawców  i  uczciwej 

konkurencji. 

Warto  dodatkowo,  za  przyst

ępującym,  podkreślić,  że  „Oceniamy  (…  )  oferty  na 

podstawie  ich  treści  istniejącej  w  momencie  złożenia  oferty,  a  nie  po  dokonaniu  pewnych 

czynności  przez  Zamawiającego.  Ocena  czy  informacje  „miały”  wpływ  przy  uwzględnieniu 

całokształtu  okoliczności  danego  Postępowania  wypaczałoby  cel  i  sankcje  podstawy 

wykluczenia  opisanej  w  art.  24  ust.  1  pkt  17)  ustawy  Pzp

”  (str.  6  Pisma  procesowego 

przystępującego,  pierwszy  akapit),  a  nadto,  że  „Tak  samo  jak  Zamawiający  –  co  jest 

poglądem ustalonym i niebudzącym wątpliwości w orzecznictwie Krajowej Izby Odwoławczej 

–  nie  wzywa  do  uzupełnień  wykonawcy,  który  przekazał  informacje  wprowadzające  w  błąd                            

w zakresie spełniania warunków udziału w postępowaniu w trybie art. 26 ust. 3 ustawy Pzp. 

(…)  chociażby  w  takim  przypadku  wykonawca  dysponował  innym  doświadczeniem,  innym 

potencjałem  kadrowym  itp.  na  wykazanie  spełniania  warunków  udziału  w  postępowaniu. 

KIO 185/18 

Analogicznie sytuacja prezentuje się w ramach pozacenowych kryteriów oceny ofert” (str. 6). 

Od

wołujący  kwestionował  także,  iż  przedstawienie  informacji  wprowadzających 

zamawiającego  w  błąd  co  do  doświadczenia  P.  D.  oraz  D.  S.  było  wynikiem  jego 

lekkomyślności lub niedbalstwa. 

Twierdził,  że  nie  można  mu  przypisać  niedochowania  należytej  staranności, 

ponieważ: 



„Pan D. i Pan S. nie są pracownikami wykonawcy zatrudnionymi na podstawie umowy 

o  pracę,  ale  współpracownikami  realizującymi  zlecenie  na  rzecz  Wykonawcy 

zatrudnionymi w oparciu o umowy zlecenia w ramach stałej współpracy.” 



„W  organizacji  Odwołującego  są  wdrożone  i  funkcjonują  procedury  weryfikacji  stale 

współpracujących  z  wykonawców  podmiotów,  które  zobowiązują  się  do  udziału                         

w  realizacji  zamówienia  udzielonego  (…).  W  okolicznościach  niniejszej  sprawy 

Odwołujący  uzyskał  ustne  potwierdzenie  w  zakresie  spełniania  przez  ww.  osoby 

warunków  udziału  w  postępowaniu,  jak  również  spełniania  przez  realizowane  przez 

nich  w  przeszłości  usługi  wymogów  określonych  w  ramach  kryteriów  pn. 

„Doświadczenie personelu wykonawcy”. (…) uzupełnił wykaz w oparciu o przekazane 

przez te podmioty ww. informacje i ich szczegółowe życiorysy/CV.” 



„Wykonawca  nie  miał  żadnych  podstaw  by  twierdzić,  że  osoby  podały  jakiekolwiek 

nieprawdziwe  informacje  co  do  tego,  że  zakończenie  świadczenia  przez  nich  usług 

nastąpiło  w  innym  momencie  niż  zakończenie  usług  w  rozumieniu  zapisów  SIWZ 

(IDW)

”  

– str. 21 i 22 Odwołania. 

Na  podstawie  powyższych  informacji  odtworzyć  można  następujący,  obowiązujący                    

u  odwołującego,  w  ramach  wdrożonych  i  funkcjonujących  procedur  weryfikacji,  wzorzec 

postępowania w przypadku informacji od współpracowników odwołującego: 

odwołujący uzyskuje ustne potwierdzenie współpracownika w zakresie spełniania 

przez  realizowane  przez  nich  w  przeszłości  usługi  wymogów  określonych  przez 

zamawiającego, 

współpracownicy przekazują odwołującemu szczegółowe życiorysy/CV, 

odwołujący  uzupełnia  wymagane  przez  zamawiającego  formularze  w  oparciu                      

o ustne informacje współpracowników oraz przekazane życiorysy/CV.” 

Skład  orzekający  Izby  stanął  na  stanowisku,  że  zamawiający  zasadnie  uznał,  że 

przedstawienie przez odwołującego informacji wprowadzającym w błąd było wynikiem braku 

KIO 185/18 

należytej staranności (niedbalstwa). 

