KIO 2182/18 WYROK dnia 9 listopada 2018 roku

KIO 2182/18 

1 z 22 

Sygn. akt: KIO 2182/18 

WYROK 

z dnia 9 listopada 2018 roku 

Krajowa Izba Odwoławcza – w składzie: 

Przewodniczący:      Klaudia Szczytowska-Maziarz 

Protokolant:            

Piotr Cegłowski 

po  rozpoznaniu  na  rozprawie  w  dniu  6  listopada  2018  roku  w  Wars

zawie  odwołania 

wniesionego do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej w dniu 23 października 2018 roku przez 

wykonawcę  Urtica  Sp.  z  o.o.,  ul.  Krzemieniecka  120,  54-613  Wrocław    w  postępowaniu 

prowadzonym  przez  zamawiającego  Wojewódzki  Szpital  Zespolony  w  Kielcach,                             

ul. Grunwaldzka 45, 25-736 Kielce 

przy  udziale  wykonawcy  Asclepios  S.A.,  ul.  Hubska  44,  50-

502  Wrocław,  zgłaszającego 

przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego 

orzeka: 

oddala odwołanie, 

2.  kosztami 

postępowania 

obciąża 

wykonawcę 

Urtica 

Sp. 

z 

o.o.,                                           

ul.  Krzemieniecka  120,  54-

613  Wrocław  i  zalicza w  poczet  kosztów  postępowania 

odwoławczego  kwotę  15 000  zł  00  gr  (słownie:  piętnaście  tysięcy  złotych  zero 

groszy) 

uiszczoną przez tego wykonawcę  tytułem wpisu od odwołania. 

Stosownie  do  art.  198a  i  198b  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  Prawo  zamówień 

publicznych  (t.j.  Dz.  U.  z  2018  poz.  1986)  na  niniejszy  wyrok  w terminie 7  dni  od  dnia jego 

doręczenia  przysługuje  skarga  za  pośrednictwem  Prezesa  Krajowej  Izby  Odwoławczej  do 

Sądu Okręgowego w Kielcach. 

Przewodniczący:  …………………………………... 

KIO 2182/18 

3 z 22 

U z a s a d n i e n i e 

Wykonawca  Urtica  Sp.  z  o.o.,  ul.  Krzemieniecka  120,  54-

613  Wrocław  (dalej 

„odwołujący”)  złożył  odwołanie  dotyczące  prowadzonego  przez  Wojewódzki  Szpital 

Zespolony  w  Kielcach,  ul.  Grunwaldzka  45,  25-736  Kielce 

(dalej  „zamawiający”) 

p

ostępowania  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  w  trybie  przetargu  nieograniczonego, 

którego  przedmiotem  są  sukcesywne  dostawy  leków  objętych  refundacją  w  ramach 

programów  terapeutycznych  dla  Wojewódzkiego  Szpitala  Zespolonego  w  Kielcach  (znak: 

EZ/ZP/123/2018/Al-D), zadanie 1 pakiet 1 SM. 

Odwołujący złożył odwołanie wobec: 

sporządzenia  opisu  przedmiotu  zamówienia  w  ww.  zadaniu,  poprzez  użycie                            

w uwadze do opisu przedmiotu zamówienia nazwy handlowej zamawianego produktu 

leczniczego,  tj.  Copaxone, 

leku  zawierającego  jako  substancję  czynną  octan 

glatirameru  (

łac.  glatirameri  acetas)  bez  dopuszczenia  ofert  równoważnych                              

i  określenia  definicji  równoważności  w  sposób,  który  umożliwia  wykonawcom                             

i  zamawiającemu  jednoznaczne  dokonanie  oceny,  czy  oferowany  produkt  jest 

równoważny, czy też nie spełnia kryteriów równoważności, 

sporządzenia  opisu  przedmiotu  zamówienia  w  ww.  zadaniu  w  sposób  eliminujący 

konkurencyjność, poprzez zamieszczenie wyrażenia o treści: „zamawiający wymaga 

leku  Copaxone 

dla  35  pacjentów  do  kontynuacji  terapii  w  ramach  programu 

lekowego", mimo 

iż na podstawie decyzji Ministra Zdrowia o refundacji w tym samym 

programie lekowym może być stosowany również lek Remurel, zawierający ten sam 

skład  oraz  mający  te  same  wskazania  i  tę  samą  drogę  podania  przy  braku  różnic 

postaci farmaceutycznej i może być stosowany zamiennie z lekiem Copaxone. 

Odwołujący  zarzucił  zamawiającemu  naruszenie  następujących  przepisów  ustawy                 

z dnia 

29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (t.j. Dz. U. z 2018 poz. 1986) [dalej 

„ustawa Pzp”]: 

1.  art.  7  ust.  1  w  zw.  z  art  29  ust.  3, 

tj.  naruszenie  zasady  proporcjonalności  w  opisie 

przedmiotu zamówienia, poprzez wskazanie znaku towarowego Copaxone mimo, że 

brak jest ku temu jakiegokolwiek uzasadnienia, 

ponieważ lek Copaxone i oferowany 

przez  o

dwołującego lek konkurencyjny  Remurel są identycznymi  kopiami,  posiadają 

tę  samą  substancję  czynną,  takie  same  substancje  pomocnicze,  wytwarzane  są                                 

w  wyniku  syntezy  chemicznej  aminokwasów,  a  nie  podczas  syntezy  komórkowej,                       

a 

zatem  wytwórca  ma  pełną  kontrolę  nad  procesem  syntezy  łańcucha  białkowego, 

takie  same  wskazania  i  taką  samą  drogę  podania  przy  braku  różnic  postaci 

farmaceutycznej,  w  konsekwencji  z

amawiający  w  sposób  nieproporcjonalny                                

i  nie

uzasadniony  wyeliminował możliwość złożenia oferty na produkt Remurel, który 

jest identyczny do produktu Copaxone, 

2.  art. 

58 § 1 i 2 kodeksu cywilnego w zw. z  art. 14 ust. 11 art. 29 ust. 3 ustawy Pzp,                      

tj.  naruszenie  zakazu  czynności  zmierzających  do  obejścia  prawa  oraz  naruszenia 

zasad  współżycia  społecznego,  poprzez  dopuszczenie  ofert  równoważnych  bez 

określenia  jednoznacznej  definicji  równoważności,  tj.  takiej  definicji,  która  poprzez 

jasne  sformułowanie  wymagań  jakie  mają  spełnić  oferty  równoważne  zapewniałaby 

uczciwą konkurencję pomimo, że dla zastosowania art. 29 ust. 3 ustawy Pzp nie jest 

wystarczające wskazanie znaku towarowego danego producenta z określeniem „lub 

równoważne",  lecz  konieczne  jest  również  dokładnie  określenie,  co  zamawiający 

uznaje za rozwiązanie równoważne; niezbędne jest zatem wskazanie takich kryteriów 

równoważności,  dzięki  którym  wykonawca  i  zamawiający  w  oparciu  o  metodę 

zerojedynkową  będą  w  stanie  ocenić,  czy  oferowany  produkt  spełnia  istotne 

parametry  wymagane 

przez  zamawiającego  i  w  konsekwencji  stwierdzić,  czy  nosi 

przymiot urządzenia równoważnego, 

3.  art. 7 ust. 1 w zw. z art 29 ust. 3, tj. naruszenie zasady uczciwej konkurencji w opisie 

przedmiotu  zamówienia,  poprzez  wskazanie  znaku  towarowego  Copaxone  bez 

dop

uszczenia  ofert  równoważnych  i  określenia  jednoznacznych  zasad,  według 

których zamawiający tę równoważność będzie oceniał, mimo że wskazanie w opisie 

przedmiotu  zamówienia  znaku  towarowego  jest  wyjątkiem  dopuszczonym  przez 

ustawodawcę  wówczas,  gdy  zamawiający  nie  może  opisać  przedmiotu  zamówienia 

za  pomocą  dostatecznie  dokładnych  określeń,  a  wskazaniu  takiemu  towarzyszą 

wyrazy  „lub  równoważny"  i  jednoznaczne  określenie  definicji  równoważności,                             

w  konsekwencji  z

amawiający  w  nieuzasadniony  sposób  wyeliminował  możliwość 

złożenia oferty na produkt Remurel, który jest identyczny do produktu Copaxone, 

4.  art. 7 ust. 1 w zw. z art. 29 ust. 2, tj. naruszenie zasady uczciwej konkurencji i zasady 

proporcjonalności  w  opisie  przedmiotu  zamówienia,  poprzez  opisanie  przedmiotu 

zamówienia  z  użyciem  wyrażenia  „zamawiający  wymaga  leku  Copaxone  dla                     

35 pacjentów do kontynuacji terapii w ramach programu lekowego", mimo że zgodnie                     

z  decyzją  Ministra  Zdrowia  o  refundacji  w  tym  samym  programie  lekowym 

z

amawiający  może  stosować  również  lek  Remurel,  który  jest  identyczną  kopią  leku 

Copaxone  i  b

rak  jest  dowodów  potwierdzających  istnienie  jakichkolwiek  różnic 

pomiędzy  tymi  lekami,  w  konsekwencji  zamawiający  naruszył  zasadę  uczciwej 

konkurencji, 

eliminując  możliwość  złożenia  oferty  na  identyczny  do  zamawianego 

produkt Remurel. 

