KIO 2508/17 WYROK dnia 13 grudnia 2017 roku

Sygn. akt: KIO 2508/17 

WYROK 

z dnia 13 grudnia 2017 roku 

Krajowa Izba Odwoławcza   -   w składzie: 

Przewodniczący:     Katarzyna Poprawa 

Irmina Pawlik 

Katarzyna Prowadzisz 

Protokolant:             Mateusz Zientak  

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 grudnia 2017 roku w 

Warszawie odwołania wniesionego 

do 

Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  w  dniu  27  listopada  2017  roku  przez  wykonawcę 

ENERIS  Surowce 

spółka  akcyjna  z  siedzibą  w  Kielcach  w  postępowaniu  prowadzonym  przez 

zamawiającego Związek Celowy Gmin MG-6 z siedzibą w Gorzowie Wielkopolskim 

przy udziale: 

wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie  zamówienia  Laguna  spółka  

z  o

graniczoną  odpowiedzialnością    z  siedzibą  w  Gorzowie  Wielkopolskim  (pełnomocnik)  oraz 

ATF  sp

ółka    z  ograniczoną  odpowiedzialnością    spółka  komandytowa  z  siedzibą  w  Chojnicy 

zgłaszających  przystąpienie  do  postępowania  odwoławczego  o  sygn.  akt:  KIO  2508/17  po 

stronie Zamawiającego 

orzeka: 

1.  U

względnia  odwołanie  i  nakazuje  Zamawiającemu  –  Związkowi  Celowemu  Gmin  MG-6  

z  siedzibą  w  Gorzowie  Wielkopolskim  unieważnienie  czynności  wyboru  najkorzystniejszej 

oferty  w 

postępowaniu,  wykluczenie  wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  o  udzielenie 

zamówienia  Laguna  spółka  z  ograniczoną  odpowiedzialnością  z  siedzibą  w  Gorzowie 

Wielkopolskim 

(pełnomocnik)  oraz  ATF  spółka  z  ograniczoną  odpowiedzialnością  spółka 

komandytowa 

z siedzibą w Chojnicy  z uwagi na niewykazanie braku, przewidzianej przez 

Zamawiającego,  fakultatywnej  przesłanki  wykluczenia  wykonawcy  z  postępowania,  

a także powtórzenie czynności badania i oceny ofert w postępowaniu.  

2.  K

osztami 

postępowania 

obciąża 

Zamawiającego 

– 

Związek 

Celowy 

Gmin  

MG-

6 z siedzibą w Gorzowie Wielkopolskim i 

2.1.    z

alicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 15 000 zł 00 gr (słownie: 

piętnaście  tysięcy  złotych  zero  groszy)  uiszczoną  przez  Odwołującego  –ENERIS 

Surowce spółka akcyjna z siedzibą w Kielcach tytułem wpisu od odwołania, 

2.2.  z

asądza  od  Zamawiającego  –  Związku  Celowego  Gmin  MG-6  z  siedzibą  

w  Gorzowie Wielkopolskim 

kwotę  15  000  zł  00 gr (słownie:  piętnaście  tysięcy  złotych 

zero  groszy)  na  rzecz 

Odwołującego  -  ENERIS  Surowce  spółka  akcyjna  z  siedzibą  

w Kielcach stanowiącą koszty strony poniesione z tytułu wpisu od odwołania.  

Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - 

Prawo zamówień publicznych 

(t.j.  Dz.  U.  z  2017  r.  poz.  1579  ze  zm.)  na  niniejszy  wyrok  -  w  terminie  7  dni  od  dnia  jego 

doręczenia  -  przysługuje  skarga  za  pośrednictwem  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  do 

Sądu Okręgowego w Gorzowie Wielkopolskim. 

Przewodniczący:      ……………………………..   

Członkowie:   

…………………………….. 

…………………………….. 
 

Sygn. akt: KIO 2508/17 

Uzasadnienie 

 
Zamawiający - Związek Celowy Gmin MG-6,  ul. Sikorskiego 3-4, 66-400 Gorzów Wielkopolski 

prowadzi  p

ostępowanie  przetargowe  na  zadanie  pn.  „Odbieranie  oraz  zagospodarowanie 

odpadów  komunalnych  z  nieruchomości  zamieszkałych  i  niezamieszkałych  z  terenu  Sektora  I 

Związku Celowego Gmin MG-6.” 

Dnia 27  listopada  2017r.  do  Prezesa krajowej  Izby  Odwoławczej  zostało wniesione odwołanie 
przez  Odwołującego  się  -  ENERIS  Surowce  S.A.  ul.  Zagnańska  232a,  25-563  Kielce  wobec 
czynności i zaniechań Zamawiającego we wskazanym postępowaniu polegających na: 

zaniechaniu  wykluczenia  z  postępowania  wykonawców  wspólnie  ubiegających  się  

o   

zamówienie: Laguna Sp. z o.o. oraz ATF Sp. z o.o. Sp. K (dalej jako: „Konsorcjum 

Laguna”)  i  dokonaniu  wyboru  oferty  wskazanych  wykonawców  jako  oferty 

najkorzystniejszej, 

zaniechaniu  wezwania  Konsorcjum  Laguna  do  wyjaśnień,  czy  obecne  zaangażowanie 

zasobów  technicznych  i  zawodowych  tego  wykonawcy  w  inne  przedsięwzięcia 
gospodarcze,  w  tym  realizacją  usługi  na  Sektor  II  i  III  Związku  Celowego  Gmin  MG-6, 
może mieć negatywny wpływ na realizację zamówienia; 

zaniechaniu wyboru oferty Odwołującego jako najkorzystniejszej, 

o czym Odwołujący dowiedział się z Ogłoszenia o wyniku przetargu z dnia 15 listopada 2017 r. 
przesłanego  mu  drogą  elektroniczną  (termin  na  wniesienie  odwołania  upływa  zgodnie  z  art.  

14 ust. 2 ustawy Pzp w dniu 27 listopada 2017 r., j

ako że dzień 25 listopada stanowi sobota). 

Odwołujący zarzucił Zamawiającemu: 

1.  naruszenie art. 24 ust. 5 pkt 7 Pzp oraz art. 24 ust. 9 Pzp w zw. z art. 24 ust. 8 Pzp i art. 

7 Pzp poprzez błędną ocenę wyjaśnień złożonych przez Konsorcjum Laguna i przyjęcie, 

że dowody przedstawione przez wykonawcę w trybie art. 24 ust. 8 Pzp są wystarczające 

i wskazują na rzetelność wykonawcy, co w konsekwencji doprowadziło do zaniechania 

wykluczenia  Konsorcjum  Laguna  z  postępowania  w  sytuacji,  gdy  Konsorcjum  Laguna 

nie  wykaza

ło,  że  podjęło  konkretne  i  odpowiednie  środki  dla  zapobiegnięcia  

w przyszłości naruszeniu prawa ochrony środowiska (Zarzut nr I); 

2.  naruszenie  art.  24  ust.  5  pkt  12  ustawy  Pzp  w  zw.  z  art.  24  ust.  5  pkt  7  ustawy  Pzp  1  

i  art.  7  Pzp  poprzez  zaniechanie  wykl

uczenia  Konsorcjum  Laguna  z  postępowania 

podczas gdy na firmę ATF Sp. z o.o. Sp. K (jako na lidera Konsorcjum Laguna) została 

nałożona nowa kara pieniężna w wysokości 25 000 zł na skutek naruszenia przepisów 

prawa  ochrony  środowiska,  która  to  kara  pieniężna  stała  się  ostateczna  przed 

dokonaniem wyboru najkorzystniejszej oferty (Zarzut nr II); 

3.  naruszenie art. 22d ust. 2 ustawy Pzp, art. 7 ust. 1 oraz art. 26 ust 4 ustawy Pzp poprzez 

brak  ustalenia  i  wezwania  Konsorcjum  Laguna  do  wyjaśnień,  czy  zaangażowanie 

zasobów  technicznych  i  zawodowych  członków  konsorcjum  w  inne  przedsięwzięcia 

gospodarcze, w tym w realizację usług na Sektor II i III Związku Celowego Gmin Mg-6 

nie  będzie  miało  negatywnego  wpływu  na  realizację  zamówienia  w  Sektorze  I  

(Zarzut nr III). 

W 

oparciu o powyższe zarzuty, Odwołujący wniósł o nakazanie Zamawiającemu: 

unieważnienia wyboru oferty najkorzystniejszej, 

powtórzenia  czynności  badania  i  oceny  oferty,  a  w  ramach  tej  czynności  wykluczenia 

Konsorcjum Laguna z postępowania, 

3)   w przypadku uzn

ania przez Izbę zasadności Zarzutu nr III - wezwania Konsorcjum Laguna 

do  wyjaśnień,  czy  zaangażowanie Konsorcjum Laguna do  wyjaśnień,  czy  zaangażowanie 

zasobów  technicznych  i  zawodowych  tego  członków  tego  konsorcjum  nie  będzie  miało 

negatywnego  wpływu  na  realizację  zamówienia  w  Sektorze  I,  w  tym  w  szczególności  

o  wyjaśnienie  (skoro  w  żadnym  z  sektorów  Związku  Celowego  Gmin  MG-6  zgodnie  

z oświadczeniem złożonym przez Konsorcjum Laguna wykonawca ten nie będzie korzystał 

z podwykonawców): 

a) 

ilu  pracowników  (w  tym  z  podziałem  na  kierowców,  ładowaczy  i  dyspozytorów) 

posiada  każdy  z  konsorcjantów  i  w  realizację  jakich  usług  są  zaangażowani  

i do kiedy; 

b) 

ile  pojazdów  spełniających  wymogi  zamówienia  posiada  każdy  z  konsorcjantów  

i czy są one i do kiedy zaangażowane w realizację innych usług, w szczególności, ile 

pojazdów EURO 5 oraz EURO 6 o parametrach wymaganych w specyfikacji posiada 

faktycznie Konsorcjum Laguna; czy skorzystanie z deklarowanych pojazdów EURO 

5  i  EURO  6  w  sektorach  II  i  III,  nie  wyczerpuje  realnego  skorzystania  z  tych 

pojazdów w sektorze I. 

c) 

ile  kontraktów  obsługiwać  będzie  Konsorcjum  Laguna  z  terenu  baz  magazynowo 

transportowych  wskazanych  w  ofercie  i  wykazanie,  że  realizacja  tych  wszystkich 

usług  umożliwi  faktyczne  skorzystanie  z  tej  bazy  także  w  zakresie  usługi  objętej 

niniejszym  zamówieniem  (tj.  obsługi  Związku  Celowego  Gmin  MG-6  także  

w zakresie Sektora I). 

Odwołujący wskazał, iż posiada interes we wniesieniu odwołania. Oferta Odwołującego została 

sklasyfikowana  na  drugiej  pozycji  tzw.  listy  r

ankingowej,  za ofertą  Konsorcjum  Laguna. Oferta 

Odwołującego  została  przy  tym  sporządzona  w  sposób  zgodny  z  wymogami  prawa  i  SIWZ,  

w  tym  Odwołujący  spełnia  -  w  odróżnieniu  od  Konsorcjum  Laguna  -  warunki  udziału  

w  niniejszym  postępowaniu,  a  co  za  tym  idzie,  gdyby  nie  czynności  i  zaniechania 

Zamawiającego  wskazane  w  niniejszym  odwołaniu,  to  oferta  Odwołującego  mogłaby  zostać 

wybrana jako najkorzystniejsza. 

Czynności i zaniechania Zamawiającego naruszają więc interes 

Odwołującego i mogą doprowadzić do powstania po jego stronie szkody, tj. do utraty możliwości 

realizacji 

niniejszego zamówienia i związanej z tym utraty spodziewanych zysków. 

W uzasadnieniu odwołania, Odwołujący przedstawił następującą argumentację: 

Co do zarzutu nr I. 

1. Okoliczności faktyczne istotne dla rozstrzygnięcia sprawy. Zapisy SIWZ. 

Zgodnie  z  pkt  VI  SIWZ  Podstawy  wykluczenia,  o  których  mowa  w  art.  24  ust.  5  Pzp, 

Zamawiający  dodatkowo  przewidział  wykluczenie  Wykonawcy,  wobec  którego  wydano 

ostateczną decyzję administracyjną o naruszeniu obowiązków wynikających z przepisów prawa 

pracy,  prawa  ochrony  środowiska  lub  przepisów  o  zabezpieczeniu  społecznym,  jeżeli 

wymierzono tą decyzją karę pieniężną nie niższą niż 3 000 złotych (art. 24 ust. 5 pkt 7 Pzp). 

Konsorcjum  Laguna,  składając  Zamawiającemu  ofertę,  w  JEDZ  składanym  dla  członka 

konsorcjum  - 

firmę  ATF  Sp.  z  o.o.  Sp.  K  nie  zaznaczyło  żadnej  odpowiedzi  w  cz.  III  C,  

tj.  odpowiedzi  na  pytanie,  czy  wykonawca,  wedle  własnej  wiedzy  naruszył  swoje  obowiązki  

w dziedzinie prawa środowiska, prawa socjalnego i prawa pracy. 

Zamawiający wezwał pismem z dnia 13 października 2017 Konsorcjum Laguna do uzupełnienia 

- w trybie art. 26 ust. 3 Pzp - 

oświadczenia, o którym mowa w art. 25a ust. 3 Pzp. 

Konsorcjum Laguna wraz z pismem z dnia 17 października 2017r., złożonym Zamawiającemu  

w 

tym  samym  dniu,  przedstawiło  JEDZ  dla  firmy  ATF  Sp.  z  o.o.  Sp.  K  (dalej  jako:  „ATF”),  

z  którego  wynika,  że  wykonawca  ten  naruszył  swoje  obowiązku  w  dziedzinie  prawa  ochrony 

środowiska. 