Wskazana  przez  odwołującego  procedura  funkcjonująca  w  jego  organizacji  może 

zostać uznana co najwyżej jako procedura pozyskiwania informacji, w żadnym jednak razie 

weryfikacji. 

Po  pierwsze,  to  nie  współpracownik,  ale  wykonawca  winien  dokonać  oceny,  na 

podstawie 

adekwatnych  i  wyczerpujących  informacji  pochodzących  od  współpracownika  co 

do  jego  doświadczenia,  czy  doświadczenie  to  rzeczywiście  odpowiada  wymogom 

zamawiającego. 

Po  drugie,  ustna  forma  pozyskiwania 

„zapewnień”,  stosowana  przez  odwołującego, 

sama  w  sobie  stanowi  zagrożenie  dla  dokładności  w  dalszym  przekazywaniu  informacji 

pozyskanych w ramach owych zapewnień. 

Po  trzecie,  odwołujący  wprost  zakłada  brak  weryfikacji  z  jego  strony  informacji 

pochodzących od współpracownika. 

Po  czwarte,  niejasnym  jest  spo

sób,  a  nawet  sam  fakt  zapoznania  się  przez 

współpracownika  z  każdorazowymi  wymaganiami  zamawiającego  co  do  doświadczenie 

osoby (ustnie ?) 

Po  piąte,  niejasnym  jest,  czy  przekazane  życiorysy/CV  są  dedykowane  danemu 

postępowaniu, czy też są powielane i wykorzystywane w wielu postępowaniach o udzielenie 

zamówienia  publicznego,  nie  zawierając  informacji  kluczowych  z  perspektywy  wymagań 

danego  zamawiającego  (tu:  co  do  doświadczenia  uzyskanego  do  momentu  wystawienia 

Świadectwa Przejęcia). 

Skład  orzekający  Izby  w  pełni  podziela  pogląd,  iż  zasadą  wykonawcy  –  uczestnika 

post

ępowania  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  winna  być  zasada  ograniczonego 

zaufania  do  informacji  innych  osób  i  podmiotów  –  „Wykonawca  powinien  wykazać  się 

ograniczonym  zaufaniem  w  stosunku  do  informacji  przekazywanych  przez  współpracownik 

ów i dokonać ich weryfikacji” (str. 10 Pisma procesowego przystępującego, drugi akapit) i to 

nie  tylko  dlatego,  że  konsekwencje  podania  informacji  wprowadzających  w  błąd  obarczają 

zawsze  wykonawcę  (a  nie  osobę  lub  podmiot  informacji  udzielający),  ale  także  z  tego 

względu, iż także działania tych osób lub podmiotów mogą być podejmowana niedbale (np. 

osoba  nie  zapoznała  się  albo  pobieżnie  zapoznała  się  z  postanowieniami  SIWZ,  nie 

dostrzegając odmienności wymogów zamawiającego w danym postępowaniu).  

A

kt  staranności  wykonawcy  przy  weryfikacji  informacji,  przed  jej  przedstawieniem 

zamawiającemu,  wymaga,  aby  wykonawca  sprawdził  co  najmniej  te  elementy  informacji, 

które  są  kluczowe  z  perspektywy  wymogu  dotyczącego  doświadczenia  osoby,  za  które 

KIO 185/18 

zamawiający  przewidział  przyznanie punktów,  tym  bardziej  w  sytuacji, gdy  weryfikacja tych 

informacji jest możliwa na podstawie innych ogólnie dostępnych informacji (np. na stronach 

internetowych). 

W  sytuacji,  gdy  odwołujący  poprzestał  w  istocie  na  pozyskaniu  informacji  od 

współpracowników,  opierając  się  na  ich  ocenie,  a  nie  dokonując  sprawdzenia  informacji                          

i własnej oceny uznać należy, że odwołujący nie wykazał się oczekiwaną od profesjonalnego 

uczestnika  postępowania  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  starannością  przy 

przedstawieniu zamawiającemu informacji o doświadczeniu dwóch osób. 

Inaczej  mówiąc  nie  dochował,  poprzez  przedstawione  zachowanie  należytej 

staranności wymaganej od uczestnika postępowania o udzielenie zamówienia publicznego. 

Uwzględniając powyższe oraz orzekając w granicach zarzutu,  skład orzekający Izby 

uznał, że zarzut się nie potwierdził. 