KIO 2182/18 

5 z 22 

Odwołujący wniósł o nakazanie zamawiającemu: 

1.  zmiany 

opisu  przedmiotu  zamówienia,  poprzez  usunięcie  wyrażenia  „zamawiający 

wymaga leku Copaxone dla 35 

pacjentów do kontynuacji terapii w ramach programu 

lekowego

" zamieszczonego jako uwaga do opisu przedmiotu zamówienia w zadaniu 

nr 1 pakiet 1 SM w formularzu asortymentowo cenowym stanowiącym załącznik nr 1 

SIWZ, 

połączenia  pakietu  1  SM  i  2  SM  w  zadaniu  częściowym  nr  1  jako  oczywistej 

konsekwencji wykonania czynności określonej w punkcie 1 powyżej 

ewentualnie: 

określenia  definicji  równoważności  w  sposób  zgodny  z  ustawową  definicją  odpowiednika 

leku  określoną  w  art.  2  pkt  13  lit.  a  ustawy  z  dnia  12  maja  2011  r.  o  refundacji  leków, 

środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych 

(Dz.U.  Nr  122,  poz.  696  ze  zm.)  [

dalej  „ustawa  o  refundacji”],  tj.  „zamawiający  za  lek 

równoważny uzna odpowiednik leku w rozumieniu ustawy o refundacji, tj. lek zawierający tę 

samą substancję czynną oraz mający te same wskazania i tę samą drogę podania". 

Tytułem wprowadzenia odwołujący podał, że zgodnie z art. 6 ust. 1 Dyrektywy 

2001/83/WE  Parlamentu  Europejskiego  i  Rady  z  dnia  6  listopada  2001  r.  w  sprawie 

wspólnotowego  kodeksu  odnoszącego  się  do  produktów  leczniczych  stosowanych  u  ludzi                  

z  dnia  6  listopada  2001  r.  (Dz.  Urz.  UE.  L  Nr  311,  str.  67  (dalej  „dyrektywa  2001/83/WE”) 

żaden  produkt  leczniczy  nie  może  być  wprowadzony  do  obrotu  w  państwie  członkowskim 

bez pozwolenia na dopuszczenie do obrotu wydanego przez właściwe władze tego państwa 

członkowskiego  zgodnie  ze  wskazaną  dyrektywą.  Uzupełnił,  że  leki  są  dopuszczane  do 

obrotu  w  drodze  decyzji  administracyjnej  wydawanej  w  procedurze  krajowej  (na  terenie 

Rzeczypospolitej  Polskiej  regulowanej  przepisami  ustawy 

z  dnia  6  września  2001  r.  Prawo 

farmaceutyczne  (Dz.U.  Nr  126,  poz.  1381  ze  zm.)  [dalej  „Prawo  farmaceutyczne”]  lub 

scentralizowanej, 

normowanej  w  drodze Rozporządzenia  Parlamentu  Europejskiego  i  Rady          

z dnia 31 marca 2004 r. ustanawiającego wspólnotowe procedury wydawania pozwoleń dla 

produktów  leczniczych stosowanych u ludzi  i  do  celów  weterynaryjnych i  nadzoru  nad nimi 

oraz  ustanawiające  Europejską  Agencję  Leków  (Dz.  Urz.  UE.  L  Nr  136,  str.  1)  [dalej 

„Rozporządzenie WE  nr  726/2004],  z  tym  jednak  zastrzeżeniem,  że  stosowanie  procedury 

scentralizowanej  jest  obligatoryjne  w  przypadku  produktów  leczniczych  wymienionych                     

w  Załączniku nr  1 Rozporządzenia  Nr  726/2004. Wskazał,  że zgodnie z  treścią Załącznika                 

nr 1 ww. Rozporządzenia procedura scentralizowana powinna być stosowana obowiązkowo 

w  przypadku  produktów  leczniczych  wyprodukowanych  przez  zastosowanie  procesów 

biotechnologicznych,  produ

któw  leczniczych  stosowanych  u  ludzi  zawierających  nową 

substancję  aktywną,  w  odniesieniu  do  których  wskazaniem  terapeutycznym  jest  leczenie 

zespołu  nabytego  niedoboru  odporności,  raka,  zaburzeń  neurodegeneracyjnych,  cukrzycy, 

dysfunkcji immunologicznych i 

chorób wirusowych oraz w stosunku do tzw. leków sierocych. 

Odwołujący  podkreślił,  że  zgodnie  z  art.  23  ust.  2  ustawy  Prawo  farmaceutyczne 

„Wydanie  pozwolenia  jest  równoznaczne  z  zatwierdzeniem  Charakterystyki  Produktu 

Leczniczego, 

ulotki  oraz  opakowań  produktu  leczniczego,  w  tym  jego  oznakowania, 

wymagań  jakościowych  i  metod  badań  jakościowych  produktu  leczniczego  oraz  wymogów 

jakościowych  dotyczących  ich  opakowań",  zaś  sam  zakres  treściowy  Charakterystyki 

Produktu Leczniczego jest normowany przepisem art. 11 ustawy Prawo farmaceutyczne.  

Stwierdził,  że  w  konsekwencji  Charakterystyka  Produktu  Leczniczego  jest 

dokumentem  mającym  określoną  strukturę  treściową  i  zatwierdzonym  przez  organ 

uprawniony do wydania decyzji o dopuszczeniu leku do obrotu. 

Oświadczył,  że  leki  zawierające  octan  glatrimeru  (łac.  glatrimeri  acetas)  zostały 

dopuszczone w procedurze krajowej, nie tylko w przypadku Rzeczypospolitej Polskiej, ale we 

wszystkich krajach Unii Europejskiej. 

Na potwierdzenie załączył do odwołania Listę krajowych pozwoleń na dopuszczenie 

do obrotu produktów leczniczych zawierających glatrimer z dnia 12 czerwca 2018 r., 

Wskazał  także,  iż  zgodnie  z  pkt.  2  kart  Charakterystyki  Produktu  Leczniczego 

Copaxone 

i  Remural  są  lekami  powstałymi  w  procesie  syntezy  chemicznej  jako,  że  „octan 

glatirameru  jest  solą  octanową  syntetycznych  polipeptydów,  zbudowanych  z  czterech 

naturalnych  aminokwasów:  kwasu  L-glutaminowego,  L-alaniny,  L-tyrozyny  i  L-lizyny                            

w  zakresach  stosunków  molowych,  odpowiednio:  0,129-0,153;  0,392-0,462;  0,086-0,100 

oraz  0,300-

0,374.  Średnia  masa  cząsteczkowa  octanu  glatirameru  mieści  się  w  zakresie 

9000 daltonów”, co oznacza, że zarówno Copaxone jak i Remurel zawierają tę samą 

substancję  czynną,  która  jest  wytwarzana  przez  producenta  w  drodze  syntezy  chemicznej, 

wobec  czego 

podlegają  pełnej  kontroli  wytwórcy  –  w  procesie  takim  powstają  identyczne 

kopie octanu glatrimeru.  Dodatkowo 

wskazał, że zgodnie z pkt. 2 Charakterystyki Produktu 

Leczniczego  Copaxone  oraz  Remurel 

zawierają  takie  same  substancje  pomocnicze: 

mannitol i woda do wstrzykiwali

. Maja także te same wskazania, tę samą drogę podania jak 

również nie wykazują różnic postaci farmaceutycznej.  

Podniósł,  że  zgodnie  z  definicją  określoną  w  art.  2  pkt  13  lit  a  ustawy  o  refundacji 

odpowiednikiem leku jest lek zawierający tę samą substancję czynną oraz mający te same 

wskazania  i  tę  samą  drogę  podania,  w  konsekwencji  czego  nie  sposób  zaprzeczyć,  że  lek 

Remurel jest odpowiednikiem leku Copaxone w rozumieniu ustawy o refundacji. 

Na 

potwierdzenie  załączył  do  odwołania  Charakterystykę  Produktu  Leczniczego 

Copaxone 

40  mg/ml,  roztwór  do  wstrzykiwań  w  ampułko-strzykawce  oraz  Charakterystykę 

Produktu Leczniczego Remurel, 40 mg/ml, roztwór do wstrzykiwali w ampułko-strzykawce. 

KIO 2182/18 

7 z 22 

Na  powyższej  podstawie  w  podsumowaniu  części  wstępnej  wysunął  następujące 

wnioski: 

1.  Lek Copaxone 

i Remurel są wytwarzane w drodze takiej samej syntezy chemicznej, 

zatem  brak  jest  podstaw,  aby  twierdzić,  że  istnieją  jakiekolwiek  różnice  w  zakresie 

substancji czynnej, 

2.  Lek  Copaxone 

i  Remurel  mają  takie  same  substancje  pomocnicze,  zatem  brak  jest 

podstaw,  aby  twierdzić,  że  istnieją  jakiekolwiek  różnice  w  substancjach 

pomocniczych, 

3.  Lek Copaxone 

i Remurel mają takie same wskazania, tę samą drogę podania i taką 

samą  postać  farmaceutyczną,  zatem  stanowią  odpowiedniki  zgodnie  z  ustawową 

definicją odpowiednika leku. 

W  dalszej  kolejności  odwołujący  wskazał,  że  zgodnie  z  Obwieszczeniem  Ministra 

Zdrowia  z  dnia  29  sierpnia  2018  r.  w  sprawie  wykazu  refundowanych  leków,  środków 

spożywczych  specjalnego  przeznaczenia  żywieniowego  oraz  wyrobów  medycznych  na                       

1  września  2018  r.  w  programie  lekowym  B.29  –  Leczenie  Stwardnienia  Rozsianego         

(ICD-

10  G  35)  mogą  być  stosowane  2  leki  o  tej  samej  substancji  czynnej,  tj.  Remurel                         

i Copaxone.  