Jednocześnie w załączniku nr 1 do JEDZ, ATF wskazało, że zostały nałożone na spółkę cztery 

kary administracyjne w okresie i w wysokości wskazanej w art. 24 ust. 5 pkt 7 Pzp, tj.: 

a) 

Decyzją  WIOŚ  nr  80/D/2016  z  dnia  28  czerwca  2016r.  kara  administracyjna  

w wysokości   7 159 zł, 

b) 

Decyzją  WIOŚ  nr  12/D/2017  z  dnia  31  stycznia  2017r.  kara  administracyjna  

w wysokości 8 240 zł, 

c) 

Decyzją  WIOŚ  nr  162/2016  z  dnia  7  października  2016r.  kara  administracyjna  

w wysokości 3 000 zł, 

d) 

Decyzją  WIOŚ  nr  14/2017  z  dnia  24  stycznia  2017r.  kara  administracyjna  

w wy

sokości 7 000 zł.  

Dwie  pierwsze  kary  zostały  nałożone  na  ATF  na  podstawie  art.  9za  pkt  1  ustawy  z  dnia  13 

września 1996r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (dalej: „u.c.p.g.”), tj. za przyjęcie 

przez  ATF  do  przetworzenia  zmieszanych  odpadów  komunalnych  spoza  regionu  gospodarki 

odpadami. 

Dwie  pozostałe  kary  zostały  nałożone  na  ATF  na  podstawie  art.  194  ust.  1  pkt  4  w  zw.  

z art. 23 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 14 grudnia 2012r. o odpadach (dalej: „u.o.”), tj. za zbieranie 

zmieszanych  odpadów  komunalnych  bez  wymaganego  zezwolenia  i  wbrew  zakazowi 

wynikającemu z art. 23 ust. 2 pkt 5 ustawy. 

ATF w załączniku nr 1 podjęło także próbę wykazania, że podjęło odpowiednie środki ku temu 

by tego typu naruszenia się nie powtórzyły, a które to środki są wystarczające do tego by uznać 

wykonawcę za rzetelnego. Próba ta, o czym szerzej poniżej, była nieskuteczna. 

Tytułem  wstępu  do  dalszych  rozważań,  Odwołujący  wskazuje,  że  sporządzone  przez 

Zamawiającego  uzasadnienie  wyboru  jako  najkorzystniejszej  oferty  Konsorcjum  Laguna 

sprowadza  się  do  stwierdzenia,  że  „wykonawca  spełnia  warunki  udziału  w  postępowaniu  

i  złożył  ofertę  zgodną  z  treścią  SIWZ  oraz  najkorzystniejszą  pod  względem  ocenianych 

kryteriów. Wobec takiego sformułowania uzasadnienia decyzji Zamawiającego, Odwołujący nie 

ma  wiedzy,  dlaczego  Zamawiający  uznał,  że  Konsorcjum  Laguna  nie  podlega  wykluczeniu,  

w szczególności zaś, jakie elementy wyjaśnień wykonawcy zadecydowały o uznaniu wyjaśnień 

(dowodów)  przedstawionych  przez  wykonawcę  w  trybie  art.  24  ust.  8  Pzp  za  wystarczające.  

W  związku  z  powyższym,  Odwołujący  zmuszony  jest  odnieść  się  całościowo  do  wyjaśnień 

złożonych przez Konsorcjum Laguna. 

I tak: 

2.  Zakres zastosowania art. 24 ust. 5 pkt 7 Pzp. 

W  kolejno  przedkładanych  przez  Konsorcjum  Laguna  wyjaśnieniach,  wykonawca 

konsekwentnie  stał  na  stanowisku,  że  przepis  art.  24  ust.  5  pkt  7  Pzp  znajduje  zastosowanie 

tylko  w  sytuacji,  gdy  względem  wykonawcy  wydana  została  decyzja  administracyjna  

o naruszeniu obowiązków wynikających z przepisów ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo 

ochrony  środowiska,  nie  zaś obowiązków  wynikających z  innych ustaw.  Zdaniem  wykonawcy, 

użyty  przez  ustawodawcę  we  wskazanym  przepisie  zwrot  „prawo  ochrony  środowiska”  należy 

rozumieć  jako  wskazanie  konkretnego  aktu  prawnego  -  ustawy  z  dnia  27  kwietnia  2001  r.  - 

Prawo  ochrony  środowiska,  a  co  za  tym  idzie  wskazany  przepis  nie  może  być  poddawany 

wykładni  rozszerzającej  (cyt.:)  „Zdaniem  Spółki  przepisu  art.  24  ust.  5  pkt  7  Pzp  nie  można 

interpretować w sposób rozszerzający poprzez rozumienie pojęcia „prawa ochrony środowiska” 

jako  wszystkich  bliżej  nieokreślonych  zbiorów  ustaw  obejmujących  nawet  częściowo  szeroko 

rozumiany przedmiot ochrony środowiska.” 

Takie rozumienie wskazanego przepisu jest oczywiście niezasadne. 

Po  pierwsze,  omawiany  pr

zepis  stanowi  implementację  art.  57  ust.  4  lit.  a  dyrektywy 

2014/24/UE,  zatem  jego  interpretacji  należy  dokonywać  z  poszanowaniem  zasad  i  celów  tej 

dyrektywy. Artykuł 57 ust. 4 lit. a Dyrektywy określa, że instytucje zamawiające mogą wykluczyć 

lub  zostać  zobowiązane  przez  państwa  członkowskie  do  wykluczenia  z  udziału  

w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  każdego  wykonawcy  w  sytuacji,  gdy  instytucja 

zamawiająca za pomocą dowolnych stosownych środków może wykazać naruszenie mających 

zastosowanie obowiązków, o których mowa w art. 18 ust. 2. W myśl art. 18 ust. 2. Dyrektywy 

państwa  członkowskie  podejmują  stosowne  środki  służące  zapewnieniu,  by  przy  realizacji 

zamówień  publicznych  wykonawcy  przestrzegali  mających  zastosowanie  obowiązków  

w  dziedzinie  prawa  ochr

ony  środowiska,  prawa  socjalnego  i  prawa  pracy,  ustanowionych  

w przepisach unijnych, krajowych, układach zbiorowych bądź w przepisach międzynarodowego 

prawa  ochrony  środowiska,  międzynarodowego prawa  socjalnego  i  międzynarodowego  prawa 

pracy wymienionych 

w załączniku X. 

Przepisy  Dyrektywy  nie  zawężają  więc  zastosowania  omawianej  podstawy  do  wykluczenia 

wykonawcy  z  postępowania  do  naruszenia  obowiązków  wynikających  z  konkretnego  aktu 

prawnego  - 

czy  to  wspólnotowego,  czy  to krajowego  -  odnosząc  się  do  gałęzi  prawa  ochrony 

środowiska jako takiej. 

Warto  przy  tym  zaznaczyć,  że  akty  prawne  wprost  wskazane  w  załączniku  X  (podane  w  tym 

załączniku międzynarodowe konwencje w zakresie prawa socjalnego oraz ochrony środowiska) 

na  gruncie  prawa  polskiego  są  uwzględnione  w  różnych  ustawach,  w  tym  

w  zakresie  „prawa  ochrony  środowiska”  nie  tylko  w  ustawie  -  Prawo  ochrony  środowiska.   

W  świetle  takiego  brzmienia  przepisu  oraz  z  uwzględnieniem  treści  załącznika  nr  X  do 

dyrektywy  2014/24/UE,  nieuprawnione  jest  zawężenie  sformułowania  „prawo  ochrony 

środowiska” występującego w Pzp wyłącznie do funkcjonującej w krajowym porządku prawnym 

ustawy o tym tytule. 

Ponadto,  interpretacji  przepisów  dyrektywy  należy  dokonywać  z  uwzględnieniem  treści  jej 

preambuły. Motyw 37 dyrektywy 2014/24/UE stanowi, że z myślą o odpowiednim uwzględnieniu 

wymogów  środowiskowych,  społecznych  i  wymogów  dotyczących  pracy  w  procedurach 

udzielania  zamówień  publicznych,  jest  rzeczą  szczególnie  istotną,  by  państwa  członkowskie  

i  instytucje  zamawiające  podjęły  stosowne  środki  w  celu  zapewnienia  przestrzegania 

obowiązków  w  dziedzinie  prawa  ochrony  środowiska,  prawa  socjalnego  i  prawa  pracy,  które 

mają  zastosowanie  w  miejscu  wykonywania  robót  budowlanych  lub  świadczenia  usług  i  które 

wynikają  z  przepisów  ustawowych  i  wykonawczych,  dekretów  i  decyzji  zarówno  na  szczeblu 

krajowym, jak i unijnym, a także z układów zbiorowych, pod warunkiem że takie przepisy i ich 

stosowanie  są  zgodne  z  prawem  unijnym.  Natomiast  monitorowanie  przestrzegania  tych 

przepisów prawa ochrony środowiska, prawa socjalnego i prawa pracy powinno się odbywać na 

odpowiednich etapach postępowania o udzielenie zamówienia przy stosowaniu zasad ogólnych 

regulujących  wybór  uczestników  i  udzielenie  zamówienia,  przy  stosowaniu  kryteriów 

wykluczenia  i  prz

y  stosowaniu  przepisów  dotyczących  rażąco  tanich  ofert.  Niezbędna  w  tym 

celu weryfikacja powinna mieć miejsce zgodnie ze stosownymi przepisami niniejszej dyrektywy, 

w  szczególności  z  przepisami  regulującymi  środki  dowodowe  i  oświadczenia  własne  (motyw 

Zamiarem prawodawcy unijnego było zatem objęcie terminem „prawo ochrony środowiska” 

szeregu  ustaw  dotyczących  tej  dziedziny,  które  w  poszczególnych  państwach  członkowskich, 

jak  i  w  samej  Unii,  mogą  być  różnie  nazwane.  Obowiązujące  w  Polsce  ustawa  o  utrzymaniu 

porządku i czystości w gminach oraz ustawa o odpadach niewątpliwie wpisują się w ten zakres.  

Obowiązek  wykładni  prounijnej  i  celowościowej  został  podkreślony  zarówno  przez  Trybunał 

Sprawiedliwości  Unii  Europejskiej  jak  i  w  orzecznictwie  sądów  powszechnych.  W  celu 

odpowiedzi na to pytanie należy zastanowić się, jak podkreślił Trybunał w swoim wyroku z dnia 

10  kwietnia  1984  r.  w  sprawie  14/83,  Von  Colson  i  Kamann,  Zb.Orz.  str.  1891  punkt  26,  że 

wynikające  z  dyrektywy  zobowiązanie  Państwa  Członkowskiego  do  osiągnięcia  rezultatu 

przewidzianego  przez  dyrektywę,  oraz  ich  obowiązek  na  mocy  art.  5  Traktatu  do  podjęcia 

wszelkich właściwych środków ogólnych lub szczególnych w celu zapewnienia wykonania tego 

zobowiązania  jest  wiążące  dla  wszystkich  organów  Państw  Członkowskich,  włączając  sądy  w 

ramach  ich  kompetencji.  Wynika  z  tego,  że  stosując  prawo  krajowe,  niezależnie  czy  dane 

przepisy  zostały  przyjęte  przed  czy  po  dyrektywie,  sąd krajowy  wezwany  do przeprowadzenia 

ich  wykładni  zobowiązany  jest  zrobić  to,  w  największym  możliwym  stopniu,  w  świetle  treści  i 

celu  dyrektywy,  dla  osiągnięcia  jej  rezultatu  i  przez  to  uzyskania  zgodności  z  art.  189  akapit 

trzeci  Traktatu  (wyrok  ETS  z  dnia  13  listopada  1990  r.  w  sprawie  C-106/89  Marleasing  SA 

przeciwko La Comercial Inte

rnacional de Alimentación SA, pkt 8). 

Po  drugie,  sposób  wykładni  omawianego  przepisu  prezentowany  przez  Konsorcjum  Laguna 

pozostaje  w  oczywistej  sprzeczności  z  zasadami  wykładni  systemowej  i  funkcjonalnej.  

Z  zasad technik  prawodawczych  wynika,  że  ustawodawca  chcąc  odwołać  się  do  konkretnego 

aktu  prawnego  przywołuje  jego  tytuł  oraz  miejsce  publikacji.  Do  wymogu  tego  ustawodawca 

zastosował się w innych jednostkach redakcyjnych art. 24 Pzp, przykładem może tu być art. 24 

ust. 1 pkt 23 Pzp: z postępowania o udzielenie zamówienia wyklucza się wykonawców, którzy 

należąc  do  tej  samej  grupy  kapitałowej,  w  rozumieniu  ustawy  z  dnia  16  lutego  2007  r.  

o ochronie konkurencji i konsumentów (Dz. U. z 2017 r. poz. 229, 1089 i 1132), złożyli odrębne 

oferty,  oferty  częściowe  lub  wnioski  o  dopuszczenie  do  udziału  w  postępowaniu.  Przyjmując 

założenie, że ustawodawca działa racjonalnie nie sposób odmiennego sposobu odwołania się - 

zdaniem  Konsorcjum  - 

do  konkretnego  aktu  prawnego  uznać  za  pomyłkę  ustawodawcy. 

Przeciwnie,  należy  założyć,  że  zastosowanie  odmiennego  sposobu  skonstruowania  przepisu 

jest celowym działaniem, które stanowi konsekwencję tego, że samo odwołanie ma inny zakres 

w przypadku art. 24 ust. 1 pkt 23 Pzp jest to odwołanie do konkretnego aktu prawnego, w art. 

24  ust.  5  pkt  7  Pzp  do  wskazanej  dziedziny,  gałęzi  prawa.  Nieuprawnione  jest  zatem 

twierdzenie,  że  w  art.  24  ust.  5  pkt  7  Pzp  zamiarem  ustawodawcy  było  zawężenie  regulacji 

wyłącznie do ustawy Prawo ochrony środowiska, jeśli nie wskazał on pełnego tytułu tej ustawy 

ani miejsca publikacji aktu prawnego.  

Po  trzecie,  zaznaczyć  należy,  że  zgodnie  z  art.  1  u.  O.,  ustawa  o  odpadach  określa  środki 

służące  ochronie  środowiska,  życia  i  zdrowia  ludzi  zapobiegające  i  zmniejszające  negatywny 

wpływ  na  środowisko  oraz  zdrowie  ludzi  wynikający  z  wytwarzania  odpadów  

i 

gospodarowania  nimi  oraz  ograniczające  ogólne  skutki  użytkowania  zasobów  

i poprawiające efektywność takiego użytkowania. Z kolei ustawa o utrzymaniu czystości   

i  porządku  w  gminach  stanowi  lex  specialis  w  stosunku  do  przepisów  ustawy  o  odpadach, 

regulując  warunki  wykonywania  działalności  w  zakresie  odbierania  odpadów  od  właścicieli 

nieruchomości  i  zagospodarowania  jednego  rodzaju  odpadów  -  odpadów  komunalnych  (zob. 

art.  2  i  art.  1a  u.c.p.g.).  Trudno  więc  przyjąć,  jak  chce  tego  Konsorcjum  Laguna,  że  przepisy 

wskazanych ustaw nie należą do przepisów „prawa ochrony środowiska”. 