Zarzut  zaniechania 

umożliwienia  odwołującemu  przeprowadzenia  procedury 

samooczyszczającej  przed  podjęciem  decyzji  o  wykluczeniu  odwołującego  na  podstawie                    

art. 24 ust. 1 pkt 17 ustawy Pzp, a w konsekwencji również naruszenie art. 24 ust. 9 ustawy 

Pzp,  poprzez  wykluczenie  wykonawcy  pomimo  braku  umożliwienia  wykonawcy 

samooczyszczenia się i bez uwzględnienia złożonych przez niego w tym trybie ewentualnych 

wyjaśnień nie potwierdził się. 

Art.  24  ust.  8 

ustawy  Pzp  brzmi:  „Wykonawca,  który  podlega  wykluczeniu  na 

podstawie  ust.  1  pkt  13  i  14  oraz  16

–20  lub  ust.  5,  może  przedstawić  dowody  na  to,  że 

podjęte przez niego środki są wystarczające do wykazania jego rzetelności, w szczególności 

udowodnić naprawienie szkody wyrządzonej przestępstwem lub przestępstwem skarbowym, 

zadośćuczynienie  pieniężne  za  doznaną  krzywdę  lub  naprawienie  szkody,  wyczerpujące 

wyjaśnienie  stanu  faktycznego  oraz  współpracę  z  organami  ścigania  oraz  podjęcie 

konkretnych środków technicznych, organizacyjnych i kadrowych, które są odpowiednie dla 

zapobiegania dalszym  przestępstwom  lub  przestępstwom skarbowym  lub nieprawidłowemu 

postępowaniu  wykonawcy.  Przepisu  zdania  pierwszego  nie  stosuje  się,  jeżeli  wobec 

wykonawcy,  będącego  podmiotem  zbiorowym,  orzeczono  prawomocnym  wyrokiem  sądu 

zakaz ubiegania się o udzielenie zamówienia oraz nie upłynął określony w tym wyroku okres 

obowiązywania tego zakazu.” 

Art.  24  ust. 

9  ustawy  Pzp  brzmi:  „Wykonawca  nie  podlega  wykluczeniu,  jeżeli 

zamawiający,  uwzględniając  wagę  i  szczególne  okoliczności  czynu  wykonawcy,  uzna  za 

KIO 185/18 

wystarczające dowody przedstawione na podstawie ust. 8.” 

Na  wstępie  dostrzec  należy  różnicę  pomiędzy  „wykonawcą,  który  podlega 

wykluczeniu” od „wykonawcy, który został wykluczony”.  

W  pierwszym  przypadku, 

w  ocenie  składu  orzekającego  Izby,  chodzi  o wykonawcę,      

w odniesieniu do którego istnieją ustawowe przesłanki  wykluczenia (i który być może został 

także  wcześniej  wykluczony  przez  innego  albo  tego  samego  zamawiającego  w  innym 

postępowaniu),  w  drugim  przypadku  chodzi  o  wykonawcę,  który  został  już  (w  danym 

postępowaniu) – decyzją zamawiającego – wykluczony z udziału   w tymże postępowaniu.  

Taki  sposób  rozumienia  przepisu  art.  24  ust.  8  ustawy  Pzp  potwierdza  wynikający                     

z  przepisu  art.  25a  ustawy  Pzp  obowiązek  złożenia  przez  wykonawcę,  wraz  z  ofertą, 

oświadczenia stanowiącego wstępne potwierdzenie, że wykonawca nie podlega wykluczeniu 

(w  prz

edmiotowym  postępowaniu  w  formie  jednolitego  dokumentu  JEDZ),  które  odnieść 

należy (brak w tym zakresie jakichkolwiek wyjątków) do wszystkich przesłanek wykluczenia, 

w tym z art. 24 ust. 1 pkt 17 ustawy Pzp.  

Podkreślenia  w tym miejscy wymaga, że  przepis art. 24 ust. 1 pkt 17 ustawy Pzp, 

obok  innych  przesłanek  wykluczenia,  ma  stanowić  dla  zamawiającego  gwarancję,  że 

realizacja  zamówienia  nie  zostanie  powierzenia  wykonawcy  nierzetelnemu.  Innymi  słowy, 

wykonawca, który ubiega się o dane zamówienie musi być wykonawcą rzetelnym. 

W  ocenie  składu  orzekającego  Izby  ten  nadrzędny  cel  przesądza  o  tym,  że  efekty  

procedury  samooczyszczenia  muszą  „być  dostępne”  w  zamówieniu,  którego  dotyczy 

prowadzone  właśnie  postępowania,  w  którym  zamawiający  bada,  czy  wykonawca  jest 

wykonawcą rzetelnym, czy też nie i wykonawcę należy wykluczyć. 