Podkreślił,  że  treść  programu  lekowego  nie  różnicuje  obu  leków,  ustawodawca 

wskazał jedynie „dawkowanie oraz sposób modyfikacji dawkowania w leczeniu interferonem 

beta,  peginterferonem  beta-la,  octanem  glatirameru,  fumaranem  dimetylu,  teryflunomidem 

lub  aiemtuzumabem  należy  prowadzić  zgodnie  z  zapisami  stosownych  Charakterystyk 

Produktów  Leczniczych,  z  zastrzeżeniem  pkt  2  poniżej  (przyp.  aut:  to  jest:)  dawkowanie 

octanu  glatirameru, 

dla  dawki  20  mg  u  dzieci  i  młodzieży:  zalecane  dawkowanie  wynosi                   

20 mg octanu gl

atirameru we wstrzyknięciu podskórnym, raz na dobę”. 

Na  potwierdzenie  załączył  do  odwołania  Opis  programu  lekowego  B.29  –  Leczenie 

Stwardnienia Rozsianego (ICD-10 G 35). 

Powołał się na pkt 6 Charakterystyki Produktu Leczniczego Copaxone oraz Remurel. 

Stwierdził  na  powyższej  podstawie,  że  ustawodawca  również  w  treści  programu 

lekowego B.29  nie różnicuje produktów  leczniczych zawierających octan  glatrimeru,  odsyła 

jedynie do kart Charakterystyki Produktu Leczniczego w zakresie dawkowania. 

W odniesieniu do 

zarzutów związanych z naruszeniem art. 29 ust. 3 ustawy Pzp 

odwołujący  podniósł,  że  ustawodawca  obok  zakazu  opisania  przedmiotu  zamówienia                     

w  sposób,  który  mógłby  utrudniać  uczciwą  konkurencję  wprowadził  zakaz  jego  opisania 

przez wskazanie znaków towarowych, patentów lub pochodzenia, źródła lub szczególnego 

procesu,  który  charakteryzuje  produkty  lub  usługi  dostarczane  przez  konkretnego 

wykonawcę.  Dodatkowo  wskazał,  że  nie  jest  to  jednak  zakaz  bezwzględny,  ponieważ 

z

amawiający  jest  uprawniony  do  posłużenia  się  ww.  wskazaniami,  jeżeli  łącznie  zostaną 

spełnione następujące przesłanki: a] jest to uzasadnione specyfiką przedmiotu zamówienia, 

b] zamawiający nie może opisać przedmiotu zamówienia za pomocą dokładnych określeń, 

c]  wskazaniu  takiemu  towarzyszą  wyrazy  „lub  równoważny”  –  a  contrario,  do  naruszenia 

tego  zakazu  dojdzie  w  sytuacji,  gdy  przedmiot  zamówienia  zostanie  opisany  np.  poprzez 

wskazanie pochodzenia, a nie było to uzasadnione specyfiką przedmiotu zamówienia oraz 

trudnością opisania przedmiotu zamówienia za pomocą dostatecznie dokładnych określeń. 

Powołał się na wyrok Krajowej Izby Odwoławczej Wyrok Krajowe] Izby Odwoławczej 

z  dnia  21  grudnia  2016  r.  sygn.  akt:  KIO  2279/16, 

zgodnie  z  którym  „Jedynie  wykazanie 

przeszkód w dokonaniu opisu przedmiotu  zamówienia za pomocą dostatecznie dokładnych 

określeń  -  zgodnie  z  art.  29  ust.  3  ustawy  z  dnia  29  stycznia  2004  r.  -  Prawo  zamówień 

publicznych  (t.j.  Dz.U.  z  2015  r.  poz.  2164  ze  zm.]  - 

uzasadnia  posłużenie  się  znakami 

towarowymi,  patentami,  pochodzeniem,  szczególnym  procesem  charakteryzującym  produkt 

konkretnego  wykonawcy",  a  dodatkowo  na 

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego     

z siedzib

ą we Wrocławiu z dnia 27 września 2017 r., sygn. akt HI SA/Wr 552/17. – „zgodnie    

z art. 29 ust. 3 PZP przedmiotu  zamówienia nie można opisywać przez  wskazanie znaków 

towarowych, patentów lub pochodzenia, chyba, że jest to uzasadnione specyfiką przedmiotu 

zamówienia i zamawiający nie może opisać przedmiotu zamówienia za pomocą dostatecznie 

dokładnych  określeń,  a  wskazaniu  takiemu  towarzyszą  wyrazy  „lub  równoważny”.  Tylko 

wyjątkowo,  przy  łącznym  spełnieniu  określonych  przesłanek  zamawiający  może  wskazać                  

w  opisie  przedmiot

u  zamówienia  znaki  towarowe,  patenty  lub  pochodzenie  konkretnego 

przedmiotu. W pozostałych przypadkach tego typu określenia są niedopuszczalne". 

Podniósł  nadto,  że  zgodnie  z  zasadami  przejrzystości  i  uczciwej  konkurencji 

z

amawiający,  określając  przedmiot  zamówienia  za  pomocą  znaku  towarowego  ma 

obowiązek  zamieścić  wyrażenie  „lub  równoważny"  oraz  określić  kryteria  równoważności. 

Powołał  się  na  wyrok  Wojewódzkiego  Sądu  Administracyjnego  z  siedzibą  we  Wrocławiu  z 

dnia 27 września 2017 r. sygn. akt: HI SA/Wr SS2/17: „treść art. 29 ust. 3 ustawy z dnia 29 

stycznia 2004 r. - 

Prawo zamówień publicznych (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1579) wskazuje, że 

zamawiający  opisując  przedmiot  zamówienia,  nie  może  pominąć  możliwości  złożenia  ofert 

równoważnych,  nie  może  pominąć  w  opisie  przedmiotu  zamówienia  wyrazów  "lub 

równoważne”  albo  innych  o  podobnym  znaczeniu.  W  konsekwencji,  zamawiający  ma 

obowiązek wskazać także na czym ta równoważność polega, aby ocenić jej wystąpienie". 

Powołał się także na wyrok  Krajowej Izby Odwoławczej z dnia 20 kwietnia 2017 r.. 

sygn.  akt:  KIO  641/17:: 

„Zamawiający  winien  opisać  przedmiot  zamówienia  w  taki  sposób, 

aby wykonawcy nie mieli wątpliwości, jaki produkt i na jakich warunkach mogą zaoferować, 

aby  spełniał  wymagania  SIWZ.  Niezbędne  jest,  aby  opis  przedmiotu  zamówienia  był 

KIO 2182/18 

9 z 22 

sporządzony  w  sposób  jasny,  zrozumiały  i  zawierający  wszystkie  elementy  niezbędne  do 

prawidłowego  sporządzenia  oferty.  Zamawiający,  dopuszczając  równoważność  produktów, 

winien  sprecyzować  zakres  minimalnych  parametrów  w  oparciu,  o  które  dokona  oceny 

spełnienia wymagań określonych w SIWZ. Wymogi co do równoważności produktów winny 

być  podane  w  sposób  przejrzysty  i  jasny,  tak,  aby  z  jednej  strony  Zamawiający  mógł  w 

sposób  jednoznaczny  przesądzić  kwestię  równoważności  zaoferowanych  produktów,  z 

drugiej zaś strony, aby wykonawcy przystępujący do udziału w postępowaniu przetargowym 

mieli  jasność  co  do  oczekiwań  Zamawiającego  w  zakresie  właściwości  istotnych  cech 

charakteryzujących  przedmiot  zamówienia.  Precyzyjne  określenie  wymogów  co  do 

równoważności  produktów  pozwala  prawidłowo  ocenić  i  porównać  złożone  oferty.  Brak 

podania  minimalnych  wymagań  w  zakresie  równoważności  produktów  stanowi  naruszenie 

art.  29  ust.  3  PZP  i  równego  dostępu  do  zamówienia  publicznego"  oraz  wyrok  z  dnia  2 

grudnia  2016  r.  sygn.  akt  KIO  2175/16: 

„wyłączenie  przez  zamawiającego  możliwości 

składania  ofert  równoważnych  rażąco  narusza  art.  29  ust.  2  i  3  ustawy  z  dnia  29  stycznia 

2004  r.  - 

Prawo  zamówień  publicznych  (tj.  Dz.U.  z  2015  r.  poz.  2164  ze  zm.)  w  którym 

nakazano: 

„zmianę  postanowień  specyfikacji  istotnych  warunków  zamówienia  w  części 

dotyczącej  opisu  przedmiotu  zamówienia  w  pakiecie  nr  17  i  nr  20  oraz  szczegółowego 

załącznika cenowego przez wskazanie nazwy substancji czynnej „etanerceptum 50 mg" lub 

wskazan

ie  nazwy  leku  z  jednoczesnym  dopuszczeniem  składania  ofert  równoważnych  i 

wskazania kryteriów równoważności". 

Odwołujący  podniósł,  że  zgodnie  z  zasadą  przejrzystości  określoną  w  art.  7  ust.  1 

ustawy  Pzp  zamawiający,  określając  definicję  równoważności  jaką  będzie  stosował  przy 

ocenie  ofert  jest  zobowiązany  określić  w  sposób  precyzyjny,  aby  wyeliminować  wszelką 

dowolność, czy złożona oferta jest, czy też nie ofertą równoważną. W ocenie odwołującego, 

o  ile  z

amawiający  ma  swobodę  w  kształtowaniu  kryteriów  równoważności,  o  tyle  nie  może 

tak  kształtować  tych  kryteriów,  aby  pozostawić  sobie  następnie  dowolność  w  ocenie,  czy 

zaoferowany produkt jest czy nie jest równoważny do produktu zamawianego. 