Po  czwarte,  warto  zauważyć,  że  także  Krajowa  Izba  Odwoławcza  nie  miała  dotychczas 

wątpliwości, że odwołanie zawarte w art. 24 ust. 5 pkt 7 Pzp odnosi się do dziedziny prawa, nie 

zaś  konkretnego  aktu  prawnego,  czego  wyrazem  może  być  wyrok  KIO  z  dnia  22  sierpnia 

2017r.,  sygn.  akt  KIO  1638/17,  w  którym  Izba  nakazała  wykluczenie  wykonawcy,  na  którego 

nałożona została, tak, jak na Konsorcjum Laguna, kara administracyjna za zbieranie odpadów 

bez  wymaganego  zezwolenia  (a  więc  kara  wynikająca  z  przepisów  ustawy  

o odpadach). 

Reasumując  powyższe,  wskazać  należy,  że  nałożenie  na  wykonawcę  kar  administracyjnych  

za naruszenie obowiązków wynikających z ustawy o odpadach i ustawy o utrzymaniu czystości  

i  porządku  w  gminach  może  stanowić  podstawę  do  wykluczenia  wykonawcy  na  podstawie  

art. 24 ust. 5 pkt 7 Pzp. 

Obowiązek  przedstawienia  dowodów  na  to,  że  podjęte  przez  wykonawcę  środki  

są  wystarczające  do  wykazania  rzetelności  wykonawcy.  Brak  skuteczności  środków 

podjętych przez ATF. 

Zgodnie z art. 24 ust. 8 Pzp, wykonawca, który podlega wykluczeniu na podstawie ust. 5, może 

przedstawić dowody na to, że podjęte przez niego środki są wystarczające do wykazania jego 

rzetelności,  w  szczególności  udowodnić  naprawienie  szkody  wyrządzonej  przestępstwem  lub 

przestępstwem skarbowym, zadośćuczynienie pieniężne za doznaną krzywdę lub naprawienie 

szkody, wyczerpujące wyjaśnienie stanu faktycznego oraz współpracę z organami ścigania oraz 

podjęcie  konkretnych  środków  technicznych,  organizacyjnych  i  kadrowych,  które  

są  odpowiednie  dla  zapobiegania  dalszym  przestępstwom  lub  przestępstwom  skarbowym  lub 

nieprawidłowemu postępowaniu wykonawcy.  

Warto przy tym zaznaczyć, że zgodnie z art. 24 ust. 9 Pzp wykonawca nie podlega wykluczeniu, 

jeżeli  zamawiający,  uwzględniając  wagę  i  szczególne  okoliczności  czynu  wykonawcy,  uzna  

za wystarczające dowody przedstawione na podstawie ust. 8. 

Redakcja  art.  24  ust.  9  Pzp  wskazuje,  że  zamawiający  nie  ma  możliwości  uznania,  

że  wykonawca  nie  podlega  wykluczeniu,  jeżeli  ten  w  trybie  art.  24  ust.  8  Pzp  nie  przedstawił 

dowodów potwierdzających, że podjęte przez niego środki są wystarczające do wykazania jego 

rzetelności,  w  szczególności,  że  podjęte  środki  są  odpowiednie  dla  zapobiegnięcia  dalszym 

nieprawidłowościom.  Jednocześnie,  taka  redakcja  przepisu  potwierdza,  że  w  wyjaśnieniach 

złożonych  w  trybie  art.  24  ust,  8  Pzp  wykonawca  musi  wskazać,  jakie  środki  podjął,  by  móc 

wykazać kolejno stosownymi dowodami, że środki te są „odpowiednie.” 

Powyższe  nabiera  szczególnego  znaczenia  w  świetle  wyjaśnień  złożonych  przez  Konsorcjum 

Laguna w 

dniu 17 października 2017 r., a w istocie przez jej członka - ATF.  

I tak: 

a. 

Kary za przyjęcie do przetworzenia zmieszanych odpadów komunalnych spoza regionu. 

Mowa tu o dwóch karach administracyjnych na łączną kwotę 15 399 zł nałożonych na ATF 

za przyjęcie do przetworzenia w instalacji należącej do ATF w okresie od 26 kwietnia do 30 

czerwca  2013r.  zmieszanych  odpadów  komunalnych  spoza  regionu  gospodarki  odpadami,  

w którym instalacja ATF funkcjonuje. Mechanizm działania ATF w obu przypadkach był taki 

sam  - 

spółka  odbierała  zmieszane  odpady  komunalne  od  właścicieli  nieruchomości 

odpowiednio  z  gminy  Tychowa  i  Rzecza,  a  na

stępnie,  wbrew  obowiązującym  przepisom 

prawa,  przekazała  je  do  zagospodarowania  do  własnej  instalacji  zlokalizowanej  w  innym 

regionie gospodarki odpadami i nie mającej w związku z tym statusu instalacji RIPOK. Warto 

przy  tym  zauważyć,  że  w  każdym  z  tych  przypadków  niezależnie  od  kary  administracyjnej 

wskazanej w wyjaśnieniach z dnia 17 października 2017r., a nałożonej na ATF jako podmiot 

zarządzający  instalacją, właściwe gminy  nałożyły  na  ATF jako podmiot  odbierający  odpady 

komunalne  od  właścicieli  nieruchomości  także  dodatkowe  kary  na  podstawie  art.  9x  ust.  1 

pkt 3 u.c.p.g. (

vide uzasadnienie decyzji wydanych przez WIOŚ). 

ATF  w  wyjaśnieniach  z  dnia  17  października  2017r.  bagatelizuje  i  wagę  swojego 

przewinienia,  wskazując  m.  in.  na  jego  krótkotrwały  charakter  i  małą  ilość  odpadów 

przyjętych  w  sposób  nielegalny  do  przetworzenia,  i  swoją  winę,  wskazując  na  fakt,  

iż przewinienie wynikło ze zmiany przepisów.  

Przewinienie polegające na przyjęciu do przetworzenia zmieszanych odpadów komunalnych 

spoza regionu go

spodarki odpadami nie jest przewinieniem błahym, o czym świadczy m. in. 

fakt,  iż  ustawodawca  przewidział  za  to  naruszenie  bardzo  wysoką  i  określoną  w  sposób 

bezwzględny sankcję - 500 zł kary za każdą tonę (Mg) odpadów przetworzonych w sposób 

niezgodny  z  pr

awem  (art.  9za  pkt  1  u.c.o.p.).  Sankcja  jest  przy  tym  tak  wysoka,  ponieważ 

podmiot,  który  dopuszcza  się  tego  przewinienia  łamie  jedną  z  podstawowych  zasad 

gospodarowania odpadami - 

zasadę bliskości nakazującą przetwarzanie odpadów w miejscu 

możliwie najbliższym miejscu ich wytworzenia, (art. 20 u.o.). Odwołujący wyjaśnia przy tym, 

że  usprawiedliwieniem  dla  tego  przewinienia  nie  mogą  być  zmiany  obowiązujących 

przepisów  prawa.  Uchwała  Sejmiku  Województwa  Zachodniopomorskiego  Nr  XVI/219/12  

w 

sprawie 

wykonania 

Planu 

Gospodarki 

Odpadami 

dla 

Województwa 

Zachodniopomorskiego  na  lata  2012-

2017  z  uwzględnieniem  perspektywy  na  lata  2018-

2023, która określiła regiony gospodarki odpadami, została podjęta w dniu 29 czerwca 2012 

r.  i  zaczęła  obowiązywać  z  dniem  24  sierpnia  2012r.,  przy  czym  uchwała  ta,  do  dnia 

popełnienia  przez  ATF  przewinienia  nie  uległa  zmianie  w  zakresie  regionów  gospodarki 

odpadami. Podmi

ot profesjonalnie zajmujący się gospodarowaniem odpadami komunalnymi 

treść tego aktu i przepisów ustawy o odpadach zakazujących przemieszczania zmieszanych 

odpadów  komunalnych  między  regionami  gospodarki  odpadami  miał  obowiązek  znać 

(zwłaszcza po tak długim okresie ich obowiązywania). 

Odwołujący  zarzuca  kolejno,  że  w  wyjaśnieniach  z  dnia  17  października  2017r.  ATF  nie 

wskazał,  jakie  środki  podjął  w  związku  z  zaistniałymi  naruszeniami  prawa.  Nie  znając 

środków „zaradczych” podjętych przez wykonawcę, Zamawiający nie mógł ocenić, czy są to 

środki  konkretne  i  odpowiednie  do  zapobiegnięcia  kolejnym  naruszeniom  prawa  ochrony 

środowiska. 

Wykonawca w swoich wyjaśnieniach wskazał jedynie, że jeszcze przed nałożeniem na niego 

kary  (co  miało  miejsce  ponad  trzy  lata  po  zdarzeniu  -  odpowiednio  w  czerwcu  2016r.  

i styczniu 2017r.) nieprawidłowości zostały przez niego usunięte. Wykonawca postawił przy 

tym  tezę,  że  zastosowane  przez  niego  środki  „zaradcze”  muszą  być  skuteczne,  skoro   

na  wykonawcę  nie  została  ponownie  nałożona  kara  z  art.  9za  pkt  1  u.c.p.g.,  a  kontrole 

prowadzone  przez Wojewódzkiego  Inspektora Ochrony  Środowiska  nie wykazały  kolejnych 

nieprawidłowości. 

Ze stwierdzeniem tym nie sposób się zgodzić. 

Kary, o których mowa, zostały nałożone na ATF w związku z przyjęciem  

do  zagospodarowania we własnej  instalacji  zmieszanych odpadów  komunalnych,  do  czego 

ATF  nie  był  uprawniony  i  co  naruszało  obowiązujące  przepisy  prawa.  W  przypadku 

omawianych  kar  nastąpiło  to  z  równoczesnym  naruszeniem  przepisów  zakazujących 

przetwarzania  zmieszanych  odpadów  komunalnych  poza  regionem  gospodarki  odpadami,  

w którym odpady te zostały wytworzone. 

Zaznaczenia  wymaga  jednak  w  tym  miejscu,  że  przeprowadzone  przez  Marszałka 

Województwa  Zachodniopomorskiego  w  2015  i  2016  roku  kontrole  instalacji  ATF  oraz 

powołana przez ATF kontrola WIOŚ, której ustalenia zawarte są w protokole kontroli nr DEL-

KS 104/2

016 załączonym do wyjaśnień, potwierdziły, że ATF w sposób niezgodny z prawem 

przyjmował  i  przetwarzał  w  swojej  instalacji  zmieszane odpady  komunalne także w  2015  r.  

i 2016r. 

W tym przypadku nieprawidłowość ta nie wiązała wprawdzie   

z  przekroczeniem  gran

ic  regionu  gospodarki  odpadami  (stąd  inne  podstawy  prawne  kar 

nałożonych na Spółkę m. in. przez Gminę Mirosławiec), ale w istocie sama nieprawidłowość 

miała  tożsamy  charakter.  W  każdym  z  tych  przypadków,  ATF  przyjął  -  z  pominięciem 

wskazanych  w  aktach  prawa  miejscowego  instalacji  RIPOK  - 

do  przetworzenia  we  własnej 

instalacji  zmieszane  odpady  komunalne,  do  czego  nie  był  uprawniony  w  świetle 

obowiązujących  przepisów  prawa  i  co  stanowiło  złamanie  podstawowych  zasad 

gospodarowania  odpadami  komunalnymi.  Narusze

nia  te  powtarzały  się przy  tym  w  2013  r. 

oraz  w  latach  kolejnych,  co  najmniej  mało  prawdopodobnym  czyni  wdrożenie  przez  ATF 

jakichkolwiek  środków  „zaradczych”,  a  po  drugie,  jeśli  środki  takie  zostały  wdrożone,  były 

one nieskuteczne. 

Warto  dodać,  że  także  Gmina  Świdwin  w  2015  r.  ukarała  ATF  karą  administracyjną  

w wysokości 500 zł za przekazywanie w IV kwartale 2014r. i I półroczu 2015r. zmieszanych 

odpadów komunalnych do innej instalacji niż regionalna. Kara ta nie przekracza wprawdzie 

wysokości wskazanej w  art. 24 ust. 5 pkt 7 Pzp, jednak samo jej nałożenie na wykonawcę 

świadczy  o  braku  wdrożenia  przez  wykonawcę  środków  zaradczych  i  permanentnym 

naruszaniu przez niego obowiązującego prawa. 

Odwołujący  zarzuca  więc,  że jedyny  dowód  przedstawiony  wraz  z  wyjaśnieniami z  dnia 17 

października  2017r.  -  protokół  kontroli  WIOŚ  nr  DEL-KS  104/2016  nie  stanowi  dowodu  na 

wdrożenie  odpowiednich  środków  zaradczych.  Z  protokołu  kontroli  wynika  bowiem,  

że w okresie objętym kontrolą, tj. od stycznia do czerwca 2016r., ATF nie przyjął wprawdzie 

do  przetworzenia  zmieszanych  odpadów  komunalnych  spoza  regionu,  ale  niezgodnie  

z prawem przyjmował do przetworzenia we własnej instalacji zmieszane odpady komunalne 

w  ramach  swojego  regionu  (pkt  protokołu  zatytułowany  „Przekazywanie  zmieszanych 

odpadów  komunalnych  i  odpadów  zielonych  do  instalacji  zastępczych”)  oraz  dopuścił  się 

czterech  innych  wskazanych  w  pkt  2  protokołu  naruszeń  przepisów  prawa  ochrony 

środowiska, w tym magazynował odpady zielone niezgodnie z zezwoleniem. 

Trudno  przy

jąć,  by  tego  typu  zapisy  protokołu kontroli WIOŚ  miały  świadczyć  o rzetelności 

wykonawcy. 

b. 