W przypadku 

więc przesłanki wykluczenia z pkt. 17 art. 24 ust. 1 ustawy Pzp uznać  

należy,  że  dopuszczalność  samooczyszczenia  „aktualizuje  się”  dopiero  w  kolejnym 

postępowaniu, dopiero bowiem w przypadku kolejnego postępowania fakt istnienia podstawy 

wykluczenia jest już wykonawcy znany (wykonawca został uprzednio, w innym postępowaniu 

wykluczony i ciąży na nim odium wykonawcy przedstawiającego zamawiającemu informacje 

wprowadzające w błąd). 

Jak wskazał przystępujący „Pewnym absurdem i wypaczeniem procedury udzielania 

zamówień  publicznych  byłoby,  aby  wykonawca  składający  nieprawdziwe  informacje 

jednocześnie składał wyczerpujące wyjaśnienia w zakresie swojej rzetelności, (…) opisywał 

(…)  jakie  środki  przedsięwziął  w  celu  zapobiegania  dalszemu  nieprawidłowemu 

postępowaniu wykonawcy” (str. 13 Pisma procesowego przystępującego, pierwszy akapit). 

Nie 

jest  możliwym,  aby  efekt  działań  samooczyszczających  (podanie  wyłącznie 

KIO 185/18 

informacji, które nie  wprowadzają w błąd) nastąpi jeszcze w tym postępowaniu (informacje 

wprowadzające    w  błąd  już  przedstawiono).  Z  tych  też  względów  brak  jest  „realnych” 

możliwości przeprowadzenia tej procedury tak jak oczekiwałby odwołujący w odwołaniu.  

W  drugiej  kolejności  stwierdzić  należy,  że  przepis  art.  24  ust.  8  ustawy  Pzp  wprost 

przyznaje wykonawcy, który podlega wykluczeniu  prawo przedstawienia dowodów na to, że 

podjęte  przez  niego  środki  są  wystarczające  do  wykazania  jego  rzetelności.  Prawu 

wykonawcy  towarzyszyć  musi  obowiązek  zamawiającego,  polegający  na  przyjęciu 

przedstawionych dowodów w celu – o czym mowa w art. 24 ust. 9 ustawy Pzp – ich oceny. 

Z  brzmienia  art.  24  ust. 8  ustawy  Pzp  nie  wynika  natomiast  dla  zamawia

jącego  (jak 

np. z brzmienia art. 26 ust. 3, art. 26 ust. 4 ustawy Pzp) 

obowiązek jakiegokolwiek wezwania 

wykonawcy, w szczególności do przedstawienia dowodów, czy też obowiązek podejmowania 

innych  „aktywności”,  czynności  „uruchamiających”,  czy  „ułatwiających”  wykonawcy 

skorzystanie przez niego z przyznaneg

o mu prawa przedstawienia dowodów. 

Odwołujący  nie  przedstawił  w  toku  postępowania  przed  zamawiającym  żadnych 

dowodów,  o  których  mowa  w  art.  24  ust.  8  ustawy  Pzp,  stąd  nie  sposób  uznać,  że 

zamawiający  w  jakikolwiek  sposób  uchybił  obowiązkowi,  który  sprowadza  się  do  przyjęcia 

takich  dowodów,  a  dopiero  w  dalszej  kolejności,  w  przypadku  ich  złożenia,  oceny  takich 

dowodów. 

Decyzja  o  skorzystaniu  z  procedury  samooczyszczenia  musi  być  każdorazowo 

decyzją  własną  wykonawcy  świadomego  swojego  „aktu  nierzetelności”,  nie  zaś  procedurą 

wymuszoną  przez  zamawiającego  –  „na  wezwanie”,  której  uruchomienie  powodowałoby 

powstanie po stronie wykonawcy obowiązku odpowiedzi na takie wezwanie (jak np. w trybie 

art. 90 ust. 1 ustawy Pzp). 

Uwzględniając  powyższe  oraz  orzekając  w  granicach  zarzutu,  skład  orzekający  Izy 

uznał, że zarzut nie potwierdził się. 

Ze  względu  na  fakt,  że  nie  potwierdził  się  żaden  z  zarzutów  odwołanie,  skład 

orzekający Izby orzekł jak w sentencji, oddalając odwołanie. 

KIO 185/18 

O  kosztach  postępowania  orzeczono  na  podstawie  art.  192 ust.  9  i  10  ustawy  Pzp,                       

§ 3 pkt 1) lit. a) rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie 

wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu 

odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U.  Nr 41 poz. 238 ze zm.). 

Przewodniczący:   …………………………………… 

Członkowie:           ………………………………….... 

………………………………….....