Powołał się na Wyrok Krajowej Izby Odwoławczej z dnia 20 marca 2017 r. sygn. akt 

KIO 413/17

, zgodnie z którym: „Wymogi co do równoważności produktów winny być podane 

w  sposób  przejrzysty  i  jasny,  tak,  aby  z  jednej  strony  Zamawiający  mógł  w  sposób 

jednoznaczny  przesądzić  kwestię  równoważności  zaoferowanych  produktów,  z  drugiej  zaś 

strony,  aby  wykonawcy  przystępujący  do  udziału  w  postępowaniu  przetargowym  mieli 

jasność  co  do  oczekiwań  zamawiającego  w  zakresie  właściwości  istotnych  cech 

charakteryzujących  przedmiot  zamówienia.  Precyzyjne  określenie  wymogów  co  do 

równoważności  produktów  pozwala  prawidłowo  ocenić  i  porównać  złożone  oferty.  Brak 

podania  minimalnych  wymagań  w  zakresie  równoważności  produktów  stanowi  naruszenie 

art. 

29  ust  3  ustawy  Prawo  zamówień  publicznych  i  równego  dostępu  do  zamówienia 

publicznego". 

Odwołujący  wskazał,  że  zgodnie  z  art.  58  kodeksu  cywilnego:  „czynność  prawna 

sprzeczna z ustawą albo mająca na celu obejście ustawy jest nieważna, chyba że właściwy 

przepis przewiduje inny skutek, w szczególności ten, iż na miejsce nieważnych postanowień 

czynności prawnej wchodzą odpowiednie przepisy ustawy. Nieważna jest czynność prawna 

sprzeczna z zasadami współżycia społecznego”.  

Stwierdził,  że  nieważną  czynność  prawną  scharakteryzować  można  za  pomocą 

zespołu cech: czynność prawna jest nieważna od początku (ab initio) i z mocy prawa (ipso 

iure), 

nieważna czynność prawna nie wywołuje żadnych skutków prawnych. 

Uzupełnił,  że  nie  każda  niezgodność  treści  albo  celu  czynności  prawnej  z  normą 

prawną  oznacza  bezwzględną  nieważność  czynności;  skutek  taki  powoduje  sprzeczność  z 

normą  bezwzględnie  wiążącą,  tj.  ius  cogens  albo  normą  jednostronnie  bezwzględnie 

wiążącą semi imperatywną.  

Podkreślił,  że  nieważne  bezwzględnie  są  nie  tylko  czynności  prawne  sprzeczne                         

z  ustawą,  ale  także  mające  na  celu  obejście  ustawy,  w  konsekwencji,  jeżeli  zamawiający 

stosuje  wybieg  w  celu  faworyzowania  producenta  tylko  jednego  produktu  leczniczego, 

poprzez  dopuszczenie  ofert  równoważnych,  ale  bez  określenia  kryteriów  równoważności 

poprzez, co pozostawia sobie pełną dowolność w ocenie, czy oferowany produkt jest, czy też 

nie  jest  równoważny  do  zamawianego  to  należy  przyjąć  taki  sam  skutek  jakby  w  ogóle 

z

amawiający tej czynności w ogóle nie dokonał, tj. nie dopuścił ofert równoważnych. 

Podał,  że  zgodnie  z  treścią  punktu  7  części  I  SIWZ:  „Ilekroć  w  treści  SIWZ,  w  tym                       

w opisie przedmiotu zamówienia, użyte są znaki towarowe; patenty lub pochodzenie, a także 

normy,  Zamawiający  dopuszcza  rozwiązanie  równoważne.  W  przypadku  wątpliwości 

dotyczących  spełniania  przez  oferowany  przez  Wykonawcę  asortyment  rozwiązań 

równoważnych w stosunku do wymagań określonych w SIWZ Zamawiający zastrzega sobie 

możliwość  wezwania,  na  etapie  badania  i  oceny  ofert,  każdego  z  Wykonawców  do 

dostarczenia  próbek,  wykonania  testów  oraz  złożenia  dodatkowych  dokumentów 

poświadczających zgodność oferowanego asortymentu z wymogami SIWZ".  

Stwierdził, że zamawiający nie określił żadnych kryteriów, które powinna spełnić oferta, 

aby została uznana za ofertę równoważną. 

Wskazał,  że  jednocześnie  w  treści  formularza  asortymentowo-cenowego  w  zadaniu 

częściowym  nr  1  pakiet  1  SM  przy  opisie  przedmiotu  zamówienia  o  treści:  „Glatirameri 

acetas  40mg/mlx  12  ampułkostrzykawek"  zamawiający  zamieścił  dopisek  o  następującej 

treści  „zamawiający  wymaga  leku  Copaxone  dla  35  pacjentów  do  kontynuacji  terapii  w 

ramach programu lekowego". 

KIO 2182/18 

11 z 22 

Wskazał, że na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zostały dopuszczone do obrotu 

wyłącznie dwa leki zawierające octan glatrimeru w dawce 40 mg: Copaxone i Remurel – oba 

leki  jako  syntety

zowane  chemicznie  są  identyczne,  co  wynika  z  treści  kart  Charakterystyki 

Produktu Leczniczego. 

W  ocenie  odwołującego  gdyby  intencją  zamawiającego  było  zamówienie  leku 

Copaxone 

lub  Remurel  wystarczające  byłoby  zamieszczenie  w  opisie  przedmiotu 

zamówienia nazwy substancji czynnej jak zamawiający uczynił to w zadaniu częściowym nr 

1 przypadku pakietu 2 SM. 

Przyjął,  że  zamawiający  żąda  przedstawienia  oferty  na  lek  Copaxone  dla                              

35  pacjentów  do  kontynuacji  terapii  w  ramach  programu  lekowego  i  nie  dopuszcza 

możliwości złożenia ofert równoważnych.  

Uznał  także,  że  nawet  gdyby  by  przyjąć  za  punktem  7  części  I,  iż  zamawiający 

wskazał w treści SIWZ „Ilekroć w treści SIWZ, w tym w opisie przedmiotu zamówienia, użyte 

są  znaki  towarowe,  patenty  lub  pochodzenie,  a  także  normy,  Zamawiający  dopuszcza 

rozwiązanie równoważne", to nie sposób uznać, aby w przypadku zadania częściowego nr 1 

pakiet 1 SM, oferty równoważne zostały faktycznie dopuszczone przez zamawiającego.  

Zdaniem  odwołującego  cała  czynność  dopuszczenia  ofert  równoważnych  jest 

pozorna i podjęta wyłącznie w celu ominięcia zakazu stosowania znaków towarowych. 

Wskazał, że karta Charakterystyki Produktu Leczniczego jest zatwierdzona urzędowo 

przez organ kompetentny do wydania pozwolenia na dopuszczenie do obrotu (w procedurze 

krajowej  jest  to  Prezes  Urzędu  Rejestracji  Leków,  Wyrobów  Medycznych  i  Produktów 

Biobójczych)  zatem  staje  się  dokumentem  urzędowym  i  w  konsekwencji  badanie  mogłoby 

dotyczyć  jedynie  zgodności  próbki  z  kartą  Charakterystyki  Produktu  Leczniczego,  nie  zaś 

zgodności jednego leku z drugim. Stanął na stanowisku, że w celu określenia zgodności leku 

żądanego  przez  zamawiającego  i  oferowanego  przez  wykonawcę  wystarczające  jest 

porównanie kart Charakterystyki Produktu Leczniczego dla leku Copaxone i Remurel. 

Oświadczył,  że  brak  jest  też  jakichkolwiek  dowodów  na  to,  że  leki  Copaxone                           

i Remurel różnią się od siebie, zatem brak jest również postaw do twierdzenia jakoby zmiana 

leku  Copaxone  na  Remurel  w  czasie  l

eczenia  pacjenta  mogłaby  rodzić  jakikolwiek 

negatywny skutek.  

Wskazał,  że  takie  samo  stanowisko  wyrażone  zostało  w  dokumencie  urzędowym 

Prezesa  Narodowego  Funduszu  Zdrowia  z  dnia  26  września  2018  r.  znak: 

DGL.4451.71.2018: „Twierdzenie jakoby zmiana leku negatywnie odbijała się na pacjentach 

nie  są  poparte  żadnymi  dowodami  naukowymi  i  jako  spekulacje  nie  mogą  być  przyjęte  i 

zaakceptowane". 

Na  potwierdzenie  załączył  do  odwołania  Pismo  Prezesa  Narodowego  Funduszu  Zdrowia                  

z dnia 26 września 2018 roku, znak: DGL.4451.71.2018 

Powołał  się  także  na  wyrok  Krajowej  Izby  Odwoławczej  z  dnia  10  kwietnia  2017  r.  

sygn.  akt:  579/2017

,  w  którym  Izba  uwzględniła  odwołanie,  wskazując,  iż  zamawiający  nie 

udowodnił jakoby leki, których dotyczył przedmiot zaskarżenia różniły się od siebie oraz na 

wyrok 

Sądu  Okręgowego  w  Poznaniu  z  dnia  23  sierpnia  2017  roku,  sygn.  X  Ga  487/17,                        

w  którym  Sąd  wskazał,  iż  zamawiający  nie  udowodnił  jakoby  istniały  jakiekolwiek 

przeciwwskazania medyczne do zmia

ny leku, skoro między lekami nie występują różnice.  

Wysunął na powyższej podstawie następujące wnioski: 

1.  Lek  Copaxone 

i  Remurel  są lekami  identycznymi  w  konsekwencji twierdzenie,  iż  do 

kontynuacji leczenia jest niezbędny jeden z tych leków jest bezpodstawne. 