Kary  za  zbieranie  odpadów  bez  wymaganych  zezwoleń  i  z  naruszeniem  ustawowego 

zakazu. 

Dwie kolejne kary, w łącznej wysokości 10 000 zł, zostały nałożone na ATF w trybie przepisów 

ustawy  o  odpadach  i  dotyczą  zbierania  przez  ATF  zmieszanych  odpadów  komunalnych  bez 

wymaganego zezwolenia i wbrew zakazowi wynikającemu z art. 23 ust. 2 pkt 5 ustawy. 

Także w tym przypadku ATF bagatelizuję wagę swoich przewinień, wskazując, że kary dotyczą 

w  zasadzie  innego  podmiotu  (konsorcjum  wykonawców),  zbieranie  odpadów  miało  miejsce  

w „dobrze zorganizowanych i technicznie wyposażonych stacjach przeładunkowych", a Spółka 

(cyt.:)  „bezzwłocznie  podjęła  działania  niezbędne  do  szybkiego  uregulowania  stanu 

formalnoprawnego prowadzonej działalności. Podkreślenia wymaga, że w okresie objętym karą 

Spółka złożyła już wniosek o wydanie niezbędnych decyzji   

i w przypadku niezwłocznego rozpoznania tych wniosków, Spółka dysponowałaby zezwoleniami 

na 

zbieranie  odpadów,  co  w  konsekwencji  eliminowałoby  stwierdzenie  naruszenia.”  Także  

w tym przypadku, zdaniem Spółki, skala naruszeń i czas ich trwania były znikome. 

Odwołujący zarzuca w pierwszej kolejności, że uzyskanie zezwolenia na zbieranie odpadów nie 

mogło  „zalegalizować”  bezprawnych  działań  przedsiębiorcy  mających  miejsce  przed  dniem 

wydania zezwolenia (zezwolenie nie ma mocy obowiązującej wstecz), a co za tym idzie nawet 

gdyby zezwolenia na zbieranie odpadów zostały wydane Spółce „od ręki” nie wyeliminowałoby 

to  stwierdzenia  naruszenia.  Nadto,  wyeliminowanie  naruszenia  wskazanego  w  decyzji  

nr  162/2016  nie  mogło  w  ogóle  nastąpić  poprzez  uzyskanie  stosownego  pozwolenia  na 

zbieranie odpadów - kara administracyjna została nałożona na Spółkę w związku ze zbieraniem 

zmieszanych  odpadów  komunalnych  na  terenie  innej  nieruchomości  niż  ta,  na  której  zostały 

wytworzone (na  terenie działki  6/2 w  miejscowości  Kaliska Gmina  Chojna),  co  jest  działaniem 

zakazanym  w  świetle  art.  23  ust.  2  pkt  5  u.o.,  a  więc  przedsiębiorca  na  takie  działanie  nie 

mógłby uzyskać zezwolenia (potwierdza to treść decyzji z dnia 17 czerwca 2016r., znak 15/XI-

OŚ/16,  wydanej  przez  Starostę Gryfickiego, która nie dopuszcza na  terenie wskazanej  dziatki 

zbierania zmieszanych odpadów komunalnych o kodzie 20 03 01). 

Warto zaznaczyć przy tym, że w obu przypadkach, z uwagi na krótki okres zbierania odpadów 

(okres  objęty  kontrolą),  organy  zdecydowały  się  ostatecznie  na  wymierzenie  ATF  stosunkowo 

niskich  kar,  ale  konsekwentnie  w  decyzjach  wskazano,  że  (cyt.:)  „stwierdzone  

w  toku  kontroli  i  opisane  powyżej  naruszenie  stwarzało  realne  zagrożenie  dla  środowiska  

z  uwagi  na  wsiąkanie  do  gruntu  odcieków  zawierających  substancje  niebezpieczne. 

Przypomnieć  bowiem  należy,  że  odpady  byty  zbierane  „na  otwartej  niezabezpieczonej  przed 

czynnikami  atmosferycznymi  powierzchni  nieruchomości  (...),  która  nie  była  wyposażona  

w system ścieków przemysłowych, bowiem powierzchnia, na której znajdowały się odpady była 

nieszczelna”. ATF mówiąc o „odpowiednim” wyposażeniu technicznym stacji przeładunkowych 

pomija więc część istotnych dla oceny niniejszej sprawy okoliczności. 

Niezależnie  od  powyższego,  Odwołujący  zarzuca,  że  także  w  tym  przypadku  ATF  

w  wyjaśnieniach  z  dnia  17  października  2017r.  nie  wskazał,  jakie  środki  zaradcze  podjął  - 

jedynym  środkiem  zaradczym  wykazanym  przez  wykonawcę  jest  uzyskanie  pozwolenia  

na  zbieranie  odpadów,  przy  czym  zezwolenia  te  nie  uprawniają  wykonawcy  do  zbierania  

na działce 6/2 w miejscowości Kaliska Gmina Chojna zmieszanych odpadów komunalnych, co 

zresztą  byłoby  niezgodne  z  art.  23  ust.  2  pkt  5  u.o.,  a  co  za  tym  idzie  to  działanie  nie 

wyeliminuje  skutecznie  ryzyka  zaistnienia  w  przyszłości  takiej  sytuacji,  że  wykonawca  będzie 

niezgodnie  z  prawem  i  udzielonymi  zezwoleniami  zbierał  odpady  komunalne.  Taką  sytuację 

mogą  wyeliminować  tylko  konkretne  działania  organizacyjne,  które  zagwarantują,  że  przed 

przystąpieniem  do  zbierania  odpadów  komunalnych  wykonawca  będzie  miał  wszystkie 

wymagane  zezwolenia,  nie  zaś,  że  zezwolenia  takie  będą  uzyskiwane  po  przystąpieniu  do 

wykonywania działalności i w reakcji na stwierdzone nieprawidłowości. Podjęcia takich działań, 

wykonawca nie wykazał. 

Warto przy tym dodać, że niezgodne z prawem zbieranie odpadów stwierdzone zostało także w 

protokole  kontroli  WIOŚ  nr  DEL-KS  104/2016,  zaś  po  wydaniu  omawianych  decyzji 

administracyjnych  na  wykonawcę  nałożone  zostały  kolejne  kary  administracyjne  

z  zakresu  „prawa  ochrony  środowiska”,  choćby  kara,  o  której  mowa  poniżej.  Okoliczność,  

iż  kolejne  kary  dotyczą  naruszenia  innych  przepisów  „prawa  ochrony  środowiska”  

nie  zmienia  oceny  niniejszej  sprawy. 

Działania  podejmowane  w  ramach  procedury  tzw.  self  - 

cleaning  powinny  wyeliminować  naruszenia  „prawa  ochrony  środowiska”  jako  takiego,  

a  nie  tylko  przeciwdziałać  naruszeniu  konkretnego  przepisu  prawa.  Innymi  słowy,  jeśli 

wykonawca  chce  wykazać  swoją  rzetelność  nie  może  wykazać  tylko  tego,  że  nie  została  na 

niego  nałożona  kara  administracyjna  za  naruszenie  konkretnego  przepisu  prawa,  ale  musi 

wykazać,  że jego  obecny  sposób funkcjonowania jest  zgodny  z  prawem  i,  że nie  są na  niego  

w ogóle nakładane kary za naruszenie obowiązków z zakresu „ochrony środowiska”. 

Warto przy tym dodać, że wszystkie omówione powyżej oraz w punkcie poniżej naruszenia są 

związane  z  tą  samą  aktywnością  wykonawcy  ATF  -  z  odbiorem  i  zagospodarowywaniem 

odpadów  komunalnych,  a  więc  z  usługami,  które  są  objęte  przedmiotem  niniejszego 

zamówienia. Tym bardziej więc nie sposób uznać, że wykonawca jest rzetelny, jeśli co prawda 

w  kolejnych  miesiącach  nie  narusza  wymogów  związanych  z  zagospodarowaniem  odpadów 

komunalnych, 

ale  niejako  w  to  miejsce  narusza  „tylko”  przepisy  związane  ze  zbieraniem  

i  transportem  odpadów  komunalnych,  by  w  końcu  „poprzestać  tylko”  na  naruszaniu  zasad 

odbioru odpadów komunalnych. 

Zarzut nr II. 

Kolejna  ostateczna  kara  pieniężna  wykonawcy  ATF  z  zakresu  prawa  ochrony 

środowiska w toku postępowania. 

W  dniu  8  sierpnia  Burmistrz  Mirosławca  decyzją  nr  GIŚ.733.2.5.2012.KCH  nałożył  na 

wykonawcę  ATF karę  pieniężną  w  wysokości  25  000  zł  za  odbieranie  odpadów  komunalnych 

bez  wymaganego  wpisu  do  rejestru  działalności  regulowanej  w  okresie  od  marca  do  mają 

2017r. 

Kara administracyjna, do której odnosi się wskazana decyzja Burmistrza Mirosławca jest kolejną 

wydaną  w  sprawie  ATF  i  pozostaje  w  związku  z  dwoma  wcześniejszymi  naruszeniami 

przepisów ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, których dopuścił się ATF. 

Dnia  17  listopada  2015  r. 

Burmistrz  Mirosławca,  w  oparciu  m.  in.  o  wyniki  kontroli 

przeprowadzonej przez Marszałka Województwa Zachodniopomorskiego w Szczecinie instalacji 

należącej do ATF oraz innych dowodów zgromadzonych w sprawie, nałożył na ATF (poprzednia 

nazwa PHU Eko Fiuk Sp. K) karę pieniężną w wysokości 2 000 zł (maksymalna kara, jaka może 

być  nałożona na  przedsiębiorcę  na  podstawie  art.  9x  ust.  1 pkt  3  u.c.p.g.)  za nie  przekazanie 

odebranych od właścicieli nieruchomości zmieszanych odpadów komunalnych bezpośrednio do 

regionalnej  instalacji  do  przetwarzania  odpadów  komunalnych  właściwej  dla  regionu  ich 

wytworzenia.  W  pewnym  uproszcze

niu,  ATF  zagospodarowało  zmieszane  odpady  komunalne 

odebrane  z  Gminy  Mirosławiec  w  instalacji  własnej,  której  nie  przysługiwał  status  instalacji 

regionalnej  (RIPOK),  pomijając  instalacje  wskazane  we  właściwym  wojewódzkim  planie 

gospodarki odpadami jako instalacje RIPOK. 

ATF  nie  zaniechał  naruszeń,  mimo  nałożenia  wskazanej  kary  i  mimo  stosownych  zaleceń 

pokontrolnych ze strony Marszałka Województwa Zachodniopomorskiego. 

Stąd,  decyzją  z  dnia  13  grudnia  2016r.,  znak  GIŚ.6232.4.2016.KCH,  Burmistrz  Mirosławca 

wy

kreślił ATF z rejestru działalności regulowanej w zakresie odbioru odpadów komunalnych od 

właścicieli  nieruchomości  (zgodnie  z  art.  9j  ust.  2  wykreślenie  z  rejestru  następuje  także  

w  przypadku,  gdy  stwierdzono,  że  przedsiębiorca  po  raz  drugi  przekazuje  zmieszane  odpady 

komunalne  lub  odpady  zielone  do  instalacji  innych  niż  regionalne  instalacje  do  przetwarzania 

odpadów  komunalnych).  W  uzasadnieniu  wskazanej  decyzji  czytamy,  że  ponowna  kontrola 

Marszalka  Województwa  Zachodniopomorskiego  instalacji  ATF  (kontrola  mająca  miejsce  

w  dniach  27.10.2016  - 

03.11.2016r.)  wykazała,  że  ATF  nie  zastosował  się  do  zaleceń 

pokontrolnych  z  poprzedniej  kontroli  i  także  w  II  połowie  2015r.  przedsiębiorca  nie  kierował 

zmieszanych  odpadów  komunalnych  do  przetworzenia  do  właściwych  instalacji  regionalnych. 

Potwierdzają  to  także  ustalenia,  powoływanego  przez  ATF  w  wyjaśnieniach  z  dnia  17 

października 2017r. złożone w ramach wyjaśnień w analogicznych postępowaniach na sektor II 

i  III

, protokołu kontroli nr DEL-KS 104/2016 WIOŚ Delegatura w Koszalinie z dnia 9-21.2016r. 

oraz inne zgromadzone w sprawie dowody. 

Decyzja, o której mowa, stała się ostateczna w związku z decyzją wydaną przez Samorządowe 

Kolegium  Odwoławcze  w  dniu  21.02.2017r.  (znak  SKO.4177.191.2017)  utrzymującą  w  mocy 

decy

zję  organu  I  instancji.  Wyrokiem  z  dnia  21.06.2017r.  (II  SA/Sz  379/17)  Wojewódzki  Sąd 

Administracyjny w Szczecinie oddalił skargę złożoną przez ATF. 

Warto więc zaznaczyć w tym miejscu, że kara administracyjna wynikająca z decyzji Burmistrza 

Mirosławca  nr  GIŚ.733.2.5.2012.KCH  z  dnia  8  sierpnia  2017r.  jest  karą  administracyjną  

za trzecie, kolejno następujące po sobie i pozostające w związku naruszenie przepisów ustawy 

o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, przy czym fakt ukarania ATF karą jedynie za trzy 

miesiące  wykonywania  działalności  regulowanej    bez  wymaganego  prawem  wpisu  do  rejestru 

działalności  regulowanej  wynikał  wyłącznie  z  daty  wszczęcia  postępowania  w  sprawie.  Warto 

przy  tym  dodać,  że  to,  iż  kara  administracyjna  wyniosła  aż  25  000  zł  jest  to  konsekwencją 

brzmienia art. 9x ust. 1 pkt 1 u.c.p.g., zgodnie z którym w takich przypadkach nalicza się karę  

w  wysokości  5000  zł  za  pierwszy  miesiąc  wykonywania  działalności  bez  wymaganego  wpisu  

do rejestru oraz 10 000 zł za każdy kolejny miesiąc wykonywania działalności bez wymaganego 

wpisu  do  rejestru.  Warto  przy  tym  dodać,  że  jest  to  jedna  z  najwyższych  kar  przewidzianych 

przepisami u.c.p.g., co potwierdza, iż sam ustawodawca przewinienie to uznaje za poważne. 