Nie  zostały  spełnione  podstawowe  przesłanki  umożliwiające  zamawiającemu 

zastosowanie wyjątku w postaci wskazania znaku towarowego. 

Zamawiający  zamieścił  w  punkcie  7  części  I  SIWZ  zdanie  o  charakterze 

abstrakcyjnym  i  generalnym  o  dopuszcz

eniu  ofert  równoważnych,  jednakże  w 

przypadku zadania częściowego nr  1  pakiet  1 SM  czynność ta zmierza do  obejścia 

zakazu  wskazania  znaku  towarowego  (Copaxone)  bez  dopuszczenia  ofert 

równoważnych,  a  zatem  czynność  tę  należy  uznać  jako  bezwzględnie  nieważną  na 

podstawie art. 

58 § 1 kodeksu cywilnego. 

W  odniesieniu  do 

zarzutu  dotyczącego  naruszenia  art.  29  ust.  2  ustawy  Pzp 

odwołujący  podał,  że  w  myśl  art.  29  ust.  2  ustawy  Pzp  przedmiotu  zamówienia  nie  można 

opisywać w sposób, który mógłby utrudniać uczciwą konkurencję przez uprzywilejowanie lub 

wyeliminowanie niektórych wykonawców bądź produktów.  

Stwierdził,  że  w  orzecznictwie  wskazuje  się,  że  zbytnia  drobiazgowość  opisu 

przedmiotu  zamówienia  może  prowadzić  do  utrudnienia  uczciwej  konkurencji,  ponieważ 

dzia

łaniem  wbrew  zasadzie  uczciwej  konkurencji  jest  zbyt  rygorystyczne  i  nieuzasadnione 

określenie  wymagań  co  do  przedmiotu  zamówienia,  które  zawęża  krąg  wykonawców 

mogących złożyć ofertę w danym postępowaniu. Uzupełnił, że naruszeniem zasady uczciwej 

konkuren

cji jest nie tylko opis przedmiotu zamówienia wskazujący wprost na jeden konkretny 

produkt  lub  wykonawcę,  lecz  także  taki  opis,  który  przez  swoją  drobiazgowość  i  rygoryzm 

umożliwia  dostęp  do  zamówienia  jedynie  kilku  wybranym  wykonawcom  działającym                      

w danym obszarze rynku. 

Wskazał,  że  przepisy  ustawy  Pzp  nie  pozwalają  również  na  taki  opis  przedmiotu 

zamówienia,  który  bez  uzasadnionego  powodu  wyeliminuje  producentów  lub  produkty, 

chociaż krąg wykonawców może być stosunkowo szeroki. 

Powołał się na wyrok Krajowej Izby Odwoławczej z dnia 4 stycznia 2018 r. sygn. akt 

KIO 2707/17: 

„Aby doszło do naruszenia zakazu określonego w art. 29 ust. 2 ustawy z dnia 

29  stycznia  2004  r.  PZP  tj.  opisania  przedmiotu  zamówienia  publicznego  w  sposób,  który 

KIO 2182/18 

13 z 22 

mógłby  utrudniać  uczciwą  konkurencję,  sposób  i  treść  merytoryczna  opisu  przedmiotu 

zamówienia musi być sformułowana w ten sposób, iż przy określonych realiach rynkowych i 

gospodarczych,  tj.  w  określonej  sytuacji  rynkowej,  dochodzi  do  faktycznego  monopolu 

jednego  wykonawcy,  producenta,  dystrybutora  (monopolu  podmiotowego)  lub  monopolu 

jednego  określonego  rodzaju  produktu  (monopolu  przedmiotowego).  Dokonanie  opisu 

przedmiotu  zamówienia  w  sposób,  który  dyskryminuje  jakikolwiek  produkt  stanowiący 

element  składowy  zamówienia,  lub  eliminuje  jakąkolwiek  technologię  bez  uzasadnionej 

przyczyny również stanowi naruszenie zasady uczciwej konkurencji, wyrażonej w art. 29 ust. 

2  w  zw.  z  art.  7  ust.  1  powołanej  ustawy,  jeżeli  dokonanie  takiego  opisu  nastąpiło  bez 

uzasadnionej przyczyny". 

Potwierdził,  że  nie  w  każdym  postępowaniu  o  udzielenie  zamówienia  publicznego 

mogą  zaoferować  żądany  przedmiot  zamówienia  wszyscy  wykonawcy  działający  w  danej 

branży, co nie jest równoznaczne z naruszeniem zasady uczciwej konkurencji; ograniczona 

liczba  wykonawców  mogących  uczestniczyć  w  postępowaniu,  z  uwagi  na  określony 

przedmiot zamówienia, nie jest naruszeniem zasady uczciwej konkurencji.  

Stanął  na  stanowisku,  że celem  postępowania o udzielenie zamówienia publicznego 

jest nabycie przez zam

awiającego rzeczy (praw, usług), które odpowiadają jego potrzebom; 

s

tosowanie zasady uczciwej konkurencji nie może prowadzić do nabycia dostaw czy usług, 

które  nie  odpowiadają  potrzebom  zamawiającego,  z  tym  zastrzeżeniem,  że  potrzeby 

zamawiającego  nie  mogą  być  abstrakcyjne  i  nieuzasadnione

.  O

kreślenie  potrzeb  przez 

zamawiającego, a w konsekwencji ukształtowany na ich gruncie opis przedmiotu zamówienia 

nie mogą wynikać z chęci zawężenia kręgu wykonawców mogących realizować zamówienie 

czy faworyzowania konk

retnego wręcz wykonawcy. 

Odwołujący  podał,  że  zamawiający  w  zadaniu  częściowym  nr  1  pakiet  1  SM  przy 

opisie przedmiotu zamówienia dodał dopisek o treści: „zamawiający wymaga leku Copaxone 

dla 35 pacjentów do kontynuacji terapii w ramach programu lekowego". 

Przypomniał,  że  zarówno  lek  Copaxone,  jak  i  lek  Remurel  został  dopuszczony  do 

obrotu  na  podstawie  decyzji  administracyjnej 

–  są  to  leki  o  takiej  samej  substancji  czynnej 

oraz takich samych substancjach pomocniczych, 

a także są produkowane w drodze takiego 

samego procesu chemicznego. 

Podniósł  ze  zamawiający  nie  ma  żadnych  doświadczeń  z  lekiem  Remurel,  wobec 

czego  nie  może  zakładać,  wbrew  jakiejkolwiek  logice,  że  identyczne  leki  będą  wykazywać 

różne działanie lub tolerancję oraz, że brak jest również jakichkolwiek dowodów naukowych, 

iż  po  zmianie  leku  Copaxone  na  lek  Remurel  mogłoby  dojść  do  jakichkolwiek  skutków 

niepożądanych dla pacjenta. 

Podniósł  dodatkowo,  że  zgodnie  z  wartością  umowy  jaką  zawarł  zamawiający                           

z  Narodowym  Funduszem 

Zdrowia  w  sprawie  udzielania  świadczeń  –  leczenie  szpitalne  – 

programy  lekowe,  kod  umowy  nr  13-00-00233-  18-05,  z

amawiający może na podstawie tej 

umowy udzielić świadczenia właśnie 35 pacjentom, co w rezultacie oznacza, że zamawiający 

celowo  sformułował  takie  żądanie,  aby  wykorzystać  prawo  określenia  przedmiotu 

zamówienia zgodnie z potrzebami do wyeliminowania konkurencyjności w tym zamówieniu.  

Uznał,  że  żądanie  zamawiającego  dostawy  leku  Copaxone  dla  35  pacjentów  do 

kontynuacji  terapii  w  ramach  programu  lekowego 

służy  wyłącznie  wyeliminowaniu  złożenia 

oferty na produkt Remurel, mimo że jest to produkt identyczny z lekiem Copaxone. 

Zdaniem  odwołującego  brak  jest  podstaw  do  twierdzenia  jakoby  zamawiający  nie 

mógł leczenia rozpoczętego lekiem Copaxone kontynuować za pomocą leku Remurel, skoro 

leki te są identyczne. 

Podsumował,  że  zamieszczenie  przez  zamawiającego  w  opisie  przedmiotu 

zamówienia zadania częściowego nr 1 pakiet 1 SM dopisku o treści „zamawiający wymaga 

leku  Copaxone 

dla  35  pacjentów  do  kontynuacji  terapii  w  ramach  programu  lekowego" 

wynika wyłącznie z chęci zawężenia kręgu wykonawców mogących realizować zamówienie 

czy faworyzowania konkretnego wręcz wykonawcy. 

Na  podstawie  dokumentacji  postępowania  o  udzielenie  zamówienia  publicznego 

przekaz

anej  przez  zamawiającego  w  kopii  potwierdzonej  za  zgodność  z  oryginałem  przy 

piśmie  z    dnia  26  października  2018  r.,  wskazanych  w  dalszej  części  uzasadnienia 

dokumentów  załączonych  przez  odwołującego  do  odwołania  oraz  złożonych  przez 

przystępującego,  a  także  stanowisk  stron  i  przystępującego  zaprezentowanych  w  toku 

rozprawy skład orzekający Izby ustalił i zważył, co następuje. 

Skład  orzekający  Izby  ustalił,  że  nie  została  wypełniona  żadna  z  przesłanek 

skutkujących odrzuceniem odwołania w trybie art. 189 ust. 2 ustawy Pzp i nie stwierdziwszy 

ich, skierował odwołanie do rozpoznania na rozprawę. 

Skład  orzekający  Izby  ustalił  także,  że  wykonawca  wnoszący  odwołanie  posiada 

interes  w  uzyskaniu  przedmiotowego  zamówienia,  kwalifikowany  możliwością  poniesienia 

szkody  w  wyniku  naruszenia  przez  zamawiającego  przepisów  ustawy,  o  których  mowa                       

w art. 179 ust. 1 ustawy Pzp.  

Odnosząc  się  w  pierwszej  kolejności  do  stanowiska  przystępującego  z  rozprawy,  iż 

odwołującemu  nie  przysługuje  środek  ochrony  prawnej  w  postaci  odwołania,  a  to  wobec 

faktu, że odwołujący ma możliwość złożenia oferty na lek Copaxone oraz wobec tego, że bez 

znaczenia, z punktu widzenia interesu odwołującego pozostaje, na który lek chciałby złożyć 

ofertę,  a  nadto,  iż  odwołujący  w  odwołaniu  nie  wykazał,  iż  legitymuje  się  interesem                            

w  uzyskania  zamówienia,    skład  orzekający  Izby,  podzielając  zapatrywanie  Izby  wyrażone                   

KIO 2182/18 

15 z 22 

w wyroku z dnia 22 stycznia 2014 r. sygn. akt KIO 20/14 podnosi

, że „Istotą dopuszczalności 

odwołania  jest  (…)  posiadanie  interesu  w  uzyskaniu  zamówienia,  a  nie  jego  wskazanie                      

w  odwołaniu.  Oczywistym  jest,  że  wskazanie  interesu  w  odwołaniu  ułatwia  stronom  i  Izbie 

ocen

ę istnienia przesłanki dopuszczalności odwołania, stąd pożądane jest jego wskazywanie                                   

i  przedstawienie  argumentacji  faktycznej  i  prawnej  na  poparcie  takiego  twierdzenia 

zwłaszcza  w  sytuacji,  gdy  interes  ten  jest  interesem  faktycznym,  np.  wyłącznie  służącym 

obron

ie  wartości  gospodarczych  danego  wykonawcy.  Brak  jednak  podstawy  prawnej  do 

uznania,  że  niewskazanie  interesu  (pomimo  jego  rzeczywistego  istnienia)  w  odwołaniu 

stanowi brak odwołania skutkujący jego automatycznym oddaleniem”. 

Nadto skład orzekający Izby podnosi, iż co prawda istotą zarzutów odwołującego nie 

jest niemożność złożenia oferty w ogóle (na lek Copaxone), ale niemożność złożenia oferty 

na lek Remurel, jednak 

w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego chodzi nie tyle                            

o  mo

żliwość  złożenia  oferty,  ile  o  możliwość  złożenia  oferty  konkurencyjnej.  W  tym 

przypadku odwołujący swoją szansę na uzyskanie zamówienia upatruje w złożeniu oferty na 

lek Remurel. Szkoda odwołującego w świetle art. 179 ust. 1 ustawy Pzp może mieć wymiar 

potencjalny. 

Zarzuty 

dotyczące naruszenia: 



  art.  7  ust.  1  w  zw.  z  art  29.  ust.  3, 

tj. naruszenie zasady proporcjonalności w opisie 

przedmiotu zamówienia, poprzez wskazanie znaku towarowego Copaxone mimo, że 

brak jest jakiegokolwiek  ku temu  uzasadnienia, 

ponieważ lek Copaxone i oferowany 

przez  odwołującego lek konkurencyjny  Remurel są identycznymi  kopiami,  posiadają 

tę  samą  substancję  czynną,  takie  same  substancje  pomocnicze,  wytwarzane  są                   

w  wyniku  syntezy  chemicznej  aminokwasów,  a  nie  podczas  syntezy  komórkowej,                    

a  zatem  wytwórca  ma  pełną  kontrolę  nad  procesem  syntezy  łańcucha  białkowego, 

takie  same  wskazania  i  taką  samą  drogę  podania  przy  braku  różnic  postaci 

farmaceutycznej,  w  konsekwencji  zamawiający  w  sposób  nieproporcjonalny                              

i nieuzasadniony  wyeliminował możliwość złożenia oferty na produkt Remurel, który 

jest identyczny do produktu Copaxone, 



  art. 7 ust. 1 w zw. z art. 29 ust. 2, tj. naruszenie zasady uczciwej konkurencji i zasady 

pro

porcjonalności  w  opisie  przedmiotu  zamówienia,  poprzez  opisanie  przedmiotu 

zamówienia  z  użyciem  wyrażenia  „zamawiający  wymaga  leku  Copaxone  dla  35 

pacjentów  do  kontynuacji  terapii  w  ramach  programu  lekowego",  mimo  że  zgodnie                     

z  decyzją  Ministra  Zdrowia  o  refundacji  w  tym  samym  programie  lekowym 

zamawiający  może  stosować  również  lek  Remurel,  który  jest  identyczną  kopią  leku 

Copaxone  i  brak  jest  dowodów  potwierdzających  istnienie  jakichkolwiek  różnic 

pomiędzy  tymi  lekami,  w  konsekwencji  zamawiający  naruszył  zasadę  uczciwej 

konkurencji,  eliminując  możliwość  złożenia  oferty  na  identyczny  do  zamawianego 

produkt Remurel  

nie potwierdziły się. 

Odwołujący oparł zarzut na twierdzeniu, że oba leki, tj. lek Copaxone i lek Remurel: 



zostały  dopuszczone  do  obrotu  (lek  Remurel  został  dopuszczony  do  obrotu                             

w szczególności w Polsce niedawno  [Lista krajowych pozwoleń na dopuszczenie do 

obrotu  produktów  leczniczych  zawierających  glatriamer  –  na  marginesie  skład 

orzekający  Izby  zauważa,  że  data  w  języku  polskim,  tj.  12  czerwca  2018  r.  nie 

odpowiada dacie w języku angielskim, tj.  12 July 2018 r., a więc 12 lipca 2018 r.], 



są identycznymi kopiami – są odpowiednikami zgodnie z definicją odpowiednika leku 

z  ustawy  o  refundacji,  tj.  za

wierają  tę  samą  substancję  czynną  oraz  mają  te  same 

wskazania i tę samą drogę podania przy braku różnic postaci farmaceutycznej,  



oba  leki  ujęte  są  w  wykazie  refundowanych  leków,  środków  spożywczych 

specjalnego  przeznaczenia  oraz  wyrobów  medycznych  na  1  września  2018  r.  w 

programie lekowym B.29 Leczenie stwardnienia Rozsianego (ICD-10 G 35) [zgodnie 

z  Obwieszczeniem  Ministra  Zdrowia  z  dnia  29  sierpnia  2018  r.],  który  to  program 

leków tych nie różnicuje. 

Abstrahując nawet od oceny, czy wystarczającym jest uznanie, że lek Copaxone i lek 

Remurel  są  odpowiednikami  w  świetle  definicji  z  ustawy  o  refundacji,  czy  też  niezbędnym 

jest  także  uznanie,  że  lek  Copaxone  i  lek  Remurel  są  odpowiednikami  w  świetle  ustawy 

Prawo  farmaceutyczne  (zgodnie  z  art.  59  ust.  1  pkt  1  tej  ustawy  odpowiednik  produktu 

leczniczego to produkt leczniczy posiadający taki sam skład jakościowy i ilościowy substancji 

czynnych,  taka  samą  postać  farmaceutyczną,  jak  referencyjny  produkt  leczniczy,  i  którego 

biorównoważność  wobec  referencyjnego  produktu  leczniczego  została  potwierdzona 

odpowiednimi  badaniami  biodostępności)  stwierdzić  należy,  że  choć  program  lekowy 

dotyczący  stwardnienia  rozsianego  nie  różnicuje  obu  leków  co  do  tego,  iż  są 

odpowiednikami, to zawiera istotne postanowienie dotyczące sytuacji, gdy lek Copaxone ma 

być zamieniony na lek Remurel u pacjenta leczonego już lekiem Copaxone (i odwrotnie). 

W  ocenie  składu  orzekającego  Izby  niezbędnym  jest  rozróżnienie  pojęć: 

„odpowiednik” oraz „zamiennik”. 

I o ile 

pierwsze z pojęć zostało ustawowo zdefiniowane [w ustawie o refundacji leków 

– odpowiednik leku (na co powoływał się odwołujący), jak i w ustawie Prawo farmaceutyczne 

– odpowiednik produktu leczniczego (na co powoływał się przystępujący)], to w odniesieniu 

do  drugiego  z  pojęć  („zamiennik”),  czego  odwołujący  nie  kwestionował,  brak  jest  jego 

definicji legalnej. 

KIO 2182/18 

17 z 22 

Odwołując się do rozumienia wyrazu „zamiennik” w języku polskim, stwierdzić należy, 

że zamiennik to „coś co zastępuje inny przedmiot, produkt itp.”  

W  ocenie  składu  orzekającego  Izby  przyjąć  zatem  należy  „istnienie”  leku 

zastępowanego  i  leku  zastępującego  w  ogóle,  a  jednocześnie  –  w  przypadku  pacjenta  już 

leczonego konkretnym lekiem 

należy uwzględnić „zastępowalność” u takiego pacjenta. 