ATF  w  wyjaśnieniach  z  dnia  17  października  2017r.  złożonych  w  analogicznych 

postępowaniach  na  Sektor II  i III  podkreślił,  że (cyt.:) „Spółka  podjęła  niezwłoczne  i  radyklane 

działania,  których  celem  jest  wyeliminowanie  przyczyn  leżących  u  podstaw  wydanej  decyzji”, 

przy czym działaniem tym miało być zawarcie w dniu 31 października 2017r. umowy cesji praw  

i  obowiązków  ze  spółką  LOTOF  SYSTEM  Sp.  z  o.o.  Warto  więc  zaznaczyć,  że  umowa  ta 

została zawarta ponad 8 miesięcy po tym, gdy decyzja o wykreśleniu ATF z rejestru działalności 

regulowanej stała się ostateczna i ponad dwa tygodnie po tym, jak ostateczna stała się decyzja 

z  dnia  8  sierpnia  2017r.  nakładająca  na  ATF  karę  za  prowadzenie  działalności  bez 

wymaganego  wpisu  do  rejestru (prawie  5  miesięcy  po  wszczęciu  w  tej  sprawie  postępowania 

administracyjnego). 

W ocenie Odwołującego działania te są przy tym w istocie działaniami pozornymi. Odnotować 

należy,  że  spółka  LOTOF  SYSTEM  Sp.  z  o.o.,  która  przejęła  zobowiązania  od  Spółki  ATF,  

jest  z  nią  powiązana  osobowo  i  organizacyjnie,  o  czym  świadczy  nie  tylko  wspólna  siedziba 

spółek,  ale  przede  wszystkim  fakt,  iż  wspólnikiem  i  osobą  uprawnioną  do  reprezentowania 

spółki  LOTOF  SYSTEM  Sp.  z  o.o.  jest  p.  A.  F.  -  żona  p.  T.  F.  wspólnika  Spółki  ATF.  Spółka 

LOTOF  SYSTEM  Sp.  z  o.o.  kontynuuje  przy  tym 

działalność  ATF  w  Gminie  Mirosławiec  w 

oparciu o bazę magazynowo - transportową i samochody wykorzystywane przez ATF. 

Trudno  przyjąć,  by  faktyczna  kontynuacja  działalności  ATF  na  terenie  Gminy  Mirosławiec 

poprzez  utworzenie  nowej  spółki  i  przekazanie  w  jej  użytkowanie  wszystkich  składników 

majątkowych  wykorzystywanych  dotychczas  przez  ATF  do  świadczenia  usługi  w  Gminie 

Mirosławiec  miało  świadczyć  o  podjęciu  (cyt.:)  „radykalnych  działań,  których  celem  jest 

wyeliminowanie przyczyn leżących i podstaw wydanej decyzji.”  

Przeciwnie,  wykorzystując  lukę  w  obowiązujących  przepisach  prawa  ATF  kontynuuje 

działalność w Gminie Mirosławiec na dotychczasowych zasadach. Wykonawca ATF nie podjął 

więc  żadnych  konkretnych  środków  technicznych,  organizacyjnych  i  kadrowych,  które  

są odpowiednie dla zapobiegania nieprawidłowemu postępowaniu wykonawcy. 

Na  marginesie  powyższego  dodać  należy,  że  Burmistrz  Mirosławca  wydał  kolejną  decyzję 

administracyjną wobec ATF, tj. karę administracyjną w wysokości 8 000 zł - tym razem za brak 

z

łożenia  przez  ATF  wymaganych  prawem  sprawozdań  z  działalności  w  zakresie  odbioru 

odpadów komunalnych prowadzonej na terenie Gminy. Według wiedzy Odwołującego, decyzja 

ta nie jest ostateczna, ale sam fakt jej wydania wskazuje na istnienie kolejnych naruszeń. 

Powyższe  pokazuje,  że  ATF  w  sposób  powtarzalny  od  2015  r.  dopuszcza  się  naruszeń  

na terenie Gminy Mirosławiec obowiązujących przepisów prawa ochrony środowiska,   

co  potwierdza,  że  wykonawca  w  sposób  wręcz  lekceważący  podchodzi  do  realizacji 

obowiązków  wynikających  z  ustawy  o  utrzymaniu  czystości  i  porządku  w  gminach.  Trudno 

przyjąć, by taki wykonawca był wykonawcą rzetelnym w rozumieniu przepisów Pzp, czy też by 

owa rzetelność została wykazana wyjaśnieniami z dnia 3 listopada 2017 r. Pamiętać przy tym 

n

ależy,  że  wykonawca  ATF  na  terenie  gmin  Zamawiającego  -  na  terenie  gmin  tworzących 

Związek Celowy Gmin MG-6, będzie świadczył dokładnie te same usługi, jak te, przy realizacji 

których uchybienia wyżej opisane zostały stwierdzone. 

W  wyjaśnieniach  złożonych  Zamawiającemu  w  dniu  17  października  2017r.,  a  także  na 

późniejszym  etapie  postępowania  ATF  nie  przyznał  się,  że  Burmistrz  Mirosławca  decyzją  

nr  GIŚ.733.2.5.2012.KCH  nałożył  na  Spółkę  karę  pieniężną  w  wysokości  25  000  zł  za 

odbieranie odpadów komunalnych bez wymaganego wpisu do rejestru działalności regulowanej 

w  okresie  od  marca  do  maja  2017  r

.,  ani  że  kara  ta  wobec  wydanej  w  dniu  16  października 

2017r. decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego stała się ostateczna. 

W  zakresie  tej  nowej  kary  nie  istniej

e  możliwość  wezwania  do  uzupełnienia  JEDZa  oraz  self-

cleaningu  z  uwagi  na 

uprzednie  wezwanie  już  Konsorcjum  Laguna  do  uzupełnienia 

odpowiednio  tego  oświadczenia  i  dowodów  na  to,  że  podjęte  przez  niego  środki  

są  wystarczające  do  wykazania  jego  rzetelności  (brak  możliwości  zastosowania  art.  26  ust.  3 

oraz art. 24 ust. 8 ustawy Pzp).  

W  doktrynie  i  orzecznictwie  utrwaliła  się  zasada  jednokrotnego  wzywania  do  uzupełniania 

dokumentów:  Po  pierwsze  stwierdzić  w  tym  zakresie  należy,  że  zasada  jednokrotnego 

wzywan

ia  do  uzupełniania  dokumentów,  choć  wprost,  literalnie  nie  zapisana  w  przepisach 

ustawy,  jest  wywodzona  z  dyspozycji  art.  26  ust.  3  ustawy  P.z.p.  i  pogląd  ten  -  wbrew 

twierdzeniom  Przystępującego  -  jest  ugruntowany  w  orzecznictwie  w  sprawie  zamówień 

public

znych  (Krajowej  Izby  Odwoławczej,  a  wcześniej  Zespołów  Arbitrów  oraz  sądów 

okręgowych) (wyrok z dnia 30 lipca 2013 r. KIO 1716/13). 

Ewentualne ponowne wezwanie dotyczące tego samego warunku i tych samych dokumentów, 

stanowiłoby  złamanie  powyżej  opisanej  zasady.  Jak  potwierdza  orzecznictwo:  wezwanie  

do uzupełnienia dokumentów wymienionych w art. 26 ust. 3 ustawy P.z.p., w tym dokumentów 

podmiotowych,  powinno  mieć  charakter  jednokrotny,  również  z  tego  powodu,  aby  nie 

doprowadzić  do  konsultacji  Zamawiającego  z  wykonawcami,  co  prowadziłoby  do  naruszenia 

zasady równego traktowania wykonawców i uczciwej konkurencji (wyrok z dnia 30 lipca 2013 r. 

KIO 1716/13). 

Powyższa  argumentacja  znajduje  zastosowanie  również  w  postępowaniach  toczących  się  na 

podstawie  znowelizowanej  Pzp,  co  potwierdza  wyrok  KIO  z  dnia  10  stycznia  2017  roku  (KIO 

Izba podkreśla, że z utrwalonego orzecznictwa wynika, że nadużyciem jest kilkukrotne 

wzywanie  do  złożenia  danego  oświadczenia  lub  dokumentu  oczywiście  odnośnie  do  tego 

samego zakresu (...) 

W  niniejszej  sprawie  Konsorcjum  Laguna  było  już  wzywane  do  uzupełnienia.  Mowa  tu  

o wezwaniu w trybie art. 26 ust. 3 Pzp do złożenia poprawnego oświadczenia JEDZ, w tym do 

złożenia tzw. self - cleaningu. 

Zamawiający  wyczerpał  więc  możliwości,  jakie  daje  mu  art.  26  ust.  3  Pzp  i  w  tej  sytuacji 

skierowanie do wykonawcy kolejnego wezwania byłoby działaniem niezgodnym z prawem. 

Zarzut nr III 

Zgodnie  z  art.  22d  ust.  2  ustawy  Pzp  zamawiający  może,  na  każdym  etapie  postępowania, 

uznać,  że  wykonawca  nie  posiada  wymaganych  zdolności,  jeżeli  zaangażowanie  zasobów 

technicznych  lub  zawodowych  wykonawcy  w  inne  przedsięwzięcia  gospodarcze  wykonawcy 

może mieć negatywny wpływ na realizację zamówienia.  

Stosownie  do  wyroku  Krajowej  Izby  Odwoławczej  z  dnia  26  lutego  2013  r.  (KIO  297/13;  KIO 

300/13) nie sposób odmawiać wykonawcy prawa do uczestnictwa w wielu postępowaniach, nie 

tylko u jednego zamawiającego, z tym zastrzeżeniem, że wykonawca może i powinien liczyć się 

z sytuacją, że w takim wypadku zasób ten może zostać uznany za niezdolny do wykorzystania 

w  sposób  zgodny  z  SIWZ  w  danym  postępowaniu.  Nie  jest  wystarczające  wykazanie  tego 

samego sprzętu jedynie formalnie w każdym z postępowań z osobna, jeśli ten sprzęt finalnie ma 

być  wykorzystywany  do  pracy  i  efektywnie,  w  wymaganej  w  każdym  z  postępowań  ilości, 

zaangażowany do realizacji każdego z zamówień 

Z kolei z wyroku Izby z dnia 26 czerwca 2017 r. (KIO 1072/17; KIO 1076/17; KIO 1078/17; KIO 

1090/17) wskazuje, że: 

Z  treści  przepisu  art.  22d  ust.  2  p.z.p.  wynika,  iż  ocena,  czy  w  danym  przypadku  zachodzą 

przesłanki  w  nim  wskazane,  należy  do  zamawiającego.  Zamawiający  może  to  stwierdzić  na 

każdym etapie postępowania o udzielenie zamówienia publicznego, a zatem również na etapie 

oceny ofert. 

Prawidłowość  czynności  zamawiającego  w  przedmiocie  zastosowania  art.  22d  ust.  2  p.z.p., 

może być przedmiotem badania w toku postępowania odwoławczego. Decyzja zamawiającego, 

mimo  że  fakultatywna  i  cechująca  się  pewną  dozą  subiektywizmu,  musi  znajdować 

uzasadnienie w okolicznościach stanowiących jej podstawę. 

Powyższe  oznacza,  że  zasoby  techniczne  i  zawodowe,  które  Konsorcjum  Laguna  wykazała 

powinny  być  wykorzystane  przy  realizacji  zamówienia  w  sposób  realny,  przy  czym  zasoby 

wskazane  w  ramach  warunków  udziału  w  postępowaniu  stanowią  absolutne  minimum 

niezbędne do realizacji zamówienia. 

Mając  na  uwadze  dokonanie  przez  Zamawiającego  wyboru  najkorzystniejszej  oferty 

Konsorcjum  Laguna  także  w  postępowaniu  na  odbiór  i  zagospodarowanie  odpadów 

komunalnych  z  nieruchomości  zamieszkałych  i  niezamieszkałych  z  terenu  Sektora  II  i  III 

Związku  Celowego  Gmin  MG-6,  a  także  fakt,  że  wykonawca  ATF  obsługuje  obecnie 

kilkadziesiąt  innych  gmin,  powstaje  uzasadniona  i  poważna  wątpliwość,  czy  realizacja  przez 

Konsorcjum  Laguna  tych  usług  oraz  sektorów  II  i  III  Zamawiającego  nie  będzie  miała 

negatywnego wpływu na realizację zamówienia w sektorze I.  

Po  pierwsze,  Konsorcjum  Laguna  we  wszystkich  o

fertach  złożonych  na  sektor  I,  II  i  III 

zastrzegło samodzielną realizację zamówienia, tj. bez podwykonawców. 

Po 

drugie, do obsługi wyłącznie zamówień dla Zamawiającego (sektory I-III) potrzebnych jest co 

najmniej  31  pojazdów  (szczegółowo  opisanych  w  załączniku  do  Odwołania  -  Porównanie 

zadeklarowanego  potencjału  dla  sektora  I-III)  zgodnie  z  deklaracjami  złożonym  

w 

Postępowaniu. Konsorcjum Laguna deklaruje zasób własny, lecz w ocenie Odwołującego nie 

jest  to  zasób  możliwy  do  wykorzystania  z  uwagi  na  zaangażowanie  wykonawcy  ATF,  

w obsługę innych kontraktów, w tym sektorów II-III Zamawiającego. Wątpliwości budzi również, 

czy  skorzystanie  w  deklarowanych  pojazdów  EURO  5  i  EURO  6  w  sektorach  II  i  III,  nie 

wyczerpuje  realnego  skorzystania  z  tych  pojazdów  w  sektorze  I.  Konieczne  jest  zatem 

ustalenie,  ile  takich  pojazdów  zgodnie  z  wymogami  Zamawiającego  posiada  Konsorcjum 

Laguna w ogóle. Jeśli bowiem łącznie w trzech sektorach zadeklarowano większą ilość takich 

pojazdów niż posiada Konsorcjum Laguna, to oznacza to, że zasób nie został udostępnionych 

w  sposób  realny.  Sytuację  tę  może  wyjaśnić  wyłącznie  wezwanie  przez  Zamawiającego  

do wskazanych w petitum odwołania wyjaśnień. 

Po  trzecie,  duże  możliwości  budzi  realność  skorzystania  przez  Konsorcjum  Laguna  

z deklarowanego personelu. Wykonawca Laguna według szacunkowych ustaleń Odwołującego 

posiada około 5 pracowników fizycznych, grupa kapitałowa ATF posiadała ok. 150 pracowników 

w 2015 r. (z czego jedynie część stanowią pracownicy wymagani przez Zamawiającego). Przy 

czym  minimalne  zaangażowanie  personelu  w  zakresie  trzech  sektorów  dla  Zamawiającego 

wynosi  40  w  zakresie  kierowców,  20  w  zakresie  ładowaczy  oraz  5  w  zakresie  dyspozytorów. 

Ogółem  zatem  wymaganych  jest  około  65  pracowników  do  realizacji  zamówień  w  ramach 

sektorów I-III.  

Podsumowując,  Zamawiający  nie  zweryfikował,  czy  obecne  zaangażowanie  zasobów 

Konsorcjum  Laguna,  w 

tym  w  zakresie  planowanej  obsługi  II  i  III  sektora,  nie  będzie  miało 

negatywnego  wpływu  na  realizację  zamówienia,  zwłaszcza  w  okolicznościach,  których 

Konsorcjum  Laguna  wyłączyło  możliwość  skorzystania  z  podwykonawców  w  ofercie,  w  tym  

w zakresie sektora I. 

Na  koniec  Odwołujący  wskazuje,  że  dowodem  potwierdzającym  opisane  wyżej  szczegółowo 

zarzuty  i  okoliczności  faktyczne  odwołania  stanowi  dokumentacja  Postępowania,  która  winna 

zostać przedłożona Krajowej Izbie Odwoławczej przez Zamawiającego, załączone decyzje oraz 

dokumentacja  analogicznych  postępowań  prowadzonych  przez  Zamawiającego  dla  

sektora II i III. 

Do  postępowania  odwoławczego  po  stronie  Zamawiającego  w  dniu  01.12.2017  roku  zgłosili 

przystąpienie wykonawcy wspólnie ubiegający się o zamówienie Konsorcjum: 

1.  ATF Sp. z o.o.  Sp. k. Chojnica 2, 78-

650 Mirosławiec – LIDER KONSORCJUM 

Laguna Sp. z o.o., Ul. Nadbrzeżna 21, 66-400 Gorzów Wielkopolski. 

I wnieśli o oddalenie przedmiotowego odwołania w całości.   

Na posiedzeniu Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 12 grudnia 2017 roku  Zamawiający złożył  

pisemną  odpowiedź  na  odwołanie,  w  której  wniósł  o  oddalenie  odwołania  w  całości  oraz 

obciążenie  kosztami  postępowania  odwoławczego  Odwołującego,  w  tym  zasądzenia  od 

Odwołującego na rzecz Zamawiającego kosztów zastępstwa przed Krajową Izba Odwoławczą. 

Po  przeprowadzeniu  rozprawy  z  udziałem  Stron  oraz  uczestnika  postępowania 

odwoławczego  na  podstawie  zebranego  materiału  w  sprawie,  zaliczonego  w  poczet 

materiału  dowodowego  akt  sprawy  o  sygnaturze  KIO  2443/17  oraz  KIO  2445/17  oraz 

oświadczeń  i  stanowisk  Stron  i  uczestnika  postępowania  odwoławczego  Krajowa  Izba 

Odwoławcza ustaliła i zważyła, co następuje: 

Izba  ustaliła,  że  nie  została  wypełniona  żadna  z  przesłanek,  o  których  stanowi  

art.  189  ust.  2  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych  (Dz.  U.  z  2017  roku,  poz.  1579  

ze  zmianami;  dalej:  „Pzp”  lub  „ustawa”),  skutkujących  odrzuceniem  odwołania.  Odwołanie 

zostało  złożone  do  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  27  listopada  2017  roku  wobec 

czynności  Zamawiającego  z  dnia  15  listopada  2017  roku  oraz  została  przekazana  

w ustawowym terminie kopia odwołania Zamawiającemu, co Strony potwierdziły na posiedzeniu 

z ich udziałem.  

Izba  ustaliła,  że  zostały  wypełnione  łącznie  przesłanki  z  art.  179  ust.  1  ustawy  Prawo 

zamówień  publicznych  –  Środki  ochrony  prawnej  określone  w  niniejszym  dziale  przysługują 

wykonawcy,  uczestnikowi  konkursu,  a  także  innemu  podmiotowi  jeżeli  ma  lub  miał  interes  

w uzyskaniu danego  zamówienia oraz poniósł lub może ponieść szkodę w wyniku naruszenia 

przez  zamawiającego  przepisów  niniejszej  ustawy  -  to  jest  posiadania  interesu  

w uzyskaniu danego zamówienia oraz możliwości poniesienia szkody. 

Przy rozpoznawaniu przedmiotowej sprawy skład orzekający Izby wziął pod uwagę akta 

sprawy,  a  także  stanowiska  i  oświadczenia  Stron  i  uczestnika  postępowania  odwoławczego 

złożone ustnie do protokołu. 

Zgodnie  z  art.  196  ust.  4  ustawy,  Izba  podaje  podstawy  prawne  z  przytoczeniem  przepisów 

prawa odnośnie rozstrzygnięcia zarzutów odwołania podnoszonych przez Odwołującego  

Ustawa  Pra

wo  zamówień  publicznych  (Dz.  U.  z  2017  roku,  poz.  1579  ze  zm.;  dalej:  „Pzp”  

lub „ustawa”): 

Art. 24 ust. 5 pkt 7 ustawy Pzp - 

Z postępowania o udzielenie zamówienia zamawiający może 

wykluczyć wykonawcę: wobec którego wydano ostateczną decyzję administracyjną  

o  naruszeniu  obowiązków  wynikających  z  przepisów  prawa  pracy,  prawa  ochrony  środowiska 

lub  przepisów  o  zabezpieczeniu społecznym,  jeżeli  wymierzono tą decyzją karę  pieniężną  nie 

niższą niż 3000 złotych;  

Art. 24 ust. 8 ustawy Pzp 

– 

Wykonawca, który podlega wykluczeniu na podstawie ust. 1 pkt 13 i 14 oraz 16–20 lub ust. 5, 

może przedstawić dowody na to, że podjęte przez niego środki są wystarczające do wykazania 

jego rzetelności, w szczególności udowodnić naprawienie szkody wyrządzonej przestępstwem 

lu

b  przestępstwem  skarbowym,  zadośćuczynienie  pieniężne  za  doznaną  krzywdę  lub 

naprawienie szkody, wyczerpujące wyjaśnienie stanu faktycznego oraz współpracę z organami 

ścigania oraz podjęcie konkretnych środków technicznych, organizacyjnych i kadrowych, które 

są  odpowiednie  dla  zapobiegania  dalszym  przestępstwom  lub  przestępstwom  skarbowym  lub 

nieprawidłowemu postępowaniu wykonawcy. Przepisu zdania pierwszego nie stosuje się, jeżeli 

wobec wykonawcy, będącego podmiotem zbiorowym, orzeczono prawomocnym wyrokiem sądu 

zakaz  ubiegania  się  o  udzielenie  zamówienia  oraz  nie  upłynął  określony  w  tym  wyroku  okres 

obowiązywania tego zakazu.  

Art.  24  ust.  9  ustawy  Pzp  - 

Wykonawca  nie  podlega  wykluczeniu,  jeżeli  zamawiający, 

uwzględniając  wagę  i  szczególne  okoliczności  czynu  wykonawcy,  uzna  za  wystarczające 

dowody przedstawione na podstawie ust. 8. 

Art. 24 ust 12 ustawy Pzp 

– 

Zamawiający może wykluczyć wykonawcę na każdym etapie postępowania o udzielenie 

zamówienia.  

Art. 22d ust. 2 ustawy Pzp -   

Zamawiający  może,  na  każdym  etapie  postępowania,  uznać,  że  wykonawca  nie  posiada 

wymaganych  zdolności,  jeżeli  zaangażowanie  zasobów  technicznych  lub  zawodowych 

wykonawcy w inne przedsięwzięcia gospodarcze wykonawcy może mieć negatywny wpływ na 

realizację zamówienia.  

Art. 26 ust. 4 ustawy Pzp 

– 

Zamawiający  wzywa  także,  w  wyznaczonym  przez  siebie  terminie,  do  złożenia  wyjaśnień 

dotyczących oświadczeń lub dokumentów, o których mowa w art. 25 ust. 1.  

Art. 7 ustawy Pzp 

–  

Zamawiający przygotowuje i przeprowadza postępowanie o udzielenie zamówienia w sposób 

zapewniający  zachowanie  uczciwej  konkurencji  i  równe  traktowanie  wykonawców  oraz 

zgodnie z zasadami proporcjonalności i przejrzystości.  

1a.  Zamawiający,  w  zakresie  określonym  w  Porozumieniu  Światowej  Organizacji  Handlu  

w sprawi

e zamówień rządowych i w innych umowach międzynarodowych, których stroną jest 

Unia Europejska, zapewnia wykonawcom z państw-stron tego porozumienia i wykonawcom 

z  państw-stron  tych  umów  oraz  robotom  budowlanym,  dostawom  i  usługom  pochodzącym  

z tych państw, traktowanie nie mniej korzystne niż traktowanie wykonawców pochodzących  

z  Unii  Europejskiej  oraz  robót  budowlanych,  dostaw  i  usług  pochodzących  z  Unii 

Europejskiej.  

Czynności  związane  z przygotowaniem oraz przeprowadzeniem postępowania o udzielenie 

zamówienia wykonują osoby zapewniające bezstronność i obiektywizm.  

3. Zamówienia udziela się wyłącznie wykonawcy wybranemu zgodnie z przepisami ustawy.  

Izba ustaliła: 

Przedmiotowe  postępowanie  zostało  ogłoszone  w  dniu  8  sierpnia  2017  roku  w  Dzienniku 

U

rzędowym Unii Europejskiej pod numerem 2017/S 163-337192.  

W treści SIWZ – Rozdział VI – Podstawy wykluczenia o których mowa w art. 24 ust 5 Pzp w pkt 

1 ppkt. 7) 

Zamawiający przewidział wykluczenie wykonawcy wobec którego wydano ostateczną 

decyzję  administracyjną  o  naruszeniu  obowiązków  wynikających  z  przepisów  prawa  pracy, 

prawa  ochrony  środowiska  lub  przepisów  o  zabezpieczeniu  społecznym,  jeżeli  wymierzono 

tądecyzją karę pieniężną nie niższą niż 3.000 złotych.  

W terminie składania ofert, do Zamawiajacego wpłynęły dwie oferty złożone przez: 

1.  Konsorcjum firm ATF Sp. z o.o.  Sp. k. LIDER, Chojnica 2, 78-

650 Mirosławiec oraz  

Laguna Sp. z o.o. Ul. Nadbrzeżna 21,66-400 Gorzów Wielkopolski  z ceną 12.498.570,04 zł, 

2.  ENERIS Surowce S.A. 

ul. Zagnańska 232a, 25-563 Kielce z ceną 17.327.904,00 zł. 

Dnia 15 listopada 2017 roku Zamawiajacy dokonał wyboru oferty najkorzystniejszej, którą była 

oferta złożona przez

 Konsorcjum  firm  ATF  Sp.  z  o.o.  Sp.  k.  LIDER,  Chojnica  2,  78-650 

Mirosławiec  oraz  Laguna  Sp.  z  o.o.  Ul.  Nadbrzeżna  21,66-400  Gorzów  Wielkopolski  (dalej 

Przystępujący). 

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia Zamawiający wskazał, że wybrany wykonawca spełnił warunki 

udziału  w  postępowaniu  i  złożyl  ofertę  zgodną  z  treścia  SIWZ  oraz  najkorzystniejszą  pod 

względem ocenianych kryteriów. 

W wyniku  wezwania przez  Zamawiajacego z  dnia 13  paździenika 2017 w  trybie art.  26  ust.  3 

Pzp w związku z art. 25 ust. 1 pkt. 3 Pzp do złożenia oświadczenia, o którym mowa w art. 25a 

Pzp  niezbędnego  do  przeprowadzenia  postępowania  potwierdzającego  brak  podstaw 

wyklucznia,  Przystępujący  złożył  m.in.  cztery  Decyzje  Wojewódzkiego  Inspektora  Ochrony 

Środowiska  (WIOŚ)  wymierzające  kary  administracyjne  za  naruszenie  prawa  ochrony 

środowiska oraz oświadczenie złożone w trybie art. 24 ust. 8 Pzp, w celu przeprowadzenia tzw. 

procedury samooczyszczenia. 

Decyzje wydane były dla podmiotu Przedsiębiorstwo Handlowo-

Usługowe  EKO  F.  Spółka  Komandytowa,  Chojnica  2,  78-650  Mirosławiec,  które  od  dnia  

1 marca 2017 roku, w wyniku przekształcenia posługuje się nazwą  ATF Spółka z ograniczoną 

odpowiedzialnością Spółka Komandytowa, adres Chojnica 2, 78-650 Mirosławiec (dalej ATF) -  

Lider Konsorcjum. 

Przystępujacy złożył kopie następujących Decyzji: 

1.  Decyzja Nr 80/D/2016 z dnia 28 czerwca 2016 roku wydana na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 

ustawy z dnia 20 lipca 1991 r. o Inspekcji Ochrony Środowiska (Dz.U. z 2013 r. poz. 686   

z  późn.  zm.),  art.  9za pkt  1  w  związku z  art.  9zb ust.  2  ustawy  z  dnia 13 września 1996  r.  

o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 250), art. 104 ustawy  

z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2016r. poz. 23  

z  późn.  zm.),  wymierzająca  karę  w  wysokości  7  150  zł  (słownie:  siedem  tysięcy  sto 

pięćdziesiąt  złotych)  za  odebranie  od  podmiotu  odbierającego  odpady  komunalne  od 

właścicieli  nieruchomości,  zmieszanych  odpadów  komunalnych  o  kodzie  20  03  01  spoza 

szczecineckiego regionu gospodarki odpadami komunalnymi, tj. z Gminy Recz w II kwartale 

2013 roku o masie 14,3 Mg.         