I  o 

ile skład orzekający Izby nie ma wątpliwości  co do tego, że w ramach programu 

lekowego B.29 podanie 

po raz pierwszy pacjentom leku Remurel jest dopuszczalne na równi 

z  podaniem  po  raz  pierwszy  pacjentom  leku  Copaxone,  o  tyle  podanie  leku  Remurel 

pacjentom uprzednio leczonym lekiem Copaxone, tj. zamiana leku Copaxone na lek Remurel 

nie  jest 

–  nawet  w  świetle  „uregulowań”  tegoż  programu  lekowego  –  „automatycznie 

dopuszczalne”.  Podnieść  bowiem  należy,  że  zgodnie  z  pkt.  1.6.  Programu  lekowego 

(Załącznik B.29) Leczenie stwardnienia rozsianego (ICD-10 G 35) „Dopuszcza się zamiany 

leków  pierwszej  linii  ((…),  octan  glatirameru,  (…)  w  przypadku  wystąpienia  objawów 

niepożądanych lub częściowej nieskuteczności terapii definiowanej jako wystąpienie jednego 

z kryteriów wymienionych w punkcie 5.1.” 

Innymi  słowy,  zmiana  leku  Copaxone  na  lek  Remurel  jest  dopuszczalna  u  pacjenta  

któremu dotychczas podawano lek Copaxone jedynie, gdy: 

wystąpiły objawy niepożądane, 

stwierdzono  częściową  nieskuteczność  terapii  (definiowanej  jako  wystąpienie  jednego                        

z kryteriów wymienionych w punkcie 5.1.), 

wystąpiły objawy niepożądane i stwierdzono częściową nieskuteczność terapii definiowanej 

jako wystąpienie jednego z kryteriów wymienionych  w punkcie 5.1. 

Nie można zatem przyjąć „identyczności” obu leków z perspektywy dopuszczalności 

zmiany leku, o której mowa w pkt. 1.6., co stanowi jednocześnie wystarczające uzasadnienie 

potrzeby zamawiającego żądania leku Copaxone.  

Wobec  wskazanego  w  pkt.  1.6.  Programu  lekowego  sposobu  postępowania  bez 

znaczenia  pozostaje  to

,  czy  zamawiający  ma,  czy  nie  ma  doświadczeń  z  lekiem  Remurel 

oraz to, czy po zmianie leku Copaxone na lek Remurel mogłoby dojść, czy nie mogłoby dojść 

do jakichkolwiek skutków niepożądanych dla pacjenta. 

Skład  orzekający  Izby  dał  wiarę  oświadczeniom  zamawiającego  co  do  tego,  że 

pacjenci w liczb

ie 35 byli już z zadawalającym skutkiem leczeni przez zamawiającego lekiem 

Copaxone 

z  tego  względu,  iż  to  właśnie  zamawiający  dysponuje  informacjami  na  temat 

sposobu leczenia swoich pacjentów i odpowiada za efekty tego leczenia. 

Dostrzec także należy,  że  czas,  w  którym  lek  Remurel „istnieje”  na  rynku jest krótki  

(dopuszczono  go  do  obrotu  w  czerwcu/lipcu  2018  roku)  i  zamawiający,  co  podnosił  sam 

odwołujący,  nie  ma  doświadczeń  z  lekiem  Remurel.  Oznacza  to  także,  że  pacjenci 

zamawiającego „nie mają doświadczeń” z tym lekiem – dotąd byli leczeni lekiem Copaxone.  

Odnosząc się do  załączonego  do  odwołania pisma Prezesa  Narodowego Funduszu 

Zdrowia  z  dnia 26  września 2018  r.  i  stanowiska o dopuszczalności  pełnego zamiennictwa 

obu leków na każdym etapie terapii skład orzekający Izby zauważa, że stanowisko to jest nie 

do pogodzenia z zaleceniami pkt  1.6 programu lekowego

, zaś w treści samego pisma brak 

jest jakiegokolwiek odniesienia się do tegoż punktu.  

Niezależnie  od  powyższego  skład  orzekający  Izby,  uwzględniając  fakt,  że  pismo 

Rzecznika  Praw  Pacjenta  z  dnia  11  czerwca  2018  r.  d

otyczy  konkretnego  postępowania                     

o  udzielenie  zamówienia  publicznego  (innego  niż  przedmiotowe),  podziela  stanowisko 

Rzeczn

ika o uniwersalnym charakterze, iż zmiana leku winna być poparta wiedzą medyczną 

na  podstawie  stanu  zdrowia  pacjenta.  Stan  zdrowia  pacjenta,  w  odniesieniu  do  programu 

B.29, został ewidentnie uwzględniony w treści pkt. 1.6 tegoż programu.  

Nie sposób  także  nie zaaprobować poglądu,  aby  „szczególną  ostrożność  zachować 

podczas  zmiany  jednego  preparatu  na  drugi.  Musi  to  być  bezwzględnie  decyzja 

podyktowana  aspektami  medycznymi,  a  nie  ekonomicznymi

”  (str.  18,  ostatni  akapit)  i  –  co 

oczywiste 

–  decyzja  ta  winna  być  każdorazowo  podejmowana  przez  lekarza  danego 

pacjenta. 

Z przedłożonych przez przystępującego opinii i artykułów, które skład orzekający Izby 

zakwalifikował  jako  składnik  aktualnej  wiedzy  medycznej,  wyraźnie  przebija  się  wątpliwość 

co  do  długoterminowego  profilu  immunogenności  leku  Remurel  (Opinia  z  dnia                                   

31  marca  2017  r.  wraz  z  opini

ą  uzupełniającą  z  dnia  30  października  2018  r.                                  

prof. dr. hab. n. med. J. L. (

„(…) przed zarekomendowaniem jakiegokolwiek proponowanego 

produktu  następczego,  należy  koniecznie  zapewnić,  że  posiada  długoterminowy  profil 

immunogenności  porównywalny  z  profilem  COPAXONE®.”  –  str.  4  Opinii),  a  nawet 

wątpliwość co do możliwości traktowania preparatów „odtwórczych” octanu glatirameru jako 

zamienników  leku  oryginalnego  (artykuł  w  Medical  Education  Vol.  5/Nr  4(19)  2016:  24-27. 

„Struktura  octanu  glatirameru.  Problemy  z  opracowaniem  zamienników  glatiramoidów” 

autorstwa  prof.  dr  hab.  n.  med.  Przemysława  Bieńkowskiego  „Opracowanie  leku 

generycznego  bez  dokładnego  powtórzenia  i  kontroli  procesu  technologicznego 

stosowanego  przez  wytwórcę  leku  oryginalnego  jest  w  praktyce  niemożliwe.  Preparaty 

„odtwórcze”  octanu  glatirameru  należy  więc  traktować,  choćby  z  wpisanej  w  praktykę 

med

yczna  ostrożności,  jako  nieco  inną  ofertę  terapeutyczną,  a  nie  typowe  zamienniki  leku 

oryginalnego

”  –  str.  25).  W  tym  duchu  także  komentarz  do  artykułu  w  Neurologia  po 

Dyplomie  lipiec  2018  „Porównanie  biologicznego  działania  octanu glatirameru  z  działaniem 

KIO 2182/18 

19 z 22 

preparatu 

generycznego” autorstwa prof. dr hab. n. med. Adama Stępnia – „Bez wątpienia w 

niedługiej przyszłości będziemy dysponowali nowymi glatiramoidami. Ważne, aby pamiętać, 

że będą to odmienne preparaty (…) i (…) nie zaleca się stosowania wymiennego leków w tej 

grupie  farmakologicznej,  ponieważ  lek  hybrydowy  nie  w  pełni  odpowiada  produktowi 

oryginalnemu”. 

Dostrzec  także  należy  sygnalizowany  niedosyt,  czy  wręcz  brak  ocen  działania 

produktów  następczych  Copaxonu  (a  więc  także  leku  Ramurel)  –  artykuł  Neurologia 

Praktyczna  2/2018  Równoważność  produktów  zawierających  octan  glatirameru:  problemy                    

z  oceną  równoważności  farmaceutycznej  i  kluczowe  właściwości  działania  klinicznego” 

autorstwa  G. Bocharda i D.J.A. Crommelina. 

Sam  odwołujący  wskazywał,  za  wyrokiem  Izby  z  dnia  22  stycznia  2018  r.  sygn.  akt 

KIO  2674/17,  że  „Celem    postepowania  o  udzielenie  zamówienia  publicznego  jest  bowiem 

nabycie  przez  zamawiającego  rzeczy  (praw,  usług),  które  odpowiadają  jego  potrzebom. 

Stosowanie zasady uczci

wej konkurencji nie może prowadzić do nabycia dostaw czy usług, 

które  nie  odpowiadają  potrzebom  zamawiającego,  z  tym  zastrzeżeniem,  że  potrzeby 

zamawiającego nie mogą być abstrakcyjne i nieuzasadnione”.  

Skład orzekający, w pełni podzielając powyższe zapatrywanie uznał, że zamawiający 

ma  uzasadnienie  ku  temu,  aby  zakupić  lek  Copaxone,  a  tym  samym,  aby  wskazać,  że 

wymaga  tego leku

, co prowadzi do ograniczenia konkurencji co do przedmiotu zamówienia 

(ograniczenie  to  nie  ma  charakteru  podmiotowego,  ponieważ  lek  Copaxone  może 

zaoferować nie tylko przystępujący). 

Uwzględniając powyższe, skład orzekający Izby uznał, że zarzuty się nie potwierdziły. 