2.  Decyzja Nr 12/D/2017 z dnia 31 stycznia 2017 roku wydana na podstawie art. art. 12 ust. 1 

pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 1991 r. o Inspekcji Ochrony Środowiska (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 

), art. 9za pkt 1 w związku z art. 9zb ust. 2 ustawy z dnia 13 września 1996 r.     

o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz.U. z 2016 r. poz. 250 z późn. zm.), art. 104 

ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2016r. 

poz.  23  z  późn.  zm.),  wymierzająca  karę  w  wysokości  8  240  zł  (słownie:  osiem  tysięcy 

dwieście  czterdzieści  złotych)  za  odebranie  od  podmiotu  odbierającego  odpady  komunalne 

od właścicieli nieruchomości, zmieszanych odpadów komunalnych o kodzie 20 03 01 spoza 

szczecineckiego regionu gospodarki odpadami komunalnymi, tj. z terenu Gminy Tychowo  

w II kwartale 2013 roku (w okresie od 26.04 do 30.06.2013r.) w ilości 16,48 Mg. 

3.  Decyzja 

WIOŚ Nr 162/2016 z dnia 7 października 2016 roku wydana na podstawie art. 194 

ust.  1  pkt  3 w  związku z  art.  23  ust.  2  pkt  5  ustawy  z  dnia 14 grudnia 2012 r.  o  odpadach 

(Dz.U.  z  2013r.  poz.  21  z  późn.  zm.),  art.  104  ustawy  z  dnia  14  czerwca  1960  r.  Kodeks 

postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2016 r. poz. 23 z późn. zm.) wymierzająca  karę  

w  wysokości  3 000  zł  (słownie:  trzy  tysiące  złotych)  za  zbieranie  zmieszanych  odpadów 

komunalnych wbrew zakazowi zbierania poza miejscem wytwarzania zmieszanych odpadów 

komunalnych. 

4.  Decyzja 

WIOŚ Nr 14/2017 z dnia 26 stycznia 2017 roku wydana na podstawie art. 194 ust. 1 

pkt 4 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odp

adach (Dz.U. z 2016 r. poz. 1987 z późn. zm.), 

art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U.  

z 

2016  r.  poz.  23  z  późn.  zm.)  wymierzająca  karę  w  wysokości  7 000  zł  (słownie  siedem 

tysięcy złotych) za zbieranie odpadów bez wymaganego zezwolenia. 

Dnia  16  października  2017  roku  Samorządowe  Kolegium  Odwoławcze  w  Koszalinie  

na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz.U.  

z 2017 poz. 1257), art. 9x ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 1

3 września 1996r. o utrzymaniu czystości  

i  porzdku  w  gminach  (Dz.u.  z  2017r.  poz.  1289),  art.  1  ust.  1  i  art.  2  ustawy  z  dnia  12 

października 1994 roku o samorządowych kolegiach odwoławczych (t.j. Dz.U. 2015r. poz. 1659) 

wydało decyzję ostateczną nr SKO.4178.2029.2017 nakładającą na Wykonawcę ATF Sp. z o.o. 

Sp. K. Chojnica 2, 78-650 

Mirosławiec (Lidera Konsorcjum) łączną karę pieniężną w wysokości 

25.000,00  PLN,  za  odbieranie  odpadów  komunalnych  bez  wymaganego  wpisu  do  rejestru 

działalności regulowanej, w okresie od marca 2017 roku do maja 2017 roku. 

Należy  dodać,  iż  wykreślenie  wykonawcy  EKO-F.  Sp.  K.  w  Chojnicy  z  Rejestru  Działalności 

Regulowanej  nastąpiło  Decyzją  Burmistrza  Mirosławca  Nr  GIŚ.6232.4.2016.KCH  z  dnia  

13 grudnia 2016 roku, w wyniku dwukro

tnego przekazania zmieszanych odpadów komunalnych 

lub odpadów zielonych do instalacji innych niż regionalne instalacje do przetwarzania odpadów 

komunalnych. 

De

cyzją  Starosty  Stargardzkiego  CS.6233.11.2.2016.LS2  z  dnia  19  maja  2015  roku,  

na podstawie art. 23 ust. 10, art. 41 ust. 1, 2 i 3 pkt 2, art. 42 ust. 1, art. 43 ust. 1 i art. 44 ustawy  

z dnia 14 grudnia 2012 o odpadach (Dz.U. z 2013r. poz. 21 ze zmianami) oraz art. 104 ustawy  

z  dnia  14  czerwca  1960  r.  Kodeks  post

ępowania  administracyjnego (Dz.U.  z  2016r.  poz.  23), 

Przedsiębiorstwo Handlowo-Usługowe EKO F. Spółka Komandytowa w miejscowości Chojnica 

2 w gminie Mirosławiec, otrzymało zezwolenie na zbieranie odpadów. 

Decyzją Starosty Gryfińskiego Nr 15/XI-OŚ/16 z dnia 17 czerwca 2016 roku, na podstawie art. 

23 ust. 10, art. 41 ust. 1,2 i 3 pkt 2, art. 42 ust. 1, art. 43 ust. 1 i art. 44 ustawy z dnia 14 grudnia 

2012 r. o odpadach (Dz.U. z 2013r. poz. 21, zmiany: z 2013r. poz. 1238, 888, z 2014r. poz. 695, 

1101, 1322, z 2015r. poz. 122, 87, 1688, 1045, 2281, 933) oraz art. 104 i art. 107 ustawy z dnia 

14  czerwca  1960  r.  Kodeks  postępowania  administracyjnego  (tekst  jednolity:  Dz.U.  z  2016r. 

poz. 23) 

oraz art. 38 ust. 2 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (tekst 

jednolity:  Dz.U.  z  2016  r.  poz.  814

)  po  rozpatrzeniu  wniosku  Przedsiębiorstwa  Handlowo 

Usługowego EKO F. Sp. k z miejscowości Chojnica 2, 78-650 Mirosławiec, udzielił zezwolenia 

na zbieranie odpadów. 

Decyzją  Starosty  Stargardzkiego  CS.6341.36.3.2016.LG1  z  dnia  30  czerwca  2016  roku,  na 

podstawie art. 45a ust. 1, art. 122 ust. 1 pkt 11, art. 123 ust. 2 i ust. 3 art. 125, art. 127 ust. 1, 

ust. 3a, ust. 6, art. 128 ust. 1 pkt 4, 9b i 11, art. 131 ust. 1, ust. 2 pkt 1 i 3 ora ust. 3, art.140 ust. 

1  ustawy  z  dnia  18  lipca  2001r.  Prawo  wodne  (Dz.U.  z  2015  r.  poz.469  ze  zmianami),  art.  11 

ustawy z dnia 7 czerwca 2001r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzeniu 

ścieków  (Dz.U.  z  2015r.  poz.  139  ze  zmianami)  oraz  na  podstawie  art.  104  ustawy  z  dnia  14 

czerwca 1960 r. Ko

deks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2016 r. poz.23 ze zmianami), 

po  rozpatrzeniu  wniosku  spółki  Przedsiębiorstwo  Handlowo  Usługowe  EKO  F.  Sp.  k  

z  siedzibą  w  Chojnicy  2,  przedsiębiorca  otrzymał  zezwolenie  na  wprowadzenie  do  urządzeń 

kanalizacyjn

ych    ścieków  przemysłowych  zawierających  substancje  szczególnie  szkodliwe  dla 

środowiska wodnego, z terenu bazy magazynowo-technicznej zlokalizowanej na terenie działki 

o numerze ewidencyjnym 1416 w obrębie Dolice w gminie Dolice.    

Izba zważyła: 

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie. 

W ocenie Izby dokonując wykładni treści art. 24 ust. 5 pkt 7 ustawy Pzp należy opowiedzieć się 

za szerokim rozumieniem sformułowania „prawo ochrony środowiska”, a zatem nie jak twierdzi 

Przystępujący, odnoszącym się jedynie do aktu prawnego jakim jest ustawa z dnia 27 kwietnia 

2001  roku  - 

Prawo  ochrony  środowiska.  Izba  podziela  argumentację  przedstawioną  przez 

Odwołującego,  że  omawiany  przepis  stanowi  implementację  art.  57  ust.  4  lit.  a  dyrektywy 

2014/24/UE,  zatem  jego  inter

pretacji  należy  dokonywać  z  poszanowaniem  zasad  i  celów  

tej  dyrektywy.  W  myśl  art.  18  ust.  2.  Dyrektywy  państwa  członkowskie  podejmują  stosowne 

środki służące zapewnieniu, by przy realizacji zamówień publicznych wykonawcy przestrzegali 

mających zastosowanie obowiązków w dziedzinie prawa ochrony środowiska, prawa socjalnego 

i  prawa  pracy,  ustanowionych  w  przepisach  unijnych,  krajowych, 

układach  zbiorowych  bądź  

w  przepisach  międzynarodowego  prawa  ochrony  środowiska,  międzynarodowego  prawa 

socjalnego i międzynarodowego prawa pracy wymienionych w załączniku X. 

A

kty  prawne  wprost  wskazane  w  załączniku  X  (podane  w  tym  załączniku  międzynarodowe 

konwencje w zakresie prawa socjalnego oraz ochrony 

środowiska) na gruncie prawa polskiego 

są uwzględnione w różnych ustawach, w tym w zakresie „prawa ochrony środowiska” nie tylko 

w  ustawie  - 

Prawo ochrony środowiska.  Nie ma zatem podstawy do zawężającej interpretacji 

treści  art.  24  ust.  5  pkt  7  Pzp,  poprzez  rozumienie  pojęcia  „prawa  ochrony  środowiska” 

wyłącznie w odniesieniu do ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 roku - Prawo ochrony środowiska.  

Nałożenie  zatem  na  wykonawcę  kar  administracyjnych  za  naruszenie  obowiązków 

wynikających  z  ustawy  o  odpadach  i  ustawy  o  utrzymaniu  w  czystości  i  porządku  w  gminach 

może  stanowić  podstawę  do  wykluczenia  wykonawcy  na  podstawie  art.  24  ust.  5  pkt.  7  Pzp.  

W  związku  z  powyższym,  aby  wykonawca  w  stosunku  do  którego  zaistniały  powyższe 

przesłanki  wykluczenia  mógł  ubiegać  się  o  udzielenie  zamówienia  musi  przeprowadzić 

skuteczną procedurę samooczyszczenia, o której mówi art. 24 ust. 8 ustawy Pzp. 

W zakresie zarzutu I. 

Izba  wskazuje,  iż  instytucja  samooczyszczenia    polega  na  możliwości  wykazania  przez 

wykonawcę,  że  pomimo  zaistnienia  podstaw  do  wykluczenia  z  postępowania  w  sprawie 

udzielenia  za

mówienia

wskazanych  w  art.  24  ust.  1  pkt  13  i  14  oraz  16

–20  lub  ust.  5,  jego 

postawa  i  działania  podjęte  w  celu  naprawienia  szkody,  zadośćuczynienia,  wyczerpujące 

wyjaśnienie  stanu  faktycznego  itp.  oraz  podjęte  konkretne  środki  techniczne,  organizacyjne  i 

kadrowe zapobiegną nieprawidłowemu postępowaniu wykonawcy.  

W przypadku zaistnienia 

ww. przesłanek, Wykonawca może wykazać Zamawiającemu swoją 

rzetelność. W tym celu powinien on opisać jakie podjął środki a na ich potwierdzenie  

przedstawić odpowiednie dowody.  

Przywołane  w  przepisie  sposoby  samooczyszczenia  należy  traktować  jako  przykładowe. 

Jednak  samo  sformułowanie  tych  przykładowych  okoliczności  wskazuje,  że  jeśli  wykonawca 

wskazuje okoliczności potwierdzające jego rzetelność, powinny być one szczegółowe, opisane 

precyzyjnie  i  szczegółowo.  Zawsze,  wtedy  kiedy  to  możliwe,  wykonawca  powinien  poprzeć 

swoje twierdzenia dowodami. Na podstawie tych wyjaśnień i dowodów zamawiający oceni, czy 

postawa  wykonawcy  gwarantuje  jego  rzetelność  i  uczciwość,  a  co  za  tym  idzie  należyte 

wykonanie  zamówienia.  Na  podstawie  dowodów,  wskazanych  okoliczności  oraz  podjętych 

działań, Zamawiający dokona oceny czy mimo zaistniałych przesłanek wykluczenia, wykonawca 

daje rękojmię  należytej  realizacji  zamówienia  publicznego,  a  tym  samym  zapewnia  rzetelność  

i uczciwość gwarantującą należyte spełnienie świadczenia oraz jego prawidłowe postępowanie 

w przyszłości. 

Za  zasadny  Izba  uznała  zarzut  naruszenia art. 24  ust.  5 pkt  7 ustawy  Pzp oraz  art.  24  ust.  9  

w zw. z art. 24 ust. 8 ustawy P

zp i art. 7 ustawy Pzp poprzez błędną ocenę wyjaśnień złożonych 

przez Przystępującego i przyjęcie, że dowody przedstawione przez wykonawcę w trybie art. 24 

ust.  8  ustawy  Pzp  (jako  tzw.  samooczyszczenie) 

są  wystarczające  i  wskazują  na  rzetelność 

wykonawcy, 

co  w  konsekwencji  doprowadziło  do  zaniechania  wykluczenia  Przystępującego  

z postępowania,  w sytuacji gdy Przystępujący nie wykazał, że podjął konkretne i odpowiednie 

środki dla zapobiegnięcia w przyszłości naruszeniu prawa ochrony środowiska. 

Izba,  po  zap

oznaniu  się  ze  złożonymi  przez  Przystępującego  wyjaśnieniami  mającymi 

potwierdzać  podjęcie  przez  wykonawcę  skutecznych  i  realnych  działań  zapobiegających 

naruszeniom  obowiązków  wynikających  z  przepisów  prawa

ochrony  środowiska doszła  do 

przekonania, że Przystępujący nie przeprowadził skutecznie procedury tzw. samooczyszczenia, 

o której mowa w  art. 24 ust. 8 ustawy Pzp. 