Zarzuty dotyczące naruszenia: 



art. 58 § 1 i 2 kodeksu cywilnego w zw. z art. 14 ust. 11 art. 29 ust. 3 ustawy Pzp, 

tj.  naruszenie  zakazu  czynności  zmierzających  do  obejścia  prawa  oraz 

naruszenia  zasad  współżycia  społecznego,  poprzez  dopuszczenie  ofert 

równoważnych  bez  określenia  jednoznacznej  definicji  równoważności,  tj.  takiej 

definicji,  która  poprzez  jasne  sformułowanie  wymagań  jakie  mają  spełnić  oferty 

równoważne  zapewniałaby  uczciwą  konkurencję,  mimo  że  dla  zastosowania                       

art.  29  ust.  3  ustawy  Pzp  nie  jest  wystarczające  wskazanie  znaku  towarowego 

danego producenta z określeniem „lub równoważne", lecz konieczne jest również 

dokładnie  określenie,  co  zamawiający  uznaje  za  rozwiązanie  równoważne; 

niezbędne  jest  zatem  wskazanie  takich  kryteriów  równoważności,  dzięki  którym 

wykonawca  i  zamawiający  w  oparciu  o  metodę  zerojedynkową  będą  w  stanie 

ocenić,  czy  oferowany  produkt  spełnia  istotne  parametry  wymagane  przez 

zamawiającego  i  w  konsekwencji  stwierdzić,  czy  nosi  przymiot  urządzenia 

równoważnego, 



  art.  7  ust.  1  w  zw.  z  art  29  ust.  3,  tj.  naruszenie  zasady  uczciwej  konkurencji                       

w  o

pisie  przedmiotu  zamówienia,  poprzez  wskazanie  znaku  towarowego 

Copaxone  bez  dopuszczenia  ofert  równoważnych  i  określenia  jednoznacznych 

zasad,  według  których  zamawiający  tę  równoważność  będzie  oceniał,  mimo  że 

wskazanie  w  opisie  przedmiotu  zamówienia  znaku  towarowego  jest  wyjątkiem 

dopuszczonym przez ustawodawcę wówczas, gdy zamawiający nie może opisać 

przedmiotu  zamówienia  za  pomocą  dostatecznie  dokładnych  określeń,                              

a  wskazaniu  takiemu  towarzyszą  wyrazy  „lub  równoważny"  i  jednoznaczne 

określenie 

definicji 

równoważności, 

w 

konsekwencji 

zamawiający                                         

w  nieuzasadniony  sposób  wyeliminował  możliwość  złożenia  oferty  na  produkt 

Remurel, który jest identyczny do produktu Copaxone  

nie potwierdziły się. 

W  pierwszej  kolejności  podkreślić  należy,  o  czym  była  mowa  w  odniesieniu  do 

zarzutu  poprzedniego,  że  zamawiający  ma  uzasadnienie  ku  temu,  aby  wyeliminować 

możliwość  złożenia  ofert  na  lek  Remurel.  Czy  jednak,  jak  twierdzi  odwołujący,  aktualne 

postan

owienia SIWZ rzeczywiście eliminują taką możliwość ? W ocenie składu orzekającego 

Izby, z poniższych względów, nie. 

Art. 29 ust. 3 ustawy Pzp brzmi: „Przedmiotu zamówienia nie można opisywać przez 

wskazanie  znaków  towarowych,  patentów  lub  pochodzenia,  źródła  lub  szczególnego 

procesu,  który  charakteryzuje  produkty  lub  usługi  dostarczane  przez  konkretnego 

wykonawcę,  jeżeli  mogłoby  to  doprowadzić  do  uprzywilejowania  lub  wyeliminowania 

niektórych wykonawców lub produktów, chyba że jest to uzasadnione specyfiką przedmiotu 

zamówienia i zamawiający nie może opisać przedmiotu zamówienia za pomocą dostatecznie 

dokładnych określeń, a wskazaniu takiemu towarzyszą wyrazy „lub równoważny”. 

Jak wynika wprost z przywołanego brzmienia art. 29 ust. 3 ustawy Pzp obowiązkiem 

zamawiającego,  który  przygotowuje  opis  przedmiotu  zamówienia  jest  –  w  przypadku 

posłużenia  się  przy  opisie  przedmiotu  zamówienia  znakiem  towarowym  –    „opatrzenie” 

takiego opisu zwrotem „lub równoważny”. 

Skład  orzekający  Izby  stanął  na  stanowisku,  że  z  obowiązku  tego  zamawiający  się 

wywiązał,  poprzez  podanie  w  pkt.  7  SIWZ,  iż  „Ilekroć  w  treści  SIWZ,  w  tym  w  opisie 

przedmiotu  zamówienia użyte  są  znaki  towarowe,  patenty  lub  pochodzenie,  a  także  normy 

Zamawiający dopuszcza rozwiązania równoważne.” 

  Dostrz

eżenia wymaga, że zarzut  został sformułowany tak, że  obejmuje łącznie – co 

KIO 2182/18 

21 z 22 

wynika  z 

użycia  „i”  –  to,  że  zamawiający  nie  dopuścił  składania  ofert  równoważnych,                          

a  jednocześnie  to,  że  zamawiający  nie  określił  zasad  oceny  równoważności.  Już  choćby                     

z tego względu, skoro w pkt. 7 SIWZ zamawiający dopuścił równoważność należało uznać, 

że zarzut się nie potwierdził. 

Pomijając  nawet  powyższe,  skład  orzekający  Izby  stanął  na  stanowisku,  że                          

w  przy

padku,  gdy  zamawiający  nie  określa  zasad  oceny  równoważności  wykonawca  nie 

będzie  obowiązany,  powołując  się  na  zaoferowanie  rozwiązania  równoważnego  (leku 

równoważnego)  równoważności  tej  wykazywać,  ponieważ  wynikający  z  przepisu  art.  30                  

us

t.  5  ustawy  Pzp  obowiązek  wykonawcy  dotyczy  wyłącznie  sytuacji,  gdy  zamawiający 

wymagania  równoważności  określił.  Wynika  to  wprost  z  brzmienia  tego  artykułu  zgodnie                       

z  którym:  „Wykonawca,  który  powołuje  się  na  rozwiązania  równoważne  opisanym  przez 

zamawiającego,  jest  obowiązany  wykazać,  że  oferowanego  przez  niego  dostawy  (…) 

spełniają  wymagania  określone  przez  zamawiającego.”    W  konsekwencji,  zamawiający  nie 

będzie  miał  podstaw  do  odrzucenia  oferty  wykonawcy  z  powodu  jej  niezgodności  z  treścią 

SIWZ,  ponieważ  treść  SIWZ  wymagań,  do  których  należałoby  porównać  treść  oferty  nie 

zawiera. 

Tak  też  wypowiedziała  się  Izba  w  wyroku  z  dnia  31  marca  2016  r.  sygn.  akt  KIO 

396/16: „Skoro s.i.w.z. nie określa, jakie parametry zamawiający będzie brał pod uwagę przy 

ocenie  równoważności  zaproponowanych  produktów,  to  nie  może  na  etapie  oceny  ofert 

powoływać się na nie jako podstawy do odrzucenia oferty odwołującego”.  

W  ocenie  składu  orzekającego  Izby  opisanie  parametrów  równoważności  (zasad 

równoważności”)  niewątpliwie  leży  w  interesie  samego  zamawiającego,  który  tylko  w  ten 

sposób  może  sobie  zagwarantować  uzyskanie  przedmiotu  zamówienia  zgodnie  ze  swoimi 

potrzebami

.  W  sytuacji,  gdy  zamawiający  poprzestaje  na  dopuszczeniu  równoważności 

rozwiązań,  poprzez  użycie  „lub  równoważny”  zdaje  się  na  bardzo  szerokie  spektrum 

podobieństwa  do  produktu,  którego  znak  towarowy  wskazał,  pozbawiając  się  jednocześnie 

na  etapie  oceny  ofert,  możliwości  kwestionowania  tego  spektrum.  Innymi  słowy,  taki  opis 

przedmiotu  zamówienia  oznacza  w  istocie,  że  zamawiający  godzi  się  na  zaoferowanie  mu 

przedmiotu  zamówienia  podobnego  do  produktu,  którego  znak  towarowy  wskazał  pod 

jakimkolwiek względem. Choć racjonalność takiego podejścia musi budzić wątpliwości, to nie 

sposób  kwestionować  prawa  zamawiającego  do  opisu  przedmiotu  zamówienia  zgodnie                    

z jego oczekiwaniami. 

  Dodatkowo 

dostrzec 

należy 

niespójność 

postanowień 

SIWZ 

pomiędzy 

postanowieniami  odzwierciedlającymi  uzasadnione  potrzeby  zamawiającego  zakupu  dla  35 

pa

cjentów  leczonych już lekiem  Copaxone  (uwaga pod  tabelą dla zadania nr  1 pakiet  nr  1                

o  treści  „zamawiający  wymaga  leku  Copaxone  dla  35  pacjentów  do  kontynuacji  terapii                     

w  ramach  programu  lekowego

”),  leku  Copaxone  a  postanowieniami  dopuszczającymi 

możliwości składnia ofert równoważnych (Część I pkt 7 SIWZ o treści „Ilekroć w treści SIWZ, 

w  tym  w  opisie  przedmiotu  zamówienia,  użyte  są  znaki  towarowe,  patenty,  pochodzenie,                  

a także normy, Zamawiający dopuszcza rozwiązania równoważne.”) 

Uwzględniając powyższe, skład orzekający Izby uznał, że zarzuty się nie potwierdziły. 

Ponieważ  nie  potwierdził  się  żaden  z  zarzutów  odwołania,  odwołanie  należało 

oddalić. 

O  kosztach  postępowania  orzeczono  na  podstawie  art.  192  ust.  9  i  10  ustawy  Pzp,                    

§ 3 pkt 1) lit. a) rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie 

wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu 

odwoławczym i sposobu ich rozliczania (t.j. Dz. U.  z 2018 r., poz. 972). 

Przewodniczący:   …………………………………