W złożonych wyjaśnieniach z dnia 3 października 2017 roku (które wpłynęły do Zamawiającego 

17 października 2017 roku) Przystępujący twierdzi, że nałożone na niego kary administracyjne, 

nie  dotyczyły  czynów  skierowanych  przeciwko  środowisku,  lecz  stanowiły  wyłącznie  delikt 

administracyjny. Dalej Przystępujący wyjaśnia, że nałożone kary dotyczyły naruszeń o znikomej 

skali  i 

obejmowały  znikomy  czas  trwania.  Obecnie  Przystępujący  posiada  już  wszystkie 

wymagane  prawem  decyzje  administracyjne,  co  zapewnia  prawidłowe  działanie  w  zakresie 

zbierania  od

padów  i  eliminację  nieprawidłowych  działań  w  przyszłości.  W  wyniku 

przeprowadzonych  kontroli  przez  WI

OŚ,  w  Protokole  Kontroli  Nr  DEL-KS  104/2016  nie 

stwierdzono 

żadnych  zaleceń  ani  naruszeń,  co  świadczy  w  ocenie  Przystępującego  

o poprawieniu i skutecznym wyeliminowaniu naruszeń. 

Nie  sposób  zgodzić  się  z  twierdzeniem  Zamawiającego,  iż  Przystępujący  

pomim

o  nałożenia  na  niego  kar  administracyjnych  za  naruszenie  obowiązków  wynikających  

z ustawy o odpadach i ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, podjął skuteczne 

środki do wykazania swojej rzetelności korzystając z instytucji  samooczyszczenia.  

Wykonawca,  który  zamierza  skorzystać  z  przepisu  art.  24  ust.  8  Pzp  musi  udowodnić 

Zamawiającemu  (przedstawić  dowody),  że  podjęte  przez  niego  środki  są  wystarczające  

do  wykazania  jego  rzetelności.  Innymi  słowy,  wykonawca  podlegający  wykluczeniu  

na  podsta

wie  wskazanych  przepisów  musi  przedstawić  dowody  na  tyle  wiarygodne  i  na  tyle 

wysokiej jakości, że potwierdzą uczciwość i solidność wykonawcy. Dowodami takimi mogą być 

przykładowo  informacje  o  podjętych  działaniach  naprawczych,  o  przeprowadzonych  audytach  

i kontrolach oraz dowody wdrożenia działań naprawczych. 

W  analizowanym  stanie  faktycznym 

administracyjne  kary  pieniężne  wymierzone  przez 

Zachodniopomorskiego  Wojewódzkiego  Inspektora  Ochrony  Środowiska  (dalej  WIOŚ)  

w  wysokości  7150  zł  Decyzją  Nr  80/D/2016  z  dnia  28  czerwca  2016  roku  oraz  w  wysokości  

zł Decyzją Nr 12/D/2017 z dnia 31  stycznia 2017 roku zostały wymierzone dwukrotnie za 

naruszenia 

z tej samej podstawy prawnej, w analogicznych okolicznościach faktycznych, tj. za 

odebranie  od  podmiotu 

odbierającego  odpady  komunalne  od  właścicieli  nieruchomości, 

zmieszanych  odpadów  komunalnych  o  kodzie  20  03  01  spoza  szczecineckiego  regionu 

gospodarki odpadami (…) w II kwartale 2013 roku.  

Ka

ra  pieniężna  w  wysokości  3  000  zł  wymierzona  Decyzją  WIOŚ  Nr  162/2016  z  dnia  7 

października 2016 roku wymierzona została za zbieranie zmieszanych odpadów komunalnych 

wbrew  zakazowi  zbierania  paza  miejscem  wytwarzania  zmieszanych  odpadów  komunalnych,  

a kara w wysokości 7 000 zł wymierzona Decyzją WIOŚ Nr 14/17 z dnia 26 stycznia 2017 roku 

wymierzona została za zbieranie odpadów bez wymaganego zezwolenia.  

W 

złożonych wyjaśnieniach z dnia 3 października 2017 roku (data wpływu do Zamawiającego 

17  październik  2017),  Przystępujący  dokonał  jedynie  wyjaśnienia  powyższego  stanu 

faktycznego,  dot

yczącego  wskazania  okoliczności  uzasadniających  wydanie  decyzji 

nakładających  kary.  Zgodnie  z  brzmieniem  art.  24  ust.  8  Pzp  wykonawca  oprócz  np. 

naprawienia  szkody 

czy  wyczerpujących  wyjaśnień  stanu  faktycznego  winien  udowodnić 

podjęcie  konkretnych  środków  technicznych,  organizacyjnych  i  kadrowych,  które  są 

odpowiednie dla zapobiegania dalszym przestępstwom (…) lub nieprawidłowemu postępowaniu 

wykonawcy. 

Tymczasem Przystępujący nie przedstawił żadnych dowodów, ani nawet nie złożył 

wyjaśnień  w  zakresie  jakie  podjął  środki  techniczne,  organizacyjne  i  kadrowe,  które  są 

odpowiednie  dla  zapobiegania  dalszym 

nieprawidłowym  postępowaniom  wykonawcy. 

Przystępujący 

wskazał 

na 

potwierdzenie 

swojej 

rzetelności 

Protokół 

Kontroli 

Zachodniopomorskiego W

ojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska nr DEL-KS 104/2016, 

w  którym  nie    sformułowano  żadnych  zaleceń    ani  żądań  pokontrolnych,  z  czego  wywodzi,  

iż  brak  stwierdzenia  naruszeń  jest  dowodem  na  skuteczne  wyeliminowanie  dalszych 

nieprawidłowych postępowań. W treści ww. protokołu nie ma informacji o działaniach podjętych 

przez  wykonawcę,  a  jedynie  informacja  o  braku  uwag.  Informacja  taka  nie  może  być  uznana  

za  tożsamą  czy  równoważną  do  działań  podjętych  przez  wykonawcę,  zapobiegających 

wyeliminowaniu na pr

zyszłość dalszym nieprawidłowościom.  

To,  że  w  danym  momencie  nie  stwierdzono  nieprawidłowości,  nie  oznacza,  iż  wykonawca 

podjął skuteczne działania na przyszłość celem niedopuszczenia do ich powstania. 

W świetle powyższych okoliczności, nie można uznać iż przedstawione przez Przystępującego 

wyjaśnienia i działania potwierdzają jego rzetelność i solidność oraz wykazują, że Przystępujący 

daje 

rękojmię  należytego  wykonania  zamówienia  publicznego.  Przystępujący  nie  przedstawił 

dowodów w jaki sposób zamierza przeciwdziałać zaistniałym naruszeniom w przyszłości. 

Przystępujący, po wymierzeniu pierwszej kary pieniężnej winien podjąć działania zapobiegające 

takim  nieprawidłowościom,

działania  zmierzające  ku  temu,  by  kolejny  raz  nie  dopuścić  do  ich 

powstania.  Tymczasem, 

Przystępujący  nie  podjął  żadnych  działań  w  tym  kierunku  

i w 

konsekwencji zostały mu wymierzone kolejne kary administracyjne, łącznie z wykreśleniem  

z Rejestru Działalności Regulowanej. 

W ocenie Izby działania podjęte w ramach procedury samooczyszczenia mają stanowić 

dowód na to, że wykonawca przedsięwziął niezbędne i realne działania lub zaniechania, które  

w  przyszłości  pozwolą  mu  uniknąć  podobnych  naruszeń  i  których  wdrożenie,  korzystając  

z ww. instytucji, obowiązany jest udowodnić Zamawiającemu.  

Z analizowanego stanu faktycznego wynika, iż Przystępujący nie wykazał skutecznych działań 

podjętych  w  celu    samooczyszczenia,  określonych  w  art.  24  ust.  8  Pzp,  co  w  konsekwencji 

skutkuje koniecznością wykluczenia Przystępującego z postępowania. 

W zakresie zarzutu II.  

Za  nie

zasadny  Izba  uznała zarzut  naruszenia art.  24  ust.  12  ustawy  Pzp,  w  związku z  art.  24 

ust.  5  pkt  7  Pzp  i  art.  7  ustawy  Pzp,  poprzez  zaniechanie  wykluczenia  Przystępującego  

z  postępowania  podczas  gdy  na  firmę  ATF  Sp.  z  o.o.  Sp.  K.  (Lidera  Konsorcjum)  została 

nałożona  nowa  kara  pieniężna  w  wysokości  25.000,00  PLN  na  skutek  naruszenia  przepisów 

prawa  ochrony  środowiska,  która  to  kara  stała  się  ostateczna  przed  dokonaniem  wyboru 

najkorzystniejszej oferty.  

W ocenie Izby 

należy mieć na uwadze, że decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego 

utrzymująca  w  mocy  decyzję  Burmistrza  Mirosławca  z  dnia  8  sierpnia  2017  roku,  została 

doręczona Przystępującemu w dniu 17 października 2017 roku, w godzinach popołudniowych. 

Tymczasem  pismem  z  dnia  13  p

aździernika  2017  r.  Zamawiający  zobowiązał  wykonawcę  

do uzupełnienia JEDZ do dnia 17 października do godziny 12.00.  

Informacja,  o  wydaniu  przez 

Samorządowe  Kolegium  Odwoławcze  w  Koszalinie  decyzji 

ostatecznej  z 

dnia  16  października  2017  roku  nr  SKO.4178.2029.2017  utrzymującej  w  mocy 

decyzję organu pierwszej instancji, nakładająca na Wykonawcę ATF Sp. z o.o. Sp. K. Chojnice 

Mirosławiec (Lidera Konsorcjum) łączną karę pieniężną w wysokości 25.000,00 PLN, 

za  odbieranie  odpadów  komunalnych  bez  wymaganego  wpisu  do  rejestru  działalności 

regulowanej,  w  okresie  od  marca  2017  roku  do  maja  2017  ro

ku,  została  złożona 

Zamawiającemu dnia 3 listopada 2017 roku, w wyniku wezwania z dnia 31 października 2017 

roku,  w 

prowadzonym  równolegle  postępowaniu  pn.  „Odbieranie  oraz  zagospodarowanie 

odpadów komunalnych z nieruchomości zamieszkałych i niezamieszkałych z terenu Sektora II 

Związku Celowego Gmin MG – 6” (KIO 2443/17). Na wniosek Odwołującego, do akt niniejszej 

sprawy  jako  dowód,  została  włączona  dokumentacja  sprawy  o  sygn.  KIO  2443/17,  dotycząca 

ww.  postępowania.  Z  dokumentacji  wynika,  iż  w  dacie  i  godzinie  składania  uzupełnionych 

dokumentów  tj.  17  października  2017  roku  do  godz.  12:00,  Przystępujący  nie  miał  wiedzy  

o wydaniu przez  

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Koszalinie decyzji ostatecznej, którą 

otrzymał  tego  samego  dnia,  ale  o  godzinach  popołudniowych.    Zatem  składając  dokument 

JEDZ oraz 

oświadczenia i wyjaśnienia w dniu 17 października 2017 roku, nie mógł odnieść się 

w nich do ww. decyzji. Tym samym, wiedzy 

o ww. decyzji nie miał również Zamawiający. 

W konsekwencji, w ocenie Izby, 

Zamawiający nie był uprawniony przy ocenie spełnienia 

warunków  udziału  w  postępowaniu,  powoływać  się  na  dokumenty  lub  oświadczenia  złożone  

w  innym  postępowaniu,  bez  wyraźnego  odwołania  się  do  nich  przez  Przystępującego 

(wyjaśnienia  złożone  przez  Przystępującego  w  postępowaniu  w  ramach  Sektora  II  dotyczące 

ostatecznej decyzji SKO).  

W 

żadnym  ze  złożonych  w  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia,  którego  dotyczy 

rozpoznawane  odwołanie  dokumentów  -  ani  w  JEDZ-u,  ani  w  oświadczeniach  składanych  na 

wezwanie, 

Przystępujący nie odwoływał się do dokumentów złożonych w innym postępowaniu 

(tj. w postępowaniu dotyczącym Sektora II), zatem Zamawiający nie miał podstawy, aby się do 

nich odnie

ść w ramach przedmiotowego postępowania. 

Odwołujący, w zakresie naruszenia  art. 24 ust. 12 ustawy Pzp, w związku z art. 24 ust. 5 pkt 7 

Pzp  i  art.  7  oparł  swą  argumentację  na  informacjach,  które  nie  wynikały  z  dokumentów 

złożonych przez Przystępującego w tym konkretnym postępowaniu, a których Zamawiający nie 

był  uprawniony  oceniać,  odwołując  się  do  dokumentów  złożonych  przez  Przystępującego  

w  ramach 

innego  postępowania.  Zamawiający  dokonując oceny  spełnienia warunków  udziału, 

opiera  się  na  dokumentacji  zgromadzonej  w  danym  postępowaniu,  a  z  dokumentacji  tej  nie 

wynikała przesłanka do wykluczenia Przystępującego na podstawie art. 24 ust. 12 ustawy Pzp 

w związku z art. 24 ust. 5 pkt 7 Pzp, na która powołał się Odwołujący w zarzucie II. 

W związku z powyższym, zarzut należy uznać za niezasadny. 

Izba nie rozpatrywała zarzutu nr III,  dotyczącego naruszenia art. 22d ust. 2 ustawy Pzp, 

art.  7  ust.  1  oraz  art.  26  ust  4  ustawy  Pzp  poprzez  brak  ustalenia  i  wezwania  Konsorcjum 

Laguna  do  wyjaśnień,  czy  zaangażowanie  zasobów  technicznych  i  zawodowych  członków 

konsorcjum 

w  inne przedsięwzięcia gospodarcze,  w  tym  w  realizację usług  w    Sektorze II  i III 

Związku Celowego Gmin Mg-6 nie będzie miało negatywnego wpływu na realizację zamówienia  

w Sektorze I, wobec jego wycofania 

przez Odwołującego na rozprawie. 

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w sentencji. 

O kosztach postępowania orzeczono stosownie do wyniku na podstawie art. 192 ust. 9 oraz 

art.  192  ust.  10  Prawa  zamówień  publicznych    oraz  w  oparciu  o  przepisy  §  3  ust.  1 

rozporządzenia  Prezesa  Rady  Ministrów  z  dnia  15  marca  2010  r.  w  sprawie  wysokości 

i  sposobu  pobierania  wpisu  od  odwołania  oraz  rodzajów  kosztów  w  postępowaniu 

odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. Nr 41, poz. 238 ze zm.).  

Przewodniczący: .………………………………………  

Członkowie:        ..………….………………………..

…………..…………………………..